Opodatkowanie produktów energetycznych i energii elektrycznej w Unii jest regulowane dyrektywą Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej 1 („dyrektywa w sprawie opodatkowania energii” lub „dyrektywa”).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 dyrektywy, oprócz przepisów określonych w szczególności w art. 5, 15 i 17, Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, może upoważnić każde państwo członkowskie do wprowadzenia dalszych zwolnień lub obniżenia poziomu opodatkowania na podstawie szczególnych względów politycznych.

Na mocy decyzji wykonawczej Rady 2014/722/UE z dnia 14 października 2014 r. 2 (poprzedzonej decyzją wykonawczą Rady 2011/445/UE z dnia 12 lipca 2011 r. 3 ) upoważniono już Niemcy do stosowania obniżonej stawki podatku od energii elektrycznej w odniesieniu do energii elektrycznej dostarczanej bezpośrednio na statki zacumowane w portach, z wyłączeniem prywatnej żeglugi niehandlowej 4 („energia elektryczna pobierana z lądu”).

Celem niniejszego wniosku jest przedłużenie tego upoważnienia zgodnie z wnioskiem Niemiec, biorąc pod uwagę, że obecne odstępstwo wygasa w dniu 16 lipca 2020 r.

Pismem z dnia 29 stycznia 2020 r. władze niemieckie poinformowały Komisję o swoim zamiarze przedłużenia obowiązywania obecnego środka do dnia 31 grudnia 2025 r. Pismem z dnia 30 kwietnia 2020 r. dostarczono dodatkowe informacje.

Niemcy ubiegają się o odnowienie upoważnienia do stosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 0,50 EUR/MWh, która jest równa minimalnej stawce opodatkowania energii elektrycznej do zastosowań gospodarczych w rozumieniu dyrektywy, w odniesieniu do energii elektrycznej pobieranej z lądu, która jest dostarczana na statki 5 wykorzystywane wyłącznie w celach handlowych na wodach morskich i śródlądowych Unii (uwzględniając rybołówstwo) 6 .

Wnioskowany okres obowiązywania trwa od dnia 17 lipca 2020 r. do dnia 31 grudnia 2025 r. – zachowuje on zatem ciągłość z obecnym odstępstwem i mieści się w maksymalnym okresie dopuszczonym w art. 19 dyrektywy w sprawie opodatkowania energii.

Obniżenie to ma nadal stwarzać ekonomiczną zachętę do zapewniania instalacji do zasilania i do wykorzystania energii elektrycznej pobieranej z lądu w celu ograniczenia zanieczyszczenia powietrza w miastach portowych, polepszenia jakości lokalnego powietrza oraz ograniczenia hałasu, z korzyścią dla zdrowia mieszkańców.

Celem środka, który ma być stosowany przez Niemcy, jest także zmniejszenie wpływu transportu wodnego na środowisko.

Za pomocą wnioskowanego środka Niemcy pragną utrzymać zachętę do korzystania z energii elektrycznej pobieranej z lądu, która jest uważana za mniej szkodliwą alternatywę dla wytwarzania energii elektrycznej na pokładzie statków zacumowanych w porcie. Jak wskazano we wniosku, stawka standardowa podatku od energii elektrycznej wynosi w Niemczech 20,50 EUR/MWh. Korzyść podatkowa wynosi obecnie 20,00 EUR/MWh. Oznacza to, że od beneficjentów pobiera się opłaty na poziomie mającej zastosowanie unijnej minimalnej stawki podatku od energii elektrycznej, jaką dopuszcza się na podstawie dyrektywy w sprawie opodatkowania energii, wynoszącej 0,50 EUR/MWh (jak określono w art. 10 ust. 1 i tabeli C w załączniku I do dyrektywy, do zastosowań gospodarczych). Niemcy dopuszczają udzielanie korzyści podatkowej zarówno w postaci obniżonej stawki podatku pobieranej przy dostawie (potrzebne jest pozwolenie), jak i w postaci zwrotu podatku.

Z drugiej strony, zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. c) dyrektywy w sprawie opodatkowania energii, państwa członkowskie są zobowiązane zwolnić z podatku produkty energetyczne wykorzystywane do produkcji energii elektrycznej na pokładzie statków zacumowanych w porcie. Zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. f) tej dyrektywy mogą tak postąpić również w przypadku energii elektrycznej produkowanej na pokładzie statków żeglujących na śródlądowych drogach wodnych. Niemcy potwierdziły transpozycję tego drugiego fakultatywnego zwolnienia.

