22.9.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 316/57

—

uwzględniając art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

—

uwzględniając ustanowione przez Komisję Europejską w 2003 r. kryteria definicji małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP),

—

uwzględniając komunikat Komisji Europejskiej zatytułowany „Plan działania na rzecz przedsiębiorczości do 2020 r.” (COM(2012)0795),

—

uwzględniając sprawozdanie sporządzone w 2009 r. przez grupę ekspertów dla Komisji Europejskiej, zatytułowane „Przegląd kwestii związanych z przedsiębiorstwami rodzinnymi: badania naukowe, środki z zakresu polityki i dotychczasowe ekspertyzy”,

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 lutego 2013 r. w sprawie poprawy dostępu MŚP do finansowania (1),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie reindustrializacji Europy z myślą o promowaniu konkurencyjności i trwałego rozwoju (2),

—

uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Najpierw myśl na małą skalę” – Program „Small Business Act” dla Europy (COM(2008)0394),

—

uwzględniając art. 52 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0223/2015),

A.

mając na uwadze, że własność chroniona jest na mocy art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej;

B.

mając na uwadze, że przedsiębiorstwa rodzinne ogólnie wnosiły w przeszłości istotny wkład w rozwój europejskiej gospodarki i odgrywają ważną rolę we wzroście gospodarczym i rozwoju społecznym, w zmniejszaniu poziomu bezrobocia, zwłaszcza wśród ludzi młodych, i w inwestycjach w kapitał ludzki; mając na uwadze, że wielopokoleniowy charakter przedsiębiorstw rodzinnych zwiększa stabilność gospodarki; mając na uwadze, że przedsiębiorstwa rodzinne odgrywają zazwyczaj podstawową rolę w rozwoju lokalnym, jeśli chodzi o zatrudnienie, przekazywanie know-how i organizację terytorialną; mając na uwadze, że strategie ukierunkowane na przedsiębiorstwa rodzinne mogłyby zachęcać do przedsiębiorczości i motywować Europejczyków do zakładania własnych przedsiębiorstw rodzinnych;

C.

mając na uwadze, że według Ernst and Young Family Business Yearbook z 2014 r. 85 % wszystkich europejskich przedsiębiorstw stanowią przedsiębiorstwa rodzinne, które zapewniają 60 % miejsc pracy w sektorze prywatnym;

D.

mając na uwadze, że przedsiębiorstwa rodzinne mają różną wielkość, przez co wystawione są na różnego rodzaju trudności i problemy;

E.

mając na uwadze, że skoro większość przedsiębiorstw rodzinnych to MŚP, przedsiębiorstwami rodzinnymi mogą być przedsiębiorstwa małe, średnie lub duże, spółki notowane lub nienotowane na rynku regulowanym; mając na uwadze, że często utożsamia się je z MŚP, zapominając o istnieniu również bardzo dużych korporacji wielonarodowych, które są przedsiębiorstwami rodzinnymi; mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich UE niewielka liczba przedsiębiorstw rodzinnych odpowiada za dużą część łącznych obrotów wszystkich przedsiębiorstw, wnosząc tym samym decydujący wkład w utrzymanie miejsc pracy, również w czasach kryzysu, we wzrost gospodarczy i w sukces gospodarczy kraju; mając na uwadze, że wiele przedsiębiorstw rodzinnych, których nie obejmuje już definicja MŚP, ale które pod wieloma względami nie są jednocześnie dużym koncernem, nie może korzystać z pewnych możliwości wsparcia lub z drugiej strony nie jest zwolnionych z określonych obowiązków administracyjnych; mając na uwadze, że prowadzi to w sposób nieunikniony do niepotrzebnej biurokracji, która stanowi duże obciążenie przede wszystkim dla tych przedsiębiorstw rodzinnych o średniej kapitalizacji;

F.

