13.7.2022 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 270/1 |
Rezolucja Europejskiego Komitetu Regionów w sprawie wkładu władz lokalnych i regionalnych w Konferencję w sprawie przyszłości Europy
(2022/C 270/01)
EUROPEJSKI KOMITET REGIONÓW (KR)
Uwzględniając:
— |
rezolucję w sprawie priorytetów Europejskiego Komitetu Regionów na lata 2020–2025 (1), |
— |
rezolucje Europejskiego Komitetu Regionów w sprawie Konferencji w sprawie przyszłości Europy z 12 lutego 2020 r. (2) i z 7 maja 2021 r. (3), |
— |
rezolucję Europejskiego Komitetu Regionów w sprawie programu prac Komisji Europejskiej na 2022 r. z 2 grudnia 2021 r. (4), |
— |
sprawozdanie grupy wysokiego szczebla ds. demokracji europejskiej, |
a także mając na uwadze, co następuje:
a. |
UE składa się z 27 państw członkowskich, 280 regionów i prawie 90 000 gmin, więc zasada zjednoczenia w różnorodności musi być filarem funkcjonowania UE. |
b. |
Obywatele oraz ich przedstawicielki i przedstawiciele regionalni i lokalni biorący udział w Konferencji w sprawie przyszłości Europy oczekują wymiernych wyników, które poprawią funkcjonowanie instytucji unijnych i doprowadzą do zreformowanego zarządzania UE skoncentrowanego na bliskości i uczestnictwie, z myślą o zwiększeniu zaufania obywateli do Unii oraz jej legitymacji demokratycznej. |
c. |
Udział silnej delegacji regionalnych i lokalnych przedstawicieli politycznych w sesji plenarnej konferencji pomógł zorientować debaty na obawy obywateli w celu nadania wymiaru terytorialnego przyszłym wynikom konferencji. |
d. |
Kluczowe propozycje zgłoszone przez delegatki i delegatów lokalnych i regionalnych na konferencję uzyskały ogólną aprobatę podczas sesji plenarnej konferencji, w grupach roboczych, grupach politycznych i w ramach wielojęzycznej platformy cyfrowej. |
Demokracja europejska
1. |
Jest zdania, że demokracja stanowi podstawową wartość UE opartą na praworządności i wyrażającą się w zaufaniu obywateli do wyborów europejskich, krajowych, regionalnych i lokalnych. Sądzi, że demokracje na poziomie europejskim, krajowym, lokalnym i regionalnym, oparte na parlamentach i rządach regionalnych, radach i burmistrzach legitymizowanych w drodze wyborów, w pełni się uzupełniają i wzajemnie wzmacniają oraz że należy szanować demokrację jako uniwersalną wartość w całej Unii. |
2. |
Uważa, że aby zareagować na coraz powszechniejszy apel obywateli o rozwiązanie problemu deficytu demokratycznego, UE musi promować model „domu demokracji europejskiej” oparty na trójwymiarowej legitymacji – europejskiej, krajowej oraz regionalnej i lokalnej – odpowiadającej głosom oddanym przez obywateli na każdym szczeblu. Szczególna rola przypada przy tym parlamentom regionalnym posiadającym uprawnienia ustawodawcze jako pośrednikom między obywatelkami i obywatelami a poziomem ponadnarodowym. |
3. |
Jest przekonany, że reprezentatywna i uczestnicząca demokracja europejska powinna funkcjonować w sposób komplementarny, aby obywatele czuli korzyści w miejscach, w których mieszkają. |
4. |
Stwierdza, że demokracja opiera się na uczestnictwie wszystkich obywatelek i obywateli i że legitymacja w Europie wypływa zwłaszcza z rzeczywistej pomocniczości. Dlatego uważa, że Europa obywatelek i obywateli ma przed sobą dobre perspektywy na przyszłość. Szczególnie istotne jest przy tym czynne zaangażowanie przedstawicieli lokalnych i regionalnych na poziomie europejskim. |
5. |
Podkreśla potrzebę większego udziału i zaangażowania obywateli w politykę UE poprzez silniejszą reprezentację wyborczą na wszystkich szczeblach sprawowania rządów i uważa, że przyczyni się to do europeizacji przestrzeni publicznej. Wzywa Parlament Europejski, Komisję i Radę do wzmocnienia demokracji przedstawicielskiej poprzez zwiększenie środków finansowych dostępnych dla partii politycznych, grup i fundacji obecnych na szczeblu UE, w tym tych reprezentujących szczebel krajowy, regionalny i lokalny. |
