KOMISJA EUROPEJSKA

Strasburg, dnia 12.9.2023

COM(2023) 529 final

2023/0322(CNS)

Wniosek

DYREKTYWA RADY

w sprawie cen transferowych

{SWD(2023) 308-309}

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Ceny transferowe to ceny ustalane w tych transakcjach między przedsiębiorstwami powiązanymi (tj. członkami tego samego przedsiębiorstwa wielonarodowego), w ramach których następuje przeniesienie mienia lub świadczenie usług. Międzynarodowe transfery towarów i usług, kapitału i wartości niematerialnych i prawnych (takich jak własność intelektualna) w ramach przedsiębiorstw wielonarodowych stanowią znaczną część światowego handlu. Takie transfery nazywane są „transakcjami wewnątrzgrupowymi”.

„Transakcje wewnątrzgrupowe” nie zawsze podlegają mechanizmom rynkowym, gdyż często dokonywane są we wspólnym interesie grupy jako całości. Ponieważ obliczenia podatku zazwyczaj opierają się na sprawozdaniach finansowych na poziomie jednostki, ceny lub inne warunki transakcji wewnątrzgrupowych wpływają na powiązane z tymi transakcjami dochody lub koszty poszczególnych jednostek, a w konsekwencji – także na kwotę zysku wykazywaną do celów podatkowych przez każdą jednostkę należącą do danej grupy. Wyższa cena zwiększa dochody sprzedającego i zmniejsza dochody kupującego. Niższa cena zmniejsza dochody sprzedającego i zwiększa dochody kupującego. Cena transferowa wpływa zatem na podstawę opodatkowania zarówno w kraju sprzedawcy, jak i w kraju nabywcy uczestniczących w transakcji transgranicznej.

W przypadku transferów wewnątrzgrupowych ważne jest zatem ustalenie odpowiedniej ceny, zwanej „ceną transferową”. „Ceny transferowe” to ogólny termin obejmujący ceny ustalane w transakcjach między podmiotami powiązanymi.

Zgodnie z obecnymi standardami międzynarodowymi, opracowanymi przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) 1 , transakcje transgraniczne między powiązanymi podmiotami grupy międzynarodowej muszą być wyceniane tak samo, jak transakcje zachodzące w porównywalnych okolicznościach między podmiotami niepowiązanymi. Zasada ta jest znana jako „zasada ceny rynkowej” i znajduje odzwierciedlenie w art. 9 (Przedsiębiorstwa powiązane) modelowej konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku 2 .

Niniejszy wniosek opracowano, ponieważ prawie wszystkie państwa członkowskie UE należą również do OECD 4 i w związku z tym zobowiązały się do przestrzegania zasad i zaleceń OECD. Jednak pomimo zobowiązania politycznego większości państw członkowskich wytyczne OECD w sprawie cen transferowych mają obecnie różny status i różne znaczenie w poszczególnych państwach członkowskich. Ponadto przepisów dotyczących cen transferowych nie zharmonizowano na poziomie Unii w drodze aktów ustawodawczych, chociaż wszystkie państwa członkowskie wprowadziły przepisy krajowe przewidujące wspólne podejście do podstawowych zasad. Nie są one jednak w pełni spójne. Ponieważ każde państwo członkowskie dysponuje dużą swobodą w interpretacji i stosowaniu wytycznych OECD w sprawie cen transferowych, przepisy są skomplikowane i skutkują nierównymi warunkami działania dla przedsiębiorstw.

Ryzyko podwójnego lub nadmiernego opodatkowania przedsiębiorstw prowadzących działalność transgraniczną skutkuje brakiem pewności podatkowej ze względu na ewentualne spory podatkowe 5 między administracjami podatkowymi różnych państw członkowskich w przypadkach odmiennego traktowania konkretnej transakcji w ramach ich systemów opodatkowania osób prawnych. W coraz bardziej zglobalizowanej i konkurencyjnej gospodarce światowej rośnie zapotrzebowanie na zwiększenie pewności podatkowej na jednolitym rynku. Aby zwiększyć pewność podatkową w zakresie swoich spraw podatkowych, niektóre przedsiębiorstwa starają się uzyskać od organu podatkowego indywidualne interpretacje prawa podatkowego w odniesieniu do określonych transakcji. Jeżeli jednak indywidualną interpretację prawa podatkowego wydano jednostronnie, inne zainteresowane państwa członkowskie mogą nadal kwestionować uzgodnione traktowanie danego rodzaju transakcji. W związku z tym, nawet w przypadku uzyskania jednostronnej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, istnieje realne ryzyko wystąpienia sporów podatkowych i ewentualnego podwójnego lub nadmiernego opodatkowania.

Złożoność przepisów dotyczących cen transferowych i ich zróżnicowane wdrażanie w prawie krajowym państw członkowskich rodzi szereg innych problemów:

–Przenoszenie zysków i unikanie opodatkowania 6 : ceny transferowe łatwo zmanipulować, aby przenieść zyski, oraz wykorzystywać je w kontekście systemów agresywnego planowania podatkowego.

–Spory sądowe 7 i podwójne opodatkowanie 8 : ponieważ ceny transferowe są bardziej subiektywne niż inne obszary podatków bezpośrednich i pośrednich, są one wrażliwe na spory, ponieważ administracje podatkowe nie zawsze mają wspólny interes i jednolitą interpretację. Wynika to z faktu, że aby zapobiec podwójnemu opodatkowaniu, po uzasadnionej pierwszej korekcie (w górę) dokonanej przez jedną administrację podatkową druga administracja podatkowa także powinna dokonać odpowiedniej korekty (w dół). Oznacza to, że druga administracja podatkowa musiałaby odpowiednio zmniejszyć swoją podstawę opodatkowania, czego administracja ta najprawdopodobniej wolałaby uniknąć.

–Wysokie koszty przestrzegania przepisów: podwójne opodatkowanie stanowi znaczny koszt dla przedsiębiorstw prowadzących działalność transgraniczną. Ponadto znaczne są również koszty przestrzegania przepisów podatkowych 9 dotyczących cen transferowych. Koszty te wynikają z ciążącego na przedsiębiorstwach obowiązku określenia, jakie ceny można uznać za ceny wolnorynkowe, przeprowadzenia w tym zakresie badań oraz opracowania, zestawiania i aktualizowania stosownej dokumentacji.

Fakt, że przedsiębiorstwa borykają się z takimi przeszkodami podatkowymi utrudnia prawidłowe funkcjonowanie jednolitego rynku i sprawia, że nie można w pełni wykorzystać jego potencjału w zakresie przyrostu wydajności. W rezultacie konkurencyjność jednolitego rynku jest osłabiona.

Niniejszy wniosek służy uproszczeniu przepisów podatkowych poprzez zwiększenie pewności podatkowej wśród przedsiębiorstw w UE, a tym samym zmniejszenie ryzyka występowania sporów sądowych i podwójnego opodatkowania oraz wysokich kosztów przestrzegania przepisów, a tym samym poprawę konkurencyjności i efektywności jednolitego rynku. Zarówno z ukierunkowanych, jak i z publicznych konsultacji jasno wynika, że przedsiębiorcom zależy na pewności podatkowej, a w szerszym ujęciu – pewności prawa. Pewność podatkowa zawsze była dla przedsiębiorstw priorytetem, często ważniejszym niż stawka podatkowa. Kwestia ta staje się coraz istotniejsza z uwagi na dużą liczbę ambitnych reform międzynarodowego systemu opodatkowania osób prawnych przeprowadzonych w ostatnich latach.

Cel ten należy osiągnąć poprzez: (i) wprowadzenie zasady ceny rynkowej do prawodawstwa UE; (ii) harmonizację kluczowych przepisów dotyczących cen transferowych; (iii) wyjaśnienie statusu i znaczenia wytycznych OECD w sprawie cen transferowych oraz (iv) umożliwienie ustanowienia w Unii wspólnych wiążących zasad regulujących konkretne kwestie dotyczące cen transferowych w ramach wytycznych OECD w sprawie cen transferowych.

Wniosek ma umożliwić stopniowy rozwój wspólnego i spójnego podejścia organów podatkowych państw członkowskich do interpretacji i stosowania przepisów dotyczących cen transferowych poprzez włączenie zasady ceny rynkowej do prawa Unii oraz wyjaśnienie statusu i znaczenia wytycznych OECD w sprawie cen transferowych. Ponadto ustanowienie wspólnych, wiążących zasad dotyczących konkretnych transakcji, zgodnie z wytycznymi OECD w sprawie cen transferowych, powinno zwiększyć odporność przedsiębiorstw w Unii, zmniejszyć zakłócenia i przyczynić się do zapewnienia równych warunków działania na jednolitym rynku.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

•Spójność z innymi politykami Unii

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

•Proporcjonalność

•Wybór instrumentu

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•Oceny ex post/oceny adekwatności obowiązującego prawodawstwa

•Konsultacje z zainteresowanymi stronami

•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

•Ocena skutków

Wariant 1: włączenie do prawa UE zasady ceny rynkowej i wytycznych w sprawie cen transferowych OECD

Wariant ten polega na harmonizacji norm dotyczących cen transferowych w formie unijnych przepisów opartych na zasadach. Zasadę ceny rynkowej włączono by do prawa Unii, doprecyzowano by status i znaczenie wytycznych OECD w sprawie cen transferowych, a w dyrektywie znalazłoby się odesłanie do ich najnowszej wersji na potrzeby interpretacji zasady ceny rynkowej. W rezultacie wytyczne stałyby się narzędziem wiążącym, jednak wyłącznie w (najnowszej) wersji, którą włączono by do prawa Unii. Nie dotyczyłoby to natomiast zmian tych wytycznych. Celem tego wariantu byłoby zapewnienie, aby państwa członkowskie stosowały tę samą zasadę i wspólne podejście do cen transferowych.

Wariant 2: włączenie do prawa UE zasady ceny rynkowej i wytycznych w sprawie cen transferowych OECD połączone ze stopniowym opracowywaniem wspólnego podejścia do praktyki stosowania cen transferowych

Wariant ten opiera się na wariancie 1, ale oprócz zapewnienia, aby państwa członkowskie UE stosowały tę samą zasadę, idzie o krok dalej i obejmuje wdrożenie mechanizmu, który zapewniłby koordynację poglądów i interpretacji państw członkowskich w kwestiach wchodzących w zakres wytycznych OECD w sprawie cen transferowych.

