Sprawa C-338/02

Fixtures Marketing Ltd

przeciwko

Svenska Spel AB

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen)

Dyrektywa 96/9/WE – Ochrona prawna baz danych – Prawo sui generis – Pojęcie inwestycji związanej z uzyskaniem, weryfikacją i prezentacją zawartości bazy danych – Terminarze zawodów w piłce nożnej – Zakłady

Streszczenie wyroku

Zbliżanie ustawodawstw – Ochrona prawna baz danych – Dyrektywa 96/9 – Pojęcie inwestycji związanej z uzyskaniem, weryfikacją i prezentacją zawartości bazy danych – Nakłady na sporządzenie terminarza spotkań piłkarskich – Wyłączenie

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady96/9, art. 7 ust. 1)

Pojęcie inwestycji związanej z uzyskaniem zawartości bazy danych w rozumieniu art. 7 ust. 1 dyrektywy 96/9 w sprawie ochrony prawnej baz danych należy rozumieć jako oznaczające inwestycję w sporządzenie tej bazy danych. Określa ono zatem nakłady na poszukiwanie już istniejących elementów i ich gromadzenie w tej bazie danych, lecz nie obejmuje nakładów na stworzenie elementów składających się na zawartość bazy danych.

W kontekście sporządzania terminarza spotkań w celu organizacji zawodów w piłce nożnej nakłady na wyznaczenie dat, godzin i ustalenie doboru w pary drużyn, odnoszących się do poszczególnych spotkań w ramach tych zawodów, nie stanowią tego typu inwestycji. Ponadto uzyskanie danych składających się na ten terminarz nie wymaga szczególnego wysiłku ze strony lig zawodowych, które są bezpośrednio zaangażowane w tworzenie tych danych. Nakładów na weryfikację i prezentację danych składających się na ten terminarz nie należy również uważać za przedstawiające istotną inwestycję niezależną w stosunku do inwestycji związanej z tworzeniem tychże danych.

(por. pkt 23–24, 31, 33–35, 37 i sentencja)

WYROK TRYBUNAŁU (wielka izba)

z dnia 9 listopada 2004 r. (*)

W sprawie C-338/02

mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Högsta domstolen (Szwecja) postanowieniem z dnia 10 września 2002 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 23 września 2002 r., w postępowaniu:

Fixtures Marketing Ltd

przeciwko

Svenska Spel AB

TRYBUNAŁ (wielka izba),

w składzie: V. Skouris, prezes, P. Jann, C. W. A. Timmermans, A. Rosas i K. Lenaerts (sprawozdawca), prezesi izb, J.-P. Puissochet, R. Schintgen, N. Colneric i J. N. Cunha Rodrigues, sędziowie,

rzecznik generalny: C. Stix-Hackl,

sekretarz: M. Múgica Arzamendi i M.-F. Contet, główni administratorzy,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 30 marca 2004 r.,

rozważywszy uwagi przedstawione:

– w imieniu Fixtures Marketing Ltd przez J. Ågrena, advokat,

– w imieniu Svenska Spel AB przez M. Broomé’a i S. Widmarka, advokater,

– w imieniu rządu belgijskiego przez A. Snoecx, działającą w charakterze pełnomocnika, wspieraną przez P. Vlaemmincka, advocaat,

– w imieniu rządu niemieckiego przez W.-D. Plessinga, działającego w charakterze pełnomocnika,

– w imieniu rządu niderlandzkiego przez S. Terstala, działającego w charakterze pełnomocnika,

– w imieniu rządu portugalskiego przez A. P. Matos Barros i L. Fernandesa, działających w charakterze pełnomocników,

– w imieniu rządu fińskiego przez E. Bygglin i T. Pynnę, działające w charakterze pełnomocników,

– w imieniu Komisji Wspólnot Europejskich przez C. Tufvesson i K. Banks, działające w charakterze pełnomocników,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 8 czerwca 2004 r.,

wydaje następujący

Wyrok

1 Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni przepisów dyrektywy 96/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 1996 r. w sprawie ochrony prawnej baz danych (Dz.U. L 77, str. 20, zwanej dalej „dyrektywą”).

