Strasburg, dnia 6.2.2024

COM(2024) 60 final

2024/0035(COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz  materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, zastępująca decyzję ramową Rady 2004/68/WSiSW

{SEC(2024) 57 final} - {SWD(2024) 32 final} - {SWD(2024) 33 final} - {SWD(2024) 34 final}


UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

W lipcu 2020 r. Komisja przedstawiła strategię UE na rzecz skuteczniejszej walki z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych (zwaną dalej „strategią”). W strategii określono osiem inicjatyw mających na celu zapewnienie pełnego wdrożenia ram prawnych służących zwalczaniu niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci, a w razie potrzeby – dalszego rozwoju tych ram. Innym celem strategii było wzmocnienie reakcji organów ścigania i pobudzenie do skoordynowanych działań wielu zainteresowanych stron na rzecz zapobiegania, ścigania, a także w odniesieniu do udzielania pomocy ofiarom i osobom, które ucierpiały w wyniku przestępstwa.

W strategii uznano zwłaszcza potrzebę oceny, czy obecne ramy prawa karnego UE, a mianowicie dyrektywa 2011/93/UE w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej (zwana dalej „dyrektywą”), nadal spełniają swój cel, biorąc pod uwagę zmiany społeczne i technologiczne, jakie zaszły w ostatnim dziesięcioleciu. Dyrektywę przyjęto w celu ustanowienia minimalnych norm w zakresie zapobiegania tym szczególnie poważnym formom przestępczości i ich zwalczania, bowiem jej ofiarą padają dzieci, które mają prawo do szczególnej ochrony i opieki. W dyrektywie ustanowiono minimalne normy dotyczące określania przestępstw wykorzystywania seksualnego dzieci i sankcji za takie przestępstwa, a także minimalne normy dotyczące skutecznego prowadzenia postępowań przygotowawczych i ścigania takich przestępstw, pomocy i wsparcia dla ofiar oraz zapobiegania niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniu seksualnemu dzieci.

W 2022 r. Komisja przeprowadziła ocenę wdrażania dyrektywy, w ramach której zbadała ewentualne luki legislacyjne, najlepsze praktyki i działania priorytetowe na szczeblu UE. Ocena wykazała, że istnieją możliwości poprawy obecnego tekstu: wskazano na niejednoznaczność niektórych definicji zawartych w dyrektywie oraz wyzwania związane z prowadzeniem postępowań przygotowawczych i ściganiem sprawców. Zwrócono uwagę na niepokojący gwałtowny wzrost udostępniania w internecie materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych oraz zwiększone możliwości ukrywania przez sprawców swojej tożsamości (i zatajenia swojej nielegalnej działalności), w szczególności w internecie, co pozwala im uniknąć postępowania przygotowawczego i ścigania. Podsumowując, w ocenie stwierdzono, że zarówno zwiększona obecność dzieci w internecie, jak i najnowsze osiągnięcia technologiczne stwarzają wyzwania dla organów ścigania, a jednocześnie rodzą nowe możliwości nadużyć, które nie są w pełni objęte obecną dyrektywą.

W ocenie stwierdzono również, że różnorodność istniejących w państwach członkowskich ram prawnych dotyczących prowadzenia postępowań przygotowawczych i ścigania przestępstw nie pozwala na skuteczną walkę z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci w całej UE, głównie ze względu na niewystarczającą kryminalizację przestępstw związanych z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci popełnianych z wykorzystaniem nowych i powstających technologii. Podkreślono na koniec, że wysiłki państw członkowskich na rzecz zapobiegania niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i udzielania pomocy ofiarom są nadal ograniczone, działaniom brakuje koordynacji, a ich skuteczność nie została dowiedziona. Aby zaradzić niedociągnięciom we wdrażaniu, Komisja podjęła działania następcze za pomocą środków egzekwowania prawa, wszczynając w razie potrzeby postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. Jednocześnie ocena wyraźnie wykazała, że potrzebna jest aktualizacja ram prawnych na szczeblu UE.

W tym kontekście konieczny jest ukierunkowany przegląd dyrektywy, którego celem jest:

·zapewnienie, aby za przestępstwo były uznawane wszelkie formy niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci, w tym takie, które rozwój technologiczny umożliwia lub ułatwia;

·zapewnienie, aby krajowe przepisy dotyczące prowadzenia postępowań przygotowawczych i ścigania umożliwiały skuteczną walkę z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci przez uwzględnienie najnowszych osiągnięć technologicznych;

·zwiększenie skuteczności zarówno zapobiegania przestępstwom, jak i pomocy ofiarom oraz

·promowanie lepszej koordynacji działań państw członkowskich, a na szczeblu krajowym – wszystkich zaangażowanych stron, w zakresie zapobiegania niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i zwalczania go.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

Niniejszy wniosek stanowi rozwinięcie istniejących przepisów dyrektywy i przedstawiany jest w ramach strategii UE z 2020 r. na rzecz skuteczniejszej walki z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych.

Wniosek uzupełnia inne inicjatywy UE, które bezpośrednio lub pośrednio odnoszą się do wyzwań związanych z przestępstwami niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci. Do inicjatywy tych należą:

–dyrektywa 2012/29/UE ustanawiająca normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw;

–dyrektywa 2011/36/UE w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar;

–rozporządzenie (UE) 2021/1232 w sprawie tymczasowego odstępstwa od niektórych przepisów dyrektywy 2002/58/WE w odniesieniu do wykorzystywania technologii przez dostawców usług łączności interpersonalnej niewykorzystujących numerów do przetwarzania danych osobowych i innych danych do celów zwalczania niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych w internecie oraz niedawno przyjęty wniosek dotyczący ograniczonego przedłużenia w czasie tego tymczasowego odstępstwa 1 oraz

–wniosek dotyczący rozporządzenia ustanawiającego przepisy mające na celu zapobieganie niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i jego zwalczanie.

W ostatnim z wymienionych aktów przewidziano nałożenie na dostawców usług internetowych obowiązku wzięcia odpowiedzialności za ochronę dzieci korzystających z ich usług przed niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych w internecie. Wniosek dotyczący rozporządzenia opiera się na dyrektywie jeśli chodzi o określanie przestępstw, ponieważ są nim materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych oraz nagabywanie dzieci w celach seksualnych. Dyrektywa stanowi filar prawa karnego, na którym opiera się wniosek dotyczący rozporządzenia.

Oba instrumenty mają wzajemnie się uzupełniać, aby wspólnie umożliwić bardziej kompleksową reakcję na przestępstwa związane z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci, zarówno w internecie, jak i poza nim. W szczególności przewidziane we wniosku Unijne Centrum ds. Zapobiegania Niegodziwemu Traktowaniu Dzieci w Celach Seksualnych i Jego Zwalczania ma również odegrać ważną rolę i wspierać działania państw członkowskich zarówno w zakresie zapobiegania przestępstwom, jak i pomocy ofiarom na mocy tego wniosku. Jednostka ta ma wspierać organy ścigania i organy sądownicze przez dostarczanie wysokiej jakości sprawozdań, jej działania nie mają jednak wpływu na obecny podział obowiązków między Europolem, Eurojustem a krajowymi organami ścigania i organami sądowniczymi.

•Spójność z innymi politykami Unii

Niniejszy wniosek jest spójny z odnośną polityką Unii, w szczególności pod następującymi względami:

–uzupełnia ramy prawne UE regulujące usługi cyfrowe, w szczególności niedawno przyjęty akt o usługach cyfrowych 2 . Akt ten dotyczy obowiązków dostawców usług internetowych w odniesieniu do nielegalnych treści rozpowszechnianych w ramach ich usług. Niniejszy wniosek zapewnia aktualizację definicji pewnego rodzaju nielegalnych treści, tj. niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych w internecie, i dostosowanie tej definicji tak, by umożliwiała podjęcie skutecznych działań w dzisiejszym i przyszłym świecie cyfrowym, a jednocześnie nacisk położony jest na podnoszenie świadomości i edukację. W ten sposób wniosek jest również w pełni spójny z unijną strategią na rzecz lepszego internetu dla dzieci (BIK+);

–jest spójny z wnioskiem dotyczącym dyrektywy w sprawie zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej i uzupełnia ten wniosek. Wniosek w sprawie tej dyrektywy ma na celu ustanowienie minimalnych norm w odniesieniu do: określenia przestępstw przemocy wobec kobiet i przemocy domowej i sankcji za takie przestępstwa w całej UE, ochrony ofiar takich przestępstw i dostępu do wymiaru sprawiedliwości, wsparcia dla ofiar i zapobiegania przemocy oraz koordynacji i współpracy między wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi stronami;

–jest spójny z wnioskiem dotyczącym zmiany dyrektywy o prawach ofiar, który przewiduje ukierunkowane zmiany mające na celu zapewnienie ofiarom możliwości pełnego korzystania z przysługujących im w UE praw;

–jest spójny, zwłaszcza w komponentach dotyczących podnoszenia świadomości i edukacji, ze strategią UE na rzecz młodzieży na lata 2019–2027, w której poświadczono, że młodzi ludzie w UE stoją w obliczu szczególnych wyzwań i że wzmocnienie ich pozycji, w tym poprzez edukację, może pomóc im skutecznie stawić czoła takim wyzwaniom;

–jest również spójny z kompleksową strategią UE na rzecz praw dziecka, która przyjęta została w 2021 r. i która stanowi nadrzędne ramy polityki UE w zakresie praw dziecka i ochrony dzieci. Komisja planuje uzupełnić tę strategię zaleceniem Komisji w sprawie zintegrowanych systemów ochrony dzieci;

–jest również spójny z europejską gwarancją dla dzieci, której celem jest zapobieganie wykluczeniu społecznemu i zwalczanie tego zjawiska przez zagwarantowanie potrzebującym dzieciom (w tym dzieciom z niestabilnych, przemocowych środowisk rodzinnych, w których miało miejsce wykorzystywanie) skutecznego dostępu do szeregu kluczowych usług, takich jak edukacja, opieka zdrowotna i mieszkalnictwo;

–jest spójny z zasadą „nie czyń poważnych szkód”, która oznacza niewspieranie ani nieprowadzenie działalności gospodarczej, która czyni poważne szkody dla któregokolwiek z celów środowiskowych, w stosownych przypadkach, w rozumieniu art. 17 rozporządzenia (UE) 2020/852 3 , bowiem dyrektywa nie ma negatywnego wpływu na te cele. Wniosek jest również spójny z celem neutralności klimatycznej określonym w Europejskim prawie o klimacie 4 .

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

Niniejszy wniosek przekształca dyrektywę 2011/93/UE. Jego podstawą są zatem art. 82 ust. 2 i art. 83 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, które stanowią podstawę prawną dyrektywy 2011/93/UE. Te dwie podstawy prawne umożliwiają Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ustanowienie, w drodze dyrektyw, odpowiednio, minimalnych norm niezbędnych do ułatwienia wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych oraz usprawnienia współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych o wymiarze transgranicznym, a także minimalnych norm dotyczących określania przestępstw i sankcji w dziedzinie wykorzystywania seksualnego dzieci.

·Zmienna geometria

Jeśli chodzi o zmienną geometrię, w niniejszym wniosku przyjęto podejście podobne do obecnej dyrektywy.

Zgodnie z art. 3 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Irlandia może powiadomić o chęci uczestniczenia w przyjęciu i stosowaniu niniejszej dyrektywy.

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego wniosku i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

·Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Transgraniczny charakter przestępstw związanych z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci, który uzasadniał przyjęcie dyrektywy, stał się tym bardziej oczywisty w ostatnim dziesięcioleciu, kiedy to coraz powszechniejsze stało się wykorzystywanie technologii internetowych, które umożliwiają i ułatwiają popełnienie takich przestępstw i wzmacniają ich skutki. Aby zapewnić zarówno skuteczne ściganie przestępców, jak i ochronę ofiar w całej UE, niniejszy wniosek ma na celu ustanowienie wspólnych minimalnych norm dotyczących określania przestępstw i poziomu sankcji, co stanowi cel, którego państwa członkowskie nie byłyby w stanie osiągnąć indywidualnie i który można osiągnąć jedynie poprzez działanie na szczeblu UE. Ponadto, biorąc pod uwagę internetowy wymiar tych przestępstw, który staje się coraz bardziej oczywisty, w przypadku braku wspólnych zasad państwa członkowskie nie byłyby w stanie skutecznie: (i) zapobiegać popełnianiu przestępstw związanych z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych na ich terytorium; (ii) prowadzić postępowań przygotowawczych w sprawie przestępstw o wymiarze transgranicznym związanych z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych i ścigać takich przestępstw ani (iii) identyfikować ofiar i zapewniać im odpowiedniej pomocy. W związku z powyższym wniosek jest w pełni zgodny z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej.

•Proporcjonalność

Zmiany w dyrektywie przewidziane w niniejszym wniosku są ograniczone i ukierunkowane i mają na celu skuteczne wyeliminowanie najważniejszych niedociągnięć stwierdzonych w trakcie wdrażania dyrektywy i jej oceny. Zgodnie z oceną skutków proponowane zmiany ograniczają się do tych aspektów, w przypadku których państwa członkowskie nie są w stanie samodzielnie osiągnąć zadowalających wyników. W szczególności należy dostosować definicje przestępstw na poziomie UE, aby osiągnąć cel, jakim jest zwalczanie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci w wymiarze transgranicznym. Jeśli chodzi o zmiany dotyczące zapobiegania przestępstwom, pomocy ofiarom, prowadzenia postępowań przygotowawczych i ścigania przestępstw, zmiany te stanowią odpowiedź na konkretne luki i wyzwania, jakie pojawiły się podczas monitorowania wdrażania dyrektywy 2011/93 w ostatnim dziesięcioleciu. Wszelkie dalsze obciążenia administracyjne, które mogą wyniknąć z niniejszej aktualizacji przepisów, uznaje się za proporcjonalne w świetle długoterminowych korzyści, w tym korzyści kosztowych, jakie odniosą ofiary i szeroko pojęte społeczeństwo w związku z zapobieganiem tego rodzaju przestępstwom i wczesnym wykrywaniem takich przestępstw. Ponadto wsparcie, jakiego udzielać będzie Unijne Centrum w dziedzinie zapobiegania przestępstwom i pomocy ofiarom, pozwoli ograniczyć do minimum wszelkie obciążenia administracyjne. W związku z powyższym wniosek nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia zakładanych celów.

•Wybór instrumentu

Niniejszy wniosek ma na celu wprowadzenie ukierunkowanych zmian w dyrektywie w sprawie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych, które to zmiany mają wyeliminować luki, niespójności i niedociągnięcia stwierdzone podczas wdrażania i oceny dyrektywy. Z uwagi na to, że wniosek dotyczy przekształcenia dyrektywy w sprawie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych, najwłaściwszy jest taki sam instrument prawny.

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•Oceny ex post/oceny adekwatności obowiązującego prawodawstwa

W 2022 r., zgodnie z zapowiedziami zawartymi w strategii z 2020 r., Komisja przeprowadziła badanie, aby ocenić wdrożenie dyrektywy w sprawie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych oraz określić luki legislacyjne, najlepsze praktyki i priorytetowe działania na szczeblu UE. W badaniu oceniającym 5 stwierdzono, że dyrektywa nie pozwoliła w pełni sprostać wyzwaniom wynikającym ze znacznych zmian społecznych i technologicznych, które nastąpiły w ostatnich dziesięcioleciach. Wyrażono w nim w szczególności obawy w związku z gwałtownym wzrostem udostępniania treści w internecie, większymi możliwościami ukrywania tożsamości (i nielegalnej działalności), jakimi dysponują sprawcy, oraz w związku z ułatwianiami, dzięki którym sprawcy mogą ze sobą spiskować, by uniknąć odpowiedzialności i popełniać kolejne przestępstwa. W badaniu oceniającym podkreślono również niejasności w niektórych przepisach dyrektywy i zwrócono uwagę na utrzymujące się wyzwania związane z prowadzeniem postępowań przygotowawczych i ściganiem sprawców. Ponadto zauważono, że bardzo szeroki zakres swobody, jeżeli chodzi o zróżnicowanie krajowe, pozostawiony w dziedzinie zapobiegania przestępstwom i pomocy ofiarom doprowadził do trudności we wdrażaniu przepisów i niezadowalających wyników w wielu państwach członkowskich. W badaniu stwierdzono, że nawet pełna i zgodna transpozycja dyrektywy w jej obecnej formie nie pozwoli w wystarczającym stopniu sprostać wyzwaniom w zakresie zgłaszania przestępstw związanych z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci, prowadzeniem odnośnych postępowań przygotowawczych i ściganiem takich przestępstw, ani nie doprowadzi do przyjęcia w całej UE wystarczająco skutecznych środków w obszarze zapobiegania przestępstwom i pomocy ofiarom.

•Konsultacje z zainteresowanymi stronami

W ramach oceny dyrektywy w sprawie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych oraz towarzyszącej jej oceny skutków potencjalnych inicjatyw mających na celu usunięcie stwierdzonych luk przeprowadzono szeroko zakrojone konsultacje. Obejmowało to publikację połączonego planu oceny i wstępnej oceny skutków na portalu Komisji „Wyraź swoją opinię” w dniach od 28 września do 26 października 2021 r., w reakcji na którą to publikację 17 zainteresowanych stron przedstawiło swoje komentarze. Ukierunkowane konsultacje, w ramach których zadano bardziej techniczne pytania dotyczące przeglądu dyrektywy, odbyły się w pierwszej połowie 2022 r. Zostały one przeprowadzone zarówno niezależnie przez Komisję, jak i w ramach badania zleconego wykonawcy zewnętrznemu. Wśród najważniejszych zainteresowanych stron, z którymi przeprowadzono konsultacje, należą:

–organy krajowe państw członkowskich zaangażowane we wdrażanie dyrektywy i jej transpozycję (np. organy ścigania; zakłady karne, ośrodki detencyjne oraz służby odpowiedzialne za warunkowe zwolnienia; organy administracyjne, organy ds. ochrony dzieci i organy sądowe) a także władze lokalne i regionalne;

–odpowiednie agencje unijne (w tym Europol, Eurojust i Agencja Praw Podstawowych (FRA));

–odpowiednie organizacje z państw trzecich, w tym amerykańskie Krajowe Centrum ds. Zaginionych i Wykorzystywanych Dzieci (NCMEC) oraz kanadyjskie Centrum Ochrony Dzieci (C3P);

–odpowiednie organizacje międzynarodowe, m.in. Rada Europy;

–zainteresowane podmioty z niektórych branż;

–infolinie, w tym finansowana przez UE sieć INHOPE, i inne organizacje społeczeństwa obywatelskiego zajmujące się ochroną dzieci, prawami dziecka, prewencją i ochroną prywatności oraz

–naukowcy i pracownicy akademiccy, których działalność badawcza dotyczy niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci.

Komisja przeprowadziła też otwarte konsultacje publiczne skierowane do ogółu społeczeństwa w celu zebrania informacji, dowodów i opinii na temat przedmiotowych kwestii oraz uwzględnienia tych informacji, dowodów i opinii w ocenie i w ocenie skutków. W kontekście badania opublikowano kwestionariusz dotyczący oceny dyrektywy w sprawie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych, który był dostępny we wszystkich językach urzędowych UE, zaś w okresie od dnia 20 kwietnia 2022 r. do dnia 13 lipca 2022 r. przeprowadzono za pośrednictwem narzędzia EU Survey wstępną dyskusję na temat celów inicjatywy dotyczącej przeglądu dyrektywy. Ogółem otrzymano 49 odpowiedzi od zainteresowanych stron z 23 państw, w tym 18 państw członkowskich (AT, BE, CZ, DE, DK, EE, EL, ES, FI, FR, HR, HU, IT, MT, NL, PT, SE i SI). Oprócz odpowiedzi Komisja otrzymała też 21 pisemnych uwag, w tym 11 od organizacji społeczeństwa obywatelskiego, trzy od przedstawicieli organizacji przedsiębiorców, cztery od przedsiębiorstw ICT, jedną od przedstawiciela krajowego ministerstwa sprawiedliwości, jedną od specjalisty prawnika i jedną od obywatela UE.

Zasadniczo proces konsultacji pokazał, że niedociągnięcia obecnej dyrektywy, które są związane z nowymi tendencjami wynikającymi z rozwoju technologicznego oraz ze zwiększonej obecności dzieci i przestępców w internecie, mają negatywny wpływ na dzieci. Potwierdził też, że owe nowe tendencje wiążą się z nowymi wyzwaniami w zakresie postępowań przygotowawczych, którymi należy się zająć. Wyniki konsultacji wskazały również na potrzebę lepszego uwzględnienia specyfiki przestępstw związanych z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci, w tym problemów w zakresie zgłaszania przestępstw przez ofiary, a także na potrzebę ukierunkowanego zapobiegania przestępstwom i pomocy ofiarom oraz konieczność zajęcia się trudnościami spowodowanymi przez takie zjawiska, jak zjawisko podróżujących przestępców seksualnych.

We wniosku uwzględniono wszystkie główne problemy wskazane w trakcie konsultacji.

•    Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

Ocenę i ocenę skutków poparto badaniem przeprowadzonym przez wykonawcę zewnętrznego. Ponadto w dniach od 17 stycznia 2018 r. do 6 września 2019 r. Komisja zorganizowała sześć warsztatów z udziałem ekspertów w celu zebrania informacji na temat wyzwań i nowych problemów w obszarze niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz w celu omówienia głównych trudności we wdrażaniu dyrektywy, a także znaczenia dyrektywy w świetle nowych i prognozowanych tendencji i zmian. Jak wyjaśniono szczegółowo w załączniku 2 do oceny skutków towarzyszącej wnioskowi w sprawie dyrektywy (przekształcenia), zebrano dodatkową wiedzę specjalistyczną za pomocą następujących metod konsultacji z zainteresowanymi stronami: wywiady służące ustaleniu zakresu, badanie źródeł wtórnych, ankieta internetowa, konsultacje publiczne, ukierunkowane wywiady, wywiady w ramach badań sytuacyjnych i warsztaty.

•Ocena skutków

W ocenie skutków przeprowadzonej w celu przygotowania wniosku oceniono trzy warianty strategiczne, przedstawiając szereg coraz ambitniejszych środków z zakresu polityki mających stanowić odpowiedź na trzy źródła problemów:

–zarówno większa obecność dzieci w internecie, jak i najnowsze osiągnięcia technologiczne, stwarzają jednocześnie nowe wyzwania dla organów ścigania i nowe możliwości dla przestępców;

–różne ramy prawne w zakresie postępowań przygotowawczych i ścigania w poszczególnych państwach członkowskich niezapewniające podstawy dla skutecznej walki z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci oraz

–niedociągnięcia w działaniach państw członkowskich w zakresie zapobiegania niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i pomocy ofiarom, a mianowicie ograniczony charakter takich działań, ich zróżnicowana skuteczność oraz brak koordynacji między odpowiednimi zainteresowanymi stronami.

Przeanalizowano następujące trzy warianty strategiczne:

–wariant A: ukierunkowane dostosowania legislacyjne w celu doprecyzowania niejasności w obecnych ramach, zapewnienia spójności z nowymi instrumentami, zwiększenia ilości dostępnych informacji i poprawienia ich jakości;

–wariant B: wariant A wraz ze zmianami legislacyjnymi modyfikującymi definicje przestępstw w celu uwzględnienia obecnego i prognozowanego rozwoju technologicznego;

–wariant C: wariant B wraz ze zmianami legislacyjnymi mającymi zapewnić skuteczniejsze zapobiegania przestępstwom, skuteczniejszą pomoc ofiarom oraz skuteczniejsze postępowania przygotowawcze i ściganie przestępstw, z uwzględnieniem transgranicznego wymiaru przedmiotowego zjawiska.

Na podstawie oceny skutków społecznych i gospodarczych, a także skuteczności i efektywności preferowanym wariantem strategicznym jest wariant C. Wariant ten obejmuje szerszy zestaw środków z zakresu polityki, od zapobiegania przestępstwom po ich ściganie i pomoc ofiarom, które to środki zarówno pozwalają usunąć niejasności i niedociągnięcia zauważone w dyrektywie, jak i umożliwiają jej aktualizację w celu dostosowania do nowych i pojawiających się tendencji, zapewniając jednocześnie skuteczniejszą współpracę transgraniczną. Wariant C dodatkowo ujednolica krajowe przepisy dotyczące prowadzenia postępowań przygotowawczych i ścigania przestępstw, co ma zapewnić pełną mobilizację istniejących narzędzi w celu uniemożliwienia przestępcom seksualnym popełniania przestępstw za granicą oraz zagwarantować skuteczne metody dochodzeniowo-śledcze we wszystkich państwach członkowskich. Ponadto w tym wariancie określono bardziej precyzyjnie kwestie dotyczące zapobiegania przestępstwom i zobowiązania w zakresie pomocy ofiarom oraz usprawniono koordynację między państwami członkowskimi, m.in. za sprawą sieci organów krajowych i Unijnego Centrum ds. Zapobiegania Niegodziwemu Traktowaniu Dzieci w Celach Seksualnych i Jego Zwalczania

Ewentualny wzrost liczby postępowań przygotowawczych i postępowań sądowych w sprawie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych, wynikający ze skuteczniejszych narzędzi dochodzeniowo-śledczych i lepszej koordynacji w państwach członkowskich i między nimi, może się wiązać z kosztami administracyjnymi dla tych państw. Powinien on jednak również przynieść znaczne korzyści w postaci ograniczenia kosztów społecznych niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych. W szczególności oczekuje się, że przedmiotowa inicjatywa znacznie obniży koszty związane ze zjawiskiem niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych, co przyniesie oszczędności związane ze: (i) sprawcami i ofiarami (np. poprzez zapobieganie popełnianiu przestępstw i ograniczenie kosztów związanych z postępowaniami karnymi, a także krótko- i długoterminową pomocą dla ofiar) oraz z (ii) ogółem społeczeństwa (np. dzięki uniknięciu utraty wydajności wynikającej z niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i traumy związanej z tym zjawiskiem).

Inicjatywa będzie miała pozytywny wpływ na prawa podstawowe dzieci, w tym prawo do zdrowia fizycznego i psychicznego oraz prawo do ochrony i opieki, które są niezbędne dla ich dobra. Inicjatywa ta będzie miała również pozytywny wpływ na prawa osób dorosłych, które jako dzieci doświadczyły niegodziwego traktowania w celach seksualnych, ponieważ udoskonala przepisy dotyczące dochodzenia odszkodowania oraz przepisy dotyczące pomocy i wsparcia dla ofiar.

Dnia 13 grudnia 2022 r. ocenę skutków przekazano Radzie ds. Kontroli Regulacyjnej, która zebrała się dnia 18 stycznia 2023 r. Dnia 20 stycznia 2023 r. Rada wydała pozytywną opinię z zastrzeżeniami. Wskazała w niej szereg elementów oceny skutków, które należy poprawić. Rada zwróciła się mianowicie o dalsze wyjaśnienia dotyczące dynamicznego scenariusza bazowego będącego punktem wyjścia dla oceny poszczególnych wariantów, a w szczególności – o wyjaśnienie roli, jaką w tym scenariuszu odgrywa wniosek dotyczący rozporządzenia ustanawiającego przepisy mające na celu zapobieganie niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i jego zwalczanie. Zwróciła się też o przedstawienie bardziej szczegółowych informacji na temat metody analitycznej i założeń stanowiących podstawę oceny kosztów i korzyści oraz na temat roli krajowych organów zajmujących się kwestią niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych, wynikającej z wniosku. Ponadto Rada poprosiła Komisję o uwzględnienie w ostatecznej wersji dokumentu bardziej szczegółowych wyjaśnień na temat kompromisów leżących u podstaw wariantów strategicznych i określających ich kontekst, oraz o bardziej systematyczne uwzględnienie opinii poszczególnych kategorii zainteresowanych stron.

Te i inne bardziej szczegółowe uwagi przedstawione przez Radę uwzględniono w ostatecznej wersji oceny skutków. W szczególności bardziej przejrzyście opisano wzajemne powiązania między przekształcaną dyrektywą a wnioskiem dotyczącym rozporządzenia ustanawiającego przepisy mające na celu zapobieganie niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i jego zwalczanie, bardziej szczegółowo przedstawiono metodykę wykorzystywaną do oceny kosztów i korzyści oraz szerzej nakreślono warianty strategiczne i opinie zainteresowanych stron. Uwagi Rady uwzględniono również we wniosku w sprawie przekształconej dyrektywy.

