KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 27.9.2019

COM(2019) 438 final

2019/0205(NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska, jakie ma zostać przyjęte w imieniu Unii Europejskiej
we Wspólnym Komitecie EOG, dotyczącego zmiany protokołu 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami

[Rozszerzona współpraca w dziedzinie klimatu UE – Islandia – Norwegia]

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

•Spójność z innymi politykami Unii

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

Przepisy, które mają zostać uwzględnione w Porozumieniu EOG, opierają się na art. 191 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w związku z jego art. 218 ust. 9.

•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

•Proporcjonalność

•Wybór instrumentu

3.WYNIKI OCEN EX-POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

4.WPŁYW NA BUDŻET

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

5.1.Włączenie do protokołu 31

Dyrektywa 2003/87/WE została uwzględniona w załączniku XX do Porozumienia EOG, a dyrektywa zmieniająca 2018/410/UE zostanie uwzględniona w załączniku oddzielną decyzją Wspólnego Komitetu.

Rozporządzenia (UE) 2018/841 i 2018/842 określają dopuszczalne poziomy emisji każdego państwa. Regulują one również dostęp państw do mechanizmów elastyczności w odniesieniu do przestrzegania ich zobowiązań merytorycznych i określają, w jaki sposób rozliczać emisje gazów cieplarnianych oraz pochłanianie związane z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem. Nie określają one środków służących osiągnięciu określonych w nich celów ani nie prowadzą do powstania żadnych praw ani obowiązków podmiotów gospodarczych.

Islandia i Norwegia zamierzają zrealizować swoje odnośne cele w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych na 2030 r. w drodze stosowania i skutecznego wdrożenia, w ramach Porozumienia EOG, rozporządzeń (UE) 2018/841 i 2018/842 oraz dyrektywy 2003/87. Zgodnie z częścią VI Porozumienia EOG, w tym art. 78 Porozumienia EOG, protokół 31 do Porozumienia EOG stanowi właściwy kontekst takiej współpracy między Unią a państwami EOG poza czterema swobodami.

Uwzględnienie rozporządzeń (UE) 2018/841 i 2018/842 w dorobku prawnym EOG przez zmianę protokołu 31 do Porozumienia EOG rodzi tego samego rodzaju obowiązki prawne co uwzględnienie w załączniku do Porozumienia EOG. Przestrzeganie aktów i postanowień zawartych w protokole 31 może być monitorowane i egzekwowane przez Urząd Nadzoru EFTA i Trybunał EFTA w takim samym zakresie, jak gdyby były one uwzględnione w załączniku, jeżeli umawiające się strony wyrażą na to zgodę. W związku z tym proponuje się zastosowanie części VII Porozumienia EOG, tj. zwykłych procedur nadzoru i rozstrzygania sporów w Porozumieniu EOG.

Nie rodzi to jednak obowiązku uwzględniania późniejszych aktów. Rozróżnienie to jest ważne dla Islandii i Norwegii, ponieważ niniejsza decyzja o współpracy wykracza poza obszary, które umawiające się strony Porozumienia EOG mają obowiązek uwzględnić w dorobku prawnym EOG.

Zawarte akty prawne i przepisy nie mają zastosowania do Liechtensteinu.

5.2.Uzasadnienia i proponowane rozwiązania – rozporządzenie 2018/841

Art. 6 ust. 2 – okres przekształcenia:

Uzasadnienie:

W przypadku Islandii konsekwentnie stosuje się 50-letni okres przekształcenia na potrzeby rozliczania gruntów zalesionych w ramach Ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu, należycie uzasadniony i poddany przeglądowi na podstawie wytycznych IPCC.

Art. 8 ust. 7 – procedura i terminy dla krajowych planów rozliczania dla leśnictwa (NFAD):

Uzasadnienie:

W wyniku włączenia art. 8 ust. 7–8 rozporządzenia o użytkowaniu gruntów, zmianie użytkowania gruntów i leśnictwie (LULUCF) i ogólnych dostosowań dotyczących stosowania części VII i protokołu 1 do Porozumienia EOG, państwa EFTA przedstawiają proponowane poziomy odniesienia i wyznaczają ekspertów do Urzędu Nadzoru EFTA, ale dopiero po wejściu w życie decyzji Wspólnego Komitetu. Z powyższego oraz z proponowanego ogólnego dostosowania w sprawie konsultacji z ekspertami wynika, że Komisja Europejska i Urząd Nadzoru EFTA powinny zasięgać opinii wyznaczonych ekspertów w taki sam sposób jak Komisja zasięga opinii ekspertów z państw członkowskich Unii Europejskiej.

Urząd Nadzoru EFTA oraz Komisja Europejska powinny współpracować, wymieniać się informacjami i konsultować się ze sobą zgodnie z art. 109 i protokołem 1 do Porozumienia EOG. W razie konieczności, w oparciu o oceny techniczne i wszelkie zalecenia techniczne wynikające z tej procedury, państwa EFTA powinny powiadamiać Urząd Nadzoru EFTA o swoich zmienionych proponowanych poziomach referencyjnych dla lasów. Poziomy referencyjne państw EFTA dla lasów wynikające z tej procedury zostaną ustanowione przez Urząd Nadzoru EFTA i włączone do protokołu 31 do Porozumienia EOG w drodze decyzji Wspólnego Komitetu jako dostosowania do aktów delegowanych Komisji zgodnie z art. 8 ust. 8 rozporządzenia LULUCF. Ponieważ procedura ta rozpocznie się formalnie dopiero po wejściu w życie niniejszej decyzji Wspólnego Komitetu, a procedura na podstawie art. 8 ust. 6–7 trwa kilka miesięcy, należy dostosować termin określony w art. 8 ust. 7 dotyczący zmienionych proponowanych poziomów referencyjnych, aby zapewnić również państwom EFTA oraz Urzędowi Nadzoru EFTA, w ścisłej współpracy z Komisją Europejską, wystarczająco dużo czasu na sfinalizowanie tej procedury również w odniesieniu do poziomów referencyjnych dla lasów w państwach EFTA.

Obowiązek Urzędu Nadzoru EFTA publikowania zgłoszonych przez państwa EFTA proponowanych poziomów referencyjnych dla lasów nie wynika bezpośrednio z obowiązków określonych w art. 109 i protokole 1 do Porozumienia EOG, został więc wyraźnie określony w proponowanym dostosowaniu.

