KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 11.7.2023
COM(2023) 427 final
2023/0253(NLE)
Wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej na forum Organizacji Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku, i uchylająca decyzję (UE) 2019/861
UZASADNIENIE
1.Przedmiot wniosku
Niniejszy wniosek dotyczy decyzji określającej stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej na posiedzeniach Organizacji Rybołówstwa Południowo‑Wschodniego Atlantyku (SEAFO) w latach 2024–2028 w związku z przewidywanym przyjęciem środków ochrony i zarządzania.
2.Kontekst wniosku
2.1.Konwencja w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo‑wschodnim Oceanie Atlantyckim
Konwencja w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo‑wschodnim Oceanie Atlantyckim (konwencja SEAFO) ma na celu, poprzez ustanowienie SEAFO, zapewnienie długoterminowej ochrony i zrównoważonego użytkowania zasobów rybnych na obszarze objętym konwencją. Konwencja weszła w życie w dniu 13 kwietnia 2003 r.
UE jest jedną ze stron konwencji SEAFO i zatwierdziła ją na podstawie decyzji Rady 2002/738/WE 1 .
2.2.Komisja Organizacji Rybołówstwa Południowo‑Wschodniego Atlantyku
Komisja Organizacji Rybołówstwa Południowo‑Wschodniego Atlantyku (Komisja SEAFO) jest organem odpowiedzialnym za zarządzanie zasobami rybnymi i ich ochronę na obszarze objętym konwencją SEAFO. Przyjmuje ona środki ochrony i zarządzania służące zapewnieniu długoterminowej ochrony i zrównoważonego użytkowania zasobów rybnych objętych konwencją.
Jako członek Komisji SEAFO UE jest uprawniona do udziału w podejmowaniu przez nią decyzji i głosowaniu w ich sprawie. Komisja SEAFO podejmuje decyzje w drodze konsensusu.
2.3.Decyzje Komisji SEAFO
Komisja SEAFO ma uprawnienia do przyjmowania w odniesieniu do zasobów objętych jej kompetencją środków ochrony i zarządzania, które są wiążące dla umawiających się stron.
Zgodnie z art. 23.1 konwencji SEAFO środki te wchodzą w życie 60 dni po dniu, w którym umawiające się strony zostały o nich powiadomione przez SEAFO, chyba że umawiająca się strona powiadomi Komisję SEAFO o niemożności przyjęcia danego środka. W takim przypadku przedmiotowy środek nie jest wiążący dla danej strony.
3.Stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii
Stanowisko, jakie należy zająć w imieniu UE na corocznych posiedzeniach regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO), ustala się obecnie w dwóch etapach. Decyzja Rady określa wytyczne dotyczące stanowiska UE w perspektywie wieloletniej; podlega ono następnie dostosowaniu na potrzeby każdego corocznego posiedzenia w drodze dokumentów roboczych Komisji, zatwierdzanych przez Radę.
W przypadku SEAFO podejście to wdrożono decyzją Rady (UE) 2019/861 z dnia 14 maja 2019 r., która określa stanowisko UE na forum SEAFO na lata 2019–2023. Decyzja zawiera ogólne zasady, ale uwzględnia również w możliwie największym stopniu specyfikę SEAFO. Na wniosek państw członkowskich decyzja ustanawia dodatkowo standardową procedurę doprecyzowywania stanowiska UE z roku na rok.
W decyzji Rady (UE) 2019/861 uwzględniono zasady nowej wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) ustanowione rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 2 , jak również cele określone w komunikacie Komisji w sprawie zewnętrznego wymiaru wspólnej polityki rybołówstwa 3 . Stanowisko Unii dostosowano w niej ponadto do traktatu lizbońskiego.
W decyzji Rady (UE) 2019/861 przewidziano ocenę i, w stosownych przypadkach, przegląd stanowiska UE przed corocznym posiedzeniem w 2024 r. W związku z tym niniejszy wniosek określa stanowisko Unii na forum SEAFO na lata 2024–2028, zastępując tym samym decyzję Rady (UE) 2019/861.
Niniejszy wniosek uwzględnia, w odniesieniu do rybołówstwa, Europejski Zielony Ład, w szczególności strategię na rzecz bioróżnorodności 4 , strategię w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu 5 i strategię „od pola do stołu” 6 . Uwzględniono w nim również strategię w dziedzinie tworzyw sztucznych 7 oraz plan działania na rzecz eliminacji zanieczyszczeń 8 . Uwzględniono w nim też wspólny komunikat w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami 9 .