•Sprawność regulacyjna i uproszczenie

Zgodnie z programem sprawności i wydajności regulacyjnej (REFIT) Komisji wszystkie inicjatywy mające na celu zmianę istniejących przepisów UE powinny przyczyniać się do uproszczenia i ograniczenia obciążenia regulacyjnego państw członkowskich. W sprawozdaniu z oceny skutków stwierdzono, że preferowany wariant rzeczywiście wiązałby się z obciążeniem administracyjnym, ale zostałoby ono zrównoważone pozytywnym wpływem środków na zapobieganie niegodziwemu traktowaniu dzieci i jego zwalczanie oraz na ochronę ofiar tego przestępstwa.

Ukierunkowane zmiany w dyrektywie mają na celu poprawę zdolności państw członkowskich do skutecznego zwalczania przedmiotowych przestępstw w związku z zagrożeniami i tendencjami, które pojawiły i rozwinęły się w ostatnich latach, oraz w związku z nowymi osiągnięciami technologicznymi. Oczekuje się, że nowe przepisy mające zastosowanie do państw członkowskich usprawnią współpracę transgraniczną, zarówno w zakresie postępowań przygotowawczych i ścigania, jak i pomocy i wsparcia dla ofiar.

Inicjatywa zwiększa jasność otoczenia prawnego w zakresie zwalczania niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych we wszystkich państwach członkowskich. Obciążenie regulacyjne związane z wnioskiem ma ograniczony zakres, ponieważ polega głównie na udoskonaleniu istniejących norm, a nie na wprowadzeniu całkowicie nowych zobowiązań. Państwa członkowskie prowadzą już postępowania przygotowawcze w sprawie istniejących przestępstw związanych z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych, jak również ścigają takie przestępstwa i karzą za nie. Wniosek wprowadza jedynie ograniczoną liczbę definicji i niezależnych przestępstw związanych z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych, które to zmiany będą miały znaczny wpływ na przeciwdziałanie przestępstwom; co więcej, niektóre państwa członkowskie już takie zmiany wprowadziły. Większość obciążeń regulacyjnych i administracyjnych dla państw członkowskich wynikałaby z obowiązków w zakresie koordynacji, identyfikacji jasnych wskaźników referencyjnych i zmian dotyczących gromadzenia danych. Nawet w tym względzie należy jednak zaznaczyć, że państwa członkowskie gromadzą już dane dotyczące niegodziwego traktowania dzieci, a wniosek ma jedynie zapewnić większą spójność i przejrzystość istniejących procesów oraz lepszą sprawozdawczość.

Nie przewiduje się, że wniosek będzie miał wpływ na MŚP i konkurencyjność. Wszystkie rozważane warianty strategiczne pociągałyby za sobą koszty dla organów publicznych w państwach członkowskich, nie zaś dla obywateli i przedsiębiorstw UE.

•Prawa podstawowe

Niniejsza inicjatywa jest zgodna z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej. Przyczynia się też do wzmocnienia konkretnych praw podstawowych, a w szczególności: prawa do godności człowieka (art. 1), prawa do integralności osoby (art. 3), zakazu nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania (art. 4) oraz praw dziecka (art. 24).

4.WPŁYW NA BUDŻET

Wniosek nie ma wpływu na budżet Unii Europejskiej.

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

Komisja zweryfikuje, czy wszystkie uczestniczące państwa członkowskie dokonały prawidłowej i skutecznej transpozycji przekształconej dyrektywy do krajowych porządków prawnych. Na etapie wdrażania Komisja będzie organizować regularne posiedzenia komitetu kontaktowego z udziałem wszystkich państw członkowskich. Komisja będzie regularnie przedstawiać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania oceniające wdrożenie, funkcjonowanie i wpływ przekształconej dyrektywy.

Aby monitorować i analizować zjawisko niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci, państwa członkowskie muszą dysponować mechanizmami gromadzenia danych lub punktami kontaktowymi. Z tego względu wprowadzono art. 31, który nakłada na państwa członkowskie obowiązek posiadania systemu gromadzenia, opracowywania, tworzenia i rozpowszechniania statystyk publicznych dotyczących przestępstw, o których mowa w art. 3–9. Państwa członkowskie powinny przeprowadzać co trzy lata badania ludności przy użyciu zharmonizowanej metodyki Komisji (Eurostatu) w celu gromadzenia danych na temat liczby ofiar przestępstw objętych dyrektywą. Na tej podstawie muszą ocenić częstość występowania wszystkich przestępstw objętych niniejszą dyrektywą oraz tendencje w ich zakresie. Odnośne dane powinny przekazać Komisji (Eurostatowi). Aby zapewnić porównywalność danych administracyjnych w całej UE, państwa członkowskie są zobowiązane do gromadzenia danych administracyjnych na podstawie wspólnych dezagregacji opracowanych we współpracy z Unijnym Centrum i do corocznego przekazywania tych danych Unijnemu Centrum. Unijne Centrum będzie wspierać państwa członkowskie w gromadzeniu danych dotyczących przestępstw, o których mowa w art. 3–9, w tym przez ustanowienie wspólnych norm dotyczących jednostek obliczeniowych, zasad obliczania, wspólnych dezagregacji, formatów sprawozdawczości oraz klasyfikacji przestępstw. Dane statystyczne gromadzone przez państwa członkowskie będą przekazywane Unijnemu Centrum i Komisji, a zebrane w ten sposób statystyki – co roku podawane do wiadomości publicznej. Ponadto państwa członkowskie mają obowiązek wspierać badania dotyczące pierwotnych przyczyn, skutków i częstości występowania przestępstw, skutecznych środków zapobiegawczych, skutecznej pomocy ofiarom oraz odsetka wyroków skazujących za przestępstwa objęte niniejszym wnioskiem.

•Dokumenty wyjaśniające (w przypadku dyrektyw)

Z uwagi na to, że wniosek zawiera większą liczbę zobowiązań prawnych niż obowiązująca dyrektywa, konieczne będzie, by do powiadomienia o środkach transpozycji dołączano dokumenty wyjaśniające, w tym tabelę korelacji między przepisami krajowymi a dyrektywą. Ma to zapewnić łatwą identyfikację środków transpozycji, które państwa członkowskie dodały do istniejącego prawodawstwa.

Środki wprowadzone w celu transpozycji niniejszego wniosku prawdopodobnie nie będą ograniczone do jednego tekstu prawnego. Z tego powodu państwa członkowskie muszą przedstawić Komisji dokument wyjaśniający, w którym przedstawią tekst przepisów przyjętych w celu transpozycji niniejszej dyrektywy. W dokumencie tym, należy również wskazać, w jaki sposób nowe przepisy współdziałają z przepisami, które zostały już przyjęte w celu transpozycji dyrektywy 2011/93/UE, oraz z przepisami objętymi innymi odpowiednimi politykami UE.

Komisja przygotowuje obecnie wytyczne dotyczące realizacji zobowiązań w zakresie zapobiegania przestępstwom i pomocy ofiarom, które w odpowiednim czasie udostępni państwom członkowskim. Aby wesprzeć państwa członkowskie UE oraz – szerzej – inne kraje we wdrażaniu skutecznych inicjatyw zapobiegawczych skierowanych do osób, które obawiają się, że mogą dopuścić się przestępstw wobec dzieci, Wspólne Centrum Badawcze Komisji Europejskiej opublikowało niedawno sprawozdanie pt. „Help Seeker and Perpetrator Prevention Initiatives – Child Sexual Abuse and Exploitation” [Niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych i wykorzystywanie seksualne dzieci – inicjatywy zapobiegawcze skierowane do osób poszukujących pomocy i sprawców] 6 . Sprawozdanie to stanowi podstawę działań zmierzających do utworzenia unijnej platformy informatycznej gromadzącej inicjatywy w zakresie zapobiegania niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych, która to platforma będzie wspierać państwa członkowskie UE i inne zainteresowane strony w opracowywaniu i wdrażaniu zindywidualizowanych strategii prewencyjnych dostosowanych do ich uwarunkowań i potrzeb kulturowych i społecznych.

•Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

Terminologia zastosowana w całej dyrektywie została dostosowana do uznanych standardów międzynarodowych, takich jak Wytyczne dotyczące terminologii w dziedzinie ochrony dzieci przed wyzyskiwaniem seksualnym i wykorzystywaniem seksualnym przyjęte przez Międzyagencyjną Grupę Roboczą w Luksemburgu w dniu 28 stycznia 2016 r. 7

Proponuje się wprowadzenie następujących zmian:

Artykuł 2: uzyskiwanie dostępu do materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych jest często pierwszym krokiem prowadzącym do dopuszczania się takiego niegodziwego traktowania w rzeczywistości, niezależnie od tego, czy dany materiał przedstawia faktyczne czy realistycznie przedstawione niegodziwe traktowanie i wykorzystywanie 8 . Rozwój rzeczywistości rozszerzonej, rozbudowanej i wirtualnej oraz możliwość niewłaściwego wykorzystywania sztucznej inteligencji do tworzenia „deepfake”, tj. syntetycznych materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych przypominających rzeczywiste obrazy, spowodowały już poszerzenie definicji „obrazu”, ponieważ materiały takie mogą wykorzystywać awatary, w tym sensoryczne informacje zwrotne, np. za pomocą urządzeń imitujących wrażenia dotykowe. Zmiany w art. 2 ust. 3 lit. d) mają zapewnić, aby definicja materiału przedstawiającego niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych obejmowała takie zmiany technologiczne w sposób wystarczająco neutralny technologicznie i przez to była dostosowana do przyszłych wyzwań. W obiegu są także podręczniki, które zawierają porady na temat tego, w jaki sposób wyszukiwać dzieci, nagabywać je i wykorzystywać, jak uniknąć identyfikacji, objęcia postępowaniem przygotowawczym i ściganiem oraz jakie są najlepsze sposoby ukrycia materiałów. Przez zniesienie barier i dostarczanie niezbędnych informacji praktycznych takie podręczniki, zwane „podręcznikami dla pedofili”, zachęcają przestępców do popełnienia przestępstwa niegodziwego traktowania w celach seksualnych i ułatwiają jego popełnienie, w związku z czym ich posiadanie powinno być karane. Artykuł 2 zawiera również definicję rówieśników, którymi są osoby, zarówno dzieci, jak i dorośli, o zbliżonym wieku i poziomie rozwoju psychofizycznego lub dojrzałości. 

Artykuł 3: zmiany w art. 3 mają na celu zapewnienie spójności między poziomem kar przewidzianym we wniosku a poziomem przewidzianym w odniesieniu do analogicznych przestępstw w dyrektywie (UE).../... [wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej]. Jedną z proponowanych zmian jest uznanie za przestępstwo doprowadzenia dziecka, które nie osiągnęło wieku przyzwolenia, do podejmowania czynności seksualnych z inną osobą w sytuacjach nieobejmujących użycia przymusu, przemocy lub groźby.

Artykuł 4: poziom kar za podejmowanie czynności seksualnych z udziałem dziecka związane z korzystaniem z prostytucji dziecięcej (art. 4 ust. 7) zostaje zwiększony do 8 lat, jeżeli dziecko nie osiągnęło wieku przyzwolenia, oraz do 4 lat jeżeli dziecko osiągnęło ten wiek. Podniesienie kar jest konieczne, aby zapewnić spójność z najnowszym dorobkiem prawnym, w tym z dyrektywą (UE).../... [wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej].

Artykuł 5: w interesie społecznym leży wspieranie organizacji działających w interesie publicznym przeciwko niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych, takich jak infolinie INHOPE, które otrzymują od społeczeństwa zgłoszenia dotyczące materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych oraz ułatwiają usuwanie takich materiałów i prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawie takiego przestępstwa. W przypadku gdy organizacje te – działając w interesie publicznym – przeglądają i analizują lub w inny sposób przetwarzają wizerunki lub nagrania wideo stanowiące materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych w celu ich usunięcia lub prowadzenia postępowania przygotowawczego, takie przetwarzanie nie powinno być karane. Konieczne jest zatem odpowiednie ograniczenie definicji odnośnych przestępstw poprzez wyjaśnienie, że takiego przetwarzania nie uznaje się za popełnione „bezprawnie”, jeżeli organizacje te działają na podstawie upoważnienia udzielonego przez właściwe organy państw członkowskich, w których mają swoją siedzibę.

Artykuł 6: celem zmian w art. 6 jest zapewnienie, aby wszystkie formy nagabywania w celach seksualnych w internecie, w tym nagabywanie mające na celu popełnianie przestępstw związanych z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym w internecie, były uznawane za przestępstwo we wszystkich państwach członkowskich.

Artykuł 7: nowy art. 7 ma na celu zapewnienie, aby wszystkie państwa członkowskie uznawały za przestępstwo transmisję strumieniową na żywo czynności niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych oraz aby zapewniały skuteczne prowadzenie postępowania przygotowawczego w takiej sprawie i ściganie takiego przestępstwa. Tego typu nadużycia znacznie nasiliły się w ostatnich latach i przynoszą one specyficzne wyzwania pod względem prowadzenia postępowań, ze względu na nietrwały charakter transmitowanych nadużyć i wynikający z tego brak dowodów dla organów dochodzeniowo-śledczych.

Artykuł 8: nowy art. 8 kryminalizuje prowadzenie infrastruktury internetowej w celu umożliwienia lub zachęcenia do niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego dzieci; jego celem jest zwalczanie roli, jaką odgrywa darknet w tworzeniu społeczności przestępców lub potencjalnych przestępców oraz w rozpowszechnianiu materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych.

Artykuł 10: zmiany w art. 10 mają na celu wyjaśnienie obecnych niejasności w tekście dyrektywy, w tym poprzez zapewnienie, aby odstąpienie od karania dobrowolnych czynności seksualnych było prawidłowo rozumiane jako mające zastosowanie wyłącznie do materiałów wytworzonych przez dzieci lub rówieśników i przez nich posiadanych, a nie przez dziecko powyżej wieku przyzwolenia i osobę dorosłą w dowolnym wieku.

Artykuł 12: zmiany w art. 12 mają na celu przeciwdziałanie ryzyku, że sprawcy mogą ponownie uzyskać dostęp do dzieci w ramach pracy zawodowej lub działalności wolontariackiej. Jedna ze zmian przewiduje zobowiązanie pracodawców rekrutujących osoby do działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z bezpośrednimi kontaktami z dziećmi oraz do pracy w organizacjach działających w interesie publicznym przeciwko niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych do uzyskania informacji z rejestrów karnych o rekrutowanych osobach. Zobowiązuje się również państwa członkowskie do przekazywania jak najbardziej kompletnych informacji z rejestrów karnych w odpowiedzi na takie wnioski, w stosownych przypadkach przy użyciu europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych oraz wszelkich innych odpowiednich źródeł informacji.

Artykuł 14: ten artykuł regulujący sankcje, które mogą być nakładane na osoby prawne, został zmieniony w celu dostosowania go do najnowszego dorobku prawnego poprzez rozszerzenie wykazu przykładowych sankcji o wyraźne odniesienie do wykluczenia z dostępu do finansowania publicznego oraz poprzez włączenie zharmonizowanej metodologii obliczania minimalnych grzywien. W szczególności państwa członkowskie powinny wprowadzić środki niezbędne do zapewnienia, aby osoby prawne, które czerpią korzyści z popełnienia przez inne osoby przestępstw stanowiących naruszenie unijnych środków ograniczających podlegały karze grzywny, której górna granica – ustalana w zależności od wagi przestępstwa określonej przez minimalny poziom maksymalnej kary za takie przestępstwo – powinna wynosić co najmniej 1 %, a odpowiednio 5 %, całkowitego światowego obrotu takiej osoby prawnej w roku obrotowym poprzedzającym decyzję nakładającą grzywnę. Odpowiedzialność osób prawnych nie wyklucza możliwości wszczęcia postępowania karnego przeciwko osobom fizycznym, które są sprawcami przestępstw, o których mowa w dyrektywie.

Artykuł 15: zmiany do tego artykułu są wyczerpujące i doprecyzowano dzięki nim sytuacje, w których państwa członkowskie są uprawnione do odstąpienia od ścigania i nakładania kar wobec dzieci będących ofiarami niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego za ich udział w działaniach przestępczych, do popełnienia których zostały zmuszone, co obejmuje również dystrybucję, oferowanie, dostarczanie lub udostępnianie materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych. Odpowiedni motyw został zmieniony w celu wyjaśnienia, że pojęcie „zmuszone” należy rozumieć jako obejmujące również sytuacje, w których dziecko zostało nakłonione do działania bez użycia przemocy lub przymusu.

Artykuł 16: zmiany w art. 16 ust. 2 mają na celu zapewnienie, aby bieg okresów przedawnienia nie mógł rozpocząć się przed osiągnięciem przez ofiarę pełnoletności, oraz określenie minimalnych terminów przedawnienia umożliwiających ofiarom skuteczne dochodzenie sprawiedliwości. Wprowadzone zostają następujące minimalne standardy w odniesieniu do długości okresów przedawnienia:

–w przypadku przestępstw podlegających na mocy niniejszej dyrektywy sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej trzech lat pozbawienia wolności, okres przedawnienia wynosi co najmniej 20 lat. Oznacza to, że począwszy od pełnoletności okres przedawnienia wygasa dopiero po ukończeniu przez ofiarę wieku co najmniej 38 lat;

–w przypadku przestępstw podlegających na mocy niniejszej dyrektywy sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej pięciu lat pozbawienia wolności, okres przedawnienia wynosi co najmniej 25 lat. Oznacza to, że począwszy od pełnoletności okres przedawnienia wygasa dopiero po ukończeniu przez ofiarę wieku co najmniej 43 lat;

–w przypadku przestępstw podlegających na mocy niniejszej dyrektywy sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej ośmiu lat pozbawienia wolności, okres przedawnienia wynosi co najmniej 30 lat. Oznacza to, że począwszy od pełnoletności okres przedawnienia wygasa dopiero po ukończeniu przez ofiarę wieku co najmniej 48 lat.

Proponowane podejście do okresów przedawnienia opiera się na następujących przesłankach:

–badania wykazują, że ofiary niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci często nie są w stanie zgłosić przestępstwa przez kilkadziesiąt lat po tym, jak doszło do nadużycia. Konieczność przezwyciężenia wstydu, winy i obwiniania samego siebie, które mogą być związane m.in. ze stygmatyzacją społeczną i kulturową, która nadal ciąży na niegodziwym traktowaniu w celach seksualnych, tajemnicą, w której dochodzi do takiego niegodziwego traktowania, groźbami lub wywoływaniem winy przez sprawcę bądź też traumą, powoduje, że większość ofiar nie jest w stanie mówić o przestępstwie, a tym bardziej zgłosić go odpowiednim organom przez dziesięciolecia 9 .

–Obecne badania wskazują, że średnio upływa od 17,2 do 21,4 lat, zanim osoby, które doświadczyły niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych, poinformują kogoś o swoich doświadczeniach. Około 60–70 % osób, które były ofiarą nadużycia, nie ujawnia żadnych informacji aż do wieku dorosłego, a 27,8 % tych osób w ogóle nie ujawnia nadużycia 10 . Późne ujawnienie lub zatajenie nadużycia zależą w dużym stopniu od wieku i płci, przy czym tendencje wskazują, że młodsze dzieci i chłopcy rzadziej ujawniają wykorzystywanie 11 .

–Obecnie istnieje spore zróżnicowanie okresów przedawnienia między państwami członkowskimi. Niektóre z nich całkowicie zniosły karne okresy przedawnienia w odniesieniu do wszystkich lub większości przestępstw objętych dyrektywą. W kilku innych obowiązują bardzo krótkie okresy przedawnienia, które wygasają przed osiągnięciem przez ofiarę wieku 40 lat, w odniesieniu do wszystkich lub większości przestępstw objętych dyrektywą. Inna grupa państw członkowskich z kolei utrzymuje okresy przedawnienia, które wygasają po ukończeniu przez ofiarę 40 roku życia, w odniesieniu do wszystkich lub większości przestępstw objętych dyrektywą.

–Te różnice między państwami członkowskimi powodują, że ofiary nie mają jednolitego dostępu do wymiaru sprawiedliwości w UE, jeśli chodzi o ściganie odnośnych przestępstw i uzyskiwanie odszkodowania. Ponadto sprawcy mogą korzystać z takiego systemu i uciec przed oskarżeniem, przenosząc się do miejsca, w którym okresy przedawnienia są krótsze i w związku z tym wygasły. Sytuacja ta stwarza ryzyko, że potencjalni sprawcy będą w stanie uniknąć ścigania i przez kilkadziesiąt kolejnych lat nadal będą stanowić zagrożenie dla dzieci.

–W związku z powyższym jasne jest, że skuteczne prowadzenie postępowań przygotowawczych i ściganie przestępstw związanych z niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci, a także odpowiednia pomoc i wsparcie dla ofiar mogą być zapewnione tylko wtedy, gdy terminy przedawnienia umożliwiają ofiarom zgłoszenie przestępstwa w dużo późniejszym wieku, bez ryzyka bycia wykluczonym z możliwości wszczęcia postępowania.

Zmiany w art. 16 ust. 3–5 mają na celu sprostanie wyzwaniom w zakresie prowadzenia postępowań, w szczególności związanym z korzystaniem z technologii internetowych, które to wyzwania pojawiły się w kontekście oceny dyrektywy i powiązanych konsultacji z zainteresowanymi stronami. Jedną ze zmian jest zobowiązanie państw członkowskich do zapewnienia, aby osoby, jednostki lub służby odpowiedzialne za prowadzenie postępowań przygotowawczych lub ściganie przestępstw, o których mowa w art. 3–9, dysponowały wystarczającą liczbą pracowników, wiedzą fachową i skutecznymi narzędziami dochodzeniowo-śledczymi, w tym możliwością prowadzenia operacji pod przykryciem w darknecie.

Artykuł 17: niski poziom zgłaszania przypadków niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych nadal stanowi poważne wyzwanie w działaniach na rzecz powstrzymania niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i zapobiegania dalszemu takiemu traktowaniu, między innymi dlatego, że pracownicy sektorów edukacji i opieki zdrowotnej, a także inne osoby wykonujące pracę zawodową związaną z bliskim kontaktem z dziećmi mogą wahać się przed zgłoszeniem, że ktoś – potencjalnie współpracownik lub rówieśnik – dopuścił się niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych. Art. 17 ust. 3 został zmieniony w celu ustanowienia obowiązku zgłaszania, aby zapewnić takim osobom pewność prawa, natomiast art. 17 ust. 4 gwarantuje, że pracownicy służby zdrowia pracujący z przestępcami lub osobami, które obawiają się, że mogą popełnić przestępstwa, są wyłączeni z takiego obowiązku zgłaszania.

Artykuł 18: artykuł ten opiera się na prawach ofiar wynikających z art. 5 i 5a dyrektywy 2012/29/UE ustanawiającej normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar (dyrektywa o prawach ofiar) [zmienionej wnioskiem w sprawie dyrektywy zmieniającej dyrektywę 2012/29/UE ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw] w odniesieniu do zgłaszania przestępstw i ma zapewnić łatwo dostępne i przyjazne dzieciom sposoby dokonywania zgłoszeń.

Artykuł 21: artykuł ten rozszerza dostępność pomocy i wsparcia dla ofiar zgodnie z dyrektywą w sprawie praw ofiar [zmienioną wnioskiem w sprawie dyrektywy zmieniającej dyrektywę 2012/29/UE ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw] w celu zapewnienia dzieciom niezbędnej opieki dostosowanej do wieku. Aby wspierać opracowywanie i rozpowszechnianie najlepszych praktyk w państwach członkowskich, Unijne Centrum będzie pomagać państwom członkowskim, gromadząc i szeroko udostępniając informacje na temat dostępnych środków i programów.

Artykuł 22: w artykule tym wprowadzono zmiany mające zapewnić, że badania lekarskie do celów postępowania karnego, którym poddawane jest dziecko i które mogą doprowadzić do jego wtórnej traumatyzacji, będą ograniczone do niezbędnego minimum i przeprowadzane przez odpowiednio przeszkolonych specjalistów.

Artykuł 23: ten nowy artykuł ugruntowuje pozycję ofiar i osób, które jako dzieci doświadczyły niegodziwego traktowania w celach seksualnych, przez wzmocnienie ich prawa do dochodzenia odszkodowania za wszelkie szkody poniesione w związku z przestępstwami niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci, w tym szkody spowodowane rozpowszechnianiem w internecie materiałów dotyczących takiego traktowania. Poprawia normy minimalne UE zarówno w odniesieniu do terminów ubiegania się o odszkodowanie, jak i elementów, które należy uwzględnić przy ustalaniu kwoty odszkodowania. W odniesieniu do norm minimalnych UE określonych w dyrektywie o prawach ofiar artykuł ten rozszerza również liczbę osób i podmiotów, które należy uznać za odpowiedzialne za przyznanie takiego odszkodowania, uwzględniając m.in. osoby prawne i krajowe systemy odszkodowań ustanowione na rzecz ofiar przestępstw.

Artykuł 24: ten nowy artykuł stanowi odpowiedź na wyzwania związane z brakiem koordynacji krajowych działań na rzecz zapobiegania niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniu seksualnemu dzieci oraz zwalczania tych zjawisk i zobowiązuje państwa członkowskie do ustanowienia organów krajowych odpowiedzialnych za taką koordynację i gromadzenie danych w każdym państwie członkowskim.

Artykuł 25: ten nowy artykuł zobowiązuje państwa członkowskie do wprowadzenia niezbędnych mechanizmów umożliwiających wielopodmiotową współpracę i koordynację na szczeblu krajowym między wszystkimi ważnymi stronami zaangażowanymi w opracowywanie i wdrażanie środków mających na celu zapobieganie niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i zwalczanie tego zjawiska, zarówno w internecie, jak i poza nim.

Artykuł 26: tytuł tego artykułu oraz motywy towarzyszące temu artykułowi zaktualizowano, aby zastosować terminologię zalecaną w wytycznych dotyczących terminologii w dziedzinie ochrony dzieci przed wyzyskiwaniem seksualnym i wykorzystywaniem seksualnym 12 w odniesieniu do wcześniej używanego terminu „dziecięca turystyka seksualna”.

Artykuł 27: w zmienionym ust. 1 doprecyzowano, że programy zapobiegawcze dla osób, które obawiają się, że mogą popełnić przestępstwo, powinny być przeznaczone dla tej grupy osób oraz że państwa członkowskie powinny zapewnić dostęp do takich programów. Nowy ust. 2 ma na celu zapewnienie dostępności tych programów, w szczególności dostępności zgodnej z krajowymi normami w zakresie opieki zdrowotnej.

Artykuł 28: wprowadzone zmiany mają na celu dalsze doprecyzowanie rodzajów programów zapobiegawczych, które można uznać za służące zmniejszeniu prawdopodobieństwa, że dziecko stanie się ofiarą (ust. 1) oraz że dana osoba popełni przestępstwo (ust. 2). Do odnośnych motywów dodano dodatkowe przykłady. Artykuł ten zobowiązuje państwa członkowskie do promowania regularnych szkoleń skierowanych nie tylko do policjantów, którzy mogą mieć kontakt z dziećmi będącymi ofiarami niegodziwego traktowania w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego, lecz również do sędziów i innych właściwych specjalistów. Ma on zapewnić, by wymiar sprawiedliwości był przyjazny dziecku. Artykuł ten zobowiązuje też państwa członkowskie do prowadzenia prac nad zapobieganiem niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych zarówno w internecie, jak i poza nim, oraz nakazuje państwom członkowskim wprowadzenie specjalnych programów zapobiegawczych ukierunkowanych na dzieci w środowisku społeczności lokalnych z uwagi na to, że dzieci są szczególnie podatne na zagrożenia. Ponadto w zmienionych przepisach kluczową rolę koordynacyjną w zakresie zapobiegania przestępstwom przypisano przyszłemu Unijnemu Centrum, które ma też być centrum wiedzy na ten temat.

