Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony /* COM/2014/0149 final - 2014/0086 (NLE) */
UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU/INFORMACJE OGÓLNE Załączony
wniosek stanowi instrument prawny upoważniający do zawarcia
Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i jej Państwami
Członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony (zwanego dalej
„Układem”). Decyzja Komisji w sprawie
zawarcia Układu o stowarzyszeniu w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii
Atomowej jest sporządzana oddzielnie. Stosunki między Unią Europejską
(UE) a Gruzją opierają się obecnie na umowie o partnerstwie i
współpracy, która weszła w życie w lipcu 1999 r. W dniu 10 maja 2010 r. Rada upoważniła
Komisję do rozpoczęcia negocjacji w sprawie nowego wszechstronnego i
ambitnego Układu o stowarzyszeniu, w tym stanowiącej jego
część pogłębionej i kompleksowej strefy wolnego handlu
(DCFTA). Negocjacje dotyczące
tego wszechstronnego i ambitnego Układu między UE i Gruzją
rozpoczęły się w lipcu 2010 r. Negocjacje w sprawie DCFTA
stanowiącej część Układu rozpoczęły się
w lutym 2012 r. Dnia 29 listopada 2013 r. Unia Europejska i Gruzja
parafowały tekst Układu. Układ o
stowarzyszeniu ma na celu przyspieszenie procesu pogłębiania
stosunków polityczno-gospodarczych między Gruzją i UE, a także
nadanie tempa stopniowej integracji gospodarczej Gruzji z wewnętrznym
rynkiem UE w wybranych obszarach, przede wszystkim poprzez ustanowienie DCFTA. Zgodnie z art. 429
Układu o stowarzyszeniu zakłada się tymczasowe stosowanie
części Układu. Przewiduje się tymczasowe stosowanie w celu
utrzymania w stanie równowagi wspólnych interesów gospodarczych oraz wspólnych
wartości, a także podtrzymania po stronie UE i Gruzji wspólnej woli
rozpoczęcia wykonywania i egzekwowania kwalifikujących się
części Układu, tak aby przyspieszyć wczesny wpływ
reform na kwestie związane z poszczególnymi sektorami przed zawarciem
Układu. 2. WYNIKI NEGOCJACJI Na wszystkich etapach
negocjacji Radzie regularnie przekazywane są informacje oraz
zasięgana jest jej opinia w ramach odnośnych grup roboczych Rady,
przede wszystkim Grupy Roboczej ds. Europy Wschodniej i Azji Środkowej
oraz Komitetu ds. Polityki Handlowej . Komisja uważa, że cele
określone przez Radę w jej wytycznych negocjacyjnych zostały
osiągnięte oraz że projekt Układu o stowarzyszeniu jest dla
Unii możliwy do zaakceptowania. Ostateczną
treść Układu o stowarzyszeniu można podsumować
następująco: Układ ustanawia
stowarzyszenie między Unią Europejską i Europejską
Wspólnotą Energii Atomowej oraz jej Państwami Członkowskimi, z
jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony. Stanowi on nowy etap w rozwoju
stosunków umownych między UE a Gruzją, na którym dąży
się do stowarzyszenia politycznego i integracji gospodarczej oraz
pozostawia się otwarte drzwi dla stopniowego wprowadzania dalszych zmian. Ogólne cele stowarzyszenia
koncentrują się na promowaniu stopniowego zbliżenia między
Stronami na podstawie wspólnych wartości; wzmocnieniu ram
pogłębionego dialogu politycznego; propagowaniu, utrzymaniu i
wzmocnieniu pokoju i stabilności w wymiarze regionalnym i
międzynarodowym; promowaniu współpracy w zakresie pokojowego
rozwiązywania konfliktów, tworzeniu warunków sprzyjających
pogłębieniu stosunków gospodarczych i handlowych prowadzących do
stopniowej integracji gospodarczej Gruzji z wewnętrznym rynkiem UE w
wybranych obszarach; wzmacnianiu współpracy w obszarze
sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa w celu wzmocnienia
rządów prawa i poszanowania praw człowieka i podstawowych
wolności, oraz tworzeniu warunków sprzyjających coraz
ściślejszej współpracy w innych obszarach będących
przedmiotem wspólnego zainteresowania. Układ o stowarzyszeniu
przewiduje także współpracę w wielu sektorach,
skoncentrowaną na wspieraniu kluczowych reform, ożywienia i wzrostu
gospodarczego, sprawowania rządów i współpracy sektorowej w 28
obszarach takich jak: energia, transport, ochrona środowiska i jej propagowanie,
współpraca przedsiębiorstw przemysłowych oraz małych i
średnich przedsiębiorstw, rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich,
polityka społeczna, sprawiedliwość, współpraca
społeczeństwa obywatelskiego, polityka konsumencka, reforma
administracji publicznej, kształcenie, szkolenia i młodzież oraz
współpraca w dziedzinie kultury. We wszystkich wymienionych obszarach
pogłębiona współpraca opiera się na istniejących
ramach, zarówno dwustronnych, jak i międzynarodowych, i ma na celu
bardziej systematyczny dialog oraz wymianę informacji i dobrych praktyk.
Kluczowe znaczenie dla rozdziałów dotyczących współpracy
sektorowej ma wszechstronny wykaz stopniowego zbliżenia przepisów do
dorobku prawnego UE, określony w załącznikach do Układu.
Szczegółowe harmonogramy zbliżenia i wdrożenia przez Gruzję
wybranych części dorobku prawnego UE pomogą nadać kierunek
bieżącej współpracy oraz będą zasadniczym elementem
krajowych reform oraz programu modernizacji w Gruzji. Układ zawiera
zaktualizowane ramy instytucjonalne obejmujące fora współpracy i
dialogu. Przewiduje się konkretne zadania w ramach podejmowania decyzji
dla Rady Stowarzyszenia oraz – w drodze oddelegowania – dla Komitetu
Stowarzyszenia, który może spotykać się w specjalnym
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu. Przewiduje
się także fora współpracy społeczeństwa obywatelskiego
i współpracy parlamentarnej. Układ zawiera również postanowienia
dotyczące monitoringu, wypełniania zobowiązań oraz
rozstrzygania sporów (w tym odrębne postanowienia związane z
kwestiami handlowymi). Bliższa integracja gospodarcza za sprawą
DCFTA będzie skutecznym czynnikiem stymulującym wzrost gospodarczy
kraju. Metoda będzie polegać na zbliżeniu ustawodawstwa Gruzji
do przepisów, norm i standardów UE. DCFTA, stanowiąca zasadniczy element
Układu o stowarzyszeniu, stworzy możliwości dla
przedsiębiorstw zarówno w UE, jak i w Gruzji oraz będzie
promować prawdziwą modernizację i stopniową integrację
z UE. Rezultatem tego procesu powinny być produkty spełniające
wyższe normy, lepsze usługi dla obywateli, a przede wszystkim
zdolność Gruzji do konkurowania w skuteczny sposób na rynkach
międzynarodowych. 3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU Dla
Unii podstawą prawną zawarcia niniejszego Układu jest art. 217 w
związku z art. 218 ust. 6 lit. a) oraz art. 218 ust. 8 akapit drugi, a
także art. 218 ust. 7 TFUE. Załączony
wniosek stanowi instrument prawny umożliwiający zawarcie Układu
o stowarzyszeniu w imieniu Unii. Odrębny instrument prawny ma zastosowanie
do Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. W
świetle wyżej wspomnianych wyników negocjacji Komisja Europejska
wnioskuje, aby Rada po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego zawarła
Układ w imieniu Unii Europejskiej. Fakt, że Komisja
Europejska przedkłada swój wniosek w formie porozumienia między
Unią i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i jej Państwami
Członkowskimi a Gruzją, ma związek z tym, że niniejszy
Układ powstał na mocy Traktatu przed wejściem w życie Traktatu
z Lizbony. 2014/0086 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Układu o
stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską
Wspólnotą Energii Atomowej i ich Państwami Członkowskimi, z
jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając
Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 217,
w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) oraz art. 218 ust. 8 akapit drugi, a
także art. 218 ust. 7, uwzględniając
wniosek Komisji Europejskiej[1], uwzględniając
zgodę Parlamentu Europejskiego[2], a także mając na
uwadze, co następuje: (1) Dnia
10 maja 2010 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia
negocjacji z Gruzją w sprawie
zawarcia nowego porozumienia między Unią Europejską a
Gruzją, mającego zastąpić umowę o partnerstwie i
współpracy.[3] (2) Negocjacje te
zakończyły się pomyślnie i w dniu 29 listopada 2013 r.
został parafowany Układ o stowarzyszeniu między Unią
Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich Państwami
Członkowskimi i Gruzją (zwany dalej „Układem”). (3) Zgodnie z decyzją Rady
[numer decyzji] z dnia [...] r.[4]
Układ został podpisany w [miejsce] w dniu […] r., z
zastrzeżeniem jego zawarcia w późniejszym terminie. (4) Zgodnie z art. 218 ust. 7
Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej właściwe jest, aby Rada
upoważniła Komisję do zatwierdzenia zmian, które zostaną
przyjęte przez Podkomitet ds. Oznaczeń Geograficznych na podstawie
art. 179 Układu. (5) Należy ustanowić
właściwe procedury dotyczące ochrony oznaczeń
geograficznych, które są objęte ochroną zgodnie z Układem. (6) Postanowień niniejszego
Układu nie interpretuje się jako przyznających prawa lub
nakładających obowiązki, na które można bezpośrednio
powoływać się w sądach i trybunałach Unii lub Państw
Członkowskich. Układ powinien
zostać zatwierdzony w imieniu Unii Europejskiej, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Niniejszym zatwierdza
się w imieniu Unii Układ o stowarzyszeniu między Unią
Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich Państwami
Członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony, wraz z
dołączonymi do niego załącznikami i protokołami (zwany
dalej „Układem”).[5]
Artykuł 2 Przewodniczący Rady
dokonuje w imieniu Unii notyfikacji przewidzianej w art. 429 ust. 1
Układu w celu wyrażenia zgody Unii na związanie się
Układem.[6]
Artykuł 3 Do celów art. 179
Układu zmiany Układu w drodze decyzji Podkomitetu ds. Oznaczeń
Geograficznych są zatwierdzane przez Komisję w imieniu Unii
Europejskiej. W sytuacji gdy zainteresowane strony nie mogą
osiągnąć porozumienia w następstwie zastrzeżeń
dotyczących oznaczenia geograficznego, Komisja przyjmuje takie stanowisko
na podstawie procedury określonej w art. 57 ust. 2 rozporządzenia
(UE) nr 1151/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 listopada 2012 r. w
sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych[7]. Artykuł 4 1. Nazwa chroniona na mocy
podsekcji 3 „Oznaczenia geograficzne” w tytule IV rozdział 9 Układu
może być wykorzystywana przez dowolny podmiot wprowadzający do
obrotu dane produkty rolne, środki spożywcze, wina, wina
aromatyzowane lub napoje spirytusowe, które zgodne są z
odpowiadającymi im specyfikacjami. 2. Zgodnie z art. 175
Układu Państwa Członkowskie oraz instytucje Unii Europejskiej
zapewniają przestrzeganie ochrony przewidzianej w art. 170–174 Układu,
w tym również na wniosek zainteresowanej strony. Artykuł 5 Postanowień niniejszego Układu nie
interpretuje się jako przyznających prawa lub nakładających
obowiązki, na które można bezpośrednio powoływać
się w sądach i trybunałach Unii lub Państw Członkowskich. Artykuł 6 Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia
po jej przyjęciu. Sporządzono w Brukseli dnia […] r. W
imieniu Rady Przewodniczący [1] Dz.U. L z , s. [2] Dz.U. L z , s. [3] Dz.U. L 205 z 4.8.1999, s. 1-52. [4] Dz.U. L z , s. [5] Tekst Układu jest dołączony do decyzji Rady w sprawie
podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Układu
o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską
Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich Państwami Członkowskimi, z
jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony (Dz.U. ....) [6] Data wejścia w życie Układu zostanie opublikowana w
Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady. [7] Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1. UKŁAD
O STOWARZYSZENIU
MIĘDZY UNIĄ EUROPEJSKĄ
I EUROPEJSKĄ WSPÓLNOTĄ ENERGII ATOMOWEJ
ORAZ ICH PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI, Z JEDNEJ STRONY,
A GRUZJĄ, Z DRUGIEJ STRONY
PREAMBUŁA KRÓLESTWO BELGII, REPUBLIKA BUŁGARII, REPUBLIKA CZESKA, KRÓLESTWO DANII, REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC, REPUBLIKA ESTOŃSKA, IRLANDIA, REPUBLIKA GRECKA, KRÓLESTWO HISZPANII, REPUBLIKA FRANCUSKA, REPUBLIKA CHORWACJI, REPUBLIKA WŁOSKA, REPUBLIKA CYPRYJSKA, REPUBLIKA ŁOTEWSKA, REPUBLIKA LITEWSKA, WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA, WĘGRY, REPUBLIKA MALTY, KRÓLESTWO NIDERLANDÓW, REPUBLIKA AUSTRII, RZECZPOSPOLITA POLSKA, REPUBLIKA PORTUGALSKA, RUMUNIA, REPUBLIKA SŁOWENII, REPUBLIKA SŁOWACKA, REPUBLIKA FINLANDII, KRÓLESTWO SZWECJI, ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I
IRLANDII PÓŁNOCNEJ, Umawiające się Strony Traktatu o
Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zwane dalej
„Państwami Członkowskimi”, UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej „Unią” lub
„UE”, oraz EUROPEJSKA WSPÓLNOTA ENERGII ATOMOWEJ, zwana
dalej „Euratomem”, z
jednej strony, oraz GRUZJA, z
drugiej strony, zwane dalej łącznie „Stronami”, UWZGLĘDNIAJĄC silne powiązania
między Stronami i wspólne dla nich wartości, ustanowione w
przeszłości przez umowę o partnerstwie i współpracy między
Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej
strony, a Gruzją, z drugiej strony, i rozwijane w ramach partnerstwa
wschodniego, stanowiącego jeden z wymiarów europejskiej polityki
sąsiedztwa, a także uznając wspólną dla Stron
chęć rozwijania, wzmacniania i rozszerzania łączących
je stosunków w sposób ambitny i innowacyjny; DOSTRZEGAJĄC europejskie aspiracje i
dążenia Gruzji; UZNAJĄC, że wspólne wartości,
na których opiera się UE – takie jak demokracja, poszanowanie praw
człowieka i podstawowych wolności oraz praworządność –
stanowią również kluczowe elementy stowarzyszenia politycznego i
integracji gospodarczej, którym służy niniejszy Układ; UZNAJĄC, że Gruzja, jako
państwo wschodnioeuropejskie, z zaangażowaniem stara się
wdrażać i propagować te wartości; UZNAJĄC łączące
Gruzję z państwami członkowskimi więzi historyczne i
wspólne wartości; BIORĄC pod uwagę, że niniejszy
Układ nie utrudnia przyszłego, stopniowego rozwoju stosunków
między UE a Gruzją, ale tworzy korzystne warunki do tego rozwoju; ZOBOWIĄZUJĄC się do poprawy
przestrzegania podstawowych wolności, praw człowieka, w tym praw osób
należących do mniejszości, zasad demokratycznych,
praworządności i dobrych rządów, na podstawie wartości
wspólnych dla obu Stron; ROZUMIEJĄC, że reformy
wewnętrzne zmierzające do wzmocnienia demokracji i gospodarki
rynkowej ułatwią udział Gruzji w politykach, programach i
agencjach UE. Proces ten i trwałe rozwiązywanie konfliktów
będą się wzajemnie wzmacniać i przyczynią się do
budowania zaufania między społecznościami podzielonymi
konfliktem; WYRAŻAJĄC GOTOWOŚĆ do
zapewnienia wkładu w rozwój polityczny, społeczno-gospodarczy i
instytucjonalny w Gruzji za pomocą szeroko zakrojonej współpracy w
różnorodnych dziedzinach będących przedmiotem wspólnego
zainteresowania, takich jak rozwój społeczeństwa obywatelskiego,
dobre rządy, w tym w obszarze podatków, integracji handlowej oraz
wzmocnionej współpracy gospodarczej, budowania instytucji, administracji
publicznej i reformy służby cywilnej, zwalczania korupcji,
zmniejszenia ubóstwa i współpracy w zakresie wolności,
bezpieczeństwa i sprawiedliwości, które są niezbędne do
skutecznego wykonania niniejszego Układu, a także dostrzegając
gotowość UE do wsparcia odnośnych reform w Gruzji; ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do
wdrażania wszystkich zasad i postanowień Karty Narodów Zjednoczonych
oraz zasad i postanowień przyjętych przez Organizację
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), w szczególności
aktu końcowego z Helsinek Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy
w Europie z 1975 r. oraz dokumentów końcowych Konferencji w Madrycie,
Stambule i Wiedniu z 1991 i 1992 r., Paryskiej karty dla nowej Europy z 1990
r., Powszechnej deklaracji praw człowieka ONZ z 1948 r. oraz europejskiej
Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 1950
r.; PRZYWOŁUJĄC chęć
propagowania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego oraz
angażując się w skuteczne działania wielostronne i pokojowe
rozwiązywanie sporów, zwłaszcza poprzez odpowiednią do tego celu
współpracę na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych i OBWE; ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do
wypełniania międzynarodowych zobowiązań w zakresie walki z
rozprzestrzenianiem broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia
oraz do współpracy w zakresie rozbrojenia; UZNAJĄC wartość dodaną
wynikającą z aktywnego udziału Stron w różnych strukturach
współpracy regionalnej; PRAGNĄC rozwijać regularny dialog
polityczny na temat dwustronnych i międzynarodowych kwestii
będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w tym ich aspektów
regionalnych, uwzględniając wspólną politykę
zagraniczną i bezpieczeństwa Unii Europejskiej, w tym wspólną
politykę bezpieczeństwa i obrony; W PEŁNI SZANUJĄC zasady
niezależności, suwerenności, integralności terytorialnej i
nienaruszalności granic międzypaństwowych uznanych w prawie
międzynarodowym, Karcie Narodów Zjednoczonych, Akcie końcowym
helsińskiej Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie i
odnośnych rezolucjach Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych; UZNAJĄC znaczenie zaangażowania
Gruzji w osiągnięcie pojednania i jej starania o przywrócenie
integralności terytorialnej oraz pełnej i skutecznej kontroli nad
gruzińskimi obszarami Abchazji i Regionu Cchinwali / Osetii
Południowej, w dążeniu do pokojowego i trwałego
rozwiązania konfliktu w oparciu o zasady prawa międzynarodowego, a
także zaangażowania UE we wspieranie pokojowego i trwałego
rozwiązania konfliktu; UZNAJĄC w tym kontekście znaczenie,
jakie mają: kontynuowanie wdrażania sześciopunktowego
porozumienia z dnia 12 sierpnia 2008 r. i późniejszych środków
wykonawczych do niego, znacząca obecność sił
międzynarodowych dla utrzymania pokoju i bezpieczeństwa w kraju,
realizowanie wzajemnie się uzupełniających polityk nieuznawania
i zaangażowania, wspieranie międzynarodowych rozmów genewskich oraz
bezpiecznego i godnego powrotu osób wewnętrznie przesiedlonych i
uchodźców zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego; ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do zapewnienia
wszystkim obywatelom Gruzji, w tym społecznościom podzielonym
konfliktem, możliwości skorzystania z bliższego stowarzyszenia
politycznego i integracji gospodarczej Gruzji z UE; ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do zwalczania
przestępczości zorganizowanej i nielegalnego handlu oraz do
wzmocnienia współpracy w ramach walki z terroryzmem; ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do pogłębienia
dialogu i współpracy w kwestiach mobilności, migracji, azylu i
zarządzania granicami, biorąc również pod uwagę partnerstwo
na rzecz mobilności UE-Gruzja, oparte na kompleksowym podejściu
skupionym na legalnej migracji, w tym migracji cyrkulacyjnej, oraz na
współpracy, której celem jest rozwiązanie problemu nielegalnej
migracji, handlu ludźmi i sprawne wdrożenie umowy o readmisji; UZNAJĄC znaczenie wprowadzenia z czasem
ruchu bezwizowego dla obywateli Gruzji, o ile zapewnione zostaną warunki
dla dobrze zarządzanej i bezpiecznej mobilności, w tym skuteczne
wdrożenie umów o ułatwieniach wizowych i o readmisji; ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do stosowania
zasad gospodarki wolnorynkowej oraz wykorzystania gotowości UE, aby
włożyć wkład w reformy gospodarcze w Gruzji, w tym w ramach
europejskiej polityki sąsiedztwa i Partnerstwa Wschodniego; ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do
osiągnięcia integracji gospodarczej, zwłaszcza poprzez
pogłębioną i kompleksową strefę wolnego handlu
(DCFTA), która stanowi nieodłączny element niniejszego Układu, w
tym poprzez zbliżenie przepisów oraz przestrzeganie praw i obowiązków
wynikających z członkostwa Stron w Światowej Organizacji Handlu
(WTO); WIERZĄC, że niniejszy Układ
stworzy nowy klimat sprzyjający stosunkom gospodarczym między
Stronami, a nade wszystko rozwijaniu handlu i inwestycji i stymulowaniu
konkurencji, które są konieczne do restrukturyzacji i modernizacji
gospodarczej; ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do
przestrzegania zasad zrównoważonego rozwoju, do ochrony środowiska i
łagodzenia skutków zmiany klimatu, do stałej poprawy zarządzania
w zakresie środowiska i potrzeb w tym zakresie, w tym współpracy
transgranicznej i wdrożenia wielostronnych umów międzynarodowych; ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do poprawy
bezpieczeństwa dostaw energii, w tym do rozbudowy południowego
korytarza gazowego, między innymi poprzez wspieranie rozwoju
odnośnych projektów w Gruzji ułatwiających rozbudowę
stosownej infrastruktury, potrzebnej między innymi do tranzytu przez
Gruzję, ściślejszą integrację rynku i stopniowe
zbliżenie przepisów stosownie do kluczowych elementów dorobku prawnego UE,
a także promowanie efektywności energetycznej i wykorzystania
odnawialnych źródeł energii; DOSTRZEGAJĄC konieczność
wzmocnienia współpracy w zakresie energii oraz zobowiązanie Stron do
wykonania Traktatu karty energetycznej; PRAGNĄC podnieść poziom
bezpieczeństwa pod względem zdrowia publicznego oraz ochrony zdrowia
ludzkiego, gdyż są one niezbędnym elementem zrównoważonego
rozwoju i wzrostu gospodarczego; ANGAŻUJĄC SIĘ w
zacieśnianie kontaktów międzyludzkich, w tym poprzez
współpracę i kontakty w dziedzinie nauki i technologii,
przedsiębiorstw, młodzieży, edukacji i kultury; ZOBOWIĄZUJĄC SIĘ do
propagowania współpracy transgranicznej i międzyregionalnej z obu
stron w duchu stosunków dobrosąsiedzkich; UZNAJĄC zaangażowanie Gruzji na
rzecz stopniowego zbliżenia przepisów dotyczących odpowiednich
sektorów do przepisów UE zgodnie z niniejszym Układem oraz na rzecz
skutecznego ich wdrożenia; UZNAJĄC zaangażowanie Gruzji w
rozwój infrastruktury administracyjno-instytucjonalnej w zakresie
niezbędnym do wyegzekwowania postanowień niniejszego Układu; BIORĄC pod uwagę gotowość
UE do wsparcia procesu wdrażania reform oraz do wykorzystania w tym celu
wszystkich dostępnych instrumentów współpracy oraz pomocy
technicznej, finansowej i gospodarczej; POTWIERDZAJĄC, że postanowienia
niniejszego Układu wchodzące w zakres części III tytuł
V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wiążą Zjednoczone
Królestwo i Irlandię jako odrębne Umawiające się Strony, nie
zaś jako część UE, chyba że UE wraz ze Zjednoczonym
Królestwem lub Irlandią wspólnie poinformują Gruzję, że
Zjednoczone Królestwo lub Irlandia są nimi związane jako
część UE zgodnie z protokołem nr 21 w sprawie stanowiska
Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności,
bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o
Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Jeżeli
Zjednoczone Królestwo lub Irlandia przestaną być związane
Układem jako część UE zgodnie z art. 4a wspomnianego
protokołu, Unia Europejska wraz ze Zjednoczonym Królestwem lub
Irlandią natychmiast poinformują Gruzję o wszelkich zmianach w
ich stanowisku, w którym to przypadku pozostaną nadal związane postanowieniami
niniejszego Układu indywidualnie. To samo ma zastosowanie do Danii zgodnie
z Protokołem nr 22 w sprawie stanowiska Danii załączonym do
Traktatów; UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE: ARTYKUŁ
1 Cele 1. Niniejszym ustanawia się
stowarzyszenie między Unią i jej Państwami Członkowskimi, z
jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony. 2. Cele stowarzyszenia to: a) propagowanie
stowarzyszenia politycznego i integracji gospodarczej między Stronami w
oparciu o wspólne wartości i bliskie związki, w tym poprzez
zwiększenie udziału Gruzji w polityce UE, jej programach i
działaniach jej agencji; b) poprawa
ram wzmocnionego dialogu politycznego we wszystkich obszarach
będących przedmiotem wspólnego zainteresowania,
umożliwiającego rozwój bliskich stosunków politycznych między
Stronami; c) przyczynienie
się do wzmocnienia demokracji oraz stabilizacji politycznej, gospodarczej
i instytucjonalnej w Gruzji; d) propagowanie,
zachowanie i wzmocnienie pokoju i stabilizacji w wymiarze regionalnym i
międzynarodowym zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych i Aktem
końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z
Helsinek z 1975 r., między innymi przez połączone starania, aby
wyeliminować źródła napięć, zwiększyć
bezpieczeństwo granic oraz wspierać współpracę
transgraniczną i stosunki dobrosąsiedzkie; e) wsparcie
współpracy mającej na celu pokojowe rozwiązanie konfliktów; f) wzmożenie
współpracy w dziedzinie wolności, bezpieczeństwa i
sprawiedliwości, w celu wzmocnienia praworządności oraz
poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności; g) wsparcie
starań Gruzji, aby rozwijać swój potencjał gospodarczy poprzez
współpracę międzynarodową, w tym poprzez zbliżenie jej
prawodawstwa do prawodawstwa UE; h) osiągnięcie
stopniowej integracji gospodarczej Gruzji z rynkiem wewnętrznym UE, zgodnie
z postanowieniami niniejszego Układu, zwłaszcza poprzez ustanowienie
pogłębionej i kompleksowej strefy wolnego handlu, która umożliwi
szeroko zakrojony dostęp do rynku na podstawie trwałego i
kompleksowego zbliżenia przepisów zgodnie z prawami i obowiązkami
wynikającymi z członkostwa w WTO; i) stworzenie
warunków dla coraz bliższej współpracy w innych obszarach
stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania. TYTUŁ
I ZASADY
OGÓLNE ARTYKUŁ
2 Zasady
ogólne 1. Poszanowanie zasad demokratycznych,
praw człowieka i podstawowych wolności proklamowanych w Powszechnej
deklaracji praw człowieka ONZ z 1948 r. i zdefiniowanych w europejskiej
Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 1950
r., Akcie końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w
Europie z Helsinek z 1975 r. oraz Paryskiej karcie dla nowej Europy z 1990 r.
stanowi podstawę polityki wewnętrznej i zewnętrznej Stron, a
także istotny element niniejszego Układu. Istotnym elementem niniejszego
Układu jest także zwalczanie rozprzestrzeniania broni masowego
rażenia, związanych z nią materiałów oraz systemów jej
przenoszenia. 2. Strony ponawiają swoje
zaangażowanie na rzecz stosowania zasad gospodarki wolnorynkowej,
zrównoważonego rozwoju i skutecznego podejścia wielostronnego. 3. Strony potwierdzają poszanowanie
zasad praworządności i dobrych rządów, a także swoje
zobowiązania międzynarodowe, przede wszystkim w ramach ONZ, Rady
Europy i OBWE. Strony zgodnie postanawiają propagować poszanowanie
zasad suwerenności i integralności terytorialnej,
nienaruszalności granic i niezależności. 4. Strony zobowiązują się
do praworządności, dobrego sprawowania rządów, walki z
korupcją, walki z różnymi formami międzynarodowej
przestępczości zorganizowanej i terroryzmu, promowania zrównoważonego
rozwoju i skutecznych działań wielostronnych oraz walki z
rozpowszechnianiem broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia.
Zobowiązanie to stanowi główny element rozwoju stosunków i
współpracy między Stronami, przyczyniając się w ten sposób
do pokoju i stabilizacji w regionie. TYTUŁ
II DIALOG
I REFORMY POLITYCZNE, WSPÓŁPRACA
W DZIEDZINIE POLITYKI ZAGRANICZNEJ I BEZPIECZEŃSTWA ARTYKUŁ
3 Cele
dialogu politycznego 1. Strony rozwijają i
pogłębiają dialog polityczny we wszystkich dziedzinach
będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w tym na temat
polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, a także reformy
wewnętrznej. Pozwoli to na zwiększenie skuteczności
współpracy politycznej i będzie sprzyjało zbieżności
polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa, utrwalając stosunki
w sposób ambitny i innowacyjny. 2. Cele dialogu politycznego to: a) pogłębianie
stowarzyszenia politycznego i większe zbliżenie i
skuteczność w zakresie polityki bezpieczeństwa; b) propagowanie
zasad integralności terytorialnej, nienaruszalności granic uznanych
przez społeczność międzynarodową, suwerenności i
niezawisłości, zapisanych w Karcie Narodów Zjednoczonych i Akcie
końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z
Helsinek z 1975 r.; c) propagowanie
pokojowego rozwiązywania konfliktów; d) propagowanie
stabilizacji i bezpieczeństwa międzynarodowego w oparciu o skuteczne
działania wielostronne; e) wzmocnienie
współpracy i dialogu między Stronami w dziedzinie
międzynarodowego bezpieczeństwa i zarządzania kryzysowego, w
szczególności w celu rozwiązywania światowych i regionalnych
problemów i głównych zagrożeń; f) wzmocnienie
współpracy w zakresie walki z rozprzestrzenianiem broni masowego
rażenia i systemów jej przenoszenia, w tym przenoszenia do innej pracy
naukowców zatrudnionych wcześniej przy realizacji programów
dotyczących BMR; g) zwiększenie
nakierowanej na wyniki praktycznej współpracy między Stronami na
rzecz osiągnięcia pokoju, bezpieczeństwa i stabilizacji na
kontynencie europejskim; h) utrwalenie
poszanowania zasad demokratycznych, praworządności i dobrych
rządów, praw człowieka i podstawowych wolności, w tym
wolności mediów i praw osób należących do mniejszości oraz
przyczynianie się do ugruntowania krajowych reform politycznych; i) rozwijanie
dialogu i wzmocnienie współpracy między Stronami w dziedzinie
bezpieczeństwa i obrony; j) działanie
na rzecz wzmocnienia współpracy regionalnej w różnych formach; k) zapewnienie
wszystkim obywatelom Gruzji, wewnątrz jej uznanych przez społeczność
międzynarodową granic, wszystkich korzyści płynących
ze ściślejszego stowarzyszenia politycznego między UE a
Gruzją, w tym z większej zbieżności polityki
bezpieczeństwa. ARTYKUŁ
4 Reforma
wewnętrzna Współpraca Stron ma na celu stworzenie,
konsolidację i zwiększenie stabilności i skuteczności
instytucji demokratycznych oraz praworządności; zapewnienie
poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności;
osiągnięcie dalszych postępów w reformie wymiaru
sprawiedliwości i systemu prawnego, tak aby zagwarantować
niezawisłość sądownictwa, wzmocnić jego zdolności
administracyjne i zagwarantować bezstronność oraz
skuteczność organów ścigania; dalsze wdrażanie reformy
administracji publicznej oraz tworzenie rozliczalnej, efektywnej, skutecznej,
przejrzystej i profesjonalnej służby cywilnej; oraz kontynuowanie
skutecznej walki z korupcją, przede wszystkim, aby poprawić
międzynarodową współpracę na rzecz zwalczania korupcji i
aby zapewnić skuteczne wykonanie odnośnych międzynarodowych
instrumentów prawnych, takich jak Konwencja Narodów Zjednoczonych przeciwko
korupcji z 2003 r. ARTYKUŁ
5 Polityka
zagraniczna i bezpieczeństwa 1. Strony wzmagają dialog i
współpracę oraz zapewniają stopniowo zbieżność
polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa, w tym wspólnej polityki
bezpieczeństwa i obrony, oraz zajmują się przede wszystkim
kwestiami zapobiegania konfliktom, pokojowego rozwiązywania konfliktów i
zarządzania kryzysowego, stabilizacji regionalnej, rozbrojenia,
nieproliferacji, kontroli zbrojeń i kontroli wywozu broni. Współpraca
będzie się opierać na wspólnych wartościach i wspólnych
interesach i ma na celu coraz większą zbieżność i
skuteczność polityki, z wykorzystaniem forów dwustronnych, międzynarodowych
i regionalnych. 2. Strony potwierdzają zobowiązanie
do poszanowania zasad integralności terytorialnej, nienaruszalności
uznanych przez społeczność międzynarodową granic,
suwerenności i niezawisłości, określonych w Karcie Narodów
Zjednoczonych i Akcie końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie z Helsinek z 1975 r., a także zobowiązanie
do propagowania tych zasad w stosunkach dwustronnych i wielostronnych. Strony
podkreślają też pełne poparcie dla zasady uzyskania zgody
państwa przyjmującego na stacjonowanie obcych sił zbrojnych na
jego terytorium. Strony zgodnie postanawiają, że stacjonowanie obcych
sił zbrojnych na ich terytorium powinno się odbywać za
wyraźną zgodą państwa przyjmującego i zgodnie z prawem
międzynarodowym. ARTYKUŁ
6 Ciężkie
przestępstwa wzbudzające zaniepokojenie społeczności
międzynarodowej 1. Strony potwierdzają, że
najcięższe przestępstwa wzbudzające niepokój całej
społeczności międzynarodowej nie mogą pozostawać
bezkarne i że należy zapewnić ich skuteczne ściganie
poprzez podejmowanie środków na szczeblu krajowym i międzynarodowym,
w tym poprzez Międzynarodowy Trybunał Karny. 2. Strony uznają, że
ustanowienie i skuteczne funkcjonowanie Międzynarodowego Trybunału
Karnego stanowi ważne osiągnięcie na rzecz pokoju i
sprawiedliwości na świecie. Strony potwierdzają swoje
zobowiązanie do kontynuowania współpracy z Międzynarodowym
Trybunałem Karnym poprzez wykonanie Rzymskiego Statutu
Międzynarodowego Trybunału Karnego oraz związanych z nim
instrumentów, przy należytym poszanowaniu jego niezawisłości. ARTYKUŁ
7 Zapobieganie
konfliktom i zarządzanie kryzysowe Strony wzmacniają praktyczną
współpracę w zakresie zapobiegania konfliktom i zarządzania
kryzysowego, mając przede wszystkim na uwadze ewentualny udział
Gruzji w prowadzonych przez UE cywilnych i wojskowych operacjach
zarządzania kryzysowego, a także w odpowiednich działaniach
szkoleniowych i ćwiczeniach, zależnie od konkretnego przypadku i na
ewentualne zaproszenie ze strony UE. ARTYKUŁ
8 Stabilizacja
regionalna 1. Strony intensyfikują wspólne
działania na rzecz promowania stabilizacji, bezpieczeństwa i rozwoju
demokratycznego w regionie, a w szczególności dążą do
pokojowego rozwiązania trwających tam nadal konfliktów. 2. Działania te powinny
przebiegać w oparciu o wspólne zasady dotyczące utrzymywania pokoju i
bezpieczeństwa międzynarodowego, ustanowione w Karcie Narodów
Zjednoczonych, Akcie końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie z Helsinek z 1975 r. i innych właściwych
dokumentach wielostronnych. Strony w pełni wykorzystują też
wielostronne ramy Partnerstwa Wschodniego, które umożliwia
współpracę oraz otwarty i swobodny dialog, umacniając
powiązania między krajami partnerskimi. ARTYKUŁ
9 Pokojowe
rozwiązywanie konfliktów 1. Strony ponawiają swoje
zaangażowanie na rzecz pokojowe rozwiązywania konfliktów przy
pełnym poszanowaniu suwerenności i integralności terytorialnej
Gruzji w ramach jej granic uznanych przez społeczność
międzynarodową, a także na rzecz wspólnego ułatwiania starań
na rzecz odbudowy pokonfliktowej i pojednania. Do czasu trwałego
rozwiązania konfliktu i bez uszczerbku dla utrwalonej formuły
negocjacyjnej pokojowe rozwiązanie konfliktu będzie jednym z
głównych tematów dialogu politycznego między Stronami, a także
dialogu z innymi zainteresowanymi podmiotami międzynarodowymi. 2. Strony uznają znaczenie
zaangażowania Gruzji w pojednanie oraz jej starań o przywrócenie
integralności terytorialnej w ramach dążenia do pokojowego i
trwałego rozwiązania konfliktu, dalszego wdrożenia sześciopunktowego
porozumienia z dnia 12 sierpnia 2008 r. i późniejszych środków
wykonawczych do niego, realizowania wzajemnie się
uzupełniających polityk nieuznawania i zaangażowania, wspierania
międzynarodowych rozmów genewskich oraz bezpiecznego i godnego powrotu
wszystkich osób wewnętrznie przesiedlonych i uchodźców do ich
zwykłego miejsca pobytu zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego
oraz znaczącego zaangażowania w terenie, w tym stosownego
zaangażowania UE. 3. Strony koordynują swoje
starania, także z innymi właściwymi organizacjami międzynarodowymi,
aby przyczynić się do pokojowego rozwiązania konfliktu w Gruzji,
w tym w kwestiach humanitarnych. 4. Wszystkie te starania powinny
być oparte o wspólne zasady dotyczące utrzymywania pokoju i
bezpieczeństwa międzynarodowego, ustanowione w Karcie Narodów
Zjednoczonych, Akcie końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie z Helsinek z 1975 r. i innych właściwych
dokumentach wielostronnych. ARTYKUŁ
10 Broń
masowego rażenia 1. Strony uznają, że
rozprzestrzenianie broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia
zarówno wśród państw, jak podmiotów niepublicznych, stanowi jedno z
największych zagrożeń dla pokoju i stabilizacji w wymiarze
międzynarodowym. Strony zgodnie postanawiają zatem współpracować
i przyczyniać się do walki z rozprzestrzenianiem broni masowego
rażenia i systemów jej przenoszenia poprzez pełne przestrzeganie
istniejących zobowiązań Stron w ramach traktatów i układów
międzynarodowych o rozbrojeniu i nierozprzestrzenianiu broni, jak
również innych właściwych zobowiązań
międzynarodowych, oraz ich wypełnianie na poziomie krajowym. Strony
zgodnie postanawiają, że niniejsze postanowienie stanowi istotny
element niniejszego Układu. 2. Strony zgodnie postanawiają
ponadto współpracować i przyczyniać się do walki z
rozprzestrzenianiem broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia
poprzez: a) podejmowanie
działań mających na celu, w zależności od przypadku,
podpisanie, ratyfikowanie lub przystąpienie do wszystkich innych
odpowiednich instrumentów międzynarodowych i ich pełne wdrożenie
oraz b) ustanowienie
skutecznego krajowego systemu kontroli wywozu, obejmującego kontrolę
wywozu, jak również tranzytu towarów związanych z bronią
masowego rażenia, w tym kontroli końcowego przeznaczenia technologii
podwójnego zastosowania pod kątem broni masowego rażenia oraz
przewidującego skuteczne sankcje w przypadku naruszenia kontroli wywozu. 3. Strony zgodnie postanawiają
poruszyć te kwestie w swoim dialogu politycznym. ARTYKUŁ
11 Kontrola
wywozu broni strzeleckiej i lekkiej oraz broni konwencjonalnej 1. Strony uznają, że
nielegalna produkcja broni strzeleckiej i lekkiej, jej transfer i obrót
nią, w tym amunicją do tej broni, a także jej nadmierne
gromadzenie, nieprawidłowe zarządzanie, niewłaściwe
zabezpieczanie zapasów oraz niekontrolowane rozprzestrzenianie nadal
stwarzają poważne zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa
międzynarodowego. 2. Strony zgodnie postanawiają
wypełniać i w pełni wykonywać przypadające im
obowiązki w zakresie zwalczania nielegalnego handlu bronią strzelecką
i lekką, w tym amunicją do niej, zgodnie z obowiązującymi
umowami międzynarodowymi oraz rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ, a
także zobowiązaniami podjętymi przez Strony w ramach innych
instrumentów międzynarodowych dotyczących tego obszaru, takich jak
program działania Narodów Zjednoczonych dotyczący zapobiegania
nielegalnemu handlowi bronią strzelecką i lekką, zwalczania i
eliminowania go we wszystkich jego aspektach. 3. Strony zobowiązują się
do współpracy i do zapewnienia koordynacji, komplementarności i
synergii działań podejmowanych w związku z nielegalnym handlem
bronią strzelecką i lekką, w tym amunicją do niej oraz
działań mających na celu niszczenie nadmiernych zapasów na
poziomie globalnym, regionalnym, podregionalnym i krajowym. 4. Ponadto Strony zgodnie
postanawiają kontynuować współpracę w obszarze kontroli
wywozu broni konwencjonalnej w świetle wspólnego stanowiska Rady
2008/944/WPZiB z dnia 8 grudnia 2008 r. określającego wspólne zasady
kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego. 5. Strony zgodnie postanawiają
poruszyć te kwestie w swoim dialogu politycznym. ARTYKUŁ
12 Walka z
terroryzmem 1. Strony podkreślają
znaczenie walki z terroryzmem i zapobiegania temu zjawisku i zgodnie
postanawiają współpracować na szczeblu dwustronnym, regionalnym
i międzynarodowym, aby zapobiegać terroryzmowi i zwalczać go we
wszystkich formach i przejawach. 2. Strony zgodnie postanawiają,
że walka z terroryzmem musi być prowadzona przy pełnym
poszanowaniu praworządności oraz w pełnej zgodności z
prawem międzynarodowym, w tym międzynarodowymi przepisami
dotyczącymi praw człowieka, praw uchodźców oraz
międzynarodowym prawem humanitarnym, zasadami Karty Narodów Zjednoczonych
oraz wszystkimi istotnymi międzynarodowymi instrumentami związanymi z
przeciwdziałaniem terroryzmowi. 3. Strony podkreślają
znaczenie powszechnej ratyfikacji i pełnego wdrożenia wszystkich
konwencji i protokołów ONZ dotyczących zwalczania terroryzmu. Strony
zgodnie postanawiają nadal wspierać dialog na temat projektu
całościowej konwencji dotyczącej terroryzmu
międzynarodowego oraz współpracować w ramach wdrażania
globalnej strategii zwalczania terroryzmu Narodów Zjednoczonych, a także
odnośnych rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz konwencji Rady
Europy. Strony zgodnie postanawiają też współpracować na
rzecz osiągnięcia międzynarodowego konsensu w kwestii
zapobiegania terroryzmowi i jego zwalczania. TYTUŁ
III WOLNOŚĆ,
BEZPIECZEŃSTWO I SPRAWIEDLIWOŚĆ ARTYKUŁ
13 Zasady
praworządności oraz przestrzeganie praw człowieka i podstawowych
wolności 1. W ramach współpracy w obszarze
wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości Strony
przywiązują szczególną wagę do propagowania
praworządności, w tym niezawisłości sądów,
dostępu do wymiaru sprawiedliwości i prawa do rzetelnego procesu
sądowego. 2. Strony podejmą pełną
współpracę w kwestii skutecznego funkcjonowania instytucji w
dziedzinach egzekwowania prawa i administrowania wymiarem sprawiedliwości. 3. Wszelka współpraca w dziedzinie
wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości będzie
kierować się przestrzeganiem praw człowieka i podstawowych
wolności. ARTYKUŁ
14 Ochrona
danych osobowych Strony zgodnie postanawiają, że
będą współpracować w celu zapewnienia wysokiego poziomu
ochrony danych osobowych zgodnie z normami i aktami prawnymi UE, Rady Europy
oraz normami i aktami prawa międzynarodowego, o których mowa w
załączniku I do niniejszego Układu. ARTYKUŁ
15 Współpraca
w zakresie migracji, azylu i zarządzania granicami 1. Strony potwierdzają znaczenie
wspólnego zarządzania przepływami migracyjnymi pomiędzy swoimi
terytoriami i ustanawiają wszechstronny dialog na temat wszystkich kwestii
związanych z migracją, w tym na temat legalnej migracji, ochrony
międzynarodowej oraz walki z nielegalną migracją, przemytem i
handlem ludźmi. 2. Współpraca będzie się
opierać na – dokonanej w ramach wzajemnych konsultacji Stron – ocenie
konkretnych potrzeb i wdrażana będzie zgodnie z ich
obowiązującymi przepisami. Główne obszary współpracy to: a) przyczyny
i konsekwencje migracji; b) opracowywanie
oraz wykonanie na szczeblu krajowym przepisów i praktyk w zakresie ochrony
międzynarodowej, aby zapewnić zgodność z postanowieniami
Konwencji genewskiej o statusie uchodźcy z 1951 r. oraz
załączonego do niej protokołu o statusie uchodźcy z 1967
r., jak również innych mających zastosowanie aktów prawa
międzynarodowego, takich jak europejska Konwencja o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności z 1950 r., oraz aby
zagwarantować przestrzeganie zasady non-refoulement; c) zasady
przyjmowania, a także prawa i status osób przyjmowanych, równe traktowanie
i integracja legalnie przebywających migrantów, ich kształcenie i
szkolenie oraz środki zwalczania rasizmu i ksenofobii; d) utrwalenie
skutecznej i prewencyjnej polityki zwalczania nielegalnej migracji, przemytu
migrantów i handlu ludźmi, w tym sposobów zwalczania sieci
skupiających przemytników i handlarzy oraz ochrony ofiar takiego handlu; e) wdrożenie
porozumienia roboczego w sprawie ustanowienia współpracy operacyjnej
pomiędzy Europejską Agencją Zarządzania
Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw
Członkowskich Unii Europejskiej (FRONTEX) a Ministerstwem Spraw
Wewnętrznych Gruzji, podpisanego w dniu 4 grudnia 2008 r.; f) w
obszarach bezpieczeństwa dokumentów i zarządzania granicami – takie
kwestie, jak organizacja, szkolenia, najlepsze praktyki i inne środki
operacyjne. 3. Współpraca może też
służyć ułatwieniu migracji cyrkulacyjnej, która jest
korzystna dla rozwoju. ARTYKUŁ
16 Przepływ
osób i readmisja 1. Strony będą zapewniać
pełne wykonanie: a) umowy
między Unią Europejską a Gruzją o readmisji osób
przebywających nielegalnie, która weszła w życie w dniu 1 marca
2011 r., oraz b) umowy
między Unią Europejską a Gruzją o ułatwieniach w
wydawaniu wiz, która weszła w życie w dniu 1 marca 2011 r. 2. Strony dokładają
starań, aby nadal zwiększać mobilność obywateli i
podejmują stopniowo działania w kierunku realizacji wspólnego celu,
jakim jest stworzenie we właściwym czasie ruchu bezwizowego, o ile
spełnione zostaną warunki niezbędne dla dobrze zarządzanej
i bezpiecznej mobilności, przedstawione w planie działania na rzecz
liberalizacji reżimu wizowego. ARTYKUŁ
17 Walka z
przestępczością zorganizowaną i korupcją 1. Strony współpracują w
zakresie zwalczania działalności przestępczej i nielegalnej oraz
zapobiegania jej, zwłaszcza działalności międzynarodowej,
zorganizowanej lub innej, takiej jak: a) przemyt
ludzi i handel ludźmi, a także bronią strzelecką i
niedozwolonymi środkami odurzającymi; b) przemyt
towarów i nielegalny handel towarami; c) nielegalna
działalność gospodarcza i finansowa, np. podrabianie, oszustwa
podatkowe i oszustwa przetargowe; d) sprzeniewierzenie
środków publicznych w ramach projektów finansowanych przez
międzynarodowych darczyńców; e) czynna
i bierna korupcja, zarówno w sektorze prywatnym, jak i publicznym; f) fałszowanie
dokumentów i składanie fałszywych oświadczeń; oraz g) cyberprzestępczość. 2. Strony wzmacniają
współpracę dwustronną, regionalną i
międzynarodową organów ścigania, a także
nawiązują współpracę między Europolem a
właściwymi organami gruzińskimi. Strony są
zaangażowane w skuteczne wdrożenie odpowiednich norm
międzynarodowych, zwłaszcza postanowień Konwencji Narodów
Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości
zorganizowanej z 2000 r. i trzech protokołów do niej oraz Konwencji
Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji z 2003 r. ARTYKUŁ
18 Niedozwolone
środki odurzające 1. W granicach swoich uprawnień i
kompetencji Strony współpracują w celu zapewnienia zrównoważonego
i zintegrowanego podejścia do zagadnień związanych z
narkotykami. Polityka i działania realizowane w kwestii środków
odurzających mają na celu wzmocnienie struktur zajmujących
się zapobieganiem obrotowi niedozwolonymi środkami odurzającymi
i ich zwalczaniem, zmniejszenie podaży takich środków, ograniczenie
handlu nimi i popytu na nie, radzenie sobie ze skutkami zdrowotnymi i
społecznymi nadużywania środków odurzających w celu
zmniejszenia szkód oraz skuteczniejsze zapobieganie wykorzystywaniu prekursorów
chemicznych do nielegalnej produkcji środków odurzających i
substancji psychotropowych. 2. Strony uzgadniają metody
współpracy niezbędne do osiągnięcia tych celów.
Działania opierają się na powszechnie uznanych zasadach zgodnie
z odpowiednimi konwencjami międzynarodowymi, strategią
antynarkotykową UE (2013–2020) oraz deklaracją polityczną w
sprawie wytycznych zmierzających do redukcji popytu na środki
odurzające, zatwierdzoną przez dwudziestą specjalną
sesję Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych w sprawie środków
odurzających w czerwcu 1998 r. ARTYKUŁ
19 Pranie
pieniędzy i finansowanie terroryzmu 1. Strony współpracują, aby
zapobiegać wykorzystywaniu ich systemów finansowych oraz odnośnych
systemów niefinansowych do celów prania dochodów z działalności
przestępczej, zwłaszcza działalności związanej ze
środkami odurzającymi, a także do celów finansowania terroryzmu. Współpraca ta obejmuje również
odzyskiwanie majątku lub środków uzyskanych z dochodów
pochodzących z przestępstwa. 2. Współpraca w tym obszarze
pozwala na wymianę istotnych informacji w ramach odpowiednich przepisów
oraz przyjęcie właściwych norm potrzebnych do
przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz ich
zwalczania, odpowiadających normom przyjętym przez odpowiednie
podmioty międzynarodowe działające w tym obszarze, takie jak
Grupa Specjalna ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy. ARTYKUŁ
20 Współpraca
w zakresie walki z terroryzmem 1. Zgodnie z zasadami
przyświecającymi walce z terroryzmem, określonymi w art. 12
niniejszego Układu, Strony podkreślają znaczenie egzekwowania
prawa i orzecznictwa w walce z terroryzmem i zgodnie postanawiają
współpracować w zakresie zapobiegania terroryzmowi i jego
eliminowania, w szczególności przez następujące działania: a) zapewnienie
kryminalizacji przestępstw terrorystycznych zgodnie z definicją
zawartą w decyzji ramowej Rady 2008/919/WSiSW z dnia 28 listopada 2008 r.
zmieniającej decyzję ramową 2002/475/WSiSW w sprawie zwalczania
terroryzmu; b) wymianę
informacji na temat grup terrorystycznych oraz pojedynczych osób
prowadzących taką działalność, a także
wspierających je sieci, zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego i
krajowego, zwłaszcza dotyczącymi ochrony danych i ochrony
prywatności; c) wymianę
doświadczeń w zakresie zapobiegania terroryzmowi i jego eliminowania,
służących temu celowi środków i metod oraz ich aspektów
technicznych, a także w zakresie odpowiednich szkoleń, zgodnie z
przepisami obowiązującego prawa; d) wymianę
informacji na temat najlepszych praktyk służących eliminowaniu i
przeciwdziałaniu radykalizacji i rekrutacji, a także na temat
wspierania resocjalizacji; e) wymianę
poglądów i doświadczeń dotyczących ruchu transgranicznego
oraz podróży osób podejrzanych o terroryzm, a także dotyczących
gróźb terrorystycznych; f) wymianę
najlepszych praktyk w zakresie ochrony praw człowieka w ramach walki z
terroryzmem, zwłaszcza w związku z postępowaniem karnym; g) przeciwdziałanie
zagrożeniu terroryzmem z użyciem broni chemicznej, biologicznej,
radiologicznej i jądrowej oraz zapobieganie nabywaniu, przekazywaniu i
wykorzystywaniu do celów terrorystycznych materiałów chemicznych,
biologicznych, radiologicznych i jądrowych, a także zapobieganie
nielegalnym działaniom wymierzonym w chemiczne, biologiczne, radiologiczne
i jądrowe obiekty wysokiego ryzyka. 2. Współpraca oparta jest na
stosownych ocenach, na przykład ocenach sporządzonych przez
odnośne organy ONZ i Rady Europy w porozumieniu z obiema Stronami. ARTYKUŁ
21 Współpraca
prawna 1. Strony zgodnie postanawiają
rozwijać współpracę sądową w sprawach cywilnych i
handlowych w odniesieniu do negocjowania, ratyfikowania i wykonania
wielostronnych konwencji dotyczących współpracy sądowej w
sprawach cywilnych oraz przede wszystkim konwencji Haskiej Konferencji Prawa
Prywatnego Międzynarodowego w zakresie międzynarodowej
współpracy prawnej i sporów sądowych, jak również ochrony
dzieci. 2. W odniesieniu do współpracy
sądowej w sprawach karnych Strony będą dążyć do
wzmocnienia współpracy w zakresie wzajemnej pomocy prawnej na podstawie
stosownych umów wielostronnych. Obejmowałaby ona, w stosownych
przypadkach, dostęp do odnośnych międzynarodowych instrumentów
ONZ i Rady Europy, oraz ich wdrożenie, a także bliższą
współpracę z Eurojustem. TYTUŁ
IV HANDEL
I ZAGADNIENIA ZWIĄZANE Z HANDLEM ROZDZIAŁ
1 TRAKTOWANIE
NARODOWE I DOSTĘP TOWARÓW DO RYNKU SEKCJA
1 POSTANOWIENIA
WSPÓLNE ARTYKUŁ
22 Cel Strony ustanawiają strefę wolnego
handlu, począwszy od daty wejścia w życie niniejszego
Układu zgodnie z postanowieniami niniejszego Układu i w zgodzie z
art. XXIV Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 („GATT
1994”). ARTYKUŁ
23 Zakres
stosowania 1. Postanowienia niniejszego
rozdziału mają zastosowanie do handlu towarami[1]
między Stronami. 2. Do celów niniejszego rozdziału
„pochodzące” oznacza kwalifikujące się zgodnie z regułami
pochodzenia określonymi w protokole I do niniejszego Układu. SEKCJA
2 ZNIESIENIE
NALEŻNOŚCI CELNYCH, OPŁAT I INNYCH NALEŻNOŚCI ARTYKUŁ
24 Definicja
należności celnych Do celów niniejszego rozdziału
„należności celne” obejmują każde cło lub wszelkiego
rodzaju należności nałożone na przywóz lub wywóz towarów
lub z nimi związane, w tym wszelkiego rodzaju podatki wyrównawcze lub
należności dodatkowe nałożone na taki przywóz lub wywóz lub
z nimi związane. „Należność celna” nie obejmuje: a) należności
równoważnych podatkom wewnętrznym, nałożonych zgodnie z
art. 31 niniejszego Układu; b) ceł
nałożonych zgodnie z rozdziałem 2 (Środki ochrony handlu)
tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego
Układu; c) opłat
i innych należności nałożonych zgodnie z art. 30
niniejszego Układu. ARTYKUŁ
25 Klasyfikacja
towarów Klasyfikacja towarów będących
przedmiotem handlu między Stronami określona jest w odpowiedniej
nomenklaturze taryfowej każdej ze Stron, zgodnie z wersją z 2012 r.
zharmonizowanego systemu opartego na Międzynarodowej konwencji w sprawie
zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów z 1983 r. („HS”) z późniejszymi
zmianami. ARTYKUŁ
26 Zniesienie
należności celnych przywozowych 1. Strony znoszą wszystkie
należności celne od towarów pochodzących z terytorium drugiej
Strony, począwszy od daty wejścia w życie niniejszego
Układu, z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 i 3 i nie naruszając
postanowień ust. 4. 2. Produkty wymienione w
załączniku II-A do niniejszego Układu są w przywozie do
Unii zwolnione z należności celnych w granicach kontyngentów
taryfowych określonych w tym załączniku. W odniesieniu do
przywozu przekraczającego próg kontyngentu taryfowego obowiązuje
stawka należności celnej stosowana względem kraju najbardziej
uprzywilejowanego (KNU). 3. Produkty wymienione w
załączniku II-B do niniejszego Układu podlegają w przywozie
do Unii należności celnej przywozowej z wyłączeniem
składnika ad valorem tej należności. 4. Przywóz produktów pochodzących z
Gruzji wymienionych w załączniku II-C do niniejszego Układu
podlega mechanizmowi przeciwdziałającemu obchodzeniu ceł
określonemu w art. 27 niniejszego Układu. 5. Po upływie pięciu lat od
daty wejścia w życie niniejszego Układu, na wniosek
którejkolwiek ze Stron, Strony przeprowadzają konsultacje, aby
rozważyć rozszerzenie zakresu liberalizacji należności
celnych we wzajemnym handlu. Korekta progów jest przyjmowana decyzją
Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego
Układu. ARTYKUŁ
27 Mechanizm
przeciwdziałający obchodzeniu ceł na produkty rolne i
przetworzone produkty rolne 1. Produkty wymienione w
załączniku II-C do niniejszego Układu podlegają
mechanizmowi przeciwdziałającemu obchodzeniu ceł
określonemu w niniejszym artykule. Średnią roczną
wielkość przywozu z Gruzji do Unii dla każdej kategorii takich
produktów przedstawiono w załączniku II-C do niniejszego Układu. 2. Kiedy wielkość przywozu w
jednej lub kilku kategoriach produktów, o których mowa w ust. 1, osiągnie
70 % wielkości określonej w załączniku II-C w dowolnym roku
rozpoczynającym się w dniu 1 stycznia, Unia powiadamia Gruzję o
wielkości przywozu odnośnych produktów. Po takim powiadomieniu i w
ciągu 14 dni kalendarzowych od dnia, w którym wielkość przywozu
w jednej lub kilku kategoriach produktów, o których mowa w ust. 1,
osiągnie 80 % wielkości określonej w załączniku II-C,
Gruzja przekazuje Unii należyte uzasadnienie dotyczące zdolności
Gruzji do wytworzenia produktów przeznaczonych na wywóz do Unii w ilości
większej, niż wynosi wielkość określona w
załączniku II-C. W przypadku gdy taki przywóz osiągnie 100 %
wielkości określonej w załączniku II-C, a Gruzja nie
przedstawi należytego uzasadnienia, Unia może tymczasowo
zawiesić preferencyjne traktowanie odnośnych produktów. Zawieszenie obowiązuje przez okres
sześciu miesięcy i wchodzi w życie w dniu opublikowania decyzji
o zawieszeniu preferencyjnego traktowania w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej. 3. Wszystkie tymczasowe zawieszenia
przyjęte zgodnie z ust. 2 są bezzwłocznie zgłaszane Gruzji
przez Unię. 4. Tymczasowe zawieszenie może
zostać zniesione przez Unię przed upływem sześciu
miesięcy od daty jego wejścia w życie, jeżeli Gruzja
przedstawi na forum Komitetu Stowarzyszenia w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408
ust. 4 niniejszego Układu, solidne i wystarczające dowody
potwierdzające, że wielkość przywozu produktów w
odnośnej kategorii przekraczająca wielkość, o której mowa w
załączniku II-C do niniejszego Układu, wynika ze zmiany poziomu
produkcji i zdolności wywozowej Gruzji w przypadku odnośnych
produktów. 5. Postanowienia załącznika II-C
do niniejszego Układu, podobnie jak wspomniane wielkości, mogą
zostać zmienione za obopólną zgodą Unii i Gruzji w ramach
Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu na wniosek Gruzji, tak aby odzwierciedlić zmiany w
poziomie produkcji i zdolności wywozowej Gruzji w przypadku odnośnych
produktów. ARTYKUŁ
28 Klauzula
zawieszająca Żadna ze Stron nie może
przyjmować nowych należności celnych w stosunku do towarów
pochodzących z terytorium drugiej Strony ani nie może podnosić
należności celnych nałożonych w dniu wejścia w
życie niniejszego Układu. Nie uniemożliwia to żadnej ze
Stron utrzymania lub podniesienia należności celnej do wysokości
zatwierdzonej przez Organ Rozstrzygania Sporów WTO. ARTYKUŁ
29 Należności
celne wywozowe Żadna ze Stron nie przyjmuje ani nie
utrzymuje w odniesieniu do wywozu towarów na terytorium drugiej Strony ani w
związku z tym wywozem należności celnych ani podatków innych
niż należności wewnętrzne stosowane zgodnie z art. 30
niniejszego Układu. ARTYKUŁ
30 Opłaty
i inne należności Każda ze Stron zapewnia, zgodnie z art.