Władze niemieckie wskazały, że obniżenie podatku ma zastosowanie do wszystkich statków, z wyłączeniem prywatnej żeglugi niehandlowej, co oznacza, iż wszystkie statki żeglugi handlowej – niezależnie od ich wielkości lub bandery – mogą skorzystać z obniżenia podatku. Statki nie są jednak zobowiązane do używania energii elektrycznej pobieranej z lądu.

Jak wskazano we wniosku, od czasu wejścia w życie programu w 2011 r. liczba beneficjentów znacznie wzrosła; w sektorze żeglugi śródlądowej niemal wszystkie statki mogą kupować energię elektryczną pobieraną z lądu; obecnie w sektorze gospodarki morskiej funkcjonuje bardzo niewiele instalacji, które nie są przeznaczone dla promów obsługujących wyspy. Ponadto zgodnie z dostępnymi danymi na wodach śródlądowych działają 454 instalacje, 385 instalacji jest na etapie planowania, a kolejnych 115 instalacji może powstać w przyszłości. W portach morskich działa 240 instalacji (z czego 237 jest przeznaczonych dla promów obsługujących wyspy), 30 instalacji znajduje się na etapie planowania (głównie na potrzeby statków wycieczkowych i kontenerowców), a kolejne 32 instalacje mogą powstać w przyszłości.

W celu oszacowania wydatków podatkowych związanych ze środkiem władze niemieckie obliczyły uszczuplenie dochodów podatkowych na podstawie ilości energii elektrycznej zużytej z tytułu świadczenia oraz kwotę korzyści. Ulga podatkowa wynosi obecnie 20,00 EUR/MWh (jak wspomniano wcześniej, standardowa stawka podatku wynosi 20,50 EUR/MWh). W 2019 r. w portach pobrano 79 302 MWh energii elektrycznej, wykorzystując energię elektryczną pobieraną z lądu. Uwzględniając ulgę podatkową, skutkuje to uszczupleniem dochodów podatkowych za 2019 r. w wysokości 1,586 mln EUR. Zakładając, że w wyniku zastosowania środków wsparcia w przyszłości dojdzie do zwiększonego wykorzystania energii elektrycznej pobieranej z lądu, w nadchodzących latach szacuje się uszczuplenie w wysokości 2 mln EUR rocznie.

Niemcy wystąpiły z wnioskiem o przyznanie zezwolenia na okres do dnia 31 grudnia 2025 r. (począwszy od dnia 17 lipca 2020 r.) – ten przedział czasowy pozwala zachować ciągłość z obecnym odstępstwem i mieści się w maksymalnym okresie wskazanym w art. 19 ust. 2 dyrektywy.

Poprzez obniżenie podatku Niemcy chcą zachęcić armatorów statków do korzystania z energii elektrycznej pobieranej z lądu w celu zmniejszenia emisji gazów i hałasu wywoływanych przez spalanie paliwa na statkach zacumowanych w porcie, jak również emisji CO2. Zastosowanie obniżonej stawki podatku zwiększyłoby konkurencyjność energii elektrycznej pobieranej z lądu w stosunku do energii wytwarzanej w wyniku spalania magazynowanych na pokładzie statku paliw bunkrowych, która jest zwolniona z podatku.

Opodatkowanie energii elektrycznej jest uregulowane dyrektywą 2003/96/WE, w szczególności jej art. 10. Art. 14 ust. 1 lit. c) przewiduje obowiązkowe zwolnienie od podatku w odniesieniu do energii elektrycznej produkowanej na pokładzie statku. Art. 5, 15 i 17 przewidują możliwość zastosowania przez państwa członkowskie zróżnicowania podatkowego, w tym zwolnień i obniżek, w odniesieniu do niektórych zastosowań energii elektrycznej. Przepisy te jako takie nie przewidują jednak obniżenia opodatkowania energii elektrycznej pobieranej z lądu.

Zdaniem władz niemieckich przedmiotowy środek stanowi pomoc państwa i wchodzi w zakres stosowania prawodawstwa UE w tej dziedzinie; w szczególności program ten uznano za właściwy i zgłoszony zgodnie z art. 25 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 7 , które obecnie zastąpiono rozporządzeniem Komisji (UE) nr 651/2014 8 , jak dokładniej określono poniżej.