Artykuł 31: ten nowy artykuł zobowiązuje państwa członkowskie do regularnego gromadzenia danych statystycznych dotyczących przestępstw objętych dyrektywą zgodnie ze wspólną metodyką opracowaną we współpracy z Unijnym Centrum, do dzielenia się tymi danymi z Unijnym Centrum i Komisją oraz do podawania ich do wiadomości publicznej. Z kolei Unijne Centrum powinno zestawiać wszystkie otrzymane dane statystyczne i udostępniać je publicznie.

Artykuł 32: ten nowy artykuł dotyczący sprawozdawczości zastępuje poprzedni artykuł i ustanawia wymóg sprawozdawczy względem Komisji, która co pięć lat powinna przedstawiać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie UE sprawozdanie na temat stosowania dyrektywy.

Artykuł 33: w zmienionym artykule wskazano przepisy, które muszą zostać transponowane przez państwa członkowskie, tj. te, które zostały zmienione w porównaniu z dyrektywą 2011/93.

Artykuł 34: ten nowy artykuł uchyla dyrektywę 2011/93/UE i wskazuje zobowiązania państw członkowskich dotyczące transpozycji proponowanej dyrektywy w stosunku do dyrektywy 2011/93/UE.

Artykuł 35: ten nowy artykuł określa daty wejścia w życie dyrektywy. Określono w nim również datę rozpoczęcia stosowania większości przepisów dyrektywy oraz datę rozpoczęcia stosowania przepisów odnoszących się do Unijnego Centrum, która zależy od daty jego utworzenia. Ta ostatnia jest obecnie przedmiotem negocjacji międzyinstytucjonalnych dotyczących wniosku w sprawie rozporządzenia ustanawiającego przepisy mające na celu zapobieganie niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i jego zwalczanie.

Artykuł 36: zmiana w tym artykule ogranicza się do pozostawienia otwartej kwestii miejsca i daty przyjęcia, które zostaną określone na późniejszym etapie.

⇩ nowy

2024/0035 (COD)

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫, zastępująca decyzję ramową Rady 2004/68/WSiSW

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 82 ust. 2 i art. 83 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

⇩ nowy

(1)Do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/93/UE 13 należy wprowadzić szereg zmian. W celu zapewnienia jasności dyrektywę tę należy przekształcić.

🡻 2011/93/UE motyw 1 (dostosowany)

(2)Niegodziwe traktowanie w celach seksualnych i wykorzystywanie seksualne dzieci, w tym pornografia dziecięca ⌦ materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫, stanowią poważne pogwałcenie praw podstawowych, w szczególności praw dzieci do ochrony i opieki niezbędnych dla ich dobra, przewidzianych w Konwencji ONZ o prawach dziecka z 1989 r. i w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej 14 .

🡻 2011/93/UE motyw 2 (dostosowany)

⇨ nowy

(3)Zgodnie z art. 6 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej Unia uznaje prawa, swobody i zasady zawarte w Karcie praw podstawowych Unii Eeuropejskiej, której art. 24 ust. 2 stanowi, że we wszystkich działaniach dotyczących dzieci, zarówno podejmowanych przez władze publiczne, jak i instytucje prywatne, należy przede ⌦ wszystkim uwzględnić najlepszy interes ⌫ dziecka. Ponadto „Program sztokholmski - Otwarta i bezpieczna Europa dla dobra i ochrony obywateli” (4)  ⇨ strategia UE na rzecz skuteczniejszej walki z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych 15  ⇦ w sposób wyraźny nadaje priorytet ⌦ nasileniu walki ⌫ walce z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych i seksualnym wykorzystywaniem dzieci oraz z pornografią dziecięcą ⇨ materiałami przedstawiającymi niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, w tym poprzez działania mające na celu zapewnienie ciągłej skuteczności obowiązującego prawodawstwa Unii, w razie potrzeby poprzez jego aktualizację. Do realizacji tego celu przyczynia się również strategia UE na rzecz praw dziecka, której celem jest zwalczanie przemocy wobec dzieci i zapewnienie wymiaru sprawiedliwości przyjaznego dziecku ⇦.

🡻 2011/93/UE motyw 3 (dostosowany)

(4)Pornografia dziecięca ⌦ Materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫, czyli obrazy przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych oraz inne szczególnie groźne formy niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci, sąjest przedmiotem coraz intensywniejszego obiegu i upowszechniania się poprzez wykorzystanie nowych technologii i internetu.

🡻 2011/93/UE motyw 4 (dostosowany)

⇨ nowy

(5)Decyzja ramowa Rady 2004/68/WSiSW z dnia 22 grudnia 2003 r. dotycząca zwalczania seksualnego wykorzystywania dzieci i pornografii dziecięcej (5) zbliża prawodawstwo państw członkowskich w celu kryminalizacji najgroźniejszych form niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci, rozszerzenia jurysdykcji krajowej i zapewnienia pokrzywdzonym minimalnego poziomu pomocy. Decyzja ramowa Rady 2001/220/WSiSW z dnia 15 marca 2001 r. w sprawie pozycji ofiar w postępowaniu karnym ustanawia pakiet praw przysługujących pokrzywdzonym w postępowaniu karnym, w tym prawo do ochrony i odszkodowania. ⇨ W dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE 16 ustanowiono zestaw praw przysługujących ofiarom wszystkich przestępstw, w tym dzieciom będącym ofiarami niegodziwego traktowania w celach seksualnych. Prawa te obejmują prawo do informacji, prawo do wsparcia i ochrony zgodnie z indywidualnymi potrzebami ofiar, zestaw praw proceduralnych oraz prawo do decyzji w sprawie odszkodowania od sprawcy. We wniosku dotyczącym zmiany dyrektywy o prawach ofiar przewidziano dodatkowe wzmocnienie praw ofiar przestępstw w UE, w tym prawa dzieci będących ofiarami przestępstw do wsparcia i ochrony 17 . Niniejsza dyrektywa opiera się na dyrektywie o prawach ofiar i jest stosowana w połączeniu z tą dyrektywą. ⇦ Ponadto koordynacja ścigania przypadków niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ zostanie ⌦ jest ⌫ ułatwiona dzięki wdrożeniu decyzji ramowej Rady 2009/948/WSiSW z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie zapobiegania konfliktom jurysdykcji w postępowaniu karnym i w sprawie rozstrzygania takich konfliktów 18 . ⇨ W przypadku gdy ściganie takich przypadków podlega jurysdykcji więcej niż jednego państwa członkowskiego, dane państwa członkowskie powinny współpracować w celu ustalenia, które z nich jest najodpowiedniejsze do ścigania danego przestępstwa. W przypadku gdy w wyniku współpracy lub bezpośrednich konsultacji na podstawie decyzji ramowej Rady 2009/948/WSiSW 19 właściwe organy danych państw członkowskich podejmą decyzję o scentralizowaniu postępowania karnego w jednym państwie członkowskim w drodze jego przekazania, na potrzeby takiego przekazania należy wykorzystać rozporządzenie (UE).../... [proponowane rozporządzenie dotyczące przekazywania postępowania w sprawach karnych] 20 . ⇦

🡻 2011/93/UE motyw 5

(6)Zgodnie z art. 34 Konwencji ONZ o prawach dziecka państwa będące stronami zobowiązują się chronić dzieci przed wszelkimi formami wykorzystywania seksualnego i niegodziwego traktowania w celach seksualnych. Protokół fakultatywny ONZ do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji dziecięcej i dziecięcej pornografii z 2000 r. oraz, w szczególności, Konwencja Rady Europy o ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i åniegodziwym traktowaniem w celach seksualnych z 2007 r. są niezwykle ważnymi dokonaniami w procesie pogłębiania współpracy międzynarodowej w tej dziedzinie.

🡻 2011/93/UE motyw 6 (dostosowany)

⇨ nowy

(7)Poważne przestępstwa, takie jak wykorzystywanie seksualne dzieci i pornografia dziecięca ⌦ materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫, wymagają kompleksowego podejścia, obejmującego ściganie sprawców, ochronę pokrzywdzonych dzieci ⌦ będących ofiarami ⌫ i zapobieganie powyższym zjawiskom ⇨ , w tym ich najnowszym i przewidywalnym zmianom i tendencjom, które w coraz większym stopniu wiążą się z wykorzystaniem technologii internetowych. Z tego względu należy zaktualizować obowiązujące ramy prawne, aby zapewnić ich ciągłą skuteczność ⇦. Przy podejmowaniu wprowadzaniu jakichkolwiek środków służących zwalczaniu tych przestępstw należy przede ⌦ wszystkim uwzględnić najlepszy interes ⌫ dziecka, zgodnie z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej oraz Konwencją ONZ o prawach dziecka. Decyzję ramową 2004/68/WSiSW należy zastąpić nowym instrumentem zapewniającym owe kompleksowe ramy prawne służące realizacji powyższego celu.

🡻 2011/93/UE motyw 7 (dostosowany)

(8)Niniejsza dyrektywa oraz dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/36/UE z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar, zastępująca decyzję ramową Rady 2002/629/WSiSW 21 powinny w pełni się uzupełniać, ponieważ niektóre dzieci pokrzywdzone ⌦ będące ofiarami ⌫ w wyniku niegodziwego traktowania w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego są również ofiarami handlu ludźmi.

🡻 2011/93/UE motyw 8 (dostosowany)

(9)W kontekście kryminalizacji czynów związanych z przedstawieniem pornograficznym ⌦ ukazującym niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ niniejsza dyrektywa odnosi się do czynów, które polegają na zorganizowanym, skierowanym do publiczności ukazywaniu na żywo, a tym samym wykluczają z definicji osobisty bezpośredni kontakt między rówieśnikami, którzy wyrazili na to zgodę, oraz dzieci powyżej wieku przyzwolenia i ich partnerów.

🡻 2011/93/UE motyw 9 (dostosowany)

⇨ nowy

(10)Pornografia dziecięca ⌦ Materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ często zawierają obrazy ⌦ wizerunki ⌫ niegodziwego traktowania dzieci przez dorosłych w celach seksualnych. Możegą również zawierać obrazy ⌦ wizerunki ⌫ dzieci uczestniczących w zachowaniach o wyraźnie seksualnym charakterze lub obrazy ⌦ wizerunki ⌫ organów płciowych dziecka, przy czym są one produkowane lub wykorzystywane do celów głównie seksualnych, za wiedzą dziecka lub bez niej. Ponadto pojęcie pornografii ⌦ materiału przedstawiającego niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ obejmuje także realistyczne obrazy ⌦ wizerunki ⌫ dziecka uczestniczącego lub przedstawionego jako uczestniczące w zachowaniach o wyraźnie seksualnym charakterze w celach głównie seksualnych ⇨ oraz tzw. „podręczniki dla pedofili” ⇦.

⇩ nowy

(11)Badania wykazały, że ograniczenie rozpowszechniania materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ma kluczowe znaczenie nie tylko dla uniknięcia ponownej wiktymizacji wynikającej z obiegu wizerunków i nagrań wideo przedstawiających niegodziwe traktowanie, ale ma również zasadnicze znaczenie jako forma prewencji po stronie przestępców, ponieważ uzyskiwanie dostępu do materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych jest często pierwszym krokiem prowadzącym do dopuszczania się takiego niegodziwego traktowania w rzeczywistości, niezależnie od tego, czy dany materiał przedstawia faktyczne czy po prostu realistycznie przedstawione niegodziwe traktowanie i wykorzystywanie. W związku z ciągłym rozwojem zastosowań sztucznej inteligencji zdolnych do tworzenia realistycznych wizerunków, które są niemożliwe do odróżnienia od rzeczywistych wizerunków, w nadchodzących latach liczba wizerunków i nagrań wideo tzw. „deepfake” przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych prawdopodobnie gwałtownie wzrośnie. Ponadto obecna definicja nie obejmuje w pełni rozwoju rzeczywistości rozszerzonej, rozbudowanej i wirtualnej, który umożliwia wykorzystanie awatarów, w tym sensorycznych informacji zwrotnych, np. za pomocą urządzeń imitujących wrażenia dotykowe. Włączenie do definicji materiału przedstawiającego niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych wyraźnego odniesienia do „wytworzonych lub przetworzonych obrazów” powinno zapewnić, aby obejmowała ona wymienione i przyszłe zmiany technologiczne w sposób wystarczająco neutralny technologicznie i przez to była dostosowana do przyszłych wyzwań.

(12)Aby zapobiegać przestępstwom związanym z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych, definicja materiału przedstawiającego niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych powinna obejmować tzw. podręczniki dla pedofili. Podręczniki dla pedofili zawierają porady na temat tego, w jaki sposób wyszukiwać dzieci, nagabywać je i wykorzystywać oraz jak uniknąć identyfikacji i ścigania. Przez zniesienie barier i dostarczanie niezbędnych informacji praktycznych takie podręczniki zachęcają przestępców do popełnienia przestępstwa niegodziwego traktowania w celach seksualnych i ułatwiają jego popełnienie. Ze względu na rozpowszechnianie takich podręczników w internecie niektóre państwa członkowskie już zmieniły swoje prawo karne i jednoznacznie penalizują posiadanie i dystrybucję takich podręczników. Brak harmonizacji w tym zakresie prowadzi do nierównego poziomu ochrony w UE.

🡻 2011/93/UE motyw 10

(13)Sama niepełnosprawność nie oznacza automatycznie niemożności wyrażenia zgody na kontakty seksualne. Należy jednak kryminalizować wykorzystywanie takiej niepełnosprawności w celu podjęcia czynności seksualnych z udziałem dziecka.

🡻 2011/93/UE motyw 11 (dostosowany)

(14)Przy przyjmowaniu prawodawstwa dotyczącego prawa karnego materialnego Unia powinna zapewnić spójność takich przepisów, w szczególności pod względem wymiaru sankcji karnych ⌦ kar ⌫. W świetle Traktatu z Lizbony należy uwzględnić konkluzje Rady z 24 i 25 kwietnia 2002 r. oku w sprawie podejścia, które należy stosować w odniesieniu do zbliżania wymiaru sankcji karnych; w konkluzjach tych określono cztery poziomy sankcji karnych. Ponieważ niniejsza dyrektywa dotyczy wyjątkowo dużej liczby różnych przestępstw, wymaga – w celu odzwierciedlenia odmiennej wagi tych przestępstw – większego zróżnicowania pod względem wymiaru sankcji karnych ⌦ kar ⌫ w porównaniu z tym, które zwykle powinno być przewidziane w aktach prawnych Unii.

🡻 2011/93/UE motyw 12 (dostosowany)

⇨ nowy

(15)Poważne formy niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci powinny podlegać skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym sankcjom ⌦ karom ⌫. Chodzi tutaj szczególnie o nowe ⌦ różne ⌫ formy niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci, ułatwiane przez zastosowanie technologii informacyjno-komunikacyjnych, takie jak nagabywanie dzieci online w celach seksualnych za pośrednictwem portali internetowych sieci społecznościowych i czatroomów. Należy również wprowadzić jaśniejszą definicję pornografii dziecięcej ⌦ materiału przedstawiającego niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫, zbliżając ją do definicji zawartej w międzynarodowych instrumentach prawnych. ⇨ W szerszym ujęciu terminologię stosowaną w niniejszej dyrektywie należy dostosować do uznanych standardów międzynarodowych, takich jak Wytyczne dotyczące terminologii w dziedzinie ochrony dzieci przed wyzyskiwaniem seksualnym i wykorzystywaniem seksualnym przyjęte przez Międzyagencyjną Grupę Roboczą w Luksemburgu w dniu 28 stycznia 2016 r. ⇦ 

🡻 2011/93/UE motyw 13

(16)Maksymalny wymiar kary pozbawienia wolności przewidziany w niniejszej dyrektywie za przestępstwa, o których w niej mowa, powinien mieć zastosowanie przynajmniej do najpoważniejszych form tych przestępstw.

🡻 2011/93/UE motyw 14 (dostosowany)

(17)W celu uzyskania maksymalnego wymiaru kary pozbawienia wolności przewidzianego w niniejszej dyrektywie w odniesieniu do przestępstw związanych z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych, wykorzystywaniem seksualnym dzieci oraz pornografią dziecięcą ⌦ materiałami przedstawiającymi niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ państwa członkowskie mogą łączyć – uwzględniając swoje prawo krajowe – kary pozbawienia wolności przewidziane w ustawodawstwie krajowym w odniesieniu do tych przestępstw.

🡻 2011/93/UE motyw 15 (dostosowany)

⇨ nowy

(18)Niniejsza dyrektywa ⇨ powinna ⇦ zobowiązuje ⌦ ywać ⌫ państwa członkowskie do wprowadzenia do swego ustawodawstwa krajowego sankcji zgodnie z przepisami prawa Unii dotyczącymi zwalczania niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych ⌦ i ⌫, wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫. Niniejsza dyrektywa ⇨ nie powinna ⇦ nie nakłada ⌦ ć ⌫ żadnych obowiązków w zakresie stosowania takich sankcji ⌦ kar ⌫ ani żadnego innego istniejącego systemu egzekwowania prawa w poszczególnych przypadkach.

🡻 2011/93/UE motyw 16 (dostosowany)

(19)Szczególnie w przypadkach, gdy przestępstwa, o których mowa w niniejszej dyrektywie, są popełniane w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zachęca się państwa członkowskie do rozważenia wprowadzenia możliwości nakładania sankcji ⌦ kar ⌫ finansowych w uzupełnieniu do kary pozbawienia wolności.

🡻 2011/93/UE motyw 17 (dostosowany)

⇨ nowy

(20)W kontekście pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ pojęcie ⌦ nieuznawania za popełnione ⌫ „bezprawnie” „bezprawności” umożliwia państwom członkowskim wprowadzenie okoliczności wyłączającej bezprawność w odniesieniu do czynności związanych z materiałem pornograficznym, ⇨ który mógłby stanowić materiał przedstawiający niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ,⇦ mającym na przykład cele medyczne, naukowe lub podobne. Umożliwia ono również działalność prowadzoną w ramach krajowych kompetencji prawnych, taką jak legalne posiadanie pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ przez władze w celu prowadzenia postępowań karnych lub zapobiegania przestępstwom, wykrywania ich czy prowadzenia dochodzeń ⌦ postępowań przygotowawczych ⌫ ⇨ , lub działalność prowadzoną przez organizacje działające w interesie publicznym przeciwko niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych, gdy organizacje te zostały upoważnione przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym mają swoją siedzibę. Działania te obejmują w szczególności przyjmowanie, analizowanie i sporządzanie zgłoszeń o materiałach, w przypadku których podejrzewa się, że przedstawiają niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, w tym określanie miejsca przechowywania materiałów, o których mowa w zgłoszeniach, przekazywanych im przez użytkowników internetu lub inne organizacje działające w interesie publicznym przeciwko niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych, a także przeprowadzanie wyszukiwań w celu wykrycia rozpowszechniania materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⇦. Ponadto ⌦ pojęcie „bezprawnie” ⌫ nie wyklucza okoliczności wyłączających bezprawność lub podobnych odnośnych zasad, które uwalniają daną osobę od odpowiedzialności w pewnych okolicznościach, na przykład gdy specjalne linie telefoniczne lub serwisy internetowe prowadzą działalność w zakresie zgłaszania takich przypadków.

🡻 2011/93/UE motyw 18 (dostosowany)

(21)Świadome uzyskiwanie dostępu do pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ za pomocą technologii informacyjno- komunikacyjnych powinno być kryminalizowane. Daną osobę można pociągnąć do odpowiedzialności, jeżeli zamierza ona wejść na ⌦ lokalizację online ⌫ stronę zawierającą pornografię dziecięcą ⌦ materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ wiedząc, że takie ⌦ materiały ⌫ treści się tam znajdują. Nie należy nakładać sankcji ⌦ kar ⌫ na osoby, które nieumyślnie wejdą na strony ⌦ lokalizacje online ⌫ zawierające pornografię dziecięcą ⌦ materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫. Umyślność przestępstwa można ustalić, w szczególności, na podstawie stwierdzenia, że ma ono charakter powtarzalny lub popełnione zostało za pośrednictwem płatnego serwisu.

🡻 2011/93/UE motyw 19

⇨ nowy

(22)Nagabywanie dzieci w celach seksualnych jest zagrożeniem o specjalnym charakterze w kontekście internetu, który zapewnia użytkownikom bezprecedensową anonimowość gdyż mogą oni ukryć własną tożsamość i dane osobowe, na przykład wiek. ⇨ Na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat technologie informacyjno-komunikacyjne ułatwiły przestępcom dostęp do dzieci – kontakt często rozpoczyna się zwabieniem dziecka przez sprawcę na przykład udającego, że jest rówieśnikiem lub wykorzystującego inne oszukańcze lub schlebiające zachowania, i postawieniem go w kompromitującej sytuacji. Taki ułatwiony dostęp do dzieci doprowadził do szybkiego rozwoju takich zjawisk jak „szantaż przy użyciu treści pornograficznych” (tj. zachowania, w którym stosuje się groźbę udostępnienia intymnych materiałów przedstawiających ofiarę w celu uzyskania pieniędzy, materiału przedstawiającego niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych lub innych korzyści), które dotykają dzieci zarówno poniżej, jak i powyżej wieku przyzwolenia. W ostatnich latach nastąpił gwałtowny wzrost przypadków szantażu przy użyciu treści pornograficznych w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, którego dopuszczają się zorganizowane grupy przestępcze, koncentrujące swoje działania w szczególności na nastoletnich chłopcach, co doprowadziło do wielu przypadków samobójstw wśród takich dzieci. W związku z tym istotne jest, aby wszystkie te zjawiska zostały odpowiednio uwzględnione w prawie państw członkowskich. ⇦ Równocześnie państwa członkowskie uznają znaczenie zwalczania także nagabywania dziecka poza internetem, w szczególności gdy nagabywanie takie nie odbywa się przy użyciu technologii informacyjno-komunikacyjnych. Zachęca się państwa członkowskie do kryminalizowania czynów, w których nakłanianie dziecka do spotkania przestępcy w celach seksualnych ma miejsce w obecności lub w pobliżu dziecka, na przykład w postaci szczególnego przygotowania do popełnienia przestępstwa, usiłowania popełnienia przestępstw, o których mowa w niniejszej dyrektywie, lub szczególnej formy niegodziwego traktowania w celach seksualnych. Bez względu na wybór rozwiązania prawnego służącego kryminalizacji nagabywania poza internetem państwa członkowskie powinny zapewnić ściganie w taki czy inny sposób sprawców tych przestępstw.

⇩ nowy

(23)W świetle ostatnich osiągnięć technologicznych, a w szczególności rozwoju rzeczywistości rozszerzonej, rozbudowanej i wirtualnej, kryminalizacja nagabywania dzieci w celach seksualnych nie powinna być ograniczona do rozmów głosowych, tekstowych lub e-mailowych, lecz powinna obejmować również kontakty lub wymianę w warunkach rozszerzonej, rozbudowanej lub wirtualnej rzeczywistości, a także nagabywanie dzieci w celach seksualnych na szeroką skalę za pomocą chatbotów przeszkolonych do tego celu, ponieważ zjawisko to prawdopodobnie wzrośnie wraz z przewidywalnym rozwojem zastosowań sztucznej inteligencji. W związku z tym wyrażenie „za pośrednictwem technologii informacyjno-komunikacyjnych” należy rozumieć w sposób wystarczająco szeroki, aby obejmowało ono wszystkie te zmiany technologiczne.

🡻 2011/93/UE motyw 20 (dostosowany)

⇨ nowy

(24)Niniejsza dyrektywa nie reguluje polityki państw członkowskich w zakresie czynności seksualnych podejmowanych dobrowolnie przez dzieci, które mogą być uznawane za normalne odkrywanie seksualności w trakcie rozwoju człowieka, z uwzględnieniem różnych tradycji kulturowych i prawnych oraz nowych form nawiązywania i podtrzymywania relacji między dziećmi i nastolatkami, w tym poprzez technologie informacyjno-komunikacyjne. Kwestie te wykraczają poza zakres niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie korzystające z możliwości, o których mowa w niniejszej dyrektywie, działają na mocy swoich uprawnień. ⇨ W szczególności państwa członkowskie powinny mieć możliwość odstąpienia od karania dobrowolnych czynności seksualnych z udziałem wyłącznie dzieci powyżej wieku przyzwolenia oraz dobrowolnych czynności seksualnych z udziałem rówieśników. Zmiany wprowadzone do tego artykułu mają na celu wyjaśnienie zakresu odstępstwa ze względu na fakt, iż niektóre państwa członkowskie miały interpretować jego pierwotne brzmienie zbyt szeroko (np. odstępując od karania dobrowolnych czynności między małoletnimi powyżej wieku przyzwolenia a osobami dorosłymi w dowolnym wieku, uznając je za „rówieśników” pomimo znacznych różnic wiekowych). ⇦ 

🡻 2011/93/UE motyw 21

(25)Państwa członkowskie powinny wprowadzić do swego prawa krajowego okoliczności obciążające – zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi okoliczności obciążających istniejącymi w ich systemie prawnym. Państwa członkowskie powinny zapewnić sędziom skazującym sprawców możliwość uwzględniania tych okoliczności, z tym że uwzględnianie ich przez sędziów nie jest obowiązkowe. Państwa członkowskie nie powinny wprowadzać tych okoliczności obciążających do swojego prawa, jeżeli są one nieistotne ze względu na charakter danego przestępstwa. W odniesieniu do wszystkich przestępstw wymienionych w niniejszej dyrektywie należy ocenić na poziomie krajowym istotność różnych okoliczności obciążających przewidzianych w niniejszej dyrektywie.

🡻 2011/93/UE motyw 22

(26)Pojęcie niezdolności fizycznej lub psychicznej w rozumieniu niniejszej dyrektywy powinno obejmować również stan fizycznej lub psychicznej niezdolności spowodowany narkotykami lub alkoholem.

🡻 2011/93/UE motyw 23 (dostosowany)

⇨ nowy

(27)W zwalczaniu seksualnego wykorzystywania dzieci należy w pełni wykorzystać istniejące instrumenty przewidujące możliwość zajęcia i konfiskaty korzyści z przestępstwa ⌦ dochodów pochodzących z przestępstw ⌫, takie jak Konwencja Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej 22 i załączone do niej protokoły, Konwencja Rady Europy z 1990 r. w sprawieo praniau, poszukiwaniaujawnianiu, zajmowaniau i konfiskatycie dochodów z działalności przestępczejpochodzących z przestępstwa, decyzja ramowa Rady 2001/500/WSiSW z dnia 26 czerwca 2001 r. w sprawie prania brudnych pieniędzy oraz identyfikacji, wykrywania, zamrożenia, zajęcia i konfiskaty narzędzi oraz zysków pochodzących z przestępstwa 23 , oraz decyzja ramowa Rady 2005/212/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie konfiskaty korzyści, narzędzi i mienia pochodzących z przestępstwa 24  ⇨ oraz dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady […/…/…] 25  ⇦. Należy zachęcać do wykorzystywania zajmowanych i konfiskowanych narzędzi i mienia ⌦ dochodów ⌫, pochodzących z przestępstwa, o których mowa w tej dyrektywie, by wspierać pomoc pokrzywdzonym ⌦ ofiarom ⌫ i ich ochronę.

🡻 2011/93/UE motyw 24 (dostosowany)

⇨ nowy

(28)Należy zapobiegać ⌦ unikać ⌫ wtórnej wiktymizacji pokrzywdzonych ⌦ ofiar ⌫ w wyniku przestępstw, o których mowa w niniejszej dyrektywie. ⇨ Na przykład i bez uszczerbku dla gwarancji przewidzianych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/800 26 , w ⇦ . W państwach członkowskich, w których na mocy krajowego prawa karnego prostytucja lub udział w pornografii są karalne, powinno być możliwe odstąpienie od ścigania lub nakładania sankcji karnych ⌦ kar ⌫ na mocy takich przepisów, w przypadku gdy dane dziecko dopuściło się wspomnianych czynów w wyniku wykorzystywania seksualnego lub gdy zostało zmuszone do udziału w pornografii dziecięcej ⇨ materiale przedstawiającym niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych. Pojęcie „zmuszone” należy w tym przypadku rozumieć jako obejmujące również sytuacje, w których dziecko zostało nakłonione do działania bez użycia przemocy lub przymusu, a także sytuacje, w których dziecko zostało doprowadzone do działania przemocą lub przymusem. ⇦

🡻 2011/93/UE motyw 25 (dostosowany)

(29)Niniejsza dyrektywa, jako instrument zbliżania przepisów prawa karnego, wprowadza wymiary sankcji karnych ⌦ kar ⌫, jakie należy stosować, bez uszczerbku dla szczególnych polityk karnych państw członkowskich w stosunku do przestępców będących dziećmi ⌦ sprawców przestępstw przeciwko dzieciom ⌫.