VIII GATT 1994 i jego uwagami interpretacyjnymi, aby wszystkie opłaty i
należności jakiegokolwiek rodzaju inne niż należności
celne lub inne środki, o których mowa w art. 26 niniejszego Układu,
nałożone na przywóz lub wywóz bądź z nimi związane
były ograniczone kwotowo do przybliżonych kosztów wyświadczonych
usług oraz nie stanowiły pośredniej ochrony towarów krajowych
ani opodatkowania przywozu lub wywozu do celów fiskalnych. SEKCJA
3 ŚRODKI
POZATARYFOWE ARTYKUŁ
31 Traktowanie
narodowe Każda ze Stron przyznaje traktowanie
narodowe towarom drugiej Strony zgodnie z art. III GATT 1994, łącznie
z uwagami interpretacyjnymi do niego. W tym celu art. III GATT 1994 i uwagi interpretacyjne
do niego zostają włączone do niniejszego Układu i
stanowią jego nieodłączną część. ARTYKUŁ
32 Ograniczenia
w przywozie i wywozie Żadna ze Stron nie przyjmuje ani nie
utrzymuje zakazów ani ograniczeń względem przywozu towarów drugiej
Strony ani wywozu lub sprzedaży eksportowej towarów z przeznaczeniem na
terytorium drugiej Strony, chyba że postanowienia niniejszego Układu
stanowią inaczej lub odbywa się to zgodnie z art. XI GATT 1994 i
uwagami interpretacyjnymi do niego. W tym celu art. XI GATT 1994 i uwagi
interpretacyjne do niego zostają włączone do niniejszego
Układu i stanowią jego nieodłączną
część. SEKCJA
4 POSTANOWIENIA
SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE TOWARÓW ARTYKUŁ
33 Wyjątki
ogólne Żadne z postanowień niniejszego
rozdziału nie jest interpretowane w sposób uniemożliwiający
przyjęcie lub wyegzekwowanie przez którąkolwiek ze Stron środków
zgodnych z art. XX i XXI GATT 1994 oraz wszelkich uwag interpretacyjnych do
tych artykułów na mocy GATT 1994, które zostają niniejszym
włączone do niniejszego Układu i stanowią
nieodłączną jego część. SEKCJA
5 WSPÓŁPRACA
ADMINISTRACYJNA
I KOORDYNACJA Z INNYMI PAŃSTWAMI ARTYKUŁ
34 Tymczasowe
zawieszenie preferencji 1. Strony zgodnie postanawiają,
że współpraca i pomoc administracyjna są niezbędne do
wdrażania i kontroli preferencyjnego traktowania taryfowego przyznanego w
niniejszym rozdziale i podkreślają swoje zobowiązanie do
zwalczania nieprawidłowości i nadużyć finansowych w
sprawach celnych i związanych z cłami. 2. W przypadku gdy Strona stwierdza, na
podstawie obiektywnych informacji, brak współpracy lub pomocy
administracyjnej drugiej Strony lub nieprawidłowości lub
nadużycia w sprawach, o których mowa w niniejszym rozdziale, Strona ta
może tymczasowo zawiesić odpowiednie traktowanie preferencyjne danego
produktu lub danych produktów zgodnie z niniejszym artykułem. 3. Do celów niniejszego artykułu
brak współpracy lub pomocy administracyjnej oznacza między innymi: a) powtarzające
się przypadki niedopełnienia obowiązku weryfikacji statusu pochodzenia
danego produktu lub danych produktów; b) powtarzające
się przypadki odmowy lub nieuzasadnionego opóźnienia w
przeprowadzaniu późniejszych weryfikacji dowodów pochodzenia lub
przekazywaniu ich wyników; c) powtarzające
się przypadki odmowy lub nieuzasadnionego opóźnienia w wydawaniu
zezwolenia na przeprowadzenie misji służących weryfikacji
autentyczności dokumentów lub prawidłowości informacji
mających znaczenie dla przyznania danego traktowania preferencyjnego. 4. Do celów niniejszego artykułu ustalenie
istnienia nieprawidłowości lub nadużyć może mieć
miejsce między innymi, jeżeli nastąpił gwałtowny, nie
w pełni uzasadniony wzrost wielkości przywozu towarów,
przekraczający tradycyjny poziom produkcji i zdolność
wywozową drugiej Strony, związany z posiadaniem obiektywnych
informacji dotyczących nieprawidłowości lub nadużyć. 5. Warunki wprowadzenia tymczasowego
zawieszenia są następujące: a) Strona,
która stwierdziła, na podstawie obiektywnych informacji, brak
współpracy lub pomocy administracyjnej drugiej Strony bądź
nieprawidłowości lub nadużycia, których dopuściła
się druga Strona, bezzwłocznie powiadamia o tym Komitet
Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące
handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu,
przekazując jednocześnie obiektywne informacje, oraz rozpoczyna
konsultacje w ramach tego Komitetu w oparciu o wszelkie stosowne informacje i
obiektywne ustalenia celem znalezienia rozwiązania możliwego do
przyjęcia dla obu Stron; b) w
przypadku gdy Strony rozpoczęły konsultacje w ramach Komitetu
Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące
handlu i nie uzgodniły możliwego do przyjęcia rozwiązania w
ciągu trzech miesięcy od dnia powiadomienia, zainteresowana Strona
może tymczasowo zawiesić zastosowane traktowanie preferencyjne danego
produktu lub danych produktów. Informację o takim tymczasowym zawieszeniu
przekazuje się bezzwłocznie do wiadomości Komitetu
Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu; c) tymczasowe
zawieszenie przewidziane w niniejszym artykule ogranicza się do
środków niezbędnych do ochrony interesów finansowych zainteresowanej
Strony. Nie przekraczają one okresu sześciu miesięcy, który
może zostać odnowiony, jeżeli do dnia jego wygaśnięcia
nie wystąpiły żadne zmiany odnośnie do warunków, które
doprowadziły do pierwotnego zawieszenia. Stanowią one przedmiot
okresowych konsultacji w ramach Komitetu Stowarzyszenia w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, w szczególności w celu
zniesienia tych tymczasowych zawieszeń bezzwłocznie po ustaniu
warunków uzasadniających ich zastosowanie. 6. Każda ze Stron publikuje,
zgodnie ze swoimi procedurami wewnętrznymi, zawiadomienia dla importerów
dotyczące: powiadomień, o których mowa w ust. 5 lit. a); decyzji, o
których mowa w ust. 5 lit. b); oraz przypadków rozszerzenia bądź
zniesienia, o których mowa w ust. 5 lit. c). ARTYKUŁ
35 Postępowanie
w przypadku błędów administracyjnych W przypadku popełnienia przez
właściwe organy błędu we właściwym
zarządzaniu systemem preferencyjnym dotyczącym wywozu, a
zwłaszcza w stosowaniu postanowień protokołu II do niniejszego
Układu dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące”
i metod współpracy administracyjnej, w przypadku gdy błąd ten
wywiera skutki w zakresie ceł przywozowych, Strona, której dotyczą
takie skutki, może zwrócić się do Komitetu Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu,
określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, o zbadanie możliwości
podjęcia wszelkich stosownych działań w celu rozwiązania
takiego problemu. ARTYKUŁ
36 Umowy z
innymi państwami 1. Niniejszy Układ nie wyklucza
utrzymywania lub ustanawiania unii celnych, stref wolnego handlu lub
dokonywania uzgodnień dotyczących ruchu granicznego, o ile ich
skutkiem nie jest sprzeczność z uzgodnieniami dotyczącymi handlu
przewidzianymi w niniejszym Układzie. 2. W ramach Komitetu Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu,
określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, Strony prowadzą
konsultacje dotyczące umów ustanawiających unie celne, strefy wolnego
handlu lub uzgodnień w zakresie ruchu granicznego, a w razie potrzeby
również innych istotnych kwestii związanych z ich polityką
handlową wobec państw trzecich. Konsultacje takie prowadzone są
w szczególności w przypadku przystąpienia do UE państwa
trzeciego, aby zapewnić uwzględnienie wspólnych interesów Unii i
Gruzji, określonych w niniejszym Układzie. ROZDZIAŁ
2 ŚRODKI
OCHRONY HANDLU SEKCJA
1 OGÓLNE
ŚRODKI OCHRONNE ARTYKUŁ
37 Postanowienia
ogólne 1. Strony potwierdzają swoje prawa
i obowiązki wynikające z art. XIX GATT 1994 oraz Porozumienia w
sprawie środków ochronnych zawartego w załączniku 1A do
Porozumienia WTO („Porozumienie w sprawie środków ochronnych”) i art. 5
Porozumienia w sprawie rolnictwa zawartego w załączniku 1A do
Porozumienia WTO („Porozumienie w sprawie rolnictwa”). 2. Reguły preferencyjnego
pochodzenia ustanowione na mocy rozdziału 1 (Traktowanie narodowe i
dostęp towarów do rynku) tytułu IV (Handel i zagadnienia
związane z handlem) niniejszego Układu nie mają zastosowania do
niniejszej sekcji. 3. Postanowienia niniejszej sekcji nie
podlegają rozdziałowi 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV
(Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. ARTYKUŁ
38 Przejrzystość 1. Strona wszczynająca dochodzenie
w sprawie środków ochronnych powiadamia o tym fakcie drugą
Stronę, jeżeli druga Strona ma istotny interes gospodarczy. 2. Niezależnie od postanowień
art. 37 niniejszego Układu, Strona wszczynająca dochodzenie w sprawie
środków ochronnych i zamierzająca wprowadzić środki
ochronne bezzwłocznie przedkłada na wniosek drugiej Strony pisemne
powiadomienie ad hoc dotyczące wszystkich ważnych informacji
prowadzących do wszczęcia dochodzenia w sprawie środków
ochronnych oraz nałożenia takich środków, w tym, w stosownych
przypadkach, informacji na temat wszczęcia dochodzenia w sprawie
środków ochronnych, na temat tymczasowych ustaleń oraz ustaleń
końcowych wynikających z dochodzenia, jak również oferuje
drugiej Stronie możliwość przeprowadzenia konsultacji. 3. Do celów niniejszego artykułu
uważa się, że Strona ma istotny interes gospodarczy, jeżeli
należy do pięciu największych dostawców produktu
będącego przedmiotem przywozu w okresie ostatnich trzech lat, pod
względem wielkości lub wartości w ujęciu bezwzględnym. ARTYKUŁ
39 Zastosowanie
środków 1. Nakładając środki
ochronne, Strony starają się to czynić w sposób w najmniejszym
stopniu wpływający na dwustronną wymianę handlową. 2. Do celów ust. 1, jeżeli jedna
Strona uzna wymogi prawne związane z nałożeniem ostatecznych
środków ochronnych za spełnione i zamierza wprowadzić takie
środki, powiadamia drugą Stronę i umożliwia przeprowadzenie
dwustronnych konsultacji. Jeżeli nie znaleziono satysfakcjonującego
rozwiązania w ciągu 30 dni od powiadomienia, Strona dokonująca
przywozu może podjąć działania właściwe do
rozwiązania problemu. SEKCJA
2 ŚRODKI
ANTYDUMPINGOWE I WYRÓWNAWCZE ARTYKUŁ
40 Postanowienia
ogólne 1. Strony potwierdzają swoje prawa
i obowiązki na mocy art. VI GATT 1994, Porozumienia w sprawie stosowania
artykułu VI GATT 1994, zawartego w załączniku 1A do Porozumienia
WTO („Porozumienie antydumpingowe”), oraz Porozumienia w sprawie subsydiów i
środków wyrównawczych, zawartego w załączniku 1A do Porozumienia
WTO („Porozumienie w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych”). 2. Reguły preferencyjnego
pochodzenia ustanowione na mocy rozdziału 1 (Traktowanie narodowe i
dostęp towarów do rynku) tytułu IV (Handel i zagadnienia
związane z handlem) niniejszego Układu nie mają zastosowania do
niniejszej sekcji. 3. Postanowienia niniejszej sekcji nie
podlegają rozdziałowi 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV
(Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. ARTYKUŁ
41 Przejrzystość 1. Strony uzgadniają, że
środki antydumpingowe i wyrównawcze powinny być stosowane w
pełnej zgodności z wymogami zawartymi odpowiednio w Porozumieniu
antydumpingowym oraz w Porozumieniu w sprawie subsydiów i środków
wyrównawczych i powinny opierać się na sprawiedliwym i przejrzystym
systemie. 2. Strony zapewniają,
bezzwłocznie po wprowadzeniu tymczasowych środków i przed
podjęciem ostatecznej decyzji, pełne i właściwe ujawnienie
wszystkich zasadniczych faktów i ustaleń, które stanowią
podstawę decyzji o zastosowaniu środków, nie naruszając
postanowień art. 6 ust. 5 Porozumienia antydumpingowego i art. 12 ust. 4
Porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych. Ujawnienie
dokonywane jest w formie pisemnej oraz gwarantuje zainteresowanym stronom
odpowiedni czas na przedstawienie uwag. 3. Pod warunkiem, że nie powoduje
to niepotrzebnego opóźnienia w zakresie prowadzonego dochodzenia,
każdej zainteresowanej Stronie zapewnia się możliwość
bycia wysłuchanym i wyrażenia swoich opinii podczas dochodzenia
antydumpingowego lub dochodzenia antysubsydyjnego. ARTYKUŁ
42 Uwzględnienie
interesu publicznego Strona może nie stosować
środków antydumpingowych lub wyrównawczych, jeżeli na podstawie
informacji udostępnionych w toku dochodzenia można jasno
stwierdzić, że stosowanie takich środków nie leży w
interesie publicznym. Ustalenie, czy występuje interes publiczny, opiera
się na ocenie ogółu różnych interesów, w tym interesu
przemysłu krajowego oraz użytkowników, konsumentów i importerów w
stopniu, w jakim dostarczyli oni organom prowadzącym dochodzenie stosowne
informacje. ARTYKUŁ
43 Zasada
niższego cła W przypadku gdy Strona postanawia
nałożyć tymczasowe lub ostateczne cło antydumpingowe lub
wyrównawcze, kwota takiego cła nie przekracza marginesu dumpingu ani
łącznej kwoty subsydiów stanowiących podstawę środków
wyrównawczych, natomiast powinna być niższa od marginesu dumpingu lub
łącznej kwoty subsydiów stanowiących podstawę środków
wyrównawczych, jeżeli takie niższe cło będzie odpowiednie,
by usunąć szkodę wyrządzoną przemysłowi
krajowemu. ROZDZIAŁ
3 BARIERY
TECHNICZNE W HANDLU, NORMALIZACJA,
METROLOGIA, AKREDYTACJA I OCENA ZGODNOŚCI ARTYKUŁ
44 Zakres
stosowania i definicje 1. Niniejszy rozdział ma
zastosowanie do opracowywania, przyjmowania i stosowania norm, przepisów
technicznych i procedur oceny zgodności, określonych w Porozumieniu w
sprawie barier technicznych w handlu, zawartym w załączniku 1A do
Porozumienia WTO („Porozumienie TBT”), które mogą mieć wpływ na
handel towarami między Stronami. 2. Niezależnie od postanowień
ust. 1 niniejszy rozdział nie ma zastosowania do środków sanitarnych
ani fitosanitarnych określonych w załączniku A do Porozumienia w
sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych zawartego w załączniku
1A do Porozumienia WTO („Porozumienie SPS”) ani do specyfikacji zakupów
opracowanych przez organy władz publicznych, dotyczących ich
własnych wymogów w zakresie produkcji lub konsumpcji. 3. Do celów niniejszego rozdziału
zastosowanie mają definicje zawarte w załączniku I do Porozumienia
TBT. ARTYKUŁ
45 Uznanie
postanowień Porozumienia TBT Strony potwierdzają istniejące prawa
i obowiązki wobec siebie nawzajem, wynikające z Porozumienia TBT,
które zostaje niniejszym włączone do niniejszego Układu i
stanowi jego integralną część. ARTYKUŁ
46 Współpraca
techniczna 1. Strony wzmacniają
współpracę w dziedzinie norm, przepisów technicznych, metrologii,
nadzoru rynku, akredytacji i systemów oceny zgodności w celu poszerzenia
wzajemnego zrozumienia swoich systemów oraz ułatwienia dostępu do
swoich rynków. W tym celu mogą one nawiązać dialog regulacyjny
na poziomie horyzontalnym i sektorowym. 2. W ramach współpracy Strony
starają się określić, rozwinąć i promować
inicjatywy ułatwiające wymianę handlową, które mogą
obejmować między innymi, lecz nie wyłącznie: a) rozwijanie
współpracy regulacyjnej poprzez wymianę danych i
doświadczeń oraz poprzez współpracę naukowo-techniczną
w celu poprawy jakości swoich przepisów technicznych, norm, nadzoru rynku,
oceny zgodności i akredytacji oraz wydajnego wykorzystania zasobów
regulacyjnych; b) promowanie
i stymulowanie współpracy dwustronnej między swoimi – publicznymi lub
prywatnymi – organizacjami odpowiedzialnymi za metrologię,
normalizację, nadzór rynku, ocenę zgodności i akredytację; c) sprzyjanie
rozwojowi wysokiej jakości infrastruktury na potrzeby normalizacji,
metrologii, akredytacji, oceny zgodności i systemu nadzoru rynku w Gruzji; d) promowanie
udziału Gruzji w pracach odnośnych organizacji europejskich; e) poszukiwanie
rozwiązań w przypadku powstawania barier w handlu; oraz f) podejmowanie
starań w stosownych przypadkach, w celu skoordynowania swoich stanowisk w
międzynarodowych organizacjach handlowych i regulacyjnych, takich jak WTO
i Europejska Komisja Gospodarcza Organizacji Narodów Zjednoczonych („EKG ONZ”). ARTYKUŁ
47 Zbliżenie
przepisów technicznych, norm i oceny zgodności 1. Mając na uwadze priorytety w
kwestii zbliżenia przepisów w poszczególnych sektorach, Gruzja podejmuje
niezbędne działania w celu stopniowego osiągnięcia
zbliżenia z unijnymi przepisami technicznymi, normami, metrologią,
akredytacją, oceną zgodności, odnośnymi systemami i
systemem nadzoru rynku, oraz zobowiązuje się przestrzegać zasad
i praktyk określonych w odnośnym dorobku prawnym Unii
(załącznik III-B do niniejszego Układu zawiera orientacyjny
wykaz przepisów). Załącznik III-A do niniejszego Układu zawiera
wykaz środków służących zbliżeniu, który może
zostać zmieniony decyzją Komitetu Stowarzyszenia w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, o którym mowa w art. 408
ust. 4 niniejszego Układu. 2. Aby osiągnąć te cele,
Gruzja: a) uwzględniając
swoje priorytety, dokonuje stopniowego zbliżenia swojego prawodawstwa do
odnośnego dorobku prawnego Unii; oraz b) osiąga
i utrzymuje poziom skuteczności administracyjnej i instytucjonalnej
niezbędny do stworzenia skutecznego i przejrzystego systemu, którego
wymaga wykonanie niniejszego rozdziału. 3. Gruzja powstrzymuje się od
zmiany swoich przepisów horyzontalnych i sektorowych w obszarach priorytetowych
pod względem zbliżenia, z wyjątkiem zmian koniecznych do
stopniowego zbliżenia tych przepisów do odnośnego dorobku prawnego
Unii i utrzymania tego zbliżenia; zawiadamia także Unię o tego
rodzaju zmianach w przepisach krajowych. 4. Gruzja zapewnia i ułatwia
udział odnośnych organów krajowych w europejskich i
międzynarodowych organizacjach zajmujących się
normalizacją, metrologią prawną i podstawową oraz
oceną zgodności, w tym akredytacją, zgodnie z obszarem
działalności tych organów i dostępnymi dla nich
możliwościami członkostwa. 5. W celu zintegrowania swojego systemu
normalizacji Gruzja dokłada wszelkich starań, aby zagwarantować,
że jej organ normalizacyjny: a) dokonuje
stopniowej transpozycji ogółu norm europejskich do norm krajowych, co
obejmuje również europejskie normy zharmonizowane, których dobrowolne
stosowanie uznawane jest za zachowanie zgodności z przepisami unijnymi
transponowanymi do prawodawstwa gruzińskiego; b) wraz
z transpozycją tych norm wycofuje sprzeczne z nimi normy krajowe; c) stopniowo
wypełnia pozostałe warunki pełnego członkostwa w
europejskich organizacjach normalizacyjnych. ARTYKUŁ
48 Układ
w sprawie oceny zgodności i zatwierdzania wyrobów przemysłowych
(ACAA) Strony mogą w późniejszym terminie
zgodnie postanowić o dodaniu Układu w sprawie oceny zgodności i
zatwierdzania wyrobów przemysłowych (ACAA), jako protokołu do
niniejszego Układu, obejmującego jeden lub kilka sektorów
uzgodnionych po sprawdzeniu przez Unię, czy odnośne gruzińskie
przepisy, instytucje i normy horyzontalne i sektorowe zostały w pełni
zbliżone do unijnych. Układ ACAA będzie stanowić, że
handel wyrobami w sektorach objętych tym układem odbywa się
między Stronami na takich samych warunkach, jakie obowiązują w
handlu tymi wyrobami między państwami członkowskimi. ARTYKUŁ
49 Oznakowywanie
i etykietowanie 1. Nie naruszając postanowień
art. 47 i 48 niniejszego Układu, w odniesieniu do przepisów technicznych
dotyczących wymogów w zakresie etykietowania lub oznakowania, Strony
potwierdzają zasady określone w rozdziale 2.2 Porozumienia TBT,
mówiące, że wymogi takie nie mogą być opracowywane,
przyjmowane ani stosowane w celu tworzenia niepotrzebnych przeszkód w handlu
międzynarodowym ani nie mogą mieć takiego skutku. Z tego
względu wymogi dotyczące etykietowania lub oznakowania nie mogą
ograniczać handlu w stopniu większym, niż to jest konieczne do
osiągnięcia uzasadnionego celu, biorąc pod uwagę
zagrożenia, jakie mogłoby wywołać nieosiągnięcie
tego celu. 2. W kwestii obowiązkowego
oznakowania lub etykietowania Strony zgodnie postanawiają, co
następuje: a) będą
podejmować wysiłki w kierunku minimalizacji wymogów dotyczących
oznakowania lub etykietowania, z wyjątkiem wymogów niezbędnych do
przyjęcia dorobku prawnego Unii w tej dziedzinie oraz do ochrony zdrowia,
bezpieczeństwa lub środowiska bądź z uwagi na inne
racjonalne cele polityki publicznej; b) Strona
może określić formę etykiet lub oznaczeń, nie wymaga
jednak zatwierdzania, rejestracji ani certyfikacji etykiet; oraz c) Strony
zachowują prawo do wymagania, aby informacje umieszczane na oznaczeniach
lub etykietach były w określonym języku. ROZDZIAŁ
4 ŚRODKI
SANITARNE I FITOSANITARNE ARTYKUŁ
50 Cel 1. Celem niniejszego rozdziału jest
ułatwienie handlu między Stronami towarami, których dotyczą środki
sanitarne i fitosanitarne („środki SPS”), w tym wszystkie środki
wymienione w załączniku IV do niniejszego Układu, przy
równoczesnym zapewnieniu ochrony życia i zdrowia ludzi, zwierząt i
roślin poprzez: a) zapewnienie
pełnej przejrzystości w kwestii środków dotyczących handlu
wymienionych w załączniku IV do niniejszego Układu; b) zbliżenie
ram prawnych Gruzji do ram prawnych Unii; c) uznawanie
statusu Stron pod względem zdrowia zwierząt i roślin oraz
stosowanie zasady regionalizacji; d) ustanowienie
mechanizmu uznawania równoważności środków utrzymywanych przez
Stronę i wymienionych w załączniku IV do niniejszego
Układu; e) dalsze
wykonanie Porozumienia SPS; f) ustanowienie
mechanizmów i procedur w zakresie ułatwiania handlu; oraz g) poprawę
komunikacji i współpracy między Stronami w sprawie środków
wymienionych w załączniku IV do niniejszego Układu. 2. Celem niniejszego rozdziału jest
osiągnięcie porozumienia między Stronami w kwestii norm
dotyczących dobrostanu zwierząt. ARTYKUŁ
51 Zobowiązania
wielostronne Strony potwierdzają swoje prawa i
obowiązki wynikające z porozumień WTO, a w szczególności
Porozumienia SPS. ARTYKUŁ
52 Zakres
stosowania Niniejszy rozdział ma zastosowanie do
wszelkich środków sanitarnych i fitosanitarnych Strony, które mogą
bezpośrednio lub pośrednio wpływać na handel między
Stronami, w tym do wszystkich środków wymienionych w załączniku
IV do niniejszego Układu. Powyższy zakres stosowania nie narusza
zakresu zbliżenia określonego w art. 55 niniejszego Układu. ARTYKUŁ
53 Definicje Do celów niniejszego artykułu stosuje
się następujące definicje: 1. „środki sanitarne i
fitosanitarne” oznaczają środki zdefiniowane w pkt 1
załącznika A do Porozumienia SPS („środki SPS”); 2. „zwierzęta” oznaczają
zwierzęta zgodnie z definicjami zawartymi odpowiednio w Kodeksie zdrowia
zwierząt lądowych lub Kodeksie zdrowia zwierząt wodnych
Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt („OIE”); 3. „produkty pochodzenia
zwierzęcego” oznaczają produkty pochodzące od zwierząt, w
tym produkty pochodzące od zwierząt wodnych, zgodnie z ich
definicją w Kodeksie zdrowia zwierząt wodnych OIE; 4. „produkty uboczne pochodzenia
zwierzęcego nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi” oznaczają
całe ciała zwierząt lub ich części, produkty
pochodzenia zwierzęcego lub inne produkty otrzymane ze zwierząt
nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi, wymienione w części
2(II) załącznika IV-A do niniejszego Układu; 5. „rośliny” oznaczają
żywe rośliny i określone żywe części roślin,
w tym nasiona i zasoby genowe: a) owoce
w znaczeniu botanicznym, inne niż głęboko zamrożone; b) warzywa,
inne niż głęboko zamrożone; c) bulwy,
cebulki, cebule, kłącza; d) kwiaty
cięte; e) gałęzie
z liśćmi; f) drzewa
ścięte z zachowanym listowiem; g) roślinne
hodowle tkankowe; h) liście,
liście ozdobne; i) aktywny
pyłek; oraz j) pączki,
szczepy, sadzonki. 6. „produkty roślinne”
oznaczają produkty pochodzenia roślinnego, nieprzetworzone lub
poddane prostej obróbce, o ile nie są to rośliny, wymienione w
części 3 załącznika IV-A do niniejszego Układu; 7. „nasiona” oznaczają nasiona w
znaczeniu botanicznym, przeznaczone do siewu; 8. „agrofagi” lub „organizmy szkodliwe”
oznaczają wszelkie gatunki, szczepy lub biotypy roślin, zwierząt
lub czynników chorobotwórczych, szkodliwe dla roślin lub produktów
roślinnych (organizmy szkodliwe); 9. „strefy chronione” oznaczają
strefy w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. h) dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8
maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty
organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed
ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie bądź ewentualnych
późniejszych przepisów; 10. „choroba zwierząt” oznacza
kliniczne lub patologiczne objawy zakażenia u zwierząt; 11. „choroba zwierząt akwakultury”
oznacza zakażenie kliniczne lub niekliniczne jednym lub większą
liczbą czynników etiologicznych chorób, o których mowa w Kodeksie zdrowia
zwierząt wodnych OIE; 12. „zakażenie u zwierząt”
oznacza sytuację, w której zwierzęta są nosicielami czynnika
zakaźnego, wykazując kliniczne lub patologiczne objawy zakażenia
lub nie wykazując takich objawów; 13. „normy dotyczące dobrostanu
zwierząt” oznaczają normy dotyczące ochrony zwierząt
opracowane i stosowane przez Strony oraz, w stosownych przypadkach, zgodne z
normami OIE; 14. „właściwy poziom ochrony
sanitarnej i fitosanitarnej” oznacza właściwy poziom ochrony
sanitarnej i fitosanitarnej określony w pkt 5 załącznika A do
Porozumienia SPS; 15. „region”, w odniesieniu do zdrowia
zwierząt, oznacza strefę lub region zdefiniowane w Kodeksie zdrowia
zwierząt lądowych OIE, a w odniesieniu do akwakultury – strefę
zdefiniowaną w Międzynarodowym kodeksie zdrowia zwierząt wodnych
OIE. W odniesieniu do Unii termin „terytorium” lub „kraj” oznacza terytorium
Unii; 16. „obszar wolny od agrofaga” oznacza
obszar, w którym dany agrofag nie występuje, co wykazano na podstawie
dowodów naukowych, oraz w którym, w stosownych przypadkach, stan ten jest
utrzymywany urzędowo; 17. „regionalizacja” oznacza pojęcie
regionalizacji opisane w art. 6 Porozumienia SPS; 18. „przesyłka zawierająca
zwierzęta lub produkty zwierzęce” oznacza pewną ilość
żywych zwierząt lub produktów pochodzenia zwierzęcego tego
samego typu, objętych tym samym świadectwem lub dokumentem,
przemieszczaną tym samym środkiem transportu, wysłaną przez
jeden podmiot i pochodzącą z terytorium tej samej Strony
dokonującej wywozu lub regionu bądź regionów tej Strony.
Przesyłka zawierająca zwierzęta może składać
się z jednego lub różnych towarów bądź jednej lub
większej liczby partii; 19. „przesyłka zawierająca
rośliny lub produkty roślinne” oznacza pewną ilość
roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów,
przemieszczaną z terytorium jednej Strony na terytorium drugiej Strony i
objętą w razie konieczności jednym świadectwem
fitosanitarnym. Przesyłka może składać się z jednego
lub różnych towarów bądź jednej lub większej liczby partii; 20. „partia” oznacza pewną
liczbę jednostek jednego towaru, która charakteryzuje się
jednorodnością składu i pochodzenia i stanowi
część przesyłki; 21. „równoważność do celów
handlowych” („równoważność”) oznacza, że środki
wymienione w załączniku IV zastosowane przez Stronę wywozu, bez
względu na to, czy są one inne od środków wymienionych w
załączniku IV stosowanych przez Stronę przywozu, obiektywnie
zapewniają właściwy poziom bezpieczeństwa lub możliwy
do zaakceptowania poziom ryzyka Strony przywozu; 22. „sektor” oznacza strukturę
produkcji i handlu w odniesieniu do produktu lub kategorii produktów Strony; 23. „podsektor” oznacza wyraźnie
określoną i kontrolowaną część sektora; 24. „towar” oznacza produkty lub
przedmioty, o których mowa w pkt 2–7; 25. „szczególne zezwolenie na przywóz”
oznacza formalne uprzednie zezwolenie wydane przez właściwe organy
Strony dokonującej przywozu, skierowane do indywidualnego importera jako
warunek przywozu jednej lub wielu przesyłek towaru z terytorium Strony
dokonującej wywozu w zakresie niniejszego rozdziału; 26. „dni robocze” oznaczają dni
tygodnia z wyjątkiem niedziel, sobót oraz dni ustawowo wolnych od pracy w
jednej ze Stron; 27. „inspekcja” oznacza sprawdzenie
jakiegokolwiek aspektu paszy, żywności, zdrowia zwierząt i
dobrostanu zwierząt w celu weryfikacji, czy w danym aspekcie lub aspektach
zachowana jest zgodność z wymogami przepisów prawa paszowego i
żywnościowego oraz prawa w zakresie zdrowia zwierząt i
dobrostanu zwierząt; 28. „inspekcja w zakresie zdrowia
roślin” oznacza urzędowe wzrokowe sprawdzenie roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów regulowanych w celu ustalenia
ewentualnej obecności agrofagów oraz ustalenia zgodności z przepisami
fitosanitarnymi; 29. „weryfikacja” oznacza sprawdzenie,
poprzez zbadanie i rozpatrzenie obiektywnych dowodów, czy spełnione
zostały określone wymogi. ARTYKUŁ
54 Właściwe
organy Podczas pierwszego posiedzenia Podkomitetu ds.
Zarządzania Sanitarnego i Fitosanitarnego, o którym mowa w art. 65
niniejszego Układu („Podkomitet SPS”), Strony informują się
nawzajem o strukturze i organizacji ich właściwych organów oraz
podziale kompetencji między nimi. Strony informują się wzajemnie
o wszelkich zmianach w zakresie struktury, organizacji i podziału
kompetencji, w tym punktów kontaktowych, tych właściwych organów. ARTYKUŁ
55 Stopniowe
zbliżenie przepisów 1. Gruzja kontynuuje stopniowe zbliżenie
swoich przepisów prawa w kwestiach sanitarnych i fitosanitarnych i
dotyczących dobrostanu zwierząt oraz innych obszarów,
określonych w załączniku IV do niniejszego Układu, do
przepisów prawa Unii, zgodnie z zasadami i procedurą określonymi w
załączniku XI do niniejszego Układu. 2. Strony współpracują w
zakresie stopniowego zbliżenia przepisów i budowania zdolności. 3. Podkomitet SPS regularnie monitoruje
postępy w procesie zbliżenia, określonym w załączniku
XI do niniejszego Układu, w celu sformułowania niezbędnych
zaleceń dotyczących zbliżenia przepisów. 4. Najpóźniej sześć
miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego Układu Gruzja
przedkłada wykaz unijnych aktów prawnych dotyczących środków
sanitarnych, fitosanitarnych, dobrostanu zwierząt i innych obszarów
określonych w załączniku IV do niniejszego Układu, na
podstawie których Gruzja dokona zbliżenia swoich przepisów. Wykaz ten jest
podzielony na obszary priorytetowe, w przypadku których handel określonymi
towarami albo grupą towarów zostanie ułatwiony dzięki
zbliżeniu przepisów. Wykaz dotyczący zbliżenia służy
za punkt odniesienia przy wykonaniu niniejszego rozdziału. ARTYKUŁ
56 Uznawanie,
w celach handlowych, statusu pod względem zdrowia zwierząt i
obecności agrofagów
oraz warunków regionalnych Uznawanie
statusu w odniesieniu do chorób zwierząt, zakażeń u
zwierząt lub agrofagów 1. W odniesieniu do chorób i
zakażeń u zwierząt (w tym chorób odzwierzęcych)
zastosowanie mają następujące postanowienia: a) Strona
dokonująca przywozu uznaje do celów handlowych status Strony
dokonującej wywozu lub jej regionów pod względem zdrowia
zwierząt, stwierdzony zgodnie z procedurą określoną w
załączniku VI do niniejszego Układu, w zakresie chorób
zwierząt określonych w załączniku V-A do niniejszego
Układu; b) jeżeli
Strona uzna, że jej terytorium lub jeden z regionów ma szczególny status w
odniesieniu do konkretnej choroby zwierząt, innej niż choroby
wymienione w załączniku V-A do niniejszego Układu, może ona
zażądać uznania tego statusu zgodnie z procedurą
określoną w części C załącznika VI do niniejszego
Układu. W tej kwestii Strona dokonująca przywozu może
zażądać gwarancji, wraz z uzasadnieniem, w odniesieniu do
przywozu żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego,
odpowiednio do uzgodnionego statusu Stron; c) za
podstawę wzajemnego handlu Strony uznają status terytoriów lub
regionów bądź status w sektorze lub podsektorze Stron, związany
z częstością występowania lub zachorowalnością
dotyczącą choroby zwierząt innej niż choroby wymienione w
załączniku V-A do niniejszego Układu, bądź z
zakażeniami u zwierząt, lub w stosownych przypadkach – z
zagrożeniem z nimi związanym, określonym przez OIE. W tej
kwestii w odniesieniu do przywozu żywych zwierząt i produktów
pochodzenia zwierzęcego Strona dokonująca przywozu może
zażądać gwarancji odpowiednich do określonego statusu,
zgodnie z zaleceniami OIE; oraz d) nie
naruszając postanowień art. 58, 60 i 64 niniejszego Układu i o
ile Strona dokonująca przywozu nie wniesie wyraźnego sprzeciwu i nie
zażąda uzupełniających lub dodatkowych informacji,
konsultacji lub weryfikacji, każda ze Stron bezzwłocznie podejmuje
konieczne środki legislacyjne i administracyjne w celu umożliwienia
handlu na podstawie postanowień lit. a), b) i c). 2. W odniesieniu do agrofagów stosuje
się, co następuje: a) Strony
uznają w celach handlowych ich status dotyczący obecności
agrofagów określonych w załączniku V-B do niniejszego
Układu wskazany w załączniku VI-B; oraz b) nie
naruszając postanowień art. 58, 60 i 64 niniejszego Układu i o
ile Strona dokonująca przywozu nie wniesie wyraźnego sprzeciwu i nie
zażąda uzupełniających lub dodatkowych informacji,
konsultacji lub weryfikacji, każda ze Stron bezzwłocznie podejmuje
konieczne środki legislacyjne i administracyjne w celu umożliwienia
handlu na podstawie postanowień lit. a). Uznawanie
regionalizacji i podziału na strefy, obszarów wolnych od agrofaga
i stref chronionych 3. Strony uznają pojęcia
regionalizacji oraz obszarów wolnych od agrofaga, określone w odpowiedniej
Międzynarodowej konwencji ochrony roślin z 1997 r. i
międzynarodowych normach dotyczących środków fitosanitarnych
Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa z 1997 r., a
także pojęcie stref chronionych w rozumieniu dyrektywy 2000/29/WE, i
zgodnie postanawiają stosować te pojęcia w handlu między
sobą. 4. Strony zgodnie postanawiają,
że decyzje dotyczące regionalizacji w sprawie chorób zwierząt i
ryb wymienionych w załączniku V-A do niniejszego Układu oraz w
sprawie agrofagów wymienionych w załączniku V-B są podejmowane
zgodnie z postanowieniami części A i B załącznika VI do
niniejszego Układu. 5. Jeżeli chodzi o choroby
zwierząt, zgodnie z postanowieniami art. 58 niniejszego Układu,
Strona dokonująca wywozu starająca się o uznanie swojej decyzji
w sprawie regionalizacji przez Stronę dokonującą przywozu
notyfikuje zastosowane przez siebie środki, podając pełne
wyjaśnienie i dane stanowiące podstawę dokonanych ustaleń i
podjętych decyzji. Nie naruszając postanowień art. 59
niniejszego Układu i o ile Strona dokonująca przywozu nie wniesie
wyraźnego sprzeciwu i nie zażąda dodatkowych informacji,
konsultacji lub weryfikacji w ciągu 15 dni roboczych po otrzymaniu
powiadomienia, decyzje dotyczące regionalizacji, których dotyczyło
powiadomienie, uznaje się za przyjęte. Konsultacje, o których mowa w akapicie
pierwszym, odbywają się zgodnie z art. 59 ust. 3 niniejszego
Układu. Strona dokonująca przywozu dokonuje oceny dodatkowych
informacji w ciągu 15 dni roboczych od dnia ich otrzymania. Weryfikację,
o której mowa w akapicie pierwszym, przeprowadza się zgodnie z art. 62
niniejszego Układu w ciągu 25 dni roboczych od dnia otrzymania
wniosku o weryfikację. 6. W kwestii agrofagów każda ze
Stron zapewnia, aby w handlu roślinami, produktami roślinnymi i
innymi towarami był brany pod uwagę – odpowiednio – status pod
względem obecności agrofagów na obszarze uznanym przez drugą
Stronę za strefę chronioną lub za obszar wolny od agrofaga.
Strona ubiegająca się o uznanie swojego obszaru wolnego od agrofaga
przez drugą Stronę notyfikuje wprowadzone przez siebie środki
oraz – na wniosek drugiej Strony – przedstawia pełne uzasadnienie i dane
stanowiące podstawę ustanowienia i utrzymywania obszaru, zgodnie z
odnośnymi wytycznymi FAO lub IPPC, w tym ISPM. Nie naruszając postanowień
art. 64 niniejszego Układu i o ile Strona nie wniesie wyraźnego
sprzeciwu i nie zażąda dodatkowych informacji, konsultacji lub
weryfikacji w ciągu trzech miesięcy następujących po
notyfikacji, decyzje dotyczące regionalizacji obszarów wolnych od agrofaga,
notyfikowane w ten sposób, uznaje się za przyjęte. Konsultacje, o których mowa w akapicie
pierwszym, odbywają się zgodnie z art. 59 ust. 3 niniejszego
Układu. Strona dokonująca przywozu przeprowadza ocenę
dodatkowych informacji w ciągu trzech miesięcy od dnia ich
otrzymania. Weryfikację, o której mowa w akapicie pierwszym, przeprowadza
się zgodnie z art. 62 niniejszego Układu w ciągu 12
miesięcy od dnia otrzymania wniosku o weryfikację, z
uwzględnieniem biologii agrofagów i upraw, których sprawa dotyczy. 7. Po zakończeniu procedur, o
których mowa w ust. 4–6 i nie naruszając postanowień art. 64
niniejszego Układu, każda ze Stron bezzwłocznie podejmuje
niezbędne działania legislacyjne i administracyjne w celu umożliwienia
handlu na tej podstawie. Podział
na przedziały 8. Strony mogą podjąć
dalsze dyskusje w kwestii podziału na przedziały. ARTYKUŁ
57 Uznanie
równoważności 1. Równoważność
można uznać w odniesieniu do: a) pojedynczego
środka; b) grupy
środków; lub c) systemu
mającego zastosowanie do sektora, podsektora, towarów lub grup towarów. 2. W odniesieniu do uznawania
równoważności Strony postępują zgodnie z procesem
określonym w ust. 3. Proces ten obejmuje obiektywne wykazanie
równoważności przez Stronę dokonującą wywozu oraz
obiektywną ocenę wniosku przez Stronę dokonującą
przywozu. Ocena może obejmować inspekcje lub weryfikacje. 3. Na wniosek Strony dokonującej
wywozu w sprawie uznania równoważności zgodnie z ust. 1 Strony
bezzwłocznie, a najpóźniej w ciągu trzech miesięcy od dnia otrzymania
wniosku przez Stronę dokonującą przywozu, rozpoczynają
proces konsultacji obejmujący kroki określone w załączniku
VIII do niniejszego Układu. W przypadku złożenia wielu wniosków
przez Stronę dokonującą wywozu Strony, na wniosek Strony
dokonującej przywozu, uzgadniają w ramach Podkomitetu SPS, o którym
mowa w art. 65 niniejszego Układu, harmonogram rozpoczęcia i
przeprowadzenia procesu, o którym mowa w niniejszym ustępie. 4. Gruzja powiadamia Unię, gdy
tylko ukończony zostanie proces zbliżenia przepisów w odniesieniu do
środka, grupy środków lub systemu, określonych w ust. 1, na
podstawie wyników monitorowania ustanowionego w art. 55 ust. 3 niniejszego
Układu. Fakt ten uznaje się za podstawę złożenia przez
Gruzję wniosku o rozpoczęcie procesu uznania równoważności
odnośnych środków, zgodnie z ust. 3. 5. O ile nie postanowiono inaczej,
Strona dokonująca przywozu finalizuje proces uznania
równoważności, o którym mowa w ust. 3, w ciągu 360 dni od dnia
otrzymania od Strony dokonującej wywozu wniosku obejmującego
dokumentację, w której wykazuje się równoważność.
Termin ten może zostać wydłużony w przypadku upraw
sezonowych, gdy uzasadnione jest opóźnienie oceny, aby umożliwić
weryfikację w odpowiednim okresie wzrostu uprawy. 6. Strona dokonująca przywozu
określa równoważność w odniesieniu do roślin,
produktów roślinnych i innych towarów zgodnie z odpowiednimi ISPM. 7. Strona dokonująca przywozu
może wycofać lub zawiesić równoważność na
podstawie wszelkich dokonanych przez jedną ze Stron zmian środków wpływających
na równoważność, pod warunkiem że postępowanie odbywa
się zgodnie z następującą procedurą: a) zgodnie
z postanowieniami art. 58 ust. 2 niniejszego Układu Strona dokonująca
wywozu informuje Stronę dokonującą przywozu o wszelkich
propozycjach zmian jej środków uznanych za równoważne, oraz o
możliwym wpływie proponowanych środków na uznaną
równoważność. W ciągu 30 dni roboczych od otrzymania tej
informacji Strona dokonująca przywozu informuje Stronę
dokonującą wywozu, czy równoważność będzie nadal
uznawana na podstawie proponowanych środków; b) zgodnie
z postanowieniami art. 58 ust. 2 niniejszego Układu Strona dokonująca
przywozu informuje Stronę dokonującą wywozu o wszelkich
propozycjach zmian jej środków, na których opiera się uznanie
równoważności, oraz o możliwym wpływie proponowanych
środków na uznaną równoważność. W przypadku gdy Strona
dokonująca przywozu zaprzestaje uznawania równoważności, Strony
mogą uzgodnić warunki ponownego rozpoczęcia procesu, o którym
mowa w ust. 3, na podstawie proponowanych środków. 8. Uznanie, zawieszenie lub wycofanie
równoważności zależy wyłącznie od Strony
dokonującej przywozu, która działa zgodnie z własnymi ramami
administracyjnymi i legislacyjnymi. Strona ta dostarcza Stronie dokonującej
wywozu na piśmie pełne uzasadnienie i dane stanowiące
podstawę ustaleń i decyzji objętych niniejszym artykułem. W
przypadku nieuznania, wycofania lub zawieszenia równoważności Strona
dokonująca przywozu informuje Stronę dokonującą wywozu o
warunkach, jakie należy spełnić, aby ponownie
rozpocząć proces, o którym mowa w ust. 3. 9. Nie naruszając postanowień
art. 64 niniejszego Układu Strona dokonująca przywozu nie może
wycofać ani zawiesić równoważności przed wejściem w
życie proponowanych nowych środków którejkolwiek ze Stron. 10. W przypadku formalnego uznania
równoważności przez Stronę dokonującą przywozu na
podstawie procesu konsultacji opisanego w załączniku VIII do
niniejszego Układu Podkomitet SPS zgodnie z procedurą opisaną w
art. 65 ust. 5 niniejszego Układu potwierdza uznanie
równoważności w handlu między Stronami. Decyzja
potwierdzająca może również w stosownych przypadkach
ustanawiać ograniczenie kontroli fizycznych na granicach, uproszczenie
świadectw oraz procedury wstępnego sporządzania list dla
zakładów. Status równoważności ujmuje się
w załączniku XII do niniejszego Układu. ARTYKUŁ
58 Przejrzystość
i wymiana informacji 1. Nie naruszając postanowień
art. 59 niniejszego Układu Strony współpracują w celu
zwiększenia wzajemnego zrozumienia w zakresie struktury kontroli
urzędowych drugiej Strony oraz mechanizmów służących
stosowaniu środków wymienionych w załączniku IV do niniejszego
Układu, a także skuteczności takiej struktury i mechanizmu.
Można to osiągnąć m.in. poprzez sprawozdania z
międzynarodowych audytów przy ich podawaniu do publicznej wiadomości;
Strony mogą w stosownych przypadkach wymieniać informacje na temat
ich wyników oraz inne informacje. 2. W ramach zbliżenia przepisów, o
którym mowa w art. 55 niniejszego Układu, lub uznawania
równoważności, o którym mowa w art. 57 niniejszego Układu,
Strony informują się nawzajem o zmianach legislacyjnych lub
proceduralnych wprowadzonych w odnośnych obszarach. 3. W tym kontekście Unia informuje
Gruzję z dużym wyprzedzeniem o zmianach w swoim prawodawstwie, tak
aby umożliwić Gruzji rozważenie stosownych zmian w swoim
prawodawstwie. Należy osiągnąć odpowiedni
poziom współpracy w celu usprawnienia przekazywania dokumentów
legislacyjnych na wniosek jednej ze Stron. W tym celu każda ze Stron powiadamia
drugą Stronę o swoich punktach kontaktowych. Strony powiadamiają
się również wzajemnie o wszelkich zmianach dotyczących punktów
kontaktowych. ARTYKUŁ
59 Powiadomienia,
konsultacje i usprawnienie komunikacji 1. Każda ze Stron powiadamia
drugą Stronę na piśmie w ciągu dwóch dni roboczych o
wszelkim poważnym lub znaczącym ryzyku dla zdrowia ludzkiego
bądź zdrowia zwierząt lub roślin, w tym o nagłych
przypadkach związanych z kontrolą żywności lub sytuacjach,
w których istnieje wyraźnie określone ryzyko poważnych skutków
zdrowotnych związanych ze spożyciem produktów pochodzenia
zwierzęcego lub produktów roślinnych, a w szczególności: a) o
wszelkich środkach wpływających na decyzje dotyczące
regionalizacji, o których mowa w art. 56 niniejszego Układu; b) o
obecności lub rozwoju wszelkich chorób zwierząt wymienionych w
załączniku V-A do niniejszego Układu lub agrofagów regulowanych,
wymienionych w załączniku V-B do niniejszego Układu; c) o
ustaleniach mających znaczenie epidemiologiczne lub o istotnym
związanym z tym ryzyku w zakresie chorób zwierząt i agrofagów, które
nie są wymienione w załącznikach V-A ani V-B do niniejszego
Układu lub które są nowymi chorobami zwierząt lub agrofagami;
oraz d) o
wszelkich dodatkowych środkach wykraczających poza podstawowe wymogi
mające zastosowanie do własnych środków podejmowanych w celu
kontroli lub zwalczania chorób zwierząt lub agrofagów bądź w
celu ochrony zdrowia publicznego lub zdrowia roślin oraz o wszelkich
zmianach w polityce dotyczącej profilaktyki, w tym w polityce dotyczącej
szczepień. 2. Powiadomienia kieruje się na
piśmie do punktów kontaktowych, o których mowa w art. 58 ust. 1
niniejszego Układu. Powiadomienie na piśmie oznacza
powiadomienie przesłane pocztą, faksem lub pocztą
elektroniczną. 3. W przypadku gdy jedna ze Stron ma
poważne obawy dotyczące ryzyka dla zdrowia ludzkiego bądź
zdrowia zwierząt lub roślin, na wniosek tej Strony organizowane
są konsultacje dotyczące tej sytuacji, które odbywają się w
najbliższym możliwym terminie, a w każdym razie w ciągu 15
dni roboczych od dnia złożenia takiego wniosku. W takich sytuacjach
każda ze Stron stara się zapewnić wszelkie informacje konieczne
do uniknięcia zakłóceń w handlu i do osiągnięcia
rozwiązania możliwego do przyjęcia przez obie Strony, zgodnego z
ochroną zdrowia ludzkiego oraz zdrowia zwierząt i roślin. 4. Na wniosek Strony organizuje się
konsultacje dotyczące dobrostanu zwierząt, które odbywają
się w najszybszym możliwym terminie, a w każdym razie w
ciągu 20 dni roboczych od dnia powiadomienia. W takich sytuacjach
każda ze Stron dokłada starań w celu dostarczenia wszelkich
żądanych informacji. 5. Na wniosek Strony konsultacje, o
których mowa w ust. 3 i 4, organizowane są w formie wideokonferencji lub
audiokonferencji. Strona wnioskująca o konsultacje zapewnia przygotowanie
protokołu z konsultacji, który jest formalnie zatwierdzany przez Strony.