Przepisy określone w dyrektywie w sprawie opodatkowania energii

Art. 19 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy stanowi:

Oprócz przepisów przedstawionych w poprzednich artykułach, w szczególności w art. 5, 15 i 17, Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, może upoważnić każde państwo członkowskie do wprowadzenia dalszych zwolnień lub obniżek na podstawie szczególnych rozważań politycznych.

Poprzez obniżkę przedmiotowego podatku władze niemieckie dążą do realizacji celu, jakim jest kontynuacja wspierania mniej szkodliwego dla środowiska sposobu zaopatrzenia w energię elektryczną statków zacumowanych w portach i w ten sposób polepszenia lokalnej jakości powietrza i zmniejszenia hałasu. Komisja zaleciła już korzystanie z energii elektrycznej pobieranej z lądu jako alternatywę dla wytwarzania energii elektrycznej na zacumowanych statkach i w ten sposób uznała zalety środowiskowe tego rozwiązania 9 . Obecnie stawka standardowa w odniesieniu do energii elektrycznej wynosi 20,50 EUR/MWh; korzyść podatkowa wynosi obecnie 20,00 EUR/MWh. Od beneficjentów pobiera się zatem opłaty na poziomie unijnej minimalnej stawki podatku od energii elektrycznej, jaką dopuszcza się na podstawie dyrektywy w sprawie opodatkowania energii, wynoszącej 0,50 EUR/MWh, co może się w związku z tym przyczynić do dalszego osiągania założonego celu polityki.

Możliwość wprowadzenia korzystnego opodatkowania energii elektrycznej pobieranej z lądu może być zastosowana zgodnie z art. 19 dyrektywy, jako że jej celem jest umożliwienie państwom członkowskim wprowadzenia dalszych zwolnień lub obniżek na podstawie szczególnych względów politycznych.

Niemcy zwróciły się z wnioskiem, aby środek miał zastosowanie przez prawie cały maksymalny okres, jaki dopuszcza art. 19 ust. 2, tj. przez 6 lat. W zasadzie okres stosowania odstępstwa powinien być wystarczająco długi, aby nie zniechęcać operatorów portów i dostawców energii elektrycznej do kontynuowania lub rozpoczynania niezbędnych inwestycji w instalacje do zasilania energią elektryczną pobieraną z lądu. Okres ten zapewni maksymalną możliwą pewność prawa również armatorom statków, którzy muszą zaplanować swoje inwestycje w urządzenia pokładowe.

Odstępstwo to nie powinno jednak uniemożliwiać zmian obowiązujących ram prawnych w przyszłości oraz powinno uwzględniać zbliżającą się zmianę dyrektywy w sprawie opodatkowania energii i możliwość przyjęcia przez Radę aktu prawnego w oparciu o wniosek Komisji dotyczący zmiany dyrektywy w sprawie opodatkowania energii. Przegląd ten wynika z oceny dyrektywy w sprawie opodatkowania energii 10 oraz konkluzji Rady w sprawie unijnych ram opodatkowania energii z dnia 28 listopada 2019 r. 11 W konkluzjach Rada zwróciła się do Komisji o przeanalizowanie i ocenę możliwych wariantów z myślą o opublikowaniu we właściwym czasie wniosku dotyczącego zmiany dyrektywy w sprawie opodatkowania energii i wezwała Komisję do zwrócenia szczególnej uwagi na zakres dyrektywy, stawki minimalne oraz szczególne obniżki i zwolnienia podatkowe.

W tych okolicznościach – chociaż przyznanie upoważnienia na wnioskowany okres wydaje się właściwe – obowiązywanie odstępstwa powinno być uzależnione od wejścia w życie ogólnych przepisów w tej sprawie w momencie wcześniejszym niż koniec 2025 r.

Ponadto władze niemieckie podkreśliły, że dodatkowe środki (takie jak ograniczenie innych składników energii elektrycznej, dzienna cena usługi, inwestycje w instalacje do zasilania energią elektryczną pobieraną z lądu oraz środki regulacyjne) są konieczne do poprawy warunków ramowych dotyczących korzystania z energii elektrycznej pobieranej z lądu w portach.

