P8_TA(2018)0353

Warianty podejścia do interakcji między przepisami w zakresie chemikaliów, produktów i odpadów

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 września 2018 r. w sprawie wdrażania pakietu dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym: warianty podejścia do interakcji między przepisami w zakresie chemikaliów, produktów i odpadów (2018/2589(RSP))

(2019/C 433/20)

Parlament Europejski,

—	uwzględniając art. 191 i 192 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, które odnoszą się do ochrony zdrowia ludzkiego oraz do zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska,

—	uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/851 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniającą dyrektywę 2008/98/WE w sprawie odpadów (1),

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/849 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniającą dyrektywy 2000/53/WE w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji, 2006/66/WE w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów i 2012/19/UE w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (2),

—	uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/850 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniającą dyrektywę 1999/31/WE w sprawie składowania odpadów (3),

—	uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/852 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniającą dyrektywę 94/62/WE w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (4),

—	uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów (5),

—	uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (6),

—	uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotyczące trwałych zanieczyszczeń organicznych i zmieniające dyrektywę 79/117/EWG (7),

—	uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającą ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię (8),

—	uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1386/2013/UE z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie ogólnego unijnego programu działań w zakresie środowiska do 2020 r. „Dobra jakość życia z uwzględnieniem ograniczeń naszej planety” (9),

—	uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 stycznia 2018 r. w sprawie wdrażania pakietu dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym: warianty podejścia do interakcji między przepisami w zakresie chemikaliów, produktów i odpadów (COM(2018)0032),

—	uwzględniając dokument roboczy służb Komisji towarzyszący komunikatowi Komisji z dnia 16 stycznia 2018 r. w sprawie wdrażania pakietu dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym: warianty podejścia do interakcji między przepisami w zakresie chemikaliów, produktów i odpadów (SWD(2018)0020),

—	uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 stycznia 2018 r. dotyczący europejskiej strategii na rzecz tworzyw sztucznych w gospodarce o obiegu zamkniętym (COM(2018)0028),

—	uwzględniając komunikat Komisji z dnia 5 marca 2018 r. pt. „Ogólne sprawozdanie Komisji dotyczące funkcjonowania rozporządzenia REACH i przeglądu niektórych elementów – Wnioski oraz działania”(COM(2018)0116),

—	uwzględniając komunikat Komisji z dnia 30 listopada 2016 r. pt. „Plan prac dotyczący ekoprojektu na lata 2016–2019”(COM(2016)0773),

—	uwzględniając komunikat Komisji z dnia 2 grudnia 2015 r. zatytułowany „Zamknięcie obiegu – plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym”(COM(2015)0614),

—	uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 września 2011 r. pt. „Plan działania na rzecz zasobooszczędnej Europy”(COM(2011)0571),

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 lipca 2017 r. w sprawie dłuższego cyklu życia produktów: korzyści dla konsumentów i przedsiębiorstw (10),

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji z dnia XXX udzielającej zezwolenia na zastosowanie ftalanu bis(2-etyloheksylu) (DEHP) na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006 (11),

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 lipca 2015 r. w sprawie oszczędnego gospodarowania zasobami: ku gospodarce o obiegu zamkniętym (12),

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 kwietnia 2018 r. w sprawie wdrożenia 7. programu działań w zakresie środowiska (13),

—	uwzględniając Konwencję bazylejską o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych,

—	uwzględniając Konwencję rotterdamską w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami,

—	uwzględniając Konwencję sztokholmską w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych,

—	uwzględniając pytania do Rady i Komisji w sprawie wdrażania pakietu dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym: warianty podejścia do interakcji między przepisami w zakresie chemikaliów, produktów i odpadów (O-000063/2018 – B8-0036/2018 i O-000064/2018 – B8-0037/2018),

—	uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

—	uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 2 Regulaminu,

mając na uwadze, że w 7. programie działań w zakresie środowiska przewidziano opracowanie unijnej strategii na rzecz nietoksycznego środowiska, by zminimalizować narażenie na działanie chemikaliów obecnych w produktach, także importowanych, a tym samym wspierać nietoksyczne cykle materiałowe, by odpady poddane recyklingowi nadawały się do wykorzystania jako istotne i niezawodne źródło surowców dla Unii;