Do celów takiego zatwierdzenia mają zastosowanie postanowienia art. 58
ust. 3 niniejszego Układu. 6. W późniejszym terminie
wdrożony zostanie obustronny system szybkiego powiadamiania i wczesnego
ostrzegania o wszelkich nagłych sytuacjach w obszarze sanitarnym i
fitosanitarnym, po wprowadzeniu przez Gruzję niezbędnych aktów
prawnych w tej dziedzinie i stworzeniu warunków do właściwego
funkcjonowania takich systemów na miejscu. ARTYKUŁ
60 Warunki
handlu 1. Warunki przywozu przed uznaniem
równoważności: a) Strony
zgodnie postanawiają prowadzić przywóz wszelkich towarów ujętych
w załączniku IV-A i pkt 2 i 3 załącznika IV-C do
niniejszego Układu zgodnie z warunkami sprzed uznania
równoważności. Nie naruszając decyzji podjętych zgodnie z
artykułem 56 niniejszego Układu, warunki przywozu stosowane przez
Stronę dokonującą przywozu mają zastosowanie do całego
terytorium Strony dokonującej wywozu. W momencie wejścia w życie
niniejszego Układu i zgodnie z postanowieniami jego art. 58 Strona
dokonująca przywozu informuje Stronę dokonującą wywozu o
własnych wymogach sanitarnych i fitosanitarnych dotyczących przywozu
towarów, o których mowa w załącznikach IV-A i IV-C do niniejszego
Układu. Informacje te obejmują w stosownych przypadkach wzory
urzędowych świadectw, oświadczeń lub dokumentów handlowych,
określone przez Stronę dokonującą przywozu; oraz b) i) Wszelkie
zmiany lub proponowane zmiany warunków, o których mowa w ust. 1 lit. a) są
zgodne z odpowiednimi procedurami powiadomienia określonymi w Porozumieniu
SPS; (ii) Nie
naruszając postanowień art. 64 niniejszego Układu, w celu
określenia daty wejścia w życie zmienionych warunków, o których
mowa w ust. 1 lit. a), Strona dokonująca przywozu bierze pod uwagę
czas transportu między Stronami; oraz (iii) jeżeli
Strona dokonująca przywozu nie spełni wyżej wspomnianych wymogów
notyfikacji, o których mowa w lit. a), nadal akceptuje ona świadectwa lub
poświadczenia gwarantujące uprzednio obowiązujące warunki
do 30 dni po wejściu w życie zmienionych warunków przywozu. 2. Warunki przywozu po uznaniu
równoważności: a) W
ciągu 90 dni od dnia przyjęcia decyzji o uznaniu
równoważności określone w art. 57 ust. 10 niniejszego Układu,
Strony podejmują niezbędne działania legislacyjne i
administracyjne w celu wdrożenia uznania równoważności, tak aby
umożliwić na tej podstawie handel między Stronami towarami, o
których mowa w załączniku IV-A i pkt 2 i 3 załącznika IV-C
do niniejszego Układu. Dla tych towarów wzór urzędowego
świadectwa lub urzędowego dokumentu wymaganego przez Stronę
dokonującą przywozu może wówczas zostać zastąpiony
świadectwem sporządzonym zgodnie z załącznikiem X-B do
niniejszego Układu; b) Dla
towarów w sektorach lub podsektorach, w przypadku których nie wszystkie
środki są uznane za równoważne, handel jest prowadzony nadal na
podstawie zgodności z warunkami, o których mowa w ust. 1 lit. a). Na
wniosek Strony dokonującej wywozu zastosowanie mają postanowienia
ust. 5. 3. Od dnia wejścia w życie
niniejszego Układu towary, o których mowa w załączniku IV-A i
pkt 2 załącznika IV-C do niniejszego Układu, nie podlegają
obowiązkowi uzyskania pozwolenia na przywóz między Stronami. 4. W odniesieniu do warunków
wpływających na handel towarami, o których mowa w ust. 1 lit. a), na
wniosek Strony dokonującej wywozu Strony podejmują konsultacje w
ramach Podkomitetu SPS zgodnie z postanowieniami art. 65 niniejszego
Układu w celu uzgodnienia alternatywnych lub dodatkowych warunków przywozu
Strony dokonującej przywozu. Takie alternatywne lub dodatkowe warunki
przywozu mogą w stosownych przypadkach opierać się na
środkach Strony dokonującej wywozu, uznanych za równoważne przez
Stronę dokonującą przywozu. Jeśli tak zdecydowano, Strona
dokonująca przywozu podejmuje w ciągu 90 dni niezbędne
działania legislacyjne lub administracyjne w celu umożliwienia
przywozu na podstawie uzgodnionych warunków przywozu. 5. Wykaz zakładów, tymczasowe
zatwierdzenie a) Przy
przywozie produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w
części 2 załącznika IV-A do niniejszego Układu, na
wniosek Strony dokonującej wywozu uzupełniony o właściwe
gwarancje, Strona dokonująca przywozu tymczasowo zatwierdza zakłady
przetwórcze, o których mowa w pkt 2 załącznika VII do niniejszego
Układu, które mieszczą się na terytorium Strony dokonującej
wywozu, bez wcześniejszych inspekcji poszczególnych zakładów. Takie
zatwierdzenie jest zgodne z warunkami i postanowieniami określonymi w załączniku
VII do niniejszego Układu. O ile nie są wymagane dodatkowe
informacje, Strona dokonująca przywozu podejmuje niezbędne
działania legislacyjne lub administracyjne, aby umożliwić
przywóz na tej podstawie w ciągu 30 dni roboczych od dnia otrzymania przez
nią wniosku i odpowiednich gwarancji. Wstępny wykaz
zakładów zatwierdza się zgodnie z postanowieniami
załącznika VII do niniejszego Układu. b) Przy
przywozie produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w ust. 2 lit.
a), Strona dokonująca wywozu informuje Stronę dokonującą
przywozu o własnym wykazie zakładów spełniających wymogi
Strony dokonującej przywozu. 6. Na wniosek jednej ze Stron druga
Strona dostarcza niezbędne wyjaśnienia i dane będące
podstawą dokonanych ustaleń i decyzji objętych niniejszym
artykułem. ARTYKUŁ
61 Procedura
certyfikacji 1. Na potrzeby procedur certyfikacji
oraz wydawania świadectw i dokumentów urzędowych Strony zgodnie
przyjmują zasady przedstawione w załączniku X do niniejszego
Układu. 2. Podkomitet SPS, o którym mowa w art.
65 niniejszego Układu, może uzgodnić zasady, które należy
stosować w przypadku certyfikacji elektronicznej bądź wycofania
lub wymiany świadectw. 3. W ramach zbliżonych aktów
prawnych, o których mowa w art. 55 niniejszego Układu, Strony
uzgadniają w stosownych przypadkach wspólne wzory świadectw. ARTYKUŁ
62 Weryfikacja 1. W celu utrzymania pewności co do
skutecznego wykonania postanowień niniejszego rozdziału każda ze
Stron ma prawo: a) do
prowadzenia weryfikacji całości lub części systemu
inspekcji i certyfikacji stosowanego przez organy drugiej Strony,
bądź – w stosownych przypadkach – innych środków, zgodnie z
odnośnymi międzynarodowymi standardami, wytycznymi i zaleceniami
zawartymi w Kodeksie Żywnościowym, OIE i IPPC; b) do
otrzymywania informacji od drugiej Strony o stosowanym przez nią systemie
kontroli, a także do otrzymywania informacji o wynikach kontroli
przeprowadzonych w ramach tego systemu, przestrzegając przepisów
dotyczących poufności obowiązujących w każdej ze
Stron. 2. Każda ze Stron może
udostępniać osobom trzecim wyniki weryfikacji, o których mowa w ust.
1 lit. a), i podawać je do wiadomości publicznej zgodnie z
ewentualnymi wymogami obowiązującymi którąkolwiek ze Stron. W
toku takiego udostępniania lub podawania do wiadomości publicznej
przestrzega się ewentualnych wymogów poufności
obowiązujących daną Stronę. 3. W przypadku gdy Strona
dokonująca przywozu postanawia przeprowadzić wizytę w celu
dokonania weryfikacji na terytorium Strony dokonującej wywozu, powiadamia
o takiej wizycie Stronę dokonującą wywozu na co najmniej 60 dni
roboczych przed terminem wizyty, z wyjątkiem sytuacji wyjątkowych lub
jeśli Strony postanowią inaczej. Wszelkie zmiany dotyczące
takiej wizyty są uzgadniane przez Strony. 4. Koszty poniesione w związku z
przeprowadzeniem weryfikacji całości lub części systemów
inspekcji i certyfikacji stosowanych przez właściwe organy drugiej
Strony lub, w razie potrzeby, innych środków, pokrywa Strona, która
przeprowadza weryfikację lub inspekcję. 5. Projekt pisemnego sprawozdania z
weryfikacji jest przekazywany Stronie dokonującej wywozu w ciągu 60
dni roboczych od zakończenia weryfikacji. Strona dokonująca wywozu ma
45 dni roboczych na przygotowanie uwag do projektu sprawozdania. Uwagi
zgłoszone przez Stronę dokonującą wywozu zostają
załączone do sprawozdania końcowego oraz, w stosownych
przypadkach, uwzględnione w jego treści. Jednakże w przypadku
gdy w trakcie weryfikacji wykryto znaczne ryzyko dla zdrowia ludzkiego lub
zdrowia zwierząt lub roślin, Strona dokonująca wywozu zostaje
poinformowana o tym najszybciej, jak to możliwe, a w każdym przypadku
w ciągu 10 dni roboczych od zakończenia weryfikacji. 6. Dla potrzeb jasności wyniki
weryfikacji mogą zostać wykorzystane w procedurach, o których mowa w
art. 55, 57 i 63 niniejszego Układu prowadzonych przez Strony lub przez
jedną ze Stron. ARTYKUŁ
63 Kontrole
przywozu i opłaty za inspekcje 1. Strony zgodnie postanawiają,
że kontrole przywozu przesyłek z terytorium Strony dokonującej
wywozu są prowadzone przez Stronę dokonującą przywozu z poszanowaniem
zasad określonych w części A załącznika IX do
niniejszego Układu. Wyniki tych kontroli mogą stanowić
wkład do procesu weryfikacji, o którym mowa w art. 62 niniejszego
Układu. 2. Częstości fizycznych
kontroli przywozu stosowanych przez każdą ze Stron określone
są w części B załącznika IX do niniejszego
Układu. Strona może zmienić te częstości w ramach
swoich kompetencji oraz zgodnie z jej prawodawstwem wewnętrznym, w wyniku
postępu dokonanego zgodnie z art. 55, 57 i 60 niniejszego Układu, lub
w wyniku weryfikacji, konsultacji lub innych środków przewidzianych w
niniejszym Układzie. Podkomitet SPS, o którym mowa w art. 65, odpowiednio
zmienia część B załącznika IX do niniejszego
Układu w drodze decyzji. 3. Opłaty za inspekcje, jeżeli
zostaną nałożone, mogą obejmować wyłącznie
koszty poniesione przez właściwe organy na przeprowadzenie kontroli
przywozu. Wysokość tych opłat oblicza się na tej samej
podstawie, co opłaty pobierane za inspekcje podobnych produktów krajowych. 4. Strona dokonująca przywozu na
wniosek Strony dokonującej wywozu informuje ją o wszelkich zmianach
dotyczących środków wpływających na kontrole przywozu i
opłaty za inspekcje oraz o wszelkich znaczących zmianach w
postępowaniu administracyjnym w zakresie takich kontroli, a także o
powodach dokonania tych zmian. 5. Począwszy od daty ustalonej
przez Podkomitet SPS, o którym mowa w art. 65 niniejszego Układu, Strony
mogą uzgodnić warunki wzajemnego zatwierdzania kontroli, o których
mowa w art. 62 ust. 1 lit. b) niniejszego Układu, w celu dostosowania, a w
stosownych przypadkach obustronnego ograniczenia, częstości
fizycznych kontroli przywozu towarów, o których mowa w art. 60 ust. 2 lit. a)
niniejszego Układu. Począwszy od tej daty Strony mogą
wzajemnie zatwierdzać swoje kontrole określonych towarów oraz, co za
tym idzie, ograniczać lub zastępować kontrole przywozu tych
towarów. ARTYKUŁ
64 Środki
ochronne 1. Jeżeli Strona dokonująca
wywozu wprowadza na swoim terytorium środki w celu kontroli wszelkich
czynników mogących stanowić poważne zagrożenie lub ryzyko
dla zdrowia ludzkiego, zdrowia zwierząt lub roślin, to Strona
dokonująca wywozu, bez uszczerbku dla postanowień ust. 2, wprowadza
równoważne środki, aby zapobiec wprowadzeniu czynników danego
zagrożenia lub ryzyka na terytorium Strony dokonującej przywozu. 2. Z uwagi na ważne względy
zdrowia ludzkiego bądź zdrowia zwierząt lub roślin Strona
dokonująca przywozu może wprowadzić tymczasowe środki
konieczne w celu ochrony zdrowia ludzkiego bądź zdrowia zwierząt
lub roślin. W odniesieniu do przesyłek będących w
transporcie między Stronami Strona dokonująca przywozu rozważa
najbardziej odpowiednie i proporcjonalne rozwiązanie w celu
uniknięcia zbędnych zakłóceń w handlu. 3. Strona wprowadzająca środki
na podstawie ust. 2 informuje o tym drugą Stronę najpóźniej w
ciągu jednego dnia roboczego od dnia przyjęcia środków. Na
wniosek którejkolwiek ze Stron, zgodnie z postanowieniami art. 59 ust. 3
niniejszego Układu, Strony przeprowadzają konsultacje dotyczące
tej sytuacji w ciągu 15 dni roboczych od dnia powiadomienia. Strony
należycie uwzględniają wszelkie informacje uzyskane w toku
takich konsultacji oraz dokładają starań w celu uniknięcia
zbędnych zakłóceń w handlu, w stosownych przypadkach biorąc
pod uwagę wynik konsultacji, o których mowa w art. 59 ust. 3 niniejszego
Układu. ARTYKUŁ
65 Podkomitet
do Spraw Sanitarnych i Fitosanitarnych 1. Niniejszym powołuje się
Podkomitet SPS. Zbiera się on w ciągu trzech miesięcy od dnia
wejścia w życie niniejszego Układu, a następnie na wniosek
którejkolwiek ze Stron lub co najmniej raz do roku. Jeżeli tak
uzgodnią Strony, spotkanie Podkomitetu SPS może być
zorganizowane w formie wideokonferencji lub audiokonferencji. Podkomitet SPS
może również poruszać kwestie poza sesją w drodze
korespondencyjnej. 2. Podkomitet SPS pełni
następujące funkcje: a) rozpatrywanie
wszelkich kwestii związanych z niniejszym rozdziałem; b) monitorowanie
wykonywania postanowień niniejszego rozdziału, a także badanie
wszelkich kwestii, które mogą wyniknąć w związku z ich
wykonaniem; c) dokonywanie
przeglądów załączników IV–XII do niniejszego Układu,
szczególnie w świetle postępu dokonanego w ramach konsultacji i
procedur określonych w niniejszym rozdziale; d) zmienianie,
w drodze decyzji zatwierdzającej, załączników IV–XII do
niniejszego Układu w świetle przeglądu przewidzianego w lit. c)
lub zgodnie z innymi postanowieniami niniejszego rozdziału; oraz e) wydawanie
opinii i zaleceń dla innych organów określonych w tytule VIII
(Postanowienia instytucjonalne, ogólne i końcowe) niniejszego Układu
w świetle przeglądu przewidzianego w lit. c). 3. Strony zgodnie postanawiają
ustanawiać w stosownych przypadkach techniczne grupy robocze,
składające się z przedstawicieli Stron w randze ekspertów,
określające i poruszające kwestie techniczne i naukowe
wynikające ze stosowania postanowień niniejszego rozdziału. W
przypadku gdy wymagana jest dodatkowa wiedza fachowa, Strony mogą
ustanawiać grupy doraźne, w tym grupy naukowe i grupy ekspertów. Członkostwo
w grupach doraźnych nie musi ograniczać się do przedstawicieli
Stron. 4. Podkomitet SPS regularnie informuje
Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego
Układu, za pomocą sprawozdań o swojej działalności i
decyzjach podjętych w ramach swoich kompetencji. 5. Na pierwszym posiedzeniu Podkomitet
SPS przyjmuje swój regulamin. 6. Wszelkie decyzje, zalecenia,
sprawozdania i inne działania Podkomitetu SPS lub innej grupy ustanowionej
przez Podkomitet SPS są przyjmowane w drodze konsensusu między
Stronami. ROZDZIAŁ
5 UŁATWIENIA
CELNE I HANDLOWE ARTYKUŁ
66 Cele 1. Strony uznają znaczenie
ułatwień celnych i handlowych w zmieniających się warunkach
dwustronnej wymiany handlowej. Strony zgodnie postanawiają, że
wzmocnią współpracę w tym obszarze, aby zagwarantować,
że właściwe przepisy i procedury oraz zdolności
administracyjne stosownych organów administracyjnych odpowiadają celom
skutecznej kontroli i, co do zasady, wspierają ułatwienia w legalnym
handlu. 2. Strony uznają, że
należy zwrócić szczególną uwagę na uzasadnione cele
polityki publicznej, w tym na ułatwienia w handlu, bezpieczeństwo i
zapobieganie nadużyciom oraz zrównoważone podejście do tych kwestii. ARTYKUŁ
67 Prawodawstwo
i procedury 1. Strony uzgadniają, że ich
odnośne prawodawstwo handlowe i celne jest, co do zasady, stabilne i
wszechstronne, a ich przepisy i procedury są proporcjonalne, przejrzyste,
przewidywalne, niedyskryminujące, bezstronne oraz stosowane jednolicie i
skutecznie i służą między innymi: a) ochronie
i ułatwianiu legalnego handlu poprzez skuteczne egzekwowanie i
przestrzeganie wymogów prawnych; b) unikaniu
zbędnych lub dyskryminujących obciążeń podmiotów
gospodarczych, zapobieganiu nadużyciom i dalszemu ułatwianiu podmiotom
gospodarczym osiągania wysokiego poziomu zgodności; c) stosowaniu
jednolitego dokumentu administracyjnego (SAD) do celów zgłoszeń
celnych; d) przyczynianiu
się do zwiększenia skuteczności, przejrzystości i
uproszczenia procedur i praktyk celnych na granicy; e) stosowaniu
nowoczesnych technik celnych, wraz z oceną ryzyka, kontroli po odprawie
celnej i metod kontroli przedsiębiorstw w celu uproszczenia i
ułatwienia wprowadzania, wyprowadzania i zwalniania towarów; f) obniżeniu
kosztów przestrzegania przepisów i zagwarantowania wszystkim podmiotom
gospodarczym większej przewidywalności; g) bez
uszczerbku dla stosowania obiektywnych kryteriów oceny ryzyka – zapewnieniu
niedyskryminacyjnego nakładania wymogów i procedur mających
zastosowanie do przywozu, wywozu i towarów w tranzycie; h) stosowaniu
międzynarodowych instrumentów obowiązujących w obszarze ceł
i handlu, w tym instrumentów opracowanych przez Światową
Organizację Celną, Konwencji stambulskiej dotyczącej odprawy
czasowej z 1990 r., Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego
systemu oznaczania i kodowania towarów z 1983 r., instrumentów WTO, Konwencji
celnej ONZ dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z
zastosowaniem karnetów TIR z 1975 r., Konwencji w sprawie harmonizacji kontroli
towarów na granicach z 1982 r.; mogą też w stosownych przypadkach
brać pod uwagę opracowane przez Światową Organizację
Celną Ramy standardów dla zabezpieczenia i uproszczenia handlu globalnego
oraz wytyczne Komisji Europejskiej, na przykład strategię celną;
i) podjęciu
niezbędnych środków w celu odzwierciedlenia i wykonania
postanowień zmienionej konwencji z Kioto dotyczącej uproszczenia i
harmonizacji postępowania celnego z 1973 r.; j) wprowadzeniu
wcześniejszych wiążących interpretacji dotyczących klasyfikacji
taryfowej i reguł pochodzenia. Strony gwarantują, że
interpretacja może zostać uchylona lub unieważniona
wyłącznie po powiadomieniu przedsiębiorcy, którego to dotyczy, i
bez mocy wstecznej, chyba że interpretacja taka została
sporządzona na podstawie nieprawidłowych lub niekompletnych
informacji; k) wprowadzeniu
i stosowaniu uproszczonych procedur dla upoważnionych przedsiębiorców
handlowych zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminacyjnymi kryteriami; l) określeniu
zasad gwarantujących, że wszelkie kary nałożone w przypadku
naruszeń przepisów celnych lub wymogów proceduralnych będą
proporcjonalne i niedyskryminujące oraz że ich stosowanie nie
będzie przyczyną nieuzasadnionych opóźnień; oraz m) stosowaniu
przejrzystych, niedyskryminujących i proporcjonalnych zasad, w przypadkach
gdy agencje rządowe świadczą usługi zapewniane również
przez sektor prywatny. 2. W celu usprawnienia metod pracy oraz
zapewnienia niedyskryminacji, przejrzystości, efektywności,
praworządności i rozliczalności działań Strony: a) podejmują
dalsze działania na rzecz ograniczenia, uproszczenia i standaryzacji
danych i dokumentacji wymaganych przez organy celne i inne właściwe
organy; b) w
miarę możliwości upraszczają wymogi i formalności
dotyczące szybkiego zwolnienia i odprawy towarów; c) wprowadzają
skuteczne, szybkie i niedyskryminujące procedury gwarantujące prawo
do odwołania się od działań, orzeczeń i decyzji
administracyjnych organów celnych i innych właściwych organów
mających wpływ na towary dostarczone do organów celnych. Procedury
odwoławcze są łatwo dostępne, a wszelkie koszty z nimi
związane mają uzasadnioną wysokość i są
współmierne do kosztów poniesionych przez organy w celu zapewnienia
procedur odwoławczych; d) podejmują
działania w celu zagwarantowania, że – w przypadku odwołania
się od zakwestionowanej czynności administracyjnej, orzeczenia lub
decyzji – towary powinny zwykle być zwolnione, a płatności z
tytułu cła mogą zostać odroczone, z zastrzeżeniem
podjęcia wszelkich środków zabezpieczających uznanych za
konieczne. W razie potrzeby zwolnienie towarów powinno być
uzależnione od przedstawienia gwarancji w formie poręczenia lub
depozytu; oraz e) zapewniają
utrzymanie najwyższych standardów etycznych, zwłaszcza na granicy,
poprzez wykorzystanie środków odzwierciedlających zasady stosownych
konwencji i instrumentów międzynarodowych w tym zakresie, w
szczególności, w stosownych przypadkach, zmienionej deklaracji
Światowej Organizacji Celnej z Aruszy z 2003 r. oraz strategii Komisji Europejskiej
w sprawie etyki zawodowej w służbie celnej z 2007 r. 3. Strony zgodnie postanawiają
wyeliminować: a) wszelkie
wymogi dotyczące obowiązkowego korzystania z usług
pośredników celnych; oraz b) wszelkie
wymogi dotyczące obowiązkowego korzystania z inspekcji
przedwysyłkowych lub inspekcji przeznaczenia. 4. W odniesieniu do tranzytu: a) do
celów niniejszego Układu mają zastosowanie zasady i definicje
dotyczące tranzytu określone w postanowieniach WTO, w
szczególności art. V GATT 1994 i postanowienia z nim związane, w tym
wszelkie wyjaśnienia i zmiany wynikające z dauhańskiej rundy
negocjacji w sprawie ułatwień w wymianie handlowej. Postanowienia te
stosuje się także, gdy tranzyt towarów zaczyna się lub
kończy na terytorium Strony; b) Strony
podejmują działania zmierzające do stopniowego wzajemnego
połączenia swoich systemów tranzytu celnego, mając na uwadze
przyszły udział Gruzji we wspólnym systemie tranzytowym[2]; c) Strony
zapewniają współpracę i koordynację pomiędzy
wszystkimi zainteresowanymi organami na ich terytorium, tak aby
ułatwić ruch tranzytowy. Strony wspierają również
współpracę między organami a sektorem prywatnym w zakresie
tranzytu. ARTYKUŁ
68 Relacje
ze środowiskiem gospodarczym Strony zgodnie postanawiają: a) zapewnić
przejrzystość oraz publiczną dostępność swoich
przepisów i procedur, w miarę możliwości w formie
elektronicznej, wraz z odpowiednim uzasadnieniem ich przyjęcia. Potrzebne
są regularne konsultacje i rozsądny przedział czasu pomiędzy
publikacją nowych lub zmienionych przepisów a ich wejściem w
życie; b) przeprowadzać
w odpowiednim terminie i systematycznie konsultacje z przedstawicielami handlu
na temat wniosków legislacyjnych, procedur celnych i kwestii handlowych; c) udostępniać
publicznie, w miarę możliwości drogą elektroniczną,
stosowne komunikaty administracyjne, zawierające informacje o wymaganiach
organów celnych i procedurach wprowadzenia i wyprowadzenia, godzinach pracy i
procedurach roboczych biur celnych w portach i na przejściach granicznych
oraz o punktach kontaktowych udzielających informacji; d) stymulować
współpracę pomiędzy podmiotami gospodarczymi a
właściwymi organami administracyjnymi poprzez stosowanie
niearbitralnych i publicznie dostępnych procedur, przede wszystkim w
oparciu o te publikowane przez Światową Organizację Celną;
oraz e) podejmować
wysiłki, aby zagwarantować, że ich odnośne wymogi oraz
procedury celne pozostaną zgodne z uzasadnionymi potrzebami podmiotów
handlowych i z najlepszymi praktykami oraz że ograniczą wymianę
handlową w najmniejszym możliwym stopniu. ARTYKUŁ
69 Opłaty
i należności 1. Strony zakazują opłat
administracyjnych o skutku równoważnym do należności celnych
przywozowych lub wywozowych i stosownych opłat. 2. W odniesieniu do wszystkich
opłat i należności jakiegokolwiek rodzaju nałożonych
przez organy celne każdej ze Stron, w tym opłat i
należności za zadania wykonane przez inną instancję w
imieniu wyżej wymienionych organów, w ramach przywozu lub wywozu lub w
związku z przywozem lub wywozem i nie naruszając stosownych
artykułów w rozdziale 1 (Traktowanie narodowe i dostęp towarów do
rynku) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem)
niniejszego Układu: a) opłaty
i należności można nałożyć jedynie na usługi
świadczone na wniosek zgłaszającego poza normalnymi warunkami
pracy, godzinami pracy i w miejscach innych niż te, o których mowa w
przepisach celnych, lub tytułem formalności związanych ze
świadczeniem takich usług i wymaganych do dokonania takiego przywozu
lub wywozu; b) opłaty
i należności nie przekraczają kosztu świadczonej
usługi; c) opłaty
i należności nie są obliczane ad valorem; d) informacje
dotyczące opłat i należności są publikowane poprzez
urzędowo określony środek przekazu, a jeśli jest to
możliwe, na oficjalnej stronie internetowej. Informacje te muszą
obejmować przyczyny nałożenia opłat lub
należności na świadczone usługi, nazwę
odpowiedzialnego organu, opłaty i należności, jakie zostaną
zastosowane, oraz termin i sposób dokonania zapłaty; oraz e) nie
nakłada się nowych ani zmienionych opłat i należności
aż do czasu opublikowania i udostępnienia informacji o nich. ARTYKUŁ
70 Ustalanie
wartości celnej 1. Postanowienia porozumienia w sprawie
wykonania art. VII GATT 1994 zawarte w załączniku 1A do Porozumienia
WTO wraz ze zmianami regulują zasady ustalania wartości celnej
towarów w wymianie handlowej między Stronami. Wspomniane postanowienia
Porozumienia WTO zostają niniejszym włączone do niniejszego
Układu i stanowią jego część. Nie stosuje się
minimalnych wartości celnych. 2. Strony współpracują w celu
wypracowania wspólnego podejścia do kwestii dotyczących ustalania
wartości celnej. ARTYKUŁ
71 Współpraca
celna Strony wzmacniają współpracę w
obszarze ceł, aby zagwarantować wykonanie celów niniejszego
rozdziału, tak aby zwiększyć ułatwienia handlowe, a
równocześnie zapewnić skuteczną kontrolę,
bezpieczeństwo i zapobieganie nadużyciom. W tym celu, w stosownych
przypadkach, Strony mogą się posłużyć strategią
celną Komisji Europejskiej jako punktem odniesienia. Aby zapewnić zgodność z
postanowieniami niniejszego rozdziału Strony między innymi: a) wymieniają
informacje na temat przepisów i procedur celnych; b) opracowują
wspólne inicjatywy dotyczące procedur przywozu, wywozu i tranzytu, a
także działają na rzecz zapewnienia skutecznych usług na
rzecz środowiska gospodarczego; c) współpracują
w zakresie automatyzacji procedur celnych i innych procedur handlowych; d) wymieniają,
w stosownych przypadkach, informacje i dane z zastrzeżeniem przestrzegania
poufności danych wrażliwych oraz ochrony danych osobowych; e) współpracują
w zakresie zapobiegania nielegalnemu transgranicznemu handlowi towarami, w tym
wyrobami tytoniowymi, i jego zwalczania; f) wymieniają
informacje lub rozpoczynają konsultacje w celu wypracowania, w miarę
możliwości, wspólnych stanowisk na forach organizacji
międzynarodowych działających w dziedzinie ceł, takich jak
WTO, WCO, ONZ, Konferencja Narodów Zjednoczonych do spraw Handlu i Rozwoju
(UNCTAD) oraz EKG ONZ; g) współpracują
w zakresie planowania i świadczenia pomocy technicznej, zwłaszcza w
celu ułatwienia reformy ułatwień celnych i handlowych zgodnie z
odpowiednimi postanowieniami niniejszego Układu; h) wymieniają
najlepsze praktyki w zakresie operacji celnych, zwłaszcza dotyczące
systemów kontroli celnych opartych na ryzyku i egzekwowania praw
własności intelektualnej, w szczególności w zakresie
podrabianych produktów; i) propagują
koordynację pomiędzy wszystkimi organami służb granicznych
Stron w celu ułatwienia procedury przekraczania granic i poprawy kontroli,
rozważając, jeśli to możliwe i właściwe, wspólne
kontrole graniczne; oraz j) ustanawiają,
stosownie do potrzeb, wzajemne uznawanie programów partnerstwa handlowego i
kontroli celnych, w tym równoważnych środków ułatwiających
wymianę handlową. ARTYKUŁ
72 Wzajemna
pomoc administracyjna w sprawach celnych Niezależnie od innych form
współpracy przewidzianych w niniejszym Układzie, w szczególności
w art. 71 niniejszego Układu, Strony udzielają wzajemnej pomocy
administracyjnej w sprawach celnych zgodnie z postanowieniami Protokołu II
do niniejszego Układu dotyczącego wzajemnej pomocy administracyjnej w
sprawach celnych. ARTYKUŁ
73 Pomoc
techniczna i budowanie zdolności Strony współpracują w zakresie
świadczenia pomocy technicznej i budowania zdolności w celu
wdrożenia reformy ułatwień handlowych i celnych. ARTYKUŁ
74 Podkomitet
ds. Ceł 1. Niniejszym powołuje się
Podkomitet ds. Ceł. Podkomitet ten podlega Komitetowi Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu,
określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu. 2. Zadania Podkomitetu obejmują
systematyczne konsultacje i monitorowanie wykonania postanowień
niniejszego rozdziału oraz administrowanie nimi, w tym kwestie
dotyczące współpracy celnej, transgranicznej współpracy celnej i
zarządzania, pomocy technicznej, reguł pochodzenia,
ułatwień w handlu, a także wzajemnej pomocy administracyjnej w
sprawach celnych. 3. Podkomitet ds. Ceł między
innymi: a) nadzoruje
prawidłowe stosowanie postanowień niniejszego rozdziału oraz
protokołów I i II do niniejszego Układu; b) przyjmuje
środki, decyzje i ustalenia praktyczne w celu wykonania postanowień
niniejszego rozdziału oraz protokołów I i II do niniejszego
Układu, w tym w zakresie wymiany informacji i danych, wzajemnego uznawania
kontroli celnych i programów partnerstwa handlowego oraz wzajemnie uzgodnionych
korzyści; c) wymienia
poglądy na tematy będące przedmiotem wspólnego zainteresowania,
w tym przyszłe środki i zasoby na ich wdrożenie i stosowanie; d) w
stosownych przypadkach – przedstawia zalecenia; oraz e) przyjmuje
swój regulamin wewnętrzny. ARTYKUŁ
75 Zbliżenie
przepisów celnych Dokonuje się stopniowego zbliżenia
do przepisów celnych Unii i niektórych międzynarodowych aktów prawnych,
jak przewidziano w załączniku XIII do niniejszego Układu. ROZDZIAŁ
6 PROWADZENIE
PRZEDSIĘBIORSTWA, HANDEL USŁUGAMI I HANDEL ELEKTRONICZNY SEKCJA
1 POSTANOWIENIA
OGÓLNE ARTYKUŁ
76 Cel i
zakres stosowania 1. Strony, potwierdzając swoje
zobowiązania w ramach Porozumienia WTO, ustanawiają niniejszym
niezbędne uzgodnienia dotyczące stopniowej wzajemnej liberalizacji
prowadzenia przedsiębiorstw i handlu usługami oraz współpracy w
zakresie handlu elektronicznego. 2. Zamówienia publiczne reguluje
rozdział 8 (Zamówienia publiczne) tytułu IV (Handel i zagadnienia
związane z handlem) niniejszego Układu i żadne z
postanowień niniejszego rozdziału nie jest rozumiane jako
nakładające jakiekolwiek zobowiązania w zakresie zamówień
publicznych. 3. Dotacje reguluje rozdział 10
(Konkurencja) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem)
niniejszego Układu, a postanowienia niniejszego rozdziału nie
mają zastosowania do dotacji przyznawanych przez Strony. 4. Zgodnie z postanowieniami niniejszego
rozdziału każda ze Stron zachowuje prawo do regulowania i wprowadzania
nowych przepisów, aby osiągnąć uzasadnione cele polityczne. 5. Niniejszy rozdział nie ma
zastosowania do środków odnoszących się do osób fizycznych
starających się o dostęp do rynku pracy Strony, ani do
środków dotyczących obywatelstwa, stałego pobytu, czy też
stałego zatrudnienia. 6. Żadne z postanowień
niniejszego rozdziału nie uniemożliwia Stronie stosowania
środków regulujących wjazd lub czasowy pobyt osób fizycznych na ich
terytorium, łącznie ze środkami niezbędnymi dla ochrony integralności
granic i zapewnienia zorganizowanego przemieszczania się osób fizycznych
przez ich granice, pod warunkiem że środki takie nie będą
stosowane w sposób niweczący lub naruszający korzyści
przypadające którejkolwiek ze Stron zgodnie z warunkami szczegółowego
zobowiązania w niniejszym rozdziale i załącznikami XIV i XV do
niniejszego Układu[3]. ARTYKUŁ
77 Definicje Do celów niniejszego rozdziału: a) „środek”
oznacza każdy środek Strony w formie ustawy, rozporządzenia,
zasady, procedury, decyzji, działania administracyjnego lub w
jakiejkolwiek innej formie; b) „środki
wprowadzone lub utrzymywane przez Stronę” oznaczają środki
podjęte przez: (i) administrację
i organy stopnia centralnego, regionalnego lub lokalnego; oraz (ii) organy
pozarządowe wykonujące uprawnienia delegowane przez
administrację lub organy stopnia centralnego, regionalnego lub lokalnego; c) „osoba
fizyczna pochodząca ze Strony” oznacza obywatela państwa
członkowskiego UE lub obywatela Gruzji zgodnie z ich właściwym
prawodawstwem; d) „osoba
prawna” oznacza dowolny podmiot prawny właściwie ustanowiony lub w
inny sposób utworzony na podstawie właściwego prawa, dla celów
komercyjnych lub innych, prywatny lub rządowy, włączając w
to spółkę kapitałową, fundusz powierniczy, spółkę
osobową, wspólne przedsięwzięcie, firmę jednoosobową
lub stowarzyszenie; e) „osoba
prawna pochodząca ze Strony” oznacza osobę prawną
zdefiniowaną w lit. d), ustanowioną zgodnie z przepisami,
odpowiednio, jednego z państw członkowskich UE lub Gruzji i
mającą siedzibę statutową, zarząd lub główne
miejsce prowadzenia działalności, odpowiednio, na terytorium[4], na
którym obowiązuje Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej lub na
terytorium Gruzji. Jeżeli ta osoba
prawna ma jedynie swoją siedzibę statutową lub zarząd odpowiednio
na terytorium, do którego ma zastosowanie Traktat o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej, lub na terytorium Gruzji, nie jest ona uznawana odpowiednio za
osobę prawną pochodzącą z Unii ani za osobę
prawną pochodzącą z Gruzji, chyba że jej
działalność ma rzeczywisty i ciągły związek z
gospodarką odpowiednio Unii lub Gruzji; Niezależnie od
postanowień poprzedniej litery, przedsiębiorstwa żeglugowe
mające siedzibę poza terytorium Unii lub Gruzji i kontrolowane
odpowiednio przez obywateli państwa członkowskiego UE lub Gruzji
są także beneficjentami niniejszego Układu, jeżeli ich
statki są zarejestrowane zgodnie z właściwym prawodawstwem w tym
państwie członkowskim lub w Gruzji i pływają pod banderą
państwa członkowskiego lub Gruzji; f) „jednostka
zależna” osoby prawnej pochodzącej z jednej ze Stron oznacza
należącą do niej osobę prawną lub osobę
prawną faktycznie przez nią kontrolowaną[5]; g) „filia”
osoby prawnej oznacza jednostkę nieposiadającą osobowości
prawnej, o charakterze stałym, powstałą na przykład w
wyniku rozszerzenia działalności podmiotu macierzystego,
posiadającą zarząd i wyposażoną materialnie w celu
prowadzenia negocjacji handlowych z osobami trzecimi, aby osoby te,
wiedząc, że w razie konieczności istnieje związek prawny z
podmiotem macierzystym, którego siedziba zarządu znajduje się za
granicą, nie były zobowiązane negocjować bezpośrednio
z takim podmiotem macierzystym, lecz mogły dokonywać transakcji
handlowych w miejscu prowadzenia działalności stanowiącej
rozszerzenie działalności tego podmiotu; h) „prowadzenie
przedsiębiorstwa” oznacza: (i) w
odniesieniu do osób prawnych pochodzących z Unii lub z Gruzji prawo do
podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej poprzez
ustanowienie, w tym nabycie, osoby prawnej lub założenie filii lub
przedstawicielstwa odpowiednio w Gruzji lub w Unii; (ii) w
odniesieniu do osób fizycznych prawo osób fizycznych pochodzących z Unii
lub z Gruzji do podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej
na zasadzie samozatrudnienia i do prowadzenia przedsiębiorstw, w
szczególności spółek, które faktycznie kontrolują; i) „działalność
gospodarcza” obejmuje działalność o charakterze
przemysłowym, handlowym i zawodowym oraz działalność
rzemieślniczą, a nie obejmuje działalności prowadzonej w
związku z wykonywaniem władzy publicznej; j) „prowadzenie
działalności” oznacza prowadzenie działalności
gospodarczej; k) „usługi”
obejmują wszelkie usługi we wszystkich sektorach z wyjątkiem
usług świadczonych w ramach wykonywania władzy publicznej; l) „usługi
świadczone i inne działania prowadzone w ramach wykonywania
władzy publicznej” oznaczają wszelkie usługi lub działania,
które nie są wykonywane na zasadach handlowych ani w ramach konkurencji z
jednym podmiotem gospodarczym lub większą ich liczbą; m) „transgraniczne
świadczenie usług” oznacza świadczenie usług: (i) z
terytorium Strony na terytorium drugiej Strony (sposób 1); lub (ii) na
terytorium Strony dla usługobiorcy pochodzącego z drugiej Strony
(sposób 2); n) „usługodawca”
Strony oznacza osobę fizyczną lub prawną jednej ze Stron, która
zamierza świadczyć lub świadczy usługi; o) „przedsiębiorca”
jednej ze Stron oznacza osobę fizyczną lub prawną, która
zamierza prowadzić lub prowadzi działalność
gospodarczą poprzez utworzenie przedsiębiorstwa. SEKCJA
2 PROWADZENIE
PRZEDSIĘBIORSTWA ARTYKUŁ
78 Zakres
stosowania Niniejsza sekcja ma zastosowanie do
środków wprowadzonych lub utrzymywanych przez Strony,
wpływających na prowadzenie wszelkiego rodzaju przedsiębiorstw z
wyjątkiem: a) wydobywania,
wytwarzania i przetwarzania[6]
materiałów jądrowych; b) produkcji
broni, amunicji i materiałów wojskowych lub handlu nimi; c) usług
audiowizualnych; d) krajowego
kabotażu morskiego[7];
oraz e) krajowych
i międzynarodowych usług transportu lotniczego[8],
regularnego lub nieregularnego, oraz usług bezpośrednio
związanych z wykonywaniem praw przewozowych, innych niż: (i) usługi
naprawcze i konserwacyjne, podczas których statek powietrzny jest wycofany z
użytku; (ii) sprzedaż
i marketing usług transportu lotniczego; (iii) usługi
związane z komputerowym systemem rezerwacji; (iv) usługi
obsługi naziemnej; (v) usługi
obsługi portów lotniczych. ARTYKUŁ
79 Traktowanie
narodowe i zasada największego uprzywilejowania 1. Biorąc pod uwagę
zastrzeżenia wymienione w załączniku XIV-E do niniejszego
Układu, z datą wejścia w życie niniejszego Układu
Gruzja przyznaje: a) w
odniesieniu do prowadzenia jednostek zależnych, filii i przedstawicielstw
osób prawnych pochodzących z Unii, traktowanie nie mniej korzystne
niż traktowanie przyznawane przez Gruzję jej własnym osobom
prawnym, filiom i przedstawicielstwom lub jednostkom zależnym, filiom i
przedstawicielstwom osób prawnych pochodzących z państwa trzeciego, w
zależności od tego, które jest korzystniejsze; b) w
odniesieniu do działalności założonych w Gruzji jednostek
zależnych, filii i przedstawicielstw osób prawnych pochodzących z
Unii, traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie przyznawane przez
Gruzję jej własnym osobom prawnym, filiom i przedstawicielstwom lub
jednostkom zależnym, filiom i przedstawicielstwom osób prawnych
pochodzących z państwa trzeciego, w zależności od tego,
które jest korzystniejsze[9]. 2. Biorąc pod uwagę
zastrzeżenia wymienione w załączniku XIV-A do niniejszego
Układu, z datą wejścia w życie niniejszego Układu Unia
przyznaje: a) w
odniesieniu do prowadzenia jednostek zależnych, filii i przedstawicielstw
osób prawnych pochodzących z Gruzji, traktowanie nie mniej korzystne
niż traktowanie przyznawane przez Unię jej własnym osobom
prawnym, filiom i przedstawicielstwom lub jednostkom zależnym, filiom i
przedstawicielstwom osób prawnych pochodzących z państwa trzeciego, w
zależności od tego, które jest korzystniejsze; b) w
odniesieniu do działalności założonych w Unii jednostek
zależnych, filii i przedstawicielstw osób prawnych pochodzących z
Gruzji, traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie przyznawane przez
Unię jej własnym osobom prawnym, filiom i przedstawicielstwom lub
jednostkom zależnym, filiom i przedstawicielstwom osób prawnych
pochodzących z państwa trzeciego, w zależności od tego,
które jest korzystniejsze[10]. 3. Biorąc pod uwagę
zastrzeżenia wymienione w załącznikach XIV-A i XIV-E do
niniejszego Układu, Strony nie przyjmują żadnych nowych
przepisów ani środków, które powodują dyskryminację w
odniesieniu do prowadzenia osób prawnych pochodzących z Unii lub z Gruzji
na ich terytorium lub w odniesieniu do prowadzenia działalności przez
założone przedsiębiorstwa w porównaniu z ich własnymi
osobami prawnymi. ARTYKUŁ
80 Przegląd 1. Dążąc do stopniowej
liberalizacji warunków prowadzenia przedsiębiorstwa, Strony regularnie
dokonują przeglądu postanowień niniejszej sekcji oraz wykazu
zastrzeżeń, o których mowa w art. 79 niniejszego Układu, a
także warunków prowadzenia działalności, zachowując
spójność ze swoimi zobowiązaniami wynikającymi z umów
międzynarodowych. 2. W kontekście przeglądu, o
którym mowa w ust. 1, Strony dokonują oceny napotkanych przeszkód w
prowadzeniu przedsiębiorstwa. W celu ugruntowania postanowień
niniejszego rozdziału Strony szukają, w razie potrzeby, odpowiednich
sposobów na wyeliminowanie takich przeszkód, w tym poprzez dalsze negocjacje,
także w odniesieniu do ochrony inwestycji i procedur rozstrzygania sporów
między inwestorem a państwem. ARTYKUŁ
81 Inne
umowy Niniejszy rozdział nie wpływa na
prawa przedsiębiorstw pochodzących ze Stron wynikające z
obecnych lub przyszłych umów międzynarodowych dotyczących
inwestycji, zawartych przez poszczególne państwa członkowskie UE lub
Gruzję. ARTYKUŁ
82 Zasady
traktowania filii i przedstawicielstw 1. Postanowienia art. 79 niniejszego
Układu nie stanowią przeszkody dla stosowania przez Stronę
szczególnych zasad dotyczących prowadzenia filii i przedstawicielstw osób
prawnych drugiej Strony, niezarejestrowanych na terytorium pierwszej Strony,
oraz prowadzenia przez nie działalności na jej terytorium, które to
zasady są uzasadnione prawnymi lub technicznymi różnicami
pomiędzy tymi oddziałami i przedstawicielstwami w porównaniu z
oddziałami i przedstawicielstwami osób prawnych zarejestrowanych na jej
terytorium lub, w odniesieniu do usług finansowych, ze względów
ostrożnościowych. 2. Różnica w traktowaniu nie
wykracza poza to, co jest ściśle konieczne w związku z
istnieniem wspomnianych różnic prawnych lub technicznych albo, w
odniesieniu do usług finansowych, ze względów
ostrożnościowych. SEKCJA
3 TRANSGRANICZNE
ŚWIADCZENIE USŁUG ARTYKUŁ
83 Zakres
stosowania Niniejsza sekcja ma zastosowanie do
środków wprowadzanych przez Strony, które mają wpływ na
transgraniczne świadczenie wszystkich rodzajów usług, z
wyjątkiem: a) usług
audiowizualnych; b) krajowego
kabotażu morskiego[11];
oraz c) krajowych
i międzynarodowych usług transportu lotniczego[12],
regularnego lub nieregularnego, oraz usług bezpośrednio
związanych z wykonywaniem praw przewozowych innych niż: (i) usługi
naprawcze i konserwacyjne, podczas których statek powietrzny jest wycofany z
użytku; (ii) sprzedaż
i marketing usług transportu lotniczego; (iii) usługi
związane z komputerowym systemem rezerwacji; (iv) usługi
obsługi naziemnej; (v) usługi
obsługi portów lotniczych. ARTYKUŁ
84 Dostęp
do rynku 1. W zakresie dostępu do rynku
poprzez transgraniczne świadczenie usług każda ze Stron
przyznaje usługom i usługodawcom drugiej Strony traktowanie nie mniej
korzystne niż traktowanie zapewniane na podstawie szczegółowych
zobowiązań określonych w załącznikach XIV-B i XIV-F do
niniejszego Układu. 2. W sektorach, w których podejmowane
są zobowiązania związane z dostępem do rynku, środki,
których Strona nie utrzymuje ani nie wprowadza na podstawie podziału
regionalnego lub całego terytorium, o ile w załącznikach XIV-B i
XIV-F do niniejszego Układu nie postanowiono inaczej, są zdefiniowane
jako: a) ograniczenia
liczby usługodawców, czy to w postaci kontyngentów określonych
liczbowo, monopolów, wyłącznych usługodawców, czy też
wymogów wykonania testu potrzeb ekonomicznych; b) ograniczenia
całkowitej wartości transakcji usługowych albo aktywów w postaci
kontyngentów określonych liczbowo lub wymogu wykonania testu potrzeb
ekonomicznych; lub c) ograniczenia
całkowitej liczby transakcji usługowych lub całkowitej
wielkości produktu wyrażonego w formie określonych liczbowo
jednostek, kontyngentów lub wymogu wykonania testu potrzeb ekonomicznych. ARTYKUŁ
85 Traktowanie
narodowe 1. W sektorach, w przypadku których
zobowiązania dotyczące dostępu do rynku są zawarte w
załącznikach XIV-B i XIV-F do niniejszego Układu, i
podlegają ustalonym tam warunkom i kompetencjom, w odniesieniu do
wszystkich środków wpływających na transgraniczne
świadczenie usług, każda ze Stron przyznaje takim usługom i
usługodawcom drugiej Strony traktowanie nie mniej korzystne niż to,
które przyznaje podobnym usługom i usługodawcom krajowym. 2. Strona może spełniać
wymóg określony w ust. 1 przez przyznanie usługom i usługodawcom
drugiej Strony traktowania identycznego lub innego z formalnego punktu widzenia
niż to, które przyznaje własnym podobnym usługom i
usługodawcom. 3. Identyczne lub różne z
formalnego punktu widzenia traktowanie uważane jest za mniej korzystne,
jeżeli zmienia ono warunki konkurencji na korzyść usług lub
usługodawców danej Strony w porównaniu z podobnymi usługami lub
usługodawcami drugiej Strony. 4. Szczególne zobowiązania
podjęte na podstawie niniejszego artykułu nie są interpretowane
jako wymagające od Stron rekompensaty za nieodłączne
niekorzystne czynniki konkurencji, które wynikają z faktu, że
odnośne usługi lub usługodawcy pochodzą z zagranicy. ARTYKUŁ
86 Wykaz
zobowiązań Sektory zliberalizowane przez każdą
ze Stron na mocy postanowień niniejszej sekcji oraz, w drodze
zastrzeżeń, ograniczenia dotyczące dostępu do rynku i
traktowania narodowego mające zastosowanie do usług i
usługodawców drugiej Strony w tych sektorach są określone w
wykazie zobowiązań zawartym w załącznikach XIV-B i XIV-F do
niniejszego Układu. ARTYKUŁ
87 Przegląd Mając na uwadze stopniową
liberalizację transgranicznego świadczenia usług pomiędzy
Stronami, Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego
Układu, regularnie dokonuje przeglądu wykazu zobowiązań, o
którym mowa w art. 86 niniejszego Układu. W przeglądzie tym
uwzględniany jest proces stopniowego zbliżenia, o którym mowa w art.