6. |
Sądzi, że istnieje możliwość sprawniejszego wykorzystania istniejących ram traktatowych dzięki lepszej synergii między różnymi szczeblami sprawowania rządów. Niemniej nie należy wykluczać zmian w Traktatach, jeżeli będą one należycie uzasadnione. |
7. |
Wzywa do wykorzystania doświadczeń konferencji w celu rozwijania stałego i ukierunkowanego na konkretny obszar dialogu z obywatelami jako mechanizmu partycypacyjnego, który lepiej łączyłby UE z realiami na szczeblu lokalnym, okręgowym (czy powiatowym), regionalnym i krajowym. Uważa, że ten stały dialog z obywatelami dowiódłby swojej wartości dodanej w kontekście wyborów europejskich, krajowych, regionalnych, okręgowych i lokalnych. W tym kontekście godnym uwagi przykładem jest działalność ośrodków należących do sieci Europe Direct Komisji Europejskiej i ich struktur organizacyjnych, które są siłą napędową rozpowszechniania wartości europejskich i debaty na temat projektu europejskiego. Podobnie władze lokalne i regionalne powinny promować stałe fora europejskiego dialogu i debaty z różnymi podmiotami w swoim regionie, aby przybliżyć projekt europejski obywatelom. |
8. |
Domaga się instytucjonalizacji nowych form uczestnictwa obywatelskiego na poziomie Unii Europejskiej poprzez poświęcone konkretnym tematom dialogi obywatelskie z losowo wybranymi obywatelkami i obywatelami. |
9. |
Podkreśla, że regiony, okręgi i miasta UE dysponują konkretną wiedzą fachową związaną z uczestnictwem obywateli, i przypomina, że zorganizowały większość z prawie 5 000 dialogów obywatelskich i wydarzeń w kontekście konferencji. Ponownie wyraża gotowość do dalszego organizowania dialogów lokalnych mających na celu zmniejszenie przepaści między instytucjami europejskimi a obywatelami poprzez zaangażowanie na szczeblu lokalnym, okręgowym i regionalnym. |
Aktywna pomocniczość i proporcjonalność w europejskim procesie decyzyjnym
10. |
Zaleca rozszerzenie zasad wielopoziomowego sprawowania rządów i partnerstwa oraz włączenie ich do przepisów ustawodawczych i wykonawczych wszystkich polityk unijnych mających wpływ na szczebel regionalny czy lokalny. Ponawia swój apel o kodyfikację zasad wielopoziomowego sprawowania rządów i partnerstwa wykraczającą poza europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne w międzyinstytucjonalnym kodeksie postępowania oraz o ich włączenie do Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa. |
11. |
Podkreśla, że misje europejskie, jako nowy i istotny instrument umożliwiający stawienie czoła palącym wyzwaniom społecznym, są prawdziwym sprawdzianem wpływu i wiarygodności UE. Muszą one cieszyć się powszechną legitymizacją i akceptacją. Jak podkreśliła Komisja Europejska, rola miast i regionów, wraz ze wszystkimi zainteresowanymi stronami i obywatelami, jest kluczowa dla osiągnięcia ambitnych celów misji UE. Apeluje także, by misje europejskie określały jasne plany działania i stworzyły systemowe nowe podejście oparte na wielopoziomowym sprawowaniu rządów oraz metodyki w zakresie eksperymentowania, prototypowania, monitorowania i zwiększania skali działań na wszystkich poziomach sprawowania rządów. |
12. |
Wzywa do wzmocnienia zasady aktywnej pomocniczości w drodze zmian do Protokołu 2 Traktatu z Lizbony w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności. Domaga się, by zmiany te uwzględniały rozszerzenie do 12 tygodni ostatecznego terminu kontroli pomocniczości w ramach mechanizmu wczesnego ostrzegania, systematyczne stosowanie opracowanej przez KR tabeli oceny zgodności z zasadą pomocniczości oraz wprowadzenie procedury „zielonej kartki” pozwalającej znacznej liczbie parlamentów krajowych czy regionalnych zgłaszać ustawodawstwo unijne. |
13. |