2 Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy spółką Fixtures Marketing Ltd (zwaną dalej „Fixtures”) a spółką Svenska Spel AB (zwaną dalej „Svenska Spel”). Spór powstał w związku z wykorzystaniem przez Svenska Spel informacji pochodzących z terminarzy angielskich i szkockich zawodów w piłce nożnej do celów organizacji zakładów.

Ramy prawne

Uregulowania wspólnotowe

3 Dyrektywa ma na celu, zgodnie z jej art. 1 ust. 1, ochronę prawną baz danych bez względu na ich formę. W art. 1 ust. 2 tej dyrektywy baza danych jest zdefiniowana jako „zbiór niezależnych utworów, danych lub innych materiałów [elementów] uporządkowanych w sposób systematyczny lub metodyczny, indywidualnie dostępnych środkami elektronicznymi lub innymi sposobami”.

4 Artykuł 3 dyrektywy obejmuje ochroną prawa autorskiego „bazy danych, które, z powodu wyboru lub uporządkowania ich zawartości, stanowią własną intelektualną twórczość autora”.

5 Artykuł 7 dyrektywy ustanawia prawo sui generis w następującym brzmieniu:

„Przedmiot ochrony

1. Państwa Członkowskie ustanawiają dla producenta bazy danych, wymagającej jakościowej i/lub ilościowej istotnej inwestycji dla uzyskania weryfikacji lub prezentacji jej zawartości, prawo do ochrony przed pobieraniem danych i/lub wtórnym ich wykorzystaniem w całości lub w istotnej części, co do jakości i/lub ilości.

2. Do celów niniejszego rozdziału:

a) »pobieranie danych« oznacza stałe lub czasowe przeniesienie całej lub istotnej części zawartości bazy danych na inny nośnik danych, w jakikolwiek sposób i w jakiejkolwiek formie;

b) »wtórne wykorzystanie« oznacza każdą formę publicznego udostępnienia całości lub istotnej części zawartości bazy danych, przez rozpowszechnianie kopii, przez najem, transmisję on-line lub w innej formie. Pierwsza sprzedaż kopii bazy danych we Wspólnocie przez uprawnionego lub za jego zgodą wyczerpuje prawo do kontrolowania dalszej odsprzedaży tej kopii we Wspólnocie.

Wypożyczanie do użytku publicznego nie jest pobieraniem danych lub wtórnym ich wykorzystaniem.

3. Prawo określone w ust. 1 może być przeniesione, odstąpione lub udzielone na podstawie licencji umownej.

4. Prawo przewidziane w ust. 1 stosuje się niezależnie od tego, czy określona baza danych kwalifikuje się do ochrony na podstawie prawa autorskiego lub innych praw. Ponadto prawo to stosuje się niezależnie od kwalifikowania się zawartości danej bazy danych do ochrony na podstawie prawa autorskiego lub innych praw. Ochrona baz danych na mocy prawa określonego w ust. 1 jest bez uszczerbku dla praw istniejących w odniesieniu do ich zawartości.

5. Niedozwolone jest powtarzające się i systematyczne pobieranie danych i/lub wtórne ich wykorzystanie w nieistotnej części, jeśli czynności te są sprzeczne z normalnym korzystaniem z tej bazy danych lub w sposób nieuzasadniony naruszają słuszne interesy producenta bazy danych”.

Uregulowania krajowe

6 Ochrona baz danych jest uregulowana w prawie szwedzkim przez lagen (1960:729) om upphovsrätt till litterära och konstnärliga verk (ustawę dotyczącą prawa własności literackiej i artystycznej, zwaną dalej „ustawą z 1960 r.”).