Art. 13 ust. 2 lit. a) – odniesienie do rozporządzenia (UE) nr 525/2013:

Uzasadnienie:

Art. 13 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) 2018/841 zobowiązuje państwa członkowskie UE do uwzględnienia w swojej strategii przedłożonej zgodnie z art. 4 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 trwających lub planowanych szczególnych środków mających na celu zapewnienie ochrony lub zwiększenia, stosownie do okoliczności, pochłaniaczy i rezerwuarów, jakimi są lasy, aby państwa te mogły uczestniczyć w mechanizmie elastyczności dotyczącej zarządzanych gruntów leśnych na mocy tego samego artykułu. Ponieważ decyzja Wspólnego Komitetu odnosi się wyłącznie do celów w zakresie redukcji emisji na 2030 r., art. 4 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 nie będzie miał zastosowania do państw EFTA. W celu zapewnienia, aby państwa EFTA uczestniczyły w mechanizmie elastyczności dotyczącej zarządzanych gruntów leśnych na takich samych warunkach jak państwa członkowskie, proponowane dostosowanie zobowiązuje państwa EFTA do przedstawienia określonych strategii dotyczących użytkowania przez nie gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa.

Art. 15 ust. 2 – Informacje dla Urzędu Nadzoru EFTA od centralnego administratora:

Uzasadnienie:

Proponowane dostosowanie wyjaśnia rolę Urzędu Nadzoru EFTA w odniesieniu do centralnego administratora zgodnie z rozporządzeniem w sprawie rejestru Unii (rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013), uwzględnionego i dostosowanego do celów EOG w pkt 21ana załącznika XX do Porozumienia EOG. Z dostosowań tych wynika, że w przypadku gdy dotyczy to rozliczeń podlegających jurysdykcji państwa EFTA, zaangażowany będzie Urząd Nadzoru EFTA. Proponowane dostosowanie jest również zgodne z rolą Urzędu Nadzoru EFTA zgodnie z ogólnymi dostosowaniami niniejszej decyzji Wspólnego Komitetu w sprawie stosowania części VII i protokołu 1 do Porozumienia EOG.

Załączniki II, III, IV i VII – tabele:

Uzasadnienie:

Istotne informacje na temat Islandii i Norwegii należy włączyć do załączników II, III i VII.

W załączniku IV sekcja A lit. g) zawarto wymóg spójności między poziomami referencyjnymi dla lasów a prognozami zgłoszonymi na podstawie rozporządzenia (UE) nr 525/2013. Ponieważ rozporządzenie (UE) nr 525/2013 nie jest uwzględnione w Porozumieniu EOG, Islandia i Norwegia nie są zobowiązane do zgłaszania prognoz zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 525/2013. Prognozy te zostały jednak zgłoszone Europejskiej Agencji Środowiska dobrowolnie, a w przypadku Islandii również zgodnie z umową dwustronną między Islandią a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi dotyczącą uczestnictwa Islandii we wspólnej realizacji zobowiązań Unii Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii w drugim okresie rozliczeniowym Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu 2 . Zostało to wyjaśnione w proponowanym dostosowaniu do załącznika.

Podobne dostosowanie nie jest konieczne w okresie 2026–2030, ponieważ Norwegia i Islandia przedstawią prognozy zgodnie z art. 18 rozporządzenia (UE) 2018/1999.

5.3.Uzasadnienia i proponowane rozwiązania – rozporządzenie 2018/842

Art. 4 ust. 3 – określenie 2005 r. jako roku referencyjnego w celu obliczenia przypadającego na 2030 r. punktu końcowego określonej w rozporządzeniu w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego ścieżki limitów bezwzględnych wielkości emisji:

Uzasadnienie:

Redukcję emisji gazów cieplarnianych na 2030 r. należy określić w odniesieniu do zweryfikowanego poziomu emisji gazów cieplarnianych każdego państwa członkowskiego w 2005 r. objętych rozporządzeniem 2018/842, z wyłączeniem emisji gazów cieplarnianych z działań wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE (unijny system handlu uprawnieniami do emisji, UE ETS) oraz zweryfikowanych emisji z instalacji, które działały w 2005 r. i zostały uwzględnione w EU ETS dopiero po 2005 r. Zgodnie z motywem 18 rozporządzenia w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego należy utrzymać podejście przyjęte w decyzji 406/2009/WE, co wymagałoby rocznych limitów emisji za 2020 r. Norwegia i Islandia nie mają takich danych i dlatego ich roczne limity emisji na 2030 r. nie mogą być obliczone z zastosowaniem tej samej metodyki co w odniesieniu do państw członkowskich UE. Należy zatem dostosować art. 4 ust. 3 w celu wyjaśnienia, jaką metodykę należy stosować do określenia emisji w roku referencyjnym 2005 dla Norwegii i Islandii, z uwzględnieniem wartości ETS już uwzględnionych w Porozumieniu. Uprości to również uwzględnianie aktów wykonawczych, w których oblicza się i ustala roczne limity emisji na lata 2021–2030.

Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 152/2012 w sprawie EU ETS zawiera wartości państw EFTA dotyczące emisji stacjonarnych na 2005 r. objętych ETS od 2013 r. Dane te można wykorzystać do obliczenia emisji na 2005 r. w sektorach objętych dyrektywą w sprawie ETS w zakresie istotnym dla rozporządzenia w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego.

W odniesieniu do państw EFTA dane ETS na 2005 r., które należy uwzględnić w celu określenia rocznego limitu emisji na rok 2030 zgodnie z art. 4 ust. 3, określono w dodatku, który zostanie dodany po załączniku IV.

Art. 6 ust. 1 – liczba uprawnień, które należy anulować na użytek zgodności na podstawie rozporządzenia w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego:

Uzasadnienie:

W art. 6 ust. 1 określono, że na użytek oceny zgodności na podstawie rozporządzenia w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego można uwzględnić łącznie ograniczone anulowania do maksymalnie 100 mln uprawnień w ramach EU ETS. Należy dodać maksymalne liczby anulowania dla Islandii i Norwegii, zob. proponowane dostosowanie (vi).

