1. Wspólnotowy znak towarowy – Uwagi osób trzecich i sprzeciw – Rozpatrywanie sprzeciwu – Dowód używania wcześniejszego znaku towarowego – Rzeczywiste używanie – Kryteria oceny – Wymóg przedstawienia konkretnych i obiektywnych dowodów – Przedstawienie wyłącznie katalogów sprzedaży – Niedostateczność
(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 43 ust. 2)
2. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego – Słowny znak towarowy „VITAKRAFT” i graficzne znaki towarowe zawierające element słowny „Krafft”
(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 1 lit. b))
1. Znak towarowy jest rzeczywiście używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, jeżeli jest używany zgodnie z jego główną funkcją wskazywania na pochodzenie towarów lub usług, dla których został zarejestrowany, celem utworzenia lub zachowania dla tych towarów i usług rynku zbytu, z wyłączeniem użycia sporadycznego, które służy wyłącznie zachowaniu praw do znaku. Ponadto w związku z warunkiem rzeczywistego używania znaku wymaga się, aby ten znak był używany publicznie i na zewnątrz na obszarze, na którym jest chroniony.
Poza tym rzeczywistego używania znaku nie można udowodnić na podstawie przypuszczeń i domniemań. Konieczne jest wskazanie konkretnych i obiektywnych okoliczności, które potwierdzają rzeczywiste i dostateczne używanie znaku na danym rynku.
Jeśli chodzi o ostatni z tych wymogów, nie wystarczy samo przedstawienie przez wnoszącego sprzeciw katalogów, w których przedstawiono towary wprowadzane do obrotu przez wnoszącego sprzeciw oraz znak towarowy w chronionej postaci, a także sposób umieszczania znaku na towarach z uwagi na to, że przedłożone katalogi nie stanowią dowodu ani na to, że dotarły one do potencjalnych klientów, ani na zakres ich ewentualnego rozpowszechnienia, ani na liczbę rzeczywiście sprzedanych towarów opatrzonych chronionych znakiem.
(zob. pkt 26, 28, 31, 34)
2. Prawdopodobieństwo wprowadzenia hiszpańskojęzycznych konsumentów w błąd występuje w odniesieniu do oznaczenia słownego „VITAKRAFT”, objętego zgłoszeniem wspólnotowego znaku towarowego dla pewnych towarów z klas 1, 3 i 4 w rozumieniu porozumienia nicejskiego i graficznych znaków towarowych zawierających element słowny „Krafft” oraz niebieski i czerwony prostokąt, zarejestrowanych wcześniej w Hiszpanii dla oznaczania podobnych towarów z klas 1 i 3 w rozumieniu wymienionego wyżej porozumienia z uwagi na to, że po pierwsze zarówno na płaszczyźnie wizualnej jak i brzmieniowej, dominujący element zgłoszonego znaku „kraft” i element słowny wcześniejszego znaku „Krafft” są do siebie bardzo podobne, wręcz identyczne, ponieważ podwójna lietra „f” w słowie „Krafft” ani nie powoduje zauważalnej różnicy fonetycznej, ani nie stanowi różnicy wizualnej, która wystarczyłaby do zniwelowania graficznego podobieństwa, po drugie zaś w języku hiszpańskim ani zgłoszony znak, ani wcześniejsze znaki nie mają konkretnego znaczenia, nie można stwierdzić występowania pomiędzy tymi dwoma oznaczeniami dostatecznej różnicy na płaszczyźnie koncepcyjnej.
(zob. pkt 55–57)