Sprawa C‑297/03

Sozialhilfeverband Rohrbach

przeciwko

Arbeiterkammer Oberösterreich i Österreichischer Gewerkschaftsbund

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof)

Artykuł 104 § 3 regulaminu – Dyrektywa 2001/23/WE – Przejęcie przedsiębiorstw – Możliwość powołania dyrektywy wobec jednostki – Sprzeciw pracownika wobec przejścia praw i obowiązków wynikających z zawartej przez niego umowy na przejmującego

Postanowienie Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 maja 2005 r. I ‑ 0000

Streszczenie postanowienia

1. Polityka społeczna – Zbliżanie ustawodawstw – Przejęcia przedsiębiorstw – Ochrona praw pracowniczych – Dyrektywa 2001/23 – Artykuł 3 ust. 1 i art. 1 ust. 1 lit. c) – Skutki w ramach stosunków między państwem a jednostkami – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prawa prywatnego, której jedynym udziałowcem jest związek międzygminny prawa publicznego, zajmujący się sprawami z zakresu opieki społecznej – Podmiot, wobec którego można powołać się na rzeczone przepisy

(dyrektywa Rady 2001/23, art. 1 ust. 1 lit. c) zdanie pierwsze i art. 3 ust. 1)

2. Polityka społeczna – Zbliżanie ustawodawstw – Przejęcia przedsiębiorstw – Ochrona praw pracowniczych – Dyrektywa 2001/23 – Artykuł 3 ust. 1 i art. 1 ust. 1 lit. c) – Możliwość powołania się na rzeczone przepisy wobec jednostki – Wyłączenie – Brak uprawnień po stronie podmiotu publicznego, który dokonuje przeniesienia swojego zakładu, do zmuszenia pracownika do pozostania w stosunku pracy z nabywcą

(dyrektywa Rady 2001/23, art. 1 ust. 1 lit. c) i art. 3 ust. 1)

1. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prawa prywatnego, której jedynym udziałowcem jest związek międzygminny prawa publicznego, zajmujący się sprawami z zakresu opieki społecznej, jest jednym z podmiotów, wobec których można powołać się na art. 3 ust. 1 i art. 1 ust. 1 lit. c) zdanie pierwsze dyrektywy 2001/23 w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów, jako że oba te przepisy spełniają przesłanki bezpośredniej skuteczności.

Okoliczność, że na mocy umowy o przeniesienie udziałów uzależnionej tylko od zgody władz tego związku posiadane przez niego udziały mają być przeniesione na spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, której jedynym udziałowcem jest prywatne stowarzyszenie, pozbawiona jest znaczenia w tym kontekście, albowiem tego typu transakcja nie może jako taka zmienić charakteru prawnego tej spółki.

(por. pkt 28–30 oraz pkt 1 sentencji)

2. Podmiot publiczny, który dokonuje przeniesienia swojego zakładu, nie może powoływać się na art. 3 ust. 1 i art. 1 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2001/23 w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów wobec pracownika w celu narzucenia mu pozostania w stosunku pracy z przejmującym. W istocie sama dyrektywa nie może tworzyć obowiązków dla jednostki, a zatem nie można się powoływać wobec niej na przepis dyrektywy.

(por. pkt 32, 33, 35 oraz pkt 2 sentencji)

POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU (czwarta izba)

z dnia 26 maja 2005 r.(*)

W sprawie C‑297/03

mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) postanowieniem z dnia 4 czerwca 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 10 lipca 2003 r., w postępowaniu:

Sozialhilfeverband Rohrbach

przeciwko

Arbeiterkammer Oberösterreich,

Österreichischer Gewerkschaftsbund,

TRYBUNAŁ (czwarta izba),

w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, N. Colneric (sprawozdawca) i J. N. Cunha Rodrigues, sędziowie,

rzecznik generalny: P. Léger,

sekretarz: R. Grass,

po powiadomieniu sądu krajowego, że Trybunał zamierza orzec postanowieniem z uzasadnieniem, zgodnie z art. 104 § 3 regulaminu,

po wezwaniu podmiotów wymienionych w art. 23 statutu Trybunału Sprawiedliwości do przedstawienia ewentualnych uwag w tym względzie,

po zapoznaniu się ze stanowiskiem rzecznika generalnego,

wydaje następujące

Postanowienie

1 Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 1 ust. 1 lit. c) i art. 3 ust. 1 dyrektywy Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów (Dz.U. L 82, str. 16).