🡻 2011/93/UE motyw 26 (dostosowany)

(30)Należy ułatwić ściganie ⌦ prowadzenie postępowań przygotowawczych ⌫ w sprawie przestępstw i wnoszenie aktów oskarżenia w ramach postępowań karnych, aby uwzględnić trudności, jakie pokrzywdzone dzieci ⌦ będące ofiarami ⌫ mają z ujawnieniem faktu ich niegodziwego traktowania w celach seksualnych, oraz anonimowość przestępców w cyberprzestrzeni. Aby zapewnić skuteczne ściganie ⌦ prowadzenie postępowań przygotowawczych ⌫ i oskarżanie ⌦ ściganie ⌫ w odniesieniu do przestępstw, o których mowa w niniejszej dyrektywie, wszczęcie postępowania nie powinno – co do zasady – zależeć od złożenia zawiadomienia lub skargi przez pokrzywdzonego ⌦ ofiarę ⌫ lub jej przedstawiciela. Wystarczający okres, w ciągu którego można ścigać przestępstwo, należy określić zgodnie z prawem krajowym.

⇩ nowy

(31)Ofiary niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci często nie są w stanie zgłosić przestępstwa przez kilkadziesiąt lat po jego popełnieniu z powodu wstydu, winy i obwiniania samego siebie, co może wynikać m.in. ze stygmatyzacji społecznej i kulturowej, która nadal ciąży na niegodziwym traktowaniu w celach seksualnych, tajemnicą, w której dochodzi do takiego niegodziwego traktowania, groźbami lub wywoływaniem winy przez sprawcę bądź też traumą. W przeciwieństwie do sprawców innych przestępstw z użyciem przemocy, sprawcy niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci zazwyczaj dopuszczają się dalszych nadużyć do późnego wieku, nadal stanowiąc zagrożenie dla dzieci. W związku z tym skuteczne prowadzenie postępowań przygotowawczych i ściganie przestępstw związanych z niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci, a także odpowiednia pomoc i wsparcie dla ofiar mogą być zapewnione tylko wtedy, gdy terminy przedawnienia umożliwiają ofiarom zgłoszenie przestępstwa przez znacznie dłuższy okres.

🡻 2011/93/UE motyw 27 (dostosowany)

⇨ nowy

(32)Osobom odpowiedzialnym za ściganie ⌦ prowadzenie postępowań przygotowawczych ⌫ i oskarżanie ⌦ ściganie ⌫ w sprawie przestępstw, o których mowa w niniejszej dyrektywie, należy udostępnić skuteczne narzędzia dochodzeniowe ⌦ dochodzeniowo-śledcze ⌫. Mogą one obejmować kontrolę komunikacji ⌦ przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych ⌫, niejawnyą inwigilację ⌦ nadzór ⌫, w tym inwigilację ⌦ nadzór ⌫ elektronicznyą, monitorowanie rachunków bankowych lub inne metody dochodzenia finansowego ⌦ czynności finansowe ⌫, z uwzględnieniem między innymi zasady proporcjonalności oraz charakteru i wagi przestępstwa będącego przedmiotem dochodzenia ⌦ postępowania ⌫. W stosownych przypadkach i z ⌦ Z ⌫godnie z prawem krajowym takie narzędzia powinny także obejmować możliwość posługiwania się przez organy ścigania fikcyjną tożsamością w internecie ⇨ i dystrybucji, pod nadzorem sądów, materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych. Zobowiązanie państw członkowskich do umożliwienia stosowania takich technik dochodzeniowo-śledczych ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia skutecznego prowadzenia postępowań przygotowawczych i ścigania przestępstw związanych z niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci. Jako że w większości przypadków narzędzia internetowe ułatwiają lub umożliwiają dokonywanie takich przestępstw i że przez to są one z natury transgraniczne, operacje pod przykryciem i wykorzystanie tzw. „honeypotów” są szczególnie skutecznymi narzędziami dochodzeniowo-śledczymi w odniesieniu do przestępstw związanych z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci. Aby zapewnić skuteczne prowadzenie postępowań przygotowawczych i ściganie przestępstw, właściwe organy państw członkowskich powinny również współpracować za pośrednictwem Europolu i Eurojustu oraz z tymi agencjami, w ramach ich odpowiednich kompetencji i zgodnie z mającymi zastosowanie ramami prawnymi. Właściwe organy powinny również wymieniać się informacjami między sobą oraz z Komisją na temat problemów napotkanych podczas postępowań przygotowawczych i ścigania. ⇦

⇩ nowy

(33)Niektóre formy niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych w internecie, takie jak transmisja strumieniowa na żywo czynności niegodziwego traktowania dzieci, często popełnianych fizycznie przez osoby znajdujące się w państwach trzecich na zlecenie opłacających ich sprawców znajdujących się w UE, stanowią szczególne wyzwania pod względem prowadzenia postępowań, ponieważ taka transmisja nie pozostawia zazwyczaj wizerunków ani zarejestrowanych śladów. Współpraca z dostawcami usług finansowych zdefiniowanych w art. 2 lit. b) dyrektywy 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 27 oraz z dostawcami innych odnośnych usług może mieć kluczowe znaczenie dla przezwyciężenia wyzwań związanych z prowadzeniem postępowań przygotowawczych i ściganiem takich przestępstw. W związku z tym, aby zapewnić skuteczne prowadzenie postępowań przygotowawczych i ściganie przestępstw, państwa członkowskie powinny rozważyć stworzenie ram ścisłej współpracy między dostawcami usług finansowych a dostawcami innych odnośnych usług, takimi jak dostawcy usług transmisji strumieniowej na żywo. Zmniejszyłoby to bezkarność i zapewniłoby skuteczne prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawie wszystkich przestępstw objętych niniejszą dyrektywą przy użyciu ukierunkowanych i odpowiednich narzędzi i zasobów.

🡻 2011/93/UE motyw 28 (dostosowany)

⇨ nowy

(34)Państwa członkowskie powinny zachęcać wszelkie osoby, które wiedzą o wykorzystywaniu seksualnym dziecka lub niegodziwym traktowaniu go w celach seksualnych lub podejrzewają popełnienie takich czynów, by zawiadomiły o tym fakcie właściwe organy ⌦ służby ⌫. ⇨ W szczególności państwa członkowskie powinny udostępniać dzieciom informacje na temat możliwości zgłaszania niegodziwego traktowania, w tym za pośrednictwem telefonu zaufania. ⇦ W gestii państw członkowskich leży określenie właściwych organów, które można powiadamiać o takich podejrzeniach. Te właściwe organy nie powinny być ograniczone wyłącznie do służb odpowiedzialnych za ochronę dzieci czy odnośnych służb socjalnych ⌦ opieki społecznej ⌫. Wymóg, by podejrzenie było „w dobrej wierze”, ma służyć zapobieganiu sytuacjom, w których powoływano by się na ten przepis przy wysuwaniu, w złej wierze, oskarżeń dotyczących faktów całkowicie wyimaginowanych i niezgodnych z prawdą.

🡻 2011/93/UE motyw 29 (dostosowany)

(35)Należy zmienić normy jurysdykcyjne w celu zapewnienia, by sprawcy z Unii dopuszczający się niegodziwego traktowania w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego dzieci byli ścigani nawet wtedy, gdy popełnią przestępstwo poza Unią, w szczególności w ramach tak zwanej „turystyki seksualnej”. Dziecięcą turystykę seksualną ⌦ Niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych w kontekście podróży i turystyki ⌫ należy rozumieć jako wykorzystywanie seksualne dzieci przez osobę lub osoby podróżujące ze swego zwyczajowego otoczenia do miejsca położonego za granicą, w którym mają kontakty seksualne z dziećmi. W przypadku gdy dziecięca turystyka seksualna ⌦ niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych w kontekście podróży i turystyki ⌫ ma miejsca poza Unią, zachęca się państwa członkowskie do dążenia – przy użyciu dostępnych instrumentów krajowych i międzynarodowych, w tym dwustronnych lub wielostronnych umów o ekstradycji, wzajemnej pomocy lub przekazywaniu dochodzeń ⌦ postępowań ⌫, – do wzmocnienia współpracy z krajami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi w celu zwalczania turystyki seksualnej. Państwa członkowskie powinny wspierać otwarty dialog i komunikację z państwami spoza Unii, by móc na mocy swego odpowiedniego ustawodawstwa krajowego ścigać sprawców udających się poza granice Unii w celu uprawiania dziecięcej turystyki seksualnej ⌦ niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych w kontekście podróży i turystyki ⌫.

🡻 2011/93/UE motyw 30 (dostosowany)

⇨ nowy

(36)Powinny być podejmowane środki na rzecz ⌦ kompleksowej ⌫ ochrony pokrzywdzonych dzieci ⌦ będących ofiarami ⌫ w celu jak najlepszego zabezpieczenia ich interesu, z uwzględnieniem oceny ich potrzeb. ⇨ Skuteczna ochrona dzieci wymaga podejścia obejmującego całe społeczeństwo. Stawiając dobro dzieci w centrum uwagi, wszystkie właściwe organy i służby powinny współpracować w celu ochrony i wspierania dzieci w ich najlepszym interesie. Model „Barnahus” polegający na zapewnieniu przyjaznego dziecku środowiska obejmującego specjalistów ze wszystkich odpowiednich dyscyplin jest aktualnie najbardziej zaawansowanym przykładem przyjaznego dziecku podejścia do wymiaru sprawiedliwości i unikania ponownej wiktymizacji. Odpowiednie przepisy niniejszej dyrektywy opierają się na zasadach tego modelu. Model ten ma na celu zapewnienie, aby wszystkie dzieci biorące udział w dochodzeniach w sprawie niegodziwego traktowania dzieci lub wykorzystywania seksualnego dzieci korzystały z wysokiej jakości oceny w przyjaznym im środowisku, odpowiedniego wsparcia psychospołecznego i usług ochrony. Niniejsza dyrektywa ma na celu zapewnienie, aby wszystkie państwa członkowskie przestrzegały wspomnianych zasad, choć nie nakłada ona na państwa członkowskie obowiązku stosowania modelu Barnahus jako takiego. Jeśli do celów postępowania przygotowawczego, na przykład zebrania dowodów niegodziwego traktowania, konieczne są badania lekarskie dziecka, takie badania nie powinny wykraczać poza niezbędne minimum, aby ograniczyć wtórną traumatyzację. Obowiązek ten nie powinien uniemożliwiać przeprowadzania innych badań lekarskich koniecznych dla dobra dziecka. ⇦ Pokrzywdzone dDzieci ⌦ będące ofiarami ⌫. powinny mieć łatwy dostęp do ⇨ wymiaru sprawiedliwości przyjaznego dziecku, ⇦ środków ochrony prawnej oraz środków zapobiegających konfliktom interesów, w przypadkach, w których niegodziwego traktowania w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego dziecka dopuszczają się członkowie rodziny. W przypadkach gdy na czas postępowania przygotowawczego lub sądowego należy wyznaczyć specjalnego przedstawiciela dla pokrzywdzonego dziecka ⌦ będącego ofiarą ⌫, taką rolę może również odgrywać osoba prawna, instytucja lub organ. Ponadto pokrzywdzone dzieci ⌦ będące ofiarami ⌫, które przedstawią swoją sprawę właściwym organom, powinny być chronione przed sankcjami wynikającymi na przykład z krajowych przepisów dotyczących prostytucji. Poza tym uczestnictwo pokrzywdzonych dzieci ⌦ będących ofiarami ⌫ w postępowaniu karnym nie powinno być w miarę możliwości źródłem dodatkowych traumatycznych przeżyć wynikających z przesłuchań lub kontaktu wzrokowego ze sprawcami. ⇨ Przedstawiciele wszystkich organów uczestniczących w postępowaniu powinni być przeszkoleni w zakresie wymiaru sprawiedliwości przyjaznego dziecku. ⇦ Właściwe zrozumienie dziecka i sposobów jego reakcji na traumatyczne doświadczenia pozwoli zapewnić wysoką jakość gromadzenia materiałów dowodowych, a także oszczędzić dziecku stresu w trakcie prowadzenia niezbędnych czynności. ⇨ Jeżeli dziecko będące ofiarą uczestniczy w postępowaniu karnym, przy prowadzeniu postępowania sąd powinien w pełni uwzględnić wiek i stopień dojrzałości dziecka oraz dopilnować, aby postępowanie było dla niego dostępne i zrozumiałe. ⇦

🡻 2011/93/UE motyw 31 (dostosowany)

⇨ nowy

(37)Państwa członkowskie powinny rozważyć udzielanie ⇨ udzielać ⇦ pokrzywdzonym dzieciom ⌦ będącym ofiarami ⌫ ⇨ dostosowanego i kompleksowego ⇦ krótko- i długoterminowego wsparcia. Wszelkie szkody wyrządzone dziecku poprzez niegodziwe traktowanie w celach seksualnych i wykorzystywanie seksualne mają poważny charakter i należy im poświęcić uwagę ⇨ , tak szybko jak to możliwe po pierwszym kontakcie ofiary z organami władzy. Natychmiastowa pomoc ofiarom przed postępowaniem przygotowawczym i sądowym oraz w trakcie tego postępowania jest konieczna w celu ograniczenia długotrwałej traumy związanej z doznanymi nadużyciami. Aby ułatwić szybkie udzielanie pomocy, w tym identyfikację odpowiednich służb wsparcia, państwa członkowskie powinny wydawać wytyczne i protokoły dla pracowników opieki zdrowotnej, oświaty i opieki społecznej, w tym dla personelu telefonów zaufania ⇦. Ze względu na naturę szkód wyrządzonych przez niegodziwe traktowanie w celach seksualnych i wykorzystywanie seksualne takie wsparcie powinno być udzielane tak długo, jak jest to konieczne, aby dziecko odzyskało zdrowie fizyczne i psychiczne, a w razie konieczności powinno być udzielane aż do wieku dorosłego. Powinno się rozważyć, czy pomocą i doradztwem należy objąć rodziców lub opiekunów pokrzywdzonego dziecka ⌦ będącego ofiarą ⌫, o ile nie są oni podejrzanymi w odniesieniu do danego przestępstwa, tak aby ułatwić im pomoc pokrzywdzonemu dziecku ⌦ będącemu ofiarą ⌫ w trakcie postępowania.

⇩ nowy

(38)Trauma wynikająca z niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci często utrzymuje się nawet w wieku dorosłym, co pociąga za sobą długotrwałe skutki, które często przez lata, a nawet dziesięciolecia, uniemożliwiając ofiarom zgłoszenie przestępstwa oraz ubieganie się o pomoc i wsparcie. W związku z tym państwa członkowskie powinny zapewnić dostosowaną do potrzeb i kompleksową krótko- i długoterminową pomoc nie tylko dzieciom będącym ofiarami, ale również osobom dorosłym, które jako dzieci doświadczyły niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego.

🡻 2011/93/UE motyw 32 (dostosowany)

⇨ nowy

(39)Decyzja ramowa 2001/220/WSiSW ⌦ Dyrektywa 2012/29/UE ⌫ ustanawia pakiet praw pokrzywdzonego ⌦ ofiar ⌫ w postępowaniu karnym, w tym prawo do ochrony i ⇨ prawo do uzyskania decyzji w sprawie ⇦ odszkodowania ⇨ od sprawcy ⇦. ⇨ We wniosku dotyczącym przeglądu dyrektywy o prawach ofiar przewidziano ukierunkowane zmiany dotyczące praw wszystkich ofiar. ⇦ Ponadto ⌦ Oprócz praw ustanowionych w przywołanej dyrektywie ⌫ dzieciom pokrzywdzonym w wyniku ⌦ będącym ofiarami ⌫ niegodziwego traktowania w celach seksualnych, wykorzystywania seksualnego i pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie w celach seksualnych ⌫ należy zapewnić dostęp do doradztwa prawnego i – zgodnie z rolą pokrzywdzonego ⌦ ofiary ⌫ w danym systemie wymiaru sprawiedliwości – do zastępstwa procesowego, w tym także w celu dochodzenia odszkodowania. Właściwe organy mogą udzielać takiego doradztwa prawnego i oferować takie zastępstwo procesowe również w celu dochodzenia odszkodowania od państwa. Doradztwo prawne ma umożliwić pokrzywdzonym uzyskanie danych o ich sytuacji oraz porady dotyczącej istniejących możliwości. Doradztwo prawne powinno być świadczone przez osobę posiadającą odpowiednie wykształcenie prawnicze, która nie musi koniecznie być prawnikiem. Doradztwo prawne i – zgodnie z pozycją pokrzywdzonego ⌦ ofiary ⌫ w danym systemie wymiaru sprawiedliwości – zastępstwo procesowe powinno być bezpłatne, przynajmniej w sytuacjach, gdy pokrzywdzony ⌦ ofiara ⌫ nie posiada wystarczających środków finansowych, w trybie zgodnym z procedurami wewnętrznymi obowiązującymi w państwach członkowskich.

⇩ nowy

(40)Unijne Centrum ds. Zapobiegania Niegodziwemu Traktowaniu Dzieci w Celach Seksualnych i Jego Zwalczania („Unijne Centrum”), ustanowione rozporządzeniem [.../.../UE ustanawiającym przepisy mające na celu zapobieganie niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i jego zwalczanie] 28 , powinno wspierać realizację działań i zobowiązań państw członkowskich w zakresie zapobiegania przestępstwom i udzielania pomocy ofiarom wynikających z niniejszej dyrektywy. Powinno też ułatwiać wymianę najlepszych praktyk w Unii i poza nią. Unijne Centrum powinno zachęcać do dialogu między wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi stronami, aby pomóc w opracowaniu nowoczesnych programów zapobiegawczych. Współpracując z państwami członkowskimi i przyczyniając się do standaryzacji gromadzenia danych dotyczących niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci w całej Unii, Unijne Centrum powinno także ułatwiać prowadzenie opartej na dowodach polityki zarówno w zakresie zapobiegania przestępstwom, jak i pomocy ofiarom. Państwa członkowskie powinny ustanowić organy krajowe lub podmioty równoważne, które uznają za najwłaściwsze pod kątem ich organizacji wewnętrznej, uwzględniając fakt, że potrzebna jest minimalna struktura realizująca określone zadania, zdolna do analizowania tendencji w zakresie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych, gromadzenia danych statystycznych, mierzenia wyników działań mających na celu zapobieganie niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i jego zwalczanie oraz do przekazywania regularnie informacji o takich tendencjach, statystykach i wynikach. Takie organy krajowe powinny pełnić funkcję krajowego punktu kontaktowego i przyjąć w swoich pracach integracyjne podejście angażujące wiele zainteresowanych stron. Państwa członkowskie powinny ponadto ustanowić na szczeblu krajowym niezbędne mechanizmy służące zapewnieniu skutecznej koordynacji i współpracy wszystkich właściwych podmiotów publicznych i prywatnych w zakresie opracowywania i wdrażania środków zapobiegania niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniu seksualnemu dzieci, zarówno w internecie, jak i poza nim, oraz zwalczania tych zjawisk; powinny też ułatwiać współpracę z Unijnym Centrum i Komisją.

⇩ nowy

(41)Państwa członkowskie mogą wyznaczyć istniejące organy lub podmioty, takie jak krajowe organy koordynujące wyznaczone już zgodnie z rozporządzeniem [.../.../UE wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych], jako organy krajowe lub mechanizmy równoważne na mocy niniejszej dyrektywy, w zakresie, w jakim jest to zgodne z potrzebą zapewnienia, że zadania powierzone im na mocy niniejszej dyrektywy będą wykonywane skutecznie i w pełni.

🡻 2011/93/UE motyw 33 (dostosowany)

⇨ nowy

(42)Państwa członkowskie powinny podejmować działania, by zapobiegać czynom związanym z propagowaniem niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych oraz ⌦ z niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci w kontekście podróży i turystyki ⌫ dziecięcej turystyki seksualnej lub by zakazać takich czynów. Można by rozważyć różne środki zapobiegawcze, takie jak: opracowanie i wprowadzenie w życie kodeksu postępowania czy mechanizmów samoregulacji w branży turystycznej, stworzenie kodeksu etyki i „znaków jakości” ⇨ lub wprowadzenie szczególnej polityki ⇦ dla organizacji zajmujących się turystyką zwalczających ⌦ niegodziwe traktowanie w celach seksualnych oraz wykorzystywanie seksualne dzieci w kontekście podróży i turystyki ⌫ dziecięcą turystykę seksualną lub wprowadzenie szczególnej polityki w zakresie zwalczania procederu dziecięcej turystyki seksualnej. ⇨ Państwa członkowskie powinny korzystać z narzędzi, którymi dysponują na mocy prawa UE, prawa krajowego i umów międzynarodowych, w celu zapobiegania niegodziwemu traktowaniu w celach seksualnych i wykorzystywaniu seksualnemu dzieci w kontekście podróży i turystyki przez i na ich terytorium, w szczególności przez podejmowanie adekwatnych działań po otrzymaniu odpowiednich informacji z państw trzecich, w tym przez prowadzenie bardziej szczegółowych kontroli lub wydawanie decyzji o odmowie wjazdu w kontekście rozporządzenia (UE) 2018/1861 w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen (SIS) w dziedzinie odpraw granicznych 29 . ⇦

🡻 2011/93/UE motyw 34 (dostosowany)

⇨ nowy

(43)Państwa członkowskie powinny opracować lub udoskonalić strategie zapobiegania niegodziwemu traktowaniu w celach seksualnych oraz wykorzystywaniu seksualnemu dzieci, w tym środki mające na celu osłabienie i ograniczenie popytu na wszelkie formy wykorzystywania seksualnego dzieci, oraz prowadzić kampanie informacyjne i kampanie mające na celu podnoszenie świadomości,⇨ skierowane m.in. do rodziców i opiekunów oraz całego społeczeństwa, ⇦ a także programy badawcze i edukacyjne, zmniejszając tym samym ryzyko, że dzieci będą stawać się ofiarami. Realizując takie inicjatywy, państwa członkowskie powinny przede wszystkim kierować się prawami dziecka. Należy zwrócić szczególną uwagę na zapewnienie, by kampanie podnoszenia świadomości skierowane do dzieci były stosowne i wystarczająco łatwe do zrozumienia ⇨ , jak również dostosowane do szczególnych potrzeb dzieci w różnych grupach wiekowych, w tym dzieci w wieku przedszkolnym. Środki zapobiegawcze powinny być zgodne z podejściem całościowym do zjawiska niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci, uwzględniać fakt, że występuje ono zarówno w internecie, jak i poza nim, oraz mobilizować wszystkie zainteresowane strony. W szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa w internecie środki powinny obejmować rozwój umiejętności cyfrowych, w tym krytycznego zaangażowania w świecie cyfrowym, tak by umożliwić użytkownikom identyfikowanie prób niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych w internecie, reagowanie na te próby, szukanie wsparcia i zapobieganie popełnianiu zabronionych czynów. Należy zwrócić szczególną uwagę na zapobieganie przypadkom niegodziwego traktowania w celach seksualnych oraz wykorzystywania seksualnego tych dzieci, które nie są objęte rodzinną formą opieki i którym opiekę zapewnia ośrodek grupowy. ⇦ Należy rozważyć utworzenie ⇨ specjalnych ⇦ telefonów zaufania ⌦ lub infolinii, o ile jeszcze nie powstały ⌫.

🡻 2011/93/UE motyw 35 (dostosowany)

(44)Jeżeli chodzi o system zgłaszania przypadków niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz o pomoc potrzebującym dzieciom, należy rozpowszechniać wiedzę o funkcjonujących telefonicznych numerach interwencyjnych zarezerwowanych dla przypadków zaginięć dzieci (116 000), pokrzywdzonych przestępstwami ⌦ ofiar przestępstw ⌫ (116 006) oraz ⌦ telefonów zaufania dla ⌫ dzieci (116 111), wprowadzonych decyzją Komisji 2007/116/WE z dnia 15 lutego 2007 r. w sprawie rezerwacji krajowego zakresu numeracyjnego zaczynającego się na „116” na potrzeby zharmonizowanych usług o walorze społecznym 30 , oraz uwzględniać doświadczenia związane z ich funkcjonowaniem.

⇩ nowy

(45)Organizacje działające w interesie publicznym w zakresie zwalczania niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych, takie jak członkowie sieci infolinii stowarzyszenia INHOPE, od lat działają w kilku państwach członkowskich, współpracując z organami ścigania i dostawcami usług w celu ułatwienia procesu usuwania i zgłaszania materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych w internecie. Działania te pozwalają zwalczać ponowną wiktymizację przez ograniczenie rozpowszechniania nielegalnych materiałów w internecie, mogą też dostarczać organom ścigania dowodów popełnionych przestępstw. Ramy prawne, w których działają te organizacje, różnią się jednak znacznie w poszczególnych państwach członkowskich i w wielu przypadkach są niewystarczające pod względem określenia zadań, które organizacje te mogą zgodnie z prawem podjąć, a także pod względem odpowiednich warunków. Państwa członkowskie powinny móc upoważniać takie organizacje do realizacji odpowiednich zadań, a w szczególności do przetwarzania materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, w którym to przypadku przetwarzania nie należy uznawać za „bezprawne”. Zachęca się do udzielania takich upoważnień, ponieważ zwiększają one pewność prawa, maksymalizują synergie między organami krajowymi i innymi podmiotami zaangażowanymi w walkę z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych oraz wspierają prawa ofiar przez usuwanie materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych z publicznego środowiska cyfrowego.

🡻 2011/93/UE motyw 36 (dostosowany)

⇨ nowy

(46)Osoby, które w ramach wykonywania zawodu przypuszczalnie będą mieć kontakt z dziećmi pokrzywdzonymi w wyniku ⌦ będącymi ofiarami ⌫ niegodziwego traktowania w celach seksualnych oraz wykorzystywania seksualnego, powinny zostać odpowiednio wyszkolone, by umiały identyfikować pokrzywdzonych ⌦ ofiary ⌫ i by umiały z nimi postępować z nimi. ⇨ W celu zapewnienia, by w trakcie postępowań przygotowawczych dotyczących przypadków niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych oraz wykorzystywania seksualnego dzieci, a także w trakcie ścigania tych przestępstw wymiar sprawiedliwości był przyjazny dziecku, ⇦ Szkolenia te powinny być wspieranenależy promować szkolenia w odniesieniu do osób należących do następujących kategorii zawodowych, które przypuszczalnie będą mieć kontakt z pokrzywdzonymi dziećmi ⌦ będącymi ofiarami ⌫: policjanci, prokuratorzy, prawnicy, urzędnicy wymiaru sprawiedliwości i sądów, personel służby zdrowia i opieki nad dziećmi, ⇨ pracownicy oświaty, w tym osoby zajmujące się zawodowo wczesną edukacją i opieką nad dzieckiem, pracownicy opieki społecznej, podmioty udzielające ofiarom wsparcia i świadczące usługi w zakresie sprawiedliwości naprawczej, ⇦ ale mogą być skierowane także do innych grup osób, które przypuszczalnie spotkają, w ramach wykonywania zawodu, dzieci pokrzywdzone w wyniku ⌦ będące ofiarami ⌫ niegodziwego traktowania w celach seksualnych oraz wykorzystywania seksualnego.

🡻 2011/93/UE motyw 37

(47)Aby zapobiegać niegodziwemu traktowania dzieci w celach seksualnych i ich wykorzystywaniu seksualnemu, należy proponować przestępcom seksualnym skierowane do nich programy lub środki interwencyjne. Te programy lub środki interwencyjne powinny charakteryzować się szerokim, elastycznym podejściem ukierunkowanym na aspekty medyczne i psychospołeczne oraz powinny być nieobowiązkowe. Te programy lub środki interwencyjne nie naruszają programów ani środków interwencyjnych nakazywanych przez właściwe organy wymiaru sprawiedliwości.