B.	mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 dyrektywy (UE) 2018/851 środki przyjmowane przez państwa członkowskie w celu zapobiegania powstawaniu odpadów muszą zmniejszać ilość wytwarzanych odpadów, zwłaszcza tych, które nie nadają się do przygotowania do ponownego użycia czy recyklingu;

mając na uwadze, że art. 9 dyrektywy (UE) 2018/851 stanowi ponadto, że środki te muszą wspierać zmniejszanie zawartości substancji niebezpiecznych w materiałach i produktach oraz zapewniać, że każdy dostawca wyrobu, o którym mowa w art. 3 pkt 33 rozporządzenia REACH, będzie przekazywać informacje Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) zgodnie z art. 33 ust. 1 tego rozporządzenia, a ECHA musi stworzyć i prowadzić bazę danych uzyskiwanych przez nią tą drogą oraz udostępniać ją podmiotom zajmującym się przetwarzaniem odpadów oraz – na żądanie – konsumentom;

mając na uwadze, że zgodnie z art. 10 ust. 5 dyrektywy (UE) 2018/851 jeżeli jest to niezbędne do spełnienia obowiązku przygotowania do ponownego użycia, recyklingu lub innych procesów odzysku oraz do ułatwienia lub usprawnienia odzysku, państwa członkowskie muszą przyjąć niezbędne środki, by przed odzyskiem lub podczas odzysku z odpadów niebezpiecznych usuwano niebezpieczne substancje, mieszaniny i składniki z myślą o przetworzeniu tych odpadów zgodnie z art. 4 i 13 dyrektywy 2008/98/WE (14) w sprawie odpadów;

E.	mając na uwadze, że w art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 850/2004 zakazano operacji unieszkodliwiania lub odzysku, których wynikiem może być odzyskanie, recykling, regeneracja lub ponowne użycie substancji wymienionych w załączniku IV (trwałe zanieczyszczenia organiczne, TZO);

Uwagi ogólne

z zadowoleniem przyjmuje komunikat i dokument roboczy Komisji z dnia 16 stycznia 2018 r., a także proces konsultacji, oczekuje jednak szybkich działań służących rozwiązaniu problemów „interakcji”; popiera zaproponowaną przez Komisję ogólną wizję, zgodną z celami 7. programu działań w zakresie środowiska;

uważa, że głównym celem Komisji powinno być zapobieganie włączaniu niebezpiecznych chemikaliów do cyklu materiałowego oraz uzyskanie pełnej spójności przepisów wdrażających politykę dotyczącą odpadów i chemikaliów, by lepiej stosować obowiązujące przepisy, a jednocześnie usunąć te luki prawne, które mogą utrudniać Unii przechodzenie na zrównoważoną gospodarkę o obiegu zamkniętym, w tym zwłaszcza w odniesieniu do wyrobów importowanych;

podkreśla, że w prawdziwej gospodarce o obiegu zamkniętym produkty muszą być projektowane tak, by można je było ulepszać, by były trwałe oraz nadawały się do naprawy, ponownego użycia i recyklingu, a także by zawierały jak najmniej substancji potencjalnie niebezpiecznych;

przypomina, że przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym wymaga ścisłego stosowania hierarchii postępowania z odpadami i w miarę możliwości stopniowego wycofywania substancji potencjalnie niebezpiecznych, zwłaszcza jeżeli istnieją już lub powstaną w przyszłości bezpieczniejsze alternatywy, by zapewnić opracowanie nietoksycznych cyklów materiałowych, co ułatwi recykling i ma zasadnicze znaczenie dla prawidłowego rozwoju dobrze funkcjonującego rynku surowców wtórnych;

wzywa Komisję, by bez dalszej zwłoki opracowała unijną strategię na rzecz środowiska wolnego od toksyn, zgodnie z 7. programem działań w zakresie środowiska;

apeluje do Komisji i państw członkowskich, by w ścisłej współpracy z ECHA przyspieszyły działania regulacyjne wspierające zastępowanie substancji wzbudzających szczególnie duże obawy oraz ograniczyły stosowanie substancji stwarzających niedopuszczalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego lub dla środowiska w rozporządzeniu REACH oraz w szczegółowych przepisach dotyczących poszczególnych sektorów lub produktów, by odpady poddane recyklingowi nadawały się do wykorzystania jako istotne i niezawodne źródło surowców w Unii;

podkreśla, że należy znaleźć rozwiązania lokalne, krajowe, regionalne i europejskie przez zaangażowanie wszystkich zainteresowanych stron, by wykrywać i usuwać potencjalnie niebezpieczne chemikalia ze strumieni odpadów poddawanych recyklingowi;

