27.10.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 366/117

—

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego preambułę oraz art. 3 i 6,

—

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 3, 6, 9, 20, 151, 152, 153, 154, 156, 159 i 168,

—

uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności jej art. 1, 3, 27, 31, 32 i 33,

—

uwzględniając Europejską kartę społeczną z dnia 3 maja 1996 r., w szczególności jej część I oraz art. 3 części II,

—

uwzględniając deklarację z Filadelfii z dnia 10 maja 1944 r., dotyczącą celów Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP),

—

uwzględniając konwencje i zalecenia MOP w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,

—

uwzględniając konkluzje Rady z dnia 27 lutego 2015 r. w sprawie strategicznych ram UE dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy na lata 2014–2020 (6535/15) oraz konkluzje Rady z dnia 5 października 2015 r. w sprawie nowego planu działań na rzecz bezpieczeństwa i higieny pracy sprzyjającego lepszym warunkom pracy,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1338/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie statystyk Wspólnoty w zakresie zdrowia publicznego oraz zdrowia i bezpieczeństwa w pracy (1),

—

uwzględniając dyrektywę Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (2) (dyrektywa ramowa) oraz jej dyrektywy szczegółowe,

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/88/WE z dnia 4 listopada 2003 r., dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy (3),

—

uwzględniając dyrektywę 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania mężczyzn i kobiet w dziedzinie zatrudnienia i prac (4) y,

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2007/30/WE z dnia 20 czerwca 2007 r. zmieniającą dyrektywę Rady 89/391/EWG, jej dyrektywy szczegółowe oraz dyrektywy Rady 83/477/EWG, 91/383/EWG, 92/29/EWG i 94/33/WE w celu uproszczenia i racjonalizacji sprawozdań z praktycznego wdrażania dyrektyw (5),

—

uwzględniając komunikat Komisji w sprawie strategicznych ram UE dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy na lata 2014–2020 (COM(2014)0332),

—

uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Podniesienie wydajności i jakości w pracy: wspólnotowa strategia na rzecz bezpieczeństwa i higieny pracy na lata 2007–2012” (COM(2007)0062),

—

uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Odnowiona agenda społeczna: Możliwości, dostęp i solidarność w Europie XXI wieku” (COM(2008)0412),

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji dotyczące wykonania umowy ramowej w sprawie stresu w miejscu pracy, przyjętej przez europejskich partnerów społecznych (SEC(2011)0241),

—

uwzględniając strategię „EUROPA 2020: Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” (COM(2010)2020) oraz jej najważniejszy cel, jakim jest zwiększenie poziomu zatrudnienia w Unii Europejskiej do 75 % do końca obecnego dziesięciolecia, w tym przez zwiększenie liczby pracujących kobiet i osób starszych oraz lepszą integrację migrantów na rynku pracy,

—

uwzględniając białą księgę Komisji zatytułowaną „Plan na rzecz adekwatnych, bezpiecznych i stabilnych emerytur” (COM(2012)0055),

—

uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Podsumowanie realizacji strategii »Europa 2020« na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu” (COM(2014)0130),

—

uwzględniając roczną analizę wzrostu gospodarczego na 2015 r. (COM(2014)0902) i wspólne sprawozdanie o zatrudnieniu (COM(2014)0906),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 września 2001 r. w sprawie nękania w miejscu pracy (6),

—

uwzględniając komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego powiadamiający o Europejskim porozumieniu ramowym dotyczącym nękania i przemocy w miejscu pracy (COM(2007)0686),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie promowania zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy (7)

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2006 r. z zaleceniami dla Komisji w sprawie ochrony europejskich pracowników opieki zdrowotnej przed zakażeniami krwiopochodnymi wynikającymi ze zranień igłą (8),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 maja 2007 r. w sprawie upowszechniania godnej pracy dla wszystkich (9),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie wspólnotowej strategii na rzecz bezpieczeństwa i higieny pracy na lata 2007–2014 (10),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w międzynarodowych umowach handlowych (11),

—

uwzględniając rezolucję z dnia 15 grudnia 2011 r. w sprawie śródokresowej analizy europejskiej strategii na lata 2007–2012 na rzecz zdrowia i bezpieczeństwa w pracy (12),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie azbestozależnych chorób zawodowych i perspektyw całkowitego wyeliminowania wciąż obecnego azbestu (13),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 stycznia 2014 r. w sprawie skutecznych inspekcji pracy jako strategii poprawy warunków pracy w Europie (14),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 11 grudnia 2014 r. oraz opinię Komitetu Regionów z dnia 12 lutego 2015 r. na temat komunikatu Komisji w sprawie strategicznych ram UE dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy na lata 2014–2020,

—

uwzględniając dyrektywę Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającą ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy,

—

uwzględniając wspólne działanie w zakresie zdrowia i dobrostanu psychicznego zapoczątkowane w 2013 r.,

—

uwzględniając zasadę „najpierw myśl na małą skalę” oraz program Small Business Act dla Europy,

—

uwzględniając bieżącą kampanię EU-OSHA pod hasłem „Stres w pracy? Nie, dziękuję!”,

—

uwzględniając art. 52 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz opinię Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0312/2015),

A.

mając na uwadze, że dobre warunki pracy chroniące zdrowie fizyczne i psychiczne to prawo podstawowe (15) poszczególnych pracowników, które stanowi wartość samo w sobie;

B.

mając na uwadze, że na skutek kryzysu gospodarczego wzrosła niepewność zatrudnienia i upowszechniły się nietypowe formy zatrudnienia, a także zmniejszyły się zarobki przedsiębiorstw, zwłaszcza MŚP; mając na uwadze, że nie należy z tego powodu zapominać o znaczeniu bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wysokich społecznych i indywidualnych kosztach, jakie pociągają za sobą wypadki w miejscu pracy wynikające z nieprzestrzegania przepisów;

C.