4.Podstawa prawna
4.1.Proceduralna podstawa prawna
4.1.1.Zasady
Art. 218 ust. 9 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) przewiduje decyzje ustalające „stanowiska, które mają być zajęte w imieniu UE w ramach organu utworzonego przez umowę, gdy organ ten ma przyjąć akty mające skutki prawne, z wyjątkiem aktów uzupełniających lub zmieniających ramy instytucjonalne umowy”.
Pojęcie „aktów mających skutki prawne” obejmuje akty mające skutki prawne na mocy przepisów prawa międzynarodowego regulujących dany organ oraz instrumenty, które nie mają mocy wiążącej na mocy prawa międzynarodowego, ale „mogą w sposób decydujący wywrzeć wpływ na treść przepisów przyjętych przez prawodawcę Unii” 10 .
4.1.2.Zastosowanie w niniejszej sprawie
Komisja SEAFO jest organem utworzonym na mocy umowy, a mianowicie konwencji SEAFO.
Akty, które Komisja SEAFO ma przyjąć, to akty mające skutki prawne. Akty te będą wiążące na mocy prawa międzynarodowego zgodnie z art. 23 konwencji SEAFO i mogą mieć decydujący wpływ na treść przepisów unijnych, w tym na:
·rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania 11 ;
·rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa 12 ; oraz
·rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2403 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie zrównoważonego zarządzania zewnętrznymi flotami rybackimi 13 .
Planowane akty nie uzupełniają, ani nie zmieniają ram instytucjonalnych konwencji SEAFO.
W związku z tym proceduralną podstawą prawną proponowanej decyzji jest art. 218 ust. 9 TFUE.
4.2.Materialna podstawa prawna
4.2.1.Zasady
Materialna podstawa prawna decyzji na podstawie art. 218 ust. 9 TFUE zależy przede wszystkim od celu i treści planowanego aktu, którego dotyczy stanowisko, jakie należy zająć w imieniu UE. Jeżeli akt ten ma dwojaki cel lub dwa elementy składowe, a jeden z tych celów lub elementów da się określić jako główny, zaś drugi ma jedynie charakter pomocniczy, decyzja przyjęta na mocy art. 218 ust. 9 TFUE musi mieć jedną materialną podstawę prawną, tj. tę podstawę, której wymaga główny lub dominujący cel lub element składowy.
4.2.2.Zastosowanie w niniejszej sprawie
Główny cel i treść planowanego aktu prawnego odnoszą się do rybołówstwa. Podstawę prawną określającą zasady, które stanowisko to ma odzwierciedlać, stanowi rozporządzenie (UE) nr 1380/2013.
Materialną podstawą prawną proponowanej decyzji jest zatem art. 43 ust. 2 TFUE. Decyzja ta zastąpi decyzję Rady (UE) 2019/861, która obejmuje lata 2019–2023.
4.3.Podsumowanie
Podstawą prawną proponowanej decyzji powinien być art. 43 ust. 2 TFUE, w związku z art. 218 ust. 9 TFUE.
2023/0253 (NLE)
Wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej na forum Organizacji Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku, i uchylająca decyzję (UE) 2019/861
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2 w związku z jego art. 218 ust. 9,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)Decyzją Rady 2002/738/WE 14 Unia zawarła Konwencję w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim (konwencję SEAFO), na mocy której utworzono Organizację Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO).
(2)Komisja SEAFO jest odpowiedzialna za przyjmowanie środków mających na celu zapewnienie długoterminowej ochrony i zrównoważonego użytkowania zasobów rybnych na obszarze objętym konwencją SEAFO. Środki te mogą stać się wiążące dla Unii.
(3)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 15 stanowi, że Unia ma zapewnić, by działalność w zakresie połowów i akwakultury była zrównoważona środowiskowo w perspektywie długoterminowej oraz zarządzana w sposób spójny z celami w zakresie osiągania korzyści ekonomicznych, społecznych i w dziedzinie zatrudnienia oraz przyczyniania się do dostępności dostaw żywności. Rozporządzenie stanowi również, że Unia ma stosować podejście ostrożnościowe do zarządzania rybołówstwem i dążyć do zapewnienia, by eksploatacja żywych zasobów morza umożliwiała odbudowę populacji poławianych gatunków i utrzymywanie ich powyżej poziomów pozwalających uzyskać maksymalny podtrzymywalny połów. Rozporządzenie stanowi także, że Unia ma stosować środki zarządzania i ochrony oparte na najlepszych dostępnych opiniach naukowych, wspierać rozwój doradztwa naukowego i wiedzy, stopniowo eliminować odrzuty, propagować metody połowów, które przyczyniają się do bardziej selektywnych połowów, oraz eliminować i ograniczać w miarę możliwości przypadkowe połowy, dążyć do prowadzenia połowów o niskim stopniu oddziaływania na ekosystem morski i zasoby rybne. Ponadto rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 wyraźnie stanowi, że Unia ma kierować się tymi celami i zasadami w ramach zewnętrznych stosunków w zakresie rybołówstwa.