wzywa przedsiębiorstwa, by w pełni stosowały holistyczne i przyszłościowe podejście do postępowego zarządzania chemikaliami oraz wykorzystywały możliwości zastępowania substancji toksycznych w produktach i łańcuchach dostaw, co przyspieszy wchodzenie innowacji na rynek i pozwoli tym przedsiębiorstwom odegrać pierwszoplanową rolę w tym procesie;

podkreśla, że wdrożenie przepisów dotyczących chemikaliów, produktów i odpadów może być wyzwaniem dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP); zaznacza, że przy podejmowaniu działań należy uwzględnić ich szczególną sytuację, bez uszczerbku jednak dla poziomu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska; zwraca uwagę, że potrzebne są jasne i łatwo dostępne informacje, by zapewnić MŚP warunki niezbędne do pełnego przestrzegania wszystkich przepisów w tej dziedzinie;

10.

uważa, że jeżeli występuje ryzyko nakładania się przepisów, należy koniecznie wyjaśnić wzajemne powiązania, aby zapewnić spójność i wykorzystać możliwe synergie;

11.

podkreśla, że z perspektywy zaufania społecznego do bezpieczeństwa surowców wtórnych sprawą najwyższej wagi jest poprawa przejrzystości w kwestii obecności substancji potencjalnie niebezpiecznych w produktach konsumenckich; zaznacza, że większa przejrzystość dodatkowo wzmocniłaby zachęty do stopniowego wycofywania substancji potencjalnie niebezpiecznych;

Niewystarczające informacje na temat substancji potencjalnie niebezpiecznych w produktach i odpadach

12.

uważa, że substancje potencjalnie niebezpieczne to substancje spełniające kryteria określone w art. 57 rozporządzenia REACH jako wzbudzające szczególnie duże obawy, substancje zakazane na mocy konwencji sztokholmskiej (trwałe zanieczyszczenia organiczne), określone substancje podlegające ograniczeniom w wyrobach wymienionych w załączniku XVII do rozporządzenia REACH oraz określone substancje regulowane na mocy przepisów dotyczących konkretnych sektorów czy produktów;

13.

zwraca się ponownie do Komisji o wywiązanie się ze spoczywających na niej zobowiązań do ochrony zdrowia obywateli i środowiska przed substancjami zaburzającymi funkcjonowanie układu hormonalnego; oczekuje, że Komisja przedstawi bez dalszych opóźnień strategię dotyczącą substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego, aby zminimalizować narażenie obywateli UE na ich działanie, podobnie jak na działanie pestycydów i środków biobójczych;

14.

podkreśla, że jak najszybciej należy rozpocząć monitorowanie substancji potencjalnie niebezpiecznych oraz zapewnić podmiotom stanowiącym element łańcucha dostaw, podmiotom zajmującym się recyklingiem i opinii publicznej pełny dostęp do informacji na temat tych substancji, w tym również na temat ich składu i stężenia, a jednocześnie należy uwzględnić istniejące systemy i rozważyć opcję sektorowych rozwiązań w zakresie identyfikowalności; z zadowoleniem przyjmuje pierwszy krok w tym kierunku, jakim są nowe przepisy zawarte w art. 9 dyrektywy (UE) 2018/851 w sprawie odpadów;

15.

w tym kontekście wzywa państwa członkowskie i Komisję, by wspólnie z Europejską Agencją Chemikaliów zwiększyły wysiłki mające na celu zagwarantowanie, że do 2020 r. wszystkie odnośne substancje wzbudzające szczególnie duże obawy, w tym substancje spełniające kryterium równoważnego poziomu obaw, takie jak substancje zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego i substancje działające uczulająco, zostaną umieszczone w wykazie substancji proponowanych do objęcia rozporządzeniem REACH, jak określono w 7. programie działań w zakresie środowiska;

16.

uważa, że zgodnie z obowiązującymi wymogami w zakresie importu, określonymi w rozporządzeniu REACH, system monitorowania powinien także obejmować wszystkie produkty przywożone do Unii, które mogą zawierać substancje potencjalnie niebezpieczne; ponadto zaznacza, że należy zająć się kwestią substancji niezarejestrowanych w importowanych wyrobach; podkreśla, że na szczeblu międzynarodowym niezbędna jest ściślejsza współpraca dotycząca importowanych artykułów z udziałem takich podmiotów jak Program Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska, państwa trzecie zmagające się z podobnymi wyzwaniami w odniesieniu do artykułów importowanych oraz z udziałem krajów eksportujących;

17.

zauważa, że zgodnie z wnioskami wypływającymi z drugiego przeglądu rozporządzenia REACH, dokonanego przez Komisję, należy poprawić jakość danych w dokumentacji rejestracyjnej REACH i dotyczących zagrożeń związanych z chemikaliami, ich zastosowań oraz narażenia;