mając na uwadze, że bezpieczeństwo i higiena pracy leży w podstawowym interesie społeczeństwa oraz jest inwestycją wywierającą korzystny wpływ na wydajność i konkurencyjność przedsiębiorstw, a także poprawia stabilność systemów zabezpieczenia społecznego i pozwala ludziom pracować w dobrym zdrowiu aż do osiągnięcia ustawowego wieku emerytalnego; mając na uwadze, że wypadki w miejscu pracy i choroby zawodowe stanowią poważne obciążenie społeczne, a poprawa bezpieczeństwa i higieny pracy w całej Europie może przyczynić się do ożywienia gospodarczego i osiągnięcia celów strategii „Europa 2020”, w której poczyniono dotychczas niewielkie postępy w kierunku zatrudnienia 75 % osób w wieku 20–64 lat;

D.

mając na uwadze, że zapobieganie ryzyku zawodowemu, promowanie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrona pracowników w miejscu pracy są niezwykle ważne dla poprawy warunków pracy i tym samym ochrony zdrowia pracowników, co z kolei przynosi znaczące korzyści społeczne i ekonomiczne zarówno danemu pracownikowi, jak i całemu społeczeństwu; mając na uwadze, że 9 z 10 zakładów w UE-28, które regularnie przeprowadzają oceny zagrożeń, uznaje je za przydaną metodę zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy (16);

E.

mając na uwadze, że art. 153 TFUE stanowi, iż Unia wspiera i uzupełnia działania państw członkowskich służące polepszeniu w szczególności środowiska pracy w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników;

F.

mając na uwadze, że starzenie się ludności UE jest jednym z głównym problemów państw członkowskich; mając na uwadze zróżnicowanie średniej długości życia w poszczególnych kategoriach społeczno-zawodowych i grupach uciążliwości pracy; mając na uwadze, że poza zaburzeniami układu mięśniowo-szkieletowego pracownicy w wieku powyżej 55 lat są szczególnie narażeni na choroby nowotworowe, kardiologiczne, zaburzenia układu oddechowego i snu (17); mając na uwadze, że w latach 2010–2013 wskaźniki dotyczące lat życia w dobrym zdrowiu obniżyły się o 1,1 roku dla kobiet i 0,4 roku dla mężczyzn, co wskazuje na konieczność zwiększenia średniej długości życia w dobrym zdrowiu, dzięki czemu więcej osób mogłoby pozostać na rynku pracy do czasu faktycznego osiągnięcia ustawowego wieku emerytalnego;

G.

mając na uwadze, że choroby nowotworowe stanowią główną przyczynę śmiertelności związanej z pracą (18), kolejną przyczyną są choroby układu krążenia i układu oddechowego, natomiast wypadki w miejscu pracy powodują jedynie znikomy odsetek zgonów; mając na uwadze, że przewlekłe problemy zdrowotne, takie jak zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego, są powszechne w UE i mogą ograniczać zdolność ludzi do podjęcia lub utrzymania płatnego zatrudnienia (19) oraz mając na uwadze, że wczesne zidentyfikowanie zagrożonych pracowników jest niezwykle ważne;

H.

mając na uwadze, że obciążenia administracyjne oraz koszty bezpośrednie ponoszone przez przedsiębiorstwa w związku z polityką bezpieczeństwa i higieny pracy (BHP), która sprzyja lepszemu samopoczuciu, jakości środowiska pracy i wydajności, są znacznie niższe od kosztów związanych z chorobami zawodowymi i wypadkami, którym unijne ramy regulacyjne mają zapobiegać (20); mając na uwadze, że według niektórych badań przedsiębiorstwa mogą osiągać znaczny „zwrot z profilaktyki” (21);

I.

mając na uwadze, że wskaźnik śmiertelnych obrażeń w pracy i odsetek pracowników zgłaszających zagrożenie dla swego zdrowia fizycznego i psychicznego oraz bezpieczeństwa w związku z pracą jest bardzo zróżnicowany w poszczególnych państwach członkowskich (22) i sektorach działalności gospodarczej, co wskazuje na potrzebę silniejszego nacisku na wdrażanie i egzekwowanie przepisów BHP jako ważnego elementu gwarantującego zdrowie i wydajność pracowników;

J.

mając na uwadze, że stres związany z pracą w szczególności i zagrożenia psychospołeczne ogólnie to nasilający się w całej UE problem dotykający pracowników i pracodawców oraz że prawie połowa wszystkich pracowników uważa, iż problem ten występuje w ich miejscu pracy; mając na uwadze, że stres związany z pracą powoduje absencję w pracy, negatywnie wpływa na wydajność i odpowiada za prawie połowę straconych dni roboczych rocznie; mając na uwadze, że działania podejmowane w celu poradzenia sobie z zagrożeniami psychospołecznymi są zróżnicowane w poszczególnych państwach członkowskich (23);

K.

mając na uwadze, że solidne, dobrze stosowane i egzekwowane przepisy BHP to ważny warunek wstępny zachowania zgodności w wymogami BHP, który gwarantuje zdrowie i wydajność pracowników w całym życiu zawodowym; mając na uwadze, że inspekcje pracy odgrywają ważną rolę w procesie wdrażania polityki w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy na szczeblu regionalnym i lokalnym oraz mając na uwadze, że głównym powodem, dla którego wiele przedsiębiorstw zarządza BHP i wprowadza środki zapobiegawcze jest spełnienie obowiązków przewidzianych prawem (24);

L.

mając na uwadze, że wszechstronne zaangażowanie, udział i reprezentacja pracowników na szczeblu przedsiębiorstwa oraz zaangażowanie kadry zarządzającej są bardzo ważne dla skutecznego zapobiegania zagrożeniom w miejscu pracy (25) oraz mając na uwadze, że wskaźniki wypadków i chorób są niższe w miejscach pracy organizowanych przez związki zawodowe;

M.

mając na uwadze, że przeciwdziałanie wypadkom w miejscu pracy może zasadniczo być skuteczne tylko wtedy, gdy w procesie produkcyjnym promowane będzie podejście skoncentrowane pod każdym względem na ludziach;

N.

mając na uwadze, że potrzebne są wystarczające zasoby, aby odpowiednio rozwiązywać problemy dotyczące nowych i pojawiających się oraz klasycznych zagrożeń BHP, takich jak zagrożenia związane z azbestem i nanomateriałami oraz zagrożenia psychospołeczne; mając na uwadze, że wielu pracowników, w tym pracowników budowlanych, może być narażonych na działanie azbestu;