Podobnie jak w wariancie 1 zasadę ceny rynkowej włączono by do prawa Unii, a przepisy wyraźnie określałyby status i znaczenie wytycznych OECD w sprawie cen transferowych. Uzupełniono by je jednak również o mechanizm koordynacji ich interpretacji i stosowania na szczeblu Unii. Wariant ten objąłby ponadto szereg przepisów ustanawiających podstawowe zasady ustalania cen transferowych oraz szczegółowe przepisy zapobiegające nadużyciom w tym zakresie. Wiązałby się on również z powołaniem grupy ekspertów, która omówiłaby i uzgodniłaby interpretację zasady ceny rynkowej, co zapewniłoby skoordynowaną interpretację i wspólne podejście do praktycznych problemów związanych z praktyką ustalania cen transferowych w Unii.

Komisja spodziewa się pozytywnych skutków gospodarczych wniosku ze względu na niższe koszty przestrzegania przepisów ponoszone przez administrację podatkową i podatników, większą pewność podatkową oraz mniejszą liczbę sporów podatkowych. Oczekuje się, że skutki społeczne i środowiskowe wniosku będą raczej ograniczone.

Prawa podstawowe

4.WPŁYW NA BUDŻET

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

•Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

(i) Zasada ceny rynkowej

(ii) Kluczowe elementy wspólne

W niektórych przypadkach zastosowanie metody ustalania cen przyniesie jeden wynik, stanowiący najbardziej wiarygodny rezultat oparty na warunkach rynkowych. W innych przypadkach zastosowanie takiej metody może przynieść szereg wyników, wyznaczających zakres wiarygodnych rezultatów. Zgodnie z najlepszymi praktykami międzynarodowymi art. 12 stanowi, że w przypadku gdy zastosowanie najodpowiedniejszej metody ustalania cen transferowych skutkuje powstaniem zakresu wartości, przedział ceny rynkowej należy określać w postaci rozstępu międzykwartylowego. Rozstęp międzykwartylowy to przedział od 25. do 75. percentyla rezultatów osiągniętych w porównywalnych transakcjach między podmiotami niepowiązanymi.

Aby ograniczyć liczbę sporów i zapewnić wspólne podejście w całej Unii, przepis ten stanowi ponadto, że (i) rezultat osiągnięty przez podatnika nie podlega korekcie, jeżeli rezultat ten mieści się w rozstępie międzykwartylowym, chyba że administracja podatkowa lub podatnik udowodnią, że fakty i okoliczności danego przypadku uzasadniają odmienne położenie w określonym przedziale, oraz (ii) że jeżeli rezultat transakcji między podmiotami powiązanymi wykracza poza przedział ceny rynkowej, administracje podatkowe muszą dokonać korekty tego rezultatu do mediany wszystkich zebranych rezultatów, chyba że podatnik lub administracja podatkowa udowodnią, że w danym przypadku bardziej wiarygodna cena rynkowa odpowiada innemu punktowi w określonym przedziale.

Dokumentacja cen transferowych

Głównym elementem z zakresu przestrzegania przepisów dotyczących cen transferowych jest dokumentacja wykazująca, że odpowiednie transakcje wyceniono zgodnie z zasadą ceny rynkowej. W załączniku 2 przedstawiono podstawowe elementy zasad dotyczących dokumentacji, które Komisja doprecyzuje w późniejszym terminie, zgodnie z przepisami art. 13, aby potencjalnie określić w nich kwestie takie jak standardowe wzory określające rodzaj i treść informacji dotyczących cen transferowych, ramy czasowe, które należy uwzględnić, wymogi językowe oraz wskazanie, którzy podatnicy objęci są obowiązkiem sporządzania takiej dokumentacji.

(iii) Stosowanie zasady ceny rynkowej i dalsze wspólne zasady obejmujące konkretne zagadnienia

2023/0322 (CNS)

Wniosek

DYREKTYWA RADY

w sprawie cen transferowych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 115,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 28 ,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 29 ,

stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Ceny transferowe to ceny ustalane w transgranicznych transakcjach między przedsiębiorstwami powiązanymi, należącymi do grupy przedsiębiorstw wielonarodowych. Ponieważ obliczenia podatku zazwyczaj opierają się na sprawozdaniach finansowych na poziomie jednostki, ceny lub inne warunki transgranicznych transakcji między przedsiębiorstwami powiązanymi wpływają na wynikające z tych transakcji dochody lub koszty poszczególnych jednostek, a w konsekwencji – także na kwotę zysku każdej z jednostek należących do grupy, wykazywaną do celów podatkowych w jurysdykcjach, w których dana jednostka prowadzi działalność.

(2)Powszechnie uznanym standardem ustalania do celów podatkowych cen w transakcjach między przedsiębiorstwami powiązanymi jest tzw. „zasada ceny rynkowej”. Zasada ceny rynkowej stanowi, że transakcje między członkami grupy przedsiębiorstw wielonarodowych muszą odbywać się na takich samych warunkach, jakie ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Innymi słowy, rezultat transakcji między dwoma przedsiębiorstwami powiązanymi powinien być taki sam, jak rezultat tej samej transakcji w sytuacji, gdyby strony nie były ze sobą powiązane, tj. gdyby były one od siebie niezależne, a rezultat ten (cenę lub marżę) określano by na podstawie (otwartych) mechanizmów rynkowych.

(3)Jeżeli państwa członkowskie stosują lub interpretują zasadę ceny rynkowej w różny sposób, dochodzi do sytuacji, które mogą zaszkodzić rynkowi wewnętrznemu. Niespójność obowiązujących przepisów dotyczących cen transferowych może nie tylko prowadzić do podwójnego opodatkowania, lecz także umożliwić przenoszenie zysków i unikanie opodatkowania. Taka niespójność stanowi poważną przeszkodę podatkową dla przedsiębiorstw prowadzących działalność transgraniczną i może prowadzić do zakłóceń gospodarczych i obniżenia wydajności oraz negatywnie wpływa na transgraniczne inwestycje i wzrost gospodarczy.

(4)W niniejszej dyrektywie ustanowiono przepisy mające na celu zapewnienie wspólnego stosowania zasady ceny rynkowej w całej Unii, aby zwiększyć pewność podatkową i ograniczyć przypadki podwójnego opodatkowania lub podwójnego nieopodatkowania.

(5)Aby zapewnić jednolite stosowanie zasady ceny rynkowej w całej Unii, państwa członkowskie powinny stosować wspólną definicję przedsiębiorstw powiązanych. Aby zapewnić równe traktowanie, do celów niniejszej dyrektywy stały zakład należy traktować jako przedsiębiorstwo powiązane – oznacza to, że wewnętrzne relacje między siedzibą główną a stałym zakładem powinny być zgodne z zasadą ceny rynkowej.

(6)Aby zminimalizować liczbę przypadków podwójnego opodatkowania, państwa członkowskie powinny dysponować odpowiednimi mechanizmami umożliwiającymi im dokonanie odpowiedniej korekty współzależnej, gdy inne państwo członkowskie lub państwo trzecie dokonało już korekty pierwotnej. W szczególności państwa członkowskie powinny mieć możliwość dokonywania korekt współzależnych nie tylko w kontekście procedur wzajemnego porozumiewania, lecz także w wyniku (i) procedury przyspieszonej, którą należy zakończyć w ciągu 180 dni bez konieczności otwierania procedury wzajemnego porozumiewania, jeżeli nie ulega wątpliwości, że korekta pierwotna jest zasadna, lub (ii) wspólnych kontroli lub innych form współpracy międzynarodowej, w tym wielostronnych programów oceny ryzyka, takich jak europejskie podejście oparte na zaufaniu i współpracy (ETACA) i międzynarodowy program zapewniania zgodności (ICAP).

(7)Z uzasadnionych powodów można zrezygnować z dokonania korekty współzależnej lub dokonać korekty o wartości niższej niż korekta pierwotna. Państwa członkowskie powinny zrezygnować z korekty współzależnej w szczególności, gdy: (i) uznaje się, że korekta pierwotna nie jest zgodna z zasadą ceny rynkowej; (ii) korekta pierwotna nie skutkuje opodatkowaniem w innej jurysdykcji kwoty zysków przedsiębiorstwa powiązanego opodatkowanych już w danym państwie członkowskim lub (iii) korekty pierwotnej dokonało państwo trzecie, z którym nie zawarto umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W przypadku braku korekty pierwotnej państwa członkowskie mogą dokonać korekty w dół tylko wtedy, gdy: (i) korekta w dół jest zgodna z zasadą ceny rynkowej; (ii) kwotę równą korekcie w dół uwzględniono w zysku przedsiębiorstwa powiązanego w drugiej jurysdykcji, gdzie kwota ta podlega opodatkowaniu, oraz (iii) właściwą jurysdykcję zawiadomiono o zamiarze dokonania korekty w dół. Celem tych przepisów jest zapewnienie, (i) aby państwa członkowskie mogły zachować prawo do oceny, czy korekta pierwotna jest zgodna z zasadą ceny rynkowej, oraz (ii) aby nie występowało podwójne opodatkowanie ani podwójne nieopodatkowanie. Państwa członkowskie powinny unikać tworzenia sytuacji podwójnego nieopodatkowania.

(8)W celu ustanowienia wspólnego unijnego podejścia do korekt wyrównawczych i uniknięcia sporów sądowych niniejsza dyrektywa określa warunki, na jakich państwa członkowskie powinny uznawać korekty wyrównawcze. Przepis ten należy interpretować w związku ze sprawozdaniem Wspólnego Forum UE ds. Cen Transferowych z 2013 r. w sprawie korekt wyrównawczych 30 .

(9)W celu zapewnienia, aby ceny transferowe odpowiadały faktycznemu zachowaniu podmiotów powiązanych, niniejsza dyrektywa wymaga dokładnego określenia zakresu rzeczywistej transakcji między przedsiębiorstwami powiązanymi, dokonywanego w oparciu o analizę stosunków umownych między stronami takiej transakcji w zestawieniu z zachowaniem tych stron. W tym względzie kluczowy pierwszy etap analizy cen transferowych powinien polegać na dokładnym zdefiniowaniu transakcji między przedsiębiorstwami w oparciu o analizę istotnych z ekonomicznego punktu widzenia cech takich transakcji, wynikających nie tylko z umów zawartych między stronami, lecz także z zachowania tych stron oraz ze wszelkich innych istotnych faktów. Warunki umowy powinny stanowić punkt wyjścia dla analizy, lecz jeżeli zachowanie stron lub inne fakty odbiegają od postanowień pisemnej umowy, to właśnie zachowanie stron (a nie warunki pisemnej umowy) należy traktować jako najlepszy dowód faktycznie zrealizowanej transakcji.

