Sprawa C-161/07

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Republice Austrii

„Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Artykuł 43 WE — Uregulowania krajowe określające warunki rejestracji spółek na wniosek obywateli nowych państw członkowskich — Procedura w zakresie zaświadczenia o niezależności”

Opinia rzecznika generalnego M. Poiaresa Madura przedstawiona w dniu 18 września 2008 r.   I ‐ 10673

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 22 grudnia 2008 r.   I ‐ 10685

Streszczenie wyroku

Swobodny przepływ osób – Swoboda przedsiębiorczości – Ograniczenia

(art. 43 WE i 46 WE)

Uchybia zobowiązaniom, które ciążą na nim na mocy art. 43 WE, państwo członkowskie, którego ustawodawstwo wymaga dla celów rejestracji spółek w rejestrze handlowym na wniosek obywateli ośmiu nowych państw członkowskich, będących wspólnikami spółek osobowych lub wspólnikami mniejszościowymi spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, ustalenia przez urząd rynku pracy, że działają oni na zasadzie samozatrudnienia lub przedstawienia zwolnienia z wymogu uzyskania pozwolenia na pracę. W istocie art. 43 WE zakazuje każdemu państwu członkowskiemu zapisania w jego ustawodawstwie w odniesieniu do osób czyniących użytek ze swobody przedsiębiorczości innych warunków wykonywania ich działalności niż przewidziane dla jego własnych obywateli. Zatem poddanie wyłącznie obywateli ośmiu nowych państw członkowskich dodatkowym warunkom i formalnościom w stosunku do mających zastosowanie do obywateli krajowych w celu udzielenia im dostępu do tej działalności narusza właśnie ten wspomniany zakaz.

Różnica w traktowaniu może być objęta wyłącznie wyjątkiem przewidzianym w art. 46 WE, w którego świetle środki dyskryminujące mogą być uzasadnione wyłącznie względami porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego i zdrowia publicznego. W tym względzie nawet gdyby ryzyko obchodzenia przepisów przejściowych regulujących swobodny przepływ pracowników z ośmiu nowych państw członkowskich było takiej natury, że prowadziłoby do zakłóceń porządku publicznego w danym państwie członkowskim, to o ile państwo to nie wykaże w wystarczający sposób, że dla osiągnięcia przewidzianego przez sporne ustawodawstwo celu dobrego funkcjonowania rynku pracy niezbędne jest wprowadzenie ogólnego systemu uprzednich pozwoleń mającego zastosowanie do wszystkich zainteresowanych przedsiębiorców z ośmiu nowych państw członkowskich oraz że cel ten nie mógłby zostać osiągnięty za pomocą środków mniej restrykcyjnych dla swobody przedsiębiorczości, wspomniane ograniczenie swobody przedsiębiorczości nie jest uzasadnione.

(por. pkt 28–30, 32, 38, 41, 42; sentencja)