Art. 12 ust. 2 – Informacje dla Urzędu Nadzoru EFTA od centralnego administratora:

Uzasadnienie:

Proponowane dostosowanie wyjaśnia rolę Urzędu Nadzoru EFTA w odniesieniu do centralnego administratora zgodnie z rozporządzeniem w sprawie rejestru Unii (rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013), uwzględnionego i dostosowanego do celów EOG w pkt 21ana załącznika XX do Porozumienia EOG. Z dostosowań tych wynika, że w przypadku gdy dotyczy to rozliczeń podlegających jurysdykcji państwa EFTA, zaangażowany będzie Urząd Nadzoru EFTA. Proponowane dostosowanie jest również zgodne z rolą Urzędu Nadzoru EFTA zgodnie z ogólnymi dostosowaniami niniejszej decyzji Wspólnego Komitetu w sprawie stosowania części VII i protokołu 1 do Porozumienia EOG.

Załączniki I, II i III:

Uzasadnienie:

Istotne informacje na temat Islandii i Norwegii należy włączyć do załączników I, II i III. Jest to oparte na zasadzie równego traktowania z państwami członkowskimi UE i spójne z rozumowaniem Komisji przedstawionym we wniosku w sprawie rozporządzenia w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego (COM (2016) 482 final, s. 3) oraz z powiązaną z nim oceną skutków.

5.4.Uzasadnienia i proponowane rozwiązania – rozporządzenie (UE) 2018/1999

Dostosowania (i)–(ii) – odnośne artykuły i ich zastosowanie:

Uzasadnienie:

Rozporządzenie (UE) 2018/1999 ustanawia mechanizm zarządzania w celu zapewnienia osiągnięcia celów na 2030 r. oraz długoterminowych celów głównych i końcowych unii energetycznej zgodnie z porozumieniem paryskim w sprawie zmiany klimatu. Rozporządzenie (UE) 2018/1999 stanowi część pakietu „Czysta energia dla wszystkich Europejczyków”. Znaczenie rozporządzenia (UE) 2018/1999 dla EOG zostanie ocenione zgodnie ze standardowymi procedurami EOG. Odbędzie się to w ramach oceny całego pakietu „Czysta energia dla wszystkich Europejczyków”.

W rozporządzeniu (UE) 2018/1999 określono wymogi w zakresie planowania i sprawozdawczości obejmujące zobowiązania określone w rozporządzeniu (UE) 2018/841 i rozporządzeniu (UE) 2018/842. Wymogi te zastępują między innymi rozporządzenie (UE) nr 525/2013, które nie zostało uwzględnione w Porozumieniu EOG.

Zakres decyzji Wspólnego Komitetu jest ograniczony do przepisów mających znaczenie dla osiągnięcia odnośnych celów Islandii i Norwegii w zakresie redukcji emisji na 2030 r. Rozporządzenie (UE) 2018/1999 zawiera przepisy dotyczące zintegrowanych krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu oraz zintegrowanych sprawozdań z postępów w dziedzinie energii i klimatu. Przepisy te wykraczają poza zakres decyzji Wspólnego Komitetu, ponieważ obejmują one również planowanie i sprawozdawczość w zakresie celów energetycznych i innych celów w pięciu wymiarach unii energetycznej. Przepisy te nie zostały zatem włączone do decyzji Wspólnego Komitetu.

Islandia i Norwegia dobrowolnie zobowiązują się jednak do opracowania krajowych planów określających polityki i środki mające na celu zrealizowanie zobowiązań określonych w rozporządzeniu (UE) 2018/841 i rozporządzeniu (UE) 2018/842 i zawartych w protokole 31 w drodze decyzji Wspólnego Komitetu. Plany te zostaną udostępnione państwom członkowskim UE, Komisji i Urzędowi Nadzoru EFTA do dnia 31.12.2019 r. Zostało to potwierdzone przez Islandię i Norwegię w deklaracji dotyczącej planów krajowych powiązanych z decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr [niniejsza decyzja].

Aby ustanowić system przejrzystego i spójnego monitorowania, sprawozdawczości i zgodności z zobowiązaniami podjętymi w ramach decyzji Wspólnego Komitetu, proponuje się włączenie tych przepisów rozporządzenia (UE) 2018/1999, które są niezbędne do wdrożenia rozporządzeń (UE) 2018/841 i 2018/842. Włączenie to pozostaje bez uszczerbku dla oceny znaczenia rozporządzenia (UE) 2018/1999 dla EOG. Niezbędne przepisy rozporządzenia (UE) 2018/1999 należy uwzględnić w sposób zrozumiały i zgodny z prawem. Proponuje się uczynić to w sposób podobny do włączenia do protokołu 47 Porozumienia przepisów dotyczących handlu winem z aktów UE w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rolnych. Oznacza to sporządzenie wykazu tych artykułów rozporządzenia (UE) 2018/1999, które mają zastosowanie. Niektóre przepisy będą wymagały kilku dostosowań, aby odpowiadały zakresowi decyzji Wspólnego Komitetu, podczas gdy inne zostaną włączone bez żadnych zmian.

Włączone artykuły zapewnią pełną sprawozdawczość w zakresie wykazów gazów cieplarnianych, polityk i środków dotyczących emisji gazów cieplarnianych oraz prognoz.

Ponadto w celu zapewnienia zgodności włącza się artykuły niezbędne do przeprowadzania kompleksowych przeglądów zgodnie z rozporządzeniami (UE) 2018/841 i 2018/842.

Art. 2 zawiera wykaz definicji, które mają zastosowanie do rozporządzenia (UE) 2018/1999. Definicje te są istotne z punktu widzenia wdrażania rozporządzeń (UE) 2018/841 i 2018/842. Niektóre definicje dotyczą kwestii, które nie wchodzą w zakres decyzji. Dostosowanie ogranicza stosowanie definicji do zakresu niniejszej decyzji Wspólnego Komitetu.

Art. 26 ust. 4 – dane dotyczące wykazu gazów cieplarnianych:

Uzasadnienie:

Art. 26 ust. 4 nakłada na państwa członkowskie obowiązek przedłożenia Ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu sprawozdania dotyczącego wykazu krajowego. Składanie takich sprawozdań jest obowiązkiem wynikającym z konwencji. Islandia i Norwegia są niezależnymi stronami konwencji. Islandia i Norwegia przedłożą, zgodnie ze swymi odnośnymi zobowiązaniami wynikającymi z konwencji, sprawozdania dotyczące wykazów krajowych.

Ponieważ ostateczne dane dotyczące wykazu gazów cieplarnianych, zgłaszane do Ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu do dnia 15 kwietnia każdego roku, mają zasadnicze znaczenie dla zgodności rozporządzeń (UE) 2018/841 i 2018/842, dostosowanie zapewnia, aby Islandia i Norwegia przekazywały kopię zgłoszonych danych do Urzędu Nadzoru EFTA w tym samym dniu co państwa członkowskie.