(10)Metody ustalania cen transferowych stosuje się, aby ustalić ceny rynkowe w transakcjach między przedsiębiorstwami powiązanymi. Metody wymienione w niniejszej dyrektywie są zgodne z rozdziałem III wytycznych Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych i administracji podatkowych z 2022 r. („wytyczne OECD w sprawie cen transferowych”). W niniejszej dyrektywie żadnej z tych uznanych metod ustalania cen transferowych nie traktuje się priorytetowo. Zamiast tego, zgodnie z niniejszą dyrektywą, należy stosować zasadę wyboru najodpowiedniejszej metody, tzn. należy każdorazowo uwzględnić fakty i okoliczności danego przypadku, aby określić, która metoda jest w danej sytuacji najodpowiedniejsza. Niniejsza dyrektywa stanowi ponadto, że metodę ustalania cen transferowych inną niż metody uznane przez OECD można zastosować wyłącznie wtedy, gdy można wykazać, że: (i) żadnej z uznanych przez OECD metod nie można w sposób racjonalny zastosować do określenia warunków rynkowych transakcji między podmiotami powiązanymi oraz (ii) rezultat zastosowania takiej innej metody odpowiada rezultatowi, który osiągnęłyby przedsiębiorstwa niezależne prowadzące porównywalne transakcje w porównywalnych okolicznościach. Ciężar wykazania, że wymogi te zostały spełnione, powinien spoczywać na podatniku lub administracji podatkowej, stosujących metodę inną niż jedna z metod uznanych przez OECD. Jeżeli warunki te są spełnione i cenę rynkową określa się w oparciu o technikę wyceny ekonomicznej, przy jej stosowaniu należy odpowiednio uwzględnić treść sprawozdania Wspólnego Forum UE ds. Cen Transferowych z 2017 r. w sprawie stosowania technik wyceny ekonomicznej w ustalaniu cen transferowych 31 i zawarte w tym sprawozdaniu zalecenia.

(11)Wybór metody ustalania cen transferowych powinien zawsze mieć na celu znalezienie metody najodpowiedniejszej do konkretnego przypadku. Przy wyborze najodpowiedniejszej metody ustalania cen transferowych należy uwzględnić (i) mocne i słabe strony poszczególnych metod ustalania cen transferowych; (ii) stosowność rozważanej metody w odniesieniu do charakteru transakcji między podmiotami powiązanymi, którą to stosowność określa się w szczególności poprzez analizę funkcji pełnionych przez strony transakcji; (iii) dostępność wiarygodnych informacji (w szczególności na temat porównywalnych transakcji między podmiotami niepowiązanymi) niezbędnych do zastosowania wybranej metody lub innych metod oraz (iv) stopień porównywalności transakcji między podmiotami powiązanymi z transakcjami między podmiotami niepowiązanymi, w tym wiarygodność korekt porównywalności potrzebnych, aby wyeliminować istotne różnice między tymi transakcjami. Żadna metoda nie będzie odpowiednia w każdej możliwej sytuacji i nie jest konieczne udowodnienie, że w danych okolicznościach dana metoda nie jest odpowiednia. Należy zauważyć, że metod jednostronnych, takich jak metoda ceny odsprzedaży, metoda koszt plus oraz metoda marży transakcyjnej netto, nie uznaje się za wiarygodne w sytuacjach, w których każda ze stron transakcji między podmiotami powiązanymi wnosi w tę transakcję wyjątkowy i cenny wkład, lub gdy strony angażują się w wysoce zintegrowane działania. W takim przypadku najodpowiedniejsza będzie metoda podziału zysku, ponieważ niezależne strony mogą skutecznie wycenić transakcję proporcjonalnie do swoich odpowiednich wkładów, co oznacza, że lepiej zastosować w tym przypadku metodę dwustronną. Metody jednostronne są odpowiednie w przypadku, gdy wyłącznie jedna ze stron wnosi w transakcję między podmiotami powiązanymi wyjątkowy i cenny wkład, a druga strona takiego wyjątkowego i cennego wkładu do transakcji nie wnosi. W takim przypadku badaną stroną – czyli stroną transakcji między podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do której bada się wskaźnik finansowy – powinna być strona, wobec której można najbardziej wiarygodnie zastosować metodę ustalania cen transferowych i wobec której można znaleźć najbardziej wiarygodne porównania. Wobec strony, która nie wnosi w transakcję żadnego wyjątkowego i cennego wkładu, zazwyczaj można najbardziej wiarygodnie zastosować jednostronną metodę ustalania cen transferowych.

(12)Aby zastosować zasadę ceny rynkowej, należy przeprowadzić analizę porównywalności, która zasadniczo składa się z dwóch kluczowych aspektów: (i) określenia stosunków handlowych lub finansowych między przedsiębiorstwami powiązanymi oraz warunków i ekonomicznie istotnych okoliczności tych stosunków oraz (ii) porównania warunków i ekonomicznie istotnych okoliczności transakcji między przedsiębiorstwami (podmiotami) powiązanymi z warunkami i okolicznościami porównywalnych transakcji między przedsiębiorstwami niezależnymi (podmiotami niepowiązanymi). Czynniki porównywalności, które należy wziąć pod uwagę, to (i) warunki umowne transakcji, (ii) analiza funkcjonalna (funkcje pełnione przez każde z przedsiębiorstw, z uwzględnieniem wykorzystanych aktywów i ponoszonego ryzyka), (iii) charakterystyczne cechy produktu lub usługi będących przedmiotem transakcji, (iv) sytuacja gospodarcza oraz (v) strategie biznesowe. Po ustaleniu okoliczności transakcji między podmiotami powiązanymi należy dokonać faktycznego porównania transakcji i ocenić, czy badana transakcja jest zgodna z zasadą ceny rynkowej. W tym celu należy porównać warunki badanej transakcji między podmiotami powiązanymi z warunkami porównywalnej transakcji między podmiotami niepowiązanymi. Transakcje te uznaje się za porównywalne, jeżeli ekonomicznie istotne cechy obu z nich oraz ich okoliczności są wystarczająco podobne, aby zapewnić wiarygodny pomiar rezultatu opartego na warunkach rynkowych. Transakcje te nie muszą być identyczne, aby były porównywalne. Żadna z różnic między nimi nie powinna jednak w sposób istotny wpływać na cenę rynkową lub zysk; jeżeli takie istotne różnice istnieją, należy dokonać odpowiednio dokładnych korekt w celu wyeliminowania skutków tych różnic. Przy poszukiwaniu porównywalnych transakcji między podmiotami niepowiązanymi należy odpowiednio uwzględnić zalecenia zawarte w sprawozdaniu Wspólnego Forum UE ds. Cen Transferowych z 2016 r. w sprawie korzystania z porównywalnych transakcji w UE 32 .

(13)Aby ograniczyć liczbę sporów i zapewnić wspólne podejście w całej Unii, niniejsza dyrektywa stanowi ponadto, że rezultat osiągnięty przez podatnika nie podlega korekcie, jeżeli rezultat ten mieści się w rozstępie międzykwartylowym, chyba że administracja podatkowa lub podatnik udowodnią, że fakty i okoliczności danego przypadku uzasadniają odmienne położenie w określonym przedziale. Jeżeli rezultat transakcji między podmiotami powiązanymi wykracza poza przedział ceny rynkowej, administracje podatkowe powinny być zobowiązane do dokonania korekty tego rezultatu do mediany wszystkich zebranych rezultatów, chyba że podatnik lub administracja podatkowa udowodnią, że w danym przypadku bardziej wiarygodna cena rynkowa odpowiada innemu punktowi w określonym przedziale.

(14)Aby zmniejszyć obciążenie podatników prowadzących działalność transgraniczną w Unii związane z przestrzeganiem przepisów, należy opracować także wspólne podejście do dokumentacji cen transferowych. Jeden standardowy wzór, zasady dotyczące treści i ustalenia językowe, ramy czasowe oraz wskazanie, którzy podatnicy muszą się do tych zasad stosować, uprościłyby wymogi oraz umożliwiłyby potencjalne oszczędności kosztów, przy uwzględnieniu rozdziału V „Dokumentacja” wytycznych OECD w sprawie cen transferowych oraz kodeksu postępowania w sprawie dokumentacji cen transferowych dla przedsiębiorstw stowarzyszonych w Unii Europejskiej 33 .

(15)Zasady przewidziane w niniejszej dyrektywie należy stosować w sposób zgodny z wytycznymi OECD w sprawie cen transferowych.

(16)Aby zapewnić podatnikom większą pewność i ograniczyć ryzyko podwójnego opodatkowania, w niniejszej dyrektywie przewidziano możliwość ustanowienia – w drodze aktów wykonawczych – dalszych wspólnych wiążących przepisów dotyczących cen transferowych. Te akty wykonawcze powinny wyjaśniać podatnikom, jakie warunki określonych transakcji organy podatkowe w Unii uznałyby za dopuszczalne, oraz zapewniać tzw. „bezpieczne przystanie”, zmniejszające obciążenia związane z przestrzeganiem przepisów oraz liczbę sporów. Z uwagi na potencjalny wpływ takich środków na krajowe uprawnienia wykonawcze i dotyczące egzekwowania prawa w zakresie opodatkowania bezpośredniego, wykonywanie prawa do opodatkowania na mocy dwustronnych lub wielostronnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub podwójnego nieopodatkowania oraz z uwagi na potencjalny wpływ takich środków na podstawę opodatkowania w poszczególnych państwach członkowskich należy powierzyć Radzie, stanowiącej na wniosek Komisji, uprawnienia wykonawcze do przyjmowania decyzji na mocy niniejszej dyrektywy.

(17) Aby ocenić skuteczność nowych przepisów wprowadzanych niniejszą dyrektywą, Komisja powinna sporządzić ocenę na podstawie informacji przekazanych jej przez państwa członkowskie oraz na podstawie innych dostępnych danych.

(18)Aby umożliwić przedsiębiorstwom bezpośrednie korzystanie z rynku wewnętrznego bez niepotrzebnego dodatkowego obciążenia administracyjnego, informacje o przepisach podatkowych wprowadzanych niniejszą dyrektywą należy udostępniać za pośrednictwem jednolitego portalu cyfrowego zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1724 34 . Jednolity portal cyfrowy stanowi punkt kompleksowej obsługi użytkowników transgranicznych – za pośrednictwem internetu – w zakresie zapewniania dostępu do informacji, procedur oraz usług wsparcia istotnych dla funkcjonowania rynku wewnętrznego.

