4.11.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 407/18

—

uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady oraz Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 1 lipca 2014 r. zatytułowany „Handel, wzrost gospodarczy i własność intelektualna – strategia na rzecz ochrony i egzekwowania praw własności intelektualnej w państwach trzecich” (COM(2014)0389),

—

uwzględniając opracowaną przez Komisję strategię egzekwowania praw własności intelektualnej w krajach trzecich (1) oraz jej niezależną ocenę z listopada 2010 r.,

—

uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności jej art. 11 ust. 1 i art. 17 ust. 2,

—

uwzględniając strategię „Europa 2020” (COM(2010)2020),

—

uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 21 marca 2014 r.,

—

uwzględniając sprawozdanie Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) z 2008 r. zatytułowane „Wpływ podrabiania towarów i piractwa na gospodarkę”, zaktualizowane w 2009 r.,

—

uwzględniając sprawozdanie Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) z 2009 r. zatytułowane „Piractwo treści cyfrowych”,

—

uwzględniając wspólną ekspertyzę Europejskiego Urzędu Patentowego i Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (EPO/UHRW) z 2013 r. zatytułowaną „Sektory intensywnie korzystające z praw własności intelektualnej: wkład w wyniki gospodarcze i zatrudnienie w Unii Europejskiej”,

—

uwzględniając sporządzony przez OECD w 2010 r. dokument roboczy w sprawie polityki handlowej zatytułowany „Strategie polityczne stanowiące uzupełnienie polityki wzmacniania praw własności intelektualnej w krajach rozwijających się”,

—

uwzględniając ekspertyzę z 2013 r. Światowej Organizacji Handlu, Światowej Organizacji Własności Intelektualnej i Światowej Organizacji Zdrowia zatytułowaną „Promowanie dostępu do technologii i innowacji medycznych”,

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 3286/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. ustanawiające procedury wspólnotowe w zakresie wspólnej polityki handlowej w celu zapewnienia wykonania praw Wspólnoty zgodnie z zasadami handlu międzynarodowego, w szczególności tymi ustanowionymi pod auspicjami Światowej Organizacji Handlu (2) (rozporządzenie w sprawie przeszkód w handlu),

—

uwzględniając dyrektywę 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej (3),

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 816/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie udzielania licencji przymusowych na patenty dotyczące wytwarzania produktów farmaceutycznych przeznaczonych na wywóz do krajów, w których występują problemy związane ze zdrowiem publicznym (4),

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 953/2003 z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie unikania w Unii Europejskiej przekierowania handlu niektórymi podstawowymi lekami (5),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (6),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 608/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej przez organy celne oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1383/2003 (7),

—

uwzględniając Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS) oraz deklarację z Ad-Dauhy w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego przyjętą w dniu 14 listopada 2001 r. na konferencji ministerialnej Światowej Organizacji Handlu,

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS) i dostępu do leków (8),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie wpływu podrabiania towarów na handel międzynarodowy (9),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 września 2010 r. w sprawie poprawy egzekwowania praw własności intelektualnej na rynku wewnętrznym (10),

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 31 lipca 2014 r. na temat egzekwowania praw własności intelektualnej przez organy celne UE – rezultaty na granicy UE w 2013 r. (11),

—

uwzględniając rezolucję Rady w sprawie unijnego planu działań dla organów celnych w latach 2013–2017 w celu zwalczania naruszeń praw własności intelektualnej (12),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 10 grudnia 2014 r.,

—

uwzględniając art. 52 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego (A8-0161/2015),

A.

mając na uwadze, że konkurencyjność UE opiera się i w coraz większym stopniu będzie opierać się na kreatywności i innowacji, a także mając na uwadze, że „inteligentny wzrost” – zakładający rozwijanie gospodarki opartej na wiedzy i innowacjach – jest jednym z trzech priorytetów strategii „Europa 2020”;

B.