Zasady pomocy państwa

Przewidziana przez władze niemieckie obniżona stawka podatku w wysokości 0,50 EUR/MWh jest zgodna z minimalnym unijnym poziomem opodatkowania energii elektrycznej do zastosowań gospodarczych w rozumieniu art. 10 dyrektywy 2003/96/WE. Władze niemieckie twierdzą, że program uznano za właściwy zgodnie z art. 25 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 12 (stara wersja ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń grupowych). Jak wskazano we wniosku, istniejący program zgłoszono Komisji w dniu 11 listopada 2014 r. zgodnie ze wspomnianym art. 25 ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń grupowych (stara wersja). Przepis ten zastąpiono obecnie art. 44 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 13 , w którym określono warunki, na jakich pomoc w formie ulg w podatkach na ochronę środowiska na mocy dyrektywy 2003/96/WE może zostać wyłączona z obowiązku zgłoszenia pomocy państwa. Niniejszy wniosek pozostaje bez uszczerbku dla jakiejkolwiek oceny środka dokonanej przez Komisję na podstawie zasad pomocy państwa. Ponadto wniosek dotyczący decyzji wykonawczej Rady nie przesądza o spoczywającym na państwie członkowskim obowiązku zapewnienia przestrzegania zasad pomocy państwa, w tym rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014.

Polityka ochrony środowiska i przeciwdziałania zmianie klimatu

Wnioskowany środek dotyczy głównie unijnej polityki ochrony środowiska i przeciwdziałania zmianie klimatu. W zakresie, w jakim środek ten przyczyni się do ograniczenia spalania paliw bunkrowych na pokładzie statków zacumowanych w portach, umożliwi on w rzeczywistości osiągnięcie celu, jakim jest polepszenie jakości lokalnego powietrza i zmniejszenie hałasu. W dyrektywie 2008/50/WE w sprawie jakości powietrza 14 nałożono na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, aby poziom niektórych zanieczyszczeń powietrza nie przekraczał wartości dopuszczalnych, wartości docelowych i innych norm jakości powietrza określonych w dyrektywie. Na tej podstawie państwa członkowskie są zobowiązane do rozwiązania problemów, takich jak, w stosownych przypadkach, emisje ze statków zacumowanych w portach, i można przyjąć, że w portach, w których występują takie problemy, zachęcać się będzie dalej do korzystania z energii elektrycznej pobieranej z lądu w ramach ogólnej strategii na rzecz jakości powietrza. Do korzystania z energii elektrycznej pobieranej z lądu zachęcono również w dyrektywie (UE) 2016/802 15 regulującej zawartość siarki w paliwach ciekłych.

Środek ten doprowadzi również prawdopodobnie do zmniejszenia emisji CO2 w zakresie, w jakim wytworzenie energii elektrycznej pochodzącej z sieci lądowej wiąże się z niższymi emisjami dwutlenku węgla niż w przypadku energii elektrycznej wytwarzanej poprzez spalanie paliw bunkrowych na statkach, dzięki większej wydajności systemowej i wykorzystaniu innych rodzajów paliwa. W związku z tym władze niemieckie podkreśliły, że o ile faktyczne ograniczenie emisji CO2 zależy od jakości wykorzystywanej energii elektrycznej, w niemieckim koszyku energii elektrycznej szacowane ograniczenie wyniosłoby ok. 30 %, a odsetek ten powinien w przyszłości wzrastać. Ponadto władze niemieckie oczekują, że lokalne emisje zanieczyszczeń powietrza (NOx, SOx, PM10, PM2,5) pochodzące z wytwarzania energii elektrycznej na pokładzie można w pełni ograniczyć dzięki wykorzystaniu energii elektrycznej pobieranej z lądu; można również znacząco zmniejszyć emisję hałasu.

Według władz niemieckich silniki statków wytwarzają mniej więcej następujące emisje w przeliczeniu na kWh wytwarzania energii elektrycznej, które zatem można zmniejszyć z każdą kWh energii elektrycznej pobieranej z lądu:

Polityka energetyczna

Środek jest zgodny z dyrektywą 2014/94/UE w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych 16 , która reguluje kwestię instalowania urządzeń do zasilania energią elektryczną z lądu w portach, w których jest na to zapotrzebowanie, a koszty tego rozwiązania nie są nieproporcjonalne do korzyści, w tym korzyści dla środowiska. Uznano to również za cel będący przedmiotem wspólnego zainteresowania w związku z przyznaniem pomocy państwa na podstawie art. 107 ust. 1 TFUE 17 .

