UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Wspólna polityka wizowa UE jest kluczowym elementem zapewniającym bezpieczeństwo i prawidłowe funkcjonowanie granic zewnętrznych strefy Schengen. Ułatwia legalny pobyt w państwach strefy Schengen lub tranzyt przez te państwa i przyczyniła się do harmonizacji praktyk państw członkowskich w zakresie wydawania wiz. Aby utrzymać wysoki poziom bezpieczeństwa wewnętrznego, zagwarantować swobodny przepływ osób w strefie Schengen oraz ułatwić obywatelom państw trzecich legalne podróżowanie do UE, a jednocześnie ograniczyć migrację nieuregulowaną, państwa członkowskie pracują obecnie nad poprawą zarządzania wspólnymi granicami zewnętrznymi.

Od czasu wejścia w życie kodeksu wizowego w 2010 r. 1 oraz uruchomienia wizowego systemu informacyjnego (VIS) w 2011 r. 2 znacznie zmieniło się otoczenie, w którym funkcjonuje polityka wizowa. Z jednej strony w ostatnich latach nasiliły się wyzwania związane z migracją i bezpieczeństwem, a z drugiej strony znaczący rozwój technologiczny stwarza nowe możliwości usprawnienia procesu ubiegania się o wizę Schengen zarówno dla podróżnych, jak i dla konsulatów.

Choć proces rozpatrywania wniosków wizowych odbywa się już częściowo cyfrowo, za pośrednictwem systemu VIS, w którym rejestruje się wnioski i decyzje, dwa ważne etapy tego procesu nadal są realizowane w formie papierowej: proces składania wniosków wizowych oraz naklejka wizowa. Te dwa etapy stanowią obciążenie dla wszystkich zainteresowanych stron: od centralnych krajowych organów publicznych, tj. ministerstw spraw wewnętrznych i zagranicznych, po konsulaty i osoby ubiegające się o wizę. Państwa członkowskie mają tego świadomość, dlatego niektóre z nich przeprowadziły częściową cyfryzację procesu składania wniosków, tak aby był on bardziej skuteczny i przyjazny dla użytkownika.

Na szczeblu unijnym w 2017 r. estońska prezydencja Rady Unii Europejskiej rozpoczęła w działającej przy Radzie Grupie Roboczej ds. Wiz 3 dyskusję na temat możliwości usprawnienia obecnego procesu wizowego za pomocą internetowego wniosku wizowego 4 i wizy cyfrowej 5 . Ten impuls polityczny, wraz z obecnymi i przyszłymi zmianami legislacyjnymi, tj. zmienionym kodeksem wizowym 6 , zmienionymi przepisami dotyczącymi systemu VIS 7 , przepisami dotyczącymi systemu wjazdu/wyjazdu (EES) 8 oraz europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) 9 , skłonił Komisję do wydania 14 marca 2018 r. komunikatu w sprawie dostosowania wspólnej polityki wizowej do nowych wyzwań oraz do rozpoczęcia procesu refleksji nad przejściem na wizy cyfrowe 10 .

W komunikacie Komisji z marca 2018 r. dotyczącym polityki wizowej przedstawiono pomysł wprowadzenia „elektronicznych wiz”. Zgodnie z zapowiedzią w tym komunikacie w 2019 r. przeprowadzono studium wykonalności dotyczące cyfryzacji procedur wizowych, a jego wyniki wykorzystano w kontekście oceny skutków towarzyszącej niniejszemu wnioskowi. Ponadto w latach 2020–2021 Agencja Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA), w ścisłej współpracy z Komisją i państwami członkowskimi, zrealizowała projekt polegający na opracowaniu prototypu platformy unijnej. Wnioski wyciągnięte przy okazji tworzenia tego prototypu zostaną wykorzystane przy opracowywaniu przyszłej unijnej platformy do składania wniosków.

Podczas przeglądu Unijnego kodeksu wizowego w 2019 r. Parlament Europejski i Rada wyraźnie stwierdzili, że celem jest wypracowanie wspólnego rozwiązania umożliwiającego w przyszłości składanie wniosków o wydanie wizy Schengen przez internet, a tym samym pełne wykorzystanie najnowszych osiągnięć prawnych i technologicznych 11 . W obliczu pandemii COVID-19, która doprowadziła do spowolnienia operacji wizowych Schengen na całym świecie, częściowo ze względu na trudności z przyjmowaniem osób ubiegających się o wizę w konsulatach i ośrodkach przyjmowania wniosków wizowych, państwa członkowskie wezwały Komisję do przyspieszenia prac nad cyfryzacją procedur wizowych. W zaproponowanym przez Komisję 23 września 2020 r. nowym pakcie o migracji i azylu 12 wyznaczono cel, jakim jest pełna cyfryzacja procedury wizowej do 2025 r., a także wprowadzenie wizy cyfrowej i możliwość składania wniosków wizowych przez internet.

Aby przekroczyć granice zewnętrzne UE, do posiadania ważnej wizy zobowiązani są obecnie obywatele 102 państw trzecich 13 . Wizy są wydawane przez państwa członkowskie za pośrednictwem sieci konsulatów w państwach trzecich 14 . Zgodnie z prognozami wykorzystanymi w ocenie skutków towarzyszącej niniejszemu wnioskowi 15 oczekuje się, że liczba wiz krótkoterminowych nieznacznie wzrośnie do 2025 r., a następnie ustabilizuje się.

Zmieniony kodeks wizowy 16 umożliwił cyfrowe składanie i rozpatrywanie wniosków wizowych dzięki wprowadzeniu możliwości podpisywania elektronicznie formularzy wniosków przez osoby ubiegające się o wizę. Większość państw członkowskich dokonała jednak cyfryzacji jedynie części procesu ubiegania się o wizy krótkoterminowe i nadal w dużym stopniu stosuje procedury oparte na dokumentacji papierowej. W rezultacie stopień cyfryzacji oraz proces składania wniosków wizowych różnią się w poszczególnych państwach członkowskich.

Obecne rozdrobnienie pod względem krajowych praktyk w zakresie zarządzania procesem składania wniosków ma negatywny wpływ na funkcjonowanie stosowanej polityki wizowej UE oraz postrzeganie Unii Europejskiej jako jednej jednostki geograficznej, a także sprawia, że proces składania wniosków wizowych jest uciążliwy dla osób ubiegających się o wizę.

Co więcej, ponieważ obecne przepisy na szczeblu unijnym dotyczące wiz krótkoterminowych nie nakładają na państwa członkowskie żadnego obowiązku cyfryzacji, obecne procedury oparte na dokumentacji papierowej generują dla państw członkowskich wysokie koszty zarządzania związane z rozpatrywaniem wniosków w formie papierowej.

Ponadto fizyczna naklejka wizowa jest łatwym celem fałszerzy i oszustów (np. może być fałszowana i podrabiana) i może zostać skradziona, co stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa. Naklejkę wizową wprowadzono w 1995 r. i od tego czasu regularnie aktualizuje się ją w celu poprawy jej zabezpieczeń. Najnowszą innowacją jest wprowadzenie na naklejce wizowej podpisanego dwuwymiarowego kodu kreskowego 17 ; zmiana ta wejdzie w życie 1 maja 2022 r. 18 Mimo to naklejka wizowa prawdopodobnie wciąż będzie podatna na podrobienie lub fałszowanie.

Kolejnym zagrożeniem zidentyfikowanym w związku z obecną sytuacją jest ryzyko wystąpienia zjawiska polegającego na wykorzystywaniu mniej rygorystycznych procedur wizowych przez osoby ubiegające się o wizę. Niejednorodność w sposobie składania wniosku może stanowić zachętę dla osób ubiegających się o wizę do podjęcia decyzji o złożeniu wniosku w tym państwie członkowskim, w którym procedura składania wniosków została w większym stopniu poddana cyfryzacji, a więc jest inna niż w państwie członkowskim, które w przeciwnym razie byłoby właściwe do rozpatrzenia danego wniosku wizowego.

Ponadto państwa trzecie, które bezpośrednio konkurują z UE w zakresie przyciągania odwiedzających z państw trzecich, takie jak Australia i Nowa Zelandia, wprowadziły już w pełni cyfrowe procesy dla wszystkich cudzoziemców podlegających obowiązkowi wizowemu. Inne państwa (np. Zjednoczone Królestwo, USA, Kanada, [Rosja,] Indie) przeprowadziły cyfryzację tego procesu, aby umożliwić obywatelom niektórych kluczowych państw trzecich objętych obowiązkiem wizowym szybkie i łatwe uzyskanie elektronicznego zezwolenia na wjazd zamiast wizy do określonych celów podróży. Procedury te są w znacznym stopniu porównywalne do europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS). W porównaniu z nimi procedura ubiegania się o wizę do celów wizyty w UE jest dość złożona i uciążliwa 19 . W obliczu globalnej tendencji w zakresie cyfryzacji oraz oczekiwań podróżnych dotyczących coraz szybszych, bardziej nowoczesnych i prostszych procedur UE może pozostać w tyle, narażona na niekorzystne skutki gospodarcze, zwłaszcza dla przemysłu unijnego, ponieważ podróże międzynarodowe pozytywnie wpływają na PKB UE, w szczególności w branży turystycznej.

W rezultacie koszty braku działania na szczeblu UE mogą z czasem wzrosnąć. Bez cyfryzacji państwa członkowskie nadal musiałyby mierzyć się z poważnymi obciążeniami administracyjnymi związanymi z zarządzaniem procesami wizowymi, osoby ubiegające się o wizę nadal podlegałyby kosztownym i czasochłonnym procedurom, a kwestia ryzyka związanego z bezpieczeństwem naklejki wizowej pozostałaby nierozwiązana.

W odniesieniu do organów państw członkowskich zajmujących się wnioskami wizowymi i wydawaniem wiz stwierdzono następujące główne problemy:

·długotrwały proces i kumulujące się koszty zarządzania dokumentami w formie papierowej, ich przetwarzania i archiwizowania (a ostatecznie także niszczenia) dla konsulatów. Zależność państw członkowskich od usługodawców zewnętrznych w zakresie wypełniania ich obowiązków związanych z zarządzaniem wizami w kontekście wzrostu liczby wniosków wizowych oraz spoczywający na obywatelach państwa trzeciego obowiązek odwiedzenia konsulatu lub ośrodka przyjmowania wniosków wizowych za każdym razem, gdy muszą złożyć wniosek. Średnio 90 % wniosków o wizę krótkoterminową składa się za pośrednictwem usługodawców zewnętrznych. Wiąże się to również z zawieraniem umów na dużą skalę i kosztami monitorowania oraz dodatkowymi kosztami dla osób ubiegających się o wizę.

·Proces oparty na dokumentacji papierowej nie jest odporny na zagrożenia ani na ryzyko. Pandemia COVID-19 miała istotny wpływ na procedurę wizową, ponieważ systematycznie wymaga fizycznej obecności osoby ubiegającej się o wizę w konsulacie lub w siedzibie usługodawcy zewnętrznego na kluczowych etapach procedury ubiegania się o wizę Schengen.

·Fizyczna naklejka wizowa jest łatwym celem fałszerzy i oszustów (np. może być fałszowana i podrabiana) i musi być transportowana i bezpiecznie przechowywana 20 .

·Zwiększone ryzyko wystąpienia zjawiska polegającego na wykorzystywaniu mniej rygorystycznych procedur wizowych przez osoby ubiegające się o wizę. Osoby ubiegające się o wizę mogą być skłonne do składania wniosków o wizę do państwa członkowskiego, które oferuje sprawny proces ubiegania się o wizę, a nie do państwa członkowskiego, które faktycznie chcą odwiedzić.

Obecna procedura jest także skomplikowana i uciążliwa dla osób ubiegających się o wizę.

·Osoby ubiegające się o wizę muszą za każdym razem udawać się do najbliższego konsulatu lub ośrodka przyjmowania wniosków wizowych i zostawiać tam dokument podróży, co utrudnia ich identyfikację i podróże w trakcie procesu składania wniosku.

·Osoby często podróżujące muszą powtarzać tę samą długotrwałą procedurę w przypadku każdego wniosku, która to procedura może się różnić w zależności od państwa członkowskiego będącego celem podróży.

·Osoby ubiegające się o wizę ponoszą ponadto dodatkowe opłaty, gdy składają wniosek za pośrednictwem usługodawcy zewnętrznego.

Główne przyczyny tych problemów to: prawne wymogi wydawania przez państwa członkowskie papierowej naklejki wizowej, stosowanie przez państwa członkowskie praktyk obejmujących osobisty kontakt i dokumenty w formie papierowej oraz niejednolity poziom cyfryzacji i rozdrobnienie pod względem procedur wizowych w różnych państwach członkowskich.

W związku z tym cyfryzacja procedur wizowych umożliwia usprawnienie procesu składania wniosków wizowych, zmniejszenie kosztów i obciążeń dla zainteresowanych stron, a jednocześnie poprawę bezpieczeństwa strefy Schengen. Ponadto cyfryzacja procesu wizowego jest zgodna z niedawnymi zmianami legislacyjnymi 21 dotyczącymi środowiska informatycznego w zakresie zarządzania granicami i jako taka przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa strefy Schengen.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

Cyfryzacja procedury składania wniosków wizowych i wdrożenie wizy cyfrowej są spójne z kilkoma ważnymi zmianami w dziedzinie polityki wizowej i granicznej:

·zmianą kodeksu wizowego w 2020 r., która ułatwiła osobom regularnie podróżującym ubieganie się o wizy o dłuższym okresie ważności i umożliwiła składanie elektronicznych wniosków wizowych (stosowanych przez kilka państw członkowskich) i podpisu elektronicznego (dotychczas niestosowanego przez państwa członkowskie);

·niedawno zmienionym rozporządzeniem w sprawie wizowego systemu informacyjnego (VIS) 22 ;

·europejskim systemem informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) 23 , który jest częścią inicjatywy na rzecz inteligentnych granic i ram interoperacyjności oraz wprowadza internetowe zezwolenie na wjazd dla obywateli państw trzecich, którzy nie potrzebują wizy. To zezwolenie na wjazd różni się od procedury wizowej, która wymaga przedłożenia danych biometrycznych i fizycznej obecności osób ubiegających się o wizę, aby ograniczyć wyższe ryzyko migracyjne i ryzyko dla bezpieczeństwa związane z państwami trzecimi objętymi obowiązkiem wizowym;

·systemem wjazdu/wyjazdu (EES), który będzie operacyjny w 2022 r. i będzie wymagał od każdego podróżnego odwiedzającego strefę Schengen w celu pobytu krótkoterminowego zarejestrowania wjazdu i wyjazdu na przejściach granicznych na granicach zewnętrznych, co umożliwi wykrycie osób przekraczających okres dozwolonego pobytu 24 ;

·niniejszy wniosek nie narusza przepisów dyrektywy 2004/38/WE 25 . Wniosek ten nie zmienia w żaden sposób dyrektywy 2004/38/WE;

·niniejszy wniosek nie narusza przepisów części drugiej umowy o wystąpieniu 26 .

•Spójność z innymi politykami Unii

Inicjatywa dotycząca cyfryzacji wiz została uwzględniona w programie prac Komisji na 2021 r. 27 , a także odniesiono się do niej w nowym pakcie o migracji i azylu, jak wspomniano powyżej. W komunikacie Komisji „Strategia na rzecz w pełni funkcjonującej i odpornej strefy Schengen” 28 wskazano inicjatywę jako jedno z kluczowych działań zapowiadanych przez Komisję mających na celu poprawę zarządzania granicami zewnętrznymi.

Inicjatywa ta jest również zgodna z ogólnym podejściem UE polegającym na zachęcaniu do modernizacji i cyfryzacji usług publicznych oraz z komunikatem Komisji 29 „Cyfrowy kompas na 2030 r.: europejska droga w cyfrowej dekadzie”.

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

Podstawę prawną inicjatywy ustawodawczej stanowi art. 77 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). W art. 77 ust. 2 lit. a) TFUE nadaje się Unii uprawnienie do przyjmowania środków dotyczących „wspólnej polityki w zakresie wiz i innych dokumentów uprawniających do krótkiego pobytu”. W art. 77 ust. 2 lit. b) TFUE nadaje się Unii uprawnienie do przyjmowania środków dotyczących „kontroli, którym podlegają osoby przekraczające granice zewnętrzne”. W art. 79 ust. 2 lit. a) nadaje się Unii uprawnienie do przyjmowania środków określających „warunki wjazdu i pobytu, jak również normy dotyczące procedur wydawania przez państwa członkowskie długoterminowych wiz i dokumentów pobytowych”. Ponieważ przedmiotowy instrument prawny ma na celu cyfryzację zarówno wiz krótkoterminowych, jak i długoterminowych (w przypadku tych ostatnich – tylko format wizy cyfrowej), potrzebna jest wspólna podstawa prawna obejmująca art. 77 ust. 2 i art. 79 ust. 2 TFUE.

•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Obecne rozbieżności między procesami składania wniosków wizowych w państwach członkowskich oraz różny stopień cyfryzacji pokazują, że państwa członkowskie nie mogą samodzielnie osiągnąć celu polegającego na zwiększeniu bezpieczeństwa procedur wizowych i dostosowaniu ich do ery cyfrowej. Dalsze usprawnianie tych wspólnych procedur wymaga działań na szczeblu UE, ponieważ większość określonych problemów ma związek z prawem Unii. Jest mało prawdopodobne, by wskazane powyżej problemy zniknęły w najbliższej przyszłości, a są one bezpośrednio związane z istniejącymi przepisami prawa Unii.

Niniejsze rozporządzenie ma na celu usprawnienie i harmonizację procedur w kontekście wspólnej polityki wizowej. Ponadto inicjatywa ta ma na celu ujednolicenie wymogów dotyczących podróży, wjazdu i odpraw granicznych w strefie Schengen dzięki cyfryzacji i ramom interoperacyjności na granicach. Zatem zmiany odpowiednich części dorobku Schengen (przede wszystkim kodeksu wizowego i rozporządzenia w sprawie VIS oraz innych powiązanych aktów ustawodawczych 30 ) są możliwe wyłącznie na poziomie Unii.

Ze względu na skalę, skutki i oddziaływanie przewidywanych działań te cele można skutecznie i systematycznie osiągnąć tylko na szczeblu UE.

•Proporcjonalność

Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu UE konieczne jest dostosowanie charakteru i intensywności danego działania do zidentyfikowanego problemu. Wszystkie kwestie poruszone w tej inicjatywie ustawodawczej wymagają, w taki czy inny sposób, podjęcia działań ustawodawczych na szczeblu UE, które umożliwią państwom członkowskim skuteczne zajęcie się tymi kwestiami.

We wniosku przewidziano obowiązkowe zastąpienie papierowej naklejki wizowej wizą cyfrową i obowiązkową unijną platformę do składania wniosków wizowych, w której po uruchomieniu systemu będą musiały uczestniczyć wszystkie państwa członkowskie stosujące w pełni dorobek Schengen 31 oraz państwa stowarzyszone w ramach Schengen 32 . Państwa członkowskie będą miały możliwość skorzystania z nieobowiązkowego okresu przejściowego.

Wniosek przyczynia się do usunięcia podstawowych przyczyn obecnych problemów. Pozwoliłby na zlikwidowanie rozdrobnionego procesu składania wniosków wizowych wymagającego dokumentów w formie papierowej, jak i zharmonizowanie obecnych zróżnicowanych poziomów cyfryzacji, przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego stopnia bezpieczeństwa.

Nie wykraczałoby to poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów opisanych w poprzednich częściach.

•Wybór instrumentu

Cele niniejszego wniosku można osiągnąć za pomocą aktu ustawodawczego, który zmieni istniejące procedury wizowe. Konieczne jest zatem rozporządzenie zmieniające rozporządzenie (WE) nr 767/2008, rozporządzenie (WE) nr 810/2009 oraz wynikające z tego zmiany innych rozporządzeń.

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Wszystkie zainteresowane strony wyraziły szerokie poparcie dla tej inicjatywy, podkreślając oczekiwane korzyści i udogodnienia wynikające z nowoczesnego, przyjaznego dla użytkowników rozwiązania cyfrowego, które ma ułatwić procedury administracyjne.

W trakcie konsultacji wszystkie państwa członkowskie wyraziły poparcie dla wprowadzenia wizy cyfrowej. Państwa członkowskie popierają również rozszerzenie tej cyfryzacji na wizy długoterminowe. Jeżeli chodzi o unijną internetową platformę do składania wniosków, szereg państw członkowskich opowiedziało się za korzystaniem z unijnej platformy do składania wniosków na zasadzie dobrowolności (wariant 3, opisany poniżej), natomiast inne poparły obowiązkowe korzystanie z platformy z zachowaniem okresu przejściowego (wariant 4, opisany poniżej).

Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz krajowe organy ochrony danych podkreśliły potrzebę przestrzegania zasad ochrony danych – zasady celowości i zasady minimalizacji danych – podczas gromadzenia danych osobowych, znaczenie jasnego określenia, które organy mają dostęp do jakich danych, oraz potrzebę zapewnienia osobom z niepełnosprawnościami dostępu do cyfrowego procesu składania wniosków.

Co się tyczy poszczególnych wariantów strategicznych, krajowe organy ochrony danych opowiedziały się za opracowaniem i stworzeniem unijnej platformy do składania wniosków wizowych, na zasadzie dobrowolności lub obowiązku (odpowiednio warianty 3 i 4, opisane poniżej).

Komisja przeprowadziła także konsultacje ze wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi stronami, w tym z Agencją Praw Podstawowych Unii Europejskiej, Europolem, Europejskim Inspektorem Ochrony Danych (EIOD) oraz krajowymi organami ochrony danych, w sprawie całkowicie cyfrowej procedury składania wniosków wizowych, która zwolniłaby podróżnych z obowiązku odwiedzania konsulatów lub usługodawców zewnętrznych w celu złożenia swoich danych biometrycznych (zob. wariant 5 poniżej). Wariant ten spotkał się ze sprzeciwem większości zainteresowanych stron, w szczególności ze względu na zdalne gromadzenie danych biometrycznych. Ogólnie rzecz biorąc, EIOD wyjaśnił, że im wyższy stopień cyfryzacji wspomnianych wariantów, tym większe ryzyko dla ochrony danych. Komisja wzięła pod uwagę informacje zwrotne od agencji UE i organów krajowych, w tym obawy związane z gromadzeniem danych biometrycznych przez internet w ramach wariantu 5.

Frontex podaje, że wprowadzenie wizy cyfrowej byłoby pożądane, ponieważ jeszcze bardziej utrudniłoby fałszowanie naklejek wizowych (koniec z wizą w postaci fizycznej). Ponadto zniknęłyby wysokie koszty operacyjne związane z naklejkami wizowymi.

Przedstawiciele branży podróży i turystyki jednogłośnie poparli wariant 4. Podkreślili, że ułatwiłoby to procedurę składania wniosków przez osoby ubiegające się o wizę, a także miałoby pozytywny wpływ na podróże do UE oraz zwiększoną atrakcyjność UE jako celu podróży. Uwypuklili oni potrzebę możliwości sprawnego podróżowania w UE, odpowiadającego warunkom oferowanym w takich krajach jak Australia, w szczególności dla podróżnych z krajów azjatyckich objętych obowiązkiem wizowym. Choć wykazali również zainteresowanie wariantem 5, uznali, że może on stwarzać problemy w zakresie bezpieczeństwa. Organizacje przedsiębiorców, które wzięły udział w konsultacjach, podkreśliły także potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa danych oraz wprowadzenia okresu przejściowego, aby zapewnić płynne przejście z rozwiązań papierowych na cyfrowe, a także potrzebę wprowadzenia rozwiązań awaryjnych w przypadku problemów technicznych.

Wyniki konsultacji publicznych przeprowadzonych od marca do czerwca 2021 r. również wskazują na bardzo duże poparcie dla procesu cyfryzacji, zarówno jeżeli chodzi o wizę cyfrową, jak i możliwość składania wniosków przez internet (515 odpowiedzi). Podobnie wprowadzenie internetowej platformy do składania wniosków, jak i wizy cyfrowej postrzega się jako bardzo pozytywne zmiany, które ułatwiłyby procedurę ubiegania się o wizę krótkoterminową i podróżowanie do UE posiadaczom wizy.

•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

Komisja zleciła zewnętrznemu konsultantowi przeprowadzenie studium wykonalności i skutków wariantów cyfryzacji procesu rozpatrywania wniosków wizowych. Sprawozdanie opublikowano we wrześniu 2019 r. i jest dostępne w internecie 33 .

Ponadto zewnętrzny wykonawca pomógł Komisji w przeprowadzeniu badania obejmującego szczegółową ocenę kosztów i korzyści poszczególnych wariantów strategicznych, która stanowiła wsparcie w kontekście prac nad sprawozdaniem z oceny skutków. Zaproszenie do przeprowadzenia badania ogłoszono w grudniu 2020 r., po czym oceniono dwie merytoryczne oferty, a pod koniec stycznia 2021 r. podjęto decyzję o przyznaniu zlecenia Deloitte.

•Ocena skutków

Zgodnie z polityką lepszego stanowienia prawa Komisja przeprowadziła ocenę skutków 34 . W ocenie skutków oceniono pięć wariantów strategicznych, różniących się poziomem interwencji UE w obecny proces wizowy:

Wariant 1, uważany za scenariusz odniesienia: w ramach scenariusza odniesienia przewidziano brak działań ustawodawczych na szczeblu UE. Państwa członkowskie nadal opracowywałyby (lub nie) swoje narzędzia krajowe. Komisja wydawałaby niewiążące zalecenia dla państw członkowskich i wspierałaby je instrumentami „miękkiego prawa”.

W wariancie 2 przewidziano pewne minimalne zmiany legislacyjne na poziomie europejskim, mające na celu usunięcie przeszkód prawnych, które ograniczają możliwości państw członkowskich w zakresie dalszej cyfryzacji procesu składania wniosków wizowych. Papierową naklejkę wizową zastąpiłaby obowiązkowa wiza cyfrowa, a w celu sprawdzania jej ważności wprowadzono by usługę internetową.

