1. Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego – Zobowiązania państw członkowskich – Środki własne Wspólnot Europejskich
(rozporządzenie Rady nr 1552/89, art. 3)
2. Swobodny przepływ towarów – Tranzyt wspólnotowy – Przewóz z zastosowaniem karnetu TIR
(rozporządzenie Rady nr 719/91, art. 10 ust. 3; rozporządzenie Komisji nr 1593/91, art. 2 ust. 2)
3. Środki własne Wspólnot Europejskich – Ustalenie i udostępnienie przez państwa członkowskie
(rozporządzenie Rady nr 1552/89, art. 2 i 6)
1. Artykuł 3 rozporządzenia nr 1552/89 wykonującego decyzję 88/376 w sprawie systemu środków własnych Wspólnot dotyczący obowiązku przechowywania przez państwa członkowskie dokumentów uzupełniających, dotyczących ustalania i udostępniania środków własnych, nie zawiera terminu przedawnienia uzyskiwania środków własnych, lecz zmierza jedynie do nałożenia na państwa członkowskie obowiązku przechowywania dokumentów uzupełniających przez określony minimalny okres. Posłużenie się zwrotem „co najmniej” w odniesieniu do terminu przechowywania potwierdza fakt, że zamiarem ustawodawcy wspólnotowego nie było ustanowienie terminu przedawnienia.
Dopuszczalna jest zatem skarga o stwierdzenie uchybienia wniesiona po upływie tego terminu.
(zob. pkt 32)
2. Z łącznej analizy art. 10 ust. 2 rozporządzenia nr 719/91 w sprawie stosowania we Wspólnocie karnetów TIR oraz karnetów ATA jako dokumentów tranzytu, art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 1593/91 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 719/91 oraz art. 11 ust. 2 konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR wynika, że w przypadku niezwolnienia żądanie zapłaty długów celnych powstałych w związku z nieprawidłowościami podczas lub w związku z takim przewozem powinno mieć miejsce co do zasady nie później niż trzy lata po dniu przyjęcia karnetu TIR, przy czym termin ten wynosi cztery lata w przypadku zwolnienia uzyskanego przez nadużycie. Zgodnie z art. 10 ust. 3 rozporządzenia nr 719/91 oraz art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 1593/91 terminy te znajdują zastosowanie zarówno w stosunku do posiadacza, jak i w stosunku do stowarzyszenia poręczającego.
Jednak ponieważ celem art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 1593/91 jest zapewnienie starannego i jednolitego stosowania przepisów dotyczących odzyskania długu celnego w celu szybkiego udostępnienia środków własnych Wspólnot, powiadomienie przez właściwe władze posiadacza karnetu TIR oraz stowarzyszenia gwarantującego o naruszeniu lub nieprawidłowości powinno w każdym razie nastąpić jak najszybciej, tj. z chwilą gdy władze celne zapoznały się z rzeczonym naruszeniem lub nieprawidłowością, a zatem stosownie do okoliczności na długo przed upływem maksymalnych terminów, określonych w art. 11 ust. 1 konwencji TIR, wynoszących odpowiednio jeden rok, a w przypadku nadużycia – dwa lata. Z tych samych względów żądanie zapłaty w rozumieniu art. 11 ust. 2 tej konwencji powinno być przekazane, z chwilą gdy władze celne mogą tego dokonać, a zatem stosownie do okoliczności, przed upływem dwuletniego terminu od dnia powiadomienia zainteresowanych o naruszeniu lub nieprawidłowości.
(zob. pkt 52–55)
3. Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 1552/89 wykonującego decyzję 88/376 w sprawie systemu środków własnych Wspólnot tytuł Wspólnot do środków własnych jest ustalony „z chwilą” powiadomienia dłużnika o wysokości należnej kwoty przez właściwe władze, przy czym powiadomienia dokonuje się, z chwilą gdy dłużnik jest znany, a należna kwota może być naliczona przez właściwe władze administracyjne, z uwzględnieniem przepisów wspólnotowych wiążących w tej dziedzinie czyli w niniejszym przypadku rozporządzenia nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, rozporządzenia nr 719/91 w sprawie stosowania we Wspólnocie karnetów TIR oraz karnetów ATA jako dokumentów tranzytu i rozporządzenia nr 1593/91 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 719/91 oraz konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR. Za powiadomienie w rozumieniu art. 2 rozporządzenia nr 1552/89 należy zatem uznać żądanie zapłaty na podstawie art. 11 ust. 2 konwencji TIR.
Ponadto zgodnie z art. 6 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia nr 1552/89 państwa członkowskie zobowiązane są wpisać tytuły dochodów budżetowych „ustalone zgodnie z art. 2” tego rozporządzenia nie później niż pierwszego dnia roboczego po 19 dniu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym tytuł dochodów budżetowych został ustalony, na rachunek A lub, po spełnieniu pewnych przesłanek, na rachunek B.
W rezultacie państwa członkowskie są zobowiązane do stwierdzenia tytułu Wspólnot do środków własnych z chwilą, w której ich organy celne mogą obliczyć kwotę należności wynikającej z długu celnego i ustalić dłużnika oraz w rezultacie uwzględnić rzeczone należności na rachunkach, zgodnie z art. 6 rozporządzenia nr 1552/89.
(zob. pkt 58, 60, 61)