7 Na mocy art. 49 akapit pierwszy ustawy z 1960 r., zmienionej przez ustawę nr 790 z 1997 r. dotyczącą transpozycji dyrektywy do prawa szwedzkiego (zwaną dalej „ustawą z 1997 r.”) podmiotowi, który sporządza zbiór, tabelę lub jakikolwiek utwór podobnego rodzaju, w którym uporządkowana jest duża ilość danych lub który jest wynikiem istotnej inwestycji, przysługuje wyłączne prawo do zwielokrotnienia tego utworu i jego publicznego udostępnienia.

8 Ustawa z 1960 r. nie zawiera przepisu analogicznego do tego, który został zawarty w art. 7 ust. 5 dyrektywy. Jednakże analiza prac przygotowawczych zmierzających do wydania ustawy z 1997 r. wskazuje na to, że ochrona przyznana przez art. 49 ustawy z 1960 r. dotyczy samego utworu lub jego istotnej części i że w konsekwencji prawo wyłączne nie obejmuje kopii poszczególnych danych zawartych w utworze ani nieistotnych części tego utworu. Niemniej jednak z tych prac przygotowawczych wynika, że powtarzające się korzystanie z nieistotnych części utworu może być uznane za równoznaczne z wykorzystaniem istotnej części tego utworu.

Postępowanie przed sądem krajowym i pytania prejudycjalne

9 Organizacja zawodów w zawodowej piłce nożnej spoczywa w Anglii na Football Association Premier League Ltd i na Football League Ltd, a w Szkocji na Scottish Football League. Z organizacją zawodów związane jest sporządzanie terminarzy meczów odbywających się w danym sezonie, czyli w jednym sezonie około 2000 meczów w Anglii i 700 meczów w Szkocji. Informacje te przechowywane są w formie elektronicznej i publikowane, między innymi w broszurach, według porządku chronologicznego i ponadto według porządku spotkań danej drużyny.

10 Prace związane ze sporządzaniem terminarzy meczów zaczynają się rok przed początkiem danego sezonu.

11 Organizatorzy angielskich i szkockich zawodów w piłce nożnej powierzyli spółce Football Fixtures Ltd zarządzanie na podstawie umów licencyjnych korzystaniem z terminarzy meczów tych zawodów. Fixtures została upoważniona do reprezentowania właścicieli praw z zakresu własności intelektualnej do tych terminarzy.

12 Svenska Spel zajmuje się organizowaniem w Szwecji zakładów dotyczących między innymi meczów angielskich i szkockich zawodów w piłce nożnej. W tym celu zwielokrotnia ona na kuponach gier dane tych meczów.

13 W lutym 1999 r. Fixtures, po bezskutecznym zaproponowaniu Svenska Spel udzielenia na jej rzecz za opłatą licencji na korzystanie z danych, wystąpiła przeciwko niej z powództwem do Gotlands tingsrätt (sąd okręgowy dla Gotlandii, Szwecja), domagając się naprawienia szkody przez nią poniesionej w związku z korzystaniem przez Svenska Spel pomiędzy 1 stycznia 1998 r. i 16 maja 1999 r. z danych dotyczących terminarzy angielskich i szkockich zawodów w piłce nożnej. Na poparcie swojego powództwa podniosła, że bazy danych zawierające informacje dotyczące tych terminarzy są chronione przez art. 49 ustawy z 1960 r. i że korzystanie przez Svenska Spel z informacji pochodzących z tych terminarzy stanowi naruszenie praw własności intelektualnej przysługujących ligom piłkarskim.

14 Orzeczeniem z dnia 11 kwietnia 2000 r. tingsrätt oddalił powództwo Fixtures, uznając, że terminarze zawodów w piłce nożnej z pewnością korzystają z ochrony przyznanej zbiorom, w zakresie w jakim są one wynikiem istotnych inwestycji, ale że korzystanie przez Svenska Spel z danych pobranych z tych terminarzy nie narusza praw Fixtures.