2 Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy Sozialhilfeverband Rohrbach, związkiem międzygminnym prawa publicznego zajmującym się sprawami z zakresu opieki społecznej (zwanym dalej „Sozialhilfeverband”) a Arbeiterkammer Oberösterreich, regionalną izbą pracowników (zwaną dalej „Arbeiterkammer”) i Österreichischer Gewerkschaftsbund, Gewerkschaft öffentlicher Dienst, związkiem reprezentującym pracowników sektora publicznego (zwanym dalej „Gewerkschaftsbund”), dotyczącego kwestii, czy prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę z pracownikami Sozialhilfeverband przeszły w odpowiednim zakresie na dwie nowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością o charakterze spółek użyteczności publicznej.

Ramy prawne

Uregulowania wspólnotowe

3 Dyrektywa Rady 77/187/EWG z dnia 14 lutego 1977 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich, odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów (Dz.U. L 61, str. 26), w brzmieniu zmienionym dyrektywą Rady 98/50/WE z dnia 29 czerwca 1998 r. (Dz.U. L 201, str. 88), została skonsolidowana dyrektywą 2001/23, która weszła w życie w dniu 11 kwietnia 2001 r. Nie został przy tym wyznaczony żaden nowy termin transpozycji.

4 W pierwszym pytaniu sąd krajowy powołuje się na „dyrektywę 77/187/EWG w brzmieniu zmienionym dyrektywą 98/50/WE (obecnie: dyrektywa 2001/23/EWG)”.

5 Biorąc pod uwagę fakt, że przejęcie, którego dotyczy postępowanie przed sądem krajowym, nastąpiło po wejściu w życie dyrektywy 2001/23, istotna jest właśnie ta dyrektywa.

6 Artykuł 1 ust. 1 dyrektywy 2001/23 stanowi:

„1. a) Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do każdego przypadku przejęcia przedsiębiorstwa, zakładu lub części przedsiębiorstwa, zakładu przez innego pracodawcę w wyniku prawnego przeniesienia własności lub łączenia.

b) […]

c) Niniejszą dyrektywę stosuje się do przedsiębiorstw prywatnych i publicznych, prowadzących działalność gospodarczą, bez względu na to, czy działają dla osiągnięcia zysku czy nie. Reorganizacja administracyjna organów administracji publicznej, lub przeniesienie funkcji administracyjnych między organami administracji publicznej, nie stanowi przejęcia w rozumieniu niniejszej dyrektywy”.

7 Artykuł 3 ust. 1 tej dyrektywy stanowi:

„Prawa i obowiązki zbywającego wynikające z umowy o pracę lub stosunku pracy istniejącego w momencie przejęcia, przechodzą, w wyniku tego przejęcia, na przejmującego.

Państwa członkowskie mogą ustalić, że po dacie przejęcia zbywający i przejmujący są wspólnie odpowiedzialni za zobowiązania, które powstały przed dniem przejęcia, wynikające z umowy o pracę lub o stosunku pracy istniejących w chwili przejęcia”.

Uregulowania krajowe

8 Arbeitsvertragsrechts‑Anpassungsgesetz (ustawa w sprawie dostosowania ustawodawstwa w dziedzinie umów o pracę) z dnia 9 lipca 1993 r. (BGBl. 459/1993, zwana dalej „AVRAG”) została uchwalona w celu dokonania transpozycji dyrektywy 77/187 do prawa austriackiego. Z postanowienia odsyłającego nie wynika, aby uregulowania krajowe zostały zmienione w następstwie przyjęcia dyrektyw 98/50 i 2001/23.

9 Na mocy § 1 ust. 2 pkt 1 AVRAG ustawa ta nie ma zastosowania do umów o pracę zawartych z landami, związkami gmin lub z gminami, nawet jeśli są to umowy prawa prywatnego. Pracownicy kontraktowi, których dotyczy postępowanie przed sądem krajowym, objęci są zakresem Oberösterreichisches Gemeindebedienstetengesetz 2001 (ustawy dotyczącej pracowników gminnych landu Górnej Austrii, LGBl. 48/2001). Zgodnie z postanowieniem odsyłającym ani ta ustawa, ani żaden inny przepis prawa Land Oberösterreich nie przewiduje transpozycji omawianej dyrektywy do prawa wewnętrznego w odniesieniu do tej kategorii osób.