mając na uwadze, że znaczna liczba przedsiębiorstw rodzinnych prowadzi działalność w więcej niż jednym kraju, co wskazuje na transnarodowy wymiar modelu przedsiębiorstwa rodzinnego;

G.

mając na uwadze, że podatki bezpośrednie i prawo spadkowe należą do kompetencji państw członkowskich, a niektóre państwa członkowskie przyjęły środki służące wspieraniu przedsiębiorstw rodzinnych i rozwiązywaniu ich problemów;

H.

mając na uwadze, że przedsiębiorstwa rodzinne są postrzegane jako przykład uczciwości i poszanowania wartości przyświecających ich działalności gospodarczej oraz wprowadzają wysokie standardy społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw wobec swoich pracowników i środowiska, co stwarza też warunki sprzyjające równowadze między życiem zawodowym i prywatnym; mając na uwadze, że przedsiębiorstwa rodzinne zazwyczaj gwarantują przekazanie wiedzy i umiejętności, a czasami odgrywają ważną rolę jako nośnik więzi społecznych;

I.

mając na uwadze, że w rolnictwie gospodarstwa rodzinne są najczęstszym modelem przedsiębiorstwa i wnoszą istotny wkład w zapobieganie wyludnianiu się obszarów wiejskich, a w wielu przypadkach stanowią jedyne źródło zatrudnienia w najbardziej opóźnionych pod względem rozwoju regionach Europy, zwłaszcza w regionach mniej uprzemysłowionych; mając na uwadze, że rodzinne gospodarstwa rolne mogą służyć za wzór sukcesu, ponieważ aktywnie wcielają w życie zasadę ekospołecznej gospodarki o obiegu zamkniętym, a przy tym kobiety jako szefowe przedsiębiorstw wnoszą do gospodarstw rolnych nie tylko logikę przedsiębiorczości, lecz także szczególne kompetencje komunikacyjne i społeczne;

J.

mając na uwadze, że grupa ekspertów Komisji ds. przedsiębiorstw rodzinnych zakończyła prace już ponad 5 lat temu i od tego czasu na szczeblu UE nie podjęto żadnej nowej inicjatywy europejskiej; mając na uwadze, że nadal brakuje badań naukowych i danych na poziomie krajowym oraz europejskim, które dostarczyłyby wiedzy na temat szczególnych potrzeb i struktur przedsiębiorstw rodzinnych;

K.

mając na uwadze, że nie istnieje żadna ogólnoeuropejska, prawnie wiążąca, konkretna, zwięzła i zharmonizowana definicja przedsiębiorstwa rodzinnego;

L.

mając na uwadze, że ze względu na brak definicji nie jest możliwe gromadzenie w państwach członkowskich UE porównywalnych danych w celu zwrócenia uwagi na szczególną sytuację, szczególne potrzeby i osiągnięcia gospodarcze przedsiębiorstw rodzinnych; mając na uwadze, że brak wiarygodnych i porównywalnych danych może utrudniać podejmowanie decyzji politycznych, skutkując też niezaspokojeniem potrzeb przedsiębiorstw rodzinnych;

M.

mając na uwadze, że przedsiębiorstwa rodzinne nie tylko są istotne dla gospodarki, ale również odgrywają ważną rolę społeczną;

N.

mając na uwadze, że nie we wszystkich 28 państwach członkowskich UE istnieją stowarzyszenia lub inne struktury reprezentacji interesów, które troszczyłyby się konkretnie o sprawy przedsiębiorstw rodzinnych;

O.

mając na uwadze, że na szczeblu UE należy zintensyfikować działania wspierające przedsiębiorczość i zakładanie nowych firm, a jako ich uzupełnienie należy w większym stopniu uwzględniać wsparcie na rzecz długoterminowego funkcjonowania przedsiębiorstw rodzinnych;

P.

mając na uwadze, że model przedsiębiorstwa rodzinnego jest w nierównym stopniu rozpowszechniony w państwach członkowskich; mając na uwadze, że znaczna część przedsiębiorstw rodzinnych w Europie ma charakter międzynarodowy i prowadzi działalność w różnych państwach członkowskich;