Proponuje, aby oceny skutków obejmowały wymiar terytorialny oraz by zasada proporcjonalności miała takie same prawne znaczenie jak zasada pomocniczości. |
14. |
Wzywa do stopniowego przekształcania KR-u z organu doradczego w organ współdecydujący Unii Europejskiej w kluczowych obszarach polityki o oddziaływaniu terytorialnym. |
15. |
W odniesieniu do pomocniczości i poprawy prawodawstwa europejskiego należy uwypuklić doświadczenia Europejskiego Komitetu Regionów w tej dziedzinie – nie tylko sieć ds. pomocniczości, ale również sieć RegHub, której rola rośnie i która jest bardzo przydatna dla Komisji Europejskiej. |
16. |
Zwraca uwagę, że KR odzwierciedla wymiar polityki europejskiej, którego nie mogą oddać inne organy UE, dlatego też reprezentowana przez KR perspektywa regionalna i lokalna stanowi nieodzowny wkład w polityczny proces decyzyjny i legitymizację w Unii Europejskiej. |
17. |
Uważa za nieodzowne, by KR skoncentrował się na strategiach politycznych mających wpływ terytorialny, a zatem przede wszystkim na kwestiach, w które władze lokalne i regionalne są zaangażowane na szczeblu wykonawczym lub którymi są w znacznym stopniu dotknięte. |
18. |
Wzywa do wprowadzenia obowiązku, by Parlament Europejski, Komisja Europejska i Rada UE omawiały opinie KR-u przyjęte w następstwie obowiązkowych konsultacji oraz podawały uzasadnione powody nieuwzględnienia tychże opinii. |
19. |
Zwraca się o udzielenie mu dostępu do rozmów trójstronnych i powiązanych dokumentów, pod warunkiem że przedstawi opinię w sprawie przedmiotowego wniosku zgodnie z art. 307 TFUE. Domaga się, aby KR miał możliwość proponowania współustawodawcom kompromisów, które umożliwią im uzyskanie cennego wkładu odnośnie do realiów wdrażania w terenie. |
20. |
Apeluje o większą synergię międzyinstytucjonalną, np. poprzez zaangażowanie KR-u w prace struktur Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej (np. komisji, komitetów i grup roboczych) oraz w procedurę komitetową. |
21. |
Przypomina, że 70 % prawodawstwa jest wdrażane na szczeblu regionalnym i lokalnym. Stwierdza więc, że powinien być konsultowany w ramach procesów rocznego i wieloletniego planowania oraz procesów ustalania programu i priorytetów UE, takich jak te przewidziane w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa. Przypomina w tym kontekście o wartości dodanej sieci RegHub i apeluje o wzmocnienie tej struktury. |
22. |
Wyraża przekonanie, że większe uwzględnianie szczególnych doświadczeń władz lokalnych i regionalnych we wdrażaniu prawa UE prowadzi do lepszego stanowienia ustawodawstwa w Unii Europejskiej. |
23. |
Zaznacza, że wszelkie zmiany europejskiego prawa wyborczego, w tym ewentualne wprowadzenie list ponadnarodowych, muszą być zgodne z zasadą reprezentacji terytorialnej i zapewniać powiązanie z lokalnym i regionalnym wymiarem polityki UE oraz gwarantować bliskość posłanek i posłów do Parlamentu Europejskiego wobec obywateli. |
Wartości europejskie i praworządność
24. |
Zwraca uwagę, że władze lokalne i regionalne mają do odegrania ważną rolę we wzmacnianiu praworządności. Potępia zatem wszelkie próby atakowania praworządności, instrumentalizacji systemu sądownictwa oraz podważania europejskich wartości, praw i nadrzędności prawa UE nad prawem krajowym. Podkreśla, że władze lokalne i regionalne muszą uczestniczyć w monitorowaniu i ocenie praworządności w oparciu o kryteria opracowane przez Komisję Wenecką. |
25. |
Ponownie wzywa do budowania autorytetu UE i państw członkowskich oraz wiarygodności praworządnych instytucji publicznych, a także do wzmocnienia władz regionalnych jako inkubatora demokracji. |
26. |
Uważa, że naruszenia zasady praworządności muszą skutkować zawieszeniem płatności lub korektami finansowymi oraz że w przypadku nałożenia takich środków ci beneficjenci finansowania unijnego, w tym władze lokalne i regionalne, którzy nie są odpowiedzialni za naruszenia praworządności, powinni nadal otrzymywać wsparcie finansowe od danego państwa członkowskiego. |