10 Paragraf 3 AVRAG, zatytułowany „Przejęcie przedsiębiorstw, zakładów lub części zakładów przez innego przedsiębiorcę”, stanowi:

„1. W przypadku gdy przedsiębiorstwo, zakład lub część zakładu zostaje przejęta przez innego przedsiębiorcę (przejęcie zakładu), staje się on pracodawcą i wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki wynikające ze stosunków pracy istniejących w dniu przejęcia.

[…]

4. Pracownik może sprzeciwić się zmianie strony swojego stosunku pracy, jeżeli przejmujący nie uzna układu zbiorowego (§ 4) lub praw pracowników do świadczeń z ubezpieczenia emerytalnego (§ 5). […] W takim przypadku stosunek pracy ze zbywającym pozostaje niezmieniony […]”

Postępowanie przed sądem krajowym i pytania prejudycjalne

11 Z postanowienia odsyłającego wynika, że Sozialhilfeverband jest związkiem międzygminnym powołanym ustawą landu, który – jako regionalna jednostka zarządzająca zgodnie z § 31 Oberösterreichisches Sozialhilfegesetz 1998 (ustawy landu Górnej Austrii o pomocy społecznej z 1998 r., LGBl. 82/1998) – wykonuje, w ramach przyznanych mu kompetencji własnych, zadania z zakresu pomocy społecznej zgodnie z § 29 akapit drugi tej ustawy.

12 Sozialhilfeverband w swoich dwóch zakładach zatrudnia około 100 pracowników, spośród których część uznana jest za niepełnosprawnych fizycznie lub psychicznie w rozumieniu Behinderteneinstellungsgesetz (ustawy dotyczącej zatrudniania osób niepełnosprawnych, BGBl. 22/1970). Działalność wykonywana przez Sozialhilfeverband, polegająca na administrowaniu warsztatami pracy dla osób niepełnosprawnych i utrzymywaniem ich, nie jest działalnością z zakresu władzy publicznej, lecz działalnością prywatną.

13 Z powodów finansowych i organizacyjnych Sozialhilfeverband przyjął plan wydzielenia dwóch przedsiębiorstw polegający na przejęciu należących do niego zakładów przez dwie nowo utworzone spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

14 Zgodnie z tym planem w dniu 28 grudnia 2002 r. do rejestru spółek, w rubryce „Prowadzenie warsztatów pracy dla osób niepełnosprawnych”, została wpisana spółka Altenfeldner Werkstätten gemeinnützige GmbH (zwana dalej „Altenfeldner Werkstätten”). W tym samym dniu, do tego samego rejestru, w rubryce „Ogrodnictwo i usługi pralnicze”, została wpisana spółka Artegra Werkstätten gemeinnützige GmbH (zwana dalej „Artegra Werkstätten”). Obie te spółki są spółkami z ograniczoną odpowiedzialnością o charakterze spółek użyteczności publicznej. Sozialhilfeverband posiada całość kapitału zakładowego każdej z nich.

15 Na mocy umów o wniesienie wkładu zawartych pomiędzy Sozialhilfeverband a, odpowiednio, Altenfeldner Werkstätten oraz Artegra Werkstätten, oba zakłady należące do Sozialhilfeverband zostały wniesione jako wkłady niepieniężne do tych dwóch spółek. Sozialhilfeverband przeniósł na nie również, w odpowiednim zakresie, prawa do rozporządzania infrastrukturą objętą podziałem. Na podstawie umów o wniesienie wkładu nowe spółki mają wejść w miejsce Sozialhilfeverband we wszystkie istniejące stosunki prawne pomiędzy nim a osobami trzecimi, w zakresie dotyczącym obu przejętych przedsiębiorstw. Sozialhilfeverband gwarantuje, na mocy w istocie umowy na rzecz osób trzecich („echter Vertrag zugunsten Dritter”), że prawa przejętych pracowników pozostaną nadal chronione przez spółki przejmujące.

16 Przewidziane zostało, że udziały Sozialhilfeverband w obu tych spółkach zostaną następnie przeniesione na Arcus Sozialnetzwerk gemeinnützige GmbH, spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością o charakterze spółki użyteczności publicznej (zwanej dalej „Arcus Sozialnetzwerk”), której jedynym wspólnikiem jest stowarzyszenie prawa prywatnego. Stowarzyszenie to, podobnie jak Arcus Sozialnetzwerk, działa w sektorze pomocy osobom niepełnosprawnym. Jego członkami są osoby fizyczne oraz osoby prawne prawa prywatnego. Do dnia wydania postanowienia odsyłającego przeniesienie udziałów nie nastąpiło, ponieważ uzależnione zostało od szczególnej uchwały dyrekcji Sozialhilfeverband, która do tego czasu nie została jeszcze podjęta.

