15.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 58/232

—

uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0061 – C8-0033/2016),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006 (1) (rozporządzenie w sprawie EFG),

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014-2020 (2), w szczególności jego art. 12,

—

uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (3) (Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13,

—

uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r.,

—

uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

—

uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0077/2016),

A.

mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami poważnych zmian w strukturze światowego handlu lub skutkami światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy;

B.

mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwolnionych pracowników powinna mieć charakter dynamiczny i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej w celu ułatwienia przeniesienia i powrotu na rynek pracy zwolnionych pracowników, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. w odniesieniu do przyjmowania decyzji o uruchomieniu Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG);

C.

mając na uwadze, że przyjęcie rozporządzenia w sprawie EFG odzwierciedla porozumienie osiągnięte przez Parlament i Radę w sprawie ponownego wprowadzenia kryterium uruchomienia z powodu kryzysu, ustalenia wkładu finansowego Unii na 60 % łącznych szacunkowych kosztów proponowanych działań, poprawy skuteczności rozpatrywania wniosków o uruchomienie EFG przez Komisję oraz przez Parlament i Radę dzięki skróceniu czasu oceny i zatwierdzania, w sprawie rozszerzenia zakresu kwalifikowalnych działań i beneficjentów poprzez włączenie osób samozatrudnionych i osób młodych oraz w sprawie finansowania środków zachęcających do podejmowania własnej działalności gospodarczej;

D.

mając na uwadze, że Szwecja złożyła wniosek EGF/2015/009 SE/Volvo Trucks o przyznanie wkładu finansowego z EFG w związku ze zwolnieniami w sektorze gospodarki zaklasyfikowanym do działu 29 według NACE Rev. 2 („Produkcja pojazdów samochodowych, przyczep oraz producenci niższego szczebla”) głównie w regionie Övre Norrland (SE33), zaliczanym do poziomu NUTS 2, przy czym zakłada się, że spośród 647 zwolnionych pracowników kwalifikujących się w ramach wkładu z EFG, ze środków skorzysta 500; mając na uwadze, że 470 pracowników zostało zwolnionych w Volvo Group Truck Operation EMEA w następstwie zwolnień w fabryce w Umeå, a 177 u 4 dostawców i producentów niższego szczebla (L Logistics AB, Lemia, Caverion i Isringhausen);

E.

mając na uwadze, że wniosek został złożony zgodnie z kryterium interwencji określonym w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG, które wymaga co najmniej 500 zwolnień w czteromiesięcznym okresie odniesienia, w przedsiębiorstwie w państwie członkowskim, z uwzględnieniem zwolnień pracowników u jego dostawców lub producentów niższego szczebla i osób, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek;

F.

mając na uwadze, że za kontrolę finansową działań wspieranych z EFG odpowiedzialne są państwa członkowskie, zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia w sprawie EFG;

1.

zgadza się z Komisją, że warunki wymienione w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że w związku z tym Szwecja ma prawo do wkładu finansowego w wysokości 1 793 710 EUR na mocy tego rozporządzenia, co stanowi 60 % łącznych kosztów wynoszących 2 989 518 EUR;

2.

zauważa, że władze Szwecji przedłożyły wniosek o wkład finansowy z EFG w dniu 16 września 2015 r., a dnia 16 lutego 2016 r. Komisja sfinalizowała ocenę wniosku i przekazała ją tego dnia Parlamentowi;

3.

wyraża ubolewanie, że Komisja nie była w stanie dotrzymać terminu sfinalizowania oceny tego wniosku ze względu na wyjątkowe braki kadrowe; przypomina, że w interesie beneficjentów pomoc powinna być udostępniana jak najszybciej i jak najskuteczniej; wzywa państwa członkowskie oraz instytucje unijne zaangażowane w proces podejmowania decyzji dotyczących EFG do dołożenia wszelkich starań w celu ograniczenia czasu trwania procedur oraz ich uproszczenia, aby zapewnić sprawne i szybkie przyjmowanie decyzji w sprawie uruchomienia EFG;