W wariancie 3 przewidziano opracowanie i stworzenie unijnej platformy do składania wniosków wizowych, aczkolwiek tylko na zasadzie opcjonalnej („opt-in”). Państwa członkowskie mogłyby zdecydować się na uczestnictwo w unijnej platformie do składania wniosków wizowych na zasadzie dobrowolności lub rozwijanie, czy też dalsze korzystanie z własnych krajowych platform, a nawet nieopracowywanie żadnego rozwiązania umożliwiającego składanie wniosków drogą cyfrową. Posiadacze wizy mogliby sprawdzać ważność swojej wizy cyfrowej za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków wizowych w zależności od państwa członkowskiego, które wydało daną wizę.

Wariant 4, podobnie jak wariant 3, również obejmuje opracowanie unijnej platformy do składania wniosków wizowych. Podczas gdy w wariancie 3 uczestnictwo państw członkowskich w unijnej platformie do składania wniosków wizowych byłoby dobrowolne, w wariancie 4 po okresie przejściowym unijna platforma stałaby się obowiązkowa dla każdego państwa członkowskiego. Posiadacze wizy mogliby sprawdzać ważność swojej wizy cyfrowej za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków wizowych.

W wariancie 5 przewidziano pełną cyfryzację unijnej procedury ubiegania się o wizę na zasadzie obowiązku i bez okresu przejściowego. W odróżnieniu od wszystkich pozostałych wariantów osoba ubiegająca się o wizę mogłaby zarejestrować swoje dane biometryczne za pośrednictwem wniosku w formie cyfrowej, co wyeliminowałoby konieczność osobistej wizyty w konsulacie lub ośrodku przyjmowania wniosków wizowych, która nadal istniałaby w przypadku wszystkich pozostałych wariantów.

Na podstawie ustaleń przedstawionych w sprawozdaniu z oceny skutków wariant 4 uznaje się za preferowany wariant, ponieważ w najlepszy sposób pozwoliłby on osiągnąć wszystkie cele inicjatywy. Wariant 4 pozwoliłby na uproszczenie i ujednolicenie procesu składania wniosków wizowych, prowadząc do zmniejszenia obciążenia administracyjnego państw członkowskich (szacowanego na 510,9 mln EUR w latach 2025–2029) i osób ubiegających się o wizę, a także przyczyniłby się do zwiększenia bezpieczeństwa procesu składania wniosków dotyczących wiz Schengen. Byłby to również dobry wariant w odniesieniu do innych kryteriów, takich jak ochrona danych i prawa podstawowe.

W wariancie 4 zakłada się opracowanie obowiązkowej unijnej cyfrowej platformy do składania wniosków wizowych dotyczących wiz krótkoterminowych oraz wprowadzenie obowiązku korzystania z wizy cyfrowej. Przewiduje się okres przejściowy, aby umożliwić państwom członkowskim, które korzystają z własnych krajowych platform do składania wniosków wizowych lub je opracowują, stopniowe wycofanie rozwiązań krajowych i przystąpienie do unijnej platformy do składania wniosków wizowych, co pozwoli zminimalizować ewentualne utopione koszty inwestycji. W okresie przejściowym państwa członkowskie zaczęłyby stopniowo korzystać z unijnego wniosku wizowego.

Ponadto w ramach unijnej platformy do składania wniosków wizowych wykorzystano by zdecentralizowane przechowywanie wniosków w systemach krajowych państw członkowskich. W związku z tym wszystkie państwa członkowskie, które już częściowo przeprowadziły cyfryzację swojego systemu składania wniosków (np. formularz elektroniczny), powinny być w stanie ponownie wykorzystać interfejs używany do przekazywania danych w formie elektronicznej do krajowego systemu wydawania wiz używanego do rozpatrywania wniosków. Także państwa członkowskie, które wprowadziły rozwiązanie polegające na cyfryzacji całego wniosku, mogą zachować swoje dotychczasowe rozwiązania w zakresie przechowywania danych w formie cyfrowej. Oprócz niższego ryzyka związanego z bezpieczeństwem lub ochroną danych zdecentralizowane przechowywanie danych pozwoliłoby zmniejszyć koszty utopione w przypadku państw członkowskich, które już zainwestowały w cyfryzację i stworzyły odpowiednie możliwości przechowywania danych.

W ramach tego wariantu obywatele państw trzecich mogą ubiegać się o wizę krótkoterminową przez internet, za pośrednictwem platformy do składania wniosków. Osoby ubiegające się o wizę po raz pierwszy, osoby ponownie ubiegające się o wizę co pięć lat 35 , osoby podróżujące z dziećmi (w celu ochrony interesu dziecka) oraz osoby, które będą podróżować na podstawie innego dokumentu podróży niż ten, który wykorzystano na potrzeby poprzednich wniosków wizowych, nadal będą jednak musiały stawić się w konsulacie lub ośrodku przyjmowania wniosków wizowych w celu pobrania danych biometrycznych oraz w celach identyfikacyjnych lub w razie potrzeby dostarczenia dodatkowych informacji.

Z punktu widzenia bezpieczeństwa strefy Schengen cyfrowy proces składania wniosków wizowych, realizowany za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków wizowych i obejmujący wizę cyfrową, zwiększyłby bezpieczeństwo całego procesu, przyczyniłby się do bezpieczeństwa granic zewnętrznych strefy Schengen i zwiększyłby zaufanie między państwami członkowskimi. Pozwoliłoby to również na częściowo zautomatyzowane określanie państwa członkowskiego właściwego do rozpatrzenia wniosku wizowego na podstawie kryteriów kodeksu wizowego, co znacznie zmniejszyłoby ryzyko zjawiska polegającego na wykorzystywaniu mniej rygorystycznych procedur wizowych.

W porównaniu z naklejką wizową wiza cyfrowa znacznie zmniejszyłaby ryzyko związane z bezpieczeństwem. Byłoby tak również w przypadku scenariusza awaryjnego, tzn. w sytuacji, gdy kontrole w wizowym systemie informacyjnym i innych systemach informacyjnych UE nie byłyby technicznie możliwe. Nie byłoby możliwości kradzieży niewypełnionych naklejek wizowych, co obecnie może mieć miejsce w konsulatach państw członkowskich 36 . Wariant 4 umożliwi harmonizację formatów i jakości danych dokumentów uzupełniających przesyłanych na unijną platformę do składania wniosków, co zapewni dodatkowe zabezpieczenia w zakresie wykrywania sfałszowanych dokumentów.

•Sprawność regulacyjna i uproszczenie

Zgodnie z programem sprawności i wydajności regulacyjnej (REFIT) Komisji wszystkie inicjatywy mające na celu zmianę istniejących przepisów UE powinny przyczyniać się do uproszczenia i skuteczniejszego osiągnięcia określonych celów polityki (tzn. przez ograniczenie niepotrzebnych kosztów regulacyjnych). Inicjatywy tej nie objęto wprawdzie REFIT, ale – jak wykazała ocena skutków – pozwoli ona znacznie obniżyć ogólne koszty administracyjne ponoszone przez państwa członkowskie w związku z zarządzaniem wnioskami wizowymi.

•Prawa podstawowe

W tej inicjatywie ustawodawczej położono szczególny nacisk na potrzebę zapewnienia pełnego przestrzegania praw podstawowych zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

Osoby o ograniczonej możliwości poruszania się ubiegające się wizę odnosiłyby coraz większe korzyści z rzadszej konieczności odwiedzania konsulatu lub ośrodka przyjmowania wniosków wizowych. Z drugiej strony osoby ubiegające się o wizę należące do niektórych kategorii nadal będą mogły składać wnioski w konsulacie lub ośrodku przyjmowania wniosków wizowych, jeżeli pomoc zapewniana za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków wizowych, usługodawców, rodziny lub przyjaciół nie będzie wystarczająca 37 .

Składanie wniosków przez internet prawdopodobnie ułatwi ubieganie się o wizę osobom z zaburzeniem widzenia. Cyfrowe platformy do składania wniosków wizowych, zarówno na poziomie unijnym, jak i krajowym, muszą być zgodne z dyrektywą w sprawie dostępności 38 , zgodnie z którą państwa członkowskie zapewniają, aby „organy sektora publicznego podjęły środki niezbędne do zwiększenia dostępności swoich stron internetowych i aplikacji mobilnych poprzez uczynienie ich bardziej postrzegalnymi, funkcjonalnymi, zrozumiałymi i rzetelnymi”. Strony internetowe powinny zatem umożliwiać użytkownikom zmianę sposobu wyświetlania informacji (rozmiar czcionki, kolory itp.), a także oferować wsparcie audio (odczytywanie tekstu). Nie byłoby to możliwe, lub byłoby możliwe w mniejszym stopniu, w przypadku procesu składania wniosków w formie papierowej. Ponadto zagwarantowałoby to dużą dostępność dla osób niedowidzących lub niedosłyszących, ponieważ wszystkie państwa stosowałyby standardy i funkcje stanowiące element unijnej platformy do składania wniosków.

Przepisy szczególne, które miałyby zastosowanie w indywidualnych przypadkach ze względów humanitarnych, dotyczyłyby także osób o niższym poziomie umiejętności korzystania z internetu, które potrzebowałyby pomocy technicznej. Niemniej jednak problemy z dostępnością cyfrową będą się z czasem stopniowo zmniejszać ze względu na globalny wzrost poziomu umiejętności korzystania z internetu.

Jeżeli chodzi o prawa dziecka, obowiązujący system prawny, który gwarantuje dzieciom możliwość przejścia procesu na miejscu, pozostanie w mocy. W zmienionym rozporządzeniu w sprawie VIS uwzględniono już zmiany mające na celu przede wszystkim wzmocnienie walki z naruszaniem praw dziecka poprzez obniżenie wieku pobierania odcisków palców (z 12 do 6 lat), ale także wprowadzenie ścisłych zabezpieczeń danych biometrycznych dzieci, w szczególności przez ograniczenie okresu przechowywania danych: odciski palców i wizerunki twarzy dzieci poniżej 12 roku życia będą usuwane po wygaśnięciu wizy i przekroczeniu przez dziecko granic zewnętrznych. W przypadku osób ponownie ubiegających się o wizę i posiadających dzieci ponowne złożenie wniosku będzie wymagało przeprowadzenia kolejnej procedury na miejscu we wszystkich takich przypadkach.

Rola usługodawców zewnętrznych w kontekście cyfryzacji będzie zależeć od tego, jakie zadania będą im zlecać państwa członkowskie w nowym kontekście cyfryzacji, jeżeli pozwolą na to ramy legislacyjne. Duża część zadań administracyjnych, które obecnie powierza się usługodawcom zewnętrznym, nie będzie już konieczna w przypadku procedur cyfrowych (np. wprowadzanie informacji z formularza wniosku w postaci fizycznej do postaci cyfrowej). W perspektywie krótkoterminowej rola usługodawców zewnętrznych w zapewnianiu ogólnej pomocy osobom ubiegającym się o wizę może wzrosnąć (np. pomoc osobom nieposiadającym umiejętności korzystania z internetu). Jednak w perspektywie długoterminowej ich rola w zakresie przyjmowania wniosków powinna się zmniejszyć, ponieważ osoby ponownie ubiegające się o wizę, których ważne dane biometryczne są już zarejestrowane, będą mogły złożyć wniosek w całości przez internet. Z punktu widzenia ochrony danych korzystanie z usług usługodawców zewnętrznych wiąże się faktycznie z dodatkowym udostępnieniem danych osobowych stronom trzecim. Nie stanowi to zagrożenia dla ochrony danych, o ile procesy i technologie stosowane przez usługodawców zewnętrznych są zgodne z zasadami ochrony danych i służą wzmocnieniu ochrony prywatności oraz o ile organy państw członkowskich odpowiednio monitorują każdego usługodawcę zewnętrznego.

Jak zauważył EIOD, wpływ inicjatywy na ochronę danych wynika przede wszystkim z wprowadzenia platformy do składania wniosków wizowych (co ma wpływ na przetwarzanie danych osobowych przez usługodawców zewnętrznych oraz na bezpieczeństwo danych na platformie). W tym względzie analiza wariantów wykazała, że wariant 5 stwarza poważne ryzyko w zakresie ochrony danych ze względu na samodzielne wprowadzanie danych biometrycznych za pomocą środków cyfrowych. Wszystkie pozostałe warianty były stosunkowo równoważne pod względem ochrony danych.

Jeżeli chodzi o wizy cyfrowe, obecnie informacje o wizach są zarówno przechowywane w wielkoskalowej bazie danych UE – VIS, jak i potwierdzane przez umieszczenie naklejki wizowej w paszporcie. Dlatego też dematerializacja naklejki wizowej i przekształcenie jej w wizę w formie wyłącznie cyfrowej nie zmienia faktu, że informacje wizowe są i nadal będą przechowywane w wielkoskalowej bazie danych UE. Rozporządzenie w sprawie VIS zawiera już wysokiej jakości zabezpieczenia w zakresie ochrony danych (przepisy dotyczące przechowywania danych, przepisy dotyczące dostępu, prawa dostępu, prawa do sprostowania, uzupełnienia, usunięcia danych osobowych oraz ograniczenia przetwarzania itp.). Ponadto w niedawno zmienionym rozporządzeniu w sprawie VIS jeszcze bardziej wzmocniono te zabezpieczenia w zakresie ochrony danych, dostosowując przepisy dotyczące ochrony danych do obowiązujących norm prawnych w zakresie ochrony danych. Te wzmocnione zabezpieczenia w zakresie ochrony danych będą nadal obowiązywać, ponieważ informacje zawarte w wizach cyfrowych będą nadal przechowywane w wizowym systemie informacyjnym.

4.WPŁYW NA BUDŻET

• Unijna platforma do składania wniosków wizowych

Jeżeli chodzi o wpływ na budżet instytucji Unii, zgodnie z szacunkami zawartymi w analizie prototypu wizy cyfrowej 39 koszt utworzenia unijnej platformy do składania wniosków wizowych wyniesie od 33,8 mln EUR do 41,2 mln EUR (w tym koszty usługi zarządzanej i dostosowań niezbędnych dla VIS) 40 . Po utworzeniu tej usługi zarządzanej koszty eksploatacji i utrzymania wyniosą rocznie od 10,5 mln EUR do 12,8 mln EUR, w tym 10 osób zatrudnionych w eu-LISA.

Jeżeli chodzi o skutki dla państw członkowskich, każde państwo członkowskie będzie musiało połączyć i zaktualizować swoje systemy krajowe, aby w ich ramach można było korzystać z usług nowej scentralizowanej unijnej platformy do składania wniosków wizowych. W ocenie skutków szacuje się, że koszt tego wyniesie od 270 000 EUR do 330 000 EUR na państwo członkowskie. Po połączeniu konieczne będzie przechowywanie otrzymanych wniosków w systemach krajowych, aby można było później te wnioski rozpatrzyć. W ocenie skutków oszacowano, że inwestycja w te elementy infrastruktury wyniesie około 2,5 mln EUR do 3 mln EUR (średnio) na państwo członkowskie 41 . Koszt ten będzie w dużym stopniu zależał od liczby wniosków wizowych otrzymywanych rocznie przez dane państwo członkowskie. Po zaktualizowaniu systemów krajowych i połączeniu ich z usługą zarządzaną oraz zapewnieniu wystarczającej ilości miejsca na przechowywanie danych te nowe, ulepszone systemy krajowe będą musiały być utrzymywane, a szacunkowy koszt z tym związany wyniesie od 460 000 EUR do 570 000 EUR rocznie na państwo członkowskie. Koszt ten różni się także w zależności od liczby wniosków otrzymywanych przez dane państwo członkowskie. Należy podkreślić, że wszystkie wspomniane koszty, dzięki korzyściom skali, będą niższe niż koszty, które poniosłoby państwo członkowskie, gdyby miało stworzyć własną internetową platformę do składania wniosków wizowych.

• Wiza cyfrowa

Koszty związane z wizą cyfrową na szczeblu centralnym (usługa sprawdzania ważności wiz) uwzględniono w podanym powyżej koszcie unijnej platformy składania wniosków wizowych (funkcja platformy). Ponadto rejestry obecnie wydanych wiz są już przechowywane w formie cyfrowej w VIS. Dlatego cyfryzacja wiz nie pociągnie za sobą żadnych innych dodatkowych kosztów dla budżetu UE.

Jak wynika z obliczeń zawartych w ocenie skutków towarzyszącej niniejszemu wnioskowi, wprowadzenie wizy cyfrowej spowodowałoby jedynie nieznaczne koszty dla państw członkowskich. W rzeczywistości narzędzia do generowania i weryfikacji podpisanego dwuwymiarowego kodu kreskowego będą już dostępne, aby zapewnić zgodność z decyzją wykonawczą Komisji wprowadzającą pieczęć cyfrową na jednolitym formularzu wizowym 42 .

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

Solidny mechanizm monitorowania i oceny będzie miał zasadnicze znaczenie dla zagwarantowania, aby przewidywane korzystne skutki wdrożenia unijnej platformy do składania wniosków wizowych i wizy cyfrowej znalazły odzwierciedlenie w praktyce.

W art. 57 kodeksu wizowego i art. 50 zmienionego rozporządzenia w sprawie VIS dotyczącego monitorowania i oceny przewidziano już obowiązki w zakresie monitorowania i oceny. W rozporządzeniu w sprawie VIS dodano specjalny artykuł poświęcony ocenie zmian wynikających z przyjęcia wniosku w sprawie cyfryzacji procedur wizowych.

Wskaźniki pozwolą zmierzyć postępy w osiąganiu głównych celów, mianowicie dotyczących uproszczenia i ujednolicenia procesu składania wniosków wizowych dla państw członkowskich i obywateli państw trzecich; zmniejszenia ryzyka oszustw (dotyczących tożsamości), fałszerstw i ułatwienia procesu weryfikacji na granicy; oraz uczynienia z UE bardziej atrakcyjnego celu podróży dla podróżnych.

Wdrażanie polityki wizowej jest również monitorowane lub oceniane za pomocą mechanizmu oceny Schengen zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1053/2013 bez uszczerbku dla roli Komisji jako strażnika Traktatów (art. 17 ust. 1 TUE).

• Zmienna geometria

Niniejszy wniosek stanowi rozwinięcie dorobku Schengen w dziedzinie granic zewnętrznych i wiz, ponieważ dotyczy przekraczania granic zewnętrznych i wydawania wiz krótkoterminowych. W związku z tym, że podstawą prawną niniejszego wniosku jest część trzecia tytuł V TFUE, zastosowanie ma system „zmiennej geometrii”, przewidziany w protokołach w sprawie stanowiska Danii i Irlandii oraz w protokole Schengen. Należy zatem rozważyć konsekwencje związane z poszczególnymi protokołami i umowami o uczestnictwie w dorobku prawnym Schengen w odniesieniu do Danii, Irlandii, Islandii i Norwegii; oraz Szwajcarii i Liechtensteinu.

Podobnie należy rozważyć konsekwencje poszczególnych Aktów przystąpienia. Dokładną sytuację każdego z państw, których to dotyczy, opisano w motywach 40–47 niniejszego wniosku.

• Szczegółowe objaśnienia przepisów wniosku

W art. 1 wniosku modyfikuje się przepisy rozporządzenia (WE) nr 810/2009 (kodeks wizowy) w celu wdrożenia niniejszego wniosku poprzez wprowadzenie następujących istotnych modyfikacji wraz z szeregiem innych powiązanych zmian:

·w art. 1 i w całym tekście odzwierciedlono szczególny status osób ubiegających się o wizę, które są członkami rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa będących beneficjentami umowy o wystąpieniu w odniesieniu do państwa przyjmującego, na podstawie art. 14 ust. 3 umowy o wystąpieniu.

·Art. 5 zawiera zasadę umożliwiającą określanie, które państwo członkowskie jest właściwe do rozpatrzenia wniosku.

·W art. 9 wprowadzono obowiązek składania wniosków za pośrednictwem unijnej cyfrowej platformy do składania wniosków wizowych, utrzymując jednocześnie możliwość uwzględnienia określonych wyjątków, tj. wiz wydanych na granicy zewnętrznej, wiz wydanych dla szefów państw lub rządów oraz w indywidualnych przypadkach ze względów humanitarnych.

·Art. 10 zawiera ogólne przepisy dotyczące składania wniosku z wprowadzeniem określonych dostosowań służących zapewnieniu, aby przepisy te mogły mieć zastosowanie w kontekście cyfryzacji.

·W art. 12 określono, że w przypadku składania pierwszego wniosku należy przedstawić dokument podróży, natomiast gdy wniosek składany jest po raz kolejny wystarczy przesłać do unijnej platformy do składania wniosków zeskanowaną kopię dokumentu podróży.

·Zachowuje się zawarte w art. 13 przepisy dotyczące identyfikatorów biometrycznych, w których to przepisach wprowadza się jedynie ukierunkowane zmiany odzwierciedlające funkcje unijnej cyfrowej platformy do składania wniosków, w szczególności stosowanie portalu usługodawcy zewnętrznego w przypadku, gdy tacy usługodawcy pobierają dane biometryczne.

·Art. 18 zostaje zmodyfikowany w celu odzwierciedlenia automatycznej wstępnej kontroli właściwości i dopuszczalności przeprowadzanej przez unijną platformę do składania wniosków wizowych.

·W art. 19 wprowadza się zmiany w celu dostosowania przepisów dotyczących dopuszczalności do stosowania unijnej platformy do składania wniosków wizowych, w szczególności w celu uwzględnienia kontroli dopuszczalności przeprowadzanej przez unijną platformę do składania wniosków wizowych.

·Utrzymuje się przepisy określone w art. 24 dotyczące wydawania wiz wielokrotnego wjazdu. W wyniku dematerializacji wiz ważność wizy nie będzie już jednak ograniczona datą ważności paszportu.

·W art. 26a wskazano, że wizy będą wydawane w formacie cyfrowym w wizowym systemie informacyjnym.

W art. 2 wprowadza się unijną platformę do składania wniosków wizowych poprzez wprowadzenie szeregu zmian w rozporządzeniu (WE) nr 767/2008 (rozporządzenie w sprawie VIS). Wprowadza się następujące istotne modyfikacje wraz z szeregiem innych powiązanych zmian:

·w art. 2a wprowadza się unijną internetową platformę do składania wniosków wizowych jako nową funkcję wizowego systemu informacyjnego.

·Wprowadza się nowy rozdział Ia, w którym określa się funkcje unijnej platformy do składania wniosków wizowych: wykaz informacji, które należy podać w internetowym formularzu wniosku, na podstawie informacji obecnie wymaganych od osób ubiegających się o wizę (art. 7b); wykaz etapów składania wniosku przez osoby ubiegające się o wizę za pośrednictwem platformy, który to proces odzwierciedla model ETIAS i funkcjonujący już proces składania wniosków wizowych (art. 7c); wprowadzenie narzędzia do płatności i narzędzia do umawiania spotkań (art. 7d); ustanowienie portalu zapewniającego dostęp wyłącznie do odczytu do danych w VIS dla usługodawców zewnętrznych (art. 7e); wyjaśnienie sposobu powiadamiania o decyzjach, również na wzór modelu ETIAS (art. 7f).

·Art. 7b zawiera przepisy szczegółowe dotyczące korzystania z unijnej platformy do składania wniosków przez członków rodziny obywateli Unii lub innych obywateli państw trzecich, którym przysługuje prawo do swobodnego przemieszczania się na podstawie prawa Unii, lub obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy są beneficjentami umowy o wystąpieniu.

W art. 3 zmienia się rozporządzenie Rady (WE) nr 1683/95 (rozporządzenie w sprawie naklejek wizowych) w celu wdrożenia wizy cyfrowej poprzez określenie, że państwa członkowskie w pełni wykonujące dorobek Schengen wydają wizy w formacie cyfrowym.

W art. 4 zmienia się rozporządzenie Rady (WE) nr 333/2002 (jednolity wzór formularza, na którym umieszcza się wizę, wydawanego przez państwo członkowskie osobom posiadającym dokumenty podróży, które nie są uznane przez państwo członkowskie sporządzające formularz). W związku z wprowadzeniem wiz cyfrowych, których nie umieszcza się na dokumencie podróży, nie obowiązuje już specjalny formularz, na którym umieszcza się wizy, wydawany przez władze państwa członkowskiego posiadaczowi dokumentu podróży, który nie jest uznawany przez to państwo członkowskie.

W art. 5 przewiduje się ukierunkowane zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 694/2003 w sprawie jednolitych formularzy uproszczonego dokumentu tranzytowego (FTD) i uproszczonego kolejowego dokumentu tranzytowego (FRTD). Aby odzwierciedlić cyfryzację, wskazuje się, że takie dokumenty będą wydawane w formacie cyfrowym.

W art. 6 zmienia się konwencję wykonawczą do układu z Schengen. Formularz dotyczący wiz krótkoterminowych określony w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1683/95 stosuje się również w przypadku wiz długoterminowych. W związku z tym wprowadza się zmiany do konwencji wykonawczej do układu z Schengen, aby umożliwić wydawanie wiz długoterminowych również w formacie cyfrowym.

W art. 7 zmienia się rozporządzenie Rady (WE) nr 693/2003 (w sprawie uproszczonego dokumentu tranzytowego (FTD) i uproszczonego kolejowego dokumentu tranzytowego (FRTD)). W przypadku tych dokumentów procedura składania wniosków odbywa się formie papierowej. W celu uwzględnienia osiągnięć w zakresie cyfryzacji zmienia się rozporządzenie Rady (WE) nr 693/2003 i rozporządzenie Rady (WE) nr 694/2003, aby umożliwić wydawanie dokumentów w formacie cyfrowym, a także składanie wniosków drogą cyfrową.

Art. 8 zawiera ukierunkowane techniczne zmiany rozporządzenia (UE) 2017/2226 (rozporządzenie ustanawiające system wjazdu/wyjazdu (EES)), które są konieczne ze względu na wprowadzenie wizy cyfrowej i zniesienie fizycznej naklejki wizowej; w szczególności dotyczy to przenoszenia danych z VIS do EES po potwierdzeniu ważnej wizy w nowym dokumencie podróży.

Art. 9 zawiera standardowe przepisy dotyczące oceny unijnej platformy do składania wniosków.

Art. 10 zawiera przepisy dotyczące uruchomienia unijnej platformy do składania wniosków wizowych i wiz cyfrowych. W artykule tym przewidziano również okres przejściowy dla państw członkowskich, które nie chcą korzystać z unijnej platformy do składania wniosków wizowych, oraz opisano warunki tego okresu przejściowego.

