Keywords
Summary

Keywords

Swobodny przepływ kapitału – Ograniczenia – Podatek dochodowy od oszczędności i inwestycji – Ustawodawstwo krajowe zastrzegające prawo do obniżek podatku z tytułu ubezpieczeń społecznych na rzecz podatników będących rezydentami, którzy należą do krajowego systemu zabezpieczenia społecznego – Dopuszczalność

(art. 56 WE i 58 WE)

Summary

Artykuły 56 WE i 58 WE należy interpretować w ten sposób, iż nie sprzeciwiają się one przepisom państwa członkowskiego, na podstawie których podatnik niebędący rezydentem, który osiąga w tym państwie jedynie dochody z oszczędności i inwestycji i który nie należy do systemu zabezpieczenia społecznego tego państwa członkowskiego, nie może rościć sobie prawa do obniżek podatku z tytułu ubezpieczeń społecznych, podczas gdy podatnik będący rezydentem, który należy do tego systemu zabezpieczenia społecznego, korzysta z takich obniżek przy obliczaniu podlegającego opodatkowaniu dochodu, mimo iż osiąga on jedynie dochody o tym samym charakterze i nie opłaca składek na zabezpieczenie społeczne.

O ile bowiem ustawodawstwo takie może spowodować ograniczenia w przepływie kapitału przez to, że mniej korzystne traktowanie na gruncie podatkowym osób niebędących rezydentami może odstraszyć je od dokonywania w tym państwie członkowskim inwestycji przynoszących dochody uznawane za uzyskiwane z oszczędności i inwestycji, o tyle jednak może być ono uzasadnione w świetle art. 58 ust. 1 lit. a) WE różnicą, jaka występuje między obiektywną sytuacją osoby należącej do krajowego systemu zabezpieczenia społecznego a sytuacją osoby nienależącej do tego systemu.

Ponieważ prawo wspólnotowe nie wkracza w kompetencję państw członkowskich do uregulowania ich systemów zabezpieczenia społecznego, do ustawodawstwa zainteresowanego państwa członkowskiego należy, w braku harmonizacji na poziomie wspólnotowym, określenie kręgu osób należących do krajowego systemu zabezpieczeń społecznych, wysokości należnych od tych osób składek oraz związanych z nimi obniżek. Ponadto zgodne z wewnętrzną logiką takiego systemu jest ograniczenie korzyści w postaci obniżek składek jedynie do osób zobowiązanych do ich opłacania, a mianowicie do osób należących do tego systemu.

(por. pkt 39, 49–51 i sentencja)