4.

zauważa, że z powodu nowych azjatyckich producentów samochodów ciężarowych, produkcja pojazdów użytkowych nie jest już zdominowana przez producentów europejskich i północnoamerykańskich; podkreśla, że produkcja ciężkich samochodów ciężarowych w Unii spadła w 2014 r.; również eksport ciężkich pojazdów użytkowych, autobusów i autokarów uległ zmniejszeniu (spadek o 6,3 mld EUR lub - 11 %), podczas gdy zwiększył się ogólny import pojazdów użytkowych do Unii (+ 10 %); zauważa, że przemysł samochodów ciężarowych ma trudności z zaakceptowaniem diametralnych zmian i potrzebą dostosowania się, choć nabiera coraz silniejszego globalnego charakteru; odnotowuje, że władze Szwecji argumentują, iż częściowa delokalizacja fabryki Volvo w Umeå powodowana jest potrzebą zwiększenia wydajności i zmniejszenia kosztów, aby sprostać obecnej i przyszłej konkurencji na rynkach światowych oraz stanowi część programu Volvo na rzecz optymalizacji;

5.

zwraca uwagę, że zwolnienia stanowią wyzwanie dla regionu administracyjnego Västerbotten (którego stolicą jest Umeå), ponieważ oferty zatrudnienia w regionie dotyczą branż wymagających wysokich kwalifikacji, a większość zwolnionych pracowników ma jedynie średnie wykształcenie; zauważa, że wniosek odnosi się do niedawnego sprawozdania, z którego wynika, że w regionie Västerbotten potrzebnych będzie 40 000 nowych pracowników; z zadowoleniem przyjmuje działania skierowane do pracowników potrzebujących specjalistycznego wykształcenia;

6.

wzywa państwa członkowskie do przygotowania, wraz z partnerami społecznymi, strategii na rzecz przewidywania prognozowanych zmian na rynku pracy oraz ochrony unijnych miejsc pracy i umiejętności w oparciu o kompleksowe oceny oddziaływania handlu dokonywane przez Komisję w odniesieniu do każdej umowy handlowej;

7.

zauważa, że we wniosku nie uwzględniono młodych osób niekształcących się, niepracujących ani nieszkolących się, ponieważ region ten nie kwalifikuje się do takiej interwencji w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych;

8.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że władze Szwecji rozpoczęły świadczenie zwalnianym pracownikom zindywidualizowanych usług w dniu 30 stycznia 2015 r., na długo przed zapadnięciem decyzji o przyznaniu z EFG pomocy na zaproponowany skoordynowany pakiet;

9.

zauważa, że Szwecja planuje dziewięć rodzajów środków dla zwalnianych pracowników, których dotyczy wniosek: i) gruntowna ocena oraz indywidualne planowanie, ii) różnorodne zajęcia przygotowujące do poszukiwania pracy oraz coaching, iii) działania w zakresie motywacji i poprawy zdrowia, iv) przedsiębiorczość i rozpoczynanie działalności gospodarczej, v) kształcenie i szkolenia, vi) walidacja kompetencji, vii) pomoc w poszukiwaniu pracy udzielana przez usługodawców prywatnych, viii) koszty podróży i koszty powiązane, ix) dodatek na poszukiwanie pracy;

10.

z zadowoleniem przyjmuje działania ukierunkowane na motywację i zdrowie pracowników; uważa, że takie działania są niezbędne w celu zwiększenia motywacji i zapewnienia pomocy tym osobom, których zdrowie uległo pogorszeniu w wyniku zwolnienia ich z pracy; ponadto docenia działania na rzecz walidacji kompetencji uczestników;

11.

odnotowuje dużą kwotę przeznaczoną na świadczenia i zachęty; zauważa również, że finansowanie tych działań ograniczone jest maksymalnie do 35 % łącznych kosztów skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług, zgodnie z rozporządzeniem w sprawie EFG, i że działania te są uzależnione od czynnego zaangażowania się objętych pomocą beneficjentów w poszukiwanie pracy lub szkolenia;

