Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 10 marca 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof — Austria) — Hartlauer Handelsgesellschaft mbH przeciwko Wiener Landesregierung, Oberösterreichische Landesregierung

(Sprawa C-169/07) (1)

(Swoboda przedsiębiorczości - Zabezpieczenie społeczne - Krajowy system opieki zdrowotnej finansowany ze środków państwowych - System świadczeń rzeczowych - System zwrotu kosztów wydatkowanych przez ubezpieczonego - Zezwolenie na utworzenie prywatnej przychodni świadczącej ambulatoryjną opiekę dentystyczną - Kryteria służące do oceny zapotrzebowania na utworzenie zakładu opieki zdrowotnej - Zapewnienie opieki medycznej lub szpitalnej odpowiedniej jakości, zrównoważonej i dostępnej dla wszystkich - Zapobieganie ryzyku poważnego naruszenia równowagi finansowej systemu zabezpieczenia społecznego - Spójność - Proporcjonalność)

2009/C 113/07

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Hartlauer Handelsgesellschaft mbH

Strona pozwana: Wiener Landesregierung, Oberösterreichische Landesregierung

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Verwaltungsgerichtshof — Wykładnia art. 43 i 48 WE — Zezwolenie na utworzenie prywatnej placówki szpitalnej w formie samodzielnego ambulatorium dentystycznego — Uzależnienie wydania zezwolenia od oceny zapotrzebowania rynku

Sentencja

Przepisy art. 43 WE i 48 WE stoją na przeszkodzie przepisom krajowym — takim jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym — zgodnie z którymi do utworzenia prywatnego zakładu opieki zdrowotnej w formie samodzielnego ambulatorium dentystycznego wymagane jest uzyskanie zezwolenia, a zezwolenia tego nie udziela się, jeżeli w związku z istniejącą już ofertą świadczeń lekarzy, którzy zawarli umowy z kasami chorych, nie ma zapotrzebowania uzasadniającego utworzenie takiego zakładu, ze względu na to, że przepisy te nie poddają takiemu systemowi w równy sposób praktyk grupowych oraz że nie opierają się na warunku mogącym w wystarczający sposób zakreślić ramy uznania władz krajowych.

(1)  Dz.U. C 155 z 7.7.2007.