mając na uwadze, że prawa własności intelektualnej (IPR) przyczyniają się do rozwoju innowacji i kreatywności, że ich ochrona ma zasadnicze znaczenie dla konkurencyjności Europy i że z tego względu UE potrzebuje ambitniejszej strategii na rzecz ochrony praw własności intelektualnej w stosunkach ze swoimi partnerami handlowymi;

C.

mając na uwadze, że kluczowe znaczenie ma promowanie umacniania powiązań między edukacją, biznesem, badaniami i innowacjami oraz własnością intelektualną; mając na uwadze, że procedury zwalczania naruszeń IPR są kosztowne i czasochłonne, zwłaszcza dla MŚP, w tym indywidualnych podmiotów praw;

D.

mając na uwadze, że UE i jej państwa członkowskie, jako członkowie Światowej Organizacji Handlu, są związane Porozumieniem w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS), a tym samym podjęły zobowiązanie do przyjmowania i wdrażania minimalnych norm w zakresie skutecznych środków przeciwko wszystkim naruszeniom IPR;

E.

mając na uwadze, że debata na temat IPR powinna opierać się na merytorycznej refleksji nad doświadczeniami z przeszłości i nad przyszłymi trendami technologicznymi, a także należy w niej, w stosownych przypadkach, zachować spójność między aspektami wewnętrznymi i zewnętrznymi oraz odróżnić środowisko fizyczne od cyfrowego, uwzględniając obawy wszystkich zainteresowanych stron, w tym MŚP i organizacji konsumenckich, oraz starając się zapewnić pełną przejrzystość interesów oraz odpowiednią legitymację podczas dążenia do uzyskania właściwej równowagi wszystkich interesów;

F.

mając na uwadze, że podrabianie nie ogranicza się już do produktów luksusowych, ale dotyczy również towarów powszechnie używanych, jak zabawki, leki, kosmetyki i środki spożywcze, które w wersji podrobionej mogą wyrządzać szkodę lub stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia konsumentów;

G.

mając na uwadze, że w 2013 r. organy celne w UE przechwyciły prawie 36 mln przedmiotów, co do których podejrzewa się, że naruszają prawa własności intelektualnej, przy czym wartość zatrzymanych towarów przekracza 760 mln EUR;

H.

mając na uwadze, że 72 % wszystkich zatrzymanych w 2013 r. przedmiotów dotyczyło małych partii towarów; mając na uwadze, że czwarty rok z rzędu leki były najliczniejszą kategorią, stanowiąc 19 % tych zatrzymanych towarów i 10 % wszystkich zatrzymanych towarów;

I.

mając na uwadze, że należy koniecznie zwalczać naruszenia IPR, aby: zmniejszyć ryzyko, jakie mogą one stanowić dla zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów oraz dla środowiska; chronić tworzenie wartości w UE i w państwach trzecich; uniknąć gospodarczych i społecznych konsekwencji dla unijnych przedsiębiorstw i twórców; oraz zapobiec zagrożeniom dla różnorodności kulturowej w Europie i państwach trzecich; mając na uwadze, że należy zwrócić szczególną uwagę na walkę z przestępczością zorganizowaną czerpiącą korzyści z handlu towarami podrobionymi i pirackimi;

J.

mając na uwadze, że kompleksowym ramom prawnym dotyczącym IPR powinno towarzyszyć skuteczne ich egzekwowanie, z wykorzystaniem, w stosownych przypadkach, środków służących egzekwowaniu i sankcji, przy czym należy dopilnować, by środki służące egzekwowaniu IPR nie obciążały w sposób nieuzasadniony handlu prowadzonego zgodnie z prawem;

K.

mając na uwadze, że jednym z głównych elementów ochrony własności intelektualnej jest prawidłowe stosowanie obowiązującego prawodawstwa i zobowiązań międzynarodowych, w tym przepisów dotyczących sankcji;

1.