Art. 11 zawiera standardowy przepis dotyczący wejścia w życie rozporządzenia zmieniającego.

2022/0132 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008, (WE) nr 810/2009 i (UE) 2017/2226, rozporządzenia Rady (WE) nr 1683/95, (WE) nr 333/2002, (WE) nr 693/2003 i (WE) nr 694/2003 oraz konwencję wykonawczą do układu z Schengen w zakresie cyfryzacji procedury wizowej

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 lit. a) i art. 79 ust. 2 lit. a),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Wspólna polityka wizowa Unii jest integralną częścią procesu tworzenia obszaru bez granic wewnętrznych. Polityka wizowa powinna pozostać kluczowym elementem, który pomaga eliminować ryzyko związane z bezpieczeństwem oraz ryzyko migracji nieuregulowanej do Unii, jednocześnie wspomagającym turystykę i ułatwiającym prowadzenie działalności gospodarczej Wspólna polityka wizowa powinna przyczyniać się do wzrostu gospodarczego oraz być spójna z innymi politykami Unii w takich obszarach, jak stosunki zewnętrzne, handel, edukacja, kultura i turystyka. W marcu 2018 r. w komunikacie Komisji dotyczącym polityki wizowej zajęto się koncepcją „e-wiz” i ogłoszono studium wykonalności w zakresie cyfrowych procedur wizowych oraz zamiar dokonania oceny wariantów i promowania projektów pilotażowych w celu przygotowania podstaw z myślą o przyszłych wnioskach. Podczas przeglądu Unijnego kodeksu wizowego w 2019 r. Parlament Europejski i Rada wyraźnie stwierdziły, że celem jest wypracowanie wspólnego rozwiązania umożliwiającego w przyszłości składanie wniosków wizowych Schengen przez internet, a tym samym pełne wykorzystanie najnowszych osiągnięć prawnych i technologicznych 43 .

(2)Inicjatywa ta jest zgodna z ogólnym podejściem UE polegającym na zachęcaniu do modernizacji i cyfryzacji usług publicznych oraz z komunikatem Komisji „Cyfrowy kompas na 2030 r.: europejska droga w cyfrowej dekadzie” 44 . Od czasu wejścia w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 45 w 2010 r. oraz uruchomienia wizowego systemu informacyjnego (VIS) w 2011 r. na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 46 wyzwania związane z migracją i bezpieczeństwem, jakie pojawiły się w ostatnich latach, znacznie zmieniły kontekst polityki wizowej. Ponadto znaczący rozwój technologiczny stwarza nowe możliwości usprawnienia i zwiększenia skuteczności procesu ubiegania się o wizę Schengen zarówno dla obywateli państw trzecich, jak i organów państw członkowskich.

(3)W obliczu pandemii COVID-19, która doprowadziła do spowolnienia operacji wizowych Schengen na całym świecie, częściowo ze względu na trudności z przyjmowaniem osób ubiegających się o wizę w konsulatach i ośrodkach przyjmowania wniosków wizowych, państwa członkowskie wezwały Komisję do przyspieszenia prac nad cyfryzacją procedur wizowych.

(4)W zaproponowanym przez Komisję 23 września 2020 r. nowym pakcie o migracji i azylu wyznaczono cel, jakim jest pełna cyfryzacja procedury wizowej do 2025 r., a także wiza cyfrowa i możliwość składania wniosków wizowych przez internet.

(5)Choć proces rozpatrywania wniosków wizowych odbywa się już częściowo cyfrowo, za pośrednictwem VIS, w którym rejestruje się wnioski i decyzje, dwa ważne etapy tego procesu nadal są realizowane w formie papierowej: proces składania wniosków wizowych oraz wydawanie wiz osobom ubiegającym się o wizę w postaci naklejki wizowej. Stanowi to obciążenie dla wszystkich zainteresowanych stron, zwłaszcza dla organów państw członkowskich wydających wizy oraz dla osób ubiegających się o wizę. Państwa członkowskie są tego świadome, a niektóre z nich wdrożyły już rozwiązania cyfrowe, aby zapewnić osobom ubiegającym się o wizę nowoczesną i przyjazną dla użytkownika procedurę składania wniosków oraz poprawić skuteczność rozpatrywania wniosków wizowych.

(6)Osoby ubiegające się o wizę powinny mieć możliwość zrobienia tego przez internet za pośrednictwem jednej unijnej platformy, niezależnie od państwa członkowskiego będącego celem podróży. Narzędzie to powinno służyć do automatycznego określania, które państwo członkowskie jest właściwe do rozpatrzenia wniosku, w szczególności w przypadku gdy osoba ubiegająca się o wizę zamierza odwiedzić kilka państw członkowskich. Państwa członkowskie będą musiały jedynie sprawdzić, czy narzędzie określiło właściwe państwo członkowskie.

(7)W ramach unijnej internetowej platformy do składania wniosków należy zapewnić osobie ubiegającej się o wizę aktualne informacje na temat krótkoterminowych wiz Schengen oraz narzędzie z wytycznymi, za pomocą którego osoba ta może znaleźć wszystkie niezbędne informacje dotyczące wymogów i procedur, takie jak m.in.: czy wymagana jest wiza oraz jaki rodzaj wizy; wysokość opłaty wizowej; państwo członkowskie właściwe do rozpatrzenia wniosku; wymagane dokumenty uzupełniające; konieczność umówienia się na spotkanie w celu pobrania danych biometrycznych lub możliwość złożenia wniosku przez internet bez konieczności umawiania się na spotkanie. Unijna platforma do składania wniosków powinna także umożliwiać nawiązanie bezpiecznej łączności elektronicznej między osobą ubiegającą się o wizę a właściwym konsulatem lub organami centralnymi właściwego państwa członkowskiego za pośrednictwem środków elektronicznych, jeżeli wymagane są dodatkowe dokumenty lub wymagana jest rozmowa.

(8)Osoby ubiegające się o wizę powinny mieć możliwość złożenia wniosku, podania danych wymaganych w formularzu wniosku, dostarczenia zeskanowanej kopii dokumentu podróży oraz dostarczenia dokumentów uzupełniających i podróżnego ubezpieczenia medycznego w formacie cyfrowym za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków Aby umożliwić osobom ubiegającym się o wizę zapisywanie informacji związanych z ich wnioskiem, internetowa platforma do składania wniosków powinna zapewniać możliwość tymczasowego przechowywania danych. Gdy osoba ubiegająca się o wizę złoży wniosek przez internet, a państwa członkowskie przeprowadzą odpowiednie kontrole, plik danych dotyczących wniosku wizowego zostanie przekazany do systemu krajowego właściwego państwa członkowskiego i będzie tam przechowywany. Konsulaty będą sprawdzać informacje przechowywane na poziomie krajowym i przesyłać do centralnego VIS tylko wymagane dane.

(9)Osobiste stawiennictwo w konsulacie lub u usługodawcy zewnętrznego powinno być zasadniczo obowiązkowe tylko dla osób ubiegających się o wizę po raz pierwszy i osób, które uzyskały nowy dokument podróży wymagający weryfikacji, oraz w celu pobrania identyfikatorów biometrycznych.

(10)Osoby ponownie ubiegające się o wizę powinny mieć możliwość złożenia wniosku w całości przez internet w ciągu 59 miesięcy od złożenia pierwszego pozytywnie rozpatrzonego wniosku, pod warunkiem że składają wniosek na podstawie tego samego dokumentu podróży. Po upływie tego okresu należy ponownie pobrać dane biometryczne, o czym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 810/2009, zgodnie z którym dane biometryczne należy pobierać zasadniczo co 59 miesięcy, licząc od daty pierwszego pobrania.

(11)Przepisy szczegółowe mają zastosowanie do obywateli państw trzecich podlegających obowiązkowi wizowemu, będących członkami rodzin obywateli Unii, do których ma zastosowanie dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 47 , lub obywateli państw trzecich korzystających z prawa do swobodnego przemieszczania się równoważnego prawu przysługującemu obywatelom Unii na mocy umowy między Unią i jej państwami członkowskimi z jednej strony a państwem trzecim z drugiej strony, i którzy nie posiadają karty pobytowej zgodnie z dyrektywą 2004/38/WE, lub obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy są beneficjentami Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej 48 (umowa o wystąpieniu) w odniesieniu do państwa przyjmującego i którzy nie posiadają dokumentu pobytu zgodnego z umową o wystąpieniu.

(12)Art. 21 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że każdy obywatel Unii ma prawo do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich, z zastrzeżeniem ograniczeń i warunków ustanowionych w Traktatach i w środkach przyjętych w celu ich wykonania. Odnośne ograniczenia i warunki zawarte są w dyrektywie 2004/38/WE. Jak potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, członkowie rodzin, o których mowa w motywie 11, mają nie tylko prawo do wjazdu na terytorium danego państwa członkowskiego, lecz także prawo do otrzymania w tym celu wizy wjazdowej. Państwa członkowskie muszą udzielić takim osobom wszelkiej pomocy w uzyskaniu niezbędnych wiz, które muszą być wydawane nieodpłatnie, tak szybko jak to jest możliwe, oraz na podstawie procedury przyśpieszonej, a także z należytym uwzględnieniem gwarancji proceduralnych mających do nich zastosowanie. W związku z tym w szczególności tacy członkowie rodzin powinni być uprawnieni do złożenia wniosku wizowego, wniosku o potwierdzenie ważnej wizy w nowym dokumencie podróży lub wniosku o przedłużenie wizy bez korzystania z unijnej platformy do składania wniosków, ponieważ może to ułatwić im złożenie wniosku wizowego. W takim przypadku powinni oni mieć prawo wyboru między złożeniem wniosków osobiście w konsulacie lub u usługodawcy zewnętrznego. Ponadto w ramach unijnej internetowej platformy do składania wniosków wizowych należy w pełni uwzględnić prawa i ułatwienia zapewnione osobom korzystającym z dorobku prawnego UE w zakresie swobodnego przepływu. To samo dotyczy członków rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa będących beneficjentami umowy o wystąpieniu w odniesieniu do państwa przyjmującego, na podstawie art. 14 ust. 3 umowy o wystąpieniu.

(13)Przepisy szczegółowe powinny być stosowane w indywidualnych przypadkach ze względów humanitarnych lub powinny mieć zastosowanie do przywódców państw lub rządów, członków rządów krajowych wraz z towarzyszącymi im małżonkami oraz członkami oficjalnej delegacji, gdy są oni zapraszani przez rządy państw członkowskich lub organizacje międzynarodowe w celach oficjalnych; monarchów i ważnych rangą członków rodziny królewskiej, gdy są oni zapraszani przez rządy państw członkowskich lub organizacje międzynarodowe w celach oficjalnych.

(14)Przepisy szczegółowe, które powinny być stosowane w indywidualnych przypadkach ze względów humanitarnych, mogłyby obejmować kwestie dostępności cyfrowej.

(15)Osoba trzecia upoważniona przez osobę ubiegającą się o wizę lub uprawniona na mocy prawa do reprezentowania tej osoby powinna mieć możliwość złożenia wniosku w jej imieniu, pod warunkiem że tożsamość tej osoby zostanie podana w formularzu wniosku. Osoby podróżujące powinny mieć możliwość upoważnienia komercyjnych podmiotów pośredniczących do utworzenia i przedłożenia wniosku w ich imieniu.

(16)Każda osoba ubiegająca się o wizę powinna złożyć wypełniony formularz wniosku za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków, w tym deklarację autentyczności, kompletności, prawidłowości i wiarygodności przedstawionych danych oraz deklarację zgodności z prawdą i wiarygodności złożonych oświadczeń. Każda osoba ubiegająca się o wizę powinna również oświadczyć, że zrozumiała warunki wjazdu, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 49 , oraz że zrozumiała, iż przy każdym wjeździe może zostać zobowiązana do przedstawienia stosownych dokumentów uzupełniających. Formularze wniosków dla małoletnich powinna złożyć i podpisać elektronicznie osoba sprawująca stałą lub tymczasową władzę rodzicielską bądź opiekun prawny.

(17)Opłatę wizową należy uiszczać za pośrednictwem portalu zewnętrznego połączonego z internetową platformą do składania wniosków, a płatności byłyby przekazywane bezpośrednio do właściwego państwa członkowskiego. Dane wymagane do zabezpieczenia płatności elektronicznych nie powinny stanowić części danych przechowywanych w wizowym systemie informacyjnym.

(18)Unijna platforma do składania wniosków będzie również zawierać narzędzie do umawiania spotkań, które państwo członkowskie może wykorzystać do zarządzania terminami spotkań w swoich konsulatach lub u usługodawców zewnętrznych. Chociaż stosowanie tego narzędzia powinno pozostać nieobowiązkowe, ponieważ może ono nie być odpowiednie we wszystkich miejscach i w odniesieniu do wszystkich konsulatów, państwa członkowskie powinny jednak wykorzystać lokalną współpracę schengeńską do omówienia kwestii stosowania zharmonizowanego podejścia dotyczącego stosowania narzędzia do umawiania spotkań w konkretnych państwach trzecich lub w konkretnych miejscach.

(19)W ramach systemu osoby ubiegające się o wizę powinny otrzymywać powiadomienie o brakujących informacjach oraz powinny mieć możliwość poprawienia wniosku. Za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków osoba ubiegająca się o wizę powinna być informowana o dopuszczalności jej wniosku za pomocą automatycznej wstępnej kontroli dopuszczalności. W ramach kontroli wstępnej należy zapewnić, aby dostarczone informacje spełniały wymogi dopuszczalności w odniesieniu do wizy, której dotyczy wniosek.

(20)W przypadku gdy właściwy konsulat lub organy centralne właściwego państwa członkowskiego uznają, że są odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku, powinny go przyjąć, a dane powinny zostać zaimportowane do systemu krajowego z miejsca tymczasowego przechowywania ustanowionego na mocy rozporządzenia w sprawie VIS oraz usunięte z miejsca tymczasowego przechowywania (z wyjątkiem danych kontaktowych).

(21)Osoby ubiegające się o wizę należy powiadomić drogą elektroniczną o decyzji podjętej przez właściwe państwo członkowskie w sprawie ich wniosku, wskazując, czy wiza została wydana; czy odmówiono wydania wizy; potwierdzono wydanie nowego dokumentu podróży; przedłużono ważność wizy; unieważniono lub cofnięto wizę zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 810/2009 i (WE) nr 767/2008.

(22)Aby ograniczyć ryzyko dla bezpieczeństwa związane z podrobionymi i skradzionymi naklejkami wizowymi, wizę należy wydać w formacie cyfrowym, a nie w formie naklejki wizowej umieszczanej na dokumencie podróży.

(23)Aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo i zapobiec podrabianiu lub fałszowaniu dokumentów, powiadomienie o wizie cyfrowej powinno mieć formę dwuwymiarowego kodu kreskowego, podpisanego kryptograficznie przez Krajowe Centrum Certyfikacji (CSCA) państwa członkowskiego wydającego wizę. W przypadku gdy wizowy system informacyjny jest niedostępny lub poza zasięgiem, kontrole opierają się na dwuwymiarowym kodzie kreskowym wydanym przez centrum certyfikacji.

(24)Jeżeli dokument podróży posiadacza wizy został utracony, skradziony lub stracił ważność, a wiza jest nadal ważna, posiadacz wizy może ubiegać się za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków o potwierdzenie wizy w nowym dokumencie podróży, pod warunkiem że nowy dokument podróży jest tego samego rodzaju co utracony, skradziony dokument podróży lub dokument podróży, który stracił ważność, i został wydany przez to samo państwo. Posiadacz wizy powinien stawić się osobiście w konsulacie lub u usługodawcy zewnętrznego, aby przedstawić nowy dokument podróży w celu zweryfikowania jego autentyczności.

(25)Dane przechowywane na unijnej platformie do składania wniosków powinny być chronione za pomocą środków wykonawczych ukierunkowanych na zwiększenie ochrony prywatności.

(26)Usługodawcy zewnętrzni powinni mieć dostęp do unijnej platformy do składania wniosków wyłącznie w celu pobierania i dokonywania przeglądu złożonych wniosków; weryfikacji tymczasowo przechowywanych danych (np. skan dokumentu podróży); gromadzenia i przesyłania identyfikatorów biometrycznych; przeprowadzania kontroli jakości przesłanych dokumentów uzupełniających; potwierdzenia, że wniosek rozpatrzono, a tym samym udostępniania go konsulatowi do celów dalszego rozpatrywania; usługodawcy zewnętrzni nie powinni mieć dostępu do danych przechowywanych w wizowym systemie informacyjnym.

(27)Konieczne jest określenie daty uruchomienia, w tym systemu wiz cyfrowych i unijnej platformy do składania wniosków. Państwo członkowskie może zadecydować o niekorzystaniu z internetowej unijnej platformy do składania wniosków w okresie pięciu lat od daty uruchomienia. Państwo członkowskie może jednak zgłosić chęć przystąpienia do internetowej unijnej platformy do składania wniosków przed upływem okresu przejściowego. W okresie przejściowym, jeżeli państwo członkowskie rozpatrujące wnioski wizowe podejmie decyzję o niekorzystaniu z internetowej unijnej platformy do składania wniosków, posiadacze wiz nadal będą mogli weryfikować wizy cyfrowe, korzystając z usług internetowych unijnej platformy do składania wniosków.

(28)Unijna platforma do składania wniosków powinna zawierać funkcję umożliwiającą osobom ubiegającym się o wizę weryfikację ich wiz cyfrowych.

(29)Państwa członkowskie, które nie stosują w pełni dorobku Schengen, a zatem nie mają dostępu do wizowego systemu informacyjnego umożliwiającego wprowadzanie wniosków wizowych i przechowywanie wiz cyfrowych, powinny nadal wydawać wizy w formie jednolitego wzoru (naklejki).

(30)Aby umożliwić stosowanie decyzji nr 565/2014/UE, Bułgaria, Chorwacja, Cypr i Rumunia powinny mieć dostęp wyłącznie do odczytu do wiz cyfrowych przechowywanych w wizowym systemie informacyjnym.

(31)Agencja Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA) powinna być odpowiedzialna za rozwój techniczny unijnej platformy do składania wniosków i jej elementów oraz za zarządzanie operacyjne nimi w ramach VIS.

(32)W ramach architektury systemu unijnej platformy do składania wniosków należy w możliwie największym stopniu ponownie wykorzystywać istniejące i przyszłe systemy stanowiące część nowych ram interoperacyjności, w szczególności europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) oraz system wjazdu/wyjazdu (EES), przy jednoczesnym poszanowaniu obecnych ograniczeń technologicznych i obecnych inwestycji dokonywanych przez państwa członkowskie w ich własne systemy krajowe.

(33)Kontrola wiz cyfrowych na granicy powinna opierać się na istniejącej i przyszłej unijnej architekturze systemu zarządzania granicami oraz powinna polegać na sprawdzeniu informacji o posiadaczu wizy przechowywanych w wizowym systemie informacyjnym. Organy państw członkowskich powinny weryfikować te informacje za pomocą danych biometrycznych.

(34)Formularz dotyczący wiz krótkoterminowych określony w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1683/95 50 stosuje się również w przypadku wiz długoterminowych. W związku z tym należy wprowadzić zmiany do konwencji wykonawczej do układu z Schengen 51 , aby umożliwić wydawanie wiz długoterminowych również w formacie cyfrowym.

(35)Ponieważ wprowadzenie wiz cyfrowych pozwoliłoby uniknąć konieczności umieszczania fizycznej naklejki wizowej, należy odpowiednio zmienić rozporządzenie Rady (WE) nr 333/2002 52 w sprawie jednolitego wzoru formularza, na którym umieszcza się wizę, wydawanego przez państwo członkowskie osobom posiadającym dokumenty podróży, które nie są uznane przez państwo członkowskie.

(36)Uproszczone dokumenty tranzytowe (FTD) i uproszczone kolejowe dokumenty tranzytowe (FRTD) stanowią dokumenty posiadające wagę wiz tranzytowych, upoważniających ich posiadaczy do wjazdu w celu przejazdu przez terytoria państw członkowskich zgodnie z postanowieniami dorobku Schengen dotyczącymi przekraczania granic zewnętrznych. Uproszczone dokumenty tranzytowe (FTD) i uproszczone kolejowe dokumenty tranzytowe (FRTD) wydawane są w ramach jednolitych wzorów, a procedura składania wniosku odbywa się formie papierowej. W celu uwzględnienia osiągnięć w zakresie cyfryzacji należy zmienić rozporządzenie Rady (WE) nr 693/2003 53 i rozporządzenie Rady (WE) nr 694/2003 54 , aby umożliwić wydawanie dokumentów w formacie cyfrowym, a także składanie wniosków drogą cyfrową.

(37)W celu zapewnienia, aby w formularzu wniosku i formularzach odmowy uwzględniono sytuacje, w których osoba ubiegająca się o wizę złożyła wniosek za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków lub nie, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w celu wprowadzenia zmian w wykazie informacji, które powinna zawierać unijna platforma do składania wniosków, oraz w celu zmiany odpowiednich standardowych formularzy i wzorów. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 55 . W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te powinny otrzymywać wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji powinni systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(38)Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ustanowienie europejskiej internetowej platformy do składania wniosków wizowych oraz wprowadzenie wiz cyfrowych, opierają się na innych inicjatywach ukierunkowanych – z jednej strony – na usprawnienie i harmonizację procedur w kontekście wspólnej polityki wizowej, a z drugiej strony – na dostosowanie wymogów dotyczących podróży, warunków wjazdu na terytorium i odprawy granicznej w strefie Schengen do nowej epoki cyfrowej, zmiany w powiązanych przepisach są możliwe jedynie na szczeblu unijnym i stanowią część dorobku Schengen. Unia może zatem przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(39)Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla stosowania dyrektywy 2004/38/WE i części drugiej umowy o wystąpieniu.

(40)Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. Wprowadzenie unijnej platformy do składania wniosków i wiz cyfrowych będzie w pełni zgodne z prawem do ochrony danych osobowych, prawem do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, prawami dziecka oraz z zasadami ochrony osób wymagających szczególnego traktowania. Wszystkie zabezpieczenia praw podstawowych zawarte w rozporządzeniu w sprawie wizowego systemu informacyjnego będą nadal w pełni stosowane w kontekście przyszłej unijnej platformy do składania wniosków wizowych i wiz cyfrowych, w szczególności w odniesieniu do prawa dziecka. W ramach platformy konieczne będzie uwzględnienie wymogów określonych w dyrektywie w sprawie dostępności 56 w celu zapewnienia łatwego dostępu osobom z niepełnosprawnościami.

(41)Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania – w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego rozporządzenia – podejmuje decyzję, czy dokona jego transpozycji do swego prawa krajowego.

(42)Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii 57 ; Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(43)W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 58 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji Rady 1999/437/WE 59 .

(44)W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 60 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE 61 .

(45)W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 62 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE 63 .

(46)Niniejsze rozporządzenie jest aktem stanowiącym rozwinięcie dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r., art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r. i art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2011 r.

(47)Zgodnie z art. 42 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 64 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię [XX] r. 65 ,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1
Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 810/2009

W rozporządzeniu (WE) nr 810/2009 wprowadza się następujące zmiany:

1)w art. 1 ust. 2 dodaje się lit. c) w brzmieniu:

„c) praw pobytu, z których w państwie przyjmującym korzystają obywatele państw trzecich będący członkami rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy są beneficjentami Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej* (»umowa o wystąpieniu«).

__________

* Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.U. L 29 z 31.1.2020, s. 7).”;

2)w art. 2 dodaje się pkt 10a i 10b w brzmieniu:

„10a. »formularz wniosku« oznacza jednolity formularz przedstawiony w załączniku I, dostępny w internecie za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków lub w formie papierowej;

10b. »wiza cyfrowa« oznacza wizy wydawane w formacie cyfrowym jako wpis w wizowym systemie informacyjnym;”;

3)art. 3 ust. 5 lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d) członkowie rodziny obywatela Unii Europejskiej, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a), oraz członkowie rodziny obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy są beneficjentami umowy o wystąpieniu i o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. c);”;

4)art. 5 ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b) jeżeli wizyta obejmuje więcej niż jedno miejsce docelowe lub w okresie dwóch miesięcy ma się odbyć kilka odrębnych wizyt – państwo członkowskie, którego terytorium stanowi główne miejsce docelowe wizyty lub wizyt pod względem długości pobytu, liczonej w dniach;”;

5)w art. 8 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a. Dwustronne ustalenia dotyczące reprezentacji państw udostępnia się w unijnej platformie do składania wniosków, o której mowa w rozdziale Ia rozporządzenia (WE) nr 767/2008.”;

6)w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

a)dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:

„1a. Osoby ubiegające się o wizę składają wniosek za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków, o której mowa w rozdziale Ia rozporządzenia (WE) nr 767/2008.

1b. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1a następujące kategorie osób mogą złożyć wniosek bez korzystania z unijnej platformy do składania wniosków:

a)obywatele państw trzecich w indywidualnych przypadkach ze względów humanitarnych;

b)przywódcy państw lub rządów, członkowie rządów krajowych wraz z towarzyszącymi im małżonkami oraz członkowie oficjalnej delegacji, gdy są oni zapraszani przez rządy państw członkowskich lub organizacje międzynarodowe w celach oficjalnych; monarchowie i ważni rangą członkowie rodziny królewskiej, gdy są oni zapraszani przez rządy państw członkowskich lub organizacje międzynarodowe w celach oficjalnych;

c)obywatele państw trzecich, którym wydano wizę na granicy zewnętrznej zgodnie z rozdziałem VI.”;

b)w ust. 4 dodaje się lit. d) w brzmieniu:

„d) przez inną osobę, jeśli jest on składany za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków.”;

7)w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Osoby ubiegające się o wizę składają wniosek osobiście, jeżeli jest to wymagane zgodnie z art. 13, by umożliwić pobranie odcisków palców i wizerunku twarzy. Osoby ubiegające się o wizę stawiają się ponadto osobiście w celu weryfikacji dokumentu podróży zgodnie z art. 12.”;

b)dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:

„1a. Państwo członkowskie może w uzasadnionych i indywidualnych przypadkach wymagać, by osoba ubiegająca się o wizę przedłożyła dokument podróży lub dostarczyła dokumenty uzupełniające. Jest to możliwe w wyjątkowych przypadkach oraz w przypadkach, gdy w danym miejscu bardzo rozpowszechnione jest zjawisko posługiwania się dokumentami uzyskanymi w sposób oszukańczy.