(19)Przetwarzanie danych osobowych w ramach niniejszej dyrektywy powinno być zgodne z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 35 . Na mocy niniejszej dyrektywy państwa członkowskie mogą przetwarzać dane osobowe do celów ustalania, czy badane przedsiębiorstwa stanowią przedsiębiorstwa powiązane, o których mowa w art. 5.

(20)10-letni okres przechowywania danych jest uzasadniony, aby umożliwić państwom członkowskim przestrzeganie większości przepisów wprowadzających okresy przedawnienia. (21) Aby zmniejszyć obciążenie administracyjne podatników, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania – zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej – aktów dotyczących dokumentacji cen transferowych, w tym aktów ustanawiających wspólne wzory dokumentacji, określających wymogi językowe, wskazujących, którzy podatnicy muszą stosować wspomniane wzory, oraz wskazujących ramy czasowe, które należy uwzględnić. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym z ekspertami, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa. W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowywaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(22)Ponieważ państwa członkowskie nie mogą w sposób wystarczający osiągnąć celu niniejszej dyrektywy, natomiast– ze względu na transgraniczny charakter zasad dotyczących cen transferowych oraz potrzebę ograniczenia kosztów przestrzegania przepisów na całym rynku wewnętrznym – możliwe jest lepsze osiągnięcie tego celu na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(23)Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię dnia [...],

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1
Przedmiot

W niniejszej dyrektywie ustanowiono przepisy mające na celu harmonizację obowiązujących w państwach członkowskich przepisów dotyczących cen transferowych oraz zapewnienie wspólnego stosowania zasady ceny rynkowej w Unii.

Artykuł 2
Zakres stosowania

Niniejszą dyrektywę stosuje się do podatników, którzy są zarejestrowani w co najmniej jednym państwie członkowskim lub podlegają opodatkowaniu w co najmniej jednym państwie członkowskim, w tym do stałych zakładów w co najmniej jednym państwie członkowskim.

Artykuł 3
Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

1)„zasada ceny rynkowej” oznacza międzynarodową normę, zgodnie z którą transakcje między przedsiębiorstwami powiązanymi muszą odbywać się na takich samych warunkach, jakie ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Innymi słowy, rezultat transakcji między dwoma przedsiębiorstwami powiązanymi powinien być taki sam, jak rezultat tej samej transakcji w sytuacji, gdyby strony nie były ze sobą powiązane, tj. gdyby były one od siebie niezależne, a rezultat ten (cenę lub marżę) określano by na podstawie (otwartych) mechanizmów rynkowych;

2)„rezultat oparty na warunkach rynkowych” oznacza rezultat transakcji między podmiotami powiązanymi, który osiągnięto by, gdyby warunki ustanowione między przedsiębiorstwami powiązanymi lub nałożone na nie w ich stosunkach handlowych lub finansowych odpowiadały warunkom, które obowiązywałyby między przedsiębiorstwami niezależnymi;

3) „przedział ceny rynkowej” oznacza zakres danych liczbowych, który przyjmuje się, aby ustalić, czy warunki transakcji między podmiotami powiązanymi są zgodne z zasadą ceny rynkowej; zakres ten opracowuje się poprzez zastosowanie tej samej metody ustalania cen transferowych do wielu porównywalnych danych;

4)„stały zakład” oznacza stałe miejsce prowadzenia działalności zgodnie z definicją zawartą w odpowiedniej dwustronnej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania lub, w przypadku jej braku, w prawie krajowym;

5)„przedsiębiorstwa niezależne” oznaczają przedsiębiorstwa, które nie są przedsiębiorstwami powiązanymi w rozumieniu art. 5;

6)„korekta pierwotna” oznacza dostosowanie w górę podlegającego opodatkowaniu dochodu przedsiębiorstwa, której dokonuje administracja podatkowa pierwszej jurysdykcji w wyniku zastosowania zasady ceny rynkowej do transakcji z udziałem przedsiębiorstwa powiązanego w drugiej jurysdykcji podatkowej;

7) „korekta współzależna” oznacza dostosowanie w dół podlegającego opodatkowaniu dochodu przedsiębiorstwa, której dokonuje administracja podatkowa drugiej jurysdykcji w wyniku dokonania korekty pierwotnej przez administrację podatkową pierwszej jurysdykcji, tak aby uspójnić alokację zysków między obie te jurysdykcje;

8) „korekta wyrównawcza” oznacza korektę dokonywaną przez podatnika, za pomocą której zgłasza on do celów podatkowych cenę transferową będącą w jego opinii ceną rynkową odpowiednią dla transakcji między podmiotami powiązanymi, mimo że cena ta różni się od kwoty faktycznie naliczonej w transakcji między przedsiębiorstwami powiązanymi;

9) „metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej” oznacza metodę ustalania cen transferowych polegającą na porównaniu ceny mienia lub usług przekazywanych w ramach transakcji między podmiotami powiązanymi z ceną takiego mienia lub takich usług przekazywanych w porównywalnej transakcji między podmiotami niepowiązanymi w porównywalnych okolicznościach;

10) „metoda ceny odsprzedaży” oznacza metodę ustalania cen transferowych opartą na cenie, po której produkt zakupiony od przedsiębiorstwa powiązanego odsprzedaje się przedsiębiorstwu niezależnemu; cenę odsprzedaży pomniejsza się o marżę ceny odsprzedaży, a rezultat – po odjęciu marży ceny odsprzedaży oraz po dostosowaniu o inne koszty zakupu produktu, np. cła – można uznać za cenę rynkową pierwotnego przeniesienia mienia między przedsiębiorstwami powiązanymi;

11)„metoda koszt plus” oznacza metodę ustalania cen transferowych opartą na kosztach poniesionych przez dostawcę mienia (lub usług) w transakcji między podmiotami powiązanymi; do kosztów tych dodaje się odpowiednią marżę, aby osiągnięty zysk był odpowiedni w świetle pełnionych funkcji (z uwzględnieniem wykorzystanych aktywów i przyjętego ryzyka) oraz warunków rynkowych; cenę, po dodaniu marży do właściwej bazy kosztowej, można uznać za cenę rynkową pierwotnej transakcji między podmiotami powiązanymi;

12)„metoda marży transakcyjnej netto” oznacza metodę zysku transakcyjnego polegającą na przeanalizowaniu marży zysku netto w stosunku do odpowiedniej bazy, np. kosztów, sprzedaży, aktywów, którą podatnik uzyskuje w wyniku transakcji między podmiotami powiązanymi, którą należy zagregować;

13)„metoda podziału zysku” oznacza metodę podziału zysku transakcyjnego polegającą na tym, że najpierw oblicza się kwotę zysku, którą należy podzielić między odpowiednie przedsiębiorstwa powiązane uczestniczące w transakcji między podmiotami powiązanymi (lub transakcjach między podmiotami powiązanymi, które należy zagregować), a następnie dzieli się tę kwotę między przedsiębiorstwa powiązane na uzasadnionej ekonomicznie podstawie, odzwierciedlającej w przybliżeniu podział zysków, który uzgodniono by na warunkach rynkowych;

14)„analiza porównywalności” oznacza porównanie transakcji między podmiotami powiązanymi z transakcją między podmiotami niepowiązanymi;

15)„transakcja między podmiotami powiązanymi” oznacza transakcję między dwoma przedsiębiorstwami powiązanymi;

16)„porównywalna transakcja między podmiotami niepowiązanymi” oznacza transakcję między przedsiębiorstwami niezależnymi porównywalną z analizowaną transakcją między podmiotami powiązanymi;

17) „grupa przedsiębiorstw wielonarodowych” oznacza grupę wielonarodowych przedsiębiorstw powiązanych, której zakłady znajdują się w co najmniej dwóch jurysdykcjach;

18)„wytyczne OECD w sprawie cen transferowych” oznaczają Wytyczne OECD w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych i administracji podatkowych z 2022 r. zatwierdzone przez Radę OECD na podstawie zalecenia Rady OECD w sprawie ustalania cen transferowych między przedsiębiorstwami powiązanymi [C(95)126/Final], zmienione w dniu 20 stycznia 2022 r. i zawarte w załączniku I, oraz wszelkie dalsze zmiany wspomnianych wytycznych OECD w sprawie cen transferowych, które to zmiany Unia zatwierdziła w kontekście Komitetu OECD do Spraw Fiskalnych w formie przyjęcia stanowiska Unii na mocy art. 218 ust. 9 TFUE;

19)„porozumienie w sprawie podziału kosztów” oznacza umowne ustalenia między przedsiębiorstwami dotyczące podziału wkładów i ryzyka związanego ze wspólnym opracowywaniem, produkowaniem lub pozyskiwaniem wartości niematerialnych i prawnych, aktywów rzeczowych lub usług, przy założeniu że takie wartości niematerialne i prawne, aktywa rzeczowe lub usługi mają przynieść korzyści każdemu uczestniczącemu przedsiębiorstwu.

ROZDZIAŁ II

ZASADY USTALANIA CEN TRANSFEROWYCH

Artykuł 4
Ogólna zasada stosowania zasady ceny rynkowej

1.Państwa członkowskie zapewniają, aby przedsiębiorstwo, które zawiera co najmniej jedną transgraniczną transakcję handlową lub finansową z przedsiębiorstwem powiązanym, określało kwotę swojego podlegającego opodatkowaniu dochodu w sposób zgodny z zasadą ceny rynkowej.

2.Państwa członkowskie zapewniają, aby – w przypadku gdy warunki ustanowione lub nałożone w transgranicznych transakcjach handlowych lub finansowych między przedsiębiorstwami powiązanymi nie są zgodne z zasadą ceny rynkowej – każda kwota zysków, którą uzyskałoby jedno z tych przedsiębiorstw i która podlegałaby opodatkowaniu u tego przedsiębiorstwa w państwie członkowskim, gdyby warunki transakcji były zgodne z zasadą ceny rynkowej, ale która to kwota zysków nie została uzyskana przez to przedsiębiorstwo ze względu na warunki nierynkowe, była zaliczana do podlegającego opodatkowaniu dochodu tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowana.

Artykuł 5
Przedsiębiorstwa powiązane

1.Do celów niniejszej dyrektywy „przedsiębiorstwo powiązane” oznacza osobę, która jest powiązana z inną osobą w jeden z następujących sposobów:

a)dana osoba uczestniczy w zarządzaniu inną osobą i jest w stanie wywierać znaczący wpływ na tę inną osobę;

b)dana osoba uczestniczy w sprawowaniu kontroli nad inną osobą poprzez udział kapitałowy, który uprawnia do ponad 25 % praw głosu;

c)dana osoba posiada udział w kapitale innej osoby poprzez prawo własności – bezpośrednio lub pośrednio – ponad 25 % kapitału;

d)dana osoba jest uprawniona do co najmniej 25 % zysków innej osoby.