Q.

mając na uwadze, że kobiety w UE zarabiają średnio 16 % na godzinę mniej niż mężczyźni, że niewiele kobiet zajmuje stanowiska kierownicze i stanowiska wysokiego szczebla oraz że nie stosuje się wobec kobiet i mężczyzn tych samych metod pracy ani systemów wynagrodzenia, co utrudnia kobietom osiągnięcie niezależności finansowej, pełny udział w rynku pracy i godzenie życia zawodowego z życiem prywatnym;

R.

mając na uwadze, że kobiety często pełnią niewidzialną rolę lub są figurantami i nie spotykają się z należytym uznaniem w postaci odpowiedniego stanowiska i wynagrodzenia, co ma znaczny wpływ na składki na ubezpieczenie społeczne, świadczenia emerytalne i socjalne, a także pod kątem uznawania ich umiejętności, jak wynika z danych dotyczących zróżnicowania wynagrodzeń i świadczeń emerytalnych ze względu na płeć (3);

1.

podkreśla, że przedsiębiorstwa rodzinne okazują wobec swoich pracowników dużą odpowiedzialność społeczną, zarządzają zasobami aktywnie i odpowiedzialnie oraz zasadniczo traktują w sposób zrównoważony i długofalowy gospodarczą przyszłość przedsiębiorstwa (postępując jak „rzetelny handlowiec”, odpowiedzialny przedsiębiorca czy opiekun) i tym samym wnoszą istotny wkład zarówno w sprawy swojej lokalnej społeczności, jak i w konkurencyjność Europy oraz tworzą i utrzymują miejsca pracy wysokiej jakości;

2.

zaznacza, że ze względu na własną historię przedsiębiorstwa rodzinne są bardzo związane z miejscem swojej działalności, przez co tworzą i utrzymują miejsca pracy również na obszarach wiejskich i w mniej atrakcyjnych regionach, przyczyniając się do walki z procesem starzenia się i wyludniania dotyczącego wielu obszarów Unii Europejskiej; wzywa zatem Komisję i państwa członkowskie do stworzenia taniej infrastruktury w celu zapewnienia konkurencyjności, odnowy, wzrostu i zrównoważonego charakteru takich przedsiębiorstw, zwłaszcza mikropodmiotów i podmiotów rozpoczynających działalność gospodarczą, oraz w celu ułatwienia współpracy międzysektorowej i transgranicznej, co pomogłoby im w rozwoju i umiędzynarodowieniu,

3.

uznaje, że przedsiębiorstwa rodzinne są największym źródłem zatrudnienia w sektorze prywatnym i że tym samym to, co jest korzystne dla ciągłości, odnowy i rozwoju w sektorze przedsiębiorstw rodzinnych, sprzyja także ciągłości, odnowie i rozwojowi gospodarki europejskiej;

4.

uważa, że przede wszystkim wysoko wyspecjalizowane przedsiębiorstwa rodzinne odgrywają ważną rolę jako dostawcy i innowatorzy dla większych przedsiębiorstw i z uwagi na swoją długą i wielopokoleniową działalność gospodarczą zapewniają przedsiębiorstwom, których są dostawcami, bezpieczeństwo materialne, a tym samym wnoszą znaczący wkład we wzrost gospodarczy;

5.

przypomina Komisji, że większość przedsiębiorstw rodzinnych to MŚP (4) oraz że stosowanie zasady „najpierw myśl na małą skalę” ma zatem kluczowe znaczenie, aby lepiej dopasować prawodawstwo UE do sytuacji i potrzeb tych przedsiębiorstw i umożliwić im korzystanie z programów finansowania i zredukować biurokrację;

6.

zauważa, że przedsiębiorstwa rodzinne mogą odgrywać ważną rolę w zachęcaniu mniejszości i grup niewystarczająco reprezentowanych do uczestnictwa w lokalnej gospodarce;