O.

mając na uwadze, że niepewność zatrudnienia wywiera negatywny wpływ na bezpieczeństwo i higienę pracy oraz osłabia istniejące struktury bezpieczeństwa i higieny pracy; mając na uwadze, że niepewność zatrudnienia może wykluczać pracowników ze szkoleń i dostępu do usług BHP oraz kojarzona jest ze stresem psychicznym z powodu braku stabilności zatrudnienia (26); mając na uwadze, że dyrektywa ramowa 89/391/EWG nakłada na pracodawców obowiązek opracowania polityki systematycznego zapobiegania zagrożeniom wszelkiego rodzaju; mając na uwadze, że outsourcing w postaci podwykonawstwa i zatrudnianie pracowników tymczasowych mogą utrudniać wskazanie osób odpowiedzialnych za wykonywanie przepisów BHP; mając na uwadze, że praca nierejestrowana i fikcyjne samozatrudnienie stanowią poważne wyzwanie przy wdrażaniu środków BHP oraz zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników;

P.

mając na uwadze, że partnerzy społeczni odgrywają ważną rolę w procesie opracowywania i wdrażania polityki BHP na szczeblu krajowym, międzynarodowym i unijnym; mając na uwadze, że art. 153 i 155 wyznaczają zakres i uprawnienia partnerów społecznych do negocjowania i egzekwowania porozumień dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy;

Q.

mając na uwadze, że celem ram regulacyjnych UE jest zapobieganie wypadkom w miejscu pracy i problemom zdrowotnym wszystkich pracowników; mając na uwadze, że im mniejsze przedsiębiorstwo, tym większe prawdopodobieństwo, że pracownicy będą gorzej informowani o zagrożeniach zdrowia i bezpieczeństwa w pracy; mając na uwadze, że nie ma dowodów na istnienie związku między liczbą wypadków a rozmiarem przedsiębiorstwa; mając niemniej na uwadze, że liczba wypadków zależy od rodzaju produkcji i sektora działalności (27);

R.

mając na uwadze, że dostępność i porównywalność danych na temat chorób zawodowych na szczeblu UE jest niedostateczna (28);

S.

mając na uwadze, że należy walczyć z molestowaniem seksualnym w pracy oraz z wynikającym z niego poczuciem braku pewności;

T.

mając na uwadze, że segregacja na rynku pracy, dysproporcje płacowe, czas i miejsce pracy, niepewne warunki zatrudnienia, seksizm i dyskryminacja ze względu na płeć, a także różnice związane ze specyfiką macierzyństwa w jego aspekcie fizycznym są czynnikami mogącymi mieć wpływ na warunki pracy kobiet;

U.

mając na uwadze, że istnieje pewien stereotyp, według którego kobiety pracują w zawodach o mniejszym stopniu ryzyka, oraz że zgodnie z ogólną opinią w Europie podział pracy między kobiety i mężczyzn nigdy nie jest neutralny, a także mając na uwadze, że podział ten zaciemnia w zasadzie problemy zdrowotne kobiet, co z kolei powoduje, że w odniesieniu do pracy kobiet podejmuje się mniej działań zapobiegawczych;

V.

mając na uwadze, że w UE zdecydowanie większa liczba kobiet pracuje w sektorze usług niż w sektorze przemysłu, przy czym kobiety są zatrudnione głównie w sektorze opieki zdrowotnej i w sektorze społecznym, w handlu, produkcji, szkolnictwie oraz w zawodach, w których obserwuje się największą koncentrację kobiet pracujących w niepełnym wymiarze godzin i dorywczo, co ma duże znaczenie dla BHP;

W.

mając na uwadze, że charakter niektórych rodzajów prac wykonywanych w większości przez kobiety naraża je na szczególne ryzyko, w tym ryzyko wystąpienia zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego lub pewnych rodzajów nowotworów jak rak piersi czy rak błony śluzowej trzonu macicy (29);

X.

mając na uwadze, że kobiety zgłaszają więcej problemów zdrowotnych związanych z pracą niż mężczyźni, niezależnie od rodzaju wykonywanej pracy (30), oraz że kobiety są szczególnie narażone na choroby związane z wiekiem; mając w związku z tym na uwadze, że działania na rzecz bezpieczeństwa i higieny pracy wymagają przyjęcia podejścia uwarunkowanego płcią i uwzględniającego cykl życiowy;

Y.

mając na uwadze, że zdolnościom rozrodczym mogą zagrażać problemy zdrowotne związane z wpływem, jaki zanieczyszczenie środowiska i czynniki ryzyka występujące w środowisku pracy wywierają na przyszłego rodzica lub nienarodzone dziecko;

Z.

mając na uwadze, że badania empiryczne dowodzą, iż udział kobiet w procesach decyzyjnych dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy jest zbyt niski;

AA.

mając na uwadze, że kobiety na obszarach wiejskich mają większe trudności z korzystaniem z przysługujących im praw pracowniczych i zdrowotnych, a także są w większym stopniu pozbawione dostępu do podstawowej publicznej służby zdrowia, leczenia specjalistycznego, a także badań umożliwiających wczesne wykrywanie chorób nowotworowych;

1.

podkreśla, że wszyscy pracownicy, łącznie z pracownikami sektora publicznego, mają prawo do najwyższego poziomu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy i ochrona ta musi zostać zapewniona bez względu na wielkość pracodawcy, rodzaj pracy, umowę bazową czy państwo członkowskie zatrudnienia; wzywa Komisję do opracowania specjalnych strategii pracy obejmujących wszystkie formy zatrudnienia w ramach regulacyjnych UE dotyczących BHP; wskazuje na potrzebę jasnych i skutecznych przepisów w dziedzinie BHP;

2.

z zadowoleniem przyjmuje wyodrębnienie w strategicznych ramach UE dotyczących BHP wielu ważnych dziedzin działania; żałuje jednak, że Komisja nie wyznaczyła w tych ramach konkretnych celów; podkreśla w związku z tym, że po przeglądzie w 2016 r. do ram należy włączyć bardziej konkretne środki ustawodawcze i nieustawodawcze oraz narzędzia wdrażania i egzekwowania, jeżeli poparte będą dowodami naukowymi i wynikami oceny ex post unijnych przepisów w dziedzinie BHP;