1b. W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej konsulaty oceniają wdrażanie warunków określonych w ust. 1a, w celu uwzględnienia uwarunkowań lokalnych.”;

c)ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Składając wniosek, osoba ubiegająca się o wizę:

a)przedstawia dane, o których mowa w art. 11;

b)przedstawia dowód posiadania dokumentu podróży zgodnie z art. 12;

c)wyraża zgodę na pobranie na miejscu jej wizerunku twarzy zgodnie z art. 13 lub, w przypadku zwolnień, o których mowa w art. 13 ust. 7a, składa fotografię zgodnie ze standardami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1683/95;

d)w przypadkach gdy ma to zastosowanie, umożliwia pobranie jej odcisków palców zgodnie z art. 13;

e)uiszcza opłatę wizową, o której mowa w art. 16;

f)dostarcza dokumenty uzupełniające, o których mowa w art. 14;

g)w przypadkach gdy ma to zastosowanie, dostarcza dowód posiadania odpowiedniego, ważnego podróżnego ubezpieczenia medycznego, o którym mowa w art. 15.”;

8)w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Formularz wniosku składa się za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków. W przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1b, osoby ubiegające się o wizę mogą złożyć wypełniony odręcznie lub elektronicznie formularz wniosku przedstawiony w załączniku I.

Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 51a w celu aktualizacji formularza wniosku przedstawionego w załączniku I lub złożonego za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków.

Formularz wniosku musi być podpisany. Można tego dokonać za pomocą podpisu elektronicznego. Osoby wpisane do dokumentu podróży osoby ubiegającej się o wizę składają oddzielne formularze wniosku. Małoletni składają formularz wniosku podpisany przez osobę sprawującą stałą lub tymczasową władzę rodzicielską bądź przez opiekuna prawnego.”;

b)uchyla się ust. 1b,

c)dodaje się ust. 1c w brzmieniu:

„1c. Każda osoba ubiegająca się o wizę składa wypełniony formularz wniosku zawierający deklarację autentyczności, kompletności, prawidłowości i wiarygodności przedstawionych danych oraz deklarację zgodności z prawdą i wiarygodności złożonych oświadczeń. Każda osoba ubiegająca się o wizę oświadcza ponadto, że zrozumiała warunki wjazdu, o których mowa w art. 6 rozporządzenia (UE) 2016/399, oraz że zrozumiała, iż przy każdym wjeździe może zostać zobowiązana do przedstawienia stosownych dokumentów uzupełniających.”;

9)art. 12 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 12
Dokument podróży

1.Osoba ubiegająca się o wizę przedstawia dowód posiadania ważnego dokumentu podróży, który spełnia następujące kryteria:

a)jest ważny jeszcze co najmniej trzy miesiące po planowanej dacie opuszczenia terytorium państw członkowskich lub, w przypadku kilku wizyt, po planowanej dacie ostatniego opuszczenia terytorium państw członkowskich. Niemniej w uzasadnionych pilnych przypadkach kryterium to może zostać pominięte;

b)został wydany w ciągu ostatnich dziesięciu lat.

2.Osoba ubiegająca się o wizę zobowiązana jest do osobistego przedstawienia dokumentu podróży tylko w przypadku składania wniosku po raz pierwszy lub gdy konieczne jest przedstawienie danych biometrycznych osoby ubiegającej się o wizę.

Akapit pierwszy nie narusza stosowania przepisów art. 10 ust. 1a.

3.Dokumenty podróży sprawdzane są przy użyciu odpowiedniej technologii.

4.W przypadku gdy wniosek składany jest za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków, konsulat lub usługodawca zewnętrzny weryfikuje zgodność dokumentu podróży, który zostaje przedstawiony osobiście zgodnie z ust. 2, z zeskanowaną kopią przesłaną przez osobę ubiegającą się o wizę.

Jeżeli weryfikacji dokonuje usługodawca zewnętrzny, używa on portalu usługodawcy zewnętrznego, o którym mowa w art. 7e rozporządzenia (WE) nr 767/2008.

5.W przypadku gdy jakość zeskanowanej kopii, o której mowa w ust. 4, jest niesatysfakcjonująca lub gdy istnieją wątpliwości, zwłaszcza jeżeli chodzi o autentyczność, właściwy konsulat lub usługodawca zewnętrzny wykonuje nową zeskanowaną kopię i umieszcza ją w unijnej platformie do składania wniosków.”;

10)w art. 13 dodaje się ust. 7c w brzmieniu:

„7c. Jeżeli pobrania identyfikatorów biometrycznych dokonuje usługodawca zewnętrzny zgodnie z art. 43, używa on w tym celu portalu usługodawcy zewnętrznego, o którym mowa w art. 7e rozporządzenia (WE) nr 767/2008.”;

11)w art. 14 wprowadza się następujące zmiany:

a)w ust. 1 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„Składając wniosek o wizę jednolitą, osoba ubiegająca się o wizę przedstawia dowody na to, że posiada:”;

b)w ust. 2 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„Składając wniosek o wizę lotniskową, osoba ubiegająca się o wizę przedstawia dowody na to, że posiada:”;

12)art. 15 ust. 2 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Ponadto osoby takie oświadczają w ramach formularza wniosku, że są świadome konieczności posiadania podróżnego ubezpieczenia medycznego podczas kolejnych pobytów.”;

13)art. 16 ust. 7 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„W przypadku wniosków składanych za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków opłatę wizową pobiera się w euro; z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 18 ust. 2 i art. 19 ust. 3, opłata nie podlega zwrotowi.

W przypadku wniosku, który nie jest składany za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków, jeżeli opłatę wizową pobiera się w walucie innej niż euro, wysokość tak pobieranej opłaty jest określana i regularnie weryfikowana według referencyjnego kursu euro ogłaszanego przez Europejski Bank Centralny. Pobierana opłata może być zaokrąglana w górę, a w ramach lokalnej współpracy schengeńskiej zapewnia się, by pobierane opłaty były zbliżone.”;

14)w art. 18 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:

„3. W przypadku wniosków składanych za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków, po otrzymaniu powiadomienia z unijnej platformy do składania wniosków o automatycznej wstępnej kontroli właściwości i dopuszczalności zgodnie z art. 7c ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 konsulat lub organy centralne państw członkowskich powiadomione przez system weryfikują, czy są właściwe do zbadania i podjęcia decyzji w tej sprawie.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli państwo członkowskie uzna, że nie jest właściwe, niezwłocznie powiadamia o tym fakcie osobę ubiegającą się o wizę przy użyciu usługi bezpiecznego konta na unijnej platformie do składania wniosków, wskazując przy tym, które państwo członkowskie jest właściwe.

Osoba ubiegająca się o wizę może wycofać wniosek. Jeżeli wniosek zostanie wycofany, dane zostają usunięte z miejsca tymczasowego przechowywania zgodnie z art. 7c rozporządzenia (WE) nr 767/2008.”;

15)w art. 19 wprowadza się następujące zmiany:

a)dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. W przypadku wniosków składanych za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków, po otrzymaniu powiadomienia z unijnej platformy ds. wniosków o automatycznej wstępnej kontroli dopuszczalności zgodnie z art. 7c ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 ze wskazaniem, że wniosek jest dopuszczalny, konsulat lub organy centralne państw członkowskich powiadomione przez system niezwłocznie przeprowadzają kontrole, o których mowa w ust. 1.”;

b)dodaje się ust. 2b w brzmieniu:

„2b. W przypadku wniosków złożonych za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków, jeżeli właściwy konsulat lub organy centralne właściwego państwa członkowskiego stwierdzą, że warunki, o których mowa w ust. 1, zostały spełnione, wniosek uznaje się za dopuszczalny, a właściwy konsulat lub organy centralne właściwego państwa członkowskiego przyjmują ten wniosek.”;

c)dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a. W przypadku wniosków złożonych za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków właściwy konsulat lub organy centralne właściwego państwa członkowskiego mogą przyjąć wniosek, który nie został złożony w okresie, o którym mowa w art. 9 ust. 1, w szczególności w uzasadnionych pilnych przypadkach określonych w art. 9 ust. 3.”;

16)uchyla się art. 20;

17)w art. 21 wprowadza się następujące zmiany:

a)w ust. 3 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a) czy dostarczony lub przedstawiony dokument podróży nie jest fałszywy, podrobiony lub przerobiony;”;

b)w ust. 6 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a) czy dostarczony lub przedstawiony dokument podróży nie jest fałszywy, podrobiony lub przerobiony;”;

18)w art. 24 wprowadza się następujące zmiany:

a)w ust. 1 akapit trzeci odniesienie do „art. 12 lit. a)” zastępuje się odniesieniem do „art. 12 ust. 1 lit. a)”;

b)w ust. 2 akapit pierwszy formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„O ile osoba ubiegająca się o wizę spełnia warunki wjazdu określone w art. 6 ust. 1 lit. a), c), d) i e) rozporządzenia (UE) 2016/399, wizy wielokrotnego wjazdu o długim okresie ważności wydaje się na następujące okresy ważności:”;

c)dodaje się ust. 2aa w brzmieniu:

„2aa. Ważność wiz wielokrotnego wjazdu o długim okresie ważności nie może być ograniczona ważnością dokumentu podróży.”;

19)w art. 25 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6. Wydawanie wiz w formacie cyfrowym nie wpływa na właściwość państw członkowskich w zakresie uznawania dokumentów podróży. Dotyczy to również tych dokumentów podróży, które nie są uznawane przez co najmniej jedno państwo członkowskie, ale nie przez wszystkie.”;

20)dodaje się art. 26a w brzmieniu:

„Artykuł 26 a
Wizy cyfrowe

Wizy są wydawane w formacie cyfrowym jako wpis w VIS i obejmują niepowtarzalny numer wizy.”;”;

21)w art. 32 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W przypadku wniosków złożonych za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków informacje o decyzjach w sprawie odmowy i powody odmowy są przekazywane osobie ubiegającej się o wizę za pośrednictwem bezpiecznych środków elektronicznych zgodnie z art. 7f ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 767/2008. Powiadomienie będzie zawierać te same informacje, które określono w załączniku VI, w języku państwa członkowskiego, które podjęło ostateczną decyzję w sprawie wniosku, oraz w innym języku urzędowym Unii.

Do standardowego powiadomienia państwa członkowskie mogą dołączyć dodatkowe dokumenty zawierające uzasadnienie odmowy.

W odniesieniu do wniosków, które nie zostały złożone za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1b, decyzja w sprawie odmowy oraz powody odmowy są przekazywane osobie ubiegającej się o wizę na standardowym formularzu określonym w załączniku VI w języku państwa członkowskiego, które podjęło ostateczną decyzję w sprawie wniosku, oraz w innym języku urzędowym Unii.

Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 51a w celu zmiany formularza odmowy, jak określono w załączniku VI lub jako powiadomienie, o którym mowa w rozdziale Ia rozporządzenia (WE) nr 767/2008.”;

b)w ust. 3 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie udzielają osobom ubiegającym się o wizę informacji dotyczących trybu postępowania w przypadku odwołania, jak określono w załączniku VI lub w powiadomieniu o odmowie wysłanym za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków.”;

22)dodaje się art. 32a w brzmieniu:

„Artykuł 32a
Potwierdzenie ważnej wizy zawarte w nowym dokumencie podróży

1.Posiadacze wizy, których dokument podróży został utracony, skradziony lub stracił ważność, a których wiza jest nadal ważna, mogą ubiegać się o potwierdzenie wizy w powiązaniu z nowym dokumentem podróży.

2.Posiadacze wizy, o których mowa w ust. 1, składają wniosek o potwierdzenie wizy w nowym dokumencie podróży za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków, o której mowa w rozdziale Ia rozporządzenia (WE) nr 767/2008. Osoby te podają następujące dane osobowe:

a)imię i nazwisko, datę urodzenia, obywatelstwo;

b)numer wizy;

c)datę utracenia, kradzieży lub upływu terminu ważności dokumentu podróży;

d)datę wydania nowego dokumentu podróży;

e)skan strony personalizacyjnej;

f)dowód utracenia lub kradzieży dokumentu podróży lub upływu terminu jego ważności.

3.Posiadacz wizy uiszcza opłatę za potwierdzenie wydania wizy w wysokości 30 EUR.

4.Posiadacz wizy ma obowiązek stawić się osobiście w celu okazania nowego dokumentu podróży, aby potwierdzić, że dokument ten odpowiada zeskanowanej kopii przesłanej za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków oraz że posiadacz dokumentu podróży jest osobą, której wydano wizę.

5.Nowy dokument podróży musi spełniać warunki określone w art. 12.

6.Jeżeli właściwy konsulat lub organy centralne właściwego państwa członkowskiego ustalą, że ważną wizę można potwierdzić w nowym dokumencie podróży, wprowadzają te dane do pliku danych dotyczących wniosku wizowego w VIS zgodnie z art. 12a rozporządzenia (WE) nr 767/2008.

7.Informację o tym, że wiza została potwierdzona w nowym dokumencie podróży, przedstawia się osobie ubiegającej się o wizę za pośrednictwem bezpiecznych środków elektronicznych zgodnie z art. 7f rozporządzenia (WE) nr 767/2008.

8.Jeżeli właściwy konsulat lub organy centralne właściwego państwa członkowskiego nie mogą ustalić, czy ważną wizę można potwierdzić w nowym dokumencie podróży, w szczególności ze względu na wątpliwości co do tożsamości posiadacza wizy, są one zobowiązane do:

a)odmowy potwierdzenia;

b)cofnięcia ważnej wizy zgodnie z art. 34.

9.Procedura dotycząca potwierdzenia ważnej wizy w nowym dokumencie podróży nie wyklucza możliwości złożenia przez posiadacza wizy nowego wniosku wizowego.”;

23)w art. 33 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Posiadacze wizy mogą ubiegać się o przedłużenie jej ważności przez internet za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków. Muszą oni podać dane osobowe, numer wizy i dokumentu podróży, przesłać dokumenty uzupełniające potwierdzające wystąpienie siły wyższej, przyczyn humanitarnych lub poważnych przyczyn osobistych, które uniemożliwiają im opuszczenie terytorium państw członkowskich; muszą też wnieść opłatę w wysokości 30 EUR wyłącznie w przypadku ważnych powodów osobistych, o których mowa w ust. 2.”;

b)dodaje się ust. 8 w brzmieniu:

„8. W przypadku przedłużenia ważności wizy za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków zgodnie z ust. 1–7 niniejszego artykułu, o przedłużeniu powiadamia się osobę ubiegającą się o wizę za pośrednictwem bezpiecznych środków elektronicznych zgodnie z art. 7f rozporządzenia (WE) nr 767/2008.”;

24)w art. 34 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:

„5. W przypadku unieważnienia lub cofnięcia wizy niewydanej w formacie cyfrowym opatruje się ją stemplem „UNIEWAŻNIONO” lub „COFNIĘTO”, a optycznie zmienny element naklejki wizowej, element zabezpieczający zwany „efektem obrazu ukrytego” oraz napis „wiza” unieważnia się przekreśleniem.

6. Decyzję w sprawie unieważnienia lub cofnięcia wizy oraz powody takiej decyzji wydaje się w formacie cyfrowym przez wprowadzenie danych do wizowego systemu informacyjnego zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 i przekazuje się osobie ubiegającej się o wizę za pośrednictwem bezpiecznych środków elektronicznych zgodnie z art. 7f rozporządzenia (WE) nr 767/2008 lub za pomocą standardowego formularza określonego w załączniku VI w przypadku wniosków, których nie złożono za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków. Powiadomienie to zawiera informacje określone w załączniku VI.”;

b)w ust. 7 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie udzielają osobom ubiegającym się o wizę informacji dotyczących trybu postępowania w przypadku odwołania, jak określono w załączniku VI lub w powiadomieniu wysłanym za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków”;

25)w art. 37 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W przypadku państw członkowskich, które nie wydają wiz w formacie cyfrowym, przechowywanie naklejek wizowych i posługiwanie się nimi jest zgodne z odpowiednimi zasadami bezpieczeństwa w celu uniknięcia oszustw lub utraty naklejek wizowych. Każdy konsulat prowadzi ewidencję zapasów naklejek wizowych i odnotowuje sposób wykorzystania każdej naklejki wizowej. Wszelkie istotne przypadki utraty niewypełnionych naklejek wizowych są zgłaszane Komisji.”;

b)w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Konsulaty lub organy centralne przechowują wnioski w swoich archiwach w formie elektronicznej. ”;

26)w art. 38 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 1a otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie zapewniają, aby cała procedura wizowa przeprowadzana w konsulatach, w tym składanie i rozpatrywanie wniosków i praktyczna współpraca z usługodawcami zewnętrznymi, była monitorowana przez członków personelu pochodzących z państw członkowskich w celu zapewnienia integralności wszystkich etapów procedury.”;

b)dodaje się ust. 3c w brzmieniu:

„3c. Organy centralne państw członkowskich zapewniają swoim pracownikom odpowiednie szkolenia w zakresie unijnej platformy do składania wniosków.”;

27)uchyla się art. 42 rozporządzenia;

28)w art. 43 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Analiza wniosków, rozmowy – w odpowiednich przypadkach – oraz podejmowanie decyzji w sprawie wniosków dokonywane są wyłącznie przez konsulat.”;

b)w ust. 5 dodaje się akapit drugi w brzmieniu:

„Na zasadzie odstępstwa usługodawcy zewnętrzni mogą uzyskać dostęp do unijnej platformy do składania wniosków za pośrednictwem portalu usługodawcy zewnętrznego, o którym mowa w art. 7e rozporządzenia (WE) nr 767/2008, w celu:

a)weryfikacji danych przesłanych przez osobę ubiegającą się o wizę;

b)przesyłania identyfikatorów biometrycznych;

c)przesyłania dokumentów uzupełniających;

d)korzystania z narzędzia do umawiania spotkań w celu wskazania dostępnych terminów.”;

c)w ust. 6 wprowadza się następujące zmiany:

1)lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) przyjmowanie danych (łącznie z pobieraniem identyfikatorów biometrycznych oraz, w wyjątkowych przypadkach, dokumentów uzupełniających i dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia kontroli tożsamości) i przekazywanie ich konsulatowi lub – w stosownych przypadkach – organom centralnym oraz przesyłanie ich do unijnej platformy do składania wniosków;”;

2)dodaje się lit. ca) w brzmieniu:

„ca) weryfikowanie zgodności dokumentu podróży z kopią przesłaną przez osobę ubiegającą się o wizę;”;

29)w art. 44 dodaje się ustęp 1a w brzmieniu:

„1a. Ustęp 1 nie ma zastosowania do dostępu, jaki usługodawcy zewnętrzni mogą mieć do unijnej platformy do składania wniosków za pośrednictwem portalu usługodawcy zewnętrznego, o którym mowa w art. 7e rozporządzenia (WE) nr 767/2008.”;

30)w art. 47 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. W ramach unijnej platformy do składania wniosków udostępnia się ogółowi społeczeństwa wszystkie istotne informacje związane ze składaniem wniosków wizowych za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków, a zwłaszcza informacje, o których mowa w art. 7a rozporządzenia (WE) nr 767/2008.”;

31)w art. 51a ust. 2, 3 i 6 odesłanie do „art. 16 ust. 9” zastępuje się odesłaniem do „art. 11 ust. 1, art. 16 ust. 9 i art. 32 ust. 2”;

32)art. 53 ust. 1 lit. f) otrzymuje brzmienie:

„f) w przypadku państw członkowskich, które nie wydają wiz w formacie cyfrowym, dodatkowe wpisy krajowe w sekcji »uwagi« na naklejce wizowej, o których mowa w art. 27 ust. 2;”;

33)uchyla się załącznik III.

Artykuł 2
Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 767/2008

W rozporządzeniu (WE) nr 767/2008 wprowadza się następujące zmiany:

1)w art. 2a wprowadza się następujące zmiany:

a)w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

1)dodaje się literę w brzmieniu:

„fa) unijna platforma do składania wniosków;”;

2)dodaje się akapit w brzmieniu:

„W ramach unijnej platformy do składania wniosków udostępnia się i ponownie wykorzystuje się – w stopniu możliwe najwyższym z technicznego punktu widzenia – elementy sprzętu i oprogramowania usługi sieciowej EES i strony internetowej ETIAS oraz aplikacji na urządzenia mobilne.”;

b)dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6. Unijna platforma do składania wniosków składa się z następujących komponentów:

a)ogólnodostępnej strony internetowej i aplikacji na urządzenia mobilne;

b)miejsca tymczasowego przechowywania;

c)usługi bezpiecznego konta;

d)narzędzia weryfikacji dla osób ubiegających się o wizę;

e)usługi sieciowej dla posiadaczy wizy;

f)funkcji poczty elektronicznej;

g)narzędzia do płatności;

h)narzędzia do umawiania spotkań;

i)portalu usługodawcy zewnętrznego;

j)modułu konfiguracyjnego dla eu-LISA, organów centralnych i konsulatów;

k)oprogramowania do generowania i odczytywania zaszyfrowanych dwuwymiarowych kodów kreskowych;

l)bezpiecznej usługi sieciowej umożliwiającej komunikację między komponentami unijnej platformy do składania wniosków;

m)funkcji punktu informacyjnego, którą ma zarządzać eu-LISA;

n)kopii bazy danych wizowego systemu informacyjnego wyłącznie do odczytu.”;

2)art. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2. »wiza cyfrowa« oznacza wizę w formacie cyfrowym, o której mowa w art. 26a rozporządzenia (WE) nr 810/2009;”

3)dodaje się rozdział Ia w brzmieniu:

„ROZDZIAŁ Ia
UNIJNA INTERNETOWA PLATFORMA DO SKŁADANIA WNIOSKÓW WIZOWYCH

Artykuł 7a
Ogólne informacje publiczne dotyczące unijnej platformy do składania wniosków

1.W ramach unijnej internetowej platformy do składania wniosków wizowych (»unijna platforma do składania wniosków«) dostarcza się opinii publicznej ogólnych informacji, o których mowa w art. 47 rozporządzenia (WE) nr 810/2009.

Komisja i państwa członkowskie odpowiadają za przekazywanie informacji zgodnie z ich odpowiednimi zakresami obowiązków określonych w ust. 2–4 niniejszego artykułu.

2.Z chwilą otrzymania następujących informacji od Komisji lub państw członkowskich eu-LISA odpowiada za publikowanie i aktualizowanie na unijnej platformie do składania wniosków ogólnych informacji publicznych dotyczących następujących kwestii:

a)obowiązków wizowych, w tym list wizowych, umów o zwolnieniu z obowiązku wizowego; w tym w odniesieniu do paszportów dyplomatycznych i służbowych oraz do przypadków ewentualnego zawieszenia ruchu bezwizowego, na podstawie art. 3, 4, 5, 7 i 8 rozporządzenia (UE) 2018/1806 oraz załączników I i II do tego rozporządzenia, a także informacji, o których mowa w dyrektywie 2004/38/WE i umowie o wystąpieniu;

b)wysokości opłat wizowych, o których mowa w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 810/2009; niższych lub wyższych opłat w przypadku umowy o ułatwieniach wizowych lub środka związanego z readmisją na podstawie art. 25 wspomnianego rozporządzenia, a także dyrektywy 2004/38/WE i umowy o wystąpieniu;

c)w stosownych przypadkach jednolitych wykazów dokumentów uzupełniających sporządzonych zgodnie z art. 14 ust. 5a rozporządzenia (WE) nr 810/2009;

d)w stosownych przypadkach wymagań dotyczących podróżnego ubezpieczenia medycznego zgodnie z art. 15 rozporządzenia (WE) nr 810/2009.

W przypadku przekazania informacji przez państwo członkowskie eu-LISA konfiguruje unijną platformę do składania wniosków z chwilą potwierdzenia tej informacji przez Komisję.

3.Centralne organy wizowe odpowiadają za wprowadzanie informacji dotyczących następujących kwestii:

a)lokalizacji konsulatów ich terytorialnej właściwości, o których mowa w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 810/2009;

b)porozumień lub ustaleń dotyczących reprezentowania państw, o których mowa w art. 8 rozporządzenia (WE) nr 810/2009;

c)korzystania z usługodawców zewnętrznych oraz ich lokalizacji, o których mowa w art. 43 rozporządzenia (WE) nr 810/2009;

d)dokumentów uzupełniających, o których mowa w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 810/2009, a także tych mających zastosowanie zgodnie z dyrektywą 2004/38/WE i umową o wystąpieniu;

e)opcjonalnych zwolnień z obowiązku wizowego, o których mowa w art. 6 rozporządzenia (UE) 2018/1806;

f)opcjonalnych zwolnień z opłaty wizowej, o których mowa w art. 16 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 810/2009.

4.Konsulat lub organy centralne właściwego państwa członkowskiego odpowiadają za wprowadzanie informacji dotyczących następujących kwestii:

a)danych kontaktowych i praw dostępu usługodawców zewnętrznych, w tym w odniesieniu do narzędzia do umawiania spotkań;

b)narzędzia do umawiania spotkań, w tym dostępnych terminów;

c)liczby zaakceptowanych wniosków tygodniowo/miesięcznie.

Artykuł 7b
Formularz wniosku online

1.Każda osoba ubiegająca się o wizę składa wypełniony wniosek online, o którym mowa w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 810/2009, za pomocą unijnej platformy do składania wniosków.