18.

jest zdania, że zgodnie z art. 20 ust. 2 rozporządzenia REACH (weryfikacja kompletności rejestracji) Europejska Agencja Chemikaliów nie powinna dopuszczać na rynek chemikaliów, których dokumenty rejestracyjne są niekompletne i nieadekwatne, a ponadto powinna zadbać o jak najszybsze wygenerowanie niezbędnych informacji; przypomina, że bardzo ważne jest, aby informacje dostarczone w dokumentach rejestracyjnych były dokładne, adekwatne, pewne, istotne i wiarygodne; wzywa Europejską Agencję Chemikaliów do zwiększenia wysiłków w kontekście art. 41 rozporządzenia REACH (kontrola zgodności rejestracji), by położyć kres przedkładaniu dokumentacji niezgodnej z wymogami oraz by zagwarantować, że chemikalia, których dokumenty rejestracyjne nie spełniają wymogów, nie były dopuszczane na rynek; wzywa podmioty wnioskujące o rejestrację i państwa członkowskie do dołożenia starań z myślą o zapewnieniu zgodności i aktualności dokumentacji rejestracyjnej REACH;

Rozwiązanie kwestii obecności substancji potencjalnie niebezpiecznych w materiałach pochodzących z recyklingu

19.

podkreśla, że Unia musi zapewnić ten sam poziom ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska niezależnie od tego, czy produkty są wykonane z materiałów pierwotnych czy odzyskanych;

20.

przypomina, że zgodnie z hierarchią postępowania z odpadami zapobieganie ma pierwszeństwo przed recyklingiem, a zatem recykling nie powinien usprawiedliwiać dalszego wykorzystywania „odziedziczonych”substancji niebezpiecznych;

21.

uważa, że wszystkie surowce pierwotne i wtórne powinny zasadniczo podlegać tym samym przepisom; zauważa jednak, że nie zawsze możliwe jest dopilnowanie, by materiały uzyskane z recyklingu produktów były całkowicie identyczne z surowcami pierwotnymi;

22.

zaznacza, że przepisy unijne powinny gwarantować, iż recykling materiałów nie będzie utrwalał wykorzystywania substancji niebezpiecznych; zauważa z zaniepokojeniem, że przepisy dotyczące zapobiegania obecności chemikaliów w produktach, w tym importowanych, są rozproszone, niesystematyczne i niespójne, a ponadto mają zastosowanie jedynie do bardzo niewielu substancji, produktów i zastosowań, często z wieloma wyłączeniami; wyraża ubolewanie z powodu braku postępów w opracowaniu unijnej strategii na rzecz środowiska wolnego od toksyn, mającej na celu m.in. zmniejszenie narażenia na substancje potencjalnie niebezpieczne w produktach;

23.

podkreśla, że możliwość recyklingu materiałów zawierających substancje potencjalnie niebezpieczne należy brać pod uwagę jedynie wówczas, gdy brak jest materiałów zastępczych niezawierających substancji potencjalnie niebezpiecznych; uważa, że tego rodzaju recykling powinien odbywać się w obiegu zamkniętym lub kontrolowanym bez narażania zdrowia ludzkiego, w tym zdrowia pracowników, czy środowiska;

24.

wyraża nadzieję, że innowacyjne praktyki w zakresie recyklingu pomogą w dekontaminacji odpadów zawierających substancje potencjalnie niebezpieczne;

25.

jest zdania, że kwestia produktów zawierających substancje „odziedziczone”powinna zostać rozwiązana za pomocą skutecznego systemu rejestracji, monitorowania i unieszkodliwiania;

26.

ponieważ ponad 80% oddziaływania produktu na środowisko jest pochodną etapu projektowania, uważa, że obok rozporządzenia REACH do wprowadzenia wymogów mających na celu zastąpienie substancji potencjalnie niebezpiecznych należy wykorzystać dyrektywę w sprawie ekoprojektu i inne przepisy dotyczące konkretnych produktów; podkreśla, że stosowanie substancji toksycznych lub substancji potencjalnie niebezpiecznych, takich jak trwałe zanieczyszczenia organiczne i substancje zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego, powinno być analizowane szczególnie w ramach rozszerzonych kryteriów ekoprojektu bez uszczerbku dla innych zharmonizowanych i określonych na szczeblu unijnym wymogów prawnych dotyczących tych substancji;

27.