17 Na podstawie umowy przeniesienia udziałów Arcus Sozialnetzwerk nie może zbyć ani zastawić swoich udziałów w obu nowo powstałych spółkach bez zgody Sozialhilfeverband. Ponadto umowa zawiera szczegółowe postanowienia dotyczące zwrotnego przejścia udziałów, w szczególności w przypadku niewykonania zobowiązań umownych, zmiany dotychczasowego przedmiotu działalności i podjęcia działań zmierzających do likwidacji. Przeniesienie udziałów na Arcus Sozialnetzwerk ma nie wpływać na zobowiązanie Sozialhilfeverband do zagwarantowania praw przejętych pracowników. Zakłady Sozialhilfeverband nie są przejmowane bezpośrednio przez Arcus Sozialnetzwerk, ponieważ spółka ta zamierza zarządzać oboma zakładami w ramach niezależnych księgowości, jak również w celu uniknięcia pewnych konsekwencji związanych z odpowiedzialnością.

18 Według Oberster Gerichtshof pracownicy zakwestionowali przejście praw i obowiązków z zawartych przez nich umów o pracę na nowo utworzone spółki. Twierdzili, że pozostają w dalszym ciągu umownie związani z Sozialhilfeverband.

19 Sozialhilfeverband zwrócił się do Oberster Gerichtshof z wnioskiem, opartym na § 54 ust. 2 Arbeits‑ und Sozialgerichtsgesetz (ustawy o ustroju sądów pracy i sądów ubezpieczeń społecznych, BGBl. 104/1985), o stwierdzenie, że wydzielenie warsztatów oraz przeniesienie na spółki Artegra Werkstätten i Altenfeldner Werkstätten praw do tych zakładów doprowadziło do przejścia na ww. spółki praw i obowiązków z umów o pracę z pracownikami zatrudnianymi dotychczas przez Sozialhilfeverband.

20 Sozialhilfeverband podnosił, że w tym przypadku można powołać się na bezpośrednie stosowanie omawianej dyrektywy, chociaż § 3 AVRAG nie stosuje się, zgodnie z § 1 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, do stosunków pracy ze związkami międzygminnymi, a także pomimo bezczynności właściwego ustawodawcy – Land Oberösterreich – który nie wydał żadnego przepisu dotyczącego gminnych pracowników kontraktowych w celu transpozycji tej dyrektywy.

21 Powołując się na wyroki z dnia 19 stycznia 1982 r. w sprawie 8/81 Becker, Rec. str. 53 i z dnia 22 czerwca 1989 r. w sprawie 103/88 Fratelli Costanzo, Rec. str. 1839, sąd krajowy zauważa, że jeśli chodzi o pierwsze pytanie prejudycjalne, to Sozialhilfeverband jest bez wątpienia podmiotem publicznym w rozumieniu orzecznictwa Trybunału, wobec którego jednostki mogą powoływać się na bezwarunkowe i dostatecznie precyzyjne przepisy dyrektywy. Mogą jednak powstać wątpliwości co do spółek prawa prywatnego, które nabyły zakłady. Kwestia ta może mieć znaczenie o tyle, że zgodnie z wyrokiem z dnia 14 lipca 1994 r. w sprawie C‑91/92 Faccini Dori, Rec. str. I‑3325 dyrektywy nie można stosować bezpośrednio do jednostki. Zatem, zdaniem sądu krajowego, przepisy określające konsekwencje przejęcia przedsiębiorstwa przewidziane w dyrektywie nie mogą mieć bezpośredniej skuteczności.

22 Sąd krajowy zauważa również, że w istocie, w świetle wyroku z dnia 14 września 2000 r. w sprawie C‑343/98 Collino i Chiappero, Rec. str. I‑6659 można przyjąć, iż w niniejszej sprawie przejmujące spółki prawa prywatnego powinny być również uznane za podmioty publiczne, wobec których omawiana dyrektywa stosuje się bezpośrednio, ponieważ zbywający związek międzygminny posiada 100% kapitału zakładowego tych spółek. Należy jednak również zwrócić uwagę, że udziały w spółkach przejmujących mają pozostawać w posiadaniu związku międzygminnego tylko przejściowo i że została już zawarta umowa przeniesienia posiadanych przez niego udziałów na spółkę o charakterze wyłącznie prywatnym, pod warunkiem wyrażenia zgody przez władze związku. Jeżeli zatem spółki przejmujące nie mogą zostać uznane za podmioty publiczne, to w konsekwencji tylko z tej przyczyny omawiana dyrektywa nie mogłaby być bezpośrednio stosowana.