🡻 2011/93/UE motyw 38

⇨ nowy

(48)Programy lub środki interwencyjne nie przysługują na zasadzie automatycznego prawa. To państwo członkowskie ma zdecydować, jakie programy lub środki interwencyjne są odpowiednie. ⇨ W przypadku osób, które obawiają się, że mogą popełnić przestępstwo, takie programy lub środki powinny być dostępne zgodnie z krajowymi normami w zakresie opieki zdrowotnej. ⇦

🡻 2011/93/UE motyw 39 (dostosowany)

⇨ nowy

(49)Aby zapobiec powrotowi do przestępstwa i zminimalizować to zjawisko, należy poddawać przestępców ocenie pod względem zagrożenia, jakie powodują, oraz pod względem potencjalnego ryzyka ponownego popełnienia przez nich przestępstw seksualnych przeciwko dzieciom. Sposób dokonywania takiej oceny – w tym rodzaj organu właściwego do zlecania i przeprowadzania oceny lub moment, w trakcie postępowania karnego lub po jego zakończeniu, w którym ta ocena powinna się odbywać – a także sposób realizacji skutecznych programów lub środków interwencyjnych proponowanych w następstwie tej oceny powinny być spójne z wewnętrznymi procedurami państw członkowskich. W tym samym celu dotyczącym zapobiegania powrotowi do przestępstwa i minimalizowania tego zjawiska, należy również dawać przestępcom możliwość dobrowolnego uczestnictwa w skutecznych programach i środkach interwencyjnych. Te programy lub środki interwencyjne nie powinny kolidować z krajowymi systemami utworzonymi w celu leczenia osób cierpiących na zaburzenia psychiczne ⇨ doświadczających problemów ze zdrowiem psychicznym i powinny być dostępne oraz przystępne cenowo zgodnie z krajowymi normami w zakresie opieki zdrowotnej, np. pod względem kwalifikowalności do trzymania zwrotu kosztów w ramach systemów opieki zdrowotnej państw członkowskich ⇦. 

🡻 2011/93/UE motyw 40 (dostosowany)

⇨ nowy

(50)Skazani przestępcy, w przypadku gdy jest to uzasadnione zagrożeniem, jakie powodują, oraz potencjalnym ryzykiem ponownego popełnienia przez nich przestępstwa, powinni być czasowo lub na stałe pozbawiani możliwości wykonywania przynajmniej działalności zawodowej związanej z bezpośrednim i regularnym kontaktem z dziećmi ⇨ lub w ramach organizacji działających na rzecz dzieci lub organizacji działających w interesie publicznym w zakresie zwalczania niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych ⇦. Przy rekrutowaniu osób na stanowisko wiążące się z bezpośrednim i regularnym kontaktem z dziećmi pracodawcy mają prawo do uzyskiwania informacji ⇨ powinni zwrócić się o informacje ⇦ o wyrokach skazujących za przestępstwa seksualne przeciwko dzieciom odnotowanych w rejestrze karnym lub o pozostającym w mocy pozbawieniu praw ⌦ zakazie prowadzenia działalności ⌫. Na potrzeby niniejszej dyrektywy pojęcie „pracodawców” powinno obejmować również osoby prowadzące organizacje działające w obszarze wolontariatu związanego z nadzorem lub opieką nad dziećmi obejmującą bezpośredni i regularny kontakt z dziećmi ⇨ , w tym w ośrodkach środowiska społeczności lokalnych, takich jak szkoły, szpitale, ośrodki opieki społecznej, kluby sportowe lub wspólnoty religijne ⇦. Sposób dostarczenia tych informacji, np. dostęp przez zainteresowaną osobę, ich dokładną treść, znaczenie pojęcia zorganizowanej działalności wolontariackiej, a także bezpośredniego i regularnego kontaktu z dziećmi należy określić zgodnie z prawem krajowym. ⇨ Informacje przekazywane przez jeden właściwy organ innemu właściwemu organowi powinny jednak zawierać co najmniej wszystkie istotne informacje przechowywane przez którekolwiek państwo członkowskie w krajowym rejestrze karnym oraz wszystkie istotne informacje, które można łatwo uzyskać od państw trzecich, takie jak informacje, które można uzyskać od Zjednoczonego Królestwa za pośrednictwem kanału ustanowionego zgodnie z tytułem IX części trzeciej Umowy o handlu i współpracy między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, z jednej strony, a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z drugiej strony 31 . ⇦ 

🡻 2011/93/UE motyw 41

⇨ nowy

(51)⇨ Zjawisko polegające na tym, że sprawca – po otrzymaniu wyroku skazującego lub zakazu prowadzenia działalności – odzyskuje dostęp do dzieci dzięki przeniesieniu się do innej jurysdykcji, jest w obszarze niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych szczególnie rozpowszechnione i niepokojące. Dlatego też należy wprowadzić wszelkie niezbędne środki, aby mu zapobiegać. ⇦ Z należytym uwzględnieniem różnych tradycji prawnych państw członkowskich niniejsza dyrektywa uwzględnia fakt, że dostęp do rejestru karnego mają jedynie właściwe organy lub zainteresowana osoba. Niniejsza dyrektywa nie wprowadza obowiązku zmiany krajowych systemów dotyczących rejestrów karnych lub sposobów dostępu do tych rejestrów. 

🡻 2011/93/UE motyw 42

⇨ nowy

(52)⇨ W przypadku informacji, których nie ma lub jeszcze nie ma w systemie ECRIS, takich jak informacje dotyczące obywateli państw trzecich dopuszczających się przestępstw – do czasu pełnego wdrożenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady 2019/816 32 , państwa członkowskie powinny korzystać z innych kanałów, aby przekazywać wszelkie istotne informacje pracodawcom, którzy rekrutują na stanowiska wymagające bezpośredniego i regularnego kontaktu z dziećmi. ⇦ Celem niniejszej dyrektywy nie jest harmonizacja przepisów dotyczących zgody zainteresowanej osoby przy wymianie informacji z rejestrów karnych, tj. kwestii konieczności wymagania takiej zgody. Bez względu na to, czy taka zgoda jest wymagana na mocy prawa krajowego, czy nie, niniejsza dyrektywa nie wprowadza żadnego nowego obowiązku zmiany prawa krajowego i krajowych procedur z tym związanych.

🡻 2011/93/UE motyw 43 (dostosowany)

(53)Państwa członkowskie mogą rozważyć przyjęcie wobec przestępców dodatkowych środków administracyjnych, takich jak umieszczenie osób skazanych za przestępstwa, o których mowa w niniejszej dyrektywie, w rejestrach przestępców seksualnych. Dostęp do tych rejestrów powinien być poddany ograniczeniu zgodnie z krajowymi zasadami konstytucyjnymi i obowiązującymi normami ochrony danych, np. przez ograniczenie dostępu jedynie do organów wymiaru sprawiedliwości lub egzekwowania prawa ⌦ organów ścigania ⌫.

🡻 2011/93/UE motyw 44 (dostosowany)

⇨ nowy

(54)Zachęca się państwa członkowskie do stworzenia mechanizmów ⇨ Państwa członkowskie powinny wprowadzić niezbędne środki, aby stworzyć mechanizmy ⇦ gromadzenia danych lub punktów kontaktowych na szczeblu krajowym ⌦ , regionalnym ⌫ lub lokalnym oraz przy współpracy ze społeczeństwem obywatelskim w celu obserwacji i oceny zjawiska wykorzystywania seksualnego dzieci i ich niegodziwego traktowania w celach seksualnych ⇨ , również w oparciu o szersze obowiązki w zakresie gromadzenia danych ustanowione w dyrektywie […/…] [dyrektywa o prawach ofiar, wersja przekształcona] i w rozporządzeniu (UE) [rozporządzenie w sprawie zapobiegania niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i jego zwalczania] ⇦. Aby móc właściwie ocenić wyniki działań mających na celu walkę z niegodziwym traktowaniem dzieci w celach seksualnych, wykorzystywaniem seksualnym dzieci oraz pornografią dziecięcą ⌦ materiałami przedstawiającymi niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫, Unia powinna kontynuować prace nad opracowywaniem metodologii i metod gromadzenia danych pozwalających na uzyskanie porównywalnych danych statystycznych. ⇨ Jako centralny ośrodek w Unii gromadzący wiedzę na temat niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych Unijne Centrum powinno odgrywać kluczową rolę w tym zakresie. ⇦ 

🡻 2011/93/UE motyw 45

(55)Państwa członkowskie powinny podjąć stosowne działania mające na celu powołanie służb informacyjnych, których zadaniem będzie dostarczanie informacji, jak rozpoznawać oznaki niegodziwego traktowania w celach seksualnych oraz wykorzystywania seksualnego.

🡻 2011/93/UE motyw 46 (dostosowany)

(56)Pornografia dziecięca, czyli obrazy przestawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, ⌦ Materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ to szczególny rodzaj treści, której nie można interpretować jako wyrażanie opinii. W celu zwalczania tego zjawiska należy ograniczyć obieg materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci poprzez utrudnienie sprawcom wprowadzania takich treści do publicznie dostępnych stron internetowych. Dlatego konieczne są działania w celu usuwania takich treści oraz zatrzymywania osób odpowiedzialnych za produkcję, dystrybucję lub pobieranie obrazów ⌦ materiałów ⌫ przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych. Z myślą o wspieraniu działań Unii na rzecz zwalczania pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ państwa członkowskie powinny dokładać wszelkich starań, aby współpracować z państwami trzecimi w zakresie zabezpieczenia usuwania takich treści z serwerów znajdujących się na ich terytorium.

⇩ nowy

(57)Wysiłki państw członkowskich na rzecz ograniczenia obiegu materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, w tym współpraca z państwami trzecimi na podstawie niniejszej dyrektywy, nie powinny mieć wpływu na rozporządzenie (UE) 2022/2065, rozporządzenie (UE) 2021/1232 i [.../.../ rozporządzenie ustanawiające przepisy mające na celu zapobieganie niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i jego zwalczanie]. Treści internetowe stanowiące przestępstwa, o których mowa w niniejszej dyrektywie, lub ułatwiające ich popełnienie, będą podlegać środkom w odniesieniu do nielegalnych treści na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2065 33 .

🡻 2011/93/UE motyw 47 (dostosowany)

⇨ nowy

(58)Jednakże pomimo takich ⌦ Pomimo ⌫ wysiłków ⌦ podejmowanych przez państwa członkowskie ⌫, usuwanie u źródła treści zawierających pornografię dziecięcą ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ jest często niemożliwe, w przypadku gdy oryginalne materiały znajdują się poza terytorium Unii, ze względu na brak woli współpracy ze strony państwa, w którym znajdują się serwery, lub ze względu na to, że procedura prowadząca do usunięcia tych materiałów w danym państwie jest wyjątkowo długotrwała. Można zatem ustanowić także mechanizmy blokowania dostępu z terytorium Unii do stron internetowych, w odniesieniu do których ustalono, że zawierają pornografię dziecięcą ⌦ materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ lub służą do jej rozpowszechniania ⌦ takich materiałów ⌫. Środki podejmowane przez państwa członkowskie na mocy niniejszej dyrektywy w celu usunięcia lub, w odpowiednich przypadkach, blokowania stron internetowych zawierających pornografię dziecięcą ⌦ materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ mogą opierać się na różnych rodzajach działań publicznych, np. legislacyjnych, nielegislacyjnych, sądowych lub innych. W tym kontekście niniejsza dyrektywa nie stanowi uszczerbku dla dobrowolnych działań podejmowanych przez dostawców usług internetowych ⌦ podmioty branży internetowej ⌫ w celu zapobiegania niewłaściwemu wykorzystywaniu świadczonych przez nich usług ani dla jakiegokolwiek wsparcia tych działań ze strony państw członkowskich. Bez względu na rodzaj podstawy lub metody wybranej dla takich działań państwa członkowskie powinny zagwarantować, że zapewnia ona stosowny poziom pewności prawnej i przewidywalności dla użytkowników i usługodawców. Zarówno w celu usuwania, jak i blokowania treści przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, należy ustanowić i umacniać współpracę między organami publicznymi, w szczególności w celu zapewnienia, by krajowe wykazy stron internetowych zawierających materiały z pornografią dziecięcą ⌦ przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ były jak najbardziej kompletne, a także by unikać powielania prac. Wszelkie inicjatywy w tym zakresie muszą uwzględnić prawa użytkowników końcowych, muszą być prowadzone z zastosowaniem obowiązujących procedur prawnych i sądowych oraz muszą być zgodne z Europejską Konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej. W ramach programu na rzecz bezpieczniejszego internetu ustanowiono sieć telefonów interwencyjnych, służących gromadzeniu informacji oraz zapewnieniu odpowiedniego zakresu i wymiany raportów dotyczących głównych rodzajów nielegalnych treści zamieszczanych online. ⇨ Współfinansowana przez UE sieć infolinii 34 zajmuje się zgłoszeniami dotyczącymi domniemanych materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych zgłaszanych anonimowo przez obywateli oraz współpracuje z organami ścigania i branżą internetową na szczeblu krajowym, europejskim i globalnym w celu zapewnienia szybkiego usuwania tego rodzaju treści. ⇦

🡻 2011/93/UE motyw 48

48. Celem niniejsza dyrektywy jest zmiana i rozszerzenie zakresu przepisów decyzji ramowej 2004/68/WSiSW. Biorąc pod uwagę znaczną liczbę i istotny charakter zmian, które mają zostać wniesione, dla celów jasności decyzja ramowa powinna zostać zastąpiona w całości w odniesieniu do państw członkowskich uczestniczących w przyjęciu niniejszej dyrektywy.

🡻 2011/93/UE motyw 49 (dostosowany)

(59)Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, jakim jest walka z niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych i wykorzystywaniem seksualnym dzieci oraz pornografią dziecięcą ⌦ materiałami przedstawiającymi niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫, nie może być ⌦ zostać ⌫ osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie działające samodzielnie, może natomiast, ze względu na skalę działania i jego skutki, być osiągnięty w lepszy sposób na szczeblu ⌦ ze względu na rozmiary i skutki działań możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie ⌫ Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

🡻 2011/93/UE motyw 50

(60)Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności z prawem poszanowania godności ludzkiej, zakazem tortur i nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, prawami dziecka, prawem do wolności i bezpieczeństwa, prawem do wolności wypowiedzi i informacji, prawem do ochrony danych osobowych, prawem do skutecznego środka prawnego i do rzetelnego procesu oraz z zasadami legalizmu i proporcjonalności kar do czynów zabronionych pod groźbą kary. Niniejsza dyrektywa ma na celu zapewnienie pełnego poszanowania tych praw oraz zasad i musi być ona odpowiednio wdrażana.

🡻 2011/93/UE motyw 51

51. Zgodnie z art. 3 Protokołu (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Zjednoczone Królestwo i Irlandia notyfikowały chęć uczestniczenia w przyjęciu i stosowaniu niniejszej dyrektywy.

⇩ nowy

(61)[Zgodnie z art. 3 oraz art. 4a ust. 1 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, [pismem z dnia ...] Irlandia powiadomiła o chęci uczestniczenia w przyjęciu i stosowaniu niniejszej dyrektywy.]

LUB    

[Zgodnie z art. 1 i 2 oraz art. 4a ust. 1 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu, Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej dyrektywy i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.]

🡻 2011/93/UE motyw 52

(62)Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu (nr 22) w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie bierze udziału w przyjęciu niniejszej dyrektywy, nie jest nią związana ani jej nie stosuje,

⇩ nowy

(63)Zobowiązanie do transpozycji niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinno być ograniczone do tych przepisów, które stanowią merytoryczną zmianę w porównaniu z wcześniejszą dyrektywą. Zobowiązanie do transpozycji przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z wcześniejszej dyrektywy.

⇩ nowy

(64)Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminu transpozycji do prawa krajowego dyrektywy, który to termin określono w załączniku I,

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza dyrektywa ustanawia minimalne normy dotyczące określania przestępstw i kar ⌦ sankcji ⌫ dotyczących niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci, pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ oraz nagabywania dzieci dla celów seksualnych. Wprowadza ona również przepisy służące lepszemu zapobieganiu takim przestępstwom i lepszej ochronie pokrzywdzonych ⌦ ofiar ⌫ w wyniku takich przestępstw.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 2

Definicje

Na użytek Do celów niniejszej dyrektywy zastosowanie mają następujące definicje:

1)„dziecko” oznacza każdą osobę w wieku poniżej 18 lat;

2)„wiek przyzwolenia” oznacza osiągnięty przez dziecko wiek, poniżej którego zakazane jest – zgodnie z prawem krajowym – podejmowanie czynności seksualnych z jego udziałem;

3)„pornografia dziecięca ⌦ materiał przedstawiający niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫” oznacza:

a)wszelkie materiały ukazującye dziecko uczestniczące w rzeczywistych lub symulowanych zachowaniach o wyraźnie seksualnym charakterze;

b)wszelkie przedstawieniea organów płciowych dziecka w celach głównie seksualnych;

c)wszelkie materiały ukazującye osobę wyglądającą na dziecko uczestniczącą w rzeczywistych lub symulowanych zachowaniach o wyraźnie seksualnym charakterze oraz przedstawieniea organów płciowych osób wyglądających jak dziecko, w celach głównie seksualnych; lub

d)realistyczne obrazy ⌦ wizerunki ⌫ ⇨ , wytworzone lub przetworzone obrazy ⇦ dziecka uczestniczącego w zachowaniach o wyraźnie seksualnym charakterze lub realistyczne obrazy organów płciowych dziecka, w celach głównie seksualnych;

⇩ nowy

e)materiał, niezależnie od jego formy, którego celem jest udzielenie porad, wskazówek lub instrukcji na temat sposobu niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego dzieci lub nagabywania dzieci w celach seksualnych;

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

(4)„⌦ wykorzystywanie ⌫ dzieci do prostytucjai dziecięca” oznacza wykorzystywanie dziecka do czynności seksualnych, w ramach którego oferuje się lub obiecuje pieniądze lub inne formy wynagrodzenia lub świadczenia w zamian za udział dziecka w czynnościach seksualnych, niezależnie od tego czy zapłata, obietnica lub świadczenie przekazywane są danemu dziecku czy osobie trzeciej;

(5)„przedstawienie pornograficzne ⌦ ukazujące niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫” oznacza skierowane do publiczności ukazywanie na żywo, w tym za pośrednictwem technologii informacyjno-komunikacyjnych:

a)dziecka uczestniczącego w rzeczywistym lub symulowanym zachowaniu o wyraźnie seksualnym charakterze lub

b)organów płciowych dziecka, w celach głównie seksualnych;

(6)„osoba prawna” oznacza każdy podmiot mający osobowość prawną na mocy właściwego prawa, z wyjątkiem państw i organów publicznych wykonujących władzę państwową oraz publicznych organizacji międzynarodowych;.

⇩ nowy

(7)„usługa społeczeństwa informacyjnego” oznacza „usługę” zgodnie z definicją w art. 1 lit. b) dyrektywy (UE) 2015/1535 35 ;

(8)„rówieśnicy” oznaczają osoby o zbliżonym wieku i poziomie rozwoju psychofizycznego lub dojrzałości.

🡻 2011/93/UE

⇨ nowy

Artykuł 3

Przestępstwa związane z niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych

1.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia karalności umyślnych czynów, o których mowa w ust. 2–6 ⇨ 8 ⇦.

2.Doprowadzenie, w celach seksualnych, dziecka, które nie osiągnęło wieku przyzwolenia, do bycia świadkiem czynności seksualnych, nawet jeżeli nie musi samo w nich uczestniczyć, podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej roku pozbawienia wolności.

3.Doprowadzenie, w celach seksualnych, dziecka, które nie osiągnęło wieku przyzwolenia, do bycia świadkiem niegodziwego traktowania w celach seksualnych, nawet jeżeli nie musi samo w nich uczestniczyć, podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej dwóch lat pozbawienia wolności.

4.Podejmowanie czynności seksualnych z udziałem dziecka, które nie osiągnęło wieku przyzwolenia, ⇨ lub doprowadzenie dziecka do podejmowania czynności seksualnych z inną osobą ⇦ podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej pięciu ⇨ ośmiu ⇦lat pozbawienia wolności.

5.Podejmowanie czynności seksualnych z udziałem dziecka, w przypadku gdy:

a)dochodzi do nadużycia uznanego stosunku zaufania, władzy lub wpływu na dziecko, podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej ośmiu ⇨ dziesięciu ⇦ lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko nie osiągnęło wieku przyzwolenia, i co najmniej trzech ⇨ sześciu ⇦ lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko osiągnęło ten wiek; lub

b)dochodzi do wykorzystania szczególnej bezbronności dziecka, w szczególności wynikającej z jego niepełnosprawności umysłowej lub fizycznej lub stosunku zależności, podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej ośmiu ⇨ dziesięciu ⇦ lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko nie osiągnęło wieku przyzwolenia, i co najmniej trzech ⇨ sześciu ⇦ lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko osiągnęło ten wiek; lub

c)dochodzi do użycia przymusu, przemocy lub groźby, podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej dziesięciu ⇨ 12 ⇦ lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko nie osiągnęło wieku przyzwolenia, i co najmniej pięciu ⇨ siedmiu ⇦ lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko osiągnęło ten wiek.

6.Użycie przymusu, przemocy lub groźby prowadzące do czynności seksualnych dziecka z osobą trzecią podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej dziesięciu ⇨ 12 ⇦ lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko nie osiągnęło wieku przyzwolenia, i co najmniej pięciu ⇨ siedmiu ⇦ lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko osiągnęło ten wiek.

⇩ nowy

7.Następujące czyny umyślne podlegają sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej 12 lat pozbawienia wolności:

a)jakakolwiek czynność polegająca na penetracji waginalnej, analnej lub oralnej o charakterze seksualnym ciała dziecka poniżej wieku przyzwolenia jakąkolwiek częścią ciała lub przedmiotem;

b)doprowadzenie dziecka poniżej wieku przyzwolenia do jakiejkolwiek czynności z inną osobą polegającej na penetracji waginalnej, analnej lub oralnej o charakterze seksualnym ciała dziecka jakąkolwiek częścią ciała lub przedmiotem.

8.W przypadku gdy dziecko przekroczyło wiek przyzwolenia i nie wyraża zgody na czynność, czyny, o których mowa w ust. 7, podlegają sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej 10 lat pozbawienia wolności.

9.Do celów ust. 8 państwa członkowskie zapewniają, aby:

a)przez czynność bez zgody rozumiana była czynność, która jest wykonywana bez zgody dobrowolnie wyrażonej przez dziecko, którą to dobrą wolę dziecka ocenia się w kontekście okoliczności towarzyszących, lub która ma miejsce, gdy dziecko nie jest w stanie wyrazić wolnej woli ze względu na okoliczności, o których mowa w ust. 5, lub ze względu na inne okoliczności, w tym stan fizyczny lub psychiczny dziecka, na przykład stan nieświadomości, odurzenia, sparaliżowania strachem, choroby lub uszczerbku na zdrowiu;

b)zgoda mogła zostać wycofana w dowolnym momencie przed czynnością i w jej trakcie;

c)braku zgody nie można było podważyć wyłącznie milczeniem dziecka, brakiem oporu słownego lub fizycznego z jego strony lub jego wcześniejszym zachowaniem seksualnym.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 4

Przestępstwa związane z wykorzystywaniem seksualnym

1.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia karalności umyślnych czynów umyślnych, o których mowa w ust. 2–7.

2.Doprowadzenie lub nakłanianie dziecka do udziału w przedstawieniach pornograficznych ⌦ ukazujących niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ lub czerpanie z tego korzyści, bądź inne wykorzystywanie dziecka do takich celów podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej pięciu lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko nie osiągnęło wieku przyzwolenia, i co najmniej dwóch lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko osiągnęło ten wiek.

3.Użycie przymusu lub przemocy prowadzące do udziału dziecka w przedstawieniach pornograficznych ⌦ ukazujących niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ lub użycie do takich celów gróźb w stosunku do dziecka podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej ośmiu lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko nie osiągnęło wieku przyzwolenia, i co najmniej pięciu lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko osiągnęło ten wiek.

4.Świadoma obecność na przedstawieniach pornograficznych ⌦ ukazujących niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ z udziałem dziecka podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej dwóch lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko nie osiągnęło wieku przyzwolenia, i co najmniej roku pozbawienia wolności, jeżeli dziecko osiągnęło ten wiek.

5.Doprowadzenie lub nakłanianie dziecka do udziału w ⌦ wykorzystywaniu do ⌫ prostytucji dziecięcej lub czerpanie z tego korzyści bądź inne wykorzystywanie dziecka do takich celów podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej ośmiu lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko nie osiągnęło wieku przyzwolenia, i co najmniej pięciu lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko osiągnęło ten wiek.

6.Użycie przymusu lub przemocy prowadzące do udziału dziecka w ⌦ wykorzystywaniu do ⌫ prostytucji dziecięcej lub użycie do takich celów gróźb w stosunku do dziecka podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej dziesięciu lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko nie osiągnęło wieku przyzwolenia, i co najmniej pięciu lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko osiągnęło ten wiek.

7.Podejmowanie czynności seksualnych z udziałem dziecka związane z korzystaniem z ⌦ wykorzystywaniem dzieci do ⌫ prostytucji dziecięcej podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej pięciu ⇨ ośmiu ⇦ lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko nie osiągnęło wieku przyzwolenia, i co najmniej dwóch ⇨ czterech ⇦ lat pozbawienia wolności, jeżeli dziecko osiągnęło ten wiek.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

Artykuł 5

Przestępstwa związane z pornografią dziecięcą ⌦ materiałami przedstawiającymi niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫

1.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia karalności czynów umyślnych, o których mowa w ust. 2–6, gdy są to czyny popełnione bezprawnie.

2.Nabywanie lub posiadanie pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej roku pozbawienia wolności.

3.Świadome uzyskiwanie dostępu, za pośrednictwem technologii informacyjno-komunikacyjnych, do pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫, podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej roku pozbawienia wolności.

4.Dystrybucja, rozpowszechnianie lub przesyłanie pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej dwóch lat pozbawienia wolności.

5.Oferowanie, dostarczanie lub udostępnianie pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej dwóch lat pozbawienia wolności.

6.Produkcja pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej trzech lat pozbawienia wolności.

⇩ nowy

7.Do celów ust. 1 czynów, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, nie uznaje się za popełnione bezprawnie, w szczególności gdy są one realizowane przez organizację z siedzibą w państwie członkowskim działającą w interesie publicznym przeciwko niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych lub w imieniu takiej organizacji i na jej odpowiedzialność, gdy organizacja ta została upoważniona przez właściwe organy tego państwa członkowskiego, jeśli takie działania były realizowane zgodnie z warunkami określonymi w takim upoważnieniu.

Warunki te mogą obejmować wymóg, aby organizacje, które uzyskują takie upoważnienie, posiadały niezbędną wiedzę fachową i niezależność, aby istniały odpowiednie mechanizmy sprawozdawczości i nadzoru pozwalające zapewnić, aby organizacje te działały szybko, z należytą starannością i w interesie publicznym oraz aby korzystały z bezpiecznych kanałów komunikacji w celu realizacji działań objętych upoważnieniem.