27. |
Przyznaje, że kryzys związany z COVID-19 pogłębił istniejące dysproporcje w regionach europejskich. W związku z tym wzywa, by różne aspekty konferencji służyły wzmocnieniu europejskiej solidarności i uznaniu spójności za podstawową wartość europejską. |
28. |
Proponuje ustanowienie programu Erasmus dla polityków lokalnych i regionalnych, aby pomóc im poszerzyć wiedzę na temat UE, zwiększyć skuteczność finansowania i poprawić jakość wdrażania polityki. |
Młodzież, edukacja i kultura
29. |
Zwraca uwagę, że Konferencja w sprawie przyszłości Europy powinna być wykorzystywana do stymulowania wysiłków na rzecz utworzenia Unii równości, przy jednoczesnym skutecznym przeciwdziałaniu wszelkim formom dyskryminacji. Uważa, że należy lepiej zadbać o to, by zasady równouprawnienia płci zostały włączone do głównego nurtu prawodawstwa UE oraz by w przypadku każdego nowo zaproponowanego aktu prawnego UE wprowadzono „oceny wpływu w aspekcie płci”. |
30. |
Uważa, że Konferencja w sprawie przyszłości Europy powinna przedstawiać propozycje dotyczące trwałej ochrony i promowania mniejszości w UE, opierając się na propozycjach zawartych w udanej inicjatywie obywatelskiej „Minority SafePack”. |
31. |
Podkreśla potrzebę zajęcia się zagrożeniami związanymi z dezinformacją w Europie i wzywa do opracowania i wdrożenia we współpracy z władzami lokalnymi i regionalnymi ogólnoeuropejskiego programu nauczania w zakresie edukacji obywatelskiej, promowania europejskich wartości demokratycznych, krytycznego myślenia, umiejętności cyfrowych i umiejętności korzystania z mediów. |
32. |
Wzywa do podjęcia zdecydowanych działań na szczeblu UE w celu zmniejszenia dysproporcji regionalnych w edukacji, zwłaszcza na obszarach odległych, transgranicznych, wiejskich i ubogich obszarach miejskich. Domaga się, aby UE wspierała krajowe i regionalne wysiłki na rzecz edukacji dostosowanej do przyszłych wyzwań poprzez opracowanie nowych narzędzi nauczania, takich jak ogólnoeuropejskie wielojęzyczne platformy cyfrowe służące szerokiemu rozpowszechnianiu treści edukacyjnych. |
33. |
Podkreśla znaczenie dalszego zwiększania liczby beneficjentów, możliwości i funduszy programu Erasmus+, który jest najważniejszym instrumentem Unii Europejskiej służącym budowaniu świadomości europejskiej. W szczególności należy rozszerzyć poza obecny poziom jego zasoby i możliwości w sektorze szkolnictwa, jak również w obszarze administracji publicznej, gdzie należałoby utworzyć program wymiany dobrych praktyk, który miałby większy zasięg niż obecny program Erasmus dla administracji publicznych. |
34. |
Jest zdania, że przeciwdziałanie bezrobociu młodzieży oraz ubóstwu młodzieży i dzieci powinno stać się priorytetem we wszystkich europejskich regionach, miastach i na obszarach wiejskich. |
35. |
Uważa, że powszechny dostęp do kultury i aktywności sportowej jest kluczem do umożliwienia rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zwiększenia ogólnej liczby osób, zwłaszcza młodych, zaangażowanych w taką działalność, co pozwoli łatwiej promować wspólne wartości europejskie. |
Klimat, środowisko i odporność
36. |
Przypomina, że regiony i miasta odgrywają decydującą rolę we wdrażaniu większości działań w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej, w reagowaniu na katastrofy klimatyczne oraz w zapewnianiu aktywnego zaangażowania społeczności lokalnych w zieloną transformację. Domaga się w związku z tym wyraźnego zaangażowania instytucjonalnego samorządów terytorialnych w opracowywanie i wdrażanie polityki w dziedzinie klimatu, energii i środowiska, bezpośredniego dostępu do finansowania UE, ograniczenia przeszkód biurokratycznych do minimum oraz przyjęcia skoordynowanych programów na wszystkich szczeblach sprawowania rządów, a zwłaszcza planów inwestycyjnych wspierających Europejski Zielony Ład oraz plany odbudowy i zwiększania odporności. Podkreśla, że bezpośrednie finansowanie jest warunkiem wstępnym gotowości miast i regionów do przyjęcia ambitnych celów negocjowanych w ramach pakietu „Gotowi na 55”. |