docenia podejście przyjęte przez Komisję, zwłaszcza jeśli chodzi o wezwanie do zachowania równowagi między rozbieżnymi interesami;

2.

uważa, że debata na temat sprawiedliwej równowagi między interesami podmiotów praw a interesami użytkowników końcowych jest wieloaspektowa i wyjątkowo złożona oraz obejmuje interesy ekonomiczne wszystkich stron; uważa, że Komisja powinna zbadać, w jaki sposób można prowadzić merytoryczną i przejrzystą debatę publiczną na temat ochrony i egzekwowania praw własności intelektualnej oraz ich znaczenia dla konsumentów; uważa, że apelowi o większe zaangażowanie zainteresowanych stron w debatę na temat IPR powinny towarzyszyć działania służące zapewnieniu przejrzystości i legitymacji względem wszystkich uczestników; jest zdania, że nie ma oceny komunikatu, która uwzględnia zarówno strategię egzekwowania praw własności intelektualnej w państwach trzecich z 2004 r., jak i odrzucenie Umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi (ACTA);

3.

podkreśla, że nie jest wystarczająco jasne, przy zastosowaniu jakich środków i metod można osiągnąć rezultaty ujęte w komunikacie, zwłaszcza jeśli chodzi o to, jakie zasoby zostaną wykorzystane i skąd będą one pochodzić, także przy wzięciu pod uwagę ograniczonych zasobów udostępnionych dla potrzeb wspierania unijnych podmiotów praw, które eksportują lub rozpoczynają działalność na rynkach trzecich;

4.

jest zdania, że nie ma jasnej wskazówki dotyczącej koordynacji między wewnętrznymi i zewnętrznymi strategiami politycznymi dotyczącymi ochrony IPR, a także podkreśla znaczenie wewnętrznej poprawy w tym zakresie; uznaje, że spójność między polityką wewnętrzną i zewnętrzną nie przeczy potrzebie dostosowanego podejścia uwzględniającego konkretne fakty i okoliczności występujące na rynku danego państwa trzeciego;

5.

podkreśla, że ochronę IPR należy postrzegać jako pierwszy krok – konieczny, ale niewystarczający – w kierunku zapewnienia dostępu do rynku państwa trzeciego oraz że zdolność do korzystania z faktycznie uznawanych praw własności intelektualnej jest uzależniona od istotnej ochrony, w tym od skutecznego egzekwowania i środków zaradczych, w danym państwie;

6.

podkreśla, że komercyjny charakter wielu naruszeń IPR oraz coraz większe zaangażowanie przestępczości zorganizowanej w te naruszenia stały się istotnym problemem; ubolewa nad tym, że do Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej (konwencji z Palermo) nie dołączono jeszcze protokołu dotyczącego zwalczania podrabiania, a także wzywa Komisję i państwa członkowskie do istotnego wzmożenia wysiłków w tym względzie;

7.

docenia i wspiera cel polegający na zapewnieniu lepszej spójności między ochroną i egzekwowaniem IPR a innymi obszarami polityki oraz lepszej koordynacji działań Komisji i państw członkowskich zmierzających do osiągnięcia tego celu; uważa, że ochrona IPR i odpowiednie środki zwalczania naruszeń IPR mogą przyczynić się do zwalczania przestępczości zorganizowanej, prania pieniędzy i uchylania się od opodatkowania oraz stanowią warunek wstępny rozwijania sprawiedliwego, przyszłościowego, trwałego i sprzyjającego innowacjom rynku cyfrowego;

8.

wspiera prace Komisji zmierzające do określenia priorytetów geograficznych w oparciu o jej półroczne sprawozdania dotyczące ochrony i egzekwowania IPR w państwach trzecich;

9.