103, 113, 122 i 126 niniejszego Układu, oraz jego wpływ na
wyeliminowanie pozostałych przeszkód dla transgranicznego świadczenia
usług między Stronami. SEKCJA
4 TYMCZASOWY
POBYT OSÓB FIZYCZNYCH
W CELACH BIZNESOWYCH ARTYKUŁ
88 Zakres
stosowania i definicje 1. Niniejsza sekcja ma zastosowanie do
środków podejmowanych przez Strony dotyczących wjazdu oraz
tymczasowego pobytu na ich terytorium kluczowego personelu, absolwentów
odbywających staż, sprzedawców biznesowych, usługodawców
kontraktowych i osób wykonujących wolne zawody, zgodnie z art. 76 ust. 5
niniejszego Układu. 2. Do celów niniejszej sekcji: a) „personel
kluczowy” oznacza osoby fizyczne zatrudnione przez osobę prawną
pochodzącą z jednej ze Stron inną niż organizacja
niedochodowa[13],
które są odpowiedzialne za założenie przedsiębiorstwa lub
faktyczną kontrolę nad nim, zarządzanie nim i jego
działalność. „Personel kluczowy” obejmuje „osoby odbywające
wizyty służbowe” do celów prowadzenia przedsiębiorstwa oraz
„osoby przeniesione wewnątrz przedsiębiorstwa”: (i) „osoby
odbywające wizyty służbowe” do celów prowadzenia
przedsiębiorstwa oznaczają osoby fizyczne pracujące na
wyższych stanowiskach, które są odpowiedzialne za założenie
przedsiębiorstwa. Nie oferują one ani nie świadczą usług,
ani nie prowadzą działalności gospodarczej innej niż działalność
wymagana do celów prowadzenia przedsiębiorstwa. Nie otrzymują one
wynagrodzenia ze źródła znajdującego się na terytorium
Strony przyjmującej; (ii) „osoby
przeniesione wewnątrz przedsiębiorstwa” oznaczają osoby
fizyczne, które zostały zatrudnione przez osobę prawną lub
są jej partnerami co najmniej od roku oraz które są czasowo
przeniesione do przedsiębiorstwa, które może być jednostką
zależną, filią lub jednostką dominującą przedsiębiorstwa
lub osoby prawnej znajdującej się na terytorium drugiej Strony. Dana
osoba fizyczna musi należeć do jednej z następujących
kategorii: (1) kierownicy:
osoby pracujące na wyższych stanowiskach w ramach osoby prawnej,
które przede wszystkim kierują zarządzaniem przedsiębiorstwem, a
podlegają ogólnemu nadzorowi rady dyrektorów lub udziałowców
przedsiębiorstwa, bądź osób im równoważnych, lub
otrzymują od nich wytyczne, w tym co najmniej: – kierujący
przedsiębiorstwem lub jego departamentem lub działem; – nadzorujący
i kontrolujący pracę innych pracowników nadzoru i kierownictwa lub
sprawujących funkcje specjalistyczne; oraz – upoważnieni
do osobistego naboru i zwalniania pracowników lub do wydawania zaleceń w
kwestii naboru, zwalniania pracowników lub innych działań
dotyczących personelu; (2) specjaliści:
osoby pracujące w ramach osoby prawnej, posiadające rzadko
spotykaną wiedzę niezbędną do produkcji prowadzonej przez
przedsiębiorstwo, obsługi sprzętu badawczego, technik, procesów,
procedur lub zarządzania. Przy ocenie takiej wiedzy należy
wziąć pod uwagę nie tylko wiedzę specyficzną dla
przedsiębiorstwa, ale również to, czy dana osoba posiada wysoki
poziom kwalifikacji odnoszących się do rodzaju pracy lub branży,
które wymagają określonej wiedzy technicznej, łącznie z
akredytacją w zawodzie regulowanym; b) „absolwenci
odbywający staż” oznaczają osoby fizyczne, które przez
przynajmniej rok były zatrudnione przez osobę prawną jednej ze
Stron lub jej filię, posiadają dyplom ukończenia studiów
wyższych oraz są czasowo przeniesione do przedsiębiorstwa
założonego przez osobę prawną na terytorium drugiej Strony
w celu rozwoju kariery lub odbycia szkolenia w zakresie technik lub metod
biznesowych[14]; c) „sprzedawcy
biznesowi”[15]
oznaczają osoby fizyczne, które są przedstawicielami usługodawcy
lub dostawcy towarów pochodzącego z jednej ze Stron, starające
się o wjazd i czasowy pobyt na terytorium drugiej Strony w celu
negocjowania sprzedaży usług lub towarów bądź zawarcia umów
na sprzedaż usług lub towarów w imieniu tego usługodawcy lub
dostawcy. Nie dokonują oni sprzedaży bezpośredniej klientom
indywidualnym i nie otrzymują wynagrodzenia ze źródeł
zlokalizowanych na terytorium przyjmującej Strony, nie są także
komisantami; d) „usługodawcy
kontraktowi” oznaczają osoby fizyczne zatrudnione przez osobę
prawną pochodzącą z jednej ze Stron, która nie jest agencją
zajmującą się rekrutacją i pośrednictwem w
zatrudnieniu pracowników ani nie działa za pośrednictwem takiej
agencji, nie posiada przedsiębiorstwa na terytorium drugiej Strony oraz
zawarła umowę w dobrej wierze o świadczenie usług z
końcowym usługobiorcą pochodzącym z tej Strony,
wymagającą czasowej obecności pracowników na terytorium tej
Strony w celu wykonania umowy o świadczenie usług; e) „osoby
wykonujące wolny zawód” oznaczają osoby fizyczne świadczące
usługi i prowadzące działalność na własny
rachunek na terytorium Strony, które nie posiadają przedsiębiorstwa
na terytorium drugiej Strony oraz które zawarły umowę w dobrej wierze
o świadczenie usług (bez udziału agencji zajmującej
się rekrutacją i pośrednictwem w zatrudnieniu pracowników) z
końcowym usługobiorcą pochodzącym z tej Strony,
wymagającą czasowej obecności pracowników na terytorium tej
Strony w celu wykonania umowy o świadczenie usług; f) „kwalifikacje”
oznaczają dyplomy, świadectwa i inne dowody (formalnych kwalifikacji)
wydane przez organ wyznaczony zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i
administracyjnymi oraz poświadczające pomyślne ukończenie
szkolenia zawodowego. ARTYKUŁ
89 Personel
kluczowy i absolwenci odbywający staż 1. W przypadku każdego sektora
zaangażowanego zgodnie z sekcją 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa)
i biorąc pod uwagę zastrzeżenia wskazane w
załącznikach XIV-A i XIV-E do niniejszego Układu lub w
załącznikach XIV-C i XIV-G do niniejszego Układu każda ze
Stron umożliwia przedsiębiorcom drugiej Strony zatrudnianie w ich
przedsiębiorstwach osób fizycznych drugiej Strony pod warunkiem, że
tacy pracownicy są personelem kluczowym lub absolwentami odbywającymi
staż, zdefiniowanymi w art. 88 niniejszego Układu. Czasowy wjazd i
czasowy pobyt personelu kluczowego i absolwentów odbywających staż
wynosi maksymalnie: trzy lata w przypadku przeniesień wewnątrz
przedsiębiorstwa, dziewięćdziesiąt dni w
dwunastomiesięcznym okresie dla osób odbywających wizyty
służbowe do celów prowadzenia przedsiębiorstwa i jeden rok dla
absolwentów odbywających staż. 2. W przypadku każdego sektora
zaangażowanego zgodnie z sekcją 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa)
środki, których Strony nie utrzymują ani nie wprowadzają zarówno
na obszarze całego terytorium, jak i w jednostkach podziału
administracyjnego, o ile nie postanowiono inaczej w załącznikach
XIV-C i XIV-G do niniejszego Układu, są zdefiniowane jako
ograniczenia całkowitej liczby osób fizycznych, które przedsiębiorca
może zatrudnić w charakterze personelu kluczowego i absolwentów
odbywających staż w konkretnym sektorze, w formie kontyngentów
określonych liczbowo lub wymogu wykonania testu potrzeb ekonomicznych, i
są one oznaczone jako ograniczenia dyskryminujące. ARTYKUŁ
90 Sprzedawcy
biznesowi W przypadku każdego sektora
zaangażowanego zgodnie z sekcją 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa)
lub sekcją 3 (Transgraniczne świadczenie usług) oraz z
uwzględnieniem zastrzeżeń wymienionych w załącznikach XIV-A
i XIV-E, a także XIV-B i XIV-F do niniejszego Układu każda ze
Stron zezwala na wjazd i czasowy pobyt sprzedawców biznesowych przez
maksymalnie dziewięćdziesiąt dni w dwunastomiesięcznym
okresie. ARTYKUŁ
91 Usługodawcy
kontraktowi 1. Strony potwierdzają swoje
obowiązki wynikające z ich stosownych zobowiązań w ramach
Układu ogólnego w sprawie handlu usługami („GATS”) w odniesieniu do
wjazdu i czasowego pobytu usługodawców kontraktowych. Zgodnie z
załącznikami XIV-D i XIV-H do niniejszego Układu każda ze
Stron zezwala na świadczenie usług na swoim terytorium przez
usługodawców kontraktowych pochodzących z drugiej Strony z
uwzględnieniem warunków określonych w ust. 2. 2. Zobowiązania podjęte przez
Strony podlegają następującym warunkom: a) osoby
fizyczne muszą być czasowo zaangażowane w świadczenie
usług jako pracownicy osoby prawnej, która zawarła umowę o
świadczenie usług na okres nieprzekraczający dwunastu
miesięcy; b) osoby
fizyczne wjeżdżające na terytorium drugiej Strony powinny
oferować takie usługi jako pracownicy osoby prawnej
świadczącej usługi przez co najmniej rok bezpośrednio
poprzedzający termin złożenia wniosku o wjazd na terytorium
drugiej Strony. Ponadto osoby fizyczne muszą posiadać, w momencie
złożenia wniosku o wjazd na terytorium drugiej Strony, przynajmniej
trzyletnie doświadczenie zawodowe[16]
w sektorze działalności, który jest przedmiotem umowy; c) osoby
fizyczne wjeżdżające na terytorium drugiej Strony muszą
posiadać: (i) wykształcenie
wyższe lub kwalifikacje potwierdzające wiedzę na
równoważnym poziomie[17];
oraz (ii) kwalifikacje
zawodowe, tam gdzie jest to niezbędne do wykonywania
działalności zgodnie z przepisami ustawowymi lub wykonawczymi
bądź wymogami prawnymi Strony, na terytorium której świadczona
jest dana usługa; d) z
tytułu świadczenia usług na terytorium drugiej Strony osoby
fizyczne nie otrzymują innego wynagrodzenia niż wynagrodzenie
płacone przez osobę prawną zatrudniającą osobę
fizyczną; e) wjazd
i czasowy pobyt osób fizycznych na terytorium zainteresowanej Strony jest
możliwy na łączny okres nieprzekraczający sześciu miesięcy,
a w przypadku Luksemburga – 25 tygodni, w każdym dwunastomiesięcznym
okresie, bądź na okres trwania umowy, w zależności od tego,
który okres jest krótszy; f) dostęp
przyznany na mocy postanowień niniejszego artykułu odnosi się
wyłącznie do działalności usługowej, która jest
przedmiotem umowy, i nie uprawnia do posługiwania się tytułem
zawodowym uznawanym na terytorium Strony, na którym świadczona jest
usługa; g) liczba
osób objętych umową o świadczenie usług nie jest
większa, niż wynika to z konieczności zapewnienia wykonania
umowy, co może być wymagane przepisami ustawowymi i wykonawczymi lub
innymi wymogami prawnymi Strony, na terytorium której świadczona jest
usługa. ARTYKUŁ
92 Osoby
wykonujące wolne zawody 1. Zgodnie z załącznikami
XIV-D i XIV-H do niniejszego Układu każda ze Stron zezwala na
świadczenie usług na swoim terytorium przez osoby wykonujące
wolne zawody pochodzące z drugiej Strony z uwzględnieniem warunków
określonych w ust. 2. 2. Zobowiązania podjęte przez
Strony podlegają następującym warunkom: a) osoby
fizyczne muszą być czasowo zaangażowane w świadczenie
usług jako osoby prowadzące działalność na własny
rachunek zarejestrowane na terytorium drugiej Strony i muszą uzyskać
umowę o świadczenie usług na okres nieprzekraczający
dwunastu miesięcy; b) osoby
fizyczne wjeżdżające na terytorium drugiej Strony muszą
posiadać, w momencie złożenia wniosku o wjazd na terytorium
drugiej Strony, przynajmniej sześcioletnie doświadczenie zawodowe w
sektorze działalności, który jest przedmiotem umowy; c) osoby
fizyczne wjeżdżające na terytorium drugiej Strony muszą
posiadać: (i) dyplom
ukończenia studiów wyższych lub kwalifikacje potwierdzające
wiedzę na równoważnym poziomie[18];
oraz (ii) kwalifikacje
zawodowe, w przypadkach, gdy są one niezbędne do wykonywania
działalności zgodnie z przepisami ustawowymi lub wykonawczymi
bądź innymi wymogami prawnymi Strony, na terytorium której
świadczona jest dana usługa; d) wjazd
i czasowy pobyt osób fizycznych na terytorium zainteresowanej Strony jest
możliwy na łączny okres nieprzekraczający sześciu
miesięcy, a w przypadku Luksemburga – 25 tygodni, w każdym
dwunastomiesięcznym okresie, bądź na okres trwania umowy, w
zależności od tego, który okres jest krótszy; e) dostęp
przyznany na mocy postanowień niniejszego artykułu odnosi się
wyłącznie do działalności usługowej, która jest
przedmiotem umowy, i nie uprawnia do posługiwania się tytułem
zawodowym uznawanym na terytorium Strony, na którym świadczona jest
usługa. SEKCJA
5 RAMY
PRAWNE PODSEKCJA
1 PRZEPISY
PRAWA KRAJOWEGO ARTYKUŁ
93 Zakres
stosowania i definicje 1. Następujące ograniczenia
mają zastosowanie do środków Stron dotyczących wymogów i
procedur licencyjnych oraz wymogów i procedur kwalifikacyjnych
wpływających na: a) transgraniczne
świadczenie usług; b) prowadzenie
działalności na ich terytorium przez osoby prawne i fizyczne
określone w art. 77 ust. 9 niniejszego Układu; oraz c) tymczasowy
pobyt na ich terytorium kategorii osób fizycznych określonych w art. 88
ust. 2 lit. a)–e) niniejszego Układu. 2. W przypadku transgranicznego
świadczenia usług ograniczenia te mają wyłącznie
zastosowanie do sektorów, w odniesieniu do których Strona przyjęła
określone zobowiązania i w zakresie, w jakim te zobowiązania
mają zastosowanie, zgodnie z załącznikami XIV-B i XIV-F do
niniejszego Układu. W przypadku prowadzenia przedsiębiorstwa
ograniczenia te nie mają zastosowania do sektorów w zakresie objętym
zastrzeżeniem wymienionym zgodnie z załącznikami XIV-A i XIV-E
do niniejszego Układu. W przypadku czasowego pobytu osób fizycznych
ograniczenia te nie mają zastosowania do sektorów w zakresie objętym
zastrzeżeniem wymienionym w załącznikach XIV-C, XIV-D, XIV-G i
XIV-H do niniejszego Układu. 3. Wspomniane ograniczenia nie mają
zastosowania do środków w zakresie, w jakim stanowią
zastrzeżenia uwzględnione w odnośnych załącznikach do
niniejszego Układu. 4. Do celów niniejszej sekcji: a) „wymogi
licencyjne” oznaczają wymogi merytoryczne inne niż wymogi
kwalifikacyjne, które musi spełnić osoba fizyczna lub prawna, aby
uzyskać, zmienić lub przedłużyć zezwolenie na
prowadzenie działalności zdefiniowanej w ust. 1 lit. a)–c); b) „procedury
licencyjne” oznaczają zasady administracyjne lub proceduralne, których
osoba fizyczna lub prawna starająca się o zezwolenie na prowadzenie
działalności zdefiniowanej w ust. 1 lit. a)–c), w tym o zmianę
lub przedłużenie licencji, musi przestrzegać, aby wykazać
spełnienie wymogów licencyjnych; c) „wymogi
kwalifikacyjne” oznaczają wymogi merytoryczne dotyczące kwalifikacji
osoby fizycznej do świadczenia usługi, których spełnienie
należy wykazać w celu uzyskania zezwolenia na świadczenie danej
usługi; d) „procedury
kwalifikacyjne” oznaczają zasady administracyjne lub proceduralne, których
osoba fizyczna musi przestrzegać, aby wykazać spełnienie wymogów
kwalifikacyjnych w celu uzyskania zezwolenia na świadczenie danej
usługi; e) „właściwy
organ” oznacza instytucję rządową lub organ na szczeblu
centralnym, regionalnym lub lokalnym bądź organ pozarządowy
wykonujący uprawnienia delegowane mu przez instytucje rządowe lub
organy na szczeblu centralnym, regionalnym lub lokalnym, podejmujący
decyzję o udzieleniu zezwolenia na świadczenie usług, w tym
poprzez ustanowienie nieusługowej działalności gospodarczej lub
w odniesieniu do zezwolenia na ustanowienie takiej działalności. ARTYKUŁ
94 Warunki
udzielenia licencji i kwalifikacji 1. Każda ze Stron gwarantuje,
że środki dotyczące wymogów i procedur licencyjnych oraz wymogów
i procedur kwalifikacyjnych oparte są na kryteriach
uniemożliwiających właściwym organom wykonywanie prawa do
oceny w sposób uznaniowy. 2. Kryteria, o których mowa w ust. 1,
są: a) proporcjonalne
do celu z zakresu porządku publicznego; b) jasne
i jednoznaczne; c) obiektywne; d) określone
z góry; e) publikowane
z wyprzedzeniem; f) przejrzyste
i dostępne. 3. Zezwolenie lub licencja przyznawane
są natychmiast po ich wydaniu w świetle wyników stosownego badania
stwierdzającego, że warunki ich uzyskania zostały
spełnione. 4. Każda ze Stron utrzymuje lub
ustanawia organy lub procedury sądowe, arbitrażowe lub
administracyjne, które zapewniają, na żądanie poszkodowanego
przedsiębiorcy lub usługodawcy, szybkie rozpatrzenie sprawy, a w
uzasadnionych przypadkach także odpowiednie środki zaradcze
dotyczące decyzji administracyjnych mających wpływ na
prowadzenie przedsiębiorstw, transgraniczne świadczenie usług
lub tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych. W przypadku gdy
takie procedury nie są niezależne od agencji, której powierzono
wydawanie odnośnych decyzji administracyjnych, każda ze Stron
zapewnia rzeczywisty obiektywizm i bezstronność przy rozpatrywaniu
odwołania. 5. W przypadku gdy liczba
dostępnych licencji na dany rodzaj działalności jest ograniczona
z powodu niedostatecznych zasobów naturalnych lub możliwości
technicznych, każda ze Stron stosuje taką procedurę wyboru
potencjalnych kandydatów, która w pełni gwarantuje bezstronność,
przejrzystość, w tym między innymi wystarczające
informowanie o uruchomieniu, przeprowadzeniu i ukończeniu procedury. 6. Z zastrzeżeniem postanowień
określonych w niniejszym artykule, określając regulamin
procedury kwalifikacji, każda ze Stron może uwzględniać
uzasadnione cele związane z porządkiem publicznym, w tym względy
zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony środowiska i zachowania dziedzictwa
kulturowego. ARTYKUŁ
95 Procedury
licencyjne i kwalifikacyjne 1. Procedury i formalności
licencyjne i kwalifikacyjne są jasne, publikowane z wyprzedzeniem i
stanowią dla wnioskodawców gwarancję, że ich wniosek zostanie
rozpatrzony w sposób obiektywny i bezstronny. 2. Procedury i formalności
licencyjne i kwalifikacyjne są tak proste, jak to możliwe, i nie
komplikują niepotrzebnie ani nie opóźniają świadczenia
usługi. Wszelkie opłaty licencyjne[19],
które wnioskodawcy ponoszą w związku ze złożeniem wniosku,
powinny być uzasadnione i proporcjonalne do kosztów odnośnych
procedur udzielania zezwoleń. 3. Każda ze Stron gwarantuje,
że procedury stosowane przez właściwe organy i podejmowane przez
nie decyzje w ramach procesu udzielania licencji lub zezwolenia są
bezstronne w odniesieniu do wszystkich wnioskodawców. Właściwy organ
powinien podejmować decyzje w sposób niezależny i nie powinien
odpowiadać przed żadnym podmiotem świadczącym usługi,
które wymagają licencji lub zezwolenia. 4. W przypadku gdy istnieją
określone terminy na składanie wniosków, wnioskodawca ma
możliwość jego złożenia w rozsądnym terminie.
Właściwy organ bezzwłocznie przystępuje do rozpatrzenia
wniosku. W miarę możliwości wnioski powinny być przyjmowane
w formacie elektronicznym na tych samych warunkach w zakresie
autentyczności co wnioski papierowe. 5. Każda ze Stron gwarantuje,
że rozpatrzenie wniosku, w tym podjęcie ostatecznej decyzji
następuje w rozsądnym terminie od złożenia kompletnego
wniosku. Każda ze Stron stara się ustanowić zwykłe ramy
czasowe dla rozpatrywania wniosków. 6. W przypadku gdy właściwy
organ otrzyma wniosek, który uzna za niekompletny, w rozsądnym terminie od
jego otrzymania informuje o tym wnioskodawcę, w miarę
możliwości wskazując dodatkowe informacje potrzebne do
uzupełnienia wniosku i zapewnia mu możliwość poprawienia
niedociągnięć. 7. W miarę możliwości
uwierzytelnione kopie powinny być przyjmowane zamiast oryginalnych
dokumentów. 8. W przypadku gdy właściwy
organ odrzuci wniosek, wnioskodawca zostaje o tym powiadomiony pisemnie i
bezzwłocznie. Co do zasady wnioskodawca jest też informowany, na
żądanie, o powodach odrzucenia wniosku i o terminach odwołania
od decyzji. 9. Każda ze Stron gwarantuje,
że udzielona licencja lub zezwolenie wchodzą w życie
bezzwłocznie zgodnie z określonymi w nich warunkami. PODSEKCJA
2 POSTANOWIENIA
OGÓLNE ARTYKUŁ
96 Wzajemne
uznawanie 1. Żadne z postanowień
niniejszego rozdziału nie uniemożliwia którejkolwiek ze Stron
nakładania na osoby fizyczne obowiązku posiadania niezbędnych
kwalifikacji lub doświadczenia zawodowego wymaganego na terytorium, na
którym świadczona jest usługa, w danym sektorze
działalności. 2. Każda ze Stron zachęca
właściwe organizacje zawodowe, istniejące na ich terytorium, do
wydania Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego
Układu, zaleceń dotyczących wzajemnego uznawania w celu
wypełnienia przez przedsiębiorców i usługodawców, w
całości lub częściowo, kryteriów stosowanych przez
każdą ze Stron do wydawania zezwoleń, licencji, prowadzenia
działalności i certyfikacji przedsiębiorców i usługodawców,
w szczególności w zakresie usług świadczonych w ramach wolnych
zawodów. 3. Po otrzymaniu zalecenia, o którym
mowa w ust. 2, Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym
kwestie dotyczące handlu dokonuje w rozsądnym czasie przeglądu
tego zalecenia w celu stwierdzenia, czy jest ono spójne z niniejszym
Układem i na podstawie informacji zawartych w zaleceniu ocenia przede
wszystkim: a) zakres,
w jakim są ze sobą zbieżne standardy i kryteria stosowane przez
każdą ze Stron w celu wydawania zezwoleń, licencji, prowadzenia
działalności i certyfikacji usługodawców i przedsiębiorców;
oraz b) potencjalną
wartość ekonomiczną umowy o wzajemnym uznaniu. 4. W przypadku spełnienia tych
wymogów Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu określa działania niezbędne do
rozpoczęcia negocjacji, a następnie Strony, za pośrednictwem swoich
właściwych organów, przystępują do negocjacji w sprawie
umowy o wzajemnym uznaniu. 5. Każda taka umowa jest zgodna z
odpowiednimi postanowieniami Porozumienia WTO, w szczególności z art. VII
GATS. ARTYKUŁ
97 Przejrzystość
i ujawnianie informacji poufnych 1. Każda ze Stron odpowiada
natychmiast na wszystkie wnioski drugiej Strony o szczegółowe informacje
dotyczące wszelkich podejmowanych przez nią środków o
zasięgu ogólnym lub umów międzynarodowych, odnoszących się
do niniejszego Układu lub wpływających na niego. Każda ze
Stron ustanawia także przynajmniej jeden punkt informacyjny, który na
żądanie udziela szczegółowych informacji przedsiębiorcom i
usługodawcom drugiej Strony na temat wszystkich wskazanych kwestii. Strony
informują się nawzajem o swoich punktach informacyjnych w ciągu
trzech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego Układu.
Punkty informacyjne nie muszą być depozytariuszami przepisów
ustawowych i wykonawczych. 2. Żadne z postanowień
niniejszego Układu nie wymaga od Stron dostarczenia informacji poufnych,
których ujawnienie utrudniłoby egzekwowanie prawa albo w inny sposób
byłoby sprzeczne z interesem publicznym, czy też naruszałoby
uzasadnione interesy handlowe poszczególnych przedsiębiorstw publicznych
albo prywatnych. PODSEKCJA
3 USŁUGI
INFORMATYCZNE ARTYKUŁ
98 Uzgodnienia
dotyczące usług informatycznych 1. W zakresie, w jakim handel
usługami informatycznymi zostaje zliberalizowany zgodnie z sekcjami: 2
(Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne świadczenie
usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych), Strony
stosują postanowienia ust. 2, 3 i 4. 2. CPC[20]
84 – kod ONZ wykorzystywany do opisu usług informatycznych i usług
powiązanych obejmuje podstawowe funkcje stosowane przy świadczeniu
takich usług: a) oprogramowanie
określone jako zestaw instrukcji wymaganych do pracy i komunikacji
komputerów (łącznie z ich opracowaniem i wdrożeniem); b) przetwarzanie
i przechowywanie danych; oraz c) usługi
powiązane, takie jak doradztwo i szkolenie dla pracowników klienta. Postęp
technologiczny doprowadził do coraz częstszego oferowania takich
usług w połączeniu z zakupem lub w formie pakietu usług
powiązanych, które mogą obejmować niektóre lub wszystkie funkcje
podstawowe. Przykładowo, usługi takie jak hosting stron i domen
internetowych, usługi eksploracji danych i przetwarzanie siatkowe
polegają na łączeniu podstawowych funkcji usług
informatycznych. 3. Usługi informatyczne i
usługi powiązane niezależnie od tego, czy są
świadczone poprzez sieć, w tym Internet, obejmują wszystkie
usługi zapewniające: a) doradztwo,
strategię, analizę, planowanie, specyfikację, projektowanie,
opracowanie, instalację, wdrożenie, integrowanie, testowanie,
usuwanie błędów, aktualizowanie, wsparcie, pomoc techniczną lub
zarządzanie komputerami albo systemami komputerowymi; b) oprogramowanie
określone jako zestaw instrukcji wymaganych do pracy i komunikacji
komputerów (zewnętrznej i wewnętrznej) oraz doradztwo,
strategię, analizę, planowanie, specyfikację, projektowanie,
opracowanie, instalację, wdrożenie, integrowanie, testowanie,
usuwanie błędów, aktualizowanie, dostosowanie, konserwację,
wsparcie, pomoc techniczną, zarządzanie oprogramowaniem lub jego
użytkowanie; lub c) przetwarzanie
danych, przechowywanie danych, składowanie danych lub usługi w
zakresie baz danych; usługi konserwacji i naprawy maszyn biurowych oraz
sprzętu, w tym komputerów; usługi w zakresie szkolenia pracowników
klienta, związane z oprogramowaniem, komputerami lub systemami
komputerowymi, gdzie indziej niesklasyfikowane. 4. Usługi informatyczne i
usługi powiązane umożliwiają świadczenie
pozostałych usług (np. bankowości) m.in. drogą
elektroniczną. Istnieje jednak zasadnicza różnica między
usługami wspierającymi (np. hostingiem stron internetowych lub
aplikacji) a usługami podstawowymi lub w zakresie treści, które
są świadczone elektronicznie (np. bankowością). W takich
przypadkach usługi podstawowe lub w zakresie treści nie są
objęte CPC 84. PODSEKCJA
4 USŁUGI
POCZTOWE I KURIERSKIE ARTYKUŁ
99 Zakres
stosowania i definicje 1. W niniejszej podsekcji określono
zasady ram regulacyjnych dla wszystkich usług pocztowych i kurierskich
objętych liberalizacją zgodnie z sekcjami: 2 (Prowadzenie
przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne świadczenie usług) i 4
(Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych). 2. Do celów niniejszej podsekcji i
sekcji: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne
świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach
biznesowych): a) „zezwolenie”
oznacza zezwolenie przyznane indywidualnemu usługodawcy przez organ
regulacyjny, które jest wymagane przed rozpoczęciem świadczenia danej
usługi; b) „usługa
powszechna” oznacza ciągłe świadczenie usług pocztowych o
określonej jakości we wszystkich punktach na terytorium Strony po
przystępnych cenach dla wszystkich użytkowników. ARTYKUŁ
100 Usługa
powszechna Każda ze Stron ma prawo do
określenia rodzaju obowiązku świadczenia usługi
powszechnej, jaki zamierza utrzymać. Takie zobowiązania nie
będą uważane za antykonkurencyjne jako takie, pod warunkiem,
że będą wprowadzane w sposób przejrzysty, niedyskryminacyjny i
będą konkurencyjnie neutralne oraz że nie będą
bardziej uciążliwe, niż to jest konieczne dla rodzaju
usługi powszechnej określonej przez Stronę. ARTYKUŁ
101 Zezwolenia 1. Zezwolenie może być
wymagane tylko w przypadku usług, które wchodzą w zakres usługi
powszechnej. 2. Jeżeli wymagane jest posiadanie
zezwolenia, do wiadomości publicznej podaje się następujące
informacje: a) wszystkie
kryteria udzielania zezwolenia i termin, w jakim zwykle wydawana jest decyzja w
sprawie wniosku o wydanie zezwolenia; oraz b) warunki
dotyczące zezwolenia. 3. Wnioskodawca otrzymuje, na
żądanie, uzasadnienie odmowy wydania zezwolenia, a każda ze
Stron ustanawia procedurę odwoławczą odbywającą
się za pośrednictwem niezależnego organu. Procedura taka musi
być przejrzysta, niedyskryminacyjna i oparta na obiektywnych kryteriach. ARTYKUŁ
102 Niezależność
organu regulacyjnego Organ regulacyjny jest prawnie odrębny od
podmiotów świadczących usługi pocztowe i kurierskie i nie ponosi
przed nimi odpowiedzialności. Decyzje organu regulacyjnego i stosowane
przezeń procedury są bezstronne w odniesieniu do wszystkich
uczestników rynku. ARTYKUŁ
103 Stopniowe
zbliżenie przepisów Pragnąc rozważyć dalszą
liberalizację handlu usługami, Strony uznają znaczenie
stopniowego zbliżenia obowiązujących i przyszłych przepisów
Gruzji do wykazu unijnych aktów prawnych zawartego w załączniku XV-C
do niniejszego Układu. PODSEKCJA
5 SIECI I
USŁUGI ŁĄCZNOŚCI ELEKTRONICZNEJ ARTYKUŁ
104 Zakres
stosowania i definicje 1. W niniejszej podsekcji określa
się zasady ram regulacyjnych dla wszystkich usług
łączności elektronicznej objętych liberalizacją
zgodnie z sekcjami: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne
świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach
biznesowych) niniejszego rozdziału. 2. Do celów niniejszej podsekcji i
sekcji: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne
świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach
biznesowych): a) „usługi
łączności elektronicznej” oznaczają wszystkie usługi,
które w całości lub w dużej części polegają na
przekazywaniu sygnałów za pomocą sieci łączności
elektronicznej, w tym usługi telekomunikacyjne i usługi transmisji w
sieciach używanych do nadawania. Usługi te nie obejmują
usług dostarczania treści przekazywanych za pomocą sieci lub
usług łączności elektronicznej lub sprawowania kontroli
edytorskiej nad tymi treściami; b) „publiczna
sieć łączności” oznacza sieć łączności
elektronicznej wykorzystywaną w całości lub w dużej
części do świadczenia publicznie dostępnych usług
łączności elektronicznej; c) „sieć
łączności elektronicznej” oznacza systemy transmisyjne oraz, w
stosownych przypadkach, urządzenia przełączające lub
routingowe oraz inne zasoby, które umożliwiają przekazywanie
sygnałów przewodowo, za pomocą radia, środków optycznych lub
innych środków elektromagnetycznych, w tym sieci satelitarne, stacjonarne
(komutowane i pakietowe, w tym internet) i naziemne sieci przenośne,
elektryczne systemy kablowe, w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do
przekazywania sygnałów, sieci nadawania radiowego i telewizyjnego oraz
sieci telewizji kablowej, niezależnie od rodzaju przekazywanej informacji; d) „organ
regulacyjny” w sektorze łączności elektronicznej oznacza organ
lub organy zajmujące się regulowaniem łączności
elektronicznej, wspomnianym w niniejszej podsekcji; e) uznaje
się, że usługodawca ma „znaczącą pozycję
rynkową”, jeżeli indywidualnie lub wspólnie z innymi ma pozycję
równoważną pozycji dominującej, tj. tak silną pozycję
ekonomiczną, że uprawnia go ona do postępowania według
swojego uznania, nie zważając na innych konkurentów, klientów i
ostatecznych konsumentów; f) „wzajemne
połączenie” oznacza fizyczne lub logiczne połączenie
publicznych sieci łączności wykorzystywanych przez tego samego
usługodawcę lub przez różnych usługodawców, aby
umożliwić użytkownikom jednego usługodawcy komunikowanie
się z użytkownikami tego samego lub innego usługodawcy
bądź uzyskiwanie dostępu do usług świadczonych przez
innego usługodawcę. Świadczeniem usług mogą się
zajmować zainteresowane strony lub inne podmioty, które mają
dostęp do sieci. Wzajemne połączenie to szczególny rodzaj
dostępu między operatorami sieci publicznych; g) „usługa
powszechna” oznacza zestaw usług o określonej jakości, które
muszą być dostępne dla wszystkich użytkowników na
terytorium Strony, niezależnie od ich geograficznej lokalizacji i po
przystępnych cenach. Zakres i zasady wdrażania usługi
powszechnej ustala każda ze Stron; h) „dostęp”
oznacza udostępnienie obiektów lub usług innemu usługodawcy na
określonych warunkach, na wyłączność lub nie, w celu
świadczenia usług łączności elektronicznej. Obejmuje
on między innymi: dostęp do elementów sieci i urządzeń
towarzyszących, co może się wiązać z
podłączeniem urządzeń za pomocą środków
stacjonarnych lub niestacjonarnych (w szczególności obejmuje to
dostęp do lokalnej pętli abonenckiej oraz urządzeń i
usług niezbędnych do świadczenia usług w lokalnej
pętli abonenckiej); dostęp do infrastruktury fizycznej, w tym
budynków, kanałów i masztów; dostęp do odpowiednich systemów
oprogramowania, w tym do systemów wsparcia operacyjnego; dostęp do translacji
numerów albo systemów zapewniających analogiczne funkcje; dostęp do
stacjonarnych i ruchomych sieci, a w szczególności do roamingu;
dostęp do systemów warunkowego dostępu dla usług telewizji
cyfrowej; dostęp do usług sieci wirtualnych; (i) „użytkownik
końcowy” oznacza użytkownika, który nie obsługuje publicznych
sieci łączności ani nie świadczy publicznie dostępnych
usług łączności elektronicznej; k) „lokalna
pętla abonencka” oznacza fizyczny obwód łączący
urządzenie końcowe sieci w pomieszczeniach abonenta z
przełącznicą główną lub równoważnym
urządzeniem w ramach stacjonarnej publicznej sieci
łączności. ARTYKUŁ
105 Organ
regulacyjny 1. Każda ze Stron gwarantuje,
że organy regulacyjne ds. usług łączności
elektronicznej będą prawnie odrębne i funkcjonalnie
niezależne od dostawców usług łączności
elektronicznej. Jeżeli Strony zachowują własność lub
kontrolę nad dostawcą sieci lub usług łączności
elektronicznej, zapewniają one skuteczne oddzielenie strukturalne funkcji
regulacyjnych od działalności związanej z
własnością lub kontrolą. 2. Każda ze Stron zapewnia organowi
regulacyjnemu wystarczające uprawnienia do regulacji sektora. Zadania,
które ma wypełniać organ regulacyjny, są podawane do
wiadomości publicznej w łatwo dostępny i zrozumiały sposób,
zwłaszcza gdy takie zadania są powierzone większej liczbie
organów. 3. Każda ze Stron zapewnia
bezstronność decyzji organów regulacyjnych i stosowanych przez nie
procedur w odniesieniu do wszystkich uczestników rynku oraz ich
przejrzystość. 4. Organ regulacyjny ma uprawnienia do
przeprowadzenia analizy właściwych rynków produktów i usług,
które wymagają wcześniejszego uregulowania. W przypadku gdy organ
regulacyjny ma obowiązek stwierdzenia zgodnie z art. 107 niniejszego
Układu, czy należy nałożyć, utrzymać,
zmienić lub wycofać obowiązki, stwierdza na podstawie analizy
rynku, czy na właściwym rynku panuje skuteczna konkurencja. 5. W przypadku gdy organ regulacyjny
stwierdzi, że na właściwym rynku nie ma realnej konkurencji,
określa on i wskazuje usługodawców mających znaczącą
pozycję rynkową na tym rynku i stosownie do potrzeb nakłada na
nich, utrzymuje lub zmienia szczegółowe obowiązki regulacyjne, o
których mowa w art. 107 niniejszego Układu. W przypadku gdy organ
regulacyjny uzna, że na rynku panuje skuteczna konkurencja, nie nakłada
on ani nie utrzymuje żadnego z obowiązków regulacyjnych, o których
mowa w art. 107 niniejszego Układu. 6. Każda ze Stron zapewnia
usługodawcy, którego dotyczy decyzja organu regulacyjnego, prawo
odwołania się od niej do niezależnego organu odwoławczego.
Każda ze Stron zapewnia należyte uwzględnienie merytorycznych
aspektów sprawy. Do czasu rozstrzygnięcia odwołania decyzja organu
regulacyjnego pozostaje w mocy, o ile organ odwoławczy nie postanowi
inaczej. Jeżeli organ odwoławczy nie ma charakteru sądowego,
jego decyzja jest zawsze uzasadniana na piśmie, a także podlega
przeglądowi przeprowadzanemu przez bezstronny i niezależny organ
sądowy. Decyzje podejmowane przez organy odwoławcze są
skutecznie egzekwowane. 7. Każda ze Stron gwarantuje,
że w przypadku gdy organy regulacyjne zamierzają
przedsięwziąć środki dotyczące postanowień
niniejszej podsekcji i mające znaczący wpływ na
właściwy rynek, umożliwiają one zainteresowanym stronom
przedstawienie uwag na temat projektu środków w rozsądnym terminie.
Organy regulacyjne publikują swoje procedury konsultacji. Wyniki
konsultacji są podawane do wiadomości publicznej, z wyjątkiem
informacji poufnych. 8. Każda ze Stron gwarantuje,
że dostawcy sieci i usług łączności elektronicznej
udzielają wszelkich informacji, w tym informacji finansowych potrzebnych
organom regulacyjnym do zapewnienia zgodności z postanowieniami niniejszej
podsekcji lub z decyzjami podjętymi zgodnie z niniejszą
podsekcją. Dostawcy udzielają takich informacji bezzwłocznie, na
odpowiedni wniosek oraz w terminie wymaganym przez organ regulacyjny i zgodnie
z oczekiwanym przezeń poziomem szczegółowości. Informacje
wymagane przez organ regulacyjny są proporcjonalne do wypełnienia
tego zadania. Organ regulacyjny uzasadnia swój wniosek o udzielenie informacji.
ARTYKUŁ
106 Zezwolenie
na świadczenie usług łączności elektronicznej 1. Każda ze Stron gwarantuje,
że świadczenie usług będzie, w miarę
możliwości, dopuszczane po zwykłym powiadomieniu. 2. Każda ze Stron zapewnia
możliwość wprowadzenia wymogu uzyskania zezwolenia, by
rozwiązać kwestię przydziału numerów i
częstotliwości. Warunki uzyskania takiego zezwolenia podawane są
do wiadomości publicznej. 3. W przypadku gdy wymagane jest
zezwolenie, każda ze Stron gwarantuje, że: a) wszystkie
kryteria udzielania zezwolenia i rozsądny termin, w jakim zwykle
należy podjąć decyzję w sprawie wniosku o wydanie
zezwolenia, są podawane do wiadomości publicznej; b) wnioskodawca
otrzyma, na żądanie, pisemne uzasadnienie odmowy wydania zezwolenia; c) wnioskodawca
ma możliwość odwołania się do organu odwoławczego
w przypadku nieuzasadnionej odmowy wydania zezwolenia; d) opłaty
licencyjne[21]
stosowane przez Strony za wydanie zezwolenia nie przekraczają kosztów
administracyjnych zwykle ponoszonych w związku z zarządzaniem,
kontrolą i egzekwowaniem obowiązujących zezwoleń.
Opłaty licencyjne za korzystanie z widma radiowego i zasobów numeracyjnych
nie podlegają wymogom określonym w niniejszym ustępie. ARTYKUŁ
107 Dostęp
i wzajemne połączenia 1. Każda ze Stron gwarantuje,
że każdy usługodawca mający zezwolenie na świadczenie
usług łączności elektronicznej ma prawo i obowiązek
negocjowania dostępu i połączeń wzajemnych z innymi
dostawcami publicznych sieci i usług łączności
elektronicznej. Dostęp i połączenia wzajemne powinny być co
do zasady uzgadniane w ramach negocjacji handlowych między
zainteresowanymi usługodawcami. 2. Każda ze Stron gwarantuje,
że usługodawcy uzyskujący informacje od innego usługodawcy
podczas negocjowania uzgodnień o połączeniach wzajemnych
wykorzystują takie informacje wyłącznie do celów, dla których
zostały one przekazane, i zawsze z poszanowaniem poufności
przekazanych lub przechowywanych informacji. 3. Każda ze Stron gwarantuje,
że po ustaleniu zgodnie z art. 105 niniejszego Układu, że na
właściwym rynku nie istnieje skuteczna konkurencja, organ regulacyjny
będzie miał uprawnienia, aby nałożyć na dostawcę,
wskazanego jako mający znaczącą pozycję rynkową, jeden
lub kilka z poniższych obowiązków w związku z
połączeniami wzajemnymi lub dostępem: a) obowiązek
niedyskryminacji, tak aby zapewnić stosowanie przez operatora
równoważnych warunków w równoważnych okolicznościach wobec
innych dostawców świadczących równoważne usługi, a
także świadczenie przezeń usług i udzielanie informacji innym
operatorom na tych samych warunkach i z zachowaniem tej samej jakości, jak
w przypadku własnych usług lub usług świadczonych przez
swoje jednostki zależne i swoich partnerów; b) nałożony
na pionowo zintegrowane przedsiębiorstwa obowiązek zapewnienia przejrzystości
cen hurtowych i wewnętrznych cen transferowych w przypadku wymogu
niedyskryminacji lub zapobiegania nieuczciwemu subsydiowaniu skrośnemu.
Organ regulacyjny może sprecyzować format i metodologię
rachunkowości, którą należy zastosować; c) obowiązek
uwzględnienia uzasadnionych wniosków o dostęp i użytkowanie
specyficznych elementów sieci oraz urządzeń towarzyszących, w
tym uwolniony dostęp do lokalnej pętli abonenckiej, między
innymi w sytuacjach, gdy organ regulacyjny uznaje, że odmowa przyznania
dostępu lub ustanowienie nieuzasadnionych warunków mających podobny
skutek uniemożliwiłoby pojawienie się trwale konkurencyjnego
rynku detalicznego albo nie byłoby w interesie użytkowników
końcowych. Do
obowiązków wymienionych w niniejszej literze organy regulacyjne mogą
dołączyć takie warunki jak uczciwość, uzasadniony
charakter i terminowość; d) obowiązek
świadczenia określonych usług na zasadach hurtowych w celu
odsprzedaży przez osoby trzecie; zapewnienia otwartego dostępu do
interfejsów technicznych, protokołów lub innych kluczowych technologii,
niezbędnych do interoperacyjności usług lub wirtualnych
usług sieciowych; zapewnienia kolokacji lub innych form
współkorzystania z urządzeń, takich jak kanały kablowe,
budynki lub maszty; zapewnienia wyspecjalizowanych usług potrzebnych do
zagwarantowania interoperacyjności usług dla użytkowników typu
koniec-koniec, w tym urządzeń potrzebnych do świadczenia
usług w ramach sieci inteligentnych; zapewnienia dostępu do systemów
wsparcia operacyjnego lub podobnych systemów oprogramowania niezbędnych do
zagwarantowania uczciwej konkurencji w ramach świadczenia usług; oraz
wzajemnego połączenia sieci lub urządzeń sieciowych. Do obowiązków
wymienionych w niniejszej literze organy regulacyjne mogą
dołączyć takie warunki jak uczciwość, uzasadniony
charakter i terminowość; e) obowiązki
związane ze zwrotem kosztów oraz kontrolą cen, w tym obowiązki
związane z określaniem cen w zależności od ponoszonych
kosztów oraz obowiązki dotyczące systemów księgowania kosztów, w
odniesieniu do udostępniania szczególnych rodzajów wzajemnych
połączeń lub dostępu, jeżeli przeprowadzona analiza
rynku wskazuje, że dany operator mógłby, w przypadku braku realnej
konkurencji, utrzymywać ceny na nadmiernie wysokim poziomie lub
stosować zaniżanie cen, ze szkodą dla użytkowników
końcowych. Organy regulacyjne
biorą pod uwagę inwestycje operatora i umożliwiają mu
uzyskanie rozsądnej stopy zwrotu ze stosownej kwoty zaangażowanego
kapitału, z uwzględnieniem poziomu ryzyka; f) obowiązek
publikowania konkretnych obowiązków nałożonych na
usługodawcę przez organ regulacyjny, ze wskazaniem konkretnych rynków
produktów i usług oraz rynków geograficznych. Aktualne informacje, które
nie mają charakteru poufnego i nie obejmują tajemnic handlowych,
są udostępniane publicznie w sposób gwarantujący wszystkim
zainteresowanym stronom łatwy dostęp; g) obowiązki
związane z przejrzystością wymagające od operatorów
udostępniania określonych informacji; w szczególności w
przypadku, gdy na operatorach spoczywa obowiązek zapewnienia
niedyskryminacji, organ regulacyjny może wymagać od operatora
opublikowania oferty referencyjnej, która zapewnia wystarczające
rozdzielenie elementów działalności, aby zagwarantować, że
usługodawcy nie będą musieli płacić za urządzenia,
które nie są niezbędne do zapewnienia zamówionej usługi, i
zawiera opis odnośnych ofert w rozbiciu na elementy odpowiadające
potrzebom rynkowym oraz związane z nimi warunki, w tym ceny. 4. Każda ze Stron gwarantuje,
że usługodawca wnioskujący o ustanowienie połączenia
wzajemnego z dostawcą wskazanym jako mający znaczącą
pozycję rynkową, ma możliwość odwołania się,
w każdym momencie lub po upływie rozsądnego czasu, który był
podany do wiadomości publicznej, do niezależnego organu krajowego,
który może być organem regulacyjnym, o którym mowa w art. 104 ust. 2
lit. d) niniejszego Układu, w celu rozstrzygnięcia sporów
dotyczących warunków połączeń wzajemnych lub dostępu. ARTYKUŁ
108 Rzadkie
zasoby 1. Każda ze Stron zapewnia
przeprowadzanie wszelkich procedur dotyczących przydziału i
wykorzystania rzadkich zasobów, w tym częstotliwości, numerów i
pierwszeństwa, w sposób obiektywny, proporcjonalny, terminowy, przejrzysty
i niedyskryminacyjny. Aktualny stan przyznanych częstotliwości podaje
się do wiadomości publicznej, jednakże nie wymaga się
szczegółowej identyfikacji częstotliwości przyznanych na
realizację określonych zadań rządowych. 2. Każda ze Stron zapewnia
skuteczne zarządzanie częstotliwościami radiowymi w odniesieniu
do usług łączności elektronicznej świadczonych na
swoim terytorium w celu zapewnienia skutecznego i wydajnego wykorzystania
widma. W przypadku gdy zapotrzebowanie na określone
częstotliwości przekracza dostępność, przy
przyznawaniu tych częstotliwości stosuje się właściwe
i przejrzyste procedury w celu optymalizacji ich wykorzystania oraz
ułatwienia rozwoju konkurencji. 3. Każda ze Stron zapewnia
powierzenie przyznawania krajowych zasobów numeracyjnych i zarządzanie
krajowymi planami numeracyjnymi organowi regulacyjnemu. 4. W przypadku gdy organy władz
państwowych lub lokalnych zachowują własność lub
kontrolę nad dostawcami obsługującymi publiczne sieci lub
usługi łączności, należy zapewnić skuteczne
rozdzielenie strukturalne funkcji odpowiedzialnych za przyznawanie prawa
pierwszeństwa od działalności związanej z
własnością lub kontrolą. ARTYKUŁ
109 Usługa
powszechna 1. Każda ze Stron ma prawo do
określenia rodzaju obowiązku świadczenia usługi
powszechnej, jaki zamierza utrzymać. 2. Takie obowiązki nie
będą uważane za antykonkurencyjne same w sobie, pod warunkiem
że będą zarządzane w sposób przejrzysty, obiektywny i
niedyskryminacyjny. Zarządzanie takimi obowiązkami jest również
neutralne w odniesieniu do konkurencji i nie jest bardziej uciążliwe,
niż to jest konieczne dla rodzaju usługi powszechnej określonego
przez Stronę. 3. Każda ze Stron zapewnia, aby
wszyscy usługodawcy kwalifikowali się do zapewnienia usługi
powszechnej i aby żaden usługodawca nie był a priori
wykluczony. Wyznaczanie odbywa się za pomocą wydajnego, przejrzystego,
obiektywnego i niedyskryminacyjnego mechanizmu. Każda ze Stron ocenia, w
miarę potrzeby, czy świadczenie usługi powszechnej stanowi
nieproporcjonalne obciążenie dla organizacji wyznaczonych do
świadczenia takiej usługi. W przypadkach uzasadnionych taką
oceną i biorąc pod uwagę korzyści rynkowe, o ile takie
występują, dla organizacji świadczącej usługę
powszechną, organy regulacyjne określają, czy wymagany jest
mechanizm służący wyrównaniu kosztów ponoszonych przez danego
usługodawcę lub podziałowi kosztów netto wynikających z
obowiązku świadczenia usługi powszechnej. 4. Każda ze Stron zapewnia, aby w
przypadku gdy użytkownikom udostępniany jest, w formie drukowanej lub
elektronicznej, spis wszystkich abonentów, organizacje udostępniające
taki spis stosowały zasadę niedyskryminacyjnego traktowania
informacji, które zostały im dostarczone przez inne organizacje. ARTYKUŁ
110 Transgraniczne
świadczenie usług łączności elektronicznej Żadna ze Stron nie może wymagać
od usługodawcy drugiej Strony założenia przedsiębiorstwa,
ustanowienia jakiejkolwiek formy obecności lub pobytu na jej terytorium
jako warunku transgranicznego świadczenia usług. ARTYKUŁ
111 Poufność
informacji Każda ze Stron zapewnia
poufność łączności elektronicznej i związanych z
nią danych o przekazie za pośrednictwem publicznej sieci
łączności i publicznie dostępnych usług takiej
łączności, w sposób nieograniczający handlu usługami. ARTYKUŁ
112 Spory
między usługodawcami 1. Każda ze Stron zapewnia, aby w
przypadku sporu pomiędzy dostawcami sieci lub usług
łączności elektronicznej w związku z prawami i
obowiązkami, o których mowa w niniejszej sekcji, dany organ regulacyjny na
wniosek jednej ze Stron wydał wiążącą decyzję w
celu rozstrzygnięcia sporu w najkrótszym możliwym terminie, a w
każdym przypadku w ciągu czterech miesięcy. 2. Decyzja organu regulacyjnego jest
podawana do wiadomości publicznej z uwzględnieniem wymogów tajemnicy
handlowej. Dostawcy odnośnych usług i sieci łączności
elektronicznej otrzymują pełne uzasadnienie decyzji. 3. Jeżeli spór dotyczy
transgranicznego świadczenia usług, zainteresowane organy regulacyjne
koordynują swoje działania, aby umożliwić rozwiązanie
sporu. ARTYKUŁ
113 Stopniowe
zbliżenie przepisów Pragnąc rozważyć dalszą
liberalizację handlu usługami, Strony uznają znaczenie
stopniowego zbliżenia obowiązujących i przyszłych przepisów
Gruzji do wykazu unijnych aktów prawnych zawartego w załączniku XV-B
do niniejszego Układu. PODSEKCJA
6 USŁUGI
FINANSOWE ARTYKUŁ
114 Zakres
stosowania i definicje 1. Niniejsza podsekcja określa
zasady ram regulacyjnych dla wszystkich usług finansowych objętych
liberalizacją na mocy postanowień sekcji: 2 (Prowadzenie
przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy
pobyt osób fizycznych w celach biznesowych) niniejszego rozdziału. 2. Do celów niniejszej podsekcji i
sekcji: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne
świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach
biznesowych): a) „usługa
finansowa” oznacza dowolną usługę o charakterze finansowym,
oferowaną przez podmiot Strony świadczący usługi finansowe.