3.

wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby w następstwie przeglądu strategicznych ram UE dotyczących BHP zaplanowanego na 2016 r. opracowały orientacyjne cele w zakresie ograniczania chorób zawodowych i wypadków w miejscu pracy oraz by oparły ten przegląd na najnowszych, poddanych wzajemnej weryfikacji wynikach badań; wzywa Komisję, aby nadała specjalny priorytet sektorom, w których pracownicy narażeni są na największe ryzyko, oraz by opracowała wytyczne i zachęcała do wymiany dobrych praktyk w dziedzinie realizacji polityki w zakresie BHP;

4.

uważa za godne ubolewania opóźnienia w sporządzaniu obecnych strategicznych ram dotyczących BHP; uważa, że wiele wyzwań, przed jakimi stoją pracownicy, przedsiębiorstwa i rynki pracy w Europie, w tym te określone przez Komisję, wymaga terminowego i skutecznego wdrożenia środków;

5.

podkreśla, że dla osiągnięcia celu polegającego na aktywnym starzeniu się w dobrym zdrowiu wszystkich pracowników istotne jest zapewnienie bezpiecznego i zdrowego pod względem fizycznym i psychicznym środowiska pracy przez całe ich życie zawodowe; uważa, że zapobieganie chorobom zawodowym i wypadkom w miejscu pracy oraz zwrócenie większej uwagi na skumulowane skutki zagrożeń w miejscu pracy tworzą wartość dodaną dla pracowników i całego społeczeństwa;

6.

podkreśla, że potrzebne są szczególne środki zwalczania skutków kryzysu polegające na wspieraniu przedsiębiorstw starających się polepszyć bezpieczeństwo i higienę pracy;

7.

podkreśla, że krajowe strategie BHP, które przyczyniają się do poprawy sytuacji w zakresie BHP w państwach członkowskich, są niezwykle ważne; podkreśla, że należy zachęcać do regularnego składania sprawozdań z postępów; uważa, że nadal należy inicjować i koordynować politykę na szczeblu UE, kładąc jednocześnie większy nacisk na wdrażanie i egzekwowanie istniejących przepisów BHP z myślą o zapewnieniu wszystkim pracownikom wysokiego poziomu bezpieczeństwa i higieny pracy; uznaje, że należy zapewnić spójność polityki w dziedzinie BHP na szczeblu europejskim i krajowym z innymi dziedzinami polityki publicznej oraz że wymogi dotyczące zgodności powinny być jasne, co ułatwiłoby przedsiębiorstwom, zwłaszcza MŚP, przestrzeganie przepisów; uważa, że należy uwzględniać aspekt płci, aby lepiej odzwierciedlić szczególne zagrożenia, przed jakimi stają mężczyźni i kobiety w miejscu pracy;

8.

wzywa państwa członkowskie i Komisję, aby dopilnowały, żeby krajowe strategie BHP odzwierciedlały ramy strategiczne UE dotyczące BHP oraz żeby były w pełni przejrzyste i otwarte na wkład partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego, w tym podmiotów służby zdrowia, zgodnie ze zwyczajami i praktyką państw członkowskich; uważa, że dzielenie się dobrymi praktykami oraz dialog społeczny to ważne metody polepszania bezpieczeństwa i higieny pracy;

9.

zachęca państwa członkowskie do włączenia do strategii krajowych adekwatnych do ich sytuacji, dających się zmierzyć i porównać celów; uważa, że należy zachęcać do wprowadzenia mechanizmów regularnego składania przejrzystych sprawozdań z postępów; podkreśla, jak ważne są wiarygodne dane;

10.

dostrzega, jak ważne jest uwzględnianie sytuacji, szczególnych potrzeb oraz trudności z przestrzeganiem przepisów przez mikro- i małe przedsiębiorstwa, a także niektóre sektory usług publicznych w związku z wdrażaniem środków BHP na szczeblu przedsiębiorstwa; podkreśla, że podnoszenie poziomu wiedzy, wymiana dobrych praktyk, konsultacje, przyjazne użytkownikom przewodniki i platformy online są niezwykle ważne, jeśli chodzi o pomoc MŚP i mikroprzedsiębiorstwom w skuteczniejszym stosowaniu się do wymogów regulacyjnych BHP; wzywa Komisję, EU-OSHA i państwa członkowskie do dalszego opracowywania praktycznych narzędzi i wytycznych, które wesprą MŚP i mikroprzedsiębiorstwa oraz ułatwią i poprawią przestrzeganie przez nie wymogów w zakresie BHP;

11.

wzywa Komisję, aby w czasie przeglądu ram strategicznych nadal uwzględniała specyfikę i szczególną sytuację MŚP i mikroprzedsiębiorstw, by pomóc tym przedsiębiorstwom w wypełnieniu celów wyznaczonych w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy; podkreśla, że koncepcja MŚP w obecnej formie obejmuje około 99 % wszystkich przedsiębiorstw; wzywa Komisję i państwa członkowskie do podejmowania intensywniejszych działań w celu gromadzenia wiarygodnych danych o faktycznym stosowaniu przepisów BHP w mikro- i małych przedsiębiorstwach;

12.

z zadowoleniem przyjmuje powstanie w państwach członkowskich platformy EU-OSHA ds. interaktywnej oceny ryzyka online (OiRA), a także innych narzędzi elektronicznych ułatwiających ocenę ryzyka i mających na celu propagowanie przestrzegania przepisów i kultury zapobiegania zagrożeniom, w szczególności w mikro- i małych przedsiębiorstwach; nalega na państwa członkowskie, by korzystały z europejskich środków przeznaczonych na finansowanie działań w zakresie BHP ogólnie, a na rozwój narzędzi elektronicznych w szczególności w celu wspierania MŚP; podkreśla znaczenie kampanii informacyjnych na temat BHP, takich jak kampanie „Zdrowe i bezpieczne miejsce pracy”, oraz podkreśla, jak ważne jest zwiększanie wiedzy pracodawców i pracowników o podstawowych prawach i obowiązkach w zakresie BHP;