7.

zaznacza, że z uwagi na większe wzajemne zaufanie członków rodziny przedsiębiorstwa rodzinne charakteryzuje duża elastyczność i zdolność szybkiego dostosowania się do zmian warunków ekonomicznych i społecznych; za sprawą długotrwałej działalności na rynkach niszowych przedsiębiorstwa rodzinne wyróżniają się jednocześnie zdolnością dostrzegania nowych możliwości i innowacji;

8.

uważa, że przedsiębiorstwa rodzinne często wykazują zdecydowanie większy wkład własny niż przedsiębiorstwa nierodzinne, że ten znaczny wkład własny przynosi stabilność gospodarczą takich przedsiębiorstw i całej gospodarki, a jednocześnie zapewnia swobodę działania w zakresie dalszych inwestycji w przedsiębiorstwo, której nie należy zatem ograniczać;

9.

w związku z tym apeluje do państw członkowskich o dopilnowanie, aby uregulowania krajowe w zakresie podatków od spadków i darowizn, zadłużenia i kapitału oraz opodatkowania przedsiębiorstw nie miały dyskryminujących konsekwencji dla tak ważnego dla przedsiębiorstw rodzinnych finansowania kapitału własnego, lecz by mu sprzyjały; przypomina, że podatek bezpośredni i prawo spadkowe należą do kompetencji państw członkowskich; w związku z tym apeluje do państw członkowskich o przeanalizowanie swoich kodeksów podatkowych pod kątem preferencyjnego traktowania kapitału obcego poprzez ocenę wpływu takiego traktowania na strukturę finansowania przedsiębiorstw i na poziom inwestycji oraz o zapewnienie równego traktowania finansowania kapitałem własnym i finansowania dłużnego, aby nie utrudniać dziedziczenia własności i funkcjonowania przedsiębiorstw rodzinnych w perspektywie długoterminowej; apeluje do Komisji i państw członkowskich o zbadanie kwestii podatkowej dyskryminacji finansowania kapitałem własnym z punktu widzenia uczciwej konkurencji;

10.

podkreśla, że długotrwałe zabezpieczenie finansowania przedsiębiorstwa stało się jednym z głównych czynników konkurencji; zwraca w tym kontekście uwagę na znaczenie międzynarodowej stabilności struktur rynku finansowego; apeluje do Komisji o dopilnowanie, by nie tworzyła zbędnych obciążeń przedsiębiorstw w ramach regulacji rynku finansowego;

11.

apeluje do Komisji, aby rozważyła rozszerzenie o przedsiębiorstwa rodzinne o średniej kapitalizacji grupy beneficjentów wszystkich istniejących instrumentów dla MŚP i/lub przedsiębiorców, zwłaszcza programu COSME;

12.

podkreśla, że z powodu kryzysu finansowego oraz niekorzystnego cyklu koniunkturalnego wiele funkcji przedsiębiorstw rodzinnych jest niedofinansowanych i że ważne jest, aby przedsiębiorstwa rodzinne miały otwarty i łatwy dostęp do alternatywnych źródeł finansowania;

13.

wskazuje w tym kontekście na znaczenie wspierania alternatywnych form udzielania kredytów przedsiębiorstwom rodzinnym, takich jak spółdzielnie kredytowe;

14.

