WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)
z dnia 15 marca 2007 r.
Sprawa F-111/05
Carlos Sanchez Ferriz
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej – Postępowanie w sprawie oceny za okres 2001–2002
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której C. Sanchez Ferriz żąda stwierdzenia nieważności sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej za okres od 1 lipca 2001 r. do dnia 31 grudnia 2002 r.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokryje własne koszty postępowania.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Skarga – Skarga na sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej
(regulamin Sądu, art. 64, 65; regulamin pracowniczy urzędników, art. 26 akapit siódmy, art. 43)
2. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 43)
3. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 43)
4. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 43)
5. Zarzut bezprawności – Zakres – Akty, na których niezgodność z prawem można się powołać
(art. 241 WE)
1. W ramach skargi urzędnika na sprawozdanie z przebiegu kariery zarzut odnoszący się do tego, że istnienie akt w formie elektronicznej narusza art. 26 akapit ostatni regulaminu pracowniczego, ponieważ przepis ten sprzeciwia się przekazaniu sądowi wspólnotowemu całości akt osobowych danego urzędnika, nawet gdyby był zasadny, nie może w żaden sposób służyć do podważenia zgodności z prawem spornego sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej. Argument ten mógłby najwyżej pozwolić podnieść argument, że sądowi wspólnotowemu nie zostały przekazane w danej sprawie informacje przewidziane w regulaminie pracowniczym. Niemniej jednak zgodność z prawem dokonywanej przez sąd wspólnotowy oceny skargi urzędnika wcale nie zależy od tego, czy pozwana instytucja wywiązała się ze swojego obowiązku przekazania akt osobowych tego urzędnika zgodnie z art. 26 regulaminu pracowniczego. Wyłącznie sąd wspólnotowy może ocenić, czy zachodzi potrzeba zarządzenia środków organizacji postępowania i ewentualnych środków dowodowych.
(zob. pkt 31)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑47/04 Milbert i in. przeciwko Komisji, 28 listopada 2006 r., RecFP s. I‑A‑2‑281, II‑A‑2‑1455, pkt 83
2. Okoliczność, że w ramach sporządzania sprawozdań z przebiegu kariery zawodowej oceniający uwzględniają wskazaną im docelową średnią, nie oznacza w żadnym razie, że ich swoboda oceny jest ograniczona w sposób sprzeczny z art. 43 regulaminu pracowniczego. Wręcz przeciwnie, system docelowej średniej wprowadzony przyjętymi przez Komisję ogólnymi przepisami wykonawczymi do art. 43 regulaminu pracowniczego może sprzyjać swobodzie oceniających przy ocenie urzędników oraz zachęcać do wydania oceny oddającej osiągnięcia tych urzędników.
Po pierwsze bowiem, taka średnia, wyrażająca w sposób matematyczny ocenę wyników pracy przeciętnego urzędnika, nie ogranicza danej oceniającym możliwości różnicowania indywidualnych ocen wyników pracy każdego urzędnika pracy w takim stopniu, w jakim odbiegają one, w górę lub w dół, od tej średniej.
Po drugie, określenie średniej docelowej wynoszącej 14 punktów w skali od 0 do 20 punktów pozwala uniknąć ryzyka zbyt dużego wzrostu średniej oceny, co mogłoby w efekcie ograniczyć rozpiętość punktową faktycznie używaną przez oceniających, a tym samym działałoby wbrew celowi oceny, który stanowi najwierniejsze możliwe odzwierciedlenie osiągnięć ocenianych urzędników i umożliwienie ich faktycznego porównania.
Po trzecie, wskazanie średniej docelowej pozwala również na ograniczenie ryzyka niezgodności w średnich ocenach w różnych dyrekcjach generalnych, nieuzasadnionych ze względów obiektywnych związanych z osiągnięciami urzędników podlegających ocenie.
Po czwarte, system średniej docelowej uwzględnia dającą się najczęściej zaobserwować w rzeczywistości sytuację, to znaczy jednorodny rozkład ocenianych urzędników wokół średniego poziomu osiągnięć, który przedstawia średnia docelowa. Ponadto system wprowadzony przez ogólne przepisy wykonawcze do art. 43 i art. 45 regulaminu pracowniczego, zezwala oceniającym, jeśli szczególna sytuacja służby odbiega od tej dającej się powszechnie zaobserwować w rzeczywistości sytuacji, na odejście również od średniej docelowej. Jak wynika bowiem z art. 6 ust. 1 tychże ogólnych przepisów wykonawczych, przekroczenie o jeden punkt średniej docelowej nie wiąże się z żadnymi konsekwencjami.