2.Bez uszczerbku dla art. 7ba w formularzu wniosku osoba ubiegająca się o wizę podaje następujące dane osobowe:

1)nazwisko(-a);

2)nazwisko rodowe (poprzednie nazwisko (-a) rodowe);

3)imię (imiona) (imię/imiona nadane);

4)data urodzenia (dzień-miesiąc-rok);

5)miejsce urodzenia;

6)państwo urodzenia;

7)aktualne obywatelstwo; obywatelstwo w chwili urodzenia (jeżeli inne); inne obywatelstwa;

8)płeć;

9)stan cywilny;

10)osoba sprawująca władzę rodzicielską (w przypadku małoletnich)/opiekun prawny (nazwisko, imię, adres, jeżeli jest inny niż adres osoby ubiegającej się o wizę, numer telefonu, adres poczty elektronicznej i obywatelstwo);

11)krajowy numer identyfikacyjny (jeżeli dotyczy);

12)rodzaj dokumentu podróży;

13)numer dokumentu podróży;

14)data wydania;

15)data ważności;

16)państwo wydające;

17)dane osobowe członka rodziny będącego przemieszczającym się obywatelem UE, EOG lub CH lub, w stosownych przypadkach, obywatelem Zjednoczonego Królestwa będącym beneficjentem umowy o wystąpieniu w państwie przyjmującym, którego dotyczy wniosek wizowy; nazwisko (nazwisko rodowe), imię (imiona) (imię/imiona nadane), data urodzenia, obywatelstwo, numer dokumentu podróży lub dokumentu tożsamości;

18)związek pokrewieństwa z przemieszczającym się obywatelem UE, EOG lub CH lub, w stosownych przypadkach, z obywatelem Zjednoczonego Królestwa będącym beneficjentem umowy o wystąpieniu w państwie przyjmującym, którego dotyczy wniosek wizowy;

19)adres domowy, adres poczty elektronicznej i numer telefonu osoby ubiegającej się o wizę;

20)zamieszkanie w państwie innym niż państwo aktualnego obywatelstwa;

21)wykonywany zawód;

22)nazwa, adres i numer telefonu pracodawcy: w przypadku uczniów i studentów – nazwa i adres placówki edukacyjnej;

23)cel(-e) podróży;

24)dodatkowe informacje dotyczące celu pobytu;

25)państwo członkowskie będące głównym miejscem docelowym (i inne państwa członkowskie będące celami podróży – jeżeli dotyczy);

26)państwo członkowskie pierwszego wjazdu;

27)liczba wjazdów, o którą się występuje; planowana data przyjazdu do strefy Schengen (w ramach pierwszego planowanego pobytu); planowana data wyjazdu ze strefy Schengen (po zakończeniu pierwszego planowanego pobytu);

28)odciski palców pobrane przy rozpatrywaniu wcześniejszego wniosku o wizę Schengen; data (jeżeli jest znana); numer wizy (jeżeli jest znany);

29)zezwolenie na wjazd do państwa docelowego (jeżeli dotyczy);

30)nazwisko i imię osoby (osób) zapraszającej(-ych) z państwa (państw) członkowskiego(-ich). Jeżeli nie dotyczy, nazwa hotelu(-li) lub tymczasowy(-we) adres(-y) w państwie(-ach) członkowskim(-ich);

31)nazwa i adres firmy/organizacji zapraszającej;

32)sposób pokrycia kosztów podróży i utrzymania osoby ubiegającej się o wizę w czasie pobytu;

Osoba ubiegająca się o wizę podaje również adres poczty elektronicznej.

Wszystkie takie dane należy zapisywać i przechowywać w miejscu tymczasowego przechowywania zgodnie z okresami przechowywania danych określonymi w art. 7c.

3.Unijna platforma do składania wniosków obejmuję również usługę bezpiecznego konta. Usługa bezpiecznego konta umożliwia osobie ubiegającej się o wizę przechowywanie danych na potrzeby przyszłych wniosków, lecz wyłącznie gdy osoba ta wyraziła dobrowolną i wyraźną zgodę na takie przechowywanie.

Usługa bezpiecznego konta umożliwia osobie ubiegającej się o wizę między innymi złożenie wniosku w kilku krokach. Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 48a w celu określenia wymagań dotyczących usługi bezpiecznego konta, w tym okresu zatrzymywania danych przechowywanych w ramach tej usługi oraz danych pochodzących z nieukończonych wniosków lub wniosków, które nie przeszły weryfikacji kompetencji lub dopuszczalności.

4.Dane, o których mowa w ust. 2, są wprowadzane przez osobę ubiegającą się o wizę w alfabecie łacińskim.

5.W chwili złożenia formularza wniosku online unijna platforma do składania wniosków gromadzi adres IP, z którego złożono formularz wniosku, i dodaje go do wniosku jako jedną z danych.

6.Komisja określa w drodze aktów wykonawczych treść uproszczonych formularzy wniosku na potrzeby potwierdzania ważnych wiz w nowym dokumencie podróży, o którym mowa w art. 32a rozporządzenia (WE) nr 810/2009, oraz na potrzeby przedłużanie wiz, o którym mowa w art. 33 tego rozporządzenia, za pomocą unijnej platformy do składania wniosków. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 49 ust. 2.

7.Komisja określa w drodze aktów wykonawczych wymogi dotyczące formatu danych osobowych, o których mowa w ust. 2 i 5 niniejszego artykułu i które mają zostać podane w formularzu wniosku, a także parametrów i weryfikacji stosowanych w celu zapewnienia kompletności wniosku i spójności tych danych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 49 ust. 2.

Artykuł 7ba
Przepisy szczegółowe dotyczące korzystania z unijnej platformy do składania wniosków przez członków rodziny obywateli Unii lub innych obywateli państw trzecich, którym przysługuje prawo do swobodnego przemieszczania się na podstawie prawa Unii, lub obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy są beneficjentami umowy o wystąpieniu

1.Obywatel państwa trzeciego, który jest członkiem rodziny obywatela Unii, do którego ma zastosowanie dyrektywa 2004/38/WE, lub obywatela państwa trzeciego korzystającego – na mocy umowy między Unią i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a państwem trzecim, z drugiej strony – z prawa do swobodnego przemieszczania się równoważnego prawu przysługującemu obywatelom Unii może złożyć wniosek o wizę, nie korzystając z unijnej platformy do składania wniosków i będąc uprawnionym do złożenia wniosku osobiście w konsulacie lub u usługodawcy zewnętrznego, zgodnie ze swoim wyborem.

2.Gdy obywatel państwa trzeciego, który jest członkiem rodziny obywatela Unii, do którego ma zastosowanie dyrektywa 2004/38/WE, lub obywatela państwa trzeciego korzystającego – na mocy umowy między Unią i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a państwem trzecim, z drugiej strony – z prawa do swobodnego przemieszczania się równoważnego prawu przysługującemu obywatelom Unii składa wniosek o wizę, korzystając z unijnej platformy do składania wniosków, proces składania wniosków odbywa się zgodnie z dyrektywą 2004/38/WE.

3.W szczególności unijna platforma do składania wniosków jest zaprojektowana w taki sposób, aby zapewnić zastosowanie poniższych przepisów szczegółowych:

a)znosi się opłatę wizową;

b)w formularzu wniosku wizowego osoba ubiegająca się o wizę nie podaje następujących danych osobowych:

a)wykonywany zawód;

b)nazwa, adres i numer telefonu pracodawcy: w przypadku uczniów i studentów – nazwa i adres placówki edukacyjnej;

c)nazwisko i imię osoby (osób) zapraszającej(-ych) z państwa (państw) członkowskiego(-ich). Jeżeli nie dotyczy, nazwa hotelu(-li) lub tymczasowy(-we) adres(-y) w państwie(-wach) członkowskim(-ich);

d)nazwa i adres firmy/organizacji zapraszającej;

e)sposób pokrycia kosztów podróży i utrzymania osoby ubiegającej się o wizę w czasie pobytu;

c)osoba ubiegająca się o wizę powinna być w stanie złożyć dokumenty wykazujące, że jest ona członkiem rodziny obywatela Unii, do którego ma zastosowanie dyrektywa 2004/38/WE, lub obywatela państwa trzeciego korzystającego – na mocy umowy między Unią i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a państwem trzecim, z drugiej strony – z prawa do swobodnego przemieszczania się równoważnego prawu przysługującemu obywatelom Unii. Od osoby ubiegającej się o wizę nie powinno się żądać złożenia dokumentów uzupełniających, o których mowa w art. 14 rozporządzenie (WE) nr 810/2009, ani dowodu posiadania odpowiedniego, ważnego podróżnego ubezpieczenia medycznego, o którym mowa w art. 15 rozporządzenie (WE) nr 810/2009;

d)na zasadzie odstępstwa od art. 7c ust. 8 automatyczna wstępna kontrola dopuszczalności służy wyłącznie do weryfikacji, czy:

a)wypełniono wszystkie wymagane pola w formularzu wniosku;

b)dostarczono dowód posiadania ważnego paszportu zgodnie z dyrektywą 2004/38/WE;

c)w stosownych przypadkach pobrano dane biometryczne osoby ubiegającej się o wizę;

e)w chwili wydania wizy w powiadomieniu, o którym mowa w art. 7f, osoba ubiegająca się o wizę otrzymuje przypomnienie, że członek rodziny obywatela korzystającego z prawa do swobodnego przemieszczania się posiadającego wizę ma prawo wjazdu wyłącznie, gdy takiemu członkowi rodziny towarzyszy obywatel Unii lub inny obywatel państwa trzeciego korzystający z przysługującego mu prawa do swobodnego przemieszczania się lub taki członek rodziny do niego dołącza.

4.Ustępy 1 i 2 mają również zastosowanie, gdy obywatel państwa trzeciego, który jest członkiem rodziny obywatela Unii, do którego ma zastosowanie dyrektywa 2004/38/WE, lub obywatela państwa trzeciego korzystającego – na mocy umowy między Unią i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a państwem trzecim, z drugiej strony – z prawa do swobodnego przemieszczania się równoważnego prawu przysługującemu obywatelom Unii potrzebuje przedłużenia wizy lub potwierdzenia wizy w nowym dokumencie podróży. Znosi się opłatę za przedłużenie i potwierdzenie wizy.

5.Ustępy 1–4 stosuje się odpowiednio do członków rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy są beneficjentami umowy o wystąpieniu w państwie przyjmującym, którego dotyczy wniosek wizowy.

Artykuł 7c
Proces składania wniosków z wykorzystaniem unijnej platformy do składania wniosków

1.Z chwilą złożenia formularza wniosku zgodnie z art. 7b unijna platforma do składania wniosków ustala rodzaj wizy, której dotyczy wniosek, i przeprowadza automatyczną wstępną kontrolę właściwości celem automatycznego wstępnego określenia właściwych państw członkowskich w oparciu o dane przekazane przez osobę ubiegającą się o wizę. Nie wyklucza to ręcznej weryfikacji właściwości przez państwa członkowskie zgodnie z art. 18 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 810/2009.

Unijna platforma do składania wniosków jest zaprojektowana w taki sposób, aby umożliwić osobom ubiegającym się o wizę wskazanie, czy przebywają one legalnie, ale nie mieszkają w danym obszarze właściwości, o czym mowa w art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 810/2009.

2.Osoby ubiegające się o wizę mają możliwość korzystania z unijnej platformy do składania wniosków w celu złożenia zeskanowanej kopii dokumentu podróży w formacie elektronicznym oraz, w stosownych przypadkach, dokumentów uzupełniających i dowodu podróżnego ubezpieczenia medycznego w formacie cyfrowym zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 810/2009 lub dyrektywą 2004/38/WE.

3.Komisja określa w drodze aktów wykonawczych wymogi techniczne dotyczące formatu dokumentów uzupełniających, podróżnego ubezpieczenia medycznego oraz kopii dokumentu podróży w formacie elektronicznym. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 49 ust. 2.

4.W razie potrzeby osoba ubiegająca się o wizę ma możliwość korzystania z unijnej platformy do składania wniosków w celu uiszczenia opłaty wizowej za pomocą narzędzia do płatności, o którym mowa w art. 7d.

5.Unijna platforma do składania wniosków jest w stanie zweryfikować w dostępnej tylko do odczytu kopii z wizowego systemu informacyjnego, czy dane biometryczne osoby ubiegającej się o wizę zostały pobrane w ciągu ostatnich 59 miesięcy oraz czy osoba ubiegająca się o wizę złożyła już wcześniej wniosek, korzystając z tego samego dokumentu podróży:

w takim wypadku unijna platforma do składania wniosków powiadamia osobę ubiegającą się o wizę, że do złożenia wniosku nie jest wymagana wizyta w konsulacie ani u usługodawcy zewnętrznego;

w przeciwnym wypadku unijna platforma do składania wniosków powiadamia osobę ubiegającą się o wizę o konieczności umówienia wizyty w konsulacie lub u usługodawcy zewnętrznego celem złożenia wniosku.

6.Jeżeli wizyta w konsulacie lub u usługodawcy zewnętrznego jest niezbędna na podstawie rozporządzenia (WE) nr 810/2009, państwo członkowskie może zdecydować o wykorzystaniu w tym celu narzędzia do umawiania spotkań, o którym mowa w art. 7d.

7.Osoba ubiegająca się o wizę składa wniosek, w tym oświadczenie o autentyczności, kompletności, poprawności i wiarygodności danych.

8.Po złożeniu przez osobę ubiegającą się o wizę wniosku za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków unijna platforma do składania wniosków przeprowadza automatyczną wstępną kontrolę dopuszczalności.

Automatyczna wstępna kontrola dopuszczalności służy automatycznej weryfikacji, czy:

a)w stosownych przypadkach wniosek został złożony w okresie, o którym mowa w art. 9 ust. 1;

b)wypełniono wszystkie wymagane pola w formularzu wniosku;

c)przedstawiono dowód posiadania dokumentu podróży zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 810/2009;

d)w stosownych przypadkach pobrano dane biometryczne osoby ubiegającej się o wizę;

e)w stosownych przypadkach pobrano opłatę wizową.

9.Jeżeli zgodnie z automatyczną wstępną kontrolą dopuszczalności wniosek jest dopuszczalny, unijna platforma do składania wniosków wysyła powiadomienie do konsulatu lub organów centralnych państwa członkowskiego zawierające łączny wynik automatycznej wstępnej kontroli właściwości i dopuszczalności.

Jeżeli zgodnie z automatyczną wstępną kontrolą dopuszczalności wniosek nie jest dopuszczalny, unijna platforma do składania wniosków wysyła powiadomienie do osoby ubiegającej się o wizę, informując ją o brakującej części pliku danych w ramach wniosku wizowego.

Platforma do składania wniosków jest zaprojektowana w taki sposób, aby zapewnić zastosowanie art. 19 ust. 4 i 4a rozporządzenia (WE) nr 810/2009 w celu umożliwienia uznawania dopuszczalności wniosków.

10.Po powiadomieniu, o którym mowa w ust. 9, konsulat lub organy centralne państwa członkowskiego przeprowadzają ręczną weryfikację właściwości zgodnie z art. 18 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 810/2009, a następnie w razie potrzeby ręczną weryfikację dopuszczalności zgodnie z art. 19 tego rozporządzenia.

11.Jeżeli właściwy konsulat lub organy centralne właściwego państwa członkowskiego przyjmą wniosek złożony za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków, dane przekazuje się z miejsca tymczasowego przechowywania do krajowego systemu. Dane są natychmiast usuwane z tymczasowego przechowywania, z wyjątkiem danych kontaktowych powiązanych z usługą bezpiecznego konta.

12.Jeżeli osoba ubiegająca się o wizę wycofa wniosek w następstwie automatycznej wstępnej kontroli właściwości i dopuszczalności, dane niezwłocznie usuwa się z miejsca tymczasowego przechowywania, z wyjątkiem danych kontaktowych związanych z usługą bezpiecznego konta.

13.Właściwy konsulat lub organy centralne właściwego państwa członkowskiego mogą korzystać z usługi bezpiecznego konta do komunikowania się z osobami ubiegającymi się o wizę.

Artykuł 7d
Narzędzie do płatności i narzędzie do umawiania spotkań

1.Z narzędzia do płatności korzysta się w celu uiszczenia opłaty wizowej za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków. Za zarządzanie narzędziem do płatności odpowiada zewnętrzny dostawca.

2.Komisja określa w drodze aktów wykonawczych wymogi dotyczące narzędzia do płatności, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w tym warunki zwrotu opłat osobom ubiegającym się o wizę. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 49 ust. 2.

3.Państwa członkowskie lub usługodawcy zewnętrzni mogą korzystać z narzędzia do zarządzania spotkaniami.

4.Komisja określa w drodze aktów wykonawczych wymogi dotyczące narzędzia do umawiania spotkań, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, w tym warunki potwierdzania spotkań, hiperłącze do istniejących narzędzi do umawiania spotkań lub informacji na temat spotkań bez wcześniejszego umówienia się konfigurowanych przez konsulaty lub usługodawców zewnętrznych oraz warunki techniczne w celu zapewnienia, aby członek rodziny obywatela Unii, do którego ma zastosowanie dyrektywa 2004/38/WE, lub obywatela państwa trzeciego korzystającego – na mocy umowy między Unią i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a państwem trzecim, z drugiej strony – z prawa do swobodnego przemieszczania się równoważnego prawu przysługującemu obywatelom Unii lub obywatela Zjednoczonego Królestwa, który jest beneficjentem umowy o wystąpieniu w państwie przyjmującym, którego dotyczy wniosek wizowy, mógł skorzystać z procedury przyspieszonej. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 49 ust. 2.

Artykuł 7e
Portal usługodawcy zewnętrznego

1.Usługodawcy zewnętrzni mają dostęp do unijnej platformy do składania wniosków za pośrednictwem portalu zewnętrznego wyłącznie w celu:

a)weryfikowania i przeprowadzania kontroli jakości danych załadowanych w miejscu tymczasowego przechowywania, w szczególności zeskanowanej kopii dokumentu podróży;

b)załadowania identyfikatorów biometrycznych;

c)ewentualnego załadowania dokumentów uzupełniających;

d)korzystania, w stosownych przypadkach, z narzędzia do umawiania spotkań w celu wskazania dostępnych terminów;

e)udostępnienia wniosku konsulatowi na potrzeby dalszego rozpatrywania.

2.Państwa członkowskie opracowują system uwierzytelniający, zarezerwowany wyłącznie dla usługodawców zewnętrznych, w celu zapewnienia dostępu do portalu należycie upoważnionym pracownikom na potrzeby niniejszego artykułu. Przy opracowywaniu systemu uwierzytelniającego uwzględnia się zarządzanie ryzykiem związanym z bezpieczeństwem informacji i zasady uwzględniania ochrony danych już w fazie projektowania oraz domyślnej ochrony danych.

3.Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu określenia systemu uwierzytelniającego dla pracowników usługodawców zewnętrznych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 49 ust. 2.

Artykuł 7f
Powiadomienia o decyzjach

1.Osoby ubiegające się o wizę i posiadacze wizy otrzymują powiadomienia o decyzjach podjętych przez państwa członkowskie w sprawie ich wniosków lub wydanych wiz za pomocą bezpiecznych środków elektronicznych.

2.Powiadomienia przekazane osobom ubiegającym się o wizę lub posiadaczom wizy zawierają poniższe dane:

a)w przypadku wydania wizy: dane wymienione w art. 24, 25 lub 26 rozporządzenia (WE) nr 810/2009 i art. 10 niniejszego rozporządzenia;

b)w przypadku odmowy wydania wizy: dane wymienione w art. 32 rozporządzenia (WE) nr 810/2009 i art. 12 niniejszego rozporządzenia;

c)w przypadku potwierdzenia wizy: dane wymienione w art. 32a rozporządzenia (WE) nr 810/2009 i 12a niniejszego rozporządzenia;

d)w przypadku przedłużenia wizy: dane wymienione w art. 33 rozporządzenia (WE) nr 810/2009 i art. 14 niniejszego rozporządzenia;

e)w przypadku unieważnienia lub cofnięcia wizy: dane wymienione w art. 33 rozporządzenia (WE) nr 810/2009 i art. 13 niniejszego rozporządzenia.

3.Powiadomienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera dwuwymiarowy kod kreskowy podpisany cyfrowo przez organ wydający oraz wizerunek twarzy posiadacza. Dwuwymiarowy kod kreskowy zawiera informacje, o których mowa w ust. 2.

Powiadomienie sporządza się w formacie przeznaczonym do druku.

4.Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu określenia specyfikacji technicznej wiz cyfrowych i powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, w tym szczegółów dotyczących formatu powiadomienia, takich jak dwuwymiarowy kod kreskowy i format przeznaczony do druku. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 49 ust. 2.

Artykuł 7g
Narzędzie weryfikacji

1.Narzędzie weryfikacji umożliwia osobom ubiegającym się o wizę i posiadaczom wizy zweryfikowanie:

a)statusu ich wniosku;

b)statusu i ważności ich wizy.

2.Narzędzie weryfikacji opiera się na usłudze bezpiecznego konta, o której mowa w art. 7b ust. 3.

3.Unijna platforma do składania wniosków oferuje funkcję usługi sieciowej umożliwiającą osobom ubiegającym się o wizę zweryfikowanie wizy cyfrowej bez usługi bezpiecznego konta.

4.Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące szczegółowych przepisów w zakresie warunków działania usługi sieciowej oraz przepisów w zakresie ochrony i bezpieczeństwa danych mających zastosowanie do usługi sieciowej, w tym niepowtarzalnego identyfikatora dla osoby ubiegającej się o wizę. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 49 ust. 2.”;

4)w art. 9 ust. 4 dodaje się następujące litery:

„na) w stosownych przypadkach fakt, że osoba ubiegająca się o wizę składa wniosek jako członek rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa będącego beneficjentem umowy o wystąpieniu w państwie przyjmującym, którego dotyczy wniosek wizowy;

o) adres poczty elektronicznej;

p) adres IP, z którego złożono formularz wniosku.”;

5)w art. 9b dodaje się ustęp w brzmieniu:

„5. Ustępy 1–4 stosuje się odpowiednio do członków rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy są beneficjentami umowy o wystąpieniu w państwie przyjmującym, którego dotyczy wniosek wizowy.”;

6)w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 1 lit. e) otrzymuje brzmienie:

„e) numer wizy;”;

b)w ust. 1 uchyla się lit. k);

c)w ust. 1 dodaje się lit. m) w brzmieniu:

„m) w stosownych przypadkach status osoby wskazującej, że obywatel państwa trzeciego jest członkiem rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa będącego beneficjentem umowy o wystąpieniu w państwie przyjmującym, którego dotyczy wniosek wizowy.”;

7)dodaje się art. 12a w brzmieniu:

„Artykuł 12 a
Dane dodawane w przypadku potwierdzenia wizy

1.Jeżeli została podjęta decyzja o potwierdzeniu wizy, organ wizowy, który podjął decyzję, dodaje następujące dane do pliku danych w ramach wniosku wizowego:

a)informacje o statusie;

b)organ, który potwierdził wizę;

c)miejsce i datę wydania decyzji;

d)dane dotyczące nowego dokumentu podróży, w tym jego numer, państwo i organ wydające dokument, datę wydania i datę ważności.

2.Jeżeli została podjęta decyzja o potwierdzeniu wizy, system niezwłocznie pobiera i eksportuje z VIS do EES dane wymienione w art. 19 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2226.”;

8)art. 14 ust. 1 lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d) numer przedłużonej wizy;”;

9)art. 15 ust. 2 lit. f) otrzymuje brzmienie:

„f) numeru wizy, numeru wizy długoterminowej lub dokumentu pobytowego oraz daty wydania poprzednich wiz, poprzednich wiz długoterminowych lub poprzednich dokumentów pobytowych;”;

10)w art. 18 wprowadza się następujące zmiany:

a)uchyla się ust. 1 lit. b);

b)ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 niniejszego artykułu, w przypadku wyszukiwania informacji w EES zgodnie z art. 23 ust. 2 lub ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/2226 właściwa służba graniczna może wyszukiwać informacje w VIS bez wykorzystywania interoperacyjności z EES, jeżeli wymagają tego konkretne okoliczności, w szczególności w przypadku tymczasowego braku technicznej możliwości przeglądania danych EES lub w przypadku awarii EES.”;

11)dodaje się art. 18e w brzmieniu:

„Artykuł 18e
Procedury awaryjne w przypadku braku technicznej możliwości uzyskania dostępu do danych na granicach zewnętrznych

1.W przypadku braku technicznej możliwości przeglądania danych, o którym mowa w art. 18, z powodu awarii jakiejkolwiek części VIS eu-LISA powiadamia o tym fakcie służby graniczne państw członkowskich.

2.Jeżeli przeszukiwanie danych, o którym mowa w art. 18, jest technicznie niemożliwe z powodu awarii krajowej infrastruktury granicznej w państwie członkowskim, służby graniczne powiadamiają o tym fakcie eu-LISA, a następnie eu-LISA informuje Komisję.

3.W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, służby graniczne stosują krajowe plany awaryjne. Krajowy plan awaryjny może zezwalać służbom granicznym na tymczasowe odstępstwo od obowiązku przeglądania VIS, o którym mowa art. 8 rozporządzenia (UE) 2016/399.

4.Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych wzory planów awaryjnych do stosowania w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, w tym procedury, których mają przestrzegać służby graniczne. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 49 ust. 2. Państwa członkowskie przyjmują krajowe plany awaryjne z wykorzystaniem wzorów planów awaryjnych jako podstawy, które w razie potrzeby zostaną dostosowane do potrzeb na poziomie krajowym.”;

12)art. 19 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Wyłącznie w celu weryfikacji tożsamości posiadacza wizy lub autentyczności wizy lub w celu sprawdzenia, czy warunki wjazdu, pobytu lub zamieszkania na terytorium państw członkowskich są spełnione, organy właściwe do prowadzenia na terytorium państw członkowskich kontroli w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki wjazdu, pobytu lub zamieszkania na terytorium państw członkowskich, posiadają możliwość wyszukiwania informacji za pomocą numeru wizy łącznie z weryfikacją odcisków palców posiadacza wizy.