8.Państwa członkowskie zapewniają, aby upoważnienia dla organizacji działających w interesie publicznym przeciwko niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych, o których to upoważnieniach mowa w ust. 7, uprawniały do realizacji niektórych lub wszystkich następujących działań:

a) przyjmowanie i analizowanie zgłoszeń o materiałach, w przypadku których podejrzewa się, że przedstawiają niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, przekazywanych im przez ofiary, użytkowników internetu lub inne organizacje działające w interesie publicznym przeciwko niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych;

b) natychmiastowe informowanie właściwych organów ścigania państwa członkowskiego, w którym materiał jest przechowywany, o zgłoszonych nielegalnych treściach;

c) współpraca z organizacjami działającymi w interesie publicznym przeciwko niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i upoważnionymi do przyjmowania – zgodnie z lit. a) – zgłoszeń o materiałach, w przypadku których podejrzewa się, że przedstawiają niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, w państwie członkowskim lub państwie trzecim, w którym materiał jest przechowywany;

d) przeprowadzanie wyszukiwań w materiałach publicznie dostępnych w ramach usług hostingu w celu wykrycia rozpowszechniania materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, przy użyciu zgłoszeń o materiałach, w przypadku których podejrzewa się, że przedstawiają niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, o których to zgłoszeniach mowa w lit. a), lub na wniosek ofiary.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

9.Do państw członkowskich należy decyzja, czy niniejszy artykuł ma zastosowanie do przypadków związanych z pornografią dziecięcą ⌦ materiałami przedstawiającymi niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫, o których mowa w art. 2 ⌦ pkt 3 lit. c) ⌫ lit. c) ppkt (iii), w których osoba wyglądająca jak dziecko w momencie przedstawienia ⌦ ukazania ⌫ miała w rzeczywistości 18 lat lub więcej.

10.Do państw członkowskich należy decyzja, czy ust. 2 i 6 niniejszego artykułu mają zastosowanie do przypadków, w których ustalono, że materiał pornograficzny w rozumieniu art. 2 lit. c) ppkt (iv) został wyprodukowany przez producenta i znajduje się w jego posiadaniu wyłącznie do prywatnego użytku, w zakresie, w jakim do celów jego wyprodukowania nie został wykorzystany materiał pornograficzny, o którym mowa w art. 2 lit. c) ppkt (i), (ii) lub (iii), i pod warunkiem że z czynem tym nie wiąże się żadne ryzyko rozpowszechnienia danego materiału.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 6

Nagabywanie dzieci dow celówach seksualnych

1.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia karalności następującego czynu umyślnego ⌦ popełnionego przez osobę dorosłą ⌫ ⌦ w następujący sposób ⌫:

a)Składanie ⌦ proponowanie ⌫ za pośrednictwem technologii informacyjno-komunikacyjnych przez osobę dorosłą dziecku, które nie osiągnęło wieku przyzwolenia, propozycji spotkania ⇨ online lub w rzeczywistości, ⇦ w celu popełnienia któregokolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 3 ust. 4 ⇨ , 5, 6 i 7 ⇦ i art. 5 ust. 6, jeżeli następstwem tej propozycji były czyny służące doprowadzeniu do takiego spotkania, podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej roku pozbawienia wolności;

⇩ nowy

b)czyn, o którym mowa w akapicie pierwszym, podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej dwóch lat pozbawienia wolności, jeżeli dochodzi do użycia przymusu, przemocy lub groźby. 

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

2.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia karalności , by usiłowaniae popełnienia za pośrednictwem technologii informacyjno-komunikacyjnych przestępstw, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 3, przez osobę dorosłą nagabującą dziecko, które nie osiągnęło wieku przyzwolenia, w celu uzyskania pornografii dziecięcej ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ przedstawiającej to dziecko podlegało sankcji karnej ⇨ w maksymalnym wymiarze co najmniej 12 lat pozbawienia wolności ⇦.

⇩ nowy

Czyn, o którym mowa w akapicie pierwszym, podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej roku pozbawienia wolności, jeżeli dochodzi do użycia przymusu, przemocy lub groźby. 

3.Państwa członkowskie wprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, aby usiłowanie popełnienia za pośrednictwem technologii informacyjno-komunikacyjnych przestępstw, o których mowa w art. 4 ust. 2 i 5, przez osobę dorosłą doprowadzającą dziecko do udziału w przedstawieniach ukazujących niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych oraz wykorzystywanie dzieci do prostytucji podlegało sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Czyn, o którym mowa w akapicie pierwszym, podlega sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej roku pozbawienia wolności, jeżeli dochodzi do użycia przymusu, przemocy lub groźby.

⇩ nowy

Artykuł 7

Nagabywanie do niegodziwego traktowania w celach seksualnych

Państwa członkowskie wprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, aby umyślne obiecywanie lub oferowanie jakiejkolwiek osobie pieniędzy lub innych form wynagrodzenia lub świadczenia w celu doprowadzenia takiej osoby do popełnienia któregokolwiek z przestępstw wymienionych w art. 3 ust. 4, 5, 6, 7 i 8, art. 4 ust. 2 i 3 oraz art. 5 ust. 6, podlegało sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej trzech lat pozbawienia wolności.

⇩ nowy

Artykuł 8

Świadczenie usługi online w celu niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego dzieci

Państwa członkowskie wprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, aby umyślne świadczenie usługi społeczeństwa informacyjnego, której celem jest ułatwianie lub zachęcanie do popełnienia któregokolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 3–7, lub administrowanie taką usługą podlegało sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej roku pozbawienia wolności.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 9

Podżeganie, pomocnictwo i usiłowanie

1.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia karalności podżegania do popełnienia któregokolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 3-6 ⇨ 8 ⇦, oraz pomocnictwa w tych przestępstwach.

2.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia karalności usiłowania popełnienia któregokolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 3 ust. 4, 5 i ⌦ , ⌫ 6, ⇨ 7 i 8, ⇦art. 4 ust. 2, 3, 5, 6 i 7 oraz art. 5 ust. 4, 5 i 6 ⇨ , art. 7 i art. 8 ⇦.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 10

Dobrowolne czynności seksualne

1.Do państw członkowskich należy decyzja, czy art. 3 ust. 2 i 4 ma zastosowanie do dobrowolnych czynności seksualnych między dziećmi ⌦ rówieśnikami ⌫ o zbliżonym wieku i poziomie rozwoju psychofizycznego i dojrzałości, o ile czynności te nie są związane z niegodziwym traktowaniem.

2.Do państw członkowskich należy decyzja, czy art. 4 ust. 4 ma zastosowanie do przedstawienia pornograficznego, które odbywa się w ramach dobrowolnych kontaktów, z udziałem dziecka, które osiągnęło wiek przyzwolenia, lub z udziałem dzieci ⌦ rówieśników ⌫ o zbliżonym wieku i poziomie rozwoju psychofizycznego lub dojrzałości, o ile czynności te nie są związane z niegodziwym traktowaniem ani wykorzystywaniem i o ile w zamian za takie przedstawienie pornograficzne nie są oferowane pieniądze lub inne formy zapłaty ⌦ wynagrodzenia ⌫ lub wynagrodzenia ⌦ świadczenia ⌫.

3.Do państw członkowskich należy decyzja, czy art. 5 ust. 2 ⇨ , 3, 4 ⇦ i 6 ma zastosowanie do produkcji, nabywania lub posiadania ⇨ lub dostępu do ⇦ materiału z udziałem ⇨ , w którym uczestniczą wyłącznie: ⇦ 

⌦ a) ⌫dzieci, które osiągnęły wiek przyzwolenia, ⌦, lub ⌫

⇨ b)dzieci powyżej wieku przyzwolenia i ich rówieśnicy, ⇦

gdy taki materiał został wyprodukowany i jest posiadany za zgodą tych ⌦ uczestniczących w nim ⌫ dzieci i służy wyłącznie do prywatnego użytku uczestniczących w nim osób, o ile czynności te nie były związane z niegodziwym traktowaniem.

⇩ nowy

4.Do państw członkowskich należy decyzja, czy art. 6 ma zastosowanie do propozycji, rozmów, kontaktów i komunikacji między rówieśnikami.

5.Do celów ust. 1–4 można uznać, że dziecko powyżej wieku przyzwolenia wyraziło zgodę na czynność tylko wtedy, gdy zgoda została wyrażona dobrowolnie, którą to dobrą wolę dziecka ocenia się w kontekście okoliczności towarzyszących.

Zgoda może zostać wycofana w dowolnym momencie.

Braku zgody nie można podważyć wyłącznie milczeniem dziecka, brakiem oporu słownego lub fizycznego z jego strony lub jego wcześniejszym zachowaniem.

6.Udostępnianie za zgodą czyiś intymnych wizerunków lub nagrań wideo nie może być interpretowane jako zgoda na jakiekolwiek dalsze udostępnianie lub rozpowszechnianie takiego wizerunku lub filmu.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 11

Okoliczności obciążające

W zakresie, w jakim następujące okoliczności nie stanowią znamion przestępstw, o których mowa w art. 3– ⇨ 9 ⇦ 7, państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia możliwości uznania następujących okoliczności, zgodnie z odnośnymi przepisami prawa krajowego, za okoliczności obciążające w przypadku odpowiednich przestępstw, o których mowa w art. 3– ⇨ 9 ⇦ 7:

a)przestępstwo popełniono wobec dziecka szczególnie bezbronnego, na przykład ze względu na jego niepełnosprawność umysłową lub fizyczną lub stosunek zależności lub niemożność fizyczną lub psychiczną;

b)przestępstwo popełnił członek rodziny dziecka, osoba mieszkająca z dzieckiem lub osoba, która nadużyła uznanego stosunku zaufania ⌦ , ⌫ lub swojej władzy ⇨ lub wpływu ⇦ na dziecko;

c)przestępstwo popełniło wiele osób działających wspólnie;

d)przestępstwo zostało popełnione w ramach organizacji przestępczej w rozumieniu decyzji ramowej Rady 2008/841/WSiSW z dnia 24 października 2008 r. w sprawie zwalczania przestępczości zorganizowanej 36 ;

e)sprawca został wcześniej skazany za przestępstwa o tym samym charakterze;

f)sprawca celowo lub lekkomyślnie naraził życie dziecka; lub

g)przestępstwo popełniono z użyciem poważnej przemocy lub popełnienie przestępstwa wyrządziło dziecku poważną szkodę⌦ ; ⌫ .

⇩ nowy

h)przestępstwo popełniano wielokrotnie; 

i)przestępstwo popełniono z użyciem broni lub z groźbą jej użycia lub

j)przestępstwo popełniono przez spowodowanie, że ofiara zażyła lub spożyła narkotyki, alkohol lub inne substancje odurzające lub znalazła się ich pod wpływem. 

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 12

Pozbawienie praw ⌦ Zakaz prowadzenia działalności ⌫ na podstawie wyroku skazującego

1.Aby zapobiec ryzyku ponownego popełnienia przestępstwa, państwa członkowskie podejmująwprowadzają niezbędne środki służące temu, by na osobę fizyczną, która została skazana za którekolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 3– ⇨ 9 ⇦ 7, mógł zostać nałożony czasowy lub stały zakaz wykonywania ⌦ prowadzenia ⌫ przynajmniej zawodowej działalności związanej z bezpośrednimi i regularnymi kontaktami z dziećmi.

2.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, aby pracodawcomy podczas rekrutowania osób do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z bezpośrednimi i regularnymi kontaktami z dziećmi ⇨ oraz organizacje działające w interesie publicznym przeciwko niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych podczas rekrutowania personelu ⇦ prawa ⇨ byli zobowiązani do ⇦ uzyskiwania, zgodnie z prawem krajowym – wszelkimi właściwymi sposobami, takimi jak bezpośredni dostęp do informacji, dostęp na wniosek lub uzyskanie informacji od danej osoby – informacji o wyrokach skazujących za którekolwiek z przestępstwa, o których mowa w art. 3–⇨ 9 ⇦ 7, odnotowanych w rejestrze karnym lub o jakimkolwiek pozbawieniu praw do wykonywania ⌦ zakazie prowadzenia ⌫ działalności związanej z bezpośrednimi i regularnymi kontaktami z dziećmi wynikającym z tych wyroków skazujących.

3.Do celów stosowania ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, ⇨ jeżeli właściwe organy wystąpią z takim wnioskiem, ⇦ Ppaństwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia by, na użytek stosowania ust. 1 i 2 niniejszego artykułu ⌦ przekazywania ⌫ informacjie o wyrokach skazujących za którekolwiek z przestępstwa, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9, ⇦ lub o jakimkolwiek pozbawieniu praw do wykonywania ⌦ zakazie prowadzenia ⌫ działalności związanej z bezpośrednimi i regularnymi kontaktami z dziećmi wynikającym z tych wyroków skazujących były przekazywane zgodnie z decyzją ramową Rady 2009/315/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie organizacji wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego pomiędzy państwami członkowskimi oraz treści tych informacji [13], na wniosek złożony na mocy art. 6 tej decyzji ramowej za zgodą osoby zainteresowanej. ⇨ , oraz zapewniają, aby przekazane informacje były jak najbardziej kompletne i obejmowały co najmniej informacje o wyrokach skazujących lub zakazach prowadzenia działalności wynikających z wyroków skazujących będące w posiadaniu któregokolwiek państwa członkowskiego. W tym celu informacje takie są przekazywane za pośrednictwem ECRIS lub mechanizmu wymiany informacji z rejestrów karnych ustanowionego z państwami trzecimi. ⇦

🡻 2011/93/UE

Artykuł 11

Zajęcie i konfiskata

Państwa członkowskie podejmują konieczne środki w celu zapewnienia, by właściwe organy były uprawnione do zajęcia i konfiskaty narzędzi oraz korzyści pochodzących z przestępstw, o których mowa w art. 3, 4 i 5.

🡻 2011/93/UE

⇨ nowy

Artykuł 13

Odpowiedzialność osób prawnych

1.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia możliwości pociągnięcia osób prawnych do odpowiedzialności za którekolwiek z przestępstwa, o których mowa w art. 3–⇨ 9 ⇦ 7, popełnioneych na ich korzyść przez osobę działającą indywidualnie albo jako członek organu osoby prawnej i pełniącą funkcje kierowniczą w tej osobie prawnej na podstawie:

a)prawa reprezentowania danej osoby prawnej;

b)uprawnienia do podejmowania decyzji w imieniu danej osoby prawnej; lub

c)uprawnienia do wykonywania kontroli wewnętrznej w danej osobie prawnej.

2.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają również środki niezbędne do zapewnienia możliwości pociągnięcia osób prawnych do odpowiedzialności w przypadku, gdy brak nadzoru lub kontroli ze strony osoby, o której mowa w ust. 1, umożliwił popełnienie na korzyść tej osoby prawnej przez osobę jej podlegającą któregokolwiek z przestępstwa, o których mowa w art. 3-⇨ 9 ⇦ 7.

3.Odpowiedzialność osób prawnych na podstawie ust. 1 i 2 pozostaje bez uszczerbku dla postępowania karnego przeciwko osobom fizycznym będącym sprawcami przestępstw, o których mowa w art. 3–⇨ 9 ⇦ 7, lub podżegającym do popełnienia tych przestępstw lub pomagającym w ich popełnianiu.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 14

Kary ⌦ Sankcje ⌫ wobec osób prawnych

1.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki konieczneniezbędne do zapewnienia, by osoba prawna ponosząca odpowiedzialność na podstawie art. ⌦ 13 ⌫ 12 ust. 1 podlegała skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym karom ⌦ sankcjom ⌫ – obejmującym grzywny karne lub inne kary pieniężne nie mające charakteru karnego – i które mogą obejmować inne kary ⌦ sankcje ⌫, takie jak:

a)pozbawienie prawa do korzystania ze świadczeń publicznych lub pomocy publicznej;

b)⇨ pozbawienie dostępu do finansowania publicznego, w tym do procedur przetargowych, dotacji i koncesji; ⇦

c)czasowy lub stały zakaz prowadzenia działalności gospodarczej;

d)umieszczenie pod nadzorem sądowym;

e)likwidacja sądowa; lub

f)czasowe lub stałe zamknięcie zakładów wykorzystanych do popełnienia przestępstwa.

2.Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by osoba prawna pociągnięta do odpowiedzialności na mocy art. 12 ust. 2 podlegała skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym karom lub środkom.

⇩ nowy

2.Państwa członkowskie wprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, aby – w odniesieniu do osób prawnych ponoszących odpowiedzialność na podstawie art. 13 – przestępstwa podlegające sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej dwóch lat pozbawienia wolności w odniesieniu do osób fizycznych, podlegały karze grzywny, której górna granica powinna wynosić nie mniej niż 1 procent całkowitego światowego obrotu takiej osoby prawnej w roku obrotowym poprzedzającym decyzję nakładającą grzywnę.

3.Państwa członkowskie wprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, aby – w odniesieniu do osób prawnych ponoszących odpowiedzialność na podstawie art. 13 – przestępstwa podlegające sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej trzech lat pozbawienia wolności w odniesieniu do osób fizycznych, podlegały karze grzywny, której górna granica powinna wynosić nie mniej niż 5 procent całkowitego światowego obrotu takiej osoby prawnej w roku obrotowym poprzedzającym decyzję nakładającą grzywnę.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 15

Odstąpienie od ścigania pokrzywdzonych ⌦ ofiar ⌫ lub niestosowanie wobec nich sankcji ⌦ kar ⌫

Państwa członkowskie, zgodnie z podstawowymi zasadami swoich systemów prawnych, podejmująwprowadzają niezbędne środki w celu zapewnienia, by właściwe organy krajowe były uprawnione do odstąpienia od ścigania lub nakładania sankcji ⌦ kar ⌫ na dzieci pokrzywdzone ⌦ będące ofiarami ⌫ w wyniku niegodziwego traktowania w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego za ich udział w działalności przestępczej, do której zostały zmuszone w bezpośredniej konsekwencji tego, iż stały się ofiarami któregokolwiek z czynów, o których mowa w art. 4 ust. 2, 3, 5 i 6 oraz w art. 5 ust. ⇨ 4, 5 i ⇦ 6.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 16

Ściganie⌦ Prowadzenie postępowań przygotowawczych ⌫ i oskarżanie ⌦ ściganie ⌫ ⇨ oraz terminy przedawnienia ⇦

1.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, by ściganie ⌦ prowadzenie postępowań przygotowawczych ⌫ i oskarżanie ⌦ ściganie ⌫ w odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦, nie było uzależnione od złożenia przez pokrzywdzonego ⌦ ofiarę ⌫ lub przez jegojej przedstawiciela skargi lub oskarżenia, oraz by postępowanie karne mogło być kontynuowane, nawet gdy ta osoba wycofa swoje zeznania.

2.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do umożliwienia ścigania wszelkich przestępstw, o których mowa w art. 3, art. 4 ust. 2, 3, 5, 6 i 7 oraz⌦ , ⌫ wszelkich poważnych przestępstw, o których mowa w art. 5 ust. 6, w związku z którymi wykorzystano pornografię dziecięcą ⌦ materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ , o którychej mowa w art. 2 ⌦ pkt 3 lit. a) i b), ⌫ lit. c) ppkt (i) oraz (ii) ⇨ oraz wszelkich przestępstw, o których mowa w art. 7 i 8 ⇦, przez wystarczający i proporcjonalny do wagi danego przestępstwa okres od momentu osiągnięcia przez pokrzywdzonego ⌦ ofiarę ⌫ pełnoletniości. 

⇩ nowy

Okres, o którym mowa w akapicie pierwszym, wynosi:

a)co najmniej 20 lat od dnia, w którym ofiara osiągnęła pełnoletniość, w przypadku przestępstw podlegających na mocy niniejszej dyrektywy sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej trzech lat pozbawienia wolności;

b)co najmniej 25 lat od dnia, w którym ofiara osiągnęła pełnoletniość, w przypadku przestępstw podlegających na mocy niniejszej dyrektywy sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej pięciu lat pozbawienia wolności;

c)co najmniej 30 lat od dnia, w którym ofiara osiągnęła pełnoletniość, w przypadku przestępstw podlegających na mocy niniejszej dyrektywy sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej ośmiu lat pozbawienia wolności.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

3.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia osobom, jednostkom i służbom odpowiedzialnym za ściganie ⌦ prowadzenie postępowań przygotowawczych ⌫ lub oskarżanie ⌦ ściganie ⌫ w odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦, dostępu do skutecznych narzędzi ⌦ dochodzeniowo- ⌫śledczych, takich jak te wykorzystywane w sprawach związanych z przestępczością zorganizowaną lub z innymi ciężkimi przestępstwami. 

⇩ nowy

4.Państwa członkowskie zapewniają, aby osoby, jednostki lub służby odpowiedzialne za prowadzenie postępowań przygotowawczych lub ściganie przestępstw, o których mowa w art. 3–9, dysponowały wystarczającym personelem, wiedzą fachową i skutecznymi narzędziami dochodzeniowo-śledczymi umożliwiającymi skuteczne prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawie takich przestępstw lub ściganie ich, w tym przestępstw popełnionych z wykorzystaniem technologii informacyjno-komunikacyjnych, zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami prawa Unii i prawa krajowego. W stosownych przypadkach narzędzia te obejmują specjalne narzędzia dochodzeniowo-śledcze, takie jak te wykorzystywane przy przeciwdziałaniu przestępczości zorganizowanej lub w sprawach związanych z innymi poważnymi przestępstwami, takie jak możliwość prowadzenia operacji pod przykryciem. 

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

5.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do umożliwienia jednostkom i służbom dochodzeniowym⌦ o-śledczym ⌫ podejmowania prób identyfikacji osób pokrzywdzonych ⌦ ofiar ⌫ w wyniku przestępstw, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦, w szczególności poprzez analizę materiału zawierającego pornografię dziecięcą ⌦ materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫, takichego jak fotografie i nagrania audiowizualne przesyłane lub udostępniane za pośrednictwem technologii informacyjno-komunikacyjnych.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 17

Zgłaszanie podejrzenia niegodziwego traktowania w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego

1.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, by zasady zachowania poufności, których przestrzegania prawo krajowe wymaga od osób wykonujących pracę zawodową, których głównym obowiązkiem jest praca z dziećmi, nie uniemożliwiały tym osobom zgłaszania służbom odpowiedzialnym za ochronę dzieci wszelkich sytuacji, jeżeli mają one uzasadnione powody, by sądzić, że dziecko jest pokrzywdzone ⌦ ofiarą ⌫ w wyniku przestępstw, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦.

2.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zachęcenia osób, które wiedzą o popełnieniu któregokolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9, ⇦ lub które, w dobrej wierze, podejrzewają ich popełnienie, do zgłaszania tego właściwym służbom ⇨ , nie naruszając przy tym art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2065 37 ani art. 12 rozporządzenia (UE) …/… 38 [ustanawiającego przepisy mające na celu zapobieganie niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i jego zwalczanie]. ⇦

⇩ nowy

3.Państwa członkowskie zapewniają, aby co najmniej osoby wykonujące pracę zawodową, które pracują w ścisłym kontakcie z dziećmi w sektorach ochrony dzieci, edukacji, opieki nad dziećmi i opieki zdrowotnej były zobowiązane do zgłaszania właściwym organom, jeżeli mają uzasadnione podstawy, by sądzić, że popełniono lub istnieje prawdopodobieństwo popełnienia przestępstwa podlegającego sankcji karnej na mocy niniejszej dyrektywy.

4.Państwa członkowskie zwalniają osoby wykonujące pracę zawodową w sektorach opieki zdrowotnej w kontekście programów przeznaczonych dla osób skazanych za przestępstwa podlegające sankcji karnej na mocy niniejszej dyrektywy lub dla osób, które obawiają się, że mogą popełnić przestępstwa podlegające sankcji karnej na mocy niniejszej dyrektywy, z obowiązku zgłaszania przewidzianego w ust. 3.

5.Państwa członkowskie, wspierane przez Unijne Centrum po jego utworzeniu, wydają wytyczne dla osób, o których mowa w ust. 3, dotyczące ustalenia, czy popełniono lub istnieje prawdopodobieństwo popełnienia przestępstwa podlegającego sankcji karnej na mocy niniejszej dyrektywy, oraz zgłaszania takich przestępstw właściwym organom. W wytycznych tych wskazuje się również, w jaki sposób uwzględnić szczególne potrzeby ofiar.

⇩ nowy

Artykuł 18

Zgłaszanie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego dzieci

1.Oprócz praw ofiar w chwili składania zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa na podstawie art. 5 dyrektywy 2012/29/UE oraz art. 5a dyrektywy (UE) .../... [wniosek w sprawie dyrektywy zmieniającej dyrektywę 2012/29 ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw] państwa członkowskie zapewniają ofiarom możliwość zgłaszania właściwym organom przestępstw, o których mowa w art. 3–9 niniejszej dyrektywy, w łatwy i przystępny sposób. Obejmuje to możliwość zgłaszania tych przestępstw oraz, w miarę możliwości, przedstawiania dowodów za pośrednictwem łatwo dostępnych i przyjaznych dla użytkownika technologii informacyjno-komunikacyjnych.

2.Państwa członkowskie zapewniają, aby procedury zgłaszania, o których mowa w ust. 1, były bezpieczne i poufne oraz aby były opracowane w sposób i w języku, które są przyjazne dziecku, stosownie do jego wieku i stopnia dojrzałości. Państwa członkowskie zapewniają, aby zgłaszanie przestępstw nie było zależne od zgody rodziców.

3.Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy mające kontakt z ofiarami zgłaszającymi przestępstwa niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego dzieci obowiązywał zakaz przekazywania właściwym organom ds. migracji danych osobowych dotyczących prawa ofiary do pobytu, przynajmniej do czasu zakończenia pierwszej indywidualnej oceny potrzeb ofiary w zakresie ochrony, którą to ocenę przeprowadza się zgodnie z art. 22 dyrektywy 2012/29/UE.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 19

Jurysdykcja i koordynowanie ścigania

1.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do ustalenia swojej jurysdykcji w odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦ , w przypadku gdy:

a)przestępstwo zostało popełnione w całości lub w części na jego ich terytorium; lub

b)sprawca jest ich obywatelem tego państwa.

2.Państwo członkowskie informuje Komisję, w przypadku gdy podejmie decyzję o ustaleniu dalszej jurysdykcji w odniesieniu do przestępstwa, o którym mowa w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦, popełnionego poza jego terytorium, między innymi jeżeli:

a)przestępstwo zostało popełnione wobec jego obywatela lub osoby mającej miejsce zamieszkania na jego terytorium;

b)przestępstwo zostało popełnione na korzyść osoby prawnej mającej swoją siedzibę na jego terytorium; lub

c)sprawca ma miejsce zwykłego pobytu na jego terytorium.

3.Państwa członkowskie zapewniają objęcie swą jurysdykcją sytuacji, gdy przestępstwa, o których mowa w art. 5 i ⌦ , ⌫ 6 ⇨ i 8 ⇦ oraz, w odpowiednim zakresie, w art. 3 i ⇨ , 4, ⇦ 7 ⇨ i 9 ⇦ , zostały popełnione z wykorzystaniem technologii informacyjno-komunikacyjnych, do których dostęp uzyskano z ich terytorium, niezależnie od tego, czy znajdują się one na ich terytorium.

4.W odniesieniu do ścigania przestępstw, o których mowa w art. 3 ust. 4, 5 i ⌦ , ⌫ 6, ⇨ 7 i 8, ⇦ art. 4 ust. 2, 3, 5, 6 i 7 oraz w ⌦ , ⌫ art. 5 ust. 6 ⇨ , art. 7 oraz w art. 8 ⇦, popełnionych poza terytorium danego państwa członkowskiego, w zakresie dotyczącym ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, każde państwo członkowskie podejmujewprowadza środki niezbędne do zapewnienia, by jego jurysdykcja nie była zależna od tego, czy dane czyny są przestępstwem w miejscu ich popełnienia.

5.W odniesieniu do ścigania przestępstw, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦ , popełnionych poza terytorium danego państwa członkowskiego, w zakresie dotyczącym ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, każde państwo członkowskie podejmujewprowadza środki niezbędne do zapewnienia, by jego jurysdykcja nie była zależna od spełnienia warunku, że ściganie można rozpocząć jedynie na podstawie zawiadomienia złożonego przez pokrzywdzonego ⌦ ofiarę ⌫ w miejscu, gdzie popełniono przestępstwo, lub powiadomienia złożonego przez państwo, w którym przestępstwo zostało popełnione.

