Sprawa C-348/06 P

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Marie-Claude Girardot

„Odwołanie — Członek personelu tymczasowego — Skarga o odszkodowanie — Utrata szansy zatrudnienia — Rzeczywista i pewna szkoda — Określenie zakresu odszkodowania”

Opinia rzecznika generalnego P. Mengozziego przedstawiona w dniu 22 listopada 2007 r.   I - 836

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 21 lutego 2008 r.   I - 863

Streszczenie wyroku

1. Urzędnicy – Skarga – Nieograniczone prawo orzekania – Naprawienie wynikłej na skutek bezprawnego odrzucenia kandydatury szkody materialnej związanej z utratą szansy

   (regulamin pracowniczy urzędników, art. 91 ust. 1)

2. Odwołanie – Zarzuty – Zwykłe powtórzenie zarzutów i argumentów podniesionych przed Sądem – Niedopuszczalność

   (art. 225 WE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 58; regulamin Trybunału, art. 11 ust. 1 lit. c))

1.  Rozpoznając spór o charakterze majątkowym w rozumieniu art. 91 ust. 1 regulaminu, Sąd ma nieograniczone prawo orzekania, w ramach którego może zasądzić — w danym przypadku z urzędu — odszkodowanie od strony pozwanej z tytułu szkody spowodowanej w zawiniony sposób, i w takim przypadku oszacować poniesioną szkodę ex aequo et bono, biorąc pod uwagę całokształt okoliczności danej sprawy. Ponadto gdy Sąd stwierdzi wystąpienie szkody, tylko on jest właściwy do określenia, w granicach żądania i z zastrzeżeniem obowiązku uzasadnienia, sposobu i zakresu odszkodowania.

   W tym zakresie w odniesieniu do określania zakresu odszkodowania z tytułu szkody wynikającej z utraty przez członka personelu tymczasowego, którego kandydatura została niezgodnie z prawem odrzucona, szansy zatrudnienia na stanowisko w ramach instytucji wspólnotowej, odwołanie się do metody stosowanej w rozlicznych systemach prawa krajowego — opartej na kryterium utraty wynagrodzenia, określając różnicę pomiędzy wynagrodzeniem spodziewanym a wynagrodzeniem rzeczywiście uzyskiwanym, a następnie oceniając w procentach szansę, jaką ów członek personelu miał na zatrudnienie, w celu określenia tej utraty — nieuchronnie prowadzi sąd wspólnotowy do oparcia się na serii hipotez, które choć wynikają ze swobodnej oceny okoliczności przez Sąd i swobody oceny, którą Sąd dysponuje, z natury są co najmniej niepewne.

   (por. pkt 45, 58, 59, 61, 62, 64, 72–74)

2.  Z art. 225 WE, art. 58 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości oraz art. 112 ust. 1 lit. c) regulaminu Trybunału wynika, że odwołanie musi dokładnie wskazywać zakwestionowane części wyroku, którego uchylenie ma na celu, oraz zawierać argumenty prawne, które szczegółowo uzasadniają to żądanie.

   Nie spełnia tego wymogu odwołanie, które nie ma na celu określenia naruszeń prawa, jakimi miałoby być dotknięte rozumowanie Sądu w zaskarżonym wyroku, lecz zakwestionowanie — z jednej strony powtarzając argumenty przywołane w pierwszej instancji i z drugiej strony powołując się na jakoby nowe dowody — oceny okoliczności stanu faktycznego, dokonanej w zaskarżonym wyroku przez Sąd.

   (por. pkt 88, 91)