zauważa, że powodem tego, iż 35 % tych przedsiębiorstw nie inwestuje na rynkach zagranicznych, jest brak znajomości tych rynków oraz brak doświadczenia w umiędzynaradawianiu działalności; dlatego wzywa Komisję i państwa członkowskie do udostępniania zwłaszcza mniejszym przedsiębiorstwom rodzinnym informacji o możliwościach umiędzynarodowienia działalności w portalu poświęconym umiędzynaradawianiu MŚP i za pośrednictwem Europejskiej Platformy Współpracy Klastrów (European Cluster Collaboration Platform – ECCP) oraz do zapewnienia im dostępu do lepszej wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk, w tym możliwości umiędzynarodowienia działalności za pośrednictwem internetu; ponadto wzywa państwa członkowskie, aby w przypadkach zaplanowanego inwestowania za granicą udzielały wsparcia, np. w formie ofert informacyjnych dla przedsiębiorstw lub też gwarancji kredytowych na eksport, aby usunęły bariery w handlu i wspierały specjalistyczne kształcenie ukierunkowane na kulturę przedsiębiorczości i przedsiębiorstw rodzinnych;

15.

zauważa, że większe umiędzynarodowienie przedsiębiorstw rodzinnych daje większe szanse na wzrost gospodarczy i tworzenie większej liczby miejsc pracy; apeluje zatem do Komisji i państw członkowskich o udzielanie mniejszym przedsiębiorstwom rodzinnym pomocy, aby były w stanie lepiej wykorzystywać infrastrukturę cyfrową;

16.

przyznaje, że otoczenie podatkowe, prawne i administracyjne działalności przedsiębiorstw rodzinnych (i przedsiębiorstw prowadzonych przez właścicieli) określają zarówno przepisy prawa spółek, jak i prawa prywatnego;

17.

zauważa, że 87 % przedsiębiorców prowadzących firmy rodzinne jest przekonanych, że jednym z kluczy do sukcesu jest utrzymanie kontroli nad przedsiębiorstwem (5); zauważa, że z komunikatu Komisji zatytułowanego „Plan działania na rzecz przedsiębiorczości do 2020 r.” (6) wynika, iż największym wyzwaniem dla przedsiębiorstw rodzinnych jest przeniesienie własności przedsiębiorstwa wraz z przeniesieniem funkcji zarządczych z jednego pokolenia na drugie;

18.

zauważa, że małe i średnie przedsiębiorstwa rodzinne nieustannie stają w obliczu konieczności innowacji oraz pozyskania utalentowanych pracowników posiadających odpowiednie umiejętności; apeluje zatem do Komisji i państw członkowskich o zapewnienie środków, które zachęcą mniejsze przedsiębiorstwa rodzinne do podejmowania ryzyka na rzecz wzrostu, do szkolenia dla pracowników i korzystania z wiedzy zewnętrznej;

19.

wzywa państwa członkowskie do uproszczenia procedur administracyjnych i systemów podatkowych, uwzględniając przede wszystkim szczególne wyzwania, z którymi zmagają się małe i średnie przedsiębiorstwa oraz przedsiębiorstwa rodzinne;

20.

apeluje do Komisji i państw członkowskich o podjęcie działań ukierunkowanych na rozwój cyfrowej przedsiębiorczości i umiejętności cyfrowych, aby przedsiębiorstwa rodzinne mogły w pełni korzystać z technologii cyfrowych;

21.

zatem wzywa państwa członkowskie, aby usprawniły prawne warunki ramowe w zakresie przenoszenia własności przedsiębiorstw rodzinnych oraz stworzyły szczególne instrumenty finansowe dotyczące przenoszenia własności przedsiębiorstw i tym samym zapobiegały trudnościom związanym z płynnością, aby zapewnić przetrwanie przedsiębiorstw rodzinnych i zapobiegać ich przymusowej sprzedaży; wzywa Komisję i państwa członkowskie do promowania specjalnych ofert kształcenia dla przedsiębiorstw rodzinnych w dziedzinie przenoszenia własności przedsiębiorstw, struktur kierowniczych, strategii właścicielskich i innowacyjnych, w szczególności w krajach, w których koncepcja przedsiębiorstwa rodzinnego ze względów historycznych nie jest jeszcze tak dobrze utrwalona, co przyczyniłoby się do ich długofalowego sukcesu, głównie pod względem przenoszenia własności;

22.