15 W postępowaniu odwoławczym, wyrokiem z dnia 3 maja 2001 r., Svea hovrätt (sąd apelacyjny Svea, Szwecja) utrzymał w mocy orzeczenie wydane w pierwszej instancji. Sąd ten uznał, że nie zostało wykazane, iż informacje znajdujące się na kuponach do gry emitowanych przez Svenska Spel zostały pobrane z baz danych lig piłkarskich, nie wypowiadając się wyraźnie w kwestii ochrony terminarzy zawodów w piłce nożnej na mocy art. 49 ustawy z 1960 r..

16 Fixtures wnosi do Högsta domstolen o uchylenie wyroku wydanego w postępowaniu odwoławczym.

17 Podkreślając, że art. 49 ustawy z 1960 r., zmienionej przez ustawę z 1997 r., jako środek służący transpozycji, powinien być interpretowany w świetle dyrektywy, Högsta domstolen wskazuje, że dyrektywa ta nie precyzuje, czy i w jakiej części należy przyznać znaczenie celowi bazy danych, aby ocenić, czy kwalifikuje się ona do objęcia ochroną zapewnioną przez prawo sui generis. Högsta domstolen zastanawia się nad istotą nakładów ludzkich i inwestycji finansowych, które należy wziąć pod uwagę w celu dokonania oceny istnienia istotnej inwestycji. Ponadto zadaje sobie pytanie dotyczące tego, co należy rozumieć przez pobieranie lub wtórne wykorzystanie całości lub istotnej części zawartości bazy danych oraz przez normalne korzystanie i nieuzasadnione naruszenie w ramach pobierania lub wtórnego wykorzystywania nieistotnych części bazy.

18 W tych warunkach Högsta domstolen postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującymi pytaniami prejudycjalnymi:

„1) Czy w celu dokonania oceny, czy baza danych jest wynikiem »istotnej inwestycji« w rozumieniu art. 7 ust. 1 dyrektywy […], producent bazy danych może objąć tym pojęciem inwestycję, która początkowo polega na sporządzeniu pewnej całości niezależnej od samej bazy danych, która zatem nie dotyczy wyłącznie »uzyskania, weryfikacji lub prezentacji« jej zawartości? W przypadku odpowiedzi twierdzącej – czy ma znaczenie, że całość lub część tej inwestycji stanowi warunek wstępny do stworzenia bazy danych?

2) Czy ochrona bazy danych na podstawie dyrektywy jest ograniczona do działalności objętej przedmiotem tej bazy, przewidzianym przez producenta bazy podczas opracowywania jej koncepcji?

3) Co obejmuje pojęcie »w istotnej części [zawartości bazy danych], co do jakości i/lub ilości«, zawarte w art. 7 ust. 1 dyrektywy?

4) Czy ochrona przed »pobieraniem i/lub wtórnym wykorzystywaniem« zawartości bazy danych zapewniona przez art. 7, odpowiednio ust. 1 i ust. 5 dyrektywy, ogranicza się do każdego korzystania w drodze bezpośredniej eksploatacji bazy danych, czy też obejmuje również przypadki, gdy zawartość pochodzi z innego źródła (źródła wtórnego) lub jest publicznie dostępna na skalę ogólną?

5) Jak należy interpretować pojęcia »normalnego korzystania« i »nieuzasadnionego naruszenia« zawarte w art. 7 ust. 5 dyrektywy?”.

W przedmiocie pytań prejudycjalnych

19 Należy przypomnieć na wstępie, że system ochrony ustanowiony przez art. 49 akapit pierwszy ustawy z 1960 r., zmienionej przez ustawę z 1997 r., zakłada istnienie zbioru, tabeli lub utworu podobnego rodzaju, „w którym uporządkowana jest duża ilość danych lub które jest wynikiem istotnej inwestycji”.

