21.1.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 19/1

1.

Z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja w nowym składzie umieściła inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia w centrum swojego programu politycznego, i podkreśla swoją gotowość do współpracy z instytucjami Unii Europejskiej, zwłaszcza z Komisją Europejską i Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, w celu zapewnienia niezbędnego poczucia odpowiedzialności politycznej za powodzenie tego planu, łączącego w sobie inwestycje i reformy strukturalne.

2.

Pozytywnie ocenia fakt, że w proponowanym planie inwestycyjnym uznano rolę, jaką w stymulowaniu inwestycji na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego odgrywać będą władze lokalne i regionalne, zważywszy że w roku 2013 władze szczebla niższego niż krajowy zrealizowały ok. 55 % całkowitych inwestycji publicznych w UE-28 (1).

3.

Wyraża zadowolenie, że Komisja Europejska uznaje obecne inwestycje za wyraźnie niewystarczające, sytuują się one bowiem na poziomie 230–370 mld EUR rocznie poniżej średniej.

4.

Zwraca uwagę, że plan inwestycyjny powinien być zaczątkiem szerszej strategii inwestycyjnej UE, ściśle połączonej z przeglądem strategii „Europa 2020” i powiązanej z eliminowaniem obciążeń regulacyjnych.

5.

Sugeruje, aby jako kryterium nadzoru makroekonomicznego wykorzystywano stopę inwestycji poszczególnych państw członkowskich.

6.

Podkreśla, że inwestycje publiczne muszą odpowiadać zdolności do obsługi zadłużenia publicznego; zwraca uwagę, że inwestycje publiczne wysokiej jakości stanowią bodziec, a często także warunek wstępny dla inwestycji prywatnych i że ich ożywienie powinno zmierzać do wywarcia wpływu na produkcję, dzięki któremu zmaleje wskaźnik zadłużenia.

7.

Apeluje, by państwa członkowskie oraz władze lokalne i regionalne odpowiedziały pozytywnie na wezwanie do dobrowolnego wnoszenia wkładu do Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS).

8.

Popiera propozycję Komisji, by inwestycje publiczne wspierające projekty w ramach EFIS zostały wyłączone z obliczeń deficytu związanych z paktem stabilności i wzrostu.

9.

Uważa, że wyłączenie to jest zgodne z postulatem Komitetu Regionów, by przy obliczaniu deficytu zgodnie z zasadami paktu stabilności i wzrostu nie uwzględniać wydatków krajowych przeznaczonych na współfinansowanie w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych. Zwraca się w związku z tym do Komisji Europejskiej, by oceniła możliwości zrealizowania tego postulatu.

10.

Zgadza się z Komisją, która stwierdza, że bez finansowego i opartego na projektach udziału władz regionalnych plan inwestycyjny nie osiągnie odpowiedniego efektu dźwigni w gospodarce realnej.

11.

Wyraża wątpliwość, czy planowany efekt mnożnikowy na poziomie 1:15 można osiągnąć w całej UE, biorąc pod uwagę fakt, że w niektórych mniej rozwiniętych regionach nie ma prężnego sektora prywatnego, który mógłby zapewnić dodatkowe fundusze na projekty.

12.

Z zadowoleniem przyjmuje deklarację Komisji, że nowy Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych zostanie utworzony niezależnie od europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych. Podkreśla jednak, że należy uniknąć jakiegokolwiek pokrywania się tych dwóch źródeł finansowania, oraz domaga się wyjaśnień na temat koniecznej komplementarności tych funduszy inwestycyjnych, w tym także na temat wykorzystania instrumentów finansowych.

13.

Apeluje o zapewnienie dostępu małym projektom przyczyniającym się do tworzenia miejsc pracy na szczeblu lokalnym oraz podkreśla potrzebę planu inwestycyjnego, który będzie w zrównoważony sposób uwzględniać obszary miejskie i wiejskie.

14.

Zaznacza, że proponowany pakiet środków nie może mieć negatywnego wpływu na projekty już uruchomione lub planowane w ramach istniejących programów COSME i „Horyzont 2020”.

15.

Jest zdania, że zastrzyki kapitałowe powinny koncentrować się nie tylko ogólnie na ilościowym efekcie dźwigni, lecz także na inwestycjach wysokiej jakości w takich dziedzinach jak kształcenie, szkolenie, badania naukowe, transport, infrastruktura, zdrowie, efektywność energetyczna, rozwój zrównoważony, które zwiększają potencjał wzrostu.

16.