13.

wzywa państwa członkowskie i partnerów społecznych do podejmowania inicjatyw służących podnoszeniu kwalifikacji przedstawicieli ds. bezpieczeństwa i higieny oraz kierownictwa zgodnie z prawem krajowymi i praktyką; wzywa państwa członkowskie, by wspierały aktywne angażowanie pracowników we wdrażanie środków zapobiegawczych BHP oraz zapewniały przedstawicielom ds. bezpieczeństwa i higieny dostęp do zaawansowanych szkoleń;

14.

podkreśla, że ważne jest upowszechnianie kultury wzajemnego zaufania i uczenia się, w której pracowników zachęca się do udziału w rozwoju bezpiecznego i zdrowego środowiska pracy, co sprzyja również włączeniu społecznemu pracowników i konkurencyjności przedsiębiorstw; podkreśla w związku z tym, że pracownicy, którzy zgłaszają zastrzeżenia co do bezpieczeństwa i higieny, nie powinni ponosić z tego tytułu żadnej szkody;

15.

wskazuje, że kluczowymi elementami dobrego zarządzania i efektywności działań w zakresie BHP są dobrze wdrożone i możliwe do egzekwowania przepisy oraz w pełni udokumentowana ocena ryzyka przeprowadzona z udziałem pracowników i przedstawicieli pracowników, umożliwiająca wprowadzenie w miejscu pracy odpowiednich środków zapobiegawczych;

16.

wzywa Komisję do podjęcia wszelkich niezbędnych kroków w celu monitorowania wdrażania i egzekwowania przepisów BHP w państwach członkowskich; uważa, że ocena ex post praktycznego wdrażania unijnych dyrektyw w zakresie BHP w państwach członkowskich stwarza dobrą sposobność do takiego działania, i oczekuje, że ustalenia odnoszące się do wdrożenia istniejącego prawodawstwa zostaną uwzględnione w toku przeglądu ram strategicznych;

17.

uważa, że zapewnienie równych warunków działania w całej UE oraz wyeliminowanie nieuczciwej konkurencji i dumpingu socjalnego ma zasadnicze znaczenie; podkreśla, że inspektoraty pracy odgrywają kluczową rolę w egzekwowaniu praw pracowników do bezpiecznego i zdrowego pod względem fizycznym i psychicznym środowiska pracy oraz w zapewnianiu pracownikom konsultacji i wskazówek, w szczególności MŚP i mikroprzedsiębiorstwom; zachęca państwa członkowskie, by kierowały się normami i wytycznymi MOP dotyczącymi inspekcji pracy, zapewniły inspektoratom pracy odpowiednią obsadę kadrową i zasoby oraz udoskonaliły szkolenia dla inspektorów pracy, zgodnie z zaleceniem Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (31); z zadowoleniem odnosi się do współpracy krajowych inspektoratów pracy w ramach Komitetu Starszych Inspektorów Pracy (SLIC);

18.

zwraca uwagę na problem stosowania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w odniesieniu do pracowników prowadzących działalność niezarejestrowaną; przypomina, że inspektoraty pracy odgrywają ważną rolę w zniechęcaniu do pracy nierejestrowanej; wzywa państwa członkowskie do prowadzenia surowych kontroli i nakładania odpowiednich kar na pracodawców korzystających z pracowników nierejestrowanych; nakłania Komisję i państwa członkowskie do podjęcia wszelkich środków niezbędnych do zwalczania pracy nierejestrowanej; podkreśla, że większość śmiertelnych wypadków w miejscu pracy ma miejsce w sektorach wymagających dużych nakładów pracy, w których praca nierejestrowana występuje powszechniej niż w innych sektorach;

19.

uważa, że skuteczne stosowanie przepisów BHP zależy również w znacznej mierze od inspekcji pracy; uważa, że zasoby powinny być kierowane do tych sektorów, w których stwierdzono największe zagrożenie pracowników; apeluje do właściwych organów, aby kontynuując wyrywkowe kontrole, wprowadziły zarazem nadzór oparty na ryzyku oraz ukierunkowały działania na podmioty wielokrotnie naruszające prawo w celu pociągnięcia do odpowiedzialności pracodawców, którzy nie stosują się do wymogów w zakresie BHP; wzywa państwa członkowskie, by zadbały o wymianę informacji oraz polepszyły koordynację działań inspektoratów pracy w celu usprawnienia współpracy transgranicznej;

20.

z zadowoleniem przyjmuje wysiłki na rzecz poprawy jakości ram regulacyjnych oraz oczekuje dalszych postępów w tej dziedzinie; przypomina jednak Komisji, że objęcie dyrektyw w zakresie BHP programem sprawności i wydajności regulacyjnej (REFIT) oraz zmiana prawodawstwa powinny przebiegać w demokratyczny i przejrzysty sposób oraz z udziałem partnerów społecznych, a zmiany nie mogą w żadnych okolicznościach skutkować obniżeniem standardów bezpieczeństwa i higieny pracy; podkreśla w związku z tym, że należy uwzględniać zmiany następujące w miejscu pracy w wyniku postępu technicznego; wskazuje, że państwa członkowskie mogą wprowadzać wyższe standardy niż minimalne wymogi w zakresie BHP; uważa jednak, że obowiązujące przepisy należałoby poprawić, między innymi w taki sposób, aby uniknąć nakładania się na siebie przepisów i propagować lepszą integrację BHP z innymi obszarami polityki, a przy tym zachować poziom ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników i dążyć do jego dalszego podnoszenia;

21.

podkreśla, że udział pracowników i partnerów społecznych na wszystkich szczeblach, zgodnie z prawem krajowym i praktyką, to warunek niezbędny do prawidłowego wdrażania przepisów BHP oraz że udział partnerów społecznych na szczeblu UE może sprawić, iż ramy strategiczne dotyczące BHP będą istotne dla europejskich pracodawców i pracowników; wzywa partnerów społecznych i Komisję do podjęcia konstruktywnego dialogu na temat metod usprawnienia obowiązujących ram regulacyjnych oraz uważa, że jest to niezbędne do wzmocnienia roli partnerów społecznych;

22.