Usługi finansowe obejmują następujące rodzaje
działalności: (i) usługi
ubezpieczeniowe i związane z ubezpieczeniami: (1) ubezpieczenia
bezpośrednie (w tym koasekuracja): a) na
życie; b) ubezpieczenie
inne niż na życie; (2) reasekuracja
i retrocesja; (3) pośrednictwo
ubezpieczeniowe, takie jak usługi brokerskie i agencyjne; oraz (4) pomocnicze
usługi ubezpieczeniowe, takie jak doradztwo ubezpieczeniowe, usługi
aktuarialne, ocena ryzyka oraz likwidacja szkód; (ii) usługi
bankowe i inne usługi finansowe (z wyłączeniem
ubezpieczeń): (1) przyjmowanie
depozytów i innych funduszy zwrotnych od ludności; (2) udzielanie
wszelkiego rodzaju pożyczek i kredytów, w tym kredytów konsumenckich i
kredytów hipotecznych, faktoring oraz finansowanie transakcji handlowych; (3) leasing
finansowy; (4) wszelkie
usługi w sferze płatności i transferu środków
pieniężnych, w tym kart kredytowych, obciążeniowych,
debetowych, czeków podróżnych oraz czeków bankierskich; (5) gwarancje
i zobowiązania; (6) operacje
przeprowadzane na własny rachunek lub na zlecenie klientów, zarówno na
giełdzie, jak i poza giełdą, bądź w inny sposób za
pomocą: a) instrumentów
rynku pieniężnego (w tym czeków, weksli, certyfikatów depozytowych); b) walut
obcych; c) instrumentów
pochodnych, w tym, ale nie wyłącznie, transakcji typu futures i
opcji; d) instrumentów
kursu walutowego i instrumentów pochodnych stóp procentowych, w tym takich
produktów, jak transakcje swapowe i kontrakty terminowe na stopę
procentową; e) zbywalnych
papierów wartościowych; f) innych
zbywalnych papierów wartościowych i aktywów finansowych, w tym kruszcu; (7) udział
w emisji wszelkiego rodzaju papierów wartościowych, w tym w gwarantowaniu
i inwestycjach (publicznych i prywatnych) w charakterze agenta oraz
świadczenie usług z tym związanych; (8) pośrednictwo
na rynku pieniężnym; (9) zarządzanie
majątkiem, a szczególnie zarządzanie środkami
pieniężnymi i portfelem aktywów, wszelkie formy zarządzania
inwestycjami zbiorowymi, zarządzanie funduszem emerytalnym oraz
usługi w zakresie przechowywania, deponowania i powiernictwa; (10) usługi
rozrachunkowe i rozliczeniowe w odniesieniu do aktywów finansowych, takich jak
papiery wartościowe, instrumenty pochodne i inne instrumenty zbywalne; (11) dostarczanie
i przekazywanie informacji finansowych, przetwarzanie danych finansowych i
udostępnianie związanego z nimi oprogramowania; (12) doradztwo,
pośrednictwo i inne pomocnicze usługi finansowe odnośnie do
wszystkich rodzajów działalności wymienionych w pkt 1–11, w tym
badanie zdolności kredytowej i analiza kredytowa, badania i doradztwo
odnośnie do inwestycji i tworzenia portfela aktywów, doradztwo w zakresie
nabywania oraz restrukturyzacji i strategii przedsiębiorstw; b) „podmiot
świadczący usługi finansowe” oznacza każdą osobę
fizyczną lub prawną pochodzącą z danej Strony, która
zamierza świadczyć lub świadczy usługi finansowe. Termin
„podmiot świadczący usługi finansowe” nie odnosi się do
podmiotów publicznych; c) „podmiot
publiczny” oznacza: (i) rząd,
bank centralny lub organ kształtujący politykę
pieniężną i finansową Strony lub podmiot będący
własnością lub kontrolowany przez Stronę, który jest
głównie zaangażowany w realizowanie funkcji publicznych lub
działań do celów publicznych, wyłączając podmioty
głównie zaangażowane w świadczenie usług finansowych na
warunkach komercyjnych; lub (ii) podmiot
prywatny realizujący zadania wykonywane zwykle przez bank centralny lub organ
kształtujący politykę pieniężną i finansową
– w zakresie wykonywania tych zadań; d) „nowa
usługa finansowa” oznacza usługę o charakterze finansowym, w tym
usługi związane z istniejącymi i nowymi produktami lub sposób, w
jaki produkt jest dostarczany, która nie jest świadczona przez żaden
podmiot świadczący usługi finansowe na terytorium Strony, ale
która świadczona jest na terytorium drugiej Strony. ARTYKUŁ
115 Wyłączenie
ze względów ostrożności 1. Każda ze Stron może
wprowadzać lub utrzymywać środki ze względów
ostrożności, takie jak: a) ochrona
inwestorów, deponentów, ubezpieczonych lub osób, którym przysługuje
zobowiązanie powiernicze z tytułu umów z podmiotami
świadczącymi usługi finansowe; b) zapewnienie
integralności i stabilności systemu finansowego Strony. 2. Środki te nie są bardziej
uciążliwe, niż jest to konieczne do osiągnięcia ich
celu i nie dyskryminują podmiotów świadczących usługi
finansowe pochodzących z drugiej Strony w porównaniu z własnymi
podobnymi podmiotami świadczącymi usługi finansowe. 3. Żadne z postanowień
niniejszego Układu nie może być interpretowane jako
nakładające na Stronę obowiązek ujawnienia informacji
odnoszących się do interesów i rachunków indywidualnych klientów, ani
jakiejkolwiek informacji poufnej lub informacji zastrzeżonej
będącej w posiadaniu podmiotów publicznych. ARTYKUŁ
116 Skuteczna
i przejrzysta regulacja 1. Każda ze Stron dokłada
wszelkich starań, aby udostępniać z wyprzedzeniem wszystkim
zainteresowanym osobom treść wszystkich aktów o zasięgu ogólnym,
które Strona ta zamierza wprowadzić, w celu umożliwienia takim osobom
zgłoszenia uwag do tych aktów. Akty te są udostępniane: a) poprzez publikację
urzędową; lub b) w innej formie pisemnej lub
elektronicznej. 2. Każda ze Stron udostępnia
zainteresowanym osobom swoje wymogi dotyczące wypełniania wniosków
odnoszących się do świadczenia usług finansowych. Na wniosek wnioskodawcy zainteresowana Strona
informuje wnioskodawcę o statusie jego wniosku. Zainteresowana Strona
bezzwłocznie informuje wnioskodawcę o konieczności przekazania
przez niego dodatkowych informacji. 3. Każda ze Stron dokłada
wszelkich starań, aby zapewnić wdrażanie i stosowanie na jej
terytorium międzynarodowych norm dotyczących regulacji i nadzoru nad
sektorem usług finansowych oraz dotyczących przeciwdziałania
unikaniu zobowiązań podatkowych i uchylaniu się od nich. Do
takich międzynarodowych norm należą między innymi
Podstawowe zasady efektywnego nadzoru bankowego przyjęte przez Bazylejski
Komitet Nadzoru Bankowego, Podstawowe Zasady Ubezpieczeń
Międzynarodowego Stowarzyszenia Organów Nadzoru Ubezpieczeniowego, Cele i
zasady regulacji papierów wartościowych Międzynarodowej Organizacji
Komisji Papierów Wartościowych, Umowa dotycząca wymiany informacji w
zakresie spraw podatkowych przyjęta w ramach Organizacji Współpracy
Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Deklaracja w sprawie przejrzystości i
wymiany informacji w sprawach podatkowych przyjęta w ramach G-20 oraz
Czterdzieści zaleceń w sprawie prania pieniędzy i
Dziewięć specjalnych zaleceń w sprawie finansowania terroryzmu
Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy. Strony uwzględniają również
Dziesięć głównych zasad wymiany informacji przyjętych przez
Ministrów Finansów państw G7 i podejmą wszelkie niezbędne
działania na rzecz stosowania tych zasad w kontaktach dwustronnych. ARTYKUŁ
117 Nowe
usługi finansowe Każda ze Stron zezwala podmiotom
świadczącym usługi finansowe pochodzącym z drugiej Strony
na świadczenie wszelkich nowych usług finansowych podobnych do tych,
na które Strona pozwoliłaby swoim własnym podmiotom
świadczącym usługi finansowe w ramach swojego prawodawstwa
krajowego w podobnych okolicznościach. Strona może określić
formę prawną świadczonej usługi i może wymagać
uzyskania zezwolenia na świadczenie danej usługi. W przypadkach, w
których wymagane jest takie zezwolenie, decyzja w sprawie jego przyznania
powinna zostać wydana w rozsądnym terminie, a odmowa może
nastąpić wyłącznie ze względów ostrożności. ARTYKUŁ
118 Przetwarzanie
danych 1. Każda ze Stron zezwala podmiotom
świadczącym usługi finansowe pochodzącym z drugiej Strony
na przekazywanie informacji w formie elektronicznej lub w innej formie, na i z
jej terytorium, na potrzeby przetwarzania danych, w przypadku gdy takie przetwarzanie
jest wymagane do zwykłego prowadzenia działalności przez taki
podmiot świadczący usługi finansowe. 2. Każda ze Stron przyjmuje
odpowiednie zabezpieczenia w celu ochrony prywatności oraz podstawowych
praw i wolności osób, w szczególności w odniesieniu do
przesyłania danych osobowych. ARTYKUŁ
119 Szczególne
wyjątki 1. Żadne z postanowień
niniejszego rozdziału nie jest interpretowane jako
uniemożliwiające którejkolwiek ze Stron, w tym ich podmiotom
publicznym, wyłączne prowadzenie działalności lub
świadczenie na jej terytorium usług w ramach powszechnego programu
emerytalnego albo ustawowego systemu ubezpieczeń społecznych, z
wyjątkiem sytuacji, gdy działalność taka może
być, w świetle przepisów krajowych Strony, realizowana przez podmioty
świadczące usługi finansowe konkurujące z podmiotami
publicznymi lub prywatnymi. 2. Żadne z postanowień
niniejszego Układu nie ma zastosowania do działalności banku
centralnego albo władz monetarnych bądź innego podmiotu
publicznego w wykonywaniu polityki pieniężnej lub kursowej. 3. Żadne z postanowień
niniejszego rozdziału nie jest rozumiane jako uniemożliwiające
którejkolwiek ze Stron i ich podmiotom sektora publicznego realizowanie
działań lub świadczenie usług na swoim terytorium na zasadzie
wyłączności na rachunek Strony lub jej podmiotów sektora
publicznego, z wykorzystaniem gwarancji przez nie udzielonych lub z
użyciem ich zasobów finansowych. ARTYKUŁ
120 Organizacje
samoregulacyjne W przypadku gdy Strona wymaga członkostwa
lub uczestnictwa w jakimkolwiek organie samoregulacyjnym, giełdzie lub
rynkach papierów wartościowych lub transakcji typu futures, instytucji
dokonującej rozliczeń lub jakiejkolwiek innej organizacji lub
stowarzyszeniu albo dostępu do nich w celu umożliwienia podmiotom świadczącym
usługi finansowe pochodzącym z drugiej Strony świadczenia
usług finansowych na zasadach równorzędnych z zasadami
dotyczącymi podmiotów świadczących usługi finansowe
pochodzących z danej Strony lub jeżeli bezpośrednio lub pośrednio
Strona zapewnia takim podmiotom przywileje lub korzyści w zakresie
świadczenia usług finansowych, Strona ta zapewnia przestrzeganie
zobowiązań wynikających z art. 79 i 85 niniejszego Układu. ARTYKUŁ
121 Systemy
rozliczeń i płatności Na podstawie warunków, które przyznają
traktowanie narodowe, każda ze Stron przyznaje podmiotom
świadczącym usługi finansowe pochodzącym z drugiej Strony,
z siedzibą na jej terytorium, dostęp do systemów płatności
i rozliczeń obsługiwanych przez podmioty publiczne oraz do
możliwości związanych z urzędową konsolidacją
długu i refinansowaniem, dostępnych w ramach zwykłego
prowadzenia działalności. Niniejszy artykuł nie ma na celu
przyznania dostępu do narzędzi kredytodawcy ostatniego stopnia
Strony. ARTYKUŁ
122 Stopniowe
zbliżenie przepisów Pragnąc rozważyć dalszą
liberalizację handlu usługami, Strony uznają znaczenie
stopniowego zbliżenia obowiązujących i przyszłych przepisów
Gruzji do najwyższych standardów praktyki międzynarodowej
wymienionych w art. 116 ust. 3 niniejszego Układu, jak również do
wykazu unijnych aktów prawnych zawartego w załączniku XV-A do
niniejszego Układu. PODSEKCJA
7 USŁUGI
TRANSPORTOWE ARTYKUŁ
123 Zakres
stosowania Niniejsza podsekcja określa zasady
dotyczące liberalizacji usług międzynarodowego transportu
morskiego zgodnie z postanowieniami sekcji: 2 (Prowadzenie
przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne świadczenie usług) i 4
(Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach biznesowych) niniejszego
rozdziału. ARTYKUŁ
124 Międzynarodowy
transport morski 1. Do celów niniejszej podsekcji i
sekcji: 2 (Prowadzenie przedsiębiorstwa), 3 (Transgraniczne
świadczenie usług) i 4 (Tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach
biznesowych): a) „międzynarodowy
transport morski” obejmuje transport „od drzwi do drzwi” oraz transport
multimodalny (wykorzystujący do transportu towarów więcej niż
jeden rodzaj środków transportu), obejmujący odcinek morski,
odbywający się w ramach jednolitego dokumentu przewozowego i
obejmujący prawo do bezpośredniego zawierania umów z podmiotami
świadczącymi usługi transportowe innego rodzaju; b) „morskie
usługi w zakresie obsługi ładunku” oznaczają działania
wykonywane przez przedsiębiorstwa zajmujące się załadunkiem
i rozładunkiem, w tym przez operatorów terminali portowych, jednak
nieobejmujące działalności pracowników portowych w przypadkach,
kiedy nie są oni pracownikami przedsiębiorstw zajmujących
się załadunkiem i rozładunkiem lub operatorów terminali
portowych. Do działań objętych powyższą definicją
zalicza się organizacja i nadzór: (i) załadunku
ładunku na statek i jego rozładunku ze statku; (ii) przycumowywania
lub odcumowywania ładunku; (iii) odbioru/dostawy
i przechowywania ładunków przed załadunkiem lub po rozładunku; c) „usługi
w zakresie odprawy celnej” (wymiennie usługi „pośredników
urzędów celnych”) oznaczają działalność
polegającą na przeprowadzaniu w imieniu drugiej Strony
formalności celnych dotyczących przywozu, wywozu lub przewozu
ładunków, bez względu na to, czy usługa ta stanowi główny
przedmiot działalności usługodawcy, czy zwyczajowe
uzupełnienie jego głównego przedmiotu działalności; d) „usługi
w zakresie obsługi stacji kontenerowej i magazynowania” oznaczają
działalność polegającą na przechowywaniu kontenerów,
na terenie portu lub na lądzie, w celu ich
zapełnienia/opróżnienia, napraw i udostępniania do załadunku; e) „usługi
agencji morskich” oznaczają działalność
polegającą na reprezentowaniu, w ramach danego obszaru
geograficznego, w charakterze agenta, interesów jednej lub większej
ilości linii żeglugi morskiej lub przedsiębiorstw
żeglugowych, do następujących celów: (i) marketing
i sprzedaż usług w zakresie transportu morskiego i usług
pokrewnych, począwszy od podania ceny po fakturowanie oraz wystawianie
listów przewozowych w imieniu spółek, nabywanie i odsprzedaż
niezbędnych usług pokrewnych, przygotowanie dokumentów i dostarczanie
informacji handlowych; (ii) działanie
w imieniu spółek organizujących zawinięcie statku do portu lub
przejęcie ładunków, w razie potrzeby; f) „usługi
spedycyjne” oznaczają usługi polegające na organizowaniu i
monitorowaniu operacji przewozu w imieniu przewoźników, poprzez nabywanie
usług transportowych i pokrewnych, przygotowanie dokumentacji i
dostarczenie informacji handlowych; g) „usługi
dowozowe” oznaczają morski przewóz ładunków, szczególnie w
kontenerach, pomiędzy portami danej Strony przed ich przewozem
międzynarodowym lub po nim. 2. W odniesieniu do
międzynarodowego transportu morskiego Strony zgodnie postanawiają
zapewnić skuteczne stosowanie zasady nieograniczonego dostępu do
ładunków na zasadach komercyjnych, swobodę świadczenia
międzynarodowych usług morskich, a także traktowania narodowego
w odniesieniu do świadczenia takich usług. Biorąc pod uwagę obecny poziom
liberalizacji między Stronami usług międzynarodowego transportu
morskiego: a) Każda
ze Stron skutecznie stosuje zasadę nieograniczonego dostępu do
międzynarodowego rynku i handlu morskiego na zasadach handlowych i na
zasadzie braku dyskryminacji; b) Każda
ze Stron przyznaje statkom pływającym pod banderą drugiej Strony
lub obsługiwanym przez usługodawców pochodzących z drugiej
Strony traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie przyznane jej
własnym statkom lub statkom jakiegokolwiek państwa trzeciego,
zależnie od tego, które jest korzystniejsze, w zakresie m.in. dostępu
do portów, korzystania z infrastruktury i usług portowych oraz korzystania
z morskich usług pomocniczych, a także w zakresie związanych z
tym prowizji i opłat, infrastruktury celnej oraz wyznaczania miejsca do
cumowania statku w porcie oraz sprzętu do załadunku i
rozładunku. 3. Stosując te zasady, Strony: a) nie
wprowadzają uzgodnień dotyczących dzielenia ładunku w
przyszłych umowach z państwami trzecimi dotyczących usług
międzynarodowego transportu morskiego, w tym handlu towarami masowymi w
postaci płynnej i stałej i ładunków przewożonych liniowcami
oraz zakończą w rozsądnym terminie obowiązywanie takich
uzgodnień w przypadkach, gdy zostały one zawarte we wcześniej
podpisanych umowach; oraz b) po
wejściu niniejszego Układu w życie znoszą jednostronne
środki oraz przeszkody administracyjne, techniczne i inne, mogące
stanowić ukryte ograniczenie lub mieć dyskryminujący skutek w
stosunku do swobodnego świadczenia usług w międzynarodowym
transporcie morskim, i wstrzymują się od wprowadzania takich
środków i przeszkód. 4. Każda ze Stron zezwala podmiotom
drugiej Strony świadczącym usługi międzynarodowego
transportu morskiego na posiadanie przedsiębiorstw na jej terytorium na
warunkach zakładania i funkcjonowania przedsiębiorstw nie mniej
korzystnych niż przyznane usługodawcom pochodzącym z tej Strony
lub z państwa trzeciego, w zależności od tego, które są
bardziej korzystne. 5. Każda ze Stron udostępnia
podmiotom drugiej Strony świadczącym usługi transportu
morskiego, na rozsądnych i niedyskryminujących warunkach,
następujące usługi w porcie: pilotaż, holowanie i pomoc
holowniczą, zaopatrzenie, uzupełnianie paliwa i wody, odbiór odpadów
i utylizację odpadów balastowych, usługi kapitanatu portu, pomoc
nawigacyjną, usługi operacyjne na nabrzeżu niezbędne dla
funkcjonowania statku, włączając usługi komunikacyjne,
dostawę wody i energii elektrycznej; usługi naprawcze w przypadku
nagłych awarii; kotwiczenie, cumowanie i usługi związane z
cumowaniem. 6. Każda ze Stron zezwala na
przemieszczanie takiego sprzętu jak puste kontenery, nieprzewożonego
odpłatnie jako ładunek pomiędzy portami państwa
członkowskiego lub portami Gruzji. 7. Każda ze Stron, pod warunkiem
zgody odpowiednich władz, zezwala podmiotom drugiej Strony
świadczącym usługi międzynarodowego transportu morskiego na
świadczenie usług dowozowych pomiędzy własnymi portami
krajowymi. ARTYKUŁ
125 Transport
lotniczy Stopniowa liberalizacja transportu lotniczego
między Stronami, dostosowana do ich wzajemnego zapotrzebowania
komercyjnego i warunków wzajemnego dostępu do rynku przebiega zgodnie z
umową w sprawie ustanowienia Wspólnego Obszaru Lotniczego między
Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej
strony, a Gruzją, z drugiej strony. ARTYKUŁ
126 Stopniowe
zbliżenie przepisów Pragnąc rozważyć dalszą
liberalizację handlu usługami, Strony uznają znaczenie
stopniowego zbliżenia obowiązujących i przyszłych przepisów
Gruzji do wykazu unijnych aktów prawnych zawartego w załączniku XV-D
do niniejszego Układu. SEKCJA
6 HANDEL
ELEKTRONICZNY PODSEKCJA
1 POSTANOWIENIA
OGÓLNE ARTYKUŁ
127 Cel i
zasady 1. Uznając, że handel
elektroniczny zwiększa możliwości handlowe w wielu sektorach,
Strony zgodnie postanawiają, że będą propagowały
rozwój wzajemnego handlu elektronicznego, w szczególności poprzez współpracę
w kwestiach z zakresu handlu elektronicznego, jakie należy
rozstrzygnąć na mocy postanowień niniejszego rozdziału. 2. Strony zgadzają się,
że rozwój handlu elektronicznego musi być w pełni zgodny z
międzynarodowymi standardami w zakresie ochrony danych tak, by zdobyć
zaufanie użytkowników handlu elektronicznego. 3. Strony uzgadniają, że
przekaz elektroniczny uznaje się za świadczenie usług w
rozumieniu sekcji 3 (Transgraniczne świadczenie usług) niniejszego
rozdziału, które nie może być objęte należnościami
celnymi. ARTYKUŁ
128 Współpraca
w zakresie handlu elektronicznego 1. Strony utrzymają dialog
dotyczący kwestii regulacyjnych związanych z handlem elektronicznym,
który obejmie między innymi następujące kwestie: a) uznanie
certyfikatów podpisów elektronicznych wydawanych użytkownikom oraz
ułatwianie świadczenia transgranicznych usług certyfikacyjnych; b) odpowiedzialność
pośrednich usługodawców w zakresie przesyłania lub
przechowywania danych; c) traktowanie
niezamówionych komercyjnych wiadomości elektronicznych; d) ochrona
konsumentów w dziedzinie handlu elektronicznego; oraz e) wszelkie
inne kwestie mające związek z rozwojem handlu elektronicznego. 2. Współpraca taka może
obejmować wymianę informacji dotyczących prawodawstwa
poszczególnych Stron na ten temat, jak również wdrażania tego
prawodawstwa. PODSEKCJA
2 ODPOWIEDZIALNOŚĆ
USŁUGODAWCÓW BĘDĄCYCH POŚREDNIKAMI ARTYKUŁ
129 Korzystanie
z usług pośredników 1. Strony zdają sobie sprawę,
że usługi pośredników mogą być wykorzystywane przez
strony trzecie do działań naruszających prawo i przyjmują
względem usługodawców będących pośrednikami
środki określone w niniejszej podsekcji[22]. 2. Do celów art. 130 niniejszego
Układu „dostawca usług” oznacza dostawcę transmisji, routingu
lub połączeń dla cyfrowej komunikacji internetowej bez zmiany
ich treści pomiędzy punktami określonymi przez użytkownika
sprzętu, który został przez niego wybrany. Do celów art. 131 i 132
niniejszego Układu „dostawca usług” oznacza dostawcę lub
operatora urządzeń do dostarczania usług internetowych lub
dostępu do sieci. ARTYKUŁ
130 Odpowiedzialność
usługodawców będących pośrednikami: „zwykły przekaz” 1. Każda ze Stron gwarantuje,
że w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa
informacyjnego polegającej na transmisji w sieci łączności
informacji przekazanych przez usługobiorcę lub na zapewnianiu
dostępu do sieci łączności, usługodawca nie jest
odpowiedzialny za przekazywane informacje, jeżeli: a) nie
jest inicjatorem transmisji; b) nie
wybiera odbiorcy transmisji; oraz c) nie
wybiera ani nie modyfikuje informacji zawartych w transmisji. 2. Czynności polegające na
transmisji oraz zapewnianiu dostępu, o których mowa w ust. 1,
obejmują automatyczne, pośrednie i krótkotrwałe przechowywanie
przekazywanych informacji w zakresie, w jakim służy to
wyłącznie wykonywaniu transmisji w sieci telekomunikacyjnej, oraz
że okres przechowywania nie przekracza czasu rozsądnie koniecznego do
transmisji. 3. Niniejszy artykuł nie ma
wpływu na możliwość wymagania od usługodawcy przez
sądy lub organy administracyjne, zgodnie z systemem prawnym Stron,
żeby przerwał on naruszanie prawa lub mu zapobiegł. ARTYKUŁ
131 Odpowiedzialność
usługodawców będących pośrednikami: „caching” 1. Każda ze Stron gwarantuje,
że w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa
informacyjnego polegającej na transmisji w sieci łączności
informacji przekazanych przez usługobiorcę, usługodawca nie jest
odpowiedzialny z tytułu automatycznego, pośredniego i krótkotrwałego
przechowywania tej informacji, dokonywanego wyłącznie w celu
usprawnienia późniejszej transmisji informacji na żądanie innych
usługobiorców, pod warunkiem że: a) usługodawca
nie modyfikuje informacji; b) usługodawca
przestrzega warunków dostępu do informacji; c) usługodawca
przestrzega zasad dotyczących aktualizowania informacji, określonych
w sposób szeroko uznany i używany w branży; d) usługodawca
nie zakłóca dozwolonego posługiwania się technologią,
szeroko uznaną i używaną w branży w celu uzyskania danych o
korzystaniu z informacji; oraz e) usługodawca
podejmuje bezzwłocznie odpowiednie działania w celu usunięcia
przechowywanych informacji lub uniemożliwienia dostępu do nich, gdy
uzyska wiarygodną wiadomość[23],
że informacje zostały usunięte z początkowego
źródła transmisji lub dostęp do nich został
uniemożliwiony albo gdy sąd lub organ administracyjny nakazał
usunięcie informacji lub uniemożliwienie dostępu do niej. 2. Niniejszy artykuł nie ma
wpływu na możliwość wymagania od usługodawcy przez
sądy lub organy administracyjne, zgodnie z systemem prawnym Stron,
żeby przerwał on naruszanie prawa lub mu zapobiegł. ARTYKUŁ
132 Odpowiedzialność
usługodawców będących pośrednikami: „hosting” 1. Każda ze Stron gwarantuje,
że w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa
informacyjnego polegającej na przechowywaniu informacji przekazanych przez
usługobiorcę, usługodawca nie jest odpowiedzialny za informacje
przechowywane na żądanie usługobiorcy, pod warunkiem że: a) usługodawca
nie ma wiarygodnych wiadomości o bezprawnym charakterze czynów lub
informacji, a w odniesieniu do roszczeń odszkodowawczych – nie wie o
stanie faktycznym lub okolicznościach, które w sposób oczywisty
świadczą o tej bezprawności; lub b) usługodawca
podejmuje bezzwłocznie odpowiednie działania w celu usunięcia
lub uniemożliwienia dostępu do informacji, gdy uzyska takie
wiadomości lub zostanie o nich powiadomiony. 2. Ustęp 1 nie ma zastosowania,
jeżeli usługobiorca działa z upoważnienia albo pod
kontrolą usługodawcy. 3. Niniejszy artykuł nie ma
wpływu na możliwość wymagania od usługodawcy przez
sądy lub organy administracyjne, zgodnie z systemem prawnym Stron,
żeby przerwał on naruszanie prawa lub mu zapobiegł ani nie ma
wpływu na możliwość ustanowienia przez jedną ze Stron
procedur regulujących usuwanie lub uniemożliwianie dostępu do
tych informacji. ARTYKUŁ
133 Brak
ogólnego obowiązku w zakresie nadzoru 1. Strony nie nakładają na
usługodawców świadczących usługi określone w art. 130,
131 i 132 niniejszego Układu ogólnego obowiązku nadzorowania
informacji, które przekazują lub przechowują, ani ogólnego
obowiązku aktywnego poszukiwania faktów i okoliczności
wskazujących na czyny bezprawne. 2. Strony mogą ustanowić w
stosunku do usługodawców świadczących usługi
społeczeństwa informacyjnego obowiązek bezzwłocznego
powiadamiania właściwych organów publicznych o domniemanych
bezprawnych działaniach podjętych przez ich usługobiorców lub o
przekazanych przez nich informacjach o charakterze bezprawnym lub
obowiązek przekazywania właściwym organom na ich wniosek
informacji umożliwiających identyfikację usługobiorców, z
którymi zawarli umowy dotyczące przechowywania. SEKCJA
7 WYJĄTKI ARTYKUŁ
134 Wyjątki
ogólne 1. Bez uszczerbku dla wyjątków
ogólnych określonych w art. 415 niniejszego Układu postanowienia
niniejszego rozdziału oraz załączników XIV-A i XIV-E, XIV-B i
XIV-F, XIV-C i XIV-G, XIV-D i XIV-H do niniejszego Układu podlegają
wyjątkom określonym w niniejszym artykule. 2. Z zastrzeżeniem, że takie
środki nie mogą być stosowane w sposób, który stanowiłby
środek arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji między
państwami, w przypadku gdy obowiązują podobne warunki, lub
ukryte ograniczenia dla zakładania przedsiębiorstw lub
transgranicznego świadczenia usług, żadne z postanowień
niniejszego rozdziału nie jest interpretowane jako zapobiegające
przyjmowaniu lub stosowaniu przez którąś ze Stron środków: a) niezbędnych
do ochrony bezpieczeństwa publicznego lub moralności publicznej
bądź do utrzymania porządku publicznego; b) niezbędnych
do ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin; c) odnoszących
się do zachowania wyczerpywalnych zasobów naturalnych, jeżeli
środki te stosowane są w połączeniu z ograniczeniami
dotyczącymi krajowych przedsiębiorców lub krajowej podaży i
konsumpcji usług; d) niezbędnych
do ochrony narodowych dóbr kultury o wartości artystycznej, historycznej
lub archeologicznej; e) niezbędnych
dla zapewnienia przestrzegania przepisów ustawowych i wykonawczych, które nie
są sprzeczne z postanowieniami niniejszego rozdziału,
łącznie z przepisami odnoszącymi się do: (i) zapobiegania
działaniom o charakterze oszukańczym i podstępnym lub
postępowania ze skutkami niewykonania umów; (ii) ochrony
prywatności osób w odniesieniu do przetwarzania i rozpowszechniania danych
osobowych i ochrony poufności akt i rachunków osobistych; (iii) bezpieczeństwa; f) niezgodnych
z art. 79 i 85 niniejszego Układu, pod warunkiem, że
zróżnicowane traktowanie ma na celu zapewnienie skutecznego lub
sprawiedliwego opodatkowania lub poboru podatków bezpośrednich w
odniesieniu do działalności gospodarczej, przedsiębiorców lub
usługodawców drugiej Strony[24]. 3. Postanowienia niniejszego
rozdziału oraz załączników XIV-A i XIV-E, XIV-B i XIV-F, XIV-C i
XIV-G, XIV-D i XIV-H do niniejszego Układu nie mają zastosowania do
systemów zabezpieczenia społecznego każdej ze Stron ani do
działań prowadzonych na ich terytorium, które związane są,
nawet tylko sporadycznie, z wykonywaniem władzy publicznej. ARTYKUŁ
135 Środki
w zakresie opodatkowania Uprzywilejowane traktowanie przyznane zgodnie
z postanowieniami niniejszego rozdziału nie ma zastosowania do traktowania
w zakresie opodatkowania, którego Strony udzielają lub udzielą w
przyszłości na podstawie zawartych między sobą
porozumień mających na celu unikanie podwójnego opodatkowania. ARTYKUŁ
136 Wyjątki
ze względów bezpieczeństwa 1. Żadne z postanowień
niniejszego Układu nie jest interpretowane jako: a) wymagające
od Stron dostarczenia informacji, których ujawnienie uważa się za
sprzeczne z ich podstawowymi interesami bezpieczeństwa; b) uniemożliwiające
którejkolwiek ze Stron przeprowadzenie jakiegokolwiek działania uznanego
przez nią za niezbędne dla ochrony jej podstawowych interesów
bezpieczeństwa: (i) związanego
z produkcją broni, amunicji lub materiałów wojskowych lub handlem
nimi; (ii) odnoszącego
się do działalności gospodarczej prowadzonej bezpośrednio
lub pośrednio dla celów zaopatrzenia sił zbrojnych; (iii) odnoszącego
się do materiałów rozszczepialnych i materiałów do syntezy
jądrowej lub materiałów służących do ich uzyskania;
lub (iv) podjętego
w czasie wojny lub w obliczu innego zagrożenia w stosunkach
międzynarodowych; lub c) uniemożliwiające
którejkolwiek ze Stron przeprowadzenie jakiegokolwiek działania w celu
wywiązania się z zobowiązań podjętych w celu
utrzymania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego. ROZDZIAŁ
7 PŁATNOŚCI
BIEŻĄCE I PRZEPŁYW KAPITAŁU ARTYKUŁ
137 Płatności
bieżące Strony zobowiązują się nie
nakładać jakichkolwiek ograniczeń i zezwolić na
dokonywanie, w walucie w pełni wymienialnej, zgodnie z postanowieniami
art. VIII Statutu Międzynarodowego Funduszu Walutowego, wszelkich
płatności i transferów na rachunku bieżącym w ramach
bilansu płatniczego między Stronami. ARTYKUŁ
138 Przepływy
kapitału 1. W odniesieniu do transakcji na
rachunku kapitałowym i finansowym bilansu płatniczego od dnia
wejścia w życie niniejszego Układu Strony zapewniają
swobodny przepływ kapitału związanego z inwestycjami
bezpośrednimi, w tym nabyciem nieruchomości, dokonywanymi zgodnie z
przepisami ustawowymi państwa przyjmującego, z inwestycjami
dokonywanymi zgodnie z postanowieniami rozdziału 6 (Prowadzenie
przedsiębiorstwa, handel usługami i handel elektroniczny) tytułu
IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, jak
również z likwidacją lub wycofywaniem tego kapitału oraz
wszelkiego wynikającego z niego zysku. 2. W odniesieniu do transakcji na
rachunku kapitałowym i finansowym bilansu płatniczego, innych
niż transakcje wskazane w ust. 1, od dnia wejścia w życie
niniejszego Układu, nie naruszając innych jego postanowień,
każda ze Stron zapewnia: a) swobodny
przepływ kapitału związanego z kredytami dotyczącymi
transakcji handlowych lub ze świadczeniem usług, w których
uczestniczy rezydent jednej ze Stron; b) swobodny
przepływ kapitału związanego z inwestycjami portfelowymi oraz
pożyczkami i kredytami finansowymi udzielonymi przez inwestorów drugiej
Strony. ARTYKUŁ
139 Środki
ochronne W przypadku gdy w szczególnych
okolicznościach płatności lub przepływ kapitału
powoduje lub może spowodować poważne trudności w
funkcjonowaniu polityki kursowej lub polityki pieniężnej, w tym
poważne trudności w zrównoważeniu bilansu płatniczego, w co
najmniej jednym państwie członkowskim lub w Gruzji, zainteresowane
Strony mogą przedsięwziąć środki ochronne na okres
nieprzekraczający sześciu miesięcy, jeżeli środki
takie są absolutnie niezbędne. Strona przyjmująca środki
ochronne bezzwłocznie informuje drugą Stronę o ich
przyjęciu oraz przedstawia, najwcześniej jak to możliwe,
harmonogram ich zniesienia. ARTYKUŁ
140 Postanowienia
dotyczące ułatwienia przepływu kapitału oraz postanowienia
przejściowe 1. Strony konsultują się ze
sobą w celu ułatwienia wzajemnego przepływu kapitału,
dążąc do wspierania celów niniejszego Układu. 2. W ciągu pierwszych czterech lat
od dnia wejścia w życie niniejszego Układu Strony podejmują
środki pozwalające na stworzenie warunków niezbędnych do
dalszego stopniowego wprowadzania unijnych przepisów dotyczących
swobodnego przepływu kapitału. 3. Przed upływem piątego roku
od dnia wejścia w życie niniejszego Układu Komitet
Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące
handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, dokonuje
przeglądu środków i określa zasady dalszej liberalizacji. ROZDZIAŁ
8 Zamówienia
publiczne ARTYKUŁ
141 Cele 1. Strony uznają znaczenie
przejrzystych, niedyskryminacyjnych, konkurencyjnych i otwartych procedur
przetargowych dla zrównoważonego rozwoju gospodarczego i przyjmują za
cel skuteczne, wzajemne i stopniowe otwarcie swoich rynków zamówień
publicznych. 2. W niniejszym rozdziale przewidziano
wzajemny dostęp do rynków zamówień publicznych na podstawie zasady
traktowania narodowego na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym w
odniesieniu do zamówień publicznych i koncesji w sektorze publicznym i w
sektorze usług użyteczności publicznej. Niniejszy rozdział
przewiduje stopniowe zbliżenie przepisów gruzińskich dotyczących
zamówień publicznych do dorobku prawnego Unii dotyczącego tej dziedziny,
opierającego się na zasadach regulujących zamówienia publiczne w
Unii oraz warunków i definicji określonych w dyrektywie 2004/18/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji
procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi
(dyrektywa 2004/18/WE) oraz dyrektywie 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującej procedury udzielania
zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki
wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (dyrektywa 2004/17/WE). ARTYKUŁ
142 Zakres
stosowania 1. Niniejszy rozdział ma
zastosowanie do zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i
usługi, jak również do zamówień na roboty budowlane, dostawy i
usługi w sektorach użyteczności publicznej oraz, jeśli takie
zamówienia są stosowane, do koncesji na roboty budowlane i usługi. 2. Niniejszy rozdział ma
zastosowanie do wszystkich instytucji zamawiających oraz podmiotów
zamawiających, które spełniają kryteria określone w
definicjach zawartych w dorobku prawnym UE dotyczącym zamówień
publicznych (dalej łącznie zwanych „podmiotami zamawiającymi”).
Obejmuje on również podmioty prawa publicznego i przedsiębiorstwa
publiczne świadczące usługi użyteczności publicznej,
takie jak przedsiębiorstwa państwowe prowadzące taką
działalność oraz przedsiębiorstwa prywatne
działające na podstawie szczególnych i wyłącznych praw, w
sektorze usług użyteczności publicznej[25]. 3. Niniejszy rozdział ma
zastosowanie do zamówień o wartości przekraczającej progi
ustanowione w załączniku XVI-A do niniejszego Układu. 4. Podstawą obliczania szacunkowej
wartości zamówienia publicznego jest całkowita kwota należna,
bez podatku od wartości dodanej. Przy stosowaniu tych progów Gruzja
oblicza i przelicza wartości zamówień na własną walutę
krajową przy zastosowaniu kursu wymiany swojego banku narodowego. 5. Progi wartości podlegają
regularnemu przeglądowi co dwa lata, począwszy od roku wejścia w
życie niniejszego Układu, na podstawie średniej dziennej
wartości euro, wyrażonej w specjalnym prawie ciągnienia, z
okresu 24 miesięcy upływającego w ostatnim dniu sierpnia
poprzedzającym korektę, ze skutkiem od dnia 1 stycznia. W stosownych
przypadkach wartość progów poddanych korekcie zostaje
zaokrąglona w dół do najbliższego tysiąca euro. Korekta
progów jest przyjmowana decyzją Komitetu Stowarzyszenia w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408
ust. 4 niniejszego Układu. ARTYKUŁ
143 Kontekst
instytucjonalny 1. Każda ze Stron ustanawia lub utrzymuje odpowiednie ramy i mechanizmy instytucjonalne
niezbędne do prawidłowego funkcjonowania systemu zamówień
publicznych oraz do wdrażania postanowień niniejszego rozdziału. 2. Gruzja wyznacza w szczególności:
a) organ
wykonawczy na poziomie centralnym, którego zadaniem jest zagwarantowanie
spójnej polityki i jej wdrożenie we wszystkich obszarach związanych z
zamówieniami publicznymi. Organ ten ułatwia i koordynuje wdrażanie
postanowień niniejszego rozdziału i kieruje procesem stopniowego zbliżenia
przepisów do dorobku prawnego Unii zgodnie z załącznikiem XVI-B do
niniejszego Układu; b) bezstronny,
niezależny organ, którego zadaniem jest dokonywanie przeglądu decyzji
podejmowanych przez instytucje lub podmioty zamawiające w trakcie
udzielania zamówień. W tym kontekście „niezależny” oznacza,
że jest to organ publiczny niepołączony z jakimkolwiek podmiotem
zamawiającym ani podmiotem gospodarczym. Istnieje możliwość
odwołania się do sądu od decyzji takiego organu. 3. Każda ze Stron zapewnia
skuteczne egzekwowanie decyzji organów odpowiedzialnych za rozpatrywanie skarg
podmiotów gospodarczych na naruszenia prawa krajowego. ARTYKUŁ
144 Podstawowe
normy regulujące udzielanie zamówień 1. W ciągu trzech lat od dnia
wejścia w życie niniejszego Układu Strony zapewniają
przestrzeganie szeregu podstawowych norm w zakresie udzielania zamówień,
zgodnie z postanowieniami ust. 2–15. Te podstawowe normy wywodzą się
bezpośrednio z zasad i warunków dotyczących zamówień
publicznych, określonych w dorobku prawnym Unii regulującym te
kwestie, w tym z zasad niedyskryminacji, równego traktowania,
przejrzystości i proporcjonalności. Publikacja 2. Każda ze Stron zapewnia
publikację wszystkich planowanych zamówień w stosownych mediach[26] w
sposób wystarczający: a) aby
umożliwić otwarcie rynku na konkurencję; oraz b) aby
umożliwić zainteresowanym podmiotom gospodarczym uzyskanie
odpowiedniego dostępu do informacji dotyczących planowanych
zamówień przed ich udzieleniem oraz wyrażenie zainteresowania ich
uzyskaniem. 3. Publikacja jest dostosowana do
ekonomicznego znaczenia zamówienia dla podmiotów gospodarczych. 4. Publikacja zawiera co najmniej
najważniejsze szczegóły zamówienia, które ma zostać udzielone,
kryteria kwalifikacji podmiotowej, metodę udzielenia, kryteria udzielenia
zamówienia oraz wszelkie dodatkowe informacje, których podmioty gospodarcze
mogłyby w uzasadnionym zakresie potrzebować, aby podjąć
decyzję o wyrażeniu zainteresowania zamówieniem. Udzielanie
zamówień 5. Wszelkie zamówienia udzielane są
w toku przejrzystych i bezstronnych procedur, które zapobiegają
działaniom korupcyjnym. Taką bezstronność zapewnia się
w szczególności przez niedyskryminacyjny opis przedmiotu zamówienia,
zapewnienie równego dostępu wszystkim podmiotom gospodarczym, odpowiednie
ramy czasowe oraz przejrzyste i obiektywne podejście. 6. W opisie cech wymaganych robót
budowlanych, dostaw lub usług, podmiot zamawiający stosuje ogólny
opis zasad wykonania i funkcji oraz normy międzynarodowe, europejskie lub
krajowe. 7. Opis wymaganych cech robót
budowlanych, dostaw lub usług nie zawiera odniesienia do konkretnej marki
czy źródła ani też konkretnego procesu, znaku towarowego,
patentu, rodzaju czy też określonego pochodzenia lub produkcji, chyba
że takie odniesienie jest uzasadnione przedmiotem zamówienia i opatrzone
słowami „lub równoważny”. Preferowane jest stosowanie ogólnych opisów
zasad wykonania lub funkcji. 8. Podmioty zamawiające nie
nakładają warunków, które skutkowałyby bezpośrednią
lub pośrednią dyskryminacją podmiotów gospodarczych drugiej
Strony, takich jak wymóg, aby podmioty gospodarcze zainteresowane uzyskaniem
zamówienia miały siedzibę w tym samym kraju, regionie lub terytorium
co podmiot zamawiający. Niezależnie od powyższego w
przypadkach, w których jest to uzasadnione szczególnymi okolicznościami
towarzyszącymi zamówieniu, na wyłonionego wnioskodawcę
można nałożyć wymóg ustanowienia określonej
infrastruktury gospodarczej na miejscu wykonania. 9. Terminy na wyrażenie
zainteresowania i przedłożenie ofert są wystarczająco
długie, aby podmioty gospodarcze pochodzące z drugiej Strony
mogły dokonać rzetelnej oceny przetargu i przygotować swoją
ofertę. 10. Wszyscy uczestnicy muszą
mieć możliwość zapoznania się z wyprzedzeniem z
obowiązującymi przepisami, kryteriami kwalifikacji i kryteriami
udzielenia zamówienia. Zasady te muszą obowiązywać jednakowo
wobec wszystkich uczestników. 11. Podmioty zamawiające mogą
zaprosić ograniczoną liczbę wnioskodawców do składania
ofert, pod warunkiem że: a) odbywa
się to w sposób przejrzysty i niedyskryminacyjny oraz b) wyboru
dokonuje się wyłącznie na podstawie obiektywnych czynników,
takich jak doświadczenie wnioskodawców w danym sektorze, rozmiary i
infrastruktura ich przedsiębiorstw bądź ich możliwości
techniczne i zawodowe. Zapraszając
ograniczoną liczbę wnioskodawców do składania ofert, bierze
się pod uwagę konieczność zapewnienia odpowiedniej
konkurencji. 12. Podmioty zamawiające mogą
korzystać z procedury negocjacyjnej wyłącznie w wyjątkowych
i określonych przypadkach, gdy taka procedura faktycznie nie zakłóca
konkurencji. 13. Podmioty zamawiające mogą
korzystać z systemów kwalifikowania, tylko pod warunkiem że wykaz
kwalifikowanych podmiotów zostanie sporządzony w drodze należycie
ogłoszonego, przejrzystego i otwartego postępowania. Zamówienia
wchodzące w zakres tego rodzaju systemów są również udzielane na
niedyskryminacyjnych warunkach. 14. Każda ze Stron zapewnia, aby
zamówienia były udzielane w sposób przejrzysty wnioskodawcom, którzy
przedstawili ekonomicznie najkorzystniejszą lub najtańszą
ofertę, na podstawie kryteriów przetargu i przepisów proceduralnych
ustanowionych i ogłoszonych z wyprzedzeniem. Ostateczne decyzje są
bezzwłocznie przekazywane wszystkim wnioskodawcom. Na wniosek
wnioskodawcy, który nie został wybrany, należy przedstawić
dostatecznie szczegółowe uzasadnienie, umożliwiające
weryfikację decyzji. Ochrona
sądowa 15. Każda ze Stron zapewnia
każdej osobie, która jest lub była zainteresowana uzyskaniem
określonego zamówienia i która poniosła lub mogłaby
ponieść szkodę z tytułu domniemanego naruszenia, prawo do
skutecznej i bezstronnej ochrony sądowej przed jakąkolwiek
decyzją podmiotu zamawiającego dotyczącą udzielenia tego
zamówienia. Decyzje podjęte w trakcie i na zakończenie takiej
procedury weryfikacji są podawane do wiadomości publicznej w sposób
umożliwiający poinformowanie wszystkich zainteresowanych podmiotów
gospodarczych. ARTYKUŁ
145 Planowanie
stopniowego zbliżenia przepisów 1. Przed rozpoczęciem stopniowego
zbliżenia przepisów Gruzja przedkłada Komitetowi Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu,
określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, wyczerpujący
harmonogram wdrożenia postanowień niniejszego rozdziału, wraz z
terminami i najważniejszymi etapami, które obejmują wszystkie reformy
w zakresie zbliżenia przepisów do dorobku prawnego Unii i budowania
zdolności instytucjonalnych. Harmonogram ten jest zgodny z etapami i
terminami przedstawionymi w załączniku XVI-B do niniejszego
Układu. 2. Po pozytywnym zaopiniowaniu przez
Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu harmonogram zostaje uznany za dokument referencyjny do
celów wdrożenia postanowień niniejszego rozdziału. Unia
Europejska dokłada wszelkich starań, aby wesprzeć Gruzję we
wdrożeniu harmonogramu. ARTYKUŁ
146 Stopniowe
zbliżenie przepisów 1. Gruzja zapewnia stopniowe
dostosowanie swoich obowiązujących i przyszłych przepisów
dotyczących zamówień publicznych do dorobku prawnego Unii w
dziedzinie zamówień publicznych. 2. Zbliżenie przepisów do dorobku
prawnego Unii odbywa się w kilku etapach przedstawionych w harmonogramie w
załączniku XVI-B do niniejszego Układu i doprecyzowanych w
załącznikach XVI-C do XVI-F, XVI-H, XVI-I i XVI-K. W
załącznikach XVI-G i XVI-J do niniejszego Układu określono
nieobowiązkowe elementy, które nie wymagają zbliżenia, a w
załącznikach XVI-L do XVI-O określono elementy dorobku prawnego
UE, które pozostają poza zakresem zbliżenia przepisów. W trakcie tego
procesu należy odpowiednio uwzględnić odnośne orzecznictwo
Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz środki
wykonawcze przyjmowane przez Komisję Europejską, jak również – w
razie konieczności – wszelkie zmiany w dorobku prawnym Unii wprowadzone w
trakcie jego trwania. Po ukończeniu każdego etapu wdrożenie
podlega ocenie Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym
kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego
Układu, a po wydaniu pozytywnej oceny przez ten Komitet następuje
wzajemne udzielenie dostępu do rynku zgodnie z załącznikiem
XVI-B do niniejszego Układu. Komisja Europejska bezzwłocznie
informuje Gruzję o wszelkich zmianach dorobku prawnego Unii. Komisja
zapewnia na życzenie stosowne doradztwo i pomoc techniczną, aby
ułatwić wdrożenie takich zmian. 3. Komitet Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu
przystępuje do oceny kolejnego etapu dopiero gdy środki
służące wdrożeniu poprzedniego etapu zostaną
zrealizowane i zatwierdzone w trybie określonym w ust. 2. 4. Każda ze Stron zapewnia
zgodność tych aspektów i obszarów zamówień publicznych, które
nie są objęte niniejszym artykułem, z zasadami
przejrzystości, niedyskryminacji i równego traktowania, określonymi w
art. 144 niniejszego Układu. ARTYKUŁ
147 Dostęp
do rynku 1. Strony zgodnie postanawiają,
że będą stopniowo i równocześnie dążyć do
skutecznego i wzajemnego otwarcia swoich rynków. W trakcie procesu
zbliżenia przepisów zakres wzajemnie udzielanego dostępu do rynku
jest powiązany z postępami w ramach tego procesu, wyszczególnionymi w
załączniku XVI-B do niniejszego Układu. 2. Decyzję o przejściu do
kolejnego etapu otwarcia rynku podejmuje się na podstawie oceny
zgodności przyjętych przepisów z dorobkiem prawnym Unii oraz ich
praktycznego wdrożenia. Ocenę tę regularnie przeprowadza Komitet
Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące
handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu. 3. W zakresie, w jakim jedna Strona
dokonała zgodnie z załącznikiem XVI-B do niniejszego Układu
otwarcia rynku zamówień publicznych dla drugiej Strony: a) Unia
zapewnia dostęp do postępowań o udzielenie zamówienia
przedsiębiorstwom z Gruzji – bez względu na to, czy mają one
siedzibę w Unii – zgodnie z unijnymi przepisami dotyczącymi
zamówień publicznych i na warunkach nie mniej korzystnych niż warunki
stosowane względem przedsiębiorstw unijnych; b) Gruzja
zapewnia dostęp do postępowań o udzielenie zamówienia
przedsiębiorstwom z Unii – bez względu na to, czy mają one
siedzibę w Gruzji – zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi
zamówień publicznych i na warunkach nie mniej korzystnych niż warunki
stosowane względem przedsiębiorstw gruzińskich. 4. Po wdrożeniu ostatniego etapu
procesu zbliżenia przepisów Strony przeanalizują
możliwość wzajemnego zapewnienia dostępu do rynku w
przypadku zamówień publicznych o wartości poniżej progów
określonych w załączniku XVI-A do niniejszego Układu. 5. Finlandia zastrzega swoje stanowisko
w odniesieniu do Wysp Alandzkich. ARTYKUŁ
148 Informacje 1. Każda ze Stron zapewnia
należyte poinformowanie podmiotów zamawiających i podmiotów
gospodarczych na temat postępowania o udzielenie zamówienia, w tym
publikację wszystkich odnośnych przepisów ustawodawczych i decyzji
administracyjnych. 2. Każda ze Stron zapewnia
skuteczne rozpowszechnianie informacji na temat możliwości składania
ofert. ARTYKUŁ
149 Współpraca 1. Strony wzmacniają
współpracę poprzez wymianę doświadczeń i informacji
dotyczących swoich najlepszych praktyk i ram prawnych. 2. Unia ułatwia wdrożenie
postanowień niniejszego rozdziału, w tym – stosownie do potrzeb –
poprzez pomoc techniczną. Zgodnie z postanowieniami dotyczącymi
współpracy finansowej w tytule VII (Pomoc finansowa oraz postanowienia
dotyczące zwalczania nadużyć finansowych i kontroli) niniejszego
Układu konkretne decyzje dotyczące pomocy finansowej są
podejmowane z wykorzystaniem stosownych unijnych mechanizmów i instrumentów
finansowych. 3. Orientacyjny wykaz zagadnień
objętych współpracą zawarto w załączniku XVI-P do
niniejszego Układu. ROZDZIAŁ
9 PRAWA
WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ SEKCJA
1 POSTANOWIENIA
OGÓLNE ARTYKUŁ
150 Cele Celem niniejszego rozdziału jest: a) ułatwianie
przez Strony produkcji i komercjalizacji produktów innowacyjnych i kreatywnych;
oraz b) osiągnięcie
odpowiedniego i skutecznego poziomu ochrony oraz egzekwowania praw
własności intelektualnej. ARTYKUŁ
151 Charakter
i zakres zobowiązań 1. Strony zapewniają odpowiednie i
skuteczne wykonanie umów międzynarodowych dotyczących
własności intelektualnej, których są stronami, w tym
Porozumienia WTO w sprawie handlowych aspektów praw własności
intelektualnej (zwanego dalej „porozumieniem TRIPS”). Postanowienia niniejszego
rozdziału uzupełniają i szczegółowo określają
prawa i obowiązki Stron zgodnie z porozumieniem TRIPS i innymi umowami
międzynarodowymi w dziedzinie własności intelektualnej. 2. Do celów niniejszego Układu
pojęcie „prawa własności intelektualnej” obejmuje co najmniej
wszystkie rodzaje własności intelektualnej, o których mowa w art. 153
do 189 niniejszego Układu. 3. Ochrona własności
intelektualnej obejmuje ochronę przed nieuczciwą konkurencją, o
której mowa w art. 10a Konwencji paryskiej o ochronie własności
przemysłowej z 1967 r. (zwanej dalej „konwencją paryską”). ARTYKUŁ
152 Wyczerpanie Każda ze Stron ustanawia krajowy lub
regionalny system wyczerpania praw własności intelektualnej. SEKCJA
2 NORMY
DOTYCZĄCE PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ PODSEKCJA
1 PRAWO
AUTORSKIE I PRAWA POKREWNE ARTYKUŁ
153 Przyznana
ochrona Strony podkreślają swoje
zobowiązanie do: a) praw
i obowiązków określonych w Konwencji berneńskiej o ochronie
dzieł literackich i artystycznych („konwencja berneńska”); b) Międzynarodowej
konwencji rzymskiej o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz
organizacji nadawczych z 1961 r.; c) porozumieniu
TRIPS d) traktacie
WIPO o prawie autorskim e) Traktacie
WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach. ARTYKUŁ
154 Autorzy Każda ze Stron nadaje autorom prawo
wyłączne do zezwolenia lub zakazu: a) bezpośredniego
lub pośredniego, czasowego lub trwałego zwielokrotniania ich utworów,
w jakikolwiek sposób i w jakiejkolwiek formie, w całości lub w
części; b) jakiejkolwiek
formy publicznej dystrybucji poprzez sprzedaż lub w inny sposób
oryginalnego utworu lub jego kopii; c) publicznego
przekazu ich utworów, drogą przewodową lub bezprzewodową, w tym
publicznego udostępniania ich utworów w taki sposób, że osoby
postronne mają do nich dostęp w wybranym przez siebie miejscu i
czasie. ARTYKUŁ
155 Wykonawcy Każda ze Stron nadaje wykonawcom prawo
wyłączne do: a) zezwolenia
lub zakazu utrwalania[27]
ich wykonań; b) zezwolenia
lub zakazu bezpośredniego lub pośredniego, czasowego lub
trwałego zwielokrotniania ich wykonań, w jakikolwiek sposób i w
jakiejkolwiek formie, w całości lub w części; c) publicznego
udostępnienia, poprzez sprzedaż lub w inny sposób, utrwalonych
wykonań; d) zezwolenia
lub zakazu publicznego udostępniania utrwalonych wykonań, drogą
przewodową lub bezprzewodową, w taki sposób, że osoby postronne
mają do nich dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie; e) zezwolenia
lub zakazu bezprzewodowego nadawania oraz publicznego przekazu ich wykonań
artystycznych, chyba że wykonania te stanowią same w sobie nadawane
wykonanie lub oparte są na utrwaleniu. ARTYKUŁ
156 Producenci
fonogramów Każda ze Stron nadaje producentom
fonogramów prawo wyłączne do: a) zezwolenia
lub zakazu bezpośredniego lub pośredniego, czasowego lub
trwałego zwielokrotniania ich fonogramów, w jakikolwiek sposób i w
jakiejkolwiek formie, w całości lub w części; b) publicznego
udostępnienia, poprzez sprzedaż lub w inny sposób, fonogramów lub ich
kopii; c) zezwolenia
lub zakazu publicznego udostępniania ich fonogramów, drogą
przewodową lub bezprzewodową, w taki sposób, że osoby postronne
mają do nich dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie. ARTYKUŁ
157 Organizacje
nadawcze Każda ze Stron nadaje organizacjom
radiowym i telewizyjnym prawo wyłączne do zezwolenia lub zakazu: a) utrwalenia
ich audycji; b) zwielokrotniania
utrwalonych audycji; c) publicznego
udostępniania utrwalonych audycji, drogą przewodową lub
bezprzewodową; oraz d) bezprzewodowej
retransmisji ich audycji oraz przekazu publicznego ich audycji, jeśli ten
przekaz następuje w miejscach dostępnych publicznie za
opłatą wstępu. ARTYKUŁ
158 Nadawanie
i przekaz publiczny 1. Każda ze Stron ustanawia prawo w
celu zapewnienia wypłaty jednorazowego godziwego wynagrodzenia
płatnego przez użytkownika, jeżeli fonogram opublikowany w
celach handlowych lub zwielokrotniony egzemplarz takiego fonogramu zostaną
użyte do nadania drogą bezprzewodową lub w jakikolwiek sposób
odtworzone publicznie oraz zapewnienia jego podziału między
właściwych wykonawców i producentów fonogramów. 2. W przypadku braku porozumienia w tej
sprawie między wykonawcami i producentami fonogramów każda ze Stron
może określić warunki podziału wynagrodzenia. ARTYKUŁ
159 Okres
ochrony 1. Prawa autora utworu literackiego lub
artystycznego w rozumieniu art. 2 konwencji berneńskiej podlegają
ochronie w okresie życia autora i przez okres 70 lat, licząc od dnia
jego śmierci, niezależnie od daty zgodnego z prawem publicznego
udostępnienia utworu. 2. Czas ochrony utworu muzycznego ze
słowami wygasa po upływie 70 lat, licząc od dnia śmierci
ostatniej spośród niżej wymienionych osób, bez względu na to,
czy zostały one wskazane jako współautorzy: autora tekstu i
kompozytora utworu muzycznego, pod warunkiem że obydwa dzieła
zostały stworzone specjalnie dla danego utworu muzycznego ze słowami. 3. Prawa artystów wykonawców
wygasają po upływie przynajmniej 50 lat, licząc od dnia
wykonania utworu. Jednak w przypadku: a) gdy
utrwalenie wykonania na innym nośniku niż fonogram jest zgodnie z
prawem opublikowane lub zgodnie z prawem publicznie udostępnione w tym
okresie, prawa te wygasają po upływie 50 lat, licząc od dnia
pierwszej takiej publikacji lub pierwszego takiego publicznego
udostępnienia, w zależności od tego, które z tych wydarzeń
miało miejsce wcześniej; b) gdy
utrwalenie wykonania na fonogramie jest zgodnie z prawem opublikowane lub
zgodnie z prawem publicznie udostępnione w tym okresie, prawa te
wygasają po upływie 70 lat, licząc od dnia pierwszej takiej
publikacji lub pierwszego takiego publicznego udostępnienia, w
zależności od tego, które z tych wydarzeń miało miejsce
wcześniej. 4. Prawa producentów fonogramów
wygasają po upływie przynajmniej 50 lat od momentu sporządzenia
utrwalenia. Jednak w przypadku: a) gdy
w tym okresie fonogram został opublikowany zgodnie z prawem, wspomniane
prawa wygasają po upływie przynajmniej 70 lat, licząc od dnia
pierwszej publikacji dokonanej zgodnie z prawem. W przypadku braku publikacji
dokonanej zgodnie z prawem w okresie określonym w zdaniu pierwszym oraz
jeżeli fonogram został zgodnie z prawem publicznie udostępniony
w tym okresie, prawa te wygasają po upływie przynajmniej 70 lat,
licząc od dnia pierwszego dokonanego zgodnie z prawem publicznego
udostępnienia utworu; b) jeżeli
po upływie 50 lat od dokonanej zgodnie z prawem publikacji lub publicznego
udostępnienia fonogramu, producent fonogramu nie oferuje egzemplarzy
fonogramu do sprzedaży w wystarczającej ilości, lub nie
udostępnia go społeczeństwu, artysta wykonawca może
rozwiązać umowę, poprzez którą przeniósł albo
powierzył swoje prawa do utrwalenia jego wykonania producentowi fonogramu. 5. Prawa organizacji radiowych i
telewizyjnych wygasają po okresie co najmniej 50 lat, licząc od dnia
pierwszej emisji audycji, niezależnie od tego, czy audycja emitowana jest
przewodowo lub bezprzewodowo, w tym za pośrednictwem przekazu kablowego
lub satelitarnego. 6. Okresy ochrony ustanowione w
niniejszym artykule liczone są od dnia pierwszego stycznia roku
następującego po zdarzeniu, które powoduje rozpoczęcie biegu
okresu ochrony. ARTYKUŁ
160 Ochrona
środków technicznych 1. Każda ze Stron zapewnia
odpowiednią ochronę prawną zapobiegającą obchodzeniu
wszelkich skutecznych środków technicznych, które dana osoba podejmuje
świadomie, lub z dużym prawdopodobieństwem świadomie,
dążąc do osiągnięcia tego celu. 2. Każda ze Stron zapewnia
odpowiednią ochronę prawną zapobiegającą wytwarzaniu,
przywozowi, dystrybucji, sprzedaży, wypożyczaniu, reklamowaniu
sprzedaży lub wypożyczania lub posiadaniu w celach handlowych
urządzeń, produktów lub części składowych, lub świadczeniu
usług, które: a) stanowią
przedmiot promocji, reklamy lub sprzedaży w celu obejścia skutecznych
środków technicznych; b) mają
jedynie ograniczony cel handlowy lub zastosowanie inne niż w celu
obejścia skutecznych środków technicznych lub c) są
zaprojektowane, produkowane, dostosowane lub świadczone głównie w
celu umożliwienia lub ułatwienia obejścia skutecznych
środków technicznych. 3. Do celów niniejszego Układu
pojęcie „środki techniczne” oznacza wszelkiego rodzaju technologie,
urządzenia lub części składowe, które, przy normalnym
funkcjonowaniu, są przeznaczone do udaremnienia lub ograniczenia
czynności w odniesieniu do utworów lub innych przedmiotów objętych
ochroną, które nie zostały dopuszczone przez podmiot prawa
autorskiego lub praw pokrewnych prawu autorskiemu zgodnie z prawodawstwem
krajowym. Środki techniczne uważa się za „skuteczne”,
jeżeli korzystanie z utworu lub z innego przedmiotu objętego
ochroną jest kontrolowane przez podmioty prawa autorskiego poprzez
zastosowanie kodu dostępu lub mechanizmu zabezpieczenia, takiego jak
szyfrowanie, kodowanie lub wszelka inna transformacja utworu lub innego
przedmiotu objętego ochroną, lub mechanizmu kontroli kopiowania,
które spełniają cel ochronny. ARTYKUŁ
161 Ochrona
informacji o zarządzaniu prawami 1. Każda ze Stron zapewnia
odpowiednią ochronę prawną zapobiegającą podejmowaniu
przez kogokolwiek bez odpowiedniego zezwolenia następujących kroków: a) usunięcia
lub zmiany elektronicznych informacji o zarządzaniu prawami lub b) dystrybucji,
przywozu w celu dystrybucji, nadawania, przekazywania lub upublicznienia
dzieł lub innych przedmiotów objętych ochroną zgodnie z
niniejszym Układem, z których usunięto lub zmieniono bez
odpowiedniego zezwolenia elektroniczne informacje o zarządzaniu prawami, o ile taka osoba wie
lub ma uzasadnione podstawy, by wiedzieć, że poprzez to powoduje,
umożliwia, ułatwia lub ukrywa naruszenie praw autorskich lub praw
pokrewnych prawu autorskiemu przewidziane w prawodawstwie krajowym. 2. Do celów niniejszego rozdziału
pojęcie „informacje o zarządzaniu prawami” oznacza wszelkie
informacje dostarczone przez podmioty prawa autorskiego, które
identyfikują utwór lub inne przedmioty objęte ochroną na mocy
niniejszego rozdziału, autora lub inny podmiot prawa autorskiego, lub
informacje na temat warunków dotyczących wykorzystania utworu lub innego
przedmiotu objętego ochroną, oraz wszelkie numery i kody, poprzez
które takie informacje są wyrażane. Ustęp 1 stosuje się w
przypadku, gdy którekolwiek ze wspomnianych informacji są powiązane z
kopią utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną na mocy
niniejszego rozdziału lub gdy informacje te pojawiają się w
związku z ich publicznym przekazem. ARTYKUŁ
162 Wyjątki
i ograniczenia 1. Zgodnie z konwencjami i umowami
międzynarodowymi, których są stronami, każda ze Stron może
przewidzieć ograniczenia lub wyjątki od praw określonych w art.
