Zbliżanie ustawodawstw – Etykietowanie, reklama i prezentacja środków spożywczych – Dyrektywa 2000/13
(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/13, art. 2, 3 i 12)
Artykuły 2, 3 i 12 dyrektywy 2000/13 w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one przepisom krajowym państwa członkowskiego, które przewidują możliwość przypisania odpowiedzialności podmiotowi gospodarczemu mającemu siedzibę w tym państwie członkowskim, dystrybuującemu napój alkoholowy, który ma być dostarczony jako taki, w rozumieniu art. 1 wspomnianej dyrektywy i który produkowany jest przez podmiot gospodarczy mający siedzibę w innym państwie członkowskim, za stwierdzone przez organ publiczny naruszenie rzeczonych przepisów, wynikające z nieścisłości co do zawartości objętościowej alkoholu wskazanej przez producenta na etykiecie tego produktu, które w rezultacie umożliwiają nałożenie na niego grzywny administracyjnej, w sytuacji gdy ogranicza się on, jako zwykły dystrybutor, do wprowadzenia do obrotu tego produktu w postaci, w jakiej został mu on dostarczony przez producenta.
Takie uregulowania krajowe, które w przypadku naruszenia tego obowiązku z zakresu etykietowania przewidują odpowiedzialność nie tylko producenta, ale również dystrybutora, nie utrudniają w żaden sposób osiągnięcia rezultatów przewidzianych w tej dyrektywie. Wręcz przeciwnie – takie przepisy, zawierające szeroką definicję określającą krąg podmiotów gospodarczych, którym można przypisać odpowiedzialność za naruszenie ustanowionych w dyrektywie 2000/13 obowiązków w przedmiocie etykietowania, mogą w wyraźny sposób przyczynić się do osiągnięcia wyznaczonego przez tę dyrektywę celu, jakim jest potrzeba informowania i ochrony końcowego konsumenta środków spożywczych.
Ponadto zasadniczo do prawa krajowego należy określenie warunków odpowiedzialności dystrybutora za naruszenie nałożonego w art. 2, 3 i 12 dyrektywy 2000/13 obowiązku w przedmiocie etykietowania, jak też w szczególności uregulowanie kwestii przypisania odpowiedniej odpowiedzialności poszczególnym podmiotom gospodarczym, biorącym udział we wprowadzaniu do obrotu danych środków spożywczych.
(por. pkt 49, 50, 59, 60 i sentencja)