Wspólnotowy znak towarowy – Zrzeczenie się, wygaśnięcie i unieważnienie – Bezwzględne podstawy unieważnienia – Znaki towarowe sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami – Ocena oparta wyłącznie na badaniu samego znaku towarowego w związku z oznaczanymi nim towarami i usługami – Okoliczności dotyczące zachowania się właściciela znaku towarowego – Brak związku ze sprawą
(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. f))
Aby ocenić, czy wspólnotowy znak towarowy jest sprzeczny z porządkiem publicznym lub przyjętymi dobrymi obyczajami w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. f) rozporządzenia nr 40/94 i w związku z tym podlega unieważnieniu na podstawie art. 51 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia, należy dokonać analizy samego znaku towarowego, tj. oznaczenia, w związku z towarami lub usługami, dla których znak towarowy został zarejestrowany. Z łącznej lektury wszystkich akapitów art. 7 ust. 1 wynika, że odnoszą się one do samoistnych cech znaku towarowego, a nie do okoliczności związanych z działaniem właściciela znaku towarowego.
Wynika z tego, że okoliczność, iż właściciel wspólnotowego znaku towarowego nie ma prawa oferować w państwie członkowskim usług oznaczanych tym znakiem towarowym ani ich tam reklamować, nie może w żaden sposób zostać uznana za mającą związek z samoistnymi cechami tego znaku towarowego w rozumieniu powyżej wskazanej wykładni. W konsekwencji okoliczność ta nie może skutkować stwierdzeniem, że sam znak towarowy jest sprzeczny z porządkiem publicznym lub przyjętymi dobrymi obyczajami.
(por. pkt 27–29)