3.12.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 433/2

1.

Sektor audiowizualny jest koniecznym elementem tworzenia zrównoważonego wzrostu i miejsc pracy oraz sprzyjania różnorodności kulturowej i językowej, a zatem stanowi kluczowy obszar dla unijnej agendy gospodarczej, kulturowej i społecznej, a w szczególności dla osiągania celów strategii Europa 2020.

2.

W czasach szybkich zmian technologicznych i nieprzewidywalnych wydarzeń na rynku konieczne jest stwarzanie sprzyjających warunków dla różnorodności i konkurencyjności kulturowej i językowej we wszystkich środkach polityk dotyczących europejskiego przemysłu audiowizualnego na szczeblu europejskim i na szczeblu państw członkowskich.

3.

Rewolucja cyfrowa wywarła ogromny wpływ na krajobraz audiowizualny, który obecnie charakteryzuje się współistnieniem kina, linearnych audiowizualnych usług medialnych – takich jak telewizja – i nowych, nielinearnych usług medialnych, takich jak Video-on-Demand (wideo na żądanie) (VoD). Zatarcie granic pomiędzy linearnymi a nielinearnymi audiowizualnymi usługami medialnymi prowadzi do pytania, czy istniejące przepisy prawa unijnego nadal są odpowiednie.

4.

Konwergencja mediów również oferuje nowe możliwości dystrybuowania treści audiowizualnych, co z kolei tworzy wymóg, by otoczenie biznesowe i regulacyjne dostosowało się.

5.

Rynki audiowizualne są nadal ukierunkowane na telewizję i kino; niemniej uwidaczniają się duże zmiany w zachowaniach widzów w odniesieniu do treści audiowizualnych, szczególnie wśród młodych ludzi, którzy w coraz większym stopniu korzystają z usług on-line. Co do zasady widzowie domagają się i oczekują natychmiastowego dostępu do nowych treści w dowolnym momencie, wszędzie i na wszystkich urządzeniach. W Europie jednak, gdzie rynki są rozdrobnione, legalne dostarczanie treści nie zawsze zaspokaja ten popyt, który ma charakter transgraniczny.

6.

W reakcji na te okoliczności decydenci muszą zastanowić się, jak pomóc w stworzeniu dynamicznego jednolitego rynku treści audiowizualnych, który odpowiada na zapotrzebowanie obywateli, dostawców treści i właścicieli praw autorskich, przy jednoczesnym zapewnieniu różnorodności kulturowej i językowej.

7.

W kontekście ery cyfrowej prawa autorskie nadal powinny pełnić rolę pod względem ochrony i stymulowania twórczości i zapewniania odpowiedniego wynagrodzenia właścicielom praw autorskich, umożliwiając jednocześnie rozwój nowych innowacyjnych usług i transgraniczny dostęp dla obywateli.

8.

Najważniejsze cele europejskiej polityki audiowizualnej w erze cyfrowej są następujące:

9.

Aby zrealizować te cele, ważne jest zapewnienie pluralizmu mediów; promowanie technologicznie neutralnego jednolitego rynku audiowizualnego; zabezpieczenie interesu publicznego, w tym obecnej odpowiedzialności państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa krajowego, ochrony publiczności, w szczególności nieletnich, oraz dostępu dla osób starszych i osób z niepełnosprawnościami; wspieranie umiejętności korzystania z mediów, w szczególności wśród dzieci i młodych ludzi; i promowanie dostępu do europejskiego dziedzictwa filmowego i znajomości kultury filmowej.

10.

11.

pilnie ukończyła przegląd (4) dyrektywy w sprawie audiowizualnych usług medialnych (5) w świetle szybkich zmian technologicznych i rynkowych będących skutkiem digitalizacji i na podstawie wyników tego przeglądu przedłożyła – z poszanowaniem zasady pomocniczości – odpowiedni wniosek dotyczący zmiany tej dyrektywy.

12.

wdrożyła proces ustrukturyzowanego dialogu na temat polityki filmowej w Europie za pośrednictwem Europejskiego Forum Filmowego (6) i wykorzystała rezultaty forum również do celów śródokresowej oceny programu „Kreatywna Europa” (program MEDIA), dążąc do przekierowania linii działania, zwiększając komplementarność z systemami wsparcia narodowego i dostosowując je do zmiennych potrzeb rynku.

13.

promowała wykorzystywanie programów Erasmus+, „Horyzont 2020” i COSME do finansowania edukacji, szkoleń, badań i działań innowacyjnych wzmacniających sektor audiowizualny.

14.

sprawdziły wpływ nowych sposobów dystrybuowania filmów w ramach programu „Kreatywna Europa” (program MEDIA) i zbadały możliwości sprawdzenia tych podejść w ramach narodowych polityk filmowych.