(4)Zgodnie ze strategią na rzecz bioróżnorodności 16 , strategią w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu 17 i strategią „od pola do stołu” 18 ochrona przyrody i odwrócenie degradacji ekosystemów są konieczne. Zagrożenia wynikające ze zmiany klimatu i utraty różnorodności biologicznej nie mogą zagrażać dostępności towarów i usług, które zdrowe ekosystemy morskie zapewniają rybakom, społecznościom nadbrzeżnym i całej ludzkości.
(5)Strategia w dziedzinie tworzyw sztucznych 19 odnosi się do konkretnych środków służących ograniczeniu zanieczyszczenia mórz tworzywami sztucznymi, jak również gubienia lub porzucania narzędzi połowowych na morzu. Celem planu działania na rzecz eliminacji zanieczyszczeń 20 jest ponadto ograniczenie o 50 % ilości odpadów z tworzyw sztucznych w morzu oraz o 30 % ilości mikrodrobin plastiku uwalnianych do środowiska.
(6)Zgodnie ze wspólnym komunikatem w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami 21 ochrona mórz i oceanów oraz ochrona ich różnorodności biologicznej są kluczowymi priorytetami działań zewnętrznych UE. UE jest najważniejszym podmiotem w regionalnych organizacjach ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) i organach ds. rybołówstwa na całym świecie. Na tych forach UE propaguje zrównoważony rozwój zasobów rybnych i przejrzysty proces decyzyjny oparty na rzetelnych opiniach naukowych, rozwija badania naukowe i zwiększa poziom przestrzegania przepisów.
(7)Należy ustalić stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii na posiedzeniach Komisji SEAFO w latach 2024–2028, ponieważ środki ochrony i egzekwowania SEAFO mogą być wiążące dla Unii i mogą w sposób decydujący wywrzeć wpływ na treść prawa Unii, a mianowicie na rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 22 ; rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 23 ; i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2403 24 .
(8)Stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii na posiedzeniach Komisji SEAFO, jest obecnie określone w decyzji Rady (UE) 2019/861 25 . Należy uchylić tę decyzję (UE) i ustanowić nową decyzję na lata 2024–2028.
(9)W związku ze zmianami zachodzącymi w zasobach rybnych w obszarze objętym konwencją SEAFO oraz związaną z tym koniecznością ustalenia stanowiska Unii, które uwzględni te zmiany, w tym nowe informacje naukowe i inne istotne informacje przedstawione przed posiedzeniami SEAFO lub w ich trakcie, należy ustanowić procedury na potrzeby corocznego doprecyzowywania stanowiska Unii na lata 2024–2028. Stanowisko to powinno być zgodne z zasadą lojalnej współpracy między instytucjami Unii zapisaną w art. 13 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej.
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii na posiedzeniach Komisji Organizacji Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO), określono w załączniku I do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Coroczne doprecyzowanie stanowiska Unii, jakie należy zająć na posiedzeniach Komisji SEAFO, odbywa się zgodnie z załącznikiem II.
Artykuł 3
Stanowisko Unii określone w załączniku I podlega ocenie i, w stosownych przypadkach, przeglądowi, których dokonuje Rada na wniosek Komisji, najpóźniej do dnia corocznego posiedzenia Komisji SEAFO w 2029 r.
Artykuł 4
Decyzja (UE) 2019/861 traci moc.
Artykuł 5
Niniejsza decyzja skierowana jest do Komisji.
Sporządzono w Brukseli dnia […] r.
