1. Rolnictwo – Wspólna polityka rolna – Finansowanie przez EFOGR – Stwierdzenie nieprawidłowości w stosowaniu przez krajowe instytucje mechanizmów wspólnej organizacji rynku – Uprawnienie Komisji do dokonywania korekt finansowych od momentu rozliczenia rachunków
(rozporządzenie Rady nr 1258/1999, art. 7 ust. 3)
2. Rolnictwo – EFOGR – Rozliczanie rachunków – Postępowanie – Umożliwienie władzom krajowym przedstawienia stanowiska w trakcie wymiany korespondencji i podczas posiedzenia Komitetu EFOGR – Naruszenie prawa do obrony – Brak
3. Rolnictwo – EFOGR – Rozliczanie rachunków – Odmowa pokrycia wydatków wynikających z niewłaściwego stosowania uregulowań wspólnotowych – Zakwestionowanie przez zainteresowane państwo członkowskie – Ciężar dowodu – Rozłożenie ciężaru dowodu między Komisję a państwo członkowskie
(rozporządzenie Rady nr 1258/1999)
1. Zasada, zgodnie z którą Komisja nie jest uprawniona do wydatkowania środków pieniężnych w ramach zarządzania wspólną polityką rolną, jeśli wydatki te nie są zgodne z zasadami regulującymi wspólną organizację danego rynku, ma charakter powszechnie obowiązujący.
Wynika z tego, że jeśli Komisja wykaże, iż w księgach krajowych agencji płatniczych figurują wydatki dokonane sprzecznie z przepisami wspólnotowymi regulującymi wspólną organizację danego rynku, może ona wyciągnąć z tego wszelkie konsekwencje, a więc także dokonać korekt finansowych w stosunku do sprawozdań rocznych tych agencji płatniczych, począwszy od etapu decyzji dotyczącej rozliczenia rachunków wydawanej na podstawie art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 1258/1999 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej.
(por. pkt 34, 35)
2. Poszanowanie prawa do obrony w każdym postępowaniu wszczętym przeciwko określonemu podmiotowi, które może zakończyć się wydaniem aktu powodującego dla niego negatywne skutki, stanowi fundamentalną zasadę prawa wspólnotowego, której należy przestrzegać nawet w braku jakichkolwiek uregulowań proceduralnych w tym zakresie. Zgodnie z tą zasadą adresatom decyzji wpływających w sposób istotny na ich interesy powinno się umożliwić użyteczne przedstawienie ich stanowiska.
Czyni zadość wymogom tej zasady w ramach rozliczania rachunków EFOGR umożliwienie władzom krajowym przedstawienia stanowiska w przedmiocie propozycji rozliczenia rachunków zarówno w trakcie wymiany korespondencji, która miała miejsce pomiędzy tymi władzami a Komisją, jak i podczas posiedzenia Komitetu EFOGR, które to czynności poprzedziły wydanie decyzji w przedmiocie rozliczenia rachunków.
(por. pkt 37, 38)
3. Aby wykazać zaistnienie naruszenia zasad wspólnej organizacji rynków rolnych i w konsekwencji odmówić pokrycia wydatków stąd wynikłych, Komisja nie jest obowiązana wykazywać w sposób wyczerpujący braku dostatecznej kontroli ze strony organów krajowych lub nieprawidłowości w przedkładanych przez nie danych liczbowych, lecz powinna wskazać dowody uzasadniające jej poważną i uzasadnioną wątpliwość co do tej kontroli czy tychże danych liczbowych. Zmniejszenie ciężaru dowodu w stosunku do Komisji uzasadnione jest faktem, iż to właśnie państwo członkowskie jest w najlepszej sytuacji, by zgromadzić i zweryfikować dane niezbędne do dokonania rozliczenia rachunków EFOGR, i na nim ciąży w związku z tym obowiązek przedstawienia jak najbardziej szczegółowych i zupełnych dowodów: rzeczywistego przebiegu przeprowadzanych przezeń kontroli, danych liczbowych, a w razie konieczności nieprawdziwości twierdzeń Komisji.
Zainteresowane państwo członkowskie nie może podważyć wniosków Komisji, jeśli nie dostarczy na poparcie swoich twierdzeń dowodów, które wykazywałyby istnienie niezawodnego i sprawnie działającego systemu kontroli.
(por. pkt 53, 54)