12.

oczekuje na odpowiedź Komisji potwierdzającą, że zaproponowany dodatek na poszukiwanie pracy nie zastępuje obowiązku państwa członkowskiego w odniesieniu do aktywnych instrumentów rynku pracy ani środków ochrony socjalnej; oczekuje ponadto sporządzenia analizy komplementarności środków wspieranych z EFG;

13.

zauważa, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług opracowano w drodze konsultacji z beneficjentami objętymi pomocą, ich przedstawicielami oraz z partnerami społecznymi;

14.

przypomina, że zgodnie z art. 7 rozporządzenia w sprawie EFG przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług należy przewidywać rozwój sytuacji na rynku pracy i potrzebne umiejętności, a pakiet ten powinien ponadto wpisywać się w strategię przechodzenia na zasobooszczędną i zrównoważoną gospodarkę;

15.

przypomina, jak ważne jest zwiększenie szans wszystkich pracowników na zatrudnienie poprzez odpowiednie szkolenia oraz uznanie umiejętności i kompetencji zdobytych przez pracowników w trakcie kariery zawodowej; oczekuje, że szkolenia oferowane w ramach skoordynowanego pakietu będą dostosowane nie tylko do potrzeb zwolnionych pracowników, lecz także do faktycznej sytuacji gospodarczej oraz do ewentualnej przyszłości sektorów zawodowych;

16.

zwraca się do Komisji, aby w przyszłych wnioskach w większym stopniu precyzowała, w których sektorach pracownicy mają szanse znaleźć zatrudnienie i czy oferta szkoleniowa jest dostosowana do przyszłych perspektyw rozwoju gospodarczego i potrzeb rynku pracy w regionach dotkniętych problemem zwolnień;

17.

zauważa, że władze szwedzkie potwierdzają, iż działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą w ramach innych instrumentów finansowych UE; ponownie wzywa Komisję do przedstawiania w sprawozdaniach rocznych analizy porównawczej tych danych w celu zapewnienia pełnego przestrzegania obowiązujących przepisów i zapobiegania dublowaniu usług finansowanych przez Unię;

18.

zauważa, że do chwili obecnej dział „Produkcja pojazdów samochodowych, przyczep i naczep” był przedmiotem 22 wniosków o pomoc z EFG, wraz z niniejszym wnioskiem; w 12 z nich powoływano się na wpływ globalizacji na strukturę handlu, a w 10 – na wpływ światowego kryzysu finansowego i gospodarczego;

19.

wzywa Komisję do starannej oceny przypadków, w których wnioski o finansowanie z EFG dotyczą zwolnień wynikających ze strategii delokalizacyjnych przedsiębiorstw i do dopilnowania, by przedsiębiorstwa te w pełni przestrzegały obligatoryjnych obowiązków wobec zwolnionych pracowników na mocy prawa krajowego lub zgodnie z układami zbiorowymi, i by EFG był traktowany jako środek uzupełniający;

20.

ponownie podkreśla, że wsparcie z EFG nie może zastępować działań, za podjęcie których – na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych – odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów;

21.

docenia udoskonaloną procedurę wprowadzoną przez Komisję w następstwie wniosku Parlamentu o przyspieszone udzielanie dotacji; zwraca uwagę na presję czasu wynikającą z nowego harmonogramu oraz na potencjalne skutki dla skuteczności rozpatrywania spraw;

22.

przypomina Komisji o jej odpowiedzialności i obowiązku przedłożenia w odpowiednim czasie szczegółowych informacji potwierdzających, że zaproponowany dodatek na poszukiwanie pracy nie zastępuje obowiązku państwa członkowskiego w odniesieniu do aktywnych instrumentów rynku pracy ani środków ochrony socjalnej oraz sporządzenia szczegółowej analizy ukazującej komplementarność tych środków w ramach EFG;

23.

zwraca się do Komisji o zapewnienie publicznego dostępu do wszystkich dokumentów związanych z pomocą z EFG;

24.

zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

25.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

26.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.