podkreśla konieczność bezpośredniego powiązania przedsiębiorstw rodzinnych z działalnością edukacyjną dostarczającą im nieustannie informacji na temat opartych na aktualnym stanie wiedzy praktyk w zakresie dobrego zarządzania przedsiębiorstwem; podkreśla w tym kontekście, że przedsiębiorstwa rodzinne znacząco przyczyniają się do powodzenia reform szkolenia zawodowego i do poszerzania oferty praktyk zawodowych; stwierdza, że dobrze działające systemy kształcenia zawodowego w perspektywie długoterminowej mogą wnieść wkład w zwalczanie niedoboru wykwalifikowanej siły roboczej i bezrobocia młodzieży; zwraca uwagę, że Komisja i państwa członkowskie powinny usprawnić wymianę najlepszych praktyk dotyczących tego, w jaki sposób systemy szkolenia zawodowego mogłyby stworzyć jak najlepsze otoczenie sprzyjające inwestowaniu przez przedsiębiorstwa rodzinne w praktyki zawodowe;

23.

zwraca również uwagę na konieczność stawienia czoła innym wyzwaniom, przed którymi stoją przedsiębiorstwa rodzinne, takim jak trudności ze znalezieniem i zatrzymaniem wykwalifikowanych pracowników, a także na znaczenie poprawy edukacji z zakresu przedsiębiorczości oraz specjalnych szkoleń z zakresu zarządzania firmami rodzinnymi;

24.

podkreśla znaczenie finansowanych przez UE programów szkoleń dla drobnych przedsiębiorców, które pozwalają właścicielom przedsiębiorstw rodzinnych dostosować swoje firmy do szybko zmieniających się warunków wynikających z coraz większej globalnej integracji gospodarczej, pojawiania się nowych technologii oraz ukierunkowania na niskoemisyjną i bardziej ekologiczną gospodarkę;

25.

zwraca uwagę, że propagowanie przedsiębiorczości w szkołach i innych placówkach oświatowych ma kluczowe znaczenie dla rozbudzania ducha przedsiębiorczości; zaznacza też, że w kształceniu należy uwzględnić konkretne zagadnienia dotyczące przedsiębiorstw rodzinnych, takie jak prawo własności, dziedziczenie i zarządzanie w przedsiębiorstwie rodzinnym, jak również informacje bardziej ogólne, takie jak znaczenie innowacji jako sposobu na zmianę koncepcji przedsiębiorstwa;

26.

apeluje do państw członkowskich, aby uwzględniały formalną i nieformalną pracę dorywczą i niewidoczną wykonywaną przez członków rodziny, również w przedsiębiorstwach rodzinnych, a także zachęca państwa członkowskie do stworzenia jasnych ram prawnych;

27.

podkreśla, że wkład przedsiębiorstw rodzinnych w innowacje można zwiększyć, propagując ich uczestnictwo w partnerstwach publiczno-prywatnych i klastrach, jak również stymulując ich współpracę z instytucjami badawczymi;

28.

wzywa Komisję, aby w kontekście lepszego stanowienia prawa przeprowadziła analizę obowiązującego prawodawstwa, które ma wpływ na przedsiębiorstwa rodzinne, w celu określenia problemów i przeszkód w rozwoju;

29.

wzywa Komisję, aby zlecała opracowywanie regularnych i odpowiednio finansowanych badań, w których będzie poddawane analizie znaczenie własności przedsiębiorstwa dla jego sukcesu i przetrwania oraz wskazane zostaną szczególne wyzwania stojące przed przedsiębiorstwami rodzinnymi, a także aby przedstawiła Parlamentowi Europejskiemu i państwom członkowskim opracowaną razem z Eurostatem ogólnoeuropejską definicję „przedsiębiorstwa rodzinnego” nadającą się do zastosowania w statystyce i uwzględniającą sytuację panującą w poszczególnych państwach członkowskich; apeluje ponadto do Komisji, aby wykorzystała istniejącą grupę zadaniową ds. danych o małych i średnich przedsiębiorstwach do zgromadzenia dostatecznej ilości danych, w tym o przedsiębiorstwach rodzinnych we wszystkich państwach członkowskich, w celu porównania sytuacji i potrzeb przedsiębiorstw rodzinnych o różnej wielkości oraz porównania przedsiębiorstw rodzinnych i nierodzinnych, aby propagowała informacje i wymianę przykładów know-how i najlepszych praktyk w całej UE, np. przez ustanowienie w Komisji punktu kontaktowego ds. przedsiębiorstw rodzinnych i przez jak najlepsze wykorzystywanie programów takich jak „Erasmus dla młodych przedsiębiorców”, oraz aby przewidziała bardziej ukierunkowaną pomoc;