jest zdania, że w omawianej strategii nie odróżnia się w wystarczający sposób fizycznego podrabiania znaków towarowych i patentów z jednej strony od naruszania praw autorskich z drugiej strony, zwłaszcza w środowisku cyfrowym; zauważa, że wraz z coraz szybszym tempem cyfryzacji kwestia ochrony i egzekwowania IPR w świecie cyfrowym będzie coraz bardziej zyskiwać na znaczeniu na całym świecie;

10.

uważa, że strategia ta powinna być lepiej dostosowana do otoczenia cyfrowego oraz zakładać ścisłą współpracę z organami celnymi i organami nadzoru rynku w celu zapewnienia horyzontalnej spójności;

11.

podkreśla, że oznaczenia geograficzne i ich ochrona są równie ważne jak inne rodzaje własności intelektualnej, ponieważ zapewniają identyfikowalność produktów konsumpcyjnych i chronią know-how producentów;

12.

uważa, że Komisja powinna zagwarantować uznawanie i skuteczną ochronę oznaczeń geograficznych w trakcie prowadzonych przez siebie negocjacji w sprawie umów o wolnym handlu z państwami trzecimi, w szczególności w ramach negocjacji w sprawie transatlantyckiego partnerstwa handlowo-inwestycyjnego (TTIP);

13.

jest zdania, że porozumienie TRIPS należy wdrażać, w stosownych przypadkach, w sposób zrównoważony i skuteczny oraz że wszelkie formy elastyczności w sformułowaniach zawartych w tym porozumieniu powinny być w pełni zgodne z fundamentalną zasadą niedyskryminacyjnego traktowania wszystkich dziedzin technologii zgodnie z art. 27 ust. 1 porozumienia TRIPS; uważa, że należy uwzględnić również deklarację z Ad-Dauhy, a jednocześnie podkreśla, że wzmocniona ochrona i egzekwowanie własności intelektualnej nie tylko przynosi korzyści państwom UE, lecz pomaga również krajom rozwijającym się w budowaniu i rozwijaniu ram krajowych niezbędnych do wspierania i ochrony innowacji i badań, co stanowi kwestię o coraz większym znaczeniu, jako że wspinają się one na kolejne szczeble w międzynarodowych łańcuchach wartości w dziedzinie handlu;

14.

podkreśla potrzebę zorganizowania merytorycznej, wyważonej i bardziej przejrzystej debaty publicznej dotyczącej egzekwowania, w której udział wzięłyby wszystkie zainteresowane strony i na której wyważono by wszystkie interesy prywatne i publiczne;

15.

uznaje potrzebę pogłębienia wiedzy konsumentów na temat strat pieniężnych oraz szkód dla innowacji i kreatywności, a czasem również zagrożeń dla zdrowia i bezpieczeństwa, jakie niesie za sobą zakup lub dostęp do towarów naruszających IPR; wskazuje, że ściślejsze egzekwowanie samo w sobie nie rozwiąże istniejących i przyszłych problemów dotyczących ochrony i egzekwowania własności intelektualnej oraz że powinno ono mieć charakter uzupełniający w stosunku do zwiększonej świadomości wśród konsumentów; podkreśla rolę sektora biznesu w tym względzie;

16.

uważa za oczywiste, iż należy koniecznie pozyskać publiczne poparcie dla obrony IPR; zauważa w tym kontekście prace Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (UHRW), które obejmują kampanie uświadamiające wśród obywateli dotyczące wpływu naruszeń praw własności intelektualnej dokonywanych na skalę handlową;

17.

z zadowoleniem przyjmuje protokół ustaleń podpisany w dniu 4 maja 2011 r. przez podmioty praw i platformy internetowe w ramach wspólnych wysiłków na rzecz ograniczenia sprzedaży towarów podrobionych za pośrednictwem platform handlu elektronicznego; wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia zorganizowanego dialogu z platformami internetowymi dotyczącego najlepszego sposobu identyfikowania i eliminowania sprzedaży towarów podrobionych;

18.