W tym miejscu należy zauważyć, że mniejsza konkurencyjność energii elektrycznej pobieranej z lądu wynika z faktu, że alternatywa dla niej, tj. energia elektryczna wytwarzana na pokładzie statku zacumowanego w porcie morskim, jest obecnie całkowicie zwolniona z podatku: z podatku zwolnione są nie tylko paliwa bunkrowe spalane w celu wytworzenia energii elektrycznej, co odpowiada normalnemu uregulowaniu zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2003/96/WE, ale również energia elektryczna produkowana na pokładzie statków (por. art. 14 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2003/96/WE). Chociaż to ostatnie zwolnienie można samo w sobie uznać za trudne do pogodzenia z celami Unii w zakresie ochrony środowiska, to odzwierciedla ono względy praktyczne. W rzeczywistości opodatkowanie energii elektrycznej wytwarzanej na pokładzie statku wymagałoby zadeklarowania przez właściciela statku – często mającego siedzibę w państwie trzecim – lub armatora statku ilości zużytej energii elektrycznej. Ponadto w deklaracji musiałoby być określone, jaka część energii elektrycznej została zużyta na wodach terytorialnych państwa członkowskiego, w którym należny jest podatek. Sporządzanie deklaracji w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego, którego wód terytorialnych dotyczy taka sytuacja, wiązałoby się ze znacznym obciążeniem administracyjnym dla właścicieli statków. Analogiczne rozważania dotyczą żeglugi śródlądowej i fakultatywnego traktowania podatkowego zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. f) dyrektywy (wdrożonego przez Niemcy). W tych okolicznościach uzasadnione jest niedyskryminowanie mniej zanieczyszczającej środowisko alternatywy, jaką jest energia elektryczna pobierana z lądu, poprzez upoważnienie Niemiec do dalszego a obniżonej stawki podatku.

Polityka transportowa

Środek ten jest zgodny z zaleceniem Komisji 2006/339/WE w sprawie wspierania pobierania energii elektrycznej z lądu przez statki zacumowane w portach Unii 18 i z komunikatem Komisji „Strategiczne cele i zalecenia w zakresie polityki transportu morskiego UE” 19 .

Rynek wewnętrzny i uczciwa konkurencja

Z punktu widzenia rynku wewnętrznego i uczciwej konkurencji wnioskowany środek jedynie ogranicza istniejące zakłócenia podatkowe między dwoma konkurencyjnymi źródłami energii elektrycznej dla zacumowanych statków, tj. energią elektryczną wytwarzaną na pokładzie statku i energią elektryczną pobieraną z lądu, spowodowane zwolnieniem od podatku w przypadku paliw bunkrowych.

Jeśli chodzi o konkurencję między armatorami, należy po pierwsze wspomnieć, że obecnie bardzo niewiele statków wykorzystuje energię elektryczną pobieraną z lądu na zasadach handlowych. Istotne zakłócenia konkurencji mogłyby zaistnieć tylko między statkami korzystającymi z wnioskowanego środka w wyniku przejścia na energię elektryczną pobieraną z lądu a innymi, które będą nadal korzystały z energii elektrycznej wytwarzanej na pokładzie statku. Chociaż dokładne prognozy kosztów zasadniczo zależą od zmian cen ropy naftowej, a zatem bardzo trudno je określić, ostatnie dostępne oceny wskazują (zgodnie z danymi dostarczonymi przez Niemcy), że ogólnie w większości przypadków nawet całkowite zwolnienie z podatku nie obniżyłoby kosztów operacyjnych energii elektrycznej pobieranej z lądu do poziomu poniżej kosztów energii elektrycznej wytwarzanej na pokładzie statku 20 , a zatem w żadnym razie nie przyczyniłoby się do znaczącego wzrostu konkurencyjności armatorów statków korzystających z energii elektrycznej pobieranej z lądu w stosunku do armatorów statków korzystających z energii elektrycznej wytwarzanej na pokładzie. W rozpatrywanym przypadku istotne zakłócenie omawianego rodzaju jest tym mniej prawdopodobne, że Niemcy będą przestrzegać minimalnego poziomu opodatkowania energii elektrycznej do zastosowań gospodarczych, który jest określony w dyrektywie 2003/96/WE.