20 Z postanowienia odsyłającego wynika, że Högsta domstolen nie uważa, aby sporne terminarze zawodów w piłce nożnej stanowiły zbiór o „dużej ilości danych” w znaczeniu wymienionego w poprzednim punkcie przepisu, co tłumaczy, że zadając pierwsze pytanie sąd ten zastanawia się, jak należy rozumieć pojęcie istotnej inwestycji w kontekście art. 7 ust. 1 dyrektywy.

21 W ramach tego pytania sąd krajowy zmierza do ustalenia między innymi, czy inwestycje dokonane przez podmiot, który sporządza bazę danych, na tworzenie samych danych muszą być wzięte pod uwagę w celu oceny istnienia istotnej inwestycji dotyczącej uzyskania, weryfikacji lub prezentacji zawartości bazy. Ponadto sąd krajowy zastanawia się, czy dyrektywa ma na celu ochronę bazy danych, która jest wynikiem wykonywania głównej działalności, obejmującej nieodzownie tworzenie danych.

22 Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy zawęża ochronę zapewnioną przez prawo sui generis do baz danych, które spełniają konkretne kryterium, a mianowicie aby uzyskanie, weryfikacja lub prezentacja ich zawartości wymagały inwestycji istotnej z punktu widzenia ilościowego lub jakościowego.

23 Zgodnie z motywami dziewiątym, dziesiątym i dwunastym dyrektywy, jej celem jest wspieranie i ochrona inwestycji w systemy „przechowywania” i „przetwarzania” danych, które przyczyniają się do rozwoju rynku informatycznego w kontekście wykładniczego wzrostu ilości informacji zbieranych i przetwarzanych rocznie we wszystkich sektorach. Wynika z tego, że pojęcie inwestycji związanej z uzyskaniem, weryfikacją lub prezentacją zawartości bazy danych należy rozumieć ogólnie jako oznaczające inwestycję poświęconą sporządzeniu tej bazy danych jako takiej.

24 W tym kontekście pojęcie inwestycji związanej z uzyskaniem zawartości bazy danych należy rozumieć, jak podkreślają Svenska Spel i rządy niemiecki, niderlandzki i portugalski, jako określające nakłady na poszukiwanie już istniejących elementów i ich gromadzenie w tej bazie danych, z wyłączeniem środków użytych w celu samego stworzenia elementów. Tak jak podnoszą Svenska Spel i rząd niemiecki, celem ustanowionej w dyrektywie ochrony, zapewnionej przez prawo sui generis jest w istocie zachęcanie do tworzenia systemów przechowywania i przetwarzania już istniejących informacji, a nie tworzenia elementów, które mogłyby być później zgromadzone w bazie danych.

25 Wykładnia ta znajduje potwierdzenie w motywie trzydziestym dziewiątym dyrektywy, zgodnie z którym celem prawa sui generis jest zapewnienie ochrony przed przywłaszczeniem rezultatów finansowych i zawodowych inwestycji w bazę danych dokonanych przez podmiot, który podjął się jej w celu „uzyskania i zgromadzenia zawartości” bazy danych. Jak wskazał rzecznik generalny w pkt 51–56 swojej opinii, mimo nieznacznych różnic terminologicznych, wszystkie wersje językowe motywu trzydziestego dziewiątego przemawiają za wykładnią, która wyklucza z pojęcia uzyskania stworzenie elementów składających się na bazę danych.

26 Motyw dziewiętnasty dyrektywy, zgodnie z którym zestawienie kilku nagrań muzycznych wykonań na płycie kompaktowej nie przedstawia nakładów inwestycyjnych na tyle istotnych, aby móc korzystać z prawa sui generis, dostarcza dodatkowego argumentu na poparcie tej wykładni. Wynika z tego mianowicie, że środki podjęte w celu samego stworzenia utworów lub elementów znajdujących się w bazie danych, w tym wypadku na płycie kompaktowej, nie są równoznaczne z inwestycjami dokonanymi w związku z uzyskaniem zawartości tej bazy i w konsekwencji nie mogą być uwzględnione przy ocenie istotnego charakteru inwestycji związanych ze sporządzeniem tej bazy.