zauważa, że problem naruszeń IPR nasilił się w ostatnich latach w związku z cyfryzacją i rosnącą liczbą cyfrowych platform sprzedaży, na których podrobione towary są sprzedawane i rozprowadzane na całym świecie bez żadnych skutecznych środków kontroli; w związku z tym apeluje o pogłębioną refleksję mającą na celu przyjęcie bardziej wydajnych narzędzi kontroli w ramach internetowej sprzedaży produktów materialnych;

19.

uważa, że zawarte w strategii sformułowania dotyczące promowania należytej ochrony oznaczeń geograficznych w internecie powinny być bardziej szczegółowe, aby wyznaczyć konkretne cele;

20.

zwraca się do Komisji, aby współpracowała z Internetową Korporacją ds. Nadawania Nazw i Numerów (ICANN) oraz Światową Organizacją Własności Intelektualnej (WIPO) w celu ustanowienia mechanizmu ochrony oznaczeń geograficznych w internecie;

21.

jest zdania, że odpowiedzialność pośredników należy poddać starannej ocenie; z zadowoleniem przyjąłby w tym względzie bardziej dopracowaną strategię, a jednocześnie uznaje, że kwestia ta stanowi przedmiot odrębnej debaty;

22.

wzywa Komisję do przyczynienia się do stworzenia warunków, w których interesy państw członkowskich i państw trzecich są zbieżne i w których istnieje obopólny interes w tworzeniu opartych na wysokich standardach ram na rzecz ochrony powiązanych ze skutecznymi środkami zaradczymi w celu zlikwidowania luk w ochronie IPR; zauważa potrzebę starannego rozróżnienia między sytuacją w poszczególnych „krajach rozwijających się” oraz między powiązanymi kwestiami handlowymi, przy jednoczesnym uwzględnieniu specyficznej sytuacji w poszczególnych krajach rozwijających się;

23.

z zadowoleniem przyjmuje prace Komisji w zakresie wspierania – indywidualnie dla każdego przypadku – krajów rozwijających się, które pragną udoskonalić swoje systemy w dziedzinie IPR, oraz wzywa Komisję do kontynuacji i intensyfikacji tych wysiłków poprzez świadczenie stałego wsparcia technicznego w formie programów podnoszenia świadomości, pomocy legislacyjnej i szkolenia urzędników, ze szczególnym uwzględnieniem poziomu rozwoju w każdym kraju;

24.

popiera apel o powszechną reakcję na złożony i wieloaspektowy problem relacji między IPR a powszechnym dostępem do przystępnych leków, a jednocześnie podkreśla w tym kontekście znaczenie zorientowanego na pacjenta podejścia do IPR w sektorze farmaceutycznym;

25.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do dalszego wspierania konstruktywnego dialogu z udziałem wszystkich odnośnych zainteresowanych stron na temat dostępu do leków oraz do wskazania rozwiązań ułatwiających ten dostęp ludności najbiedniejszych państw, która nie dysponuje środkami umożliwiającymi korzystanie z najlepszych dostępnych obecnie metod leczenia;

26.

jest zdania, że choć należy chronić interesy i konkurencyjność unijnych firm farmaceutycznych poprzez zachowanie ich potencjału innowacyjnego oraz biorąc pod uwagę, że niektóre unijne przedsiębiorstwa zapewniają dostęp do leków za sprawą programów pomocy oraz obniżonych cen warstwowych, to konieczne jest, aby ceny leków były przystępne dla mieszkańców kraju, w którym są sprzedawane, przy czym niezbędne jest wsparcie korzystania z form elastyczności przewidzianych w porozumieniu w sprawie TRIPS i uznanych w deklaracji z Ad-Dauhy, a jednocześnie należy uwzględnić również zakłócenia rynku spowodowane odsprzedażą leków w państwach trzecich; wzywa Komisję i państwa członkowskie do kontynuowania wysiłków na rzecz dopilnowania, aby środki stosowane przy kontroli granicznej mające na celu blokowanie przywozu podrobionych leków nie wpływały negatywnie na tranzyt leków generycznych;