W przypadku gdy nie można zweryfikować tożsamości posiadacza wizy za pomocą odcisków palców, właściwe organy mogą również przeprowadzić weryfikację za pomocą wizerunku twarzy.”;

13)art. 20 ust. 2 lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d) danych wprowadzonych w związku z każdą wizą, którą wydano, której wydania odmówiono, którą potwierdzono, unieważniono, cofnięto lub przedłużono, o których to danych mowa w art. 10–14.”;

14)art. 21 ust. 2 lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d) danych wprowadzonych w związku z każdą wizą wydaną, potwierdzoną, unieważnioną, cofniętą lub przedłużoną, o których to danych mowa w art. 10, 12a, 13 i 14;”;

15)art. 22 ust. 2 lit. e) otrzymuje brzmienie:

„e) danych wprowadzonych w związku z każdą wizą wydaną, potwierdzoną, unieważnioną, cofniętą lub przedłużoną, o których to danych mowa w art. 10, 12a, 13 i 14;”;

16)art. 22f ust. 1 lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d) numer wizy;”;

17)w art. 22o ust. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a)lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) numeru wizy lub numeru wizy długoterminowej lub dokumentu pobytowego oraz daty upływu ważności, odpowiednio, wizy, wizy długoterminowej lub dokumentu pobytowego;”;

b)dodaje się lit. f) i g) w brzmieniu:

„f) adres IP;

g) adres poczty elektronicznej.”;

18)w art. 22r ust. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a)lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) numeru wizy lub numeru wizy długoterminowej lub dokumentu pobytowego oraz daty upływu ważności, odpowiednio, wizy, wizy długoterminowej lub dokumentu pobytowego;”;

b)dodaje się lit. f) i g) w brzmieniu:

„f) adres IP;

g) adres poczty elektronicznej.”;

19)w art. 45 ust. 2 dodaje się lit. g)–o) w brzmieniu:

„g) określania treści uproszczonych formularzy wniosku na potrzeby potwierdzania ważnych wiz w nowym dokumencie podróży i przedłużania wiz zgodnie z art. 7b;

h) określania wymogów dotyczących formatu danych osobowych w formularzu wniosku online zgodnie z art. 7b;

i) określania wymogów technicznych dotyczących formatu dokumentów uzupełniających, podróżnego ubezpieczenia medycznego oraz kopii dokumentu podróży w formacie elektronicznym przekazywanych za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków zgodnie z art. 7c i 7ba;

j) określania wymogów dotyczących narzędzia do płatności, w tym warunków zwrotu opłat osobom ubiegającym się o wizę zgodnie z art. 7d;

k) określania wymogów dotyczących wspomnianego narzędzia do umawiania spotkań, w tym warunków potwierdzania spotkań, hiperłącza do istniejących narzędzi do umawiania spotkań lub informacji na temat spotkań bez wcześniejszego umówienia się konfigurowanych przez konsulaty lub usługodawców zewnętrznych zgodnie z art. 7d;

l) określania systemu uwierzytelniającego dla pracowników usługodawców zewnętrznych za pomocą portalu usługodawcy zewnętrznego zgodnie z art. 7e;

m) określania specyfikacji technicznej wiz w formacie cyfrowym i powiadomienia dotyczącego wizy, w tym szczegółów dotyczących formatu powiadomienia, takich jak dwuwymiarowy kod kreskowy i format przeznaczony do druku zgodnie z art. 7f;

n) określania szczegółowych przepisów dotyczących warunków działania usługi sieciowej oraz przepisów dotyczących ochrony i bezpieczeństwa danych mających zastosowanie do usługi sieciowej zgodnie z art. 7g;

o) określania wzoru planów awaryjnych dotyczących procedur awaryjnych w przypadku braku technicznej możliwości uzyskania dostępu do danych na granicach zewnętrznych, w tym procedur, których będą przestrzegać służby graniczne, zgodnie z art. 18e.”;

(1)w art. 48a ust. 2, 3 i 6 odesłania do „art. 9, art. 9h ust. 2, art. 9j ust. 2 i art. 22b ust. 18” zastępuje się odesłaniami do „art. 7b, art. 9, art. 9h ust. 2, art. 9j ust. 2 i art. 22b ust. 18”.

Artykuł 3
Zmiany w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1683/95 66

W rozporządzeniu (WE) nr 1683/95 wprowadza się następujące zmiany:

1)art. 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

Wizy wydane zgodnie z art. 5 niniejszego rozporządzenia przez państwa członkowskie, które nie wydają wiz w formacie cyfrowym, o którym mowa w art. 26a rozporządzenia (WE) nr 810/2009, przyjmują formę jednolitego formularza (naklejki). Są one zgodne ze specyfikacjami wymienionymi w Załączniku.”;

2)w art. 7 dodaje się akapit czwarty w brzmieniu:

„Wykorzystanie jednolitego formularza wizowego na potrzeby inne niż te, o których mowa w art. 5, pozostaje bez uszczerbku dla wydawania wiz w formacie cyfrowym, o których mowa w art. 26a rozporządzenia (WE) nr 810/2009.”.

Artykuł 4
Zmiany w rozporządzeniu Rady (WE) nr 333/2002 67

w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 333/2002 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do państw członkowskich, które nie wydają wiz w formacie cyfrowym, o którym mowa w art. 26a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009*.

Do celów niniejszego rozporządzenia »formularz, na którym umieszcza się wizę« oznacza dokument wydany przez władze państwa członkowskiego posiadaczowi dokumentu podróży, który nie jest uznawany przez to państwo członkowskie, w którym właściwe władze państwa członkowskiego umieszczają wizę.”.

_________

* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1).”.

Artykuł 5
Zmiany w rozporządzeniu Rady (WE) nr 694/2003 68

W rozporządzeniu (WE) nr 694/2003 wprowadza się następujące zmiany:

1)art. 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

1.Uproszczony dokument tranzytowy (FTD) wydawany przez państwa członkowskie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 693/2003, wydaje się w formacie cyfrowym, o którym mowa w art. 26a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009*, i ma taką samą wartość co wiza o ograniczonej ważności terytorialnej do celów tranzytu. Ponadto format cyfrowy zawiera wyraźną informację o tym, że wydany dokument jest uproszczonym dokumentem tranzytowym.

2.Uproszczony kolejowy dokument tranzytowy (FRTD) wydawany przez państwa członkowskie, o którym mowa w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 693/2003, wydaje się w formacie cyfrowym, o którym mowa w art. 26a rozporządzenia (WE) nr 810/2009, i ma taką samą wartość co wiza o ograniczonej ważności terytorialnej do celów tranzytu. Ponadto format cyfrowy zawiera wyraźną informację o tym, że wydany dokument jest uproszczonym kolejowym dokumentem tranzytowym.”.

__________

* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1).”.

2)art. 2 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„1. Dodatkową specyfikację techniczną dotyczącą formatu cyfrowego FTD i FRTD, w tym odnoszącą się do poniższych kwestii, ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 4 ust. 2:”;

3)art. 6 ustęp pierwszy otrzymuje brzmienie:

„2. Państwa członkowskie, które podjęły stosowną decyzję, wydają FTD i FRTD określone w art. 1 w formacie cyfrowym nie później niż w ciągu jednego roku po przyjęciu dodatkowych elementów zabezpieczeń i wymagań, o których mowa w art. 2.”.

Artykuł 6
Zmiany w konwencji wykonawczej do układu z Schengen 69

W art. 18 konwencji wykonawczej do układu z Schengen wprowadza się następujące zmiany:

1)ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Wizami na pobyt przekraczający 90 dni (»wizami długoterminowymi«) są wizy krajowe wydane przez jedno z państw członkowskich zgodnie z jego prawem krajowym lub prawem Unii. Takie wizy wydaje się w formacie cyfrowym, o którym mowa w art. 26a rozporządzenia (WE) nr 810/2009.

W drodze wyjątku państwa członkowskie, które nie wydają wiz w formacie cyfrowym, o którym mowa w art. 26a rozporządzenia (WE) nr 810/2009, wydają wizy w formie jednolitego formularza wizowego przewidzianego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1683/95(*) z nagłówkiem określającym rodzaj wizy za pomocą litery „D”. Wypełnia się je zgodnie z odpowiednimi przepisami załącznika VII do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy).”;

2)dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Powiadomienia dotyczące wiz długoterminowych wydanych w formacie cyfrowym przekazuje się osobom ubiegającym się o wizę za pośrednictwem środków elektronicznych zgodnie z art. 7f rozporządzenia (WE) nr 767/2008.”.

Artykuł 7
Zmiana w rozporządzeniu Rady (WE) nr 693/2003 70

W rozporządzeniu (WE) nr 693/2003 wprowadza się następujące zmiany:

1)art. 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. FTD/FRTD wydaje się w formacie cyfrowym, o którym mowa w art. 26a rozporządzenia (WE) nr 810/2009*.

__________

* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1).”;

2)w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

a)w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje następujące brzmienie:

„Wniosek o FTD przedstawia się organom konsularnym państwa członkowskiego, które powiadomiło o swojej decyzji o wydaniu FTD/FRTD zgodnie z art. 12.”;

b)dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. Wniosek o FTD i FRTD składa się za pomocą narzędzia do składania wniosków online. Narzędzie do składania wniosków online zawiera dane, o których mowa w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu.”.

3)art. 6 ust. 2, 3 i 4 otrzymuje brzmienie:

„2. Nie wydaje się FTD/FRTD w odniesieniu do dokumentu podróży, którego ważność wygasła.

3. Okres ważności dokumentu podróży, w odniesieniu do którego wydano FTD/FRTD, będzie dłuższy niż okres ważności FTD/FRTD.

4. Nie wydaje się FTD/FRTD w odniesieniu do dokumentu podróży, jeżeli ten dokument podróży nie jest ważny na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich. Jeżeli dokument podróży jest ważny tylko na terytorium jednego państwa członkowskiego lub kilku państw członkowskich, FTD/FRTD zostaje ograniczony do danego państwa członkowskiego lub danych państw członkowskich.”.

Artykuł 8
Zmiany w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226 71

W rozporządzeniu (UE) 2017/2226 wprowadza się następujące zmiany:

1)art. 16 ust. 2 lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d) w stosownych przypadkach – numer wizy krótkoterminowej, w tym trzyliterowy kod wydającego państwa członkowskiego, rodzaj wizy krótkoterminowej, data zakończenia maksymalnego okresu pobytu dozwolonego na podstawie wizy krótkoterminowej, która jest aktualizowana przy każdym wjeździe, oraz data upływu ważności wizy krótkoterminowej;”

2)w art. 19 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 1 lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d) w stosownych przypadkach – nowy numer wizy, w tym trzyliterowy kod państwa wydającego;”;

b)dodaje się ust. 7 w brzmieniu:

„7. Jeżeli wydano decyzję o potwierdzeniu ważnej wizy w nowym dokumencie podróży, organ wizowy, który wydał tę decyzję, niezwłocznie pobiera dane, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, z VIS i importuje je bezpośrednio do EES zgodnie z art. 12a rozporządzenia (WE) nr 767/2008.”;

3)art. 24 ust. 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b) numer wizy krótkoterminowej – w tym trzyliterowy kod wydającego państwa członkowskiego – o której mowa w art. 16 ust. 2 lit. d);”;

4)art. 32 ust. 5 lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) numer wizy i data upływu ważności wizy;”.

Artykuł 9
Ocena unijnej platformy do składania wniosków

1.Pięć lat od daty uruchomienia zgodnie z art. 12 niniejszego rozporządzenia Komisja dokonuje oceny funkcjonowania unijnej platformy do składania wniosków. Ocena ta zawiera analizę osiągniętych wyników w stosunku do celów rozporządzenia (WE) nr 810/2009 i rozporządzenia (WE) nr 767/2008 zmienionych niniejszym rozporządzeniem oraz analizę wprowadzenia w życie ich przepisów.

2.Ocenę, o której mowa w ust. 1, Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Na podstawie tej oceny Komisja przedstawia, w razie konieczności, odpowiednie wnioski.

Artykuł 10
Uruchomienie unijnej platformy do składania wniosków

1.Komisja określa datę uruchomienia unijnej platformy do składania wniosków na podstawie niniejszego rozporządzenia, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

(a)przyjęto środki, o których mowa w art. 1 pkt 31 i art. 2 pkt 19 i 20;

(b)eu-LISA ogłosiła pomyślne zakończenie kompleksowego testu;

(c)eu-LISA zatwierdziła ustalenia techniczne i prawne oraz przekazała je Komisji.

2.Decyzja Komisji, o której mowa w ust. 1, jest publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

3.W drodze odstępstwa od ust. 1 i bez uszczerbku dla wydawania wiz w formacie cyfrowym państwo członkowskie w okresie pięciu lat od daty, o której mowa w ust. 1, może podjąć decyzję o niekorzystaniu z unijnej platformy do składania wniosków.

W takim wypadku państwo członkowskie powiadamia Komisję o swojej decyzji o niekorzystaniu z unijnej platformy do składania wniosków w okresie przejściowym. Komisja publikuje to powiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

W takim okresie przejściowym posiadacze wiz mogą weryfikować wizy cyfrowe, korzystając z usług internetowych internetowej platformy do składania wniosków wizowych, o których mowa w art. 7g rozporządzenia (WE) nr 767/2008, jeżeli państwo członkowskie rozpatrujące ich wniosek wizowy podjęło decyzję o niekorzystaniu z unijnej platformy do składania wniosków.

4.Państwo członkowskie może zgłosić Komisji i eu-LISA chęć skorzystania z unijnej platformy do składania wniosków przed upływem okresu przejściowego, o którym mowa w ust. 3.

Komisja określa datę wejścia w życie powyższego. Decyzja Komisji jest publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 11
Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodnicząca Przewodniczący

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY

1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy

Cyfryzacja procedur wizowych

1.2.Obszary polityki, których dotyczy wniosek/inicjatywa

Sprawy wewnętrzne

1.3.Wniosek/inicjatywa dotyczy:

✓ nowego działania

◻ nowego działania, będącego następstwem projektu pilotażowego/działania przygotowawczego 72

◻ przedłużenia bieżącego działania

◻ połączenia lub przekształcenia co najmniej jednego działania pod kątem innego/nowego działania

1.4.Cel(e)

1.4.1.Cel(e) ogólny(e)

Ogólnym celem tej inicjatywy jest przyczynienie się do cyfryzacji usług publicznych, tworząc Europę na miarę ery cyfrowej, a także przyczynienie się do budowania bezpiecznej i odpornej UE, sprawienie, że UE stanie się bardziej atrakcyjnym celem dla podróżnych, oraz wzmocnienie postrzegania jej jako spójnej jednostki geograficznej stosującej wspólną politykę wizową.

1.4.2.Cel(e) szczegółowy(e)

Cel szczegółowy nr 1: Zmodernizowanie, uproszczenie i ujednolicenie procesu składania wniosków wizowych dla państw członkowskich i obywateli państw trzecich poprzez cyfryzację procedury wizowej

Cel szczegółowy nr 2: Zmniejszenie ryzyka oszustw (dotyczących tożsamości), fałszerstw i ułatwienie procesu weryfikacji na granicy poprzez cyfryzację

Aby osiągnąć te cele szczegółowe wniosek przewiduje utworzenie wspólnej unijnej platformy do składania wniosków wizowych oraz wdrożenie wizy cyfrowej zamiast naklejki wizowej.

1.4.3.Oczekiwane wyniki i wpływ

Należy wskazać, jakie efekty przyniesie wniosek/inicjatywa beneficjentom/grupie docelowej.

Wniosek ten miałby pozytywny wpływ na podróżowanie po UE oraz na PKB, który w latach 2025–2029 wzrósłby o 53,3 mld EUR, ponieważ jego przyjęcie oznaczałoby odejście od procesu składania wniosków odbywającego się w przeważającym stopniu w formie papierowej na rzecz prawdziwie cyfrowego i szeroko zharmonizowanego procesu.

Unijna platforma do składania wniosków wizowych przyniosłaby korzyści państwom członkowskim dzięki skróceniu czasu poświęcanego na rozpatrywanie wniosków wizowych w konsulatach i archiwizację wniosków w formie papierowej. Wiza cyfrowa zwiększyłaby bezpieczeństwo wewnętrzne strefy Schengen, ponieważ niemożliwe byłoby już fałszowanie naklejki wizowej, a także znacznie zmniejszyłaby obciążenie administracyjne organów centralnych i konsulatów państw członkowskich, które nie musiałyby już poświęcać czasu i pieniędzy na produkcję, zamawianie i bezpieczny transport naklejek wizowych do konsulatów. Zgodnie z oceną kosztów i korzyści przeprowadzoną w kontekście oceny skutków, w latach 2025–2029 państwa członkowskie zaoszczędziłyby ogółem 553 mln EUR kosztów administracyjnych.

Ponadto wniosek przyniósłby również korzyści osobom ubiegającym się o wizę. Osoby ponownie ubiegające się o wizę nie musiałyby już ponosić kosztów podróży w celu złożenia wniosku wizowego, a osoby ubiegające się o wizę zachowywałyby swoje dokumenty podróży przez cały czas trwania procesu składania wniosków wizowych. Każda osoba ubiegająca się o wizę zaoszczędziłaby 31 EUR na wniosku z łącznej kwoty 74 EUR wydanej na każdy wniosek.

1.4.4.Wskaźniki dotyczące realizacji celów

Należy wskazać wskaźniki stosowane do monitorowania postępów i osiągnięć.

Wskaźnik 1: Stosunek wniosków złożonych za pomocą unijnej platformy do składania wniosków wizowych do wszystkich wniosków o wizę Schengen.

Cel: 95 % pod koniec okresu przejściowego (31 grudnia 2030 r.)

Wskaźnik 2: Stosunek wydanych wiz cyfrowych do łącznej liczby wydanych wiz.

Cel: 100 % w chwili wejścia w życie unijnej platformy do składania wniosków wizowych (1 stycznia 2026 r.)

Wskaźnik 3: Procent wniosków wizowych złożonych przy udziale usługodawcy zewnętrznego – 90 %

Cel: 75 % wniosków wizowych złożonych bez udziału usługodawcy zewnętrznego pod koniec okresu przejściowego (31 grudnia 2030 r.)

1.4.4.1.Skuteczność i terminowość: wskaźniki powinny umożliwiać monitorowanie skuteczności poprzez regularne dostarczanie informacji na temat postępów i osiągnięć w okresie programowania.

1.4.4.2.Efektywność: należy zoptymalizować procesy pod kątem gromadzenia i przetwarzania danych, unikając zbędnych lub powielających się wniosków o przekazanie informacji.

1.4.4.3.Znaczenie wskaźników i potrzeba ograniczenia związanego z nimi obciążenia administracyjnego.

1.4.4.4.Klarowność: wskaźniki należy przekazywać w klarownej i zrozumiałej postaci wraz z towarzyszącymi metadanymi oraz w formie ułatwiającej właściwą interpretację i konstruktywną komunikację.

Do każdego wskaźnika należy dołączyć cele i scenariusz odniesienia.

1.5.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy

1.5.1.Potrzeby, które należy zaspokoić w perspektywie krótko- lub długoterminowej, w tym szczegółowy terminarz przebiegu realizacji inicjatywy

Wniosek dotyczący cyfryzacji procedury wizowej zapowiedziano w komunikacie Komisji w sprawie polityki wizowej z 2018 r. W zaproponowanym przez Komisję 23 września 2020 r. nowym pakcie o migracji i azylu wyznaczono cel, jakim jest pełna cyfryzacja procedury wizowej do 2025 r., a także wiza cyfrowa i możliwość składania wniosków wizowych przez internet.

Proces opracowywania unijnej platformy do składania wniosków wizowych przez Agencję Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA) mógłby się rozpocząć po przyjęciu przepisów przez współprawodawców (najpóźniej pod koniec 2023 r.), a jego czas trwania wyniósłby dwa lata (2024–2025). Proces ten opierałby się na wnioskach wyciągniętych z opracowania prototypu platformy przez eu-LISA w latach 2020–2021.

Jednocześnie państwa członkowskie dokonałyby niezbędnych inwestycji celem połączenia się z unijną platformą do składania wniosków wizowych oraz wdrożenia wizy cyfrowej i z początkiem 2026 r. byłyby gotowe na uruchomienie platformy do składania wniosków wizowych. Jeżeli chodzi o państwa członkowskie, które podjęłyby decyzję o niekorzystaniu z unijnej platformy do składania wniosków wizowych z początkiem 2026 r., miałyby one jeszcze dwa lata na dokonanie niezbędnych inwestycji, ewentualne stopniowe wyłączenie ich portali krajowych oraz skorzystanie ze wspólnej unijnej platformy do składania wniosków wizowych na potrzeby swoich wniosków.

W 2026 r. unijna platforma do składania wniosków wizowych i wiza cyfrowa współistniałyby. Po upływie okresu przejściowego (koniec 2028 r.) wszystkie wnioski wizowe byłyby składane przez internet za pośrednictwem unijnej platformy do składania wniosków wizowych (poza kilkoma wyjątkowymi przypadkami, w których procedura w formie papierowej nadal byłaby możliwa).

Po uruchomieniu eu-LISA będzie musiała regularnie aktualizować oraz utrzymywać unijną platformę do składania wniosków wizowych, a państwa członkowskie będą zobowiązane do tego samego w odniesieniu do ich krajowych komponentów połączonych z platformą.

1.5.2.Wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii Europejskiej (może wynikać z różnych czynników, na przykład korzyści koordynacyjnych, pewności prawa, większej efektywności lub komplementarności). Na potrzeby tego punktu „wartość dodaną z tytułu zaangażowania Unii” należy rozumieć jako wartość wynikającą z unijnej interwencji, wykraczającą poza wartość, która zostałaby wytworzona przez same państwa członkowskie.

Przyczyny działania na poziomie europejskim (ex ante)

Ponieważ procedura wizowa dotycząca wiz Schengen jest zharmonizowana na poziomie UE i szczegółowo uregulowana w kodeksie wizowym, rozporządzeniu w sprawie VIS i rozporządzeniu w sprawie jednolitego formularza wizowego, niedociągnięcia stwierdzone w kontekście oceny skutków są nierozerwalnie związane z istniejącymi przepisami UE. Jest mało prawdopodobne, by wskazane problemy zniknęły w najbliższej przyszłości, a są one bezpośrednio związane z obowiązującymi przepisami prawnymi. W przypadku obu aspektów inicjatywy (procedury dotyczącej wniosku wizowego oraz formatu wizy) ze względu na skalę, skutki i oddziaływanie przewidywanych działań środki umożliwiające rozwiązanie tych problemów można skutecznie i systematycznie wdrożyć tylko na szczeblu UE. Kontynuowanie obecnej sytuacji, w której państwa członkowskie opracowują ich własne narzędzia cyfrowe (lub tego nie robią), tylko częściowo rozwiązałoby stwierdzone problemy. Wyłącznie interwencja na szczeblu unijnym wygenerowałaby większą wartość dodaną.

Oczekiwana wygenerowana unijna wartość dodana (ex post). Dzięki uproszczeniu składania wniosków wizowych przez obywateli państw trzecich objętych obowiązkiem wizowym za pomocą wspólnej platformy do składania wniosków oraz tańszych, prostszych procedur składania wniosków niniejszy wniosek pozwoli na obniżenie kosztów złożenia wniosku ponoszonych przez osoby ubiegające się o wizę średnio o 31 EUR na osobę (z 74 EUR). Spowoduje to wzrost liczby podróży do UE w porównaniu z sytuacją, w której UE nie podjęłaby działania. Wygeneruje to wzrost udziału podróżnych objętych obowiązkiem wizowym w PKB o 53,5 mld w okresie 2025–2029. Stworzenie wspólnej unijnej platformy do składania wniosków wizowych wykorzystywanej przez wszystkie państwa członkowskie umożliwiłoby zmniejszenie kosztów związanych z zapytaniami osób ubiegających się o wizę oraz z zarządzaniem wnioskami w formie papierowej. Wprowadzenie wizy cyfrowej zapewniłoby również oszczędności w zakresie zarządzania papierowymi naklejkami wizowymi. Te dwie zmiany, możliwe wyłącznie dzięki interwencji UE, pozwoliłyby na zaoszczędzenie 553 mln EUR przez wszystkie państwa członkowskie w okresie 2025–2029. Stworzenie wspólnego punktu służącego do składania wniosków wizowych budowałoby również jednolity wizerunek UE z punktu widzenia reszty świata.

1.5.3.Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań

Wnioski wyciągnięte z wprowadzenia wizowego systemu informacyjnego i innych dużych systemów informatycznych pokazują, że wprowadzanie nowego dużego systemu informatycznego generalnie może zająć więcej czasu niż przewidywano oraz że państwa członkowskie muszą korzystać z finansowania unijnego celem sfinansowania swoich krajowych inwestycji. Będzie tak w przypadku Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej (IZGW) na lata 2021–2027, w odniesieniu do którego cyfryzację procedur wizowych wyraźnie określono jako priorytet.

1.5.4.Spójność z wieloletnimi ramami finansowymi oraz możliwa synergia z innymi właściwymi instrumentami

Inwestycje wymagane na szczeblu UE i państw członkowskich są zgodne z wieloletnimi ramami finansowymi na lata 2021–2027, przy czym finansowanie tych inwestycji odbędzie się w ramach IZGW.

1.5.5.Ocena różnych dostępnych możliwości finansowania, w tym zakresu przegrupowania środków

Środki niezbędne do sfinansowania rozwoju unijnej platformy do składania wniosków wizowych przez eu-LISA (69,325 mln EUR) nie zostały zaplanowane w ramach przydziału z wieloletnich ram finansowych eu-LISA, ponieważ jest to nowy wniosek, w przypadku którego kwoty nie były znane w momencie składania wniosku. Proponuje się wzmocnienie budżetu eu-LISA o kwoty potrzebne w latach 2023, 2024, 2025, 2026 i 2027 poprzez przeniesienie środków z odpowiednich instrumentów tematycznych Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej (IZGW).

1.6.Czas trwania i wpływ finansowy wniosku/inicjatywy

◻Ograniczony czas trwania

–◻ Okres trwania wniosku/inicjatywy: od [DD/MM]RRRR r. do [DD/MM]RRRR r.

–◻ Okres trwania wpływu finansowego: od RRRR r. do RRRR r. w odniesieniu do środków na zobowiązania oraz od RRRR r. do RRRR r. w odniesieniu do środków na płatności.

✓Nieograniczony czas trwania

–Wprowadzenie w życie z okresem rozruchu/rozwoju od 2024 r. do 2025 r.,

–po którym następuje faza operacyjna od 2026 r.

1.7.Planowane tryby zarządzania 73

◻ Bezpośrednie zarządzanie przez Komisję

–◻w ramach jej służb, w tym za pośrednictwem jej pracowników w delegaturach Unii;

–◻ przez agencje wykonawcze;

✓ Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi

✓ Zarządzanie pośrednie poprzez przekazanie zadań związanych z wykonaniem budżetu:

–◻ państwom trzecim lub organom przez nie wyznaczonym;

–◻ organizacjom międzynarodowym i ich agencjom (należy wyszczególnić);

–◻ EBI oraz Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu;

–✓ organom, o których mowa w art. 70 i 71 rozporządzenia finansowego;

–◻ organom prawa publicznego;

–◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu, które świadczą usługi użyteczności publicznej, o ile są im zapewnione odpowiednie gwarancje finansowe;

–◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu państwa członkowskiego, którym powierzono realizację partnerstwa publiczno-prywatnego i zapewniono odpowiednie gwarancje finansowe;

–◻ osobom odpowiedzialnym za wykonanie określonych działań w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej oraz określonym we właściwym podstawowym akcie prawnym.

