Sprawa C-386/05

Color Drack GmbH

przeciwko

Lexx International Vertriebs GmbH

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof)

„Jurysdykcja i uznawanie orzeczeń sądowych oraz ich wykonywanie w sprawach cywilnych i handlowych — Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 — Jurysdykcja szczególna — Artykuł 5 pkt 1 lit. b) tiret pierwsze — Sąd miejsca wykonania zobowiązania umownego, które stanowi podstawę powództwa — Sprzedaż rzeczy ruchomych — Rzeczy dostarczone do wielu miejsc na terytorium tego samego państwa członkowskiego”

Opinia rzecznika generalnego Y. Bota przedstawiona w dniu 15 lutego 2007 r.   I - 3702

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 3 maja 2007 r.   I - 3727

Streszczenie wyroku

1. Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych – Rozporządzenie nr 44/2001 – Jurysdykcja szczególna – Sąd miejsca wykonania zobowiązania umownego, które stanowi podstawę powództwa

   (rozporządzenie Rady nr 44/2001, art. 5 pkt 1 lit. b) tiret pierwsze)

2. Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych – Rozporządzenie nr 44/2001 – Jurysdykcja szczególna – Sąd miejsca wykonania zobowiązania umownego, które stanowi podstawę powództwa

   (rozporządzenie Rady nr 44/2001, art. 5 pkt 1 lit. b) tiret pierwsze)

1.  Zasada jurysdykcji szczególnej w dziedzinie umownej widniejąca w art. 5 pkt 1 lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia nr 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych odpowiada celowi bliskości i jest uzasadniona istnieniem ścisłego związku pomiędzy umową a sądem, przed którym zawisło postępowanie w sprawie.

   Na podstawie tej zasady pozwany może być pozwany przed sąd miejsca, gdzie zobowiązanie, które stanowi podstawę powództwa, zostało wykonane albo miało być wykonane, ponieważ domniemywa się, że sąd pozostaje w ścisłym związku z tą umową.

   Aby wzmocnić główny cel, którym jest ujednolicenie przepisów o jurysdykcji sądowej przy jednoczesnym zapewnieniu przewidywalności, rozporządzenie nr 44/2001 definiuje kryterium służące określeniu jurysdykcji na wypadek sprzedaży rzeczy ruchomych w sposób autonomiczny.

   W istocie zgodnie z art. 5 pkt 1 lit. b) tiret pierwsze tego rozporządzenia miejscem wykonania zobowiązania, które stanowi podstawę powództwa, jest miejsce w państwie członkowskim, w którym rzeczy zostały zgodnie z umową dostarczone albo miały zostać dostarczone.

   (por. pkt 22–25)

2.  Artykuł 5 pkt 1 lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia nr 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że przepis ten znajduje zastosowanie w przypadku wielości miejsc dostawy w tym samym państwie członkowskim. Przepis ten ma bowiem na celu ujednolicenie przepisów o jurysdykcji, a tym samym bezpośrednie określenie właściwego sądu bez odsyłania do przepisów wewnętrznych państw członkowskich, zapewniając jednocześnie realizowany przez to rozporządzenie cel przewidywalności zasad jurysdykcji i bliskości między sporem a sądem, który ma rozpoznać sprawę. Jednak stosowanie tego przepisu niekoniecznie przyznaje jurysdykcję przemienną każdemu sądowi, w którego okręgu rzeczy zostały dostarczone lub miały zostać dostarczone. Poprzez autonomiczne określenia jako „miejsce wykonania zobowiązania” miejsca, w którym świadczenie charakterystyczne dla umowy powinno zostać wykonane, prawodawca wspólnotowy zamierzał skupić jurysdykcję sądową w miejscu wykonania zobowiązania dla sporów dotyczących wszelkich zobowiązań umownych i określić jeden sąd właściwy dla wszystkich powództw opartych na jednej umowie. Ponieważ jurysdykcja szczególna, o której mowa w tym przepisie, jest zasadniczo uzasadniona istnieniem szczególnie ścisłego związku pomiędzy umową a sądem rozpoznającym sprawę, mającego na celu użyteczną organizację procesu, należy co do zasady w przypadku wielości miejsc dostawy przez miejsce wykonania zobowiązania dla potrzeb zastosowania badanego przepisu rozumieć miejsce, które wykazuje najściślejszy związek pomiędzy umową a właściwym sądem.

   W takim przypadku sądem właściwym do rozpoznania wszelkich powództw, których podstawę stanowi umowa sprzedaży rzeczy ruchomych, jest sąd, w którego okręgu znajduje się miejsce głównej dostawy, którą należy określić w oparciu o kryteria ekonomiczne. W braku możliwości określenia miejsca głównej dostawy powód może pozwać pozwanego przed sąd miejsca dostawy swego wyboru.

   (por. pkt 30–34, 37, 39, 40, 42, 45 i sentencja)