37. |
Podkreśla terytorialny wymiar Europejskiego Zielonego Ładu oraz powiązania z transformacją cyfrową i polityką społeczną. Żąda, by monitorowanie środków w dziedzinie klimatu w planach odbudowy i zwiększania odporności uwzględniało lokalne zielone łady. Proponuje utworzenie europejskiej tablicy wyników regionalnych zawierającej jasne, ukierunkowane i przyjazne dla użytkownika wskaźniki służące do pomiaru i monitorowania skutków Europejskiego Zielonego Ładu na poziomie regionów NUTS 2. |
38. |
Ponawia apel o systematyczną organizację wielopoziomowych platform i dialogów w celu zapewnienia zorganizowanego i inkluzywnego udziału władz lokalnych i regionalnych w planowaniu i wdrażaniu inicjatyw Zielonego Ładu. Przyczyni się to również do budowania odpornych społeczności lokalnych. Podkreśla, że powodzenie Zielonego Ładu wymaga szybkiego procesu transformacji w kierunku systemów energii odnawialnej, ich technologii oraz dostosowania związanej z nimi infrastruktury. |
39. |
Podkreśla coraz większą rolę władz lokalnych i regionalnych na szczeblu globalnym i europejskim w zapewnianiu sprawiedliwej transformacji klimatycznej. Zauważa, że porozumienie paryskie i deklaracja z Edynburga w sprawie globalnych ram różnorodności biologicznej na okres po 2020 roku uznają znaczenie wielopoziomowego sprawowania rządów dla osiągnięcia neutralności klimatycznej, różnorodności biologicznej i zrównoważonego rozwoju zgodnie z celami zrównoważonego rozwoju ONZ. Ponownie wyraża poparcie dla tego, by system wkładów ustalanych na szczeblu regionalnym i lokalnym formalnie uznawał, monitorował i wspierał redukcję emisji gazów cieplarnianych. |
40. |
Zaleca zwrócenie uwagi na zrównoważoną transformację sektora transportu, która musi być sprawiedliwa i uczciwa, tak aby żaden region nie został pominięty, a zrównoważona i napędzana alternatywnie mobilność była przystępna cenowo i dostępna dla wszystkich obywateli we wszystkich regionach. Proponuje mechanizm sprawiedliwej transformacji dla regionów zależnych od przemysłu motoryzacyjnego w celu zarządzania zmianami w tym sektorze, biorąc pod uwagę, że sektor motoryzacyjny (który zapewnia bezpośrednie i pośrednie miejsca pracy 13,8 mln Europejczyków, co stanowi 6,1 % całkowitego zatrudnienia w UE) przechodzi fundamentalny proces transformacji w kierunku pojazdów bezemisyjnych, co ma ogromny wpływ na wzrost gospodarczy i zatrudnienie w regionie. |
Unia Zdrowotna
41. |
Potwierdza swoje zobowiązanie do działania na rzecz utworzenia pełnoprawnej Europejskiej Unii Zdrowotnej, która przestrzegałaby zasady pomocniczości i kompetencji prawnych w dziedzinie zdrowia. Apeluje o wyraźniejszą rolę władz regionalnych, szczególnie regionów o kompetencjach ustawodawczych w dziedzinie zdrowia, a także władz lokalnych w przyszłym unijnym Urzędzie ds. Gotowości i Reagowania na Stany Zagrożenia Zdrowia, obok władz krajowych i instytucji UE. |
42. |
Popiera dostęp wszystkich obywatelek i obywateli UE do e-zdrowia. Wzywa do pogłębienia kompetencji UE w dziedzinie zdrowia, w tym poprzez zmiany w Traktatach, przede wszystkim w celu umożliwienia Komisji formalnego uznania stanu zagrożenia zdrowia publicznego na szczeblu Unii. Popiera wezwanie do wzmocnienia ochrony zdrowia, zwiększenia zdolności produkcyjnych UE i zacieśnienia współpracy w dziedzinie leków. |
43. |