27 Pojęcie inwestycji związanej z weryfikacją zawartości bazy danych należy rozumieć jako nakład środków na kontrolę ścisłości poszukiwanego materiału podczas tworzenia tej bazy danych i w okresie jej funkcjonowania w celu zapewnienia wiarygodności informacji zawartych w tej bazie danych. Pojęcie inwestycji związanej z prezentacją zawartości bazy danych dotyczy rozwiązań, które mają nadać tej bazie jej funkcję polegającą na przetwarzaniu informacji, a mianowicie rozwiązań, które mają za zadanie systematyczne i metodyczne uporządkowanie elementów zawartych w tej bazie danych oraz organizację indywidualnego do nich dostępu.

28 Inwestycja związana ze sporządzeniem bazy danych może polegać na zaangażowaniu zasobów ludzkich, środków technicznych i finansowych, ale inwestycja ta powinna być istotna z punktu widzenia ilościowego lub jakościowego. Ocena pod względem ilościowym odnosi się do środków dających się wyrazić liczbowo, a ocena jakościowa odnosi się do nakładów, których wysokości nie da się ustalić, takich jak wkład pracy intelektualnej lub wydatkowanie energii, jak wynika z motywów siódmego, trzydziestego dziewiątego i czterdziestego dyrektywy.

29 W tym kontekście okoliczność, że sporządzenie bazy danych jest związane z wykonywaniem głównej działalności, w ramach której sporządzający bazę jest jednocześnie twórcą elementów składających się na tę bazę, nie wyłącza jako taka możliwości, aby podmiot ten domagał się ochrony zapewnionej przez prawo sui generis, pod warunkiem że wykaże, iż uzyskanie tych elementów, ich weryfikacja lub prezentacja, w znaczeniu opisanym w pkt 24–27 niniejszego wyroku, wiązały się z inwestycją istotną pod względem ilościowym lub jakościowym, niezależną względem rozwiązań zastosowanych do stworzenia tych elementów.

30 W tym względzie, choć poszukiwanie danych i weryfikacja ich ścisłości w chwili sporządzenia tej bazy danych nie wymagają w zasadzie od podmiotu, który ją sporządza, użycia szczególnych środków z tego powodu, że chodzi o dane, które on sam stworzył i które są w jego dyspozycji, to zgromadzenie tych danych, ich systematyczne i metodyczne uporządkowanie w bazie, organizacja indywidualnego dostępu do nich i weryfikacja ich ścisłości w całym okresie funkcjonowania bazy mogą wymagać inwestycji istotnej pod względem ilościowym lub jakościowym w rozumieniu art. 7 ust. 1 dyrektywy.

31 Jeśli chodzi o postępowanie przed sądem krajowym, nakłady przeznaczone w ramach organizacji zawodów w piłce nożnej na wyznaczenie dat, godzin i drużyn gospodarzy, jak i gości, w odniesieniu do spotkań odbywających się w poszczególnych dniach zawodów odpowiadają, jak zresztą utrzymują Svenska Spel oraz rządy belgijski, niemiecki i portugalski, inwestycji związanej ze stworzeniem terminarza tych spotkań. Taka inwestycja, która odnosi się do samej organizacji zawodów, związana jest z tworzeniem danych zawartych w spornej bazie, a mianowicie tych, które odpowiadają każdemu spotkaniu poszczególnych zawodów. Inwestycja ta nie może zatem zostać uwzględniona w świetle art. 7 ust. 1 dyrektywy.

32 W tych warunkach należy sprawdzić, z pominięciem inwestycji, o której mowa w poprzednim punkcie, czy uzyskanie, weryfikacja lub prezentacja zawartości terminarza spotkań piłkarskich wymagają inwestycji istotnej z punktu widzenia ilościowego lub jakościowego.