W imieniu Rady
Przewodniczący
KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 11.7.2023
COM(2023) 427 final
ZAŁĄCZNIKI
do
wniosku dotyczącego decyzji Rady
w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej na forum Organizacji Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku, i uchylającej decyzję (UE) 2019/861
ZAŁĄCZNIK I
Stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii na forum Organizacji Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO)
1.ZASADY
W ramach SEAFO Unia Europejska:
a)zapewnia, by środki przyjmowane przez SEAFO były zgodne z prawem międzynarodowym, a w szczególności z postanowieniami Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 r., porozumienia ONZ w sprawie ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących i zarządzania nimi z 1995 r. oraz porozumienia o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu z 1993 r., a także porozumienia Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa z 2009 r. o środkach stosowanych przez państwo portu;
b)propaguje cele porozumienia w ramach Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza dotyczące ochrony i zrównoważonego użytkowania morskiej różnorodności biologicznej na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową oraz cele przyjęte na 15. Konferencji Stron Konwencji o różnorodności biologicznej, w szczególności odnoszące się do zwiększenia ochrony różnorodności biologicznej mórz i ochrony 30 % światowych oceanów w ramach chronionych obszarów morskich;
c)przyczynia się do realizacji celów Europejskiego Zielonego Ładu, w tym wdrażaniu strategii na rzecz adaptacji do zmiany klimatu i różnorodności biologicznej – szczególnie w zakresie ochrony przyrody – a także strategii „Od pola do stołu” oraz kształtowania silniejszej pozycji Europy na świecie;
d)realizuje cele strategii w dziedzinie tworzyw sztucznych oraz planu działania na rzecz eliminacji zanieczyszczeń, w szczególności dotyczących zmniejszenia zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi i zanieczyszczenia morza;
e)działa zgodnie z celami i zasadami Unii realizowanymi w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb), w szczególności poprzez stosowanie zasady ostrożnego zarządzania zasobami oraz dzięki celom dotyczącym maksymalnego podtrzymywalnego połowu gatunków określonym w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, aby wspierać wdrażanie podejścia ekosystemowego do zarządzania rybołówstwem, unikać przypadkowych połowów i w jak największym stopniu je ograniczać, stopniowo eliminować odrzuty, a także aby zminimalizować wpływ działalności połowowej na ekosystemy morskie i ich siedliska, jak również aby poprzez promowanie opłacalnego ekonomicznie i konkurencyjnego unijnego rybołówstwa zapewniać odpowiedni standard życia osobom zależnym od działalności połowowej i uwzględniać interesy konsumentów;
f)działa zgodnie z konkluzjami Rady z dnia 19 marca 2012 r. dotyczącymi komunikatu Komisji w sprawie zewnętrznego wymiaru wspólnej polityki rybołówstwa 1 ;
g)działa zgodnie z celami zawartymi we wspólnym komunikacie dotyczącym unijnego programu międzynarodowego zarządzania oceanami 2 w odniesieniu do ochrony różnorodności biologicznej mórz, a także z konkluzjami Rady dotyczącymi tego wspólnego komunikatu 3 ;
h)pracuje na rzecz odpowiedniego zaangażowania zainteresowanych stron w fazę przygotowywania środków SEAFO i zapewnia zgodność środków przyjmowanych w ramach SEAFO z celami konwencji SEAFO;
i)propaguje stanowiska spójne z najlepszymi praktykami regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) w tym samym obszarze;
j)dąży do spójności i osiągnięcia synergii z unijną polityką w ramach dwustronnych stosunków z państwami trzecimi w dziedzinie rybołówstwa oraz gwarantuje spójność z innymi politykami, zwłaszcza w zakresie stosunków zewnętrznych, środowiska, handlu, rozwoju, badań naukowych i innowacyjności;
k)dąży do stworzenia równych warunków działania dla floty unijnej w obszarze objętym konwencją SEAFO, na podstawie takich samych zasad i norm jak w obowiązującym prawie Unii, oraz do promowania jednolitego stosowania tych zasad i norm;
l)wspiera koordynację między SEAFO a istniejącymi RFMO i regionalnymi konwencjami morskimi oraz współpracę z organizacjami światowymi w ramach ich mandatów, stosownie do przypadku i w razie potrzeby;
m)wspiera mechanizmy współpracy między RFMO niezajmującymi się połowami tuńczyka, które to mechanizmy są podobne do tzw. procesu z Kobe, który dotyczy RFMO zajmujących się połowami tuńczyka.