2.Jeśli więcej niż jedna osoba uczestniczy w zarządzaniu lub kontroli lub posiada udział w kapitale lub zyskach tej samej osoby, o której mowa w ust. 1, wszystkie takie osoby są uznawane za przedsiębiorstwa powiązane.

3.Jeżeli te same osoby uczestniczą w zarządzaniu lub kontroli lub posiadają udział w kapitale lub zyskach więcej niż jednej osoby, o której mowa w ust. 1, wszystkie takie osoby są uznawane za przedsiębiorstwa powiązane.

4.Do celów ust. 1 i 2 osoba oznacza zarówno osoby prawne, jak i fizyczne. Osobę, która działa wspólnie z inną osobą w odniesieniu do praw głosu lub własności kapitału podmiotu, traktuje się jako osobę mającą udział w ogólnej sumie praw głosu lub własności kapitału tego podmiotu należących do tej drugiej osoby.

5.W przypadku udziału pośredniego spełnienie kryteriów określonych w ust. 1 lit. b) i c) ustala się, mnożąc wysokości udziału na kolejnych poziomach. Uznaje się, że osoba posiadająca więcej niż 50 % praw głosu posiada 100 % praw głosu.

6.Osobę fizyczną, jej współmałżonka lub partnera uznanego zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym, jej wstępnych lub zstępnych oraz rodzeństwo traktuje się jak jedną osobę.

7.Stały zakład uznaje się za przedsiębiorstwo powiązane z przedsiębiorstwem, którego jest on częścią.

Artykuł 6
Korekty współzależne

1.W przypadku gdy dokonano korekty pierwotnej, państwa członkowskie zapewniają dokonanie korekty współzależnej mającej na celu zapobieżenie podwójnemu opodatkowaniu, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a)państwo członkowskie, do którego zwrócono się o dokonanie korekty współzależnej, zgadza się z tym, że korekta pierwotna jest zgodna z zasadą ceny rynkowej zarówno w odniesieniu do samego zastosowania tej zasady, jak i w odniesieniu do kwoty dokonanej korekty;

b)korekta pierwotna skutkuje opodatkowaniem w innej jurysdykcji kwoty zysków, w odniesieniu do której przedsiębiorstwo powiązane w państwie członkowskim, do którego zwrócono się o dokonanie korekty współzależnej, podlegało już opodatkowaniu;

c)w przypadku gdy korekty pierwotnej dokonała jurysdykcja państwa trzeciego, obowiązuje umowa podatkowa mająca na celu zapobieganie podwójnemu opodatkowaniu w sensie ekonomicznym.

2.Państwa członkowskie mogą dokonać korekty współzależnej w wyniku procedury wzajemnego porozumiewania na mocy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, międzyrządowej konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania z 1990 r. („konwencja arbitrażowa”) 36 lub dyrektywy (UE) 2017/1852 37 .

3.Niezależnie od przepisu ust. 2 państwa członkowskie zapewniają możliwość dokonania korekty współzależnej na wniosek podatnika w związku z korektą pierwotną dokonaną w innej jurysdykcji. Korekty współzależne dokonywane na podstawie niniejszego ustępu podlegają następującej procedurze:

a)w swoim wniosku podatnik:

i)wskazuje wszystkie okoliczności faktyczne i prawne niezbędne do oceny, zgodnie z zasadą ceny rynkowej, korekty pierwotnej dokonanej w innej jurysdykcji;

ii)przedstawia zaświadczenie (lub równoważny dokument) poświadczające ostateczny charakter korekty pierwotnej dokonanej za granicą; jeżeli w dniu złożenia wniosku korekta pierwotna nie jest jeszcze ostateczna, należy to wskazać oraz podać warunki, po spełnieniu których dana korekta stanie się ostateczna; zainteresowane państwo członkowskie musi jednak otrzymać poświadczenie ostatecznego charakteru korekty pierwotnej, zanim dokona ono korekty współzależnej;

b)jeżeli przedłożono wszystkie informacje, o których mowa w ust. 3 lit. a), państwa członkowskie powiadamiają podatnika w terminie 30 dni o uznaniu wniosku za dopuszczalny. W tym samym terminie państwa członkowskie powiadamiają podatnika o ewentualnym braku jakichkolwiek niezbędnych informacji i przyznają mu co najmniej 30 dni na ich przekazanie. Jeżeli podatnik nie dostarczy żądanych informacji w wyznaczonym terminie, wniosek może zostać odrzucony jako niedopuszczalny;

c)państwa członkowskie zapewniają, aby – w przypadku gdy z korekty pierwotnej dokonanej w innym państwie członkowskim wynika podwójne opodatkowanie – procedurę zakończono w terminie 180 dni od otrzymania wniosku podatnika, a zakończenie procedury miało formę uzasadnionego aktu przyznania lub odrzucenia korekty;

d)w przypadku decyzji o przyznaniu korekty państwa członkowskie informują organ podatkowy innej właściwej jurysdykcji o przyznaniu korekty współzależnej;

e)państwa członkowskie zapewniają, aby – w przypadku nieprzyznania korekty współzależnej – podatnik mógł nadal skorzystać z procedury wzajemnego porozumiewania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, konwencji arbitrażowej lub dyrektywy (UE) 2017/1852.

4.Niezależnie od przepisów ust. 2 i 3 państwa członkowskie zapewniają możliwość dokonania korekty współzależnej w wyniku wspólnych kontroli podatkowych lub innych form międzynarodowej współpracy administracyjnej, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a)właściwe administracje podatkowe zgadzają się co do ustalonej ceny rynkowej;

b)korekty pierwotne i współzależne przyznawane są symetrycznie w odniesieniu do tej samej kwoty we wszystkich odpowiednich jurysdykcjach.

5.Niezależnie od przepisu ust. 1 w przypadku braku korekty pierwotnej państwa członkowskie mogą dokonać korekty w dół tylko wtedy, gdy spełnione są następujące warunki:

a)korekta w dół jest zgodna z zasadą ceny rynkowej zarówno w odniesieniu do samego zastosowania tej zasady, jak i w odniesieniu do kwoty tej korekty;

b)kwotę równą korekcie w dół uwzględniono w zysku przedsiębiorstwa powiązanego w drugiej jurysdykcji i opodatkowano ją zarówno w tym państwie członkowskim, jak i w drugiej jurysdykcji, a więc została ona podwójnie opodatkowana;

c)państwo członkowskie, do którego zwrócono się o dokonanie korekty w dół, poinformowało administrację podatkową odpowiedniej jurysdykcji o zamiarze dokonania korekty w dół i podało wszystkie okoliczności faktyczne i prawne niezbędne do oceny korekty w dół zgodnie z zasadą ceny rynkowej.

Artykuł 7
Korekta wyrównawcza

Państwa członkowskie zapewniają, aby korekta wyrównawcza w postaci korekty na koniec roku zainicjowanej przez podatnika została przyznana, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a)przed odnotowaniem danej transakcji lub serii transakcji podatnik dołożył racjonalnych starań, aby ich rezultat był oparty na warunkach rynkowych;

b)podatnik dokonuje korekty symetrycznie w księgach rachunkowych we wszystkich zaangażowanych państwach członkowskich;

c)na przestrzeni czasu podatnik konsekwentnie stosuje to samo podejście;

d)podatnik dokonuje korekty przed złożeniem deklaracji podatkowej;

e)podatnik potrafi wyjaśnić, dlaczego jego prognoza nie odpowiadała ostatecznie osiągniętemu rezultatowi.

Artykuł 8
Określanie stosunków handlowych lub finansowych

1.Państwa członkowskie zapewniają, aby stosowanie zasady ceny rynkowej rozpoczynało się od wskazania i dokładnego określenia stosunków handlowych i finansowych między przedsiębiorstwami powiązanymi oraz rzeczywistej transakcji lub rzeczywistych transakcji między przedsiębiorstwami powiązanymi.

2.Wskazanie i dokładne określenie stosunków handlowych i finansowych między przedsiębiorstwami powiązanymi oraz rzeczywistych transakcji opiera się na następujących aspektach:

a)wstępne ogólne zrozumienie sektora gospodarki, w którym działają przedsiębiorstwa powiązane, oraz czynników wpływających na wyniki przedsiębiorstw z tego sektora;

b)analiza funkcjonowania każdego z przedsiębiorstw w celu określenia jego stosunków handlowych lub finansowych z przedsiębiorstwami powiązanymi;

c)analiza istotnych z ekonomicznego punktu widzenia cech transakcji między podmiotami powiązanymi z uwzględnieniem zarówno ich formy, jak i treści.

Artykuł 9
Metody ustalania cen transferowych

1.Państwa członkowskie zapewniają, aby cenę rynkową stosowaną w transakcji między przedsiębiorstwami powiązanymi ustalano przy użyciu jednej z następujących metod ustalania cen transferowych:

a)metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej;

b)metoda ceny odsprzedaży;

c)metoda koszt plus;

d)metoda marży transakcyjnej netto;

e)metoda podziału zysku.

2.Oprócz metod wymienionych w ust. 1 państwa członkowskie zezwalają na stosowanie innych metod i technik wyceny pozwalających na oszacowanie ceny rynkowej tylko wtedy, gdy w sposób zadowalający można wykazać, że:

a)żadna z metod, o których mowa w ust. 1, nie jest odpowiednia ani możliwa do realizacji ze względu na okoliczności danej sprawy;

b)wybrana metoda lub technika wyceny jest zgodna z zasadą ceny rynkowej i zapewnia bardziej wiarygodny szacunek rezultatu opartego na warunkach rynkowych niż metody wymienione w ust. 1.

Artykuł 10
Zasada wyboru najodpowiedniejszej metody

1.Państwa członkowskie zapewniają, aby do ustalania ceny rynkowej stosowano metodę ustalania cen transferowych najodpowiedniejszą do okoliczności danego przypadku.