podkreśla, jak ważna jest ochrona pracowników przed narażeniem na kontakt z substancjami rakotwórczymi, mutagennymi oraz działającymi szkodliwie na rozrodczość; podkreśla w związku z tym, że kobiety są często narażone na oddziaływanie mieszanki substancji, co zwiększa ryzyko dla zdrowia, w tym wpływa na stan zdrowia potomstwa; zdecydowanie ponawia apel do Komisji o przedłożenie wniosku dotyczącego przeglądu dyrektywy 2004/37/WE, poszerzającego, gdzie jest to konieczne, w oparciu o dowody naukowe katalog wiążących dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego oraz o przygotowanie we współpracy z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy systemu oceny na podstawie przejrzystych i jednoznacznych kryteriów; uważa, że w związku z tym należy zająć się ewentualnym nakładaniem się na siebie przepisów, prowadzącym do niezamierzonego braku zgodności;

23.

podkreśla konieczność wprowadzenia bardziej rygorystycznej ochrony pracowników, z uwzględnieniem nie tylko okresów narażenia, lecz także mieszanki chemicznych lub toksycznych substancji, na których działanie są narażeni; wskazuje, że wielu pracowników służby zdrowia jest narażonych na kontakt z niebezpiecznymi substancjami chemicznymi w miejscu pracy; wzywa Komisję do podjęcia działań w sprawie chemicznych czynników ryzyka w służbie zdrowia oraz uwzględnienia w strategicznych ramach dotyczących BHP szczególnych zapisów dotyczących narażenia pracowników służby zdrowia na niebezpieczne leki; wzywa Komisję do zadbania o to, aby wszyscy pracownicy pośrednio lub bezpośrednio używający ostrych narzędzi medycznych lub uczestniczący w ich usuwaniu byli odpowiednio chronieni; wskazuje, że w razie konieczności może się to wiązać ze zmianą dyrektywy 2010/32/UE dotyczącej zapobiegania zranieniom ostrymi narzędziami w sektorze szpitali i opieki zdrowotnej;

24.

wskazuje, że wielu pracowników wciąż pozostaje narażonych na działanie azbestu w miejscu pracy; wzywa Komisję do ścisłej współpracy z partnerami społecznymi oraz państwami członkowskimi w celu wspierania i koordynowania wysiłków państw członkowskich na rzecz opracowania krajowych planów działania dotyczących zarządzania azbestem i bezpiecznego usuwania azbestu, przeznaczenia odpowiednich środków na ten cel i podjęcia stosowanych działań;

25.

ponawia apel (32) do Komisji o opracowanie i wprowadzenie w życie modelu kontroli i rejestracji azbestu zgodnie z art. 11 dyrektywy 2009/148/WE; apeluje o europejską kampanię w sprawie azbestu oraz wzywa państwa członkowskie do wypłacenia odszkodowań pracownikom narażonym na działanie azbestu;

26.

wzywa Komisję do podjęcia działań w sprawie jednego z najpowszechniejszych problemów zdrowotnych związanych z pracą w Europie oraz do przedłożenia bezzwłocznie wniosku dotyczącego kompleksowego instrumentu prawnego w sprawie zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego w celu poprawy skuteczności profilaktyki i eliminacji przyczyn zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego, z uwzględnieniem wieloprzyczynowości oraz szczególnych zagrożeń, przed jakimi stoją kobiety; wskazuje, że konsolidacja przepisów UE ustanawiających minimalne wymagania w zakresie ochrony pracowników przed narażeniem na ergonomiczne czynniki ryzyka może przynieść korzyści zarówno pracownikom, jak i pracodawcom, dzięki ułatwieniu wprowadzania w życie i przestrzegania ram regulacyjnych; podkreśla również znaczenie wymiany dobrych praktyk oraz konieczność lepszego uświadamiania i informowania pracowników o ergonomicznych czynnikach ryzyka;

27.

wzywa państwa członkowskie do jak najszybszego wdrożenia dyrektywy 2002/44/WE z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi;

28.

zwraca uwagę Komisji na to, jak ważna jest poprawa działań zapobiegających narażeniu pracowników na oddziaływanie substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego, które mają wielorakie negatywne skutki dla zdrowia pracownic i pracowników oraz dla ich potomstwa (33); wzywa Komisję, by bez zwłoki opracowała całościową strategię dotyczącą substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego, która mogłaby obejmować, w razie potrzeby, wdrażanie unijnych przepisów w zakresie wprowadzania do obrotu pestycydów i substancji biobójczych oraz zaostrzać zasady zapobiegania zagrożeniom zawodowym; podkreśla, że unijne wsparcie badań na rzecz bezpieczniejszych substancji alternatywnych jest niezwykle ważne, jeśli chodzi o stosowanie zasad ostrożności i substytucji;

29.

z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie Komisji w prace nad strategicznymi ramami UE dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy na lata 2014–2020 w celu poprawy profilaktyki chorób związanych z pracą, zwłaszcza w dziedzinach nanotechnologii i biotechnologii; zwraca uwagę na niepewność, jeśli chodzi o dystrybucję i stosowanie nanotechnologii i uważa, że potrzebne są dalsze badania nad ewentualnymi zagrożeniami w dziedzinie BHP związanymi z nowymi technologiami; uważa w związku z tym, że aby zmniejszyć ewentualne zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników zajmujących się nanotechnologią, należy stosować zasadę ostrożności;

30.

zwraca uwagę Komisji na wzrost liczby pracowników dotkniętych chorobami przewlekłymi; uważa, że osobom dotkniętym chorobami śmiertelnymi, przewlekłymi i długotrwałymi oraz niepełnosprawnością należy zapewniać dostępne i bezpieczne stanowiska pracy; nalega na państwa członkowskie, aby koncentrowały działania na zatrzymywaniu i integracji osób dotkniętych chorobami przewlekłymi oraz wspierały wprowadzanie rozsądnych dostosowań na stanowiskach pracy, które zapewnią powrót do pracy w stosownym czasie; wzywa Komisję do propagowania środków na rzecz integracji i rehabilitacji osób niepełnosprawnych oraz do wspierania działań państw członkowskich w drodze kampanii uświadamiających oraz przez określenie i rozpowszechnienie dobrych praktyk dotyczących udogodnień i dostosowań w miejscu pracy; wzywa Eurofound, by dalej badał i analizował możliwości zatrudnienia i szanse na zatrudnienie osób dotkniętych chorobami przewlekłymi;