podkreśla, że bardzo ważne jest zapewnienie równych szans wyrobom produkowanym w UE i importowanym; uważa, że wyroby produkowane w UE nie mogą być w żadnym wypadku defaworyzowane; zwraca się zatem do Komisji o terminowe stosowanie ograniczeń wynikających z rozporządzenia REACH i innych przepisów dotyczących produktów, tak aby produkty wytwarzane w UE i produkty importowane podlegały tym samym zasadom; w szczególności podkreśla, że stopniowe wycofywanie lub zastępowanie substancji stanowiących bardzo duże zagrożenie, wynikające z systemu udzielania zezwoleń w ramach REACH, powinno jednocześnie uwzględniać mające zastosowanie ograniczenia; apeluje do właściwych organów w państwach członkowskich o zwiększenie kontroli przywożonych materiałów, tak aby zapewnić zgodność z rozporządzeniem REACH i przepisami dotyczącymi produktów;

28.

kładzie nacisk na konieczność skuteczniejszego egzekwowania przepisów z zakresu chemikaliów i produktów na granicach UE;

29.

uważa, że w celu rozwiązania kwestii obecności substancji potencjalnie niebezpiecznych w materiałach pochodzących z recyklingu wskazane byłoby wprowadzenie paszportu produktów jako narzędzia informującego o materiałach i substancjach użytych w produktach;

Niejasności co do tego, jak materiały mogą przestać być odpadami

30.

podkreśla, że potrzebne są jasne przepisy unijne określające warunki, jakie należy spełnić, aby wyjść z systemu odpadów, a także zharmonizowane kryteria zniesienia statusu odpadu; uważa, że owe jasne przepisy unijne muszą być sformułowane w taki sposób, by były wykonalne również dla małych i średnich przedsiębiorstw;

31.

uważa, że na szczeblu UE należy podjąć kroki zmierzające do większej harmonizacji w zakresie interpretacji i wdrażania przez państwa członkowskie postanowień dotyczących zniesienia statusu odpadu, zawartych w dyrektywie ramowej w sprawie odpadów, aby ułatwić w UE wykorzystanie odzyskanych materiałów;

32.

wzywa państwa członkowskie i Komisję do ścisłej współpracy w zakresie kryteriów zniesienia statusu odpadu;

Trudności w stosowaniu unijnych metod klasyfikacji odpadów i ich wpływ na możliwości recyklingu materiałów (surowce wtórne)

33.

jest zdania, że przepisy klasyfikujące odpady jako niebezpieczne i inne niż niebezpieczne powinny być zgodne z przepisami klasyfikującymi substancje i mieszaniny zgodnie z rozporządzeniem w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania, z uwzględnieniem specyfiki odpadów oraz sposobu, w jaki są przetwarzane, a ponadto z zadowoleniem przyjmuje nowe wytyczne techniczne dotyczące klasyfikacji odpadów; podkreśla potrzebę dalszego rozwijania ram klasyfikacji odpadów i chemikaliów w celu uwzględnienia właściwości krytycznych stanowiących bardzo duże zagrożenie, takich jak wysoka trwałość, zaburzanie funkcjonowania układu hormonalnego, bioakumulacja lub neurotoksyczność;

34.

wzywa Komisję, aby w kwestii klasyfikacji strumieni odpadów wyjaśniła, jaka jest prawidłowa interpretacja rozporządzenia w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania, a tym samym zapobiegła błędnej klasyfikacji odpadów zawierających substancje potencjalnie niebezpieczne;

35.

zwraca uwagę, że nieegzekwowanie unijnych przepisów dotyczących odpadów jest niedopuszczalne i że należy zająć się tą kwestią w trybie priorytetowym, wykorzystując również w tym celu sprawozdania krajowe sporządzane w ramach przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska, gdyż potrzebna jest większa spójność w podejściu do przepisów klasyfikujących chemikalia oraz odpady;

36.

wzywa Komisję do niezwłocznego przeglądu europejskiego wykazu odpadów;

o o

37.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

(1) Dz.U. L 150 z 14.6.2018, s. 109.

(2) Dz.U. L 150 z 14.6.2018, s. 93.

(3) Dz.U. L 150 z 14.6.2018, s. 100.

(4) Dz.U. L 150 z 14.6.2018, s. 141.

(5) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.

(6) Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1.

(7) Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 7.

(8) Dz.U. L 285 z 31.10.2009, s. 10.

(9) Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 171.

(10) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0287.

(11) Dz.U. C 366 z 27.10.2017, s. 96.

(12) Dz.U. C 265 z 11.8.2017, s. 65.

(13) Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0100.

(14) Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3.