Zachęca do rozwoju współpracy transgranicznej w zakresie opieki zdrowotnej, w tym długoterminowego finansowania unijnego i umożliwienia swobodnego przekraczania granic przez personel i pojazdy służb ratunkowych i opieki zdrowotnej. Istniejące wciąż biurokratyczne przeszkody w transgranicznym świadczeniu opieki zdrowotnej i prowadzeniu działań ratowniczych należy w interesie obywateli niezwłocznie i w odbiurokratyzowany sposób usunąć. |
Gospodarka, sprawiedliwość społeczna i zatrudnienie
44. |
Jest przekonany, że Konferencja w sprawie przyszłości Europy stanowi prawdziwy impuls do tego, by Europejski filar praw socjalnych stał się nowym zbiorem przepisów socjalnych, ułatwiając przejście na zrównoważoną gospodarkę i dostęp do miejsc pracy przy jednoczesnym zwiększeniu spójności społecznej. |
45. |
Wzywa do przeglądu europejskiego zarządzania gospodarczego, które musi lepiej wspierać wysokiej jakości, publiczne, długoterminowe i zrównoważone inwestycje na wszystkich szczeblach sprawowania rządów za pomocą zmienionych przepisów a także zwiększać demokratyczną rozliczalność i skuteczność dzięki większemu zaangażowaniu władz lokalnych i regionalnych w europejski semestr za pośrednictwem kodeksu postępowania opartego na partnerstwie. Ponownie wyraża poparcie dla rezygnacji z jednomyślnego podejmowania decyzji w dziedzinie opodatkowania, aby umożliwić Unii Europejskiej podejmowanie niezbędnych decyzji większością kwalifikowaną, podobnie jak ma to miejsce w innych obszarach działania. |
46. |
Apeluje o wykorzystanie dostępnych środków finansowych na odbudowę oraz transformację ekologiczną i cyfrową w celu ułatwienia przepływów na rynku pracy, przekwalifikowania i podnoszenia kwalifikacji, a jednocześnie zapewnić taki sam poziom ochrony osób pracujących dla platform cyfrowych lub w gospodarce fuch, jak dla osób pracujących w gospodarce offline. |
47. |
Podkreśla rolę innowacji w rozwoju silniejszej gospodarki i zapewnianiu zarówno konkurencyjnego, jak i zrównoważonego wzrostu. Jest zdania, że europejskie innowacje wymagają inwestycji w niezbędne zdolności (infrastruktura badawcza, sieci szerokopasmowe, obliczenia superkomputerowe, sztuczna inteligencja i otwarte zbiory danych) i muszą przyciągać naukowczynie i naukowców oraz specjalistki i specjalistów na wszystkich terytoriach europejskich. |
Transformacja cyfrowa
48. |
Uważa, że transformacja cyfrowa będzie musiała zapewnić pełne wykorzystanie technologii, z korzyścią dla wszystkich sektorów społeczeństwa, w etycznych ramach i z poszanowaniem praw obywatelek i obywateli, zwłaszcza w odniesieniu do stosowania technologii przełomowych, a w szczególności sztucznej inteligencji, a jednocześnie zlikwidować przepaść cyfrową i zadbać o to, by umiejętności cyfrowe i łączność cyfrowa stały się rzeczywistością w całej Europie. |
49. |
Podkreśla potrzebę bezpieczeństwa, interoperacyjności i przechowywania danych oraz oczekuje na wniosek Komisji Europejskiej dotyczący europejskiego aktu w sprawie cyberodporności. Sądzi, że w celu zapewnienia dostępu do usług i informacji cyfrowych, w tym sprawnego świadczenia usług publicznych, konieczne jest inwestowanie w bezpieczną infrastrukturę o dużej przepustowości, aby zapewnić dostęp do internetu zarówno osobom fizycznym, jak i organizacjom. |
50. |
Zwraca uwagę, że transformacja cyfrowa zależy od długoterminowej wizji edukacji, badań i wymiany w kwestiach cyfrowych, w ramach której UE musi być innowatorem i liderem w odkrywaniu nowych technologii i usług cyfrowych oraz musi określać odpowiednie i spójne standardy cyfrowe. |
51. |
Jest więc zdania, że dyskusja na temat przyszłości Europy musi uwzględniać pojęcie spójności cyfrowej jako ważny dodatkowy wymiar tradycyjnego pojęcia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej określonej w Traktacie. |
52. |
