1. EWWiS – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Zakaz – Naruszenie – Dowód – Ciężar spoczywający na Komisji – Wyjątek – Udział obwinionego przedsiębiorstwa w spotkaniach, których przedmiot miał charakter antykonkurencyjny – Przeniesienie ciężaru dowodu
(traktat EWWiS, art. 65)
2. EWWiS – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Zakaz – Naruszenie – Postępowanie administracyjne – Wniosek o udzielenie informacji – Prawo do obrony – Prawo do odmowy udzielenia odpowiedzi oznaczającej przyznanie się do naruszenia
(traktat EWWiS, art. 36 akapit pierwszy)
3. EWWiS – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Grzywny – Kwota – Ustalenie – Nienałożenie lub obniżenie grzywny w zamian za współpracę obwinionego przedsiębiorstwa – Większe obniżenie w przypadku przyznania się do naruszenia – Naruszenie prawa przedsiębiorstwa do obrony, w szczególności prawa do odmowy udzielenia odpowiedzi oznaczającej przyznanie się do naruszenia – Brak
(traktat EWWiS, art. 65 ust. 5; komunikat Komisji 96/C 207/04, pkt D)
1. Przedsiębiorstwo, którego udział w spotkaniach mających charakter oczywiście antykonkurencyjny został ustalony na podstawie elementów zebranych przez Komisję, zobowiązane jest przedstawić okoliczności pozwalające na ustalenie, że jego udział w takich spotkaniach nie miał charakteru antykonkurencyjnego, poprzez wykazanie, że poinformowało ono swoich konkurentów o tym, iż uczestniczyło w nich z odmiennym od nich nastawieniem.
(por. pkt 46)
2. O ile w ramach postępowania mającego na celu ustalenie naruszenia reguł konkurencji Komisja może zobowiązać przedsiębiorstwo do przedstawienia jej wszystkich niezbędnych informacji dotyczących okoliczności faktycznych, o których instytucja ta może wiedzieć, o tyle jednak nie może ona nałożyć na to przedsiębiorstwo obowiązku udzielenia odpowiedzi, poprzez które zostanie ono skłonione do przyznania istnienia naruszenia, którego Komisja jest zobowiązana dowieść.
(por. pkt 85, 86)
3. O ile Komisja nie może zmusić przedsiębiorstwa do przyznania się do uczestnictwa w naruszeniu w dziedzinie konkurencji, o tyle nic nie zabrania jej wzięcia pod uwagę, przy określeniu wysokości grzywny, pomocy udzielonej jej przez dane przedsiębiorstwo dla łatwiejszego stwierdzenia naruszenia, a w szczególności okoliczności, że przedsiębiorstwo przyznało się do udziału w naruszeniu. Przedsiębiorstwu, które w ten sposób jej pomogło, może ona przyznać istotne zmniejszenie wysokości nałożonej na nie grzywny, a znacznie mniejsze innemu przedsiębiorstwu, które poprzestało na nienegowaniu podstawowych twierdzeń w zakresie okoliczności faktycznych, na których Komisja oparła swoje zarzuty.
Przyznanie się do zarzuconego naruszenia stanowi zachowanie przedsiębiorstwa o charakterze czysto fakultatywnym. Nie jest ono w żaden sposób zobowiązane do przyznania istnienia porozumienia. Nie stanowi zatem naruszenia prawa do obrony uwzględnienie przez Komisję, dla celów zmniejszenia wymiaru grzywny, stopnia współpracy danego przedsiębiorstwa, w tym jego przyznania się do naruszenia.
Komunikat o współpracy, a w szczególności jego część D, należy rozumieć w ten sposób, że rodzaj współpracy danego przedsiębiorstwa, mogący wpłynąć na zmniejszenie grzywny, nie jest ograniczony do potwierdzenia okoliczności faktycznych, ale obejmuje także przyznanie się do udziału w naruszeniu.
(por. pkt 87–91)