Keywords
Summary

Keywords

1. Wspólnotowy znak towarowy – Procedura – Decyzje Urzędu – Poszanowanie prawa do obrony

(Rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 73)

2. Wspólnotowy znak towarowy – Procedura – Uzasadnienie decyzji

(Rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 73)

Summary

1. Narusza art. 73 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, zgodnie z którym decyzje Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) opierają się wyłącznie na przyczynach lub materiale dowodowym, co do których strony miały możliwość przedstawiania swoich uwag, decyzja izby odwoławczej Urzędu, w której izba ta, wydając decyzję o odrzuceniu zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, bierze pod uwagę okoliczności faktyczne, o których nie powiadomiono zgłaszającego tenże znak towarowy przed wydaniem tej decyzji. Naruszenie to dotyka samego rozstrzygnięcia w tej decyzji z uwagi na to, iż jego podstawę stanowią omawiane okoliczności faktyczne.

(por. pkt 45, 46, 55)

2. Obowiązek uzasadnienia decyzji indywidualnych zgodnie z art. 73 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego zmierza do osiągnięcia dwojakiego celu. Pierwszy z nich polega na umożliwieniu zainteresowanym zapoznania się z motywami wydania danego aktu, tak by mieli oni możliwość obrony swoich praw. Drugim celem jest umożliwienie sądowi wspólnotowemu przeprowadzenia kontroli legalności decyzji. Ocena tego, czy uzasadnienie decyzji spełnia te wymogi, powinna być przeprowadzana nie tylko na podstawie jego brzmienia, lecz także na podstawie kontekstu, w jakim powstało, oraz całości zasad prawnych regulujących daną dziedzinę.

Wskazanie elementów stanu faktycznego stanowiących podstawę decyzji izby odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) w postaci adresów stron internetowych niedostępnych w toku postępowania dowodowego przed Sądem albo w postaci dostępnych adresów stron, których zwartość zmieniła się lub mogła ulec zmianie od czasu badania dokonanego przez eksperta lub izbę odwoławczą, nie stanowi dostatecznego uzasadnienia, ponieważ nie pozwala ono Sądowi na dokonanie kontroli zgodności zaskarżonej decyzji z prawem.

(por. pkt 57, 59)