Art. 41 – współpraca państwa członkowskie – Unia Europejska:

Uzasadnienie:

Art. 41 reguluje współpracę między państwami członkowskimi a Unią w odniesieniu do pełnego zakresu obowiązków objętych rozporządzeniem (UE) 2018/1999. Dostosowanie zapewnia ograniczenie tej współpracy do zakresu decyzji Wspólnego Komitetu.

Art. 42 – rola Europejskiej Agencji Środowiska:

Uzasadnienie:

Art. 42 stanowi, że Europejska Agencja Środowiska pomaga Komisji w jej pracach w odniesieniu do art. 15–21, 26, 28–29, 37–39 i 41. Dostosowanie gwarantuje, że pomoc ta jest ograniczona do zakresu decyzji Wspólnego Komitetu.

5.5.Uzasadnienia i proponowane rozwiązania – rozporządzenie (UE) nr 525/2013

Art. 7 i art. 19 ust. 1 i 3 – dane z wykazów i kompleksowy przegląd:

Uzasadnienie:

Aby przeprowadzić kompleksowy przegląd zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/842 w 2020 r., należy włączyć części dwóch artykułów rozporządzenia (UE) nr 525/2013. Rozporządzenie (UE) 2018/1999 uchyli rozporządzenie (UE) nr 525/2013 z dniem 1 stycznia 2021 r., zatem obowiązki sprawozdawcze na mocy rozporządzenia (UE) 2018/1999 nie będą miały zastosowania do Islandii i Norwegii przed 2021 r. Konieczne jest zatem włączenie części dwóch artykułów rozporządzenia (UE) nr 525/2013 w celu ustanowienia obowiązku dostarczenia niezbędnych danych z wykazu oraz przeprowadzenia kompleksowego przeglądu w 2020 r.

Niezbędne artykuły są włączone do decyzji Wspólnego Komitetu w drodze wykazu określającego, które artykuły mają zastosowanie. Zastosowanie będą miały tylko te części artykułów, które odnoszą się do wdrożenia rozporządzenia (UE) 2018/842. Islandia i Norwegia będą zobowiązane do przekazania odpowiednich danych na potrzeby przewidzianego na 2020 r. kompleksowego przeglądu, o którym mowa w art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/842. Ponadto włączenie art. 19 ust. 1 i 3 zagwarantuje, że kompleksowy przegląd zostanie przeprowadzony zgodnie z procedurami określonymi w tych przepisach.

Przepisy mają zastosowanie wyłącznie w zakresie, w jakim odnoszą się do wdrożenia rozporządzenia (UE) 2018/842.

5.6.Uzasadnienia i proponowane rozwiązania – rozporządzenie wykonawcze 749/2014

Art. 3-5, 7-10, 12-14, 16, 29, 32-34, 36-37 oraz załączniki I-VIII, tabela 2 w załączniku XVI:

Uzasadnienie:

Ponieważ art. 7 i art. 19 ust. 1 i 3 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 włącza się w celu przeprowadzenia kompleksowego przeglądu zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/842, należy również włączyć artykuły wykonawcze rozporządzenia wykonawczego 749/2014 w sprawie struktury, formatu, procesu przekazywania i przeglądu informacji zgłaszanych przez państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013.

Przepisy mają zastosowanie wyłącznie w zakresie, w jakim odnoszą się do wdrożenia rozporządzenia (UE) 2018/842.

5.7.Uzasadnienie i proponowane rozwiązania – dostosowania ogólne (zastosowanie części VII i protokołu 1 do Porozumienia EOG, odniesienia do aktów UE, udział Komitetu, konsultacje z ekspertami, pomoc Europejskiej Agencji Środowiska oraz brak zastosowania do Liechtensteinu)

Uzasadnienie:

Ponieważ z art. 79 ust. 3 wynika, że część VII postanowień instytucjonalnych Porozumienia EOG ma zastosowanie do części VI i protokołu 31 do Porozumienia EOG wyłącznie gdy jest to wyraźnie przewidziane, i ponieważ wyraźnie przewidziano jedynie stosowanie postanowień dotyczących wydawania decyzji (zob. art. 98), proponuje się dostosowanie b) w celu zapewnienia stosowania części VII, a tym samym zapewnienia monitorowania i egzekwowania przez Urząd Nadzoru EFTA i Trybunał EFTA, jak wyjaśniono powyżej w odniesieniu do włączenia do protokołu 31.

Jako że protokół nr 1 w sprawie dostosowań horyzontalnych do Porozumienia EOG ma na początku zastosowanie wyłącznie do przepisów aktów, o których mowa w załącznikach do Porozumienia EOG, proponuje się dostosowanie c), aby miał on również zastosowanie do przepisów aktów, o których mowa w protokole 31, przez ich włączenie w drodze decyzji Wspólnego Komitetu.

Przepisy aktów włączonych do protokołu 31 w drodze decyzji Wspólnego Komitetu odnoszą się również do europejskich lub unijnych przepisów, aktów prawnych, zasad, polityk i środków, które nie wchodzą w zakres Porozumienia EOG. Proponuje się dostosowanie d) w celu wyjaśnienia, że mają one zastosowanie tylko w takim zakresie i takiej formie, w jakich są uwzględnione w Porozumieniu.

Udział państw EFTA w Komitecie ds. Zmian Klimatu oraz konsultacje z ekspertami z państw EFTA na tej samej zasadzie co z ekspertami z państw członkowskich UE są niezbędne do funkcjonowania współpracy przewidzianej w decyzji Wspólnego Komitetu. Na przykład, jak wyjaśniono powyżej w odniesieniu do proponowanego dostosowania do art. 8 ust. 7 rozporządzenia (UE) 2018/841 (LULUCF) w odniesieniu do ustanowienia krajowych planów rozliczania dla leśnictwa i poziomów referencyjnych dla lasów, konsultacje z ekspertami z państw EFTA są niezbędne, aby zapewnić konieczny wkład, konsultacje i współpracę oraz jednolite wdrożenie i stosowanie przepisów aktów włączonych do protokołu 31 w drodze niniejszej decyzji Wspólnego Komitetu. Proponowane dostosowania e) i f) zapewniają taki udział i konsultacje również w tym zakresie.