23 W odniesieniu do drugiego pytania sąd krajowy zauważa ponadto, że Trybunał w swoim orzecznictwie badał dotychczas jedynie przypadki, w których jednostka chciała powołać się na bezpośrednie stosowanie dyrektywy wobec podmiotu publicznego. Natomiast w niniejszym przypadku pracownicy właśnie nie chcą powoływać się, przeciwko samym sobie, na bezpośrednie stosowanie dyrektywy, która w innym przypadku byłaby bezpośrednio stosowana. To podmiot publiczny pragnie powołać się na bezpośrednie stosowanie dyrektywy na swoją korzyść i na korzyść spółki przejmującej. Dodatkowo podmiot publiczny, który w niniejszej sprawie powołuje się na stosowanie dyrektywy, nie ma żadnych kompetencji do dokonania transpozycji tej dyrektywy do prawa krajowego.

24 Sąd krajowy podnosi, że jeżeli w niniejszym przypadku podmiot publiczny nie może powoływać się na bezpośrednie stosowanie dyrektywy, to nie może również powoływać się wobec swoich pracowników na przejście praw i obowiązków z umów o pracę. Natomiast niektórzy z jego pracowników sami mogą powoływać się na bezpośrednią skuteczność tej dyrektywy.

25 W tych okolicznościach Oberster Gerichtshof postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującymi pytaniami prejudycjalnymi:

„1) Czy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której jedynym udziałowcem jest związek międzygminny prawa publicznego zajmujący się sprawami z zakresu opieki społecznej (związek gmin) i której powierzono zadania należące do sektora prywatnego (pomoc społeczna w postaci prowadzenia warsztatu pracy dla osób niepełnosprawnych), powinna być uznana za »podmiot publiczny«, wobec którego bezpośrednio stosowane są przepisy art. 3 ust. 1 w związku z art. 1 ust. 1 lit. c) dyrektywy 77/187/EWG w brzmieniu zmienionym dyrektywą 98/50/WE (obecnie: dyrektywy 2001/23/WE), nieprzetransponowane w wystarczającym zakresie do prawa wewnętrznego, nawet gdy na mocy umowy o przeniesienie udziałów uzależnionego tylko od zgody władz związku, posiadane przez związek międzygminny udziały mają być przeniesione na spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością o charakterze wyłącznie prywatnym?

W przypadku udzielenia na to pytanie odpowiedzi pozytywnej:

2) Czy związek międzygminny zajmujący się sprawami z zakresu opieki społecznej (związek gmin), mający charakter podmiotu publicznego w rozumieniu orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, który dokonuje przeniesienia swojego zakładu, może powołać się, w przypadku nieprzetransponowania w wystarczającym zakresie przepisów dyrektywy powołanych w pierwszym pytaniu, na bezpośrednie stosowanie przepisów art. 3 ust. 1 w związku z art. 1 ust. 1 lit. c) powołanej wyżej dyrektywy wobec swoich pracowników – którzy sprzeciwiają się przejściu praw i obowiązków wynikających z ich umów o pracę na przejmującego (w rozumieniu pierwszego pytania) i obstają przy utrzymaniu swoich stosunków pracy ze zbywającym – z takim skutkiem, aby można było uznać, że prawa i obowiązki z umów o pracę przeszły na przejmującego? Czy ma tutaj znaczenie okoliczność, że podmiot publiczny będący zbywcą nie ma żadnych kompetencji ustawodawczych w zakresie dokonania transpozycji dyrektywy do prawa wewnętrznego, gdyż kompetencje te przysługują podmiotowi nadrzędnemu (Land)?”.

W przedmiocie pytań prejudycjalnych

26 Uznając, że odpowiedź na pytania zawarte we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym może zostać w sposób jednoznaczny wyprowadzona z istniejącego orzecznictwa, Trybunał, zgodnie z art. 104 § 3 regulaminu, powiadomił sąd krajowy, że zamierza orzec postanowieniem z uzasadnieniem i wezwał podmioty wymienione w art. 23 statutu Trybunału Sprawiedliwości do przedstawienia ewentualnych uwag w tym względzie.