154–159 niniejszego Układu tylko w pewnych szczególnych przypadkach, o ile
nie stoi to w sprzeczności z normalnym wykorzystaniem przedmiotu
objętego ochroną i nie przynosi nieuzasadnionego uszczerbku uzasadnionym
interesom podmiotu prawa autorskiego. 2. Każda ze Stron zapewnia, aby
tymczasowe czynności zwielokrotniania, o których mowa w art. 155–158
niniejszego Układu, które mają charakter przejściowy lub
przypadkowy, stanowią integralną i zasadniczą część
procesu technologicznego i których jedynym celem jest umożliwienie: a) transmisji
w sieci między stronami trzecimi przez pośrednika lub b) legalnego
korzystania z utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną, które
nie mają odrębnego znaczenia ekonomicznego, tak aby były one
wyłączone z prawa do zwielokrotniania określonego w art. 155–158
niniejszego Układu. ARTYKUŁ
163 Prawo
artysty do odsprzedaży dzieła sztuki 1. Każda ze Stron nadaje autorowi
oryginalnego dzieła sztuki prawo do odsprzedaży tego dzieła,
określone jako niezbywalne prawo, którego nie można się zrzec,
nawet z góry, do otrzymania opłaty licencyjnej opartej na cenie
sprzedaży uzyskanej z każdej odsprzedaży dzieła
następującej po pierwszym rozporządzeniu dziełem przez
autora. 2. Prawo, o którym mowa w ust. 1,
stosuje się do wszystkich czynności o charakterze odsprzedaży, w
których w charakterze sprzedawców, kupujących lub pośredników
uczestniczą podmioty zawodowo działające na rynku dzieł
sztuki, takie jak salony sprzedaży, galerie sztuki, oraz ogólnie wszelkie
podmioty zajmujące się handlem dziełami sztuki. 3. Każda ze Stron może
postanowić, że prawo określone w ust. 1 nie ma zastosowania do
czynności odsprzedaży, w przypadku gdy sprzedawca nabył
dzieło bezpośrednio od autora mniej niż trzy lata przed tą
odsprzedażą oraz w przypadku gdy cena odsprzedaży nie przekracza
określonej kwoty minimalnej. 4. Opłata licencyjna jest
wypłacana przez sprzedawcę. Każda ze Stron może
postanowić, że jedna z osób fizycznych lub prawnych, o których mowa w
ust. 2, inna niż sprzedawca, jest wyłącznie odpowiedzialna lub
odpowiedzialna wspólnie ze sprzedawcą za wypłatę opłat
licencyjnych. 5. Ochrony można
żądać jedynie w zakresie przewidzianym przez Stronę, na
terytorium której wnosi się o tę ochronę. Procedury pobierania
należnych kwot oraz ich wysokość określa prawo krajowe. ARTYKUŁ
164 Współpraca
w zakresie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi Strony dążą do promowania dialogu
i wzajemnej współpracy między ich organizacjami zbiorowego
zarządzania prawami w celu propagowania dostępności utworów i
innych przedmiotów objętych ochroną oraz przekazywania opłat
licencyjnych za wykorzystanie tych utworów i innych przedmiotów objętych
ochroną. PODSEKCJA
2 ZNAKI
TOWAROWE ARTYKUŁ
165 Porozumienia
międzynarodowe Strony potwierdzają swoje
zobowiązania wynikające z: a) Protokołu
do Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków oraz b) Porozumienia
nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i
usług dla celów rejestracji znaków. ARTYKUŁ
166 Procedura
rejestracji 1. Każda ze Stron przewiduje system
rejestracji znaków towarowych, w którym ostateczne decyzje odmowne odpowiednich
organów działających w obszarze znaków towarowych są
przekazywane wnioskodawcy na piśmie wraz z należytym uzasadnieniem. 2. Każda ze Stron przewiduje
możliwość złożenia sprzeciwu w odniesieniu do wniosków
o rejestrację znaków towarowych. Takie postępowanie w sprawie sprzeciwu
ma charakter kontradyktoryjny. 3. Strony przewidują publiczną
elektroniczną bazę danych wniosków o rejestrację i
zarejestrowanych znaków towarowych. ARTYKUŁ
167 Znaki
towarowe powszechnie znane Strony nadają skuteczność art.
6bis konwencji paryskiej oraz art. 16 ust. 2 i 3 porozumienia TRIPS
dotyczącym ochrony znaków towarowych powszechnie znanych; mogą
także uwzględnić wspólne zalecenie dotyczące przepisów o
ochronie znaków towarowych powszechnie znanych, przyjęte przez
Zgromadzenie Unii paryskiej o ochronie własności przemysłowej
oraz Zgromadzenie Ogólne Światowej Organizacji Własności
Intelektualnej (WIPO) na 34. serii spotkań zgromadzeń państw
członkowskich WIPO (wrzesień 1999 r.). ARTYKUŁ
168 Wyjątki
od praw związanych ze znakiem towarowym Każda ze Stron przewiduje pewne
wyjątki od praw związanych ze znakiem towarowym, takich jak uczciwe
używanie terminów opisowych, ochrona oznaczeń geograficznych, zgodnie
z art. 176, lub inne ograniczone wyjątki w celu wzięcia pod
uwagę uzasadnionych interesów właściciela znaku towarowego oraz
stron trzecich. PODSEKCJA
3 OZNACZENIA
GEOGRAFICZNE ARTYKUŁ
169 Zakres
stosowania 1. Niniejsza podsekcja ma zastosowanie
do uznawania i ochrony oznaczeń geograficznych pochodzących z
terytoriów Stron. 2. Aby oznaczenie geograficzne jednej
Strony było chronione przez drugą Stronę, musi ono dotyczyć
produktów objętych zakresem przepisów tej Strony, o których mowa w art.
170 niniejszego Układu. ARTYKUŁ
170 Uznane
oznaczenia geograficzne 1. Po przeanalizowaniu gruzińskiej
ustawy o nazwach pochodzenia i oznaczeniach geograficznych produktów,
przyjętej dnia 22 sierpnia 1999 r., Unia stwierdza, że ustawa ta jest
zgodna z elementami ustanowionymi w załączniku XVII-A do niniejszego
Układu. 2. Po przeanalizowaniu
rozporządzenia Rady (EWG) nr 1601/91 z dnia 10 czerwca 1991 r.
ustanawiającego ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji win
aromatyzowanych, aromatyzowanych napojów winopochodnych i aromatyzowanych
koktajli winopodobnych, rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20
marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia
produktów rolnych i środków spożywczych, wraz z ich przepisami
wykonawczymi, w zakresie rejestracji, kontroli i ochrony oznaczeń geograficznych
produktów rolnych i środków spożywczych w Unii Europejskiej, sekcji
Ia, rozdziału I, tytułu II, części II rozporządzenia
Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego
wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe
dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej
wspólnej organizacji rynku) oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i
Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu,
prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów
spirytusowych, Gruzja stwierdza, że te akty prawne, zasady i procedury
są zgodne z elementami ustanowionymi w załączniku XVII-A do
niniejszego Układu. 3. Gruzja, po zakończeniu procedury
sprzeciwu zgodnie z kryteriami ustalonymi w załączniku XVII-B do
niniejszego Układu oraz po przeanalizowaniu skróconych specyfikacji
dotyczących produktów rolnych i środków spożywczych
odpowiadających oznaczeniom geograficznym Unii wymienionym w
załączniku XVII-C do niniejszego Układu oraz oznaczeń
geograficznych dla win, win aromatyzowanych oraz napojów spirytusowych
wymienionych w załączniku XVII-D do niniejszego Układu, które
zostały zarejestrowane przez Unię na mocy prawodawstwa, o którym mowa
w ust. 2, chroni przedmiotowe oznaczenia geograficzne zgodnie z poziomem
ochrony ustanowionym w niniejszej podsekcji. 4. Unia, po zakończeniu procedury
sprzeciwu zgodnie z kryteriami ustalonymi w załączniku XVII-B do
niniejszego Układu oraz po przeanalizowaniu skróconych specyfikacji
dotyczących produktów rolnych i środków spożywczych
odpowiadających oznaczeniom geograficznym Gruzji wymienionym w
załączniku XVII-C do niniejszego Układu oraz oznaczeń
geograficznych dla win, win aromatyzowanych oraz napojów spirytusowych wymienionych
w załączniku XVII-D do niniejszego Układu, które zostały
zarejestrowane przez Gruzję na mocy prawodawstwa, o którym mowa w ust. 1,
chroni przedmiotowe oznaczenia geograficzne zgodnie z poziomem ochrony
ustanowionym w niniejszej podsekcji. 5. Decyzje Wspólnego Komitetu
ustanowionego na mocy art. 11 Umowy między Unią Europejską a
Gruzją w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych produktów rolnych i
środków spożywczych w sprawie zmiany załączników III i IV
do tej umowy, które zostały przyjęte przed wejściem w życie
niniejszego Układu, uznaje się za decyzje Podkomitetu ds.
Oznaczeń Geograficznych, a oznaczenia geograficzne dodane do
załączników III i IV do tej umowy uważa się za
część załączników XVII-C i XVII-D do niniejszego
Układu. W związku z tym Strony chronią te oznaczenia
geograficzne jako uznane oznaczenia geograficzne na mocy niniejszego
Układu. ARTYKUŁ
171 Dodawanie
nowych oznaczeń geograficznych 1. Strony zgodnie postanawiają o
możliwości dodawania nowych oznaczeń geograficznych obejmowanych
ochroną do załączników XVII-C i XVII-D do niniejszego
Układu, zgodnie z procedurą określoną w art. 179 ust. 3
niniejszego Układu, po zakończeniu procedury sprzeciwu i po
przeanalizowaniu skróconych specyfikacji, o których mowa w art. 170 ust. 3 i 4
niniejszego Układu, w sposób zadowalający obie Strony. 2. Strona nie jest zobowiązana do
ochrony jako oznaczenia geograficznego nazwy sprzecznej z nazwą odmiany
rośliny lub rasy zwierząt i w konsekwencji mogącej
wprowadzić konsumenta w błąd co do prawdziwego pochodzenia produktu. ARTYKUŁ
172 Zakres
ochrony oznaczeń geograficznych 1. Oznaczenia geograficzne wymienione w
załącznikach XVII-C i XVII-D do niniejszego Układu, a także
oznaczenia dodane na podstawie art. 171 do niniejszego Układu, są
chronione: a) przed
wszelkim bezpośrednim lub pośrednim wykorzystaniem chronionej nazwy w
celach handlowych: (i) w
odniesieniu do porównywalnych produktów niezgodnych ze specyfikacją
produktu chronionej nazwy, lub (ii) w
stopniu, w jakim takie użycie wykorzystuje renomę oznaczenia
geograficznego; b) przed
wszelkim niewłaściwym stosowaniem, naśladowaniem bądź
przywołaniem[28],
nawet jeśli podane jest prawdziwe pochodzenie produktu, lub chroniona
nazwa jest podana w tłumaczeniu, lub z dodaniem takiego określenia
jak: „w stylu”, „typu”, „zgodnie z metodą”, „jak produkowane w”,
„imitacja”, „o smaku”, „podobne do” itp. c) wszelkim
innym nieprawdziwym lub wprowadzającym w błąd określeniem
miejsca pochodzenia lub wytwarzania, właściwości lub
podstawowych cech produktu, znajdującym się na opakowaniu
zewnętrznym lub wewnętrznym, w materiale reklamowym lub w dokumentach
odnoszących się do danego produktu, jak również stosowaniem
opakowań mogących stworzyć fałszywe wrażenie co do
jego pochodzenia; d) wszelkimi
innymi praktykami, które mogłyby wprowadzać konsumenta w
błąd co do prawdziwego pochodzenia produktu. 2. W przypadku całkowicie lub
częściowo jednobrzmiących oznaczeń geograficznych ochronę przyznaje się
każdemu oznaczeniu, pod warunkiem że było ono użyte w
dobrej wierze i z należytym uwzględnieniem zastosowań lokalnych
i tradycyjnych oraz rzeczywistego ryzyka pomyłki. Nie naruszając art.
23 porozumienia TRIPS, Strony wspólnie uzgadniają praktyczne warunki
zastosowania, na podstawie których jednobrzmiące oznaczenia geograficzne
będą rozróżniane, uwzględniając przy tym
konieczność zapewnienia sprawiedliwego traktowania producentów i
uniknięcie sytuacji, w której konsumenci mogliby zostać wprowadzeni w
błąd. Nazwa jednobrzmiąca prowadząca do błędnego
przekonania konsumenta, że produkty pochodzą z innego terytorium, nie
jest rejestrowana nawet w przypadku, gdy nazwa ta odpowiada nazwie faktycznego
terytorium, regionu lub miejsca pochodzenia danego produktu. 3. W przypadku gdy Strona, w
kontekście negocjacji z państwem trzecim, proponuje ochronę
oznaczenia geograficznego tego państwa trzeciego, a nazwa ta jest
jednobrzmiąca z oznaczeniem geograficznym drugiej Strony, ta ostatnia jest
o tym informowana i otrzymuje możliwość wyrażenia uwag na
ten temat, zanim dana nazwa zostanie objęta ochroną. 4. Żadne postanowienia niniejszej
podsekcji nie zobowiązują Stron do ochrony oznaczenia geograficznego,
które nie jest lub przestało być chronione w jego państwie
pochodzenia. Strony informują się wzajemnie, jeżeli oznaczenie
geograficzne przestaje być chronione w swoim państwie pochodzenia. ARTYKUŁ
173 Ochrona
transkrypcji oznaczeń geograficznych 1. Oznaczenia geograficzne chronione na
mocy niniejszej podsekcji, zapisane w alfabecie gruzińskim oraz alfabetach
innych niż łaciński urzędowo stosowanych w państwach
członkowskich, podlegają ochronie wraz z ich transkrypcją
łacińską. Transkrypcja ta może być również
stosowana do celów etykietowania odnośnych produktów. 2. Podobnie oznaczenia geograficzne
zapisane w alfabecie łacińskim chronione na mocy niniejszej
podsekcji, podlegają ochronie wraz z ich transkrypcją w alfabecie
gruzińskim oraz alfabetach innych niż łaciński,
urzędowo stosowanych w państwach członkowskich. Transkrypcja ta
może być również stosowana do celów etykietowania odnośnych
produktów. ARTYKUŁ
174 Prawo
do wykorzystania oznaczeń geograficznych 1. Nazwa chroniona na mocy niniejszej
podsekcji może być wykorzystywana przez każdy podmiot
wprowadzający do obrotu produkty rolne, środki spożywcze, wina,
wina aromatyzowane lub napoje spirytusowe zgodne z odpowiednią
specyfikacją. 2. Jeżeli oznaczenie geograficzne
jest chronione na mocy niniejszej podsekcji, wykorzystanie tej nazwy chronionej
nie podlega rejestracji użytkowników ani dodatkowym kosztom. ARTYKUŁ
175 Egzekwowanie
ochrony Strony egzekwują ochronę, o której
mowa w art. 170-174 niniejszego Układu, poprzez odpowiednie działania
administracyjne swoich organów. Strony czynią to również na wniosek
zainteresowanych podmiotów. ARTYKUŁ
176 Związek
ze znakami towarowymi 1. Strony odmawiają rejestracji lub
unieważniają rejestrację, ex officio lub na wniosek
jakiejkolwiek zainteresowanej strony, zgodnie z przepisami każdej ze
Stron, znaku towarowego odpowiadającego którejkolwiek z sytuacji, o
których mowa w art. 172 ust. 1 niniejszego Układu, w związku z
chronionym oznaczeniem geograficznym dla podobnych produktów, o ile wniosek o
rejestrację znaku towarowego został złożony po dacie
złożenia wniosku o ochronę oznaczenia geograficznego na
odnośnym terytorium. 2. W odniesieniu do oznaczeń
geograficznych, o których mowa w art. 170 niniejszego Układu, datą
złożenia wniosku o objęcie ochroną jest 1 kwietnia 2012 r. 3. W odniesieniu do oznaczeń
geograficznych, o których mowa w art. 171 niniejszego Układu, data
złożenia wniosku o objęcie ochroną odpowiada dacie
przekazania drugiej Stronie wniosku o ochronę oznaczenia geograficznego. 4. Strony nie są zobowiązane
do ochrony oznaczenia geograficznego, jeżeli – w świetle renomy lub
popularności znaku towarowego – ochrona mogłaby wprowadzić
konsumenta w błąd co do prawdziwej tożsamości produktu. 5. Nie naruszając postanowień
ust. 4, Strony chronią oznaczenia geograficzne również wtedy, gdy
istnieje poprzedni znak towarowy. Przez poprzedni znak towarowy rozumie
się znak towarowy, którego wykorzystanie odpowiada jednej z sytuacji, o
których mowa w art. 172 ust. 1 niniejszego Układu, i w odniesieniu do
którego złożono wniosek bądź który został
zarejestrowany lub ustanowiony poprzez użycie, jeżeli odnośne
przepisy prawa przewidują tę możliwość, na terytorium
jednej ze Stron przed datą złożenia przez drugą Stronę
wniosku o ochronę oznaczenia geograficznego na mocy niniejszej podsekcji.
Ten znak towarowy może nadal być używany i wznawiany pomimo
ochrony oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że w przepisach Stron
mających zastosowanie do znaków towarowych nie istnieje żaden powód
nieważności lub cofnięcia znaku towarowego. ARTYKUŁ
177 Zasady
ogólne 1. Niniejsza podsekcja pozostaje bez
uszczerbku dla praw i obowiązków Stron wynikających z Porozumienia
WTO. 2. Przywóz, wywóz i wprowadzanie do
obrotu wszelkich produktów, o których mowa w art. 170 i 171 niniejszego
Układu, odbywają się zgodnie z przepisami ustawowymi i
wykonawczymi obowiązującymi na terytorium Strony dokonującej przywozu. 3. Wszelkie kwestie wynikające ze
specyfikacji technicznych zarejestrowanych nazw są rozstrzygane w ramach
Komitetu ustanowionego na podstawie art. 179 niniejszego Układu. 4. Oznaczenia geograficzne chronione na
mocy niniejszej podsekcji mogą być anulowane jedynie przez
Stronę, z której pochodzi produkt. 5. Specyfikacja produktu, o której mowa
w niniejszej podsekcji, to specyfikacja zatwierdzona, w tym wszelkie zmiany
również zatwierdzone, przez organy Strony, z której pochodzi produkt. ARTYKUŁ
178 Współpraca
i przejrzystość 1. Strony pozostają w kontakcie
bezpośrednim lub za pośrednictwem Podkomitetu ds. Oznaczeń
Geograficznych ustanowionego na podstawie art. 179 niniejszego Układu we
wszelkich kwestiach dotyczących wdrażania i funkcjonowania niniejszej
podsekcji. W szczególności Strona może zwrócić się do
drugiej Strony o informacje dotyczące specyfikacji produktów i zmian do
nich, a do punktów kontaktowych w sprawie przepisów dotyczących kontroli. 2. Każda ze Stron może
udostępnić publicznie specyfikacje lub ich skrócone wersje oraz
punkty kontaktowe w sprawie przepisów dotyczących kontroli
odpowiadające oznaczeniom geograficznym drugiej Strony chronionych na mocy
niniejszego artykułu. ARTYKUŁ
179 Podkomitet
ds. Oznaczeń Geograficznych 1. Niniejszym powołuje się
Podkomitet ds. Oznaczeń Geograficznych. Podkomitet ten składa
się z przedstawicieli Unii oraz Gruzji i ma za zadanie monitorowanie
funkcjonowania niniejszej podsekcji oraz wzmocnienie współpracy i dialogu
w zakresie oznaczeń geograficznych. Podkomitet ten składa
sprawozdania Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym
kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego
Układu. 2. Podkomitet ds. Oznaczeń
Geograficznych przyjmuje decyzje w drodze konsensusu. Podkomitet przyjmuje swój
regulamin wewnętrzny. Podkomitet zbiera na wniosek którejkolwiek ze Stron,
na przemian w UE i Gruzji, w terminie, w miejscu oraz w sposób (może to
być również wideokonferencja) ustalony wspólnie przez Strony, lecz nie
później niż 90 dni od dnia przedstawienia wniosku. 3. Podkomitet ds. Oznaczeń
Geograficznych dba również o prawidłowe stosowanie niniejszej
podsekcji i może rozpatrywać wszelkie sprawy związane z jej
wdrożeniem i wykonaniem. Odpowiada on przede wszystkim za: a) zmianę
art. 170 ust. 1 i 2 niniejszego Układu w zakresie odniesień do
przepisów prawa obowiązującego na terytorium Stron; b) zmianę
załączników XVII-C i XVII-DD do niniejszego Układu w odniesieniu
do oznaczeń geograficznych; c) wymianę
informacji na temat zmian w polityce i przepisach w zakresie oznaczeń
geograficznych oraz wszelkich innych kwestii będących przedmiotem
wspólnego zainteresowania w tym obszarze; d) wymianę
informacji na temat oznaczeń geograficznych w celu rozpatrzenia kwestii
ich ochrony zgodnie z niniejszą podsekcją; PODSEKCJA
4 WZORY ARTYKUŁ
180 Porozumienia
międzynarodowe Strony potwierdzają zobowiązania
zawarte w Acie genewskim Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej
rejestracji wzorów przemysłowych z 1999 r. ARTYKUŁ
181 Ochrona
zarejestrowanych wzorów 1. Każda ze Stron zapewnia
ochronę niezależnie stworzonym wzorom, które są nowe i
oryginalne[29].
Ochronę zapewnia się w drodze rejestracji, która przyznaje
wyłączne prawa posiadaczom zarejestrowanych wzorów zgodnie z postanowieniami
niniejszego artykułu. 2. Wzór naniesiony na produkt lub
zawarty w produkcie, który stanowi część składową
produktu złożonego, jest uważany za nowy i oryginalny
wyłącznie: a) jeżeli dana część składowa po
włączeniu do produktu złożonego pozostaje widoczna podczas
normalnego użytku tego produktu oraz b) w stopniu, w jakim te widoczne cechy danej części
składowej spełniają wymogi co do nowości i
oryginalności. 3. „Normalny użytek”, o którym mowa
w ust. 2 lit. a) oznacza stosowanie przez użytkownika końcowego,
wyłączając konserwację, obsługę i naprawę. 4. Właściciel rejestrowanego
wzoru ma prawo powstrzymania osób trzecich nieposiadających jego zgody co
najmniej od wytwarzania, oferowania do sprzedaży, sprzedaży,
przywozu, wywozu, przechowywania albo używania produktów noszących
albo reprezentujących chroniony wzór, jeżeli takie działania
podejmowane są w celach handlowych, w sposób nieuzasadniony naruszają
normalne wykorzystywanie wzoru lub są niezgodne z praktykami
sprawiedliwego handlu. 5. Okres ochrony wynosi 25 lat od dnia
złożenia wniosku o rejestrację lub od dnia ustalonego zgodnie z
Porozumieniem haskim dotyczącym międzynarodowej rejestracji wzorów
przemysłowych, bez uszczerbku dla konwencji paryskiej. ARTYKUŁ
182 Wyjątki
i ograniczenia 1. Każda ze Stron może
ustanowić ograniczone wyjątki od ochrony wzorów, pod warunkiem
że takie wyjątki nie będą bezzasadnie sprzeczne z normalnym
wykorzystaniem chronionych wzorów i nie będą bezzasadnie naruszały
prawnie uzasadnionych interesów właściciela chronionego wzoru,
biorąc także pod uwagę prawnie uzasadnione interesy stron
trzecich. 2. Ochrona wzoru nie obejmuje wzorów
podyktowanych głównie względami technicznymi lub funkcjonalnymi. W
szczególności prawo do wzoru nie obejmuje cech wyglądu produktu,
które muszą być odtworzone w dokładnej formie i wymiarach, aby
produkt, w który włączono wzór lub na którym jest on naniesiony,
mógł zostać mechanicznie złożony lub połączony z
innym produktem lub mógł zostać umieszczony w nim, na nim lub
dookoła niego, tak aby oba produkty mogły spełniać swoje
funkcje. ARTYKUŁ
183 Stosunek
do prawa autorskiego Wzór może zostać również
objęty ochroną na mocy prawa autorskiego danej Strony od dnia
stworzenia wzoru lub jego utrwalenia w dowolnej formie. Zakres i warunki,
zgodnie z którymi tego rodzaju ochrona jest przyznawana, łącznie z
wymaganym stopniem oryginalności, są ustalane przez każdą
ze Stron. PODSEKCJA
5 PATENTY ARTYKUŁ
184 Porozumienia
międzynarodowe Strony potwierdzają zobowiązanie do
przestrzegania postanowień Układu o współpracy patentowej WIPO. ARTYKUŁ
185 Patenty
a zdrowie publiczne 1. Strony uznają znaczenie
Deklaracji w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego, przyjętej
przez konferencję ministerialną WTO w dniu 14 listopada 2001 r. 2. Strony przestrzegają decyzji
Rady Generalnej WTO z dnia 30 sierpnia 2003 r. w sprawie ust. 6 deklaracji, o
której mowa w ust. 1, oraz wnoszą wkład w jej wdrażanie. ARTYKUŁ
186 Dodatkowe
świadectwo ochronne 1. Strony uznają, że produkty
lecznicze oraz środki ochrony roślin chronione patentami na ich
terytorium mogą podlegać administracyjnej procedurze wydawania
pozwolenia przed wprowadzeniem do obrotu. Uznają one, że okres, który
upływa między złożeniem wniosku o patent a wydaniem
zezwolenia na wprowadzenie produktu do obrotu na odpowiednim rynku,
zdefiniowanego w tym celu w przepisach krajowych, może spowodować
skrócenie okresu rzeczywistej ochrony w ramach patentu. 2. Każda ze Stron ustanawia dalszy
okres ochrony produktu leczniczego lub środka ochrony roślin, który
jest chroniony patentem i podlega administracyjnej procedurze wydawania
pozwolenia, który to okres jest równy okresowi, o którym mowa w ust. 1 zdanie
drugie, skróconemu o okres pięciu lat. 3. Niezależnie od postanowień
ust. 2, kolejny okres ochrony nie może przekraczać 5 lat. 4. W przypadku produktów leczniczych, w
odniesieniu do których przeprowadzono badania pediatryczne, oraz pod warunkiem,
że wyniki tych badań uwzględniono w informacjach o produkcie,
Strony ustanawiają przedłużenie okresu ochrony, o którym mowa w
ust. 2, o kolejne sześć miesięcy. ARTYKUŁ
187 Ochrona
danych przedłożonych w celu uzyskania pozwolenia na dopuszczenie do
obrotu produktów leczniczych[30] 1. Strony wdrażają kompleksowy
system gwarantujący poufność danych przedłożonych w
celu uzyskania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego,
nieujawnianie takich danych, a także niepowoływanie się na nie. 2. Każda ze Stron zapewnia w swoim
systemie prawnym przepisy, na podstawie których wszelkie informacje,
przedkładane w celu uzyskania pozwolenia na dopuszczenie produktu
leczniczego do obrotu, pozostają poufne, nie są ujawniane osobom
trzecim i są objęte ochroną przed nieuczciwym wykorzystaniem w
celach handlowych. 3. W tym celu każda ze Stron, przez
okres co najmniej sześciu lat od momentu przyznania pierwszego pozwolenia
przez jedną ze Stron, nie zezwala innym wnioskodawcom na wprowadzanie do
obrotu takiego samego bądź podobnego produktu na podstawie pozwolenia
na dopuszczenie do obrotu przyznanego wnioskodawcy, który dostarczył
wyniki badań lub opracowania, chyba że wnioskodawca, który
dostarczył przedmiotowe wyniki badań lub opracowania wyraził na
to zgodę. W trakcie tego okresu wyniki badań lub opracowania
przekazane na potrzeby pierwszego pozwolenia nie są wykorzystywane dla
korzyści kolejnych wnioskodawców ubiegających się o pozwolenie
na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego, z wyjątkiem przypadków,
gdy pierwszy wnioskodawca wyraził na to zgodę. 4. Okres sześciu lat, o którym mowa
w ust. 3, zostaje przedłużony do maksymalnie siedmiu lat, jeżeli
podczas pierwszych sześciu lat po uzyskaniu początkowego pozwolenia
posiadacz uzyskał pozwolenie na jedno lub kilka nowych wskazań
terapeutycznych uznanych za przynoszące znaczące korzyści kliniczne
w porównaniu z istniejącymi metodami leczenia. 5. Gruzja zobowiązuje się
dostosować swoje prawodawstwo dotyczące ochrony danych w zakresie
produktów leczniczych do prawodawstwa UE w terminie określonym przez
Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego
Układu. ARTYKUŁ
188 Ochrona
danych służących uzyskaniu pozwolenia na dopuszczenie do obrotu
środka ochrony roślin 1. Każda ze Stron przed wydaniem
pozwolenia na dopuszczenie do obrotu środków ochrony roślin ustala
wymogi dotyczące bezpieczeństwa i wydajności. 2. Każda ze Stron zapewnia, że
dane złożone przez wnioskodawcę po raz pierwszy w celu uzyskania
zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu
objęte są ochroną przed nieuczciwym wykorzystaniem w celach
handlowych i nie są wykorzystywane z korzyścią dla innych osób
ubiegających się o uzyskanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu,
chyba że przedstawiono dowód na wyrażenie wyraźnej zgody przez
pierwszego posiadacza. 3. Badanie lub sprawozdanie z badania
złożone po raz pierwszy w celu uzyskania pozwolenia na dopuszczenie
do obrotu spełnia następujące warunki: a) jest
niezbędne do udzielenia pozwolenia lub zmiany pozwolenia w celu
dopuszczenia stosowania w odniesieniu do innej uprawy; b) uzyskało
certyfikat zgodności z zasadami dobrej praktyki laboratoryjnej lub
zasadami dobrej praktyki doświadczalnej. 4. Okres ochrony danych wynosi
przynajmniej 10 lat od otrzymania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do
obrotu na terytorium zainteresowanej Strony. ARTYKUŁ
189 Odmiany
roślin Strony przestrzegają prawa do ochrony
odmian roślin zgodnie z Międzynarodową konwencją o ochronie
nowych odmian roślin, o którym mowa w art. 15 ust. 2 wspomnianej
konwencji, oraz współpracują w celu promowania i stosowania tego
prawa. SEKCJA
3 EGZEKWOWANIE
PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ ARTYKUŁ
190 Obowiązki
ogólne 1. Strony potwierdzają swoje
zobowiązania wynikające z porozumienia TRIPS, a w szczególności
z jego części III, oraz wprowadzają ustanowione w niniejszej
sekcji środki uzupełniające, procedury oraz środki zaradcze
konieczne dla zapewnienia egzekwowania praw własności intelektualnej[31]. 2. Te środki
uzupełniające, procedury i środki zaradcze są sprawiedliwe
i słuszne, nie są nadmiernie skomplikowane czy kosztowne ani też
nie pociągają za sobą nierozsądnych ograniczeń
czasowych czy nieuzasadnionych opóźnień. 3. Te środki
uzupełniające i środki zaradcze są również skuteczne,
proporcjonalne i odstraszające oraz są stosowane w sposób
umożliwiający uniknięcie tworzenia przeszkód dla handlu
legalnego oraz zapewniają ochronę przed ich naruszeniem. ARTYKUŁ
191 Podmioty
uprawnione Każda ze Stron za osoby uprawnione do
występowania o zastosowanie środków, procedur i środków
zaradczych, o których mowa w niniejszej sekcji oraz w części III
Porozumienia TRIPS, uznaje: a) właścicieli
praw własności intelektualnej zgodnie z przepisami prawa
właściwego; b) wszystkie
inne osoby uprawnione do korzystania z tych praw, w szczególności
licencjobiorców, w zakresie dozwolonym przez przepisy prawa
właściwego i zgodnie z nimi; c) organizacje
zbiorowego zarządzania prawami własności intelektualnej, które
są prawnie uznane za uprawnione do reprezentowania właścicieli
praw własności intelektualnej, w zakresie dozwolonym przez przepisy
prawa właściwego i zgodnie z nimi; d) profesjonalne
organizacje zrzeszające pełnomocników, prawnie uznane za uprawnione
do reprezentowania właścicieli praw własności
intelektualnej, w zakresie dozwolonym przez przepisy prawa właściwego
i zgodnie z nimi. PODSEKCJA
3.1 DOCHODZENIE
I EGZEKWOWANIE PRAW W POSTĘPOWANIU CYWILNYM ARTYKUŁ
192 Środki
zabezpieczenia dowodów 1. Każda ze Stron gwarantuje,
że nawet przed rozpoczęciem postępowania dotyczącego kwestii
merytorycznych, na wniosek podmiotu, który przedstawił uzasadnione
dostępne dowody uzasadniające roszczenie, że jego prawo
własności intelektualnej zostało naruszone albo grozi mu
naruszenie, właściwe organy sądowe mogą nakazać
wprowadzenie natychmiastowych i skutecznych środków tymczasowych w celu
zabezpieczenia odpowiednich dowodów dotyczących domniemanego naruszenia,
pod warunkiem ochrony informacji poufnych. 2. Środki takie mogą
obejmować szczegółowy opis z pobieraniem próbek lub bez, lub
zajęcie fizyczne domniemanych towarów naruszających prawo, a
także, we właściwych przypadkach, materiałów i
narzędzi użytych do produkcji lub dystrybucji tych towarów oraz
związanych z nimi dokumentów. W uzasadnionych przypadkach środki te
podejmuje się bez wysłuchania drugiej strony, w szczególności
gdy jakakolwiek zwłoka może spowodować dla posiadacza praw
nieodwracalną szkodę lub gdy istnieje wyraźne ryzyko, że
dowody zostaną zniszczone. 3. Jeśli środki zabezpieczenia
dowodów są przyjmowane bez wysłuchania drugiej strony, strony,
których to dotyczy, informowane są o tych środkach bezzwłocznie
i nie później niż w momencie ich egzekwowania. ARTYKUŁ
193 Prawo
do informacji 1. Każda ze Stron zapewnia, aby w
kontekście postępowania dotyczącego naruszenia prawa
własności intelektualnej oraz w odpowiedzi na uzasadnione i
proporcjonalne żądanie strony skarżącej, właściwe
organy sądowe mogły nakazać przedstawienie przez
naruszającego informacji o pochodzeniu i sieciach dystrybucji towarów lub
usług naruszających prawo własności intelektualnej lub
przez jakąkolwiek inną osobę, co do której stwierdzono, że: a) znajdowała
się w posiadaniu towarów naruszających prawo na skalę
handlową; b) korzystała
z usług naruszających prawo na skalę handlową; c) świadczyła
na skalę handlową usługi wykorzystywane w działaniach
naruszających prawo; lub d) była
zaangażowana w produkcję, wytwarzanie lub dystrybucję towarów
lub świadczenie usług naruszających prawo, co stwierdzono
dzięki informacjom przekazanym przez osoby, o których mowa w lit. a), b)
lub c). 2. W stosownych przypadkach, informacja,
o której mowa w ust. 1, zawiera: a) nazwy
i adresy producentów, wytwórców, dystrybutorów, dostawców oraz innych
poprzednich posiadaczy towarów lub usług, jak również przewidywanych
hurtowników i detalistów oraz b) informacje
o produkowanych, wytworzonych, dostarczonych, otrzymanych albo zamówionych
ilościach, jak również o cenie uzyskanej za przedmiotowe towary i
usługi. 3. Ustępy 1 i 2 stosuje się
bez uszczerbku dla innych przepisów prawnych, które: a) przyznają
podmiotowi uprawnionemu prawa do otrzymania pełniejszej informacji; b) regulują
wykorzystanie informacji przekazanej na podstawie niniejszego artykułu w
postępowaniach cywilnych i karnych; c) regulują
odpowiedzialność za niewłaściwe skorzystanie z prawa do
informacji; d) umożliwiają
odmowę przekazania informacji, które zmusiłyby osobę
określoną w ust. 1 do przyznania się do udziału lub
udziału jej bliskich krewnych w naruszeniu prawa własności
intelektualnej; lub e) regulują
ochronę poufności źródeł informacji albo przetwarzania
danych osobowych. ARTYKUŁ
194 Środki
tymczasowe 1. Każda ze Stron zapewnia, aby
organy sądowe mogły – na żądanie wnioskodawcy – wydać
przeciwko domniemanemu sprawcy naruszenia tymczasowy nakaz sądowy
mający zapobiec zagrożeniu naruszenia prawa własności
intelektualnej albo zabronić, tymczasowo i, w stosownych przypadkach, pod
rygorem okresowego uiszczania kary pieniężnej, gdy taka kara
przewidziana jest w prawie krajowym, dalszego domniemanego naruszania tego
prawa, albo w przypadku jego kontynuowania, nakazać złożenie
zabezpieczenia zapewniającego pokrycie strat poniesionych przez
uprawnionego. Tymczasowy nakaz sądowy może być także wydany
na tych samych warunkach przeciwko pośrednikowi, którego usługi
są używane przez osobę trzecią do naruszania prawa
własności intelektualnej. 2. Tymczasowy nakaz sądowy
może być także wydany w celu zajęcia albo przekazania
towarów, w stosunku do których istnieje podejrzenie, że naruszają
prawo własności intelektualnej, aby zapobiec wprowadzeniu ich do
obrotu lub przepływowi w kanałach handlowych. 3. W przypadku domniemanych
naruszeń na skalę handlową Strony zapewniają, aby w
przypadku, gdy wnioskodawca wskaże okoliczności, które mogłyby
zagrozić naprawieniu szkód, organy sądowe mogły
zarządzić tymczasowe zajęcie ruchomości i
nieruchomości domniemanego sprawcy naruszenia, łącznie z
zablokowaniem jego konta bankowego i innych aktywów. W tym celu
właściwe organy mogą, we właściwych przypadkach,
zarządzić dostęp do dokumentów bankowych, finansowych lub
handlowych pozostających pod kontrolą domniemanego sprawcy
naruszenia. ARTYKUŁ
195 Środki
wynikające z decyzji odnośnie do meritum sprawy 1. Każda ze Stron zapewnia, aby
właściwe organy sądowe mogły nakazać, na
żądanie wnioskodawcy i bez uszczerbku dla odszkodowań
należnych uprawnionemu z tytułu naruszenia oraz bez żadnego
rodzaju rekompensaty, przynajmniej ostateczne wycofanie z kanałów
handlowych albo zniszczenie towarów, w przypadku których stwierdzono naruszenie
prawa własności intelektualnej. W stosownych przypadkach
właściwe organy sądowe mogą również nakazać
zniszczenie głównych materiałów i narzędzi wykorzystywanych do
tworzenia lub wytwarzania tych towarów. 2. Organy sądowe Stron mogą
nakazać, by środki te były podejmowane na koszt
naruszającego, chyba że istnieją szczególne powody
przemawiające za innym rozwiązaniem. 3. Każda ze Stron zapewnia, aby w
przypadku stwierdzenia naruszenia prawa własności intelektualnej w
orzeczeniu sądowym, organy sądowe mogły wydać przeciwko
naruszającemu lub przeciwko pośrednikowi, z usług których
korzysta osoba trzecia do naruszania prawa własności intelektualnej,
nakaz sądowy zakazujący dalszego naruszania. 4. Strony mogą postanowić,
że w stosownych przypadkach i na wniosek osoby podlegającej
środkom określonym w niniejszym artykule, właściwe organy
sądowe mogą nałożyć odszkodowanie pieniężne
na rzecz strony poszkodowanej zamiast stosowania środków przewidzianych w
niniejszym artykule, o ile osoba ta działała nieumyślnie i bez
zaniedbania, jeżeli wykonanie przedmiotowych środków
spowodowałoby dla niej niewspółmierną szkodę i jeżeli
odszkodowanie pieniężne na rzecz strony poszkodowanej jest stosunkowo
satysfakcjonujące. ARTYKUŁ
196 Odszkodowania 1. Każda ze Stron zapewnia, że
na wniosek poszkodowanej strony właściwe organy sądowe
nakazują naruszającemu, który świadomie lub mając
rozsądne podstawy do posiadania takiej wiedzy, zaangażował
się w naruszającą działalność, wypłacenie
podmiotowi uprawnionemu odszkodowań odpowiednich do rzeczywistego
uszczerbku, jaki poniósł on w wyniku naruszenia. Ustanawiając
wysokość odszkodowań, organy sądowe: a) uwzględniają
wszystkie odpowiednie kwestie, takie jak negatywne skutki gospodarcze,
łącznie z utraconymi zyskami, poniesione przez stronę
poszkodowaną, wszelki nieuczciwy zysk osiągnięty przez
naruszającego oraz, w stosownych przypadkach, elementy inne niż
czynniki gospodarcze, takie jak np. uszczerbek moralny, jaki uprawniony
odniósł w związku z naruszeniem; lub b) jako
alternatywę do lit. a) mogą one, w stosownych przypadkach,
wymierzyć odszkodowanie jako płatność ryczałtową
na podstawie przynajmniej takich elementów, jak wysokość opłat
licencyjnych albo opłat należnych w przypadku złożenia
przez naruszającego wniosku o upoważnienie do używania
przedmiotowych praw własności intelektualnej. 2. Jeżeli naruszający nie
zaangażował się w naruszającą
działalność świadomie lub mając rozsądne podstawy
do posiadania takiej wiedzy, Strony mogą postanowić, że organy
sądowe mogą wydać – na korzyść strony poszkodowanej –
nakaz zwrotu zysku albo zapłaty odszkodowań, których
wysokość może być ustalona wcześniej. ARTYKUŁ
197 Koszty
sądowe Każda ze Stron zapewnia, aby
rozsądne i proporcjonalne koszty sądowe oraz inne wydatki poniesione przez
stronę wygrywającą były co do zasady pokrywane przez
stronę przegrywającą, chyba że sprawiedliwość na
to nie pozwala oraz bez uszczerbku dla wyjątków przewidzianych w krajowym
prawie procesowym. ARTYKUŁ
198 Publikowanie
orzeczeń sądowych Każda ze Stron zapewnia, aby w ramach
postępowania sądowego wszczętego w przypadku naruszenia prawa
własności przemysłowej lub w ramach postępowania
sądowego wszczętego w przypadku naruszenia prawa własności
intelektualnej lub w ramach obu tych rodzajów postępowań, organy
sądowe mogły, na żądanie wnioskodawcy, a na koszt
naruszającego, zarządzić właściwe środki w celu
upowszechnienia informacji dotyczącej orzeczenia, w tym również jego
wyeksponowania i publikacji w całości lub w części. ARTYKUŁ
199 Domniemanie
autorstwa lub własności Do celów stosowania środków, procedur i
środków zaradczych przewidzianych w niniejszej sekcji: a) umieszczenie
nazwiska autora na utworze w sposób zwyczajowo przyjęty wystarcza autorowi
utworu literackiego lub artystycznego, w przypadku braku dowodu przeciwnego, do
uznania go za autora tego utworu i w konsekwencji uprawnia go do wszczynania
postępowania w sprawie naruszenia; b) postanowienia
lit. a) stosuje się mutatis mutandis do właścicieli praw
pokrewnych prawu autorskiemu w odniesieniu do przedmiotów ich ochrony. PODSEKCJA
3.2 POZOSTAŁE
POSTANOWIENIA ARTYKUŁ
200 Środki
stosowane przy kontroli granicznej 1. Bez uszczerbku dla postanowień
art. 75 niniejszego Układu oraz załącznika XIII do niniejszego
Układu, niniejszy artykuł ustanawia dla niniejszego Układu
ogólne zasady dotyczące egzekwowania praw własności
intelektualnej przez organy celne oraz nakłada na organy celne Stron
obowiązek współpracy w tym zakresie. 2. Przy stosowaniu w ramach kontroli
granicznej środków mających na celu egzekwowanie praw
własności intelektualnej Strony przestrzegają swoich
zobowiązań na mocy GATT 1994 oraz porozumienia TRIPS. 3. Postanowienia niniejszego
artykułu dotyczące środków stosowanych przy kontroli granicznej
mają charakter proceduralny. Określają one warunki i procedury
dla działania organów celnych, w przypadkach gdy towary mogące
naruszać prawo własności intelektualnej znajdują się
lub powinny były się znajdować w kontroli celnej. Nie mają
one wpływu na prawo materialne Stron w dziedzinie własności
intelektualnej. 4. W celu umożliwienia skutecznego
egzekwowania praw własności intelektualnej organy celne stosują
szereg sposobów wykrywania przesyłek zawierających towary mogące
naruszać prawa własności intelektualnej. Sposoby te
obejmują techniki oceny ryzyka oparte, między innymi, o informacje
przekazywane przez posiadaczy praw, dane wywiadowcze oraz kontrolę
ładunków. 5. Strony zgodnie postanawiają
dokonać skutecznego wdrożenia art. 69 porozumienia TRIPS w
odniesieniu do międzynarodowego handlu towarami, które mogą
naruszać prawa własności intelektualnej. W tym celu Strony
ustanawiają w swojej administracji celnej punkty kontaktowe i podają
je do wiadomości oraz są gotowe prowadzić wymianę danych i
informacji o handlu takimi towarami, który ma znaczenie dla obu Stron. Strony w
szczególności wspierają wymianę informacji i
współpracę między organami celnymi na temat handlu towarami
oznaczonymi podrobionym znakiem towarowym lub pirackimi towarami naruszającymi
prawa autorskie. Bez uszczerbku dla postanowień Protokołu II do
niniejszego Układu, dotyczącego wzajemnej pomocy administracyjnej w
sprawach celnych, we właściwych przypadkach organy celne
wymieniają tego typu informacje bezzwłocznie i z zachowaniem
przepisów Stron o ochronie danych. 6. Organy celne każdej ze Stron, na
wniosek lub z własnej inicjatywy, współpracują w zakresie
przekazywania odpowiednich dostępnych informacji organom celnym drugiej
Strony, w szczególności na temat towarów będących w tranzycie
przez terytorium jednej Strony docelowo na terytorium drugiej Strony (lub z
terytorium drugiej Strony). 7. Komitet, o którym mowa w art. 74
niniejszego Układu, ustanawia konieczne aspekty praktyczne dotyczące
wymiany danych i informacji, o których mowa w niniejszym artykule. 8. Protokół II do niniejszego
Układu, dotyczący wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach
celnych, ma zastosowanie w odniesieniu do naruszeń prawa
własności intelektualnej bez uszczerbku dla form współpracy
wynikających ze stosowania ust. 5 do 7. 9. Komitet, o którym mowa w art. 74
niniejszego Układu, działa jako komitet odpowiedzialny za zapewnienie
właściwego funkcjonowania i wdrażania niniejszego artykułu.