15.

wspierały praktyki, dzięki którym udzielanie licencji na audiowizualne usługi medialne on-line na terytorium kilku państw jest łatwiejsze i mniej kosztowne.

16.

zachęcały do wymian i współpracy międzynarodowej między podmiotami w łańcuchu audiowizualnym, również z myślą o usprawnieniu gromadzenia informacji i danych statystycznych, oraz zacieśniły w tym względzie współpracę z Europejskim Obserwatorium Audiowizualnym.

17.

zapewniły, by ustawodawstwo i systemy finansowania publicznego umożliwiały innowacje i eksperymentowanie z oknami dystrybucji, np. jednoczesna dystrybucja na różnych platformach.

18.

zintensyfikowała przygotowania do wprowadzenia systemu poręczeń dla sektora kultury i sektora kreatywnego, jak przewidziano w programie „Kreatywna Europa” (7), w związku z planowanym ustanowieniem tego systemu w 2016 r.

19.

zachęcały do przesunięcia punktu ciężkości w finansowaniu publicznym udzielanym utworom audiowizualnym w kierunku produkcji, dystrybucji i promocji.

20.

promowały komplementarność środków wsparcia UE, zwłaszcza programu „Kreatywna Europa” (podprogram MEDIA) oraz krajowych i regionalnych środków wsparcia.

21.

zachęcały do asygnowania środków na finansowanie digitalizacji i ochrony dziedzictwa filmowego i powiązanych materiałów.

22.

promowały, w odpowiednich przypadkach, tworzenie funduszy gwarancyjnych i funduszy inwestycyjnych współfinansowanych przez inwestorów publicznych i prywatnych.

23.

promowały rozwijanie zdolności w celu ułatwienia bankom i pośrednikom finansowym finansowania podmiotów audiowizualnych, zgodnie z systemem rozwijania zdolności przedstawionym w programie „Kreatywna Europa”.

24.

oceniała i rozpowszechniała wyniki działań na rzecz znajomości sztuki filmowej, które sfinansowano w ramach programu „Kreatywna Europa” (podprogram MEDIA).

25.

wspierała i koordynowała wysiłki na rzecz oceny poziomu umiejętności korzystania z mediów europejskich przez obywateli na szczeblach unijnym, krajowym i lokalnym w ramach działalności jej grupy ekspertów ds. umiejętności korzystania z mediów.

26.

promowały dobre praktyki i badania w zakresie włączania umiejętności korzystania z mediów do formalnych, jak również pozaformalnych i nieformalnych szkoleń i uczenia się.

27.

wykorzystywały dziedzictwo filmowe jako narzędzie popularyzacji europejskich kultur i europejskich wartości poza Europą.

28.

promowały wykorzystywanie utworów kinematograficznych i audiowizualnych na wszystkich szczeblach edukacji i szkoleń, w tym w uczeniu się pozaformalnym i nieformalnym, zwłaszcza z naciskiem na umiejętność czytania i pisania, analizę krytyczną i wybór treści oraz wymianę najlepszych praktyk i materiałów szkoleniowych.

29.

stwarzały odpowiednie warunki, by krajowe festiwale filmowe odgrywały rolę platform popularyzacji znajomości kultury filmowej.

30.

lepiej wykorzystywały możliwości oferowane przez unijne fundusze strukturalne do wspierania działań na rzecz ochrony, digitalizacji i rozpowszechniania dziedzictwa audiowizualnego (zarówno filmowego, jak i telewizyjnego), a jednocześnie zachęcały do eksperymentowania z nowymi strategiami i kanałami dystrybucji.

31.

sprzyjały innowacyjnemu ponownemu wykorzystywaniu dziedzictwa audiowizualnego (zarówno filmowego, jak i telewizyjnego).

32.

podczas przeprowadzania przeglądu dyrektywy w sprawie audiowizualnych usług medialnych zwróciła szczególną uwagę na następujące elementy (8):

33.

przedstawienie niezbędnych wniosków w celu dalszego modernizowania unijnych ram w dziedzinie praw autorskich, uwzględniając digitalizację i z myślą o korzyściach dla europejskiej gospodarki i różnorodności kulturalnej; między innymi po to, by ułatwić transgraniczny i legalny dostęp on-line do utworów audiowizualnych, wspierać transnarodowy obieg on-line tych utworów, chronić i wynagradzać autorów i innych właścicieli praw autorskich, stworzyć zrównoważone ramy praw, obowiązków i odpowiedzialności w procesie dostarczania treści oraz poprawiać poziom digitalizacji i dostępność on-line dziedzictwa filmowego.