Ponadto, jak już wspomniano, Niemcy dopuszczają udzielanie korzyści podatkowej zarówno w postaci obniżonej stawki podatku pobieranej przy dostawie (potrzebne jest pozwolenie), jak i w postaci zwrotu podatku. W przypadku stosowania obniżenia stawki przy dostawie dostawca energii elektrycznej nie może przenosić korzyści podatkowej w całości ani w części na konsumenta końcowego, tj. armatora statku. Według władz niemieckich korzyść podatkowa jest jednak zwykle przenoszona. Jednakże nawet w przypadkach, gdy obniżenie podatku jest w pełni przenoszone na armatorów statków, którzy otrzymują energię elektryczną pobieraną z lądu opodatkowaną według stawki minimalnej przewidzianej w dyrektywie 2003/96/WE, armatorzy ci nie uzyskują faktycznej korzyści gospodarczej w stosunku do armatorów, którzy wytwarzają własną energię elektryczną na pokładzie, ponieważ ta ostatnia jest zwolniona z podatku. Według władz niemieckich zastąpienie własnej energii elektrycznej wytwarzanej na pokładzie przez energię elektryczną pobieraną z lądu, opodatkowaną według obowiązującej stawki minimalnej, nie będzie prowadzić do ogólnej przewagi kosztowej.

Ponadto dostęp do energii elektrycznej pobieranej z lądu będzie możliwy dla przedmiotowych statków niezależnie od ich bandery, dzięki czemu będzie można uniknąć bardziej korzystnego opodatkowania krajowych podmiotów gospodarczych w porównaniu z ich konkurentami z pozostałych państw członkowskich UE.

Jeśli chodzi o konkurencję między portami, można oczekiwać, że ewentualny wpływ na handel między państwami członkowskimi – który mógłby wyniknąć ze zmiany tras statków ze względu na możliwość skorzystania z energii elektrycznej pobieranej z lądu, na którą nałożona jest obniżona stawka podatku – będzie znikomy. W sytuacji gdy, jak stwierdzono powyżej, jest mało prawdopodobne, że mimo obniżki podatku korzystanie z energii elektrycznej pobieranej z lądu, przynajmniej w perspektywie krótkoterminowej, stanie się bardziej opłacalne niż wytwarzanie jej na pokładzie statku, jest również mało prawdopodobne, że ta obniżka podatku za energię elektryczną pobieraną z lądu w znacznym stopniu zakłóci konkurencję między portami, skłaniając statki do zmiany trasy w zależności od dostępności takiego rozwiązania. Władze niemieckie twierdzą, że w wyborze portów odgrywają rolę inne czynniki (takie jak miejsce przeznaczenia towarów lub pasażerów lub inne czynniki ekonomiczne), tak więc nie wydaje się, aby sama dostępność energii elektrycznej pobieranej z lądu miała charakter decydujący.

Władze niemieckie podkreślają ponadto, że korzystanie z energii elektrycznej pobieranej z lądu jest ograniczone również ze względu na brak uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym norm technicznych dotyczących przyłączania statków do sieci elektrycznej oraz, w niektórych przypadkach, ze względu na brak możliwości dostarczania energii elektrycznej pobieranej z lądu.

Proponowane ramy czasowe odnoszące się do przedłużenia upoważnienia do stosowania obniżonej stawki podatku powodują, że jest mało prawdopodobne, aby analiza przeprowadzona w poprzednich akapitach wymagała zmiany przed datą wygaśnięcia środka, chyba że nastąpią znaczące zmiany obowiązujących ram i obecnej sytuacji.

Art. 19 dyrektywy Rady 2003/96/WE.

Dziedzina podatków pośrednich objęta art. 113 TFUE nie jest sama w sobie przedmiotem wyłącznej kompetencji Unii Europejskiej w rozumieniu art. 3 TFUE.

Jednak zgodnie z art. 19 dyrektywy 2003/96/WE Radzie przyznano wyłączne kompetencje, w ramach prawa wtórnego, do upoważnienia państwa członkowskiego do wprowadzenia dodatkowych zwolnień lub obniżek w rozumieniu tego przepisu. Państwa członkowskie nie mogą zatem zastępować w tym zakresie Rady. W związku z tym zasada pomocniczości nie ma zastosowania do niniejszej decyzji wykonawczej. W każdym przypadku, ponieważ niniejszy akt nie stanowi projektu aktu ustawodawczego, nie należy go przekazywać parlamentom narodowym na mocy protokołu nr 2 do Traktatów w celu poddania analizie jego zgodności z zasadą pomocniczości.

Wniosek spełnia wymogi zasady proporcjonalności. Obniżka podatku nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia przedmiotowego celu.