Ponieważ zastosowanie będą miały postanowienia części VII Porozumienia EOG, Urząd Nadzoru EFTA będzie monitorować wypełnianie przez Islandię i Norwegię zobowiązań wynikających z decyzji Wspólnego Komitetu. Proponowane dostosowanie g) zapewnia, aby Europejska Agencja Środowiska wspomagała Urząd Nadzoru EFTA w jego pracach mających na celu wypełnienie zobowiązań wynikających z decyzji, takich jak przeprowadzenie kompleksowego przeglądu i zapewnianie jakości informacji zgłaszanych przez Islandię i Norwegię.

Ponieważ jedynie Islandia i Norwegia będą uczestniczyć w rozszerzonej współpracy przewidzianej w decyzji Wspólnego Komitetu, proponowane dostosowanie h) przewiduje, że nie ma ona zastosowania do Liechtensteinu.

2019/0205 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska, jakie ma zostać przyjęte w imieniu Unii Europejskiej
we Wspólnym Komitecie EOG, dotyczącego zmiany protokołu 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami

[Rozszerzona współpraca w dziedzinie klimatu UE – Islandia – Norwegia]

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 191 w związku z art. 218 ust. 9,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2894/94 z dnia 28 listopada 1994 r. w sprawie uzgodnień dotyczących stosowania Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności jego art. 1 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym 3 („Porozumienie EOG”) weszło w życie dnia 1 stycznia 1994 r.

(2)Zgodnie z art. 98 Porozumienia EOG Wspólny Komitet EOG może podjąć decyzję o zmianie, między innymi, protokołu 31 do Porozumienia EOG.

(3)Protokół 31 do Porozumienia EOG zawiera postanowienia szczegółowe dotyczące współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami.

(4)Należy rozszerzyć współpracę między umawiającymi się stronami Porozumienia EOG w zakresie działań Unii w celu włączenia rozporządzenia (UE) 2018/841 i rozporządzenia (UE) 2018/842 oraz powiązanych przepisów rozporządzenia (UE) 2018/1999, rozporządzenia (UE) nr 525/2013 i rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 794/2014.

(5)Należy zatem zmienić protokół 31 do Porozumienia EOG, aby umożliwić rozszerzoną współpracę.

(6)Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu EOG powinno zatem być oparte na załączonym projekcie decyzji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii we Wspólnym Komitecie EOG, dotyczące proponowanej zmiany protokołu 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami, opiera się na projekcie decyzji Wspólnego Komitetu EOG dołączonym do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

(1)    Dz.U. L 305 z 30.11.1994, s. 6-8.

(2)    Dz.U. L 207 z 4.8.2015, s. 1.

(3)    Dz.U. L 1 z 3.1.1994, s. 3.

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 27.9.2019

COM(2019) 438 final

ZAŁĄCZNIK

do

wniosku dotyczącego

DECYZJI RADY

w sprawie stanowiska, jakie ma zostać przyjęte w imieniu Unii Europejskiej





we Wspólnym Komitecie EOG, dotyczącego zmiany protokołu 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami











[Rozszerzona współpraca w dziedzinie klimatu UE – Islandia – Norwegia]

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

Nr [...]

z dnia [...] r.

zmieniająca Protokół 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 86 i 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Unia Europejska, Islandia i Norwegia zobowiązały się do ograniczenia swej łącznej emisji gazów cieplarnianych w celu utrzymania wzrostu średniej temperatury na świecie znacznie poniżej 2 °C ponad poziom sprzed epoki przemysłowej i w celu kontynuacji starań o ograniczenie wzrostu temperatury do 1,5 °C powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej.

(2)Należy rozszerzyć zakres współpracy umawiających się stron Porozumienia EOG w celu wdrożenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/841 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie włączenia emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w wyniku działalności związanej z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem do ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030 i zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 525/2013 oraz decyzję nr 529/2013/UE 1 .

(3)Należy rozszerzyć zakres współpracy umawiających się stron Porozumienia EOG na rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/842 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie wiążących rocznych redukcji emisji gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie od 2021 r. do 2030 r. przyczyniających się do działań na rzecz klimatu w celu wywiązania się z zobowiązań wynikających z porozumienia paryskiego oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 525/2013 2 .

(4)Należy rozszerzyć zakres współpracy umawiających się stron Porozumienia EOG na niektóre przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, zmieniającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 663/2009 i (WE) nr 715/2009, dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/22/WE, 98/70/WE, 2009/31/WE, 2009/73/WE, 2010/31/UE, 2012/27/UE i 2013/30/UE, dyrektywy Rady 2009/119/WE i (UE) 2015/652 oraz uchylającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 3 , które to przepisy są niezbędne do wdrożenia rozporządzeń (UE) 2018/841 i (UE) 2018/842.

(5)Należy rozszerzyć zakres współpracy umawiających się stron Porozumienia EOG na niektóre przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylającego decyzję nr 280/2004/WE 4 , które to przepisy są niezbędne do wdrożenia rozporządzenia (UE) 2018/842.

(6)Należy rozszerzyć zakres współpracy umawiających się stron Porozumienia EOG na niektóre przepisy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 749/2014 z dnia 30 czerwca 2014 r. w sprawie struktury, formatu, procesu przekazywania i przeglądu informacji zgłaszanych przez państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 5 , które to przepisy są niezbędne do wdrożenia rozporządzenia (UE) 2018/842.

(7)Na mocy niniejszej decyzji Islandia i Norwegia podejmują działania w celu osiągnięcia celów polegających na redukcji emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 40 % do 2030 r. w porównaniu z poziomami z 1990 r.

(8)Niniejsza decyzja nie narusza tego, w jaki sposób UE, Islandia i Norwegia wdrażają porozumienie paryskie.

(9)Kwestie budżetowe nie są uwzględnione w Porozumieniu EOG. Stosowanie art. 5 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2018/842 nie narusza zatem zakresu Porozumienia EOG.

(10)Urząd Nadzoru EFTA powinien ściśle współpracować z Komisją w przypadku wezwania do realizacji zadań w odniesieniu do Islandii i Norwegii na podstawie niniejszej decyzji.

(11)Kompetencje Urzędu Nadzoru EFTA i Trybunału EFTA na podstawie niniejszej decyzji są ograniczone do podjętych w niej zobowiązań.