(zob. pkt 40–45)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑43/04 Fardoom i Reinard przeciwko Komisji, 25 października 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑329, II‑1465, pkt 52, 54, 55
Sąd do Spraw Służby Publicznej: sprawa F‑19/05 Sanchez Ferriz przeciwko Komisji, 28 czerwca 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑41, II‑A‑1‑135, pkt 42
3. Wewnętrzne wytyczne dotyczące sporządzenia sprawozdań z przebiegu kariery zawodowej przewidujące trzy rodzaje widełek służących za punkt odniesienia, które odpowiadają orientacyjnemu odsetkowi personelu i umożliwiają różną prędkość rozwoju kariery zawodowej, a zatem widełki od 17 do 20 punktów (kariera szybka) dla maksymalnie 15% urzędników, widełki od 12 do 16 punktów (kariera zwykła) dla około 75% urzędników oraz widełki od 10 do 11 punktów (wolna kariera) dla maksymalnie 10% urzędników nie ograniczają swobody oceny oceniających w sposób sprzeczny z art. 43 regulaminu pracowniczego.
Podane w celach orientacyjnych widełki służące za punkt odniesienia wynikają z obserwacji ocen przeprowadzonych w przeszłości, a z ich nieprzestrzeganiem nie wiążą się żadne sankcje. Wskazanie widełek służących za punkt odniesienia odzwierciedla jedynie dającą się najczęściej zaobserwować w rzeczywistości sytuację, nie pozbawiając oceniającego możliwości odstąpienia od nich, jeśli szczególna sytuacja ocenianych urzędników to uzasadnia.
(zob. pkt 47–50)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa Fardoom i Reinard przeciwko Komisji, pkt 61
Sąd do Spraw Służby Publicznej: ww. sprawa Sanchez Ferriz przeciwko Komisji, pkt 49
4. Swoboda oceny oceniającego w ramach sporządzania sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej nie jest ograniczona interwencją zatwierdzającego w procesie oceny. Zatwierdzający jest oceniającym w pełnym znaczeniu tego pojęcia. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 4 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 43 regulaminu pracowniczego przyjętych przez Komisję to oceniający i zatwierdzający sporządzają sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej. Ponadto stosownie do art. 7 ust. 5 tych ogólnych przepisów wykonawczych, w przypadku gdy urzędnik wyrazi życzenie odbycia spotkania z zatwierdzającym, ten ostatni ma prawo zmienić albo zatwierdzić sprawozdanie z przebiegu kariery. Wynika stąd, że w metodzie oceny uznanej przez Komisję za najwłaściwszą swoboda oceny oceniających w ocenie zasług urzędników za pomocą trzech przewidzianych kryteriów oceny odpowiadających ich odpowiedniej wartości nie jest w żaden sposób ograniczona. W rezultacie możliwość zmiany przez zatwierdzającego oceny oceniającego – tak jak zresztą możliwość zmiany przez oceniającego z odwołania oceny zatwierdzającego – nie stanowi naruszenia art. 43 regulaminu pracowniczego.
(zob. pkt 52, 53)
4. Zarzut niezgodności z prawem powinien ograniczać się do tego, co jest niezbędne do rozstrzygnięcia sporu. Celem art. 241 WE nie jest bowiem umożliwienie stronie podważenia stosowania jakiegokolwiek aktu o charakterze ogólnym na potrzeby jakiejkolwiek skargi. Akt o charakterze generalnym, w stosunku do którego podniesiony został zarzut niezgodności z prawem, winien mieć – bezpośrednio lub pośrednio – zastosowanie w przypadku będącym przedmiotem skargi i musi istnieć bezpośredni związek prawny między zaskarżoną decyzją indywidualną a spornym aktem ogólnym.
(zob. pkt 59)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 21/64 Macchiorlati Dalmas i Figli przeciwko Wysokiej Władzy, 31 marca 1965 r., Rec. s. 227, 245; sprawa 32/65 Włochy przeciwko Radzie i Komisji, 13 lipca 1966 r., Rec. s. 563, 594
Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑6/92 i T‑52/92 Reinarz przeciwko Komisji, 26 października 1993 r., Rec. s. II‑1047, pkt 57; sprawa, T‑60/99 Townsend przeciwko Komisji, 3 lutego 2000 r., RecFP s. I‑A‑11, II‑45, pkt 53