2.Najodpowiedniejszą metodę ustalania cen transferowych wybiera się spośród metod ustalania cen transferowych określonych w art. 9 z uwzględnieniem następujących kryteriów:

a)mocne i słabe strony poszczególnych metod ustalania cen transferowych;

b)stosowność metody ustalania cen transferowych ze względu na charakter transakcji między podmiotami powiązanymi, określona w szczególności w oparciu o analizę funkcji pełnionych przez każde z przedsiębiorstw w ramach transakcji między podmiotami powiązanymi, z uwzględnieniem wykorzystanych aktywów i przyjętego ryzyka;

c)stopień porównywalności transakcji między podmiotami powiązanymi z transakcjami między podmiotami niepowiązanymi, w tym wiarygodność ewentualnych korekt porównywalności, które mogą być konieczne, aby wyeliminować różnice między tymi transakcjami;

d)dostępność wiarygodnych informacji niezbędnych do zastosowania wybranej metody ustalania cen transferowych.

Artykuł 11
Analiza porównywalności

1.Aby ocenić, czy rezultat transakcji między podmiotami powiązanymi jest zgodny z zasadą ceny rynkowej, państwa członkowskie porównują warunki transakcji między podmiotami powiązanymi z warunkami, które ustalono by, gdyby przedsiębiorstwa powiązane były niezależne i gdyby przeprowadzały one porównywalną transakcję w porównywalnych okolicznościach.

2.Państwa członkowskie zapewniają, aby analizowane transakcje były porównywalne. W celu ustalenia, czy co najmniej dwie transakcje są porównywalne, uwzględnia się następujące czynniki w zakresie, w jakim są one ekonomicznie istotne dla faktów i okoliczności transakcji:

a)warunki umowne transakcji;

b)funkcje pełnione przez każdą ze stron transakcji, z uwzględnieniem wykorzystanych aktywów i ponoszonego ryzyka, w tym sposobu, w jaki funkcje te odnoszą się do szerszego generowania wartości przez grupę przedsiębiorstw wielonarodowych, do której należą strony, okoliczności transakcji oraz praktyk branżowych;

c)charakterystyczne cechy przenoszonego mienia lub świadczonych usług;

d)sytuacja gospodarcza stron i rynku, na którym strony te działają;

e)strategie biznesowe stron.

3.Transakcja między podmiotami niepowiązanymi jest porównywalna z transakcją między podmiotami powiązanymi, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków:

a)żadna z ewentualnych różnic między porównywanymi transakcjami lub dokonującymi ich przedsiębiorstwami nie wpłynęłaby na cenę na wolnym rynku w sposób istotny;

b)można dokonać stosunkowo dokładnych korekt, aby wyeliminować istotne skutki takich różnic.

4.Państwa członkowskie zapewniają przejrzystość i powtarzalność przeprowadzanych przez nie poszukiwań porównywalnych transakcji między podmiotami niepowiązanymi.

Artykuł 12
Określanie przedziału ceny rynkowej

1.Państwa członkowskie zapewniają, aby – w przypadku gdy zastosowanie metod ustalania cen transferowych skutkuje powstaniem zakresu wartości – przedział ceny rynkowej określano w postaci rozstępu międzykwartylowego rezultatów osiągniętych w porównywalnych transakcjach między podmiotami niepowiązanymi.

2.Rozstęp międzykwartylowy to przedział od 25. do 75. percentyla rezultatów osiągniętych w porównywalnych transakcjach między podmiotami niepowiązanymi.

3.Państwa członkowskie zapewniają, aby rezultat osiągnięty przez podatnika nie podlegał korekcie, jeżeli rezultat ten mieści się w przedziale ceny rynkowej, chyba że zostanie udowodnione, że fakty i okoliczności danego przypadku uzasadniają położenie w konkretnym innym punkcie tego przedziału.

4.Państwa członkowskie zapewniają, aby – w przypadku gdy rezultat transakcji między podmiotami powiązanymi wykracza poza przedział ceny rynkowej – dokonano jego korekty do mediany wszystkich zebranych rezultatów, chyba że zostanie udowodnione, że okoliczności danego przypadku uzasadniają cenę rynkową odpowiadającą konkretnemu innemu punktowi położonemu w tym przedziale. Mediana to 50. percentyl zakresu rezultatów osiąganych w porównywalnych transakcjach między podmiotami niepowiązanymi.

Artykuł 13
Dokumentacja cen transferowych

1.Państwa członkowskie zapewniają, aby podatnik dysponował wystarczającymi informacjami i analizami umożliwiającymi mu sprawdzenie, czy warunki transakcji, których dokonuje on z przedsiębiorstwami powiązanymi, są zgodne z art. 4 ust. 1; dokumentacja ta powinna obejmować co najmniej elementy, o których mowa w art. 8, 9, 10, 11 i 12.

2.Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 18, w celu dalszego uzupełnienia zasady, o której mowa w ust. 1, o dodatkowe wymogi w zakresie dokumentacji, takie jak ustanowienie wspólnych wzorów dokumentacji, określenie wymogów językowych, wskazanie, którzy podatnicy muszą stosować wspomniane wzory, oraz wskazanie ram czasowych, które należy uwzględnić.

ROZDZIAŁ III

ORGANIZACJA

Artykuł 14
Stosowanie zasady ceny rynkowej

1.Państwa członkowskie włączają do przepisów krajowych transponujących przepisy dotyczące cen transferowych określone w rozdziale II niniejszej dyrektywy przepisy zapewniające stosowanie tych przepisów dotyczących cen transferowych w sposób zgodny z wytycznymi OECD w sprawie cen transferowych.

2.Rada może ustanowić dalsze przepisy, zgodne z wytycznymi OECD w sprawie cen transferowych, dotyczące sposobu stosowania zasady ceny rynkowej i innych przepisów ustanowionych w rozdziale II niniejszej dyrektywy w odniesieniu do konkretnych transakcji, aby zwiększyć pewność podatkową i ograniczyć ryzyko podwójnego opodatkowania. Do tych konkretnych transakcji i innego rodzaju relacji należą:

a)przeniesienie między przedsiębiorstwami powiązanymi wartości niematerialnych i prawnych lub praw do wartości niematerialnych i prawnych, w tym trudnych do wycenienia wartości niematerialnych;

b)świadczenie usług między przedsiębiorstwami powiązanymi, w tym usług marketingowych i usług z zakresu dystrybucji;

c)porozumienia w sprawie podziału kosztów między przedsiębiorstwami powiązanymi;

d)transakcje między przedsiębiorstwami powiązanymi w kontekście restrukturyzacji przedsiębiorstw;

e)transakcje finansowe;

f)relacje między siedzibą główną a jej stałymi zakładami.

3.Przepisy, o których mowa w ust. 2, przyjmuje się w drodze aktów wykonawczych Rady przyjmowanych na wniosek Komisji.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 15
Ocena

1.Komisja bada i ocenia stosowanie niniejszej dyrektywy co 5 lat i przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z tej oceny. Pierwsze sprawozdanie zostanie przedłożone do dnia 31 grudnia 2031 r.

2.Państwa członkowskie przekazują Komisji informacje istotne na potrzeby oceny niniejszej dyrektywy pod kątem usprawnienia stosowania zasady ceny rynkowej, ograniczenia podwójnego opodatkowania, a także zwalczania nadużyć podatkowych, zgodnie z ust. 3.

3.Komisja – w drodze aktów wykonawczych – określa informacje, które mają być przekazywane przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 2, oraz określa format i warunki przekazywania tych informacji. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 17.

4.Komisja zachowuje poufność informacji przekazanych jej na podstawie ust. 2 zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie do instytucji Unii i z art. 16 niniejszej dyrektywy.

5.Informacje przekazywane Komisji przez państwo członkowskie na podstawie ust. 2, a także wszelkie sprawozdania lub dokumenty sporządzone przez Komisję z wykorzystaniem takich informacji, mogą być przekazywane innym państwom członkowskim. Informacje te są objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej i korzystają z takiej ochrony, jaką objęte są podobne informacje na mocy prawa krajowego państwa członkowskiego, które je otrzymało.

Artykuł 16
Ochrona danych

1.Państwa członkowskie mogą przetwarzać dane osobowe na mocy niniejszej dyrektywy do celów stosowania art. 5. Podczas przetwarzania danych osobowych na potrzeby dyrektywy właściwe organy państw członkowskich są uznawane za administratorów danych w rozumieniu art. 4 pkt 7 rozporządzenia (UE) 2016/679 w zakresie ich odpowiednich działań na podstawie niniejszej dyrektywy.

2.Informacje, w tym dane osobowe, przetwarzane zgodnie z niniejszą dyrektywą są przechowywane tylko tak długo, jak jest to konieczne do osiągnięcia celów niniejszej dyrektywy, zgodnie z krajowymi przepisami poszczególnych administratorów danych dotyczącymi przedawnienia, ale w żadnym wypadku nie dłużej niż przez 10 lat.

Artykuł 17
Procedura komitetowa

1.Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2014 38 .

2.W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 18
Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktu delegowanego, o którym mowa w art. 13, podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 13, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie narusza ona ważności już obowiązującego aktu delegowanego.

3.Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. 

4.Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym Radę.

5.Akt delegowany przyjęty w trybie art. 13 wchodzi w życie niezwłocznie i ma zastosowanie, dopóki Rada nie wyrazi wobec niego sprzeciwu. Rada może wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego w ciągu dwóch miesięcy od daty powiadomienia o tym akcie. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Rady. W takim przypadku Komisja uchyla akt natychmiast po powiadomieniu jej przez Radę o decyzji o sprzeciwie.

Artykuł 19
Informowanie Parlamentu Europejskiego

Komisja informuje Parlament Europejski o przyjęciu aktów delegowanych, o wszelkich sprzeciwach wobec nich oraz o odwołaniu przekazanych uprawnień przez Radę.

Artykuł 20
Transpozycja

1.Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia [31 grudnia 2025 r.], przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia [1 stycznia 2026 r.].

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2.Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 21
Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 22
Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia r.

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY 

1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy

1.2.Obszary polityki, których dotyczy wniosek/inicjatywa 

1.3.Wniosek/inicjatywa dotyczy: 

 nowego działania 

 nowego działania, będącego następstwem projektu pilotażowego/działania przygotowawczego 39  

 przedłużenia bieżącego działania 

 połączenia lub przekształcenia co najmniej jednego działania pod kątem innego/nowego działania 

1.4.Cel(e)

1.4.1.Cel(e) ogólny(e)

1.4.2.Cel(e) szczegółowy(e)

1.4.3.Oczekiwane wyniki i wpływ

Należy wskazać, jakie efekty przyniesie wniosek/inicjatywa beneficjentom/grupie docelowej.

1.4.4.Wskaźniki dotyczące realizacji celów

Należy wskazać wskaźniki stosowane do monitorowania postępów i osiągnięć.

