Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 6 października 2008 r. – Société Roquette Frères przeciwko Direction générale des douanes et droits indirects et Recette principale de Gennevilliers de la direction générale des douanes et droits indirects

(sprawa C‑466/06)

Artykuł 104 § 3 regulaminu postępowania – Wspólna organizacja rynków w sektorze cukru – Izoglukoza – Ustalenie ilości podstawowych służących przyznaniu kwot produkcyjnych – Izoglukoza wyprodukowana jako półprodukt – Artykuł 24 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 1785/81 – Artykuł 27 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2038/1999 – Artykuł 1 rozporządzenia (WE) nr 2073/2000 – Artykuł 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr1260/2001 – Artykuł 1 rozporządzenia (WE) nr 1745/2002 – Artykuł 1 rozporządzenia (WE) nr 1739/2003 – Opłaty należne z tytułu produkcji – Szczegółowe zasady stosowania systemu kwot – Uwzględnianie ilości cukru zawartej w produktach przetworzonych – Określanie nadwyżki przeznaczonej na wywóz – Określanie średniej straty

Rolnictwo – Wspólna organizacja rynków – Cukier – Izoglukoza – Kwoty produkcyjne (rozporządzenia Rady: nr 1785/81, art. 24 ust. 2; nr 2038/1999, art. 27 ust. 3, art. 33 ust. 1 lit. c); nr 1260/2001, art. 11 ust. 2, art. 15 ust. 1 lit. c); rozporządzenia Komisji: nr 1443/82, zmienione rozporządzeniem nr 392/94, art. 5 ust. 5 akapit pierwszy; nr 2073/2000, art. 1; nr 314/2002, zmienione rozporządzeniem Komisji nr 1140/2003, art. 6 ust. 4; nr 1745/2002, art. 1; nr 1739/2003, art. 1) (por. pkt 44, 45, 51–53, 56–60; pkt 1, 2 sentencji)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym – Tribunal de grande instance w Nanterre – Ważność art. 24 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 1785/81, art. 27 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2038/1999, art. 1 rozporządzenia (WE) nr 2073/2000, art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1745/2002 oraz art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1739/2003 – Wspólna organizacja rynków w sektorze cukru – Kwoty produkcyjne izoglukozy – (Nie)wliczenie izoglukozy używanej jako półprodukt – Ważność rozporządzeń (EWG) nr 1443/82 i (WE) nr 314/2002 – Sposób obliczania opłat należnych z tytułu produkcji izoglukozy.

Sentencja

1)

Analiza pierwszego pytania prejudycjalnego nie wykazała niczego, co mogłoby kwestionować ważność art. 24 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1785/81 z dnia 30 czerwca 1981 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru, art. 27 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 2038/1999 z dnia 13 września 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru, art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2073/2000 z dnia 29 września 2000 r. w sprawie ograniczenia w sektorze cukru ilości gwarancyjnej w ramach systemu kwot produkcyjnych oraz maksymalnych przewidywanych potrzeb rafinerii w ramach systemu przywozu preferencyjnego na rok gospodarczy 2000/2001, art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru, art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1745/2002 z dnia 30 września 2002 r. w sprawie ograniczenia w sektorze cukru ilości gwarantowanej w ramach systemu kwot produkcyjnych oraz maksymalnych przewidywanych potrzeb rafinerii w ramach systemu przywozu preferencyjnego na rok gospodarczy 2002/2003 oraz art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1739/2003 z dnia 30 września 2003 r. w sprawie ograniczenia w sektorze cukru ilości gwarantowanej w ramach systemu kwot produkcyjnych oraz maksymalnych przewidywanych potrzeb rafinerii w ramach systemu przywozu preferencyjnego na rok gospodarczy 2003/2004.

2)

Analiza art. 5 ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1443/82 z dnia 8 czerwca 1982 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania systemu kwot w sektorze cukru, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 392/94 z dnia 23 lutego 1994 r., oraz art. 6 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 314/2002 z dnia 20 lutego 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania systemu kwot w sektorze cukru, o ile znajduje to zastosowanie, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1140/2003 z dnia 27 czerwca 2003 r., nie wykazała niczego, co mogłoby kwestionować ważność tych przepisów.