(12)Należy zatem zmienić protokół 31 do Porozumienia EOG, aby umożliwić podjęcie rozszerzonej współpracy,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W art. 3 (Środowisko) Protokołu 31 do Porozumienia EOG po ust. 7 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„8. a) Islandia i Norwegia osiągną swoje odnośne cele w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych na okres od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2030 r. zgodnie z następującymi aktami prawnymi:

-32018 R 0841: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/841 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie włączenia emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w wyniku działalności związanej z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem do ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030 i zmieniające rozporządzenie (UE) nr 525/2013 oraz decyzję nr 529/2013/UE (Dz.U. L 156 z 19.6.2018, s. 1).

Do celów niniejszego Porozumienia rozporządzenie to odczytuje się z następującymi dostosowaniami:

(i)w art. 6 ust. 2 słowa „30 lat” w odniesieniu do Islandii odczytuje się jako „50 lat”;

(ii)w art. 8 ust. 7 dodaje się co następuje:

„Państwa EFTA powiadamiają Urząd Nadzoru EFTA o swoich zmienionych proponowanych poziomach referencyjnych dla lasów nie później niż dziewięć miesięcy po wejściu w życie decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr xx z dnia xx.xx.xxxx r. [niniejszej decyzji] w odniesieniu do okresu 2021–2025. Urząd Nadzoru EFTA publikuje proponowane poziomy referencyjne dla lasów przekazane jej przez państwa EFTA.”;

(iii)art. 13 ust. 2 lit. a) w odniesieniu do państw EFTA otrzymuje brzmienie:

„Państwo EFTA przedstawiło określoną poniżej strategię dotyczącą użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa w perspektywie co najmniej 30 lat, w tym również trwające lub planowane szczególne środki mające na celu zapewnienie ochrony lub zwiększenia, stosownie do okoliczności, pochłaniaczy i rezerwuarów, jakimi są lasy;

1. Do dnia 1 stycznia 2020 r. każde państwo EFTA przygotowuje i przedkłada Urzędowi Nadzoru EFTA swoją strategię dotyczącą sektora użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa w perspektywie co najmniej 30 lat. Państwa EFTA powinny w razie konieczności zaktualizować te strategie do dnia 1 stycznia 2025 r.

2. Strategie państw EFTA przyczyniają się do:

a) wypełnienia zapisanych w Ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu i w porozumieniu paryskim zobowiązań państw EFTA do redukcji antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych, poprawy pochłaniania emisji przez pochłaniacze oraz wspierania sekwestracji większych ilości dwutlenku węgla;

b) osiągnięcia celu porozumienia paryskiego, który polega na utrzymaniu wzrostu średniej temperatury na świecie znacznie poniżej 2 °C ponad poziom sprzed epoki przemysłowej, i kontynuacji starań o ograniczenie wzrostu temperatury do 1,5 °C powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej;

c) osiągania długoterminowej redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz poprawy pochłaniania emisji przez pochłaniacze w zakresie właściwym dla sektora użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa, zgodnie z celem – w świetle ustaleń Międzynarodowego Panelu dotyczącego Zmian Klimatu (IPCC) w zakresie niezbędnych redukcji – polegającym na tym, aby w sposób racjonalny pod względem kosztów zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych w państwach EFTA i poprawić pochłanianie emisji przez pochłaniacze, w kontekście dążenia do osiągnięcia celów porozumienia paryskiego dotyczących temperatury, tak aby w drugiej połowie bieżącego stulecia osiągnąć równowagę między antropogenicznymi emisjami w podziale na źródła a pochłanianiem emisji przez pochłaniacze gazów cieplarnianych w sposób sprawiedliwy i w kontekście zrównoważonego rozwoju i działań na rzecz wyeliminowania ubóstwa.

3. Strategie państw EFTA obejmują:

a) redukcję emisji i poprawę pochłaniania emisji w sektorze użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa (LULUCF); uwzględnienie bioenergii i biomateriałów z tego sektora;

b) w zakresie, w jakim ma to znaczenie dla użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa – powiązania z innymi krajowymi celami długoterminowymi, planowaniem oraz innymi politykami i środkami.

4. Państwa EFTA niezwłocznie przekazują i udostępniają opinii publicznej swoje strategie i wszelkie ich aktualizacje.

5. Urząd Nadzoru EFTA ocenia, czy strategie państw EFTA są odpowiednie do udokumentowania spełnienia warunków określonych w niniejszym artykule.

6. Strategie państw EFTA dotyczące użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa powinny zawierać następujące elementy:

A. ZARYS I PROCES OPRACOWYWANIA STRATEGII

A.1. Streszczenie

A.2. Kontekst prawny i polityczny, w tym w stosownych przypadkach orientacyjne cele pośrednie na lata 2040 i 2050

B. TREŚĆ

B.1. UŻYTKOWANIE GRUNTÓW, ZMIANA UŻYTKOWANIA GRUNTÓW I LEŚNICTWO (LULUCF)

B.1.1. Przewidywana redukcja emisji i poprawa ich usuwania przez pochłaniacze do 2050 r.

B.1.2 W możliwie największym zakresie oczekiwane emisje w podziale na źródła oraz na emisje poszczególnych gazów cieplarnianych

B.1.3. Przewidywane warianty redukcji emisji i warianty poprawy efektywności pochłaniaczy

B.1.4. W zakresie, w jakim jest to istotne dla ochrony lub zwiększenia, stosownie do okoliczności, pochłaniaczy i rezerwuarów, jakimi są lasy; polityki i środki w dziedzinie przystosowania się do zmian klimatu.

B.1.5 Aspekty związane z popytem na rynku na biomasę leśną i wpływ na zbiory

B.1.6. W razie konieczności, informacje dotyczące modeli (w tym założeń), analiz, wskaźników itp.”;

(iv)w art. 15 ust. 2 dodaje się co następuje:

„Główny zarządca jest właściwy do wykonywania zadań, o których mowa w niniejszym artykule, w przypadku gdy dotyczy to państw EFTA. W przypadku gdy główny zarządca blokuje transakcję dotyczącą państw EFTA lub przez nie wykonywaną, informowany jest Urząd Nadzoru EFTA.”;

(v)w tabeli w załączniku II dodaje się, co następuje:

„Islandia 0,5102

Norwegia 0,110 5”;

(vi)w tabeli w załączniku III dodaje się, co następuje:

„Islandia1990

Norwegia1990”;

(vii) w załączniku IV sekcja A lit. g) dodaje się, co następuje:

6 „W przypadku państw EFTA poziom odniesienia na okres 2021–2025 jest zgodny z prognozami zgłoszonymi Europejskiej Agencji Środowiska dobrowolnie zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 525/2013, a w przypadku Islandii również zgodnie z umową dwustronną między Islandią a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi dotyczącą uczestnictwa Islandii we wspólnej realizacji zobowiązań Unii Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii w drugim okresie rozliczeniowym Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu.”;

(viii)w tabeli w załączniku VII dodaje się, co następuje:

„Islandia-0,0224 -0,0045

Norwegia-29,6-35,5”;

-32018 R 0842: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/842 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie wiążących rocznych redukcji emisji gazów cieplarnianych osiąganych przez państwa członkowskie od 2021 r. do 2030 r. przyczyniających się do działań w dziedzinie klimatu w celu wywiązania się z zobowiązań wynikających z porozumienia paryskiego oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 525/2013 (Dz.U. L 156 z 19.6.2018, s. 26).