31.

zauważa, że innowacje technologiczne mogą być korzystne dla całego społeczeństwa; wyraża jednak zaniepokojenie nowymi zagrożeniami wynikającymi z tych zmian; wyraża w związku z tym zadowolenie, że Komisja zamierza utworzyć sieć specjalistów i naukowców z dziedziny BHP w celu skuteczniejszego rozwiązywania przyszłych problemów; zwraca uwagę na coraz szersze wykorzystywanie inteligentnych robotów współpracujących, na przykład w produkcji przemysłowej, szpitalach i domach opieki dla osób starszych; wzywa Komisję i państwa członkowskie do rozpoznania potencjalnych zagrożeń w zakresie BHP wynikających z innowacji technologicznych i podjęcia odpowiednich działań w celu zaradzenia im;

32.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do opracowania i wdrożenia programu systematycznego monitorowania zagrożeń psychospołecznych, w tym stresu, depresji i wypalenia, zarządzania nimi oraz wspierania zagrożonych pracowników w celu między innymi opracowania skutecznych zaleceń i wytycznych dotyczących przeciwdziałania tym zagrożeniom; podkreśla, że stres w pracy uznano za poważną przeszkodę dla wydajności i jakości życia; zauważa w związku z tym, że na zdrowie psychiczne i zagrożenia psychospołeczne może oddziaływać wiele czynników, z których nie wszystkie mają związek z pracą; wskazuje jednak, że zagrożenia psychospołeczne i stres związany z pracą to problem strukturalny mający związek z organizacją pracy oraz że zapobieganie zagrożeniom psychospołecznym i stresowi związanemu z pracą oraz zarządzanie nimi są możliwe; podkreśla, że w toku przeglądu strategicznych ram dotyczących BHP konieczne jest przeprowadzenie badań, poprawienie profilaktyki i rozważenie nowych środków w oparciu o wymianę najlepszych praktyk oraz narzędzia reintegracji zawodowej;

33.

z zadowoleniem odnosi się do kampanii pod hasłem „Stres w pracy? Nie, dziękuję!”; podkreśla, że inicjatywy dotyczące walki ze stresem związanym z pracą muszą obejmować problematykę płci z uwzględnieniem szczególnych warunków pracy kobiet;

34.

zwraca uwagę na problem mobbingu i jego możliwe konsekwencje dla zdrowia psychospołecznego; wskazuje, jak ważne jest zwalczanie nękania i przemocy w pracy i wzywa w związku z tym Komisję, aby w ścisłej współpracy z partnerami społecznymi rozważyła przedłożenie wniosku w sprawie aktu prawnego opierającego się na porozumieniu ramowym dotyczącym nękania i przemocy w miejscu pracy; wzywa ponadto państwa członkowskie do opracowania skutecznych krajowych strategii walki z przemocą w miejscu pracy;

35.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do przyjęcia ukierunkowanego podejścia do eliminacji niepewnych form zatrudnienia oraz do uwzględnienia negatywnych skutków niepewnego zatrudnienia dla bezpieczeństwa i higieny pracy; podkreśla, że pracownicy zatrudnieni na nietypowych umowach mogą mieć utrudniony dostęp do szkoleń i usług BHP; podkreśla, że istotne jest poprawienie pod względem bezpieczeństwa i higieny pracy sytuacji wszystkich pracowników, we wszystkich formach zatrudnienia, w tym pracowników, którzy mogą się znajdować w niekorzystnej sytuacji, takich jak osoby młode oraz osoby dotknięte w przeszłości długotrwałym bezrobociem; wzywa państwa członkowskie do spełnienia określonych w dyrektywie 96/71/WE wymogów w zakresie przeciwdziałania dumpingowi socjalnemu oraz do podjęcia przy tym wszelkich niezbędnych działań w celu egzekwowania i ochrony praw pracowników delegowanych do równego traktowania pod względem bezpieczeństwa i higieny pracy;

36.

podkreśla, że przy rozpatrywaniu sposobów poprawy bezpieczeństwa i higieny pracy należy wziąć pod uwagę pracę w sektorze gospodarstw domowych; apeluje do pracodawców i decydentów politycznych, aby zapewniali i ułatwiali utrzymanie właściwej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, biorąc pod uwagę wzrost liczby pracowników, którzy muszą łączyć pracę z opieką; podkreśla, że dla zapewnienia równowagi między życiem zawodowym i rodzinnym istotne jest rozwiązanie problemu nadmiernej liczby godzin pracy; wzywa państwa członkowskie do pełnego wdrożenia dyrektywy 2003/88/WE oraz podkreśla w związku z tym, jak ważne jest monitorowanie przestrzegania przepisu o maksymalnej liczbie godzin pracy;

37.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do opracowania odpowiedniej strategii podejmującej problem starzenia się siły roboczej; uważa, że ramy regulacyjne dotyczące BHP powinny sprzyjać zrównoważonemu życiu zawodowemu i starzeniu się w dobrym zdrowiu; wzywa państwa członkowskie do upowszechniania środków służących rehabilitacji i reintegracji starszych pracowników przez wdrożenie wyników pilotażowego projektu UE dotyczącego zdrowia i bezpieczeństwa pracowników w starszym wieku;

38.

podkreśla znaczenie środków bezpieczeństwa i higieny pracy dla przeciwdziałania szczególnym problemom i zagrożeniom dotyczącym kobiet w miejscu pracy, w tym molestowaniu seksualnemu; wzywa Komisję i partnerów społecznych do zapewnienia bardziej wyrównanej reprezentacji kobiet i mężczyzn we wszystkich procesach dialogu społecznego; wzywa Komisję, by w toku przeglądu ram strategicznych dotyczących BHP w 2016 r. uwzględniła wymiar równości płci; wzywa Komisję, aby opracowała europejską strategię walki z przemocą wobec kobiet w miejscu pracy i w ramach tego procesu oceniła, czy dyrektywa 2006/54/WE wymaga zmiany w celu rozszerzenia jej zakresu o nowe formy przemocy i nękania; wzywa państwa członkowskie do wdrożenia zalecenia Komisji nr 92/131/EWG, aby pogłębiać świadomość tego, czym jest molestowanie seksualne i inne formy zachowań o znamionach seksualnych;