27.

podkreśla, że należy zachęcać przedsiębiorstwa do lepszej współpracy w konkurencyjnych warunkach oraz do współpracy z władzami publicznymi w celu zagwarantowania lepszego i większego dostępu do leków w państwach członkowskich i państwach trzecich; wzywa Komisję do rozważenia możliwości wspierania innowacyjnych mechanizmów, takich jak grupowanie patentów, w celu pobudzania badań przy jednoczesnym zapewnieniu produkcji leków generycznych;

28.

jest zdania, że Unia powinna zaangażować się w szerszą debatę na temat podnoszenia jakości opieki zdrowotnej na świecie, w tym strategii wzmacniających służbę zdrowia;

29.

wzywa Komisję do stymulowania wczesnego wywozu wyprodukowanych w UE leków generycznych i biopodobnych, jak tylko przestaną one być chronione patentami w państwach trzecich;

30.

uważa, że niektóre dane statystyczne, które przytoczono we wspomnianym komunikacie, zostały pozyskane przy zastosowaniu kontrowersyjnej i już wcześniej krytykowanej metodologii oraz że dane statystyczne muszą zostać udoskonalone, aby lepiej odzwierciedlały rzeczywistą sytuację w odniesieniu do centralnego znaczenia IPR, ich ochrony i egzekwowania w gospodarce UE, nie tylko w celu informowania i usprawniania istniejącej polityki, lecz także w celu dalszego wspierania zasady tworzenia polityki opartej na dowodach;

31.

zgadza się z podanym przez Komisję uzasadnieniem utworzenia europejskiego obserwatorium do spraw naruszeń praw własności intelektualnej i zwraca się o przeznaczenie zasobów specjalnie na ten cel;

32.

zauważa, że skład osobowy obserwatorium powinien być wszechstronny i że obserwatorium nie powinno powielać już istniejących organów;

33.

wzywa Komisję do działań na rzecz utrzymania niezależności obserwatorium, tak aby jego pracom nie można było zarzucać faktycznej lub domniemanej stronniczości;

34.

uznaje, że udoskonalona i odpowiednio zharmonizowana polityka wewnętrzna w dziedzinie IPR może być pomocna w staraniach na rzecz zwiększenia poziomu ochrony i egzekwowania praw własności intelektualnej na świecie;

35.

wzywa Komisję do współpracy z państwami członkowskimi w celu ratyfikacji Traktatu o prawie znaków towarowych WIPO, Aktu genewskiego Porozumienia haskiego, porozumienia lizbońskiego o ochronie nazw pochodzenia i ich międzynarodowej rejestracji oraz innych umów międzynarodowych dotyczących IPR;

36.

wzywa Komisję do podjęcia dalszych działań zgodnie z wynikami konsultacji publicznych w sprawie zielonej księgi pt. „Wykorzystanie tradycyjnej wiedzy fachowej Europy: możliwe rozszerzenie unijnej ochrony oznaczeń geograficznych na produkty nierolne” (COM(2014)0469);

37.

popiera zobowiązanie Komisji do nadania priorytetu promowaniu lepszej ochrony IPR i ich egzekwowaniu w ramach WTO i na innych forach międzynarodowych, co pozwoli otworzyć nowe rynki dla europejskich eksporterów i poprawić obecny dostęp do rynku;

38.

zauważa, że przyznanie statusu gospodarki rynkowej w kontekście instrumentów ochrony handlu jest uzależnione między innymi od kryterium dotyczącego ochrony własności intelektualnej w danym kraju;