1.5.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy 

1.5.1.Potrzeby, które należy zaspokoić w perspektywie krótko- lub długoterminowej, w tym szczegółowy terminarz przebiegu realizacji inicjatywy

1.5.2.Wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii Europejskiej (może wynikać z różnych czynników, na przykład korzyści koordynacyjnych, pewności prawa, większej efektywności lub komplementarności). Na potrzeby tego punktu „wartość dodaną z tytułu zaangażowania Unii” należy rozumieć jako wartość wynikającą z unijnej interwencji, wykraczającą poza wartość, która zostałaby wytworzona przez same państwa członkowskie.

1.5.3.Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań

1.5.4.Spójność z wieloletnimi ramami finansowymi oraz możliwa synergia z innymi właściwymi instrumentami

1.5.5.Ocena różnych dostępnych możliwości finansowania, w tym zakresu przegrupowania środków

1.6.Czas trwania i wpływ finansowy wniosku/inicjatywy

 Ograniczony czas trwania

–    Czas trwania od RRRR r. do RRRR r.

–    Czas trwania od RRRR r. do RRRR r. w odniesieniu do środków na zobowiązania oraz od RRRR r. do RRRR r. w odniesieniu do środków na płatności.

 Nieograniczony czas trwania

–Wprowadzenie w życie z okresem rozruchu od RRRR r. do RRRR r.,

–po którym następuje faza operacyjna.

1.7.Planowane metody wykonania budżetu 41

 Bezpośrednie zarządzanie przez Komisję

– w ramach jej służb, w tym za pośrednictwem jej pracowników w delegaturach Unii;

–    przez agencje wykonawcze.

 Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi

 Zarządzanie pośrednie poprzez przekazanie zadań związanych z wykonaniem budżetu:

– państwom trzecim lub organom przez nie wyznaczonym;

– organizacjom międzynarodowym i ich agencjom (należy wyszczególnić);

– EBI oraz Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu;

– organom, o których mowa w art. 70 i 71 rozporządzenia finansowego;

– organom prawa publicznego;

– podmiotom podlegającym prawu prywatnemu, które świadczą usługi użyteczności publicznej, o ile są im zapewnione odpowiednie gwarancje finansowe;

– podmiotom podlegającym prawu prywatnemu państwa członkowskiego, którym powierzono realizację partnerstwa publiczno-prywatnego i zapewniono odpowiednie gwarancje finansowe;

– podmiotom lub osobom odpowiedzialnym za wykonanie określonych działań w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej oraz określonym we właściwym podstawowym akcie prawnym.

–W przypadku wskazania więcej niż jednego trybu należy podać dodatkowe informacje w części „Uwagi”.

Uwagi

2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA 

2.1.Zasady nadzoru i sprawozdawczości 

Określić częstotliwość i warunki.

2.2.System zarządzania i kontroli 

2.2.1.Uzasadnienie dla systemu zarządzania, mechanizmów finansowania wykonania, warunków płatności i proponowanej strategii kontroli

2.2.2.Informacje dotyczące zidentyfikowanego ryzyka i systemów kontroli wewnętrznej ustanowionych w celu jego ograniczenia

2.2.3.Oszacowanie i uzasadnienie efektywności kosztowej kontroli (relacja kosztów kontroli do wartości zarządzanych funduszy powiązanych) oraz ocena prawdopodobnego ryzyka błędu (przy płatności i przy zamykaniu) 

2.3.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom 

Określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony, np. ze strategii zwalczania nadużyć finansowych.

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY 

3.1.Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ 

·Istniejące linie budżetowe

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

·Proponowane nowe linie budżetowe

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

3.2.Szacunkowy wpływ finansowy wniosku na środki 

3.2.1.Podsumowanie szacunkowego wpływu na środki operacyjne 

–    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych

–    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Dyrekcja Generalna: TAXUD

Rok  2025 45

Rok  2026

Rok  2027

Rok

Rok

Rok

OGÓŁEM

□ Środki operacyjne

Linia budżetowa 46

Środki na zobowiązania

(1a)

0,065

0,065

0,065

0,195

Środki na płatności

(2a)

0,065

0,065

0,065

0,195

Linia budżetowa

Środki na zobowiązania

(1b)

Środki na płatności

(2b)

Środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy 47

Linia budżetowa

(3)

OGÓŁEM środki  dla DG TAXUD

Środki na zobowiązania

=1a+1b+3

0,065

0,065

0,065

0,195

Środki na płatności

=2a+2b +3

0,065

0,065

0,065

0,195

□ OGÓŁEM środki operacyjne

Środki na zobowiązania

(4)

Środki na płatności

(5)

□ OGÓŁEM środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy

(6)

OGÓŁEM środki na DZIAŁ <....> wieloletnich ram finansowych

Środki na zobowiązania

=4+6

Środki na płatności

=5+6

Jeżeli wpływ wniosku/inicjatywy nie ogranicza się do jednego działu operacyjnego, należy powtórzyć powyższą część:

Niniejszą część uzupełnia się przy użyciu „danych budżetowych o charakterze administracyjnym”, które należy najpierw wprowadzić do załącznika do oceny skutków finansowych regulacji (załącznika 5 do decyzji Komisji w sprawie przepisów wewnętrznych dotyczących wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej), przesyłanego do DECIDE w celu konsultacji między służbami.

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.2.2.Przewidywany produkt finansowany ze środków operacyjnych 

Środki na zobowiązania w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.2.3.Podsumowanie szacunkowego wpływu na środki administracyjne 

–    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych

–    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

DZIAŁ 7  wieloletnich ram finansowych
Zasoby ludzkie	1,026	1,026	1,026					3,078
Pozostałe wydatki administracyjne	0,052	0,052	0,052					0,156
Suma cząstkowa DZIAŁU 7  wieloletnich ram finansowych	1,078	1,078	1,078					3,234

Poza DZIAŁEM 7 52   wieloletnich ram finansowych
Zasoby ludzkie
Pozostałe wydatki o charakterze administracyjnym
Suma cząstkowa poza DZIAŁEM 7  wieloletnich ram finansowych

OGÓŁEM

1,078

1,078

1,078

3,234

Potrzeby w zakresie środków na zasoby ludzkie i inne wydatki o charakterze administracyjnym zostaną pokryte z zasobów dyrekcji generalnej już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

3.2.3.1.Szacowane zapotrzebowanie na zasoby ludzkie

–    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich.

–    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej:

Wartości szacunkowe należy wyrazić w ekwiwalentach pełnego czasu pracy

XX oznacza odpowiedni obszar polityki lub odpowiedni tytuł w budżecie.

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich zostaną pokryte z zasobów dyrekcji generalnej już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

Opis zadań do wykonania:

3.2.4.Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi 

Wniosek/inicjatywa:

–    może zostać w pełni sfinansowany(a) przez przegrupowanie środków w ramach odpowiedniego działu wieloletnich ram finansowych (WRF).

–    wymaga zastosowania nieprzydzielonego marginesu środków w ramach odpowiedniego działu WRF lub zastosowania specjalnych instrumentów zdefiniowanych w rozporządzeniu w sprawie WRF.

–    wymaga rewizji WRF.

3.2.5.Udział osób trzecich w finansowaniu 

Wniosek/inicjatywa:

–    nie przewiduje współfinansowania ze strony osób trzecich

–    przewiduje współfinansowanie ze strony osób trzecich szacowane zgodnie z poniższymi szacunkami:

środki w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.3.Szacunkowy wpływ na dochody 

–    Wniosek/inicjatywa nie ma wpływu finansowego na dochody

–    Wniosek/inicjatywa ma wpływ finansowy określony poniżej:

–    wpływ na zasoby własne

–    wpływ na inne dochody

–Wskazać, czy dochody są przypisane do linii budżetowej po stronie wydatków     

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

W przypadku wpływu na dochody przeznaczone na określony cel należy wskazać linie budżetowe po stronie wydatków, które ten wpływ obejmie.

Pozostałe uwagi (np. metoda/wzór użyte do obliczenia wpływu na dochody albo inne informacje).

(1)    Zob. strona internetowa OECD: https://www.oecd.org/ .

(2)    Modelowa konwencja OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku ( https://www.oecd.org/ctp/treaties/model-tax-convention-on-income-and-on-capital-condensed-version-20745419.htm ).

(3)    Wytyczne OECD w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych i administracji podatkowych ( https://www.oecd.org/tax/transfer-pricing/oecd-transfer-pricing-guidelines-for-multinational-enterprises-and-tax-administrations-20769717.htm ).

(4)    Członkami OECD nie są jedynie Malta, Cypr, Bułgaria i Rumunia.

(5)    Pewne duże przedsiębiorstwo zwróciło również uwagę na wzrost liczby sporów podatkowych związanych z wewnątrzunijnymi cenami transferowymi i zniesieniem podatku u źródła.

(6)    Na początku projektu BEPS – w 2013 r. – OECD, przy uwzględnieniu ograniczeń metodologicznych i ograniczeń w zakresie danych, oszacowała, że skala uszczuplenia dochodów z globalnego podatku od osób prawnych w wyniku praktyk BEPS wynosi między 100 a 240 mld USD rocznie (zob. https://www.oecd.org/tax/beps-project-explanatory-statement-9789264263437-en.htm ). Manipulowanie cenami transferowymi uznano za jedną z praktyk BEPS. W szczególności w działaniach 8–10 projektu BEPS skupiono się na udoskonaleniu wytycznych dotyczących zasady ceny rynkowej, aby zagwarantować, że ustalane ceny wynikają z rzeczywistości gospodarczej, a nie papierowej. Sprawozdanie końcowe z działań 8–10 służy więc temu, aby ustalane ceny transferowe odpowiadały wartości faktycznie tworzonej przez grupę przedsiębiorstw wielonarodowych.

(7)    Z oficjalnych statystyk OECD wynika, że pod koniec 2021 r. liczba trwających procedur wzajemnego porozumiewania (MAP) uruchomionych w celu rozwiązania problemu podwójnego opodatkowania w sprawach dotyczących cen transferowych wzrosła o 33 % w porównaniu z 2016 r. (na koniec 2016 r. toczyło się 4 500 postępowań w sprawie MAP, a na koniec 2021 r. – 6 000). Dane statystyczne OECD dotyczące MAP są dostępne pod adresem: https://www.oecd.org/tax/dispute/mutual-agreement-procedure-statistics-2021-inventory-trends.htm#tpcases . Oficjalne statystyki UE dotyczące MAP opartych na konwencji arbitrażowej wskazują na wzrost liczby sporów między państwami członkowskimi dotyczących cen transferowych o 17 % w porównaniu z poprzednim rokiem (na koniec 2019 r. toczyło się 1 889 spraw, a na koniec 2020 r. – 2 213). Dane statystyczne dotyczące MAP w EU są dostępne pod adresem: https://taxation-customs.ec.europa.eu/taxation-1/statistics-apas-and-maps-eu_pl .

