1. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe –Wspólny system podatku od wartości dodanej – Podatnicy – Pojęcie – Osoba, która nabyła budynek celem zamieszkania w nim z rodziną, ale używa jego części do celów wykonywania działalności gospodarczej i zalicza tę część do majątku swojego przedsiębiorstwa – Zaliczenie
(dyrektywa Rady 77/388, art. 2, 4 i 17)
2. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe –Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Nabycie dobra inwestycyjnego przez wspólnotę wynikającą z małżeństwa – Uznanie małżonków będących współwłaścicielami za odbiorców świadczenia, które daje prawo do odliczenia każdemu z małżonków występujących indywidualnie
(dyrektywa Rady 77/388, art. 17)
3. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe –Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Nabycie dobra inwestycyjnego przez dwoje małżonków we wspólnocie – Używanie części dobra przez jednego ze współwłaścicieli do celów swojego przedsiębiorstwa –Przysługujące temu współwłaścicielowi prawo do odliczenia całości podatku naliczonego od tej części dobra – Przesłanka – Odliczona kwota nieprzekraczająca udziału podatnika we współwłasności tego dobra
(dyrektywa Rady 77/388, art. 17)
4. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe –Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Obowiązki podatnika – Posiadanie faktury zawierającej pewne informacje – Nabycie budynku przez dwoje małżonków we wspólnocie – Używanie części budynku przez jednego ze współwłaścicieli do celów zawodowych – Wymóg posiadania przez niego faktury wystawionej na jego nazwisko i wskazującej części ceny i podatku odpowiadające jego udziałowi we współwłasności – Brak
(dyrektywa Rady 77/388, art. 18 ust. 1 lit. a) i art. 22 ust. 3)
1. Osoba, która nabywa dom lub zleca jego budowę celem zamieszkania w nim z rodziną, działa w charakterze podatnika i w związku z tym korzysta z prawa do odliczenia na podstawie art. 17 szóstej dyrektywy 77/388, zarówno w wersji pierwotnej, jak i zmienionej dyrektywą 91/680, w zakresie w jakim używa pomieszczenia znajdującego się w tym budynku jako biura do celów wykonywania, choćby tylko ubocznie, działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 i 4 tej dyrektywy i zalicza tę część budynku do majątku swojego przedsiębiorstwa.
(por. pkt 52 i sentencja)
2. Jeżeli wspólnota wynikająca z małżeństwa, która nie ma osobowości prawnej i nie wykonuje sama działalności gospodarczej w rozumieniu szóstej dyrektywy 77/388, zarówno w wersji pierwotnej, jak i wynikającej z dyrektywy 91/680, dokonuje zamówienia dobra inwestycyjnego, to współwłaściciele tworzący tę wspólnotę powinni być do celów stosowania tej dyrektywy uznani za odbiorców tego świadczenia.
Z uwagi bowiem na to iż taka wspólnota nie jest podatnikiem i z tego względu nie może ona odliczać naliczonego podatku od wartości dodanej, takie prawo do odliczenia należy zgodnie z zasadą neutralności przyznać małżonkom występującym indywidualnie, o ile mają oni status podatnika.
(por. pkt 57, 58 i sentencja)
3. Jeżeli dwoje małżonków pozostających we wspólnocie małżeńskiej nabywa dobro inwestycyjne, którego część jest używana w sposób wyłączny do celów zawodowych przez jedno z małżonków będących współwłaścicielami, to współmałżonek ten korzysta z prawa do odliczenia całości podatku od wartości dodanej naliczonego od części dobra, którego używa do celów swojego przedsiębiorstwa, o ile odliczona kwota nie przekracza udziału podatnika we współwłasności tego dobra.
Gdyby dany podmiot mógł odliczyć jedynie część podatku, którego koszty poniósł w związku z częścią używaną w całości do celów czynności podlegających opodatkowaniu – część określoną według stosunku jego udziału we współwłasności do całego budynku – nie zostałby on całkowicie uwolniony od ciężaru podatku dotyczącego dobra, którego używa do celów działalności gospodarczej, co byłoby sprzeczne z zasadą neutralności.
(por. pkt 71, 74 i sentencja)
4. Artykuł 18 ust. 1 lit. a) oraz art. 22 ust. 3 szóstej dyrektywy 77/388, zarówno w wersji pierwotnej, jak i wynikającej z dyrektywy 91/680, nie wymagają dla wykonywania prawa do odliczenia, aby podatnik, który nabył we wspólnocie ze swoim małżonkiem budynek używany w części do celów zawodowych, posiadał fakturę wystawioną na swoje nazwisko i wskazującą części ceny i podatku od wartości dodanej odpowiadające jego udziałowi we współwłasności. Faktura wystawiona bez rozróżnienia na oboje małżonków będących współwłaścicielami i bez wzmianki o takim podziale jest wystarczająca do tego celu.
(por. pkt 83 i sentencja)