1. Polityka społeczna – Zbliżanie ustawodawstw – Ochrona pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy – Dyrektywa 80/987, zmieniona dyrektywą 2002/74
(dyrektywa 2002/74 Parlamentu Europejskiego i Rady; dyrektywa Rady 80/987)
2. Polityka społeczna – Zbliżanie ustawodawstw – Ochrona pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy – Dyrektywa 80/987
(dyrektywa 2002/74 Parlamentu Europejskiego i Rady; dyrektywa Rady 80/987)
3. Polityka społeczna – Zbliżanie ustawodawstw – Ochrona pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy – Dyrektywy 80/987 i 2002/74
(dyrektywa 2002/74 Parlamentu Europejskiego i Rady; dyrektywa Rady 80/987)
1. Jeżeli przed wejściem w życie dyrektywy 2002/74 zmieniającej dyrektywę 80/987 w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy, w przypadku niewypłacalności pracodawcy państwo członkowskie uznało w prawie krajowym prawo pracownika do ochrony przez instytucję udzielającą gwarancji w zakresie odszkodowania z tytułu ustania umowy o pracę, to stosowanie tego przepisu w przypadku niewypłacalności pracodawcy, która nastąpiła po wejściu w życie tej dyrektywy, wchodzi w zakres stosowania dyrektywy 80/987, w brzmieniu zmienionym przez dyrektywę 2002/74.
Zważywszy na to, że art. 2 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2002/74 przewiduje, że państwa członkowskie stosują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania tej dyrektywy do każdego przypadku niewypłacalności pracodawcy, występującego po dacie wejścia w życie tych przepisów, niewypłacalność pracodawcy i jej skutki należą do czasowego zakresu obowiązywania dyrektywy 80/789 ze zmianami od dnia wejścia w życie tych zmian, nawet przed upłynięciem terminu na dokonanie transpozycji określonego w art. 2 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2002/74. Do zakresu zastosowania dyrektywy 2002/74 należą nie tylko przepisy krajowe, których wyraźnym celem jest transpozycja przepisów dyrektywy, lecz, od dnia wejścia w życie tej dyrektywy, również wcześniej już obowiązujące przepisy krajowe, które mogą mieć wpływ na zapewnienie zgodności prawa krajowego z tą dyrektywą.
Mimo iż art. 3 akapit pierwszy dyrektywy 80/987 ze zmianami nie zobowiązuje państw członkowskich do wprowadzenia w przepisach krajowych dokonujących transpozycji dyrektywy 2002/74 uregulowania, zgodnie z którym zapłata odszkodowania z tytułu ustania stosunku pracy jest gwarantowana, skoro prawo krajowe zawiera przepis, zgodnie z którym tego rodzaju odszkodowania są wypłacane przez właściwe instytucje udzielające gwarancji, ten przepis krajowy należy do zakresu zastosowania dyrektywy 80/987 ze zmianami od daty wejścia w życie dyrektywy 2002/74. Wynika z tego, że przepis krajowy, który w przypadku rozwiązania przez pracodawcę lub ustania umowy o pracę przewiduje pod pewnymi warunkami zapłatę odszkodowania na rzecz pracownika przez instytucję udzielającą gwarancji, jest objęty dyspozycją ww. art. 2 ust. 1 akapit drugi, a w związku z tym wchodzi w zakres stosowania dyrektywy 2002/74, o ile chodzi o jego stosowanie do stanów faktycznych powstałych po jej wejściu w życie.
(por. pkt 28, 29, 31, 32, 34 oraz pkt 1 sentencji)
2. W zakresie stosowania dyrektywy 80/987 w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy, zmienionej przez dyrektywę 2002/74, ogólna zasada równości, w rozumieniu, jakie nadaje jej wspólnotowy porządek prawny, wymaga, aby, w przypadku gdy zgodnie z przepisami krajowymi ustawowe odszkodowania z tytułu ustania umowy o pracę, przyznane w wyroku sądu są, wobec niewypłacalności pracodawcy, wypłacane przez instytucje udzielające gwarancji, odszkodowania tego samego rodzaju, przyznane w ugodzie zawartej pomiędzy pracownikiem i pracodawcą w obecności sędziego i zatwierdzone przez sąd były traktowane w ten sam sposób.
(por. pkt 42 oraz pkt 2 sentencji)
3. W zakresie stosowania dyrektywy 80/987 w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy oraz dyrektywy 2002/74 zmieniającej ją, sąd krajowy powinien nie stosować przepisu krajowego, jeżeli przepis ten, naruszając zasadę równości w rozumieniu, jakie nadaje jej wykładnia Trybunału, wyłącza zapłatę przez właściwą instytucję udzielającą gwarancji odszkodowania z tytułu ustania umowy o pracę, przyznanego w ugodzie zawartej pomiędzy pracownikiem i pracodawcą w obecności sędziego i zatwierdzonej przez sąd.
(por. pkt 47 oraz pkt 3 sentencji)