33 Poszukiwanie i gromadzenie danych składających się na terminarz spotkań piłkarskich nie wymagają szczególnego wysiłku ze strony lig zawodowych. Tak jak podkreśla w swoich uwagach Fixtures, są one w istocie nierozłącznie związane z tworzeniem tych danych, w którym uczestniczą bezpośrednio owe ligi jako organizatorzy zawodów w piłce nożnej. Uzyskanie zawartości terminarza spotkań w piłce nożnej nie wymaga więc żadnej niezależnej inwestycji w stosunku do tej, która jest wymagana przy tworzeniu danych zawartych w terminarzu.

34 Zawodowe ligi piłkarskie nie muszą wkładać żadnego szczególnego wysiłku w kontrolę ścisłości danych dotyczących spotkań w ramach zawodów podczas przygotowywania terminarza, ponieważ ligi te są bezpośrednio zaangażowane w tworzenie tych danych. Co do weryfikacji zawartości terminarzy spotkań w trakcie sezonu pod względem ścisłości, to polega ona, jak to wynika także z uwag Fixtures, na dostosowaniu niektórych danych tych terminarzy w zależności od ewentualnego przełożenia spotkania lub przełożenia dnia zawodów w drodze decyzji lig zawodowych lub porozumienia z tymi ligami. Taka weryfikacja nie może być uważana za wymagającą o istotnej inwestycji.

35 Prezentacja terminarza spotkań piłkarskich jest także ściśle związana z samym tworzeniem danych składających się na ten terminarz, co potwierdza brak w postanowieniu odsyłającym odwołania do prac lub do nakładów szczególnie poświęconych takiej prezentacji. W konsekwencji prezentacja ta nie może być uważana za wymagającą niezależnej inwestycji w stosunku do inwestycji związanej z tworzeniem danych składowych.

36 Z powyższego wynika, że ani uzyskanie, ani weryfikacja, ani też prezentacja zawartości terminarza spotkań piłkarskich nie wymagają istotnej inwestycji, która mogłaby usprawiedliwiać skorzystanie z ochrony zapewnionej przez prawo sui generis ustanowione w art. 7 dyrektywy.

37 Mając na uwadze powyższe, na pytanie pierwsze należy odpowiedzieć w ten sposób, że pojęcie inwestycji związanej z uzyskaniem zawartości bazy danych w rozumieniu art. 7 ust. 1 dyrektywy należy rozumieć jako określające nakłady na poszukiwanie już istniejących elementów i ich gromadzenie w tej bazie danych. Pojęcie to nie obejmuje nakładów na stworzenie elementów składających się na zawartość bazy danych. W kontekście sporządzania terminarza spotkań w celu organizacji zawodów w piłce nożnej pojęcie to nie obejmuje zatem nakładów na wyznaczenie dat, godzin i ustalenie doboru w pary drużyn, odnoszących się do poszczególnych spotkań w ramach tych zawodów.

38 Z uwagi na powyższe udzielanie odpowiedzi na pozostałe pytania staje się bezprzedmiotowe.

W przedmiocie kosztów

39 Dla stron postępowania przed sądem krajowym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed tym sądem; do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż koszty poniesione przez strony postępowania przed sądem krajowym, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (wielka izba) orzeka, co następuje:

Pojęcie inwestycji związanej z uzyskaniem zawartości bazy danych w rozumieniu art. 7 ust. 1 dyrektywy 96/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 1996 r. w sprawie ochrony prawnej baz danych należy rozumieć jako określające nakłady na poszukiwanie już istniejących elementów i ich gromadzenie w tej bazie danych. Pojęcie to nie obejmuje nakładów na stworzenie elementów składających się na zawartość bazy danych. W kontekście sporządzania terminarza spotkań w celu organizacji zawodów w piłce nożnej pojęcie to nie obejmuje zatem nakładów na wyznaczenie dat, godzin i ustalenie doboru w pary drużyn, odnoszących się do poszczególnych spotkań w ramach tych zawodów.

Podpisy

* Język postępowania: szwedzki.