ARTYKUŁ
201 Kodeksy
postępowania Strony popierają: a) tworzenie
przez stowarzyszenia bądź organizacje handlowe lub zawodowe kodeksów
postępowania, mających na celu poprawę egzekwowania praw
własności intelektualnej; b) przedkładanie
właściwym organom Stron projektów kodeksów postępowania oraz
wszelkich ocen stosowania tych kodeksów postępowania. ARTYKUŁ
202 Współpraca 1. Strony zgodnie postanawiają
współpracować w celu wspierania wdrażania praw i obowiązków
podjętych w ramach niniejszego rozdziału. 2. W ramach współpracy podejmuje
się między innymi następujące działania: a) wymianę
informacji na temat ram prawnych w dziedzinie praw własności
intelektualnej oraz stosownych przepisów dotyczących ich ochrony i
egzekwowania; wymianę doświadczeń w zakresie postępów w
pracach legislacyjnych w tych obszarach; b) wymianę
doświadczeń i informacji na temat egzekwowania praw
własności intelektualnej; c) wymianę
doświadczeń w zakresie egzekwowania prawa na szczeblu centralnym i
podcentralnym przez organy celne, policję oraz organy administracyjne i
sądowe; koordynację w celu zapobiegania wywozowi podrobionych
towarów, w tym również z innymi krajami; d) rozwijanie
zdolności; wymianę oraz szkolenie pracowników; e) promowanie
i rozpowszechnienie informacji na temat praw własności
intelektualnej, między innymi w środowisku przedsiębiorców i w
społeczeństwie obywatelskim; promowanie świadomości
społecznej konsumentów i posiadaczy praw; f) wzmacnianie
współpracy instytucjonalnej, przykładowo między urzędami
własności intelektualnej; g) aktywne
zwiększanie świadomości i promowanie edukacji ogółu
społeczeństwa w zakresie polityki dotyczącej prawa
własności intelektualnej: formułowanie skutecznych strategii w
celu określenia kluczowych odbiorców i tworzenie programów komunikacyjnych
służących podniesieniu świadomości konsumentów i
mediów w zakresie skutków naruszania własności intelektualnej, w tym
zagrożeń dla zdrowia i bezpieczeństwa oraz powiązań z
przestępczością zorganizowaną. ROZDZIAŁ
10 KONKURENCJA ARTYKUŁ
203 Zasady Strony uznają znaczenie wolnej i
niezakłóconej konkurencji w swoich stosunkach handlowych. Strony
uznają, że antykonkurencyjne praktyki gospodarcze i interwencje
państwowe (w tym dotacje) mogą zakłócać właściwe
funkcjonowanie rynków i osłabiać korzyści płynące z
liberalizacji handlu. ARTYKUŁ
204 Przepisy
dotyczące przeciwdziałania praktykom monopolistycznym i
łączenia przedsiębiorstw oraz ich stosowanie 1. Każda ze Stron utrzymuje na
swoim terytorium kompleksowe przepisy w dziedzinie konkurencji, które
zapewniają skuteczne rozwiązania dla zwalczania porozumień antykonkurencyjnych,
uzgodnionych praktyk oraz antykonkurencyjnych jednostronnych praktyk
przedsiębiorstw o dominującej pozycji rynkowej, a także
skuteczną kontrolę koncentracji w celu uniknięcia znacznego
zakłócenia skutecznej konkurencji i nadużywania pozycji
dominującej. 2. Każda ze Stron utrzymuje
odpowiednio wyposażony organ, odpowiedzialny za egzekwowanie przepisów w
dziedzinie konkurencji, o których mowa w ust. 1. 3. Strony uznają znaczenie
stosowania swoich wzajemnych przepisów w dziedzinie konkurencji w terminowy,
przejrzysty i niedyskryminacyjny sposób, przy poszanowaniu zasady
sprawiedliwości proceduralnej i prawa zaangażowanych
przedsiębiorstw do obrony. ARTYKUŁ
205 Monopol
państwowy, przedsiębiorstwa państwowe i przedsiębiorstwa
mające prawa specjalne lub wyłączne 1. Żadne z postanowień
niniejszego rozdziału nie stanowi przeszkody dla Stron do ustanowienia lub
zachowania zgodnie z ich prawem krajowym monopolu państwowego lub
przedsiębiorstw publicznych i przedsiębiorstw mających prawa
specjalne lub wyłączne. 2. W odniesieniu do monopoli
państwowych o charakterze handlowym, przedsiębiorstw publicznych i
przedsiębiorstw mających prawa specjalne lub wyłączne,
każda ze Stron zapewnia, że przedsiębiorstwa takie podlegają
przepisom w dziedzinie konkurencji, o których mowa w art. 204 ust. 1 ‑ w
zakresie, w jakim stosowanie tych przepisów nie zakłóca wykonywania,
formalnie lub faktycznie, określonego zadania w interesie publicznym
powierzonego tym przedsiębiorstwom. ARTYKUŁ
206 Dotacje 1. Na potrzeby niniejszego artykułu
„dotacje” oznaczają środki, które spełniają warunki
określone w art. 1 Porozumienia w sprawie subsydiów i środków
wyrównawczych, niezależnie od tego, czy zostały przyznane w związku
z produkcją towarów czy świadczeniem usług, i które są
specyficzne w rozumieniu art. 2 tego porozumienia. 2. Każda ze Stron zapewnia
przejrzystość w dziedzinie dotacji. W tym celu każda ze Stron co
dwa lata przedkłada drugiej Stronie sprawozdanie na temat podstawy
prawnej, formy, wysokości lub puli środków oraz, w miarę
możliwości, odbiorcy dotacji przyznanej przez rząd lub organ
publiczny w związku z produkcją towarów. Sprawozdanie uważa
się za przedłożone, gdy odpowiednie informacje zostały
upublicznione przez Strony na ogólnodostępnej stronie internetowej. 3. Na wniosek jednej ze Stron druga
Strona bezzwłocznie przekazuje informacje oraz udziela odpowiedzi na
pytania dotyczące wskazanych dotacji w zakresie świadczenia
usług. ARTYKUŁ
207 Rozstrzyganie
sporów Postanowienia dotyczące mechanizmu
rozstrzygania sporów określone w rozdziale 14 (Rozstrzyganie sporów)
tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego
Układu nie mają zastosowania do art. 203, 204 i 205 niniejszego
Układu. ARTYKUŁ
208 Relacje
z WTO Postanowienia niniejszego rozdziału
pozostają bez uszczerbku dla praw i obowiązków Stron
wynikających z Porozumienia WTO, w szczególności Porozumienia w
sprawie subsydiów i środków wyrównawczych oraz uzgodnienia w sprawie
rozstrzygania sporów. ARTYKUŁ
209 Poufność Przy wymianie informacji na mocy niniejszego
rozdziału, Strony uwzględniają ograniczenia wynikające z
obowiązującego w ich prawie wymogu zachowania tajemnicy zawodowej i
handlowej. ROZDZIAŁ
11 POSTANOWIENIA
DOTYCZĄCE ZAGADNIEŃ ENERGETYCZNYCH ZWIĄZANYCH Z HANDLEM ARTYKUŁ
210 Definicje Do celów niniejszego rozdziału: 1. „towary
energetyczne” oznaczają ropę naftową (kod HS 27.09), gaz ziemny
(kod HS 27.11) i energię elektryczną (kod HS 27.16); 2. „infrastruktura
transportu energii” oznacza wysokociśnieniowy gazociąg
przesyłowy dla gazu ziemnego; sieci i linie przesyłowe wysokiego
napięcia, w tym rurociąg międzysystemowy łączący
różne sieci przesyłowe gazu lub energii elektrycznej; rurociąg
przesyłowy dla ropy naftowej, linie kolejowe i inne rodzaje infrastruktury
stałej służącej do transportu towarów energetycznych; 3. „tranzyt”
oznacza przepływ towarów energetycznych przez terytorium jednej ze Stron,
wraz z przeładunkiem, magazynowaniem, podziałem towaru czy
zmianą środka transportu, lub bez nich, w przypadku gdy przepływ
ten stanowi jedynie część łącznej trasy
rozpoczynającej się i kończącej poza granicą Strony,
przez terytorium której przesył przechodzi; 4. „nieuprawnione
pobieranie” oznacza każdą czynność polegającą na
niezgodnym z prawem pobieraniu towarów energetycznych z infrastruktury
transportu energii. ARTYKUŁ
211 Tranzyt Strony zapewniają tranzyt, zgodnie ze
swoimi zobowiązaniami międzynarodowymi wynikającymi z GATT 1994
i Traktatu karty energetycznej. ARTYKUŁ
212 Nieuprawnione
pobieranie towarów w tranzycie Każda ze Stron podejmuje wszelkie
niezbędne środki w celu zakazania i udaremnienia nieuprawnionego
pobierania przez jakikolwiek podmiot podlegający ich kontroli lub
jurysdykcji towarów energetycznych będących w tranzycie przez jej
terytorium. ARTYKUŁ
213 Nieprzerwany
tranzyt 1. Strony nie pobierają ani w
żaden inny sposób nie zakłócają tranzytu towarów energetycznych
przez swoje terytorium, z wyjątkiem przypadków, w których takie pobieranie
lub innego rodzaju interwencja są wyraźnie przewidziane w umowie lub
innym porozumieniu regulującym taki tranzyt lub gdy dalsze funkcjonowanie
infrastruktury transportu energii bez niezwłocznych działań
naprawczych stwarza niewspółmierne zagrożenie dla bezpieczeństwa
publicznego, dziedzictwa kulturowego, zdrowia, bezpieczeństwa lub
środowiska, z zastrzeżeniem, że takie działanie nie jest
prowadzone w sposób, który stanowiłby narzędzie
służące arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji lub ukryte
ograniczenie handlu międzynarodowego. 2. W przypadku sporu dotyczącego
jakiejkolwiek kwestii angażującej Strony lub jeden lub kilka
podmiotów podlegających kontroli lub jurysdykcji jednej ze Stron, Strona
przez której terytorium odbywa się tranzyt towarów energetycznych, do
czasu zakończenia procedury rozstrzygania sporu w ramach odpowiedniej
umowy lub procedury wyjątkowej na mocy załącznika XVIII do
niniejszego Układu lub rozdziału 14 (Rozstrzyganie sporów)
tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) do niniejszego
Układu, nie przerywa ani nie ogranicza takiego tranzytu, nie zezwala
także na takie przerwanie lub ograniczenie żadnemu podmiotowi
podlegającemu jej kontroli lub jurysdykcji, w tym państwowemu
przedsiębiorstwu handlowemu, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w
ust. 1. 3. Strony nie odpowiadają za
przerwanie lub ograniczenie tranzytu na mocy niniejszego artykułu,
jeśli nie są w stanie zapewnić dostaw lub tranzytu towarów
energetycznych w wyniku działań państwa trzeciego lub podmiotu
podlegającego kontroli lub jurysdykcji państwa trzeciego. ARTYKUŁ
214 Zobowiązanie
tranzytowe operatorów Każda ze Stron zapewnia, aby operatorzy
infrastruktury transportu energii podjęli niezbędne kroki w celu: a) zminimalizowania
ryzyka nieprzewidzianych przerw w tranzycie bądź ograniczenia
tranzytu; b) bezzwłocznego
przywrócenia normalnego działania tranzytu w wypadku jego
nieprzewidzianego przerwania lub ograniczenia. ARTYKUŁ
215 Organy
regulacyjne 1. Każda ze Stron wyznacza
niezależne organy regulacyjne uprawnione do regulowania rynku gazu i
energii elektrycznej. Organy regulacyjne są odrębne pod względem
prawnym i niezależne w działaniu od innych przedsiębiorstw
publicznych i prywatnych, uczestników i operatorów na rynku. 2. Decyzje organów regulacyjnych i
stosowane przez nie procedury są bezstronne w stosunku do wszystkich
uczestników rynku. 3. Operator, którego dotyczy decyzja
organu regulacyjnego, ma prawo odwołać się od niej do organu
odwoławczego niezależnego od zainteresowanych stron. Jeżeli
organ odwoławczy nie ma charakteru sądowego, jego decyzja jest zawsze
uzasadniana na piśmie, a także podlega przeglądowi
przeprowadzanemu przez bezstronny i niezależny organ sądowy. Decyzje
podejmowane przez organy odwoławcze są skutecznie egzekwowane. ARTYKUŁ
216 Organizacje
rynków 1. Strony zapewniają, aby
funkcjonowanie rynków energii przebiegało w sposób zapewniający
konkurencyjne, bezpieczne i zrównoważone ekologicznie warunki, bez
dyskryminacji między przedsiębiorstwami w zakresie praw i
obowiązków. 2. Niezależnie od postanowień
ust. 1 Strony mogą, w ogólnym interesie gospodarczym,
nałożyć na przedsiębiorstwa zobowiązanie
dotyczące bezpieczeństwa, w tym bezpieczeństwa,
regularności, jakości i ceny dostaw; oraz ochrony środowiska, w
tym efektywności energetycznej, energii ze źródeł odnawialnych i
ochrony klimatu. Zobowiązanie to jest jasno określone, przejrzyste,
proporcjonalne i możliwe do zweryfikowania. 3. Jeżeli Strona reguluje cenę
sprzedaży gazu i energii elektrycznej na rynku krajowym, zapewnia ona, aby
podstawa wyliczenia ceny regulowanej została opublikowana przed
wejściem tej ceny regulowanej w życie. ARTYKUŁ
217 Dostęp
do infrastruktury transportu energii 1. Każda ze Stron zapewnia na swoim
terytorium wdrożenie systemu umożliwiającego stronom trzecim dostęp
do infrastruktury transportu energii, instalacji skroplonego gazu ziemnego i
instalacji magazynowych, mającego zastosowanie do wszystkich
użytkowników i stosowanego w sposób przejrzysty, obiektywny i
niedyskryminacyjny. 2. Każda ze Stron zapewnia, aby
stawka taryfy wejściowej dla korzystania z infrastruktury transportu
energii oraz wszystkie inne warunki dotyczące dostępu do
infrastruktury transportu energii były obiektywne, rozsądne,
przejrzyste i wolne od dyskryminacji ze względu na pochodzenie, własność
lub przeznaczenie towarów energetycznych. 3. Każda ze Stron zapewnia, aby
wszystkie zdolności techniczne i zakontraktowane, zarówno fizyczne, jak i
wirtualne, były alokowane przy użyciu przejrzystych i wolnych od
dyskryminacji kryteriów i procedur. 4. W przypadku odmowy dostępu
stronie trzeciej, Strony zapewniają, aby operatorzy infrastruktury
transportu energii, na wniosek, przedstawiali wnioskodawcy należyte
uzasadnienie, od którego przysługuje odwołanie. 5. W wyjątkowych przypadkach Strony
mogą odstąpić od postanowień ust. 1 do 4, na podstawie
obiektywnych kryteriów ustanowionych w ich przepisach. W szczególności
Strona może przewidzieć w swoich przepisach możliwość
czasowego odstępstwa, w poszczególnych przypadkach, od zasad dostępu
obowiązujących strony trzecie w odniesieniu do istotnej nowej
infrastruktury transportu energii. ARTYKUŁ
218[32] Powiązanie
z Traktatem o Wspólnocie Energetycznej 1. W przypadku sprzeczności
między postanowieniami niniejszego rozdziału a postanowieniami Traktatu
o Wspólnocie Energetycznej lub przepisami unijnymi obowiązującymi na
mocy Traktatu o Wspólnocie Energetycznej, pierwszeństwo mają
postanowienia Traktatu o Wspólnocie Energetycznej lub przepisy unijne
obowiązujące na mocy Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. 2. W ramach wdrażania
postanowień niniejszego rozdziału pierwszeństwo ma
przyjęcie aktów prawnych lub innych aktów zgodnych z Traktatem o
Wspólnocie Energetycznej lub opierających się na prawodawstwie
obowiązującym w Unii. W przypadku sporu dotyczącego niniejszego
rozdziału przyjmuje się, że akty prawne lub inne akty
spełniające powyższe kryteria są zgodne z postanowieniami
niniejszego rozdziału. W ocenie, czy dane akty prawne lub inne akty
spełniają te kryteria, uwzględnia się wszelkie odnośne
decyzje podjęte na podstawie art. 91 Traktatu o Wspólnocie Energetycznej. ROZDZIAŁ 12 PRZEJRZYSTOŚĆ ARTYKUŁ
219 Definicje Do celów niniejszego rozdziału: 1. „akty
o zasięgu ogólnym” obejmują przepisy ustawowe i wykonawcze,
orzeczenia sądowe oraz procedury i decyzje administracyjne, które mogą mieć wpływ na wszelkie kwestie objęte
tytułem IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego
Układu. Nie obejmują one aktów adresowanych do poszczególnych osób
lub grup osób; 2. „zainteresowana
osoba” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która
może podlegać prawom lub obowiązkom wynikającym z aktów o
zasięgu ogólnym. ARTYKUŁ
220 Cel Uznając wpływ, jaki ich własne
otoczenia regulacyjne mogą mieć na handel i inwestycje między
nimi, Strony ustanawiają przewidywalne otoczenie regulacyjne dla podmiotów
gospodarczych oraz skuteczne procedury, w tym w odniesieniu do małych i
średnich przedsiębiorstw, z należytym uwzględnieniem
wymogów pewności prawa i proporcjonalności. ARTYKUŁ
221 Publikacja 1. Każda ze Stron dokłada
wszelkich starań, aby akty o zasięgu ogólnym: a) były
bezzwłocznie publikowane i łatwo dostępne za pośrednictwem
urzędowo wyznaczonego medium oraz, o ile to wykonalne, w wersji
elektronicznej, tak by zainteresowane osoby miały możliwość
zapoznać się z ich treścią; b) zawierały
wyjaśnienie celów i uzasadnienie; oraz c) przewidywały
odpowiednio długi czas między publikacją a wejściem w
życie, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków, w tym
sytuacji związanych z bezpieczeństwem lub sytuacji nadzwyczajnych. 2. Każda ze Stron: a) dokłada
starań w celu opublikowania z odpowiednim wyprzedzeniem wszelkich wniosków
zmierzających do przyjęcia lub zmiany aktów o zasięgu ogólnym,
wraz z wyjaśnieniem celu oraz uzasadnieniem; b) zapewnia
zainteresowanym osobom odpowiednią możliwość wyrażenia
uwag na temat wniosku, a zwłaszcza zapewnia im odpowiednio dużo
czasu; oraz c) dokłada
starań w celu uwzględnienia uwag zainteresowanych podmiotów na temat
wniosku. ARTYKUŁ
222 Zapytania
i punkty kontaktowe 1. W celu ułatwienia komunikacji
między Stronami we wszelkich kwestiach objętych tytułem IV
(Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu
każda ze Stron wyznacza punkt kontaktowy, który będzie spełniał
funkcję koordynacyjną. 2. Każda ze Stron ustanawia lub
utrzymuje odpowiednie mechanizmy odpowiadania na zapytania na temat wszelkich
aktów o zasięgu ogólnym, w sprawie których złożono wniosek lub
które już obowiązują, oraz na temat ich stosowania. Zapytania
można składać za pośrednictwem punktów kontaktowych
ustanowionych na mocy ust. 1 lub, w stosownym przypadku, za pomocą innego
mechanizmu. 3. Strony uznają, że
odpowiedzi, o jakich mowa w ust. 2, mogą nie być definitywne oraz
prawnie wiążące, lecz są udzielane w celach wyłącznie
informacyjnych, o ile odpowiednie przepisy ustawowe i wykonawcze Stron nie
stanowią inaczej. 4. Na wniosek jednej ze Stron druga
Strona bezzwłocznie przekazuje informacje oraz udziela odpowiedzi na
pytania dotyczące jakiegokolwiek obowiązującego lub
będącego przedmiotem wniosku aktu o zasięgu ogólnym, który
Strona kierująca zapytanie uznaje za mogący wpływać na
funkcjonowanie tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem)
niniejszego Układu, bez względu na to, czy Strona kierująca
zapytanie została uprzednio powiadomiona o takim środku. ARTYKUŁ
223 Stosowanie
aktów o zasięgu ogólnym 1. Każda ze Stron stosuje w sposób
konsekwentny, bezstronny i racjonalny wszystkie akty o zasięgu ogólnym. 2. W tym celu, stosując wspomniane
akty względem poszczególnych osób fizycznych lub prawnych, towarów i
usług drugiej Strony w konkretnych przypadkach, każda Strona: a) dokłada
wszelkich starań, aby z odpowiednim wyprzedzeniem powiadamiać
zainteresowane osoby, których bezpośrednio dotyczy postępowanie
administracyjne, zgodnie ze swoimi procedurami, o wszczęciu
postępowania, dołączając informację o rodzaju
postępowania, oświadczenie organu wszczynającego
postępowanie oraz ogólny opis spornej kwestii; b) daje
takim zainteresowanym osobom stosowną możliwość
przedstawienia faktów i argumentów na poparcie ich stanowiska przed ostatecznym
etapem czynności administracyjnych, w zakresie, w jakim pozwala na to
czas, rodzaj postępowania oraz interes publiczny; oraz c) zapewnia,
że jej procedury oparte są na jej przepisach oraz zgodnie z nimi
stosowane. ARTYKUŁ
224 Przegląd
i odwołanie 1. Każda ze Stron ustanawia lub
utrzymuje sądy, sądy arbitrażowe lub administracyjne
bądź procedury służące szybkiemu przeprowadzaniu
przeglądu, a w stosownych przypadkach, również korygowaniu
czynności administracyjnych w obszarach objętych tytułem IV
(Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
Wspomniane sądy lub procedury są bezstronne i niezależne od urzędu
lub organu odpowiedzialnego za egzekucję administracyjną i z wynikiem
sprawy nie wiąże się dla nich żaden istotny interes. 2. Każda ze Stron zapewnia, że
w takich sądach lub procedurach strony postępowania zapewnione
mają prawo do: a) stosownej
możliwości uzasadnienia lub obrony swojego stanowiska; oraz b) decyzji
opartej na dowodach i złożonych oświadczeniach lub, gdy
wymagają tego jej przepisy krajowe, dokumentacji zgromadzonej przez organ
administracyjny. 3. Każda ze Stron zapewnia,
że, z zastrzeżeniem odwołania lub późniejszego
przeglądu w zależności od jej przepisów, decyzja taka jest
wykonywana przez urząd lub organ oraz reguluje stosowane przez nich
praktyki w odniesieniu do spornej czynności administracyjnej. ARTYKUŁ
225 Jakość
i skuteczność regulacji oraz dobra praktyka administracyjna 1. Strony zgodnie postanawiają
współpracować w zakresie promowania jakości i skuteczności
regulacji, w tym poprzez wymianę informacji i najlepszych praktyk
dotyczących ich własnej polityki regulacyjnej oraz ocen skutków
regulacji. 2. Strony uznają znaczenie zasad
dobrego postępowania administracyjnego[33]
oraz zgodnie postanawiają współpracować na rzecz ich promowania,
w tym poprzez wymianę informacji i najlepszych praktyk. ARTYKUŁ
226 Zasady
szczegółowe Postanowienia niniejszego rozdziału
stosuje się bez uszczerbku dla szczegółowych zasad dotyczących
przejrzystości określonych w innych rozdziałach tytułu IV
(Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. ROZDZIAŁ
13 HANDEL
I ZRÓWNOWAŻONY ROZWÓJ ARTYKUŁ
227 Kontekst
i cele 1. Strony odwołują się do
Agendy 21 Konferencji Narodów Zjednoczonych „Środowisko i Rozwój” z 1992
r., Deklaracji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotyczącej
podstawowych zasad i praw w pracy z 1998 r., Planu działań w sprawie
zrównoważonego rozwoju przyjętego w Johannesburgu w 2002 r.[34],
deklaracji ministerialnej Komisji Ekonomiczno-Społecznej ONZ w sprawie
pełnego i produktywnego poziomu zatrudnienia i godnej pracy dla wszystkich
z 2006 r. oraz deklaracji MOP dotyczącej sprawiedliwości
społecznej na rzecz uczciwej globalizacji z 2008 r. Strony
potwierdzają swoje zobowiązania w zakresie promowania rozwoju handlu
międzynarodowego w sposób przyczyniający się do realizacji celu
zrównoważonego rozwoju, dla dobra obecnych i przyszłych pokoleń,
oraz zapewniający uwzględnianie i odzwierciedlanie tego celu na
wszystkich poziomach swoich stosunków handlowych. 2. Strony potwierdzają
zaangażowanie w podejmowanie działań na rzecz
zrównoważonego rozwoju oraz uznają, że rozwój gospodarczy,
społeczny oraz ochrona środowiska stanowią jego powiązane i
wzajemnie uzupełniające się podstawy. Podkreślają one
korzyści z uwzględnienia związanych z handlem zagadnień
dotyczących pracy i środowiska, jako części globalnego
podejścia do handlu i zrównoważonego rozwoju. ARTYKUŁ
228 Prawo
do regulacji oraz poziomy ochrony 1. Każda ze Stron uznaje wzajemne
prawo do określenia polityki i priorytetów zrównoważonego rozwoju,
ustanowienia własnych krajowych norm w zakresie ochrony środowiska i
ochrony pracy oraz do przyjęcia lub zmiany w związku z tym
odpowiednich przepisów ustawowych i polityk, zgodnie ze swoimi
zobowiązaniami wynikającymi z norm i umów uznanych na poziomie
międzynarodowym, o których mowa w art. 229 i 230 niniejszego Układu. 2. W tym kontekście każda ze
Stron dąży do zapewnienia, aby jej krajowe przepisy i polityki
przewidywały wysoki poziom ochrony środowiska i pracy i mu
sprzyjały, i podejmują starania, by wciąż ulepszać te
przepisy i polityki oraz podstawowe poziomy ochrony. ARTYKUŁ
229 Wielostronne
normy i porozumienia dotyczące pracy 1. Strony uznają pełne,
wydajne zatrudnienie oraz godną pracę dla wszystkich za kluczowe
elementy w kontekście globalizacji i potwierdzają swoje
zobowiązanie do promowania rozwoju handlu międzynarodowego w sposób
sprzyjający pełnemu i wydajnemu zatrudnieniu oraz godnej pracy dla
wszystkich. W tym kontekście Strony zobowiązują się do
konsultacji i współpracy, w stosownych przypadkach, na temat
związanych z handlem zagadnień dotyczących pracy,
będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. 2. Zgodnie ze swoimi zobowiązaniami
wynikającymi z członkostwa w MOP oraz z Deklaracji MOP
dotyczącej podstawowych zasad i praw w pracy oraz działań
uzupełniających, przyjętej podczas 86. sesji Międzynarodowej
Konferencji Pracy w 1998 r., Strony zobowiązują się do
przestrzegania, promowania i stosowania w prawie i w praktyce, na całym
swoim terytorium, uznanych na poziomie międzynarodowym podstawowych norm
pracy, zapisanych w najważniejszych konwencjach MOP, takich jak w
szczególności: a) wolność
zrzeszania się oraz skuteczne uznawanie prawa do rokowań zbiorowych; b) likwidacja
wszelkich form pracy przymusowej lub obowiązkowej, c) skuteczne
zniesienie pracy dzieci; oraz d) likwidacja
dyskryminacji w obszarze zatrudnienia i wykonywania zawodu. 3. Strony potwierdzają swoje
zobowiązanie do skutecznego wdrożenia w prawie i w praktyce
ratyfikowanych przez Gruzję i państwa członkowskie podstawowych,
priorytetowych i innych konwencji MOP. 4. Strony rozważą również
ratyfikację pozostałych, priorytetowych i innych konwencji, które MOP
zaklasyfikowała jako aktualne. Strony prowadzą regularną
wymianę informacji na temat swojej sytuacji i postępów w zakresie
procesu ratyfikacyjnego. 5. Strony uznają, że
naruszenie fundamentalnych zasad i praw w pracy nie może stanowić
pretekstu ani być wykorzystane w jakikolwiek inny sposób jako uzasadniona
przewaga komparatywna, a standardy pracy nie powinny być wykorzystywane
dla protekcjonistycznych celów handlowych. ARTYKUŁ
230 Wielostronne
normy i porozumienia dotyczące środowiska 1. Strony uznają znaczenie
wielostronnego zarządzania i porozumień w zakresie środowiska
jako odpowiedzi wspólnoty międzynarodowej na światowe lub regionalne
problemy związane ze środowiskiem oraz podkreślają
konieczność wzmacniania wzajemnych powiązań między
polityką w dziedzinie handlu oraz środowiska. W tym kontekście
Strony zobowiązują się we właściwych przypadkach do
konsultacji i współpracy w zakresie negocjacji na temat związanych z
handlem zagadnień środowiskowych oraz z innych zagadnień
środowiskowych związanych z handlem, będących przedmiotem
wspólnego zainteresowania. 2. Strony potwierdzają swoje
zobowiązanie do skutecznego wdrożenia wielostronnych porozumień
dotyczących środowiska, których są stronami, w swoich przepisach
ustawowych i praktyce. 3. Strony prowadzą regularną
wymianę informacji na temat sytuacji i postępów w zakresie procesu
ratyfikacyjnego wielostronnych porozumień dotyczących środowiska
lub zmian do tych porozumień. 4. Strony potwierdzają swoje
zobowiązanie do osiągnięcia nadrzędnego celu Ramowej
konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) i
protokołu do tej konwencji (Protokołu z Kioto). Strony
zobowiązują się do współpracy w zakresie rozwijania
przyszłych międzynarodowych ram dotyczących zmian klimatu w
ramach UNFCCC i związanych z nią porozumień i decyzji. 5. Żadne z postanowień
niniejszego Układu nie stanowi przeszkody dla podjęcia lub zachowania
przez Stronę jakichkolwiek środków w celu wdrożenia
wielostronnych porozumień dotyczących środowiska, których
są stronami, pod warunkiem że takie środki nie są stosowane
w sposób, który stanowiłby narzędzie służące
arbitralnemu lub nieuzasadnionemu wprowadzaniu różnic między Stronami
lub ukryte ograniczenie handlu. ARTYKUŁ
231 Handel
i inwestycje wspierające zrównoważony rozwój Strony potwierdzają zaangażowanie w
intensywniejsze przyczynianie się handlu do celów zrównoważonego
rozwoju w wymiarze gospodarczym, społecznym i ekologicznym. W związku
z tym: a) Strony
uznają korzystny wpływ, jaki podstawowe normy pracy i godna praca
mogą wywierać na efektywność gospodarczą,
innowacyjność i wydajność, oraz dążą do
większej spójności między politykami handlowymi a politykami
pracy; b) Strony
podejmują wszelkie kroki w celu ułatwienia i promowania handlu i
inwestycji w przyjazne dla środowiska towary i usługi, w tym poprzez
usuwanie związanych z nimi barier pozataryfowych; c) Strony
ułatwiają usuwanie przeszkód w handlu i inwestycjach w odniesieniu do
towarów i usług mających szczególne znaczenie dla łagodzenia
skutków zmiany klimatu, takich jak zrównoważone i odnawialne
źródła energii, energooszczędne produkty i usługi.
Może to obejmować wprowadzanie właściwych technologii i
promowanie standardów zaspokajających potrzeby środowiskowe i gospodarcze,
jak również zminimalizowanie barier technicznych w handlu; d) Strony
zgodnie postanawiają promować handel towarami, które sprzyjają
lepszym warunkom socjalnym i praktykom przyjaznym dla środowiska, w tym
towarami, które są objęte dobrowolnymi systemami zapewniania
zgodności ze zrównoważonym rozwojem, takimi jak sprawiedliwy i
etyczny handel oraz oznakowania ekologiczne; e) Strony
zgodnie postanawiają promować społeczną
odpowiedzialność przedsiębiorstw, w tym poprzez wymianę
informacji i najlepszych praktyk. W tym celu Strony korzystają z uznanych
na szczeblu międzynarodowym odnośnych zasad i porozumień, w
szczególności Wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych. ARTYKUŁ
232 Różnorodność
biologiczna 1. Strony uznają znaczenie zagwarantowania
ochrony i zrównoważonego korzystania z różnorodności
biologicznej jako głównego elementu służącego
osiągnięciu zrównoważonego rozwoju oraz ponawiają swoje
zaangażowanie w ochronę i zrównoważone korzystanie z
różnorodności biologicznej, zgodnie z Konwencją o
różnorodności biologicznej i innymi właściwymi
instrumentami międzynarodowymi, których są stronami. 2. W tym celu Strony
zobowiązują się do: a) promowania
handlu produktami opartymi na zasobach naturalnych otrzymanymi dzięki
zrównoważonemu wykorzystaniu różnorodności biologicznej oraz do
przyczyniania się do ochrony różnorodności biologicznej; b) wymiany
informacji na temat działań w zakresie handlu produktami opartymi na
zasobach naturalnych, mającej na celu zatrzymanie procesu utraty
różnorodności biologicznej i zmniejszenie presji na
różnorodność biologiczną oraz, w stosownych przypadkach,
współpracy w celu zmaksymalizowania wpływu oraz zapewnienia
wzajemnego wspierania się polityk; c) promowania
wpisywania gatunków do wykazu w ramach Konwencji o międzynarodowym handlu
dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych
wyginięciem (CITES) w przypadku, gdy stan ochrony tych gatunków wskazuje,
iż są one zagrożone; oraz d) współpracy
na poziomie regionalnym i światowym w celu promowania ochrony i
zrównoważonego wykorzystywania różnorodności biologicznej w
ekosystemach naturalnych i rolniczych, w tym zagrożonych gatunków, ich
siedlisk, specjalnie chronionych obszarów naturalnych i różnorodności
genetycznej, przywrócenie ekosystemów oraz wyeliminowanie lub zmniejszenie
negatywnego oddziaływania na środowisko wynikającego z
wykorzystywania żywych i nieożywionych zasobów naturalnych lub
ekosystemów. ARTYKUŁ
233 Zrównoważone
zarządzanie lasami i handel produktami leśnymi 1. Strony uznają znaczenie
zapewnienia ochrony i zrównoważonego zarządzania lasami oraz
przyczyniania się gospodarki leśnej do osiągania przez Strony
celów gospodarczych, środowiskowych i społecznych. 2. W tym celu Strony
zobowiązują się do: a) wspierania
handlu produktami leśnymi pochodzącymi z lasów o zrównoważonej
gospodarce leśnej, pozyskanymi zgodnie z prawodawstwem krajowym kraju, w
którym zostały pozyskane; może to obejmować zawarcie w tym celu
dwustronnych lub regionalnych porozumień; b) wymiany
informacji na temat środków propagowania konsumpcji drewna i produktów z
drewna pochodzących z lasów o zrównoważonej gospodarce leśnej, a
we właściwych przypadkach, współpracy w rozwijaniu takich
środków; c) podejmowania
środków promocji ochrony powierzchni terenów zalesionych i zwalczania
nielegalnego wyrębu drzew oraz związanego z tym handlu, w tym we
właściwych przypadkach, w odniesieniu do państw trzecich; d) wymiany
informacji na temat działań na rzecz poprawy gospodarki leśnej
oraz, w stosownych przypadkach, współpraca na rzecz zmaksymalizowania
wpływu i zapewnienia wzajemnego wspierania się polityk
służących wykluczeniu nielegalnie pozyskanego drewna i produktów
z drewna z przepływów handlowych; e) promowania
włączania gatunków drzew do wykazu CITES, w przypadku gdy stan
ochrony tych gatunków wskazuje, iż są one zagrożone; oraz f) współpracy
na poziomie regionalnym i światowym w celu wspierania ochrony powierzchni
terenów zalesionych i zrównoważonego gospodarowania wszelkimi rodzajami
lasów. ARTYKUŁ
234 Handel
produktami rybnymi Uwzględniając istotną wagę
odpowiedzialnego i zrównoważonego gospodarowania zasobami rybnymi oraz
promowania dobrego zarządzania w handlu, Strony zobowiązują
się do: a) promowania
najlepszych praktyk w zarządzaniu rybołówstwem dla zapewnienia
ochrony zasobów rybnych i gospodarowania nimi w sposób zrównoważony,
zgodnie z podejściem ekosystemowym; b) podejmowania
skutecznych działań w zakresie monitorowania i kontroli
działalności połowowej; c) zapewnienia
zgodności ze środkami długotrwałej ochrony i
zrównoważonego wykorzystywania żywych zasobów morskich, zgodnie z
najważniejszymi instrumentami ONZ i FAO w tej dziedzinie; d) wspierania
skoordynowanych systemów gromadzenia danych i współpracy naukowej
między Stronami w celu ulepszenia opinii naukowych na potrzeby
zarządzania rybołówstwem; e) jak
najszerszej współpracy z odpowiednimi regionalnymi organizacjami ds.
zarządzania rybołówstwem oraz w ramach tych organizacji; oraz f) współpracy
w zwalczaniu za pomocą kompleksowych, skutecznych i przejrzystych
środków nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów
(NNN) oraz działań związanych z połowami. Strony
wprowadzają także w życie polityki oraz środki w celu
wyłączenia z przepływów handlowych i swoich rynków produktów pochodzących
z połowów NNN. ARTYKUŁ
235 Utrzymywanie
poziomów ochrony 1. Strony uznają za
niewłaściwe stymulowanie handlu lub inwestycji przez obniżenie
poziomu ochrony przewidzianego w krajowym prawodawstwie dotyczącym
środowiska lub pracy. 2. Strony nie zaniechują ani nie
odstępują od stosowania swoich przepisów w zakresie środowiska
lub pracy ani nie oferują możliwości takiego zaniechania lub
odstąpienia, jako zachęty do handlu lub ustanowienia, nabycia,
rozwoju lub zachowania inwestycji lub inwestora na swoim terytorium. 3. Żadna Strona ani poprzez
ciągłe lub powtarzające się działanie ani zaniechanie,
nie uchyla się od skutecznego egzekwowania swoich przepisów w zakresie
środowiska i pracy, jako zachęty do handlu i inwestycji. ARTYKUŁ
236 Informacje
naukowe Podczas przygotowania i wdrażania
środków służących ochronie środowiska naturalnego i
warunków pracy, które mogą mieć wpływ na handel lub inwestycje,
Strony uwzględniają dostępne informacje naukowe i techniczne
oraz właściwe normy, wytyczne lub zalecenia międzynarodowe, o
ile takie istnieją. W tym celu Strony mogą także stosować
zasadę ostrożności. ARTYKUŁ
237 Przejrzystość Każda ze Stron, zgodnie z przepisami
swojego prawa krajowego oraz postanowieniami rozdziału 12
(Przejrzystość) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z
handlem) niniejszego Układu, zapewnia, że każdy środek,
którego celem jest ochrona środowiska lub warunków pracy, który może
mieć wpływ na handel lub inwestycje, jest opracowywany, wprowadzany i
wdrażany w sposób przejrzysty, towarzyszą mu odpowiednie
powiadomienia i konsultacje publiczne, oraz należycie i w odpowiednim
czasie przekazywany jest i konsultowany z podmiotami niepaństwowymi. ARTYKUŁ
238 Przegląd
oddziaływania na zrównoważony rozwój Strony zobowiązują się do
przeprowadzania przeglądów, monitorowania i oceny wpływu
wdrożenia postanowień tytułu IV (Handel i zagadnienia
związane z handlem) niniejszego Układu na zrównoważony rozwój
poprzez własne odpowiednie procesy i instytucje partycypacyjne, a
także procesy i instytucje ustanowione na mocy niniejszego Układu, na
przykład poprzez związane z handlem oceny oddziaływania na
zrównoważony rozwój. ARTYKUŁ
239 Współpraca
w dziedzinie handlu i zrównoważonego rozwoju Strony uznają znaczenie współpracy w
zakresie zagadnień związanych z handlem w polityce ochrony
środowiska i pracy w dążeniu do osiągnięcia celów
tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego
Układu. Mogą one współpracować, między innymi w
następujących dziedzinach: a) zagadnienia
handlowe i z zakresu zrównoważonego rozwoju związane z pracą i
ochroną środowiska na forach międzynarodowych, w tym w
szczególności w ramach WTO, MOP, Programu Narodów Zjednoczonych ds.
Ochrony Środowiska i wielostronnych porozumień dotyczących
środowiska; b) metodologia
i wskaźniki dla związanych z handlem ocen oddziaływania na
zrównoważony rozwój; c) wpływ
prawodawstwa, norm i zasad w dziedzinie pracy i środowiska naturalnego na
handel, jak również wpływ zasad w zakresie handlu i inwestycji na prawo
pracy i prawo środowiska naturalnego, w tym rozwijanie przepisów i
polityki w dziedzinie pracy i ochrony środowiska; d) dodatni
i ujemny wpływ tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z
handlem) niniejszego Układu na zrównoważony rozwój i sposoby - odpowiednio
- wzmocnienia tego wpływu, zapobiegania mu lub łagodzenia jego
skutków, z uwzględnieniem ocen oddziaływania na zrównoważony
rozwój, przeprowadzanych przez jedną lub obie Strony; e) wymiana
opinii i najlepszych praktyk dotyczących promowania ratyfikacji i
skutecznej realizacji podstawowych, priorytetowych i innych aktualnych
konwencji MOP oraz wielostronnych porozumień dotyczących
środowiska mających znaczenie z punktu widzenia handlu; f) wspieranie
prywatnych i publicznych systemów certyfikacji, śledzenia i etykietowania,
w tym systemów oznakowania ekologicznego; g) promowanie
społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, na przykład
poprzez działania na rzecz podnoszenia świadomości,
wdrażanie i rozpowszechnianie wytycznych i zasad uznanych na szczeblu
międzynarodowym; h) związane
z handlem aspekty programu godnej pracy opracowanego przez MOP,
łącznie ze wzajemnymi powiązaniami między handlem a
pełnym i wydajnym zatrudnieniem, dostosowaniem rynku pracy, podstawowymi
normami pracy, statystykami pracy, rozwojem zarządzania zasobami ludzkimi,
kształceniem przez całe życie, ochroną socjalną i
włączeniem społecznym, a także dialogiem społecznym i
równouprawnieniem płci; i) związane
z handlem aspekty wielostronnych porozumień dotyczących środowiska,
w tym współpraca celna; j) związane
z handlem aspekty obecnej i przyszłej międzynarodowej strategii
przeciwdziałania zmianom klimatu, w tym środki na rzecz promocji
technologii niskoemisyjnych i efektywności energetycznej; k) związane
z handlem środki promocji ochrony i zrównoważonego wykorzystania
różnorodności biologicznej; l) związane
z handlem środki mające na celu promocję ochrony lasów i
zrównoważonej gospodarki leśnej, a co za tym idzie – zmniejszenia
wylesiania, w tym poprzez nielegalne pozyskiwanie drewna; oraz m) związane
z handlem środki promocji zrównoważonych praktyk połowowych oraz
obrotu produktami rybnymi zarządzanymi w zrównoważony sposób. ARTYKUŁ
240 Struktura
instytucjonalna i mechanizmy monitorowania 1. Każda ze Stron wyznacza w
obrębie swojej administracji punkt kontaktowy dla drugiej Strony do celów
wykonania postanowień niniejszego rozdziału. 2. Niniejszym ustanawia się
Podkomitet ds. Handlu i Zrównoważonego Rozwoju. Podkomitet ten składa
sprawozdania ze swoich działań Komitetowi Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu,
określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu. W skład
Podkomitetu wchodzą wysocy rangą urzędnicy reprezentujący
administrację każdej ze Stron. 3. Podkomitet ds. Handlu i Zrównoważonego
Rozwoju zbiera się w ciągu pierwszego roku po wejściu w
życie niniejszego Układu, a następnie w zależności od
potrzeb, w celu nadzorowania wykonywania postanowień niniejszego
rozdziału, w tym wspólnych działań, podejmowanych na mocy art.
239 niniejszego Układu. Podkomitet przyjmuje swój regulamin
wewnętrzny. 4. Każda ze Stron zwołuje
nową krajową grupę doradczą ds. zrównoważonego rozwoju
mającą za zadanie udzielać porad w kwestiach objętych
postanowieniami niniejszego rozdziału lub konsultuje się z
istniejącą taką grupą. Grupy mogą przedstawiać
opinie lub zalecenia dotyczące wykonywania postanowień niniejszego
rozdziału, również z własnej inicjatywy. 5. W skład krajowych grup
doradczych wchodzą niezależne reprezentatywne organizacje
społeczeństwa obywatelskiego, reprezentujące w sposób
wyważony podmioty gospodarcze, społeczne i ekologiczne, w tym
między innymi organizacje pracodawców i pracowników, organizacje
pozarządowe, organizacje gospodarcze i inne zainteresowane strony. ARTYKUŁ
241 Wspólne
forum dialogu społeczeństwa obywatelskiego 1. Strony prowadzą wspólne forum
wraz z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego mającymi
siedzibę na ich terytorium, które obejmuje członków ich krajowych
grup doradczych i ogółu społeczeństwa, i którego celem jest
prowadzenie dialogu na temat zagadnień niniejszego Układu
związanych ze zrównoważonym rozwojem. Strony dążą do
zapewnienia zrównoważonej reprezentacji poszczególnych grup interesów, w
tym niezależnych reprezentatywnych organizacji pracodawców, pracowników,
grup związanych z ochroną środowiska naturalnego i grup
przedsiębiorstw, jak również – w stosownych przypadkach – innych
właściwych zainteresowanych stron. 2. Wspólne forum dialogu
społeczeństwa obywatelskiego zbiera się raz w roku, o ile Strony
nie postanowią inaczej. Strony dokonają uzgodnień
dotyczących działania wspólnego forum dialogu społeczeństwa
obywatelskiego najpóźniej w rok po wejściu w życie niniejszego
Układu. 3. Strony przedstawiają wspólnemu
forum dialogu społeczeństwa obywatelskiego sprawozdanie z
postępów w wykonywaniu postanowień niniejszego rozdziału.
Poglądy i opinie wspólnego forum dialogu społeczeństwa
obywatelskiego są przedkładane Stronom i podawane do publicznej
wiadomości. ARTYKUŁ
242 Konsultacje
z władzami publicznymi 1. We wszelkich kwestiach
wynikających z niniejszego rozdziału Strony odwołują
się wyłącznie do procedur ustanowionych w niniejszym artykule i
w art. 243 niniejszego Układu. 2. Strona może zwrócić
się do drugiej Strony o konsultację w każdej kwestii
wynikającej z niniejszego rozdziału poprzez przedłożenie
pisemnego wniosku w punkcie kontaktowym drugiej Strony. We wniosku
jednoznacznie przedstawia się sprawę, wskazując problem, którego
dotyczy spór, i załączając zwięzłe przedstawienie
zarzutów na mocy postanowień niniejszego rozdziału. Konsultacje
rozpoczynają się bezzwłocznie po złożeniu przez
Stronę wniosku o konsultacje. 3. Strony dokładają wszelkich
starań w celu osiągnięcia wzajemnie satysfakcjonującego
porozumienia w danej kwestii. Strony uwzględniają działania MOP
lub odpowiednich wielostronnych organizacji lub organów z zakresu ochrony
środowiska, tak by promować szerszą współpracę i
większą spójność między działaniami Stron i tych
organizacji. We właściwych przypadkach Strony mogą zwracać
się o opinię do tych organizacji lub organów lub dowolnej osoby lub
podmiotu, które uznają za właściwe, w celu pełnego
rozpatrzenia danej kwestii. 4. Jeśli jedna ze Stron uzna,
że kwestia wymaga dalszego omówienia, może - składając
pisemny wniosek w punkcie kontaktowym drugiej Strony - zwrócić się o
zwołanie posiedzenia Podkomitetu ds. Handlu i Zrównoważonego Rozwoju
w celu rozpatrzenia tej kwestii. Podkomitet zbiera się bezzwłocznie i
dokłada wszelkich starań w celu uzgodnienia rozwiązania tej
kwestii. 5. W stosownych przypadkach Podkomitet
może zasięgać porady krajowych grup doradczych jednej ze Stron
lub obu Stron lub innej pomocy ekspertów. 6. Rozwiązania osiągnięte
przez strony biorące udział w konsultacjach podaje się do
publicznej wiadomości. ARTYKUŁ
243 Zespół
ekspertów 1. Każda ze Stron może, po
upływie 90 dni od złożenia wniosku o konsultacje zgodnie z art.
242 ust. 2 niniejszego Układu, wnioskować o zwołanie
zespołu ekspertów w celu rozpatrzenia kwestii, która nie została w
satysfakcjonujący sposób rozstrzygnięta w drodze konsultacji z
władzami publicznymi. 2. O ile w niniejszym artykule nie
wskazano inaczej, zastosowanie mają postanowienia podsekcji 1 (Procedura
arbitrażowa) i podsekcji 3 (Postanowienia wspólne) w sekcji 3 (Procedury rozstrzygania
sporów) oraz postanowienia art. 270 rozdziału 14 (Rozstrzyganie sporów)
tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego
Układu, a także regulamin zawarty w załączniku XX i kodeks
postępowania arbitrów i mediatorów („kodeks postępowania”) zawarty w
załączniku XXI do niniejszego Układu. 3. Na swoim pierwszym posiedzeniu po
wejściu w życie niniejszego Układu Podkomitet ds. Handlu i
Zrównoważonego Rozwoju sporządza listę co najmniej 15 osób,
które są zdolne i wyrażają chęć pełnić funkcję
w zespole ekspertów. Każda ze Stron proponuje przynajmniej pięć
osób mających pełnić rolę eksperta. Strony wybierają
także przynajmniej pięć osób, niebędących obywatelami żadnej
ze Stron, które mogą pełnić rolę przewodniczącego
zespołu ekspertów. Podkomitet ds. Handlu i Zrównoważonego Rozwoju
zapewnia, aby na liście znajdowała się zawsze ta określona
liczba osób. 4. Lista, o której mowa w ust. 3,
obejmuje osoby posiadające specjalistyczną wiedzę lub
doświadczenie w zakresie prawa, pracy lub ochrony środowiska, o
których mowa w niniejszym rozdziale, lub rozstrzygania sporów wynikających
z umów międzynarodowych. Są to osoby niezależne,
działające w imieniu własnym, nieprzyjmujące instrukcji od
żadnego rządu czy organizacji w odniesieniu do zagadnień związanych
z przedmiotową kwestią, oraz niepowiązane z rządem
żadnej ze Stron, a ich postępowanie jest zgodne z
załącznikiem XXI do niniejszego Układu. 5. W kwestiach wynikających z
niniejszego rozdziału, zespół ekspertów składa się z
ekspertów z listy, o której mowa w ust. 3, zgodnie z art. 249 niniejszego
Układu i art. 8 regulaminu wewnętrznego określonego w
załączniku XX do niniejszego Układu. 6. Zespół ekspertów może
zasięgać informacji i porady od każdej ze Stron, krajowych grup
doradczych lub z wszelkich innych źródeł, jakie uzna za
właściwe. W kwestiach dotyczących przestrzegania porozumień
wielostronnych, o których mowa w art. 229 i 230 niniejszego Układu,
zespół ekspertów powinien zasięgać informacji i porady organów
MOP lub wielostronnych porozumień dotyczących środowiska. 7. Zespół ekspertów przedkłada
Stronom swoje sprawozdanie zgodnie z właściwymi procedurami
określonymi w rozdziale 14 (Rozstrzyganie sporów) w tytule IV (Handel i
zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, zawierające
fakty ustalone w sprawie, odniesienie do odpowiednich mających
zastosowanie przepisów oraz podstawowe uzasadnienie poczynionych ustaleń i
wydanych zaleceń. Strony udostępniają sprawozdanie do publicznej
wiadomości w ciągu 15 dni od jego wydania. 8. Strony omawiają odpowiednie
środki, jakie należy wdrożyć w związku ze
sprawozdaniem i zaleceniami zespołu ekspertów. Nie później niż
trzy miesiące po publicznym udostępnieniu sprawozdania zainteresowana
Strona informuje swoją grupę doradczą i drugą Stronę o
swoich decyzjach dotyczących wszelkich działań lub środków,
które mają zostać wdrożone. Działania następcze
wynikające ze sprawozdania i zaleceń zespołu ekspertów są
monitorowane przez Podkomitet ds. Handlu i Zrównoważonego Rozwoju. Organy
doradcze i wspólne forum dialogu społeczeństwa obywatelskiego
mogą przedstawiać swoje uwagi Podkomitetowi ds. Handlu i
Zrównoważonego Rozwoju. ROZDZIAŁ
14 ROZSTRZYGANIE
SPORÓW SEKCJA
1 CEL I
ZAKRES STOSOWANIA ARTYKUŁ
244 Cel Celem niniejszego rozdziału jest ustanowienie
skutecznego mechanizmu unikania oraz rozstrzygania sporów między Stronami
w zakresie interpretacji i stosowania tytułu IV (Handel i zagadnienia
związane z handlem) niniejszego Układu, polegający na
poszukiwaniu w miarę możliwości wspólnie uzgodnionych
rozwiązań. ARTYKUŁ
245 Zakres
stosowania Postanowienia niniejszego rozdziału
mają zastosowanie do wszelkich sporów dotyczących interpretacji i
stosowania postanowień tytułu IV (Handel i zagadnienia związane
z handlem) niniejszego Układu, chyba że wyraźnie przewidziano
inaczej. SEKCJA
2 KONSULTACJE
I MEDIACJE ARTYKUŁ
246 Konsultacje 1. Strony dokładają wszelkich
starań, by rozstrzygnąć wszelkie spory, o których mowa w art.
245 niniejszego Układu, poprzez podejmowanie konsultacji prowadzonych w
dobrej wierze w celu osiągnięcia wspólnie uzgodnionych
rozwiązań. 2. Strona wnioskuje o przeprowadzenie
konsultacji, kierując do drugiej Strony pisemny wniosek, którego kopia
zostaje przesłana Komitetowi Stowarzyszenia w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, zgodnie z art. 408 ust. 4
niniejszego Układu, zawierający uzasadnienie, w tym
identyfikację przedmiotowego środka oraz postanowień, o których
mowa w art. 245 niniejszego Układu, które jej zdaniem mają
zastosowanie. 3. Konsultacje przeprowadza się w
ciągu 30 dni od dnia otrzymania wniosku i, o ile Strony nie
postanowiły inaczej, odbywają się one na terytorium Strony, do
której kierowany jest wniosek. Konsultacje uznaje się za zakończone w
ciągu 30 dni od daty otrzymania wniosku, chyba że obie Strony zgodnie
postanawiają je kontynuować. Konsultacje, w szczególności
wszystkie ujawnione informacje oraz stanowiska, jakie Strony zajęły
podczas konsultacji, są poufne i pozostają bez uszczerbku dla praw każdej
ze Stron w dalszych postępowaniach. 4. Konsultacje w pilnych kwestiach, w
tym w kwestiach dotyczących towarów łatwo psujących się lub
towarów i usług sezonowych, przeprowadza się w ciągu 15 dni od
daty otrzymania wniosku przez Stronę, do której kierowany jest wniosek, i
uznaje się za zakończone w ciągu tych 15 dni, chyba że obie
Strony zgodnie postanawiają je kontynuować. 5. Jeżeli Strona, do której
kierowany jest wniosek, nie odpowie na wniosek o konsultacje w terminie
dziesięciu dni od daty jego otrzymania, lub jeżeli konsultacje nie odbyły
się w terminie określonym w ust. 3 lub w ust. 4, odpowiednio, lub
jeśli Strony postanawiają nie przeprowadzać konsultacji lub
jeżeli po zakończeniu konsultacji nie osiągnięto wspólnie
uzgodnionego rozwiązania, Strona, która zwróciła się o
konsultacje, może zastosować art. 248 niniejszego Układu. 6. Podczas
konsultacji każda ze Stron przekazuje wystarczające rzeczowe
informacje, aby umożliwić pełne zbadanie, w jaki sposób
przedmiotowy środek może wpłynąć na funkcjonowanie i
stosowanie niniejszego Układu. 7. Jeżeli
konsultacje dotyczą przesyłu towarów energetycznych za
pośrednictwem sieci, a jedna Strona uzna rozstrzygnięcie sporu za
pilne z uwagi na przerwanie, w całości lub w części,
transportu gazu ziemnego, ropy naftowej lub energii elektrycznej między
Stronami, przeprowadza się je w ciągu trzech dni od daty
złożenia wniosku i uznaje się za zakończone w ciągu
trzech dni od daty złożenia wniosku, chyba że obie Strony
zgodnie postanawiają je kontynuować. ARTYKUŁ
247 Mediacja Strona może wystąpić do drugiej
Strony z wnioskiem o rozpoczęcie mediacji zgodnie z załącznikiem
XIX do niniejszego Układu w odniesieniu do wszelkich środków
negatywnie wpływających na jej interesy handlowe. SEKCJA
3 PROCEDURY
ROZSTRZYGANIA SPORÓW PODSEKCJA
1 PROCEDURA
ARBITRAŻOWA ARTYKUŁ
248 Wszczęcie
procedury arbitrażowej 1. W przypadku gdy Stronom nie uda
się rozstrzygnąć sporu w drodze konsultacji przewidzianych w
art. 246 niniejszego Układu, Strona, która wniosła o konsultacje,
może na mocy niniejszego artykułu złożyć wniosek o
powołanie organu arbitrażowego. 2. Wniosek o powołanie organu
arbitrażowego kieruje się na piśmie do drugiej Strony i Komitetu
Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące
handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu. Strona
skarżąca określa w swoim wniosku środek, którego dotyczy
skarga, oraz wyjaśnia, w jaki sposób środek ten narusza
postanowienia, o których mowa w art. 245; dokonuje tego na tyle
szczegółowo, aby wyjaśnienie to mogło stanowić
podstawę prawną skargi. ARTYKUŁ
249 Powołanie
organu arbitrażowego 1. W skład organu
arbitrażowego wchodzi trzech arbitrów. 2. Po otrzymaniu wniosku w sprawie
powołania organu arbitrażowego Strony konsultują się
bezzwłocznie i dążą do osiągnięcia porozumienia
co do składu organu arbitrażowego. Niezależnie od
postanowień ust. 3 i 4, przed powołaniem organu arbitrażowego
Strony mogą w każdej chwili podjąć decyzję o
składzie organu arbitrażowego w drodze wzajemnego porozumienia. 3. Jeżeli nie osiągnięto
porozumienia co do składu organu arbitrażowego, każda ze Stron
może, w ciągu pięciu dni od wniosku w sprawie powołania
organu arbitrażowego, wnieść o zastosowanie do określenia
składu organu arbitrażowego procedury określonej w niniejszym
akapicie. Każda ze Stron może wyznaczyć arbitra spośród
osób znajdujących się na liście sporządzonej zgodnie z art.
268 niniejszego Układu, w ciągu 10 dni od momentu złożenia
wniosku o zastosowanie procedury określonej w niniejszym akapicie.