30.

wzywa Komisję do sporządzenia oceny skutków, w której sprawdzi, na ile możliwe byłoby rozszerzenie europejskiej definicji MŚP z 2003 r. polegające na dodaniu do kryteriów czysto ilościowych kryteriów jakościowych, obejmujące też własność przedsiębiorstwa z uwzględnieniem powiązania własności, kontroli i kierownictwa, fakt, że ryzyko i odpowiedzialność ponosi w całości sama rodzina, społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstwa, a także ogólnie aspekt osobowy prowadzenia przedsiębiorstwa, również związany z udziałem pracowników w zarządzaniu działalnością gospodarczą, oraz konsekwencje, jakie mogłoby to mieć dla przedsiębiorstwa rodzinnego, np. w przypadku pomocy państwa i kwalifikowalności takich przedsiębiorstw do wsparcia;

31.

apeluje do Komisji, aby w międzyczasie w ramach oceny skutków regulacji przeprowadziła badanie możliwości wprowadzenia „testu przedsiębiorstwa rodzinnego” (dla polityki dotyczącej na przykład własności, struktury zarządzania lub prywatności) wzorowanego na teście MŚP i aby jak najszybciej wprowadziła taki test, jeżeli badanie dowiedzie, że jest to wykonalne, aby móc już zawczasu ustalić wpływ określonych aktów prawnych na przedsiębiorstwa rodzinne i tym samym ustrzec je przed niepotrzebną biurokracją i uciążliwymi utrudnieniami, ze szczególnym uwzględnieniem połączonych skutków przepisów prawa spółek i prawa prywatnego;

32.

wskazuje na fakt, iż różnice dotyczące na przykład przepisów podatkowych, programów subsydiowania lub wdrażania europejskiego prawodawstwa w sąsiednich krajach mogą powodować problemy dla przedsiębiorców, takich jak przedsiębiorstwa rodzinne, w regionach przygranicznych; z tego względu wnosi do państw członkowskich o zbadanie planowanych przepisów krajowych i planowanego sposobu wdrażania europejskiego prawodawstwa pod kątem skutków dla przedsiębiorców, takich jak przedsiębiorstwa rodzinne w regionach przygranicznych;

33.

apeluje do Komisji, aby utworzyła wewnętrzną stałą grupę roboczą, która zajmie się wyłącznie potrzebami i szczególnymi aspektami przedsiębiorstw rodzinnych, będzie regularnie przedkładać sprawozdania Parlamentowi i państwom członkowskim, będzie zachęcać do wymiany najlepszych praktyk między organizacjami przedsiębiorstw rodzinnych państw członkowskich, a także będzie rozpowszechniać wytyczne oraz standardowe teksty i rozwiązania dla przedsiębiorstw rodzinnych dotyczące pokonania ich konkretnych problemów; wzywa też Komisję do określenia zadań tej grupy roboczej; apeluje też do Komisji o stworzenie punktu kompleksowej obsługi dla przedsiębiorstw, który mógłby służyć za punkt kontaktowy na szczeblu europejskim dla przedsiębiorstw rodzinnych i grup ich interesów, oraz o udzielanie pomocy w konkretnych kwestiach dotyczących w szczególności ustawodawstwa europejskiego i dostępu do funduszy UE;