⇩ nowy

6.W przypadku gdy przestępstwo, o którym mowa w art. 3–9, podlega jurysdykcji więcej niż jednego państwa członkowskiego, państwa te współpracują w celu ustalenia, które państwo członkowskie ma prowadzić postępowanie karne. W stosownych przypadkach oraz zgodnie z art. 12 decyzji ramowej 2009/948/WSiSW sprawę kieruje się do Eurojustu.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 20

Ogólne przepisy dotyczące pomocy i wsparcia dla pokrzywdzonych dzieci ⌦ będących ofiarami ⌫ oraz ich ochrony

1.Dzieciom pokrzywdzonym w wyniku ⌦ będącym ofiarami ⌫ przestępstw, o których mowa w art. 3– 7 ⇨ 9 ⇦, zapewnia się pomoc, wsparcie i ochronę zgodnie z art. 19 i 20 ⌦ 21 i 22 ⌫ , z uwzględnieniem konieczności najlepszego zabezpieczenia interesów dziecka ⌦ najlepszego interesu dziecka ⌫.

2.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia pomocy i wsparcia dziecku, gdy tylko właściwe organy dowiedzą się o uzasadnionych przesłankach pozwalających przypuszczać, że dziecko to mogło stać się ofiarą któregokolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦.

3.Państwa członkowskie zapewniają, by w przypadku, gdy nie ma pewności co do wieku osoby pokrzywdzonej w wyniku któregokolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦, a istnieją powody, by sądzić, że jest ona dzieckiem, przyjmowane było założenie, że dana osoba jest dzieckiem, tak by można było niezwłocznie zapewnić jej dostęp do pomocy, wsparcia i ochrony zgodnie z art. 19 i 20 ⌦ 21 i 22 ⌫.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 21

Pomoc i wsparcie dla pokrzywdzonych ⌦ ofiar ⌫

1.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do udzielenia pokrzywdzonym ⌦ ofiarom ⌫ pomocy i ⇨ specjalistycznego oraz dostosowanego ⇦ wsparcia przed rozpoczęciem postępowania karnego, w trakcie tego postępowania i przez odpowiedni czas po jego zakończeniu, by umożliwić im skorzystanie z praw określonych zarówno w decyzji ramowej 2001/220/WSiSW ⌦ dyrektywie 2012/29/UE, ⌫ ⇨ dyrektywie (UE) .../... [wniosek w sprawie dyrektywy zmieniającej dyrektywę 2012/29 ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw] ⇦, jak i w niniejszej dyrektywie. ⇨ Państwa członkowskie zapewniają w szczególności ofiarom przestępstw, o których mowa w art. 3–9, dostęp do ukierunkowanych i zintegrowanych usług wsparcia dla dzieci zgodnie z art. 9a dyrektywy (UE) .../... [wniosek w sprawie dyrektywy zmieniającej dyrektywę 2012/29 ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw]. ⇦ W szczególności państwa członkowskie podejmują działania niezbędne do zapewnienia ochrony dzieciom zgłaszającym przypadki niegodziwego traktowania w ich rodzinie.

⇩ nowy

2.Ofiarom zapewnia się skoordynowaną, odpowiednią do wieku opiekę medyczną oraz wsparcie emocjonalne, psychospołeczne, psychologiczne i edukacyjne, a także wszelkie inne odpowiednie wsparcie dostosowane w szczególności do sytuacji niegodziwego traktowania w celach seksualnych. 

3.Jeżeli konieczne jest zapewnienie zakwaterowania zastępczego, dzieci w pierwszej kolejności umieszcza się z innymi członkami rodziny, w razie potrzeby w zakwaterowaniu tymczasowym lub stałym, w którym dostępne są usługi wsparcia.

4.Ofiary przestępstw podlegających sankcji karnej na mocy niniejszej dyrektywy muszą mieć dostęp do ośrodków wsparcia ustanowionych w art. 28 dyrektywy [.../.../UE wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie przemocy wobec kobiet] 39 . 

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

5.2. Państwa członkowskie przyjmują środki niezbędne do zapewnienia, by udzielenie wsparcia i pomocy pokrzywdzonemu dziecku ⌦ będącemu ofiarą ⌫ nie było zależne od jego gotowości do współpracy podczas postępowania przygotowawczego ⌦ , na etapie ścigania przestępstw ⌫ lub ⌦ podczas postępowania ⌫ sądowego.

6.3. Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do tego, by konkretne działania w celu zapewnienia pokrzywdzonym dzieciom ⌦ będącym ofiarami ⌫ pomocy i wsparcia, które umożliwią im korzystanie z praw wynikających z niniejszej dyrektywy, były podejmowane po przeprowadzeniu indywidualnej oceny szczególnej sytuacji każdego pokrzywdzonego dziecka ⌦ będącego ofiarą ⌫ , ⇨ dokonanej zgodnie z art. 22 dyrektywy (UE) .../... [wniosek dotyczący dyrektywy zmieniającej dyrektywę 2012/29/UE ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw] oraz ⇦ z należnym uwzględnieniem opinii, potrzeb i obaw dziecka.

7.4. Dzieci pokrzywdzone w wyniku ⌦ będące ofiarami ⌫ przestępstw, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦, są uważane za szczególnie wrażliwe ⌦ narażone ⌫ ofiary w rozumieniu art. 2 ust. 2, art. 8 ust. 4 i art. 14 ust. 1 decyzji ramowej 2001/220/WSiSW ⇨ art. 22 ust. 2 dyrektywy 2012/29/UE i dyrektywy (UE) .../... [wniosek w sprawie dyrektywy zmieniającej dyrektywę 2012/29 ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw] ⇦.

8.5. Państwa członkowskie podejmująwprowadzają, stosownie do sytuacji i możliwości, środki służące zapewnieniu rodzinie pokrzywdzonego dziecka ⌦ będącego ofiarą ⌫ pomocy i wsparcia, które umożliwią jej korzystanie z praw wynikających z niniejszej dyrektywy, jeżeli rodzina ta przebywa na terytorium państw członkowskich. W szczególności, państwa członkowskie, stosownie do sytuacji i możliwości, stosują w odniesieniu do rodziny pokrzywdzonego dziecka ⌦ będącego ofiarą ⌫ art. 4 decyzji ramowej 2001/220/WSiSW ⌦ dyrektywy 2012/29/UE ⌫ ⇨ i dyrektywy (UE) .../... [wniosek w sprawie dyrektywy zmieniającej dyrektywę 2012/29 ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw] ⇦.

⇩ nowy

9.Powstałe Unijne Centrum aktywnie wspiera działania państw członkowskich w zakresie udzielania pomocy ofiarom, a mianowicie: 

a)w stosownych przypadkach i co najmniej raz w roku zaprasza inne instytucje, organy, urzędy i agencje Unii, jak również odpowiednie organy, urzędy lub agencje państw członkowskich do podzielenia się z nim informacjami o pomocy dla ofiar niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci;

b)gromadzi z własnej inicjatywy informacje na temat środków i programów w dziedzinie pomocy dla ofiar niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci, w tym środków i programów wdrażanych w państwach trzecich;

c)ułatwia wymianę najlepszych praktyk między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi i państwami trzecimi przez prowadzenie publicznej bazy danych o środkach i programach pomocy dla ofiar realizowanych w poszczególnych państwach członkowskich oraz w państwach trzecich; baza ta nie może zawierać żadnych danych osobowych;

d)ułatwia przygotowanie wytycznych i protokołów, o których mowa w ust. 10.

10.Państwa członkowskie, wspierane przez Unijne Centrum po tym, jak powstanie, wydają wytyczne dla pracowników opieki zdrowotnej, oświaty i opieki społecznej dotyczące zapewnienia odpowiedniego wsparcia ofiarom niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego dzieci, w tym kierowania ofiar do odpowiednich służb wsparcia, oraz wyjaśniające role i obowiązki poszczególnych podmiotów. W wytycznych tych wskazuje się również, w jaki sposób uwzględnić szczególne potrzeby ofiar.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 22

Ochrona pokrzywdzonych dzieci ⌦ będących ofiarami ⌫ podczas postępowania przygotowawczego i sądowego

1.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, by podczas postępowania przygotowawczego i sądowego właściwe organy wyznaczyły – zgodnie z pozycją pokrzywdzonego ⌦ ofiary ⌫ w danym systemie wymiaru sprawiedliwości – specjalnego przedstawiciela dla pokrzywdzonego dziecka ⌦ będącego ofiarą ⌫, jeżeli na mocy prawa krajowego osoby, którym przysługuje władza rodzicielska, nie mogą reprezentować dziecka ze względu na konflikt interesów między nimi a pokrzywdzonym dzieckiem ⌦ będącym ofiarą ⌫lub jeżeli dziecko jest pozbawione opieki lub odłączone od rodziny.

2.Państwa członkowskie niezwłocznie zapewniają pokrzywdzonym dzieciom ⌦ będącym ofiarami ⌫ dostęp do doradztwa prawnego i zastępstwa prawnego, w tym także w celu dochodzenia odszkodowania, zgodnie z pozycją pokrzywdzonego ⌦ ofiary ⌫ w danym systemie wymiaru sprawiedliwości. Doradztwo prawne i zastępstwo procesowe jest bezpłatne, jeżeli pokrzywdzony ⌦ ofiara ⌫ nie posiada wystarczających środków finansowych.

3.Bez uszczerbku dla prawa do obrony państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, by w ramach postępowań karnych ⌦ przygotowawczych ⌫ dotyczących przestępstw, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦:

a)przesłuchania pokrzywdzonych dzieci ⌦ będących ofiarami ⌫ odbywały się bez nieuzasadnionej zwłoki po zgłoszeniu faktów właściwym organom;

b)przesłuchania pokrzywdzonych dzieci ⌦ będących ofiarami ⌫ odbywały się , w razie potrzeby, w pomieszczeniach specjalnie zaprojektowanych lub przystosowanych do tego celu;

c)przesłuchania pokrzywdzonych dzieci ⌦ będących ofiarami ⌫ prowadzone były przez specjalistów, odpowiednio przeszkolonych do tego celu lub z ich udziałem;

d)wszystkie przesłuchania dziecka prowadziła, stosownie do sytuacji i możliwości, ta sama osoba;

e)liczba przesłuchań była jak najbardziej ograniczona i by były one przeprowadzane tylko w tych przypadkach, gdy jest to absolutnie niezbędne do celów postępowania przygotowawczego lub sądowego;

f)pokrzywdzonemu dziecku ⌦ będącemu ofiarą ⌫ mógł towarzyszyć jego przedstawiciel prawny lub, w odpowiednich przypadkach, wybrana przez nie osoba dorosła, o ile nie podjęto odmiennej umotywowanej decyzji w odniesieniu do tej osoby;.

⇨ g)badania lekarskie dziecka będącego ofiarą przeprowadzane do celów postępowania karnego ograniczały się do niezbędnego minimum i były prowadzone przez specjalistów odpowiednio przeszkolonych do tego celu. ⇦

4.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, by w trakcie postępowań karnych ⌦ przygotowawczych ⌫ dotyczących przestępstw, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦, wszystkie przesłuchania pokrzywdzonego dziecka ⌦ będącego ofiarą ⌫ lub, w odpowiednich przypadkach, dziecka występującego w roli świadka mogły być rejestrowane audiowizualnie i by te zarejestrowane przesłuchania mogły zostać wykorzystane jako dowód w postępowaniu sądowym przed sądem karnym, zgodnie z regułami przewidzianymi w ich prawie krajowym.

5.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, by w postępowaniu przed sądem karnym dotyczącym przestępstw, o których mowa w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦, można było zarządzić, aby:

a)rozprawa odbyła się bez udziału publiczności;

b)pokrzywdzone dziecko ⌦ będące ofiarą ⌫ mogło być przesłuchane w sali sądowej, nie będąc tam fizycznie obecne, w szczególności dzięki wykorzystaniu odpowiednich technologii komunikacyjnych.

6.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do tego, by – jeżeli przemawia za tym dobro pokrzywdzonych dzieci ⌦ będących ofiarami ⌫ i z uwzględnieniem innych nadrzędnych interesów – zapewnić ochronę ich prywatności, tożsamości i wizerunku i uniemożliwić publiczne rozpowszechnianie wszelkich informacji, które mogłyby doprowadzić do ich zidentyfikowania.

⇩ nowy

7.Państwa członkowskie wprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, by w przypadku gdy konieczny jest udział dziecka w postępowaniu przed sądem karnym dotyczącym któregokolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 3–9, sąd uwzględniał w odpowiednim postępowaniu sądowym wiek i stopień dojrzałości dziecka.

⇩ nowy

Artykuł 23

Prawo ofiary do odszkodowania

1.Państwa członkowskie zapewniają ofiarom przestępstw, o których mowa w art. 3–9 niniejszej dyrektywy, prawo do odszkodowania za wszelkie poniesione szkody. Państwa członkowskie zapewniają możliwość wystąpienia o odszkodowanie od sprawców któregokolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 3–9, od osób prawnych odpowiedzialnych za takie przestępstwa na mocy art. 13 i 14 oraz, w stosownych przypadkach, z krajowych systemów odszkodowań ustanowionych na rzecz ofiar przestępstw.

2.Oprócz praw przysługujących na mocy art. 16a dyrektywy (UE).../... [wniosek w sprawie dyrektywy zmieniającej dyrektywę 2012/29 ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw] ofiary powinny mieć możliwość ubiegania się o odszkodowanie w drodze postępowania karnego i cywilnego za wszelkie szkody wyrządzone im w drodze któregokolwiek z przestępstw podlegających sankcji karnej na mocy niniejszej dyrektywy, przez wystarczająco długi, proporcjonalny do wagi przestępstwa, okres po osiągnięciu przez ofiarę pełnoletności.

3.Okres, o którym mowa w akapicie pierwszym, wynosi:

a)co najmniej 20 lat od dnia, w którym ofiara osiągnęła pełnoletność, w przypadku przestępstw podlegających na mocy niniejszej dyrektywy sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej trzech lat;

b)co najmniej 25 lat od dnia, w którym ofiara osiągnęła pełnoletność, w przypadku przestępstw podlegających na mocy niniejszej dyrektywy sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej pięciu lat;

c)co najmniej 30 lat od dnia, w którym ofiara osiągnęła pełnoletność, w przypadku przestępstw podlegających na mocy niniejszej dyrektywy sankcji karnej w maksymalnym wymiarze co najmniej ośmiu lat.

4.W celu zapewnienia ofiarom przestępstw podlegających sankcji karnej na mocy niniejszej dyrektywy wystarczającego odszkodowania państwa członkowskie dopilnowują, by uwzględniano wszystkie istotne elementy, w tym:

a)wszelki ból fizyczny lub psychiczny i wszelkie cierpienie fizyczne lub psychiczne spowodowane przestępstwem, w tym ból i cierpienie związane z obiegiem w internecie materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych i dotyczących danej ofiary;

b)wszelkie koszty opieki związane z przezwyciężeniem bólu i cierpienia, w tym wydatki związane ze zdrowiem psychicznym i fizycznym oraz leczeniem, a także koszty podróży, które mogły zostać poniesione w celu uzyskania dostępu do takiej opieki oraz

c)wszelkie dochody utracone w wyniku przestępstwa.

⇩ nowy

Artykuł 24

Organy krajowe lub podmioty równoważne

Państwa członkowskie ustanawiają organy krajowe lub podmioty równoważne do wykonywania następujących zadań:

1)ułatwianie i, w razie potrzeby, koordynowanie działań podejmowanych na szczeblu krajowym w zakresie zapobiegania przestępstwom i pomocy ofiarom;

2)analizowanie tendencji w zakresie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych w internecie i poza nim;

3)przeprowadzanie ocen wyników programów i środków zapobiegawczych, a także programów i środków służących zapewnieniu ofiarom pomocy i wsparcia, w tym gromadzenie danych statystycznych w ścisłej współpracy z odpowiednimi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego działającymi w tej dziedzinie;

4)informowanie o takich tendencjach, wynikach i statystykach.

W szczególności organy krajowe są odpowiedzialne za obowiązki w zakresie gromadzenia danych oraz w zakresie badań i sprawozdawczości, o których mowa w art. 31.

⇩ nowy

Artykuł 25

Koordynacja i współpraca wielu agencji i wielu podmiotów

Państwa członkowskie wprowadzają odpowiednie mechanizmy w celu zapewnienia skutecznej koordynacji i współpracy, na szczeblu krajowym, służącej opracowaniu i wdrożeniu środków umożliwiających zwalczanie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci zarówno w internecie, jak i poza nim, właściwych władz, agencji i organów, w tym władz lokalnych i regionalnych, organów ścigania, sądownictwa, prokuratury, podmiotów świadczących usługi wsparcia, a także podmiotów świadczących usługi społeczeństwa informacyjnego, organizacji pozarządowych, opieki społecznej, w tym organów ds. ochrony lub dobrostanu dzieci, podmiotów świadczących usługi edukacyjne i opiekę zdrowotną, partnerów społecznych, bez uszczerbku dla ich autonomii, oraz innych odpowiednich organizacji i podmiotów. Mechanizmy te zapewniają też skuteczną koordynację i współpracę z Unijnym Centrum i z Komisją.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 26

Środki zapobiegające reklamowaniu ⌦ niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz reklamowaniu okazji do ich niegodziwego traktowania w kontekście podróży i turystyki ⌫ okazji do niegodziwego traktowania oraz turystyki seksualnej

Państwa członkowskie podejmująwprowadzają odpowiednie środki w celu zapobiegania lub zakazania:

a)rozpowszechniania materiałów reklamujących możliwość popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa, o którym mowa w art. 3–⇨ 8 ⇦ 6; oraz

b)organizowania dla innych osób, w celach komercyjnych lub niekomercyjnych, podróży służących popełnieniu jakiegokolwiek przestępstwa, o którym mowa w art. 3–⌦ , 4 i ⌫5.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 27

Programy lub środki zapobiegawczo-interwencyjne

⌦ 1. ⌫ Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, by osoby, które obawiają się, że mogą popełnić przestępstwa przewidziane w art. 3–7 ⇨ 9 ⇦, mogły mieć dostęp , w odpowiednich przypadkach, do ⇨ specjalnych i ⇦ skutecznych programów lub środków interwencyjnych służących do oceny ryzyka popełnienia tych przestępstw i zapobiegania ich popełnieniu.

⇩ nowy

2. Państwa członkowskie zapewniają, by programy lub środki, o których mowa w ust. 1., były dostępne bez nienależytych ograniczeń zgodnie z krajowymi normami w zakresie opieki zdrowotnej.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 28

Zapobieganie

1.⇨ Aby osłabić i ograniczyć popyt sprzyjający wszelkim formom wykorzystywania seksualnego dzieci, ⇦ państwa członkowskie podejmująwprowadzają odpowiednie środki, takie jak działania w dziedzinie kształcenia i szkoleń, ⇨ kampanie informacyjne i uświadamiające na temat odczuwalnych przez całe życie konsekwencji niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych, jego nielegalnego charakteru oraz możliwości dostępu do specjalnie dostosowanych i skutecznych programów lub środków interwencyjnych dla osób, które obawiają się, że mogą popełnić przestępstwa powiązane ⇦ niezbędne do osłabienia i ograniczenia popytu sprzyjającego wszelkim formom wykorzystywania seksualnego dzieci.

2.Państwa członkowskie podejmują, w odpowiednich przypadkach we współpracy z właściwymi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i innymi zainteresowanymi stronami – również za pośrednictwem internetu – odpowiednie działania, takie jak kampanie informacyjne i uświadamiające, ⌦ oraz ⌫ programy ⇨ lub materiały ⇦ badawcze ⌦ , ⌫ i edukacyjne ⇨ i szkoleniowe ⇦ służące podniesieniu świadomości i ograniczeniu ryzyka, że dzieci staną się ofiarami niegodziwego traktowania w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego.

3.Każde państwo członkowskie propaguje regularne szkolenie ⇨ , w tym w zakresie wymiaru sprawiedliwości przyjaznego dziecku, skierowane do specjalistów, sędziów i ⇦ dla urzędników, którzy mogą mieć kontakt z dziećmi pokrzywdzonymi w wyniku ⌦ będącymi ofiarami ⌫ niegodziwego traktowania w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego, m.in. ⇨ specjalistów w dziedzinie ochrony dzieci, przedstawicieli zawodów prawniczych, nauczycieli i pedagogów, sędziów sądów rodzinnych i ⇦ policjantów, mające na celu umożliwienie im identyfikacji pokrzywdzonych dzieci ⌦ będących ofiarami i potencjalnymi ofiarami ⌫ i potencjalnych pokrzywdzonych dzieci w wyniku niegodziwego traktowania w celach seksualnych lub wykorzystywania seksualnego.

⇩ nowy

4.Państwa członkowskie wprowadzają odpowiednie środki służące poprawie skuteczności zapobiegania niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych w środowisku społeczności lokalnych, w tym w szkołach, szpitalach, ośrodkach opieki społecznej, klubach sportowych lub wspólnotach religijnych.

Środki te obejmują:

a)specjalne szkolenia i działania zwiększające świadomość skierowane do personelu pracującego w takich miejscach;

b)specjalne wytyczne, protokoły wewnętrzne i normy określające dobre praktyki, takie jak ustanowienie mechanizmów nadzoru i rozliczalności personelu pracującego w bliskim kontakcie z dziećmi w takich miejscach;

c)stworzenie bezpiecznych przestrzeni, prowadzonych przez specjalny i odpowiednio przeszkolony personel, w których dzieci, rodzice, opiekunowie i członkowie społeczności mogą zgłaszać niewłaściwe zachowania.

Środki zapobiegawcze muszą w szczególności uwzględniać potrzeby dzieci szczególnie bezbronnych, w tym dzieci z niepełnosprawnością intelektualną lub ruchową.

5.Powstałe Unijne Centrum aktywnie wspiera działania zapobiegawcze państw członkowskich w następujący sposób:

a)w stosownych przypadkach i co najmniej raz w roku zaprasza inne instytucje, organy, urzędy i agencje Unii, jak również odpowiednie organy, urzędy lub agencje państw członkowskich do wymiany informacji o środkach i programach w dziedzinie zapobiegania niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniu seksualnemu dzieci;

b)gromadzi informacje na temat środków i programów w dziedzinie zapobiegania niegodziwemu traktowaniu dzieci w celach seksualnych i wykorzystywaniu seksualnemu dzieci, w tym środków i programów wdrażanych w państwach trzecich;

c)ułatwia wymianę najlepszych praktyk między państwami członkowskimi i państwami trzecimi przez prowadzenie publicznej bazy danych o środkach i programach zapobiegawczych realizowanych w poszczególnych państwach członkowskich oraz w państwach trzecich.

🡻 2011/93/UE

⇨ nowy

Artykuł 29

Dobrowolne programy lub środki interwencyjne w trakcie postępowania karnego lub po jego zakończeniu

1.Nie naruszając programów ani środków interwencyjnych nakazywanych przez właściwe organy wymiaru sprawiedliwości zgodnie z prawem krajowym, państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia dostępności ⇨ specjalnie dostosowanych i ⇦ skutecznych programów lub środków interwencyjnych mających na celu zapobieganie ryzyku ponownego popełniania przestępstw seksualnych przeciwko dzieciom i minimalizowanie takiego ryzyka. Takie programy lub środki muszą być dostępne na każdym etapie postępowania karnego, ⇨ i udostępnia się je zarówno ⇦ w zakładzie karnym ⇨ , jak ⇦ i poza nim, zgodnie z prawem krajowym.

2.Programy lub środki interwencyjne, o których mowa w ust. 1, muszą być zgodne ze szczególnymi potrzebami rozwojowymi dzieci dopuszczających się przestępstw seksualnych.

3.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, by następujące osoby miały dostęp do programów lub środków interwencyjnych, o których mowa w ust. 1:

a)osoby, przeciwko którym toczy się postępowanie karne w związku z przestępstwami, o których mowa w art. 3– ⇨ 9 ⇦ 7 – na warunkach, które nie naruszają prawa do obrony i nie są sprzeczne z wymogami sprawiedliwego i bezstronnego procesu, a w szczególności z poszanowaniem zasady domniemania niewinności oraz

b)osoby skazane za którekolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 3– ⇨ 9 ⇦ 7.

4.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, by osoby, o których mowa w ust. 3, były poddawane ocenie pod względem zagrożenia, jakie stwarzają, i ewentualnego ryzyka ponownego popełnienia przez nich któregokolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 3– ⇨ 9 ⇦ 7, w celu wskazania odpowiednich programów lub środków interwencyjnych.

5.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia, by osoby, o których mowa w ust. 3 i którym zaproponowano programy lub środki interwencyjne zgodnie z ust. 4:

a)poinformowano o powodach złożenia im tej propozycji;

b)zgodziły się na udział w programach lub środkach z pełną świadomością;

c)mogły odmówić i, w przypadku osób skazanych, zostały poinformowane o potencjalnych konsekwencjach takiej odmowy.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

Artykuł 30

Środki wymierzone przeciwko stronom internetowym zawierającym lub rozpowszechniającym pornografię dziecięcą ⌦ materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ 

1.Państwa członkowskie podejmująwprowadzają środki niezbędne do zapewnienia szybkiego usunięcia stron internetowych zawierających lub rozpowszechniających pornografię dziecięcą ⌦ materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych i ⌫ utrzymywanych na ich terytorium oraz by dążyć do zapewnienia usunięciastarają się zapewnić usunięcie takich stron utrzymywanych poza ich terytorium.

2.Państwa członkowskie mogą podejmowaćwprowadzać środki służące blokowaniu stron internetowych zawierających lub rozpowszechniających pornografię dziecięcą ⌦ materiały przedstawiające niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych ⌫ wśród użytkowników internetu na swym terytorium. Środki te muszą być wprowadzone w oparciu o przejrzystą procedurę i dostarczać odpowiednich gwarancji, w szczególności w celu zapewnienia ograniczenia blokowania do tego, co konieczne i współmierne, oraz informowania użytkowników o powodzie takiego blokowania. Gwarancje te mogą również obejmować możliwość uzyskania zadośćuczynienia sądowego ⌦ dochodzenia odszkodowania na drodze sądowej ⌫.

⇩ nowy

Artykuł 31

Gromadzenie danych

1.Państwa członkowskie dysponują systemem gromadzenia, opracowywania, tworzenia i rozpowszechniania statystyk publicznych dotyczących przestępstw, o których mowa w art. 3–9.

2.Statystyki te muszą obejmować następujące dane zdezagregowane według płci, wieku ofiary i sprawcy, relacji między ofiarą a sprawcą oraz rodzaju przestępstwa:

a)liczbę osób, które padły ofiarą jednego z przestępstw, o których mowa w art. 3–9, w ciągu ostatnich 12 miesięcy, ostatnich pięciu lat i całego życia;

b)roczną liczbę osób ściganych i skazanych za przestępstwa, o których mowa w art. 3–9, pochodzącą z krajowych źródeł administracyjnych;

c)wyniki inicjatyw zapobiegawczych realizowanych na podstawie art. 27, 28 i 29, wyrażone jako liczba sprawców i potencjalnych sprawców, którzy uzyskali dostęp do programów zapobiegawczych, oraz odsetek tych sprawców i potencjalnych sprawców, którzy zostali skazani za jedno z przestępstw wymienionych w art. 3–9 po tym, jak wzięli udział w takim programie.

3.Aby pomóc w gromadzeniu danych, o których mowa w ust. 2 lit. a), państwa członkowskie przeprowadzają co trzy lata badanie ludności przy użyciu zharmonizowanej metodyki Komisji (Eurostatu) i na tej podstawie oceniają skalę występowania wszystkich przestępstw, o których mowa w art. 3–9 niniejszej dyrektywy, oraz tendencje w tym zakresie. Po raz pierwszy państwa członkowskie przekazują te dane Komisji (Eurostatowi) najpóźniej [trzy lata po wejściu w życie dyrektywy].

4.Państwa członkowskie gromadzą dane administracyjne zgodnie z ust. 2 na podstawie wspólnych dezagregacji opracowanych we współpracy z Unijnym Centrum. Co roku przekazują te dane Unijnemu Centrum. Przekazywane dane nie mogą zawierać danych osobowych.

5.Unijne Centrum wspiera państwa członkowskie w gromadzeniu danych, o których mowa w ust. 2, w tym przez propagowanie opracowania wspólnych dobrowolnych norm dotyczących jednostek obliczeniowych, zasad obliczania, wspólnej dezagregacji, formatów sprawozdawczości oraz klasyfikacji przestępstw.

6.Państwa członkowskie przekazują statystyki Unijnemu Centrum i Komisji oraz co roku podają zebrane dane statystyczne do wiadomości publicznej. Unijne Centrum zestawia statystyki i podaje je do wiadomości publicznej. Statystyki te nie mogą zawierać danych osobowych.

