Sprawa C-507/03

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Irlandii

„Zamówienia publiczne — Artykuły 43 WE i 49 WE — Dyrektywa 92/50/EWG — Udzielenie zamówienia publicznego poczcie irlandzkiej An Post bez uprzedniej publikacji ogłoszenia — Przejrzystość — Niewątpliwy przedmiot zainteresowania o charakterze transgranicznym”

Opinia rzecznika generalnego C. Stix-Hackl przedstawiona w dniu 14 września 2006 r.   I - 9780

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 13 listopada 2007 r.   I - 9797

Streszczenie wyroku

1. Zbliżanie ustawodawstw – Procedury udzielania zamówień publicznych na usługi – Dyrektywa 92/50 – Udzielanie zamówień

   (art. 43 WE i 49 WE; dyrektywa Rady 92/50)

2. Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego – Dowód na istnienie uchybienia – Ciężar dowodu spoczywający na Komisji

   (art. 226 WE)

1.  Jeśli chodzi o usługi wymienione w załączniku I B do dyrektywy 92/50 odnoszącej się do koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi i z zastrzeżeniem przyszłego przeglądu, o którym jest mowa w art. 43 tej dyrektywy, ustawodawca wspólnotowy wyszedł z założenia, że zamówienia dotyczące tego rodzaju usług nie stanowią a priori ze względu na ich szczególny charakter przedmiotu zainteresowania o charakterze transgranicznym, mogącego uzasadnić wymóg, by udzielano ich w wyniku postępowań przetargowych, które mają umożliwić przedsiębiorstwom z innych państw członkowskich zapoznanie się z ogłoszeniem o zamówieniu i złożenie oferty. Z tego względu dyrektywa 92/50 ogranicza się w odniesieniu do tego rodzaju usług do nakazu ogłaszania ex post.

   Jednakże udzielanie zamówień publicznych wciąż podlega podstawowym zasadom prawa wspólnotowego, a w szczególności zapisanym w traktacie zasadom w dziedzinie prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług. Wynika z tego, że systemu ogłaszania, ustanowionego przez wspólnotowego ustawodawcę dla zamówień dotyczących usług wymienionych w załączniku I B, nie można interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie stosowaniu zasad wynikających z art. 43 WE i 49 WE, jeżeli tego rodzaju zamówienia byłyby pomimo wszystko niewątpliwym przedmiotem zainteresowania o charakterze transgranicznym.

   Także jeżeli zamówienie dotyczące usług wymienionych w załączniku I B stanowi przedmiot takiego zainteresowania, udzielenie tego zamówienia, przy całkowitym braku przejrzystości, przedsiębiorstwu znajdującemu się w państwie członkowskim instytucji zamawiającej stanowi przejaw różnego traktowania na niekorzyść przedsiębiorstw, dla których zamówienie to mogłoby być interesujące, a które znajdują się w innym państwie członkowskim. O ile takie zróżnicowanie traktowania, które poprzez wykluczenie wszystkich przedsiębiorstw znajdujących się w innym państwie członkowskim działa głównie na ich niekorzyść, nie jest uzasadnione obiektywnymi okolicznościami, o tyle stanowi ono przejaw dyskryminacji pośredniej ze względu na przynależność państwową, zakazanej na mocy art. 43 WE i 49 WE.

   (por. pkt 25, 26, 29–31)

2.  W ramach postępowania w sprawie stwierdzenia uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego wszczętego na podstawie art. 226 WE Komisja powinna dostarczyć Trybunałowi wszelkich informacji niezbędnych do tego, by zweryfikował on istnienie uchybienia, i nie może przy tym opierać się na żadnym domniemaniu.

   Zatem w przypadku uchybienia dotyczącego systemu ogłaszania przetargów na usługi wymienione w załączniku I B do dyrektywy 92/50 odnoszącej się do koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi, skoro Komisja podnosi naruszenie art. 43 WE i 49 WE, to jej zadaniem jest wykazanie, że pomimo tego, iż omawiane zamówienie miało związek z usługami wymienionymi w załączniku I B do tej dyrektywy, stanowiło ono niewątpliwy przedmiot zainteresowania jakiegoś przedsiębiorstwa znajdującego się w innym państwie członkowskim niż państwo danej instytucji zamawiającej i że przedsiębiorstwo to, nie mając dostępu do odpowiednich informacji przed udzieleniem zamówienia, nie było w stanie wyrazić zainteresowania tym zamówieniem. Samo wskazanie przez Komisję istnienia skargi, która do niej wpłynęła w związku ze spornym zamówieniem, nie może być wystarczające w celu wykazania, że zamówienie to stanowiło niewątpliwy przedmiot zainteresowania o charakterze transgranicznym, i stwierdzenia w związku z tym istnienia uchybienia.

   (por. pkt 32–34)