39.

zwraca uwagę Komisji na rolę, jaką mogą odegrać komitety sektorowego dialogu społecznego w eliminacji zagrożeń z dziedziny BHP właściwych dla danych sektorów i w tworzeniu potencjalnej wartości dodanej dzięki porozumieniom między partnerami społecznymi, przy wykorzystaniu ich wszechstronnej znajomości warunków właściwych dla danych sektorów;

40.

podkreśla, że Komisja powinna gromadzić dane, umożliwiać badania i opracowywać uwzględniające specyfikę płci i wieku statystyczne metody oceny profilaktyki w celu stawienia czoła szczególnym wyzwaniom, przed jakimi stają w miejscu pracy słabsze grupy, w tym kobiety;

41.

podkreśla, że ważne jest, by więcej inwestować w politykę zapobiegania zagrożeniom, a także upowszechniać, rozwijać i wspierać kulturę profilaktyki w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy; wzywa państwa członkowskie do promowania kampanii uświadamiających oraz położenia większego nacisku na kwestie profilaktyki oraz bezpieczeństwa i higieny pracy w szkolnych programach nauczania na wszystkich poziomach, również w ramach nauki zawodu; uważa, że ważne jest, by jak najwcześniej w procesie produkcji skoncentrować się na profilaktyce i propagować wdrażanie systematycznych programów zapobiegania zagrożeniom w oparciu o ocenę ryzyka, zachęcających pracodawców i pracowników do udziału w rozwoju bezpiecznego i zdrowego środowiska pracy; wskazuje, że w wielu państwach członkowskich jakość usług profilaktycznych ma zasadnicze znaczenie, jeśli chodzi o pomoc przedsiębiorstwom, zwłaszcza MŚP, w przeprowadzeniu oceny ryzyka i podjęciu odpowiednich działań zapobiegawczych; wzywa Komisję do przeanalizowania zadań i wymagań szkoleniowych dla służb prewencyjnych przewidzianych przez państwa członkowskie w przepisach krajowych;

42.

podkreśla, że kobiety muszą być włączane w procesy decyzyjne dotyczące opracowywania w ich środowisku pracy lepszych praktyk odnoszących się do zdrowia i bezpieczeństwa.

43.

wzywa Komisję, aby nie pomijała problemu rozwoju nowotworów związanych z pracą, takich jak guzy jamy nosowej, których występowanie jest częstsze w przypadku, gdy układ oddechowy pracowników nie jest właściwie chroniony przed stosunkowo powszechnymi rodzajami pyłu, wydzielanymi podczas przetwarzania drewna, skóry, mąki, tekstyliów, niklu i innych materiałów;

44.

zachęca państwa członkowskie, by zapewniły wszystkim obywatelom, w szczególności kobietom na obszarach wiejskich i innym słabszym grupom obywateli, równe szanse korzystania z praw pracowniczych oraz równy dostęp do usług publicznej opieki zdrowotnej;

45.

wzywa Komisję i państwa członkowskie, by udoskonaliły gromadzenie wiarygodnych i porównywalnych danych na temat chorób zawodowych, narażenia na ryzyko i zagrożeń zawodowych we wszystkich sektorach, w tym w sektorze publicznym, w celu określenia najlepszych praktyk, uczenia się opartego na analizie porównawczej i utworzenia wspólnej bazy danych na temat narażenia zawodowego, bez powodowania nadmiernych kosztów; podkreśla, że ważne jest zaangażowanie krajowych ekspertów i stałe aktualizowanie bazy danych; wzywa państwa członkowskie i Komisję do zgromadzenia więcej danych o zagrożeniach związanych z cyfryzacją, bezpieczeństwie drogowym związanym z pracą oraz ewentualnych skutkach kryzysu dla bezpieczeństwa i higieny pracy;

46.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do gromadzenia wysokiej jakości danych statystycznych o chorobach związanych z pracą z uwzględnieniem płci i wieku, aby stale ulepszać i w razie potrzeby dostosowywać ramy prawne do nowych i pojawiających się zagrożeń;

47.

wzywa państwa członkowskie do przeprowadzenia na szczeblu krajowym badań – z podziałem badanych według płci, wieku i obszaru działalności gospodarczej – nad częstotliwością występowania zaburzeń mięśniowo-szkieletowych wśród ludności czynnej zawodowo, w celu zapobiegania i przeciwdziałania pojawianiu się tych zaburzeń;

48.

podkreśla znaczenie, jakie ma aktualizowanie i tworzenie wspólnych wskaźników zdrowotnych i definicji chorób związanych z pracą, w tym stresu w pracy, oraz ogólnounijnych danych statystycznych służących do określenia celów dotyczących zmniejszenia częstotliwości występowania chorób zawodowych;

49.

podkreśla trudności w gromadzeniu danych w wielu państwach członkowskich; apeluje o intensyfikację prac EU-OSHA i Eurofound; wzywa państwa członkowskie do podjęcia wszelkich niezbędnych działań, które pozwolą dopilnować, aby pracodawcy zgłaszali wypadki przy pracy;

50.

wzywa Radę i Komisję do czuwania nad tym, aby wszystkie umowy handlowe z państwami trzecimi skutkowały poprawą środowiska pracy w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników;

51.

podkreśla, że podnoszenie standardów pracy, w tym poziomu bezpieczeństwa i higieny pracy na świecie, leży w interesie UE i jest jej obowiązkiem;

52.

apeluje do Komisji o zacieśnienie współpracy w dziedzinie BHP z organizacjami międzynarodowymi, w tym MOP, OECD, grupą G-20 i WHO;

53.

wyraża ubolewanie, że nie wszystkie państwa członkowskie ratyfikowały konwencję nr 187 MOP dotyczącą struktur promujących bezpieczeństwo i higienę pracy; wzywa wszystkie państwa członkowskie do ratyfikowania tej konwencji;

54.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.