–W przypadku wskazania więcej niż jednego trybu należy podać dodatkowe informacje w części „Uwagi”.

Uwagi

Przewiduje się, że faza rozwoju unijnej platformy do składania wniosków wizowych będzie trwała dwa lata, w czasie których eu-LISA opracuje tę platformę. Unijna platforma do składania wniosków wizowych będzie gotowa do użytku z dniem pierwszego stycznia 2026 r.

2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA

2.1.Zasady nadzoru i sprawozdawczości

Określić częstotliwość i warunki

Zarządzanie dzielone:

Każde państwo członkowskie ustanowi systemy zarządzania i kontroli dla swojego programu i zapewni jakość i rzetelność systemu monitorowania i danych na temat wskaźników zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnych przepisów. Państwa członkowskie przesyłają co roku pakiet dokumentów dotyczących poświadczenia wiarygodności, zawierający roczne sprawozdanie finansowe, deklarację zarządczą i opinie instytucji audytowej dotyczące sprawozdania finansowego, systemu zarządzania i kontroli oraz legalności i prawidłowości wydatków zadeklarowanych w rocznym sprawozdaniu finansowym. Komisja wykorzysta wspomniany pakiet dokumentów dotyczących poświadczenia wiarygodności do ustalenia kwoty obciążającej Fundusz w danym roku obrachunkowym. Co dwa lata organizowane będzie posiedzenie w sprawie przeglądu z udziałem Komisji i danego państwa członkowskiego w celu zbadania wyników poszczególnych programów. Sześć razy w roku państwa członkowskie przekazują dane dotyczące swojego programu, w podziale na cele szczegółowe. Takie dane dotyczą kosztu operacji i wartości wspólnych wskaźników produktu i rezultatu.

Państwa członkowskie będą przesyłać roczne sprawozdanie z realizacji celów, które powinno zawierać informacje na temat postępów w realizacji programu oraz realizacji celów pośrednich i końcowych. Powinno ono także poruszać wszelkie kwestie mające wpływ na wyniki programu i opisywać środki wprowadzone w celu zaradzenia tym kwestiom.

Na koniec okresu każde państwo członkowskie przedłoży końcowe sprawozdanie z realizacji celów. Sprawozdanie końcowe powinno koncentrować się na postępach w realizacji celów programu i zawierać przegląd najważniejszych kwestii, które wpłynęły na wyniki programu, środków wprowadzonych w celu rozwiązania tych kwestii oraz ocenę skuteczności tych środków. Powinno ono ponadto przedstawiać wkład programu w rozwiązanie problemów określonych w odpowiednich zaleceniach UE skierowanych do danego państwa członkowskiego, postępy w osiąganiu celów końcowych wyznaczonych w ramach wykonania, ustalenia wynikające z odpowiednich ocen oraz działania następcze podjęte w związku z tymi ustaleniami i wyniki działań w zakresie komunikacji.

Komisja przeprowadza śródokresową i retrospektywną ocenę działań realizowanych w ramach omawianego Funduszu zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnych przepisów. Ocena śródokresowa powinna opierać się w szczególności na ocenie śródokresowej programów przedłożonych Komisji przez państwa członkowskie do dnia 31 grudnia 2024 r.

Zarządzanie pośrednie

Monitorowanie i sprawozdawczość w zakresie realizacji założeń wniosku będą odbywały się zgodne z zasadami określonymi w rozporządzeniu w sprawie eu-LISA i rozporządzeniu finansowym oraz zgodnie ze wspólnym podejściem do zdecentralizowanych agencji. W szczególności eu-LISA musi co roku przesyłać Komisji, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie jednolity dokument programowy zawierający wieloletni program prac i roczne programy prac oraz dokument programowy dotyczący zasobów. W dokumencie tym określa się cele, oczekiwane rezultaty oraz wskaźniki wykonania na potrzeby monitorowania osiągania celów i wyników. Agencja eu-LISA musi również przekazywać zarządowi skonsolidowane roczne sprawozdanie z działalności. Sprawozdanie to zawiera w szczególności informacje dotyczące osiągania celów i wyników określonych w jednolitym dokumencie programowym. Sprawozdanie należy również przesłać Komisji, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Ponadto, jak określono w art. 39 rozporządzenia w sprawie eu–LISA, do 12 grudnia 2023 r., a także co pięć lat po tej dacie, Komisja – po konsultacji z zarządem – ocenia wyniki prac Agencji w odniesieniu do jej celów, mandatu, lokalizacji i zadań, zgodnie z wytycznymi Komisji. Ocena ta obejmuje także analizę postępów we wdrażaniu niniejszego rozporządzenia oraz tego, w jaki sposób i w jakim zakresie Agencja skutecznie przyczynia się do zarządzania operacyjnego wielkoskalowymi systemami informatycznymi i do tworzenia skoordynowanego, efektywnego kosztowo i spójnego środowiska informatycznego na poziomie Unii w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Ocena ta dotyczy w szczególności ewentualnej potrzeby zmiany mandatu Agencji oraz skutków finansowych takiej zmiany. Zarząd może przedstawić Komisji zalecenia co do zmian w niniejszym rozporządzeniu.

2.2.System zarządzania i kontroli

2.2.1.Uzasadnienie dla systemu zarządzania, mechanizmów finansowania wykonania, warunków płatności i proponowanej strategii kontroli

Zarządzanie dzielone

Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającym, w ramach Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami, instrument wsparcia finansowego na rzecz zarządzania granicami i wiz będzie zarządzany na podstawie przepisów rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów.

W odniesieniu do zarządzania dzielonego rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów opiera się na strategii zarządzania i kontroli obowiązującej w okresie programowania 2014–2020, ale wprowadza też pewne środki mające na celu uproszczenie wdrażania i zmniejszenie obciążenia związanego z kontrolą zarówno na poziomie beneficjentów, jak i państw członkowskich.

Te nowe elementy obejmują:

– zrezygnowanie z procedury wyznaczania (co umożliwi przyspieszenie realizacji programów);

– weryfikacje zarządcze (administracyjne i na miejscu) przeprowadzane przez instytucję zarządzającą na zasadzie ryzyka (w porównaniu z kontrolami administracyjnymi wymaganymi w 100 % przypadków w okresie programowania 2014–2020). W pewnych warunkach instytucje zarządzające mogą ponadto stosować proporcjonalne ustalenia dotyczące kontroli zgodnie z procedurami krajowymi;

– warunki pozwalające uniknąć wielokrotnych kontroli w odniesieniu do tej samej operacji/tych samych wydatków.

Instytucje programu przedstawią Komisji wnioski o płatność okresową w oparciu o wydatki poniesione przez beneficjentów. Rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów zezwala instytucjom zarządzającym na dokonywanie weryfikacji zarządczych na podstawie ryzyka i przewiduje również szczególne kontrole (np. kontrole na miejscu dokonywane przez instytucję zarządzającą oraz audyty operacji/wydatków dokonywane przez instytucję audytową) po zgłoszeniu Komisji kosztów dodatkowych we wnioskach o płatności okresowe. Aby zminimalizować ryzyko zwrotu wydatków niekwalifikowalnych, w rozporządzeniu w sprawie wspólnych przepisów przewidziano maksymalny pułap płatności okresowych Komisji wynoszący 90 %, zważywszy że w danym momencie dokonana została tylko część kontroli krajowych. Komisja wypłaci pozostałą kwotę po rocznym rozliczeniu rachunków, kiedy instytucje programu przekażą jej pakiet dokumentów dotyczących poświadczenia wiarygodności. Wszelkie nieprawidłowości wykryte przez Komisję lub Europejski Trybunał Obrachunkowy po przekazaniu rocznego pakietu dokumentów dotyczących poświadczenia wiarygodności mogą prowadzić do korekty finansowej netto.

Zarządzanie pośrednie

Część wniosku zostanie wdrożona za pomocą budżetu eu-LISA poprzez zarządzanie pośrednie.

Zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami budżet eu-LISA wykonuje się przy zapewnieniu skutecznej i efektywnej kontroli wewnętrznej. W związku z tym eu-LISA jest zobowiązana wdrożyć odpowiednią strategię kontroli skoordynowaną przez odpowiednich uczestników łańcucha kontroli.

Jeżeli chodzi o kontrole ex post, eu-LISA – jako agencja zdecentralizowana – jest przedmiotem przede wszystkim:

– audytu wewnętrznego przeprowadzanego przez Służbę Audytu Wewnętrznego Komisji;

– rocznych sprawozdań Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, w których poświadcza się wiarygodność rachunków, jak również legalność i prawidłowość operacji leżących u ich podstaw;

– corocznego absolutorium udzielanego przez Parlament Europejski;

– ewentualnych dochodzeń prowadzonych przez OLAF w celu zapewnienia, w szczególności, prawidłowego wykorzystania zasobów przypisanych agencjom.

DG HOME, jako partnerska dyrekcja generalna eu-LISA, wdroży swoją strategię kontroli agencji zdecentralizowanych w celu zapewnienia wiarygodnej sprawozdawczości w ramach swojego rocznego sprawozdania z działalności. Agencje zdecentralizowane ponoszą pełną odpowiedzialność za realizację swojego budżetu, natomiast DG HOME ponosi odpowiedzialność za regularną wypłatę corocznych środków na finansowanie ich działalności, których wysokość określa władza budżetowa.

Ponadto Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich zapewnia dodatkową warstwę kontroli i rozliczalności eu-LISA.

2.2.2.Informacje dotyczące zidentyfikowanego ryzyka i systemów kontroli wewnętrznej ustanowionych w celu jego ograniczenia

Na tym etapie nie zidentyfikowano żadnych szczególnych rodzajów ryzyka.

Jeżeli chodzi o część zarządzania realizowaną w ramach zarządzania dzielonego, ogólne ryzyko związane z realizacją bieżących programów dotyczy niedostatecznego wykorzystania Funduszu przez państwa członkowskie i ewentualnych błędów wynikających ze złożonego charakteru przepisów i słabości systemów zarządzania i kontroli. Projekt rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów upraszcza ramy regulacyjne, ujednolicając przepisy oraz systemy zarządzania i kontroli w różnych funduszach objętych zarządzaniem dzielonym. Projekt upraszcza także wymogi dotyczące kontroli (np. weryfikacje zarządcze oparte na analizie ryzyka, możliwość proporcjonalnych zasad kontroli opartych na procedurach krajowych, ograniczenia prac audytowych pod względem czasu lub operacji szczególnych).

W przypadku budżetu wykonywanego przez eu-LISA wymagane są specjalne ramy kontroli wewnętrznej oparte na ramach kontroli wewnętrznej Komisji Europejskiej. Jednolity dokument programowy musi zawierać informacje na temat systemów kontroli wewnętrznej, natomiast skonsolidowane roczne sprawozdanie z działalności – informacje na temat wydajności i skuteczności systemów kontroli wewnętrznej, w tym na temat oceny ryzyka. W skonsolidowanym rocznym sprawozdaniu z działalności za 2019 r. stwierdzono, że zarząd Agencji ma wystarczającą pewność co do tego, że wdrożone zostały odpowiednie kontrole wewnętrzne oraz że działają one w sposób zgodny z założeniami. W ciągu roku odpowiednio zidentyfikowano istotne czynniki ryzyka i w odpowiedni sposób nimi zarządzano. Zapewnienie to potwierdzają również wyniki przeprowadzonych audytów wewnętrznych i zewnętrznych.

Inny poziom nadzoru wewnętrznego zapewnia również jednostka audytu wewnętrznego eu-LISA – dokonuje tego w oparciu o roczny plan audytu, uwzględniając w szczególności ocenę ryzyka w eu-LISA. Jednostka audytu wewnętrznego pomaga eu-LISA w osiąganiu jej celów, zapewniając systematyczne i zdyscyplinowane podejście do oceny skuteczności procedur zarządzania ryzykiem, kontroli oraz zarządzania, wydając zalecenia dotyczące usprawnienia funkcjonowania tych obszarów.

Ponadto Europejski Inspektor Ochrony Danych i inspektor ochrony danych eu-LISA (niezależna funkcja przypisana bezpośrednio do sekretariatu zarządu) nadzorują przetwarzanie danych osobowych przez eu-LISA.

Co więcej, DG HOME, jako partnerska dyrekcja generalna eu-LISA, przeprowadza coroczne działania w zakresie zarządzania ryzykiem, aby zidentyfikować i ocenić potencjalne czynniki wysokiego ryzyka związane z funkcjonowaniem agencji, w tym eu-LISA. Czynniki ryzyka o znaczeniu krytycznym są zgłaszane corocznie w planie zarządzania DG HOME i towarzyszy im plan działania, w którym określane są działania łagodzące.

2.2.3.Oszacowanie i uzasadnienie efektywności kosztowej kontroli (relacja kosztów kontroli do wartości zarządzanych funduszy powiązanych) oraz ocena prawdopodobnego ryzyka błędu (przy płatności i przy zamykaniu)

Jeżeli chodzi o część zarządzania realizowaną w ramach zarządzania dzielonego, przewiduje się, że koszty kontroli ponoszone przez państwa członkowskie nie ulegną zmianie lub potencjalnie zmniejszą się. W odniesieniu do obecnego cyklu programowania (2014–2020) łączny koszt kontroli sprawowanej przez państwa członkowskie, według stanu na 2017 r., szacuje się na około 5 % całkowitej kwoty płatności wnioskowanych przez państwa członkowskie na 2017 r.

Oczekuje się, że – w miarę wzrostu wydajności w trakcie realizacji programów oraz zwiększenia płatności na rzecz państw członkowskich – odsetek ten zmniejszy się.

Przy opartym na analizie ryzyka podejściu do zarządzania i kontroli przewidzianym w projekcie wniosku dotyczącym rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów w połączeniu z większą motywacją do przyjęcia uproszczonych form kosztów zakłada się dalsze obniżenie kosztu kontroli po stronie państw członkowskich.

Komisja przedstawia sprawozdania dotyczące stosunku kosztów kontroli do wartości zarządzanych funduszy powiązanych w odniesieniu do eu-LISA. W rocznym sprawozdaniu z działalności DG HOME za 2020 r. relacja ta wynosi 0,21 % w odniesieniu do podmiotów, którym powierzono zarządzanie pośrednie, i agencji zdecentralizowanych, w tym eu-LISA.

Europejski Trybunał Obrachunkowy potwierdził prawidłowość i legalność rocznego sprawozdania finansowego eu-LISA za 2019 r., co oznacza, że poziom błędu wynosi poniżej 2 %. Nie ma przesłanek wskazujących, że poziom błędu ulegnie pogorszeniu w nadchodzących latach.

Ponadto w art. 80 regulaminu finansowego eu-LISA przewidziano możliwość udostępniania przez Agencję jednostki audytu wewnętrznego innym organom unijnym prowadzącym działalność w tym samym obszarze polityki, jeżeli jednostka audytu wewnętrznego jednego organu Unii nie jest opłacalna.

2.3.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

Określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony, np. ze strategii zwalczania nadużyć finansowych.

DG HOME będzie w dalszym ciągu stosować swoją strategię w zakresie zwalczania nadużyć finansowych zgodnie ze strategią Komisji w tym zakresie (CAFS) w celu zapewnienia m.in., by jej wewnętrzne kontrole związane ze zwalczaniem nadużyć były w pełni zgodne z CAFS oraz by jej podejście w kwestii zarządzania ryzykiem nadużyć było nastawione na wykrywanie obszarów obciążonych takim ryzykiem oraz na podejmowanie odpowiednich działań.

W odniesieniu do zarządzania dzielonego państwa członkowskie mają obowiązek zapewnić legalność i prawidłowość wydatków ujętych w sprawozdaniu finansowym przedłożonym Komisji. W tym kontekście państwa członkowskie są zobowiązane podejmować wszelkie niezbędne działania, aby wykrywać i korygować nieprawidłowości oraz im zapobiegać. Podobnie jak w obecnym cyklu programowania (2014–2020) państwa członkowskie są zobowiązane wprowadzić procedury wykrywania nieprawidłowości i nadużyć finansowych w związku z rozporządzeniem delegowanym Komisji w sprawie zgłaszania nieprawidłowości. Środki zwalczania nadużyć finansowych pozostaną nadrzędną zasadą i obowiązkiem państw członkowskich.

W kwestii zarządzania pośredniego środki związane ze zwalczaniem nadużyć finansowych, korupcji i innych bezprawnych działań określono m.in. w art. 50 rozporządzenia w sprawie eu-LISA oraz w tytule X regulaminu finansowego eu-LISA.

Agencja w szczególności uczestniczy w działaniach na rzecz zapobiegania nadużyciom finansowym prowadzonym przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych i niezwłocznie informuje Komisję o przypadkach podejrzenia wystąpienia nadużyć finansowych i innych nieprawidłowości finansowych – zgodnie ze swoją wewnętrzną strategią zwalczania nadużyć finansowych.

Ponadto DG HOME, jako partnerska dyrekcja generalna Europolu, opracowała i wdrożyła własną strategię zwalczania nadużyć finansowych, opierając się na metodyce przedstawionej przez OLAF. Agencje zdecentralizowane, w tym eu-LISA, są objęte zakresem tej strategii. W rocznym sprawozdaniu z działalności DG HOME za 2020 r. stwierdzono, że procesy zapobiegania nadużyciom finansowym i ich wykrywania przebiegały w sposób zadowalający, tym samym przyczyniając się do zagwarantowania osiągnięcia celów kontroli wewnętrznej.

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY

3.1.Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

·Istniejące linie budżetowe

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

Dział wieloletnich ram finansowych	Linia budżetowa	Rodzaj wydatków	Wkład
	Numer	Zróżn./ niezróżn. 74	państw EFTA 75	krajów kandydujących 76	państw trzecich	w rozumieniu art. 21 ust. 2 lit. b) rozporządzenia finansowego
4	11.1002 – Agencja Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA)	Zróżn.	NIE	NIE	TAK	NIE
4	11.02.01 – Instrument Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej	Zróżn.	NIE	NIE	TAK	NIE
4	11.01.01 – Wydatki na wsparcie dotyczące Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami – Instrument Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej	Środki niezróżnicowane	NIE	NIE	TAK	NIE

·Proponowane nowe linie budżetowe

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

Dział wieloletnich ram finansowych

Linia budżetowa

Rodzaj
wydatków

Wkład

Numer

Zróżn./ niezróżn.

państw EFTA

krajów kandydujących

państw trzecich

w rozumieniu art. 21 ust. 2 lit. b) rozporządzenia finansowego

[XX.YY.YY.YY]

TAK/ NIE

3.2.Szacunkowy wpływ finansowy wniosku na środki

3.2.1.Podsumowanie szacunkowego wpływu na środki operacyjne

–◻ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych

–☑ Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Dział wieloletnich ram
finansowych

Migracje i granice

Dyrekcja Generalna: SPRAWY WEWNĘTRZNE

Rok
2024

Rok
2025

Rok
2026

Rok
2027

OGÓŁEM

• Środki operacyjne

11.10.02 – Agencja Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA)

Środki na zobowiązania

(1a)

19,945

22,825

12,800

68,370

Środki na płatności

(2a)

19,945

22,825

12,800

68,370

11.02.01 – Zarządzanie granicami i polityka wizowa

Środki na zobowiązania

(1b)

33,400

50,958

14,100

112,558

Środki na płatności

(2b)

19,661

34,260

12,420

12,292

78,633

OGÓŁEM środki
dla DG SPRAWY WEWNĘTRZNE

Środki na zobowiązania

=1a+1b+3

53,345

73,783

26,900

180,928

Środki na płatności

=2a+2b

39,606

57,085

25,220

25,092

147,003

• OGÓŁEM środki operacyjne	Środki na zobowiązania	(4)	53,345	73,783	26,900	26,900	180,928
	Środki na płatności	(5)	39,606	57,085	25,220	25,092	147,003
• OGÓŁEM środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy		(6)
OGÓŁEM środki na DZIAŁ 4 wieloletnich ram finansowych	Środki na zobowiązania	=4+6	53,345	73,783	26,900	26,900	180,928
	Środki na płatności	=5+6	39,606	57,085	25,220	25,092	147,003

Jeżeli wpływ wniosku/inicjatywy nie ogranicza się do jednego działu operacyjnego, należy powtórzyć powyższą część:

• OGÓŁEM środki operacyjne (wszystkie działy operacyjne)	Środki na zobowiązania	(4)	53,345	73,783	26,900	26,900	180,928
	Środki na płatności	(5)	39,606	57,085	25,220	25,092	147,003
OGÓŁEM środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy (wszystkie działy operacyjne)		(6)
OGÓŁEM środki na DZIAŁY od 1 do 6 wieloletnich ram finansowych (kwota referencyjna)	Środki na zobowiązania	=4+6	53,345	73,783	26,900	26,900	180,928
	Środki na płatności	=5+6	39,606	57,085	25,220	25,092	147,003

Dział wieloletnich ram
finansowych

„Wydatki administracyjne”

Niniejszą część uzupełnia się przy użyciu „danych budżetowych o charakterze administracyjnym”, które należy najpierw wprowadzić do załącznika do oceny skutków finansowych regulacji (załącznika V do zasad wewnętrznych), przesyłanego do DECIDE w celu konsultacji między służbami.

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

		Rok N	Rok N+1	Rok N+2	Rok N+3	Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6)	OGÓŁEM
Dyrekcja Generalna: <…….>
• Zasoby ludzkie
• Pozostałe wydatki administracyjne
OGÓŁEM Dyrekcja Generalna <….>	Środki

OGÓŁEM środki
na DZIAŁ 7
wieloletnich ram finansowych

(Środki na zobowiązania ogółem = środki na płatności ogółem)

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Rok
2024

Rok
2025

Rok
2026

Rok
2027

OGÓŁEM

OGÓŁEM środki
na DZIAŁY od 1 do 7
wieloletnich ram finansowych

Środki na zobowiązania

53,345

73,783

26,900

180,928

Środki na płatności

39,606

57,085

25,220

25,092

147,003

eu-LISA: wydatki w podziale na tytuł

eu-LISA
	Środki	2024	2025	2026	2027	Ogółem
Tytuł 1: Wydatki na personel	CA	0,520	1,040	1,040	1,125	3,725
	PA	0,520	1,040	1,040	1,125	3,725
Tytuł 2: Wydatki na infrastrukturę i wydatki administracyjne	CA			11,760	11,675	23,435
	PA	-	-	11,760	11,675	23,435
Tytuł 3: Wydatki operacyjne	CA	19,425	21,785			41,210
	PA	19,425	21,785	-	-	41,210
OGÓŁEM	CA	19,945	22,825	12,800	12,800	68,370
	PA	19,945	22,825	12,800	12,800	68,370

Wydatki te pokryją koszty związane z:

·opracowaniem i utrzymaniem unijnej platformy do składania wniosków wizowych,

·stopniowym zatrudnieniem dodatkowych 5 pracowników zatrudnionych na czas określony (grupa funkcyjna AD) i 5 pracowników kontraktowych na potrzeby opracowania i utrzymania unijnej platformy do składania wniosków wizowych od 2023 r.

3.2.2.Przewidywany produkt finansowany ze środków operacyjnych

Środki na zobowiązania w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Określić cele i produkty				Rok		Rok		Rok		Rok		OGÓŁEM
				2024		2025		2026		2027
	Faza	Rodzaj	Średni koszt	Liczba	Koszt	Liczba	Koszt	Liczba	Koszt	Liczba	Koszt	Liczba	Koszt

CEL SZCZEGÓŁOWY NR 1: Unijna platforma do składania wniosków wizowych (utworzenie i utrzymanie)
- Produkt	Początkowa faza tworzenia	Projekt			6,562		1,666						8,228
- Produkt		Opracowywanie			3,108		4,736						7,844
- Produkt		Testowanie			1,252		5,087						6,339
- Produkt		Wprowadzenie			-		2,193						2,193
- Produkt		Sprzęt i infrastruktura			7,447		7,564						15,011
- Produkt		dostosowanie VIS – wstępna migracja			0,146		0,148						0,294
- Produkt		dostosowanie VIS – synchronizacja			0,130		0,132						0,261
- Produkt		dostosowanie VIS – sprzęt i infrastruktura			1,300		1,300						2,600
- Produkt		Integracja i dostosowanie + sprzęt i infrastruktura (państwa członkowskie)			33,400		50,100						83,500
- Produkt		Szkolenia (państwa członkowskie)					0,858						0,858
- Produkt	Konserwacja	koszty bieżące – punkt informacyjny w sprawie cyfrowej platformy do składania wniosków, doraźne poprawki							7,031		6,992		14,023
- Produkt		koszty bieżące – sprzęt i infrastruktura							3,266		3,287		6,553
		koszty bieżące – licencje							2,504		2,520		5,024
- Produkt		koszty konserwacji i eksploatacji (państwa członkowskie)					-		14,100		14,100		28,200
Cel szczegółowy nr 1 – suma cząstkowa					53,345		73,783		26,900		26,900		180,928
CEL SZCZEGÓŁOWY NR 2: Liczba wydanych wiz cyfrowych (w mln)
Cel szczegółowy nr 2 – suma cząstkowa				16,10	-	18,10	-	18,10	-	18,10	-	70,40	-
OGÓŁEM cele szczegółowe 1 i 2				Nie dotyczy	53,345	Nie dotyczy	73,783	Nie dotyczy	26,900	Nie dotyczy	26,900	Nie dotyczy	180,928

3.2.3.Podsumowanie szacunkowego wpływu na środki administracyjne – DG HOME

–✓ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych

–◻ Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Rok
N 77

Rok
N+1

Rok
N+2

Rok
N+3

Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6)

OGÓŁEM

DZIAŁ 7 wieloletnich ram finansowych
Zasoby ludzkie
Pozostałe wydatki administracyjne
Suma cząstkowa DZIAŁU 7 wieloletnich ram finansowych

Poza DZIAŁEM 7 78 wieloletnich ram finansowych
Zasoby ludzkie
Pozostałe wydatki o charakterze administracyjnym
Suma cząstkowa poza DZIAŁEM 7 wieloletnich ram finansowych

OGÓŁEM

Potrzeby w zakresie środków na zasoby ludzkie i inne wydatki o charakterze administracyjnym zostaną pokryte z zasobów dyrekcji generalnej już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

3.2.4.Podsumowanie szacunkowego wpływu na środki administracyjne – eu-LISA

–◻ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych

–✓ Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Rok
2024

Rok
2025

Rok
2026

Rok
2027

OGÓŁEM

eu-LISA
Zasoby ludzkie	0,520	1,040	1,040	1,125	3,725
Pozostałe wydatki administracyjne
OGÓŁEM	0,520	1,040	1,040	1,125	3,725

3.2.4.1.Szacowane zapotrzebowanie na zasoby ludzkie – DG HOME

–☑ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich.