Apeluje o podjęcie natychmiastowych działań w celu wyeliminowania przepaści cyfrowej między państwami członkowskimi UE oraz między obszarami miejskimi i wiejskimi w odniesieniu do łączności i infrastruktury cyfrowej, umiejętności cyfrowych, dostępu do usług administracji elektronicznej i korzystania z nich. W związku z tym wzywa do wprowadzenia cyfrowej transgranicznej karty usług UE w celu uproszczenia dostępu do usług publicznych i ratowniczych dla obywateli i przedsiębiorstw w regionach transgranicznych. |
Migracja
53. |
Wzywa do przyjęcia europejskiego podejścia przy eliminowaniu pierwotnych przyczyn migracji jako zjawiska spowodowanego niestabilnością i konfliktami na świecie, niestabilnością państwa i zmianą klimatu. Wnosi o skuteczne budowanie zdolności w celu zwiększenia w celu zwiększenia wydajności i skuteczności zarządzania migracją przez wszystkie szczeble sprawowania rządów. |
54. |
Odnotowuje uznanie przez obywateli i delegatów kluczowej roli władz lokalnych i regionalnych w integracji i włączaniu migrantów i uchodźców na szczególnie dotkniętych obszarach. W związku z tym wzywa do włączenia samorządów w opracowywanie polityki integracyjnej. Domaga się opracowania elastyczniejszego zestawu narzędzi politycznych umożliwiających władzom szczebla niższego niż krajowy kierowanie integracją i mierzenie skuteczności polityki integracji i polityki włączenia społecznego na szczeblu regionalnym i lokalnym. Wzywa do wykorzystania ogromnego potencjału dobrowolnej solidarności w naszych gminach i regionach w ramach koncepcji dobrowolnego przyjmowania imigrantów, włączonej do kompleksowej i długoterminowej polityki migracyjnej. |
55. |
Zaleca wprowadzenie metod umożliwiających powielanie zrównoważonych modeli przyjmowania i integracji, takich jak sponsorowanie przez społeczność. |
Konferencja w sprawie przyszłości Europy i działania następcze
56. |
Postrzega Konferencję w sprawie przyszłości Europy jako punkt wyjścia dla procesu demokratycznego w pełni wzmacniającego podmiotowość obywatelek i obywateli na szczeblu europejskim, krajowym, regionalnym i lokalnym. Ponownie podkreśla potrzebę stałej, prawdziwie pluralistycznej, przejrzystej, zdecentralizowanej, wyważonej pod względem geograficznym i politycznym debaty na temat przyszłości Unii Europejskiej. Uważa, że konferencja powinna opierać się na otwartym podejściu, w tym odnośnie do reform polityki i instytucji, oraz że powinna utorować drogę do trwałych reform po jej zakończeniu. |
57. |
Potwierdza swoje pełne zaangażowanie w działania następcze względem konferencji, w które może wnosić wkład dzięki przekształcaniu inicjatyw i propozycji politycznych w działania spełniające oczekiwania obywatelek i obywateli. Zwraca uwagę, że sukces konferencji zależy także od tego, czy zalecenia obywatelek i obywateli znajdą na końcu konkretne odbicie w wynikach. Jeśli zalecenia te nie zostaną uwzględnione lub zostaną przyjęte tylko w zmienionym kształcie, powinno się przejrzyście i zrozumiale podać powody takiej decyzji. |
58. |
Podkreśla, że przy inicjowaniu działań następczych, takich jak nowe wnioski ustawodawcze dotyczące wdrażania wyników konferencji, należy przestrzegać podziału kompetencji, a w szczególności zasad pomocniczości i proporcjonalności zapisanych w Traktatach. |
59. |
Zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji kierownictwu Konferencji w sprawie przyszłości Europy, Parlamentowi Europejskiemu, francuskiej, czeskiej i szwedzkiej prezydencji w Radzie UE oraz przewodniczącym Rady Europejskiej i Komisji Europejskiej. |
60. |
Opowiada się za tym, aby pierwotnie przewidziany dwuletni czas trwania konferencji, licząc od 9 maja 2021 r., wykorzystać w pełni, aby przeprowadzić należytą i wszechstronną analizę pomysłów i propozycji obywatelek i obywateli. Wiosną 2022 r. należy przedłożyć tylko sprawozdanie śródokresowe. |
Bruksela, dnia 27 stycznia 2022 r.
Apostolos TZITZIKOSTAS
Przewodniczący Europejskiego Komitetu Regionów
(1) Dz.U. C 324 z 1.10.2020, s. 8.
(2) Dz.U. C 141 z 29.4.2020, s. 5.