7.Państwa członkowskie wspierają badania dotyczące pierwotnych przyczyn, skutków i częstości występowania przestępstw, skutecznych środków zapobiegawczych, skutecznej pomocy ofiarom oraz odsetka wyroków skazujących za przestępstwa, o których mowa w art. 3–9 niniejszej dyrektywy.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

Artykuł 32

Sprawozdawczość

1.W terminie do dnia 18 grudnia 2015 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające, w jakim stopniu państwa członkowskie podjęły środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy; sprawozdaniu w razie potrzeby będą towarzyszyć wnioski ustawodawcze.

2.W terminie do dnia 18 grudnia 2015 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające wdrażanie środków, o których mowa w art. 25.

⇩ nowy

Do dnia [pięć lat od daty rozpoczęcia stosowania], a następnie co pięć lat, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszej dyrektywy [w państwach członkowskich] oraz, w stosownych przypadkach, proponuje zmiany.

🡻 2011/93/UE

Artykuł 26

Zastąpienie decyzji ramowej 2004/68/WSiSW

Niniejszym zastępuje się decyzję ramową 2004/68/WSiSW w odniesieniu do państw członkowskich uczestniczących w jej przyjęciu, nie naruszając zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminu transpozycji tej decyzji ramowej do prawa krajowego.

W odniesieniu do państw członkowskich uczestniczących w przyjęciu niniejszej dyrektywy odesłania do decyzji ramowej 2004/68/WSiSW traktuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy.

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 33

Transpozycja

1.Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy ⇨ art. 2 ust. 3 lit. d), ust. 4, 5, 6, 8, 9; art. 3 ust. 1, ust. 4–9; art. 4 ust. 4–7; art. 5 ust. 2–10; art. 6–10; art. 11 formuła wprowadzająca i lit. b), h), i), j); art. 12; art. 13; art. 14 ust. 1 formuła wprowadzająca i lit. b) oraz. ust. 2 i 3; art. 15–20; art. 21 ust. 1–4, ust. 6–10; art. 22 ust. 3 formuła wprowadzająca i lit. g) oraz. ust. 4, 5 i 7; art. 23–28; art. 29 ust. 1, 3 i 4; art. 30–32 niniejszej dyrektywy ⇦ w terminie do dnia ⇨ [dwa lata od wejścia w życie] ⇦ 18 grudnia 2013 r. ⇨ Niezwłocznie przekazują one Komisji tekst tych przepisów. ⇦ 

2.Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst przepisów transponujących do prawa krajowego zobowiązania nałożone na te państwa na mocy niniejszej dyrektywy.

2.3. Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. ⇨ Przepisy te zawierają także wskazanie, że w istniejących przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odniesienia do dyrektywy uchylonej niniejszą dyrektywą odczytuje się jako odniesienia do niniejszej dyrektywy. Sposób dokonywania takiego odniesienia i formułowania takiego wskazania określany jest przez państwa członkowskie. ⇦ Metody dokonania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

⇩ nowy

3.Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą, w tym tabelę korelacji między takimi przepisami krajowymi i odpowiednimi zobowiązaniami określonymi w niniejszej dyrektywie.

⇩ nowy

Artykuł 34

Uchylenie

Dyrektywa 2011/93/UE traci moc ze skutkiem od dnia [dzień następujący po drugiej dacie, o której mowa w art. 32 akapit pierwszy], bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminu transpozycji do prawa krajowego dyrektywy określonego w załączniku I.

Odesłania do uchylonej dyrektywy odczytuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku II.

🡻 2011/93/UE

⇨ nowy

Artykuł 35

Wejście w życie ⇨ i rozpoczęcie stosowania ⇦ 

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie ⇨ dwudziestego dnia po jej opublikowaniu ⇦ z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

⇩ nowy

Zobowiązania, o których mowa w art. 33 ust. 1, stosuje się od [... dnia po terminie transpozycji, o którym mowa w art. 33 ust. 1], z wyjątkiem art. 21 ust. 9, art. 28 ust. 5; art. 31 ust. 4, 5 i 6, które stosuje się od dnia [datę tę należy dostosować do rozporządzenia w sprawie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych].

🡻 2011/93/UE (dostosowany)

Artykuł 36

Adresaci

Niniejsza decyzja ⌦ dyrektywa ⌫ jest skierowana do państw członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Strasburgu dnia r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego    W imieniu Rady

Przewodniczący    Przewodniczący

(1)    Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1232 w sprawie tymczasowego odstępstwa od niektórych przepisów dyrektywy 2002/58/WE do celów zwalczania niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych w internecie, COM(2023) 777 final z 30.11.2023.
(2)    Rozporządzenie (UE) 2022/2065 w sprawie jednolitego rynku usług cyfrowych oraz zmiany dyrektywy 2000/31/WE (akt o usługach cyfrowych), Dz.U. L 277 z 27.10.2022, s. 1.
(3)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 z dnia 18 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje, zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/2088, Dz.U. L 198 z 22.6.2020, s. 13.
(4)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 z 30 czerwca 2021 r. w sprawie ustanowienia ram na potrzeby osiągnięcia neutralności klimatycznej i zmiany rozporządzeń (WE) nr 401/2009 i (UE) 2018/1999 („Europejskie prawo o klimacie”), OJ L 243, 9.7.2021, s. 1.
(5)    Badanie wspierające ocenę i ocenę skutków dyrektywy UE 2011/93 z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej oraz wspierające ocenę skutków możliwych wariantów zmiany tej dyrektywy (zakończone dnia 30 listopada 2022 r.).
(6)     Help seeker and Perpetrator Prevention Initiatives – Child Sexual Abuse and Exploitation , ISBN 978-92-76-60601-7, doi:10.2760/600662, JRC131323, 2023
(7)     Wytyczne dotyczące terminologii w dziedzinie ochrony dzieci przed wyzyskiwaniem seksualnym i wykorzystywaniem seksualnym , 2016 r.
(8)    CSAM Users in the Dark Web: Protecting Children Through Prevention [„Użytkownicy materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych w darknecie: Ochrona dzieci poprzez prewencję”], Protect Children, 2021 r.
(9)    Zob. na przykład: McElvaney et al., Child sexual abuse disclosures: Does age make a difference? [„Przyznawanie się do bycia ofiarą niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych: Czy wiek stanowi różnicę?”], artykuł opublikowany piśmie Child Abuse & Neglect, tom 99 (2020), s. 6. Australian Royal Commission into Institutional Responses to Child Sexual Abuse, Final Report Volume 4 - Identifying and disclosing child sexual abuse, [Końcowe sprawozdanie australijskiej komisji królewskiej badającej reakcję instytucjonalną na przypadki niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych – Tom 4: Identyfikowanie i ujawnianie niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych], 2017 r., s. 77.
(10)    J.E. Halvorsen, E. Tvedt Solberg & S. Hjelen Stige, „To say it out loud is to kill your own childhood.” – An exploration of the first person perspective of barriers to disclosing child sexual abuse [„Przyznanie się do tego oznacza koniec dzieciństwa” – Bariery w przyznawaniu się do bycia ofiarą niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych – perspektywa własna], artykuł opublikowany w Children and Youth Services Review, tom 113 (2020), s. 2.
(11)    R. Alaggia, D. Collin-Vézin & R. Lateef, Facilitators and Barriers to Child Sexual Abuse (CSA) Disclosures: A Research Update (2000--2016) [„Czynniki ułatwiające i utrudniające przyznanie się do bycia ofiarą niegodziwego traktowania dzieci w celach seksualnych – najnowsze wyniki badań (2000--2016)”], artykuł opublikowany w piśmie Trauma, Violence & Abuse 2019, tom 2 (2020), s. 276.
(12)     Wytyczne dotyczące terminologii w dziedzinie ochrony dzieci przed wyzyskiwaniem seksualnym i wykorzystywaniem seksualnym , przyjęte przez Międzyagencyjną Grupę Roboczą w Luksemburgu dnia 28 stycznia 2016 r.
(13)    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/93/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej, zastępująca decyzję ramową Rady 2004/68/WSiSW (Dz.U. L 335 z 17.12.2011, s. 1, ELI:  http://data.europa.eu/eli/dir/2011/93/oj 1, ELI:  http://data.europa.eu/eli/dir/2011/93/oj ).
(14)    Dz.U. C 364 z 18.12.2000, s. 1.
(15)    COM (2020) 607 z 24 lipca 2020 r.
(16)    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE z dnia 25 października 2012 r. ustanawiająca normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw (Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 57).
(17)    COM(2023) 424 final z 12 lipca 2023 r.
(18)    Decyzja ramowa Rady 2009/948/WSiSW z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie zapobiegania konfliktom jurysdykcji w postępowaniu karnym i w sprawie rozstrzygania takich konfliktów (Dz.U. L 328 z 15.12.2009, s. 42, ELI:  http://data.europa.eu/eli/dec_framw/2009/948/oj .
(19)    Decyzja ramowa Rady 2009/948/WSiSW z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie zapobiegania konfliktom jurysdykcji w postępowaniu karnym i w sprawie rozstrzygania takich konfliktów (Dz.U. L 328 z 15.12.2009, s. 42, ELI:  http://data.europa.eu/eli/dec_framw/2009/948/oj .
(20)    COM(2023) 185 final.
(21)    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/36/UE z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar, zastępująca decyzję ramową Rady 2002/629/WSiSW (    Dz. U. L 101 z 15.4.2011, s. 1, ELI: http://data.europa.eu/eli/dir/2011/36/oj ))
(22)    Dz.U. L 261 z 6.8.2004, s. 70.
(23)    Decyzja ramowa Rady 2001/500/WSiSW z dnia 26 czerwca 2001 r. w sprawie prania brudnych pieniędzy oraz identyfikacji, wykrywania, zamrożenia, zajęcia i konfiskaty narzędzi oraz zysków pochodzących z przestępstwa (Dz.U. L 182 z 5.7.2001, s. 1, ELI:  http://data.europa.eu/eli/dec_framw/2001/500/oj
(24)    Decyzja ramowa Rady 2005/212/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie konfiskaty korzyści, narzędzi i mienia pochodzących z przestępstwa (Dz.U. L 68 z 15.3.2005, s. 49, ELI:  http://data.europa.eu/eli/dec_framw/2005/212/oj ).
(25)    COM (2022) 245 z 25.5.2022 r.
(26)    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/800 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie gwarancji procesowych dla dzieci będących podejrzanymi lub oskarżonymi w postępowaniu karnym (Dz.U. L 132 z 21.5.2016, s. 1, ELI:  http://data.europa.eu/eli/dir/2016/800/oj .
(27)    Dyrektywa 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. dotycząca sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość oraz zmieniająca dyrektywę Rady 90/619/EWG oraz dyrektywy 97/7/WE i 98/27/WE, (Dz.U. L 271 z 9.10.2002, s. 16, ELI:  http://data.europa.eu/eli/dir/2002/65/oj ).
(28)    COM(2022) 209 z 11.05.2022.
(29)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1861 z dnia 28 listopada 2018 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen (SIS) w dziedzinie odpraw granicznych, zmiany konwencji wykonawczej do układu z Schengen oraz zmiany i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1987/2006, Dz.U. L 312 z 7.12.2018, s. 14, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2018/1861/oj .
(30)    Decyzja Komisji 2007/116/WE z dnia 15 lutego 2007 r. w sprawie rezerwacji krajowego zakresu numeracyjnego zaczynającego się na 116 na potrzeby zharmonizowanych usług o walorze społecznym, Dz.U. L 49 z 17.2.2007, s. 30, ELI: http://data.europa.eu/eli/dec/2007/116(1)/oj.
(31)    Dz.U. L 149 z 30.4.2021, s. 10, ELI:  http://data.europa.eu/eli/agree_internation/2021/689(1)/oj http://data.europa.eu/eli/agree_internation/2021/689(1)/oj .
(32)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/816 z dnia 17 kwietnia 2019 r. ustanawiające scentralizowany system służący do ustalania państw członkowskich posiadających informacje o wyrokach skazujących wydanych wobec obywateli państw trzecich i bezpaństwowców (ECRIS-TCN) na potrzeby uzupełnienia europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2018/1726, Dz.U. L 135 z 22.5.2019, s. 1, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2019/816/oj.
(33)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2065 z dnia 19 października 2022 r. w sprawie jednolitego rynku usług cyfrowych oraz zmiany dyrektywy 2000/31/WE (akt o usługach cyfrowych), Dz.U. L 277 z 27.10.2022, s. 1.
(34)    Obecnie w ramach programu „Cyfrowa Europa”.
(35)    Dyrektywa (UE) 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (ujednolicenie) (Dz.U. L 241 z 17.9.2015, s. 1).
(36)    Decyzja ramowa Rady 2008/841/WSiSW z dnia 24 października 2008 r. w sprawie zwalczania przestępczości zorganizowanej, Dz.U. L 300 z 11.11.2008, s. 42.
(37)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2065 z dnia 19 października 2022 r. w sprawie jednolitego rynku usług cyfrowych oraz zmiany dyrektywy 2000/31/WE (akt o usługach cyfrowych) (Dz.U. L 277 z 27.10.2022, s. 1, ELI:  http://data.europa.eu/eli/reg/2022/2065/oj ).
(38)    Rozporządzenie (UE)
(39)    COM(2022) 105 z 8.03.2022.

Strasburg, dnia 6.2.2024

COM(2024) 60 final

ZAŁĄCZNIKI

do

wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady

w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz materiałów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci w celach seksualnych, zastępującej decyzję ramową Rady 2004/68/WSiSW (przekształcenie)


{SEC(2024) 57 final} - {SWD(2024) 32 final} - {SWD(2024) 33 final} - {SWD(2024) 34 final}


ZAŁĄCZNIK I

Termin transpozycji do prawa krajowego
(o którym mowa w art. 35)

Dyrektywa

Data transpozycji

2011/93/UE

18 grudnia 2013 r.

_____________

ZAŁĄCZNIK II

Tabela korelacji między artykułami dyrektywy 2011/93 i niniejszej dyrektywy

Dyrektywa 2011/93/UE

Niniejsza dyrektywa

Art. 1

Art. 1

Art. 2 formuła wprowadzająca

Art. 2 formuła wprowadzająca

Art. 2 lit. a)

Art. 2 pkt 1

Art. 2 lit. b)

Art. 2 pkt 2

Art. 2 lit. c) formuła wprowadzająca

Art. 2 pkt 3 formuła wprowadzająca

Art. 2 lit. c) ppkt (i)

Art. 2 pkt 3 lit. a)

Art. 2 lit. c) ppkt (ii)

Art. 2 pkt 3 lit. b)

Art. 2 lit. c) ppkt (iii)

Art. 2 pkt 3 lit. c)

Art. 2 lit. c) ppkt (iv)

Art. 2 pkt 3 lit. d)

-

Art. 2 pkt 4

Art. 2 lit. d)    

Art. 2 pkt 5

Art. 2 lit. e) ppkt (i)

Art. 2 pkt 6 lit. a)

Art. 2 lit. e) ppkt (ii)

Art. 2 pkt 6 lit. b)

Art. 2 lit. f)

Art. 2 pkt 7

-

Art. 2 pkt 8

-

Art. 2 pkt 9

Art. 3 ust. 1

Art. 3 ust. 1

Art. 3 ust. 2

Art. 3 ust. 2

Art. 3 ust. 3

Art. 3 ust. 3

Art. 3 ust. 4

Art. 3 ust. 4

Art. 3 ust. 5 ppkt (i)

Art. 3 ust. 5 lit. a)

Art. 3 ust. 5 pkt (ii)

Art. 3 ust. 5 lit. b)

Art. 3 ust. 5 ppkt (iii)

Art. 3 ust. 5 lit. c)

Art. 3 ust. 6

Art. 3 ust. 6

-

Art. 3 ust. 7

-

Art. 3 ust. 8

-

Art. 3 ust. 9 lit. a)

-

Art. 3 ust. 9 lit. b)

-

Art. 3 ust. 9 lit. c)

Art. 4 ust. 1

Art. 4 ust. 1

Art. 4 ust. 2

Art. 4 ust. 2

Art. 4 ust. 3

Art. 4 ust. 3

Art. 4 ust. 4

Art. 4 ust. 4

Art. 4 ust. 5

Art. 4 ust. 5

Art. 4 ust. 6

Art. 4 ust. 6

Art. 4 ust. 7

Art. 4 ust. 7

Art. 5 ust. 1

Art. 5 ust. 1

Art. 5 ust. 2

Art. 5 ust. 2

Art. 5 ust. 3

Art. 5 ust. 3

Art. 5 ust. 4

Art. 5 ust. 4

Art. 5 ust. 5

Art. 5 ust. 5

Art. 5 ust. 6

Art. 5 ust. 6

-

Art. 5 ust. 7

-

Art. 5 ust. 8 lit. a)

-

Art. 5 ust. 8 lit. b)

-

Art. 5 ust. 8 lit. c)

-

Art. 5 ust. 8 lit. d)

Art. 5 ust. 7

Art. 5 ust. 9

Art. 5 ust. 8

Art. 5 ust. 10

Art. 6 ust. 1

Art. 6 ust. 1

Art. 6 ust. 2

Art. 6 ust. 2

-

Art. 6 ust. 3

-

Art. 7

-

Art. 8

Art. 7 ust. 1

Art. 9 ust. 1

Art. 7 ust. 2

Art. 9 ust. 2

Art. 8 ust. 1

Art. 10 ust. 1

Art. 8 ust. 2

Art. 10 ust. 2

Art. 8 ust. 3

Art. 10 ust. 3

-

Art. 10 ust. 4

-

Art. 10 ust. 5

-

Art. 10 ust. 6

Art. 9 formuła wprowadzająca

Art. 11 formuła wprowadzająca

Art. 9 lit. a)

Art. 11 lit. a)

Art. 9 lit. b)

Art. 11 lit. b)

Art. 9 lit. c)

Art. 11 lit. c)

Art. 9 lit. d)

Art. 11 lit. d)

Art. 9 lit. e)

Art. 11 lit. e)

Art. 9 lit. f)

Art. 11 lit. f)

Art. 9 lit. g)

Art. 11 lit. g)

-

Art. 11 lit. h)

-

Art. 11 lit. i)

-

Art. 11 lit. j)

Art. 10 ust. 1

Art. 12 ust. 1

Art. 10 ust. 2

Art. 12 ust. 2

Art. 10 ust. 3

Art. 12 ust. 3

Art. 11

-

Art. 12 ust. 1 lit. a)

Art. 13 ust. 1 lit. a)

Art. 12 ust. 1 lit. b)

Art. 13 ust. 1 lit. b)

Art. 12 ust. 1 lit. c)

Art. 13 ust. 1 lit. c)

Art. 12 ust. 2

Art. 13 ust. 2

Art. 12 ust. 3

Art. 13 ust. 3

Art. 13 ust. 1 formuła wprowadzająca

Art. 14 ust. 1 formuła wprowadzająca

Art. 13 ust. 1 lit. a)

Art. 14 ust. 1 lit. a)

-

Art. 14 ust. 1 lit. b)

Art. 13 ust. 1 lit. b)

Art. 14 ust. 1 lit. c)

Art. 13 ust. 1 lit. c)

Art. 14 ust. 1 lit. d)

Art. 13 ust. 1 lit. d)

Art. 14 ust. 1 lit. e)

Art. 13 ust. 1 lit. e)

Art. 14 ust. 1 lit. f)

Art. 13 ust. 2

-

-

Art. 14 ust. 2

-

Art. 14 ust. 3

Art. 14

Art. 15

Art. 15 ust. 1

Art. 16 ust. 1

Art. 15 ust. 2

Art. 16 ust. 2

-

Art. 16 ust. 2 lit. a)

-

Art. 16 ust. 2 lit. b)

-

Art. 16 ust. 2 lit. c)

Art. 15 ust. 3

Art. 16 ust. 3

-

Art. 16 ust. 4

Art. 15 ust. 4

Art. 16 ust. 5

Art. 16 ust. 1

Art. 17 ust. 1

Art. 16 ust. 2

Art. 17 ust. 2

-

Art. 17 ust. 3

-

Art. 17 ust. 4

-

Art. 18 ust. 1

-

Art. 18 ust. 2

-

Art. 18 ust. 3

Art. 17 ust. 1 formuła wprowadzająca

Art. 19 ust. 1 formuła wprowadzająca

Art. 17 ust. 1 lit. a)

Art. 19 ust. 1 lit. a)

Art. 17 ust. 1 lit. b)

Art. 19 ust. 1 lit. b)

Art. 17 ust. 2 formuła wprowadzająca

Art. 19 ust. 2 formuła wprowadzająca

Art. 17 ust. 2 lit. a)

Art. 19 ust. 2 lit. a)

Art. 17 ust. 2 lit. b)

Art. 19 ust. 2 lit. b)

Art. 17 ust. 2 lit. c)

Art. 19 ust. 2 lit. c)

Art. 17 ust. 3

Art. 19 ust. 3

Art. 17 ust. 4

Art. 19 ust. 4

Art. 17 ust. 5

Art. 19 ust. 5

-

Art. 19 ust. 6

Art. 18 ust. 1

Art. 20 ust. 1

Art. 18 ust. 2

Art. 20 ust. 2

Art. 18 ust. 3

Art. 20 ust. 3

Art. 19 ust. 1

Art. 21 ust. 1

-

Art. 21 ust. 2

-

Art. 21 ust. 3

-

Art. 21 ust. 4

Art. 19 ust. 2

Art. 21 ust. 5

Art. 19 ust. 3

Art. 21 ust. 6

Art. 19 ust. 4

Art. 21 ust. 7

Art. 19 ust. 5

Art. 21 ust. 8

-

Art. 21 ust. 9 lit. a)

-

Art. 21 ust. 9 lit. b)

-

Art. 21 ust. 9 lit. c)

-

Art. 21 ust. 9 lit. d)

-

Art. 21 ust. 10

Art. 20 ust. 1

Art. 22 ust. 1

Art. 20 ust. 2

Art. 22 ust. 2

Art. 20 ust. 3 formuła wprowadzająca

Art. 22 ust. 3 formuła wprowadzająca

Art. 20 ust. 3 lit. a)

Art. 22 ust. 3 lit. a)

Art. 20 ust. 3 lit. b)

Art. 22 ust. 3 lit. b)

Art. 20 ust. 3 lit. c)

Art. 22 ust. 3 lit. c)

Art. 20 ust. 3 lit. d)

Art. 22 ust. 3 lit. d)

Art. 20 ust. 3 lit. e)

Art. 22 ust. 3 lit. e)

Art. 20 ust. 3 lit. f)

Art. 22 ust. 3 lit. f)

-

Art. 22 ust. 3 lit. g)

Art. 20 ust. 4

Art. 22 ust. 4

Art. 20 ust. 5 formuła wprowadzająca

Art. 22 ust. 5 formuła wprowadzająca

Art. 20 ust. 5 lit. a)

Art. 22 ust. 5 lit. a)

Art. 20 ust. 5 lit. b)

Art. 22 ust. 5 lit. b)

Art. 20 ust. 6

Art. 22 ust. 6

-

Art. 22 ust. 7

-

Art. 23 ust. 1

-

Art. 23 ust. 2

-

Art. 23 ust. 3 formuła wprowadzająca

-

Art. 23 ust. 3 lit. a)

-

Art. 23 ust. 3 lit. b)

-

Art. 23 ust. 3 lit. c)

-

Art. 23 ust. 4 formuła wprowadzająca

-

Art. 23 ust. 4 lit. a)

-

Art. 23 ust. 4 lit. b)

-

Art. 23 ust. 4 lit. c)

-

Art. 24

-

Art. 25

Art. 21 formuła wprowadzająca

Art. 26 formuła wprowadzająca

Art. 21 lit. a)

Art. 26 lit. a)

Art. 21 lit. b)

Art. 26 lit. b)

Art. 22

Art. 27

-

Art. 27 ust. 2

Art. 23 ust. 1

Art. 28 ust. 1

Art. 23 ust. 2

Art. 28 ust. 2

Art. 23 ust. 3

Art. 28 ust. 3

-

Art. 28 ust. 4 formuła wprowadzająca

-

Art. 28 ust. 4 lit. a)

-

Art. 28 ust. 4 lit. b)

-

Art. 28 ust. 4 lit. c)

-

Art. 28 ust. 5 formuła wprowadzająca

-

Art. 28 ust. 5 lit. a)

-

Art. 28 ust. 5 lit. b)

-

Art. 28 ust. 5 lit. c)

Art. 24 ust. 1

Art. 29 ust. 1

Art. 24 ust. 2

Art. 29 ust. 2

Art. 24 ust. 3 formuła wprowadzająca

Art. 29 ust. 3 formuła wprowadzająca

Art. 24 ust. 3 lit. a)

Art. 29 ust. 3 lit. a)

Art. 24 ust. 3 lit. b)

Art. 29 ust. 3 lit. b)

Art. 24 ust. 4

Art. 29 ust. 4

Art. 24 ust. 5 formuła wprowadzająca

Art. 29 ust. 5 formuła wprowadzająca

Art. 24 ust. 5 lit. a)

Art. 29 ust. 5 lit. a)

Art. 24 ust. 5 lit. b)

Art. 29 ust. 5 lit. b)

Art. 24 ust. 4

Art. 29 ust. 4

Art. 24 ust. 5 formuła wprowadzająca

Art. 29 ust. 5 formuła wprowadzająca

Art. 24 ust. 5 lit. a)

Art. 29 ust. 5 lit. a)

Art. 24 ust. 5 lit. b)

Art. 29 ust. 5 lit. b)

Art. 24 ust. 5 lit. c)

Art. 29 ust. 5 lit. c)

Art. 25 ust. 1

Art. 30 ust. 1

Art. 25 ust. 2

Art. 30 ust. 2

-

Art. 31 ust. 1

-

Art. 31 ust. 2 formuła wprowadzająca

-

Art. 31 ust. 2 lit. a)

-

Art. 31 ust. 2 lit. b)

-

Art. 31 ust. 2 lit. c)

-

Art. 31 ust. 3

-

Art. 31 ust. 4

-

Art. 31 ust. 5

-

Art. 31 ust. 6

-

Art. 31 ust. 7

Art. 26

-

Art. 27 ust. 1

Art. 33 ust. 1

Art. 27 ust. 2

-

Art. 27 ust. 3

Art. 33 ust. 2

-

Art. 33 ust. 3

Art. 28

Art. 32

-

Art. 34

Art. 29

Art. 35

Art. 30

Art. 36

_____________

ZAŁĄCZNIK III

Tabela korelacji między motywami i artykułami niniejszej dyrektywy

Motywy

Artykuły

(1), (7)

Ogólne (potrzeba przekształcenia)

(2), (3), (4)

Art. 1

(5), (6), (8)

Ogólne (inne instrumenty prawne)

(9)

Art. 4 i 10

(10), (11), (12)

Art. 2 lit. c)

(13)

Art. 3 ust. 5 lit. b) Art. 11 lit. a)

(14), (16), (17), (18), (19), (29)

Art. 3–9

(15)

Art. 2 lit. c), art. 3–9

(20)

Art. 5 ust. 1 i 7

(21)

Art. 5 ust. 3

(22), (23)

Art. 6

(24)

Art. 10

(25), (26)

Art. 11

(27)

Art. 21 i 23

(28)

Art. 15

(30), (31), (32), (33)

Art. 16

(34)

Art. 17 i 18

(35)

Art. 19

(36), (37), (38)

Art. 20, 21 i 22

(39)

Art. 23

(40)

Art. 21, 24, 25 i 28

(41)

Art. 24

(42)

Art. 26

(43)

Art. 27, 28 i 29

(44)

Art. 17 i 18

(45)

Art. 5 ust. 1, 7 i 8

(46)

Art. 28 ust. 3 i 4

(47), (48)

Art. 27, 28 i 29

(49)

Art. 29

(50), (51), (52), (53)

Art. 12

(54)

Art. 31

(55)

Art. 17

(56), (57), (58)

Art. 30

(59), (60), (61), (62)

Ogólne (podstawa prawna, poszanowanie postanowień Karty, uczestniczące państwa członkowskie)

(63), (64)

Art. 33

_____________