Do celów niniejszego Porozumienia rozporządzenie to odczytuje się z następującymi dostosowaniami:

(i)w art. 4 ust. 3 w odniesieniu do państw EFTA dodaje się co następuje:

„W odniesieniu do państw EFTA, do celów określenia rocznych limitów emisji na lata 2021–2030 wyrażonych w tonach ekwiwalentu dwutlenku węgla, jak określono w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, rok referencyjny 2005 dla limitu emisji na rok 2030 będzie się opierać na różnicy między wynikającą z kompleksowego przeglądu całkowitą emisją gazów cieplarnianych w 2005 r., w ramach której emisje dwutlenku węgla z lotnictwa są uznawane za zerowe, a poziomem emisji stacjonarnych na 2005 r. objętych EU ETS na rok 2013, zgłoszonych w części B dodatku do decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 152/2012 z dnia 26 lipca 2012 r. 7 , dostosowanej do wartości współczynników ocieplenia globalnego przyjętych w drodze aktu delegowanego, o którym mowa w art. 26 ust. 6 lit. b) rozporządzenia (UE) 2018/1999, lub współczynników określonych w czwartym sprawozdaniu oceniającym (AR4) Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu zanim akt delegowany będzie miał zastosowanie. Dane dotyczące emisji stacjonarnych na 2005 r. objętych EU ETS zawarte w decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 152/2012 (AR2) oraz te same dane wraz z zaktualizowanymi wartościami współczynników ocieplenia globalnego (AR4), które należy uwzględnić w celu określenia rocznych limitów emisji na lata 2021–2030 zgodnie z niniejszym artykułem, są określone w dodatku.”;

(ii)w załączniku IV dodaje się, co następuje:

„Dodatek

Dane dotyczące objętych EU ETS stacjonarnych emisji państw EFTA na 2005 r. zawarte w decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 152/2012 (AR2) oraz te same dane wraz z zaktualizowanymi wartościami współczynników ocieplenia globalnego (AR4), które należy uwzględnić w celu określenia rocznych limitów emisji na lata 2021–2030 zgodnie z art. 4 ust. 3

Tabela 1: Emisje na 2005 r. objęte ETS – Norwegia:

Gaz cieplarniany (w tonach)	CO2-eq (AR2)	CO2-eq (AR4)	N2O/PFC
CO2	23 090 000	23 090 000
N2O	1 955 000	1 880 000	6 308
PFC	829 000	955 000
CF4			116,698
C2F6			7,616
Ogółem	25 874 000	25 925 000

Tabela 2: Emisje na 2005 r. objęte ETS – Islandia:

Gaz cieplarniany (w tonach)	CO2-eq (AR2)	CO2-eq (AR4)	N2O/PFC
CO2	909 132	909 132
PFC	26 709	31 105
CF4			3,508
C2F6			0,424
Ogółem	935 841	940 237”;

(iii)w art. 6 ust. 1 słowa „100 milionów uprawnień w ramach EU ETS” otrzymują brzmienie „107 milionów uprawnień w ramach EU ETS”;

(iv)w art. 12 ust. 2 dodaje się co następuje:

„Główny zarządca jest właściwy do wykonywania zadań, o których mowa w niniejszym artykule, w przypadku gdy dotyczy to państw EFTA. W przypadku gdy główny zarządca blokuje transakcję dotyczącą państw EFTA lub przez nie wykonywaną, informowany jest Urząd Nadzoru EFTA.”;

(v)w tabeli w załączniku I dodaje się, co następuje:

„Islandia    -29 %

Norwegia    -40 %”;

(vi)w tabeli w załączniku II dodaje się, co następuje:

„Islandia        4 %

Norwegia        2 %”;

(vii)w tabeli w załączniku III wprowadza się następujące zmiany:

a)do tabeli dodaje się, co następuje:

„Islandia        0,2

Norwegia        1,6”;

b)liczbę „280” dla wartości łącznej maksymalnej zastępuje się liczbą „281,8”;

-32018 R 1999: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 663/2009 i (WE) nr 715/2009, dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 94/22/WE, 98/70/WE, 2009/31/WE, 2009/73/WE, 2010/31/UE, 2012/27/UE i 2013/30/UE, dyrektyw Rady 2009/119/WE i (UE) 2015/652 oraz uchylenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 1).”

Mające zastosowanie przepisy tego rozporządzenia wyszczególniono poniżej i, do celów Porozumienia, odczytuje się je z uwzględnieniem następujących dostosowań:

(i)zastosowanie mają wyłącznie następujące przepisy rozporządzenia:

art. 2 ust. 1–10, art. 2 ust. 12–13, art. 2 ust. 15–17, art. 18, art. 26 ust. 2–7, art. 29 ust. 5 lit. b), art. 37–42, art. 44 ust. 1 lit. a), art. 44 ust. 2–3 i 6, art. 57–58 oraz załączniki V-VII i XII-XIII.

(ii)art. 2 ust. 1–10, art. 2 ust. 12–13 i art. 2 ust. 15–17 mają, do celów niniejszego ustępu, zastosowanie do państw EFTA wyłącznie w zakresie, w jakim odnoszą się one do wykonania rozporządzeń (UE) 2018/841 i (UE) 2018/842;

(iii)art. 26 ust. 4 w odniesieniu do państw EFTA otrzymuje brzmienie:

„Do dnia 15 kwietnia każdego roku Islandia i Norwegia przedkładają Urzędowi Nadzoru EFTA kopię ostatecznych danych dotyczących wykazu gazów cieplarnianych, zgłoszonych do Ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu zgodnie z ust. 3.”;

(iv)art. 41 ma zastosowanie w odniesieniu do państw EFTA jedynie w zakresie, w jakim jego przepisy lub części wymienione w tym artykule są przywołane lub określone w [niniejszej decyzji];

(v)po pierwszym zdaniu art. 42 dodaje się następujące zdanie w odniesieniu do państw EFTA:

„Europejska Agencja Środowiska pomaga Urzędowi Nadzoru EFTA w jego pracach wyłącznie w odniesieniu do art. 18, art. 26 ust. 2–7, art. 29 ust. 5 lit. b), art. 37–39 i art. 41.”;

-32013 R 0525: Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylające decyzję nr 280/2004/WE (Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 13).