Przyjmuje z zadowoleniem fakt, iż Komisja zamierza współpracować ze wszystkimi zainteresowanymi podmiotami publicznymi i prywatnymi na szczeblu regionalnym w celu ułatwienia najważniejszych projektów inwestycyjnych i zapewnienia tym projektom dostępu do źródeł finansowania. Podkreśla, że konkurencyjność mogłyby w tym wypadku zagwarantować partnerstwa publiczno-prywatne, wymagają one jednak wyraźnie ustalonych obszarów działania i uzgodnionych celów. Wzywa Komisję, by nałożyła na państwa członkowskie obowiązek stosowania zasady przejrzystości przy wyborze projektów oraz włączenia w ten proces władz lokalnych i regionalnych.

17.

Podkreśla, że do wdrożenia pakietu dotyczącego inwestycji potrzebne jest większe zaangażowanie krajowych i regionalnych banków rozwoju.

18.

Sugeruje, że przy ocenie przewidywanych projektów inwestycyjnych należy uwzględnić zasady OECD dotyczące zamówień publicznych.

19.

Popiera ideę utworzenia kompleksowego „centrum doradztwa inwestycyjnego”, które będzie gwarantowało uwzględnienie ogólnoeuropejskiej perspektywy przy ustalaniu priorytetów. Zwraca uwagę na możliwość pełnienia przez władze lokalne i regionalne roli łącznika między promotorami projektów, inwestorami i publicznymi instytucjami zarządzającymi, w celu ułatwienia najważniejszych projektów inwestycyjnych i zapewnienia tym projektom właściwego dostępu do źródeł finansowania.

20.

Przyjmuje z zadowoleniem przewidzianą w przedstawionym planie inicjatywę dotyczącą finansowania ryzyka dla MŚP. Mając jednak na względzie fakt, iż MŚP uznawane są za podmioty najbardziej narażone w dobie niestabilności gospodarczej i finansowej, udzielane im wsparcie winno być w pełni gwarantowane przez EBI i nie powinno podlegać wycenie na warunkach rynkowych. Podkreśla, że wsparcie finansowania ryzyka musi być dostępne także dla małych przedsiębiorstw i mikroprzedsiębiorstw, oraz wyraża obawę, że szeroka definicja spółki o średniej kapitalizacji może prowadzić do tego, że ze wsparcia będą korzystać głównie większe spółki o średniej kapitalizacji.

21.

Popiera inicjatywę zorganizowania na poziomie regionalnym warsztatów zatytułowanych „Inwestycje w Europie” oraz potwierdza gotowość, by służąc swoją fachową wiedzą, przyczynić się do ich powodzenia.

22.

Podkreśla, że największym ograniczeniem utrudniającym zwiększanie inwestycji prywatnych jest często zdolność administracji lokalnych i regionalnych do określenia i przygotowania właściwych projektów, a także ich umiejętności w tym zakresie. Zwraca uwagę na fakt, że na etapie wdrażania planu władze lokalne i regionalne mogą być narażone na dodatkowe obciążenia finansowe i administracyjne. Podkreśla znaczenie współpracy z samorządami lokalnymi i regionalnymi przy określaniu barier o charakterze regulacyjnym i pozaregulacyjnym, jako że to władze lokalne i regionalne odpowiadają za wdrożenie około 70 % decyzji UE.

23.

W związku z tym podkreśla, że istnieje potrzeba zwiększenia ukierunkowanej pomocy technicznej w celu wsparcia zdolności administracyjnych władz publicznych szczebla niższego niż krajowy, by mogły skutecznie podołać reformom strukturalnym zmierzającym do poprawy klimatu inwestycyjnego.

24.

Wzywa do uproszczenia procedur, tak by umożliwić dostatecznie szybkie zatwierdzanie projektów, a przez to uniknąć opóźnień w realizacji planu.

25.

Podziela pogląd, iż skuteczna i terminowa transpozycja unijnych przepisów dotyczących zamówień publicznych, w tym przepisów o partnerstwach innowacyjnych oraz zasad promowania narzędzi w zakresie e-zamówień, poprawi warunki inwestowania. Podkreśla w tym kontekście, że obecnie wiele instytucji zamawiających nie dysponuje infrastrukturą umożliwiającą przetwarzanie faktur elektronicznych, w związku z czym różne państwa członkowskie powinny skupić działania na opracowaniu właściwych systemów informatycznych i zapewnieniu rozwiązań, które wypełniłyby istniejącą lukę.

26.

Zobowiązuje się wnieść wkład w prace nad projektem rozporządzenia w sprawie wykonania planu inwestycyjnego, którego przyjęcie przez Komisję przewiduje się w styczniu 2015 r.

27.

Zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji Europejskiej i przewodniczącemu Rady Europejskiej.