34.

podkreśla rolę kobiety jako przedsiębiorcy w firmach rodzinnych; apeluje do Komisji o przeprowadzenie badania dotyczącego obecności kobiet w przedsiębiorstwach rodzinnych w Europie oraz oceny oferowanych przez przedsiębiorstwa rodzinne możliwości wzmocnienia pozycji kobiet, zapewnienia równych szans i równowagi między życiem zawodowym a prywatnym; podkreśla konieczność ochrony praw kobiet do dziedziczenia w przedsiębiorstwach rodzinnych na równi z mężczyznami poprzez propagowanie kultury równouprawnienia kobiet i mężczyzn, która zwiększa rolę kobiety jako przedsiębiorcy w firmach rodzinnych, w tym na stanowiskach kierowniczych; podkreśla też, że przedsiębiorstwa rodzinne powinny przestrzegać przepisów prawnych dotyczących ubezpieczeń społecznych, składek emerytalnych oraz standardów bezpieczeństwa w miejscu pracy;

35.

ponownie przypomina państwom członkowskim oraz władzom regionalnym i lokalnym o znaczeniu, jakie ma dostateczne świadczenie wysokiej jakości i przystępnych cenowo usług opieki nad dziećmi, osobami starszymi i innymi osobami niesamodzielnymi, oraz o znaczeniu, jakie mają dla przedsiębiorstw zachęty podatkowe i inne rekompensaty mające pomagać kobietom i mężczyznom pracującym w przedsiębiorstwach rodzinnych jako pracownicy, samozatrudnieni lub członkowie kierownictwa w godzeniu życia rodzinnego z życiem zawodowym;

36.

podkreśla, że potrzebne są należycie wynagradzane odrębne urlopy macierzyńskie, ojcowskie i rodzicielskie, odpowiadające potrzebom osób zatrudnionych, samozatrudnionych i przedsiębiorców;

37.

zwraca się do Komisji i państw członkowskich o promowanie Europejskiej Sieci Ambasadorek Przedsiębiorczości oraz Europejskiej Sieci Mentorów dla Kobiet-Przedsiębiorców w celu zwiększenia ich roli;

38.

stwierdza, że rodzinne gospodarstwa rolne, ze względu na posiadane grunty, są wyjątkowo mocno związane z miejscem działalności; dlatego wzywa Komisję i państwa członkowskie do dopilnowania, aby utrzymanie się tych gospodarstw rodzinnych nie było zagrożone, w szczególności z powodu nadmiernej biurokracji; zwraca uwagę na ważną rolę kobiet w rodzinnych gospodarstwach rolnych i wzywa państwa członkowskie, aby wspierały środki na rzecz kształcenia i doskonalenia zawodowego kobiet-rolników w celu dalszego wzmocnienia udziału kobiet w rodzinnych gospodarstwach rolnych;

39.

wzywa Komisję, aby propagowała wzmocnienie ducha przedsiębiorczości w całej UE, mając na uwadze znaczenie przedsiębiorstw rodzinnych dla gospodarki UE, i stworzyła warunki sprzyjające osiąganiu doskonałości w przedsiębiorczości;

40.

apeluje do Komisji o niezwłoczne sporządzenie komunikatu zawierającego analizę roli przedsiębiorstw rodzinnych z myślą o zwiększeniu konkurencyjności i wzrostu europejskiej gospodarki do roku 2020 oraz o opracowanie planu działania zawierającego wykaz środków, które mogą wzmocnić pozycję unijnych przedsiębiorstw rodzinnych w ich otoczeniu gospodarczym, zwiększyć ich rozwój i świadomość wyzwań charakterystycznych dla przedsiębiorstw rodzinnych, którymi należy się zająć, poprawić ich konkurencyjność, perspektywy na umiędzynarodowienie działalności i potencjał tworzenie miejsc pracy;

41.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.