Mające zastosowanie przepisy tego rozporządzenia wyszczególniono poniżej i, do celów Porozumienia, odczytuje się je z uwzględnieniem następujących dostosowań:

(i)zastosowanie mają wyłącznie następujące przepisy rozporządzenia:

art. 7, art. 19 ust. 1 i 3;

(ii)art. 7 oraz art. 19 ust. 1 i 3 mają, do celów niniejszego ustępu, zastosowanie do państw EFTA wyłącznie w zakresie, w jakim odnoszą się one do wykonania rozporządzenia (UE) 2018/842;

-32014 R 0749: rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 749/2014 z dnia 30 czerwca 2014 r. w sprawie struktury, formatu, procesu przekazywania i przeglądu informacji zgłaszanych przez państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (Dz.U. L 203 z 11.7.2014, s. 23).

Mające zastosowanie przepisy tego rozporządzenia wyszczególniono poniżej i, do celów Porozumienia, odczytuje się je z uwzględnieniem następujących dostosowań:

(i)zastosowanie mają wyłącznie następujące przepisy rozporządzenia:

art. 3–5, art. 7–10, art. 12–14, art. 16, art. 29, art. 32–34, art. 36–37 oraz załączniki I–VIII i tabela 2 w załączniku XVI;

(ii)art. 3–5, art. 7–10, art. 12–14, art.16, art. 29, art. 32–34, art. 36–37 oraz załączniki I–VIII i tabela 2 w załączniku XVI mają, do celów niniejszego ustępu, zastosowanie do państw EFTA wyłącznie w zakresie, w jakim odnoszą się one do wykonania rozporządzenia (UE) 2018/842;

b)na mocy art. 79 ust. 3 Porozumienia EOG do niniejszego ustępu stosuje się część VII (Postanowienia instytucjonalne) Porozumienia;

c)do niniejszego ustępu stosuje się odpowiednio protokół 1 do Porozumienia EOG (Dostosowania horyzontalne);

d)odesłania do prawodawstwa Unii, aktów prawnych, zasad, polityk i środków w aktach i przepisach przywołanych lub zawartych w niniejszym ustępie mają zastosowanie w takim zakresie i w takiej formie, w jakich odnośne prawodawstwo, akty prawne, zasady, polityki i środki zostały uwzględnione w niniejszym Porozumieniu;

e)Islandia i Norwegia w pełni uczestniczą w pracach Komitetu ds. Zmian Klimatu zgodnie z aktami i przepisami przywołanymi lub zawartymi w niniejszym ustępie, ale nie mają prawa głosu;

f) jeżeli Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez państwa członkowskie zgodnie z aktami i przepisami przywołanymi lub zawartymi w niniejszym ustępie, konsultacje Komisji z ekspertami wyznaczonymi przez państwa EFTA odbywają się na tej samej zasadzie;

g)Europejska Agencja Środowiska pomaga Urzędowi Nadzoru EFTA w jego pracach zgodnie z rozporządzeniami (UE) 2018/841 i (UE) 2018/842;

h)niniejszego ustępu nie stosuje się do Liechtensteinu.”.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem […] pod warunkiem dokonania wszystkich notyfikacji przewidzianych w art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG 8*.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

   W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

   Przewodniczący

   […]

   Sekretarze

   Wspólnego Komitetu EOG

   […]

Deklaracja Islandii i Norwegii

dotycząca planów krajowych powiązanych z decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr [niniejsza decyzja]

Islandia i Norwegia dobrowolnie opracują plany krajowe opisujące, w jaki sposób zamierzają wypełnić zobowiązania podjęte przez włączenie do protokołu 31 do Porozumienia EOG następujących aktów:

-rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/841 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie włączenia emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w wyniku działalności związanej z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem do ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030 i zmieniające rozporządzenie (UE) nr 525/2013 oraz decyzję nr 529/2013/UE (rozporządzenie LULUCF) oraz

-rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/842 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie wiążących rocznych redukcji emisji gazów cieplarnianych osiąganych przez państwa członkowskie od 2021 r. do 2030 r. przyczyniających się do działań w dziedzinie klimatu w celu wywiązania się z zobowiązań wynikających z porozumienia paryskiego oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 525/2013 (rozporządzenie w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego).

Do dnia 31 grudnia 2019 r. Islandia i Norwegia opracują swoje plany krajowe i udostępnią je państwom członkowskim UE, Komisji Europejskiej, Urzędowi Nadzoru EFTA oraz opinii publicznej.

Plany te będą zawierać następujące główne elementy:

·streszczenie planu;

·przegląd bieżącej krajowej polityki przeciwdziałania zmianie klimatu;

·opis krajowego celu w zakresie wspólnego wysiłku redukcyjnego i zobowiązania LULUCF;

·opis głównych bieżących i planowanych polityk i środków przewidzianych w celu osiągnięcia celu w zakresie wspólnego wysiłku redukcyjnego i zobowiązania LULUCF;

·opis bieżących krajowych emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych oraz prognozy dotyczące celu w zakresie wspólnego wysiłku redukcyjnego i zobowiązania LULUCF w oparciu o już istniejące polityki i środki;

·ocenę skutków planowanych polityk i środków krajowych mających na celu spełnienie zobowiązania w zakresie wspólnego wysiłku redukcyjnego i zobowiązania LULUCF, w porównaniu z prognozami opartymi na istniejących politykach i środkach oraz opisującą powiązania między istniejącymi i planowanymi politykami i środkami.

(1)    Dz.U. L 156 z 19.6.2018, s. 1.

(2)    Dz.U. L 156 z 19.6.2018, s. 26.

(3)    Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 1.

(4)    Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 13.

(5)    Dz.U. L 203 z 11.7.2014, s. 23.

(6)    Dz.U. L 207 z 4.8.2015, s. 1.

(7)    Dz.U. L 309 z 8.11.2012, s. 38.

(8) *    [Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.] [Wskazano wymogi konstytucyjne.]