1. Stowarzyszenie krajów i terytoriów zamorskich – Środki ochronne – Przesłanki wprowadzenia – Uprawnienia dyskrecjonalne instytucji wspólnotowych – Kontrola sądowa – Granice
(decyzja Rady 91/482, art. 109)
2. Stowarzyszenie krajów i terytoriów zamorskich – Środki ochronne przy przywozie z krajów i terytoriów zamorskich produktów z sektora cukru z kumulacją pochodzenia WE/KTZ – Zasada proporcjonalności – Kontrola sądowa – Granice
(decyzja Rady 91/482, art. 109 ust. 2)
3. Stowarzyszenie krajów i terytoriów zamorskich – Środki ochronne przy przywozie z krajów i terytoriów zamorskich – Środki ochronne, które nie dają podstaw do kwestionowania preferencyjnego statusu towarów pochodzących z tych krajów – Wyjątkowy i tymczasowy charakter tych środków
(decyzja Rady 91/482, art. 109 ust. 1)
1. Instytucje wspólnotowe korzystają z szerokiego zakresu swobodnego uznania przy stosowaniu art. 109 decyzji 91/482 w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich, który upoważnia je do podjęcia lub zezwolenia na podjęcie środków ochronnych, jeśli spełnione zostały określone przesłanki. W tych okolicznościach sąd wspólnotowy musi ograniczyć się do zbadania, czy przy wykonywaniu tych uprawnień nie popełniono oczywistego błędu bądź nie dopuszczono się nadużycia władzy, a ponadto czy instytucje wspólnotowe nie przekroczyły w rażący sposób granic tej swobody. Takie ograniczenie natężenia kontroli wykonywanej przez sąd wspólnotowy jest szczególnie istotne, gdy instytucje wspólnotowe muszą godzić rozbieżne interesy i podejmują w ten sposób decyzje o charakterze politycznym należące do ich kompetencji własnych.
To, iż przepis ten ustanawia wyjątek od reguły, co wynika z samego jego charakteru, w niczym nie umniejsza zakresu swobodnego uznania, którym dysponuje Komisja, gdy w ramach swych kompetencji własnych dotyczących polityk musi podjąć się niełatwego zadania godzenia rozbieżnych interesów.
(por. pkt 53–55, 57)
2. W kwestii sądowej kontroli poszanowania zasady proporcjonalności, określonej w art. 109 ust. 2 decyzji 91/482 w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich, z uwagi na szeroki zakres swobodnego uznania, którym dysponuje w szczególności Komisja w dziedzinie środków ochronnych, o których mowa w art. 109 ust. 1 tej decyzji, za bezprawny można uznać wyłącznie taki środek przyjęty w danej dziedzinie, który jest oczywiście nieodpowiedni w stosunku do celu zamierzonego przez właściwą instytucję.
(por. pkt 84)
3. Artykuł 109 decyzji 91/482 w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich (KTZ) właśnie pozwala Komisji na przyjęcie środków ochronnych w określonych w nim sytuacjach. Fakt, że Komisja przyjęła taki środek w stosunku do niektórych towarów pochodzących z KTZ, nie daje podstaw do kwestionowania preferencyjnego statusu, nadanego na podstawie art. 101 ust. 1 tej decyzji towarom pochodzącym z tych krajów. Środek ochronny jest bowiem z natury wyjątkowy i tymczasowy.
(por. pkt 92)