39.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do skuteczniejszej obrony IPR na forum wszystkich wielostronnych organizacji zajmujących się tym zagadnieniem (WTO, Światowej Organizacji Zdrowia i Światowej Organizacji Własności Intelektualnej) oraz do działań na rzecz włączenia do systemu WTO tych umów międzynarodowych dotyczących IPR, które jeszcze nie są częścią tego systemu, takich jak Traktat o prawie znaków towarowych WIPO, Traktat WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach, traktat WIPO o prawie autorskim, Akt genewski Porozumienia haskiego oraz porozumienie lizbońskie o ochronie nazw pochodzenia i ich międzynarodowej rejestracji;

40.

jest zdania, że w negocjacjach w sprawie dwustronnych umów o wolnym handlu należy zwrócić odpowiednią uwagę na rozdziały dotyczące własności intelektualnej oraz że strony negocjacji powinny uznać fakt, iż prawo do prowadzenia działalności gospodarczej powinno uwzględniać poszanowanie IPR oraz zgodność z obowiązującymi ramami prawnymi; z zadowoleniem przyjmuje dotychczasowe prace Komisji na rzecz pomyślnego włączenia rozdziałów dotyczących ochrony i egzekwowania własności intelektualnej do dwustronnych umów o wolnym handlu;

41.

uważa, że do dwustronnych umów o wolnym handlu zawieranych przez Unię należy włączyć ratyfikację traktatów WIPO wymienionych powyżej w kontekście włączenia ich do systemu WTO;

42.

popiera podejście Komisji polegające na ustanowieniu dialogów w sprawie własności intelektualnej i grup roboczych z udziałem priorytetowych państw, z którymi nie są prowadzone wszechstronne negocjacje, w celu uzyskania i wzmocnienia określonych zobowiązań w zakresie ochrony i egzekwowania własności intelektualnej; podkreśla potrzebę włączenia kwestii IPR do porządku obrad posiedzeń politycznych wyższego szczebla w sytuacji, gdy postęp na szczeblu dialogów dotyczących własności intelektualnej i spotkań międzyagencyjnych jest niewystarczający;

43.

podkreśla, że należy w miarę możliwości zacieśniać współpracę Unii z innymi blokami regionalnymi w zakresie praw własności intelektualnej;

44.

wzywa Komisję do bardziej regularnego korzystania ze stosownych mechanizmów rozstrzygania sporów, w tym Organu Rozstrzygania Sporów w ramach WTO, w sytuacjach łamania praw unijnych podmiotów gospodarczych, w tym wszystkich podmiotów praw własności intelektualnej;

45.

apeluje do Komisji, aby zachęcała państwa trzecie do wzajemnego uznania prawa ekspertów z dziedziny prawa ochrony własności intelektualnej do wykonywania zawodu;

46.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do zacieśnienia współpracy celnej w Unii i z państwami trzecimi w zakresie konfiskaty towarów podrobionych, jak również do uproszczenia procedur celnych;

47.

zwraca się do Komisji i państw członkowskich o zacieśnienie współpracy z państwami trzecimi w kwestiach dotyczących praw autorskich i udzielania licencji;

48.

jest przekonany, że lepsza ochrona praw własności intelektualnej i skuteczne stosowanie związanych z nimi zasad w państwach trzecich w dużym stopniu stymulowałyby inwestorów z UE i zagranicy do inwestowania, dzielenia się nowymi kompetencjami technologicznymi i modernizacji istniejących technologii;

49.

zauważa, że niektóre państwa członkowskie posiadają attaché ds. IPR w składzie swoich delegacji w niektórych kluczowych państwach; uważa, że lepsza koordynacja i wymiana informacji między państwami członkowskimi mogłyby stworzyć nowe możliwości w zakresie realizacji wspólnych celów związanych z ochroną własności intelektualnej w państwach trzecich;

50.

uważa, że unijne podmioty gospodarcze i unijni konsumenci w państwach trzecich, w których częściej dochodzi do łamania praw własności intelektualnej, powinni mieć specjalną ochronę w postaci rozszerzonego Punktu Informacyjnego IPR;

51.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.