2.KIERUNKI DZIAŁANIA
W stosownych przypadkach Unia Europejska stara się wspierać podejmowanie przez SEAFO działań takich jak:
a)środki promujące ochronę i pełną odbudowę różnorodności biologicznej, trwałości zasobów stad oraz pełne uwzględnianie kwestii zmiany klimatu w procesie decyzyjnym;
b)środki ochrony i zarządzania w odniesieniu do zasobów rybnych w obszarze objętym konwencją SEAFO na podstawie najlepszej dostępnej wiedzy naukowej, w tym środki dotyczące całkowitych dopuszczalnych połowów i kwot lub regulacji nakładu połowowego w rybołówstwie w przypadku pozyskiwania żywych morskich zasobów biologicznych podlegających regulacjom SEAFO, co pozwoliłoby osiągnąć maksymalny podtrzymywalny połów. W razie konieczności, do tych środków ochrony i zarządzania włącza się środki szczególne dotyczące stad dotkniętych przełowieniem, tak aby nakład połowowy utrzymany był na poziomie zgodnym z dostępnymi uprawnieniami do połowów;
c)środki propagujące gromadzenie danych, badania naukowe i podejmowanie decyzji zarządczych na podstawie naukowych kryteriów, wzmocnienie komitetu ds. zgodności, promowanie kultury przestrzegania przepisów i okresowych niezależnych ocen skuteczności;
d)środki mające na celu zapobieganie nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym (NNN) połowom oraz ich powstrzymywanie i eliminowanie na obszarze objętym konwencją, w tym umieszczenie w wykazie statków NNN i wpisywanie do wykazu statków NNN statków ujętych w wykazach innych RFMO, a także środki propagujące identyfikowalność ryb i produktów rybołówstwa na podstawie dobrowolnych wytycznych w sprawie systemu dokumentowania połowów;
e)środki monitorowania, kontroli i nadzoru w obszarze objętym konwencją w celu zapewnienia skuteczności kontroli i zgodności ze środkami przyjętymi w ramach SEAFO, w tym wzmocnienie kontroli operacji przeładunku na podstawie dobrowolnych wytycznych FAO dotyczących przeładunku;
f)środki mające na celu zminimalizowanie negatywnego wpływu działalności połowowej na różnorodność biologiczną mórz oraz na ekosystemy morskie i ich siedliska, w tym środki ochrony wrażliwych ekosystemów morskich znajdujących się na obszarze objętym konwencją SEAFO i zgodne z tą konwencją oraz z międzynarodowymi wytycznymi FAO dotyczącymi zarządzania dalekomorskimi połowami głębinowymi oraz środki, których celem jest zapobieżenie w jak największym stopniu przypadkowym połowom oraz ich ograniczenie, zwłaszcza w odniesieniu do wrażliwych gatunków morskich, jak również stopniowe wyeliminowanie odrzutów;
g)środki służące zmniejszeniu zanieczyszczenia morza i niedopuszczaniu do wyrzucania tworzyw sztucznych do morza oraz zmniejszeniu wpływu tworzyw sztucznych obecnych w morzu na różnorodność biologiczną mórz i ekosystemy, w tym środki służące ograniczeniu wpływu porzuconych, zagubionych lub w inny sposób wyrzuconych do oceanu narzędzi połowowych oraz mające na celu ułatwienie identyfikacji i odzysku takich narzędzi na podstawie dobrowolnych wytycznych FAO w sprawie oznakowania narzędzi połowowych;
h)środki mające na celu zakaz połowów służących jedynie do pozyskiwania płetw rekinów oraz ustanowienie wymogu wyładunku wszystkich rekinów ze wszystkimi płetwami naturalnie połączonymi z korpusem;
i)zalecenia wspierające wdrażanie Konwencji dotyczącej pracy w sektorze rybołówstwa Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP), w stosownych przypadkach oraz w zakresie dozwolonym w ramach odpowiednich dokumentów statutowych;
j)wspólne strategie z innymi RFMO (w stosownych przypadkach) w szczególności z tymi, które są zaangażowane w zarządzanie rybołówstwem w tym samym regionie;
k)dodatkowe środki techniczne na podstawie opinii organów pomocniczych i grup roboczych SEAFO.
ZAŁĄCZNIK II
Coroczne doprecyzowanie stanowiska Unii, jakie należy zająć na posiedzeniach Organizacji Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku
Przed każdym posiedzeniem Komisji SEAFO, kiedy organ ten ma podjąć decyzje, które mogą stać się wiążące dla Unii, należy podjąć niezbędne kroki, aby stanowisko wyrażone w imieniu Unii uwzględniało najnowsze informacje naukowe i inne istotne informacje przekazane Komisji, zgodnie z zasadami i kierunkami działania określonymi w załączniku I.
W tym celu i na podstawie tych informacji Komisja przekazuje Radzie lub jej organom przygotowawczym – w odpowiednim terminie przed każdym corocznym posiedzeniem Komisji SEAFO – pisemny dokument zawierający szczegółowe określenie stanowiska Unii w celu przedyskutowania i zatwierdzenia szczegółów stanowiska, które ma być przedstawione w imieniu Unii.
Jeżeli podczas posiedzenia Komisji SEAFO, w tym na miejscu, niemożliwe jest osiągnięcie porozumienia, kwestię tę przekazuje się Radzie lub jej organom przygotowawczym, tak aby stanowisko Unii uwzględniało nowe elementy.