W przedmiocie pierwszego pytania

27 Z orzecznictwa Trybunału wynika, że bezwarunkowe i dostatecznie precyzyjne przepisy dyrektywy mogą być powoływane przez podmioty prawa wobec podmiotów lub jednostek organizacyjnych podlegających władzom publicznym lub pozostających pod ich kontrolą (zob. wyrok z dnia 26 lutego 1986 r. w sprawie 152/84 Marshall, Rec. str. 723, pkt 46 i 49, ww. wyrok w sprawie Fratelli Costanzo, pkt 31 oraz wyrok z dnia 12 lipca 1990 r. w sprawie C‑188/89 Foster i in., Rec. str. I‑3313, pkt 18).

28 Biorąc pod uwagę fakt, że art. 3 ust. 1 i art. 1 ust. 1 lit. c) zdanie pierwsze dyrektywy 2001/23 spełniają warunki bezpośredniej skuteczności, mogą być one zatem powołane wobec spółki z ograniczoną odpowiedzialnością prawa prywatnego, której jedynym udziałowcem jest związek międzygminny prawa publicznego zajmujący się sprawami z zakresu opieki społecznej.

29 W związku z tym okoliczność, że na mocy umowy o przeniesienie udziałów uzależnionej tylko od zgody władz związku posiadane przez związek międzygminny udziały mają być przeniesione na spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, której jedynym udziałowcem jest prywatne stowarzyszenie, pozbawiona jest znaczenia. W istocie chodzi tu o transakcję, która, jako taka, nie może zmienić charakteru prawnego tej spółki.

30 Na pierwsze pytanie należy zatem odpowiedzieć, że spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prawa prywatnego, której jedynym udziałowcem jest związek międzygminny prawa publicznego, zajmujący się sprawami z zakresu opieki społecznej, jest jednym z podmiotów, wobec których można powołać się na art. 3 ust. 1 i art. 1 ust. 1 lit. c) zdanie pierwsze dyrektywy 2001/23.

W przedmiocie drugiego pytania

31 Zwracając się z drugim pytaniem sąd krajowy zmierza w istocie do ustalenia, czy podmiot publiczny, który przenosi swój zakład, może powoływać się na przepis art. 3 ust. 1 w związku z art. 1 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2001/23 wobec pracownika, w celu narzucenia mu kontynuacji stosunku pracy z przejmującym.

32 W tej kwestii należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem (zob. w szczególności wyrok z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C‑168/95 Arcaro, Rec. str. I‑4705, pkt 36 i powołane tam orzecznictwo) dyrektywa nie może sama tworzyć obowiązków dla jednostki, a zatem przepis dyrektywy nie może być wobec niej powoływany.

33 Dlatego też podmiot publiczny nie może powołać się na dyrektywę 2001/23 wobec pracownika w celu narzucenia mu kontynuacji stosunku pracy z przedsiębiorstwem lub przedsiębiorstwami przejmującymi.

34 W tym kontekście nie ma znaczenia, czy podmiot publiczny sam jest odpowiedzialny za niedokonanie transpozycji omawianej dyrektywy.

35 Na drugie pytanie należy zatem odpowiedzieć, że podmiot publiczny, który dokonuje przeniesienia swojego zakładu, nie może powoływać się na art. 3 ust. 1 i art. 1 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2001/23 wobec pracownika w celu narzucenia mu kontynuacji stosunku pracy z przejmującym.

W przedmiocie kosztów

36 Dla stron postępowania przed sądem krajowym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed tym sądem, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż poniesione przez strony postępowania przed sądem krajowym, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (czwarta izba) orzeka co następuje:

1) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prawa prywatnego, której jedynym udziałowcem jest związek międzygminny prawa publicznego, zajmujący się sprawami z zakresu opieki społecznej, jest jednym z podmiotów, wobec których można powołać się na art. 3 ust. 1 i art. 1 ust. 1 lit. c) zdanie pierwsze dyrektywy Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów.

2) Podmiot publiczny, który dokonuje przeniesienia swojego zakładu, nie może powoływać się na art. 3 ust. 1 i art. 1 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2001/23 wobec pracownika w celu narzucenia mu kontynuacji stosunku pracy z przejmującym.

Podpisy

* Język postępowania: niemiecki.