Proponowany instrument to decyzja wykonawcza Rady. Art. 19 dyrektywy 2003/96/WE przewiduje jedynie środek tego typu.

Przedmiotowy środek nie wymaga oceny obowiązującego prawodawstwa.

Niniejszy wniosek opiera się na wniosku złożonym przez Niemcy i dotyczy wyłącznie tego państwa członkowskiego.

Nie zaistniała potrzeba skorzystania z pomocy ekspertów zewnętrznych.

Wniosek dotyczy upoważnienia dla jednego państwa członkowskiego wydawanego na wniosek tego państwa i nie wymaga przeprowadzenia oceny skutków.

Jednak jak wcześniej wspomniano, z informacji dostarczonych przez Niemcy wynika, że środek ten będzie miał ograniczony wpływ na dochody podatkowe, a stawka podatku od energii elektrycznej pobieranej z lądu będzie nadal wyższa od minimalnego poziomu opodatkowania określonego w dyrektywie 2003/96/WE. Niemcy przewidują, że środek będzie miał korzystne skutki dla osiągnięcia celów środowiskowych, w szczególności dla poprawy jakości lokalnego powietrza i zmniejszenia hałasu w miastach portowych.

Bardziej szczegółowo – zgodnie z oszacowaniem wydatków podatkowych związanych z tym środkiem – według władz niemieckich w najbliższych latach oczekuje się uszczuplenia w wysokości 2 mln EUR rocznie.

Jednocześnie korzyści dla środowiska mogą być znaczące. Władze niemieckie podkreśliły, że o ile faktyczne ograniczenie emisji CO2 zależy od jakości wykorzystywanej energii elektrycznej, w niemieckim koszyku energii elektrycznej szacowane ograniczenie wyniosłoby ok. 30 %, a odsetek ten powinien w przyszłości wzrastać. Ponadto władze niemieckie oczekują, że lokalne emisje zanieczyszczeń powietrza (NOx, SOx, PM10, PM2,5) pochodzące z wytwarzania energii elektrycznej na pokładzie można w pełni ograniczyć dzięki wykorzystaniu energii elektrycznej pobieranej z lądu; można również znacząco zmniejszyć emisję hałasu.

Środek nie przewiduje uproszczenia. Jest on następstwem wniosku złożonego przez Niemcy i dotyczy wyłącznie tego państwa członkowskiego.

Środek nie ma wpływu na prawa podstawowe.

Proponowany środek nie pociąga ze sobą obciążenia finansowego ani administracyjnego dla Unii. Wniosek nie ma wpływu finansowego na budżet Unii.

Nie jest konieczny plan wdrożenia. Niniejszy wniosek dotyczy upoważnienia do zastosowania obniżenia podatku przez jedno państwo członkowskie, wydawanego na wniosek tego państwa. Upoważnienie jest ważne przez ograniczony okres do dnia 31 grudnia 2025 r. Stawka podatkowa, która będzie obowiązywać, będzie równa minimalnemu poziomowi opodatkowania określonemu w dyrektywie w sprawie opodatkowania energii. Środek można poddać przeglądowi w przypadku wniosku o odnowienie środka po wygaśnięciu okresu jego obowiązywania.

Wniosek nie wymaga dokumentów wyjaśniających dotyczących transpozycji do prawa krajowego.

Art. 1 stanowi, że Niemcy będą mogły stosować obniżoną stawkę podatku od energii elektrycznej w odniesieniu do energii elektrycznej dostarczanej bezpośrednio na statki zacumowane w niemieckich portach („energia elektryczna pobierana z lądu”). Stawka podatkowa nie może być niższa niż minimalny poziom opodatkowania energii elektrycznej do zastosowań gospodarczych określony w dyrektywie, który wynosi 0,50 EUR za MWh. Nie będzie możliwe dostarczanie energii elektrycznej po obniżonej stawce dla prywatnej żeglugi niehandlowej, której definicja znajduje się w art. 14 ust. 1 lit. c) akapit drugi dyrektywy 2003/96/WE.

Art. 2 stanowi, że wnioskowane upoważnienie przyznaje się ze skutkiem od dnia 17 lipca 2020 r., zachowując ciągłość z obowiązującą decyzją wykonawczą Rady 2014/722/UE, do dnia 31 grudnia 2025 r. w ramach maksymalnego okresu 6 lat dopuszczonego w dyrektywie, zgodnie z wnioskiem złożonym przez Niemcy.