(8)    Z badania dotyczącego cen transferowych opublikowanego przez Ernst & Young (i dostępnego pod adresem http://www.ey.com/global/content.nsf/International/2007-2008_Transfer_Pricing_Global_Survey) wynika, że jednym z powodów, dla których przedsiębiorstwa uważają ceny transferowe za główny problem podatkowy, jest fakt, że wiążą się one z podwójnym opodatkowaniem. W badaniu tym (wypowiedzieli się przedstawiciele 850 przedsiębiorstw wielonarodowych w 24 krajach, w tym w 11 państwach członkowskich UE) przedsiębiorstwa zgłosiły, że 42 % przypadków dokonania korekty skutkowało stałym podwójnym opodatkowaniem. Wynika to przede wszystkim z faktu, że przedsiębiorstwa zasadniczo nie kierują swoich spraw do procedur MAP, ponieważ procedury te są dla nich zbyt długotrwałe i kosztowne.

(9)    Zgodnie z badaniem dotyczącym podatku od osób prawnych przeprowadzonym przez Komisję Europejską w 2001 r. (Opodatkowanie na jednolitym rynku, SEC (2001) 582 final) przedsiębiorstwa wielonarodowe średniego rozmiaru wydają około 1–2 mln EUR rocznie na przestrzeganie przepisów dotyczących cen transferowych. Duże przedsiębiorstwa wielonarodowe wydają na ten cel około 4–5,5 mln EUR rocznie.

(10)    Komunikat w sprawie opodatkowania działalności gospodarczej w XXI w., zob.: https://taxation-customs.ec.europa.eu/communication-business-taxation-21st-century_pl .

(11)    Dyrektywa Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiająca przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego ( https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=celex%3A32016L1164 ).

(12)    Dyrektywa Rady (UE) 2017/952 z dnia 29 maja 2017 r. zmieniająca dyrektywę (UE) 2016/1164 w zakresie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych dotyczących państw trzecich (https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX%3A32017L0952).

(13)    Dyrektywa Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylająca dyrektywę 77/799/EWG (https://eur-lex.europa.eu/legal-content/pl/ALL/?uri=CELEX%3A32011L0016).

(14)    Dyrektywa Rady (UE) 2015/2376 z dnia 8 grudnia 2015 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania ( https://eur-lex.europa.eu/legal-content/pl/ALL/?uri=CELEX%3A32015L2376 ).

(15)    Dyrektywa Rady (UE) 2018/822 z dnia 25 maja 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania w odniesieniu do podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych ( https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=celex%3A32018L0822 ).

(16)    APA to umowa, komunikat, inny instrument lub inne działanie o podobnych skutkach, które z wyprzedzeniem określają odpowiedni zestaw kryteriów ustalania ceny transferowej w transakcji transgranicznej między przedsiębiorstwami powiązanymi lub kryteriów przypisania zysków stałemu zakładowi jednego z tych przedsiębiorstw.

(17)    Zob. Wspólne Forum UE ds. Cen Transferowych (JTPF) pod adresem: https://taxation-customs.ec.europa.eu/joint-transfer-pricing-forum_pl .

(18)    Rezolucja Rady i przedstawicieli rządów Państw Członkowskich zebranych w Radzie z dnia 27 czerwca 2006 r. dotycząca kodeksu postępowania w sprawie dokumentacji cen transferowych dla przedsiębiorstw stowarzyszonych w Unii Europejskiej (DCT UE), 2006/C 176/01, https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX%3A42006X0728%2801%29 .

(19)    Konwencja w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych (90/463/EWG).

(20)    Dyrektywa Rady (UE) 2017/1852 z dnia 10 października 2017 r. w sprawie mechanizmów rozstrzygania sporów dotyczących podwójnego opodatkowania w Unii Europejskiej ( https://eur-lex.europa.eu/legal-content/pl/ALL/?uri=CELEX%3A32017L1852 ).

(21)    Zob. stronę internetową ETACA: https://taxation-customs.ec.europa.eu/eu-cooperative-compliance-programme/european-trust-and-cooperation-approach-etaca-pilot-project-mnes_pl .

(22)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/240 z dnia 10 lutego 2021 r. ustanawiające Instrument Wsparcia Technicznego, Dz.U. L 57 z 18.02.2021, s. 1.

(23)    Zob. strona internetowa dotycząca podatków i MŚP: https://single-market-economy.ec.europa.eu/smes/sme-strategy/taxation-and-smes_pl .

(24)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

(25)    Sprawozdanie Wspólnego Forum UE ds. Cen Transferowych w sprawie korekt wyrównawczych (JTPF/009/FINAL/2013/EN): https://taxation-customs.ec.europa.eu/system/files/2016-09/jtpf_009_final_2013_en.pdf .

(26)    Sprawozdanie Wspólnego Forum UE ds. Cen Transferowych w sprawie stosowania technik wyceny ekonomicznej w ustalaniu cen transferowych (JTPF/003/2017/FINAL/EN): https://taxation-customs.ec.europa.eu/system/files/2017-10/2017_10_16_jtpf_003_2017_en_final_en.pdf .

(27)    Sprawozdanie Wspólnego Forum UE ds. Cen Transferowych w sprawie korzystania z porównywalnych transakcji w UE (JTPF/007/2016/FINAL/EN): https://taxation-customs.ec.europa.eu/system/files/2017-04/jtpf0072017encomps.pdf .

(28)    Dz.U. C z , s. .

(29)    Dz.U. C z , s. .

(30)    JTPF/009/FINAL/2013/EN, posiedzenie z 5 listopada 2013 r.: https://taxation-customs.ec.europa.eu/system/files/2016-09/jtpf_009_final_2013_en.pdf .

(31)    JTPF/003/2017/FINAL/EN, posiedzenie z 22 czerwca 2017 r.:  https://taxation-customs.ec.europa.eu/system/files/2017-10/2017_10_16_jtpf_003_2017_en_final_en.pdf .  

(32)    Sprawozdanie Wspólnego Forum UE ds. Cen Transferowych z 2016 r. w sprawie korzystania z porównywalnych transakcji w UE (JTPF/007/2016/FINAL/EN): https://taxation-customs.ec.europa.eu/system/files/2017-04/jtpf0072017encomps.pdf .

(33)    Rezolucja Rady i przedstawicieli rządów Państw Członkowskich zebranych w Radzie z dnia 27 czerwca 2006 r. dotycząca kodeksu postępowania w sprawie dokumentacji cen transferowych dla przedsiębiorstw stowarzyszonych w Unii Europejskiej (DCT UE), 2006/C 176/01, https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX%3A42006X0728%2801%29 .

(34)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1724 z dnia 2 października 2018 r. w sprawie utworzenia jednolitego portalu cyfrowego w celu zapewnienia dostępu do informacji, procedur oraz usług wsparcia i rozwiązywania problemów, a także zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 1).

(35)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.05.2016, s. 1).

(36)    Konwencja 90/463/EWG z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych (Dz.U. L 225 z 20.08.1990, s. 10).

(37)    Dyrektywa Rady (UE) 2017/1852 z dnia 10 października 2017 r. w sprawie mechanizmów rozstrzygania sporów dotyczących podwójnego opodatkowania w Unii Europejskiej (Dz.U. L 265 z 14.10.2017, s. 1).

(38)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.02.2011, s. 13).

(39)    O którym mowa w art. 58 ust. 2 lit. a) lub b) rozporządzenia finansowego.

(40)    Zob. Wspólne Forum UE ds. Cen Transferowych (JTPF) pod adresem: https://taxation-customs.ec.europa.eu/joint-transfer-pricing-forum_pl .

(41)    Szczegóły dotyczące metod wykonania budżetu oraz odniesienia do rozporządzenia finansowego znajdują się na stronie BUDGpedia: https://myintracomm.ec.europa.eu/corp/budget/financial-rules/budget-implementation/Pages/implementation-methods.aspx

(42)    Środki zróżnicowane / środki niezróżnicowane.

(43)    EFTA: Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu.

(44)    Kraje kandydujące oraz w stosownych przypadkach potencjalne kraje kandydujące Bałkanów Zachodnich.

(45)    Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się realizację wniosku/inicjatywy. „N” należy zastąpić oczekiwanym pierwszym rokiem realizacji (np. 2021). Tak samo należy postąpić dla kolejnych lat.

(46)    Zgodnie z oficjalną nomenklaturą budżetową.

(47)    Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie realizacji programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(48)    Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się realizację wniosku/inicjatywy. „N” należy zastąpić oczekiwanym pierwszym rokiem realizacji (np. 2021). Tak samo należy postąpić dla kolejnych lat.

(49)    Produkty odnoszą się do produktów i usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itp.).

(50)    Zgodnie z opisem w pkt 1.4.2. „Cel(e) szczegółowy(e) …”.

(51)    Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się realizację wniosku/inicjatywy. „N” należy zastąpić oczekiwanym pierwszym rokiem realizacji (np. 2021). Tak samo należy postąpić dla kolejnych lat.

(52)    Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie realizacji programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(53)    CA = personel kontraktowy; LA = personel miejscowy; SNE = oddelegowany ekspert krajowy; INT = personel tymczasowy; JPD = młodszy specjalista w delegaturze.

(54)    W ramach podpułapu na personel zewnętrzny ze środków operacyjnych (dawne linie „BA”).

(55)    Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się realizację wniosku/inicjatywy. „N” należy zastąpić oczekiwanym pierwszym rokiem realizacji (np. 2021). Tak samo należy postąpić dla kolejnych lat.

(56)    W przypadku tradycyjnych zasobów własnych (opłaty celne, opłaty wyrównawcze od cukru) należy wskazać kwoty netto, tzn. kwoty brutto po odliczeniu 20 % na poczet kosztów poboru.

KOMISJA EUROPEJSKA

Strasburg, dnia 12.9.2023

COM(2023) 529 final

ZAŁĄCZNIK

do wniosku dotyczącego dyrektywy Rady

w sprawie cen transferowych

EMPTY

ZAŁĄCZNIK

Wytyczne OECD w sprawie cen transferowych