–◻ Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej:

Wartości szacunkowe należy wyrazić w ekwiwalentach pełnego czasu pracy

		Rok N	Rok N+1	Rok N+2	Rok N+3	Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6)
• Stanowiska przewidziane w planie zatrudnienia (stanowiska urzędników i pracowników zatrudnionych na czas określony)
20 01 02 01 (w centrali i w biurach przedstawicielstw Komisji)
20 01 02 03 (w delegaturach)
01 01 01 01 (pośrednie badania naukowe)
01 01 01 11 (bezpośrednie badania naukowe)
Inna linia budżetowa (określić)
•Personel zewnętrzny (w ekwiwalentach pełnego czasu pracy: EPC) 79
20 02 01 (CA, SNE, INT z globalnej koperty finansowej)
20 02 03 (CA, LA, SNE, INT i JPD w delegaturach)
XX 01 xx yy zz 80	- w centrali
	- w delegaturach
01 01 01 02 (CA, SNE, INT – pośrednie badania naukowe)
01 01 01 12 (CA, INT, SNE – bezpośrednie badania naukowe)
Inna linia budżetowa (określić)
OGÓŁEM

XX oznacza odpowiedni obszar polityki lub odpowiedni tytuł w budżecie.

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich zostaną pokryte z zasobów dyrekcji generalnej już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

Opis zadań do wykonania:

Urzędnicy i pracownicy zatrudnieni na czas określony
Personel zewnętrzny

3.2.4.2.Szacowane zapotrzebowanie na zasoby ludzkie – eu-LISA

–◻ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich.

–✓ Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej:

Wartości szacunkowe należy wyrazić w ekwiwalentach pełnego czasu pracy

eu-LISA	2024	2025	2026		2027
Stanowiska przewidziane w planie zatrudnienia (stanowiska urzędników i pracowników zatrudnionych na czas określony)
AD	5	5	5	5	5
Personel zewnętrzny
CA	3	3	3	5	5
OGÓŁEM dla eu-LISA	8	8	8	10	10

Opis zadań do wykonania:

ETAP WDRAŻANIA (2024 r., 2025 r.)

6 EPC (4 TA, 2 CA) będzie potrzebnych do opracowania specyfikacji/wymagań, a także do zadań analitycznych i projektowych we współpracy z wykonawcami, łącząc wiedzę z zakresu architektury IT, testowania, bezpieczeństwa i ochrony danych,

zarządzania projektami i programami oraz zarządzania relacjami biznesowymi. Chociaż po rozpoczęciu eksploatacji profil kierownika projektu jest zastępowany profilem właściciela produktu, po rozpoczęciu eksploatacji należy utrzymywać mniejszą część przydziału profili kierownika projektu, głównie w przypadku rozwoju produktów, projektów konserwacji adaptacyjnej i wypuszczania na rynek.

Już na etapie wdrażania potrzebne będą 2 EPC (1 TA, 1 CA) łączące różne profile techniczne, aby zagwarantować harmonizację i wprowadzenie rozwiązania w istniejącej infrastrukturze i architekturze sieci, istniejących komponentach i standardach. Dlatego też uwzględniono profile zarządzania infrastrukturą, siecią, usługami z zakresu zarządzania ośrodkiem przetwarzania danych oraz zarządzania produktami/usługami. Ponadto w szacunkach dotyczących etapu wdrażania należy uwzględnić nakłady na usługi przekrojowe (zamówienia, finanse i zasoby ludzkie).

ETAP EKSPLOATACJI (2026 r., 2027 r.)

Po rozpoczęciu eksploatacji potrzeba 10 EPC (5 TA, 5 CA), aby zapewnić wysoką dostępność usług świadczonych na rzecz państw członkowskich dzięki solidnemu i wysokiej jakości zarządzaniu operacyjnemu 24 godziny na dobę przez 7 dni w tygodniu. Aby zagwarantować wysoką ciągłość, przedstawiciele większości profili technicznych wykorzystywanych na etapie wdrażania będą nadal pracować nad produktem. Łącznie w ramach eksploatacji potrzebne będą zasoby na potrzeby wsparcia 1. i 2. poziomu, zarządzania bezpieczeństwem, ciągłości działania i ochrony danych, zarządzania testami i transformacją, zarządzania infrastrukturą, siecią i ośrodkami przetwarzania danych, usług dla właścicieli produktów i usług, a także architektury IT, wsparcia projektów oraz zarządzania relacjami i biznesem. Zadania, które należy wykonać, są związane z zarządzaniem platformą, infrastrukturą, siecią, bezpieczeństwem itp. podczas codziennej eksploatacji, ale także podczas zarządzania zmianami technicznymi wynikającymi z konserwacji naprawczej i adaptacyjnej.

3.2.5.Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi

Wniosek/inicjatywa:

–✓ może zostać w pełni sfinansowany(a) przez przegrupowanie środków w ramach odpowiedniego działu wieloletnich ram finansowych (WRF).

Ponieważ środki wymagane na rozwój unijnej platformy do składania wniosków wizowych (2024/2025 r.) i koszty bieżące (od 2026 r.) nie zostały zaplanowane w budżecie eu-LISA, finansowanie wymagane na opracowanie i utrzymanie unijnej platformy do składania wniosków wizowych (68,370 mln EUR w ramach wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027) zostaną udostępnione w drodze potrącenia budżetowego z BMVI (11.02.01 – „Instrument Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej”) na odpowiednie kwoty:

Koszty rozwoju i koszty bieżące na poziomie krajowym będą finansowane w ramach programów IZGW.

–◻ wymaga zastosowania nieprzydzielonego marginesu środków w ramach odpowiedniego działu WRF lub zastosowania specjalnych instrumentów zdefiniowanych w rozporządzeniu w sprawie WRF.

Należy wyjaśnić, który wariant jest konieczny, określając działy i linie budżetowe, których ma dotyczyć, odpowiadające im kwoty oraz proponowane instrumenty, które należy zastosować.

–◻ wymaga rewizji WRF.

Należy wyjaśnić, który wariant jest konieczny, określając linie budżetowe, których ma on dotyczyć, oraz podając odpowiednie kwoty.

3.2.6.Udział osób trzecich w finansowaniu

Wniosek/inicjatywa:

–◻ nie przewiduje współfinansowania ze strony osób trzecich

–◻ przewiduje współfinansowanie ze strony osób trzecich szacowane zgodnie z poniższymi szacunkami:

środki w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

	Rok N 81	Rok N+1	Rok N+2	Rok N+3	Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6)	Ogółem
Określić organ współfinansujący
OGÓŁEM środki objęte współfinansowaniem

3.3.Szacunkowy wpływ na dochody

–◻ Wniosek/inicjatywa nie ma wpływu finansowego na dochody

–☑ Wniosek/inicjatywa ma wpływ finansowy określony poniżej:

–◻ wpływ na zasoby własne

–☑ wpływ na dochody inne

–Wskazać, czy dochody są przypisane do linii budżetowej po stronie wydatków ◻

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Linia budżetowa po stronie dochodów	Środki zapisane w budżecie na bieżący rok budżetowy	Wpływ wniosku/inicjatywy 82
		Rok N	Rok N+1	Rok N+2	Rok N+3	Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6)
Artykuł …		p.m.

W przypadku wpływu na dochody przeznaczone na określony cel należy wskazać linie budżetowe po stronie wydatków, które ten wpływ obejmie.

11.1002 (eu-LISA), 11.0201 (IZGW)

Pozostałe uwagi (np. metoda/wzór użyte do obliczenia wpływu na dochody albo inne informacje).

Budżet zawiera wkład państw uczestniczących we wdrażaniu, stosowaniu i rozwijaniu dorobku Schengen oraz środków dotyczących cyfryzacji wiz zgodnie z ustaleniami zawartymi w odnośnych obowiązujących umowach. Szacunki są oparte na kalkulacjach przychodów na rzecz wdrożenia dorobku prawnego Schengen z państw (Islandia, Norwegia i Szwajcaria), które obecnie wpłacają do budżetu ogólnego Unii Europejskiej (zużytkowane płatności) roczną kwotę za dany rok budżetowy, obliczoną zgodnie z jej produktem krajowym brutto jako procent produktu krajowego brutto wszystkich uczestniczących państw. Kalkulacji dokonuje się na podstawie danych liczbowych Eurostatu, które podlegają znacznym wahaniom w zależności od sytuacji gospodarczej uczestniczących państw.

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1).

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie Wizowego Systemu Informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych (Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 60).

(3) https://www.consilium.europa.eu/pl/council-eu/preparatory-bodies/visa-working-party/

(4) Prezydencja Rady Unii Europejskiej, „e-Visa: Improving the current visa process with online visa application” [E-wiza: usprawnienie obecnego procesu wizowego za pomocą internetowego wniosku wizowego], 12546/17, październik 2017.

(5) Prezydencja Rady Unii Europejskiej, „e-Visa: Improving the current visa process with digital visa” [E-wiza: usprawnienie obecnego procesu wizowego za pomocą wizy cyfrowej], 11816/17, wrzesień 2017.

(6) Rozporządzenie (UE) 2019/1155 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 810/2009 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz.U. L 188 z 12.7.2019, s. 25).

(7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1134 z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008, (WE) nr 810/2009, (UE) 2016/399, (UE) 2017/2226, (UE) 2018/1240, (UE) 2018/1860, (UE) 2018/1861, (UE) 2019/817 i (UE) 2019/1896 oraz uchylenia decyzji Rady 2004/512/WE i (WE) nr 2008/633/WSiSW w celu zreformowania Wizowego Systemu Informacyjnego (Dz.U. L 248 z 13.7.2021, s. 11).

(8) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226 z dnia 30 listopada 2017 r. ustanawiające system wjazdu/wyjazdu (EES) w celu rejestrowania danych dotyczących wjazdu i wyjazdu obywateli państw trzecich przekraczających granice zewnętrzne państw członkowskich i danych dotyczących odmowy wjazdu w odniesieniu do takich obywateli oraz określające warunki dostępu do EES na potrzeby ochrony porządku publicznego i zmieniające konwencję wykonawczą do układu z Schengen i rozporządzenia (WE) nr 767/2008 i (UE) nr 1077/2011 (Dz.U. L 327 z 9.12.2017, s. 20) (dalej „system wjazdu/wyjazdu (EES)”).

(9) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 z dnia 12 września 2018 r. ustanawiające europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) i zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1077/2011, (UE) nr 515/2014, (UE) 2016/399, (UE) 2016/1624 i (UE) 2017/2226 (Dz.U. L 236 z 19.9.2018, s. 1) (dalej „rozporządzenie w sprawie ETIAS”).

(10) Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady „Dostosowanie wspólnej polityki wizowej do nowych wyzwań”, COM(2018) 251 final, https://ec.europa.eu/home-affairs/sites/default/files/what-we-do/policies/european-agenda-migration/20180314_communication-commission-parliament-council-adapting-common-visa-policy-new-challenges_en.pdf

(11) Motyw 20 rozporządzenia (UE) 2019/1155.

(12) Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów dotyczący nowego paktu o migracji i azylu, COM(2020) 609 final, https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX%3A52020DC0609

(13) Załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1806 z dnia 14 listopada 2018 r. zawierający wykaz państw trzecich, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz państw trzecich, których obywatele są zwolnieni z tego obowiązku (Dz.U. L 303 z 28.11.2018, s. 39).

(14) Państwa członkowskie mogą uzgodnić dwustronnie, że będą reprezentowane przez inne państwo członkowskie w państwie trzecim w drodze umów o reprezentacji. Oznacza to, że nie wszystkie państwa członkowskie mają konsulaty we wszystkich państwach trzecich objętych obowiązkiem wizowym.

(15) Badanie mające na celu ocenę poszczególnych wariantów związanych z cyfryzacją procesu wizowego oraz pomoc w przygotowaniu oceny skutków – sprawozdanie końcowe dostępne pod adresem: https://ec.europa.eu/home-affairs/study-assess-various-options-related-visa-process-digitalisation-and-support-preparation-impact_pl

(16) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1) oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1155 z dnia 20 czerwca 2019 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 810/2009 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz.U. L 188 z 12.7.2019, s. 25).

(17) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1370 z dnia 4 lipca 2017 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1683/95 ustanawiające jednolity formularz wizowy (Dz.U. L 198 z 28.7.2017, s. 24).

(18) Podatność naklejki wizowej na oszustwa potwierdza decyzja wykonawcza Komisji C(2020) 2672 z 30 kwietnia 2020 r. wprowadzająca pieczęć cyfrową w jednolitym formularzu wizowym. Ta decyzja wykonawcza została przyjęta w związku z wykryciem wielu przypadków fałszowania nowej naklejki wizowej w państwach członkowskich wkrótce po jej wprowadzeniu (w grudniu 2019 r.).

(19) Na przykład w badaniu przeprowadzonym w 2018 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Turystyczne oszacowano, że obecny proces wizowy zniechęca 25 % indyjskich podróżnych zainteresowanych podróżą do strefy Schengen. Potwierdza to zatem, że niektórzy podróżni objęci obowiązkiem wizowym mogą rezygnować z podróżowania do UE ze względu na obowiązki wizowe; https://www.etoa.org/eu-schengen-visa-long-haul-markets/

(20) Podatność naklejki wizowej na oszustwa potwierdza decyzja wykonawcza Komisji C(2020) 2672 z 30 kwietnia 2020 r. wprowadzająca pieczęć cyfrową w jednolitym formularzu wizowym. Ta decyzja wykonawcza została przyjęta w związku z wykryciem wielu przypadków fałszowania nowej naklejki wizowej w państwach członkowskich wkrótce po jej wprowadzeniu (w grudniu 2019 r.).

(21) Takimi jak rozporządzenie w sprawie interoperacyjności (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/818 z dnia 20 maja 2019 r. w sprawie ustanowienia ram interoperacyjności systemów informacyjnych UE w obszarze współpracy policyjnej i sądowej, azylu i migracji oraz zmieniające rozporządzenia (UE) 2018/1726, (UE) 2018/1862 i (UE) 2019/816 (Dz.U. L 135 z 22.5.2019, s. 85)).

(22) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1134 z 7 lipca 2021 r. Zmienione rozporządzenie w sprawie VIS umożliwi dokładniejsze podstawowe sprawdzanie osób ubiegających się o wizę, dzięki lepszej wymianie informacji między państwami członkowskimi zlikwiduje luki informacyjne w zakresie bezpieczeństwa, rozszerzy wizowy system informacyjny o wizy długoterminowe i dokumenty pobytowe oraz umożliwi walkę z uprowadzeniami dzieci i handlem nimi przez obniżenie wieku, od jakiego można pobierać odciski palców od małoletnich. Wraz z innymi nowymi i zmodernizowanymi systemami informacyjnymi nowy wizowy system informacyjny powinien funkcjonować i być w pełni interoperacyjny do końca 2023 r.

(23) Podstawa prawna ETIAS: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 z dnia 12 września 2018 r. ustanawiające europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) i zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1077/2011, (UE) nr 515/2014, (UE) 2016/399, (UE) 2016/1624 i (UE) 2017/2226 (Dz.U. L 236 z 19.9.2018, s. 1).

(24) System wjazdu/wyjazdu (EES) będzie interoperacyjny z VIS i pozostałymi systemami informacyjnymi UE, aby umożliwić kontrolę krzyżową wszystkich informacji (np. systemy będą zawierać informacje na temat tego, czy posiadacz wizy ma już dokumentację w systemie wjazdu/wyjazdu).

(25) Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 77).

(26) Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.U. L 29 z 31.1.2020, s. 7).

(27) COM(2020) 690 final, Program prac Komisji na 2021 r., Dynamiczna Unia w niestabilnym świecie, s. 6.

(28) Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady „Strategia na rzecz w pełni funkcjonującej i odpornej strefy Schengen”, COM(2021) 277 final.

(29) COM(2021) 118 final, komunikat Komisji „Cyfrowy kompas na 2030 r.: europejska droga w cyfrowej dekadzie”.

(30) Mianowicie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226, rozporządzenia Rady (WE) nr 1683/95, rozporządzenia Rady (WE) nr 333/2002, rozporządzenia Rady (WE) nr 693/2003, rozporządzenia Rady (WE) nr 694/2003 oraz konwencji wykonawczej do układu z Schengen.

(31) Z wyjątkiem Irlandii, która nie uczestniczy w unijnej polityce wizowej. W odniesieniu do Cypru, Bułgarii, Rumunii i Chorwacji przepisy niniejszego rozporządzenia stanowią przepisy oparte na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związane w rozumieniu odpowiednio art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r., art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r. – w związku z decyzją Rady (UE) 2017/1908 – oraz art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2011 r.

(32) Islandia, Liechtenstein, Norwegia i Szwajcaria.

(33) Studium wykonalności i skutków wariantów cyfryzacji procesu rozpatrywania wniosków wizowych, 2019, https://op.europa.eu/pl/publication-detail/-/publication/4cb4fbb8-4c82-11ea-b8b7-01aa75ed71a1

(34) Badanie mające na celu ocenę poszczególnych wariantów związanych z cyfryzacją procesu wizowego oraz pomoc w przygotowaniu oceny skutków – sprawozdanie końcowe dostępne pod adresem: https://ec.europa.eu/home-affairs/study-assess-various-options-related-visa-process-digitalisation-and-support-preparation-impact_pl

(35) Zgodnie z obowiązującymi przepisami kodeksu wizowego (rozporządzenie (WE) nr 810/2009) dane biometryczne należy pobierać zasadniczo co 59 miesięcy, licząc od daty pierwszego pobrania; w przeciwnym razie są one kopiowane z poprzedniego wniosku.

(36) Zgodnie z kodeksem wizowym państwa członkowskie są zobowiązane do zgłaszania Komisji wszelkich istotnych przypadków utraty niewypełnionych naklejek wizowych (art. 37 ust. 2).

(37) Uwzględniono to przy obliczaniu kosztów i korzyści, zakładając, że 3 % wniosków nadal będzie składanych w formie papierowej. Dotyczy to osób ubiegających się o wizę, które nie mogą złożyć wniosku przez internet lub które są zobowiązane do dostarczenia dokumentów uzupełniających w formie papierowej. Biorąc pod uwagę, że złożenie wniosku drogą cyfrową będzie o wiele łatwiejsze niż w formie papierowej w konsulacie, odsetek ten będzie bardzo niski.

(38) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2102 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie dostępności stron internetowych i mobilnych aplikacji organów sektora publicznego (Dz.U. L 327 z 2.12.2016, s. 1.).

(39) Projekt z eu-LISA mający na celu opracowanie i przetestowanie prototypu przyszłej unijnej internetowej platformy do składania wniosków wizowych rozpoczęty we wrześniu 2020 r. zgodnie z umową o gwarantowanym poziomie usług podpisaną między DG HOME a eu-LISA 27 lipca 2020 r. Projekt ma na celu analizę kosztów, a także wymogów technicznych i prawnych przyszłej unijnej internetowej platformy do składania wniosków. Do października 2021 r. ma być przedstawione sprawozdanie końcowe z realizacji projektu.

(40) Na podstawie studium wykonalności dotyczącego wizy cyfrowej z 2019 r. szacuje się, że proces ten będzie trwał trzy lata.

(41) Należy zauważyć, że ten średni koszt różni się od kosztu przedstawionego w wariancie 3. Wynika to z faktu, że na 17 państw członkowskich wybranych w ramach wariantu strategicznego 3 przypada jedynie 43 % wniosków wizowych, a jednocześnie stanowią one około 75 % wszystkich państw członkowskich. Z tego powodu kosztów infrastruktury nie można skalować liniowo w zależności od liczby państw członkowskich, które zdecydują się na przystąpienie.

(42) C(2020) 2672. Ta decyzja wykonawcza stanowi, że wszystkie państwa członkowskie będą stosować pieczęć cyfrową najpóźniej dwa lata po powiadomieniu (tj. 1 maja 2022 r.).

(43) Motyw 20 rozporządzenia (UE) 2019/1155.

(44) COM(2021) 118 final, komunikat Komisji „Cyfrowy kompas na 2030 r.: europejska droga w cyfrowej dekadzie”.

(45) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1).

(46) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie Wizowego Systemu Informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych (Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 60).

(47) Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 77).

(48) Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.U. L 29 z 31.1.2020, s. 7).

(49) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen).

(50) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1683/95 z dnia 29 maja 1995 r. ustanawiające jednolity formularz wizowy (Dz.U. L 164 z 14.7.1995, s. 1).

(51) Konwencja wykonawcza do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 roku między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach (Dz.U. L 239 z 22.9.2000, s. 19).

(52) Rozporządzenie Rady (WE) nr 333/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. w sprawie jednolitego wzoru formularza, na którym umieszcza się wizę wydawanego przez państwo członkowskie osobom posiadającym dokumenty podróży, które nie są uznane przez państwo członkowskie sporządzające formularz (Dz.U. L 53 z 23.2.2002, s. 4).

(53) Rozporządzenie Rady (WE) nr 693/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. ustanawiające ściśle określony uproszczony dokument tranzytowy (FTD), uproszczony kolejowy dokument tranzytowy (FRTD) oraz zmieniające Wspólne instrukcje konsularne i Wspólny podręcznik (Dz.U. L 99 z 17.4.2003, s. 8).

(54) Rozporządzenie Rady (WE) nr 694/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie jednolitych wzorów uproszczonego dokumentu tranzytowego (FTD) i uproszczonego kolejowego dokumentu tranzytowego (FRTD) przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 693/2003 (Dz.U. L 99 z 17.4.2003, s. 15).

(55) Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.

(56) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2102 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie dostępności stron internetowych i mobilnych aplikacji organów sektora publicznego (Dz.U. L 327 z 2.12.2016, s. 1.).

(57) Niniejsze rozporządzenie nie wchodzi w zakres środków ustanowionych w decyzji Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącej wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20).

(58) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36.

(59) Decyzja Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31).

(60) Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 52.

(61) Decyzja Rady 2008/146/WE z dnia 28 stycznia 2008 r. w sprawie zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1).

(62) Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 21.

(63) Decyzja Rady 2011/350/UE z dnia 7 marca 2011 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, odnoszącego się do zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych i do przemieszczania się osób (Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 19).

(64) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

(65) [Dz.U. C …].

(66) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1683/95 z dnia 29 maja 1995 r. ustanawiające jednolity formularz wizowy (Dz.U. L 164 z 14.7.1995, s. 1).

(67) Rozporządzenie Rady (WE) nr 333/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. w sprawie jednolitego wzoru formularza, na którym umieszcza się wizę wydawanego przez państwo członkowskie osobom posiadającym dokumenty podróży, które nie są uznane przez państwo członkowskie sporządzające formularz (Dz.U. L 53 z 23.2.2002, s. 4).

(68) Rozporządzenie Rady (WE) nr 694/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie jednolitych wzorów uproszczonego dokumentu tranzytowego (FTD) i uproszczonego kolejowego dokumentu tranzytowego (FRTD) przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 693/2003 (Dz.U. L 99 z 17.4.2003, s. 15).

(69) Konwencja wykonawcza do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 roku między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach ( Dz.U. L 239 z 22.9.2000, s. 19 ).

(70) Rozporządzenie Rady (WE) nr 693/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. ustanawiające ściśle określony uproszczony dokument tranzytowy (FTD), uproszczony kolejowy dokument tranzytowy (FRTD) oraz zmieniające Wspólne instrukcje konsularne i Wspólny podręcznik (Dz.U. L 99 z 17.4.2003, s. 8).

(71) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226 z dnia 30 listopada 2017 r. ustanawiające system wjazdu/wyjazdu (EES) w celu rejestrowania danych dotyczących wjazdu i wyjazdu obywateli państw trzecich przekraczających granice zewnętrzne państw członkowskich i danych dotyczących odmowy wjazdu w odniesieniu do takich obywateli oraz określające warunki dostępu do EES na potrzeby ochrony porządku publicznego i zmieniające konwencję wykonawczą do układu z Schengen i rozporządzenia (WE) nr 767/2008 i (UE) nr 1077/2011 (Dz.U. L 327 z 9.12.2017, s. 20).

(72) O którym mowa w art. 58 ust. 2 lit. a) lub b) rozporządzenia finansowego.

(73) Wyjaśnienia dotyczące trybów zarządzania oraz odniesienia do rozporządzenia finansowego znajdują się na następującej stronie: https://myintracomm.ec.europa.eu/budgweb/EN/man/budgmanag/Pages/budgmanag.aspx

(74) Zróżn. = środki zróżnicowane/niezróżn. = środki niezróżnicowane.

(75) EFTA: Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu

(76) Kraje kandydujące oraz w stosownych przypadkach potencjalne kraje kandydujące Bałkanów Zachodnich.

(77) Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się realizację wniosku/inicjatywy. „N” należy zastąpić oczekiwanym pierwszym rokiem realizacji (np.: 2021). Tak samo należy postąpić dla kolejnych lat.

(78) Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie realizacji programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(79) CA = personel kontraktowy; LA = personel miejscowy; SNE = oddelegowany ekspert krajowy; INT = personel tymczasowy; JPD = młodszy specjalista w delegaturze.

(80) W ramach podpułapu na personel zewnętrzny ze środków operacyjnych (dawne linie „BA”).

(81) Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się realizację wniosku/inicjatywy. „N” należy zastąpić oczekiwanym pierwszym rokiem realizacji (np.: 2021). Tak samo należy postąpić dla kolejnych lat.

(82) W przypadku tradycyjnych zasobów własnych (opłaty celne, opłaty wyrównawcze od cukru) należy wskazać kwoty netto, tzn. kwoty brutto po odliczeniu 20 % na poczet kosztów poboru.