Jeżeli jedna ze Stron nie wyznaczy arbitra, jest on, na wniosek drugiej
Strony, wybierany w drodze losowania przez przewodniczącego lub
współprzewodniczących Komitetu Stowarzyszenia w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408
ust. 4 niniejszego Układu, lub osobę przez nich umocowaną,
spośród osób wskazanych w części dotyczącej tej Strony w
liście, sporządzonej zgodnie z art. 268 niniejszego Układu. O
ile Strony nie osiągną porozumienia dotyczącego przewodniczącego
organu arbitrażowego, przewodniczący lub współprzewodniczący
Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu lub osoba przez nich umocowana, na wniosek którejkolwiek
ze Stron, wyłania w drodze losowania przewodniczącego organu
arbitrażowego spośród osób wskazanych w części
zawierającej kandydatów na przewodniczącego w liście,
sporządzonej zgodnie z art. 268 niniejszego Układu. 4. W przypadku losowania w celu
wyłonienia arbitrów, losowanie przeprowadza się w ciągu
pięciu dni od dnia złożenia wniosku o dokonanie wyboru w drodze
losowania, o którym mowa w ust. 3. 5. Datą ustanowienia organu
arbitrażowego jest dzień, w którym ostatni z trzech wybranych
arbitrów akceptuje tę rolę zgodnie z regulaminem zawartym w
załączniku XX do niniejszego Układu. 6. Jeżeli do czasu
złożenia wniosku na podstawie ust. 3 któraś z list, o których
mowa w art. 268 niniejszego Układu, nie zostanie sporządzona lub nie
zawiera wystarczającej liczby nazwisk, arbitrów wyłania się w
drodze losowania. W losowaniu uwzględnia się osoby formalnie
zaproponowane przez jedną ze Stron lub – w przypadku braku propozycji
jednej ze Stron – osoby formalnie zaproponowane przez drugą Stronę. 7. O ile Strony nie postanowią
inaczej, w odniesieniu do sporów dotyczących rozdziału 11
(Zagadnienia energetyczne związane z handlem) tytułu IV (Handel i
zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, które jedna ze
Stron uzna za pilne z uwagi na przerwanie, w całości lub w
części, transportu gazu ziemnego, ropy naftowej lub energii
elektrycznej, lub groźbę jego wystąpienia między Stronami,
zastosowanie ma procedura wyboru w drodze losowania, o której mowa w ust. 3,
bez odwoływania się do postanowień ust. 2 zdanie pierwsze ani do
innych kroków, o których mowa w ust. 3, a okres, o którym mowa w ust. 4, wynosi
dwa dni. ARTYKUŁ
250 Wstępna
decyzja o pilnym charakterze sprawy Na wniosek Strony organ arbitrażowy, w
ciągu dziesięciu dni od powołania, wydaje wstępną
decyzję o uznaniu sprawy za pilną. ARTYKUŁ
251 Sprawozdanie
organu arbitrażowego 1. Organ arbitrażowy przekazuje
Stronom sprawozdanie wstępne przedstawiające ustalenia faktyczne,
możliwość zastosowania odpowiednich postanowień oraz ogólne
uzasadnienie każdego z jego ustaleń i zaleceń, w terminie 90 dni
od daty jego powołania. Jeżeli organ arbitrażowy uzna, że
nie zdoła dotrzymać tego terminu, jego przewodniczący
zobowiązany jest powiadomić o tym na piśmie Strony oraz Komitet
Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące
handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, podając
przyczyny opóźnienia oraz przewidywany termin przedstawienia sprawozdania
wstępnego. W żadnym przypadku sprawozdanie wstępne nie może
zostać przedstawione później niż w ciągu 120 dni od dnia
powołania organu arbitrażowego. Sprawozdania wstępnego nie
udostępnia się publicznie. 2. Każda ze Stron może
złożyć pisemny wniosek do organu arbitrażowego o dokonanie
przeglądu konkretnych elementów sprawozdania wstępnego w ciągu
14 dni od jego przekazania. 3. W pilnych przypadkach, w tym w
przypadkach dotyczących towarów łatwo psujących się lub
towarów i usług sezonowych, organ arbitrażowy dokłada wszelkich
starań, aby przekazać swoje sprawozdanie wstępne w ciągu 45
dni, a w żadnym przypadku nie później niż 60 dni od dnia jego
powołania. Każda ze Stron może w ciągu 7 dni od przekazania
sprawozdania wstępnego złożyć pisemny wniosek do organu
arbitrażowego o dokonanie przeglądu konkretnych elementów
sprawozdania. 4. Po rozważeniu ewentualnych
pisemnych uwag dotyczących sprawozdania wstępnego przedstawionych
przez Strony organ arbitrażowy może swoje sprawozdanie
zmodyfikować oraz przeprowadzić wszelkie dalsze badania, jakie uzna
za właściwe. Ustalenia zawarte w ostatecznej decyzji organu
arbitrażowego zawierają wystarczające uzasadnienie argumentów przedstawionych
na etapie przeglądu tymczasowego i jasno odpowiadają na pytania i
uwagi obu Stron. 5. W przypadku sporu dotyczącego
rozdziału 11 (Zagadnienia energetyczne związane z handlem)
tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego
Układu, którego rozstrzygnięcie jedna ze Stron uznaje za pilne z
uwagi na przerwanie, w całości lub w części, transportu
gazu ziemnego, ropy naftowej lub energii elektrycznej, lub groźbę
jego wystąpienia, między Stronami, sprawozdanie wstępne
przekazywane jest w terminie 20 dni od dnia powołania organu
arbitrażowego, a wnioski na podstawie ust. 2 składane są w
terminie 5 dni od dnia przekazania sprawozdania na piśmie. Organ
arbitrażowy może również podjąć decyzję o
odstąpieniu od sporządzenia sprawozdania wstępnego. ARTYKUŁ
252 Procedura
pojednawcza w przypadku pilnych sporów o energię 1. W przypadku sporu dotyczącego
rozdziału 11 (Zagadnienia energetyczne związane z handlem)
tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego
Układu, którego rozstrzygnięcie jedna ze Stron uznaje za pilne z
uwagi na przerwanie, w całości lub w części, transportu
gazu ziemnego, ropy naftowej lub energii elektrycznej, lub groźbę
jego wystąpienia między Stronami, każda ze Stron może w
drodze wniosku do poinformowanego organu zwrócić się do
przewodniczącego organu arbitrażowego o działanie w charakterze
rozjemcy w odniesieniu do wszelkich kwestii związanych ze sporem. 2. Rozjemca dąży do
rozstrzygnięcia sporu w drodze porozumienia lub do określenia
procedury osiągnięcia takiego rozstrzygnięcia. Jeżeli w ciągu
15 dni od powołania rozjemcy nie uda się doprowadzić do takiego
porozumienia, proponuje on rozstrzygnięcie sporu lub procedurę
osiągnięcia takiego rozstrzygnięcia i decyduje o warunkach,
jakie mają być przestrzegane od dnia, który określi, do dnia rozstrzygnięcia
sporu. 3. Strony i podmioty przez nie
kontrolowane lub podlegające ich jurysdykcji przestrzegają
zaleceń w sprawie warunków, dokonanych na mocy ust. 2, przez trzy
miesiące od dnia decyzji rozjemcy lub do czasu rozstrzygnięcia sporu,
w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. 4. Rozjemca przestrzega kodeksu
postępowania określonego w załączniku XXI do niniejszego
Układu. ARTYKUŁ
253 Powiadomienie
o decyzji organu arbitrażowego 1. Organ arbitrażowy przekazuje
swoją ostateczną decyzję Stronom i Komitetowi Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu,
określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, w ciągu 120 dni
od dnia powołania organu arbitrażowego. Jeżeli organ uzna,
że nie zdoła dotrzymać tego terminu, przewodniczący organu
arbitrażowego powiadamia o tym Strony oraz Komitet Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu na
piśmie, podając przyczyny opóźnienia oraz przewidywany termin
wydania decyzji. W żadnym przypadku decyzja nie może zostać
przekazana później niż 150 dni od dnia powołania organu
arbitrażowego. 2. W pilnych przypadkach, w tym w
przypadkach dotyczących towarów łatwo psujących się lub
towarów i usług sezonowych, organ arbitrażowy dokłada wszelkich
starań, aby przekazać swoją decyzję w ciągu 60 dni od
dnia jego powołania. W żadnym wypadku decyzja nie powinna zostać
przekazana później niż w ciągu 75 dni od dnia powołania
organu arbitrażowego. 3. W przypadku sporu dotyczącego
rozdziału 11 (Zagadnienia energetyczne związane z handlem)
tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego
Układu, którego rozstrzygnięcie jedna ze Stron uznaje za pilne z
uwagi na przerwanie, w całości lub w części, transportu
gazu ziemnego, ropy naftowej lub energii elektrycznej, lub groźbę
jego wystąpienia, między Stronami, organ arbitrażowy przekazuje
swoją decyzję w ciągu 40 dni od dnia jego powołania. PODSEKCJA
2 ZGODNOŚĆ ARTYKUŁ
254 Wykonanie
decyzji organu arbitrażowego Strona, przeciwko której wysunięto
zarzut, podejmuje wszelkie środki niezbędne do wykonania
bezzwłocznie i w dobrej wierze decyzji organu arbitrażowego. ARTYKUŁ
255 Rozsądny
termin wykonania decyzji 1. Jeśli bezzwłoczne wykonanie
decyzji nie jest możliwe, Strony dokładają wszelkich
starań, by ustalić termin wykonania decyzji. W takim przypadku
Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, nie później niż 30
dni po przekazaniu Stronom decyzji organu arbitrażowego, powiadamia
Stronę skarżącą oraz Komitet Stowarzyszenia w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408
ust. 4 niniejszego Układu, o tym, ile czasu potrzebuje na wykonanie
decyzji („rozsądny termin”). 2. Jeżeli Strony nie mogą
się porozumieć co do rozsądnego terminu wykonania decyzji organu
arbitrażowego, Strona skarżąca składa w ciągu 20 dni
od otrzymania przez Stronę, przeciwko której wysunięto zarzut,
powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, pisemny wniosek do organu
arbitrażowego w pierwotnym składzie w celu ustalenia rozsądnego
terminu. O złożeniu takiego wniosku należy jednocześnie
powiadomić drugą Stronę oraz Komitet Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu. W ciągu
20 dni od daty złożenia wniosku organ arbitrażowy w pierwotnym
składzie przekazuje swą decyzję Stronom oraz Komitetowi
Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące
handlu. 3. Strona, przeciwko której
wysunięto zarzut, pisemnie informuje Stronę skarżącą o
swoich postępach w wykonaniu decyzji organu arbitrażowego nie
później niż miesiąc przed upływem rozsądnego terminu. 4. Rozsądny termin może
zostać przedłużony za zgodą obu Stron. ARTYKUŁ
256 Przegląd
środków powziętych w celu wykonania decyzji organu arbitrażowego 1. Strona, przeciwko której
wysunięto zarzut, przed upływem rozsądnego terminu powiadamia
Stronę skarżącą oraz Komitet Stowarzyszenia w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408
ust. 4 niniejszego Układu, o wszelkich środkach, które
podjęła w celu wykonania decyzji organu arbitrażowego. 2. W przypadku braku porozumienia Stron
co do istnienia środka na podstawie ust. 1, podjętego w celu
wykonania postanowień art. 245 niniejszego Układu lub zgodności
takiego środka, Strona skarżąca może wystąpić z
pisemnym wnioskiem do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie o
wydanie decyzji w tej sprawie. We wniosku takim określa ona środek,
którego dotyczy skarga, oraz wyjaśnia, w jaki sposób środek ten
narusza postanowienia, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu;
dokonuje tego na tyle szczegółowo, aby wyjaśnienie to mogło
stanowić podstawę prawną skargi. W ciągu 45 dni od daty
złożenia wniosku organ arbitrażowy w pierwotnym składzie
przekazuje swą decyzję Stronom oraz Komitetowi Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu. ARTYKUŁ
257 Tymczasowe
środki zaradcze w przypadku niewykonania decyzji 1. Jeżeli przed upływem
rozsądnego terminu Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, nie
powiadomi o podjęciu środków służących wykonaniu
decyzji organu arbitrażowego lub jeżeli organ arbitrażowy uzna,
że nie podjęto żadnego środka w celu wykonania decyzji lub
iż środek zgłoszony na podstawie art. 256 ust. 1 niniejszego
Układu jest sprzeczny ze zobowiązaniem nałożonym na tę
Stronę na mocy postanowień, o których mowa w art. 245 niniejszego
Układu, Strona, przeciwko której wysunięto zarzut, na wniosek Strony
skarżącej i po konsultacji z nią, jest zobowiązana do
przedstawienia propozycji tymczasowej rekompensaty. 2. Jeżeli Strona skarżąca
nie wniesie o przedstawienie propozycji tymczasowej rekompensaty zgodnie z ust.
1 lub jeżeli po złożeniu wniosku nie osiągnięto
porozumienia w sprawie rekompensaty w ciągu 30 dni od upływu
rozsądnego terminu lub od wydania decyzji organu arbitrażowego na
mocy art. 256 niniejszego Układu stwierdzającej, że nie
podjęto żadnego środka w celu wykonania decyzji lub iż
środek podjęty w celu wykonania decyzji jest sprzeczny z
postanowieniami, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu, Strona
skarżąca jest uprawniona, po wcześniejszym powiadomieniu drugiej
Strony i Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego
Układu, do zawieszenia zobowiązań wynikających z
postanowień, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu, w stopniu
adekwatnym do poziomu zniweczenia lub naruszenia korzyści spowodowanego
naruszeniem postanowień. W powiadomieniu określa się zakres
zawieszenia zobowiązań. Strona skarżąca może
zastosować takie zawieszenie w każdej chwili po upływie 10 dni
od daty otrzymania powiadomienia przez Stronę, przeciwko której
wysunięto zarzut, chyba że Strona, przeciwko której wysunięto
zarzut, złoży wniosek o arbitraż na podstawie ust. 4. 3. Zawieszając swe
zobowiązania, Strona skarżąca może podjąć
decyzję o zwiększeniu swoich stawek celnych do poziomu stosowanego
wobec innych członków WTO na wielkość handlu, którą
należy określić w taki sposób, aby iloczyn wielkości handlu
i zwiększenia stawek celnych był równy wartości zniweczenia lub
naruszenia korzyści spowodowanego naruszeniem postanowień. 4. Jeżeli Strona, przeciwko której
wysunięto zarzut, uzna, że zakres zawieszenia nie odpowiada zakresowi
zniweczenia lub naruszenia korzyści spowodowanego naruszeniem
postanowień, może wystąpić z pisemnym wnioskiem do organu
arbitrażowego w pierwotnym składzie o wydanie decyzji w tej sprawie.
O złożeniu takiego wniosku należy powiadomić Stronę
skarżącą oraz Komitet Stowarzyszenia w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu przed upływem
dziesięciu dni, o których mowa w ust. 2. Organ arbitrażowy w
pierwotnym składzie w ciągu 30 dni od daty złożenia wniosku
przekazuje Stronom oraz Komitetowi Stowarzyszenia w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu decyzję w sprawie
poziomu zawieszenia zobowiązań. Zawieszenie zobowiązań nie
może nastąpić przed przekazaniem decyzji przez organ
arbitrażowy w pierwotnym składzie i musi być zgodne z
decyzją tego organu. 5. Zawieszenie zobowiązań i
rekompensata przewidziana w niniejszym artykule mają charakter tymczasowy
i nie są stosowane po: a) wspólnym
uzgodnieniu przez Strony rozwiązania zgodnie z art. 262 niniejszego
Układu; lub b) wspólnym
uzgodnieniu przez Strony, że środek zgłoszony na mocy art. 256
ust. 1 niniejszego Układu powoduje, że Strona, przeciwko której
wysunięto zarzut, dostosowała się do postanowień, o których
mowa w art. 245 niniejszego Układu; lub c) gdy
środek uznany za sprzeczny z postanowieniami, o których mowa w art. 245,
został wycofany lub zmieniony w sposób zapewniający jego
zgodność z tymi postanowieniami, zgodnie z art. 256 ust. 2
niniejszego Układu. ARTYKUŁ
258 Środki
zaradcze w przypadku pilnych sporów o energię 1. W przypadku sporu dotyczącego
rozdziału 11 (Zagadnienia energetyczne związane z handlem)
tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego
Układu, którego rozstrzygnięcie jedna ze Stron uznaje za pilne z
uwagi na przerwanie, w całości lub w części, transportu
gazu ziemnego, ropy naftowej lub energii elektrycznej, lub groźbę
jego wystąpienia, między Stronami, stosuje się postanowienia
niniejszego artykułu w sprawie środków zaradczych. 2. W drodze odstępstwa od art. 255,
256 i 257 niniejszego Układu, Strona skarżąca może
zawiesić zobowiązania wynikające z tytułu IV (Handel i
zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu w stopniu
adekwatnym do zniweczenia lub naruszenia korzyści spowodowanego przez
Stronę, która nie wykona decyzji organu arbitrażowego w ciągu 15
dni od dnia jej przekazania. Takie zawieszenie staje się skuteczne
natychmiast. Zawieszenie może pozostać w mocy do czasu, gdy Strona,
przeciwko której wysunięto zarzut, dostosuje się do decyzji organu
arbitrażowego. 3. Jeżeli Strona, przeciwko której
wysunięto zarzut, kwestionuje istnienie braku wykonania lub zakres
zawieszenia lub brak wykonania, może wszcząć postępowanie
na mocy art. 257 ust. 4 i 259 niniejszego Układu, które przebiega w drodze
procedury przyspieszonej. Strona skarżąca jest zobowiązana do
rezygnacji z zawieszenia lub jego dostosowania dopiero po wydaniu przez organ
arbitrażowy decyzji w tej sprawie i może ona utrzymać
zawieszenie na czas toczącego się postępowania. ARTYKUŁ
259 Przegląd
środków podjętych w celu wykonania decyzji
po przyjęciu tymczasowych środków zaradczych związanych z
niewykonaniem decyzji 1. Strona, przeciwko której
wysunięto zarzut, powiadamia Stronę skarżącą i Komitet
Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące
handlu, określony w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, o
środkach, które podjęła w celu wykonania decyzji organu
arbitrażowego w związku z, odpowiednio, wprowadzeniem zawieszenia
koncesji lub zastosowaniem czasowej rekompensaty. Z wyłączeniem
przypadków określonych w ust. 2, Strona skarżąca kończy
zawieszenie koncesji w ciągu 30 dni od otrzymania powiadomienia. W
przypadkach, w których zastosowano rekompensatę oraz z
wyłączeniem przypadków określonych w ust. 2, Strona, przeciwko
której wysunięto zarzut, może zakończyć stosowanie takiej
rekompensaty w ciągu 30 dni od powiadomienia, że dostosowała
się do decyzji organu arbitrażowego. 2. Jeżeli Strony w ciągu 30
dni od daty takiego powiadomienia nie osiągną porozumienia w kwestii,
czy zgłoszony środek powoduje, że Strona, przeciwko której
wysunięto zarzut, dostosowała się do postanowień, o których
mowa w art. 245 niniejszego Układu, Strona skarżąca
występuje do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie z
pisemnym wnioskiem o wydanie decyzji w tej sprawie. O złożeniu
takiego wniosku należy jednocześnie powiadomić drugą
Stronę oraz Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym
kwestie dotyczące handlu. W ciągu 45 dni od daty złożenia
wniosku organ arbitrażowy przekazuje swą decyzję Stronom oraz
Komitetowi Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu. Jeżeli organ arbitrażowy uzna, że
środki podjęte w celu wykonania decyzji są zgodne z
postanowieniami, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu, zawieszenie
zobowiązań lub obowiązek rekompensaty ulega zakończeniu. We właściwych przypadkach Strona skarżąca
dostosowuje poziom zawieszenia koncesji do poziomu określonego przez organ
arbitrażowy. ARTYKUŁ
260 Zastępowanie
arbitrów Jeżeli w postępowaniu
arbitrażowym w ramach niniejszego rozdziału organ arbitrażowy w
pierwotnym składzie lub niektórzy jego członkowie nie mogą
uczestniczyć, wycofają się, lub muszą zostać
zastąpieni, ponieważ nie spełniają wymogów kodeksu
postępowania określonego w załączniku XXI do niniejszego
Układu, ma zastosowanie procedura określona w art. 249 niniejszego
Układu. Termin powiadomienia o decyzji organu arbitrażowego zostaje
przedłużony o 20 dni, z wyjątkiem sporów rozpatrywanych w trybie
pilnym, o których mowa w art. 249 ust. 7, dla których przedłużenie wynosi pięć dni. PODSEKCJA
3 POSTANOWIENIA
WSPÓLNE ARTYKUŁ
261 Zawieszenie
i zakończenie postępowania arbitrażowego i procedury zapewniania
zgodności Na pisemny wniosek obu Stron organ
arbitrażowy może w dowolnej chwili zawiesić prace na uzgodniony
przez Strony okres, nieprzekraczający 12 kolejnych miesięcy. Organ
arbitrażowy wznawia prace przed końcem tego okresu na pisemny wniosek
obu Stron lub na koniec tego okresu na pisemny wniosek jednej ze Stron. Strona
składająca wniosek informuje o tym odpowiednio przewodniczącego
lub współprzewodniczących Komitetu Stowarzyszenia w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408
ust. 4 niniejszego Układu, oraz drugą Stronę. Jeśli żadna
Strona nie zawnioskuje o wznowienie prac organu arbitrażowego po
upływie uzgodnionego okresu zawieszenia, procedura zostaje
zakończona. Zawieszenie i zakończenie prac organu arbitrażowego
pozostają bez uszczerbku dla praw każdej ze Stron w innym postępowaniu
zgodnie z art. 269 niniejszego Układu. ARTYKUŁ
262 Wspólnie
uzgodnione rozwiązanie Strony mogą w dowolnym momencie wspólnie
uzgodnić rozwiązanie sporu podlegającego tytułowi IV
(Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. Strony
wspólnie zgłaszają Komitetowi Stowarzyszenia w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408
ust. 4 niniejszego Układu, oraz przewodniczącemu organu
arbitrażowego, w stosownych przypadkach, wszystkie takie rozwiązania.
Jeżeli rozwiązanie wymaga zatwierdzenia zgodnie z odpowiednimi
procedurami krajowymi Stron, powiadomienie odwołuje się do tego
wymogu, a procedura rozstrzygania sporu zostaje zawieszona. Jeśli
zatwierdzenie takie nie jest konieczne lub z chwilą powiadomienia o
zakończeniu odpowiednich procedur krajowych, procedura rozstrzygania sporu
zostaje zakończona. ARTYKUŁ
263 Regulamin
wewnętrzny 1. Procedury dotyczące
rozstrzygania sporów, o których mowa w niniejszym rozdziale, regulowane są
przez regulamin wewnętrzny określony w załączniku XX do
niniejszego Układu oraz Kodeks postępowania określony w
załączniku XXI do niniejszego Układu. 2. Przesłuchania prowadzone przez
organ arbitrażowy mają charakter otwarty, o ile regulamin
wewnętrzny nie przewiduje inaczej. ARTYKUŁ
264 Informacje
i doradztwo techniczne Na wniosek jednej ze Stron lub z własnej
inicjatywy organ arbitrażowy może z dowolnego źródła, w tym
również od Stron zaangażowanych w spór, pozyskiwać informacje,
jakie uzna za stosowne dla prowadzonego postępowania. Organ
arbitrażowy ma także prawo, jeśli uzna to za stosowne,
zwrócić się o opinię ekspertów. Przed dokonaniem wyboru
ekspertów organ arbitrażowy przeprowadza konsultacje ze Stronami. Osoby
fizyczne lub prawne mające swoją siedzibę na terytorium Stron
mogą przedkładać organowi arbitrażowemu raporty amicus
curiae zgodnie z jego regulaminem wewnętrznym. Wszelkie informacje
uzyskane zgodnie z niniejszym artykułem należy ujawnić obu
Stronom, dając im możliwość zgłoszenia swoich uwag. ARTYKUŁ
265 Reguły
interpretacji Organ arbitrażowy interpretuje
postanowienia, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu, zgodnie ze
zwyczajowymi zasadami interpretacji prawa międzynarodowego publicznego, w
tym zasadami określonymi w Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów z
1969 r. Organ arbitrażowy uwzględnia również
właściwą interpretację zawartą w sprawozdaniach
organów arbitrażowych oraz organu odwoławczego przyjętych przez
Organ Rozstrzygania Sporów WTO. Decyzje organu arbitrażowego nie mogą
rozszerzać ani ograniczać praw i obowiązków Stron przewidzianych
w niniejszym Układzie. ARTYKUŁ
266 Decyzje
organu arbitrażowego 1. Organ arbitrażowy dokłada
wszelkich starań, aby jego decyzje podejmowane były w drodze
konsensusu. Jednak w przypadku gdy decyzja nie może zostać
podjęta w drodze konsensusu, sprawa będąca przedmiotem decyzji
rozstrzygana jest większością głosów. Obrady organu
arbitrażowego są niejawne, a odrębne opinie arbitrów nie są
ujawniane. 2. Decyzje organu arbitrażowego
są bezwarunkowo przyjmowane przez Strony. Decyzje te nie tworzą praw
ani obowiązków względem osób prawnych i fizycznych. W decyzji podaje
się ustalenia faktyczne, zakres zastosowania odpowiednich
postanowień, o których mowa w art. 245 niniejszego Układu oraz ogólne
uzasadnienie ustaleń i wniosków. Komitet Stowarzyszenia w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408
ust. 4 niniejszego Układu, podaje decyzje organu arbitrażowego do
wiadomości publicznej w całości w terminie 10 dni od ich
notyfikacji, chyba że postanowi inaczej ze względu na zapewnienie
poufności informacji uznanych na mocy prawa krajowego za niejawne przez
Stronę, która je przekazała. ARTYKUŁ
267 Skargi
do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej 1. Procedury określone w niniejszym
artykule mają zastosowanie do sporów dotyczących interpretacji i
stosowania postanowień niniejszego Układu, które nakładają
na Strony obowiązek określony w drodze odwołania do przepisów
prawa Unii. 2. W przypadkach, w których spór porusza
kwestię interpretacji przepisów prawa Unii, o których mowa w ust. 1, organ
arbitrażowy nie podejmuje decyzji, lecz zwraca się o wydanie
orzeczenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W takich
przypadkach terminy mające zastosowanie do decyzji organu
arbitrażowego zostają zawieszone do czasu wydania orzeczenia przez
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Orzeczenie Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest wiążące dla organu
arbitrażowego. SEKCJA
4 POSTANOWIENIA
OGÓLNE ARTYKUŁ
268 Listy
arbitrów 1. Komitet Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu,
określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, nie później
niż sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszego
Układu sporządza listę co najmniej 15 osób, które są zdolne
i wyrażają chęć pełnić funkcję arbitra.
Lista składa się z trzech części: po jednej
części dla każdej Strony oraz jednej części dla osób
niebędących obywatelami żadnej Strony, które mogą
przewodniczyć organowi arbitrażowemu. Każda część
listy obejmuje co najmniej pięć nazwisk. Komitet Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu zapewnia, aby
na liście znajdowała się zawsze taka liczba nazwisk. 2. Kandydaci do funkcji arbitra
posiadają specjalistyczną wiedzę i doświadczenie w obszarze
prawa i handlu międzynarodowego. Są to osoby niezależne,
działające w imieniu własnym, nieprzyjmujące instrukcji od
żadnego rządu czy organizacji, oraz niepowiązane z rządem
żadnej ze Stron, a ich postępowanie jest zgodne z kodeksem
postępowania, znajdującym się w załączniku XXI do
niniejszego Układu. 3. Komitet
Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące
handlu może sporządzić dodatkową listę dwunastu osób
posiadających wiedzę i doświadczenie w sektorach objętych
niniejszym Układem. Z zastrzeżeniem zgody Stron, te dodatkowe listy
wykorzystywane są do powoływania składu organu
arbitrażowego zgodnie z procedurą określoną w art. 249
niniejszego Układu. ARTYKUŁ
269 Odniesienie
do zobowiązań względem WTO 1. Odwołanie do postanowień
niniejszego rozdziału dotyczących rozstrzygania sporów pozostaje bez
uszczerbku dla ewentualnych działań w ramach WTO, w tym również
postępowania w sprawie rozstrzygania sporów. 2. Jeżeli jednak jedna ze Stron
wszczęła w odniesieniu do konkretnego środka postępowanie w
sprawie rozstrzygania sporu – czy to na mocy niniejszego rozdziału, czy
Porozumienia WTO – do czasu zakończenia tego postępowania nie
może ona wszcząć na innym forum postępowania w sprawie rozstrzygnięcia
sporu w odniesieniu do tego samego środka. Ponadto Strona nie może na
obu forach dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia
zobowiązania, które jest jednakowe na mocy niniejszego Układu i
Porozumienia WTO. W takim przypadku, po wszczęciu postępowania w
sprawie rozstrzygnięcia sporu, Strony dochodzą swoich roszczeń
na wybranym forum, chyba że forum to z powodów proceduralnych lub
jurysdykcyjnych nie umożliwia dokonania ustaleń dotyczących
roszczeń związanych z naruszeniem tego zobowiązania. 3. Do celów ust. 2: a) postępowanie
w sprawie rozstrzygnięcia sporu na mocy Porozumienia WTO uznaje się
za rozpoczęte z chwilą wniesienia przez jedną ze Stron wniosku o
powołanie organu arbitrażowego na mocy art. 6 Uzgodnienia w sprawie
zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów zawartego w
załączniku 2 do Porozumienia WTO (zwanego dalej „DSU”) i uznaje
się je za zakończone, gdy Organ Rozstrzygania Sporów przyjmie
sprawozdanie organu oraz, w zależności od przypadku, sprawozdanie
Organu Apelacyjnego, zgodnie z art. 16 i art. 17 ust. 14 DSU; oraz b) postępowanie
w sprawie rozstrzygnięcia sporu na mocy niniejszego rozdziału uznaje
się za rozpoczęte z chwilą wniesienia przez jedną ze Stron
wniosku o powołanie organu arbitrażowego na mocy art. 248 niniejszego
Układu i uznaje się za zakończone, gdy organ arbitrażowy
zgodnie z art. 253 niniejszego Układu przekaże swoją
decyzję Stronom oraz Komitetowi ds. Handlu w składzie
rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym w art. 408
ust. 4 niniejszego Układu. 4. Żadne z postanowień
niniejszego Układu nie wyklucza możliwości wprowadzenia
zawieszenia zobowiązań przez jedną ze Stron, jeżeli zezwala
na to Organ Rozstrzygania Sporów WTO. Nie można w oparciu o Porozumienie
WTO uniemożliwić jednej ze Stron zawieszenia zobowiązań na
mocy niniejszego rozdziału. ARTYKUŁ
270 Terminy 1. Wszystkie terminy określone w
niniejszym rozdziale, w tym terminy dotyczące przekazywania decyzji przez
organy arbitrażowe, liczy się w dniach kalendarzowych od dnia
następującego po wykonaniu czynności lub wystąpieniu zdarzenia,
do którego się odnoszą, o ile nie postanowiono inaczej. 2. Terminy, o których mowa w niniejszym
rozdziale, mogą zostać zmienione za obopólnym porozumieniem Stron
sporu. Organ arbitrażowy może, podając przyczyny, w każdym
momencie zaproponować Stronom zmianę terminów, o których mowa w
niniejszym rozdziale. ROZDZIAŁ
15 OGÓLNE
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ZBLIŻENIA PRAWODAWSTWA W RAMACH TYTUŁU
IV ARTYKUŁ
271 Postępy
w zbliżeniu przepisów w dziedzinach związanych z handlem 1. W celu ułatwienia oceny zbliżenia
przepisów Gruzji do unijnych przepisów w dziedzinach związanych z handlem
określonych w tytule IV (Handel i zagadnienia związane z handlem), o
którym to zbliżeniu mowa w art. 419 niniejszego Układu, Strony
systematycznie i nie rzadziej niż raz do roku, omawiają postęp w
zbliżeniu przepisów zgodnie z uzgodnionym harmonogramem określonym w
rozdziałach 3, 4, 5, 6 i 8 tytułu IV (Handel i zagadnienia
związane z handlem) niniejszego Układu w ramach Komitetu Stowarzyszenia
w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu,
określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, lub jednego z jego
podkomitetów ustanowionych na mocy niniejszego Układu. 2. Na wniosek Unii oraz na potrzeby
wspomnianych dyskusji Gruzja przedkłada Komitetowi Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu lub, we
właściwych przypadkach, jednemu z jego podkomitetów, pisemne
informacje na temat postępu w zbliżaniu przepisów oraz skutecznego
wdrażania i egzekwowania dostosowanych przepisów krajowych
dotyczących odnośnych rozdziałów tytułu IV (Handel i
zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. 3. Gruzja informuje Unię o
zakończeniu w poszczególnych rozdziałach zbliżenia przepisów, o
którym mowa w ust. 1. ARTYKUŁ
272 Uchylenie
niezgodnych przepisów krajowych W ramach zbliżenia przepisów Gruzja
dokonuje uchylenia przepisów prawa krajowego oraz zaniechania praktyk
administracyjnych niezgodnych z prawodawstwem Unii, objętym
zbliżeniem na mocy tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem)
niniejszego Układu, lub z przepisami krajowymi dostosowanymi do
prawodawstwa Unii. ARTYKUŁ
273 Ocena
zbliżenia przepisów w dziedzinach związanych z handlem 1. Unia rozpoczyna ocenę
zbliżenia przepisów, o których mowa w tytule IV (Handel i zagadnienia
związane z handlem) niniejszego Układu, po otrzymaniu od Gruzji
informacji zgodnie z art. 271 ust. 3 niniejszego Układu, o ile
postanowienia rozdziałów 4 i 8 tytułu IV (Handel i zagadnienia
związane z handlem) niniejszego Układu nie stanowią inaczej. 2. Unia ocenia, czy prawodawstwo Gruzji
zostało zbliżone do prawodawstwa Unii oraz czy jest skutecznie
wdrażane i egzekwowane. Gruzja przekazuje Unii we wspólnie uzgodnionym
języku wszelkie konieczne informacje w celu umożliwienia takiej
oceny. 3. W ocenie przeprowadzanej przez
Unię na mocy ust. 2 bierze się pod uwagę istnienie i
funkcjonowanie w Gruzji odpowiedniej infrastruktury, organów i procedur
niezbędnych do skutecznego wdrażania i egzekwowania przepisów Gruzji. 4. W ocenie przeprowadzanej przez
Unię na mocy ust. 2 bierze się pod uwagę istnienie przepisów
krajowych lub praktyk administracyjnych, niezgodnych z prawodawstwem Unii,
objętym zbliżeniem na mocy tytułu IV (Handel i zagadnienia
związane z handlem) niniejszego Układu, lub z przepisami krajowymi
dostosowanymi do prawodawstwa Unii. 5. W terminie ustalonym zgodnie z art.
276 ust. 1 niniejszego Układu Unia informuje Gruzję o wynikach oceny,
o ile nie postanowiono inaczej. Strony mogą omawiać ocenę na
forum Komitetu Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego
Układu, lub odpowiednich podkomitetów, zgodnie z art. 419 ust. 4
niniejszego Układu, o ile nie postanowiono inaczej. ARTYKUŁ
274 Zmiany
prawodawstwa w trakcie procesu zbliżenia przepisów 1. Gruzja zapewnia skuteczne
wdrożenie zbliżonych przepisów prawa krajowego w dziedzinach
związanych z handlem objętych tytułem IV (Handel i zagadnienia
związane z handlem) niniejszego Układu i podejmuje wszelkie działania
niezbędne dla odzwierciedlenia w prawie krajowym zmian w prawodawstwie
unijnym, zgodnie z art. 418 niniejszego Układu. 2. Unia informuje Gruzję o
wszelkich ostatecznych wnioskach prawodawczych Komisji Europejskiej w sprawie
przyjęcia lub zmian prawodawstwa Unii odnoszących się do spoczywającego
na Gruzji zobowiązania do zbliżenia przepisów w ramach tytułu IV
(Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. 3. Gruzja informuje Unię o
działaniach, w tym wnioskach prawodawczych i praktykach administracyjnych,
które mogą wpłynąć na wypełnienie jej
zobowiązań w ramach tytułu IV (Handel i zagadnienia
związane z handlem) niniejszego Układu. 4. Na wniosek, Strony omawiają
wpływ wniosków prawodawczych lub działań, o których mowa w ust.
2 i 3, na ustawodawstwo Gruzji lub na zgodność ze zobowiązaniami
w ramach tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem)
niniejszego Układu. 5. Jeżeli po dokonaniu oceny na
mocy art. 273 niniejszego Układu Gruzja wprowadza zmiany do prawodawstwa
krajowego w celu uwzględnienia zmian w rozdziałach 3, 4, 5, 6 i 8
tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego
Układu, Unia przeprowadza nową ocenę zgodnie z art. 273
niniejszego Układu. Jeżeli Gruzja podejmie inne działania, które
mogłyby mieć wpływ na wdrożenie i egzekwowanie dostosowanego
prawa krajowego, Unia może przeprowadzić nową ocenę zgodnie
z art. 273 niniejszego Układu. 6. Jeśli wymagają tego
okoliczności, szczególne korzyści przyznane przez Unię w wyniku
oceny zbliżenia przepisów Gruzji do prawa Unii i ich skutecznego wdrożenia
i egzekwowania mogą zostać tymczasowo zawieszone, jeżeli Gruzja
nie zbliży przepisów krajowych w celu uwzględnienia zmian w tytule IV
(Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, w
przypadku gdy z oceny określonej w ust. 5 wynika, że ustawodawstwo
Gruzji przestało być dostosowane do prawa unijnego, lub jeśli
Rada Stowarzyszenia nie podejmie decyzji w sprawie aktualizacji tytułu IV
(Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu w
świetle zmian w prawie Unii. 7. Jeżeli Unia zamierza
wdrożyć takie zawieszenie, bezzwłocznie powiadamia o tym
Gruzję. Gruzja może przekazać sprawę Komitetowi
Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące
handlu, określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, w terminie
trzech miesięcy od powiadomienia, wraz z uzasadnieniem na piśmie.
Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu omawia sprawę w ciągu trzech miesięcy od
daty przekazania sprawy. Jeżeli sprawa nie zostaje przekazana Komitetowi
Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące
handlu lub jeżeli Komitet ten nie znajdzie rozwiązania w terminie
trzech miesięcy od wniesienia sprawy, Unia może zastosować takie
zawieszenie korzyści. Zawieszenie zostaje bezzwłocznie cofnięte,
jeżeli Komitet Stowarzyszenia w składzie rozstrzygającym kwestie
dotyczące handlu znajdzie rozwiązanie powyższej kwestii. ARTYKUŁ
275 Wymiana
informacji Wymiana informacji na temat zbliżenia
przepisów w ramach tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem)
niniejszego Układu odbywa się za pośrednictwem punktów
kontaktowych ustanowionych w art. 222 ust. 1 niniejszego Układu. ARTYKUŁ
276 Postanowienia
ogólne 1. Komitet Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu,
określonym w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, przyjmuje procedury
w celu ułatwienia oceny zbliżenia przepisów i zapewnienia skutecznej
wymiany informacji dotyczących zbliżenia przepisów, w tym
harmonogramu oceny oraz formy, treści i języka przesyłanych
informacji. 2. Wszelkie odniesienia do konkretnego
aktu prawnego Unii w tytule IV (Handel i zagadnienia związane z handlem)
niniejszego Układu obejmują poprawki, uzupełnienia i przepisy
zastępcze opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej
przed dniem 29 listopada 2013 r. 3. Postanowienia zawarte w rozdziale 3,
4, 5, 6, i 8 tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem)
niniejszego Układu są nadrzędne w stosunku do postanowień
niniejszego rozdziału w zakresie, w jakim są one sprzeczne. 4. Roszczenia w sprawie naruszenia
postanowień niniejszego rozdziału nie są być rozpatrywane
na podstawie rozdziału 14 (Rozstrzyganie sporów) w tytule IV (Handel i
zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. TYTUŁ
V
WSPÓŁPRACA
GOSPODARCZA ROZDZIAŁ 1 DIALOG
GOSPODARCZY ARTYKUŁ
277 1. UE i Gruzja
ułatwiają proces reform gospodarczych poprzez dążenie do
lepszego zrozumienia podstawowych zasad rządzących ich systemami
gospodarczymi oraz formułowanie i realizację polityki gospodarczej. 2. Gruzja dąży do stworzenia
sprawnie działającej gospodarki rynkowej oraz do stopniowego
zbliżenia swoich przepisów gospodarczych i finansowych do przepisów
unijnych, z zachowaniem stabilności makroekonomicznej. ARTYKUŁ
278 W tym celu Strony zgodnie postanawiają
prowadzić regularny dialog gospodarczy, którego celem jest: a) wymiana
informacji na temat tendencji makroekonomicznych i polityki makroekonomicznej
oraz reform strukturalnych, w tym strategii rozwoju gospodarczego; b) wymiana
wiedzy fachowej i najlepszych praktyk w dziedzinach takich jak finanse
publiczne, polityka pieniężna i kursowa oraz dotyczące ich
zasady ramowe, polityka sektora finansowego i statystyka gospodarcza; c) wymiana
informacji i doświadczeń dotyczących regionalnej integracji
gospodarczej, w tym funkcjonowania europejskiej unii gospodarczej i walutowej; d) przegląd
współpracy dwustronnej w dziedzinie gospodarki, finansów i statystyki. ROZDZIAŁ
2 ZARZĄDZANIE
FINANSAMI PUBLICZNYMI I KONTROLA FINANSOWA ARTYKUŁ
279 Strony prowadzą współpracę w zakresie
publicznej wewnętrznej kontroli finansowej i audytu zewnętrznego,
której cele są następujące: a) dalsze
rozwijanie i wdrażanie systemu publicznej wewnętrznej kontroli
finansowej zgodnie z zasadą odpowiedzialności kierowniczej oraz
obejmującego funkcjonalnie niezależną jednostkę audytu
wewnętrznego dla całego sektora państwowego, poprzez
harmonizację z ogólnie przyjętymi międzynarodowymi standardami i
metodami, a także dobrą praktyką stosowaną w UE, na
podstawie dokumentu strategicznego na temat publicznej wewnętrznej
kontroli finansowej zatwierdzonego przez rząd Gruzji; b) odzwierciedlenie
w dokumencie strategicznym na temat publicznej wewnętrznej kontroli
finansowej, czy i na jakich warunkach można wprowadzić system
kontroli finansowej, w jakich przypadkach jego funkcjonowanie będzie
oparte na zasadzie skargowej i będzie uzupełnieniem jednostki audytu
wewnętrznego, ale nie będzie jej powielać; c) skuteczna
współpraca między podmiotami wskazanymi w dokumencie strategicznym na
temat publicznej wewnętrznej kontroli finansowej w celu stymulowania
rozwoju sprawowania rządów; d) wspieranie
i podnoszenie zdolności centralnej jednostki odpowiedzialnej za
harmonizację publicznej wewnętrznej kontroli finansowej; e) dalsze
wzmocnienie krajowego urzędu obrachunkowego w Gruzji, będącego
najwyższym organem audytowym w Gruzji pod względem
niezależności, zdolności organizacyjnej i audytowej, zasobów
finansowych i ludzkich oraz wdrażanie uznanych na szczeblu międzynarodowym
standardów audytu zewnętrznego opracowanych przez Międzynarodową
Organizację Najwyższych Organów Kontroli (INTOSAI); oraz f) wymiana
informacji, doświadczeń i dobrych praktyk, między innymi przez
osobiste kontakty i wspólne szkolenia w tych dziedzinach. ROZDZIAŁ
3 PODATKI ARTYKUŁ 280 Strony współpracują w celu
zwiększania dobrej administracji w dziedzinie podatków,
dążąc do dalszej poprawy stosunków gospodarczych, handlu,
inwestycji i uczciwej konkurencji. ARTYKUŁ
281 W odniesieniu do art. 280 niniejszego
Układu Strony uznają zasady dobrej administracji w dziedzinie
podatków, tj. zasady przejrzystości, wymiany informacji i uczciwej
konkurencji podatkowej, przyjęte przez państwa członkowskie na
poziomie UE, i zobowiązują się do wdrażania tych zasad. W
tym celu, bez uszczerbku dla kompetencji UE i państw członkowskich,
Strony udoskonalą współpracę międzynarodową w
dziedzinie podatków, usprawnią pobór należnych prawnie podatków oraz
opracują środki skutecznego wdrażania wyżej wymienionych
zasad. ARTYKUŁ
282 Strony usprawniają i wzmacniają
również swoją współpracę zmierzającą do rozwoju
systemu podatkowego i administracji podatkowej Gruzji, co obejmuje poprawę
zdolności w zakresie poboru i kontroli, zapewnienie skutecznego poboru
podatków i zwiększenia skuteczności zwalczania oszustw podatkowych i
unikania opodatkowania. Strony dążą do wzmocnienia
współpracy i wymiany doświadczeń w zakresie zwalczania oszustw
podatkowych, w szczególności oszustwa karuzelowego. ARTYKUŁ
283 Strony rozwijają swoją
współpracę i harmonizują politykę w zakresie
przeciwdziałania oszustwom i przemytowi produktów podlegających
akcyzie oraz w zakresie zwalczania takich praktyk. Współpraca ta obejmuje
m.in. stopniowe zbliżenie stawek akcyzy na wyroby tytoniowe w maksymalnym
możliwym zakresie, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających
z kontekstu regionalnego i zgodnie z Ramową konwencją Światowej
Organizacji Zdrowia o ograniczeniu użycia tytoniu. W tym celu Strony
będą dążyć do wzmocnienia współpracy w
kontekście regionalnym. ARTYKUŁ
284 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
będą omawiane w ramach regularnego dialogu. ARTYKUŁ
285 Gruzja podejmie zbliżenie swojego
prawodawstwa do aktów prawa UE i instrumentów międzynarodowych, o których
mowa w załączniku XXII do niniejszego Układu, zgodnie z
postanowieniami zawartymi w tym załączniku. ROZDZIAŁ
4 STATYSTYKA ARTYKUŁ
286 Strony rozwijają i wzmacniają
współpracę w kwestiach statystycznych, przyczyniając się w
ten sposób do realizacji długoterminowego celu, jakim jest terminowe
dostarczanie rzetelnych danych statystycznych porównywalnych w skali
międzynarodowej. Trwały, efektywny i zawodowo niezależny krajowy
system statystyczny powinien dostarczać informacje istotne dla obywateli,
przedsiębiorstw i decydentów w Gruzji i w UE, umożliwiając im
podejmowanie świadomych decyzji. Krajowy system statystyczny powinien
być zgodny z podstawowymi zasadami ONZ dotyczącymi statystyk
urzędowych, z uwzględnieniem dorobku prawnego UE w zakresie
statystyki, w tym Europejskiego kodeksu praktyk statystycznych, w celu dostosowania
krajowego systemu statystycznego do norm i standardów europejskich. ARTYKUŁ
287 Celem współpracy jest: a) dalsze
zwiększanie zdolności krajowego systemu statystycznego,
koncentrując się na solidnych podstawach prawnych, generowaniu
odpowiednich danych i metadanych, polityce rozpowszechniania i
łatwości użytkowania z uwzględnieniem różnych grup
użytkowników, w tym z sektora publicznego i prywatnego, ze środowiska
uniwersyteckiego i innych grup; b) stopniowe
dostosowanie systemu statystycznego Gruzji do Europejskiego Systemu
Statystycznego; c) usprawnienie
przekazywania danych do UE z uwzględnieniem stosowania odpowiednich metod
międzynarodowych i europejskich, w tym klasyfikacji; d) podnoszenie
kwalifikacji zawodowych i umiejętności menedżerskich krajowych
kadr statystycznych w celu ułatwienia stosowania europejskich standardów
statystycznych i przyczynienia się do rozwoju systemu statystycznego
Gruzji; e) wymiana
doświadczeń między Stronami w zakresie rozwoju wiedzy
specjalistycznej w dziedzinie statystyki oraz f) propagowanie
kompleksowej kontroli jakości wszystkich procesów sporządzania
statystyk i ich rozpowszechniania. ARTYKUŁ
288 Strony współpracują w ramach
Europejskiego Systemu Statystycznego, którego europejskim organem statystycznym
jest Eurostat. Główne obszary współpracy to: a) statystyki
makroekonomiczne, w tym rachunki narodowe, statystyki dotyczące handlu
zagranicznego, bilansu płatniczego oraz bezpośrednich inwestycji
zagranicznych; b) statystyki
demograficzne, w tym spisy powszechne i statystyki socjalne; c) statystyki
rolne, w tym spisy rolne i statystyki dotyczące środowiska; d) statystyki
działalności gospodarczej, w tym rejestry działalności
gospodarczej i wykorzystywanie źródeł administracyjnych do celów
statystycznych; e) statystyki
dotyczące energii, w tym bilansów; f) statystyki
regionalne; g) działania
horyzontalne, w tym klasyfikacje statystyczne, zarządzanie
jakością, szkolenia, rozpowszechnianie i wykorzystanie nowoczesnych
technologii informacyjnych oraz h) inne
właściwe obszary. ARTYKUŁ
289 Strony w szczególności wymieniają
informacje i wiedzę specjalistyczną oraz rozwijają
współpracę, z uwzględnieniem nabytych już
doświadczeń w zakresie reformy systemu statystycznego
rozpoczętej w ramach różnych programów pomocy. Podejmowane
działania zmierzają do dalszego zbliżenia do dorobku prawnego UE
w dziedzinie statystyki, opierając się na krajowej strategii rozwoju
systemu statystycznego Gruzji, z uwzględnieniem rozwoju Europejskiego
Systemu Statystycznego. W ramach procesu sporządzania danych
statystycznych nacisk kładzie się na dalszy rozwój badań
reprezentacyjnych oraz wykorzystanie danych administracyjnych,
uwzględniając równocześnie konieczność zmniejszenia
obciążenia, związanego z wypełnianiem kwestionariuszy. Dane
są adekwatne do celów opracowywania i monitorowania polityki w kluczowych
dziedzinach życia społecznego i gospodarczego. ARTYKUŁ
290 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
są omawiane w ramach regularnego dialogu. W miarę
możliwości Gruzja powinna mieć możliwość
uczestnictwa w działaniach prowadzonych w ramach Europejskiego Systemu
Statystycznego, w tym szkoleniach. ARTYKUŁ
291 Stopniowe zbliżenie, we
właściwych przypadkach, przepisów Gruzji do dorobku prawnego UE w
dziedzinie statystyki przebiega zgodnie z aktualizowanym corocznie kompendium
wymogów statystycznych (Statistical Requirements Compendium), które Strony
uznają za załącznik do niniejszego Układu
(załącznik XXIII). TYTUŁ
VI INNE
POLITYKI OBJĘTE WSPÓPRACĄ ROZDZIAŁ
1 TRANSPORT ARTYKUŁ
292 Strony: a) rozszerzają
i wzmacniają współpracę w dziedzinie transportu w celu
przyczynienia się do rozwoju zrównoważonych systemów transportu; b) propagują
efektywne i bezpieczne funkcjonowanie transportu oraz intermodalność
i interoperacyjność systemów transportu oraz c) dokładają
starań w celu poprawy głównych połączeń transportowych
pomiędzy swoimi terytoriami. ARTYKUŁ
293 Współpraca obejmuje między innymi
następujące obszary: a) opracowanie
zrównoważonej krajowej polityki transportowej, obejmującej wszystkie
rodzaje transportu, w szczególności w celu zapewnienia przyjaznych
środowisku, efektywnych i bezpiecznych systemów transportowych oraz
sprzyjania uwzględnianiu zagadnień związanych z transportem w
innych obszarach polityki; b) opracowanie
strategii sektorowych w świetle krajowej polityki transportowej, w tym
wymogów prawnych dotyczących modernizacji wyposażenia technicznego i
flot transportowych w celu sprostania standardom międzynarodowym
określonym w załącznikach XXIV i XV do niniejszego Układu,
w zakresie transportu drogowego, kolejowego, lotniczego, morskiego oraz
intermodalności, z uwzględnieniem harmonogramów i etapów wykonania,
zakresów odpowiedzialności administracyjnej oraz planów finansowania; c) usprawnienie
polityki infrastrukturalnej w celu lepszej identyfikacji i oceny projektów
infrastrukturalnych dotyczących różnych rodzajów transportu; d) opracowywanie
strategii finansowania koncentrujących się na utrzymaniu,
ograniczeniach zdolności przewozowej oraz brakujących ogniwach
infrastruktury, a także na stymulowaniu i promowaniu uczestnictwa sektora
prywatnego w projektach transportowych; e) przystąpienie
do odpowiednich organizacji i porozumień międzynarodowych w
dziedzinie transportu, w tym procedur zapewniających ścisłe
wdrożenie i skuteczne egzekwowanie międzynarodowych umów i konwencji
w dziedzinie transportu; f) współpracę
naukowo-techniczną oraz wymianę informacji
służącą rozwojowi i doskonaleniu technologii
transportowych, np. inteligentne systemy transportu; oraz g) propagowanie
stosowania inteligentnych systemów transportu oraz technologii informacyjnych w
zarządzaniu wszystkimi odpowiednimi rodzajami transportu i w ich
eksploatacji, a także wspieranie intermodalności i współpracy w
wykorzystywaniu systemów kosmicznych i zastosowań komercyjnych
usprawniających transport. ARTYKUŁ
294 1. Współpraca służy
również poprawie przepływu pasażerów i towarów oraz
zwiększeniu płynności przepływów transportowych między
Gruzją, UE i państwami trzecimi w regionie poprzez likwidację
przeszkód administracyjnych, technicznych, i innych, poprawę stanu sieci
transportowych i udoskonalenie infrastruktury, w szczególności na
głównych osiach łączących Strony. Współpraca obejmuje
działania ułatwiające przekraczanie granic. 2. Współpraca obejmuje wymianę
informacji i wspólne działania: a) na
poziomie regionalnym, w szczególności z uwzględnieniem postępu
osiągniętego w ramach różnych porozumień dotyczących
współpracy regionalnej w dziedzinie transportu, takich jak panel
Partnerstwa Wschodniego ds. transportu, korytarz transportowy
Europa-Kaukaz-Azja (TRACECA), proces z Baku i inne inicjatywy w zakresie
transportu; b) na
poziomie międzynarodowym, w tym w odniesieniu do międzynarodowych
organizacji w dziedzinie transportu oraz porozumień i konwencji
międzynarodowych ratyfikowanych przez Strony oraz c) w
ramach różnych agencji UE zajmujących się transportem. ARTYKUŁ
295 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
będą omawiane w ramach regularnego dialogu. ARTYKUŁ
296 Gruzja dokonuje zbliżenia swojego
prawodawstwa do aktów prawa UE i instrumentów międzynarodowych, o których
mowa w załącznikach XXIV i XV-D do niniejszego Układu, zgodnie z
postanowieniami zawartymi w tych załącznikach. ROZDZIAŁ
2 WSPÓŁPRACA
W DZIEDZINIE ENERGII ARTYKUŁ
297 Współpraca powinna przebiegać w
oparciu o zasady partnerstwa, wspólnego interesu, przejrzystości i
przewidywalności i służy zapewnieniu integracji rynków i
zbieżności przepisów w sektorze energii, biorąc pod uwagę
konieczność zagwarantowania dostępu do bezpiecznej,
zrównoważonej ekologicznie i przystępnej cenowo energii. ARTYKUŁ
298 Współpraca powinna obejmować
między innymi następujące obszary: a) strategia
i polityka energetyczna; b) stworzenie
konkurencyjnych, przejrzystych i efektywnych rynków energii, dających
stronom trzecim dostęp do sieci i konsumentów na zasadach wolnych od
dyskryminacji i zgodnie ze standardami UE, w tym stworzenie odpowiednich
wymaganych ram regulacyjnych; c) współpraca
w zakresie regionalnych kwestii energetycznych oraz ewentualnego
przystąpienia Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej, w którym
obecnie uczestniczy ona ze statusem obserwatora; d) stworzenie
atrakcyjnych i stabilnych warunków inwestycyjnych poprzez rozwiązanie
kwestii instytucjonalnych, prawnych, podatkowych i innych; e) infrastruktura
energetyczna służąca wspólnym interesom, w celu
zdywersyfikowania źródeł energii, dostawców i szlaków transportowych
w sposób oszczędny i ekologiczny; f) zwiększanie
bezpieczeństwa dostaw energii, zwiększanie integracji rynku i
stopniowe zbliżenie przepisów do najważniejszych elementów dorobku
prawnego UE; g) rozwijanie
i wzmacnianie długoterminowej stabilności i bezpieczeństwa
handlu energią, tranzytu i transportu oraz polityki cenowej, w tym
ogólnego systemu przesyłu zasobów energetycznych opartego na kosztach, w
sposób przynoszący wzajemne korzyści i wolny od dyskryminacji,
zgodnie z międzynarodowymi zasadami, w tym Traktatem karty energetycznej; h) propagowanie
efektywności energetycznej i oszczędności energii w sposób
wydajny i ekologiczny; i) rozwijanie
i wspieranie energii odnawialnej z głównym naciskiem na zasoby wodne oraz
propagowanie dwustronnej i regionalnej integracji w tej dziedzinie; j) współpraca
naukowa i techniczna oraz wymiana informacji sprzyjające rozwojowi i
udoskonalaniu technologii stosowanych w produkcji, transporcie, dostawach i
końcowym zużyciu energii, ze zwróceniem szczególnej uwagi na
technologie energooszczędne i ekologiczne; oraz k) współpraca
w obszarach: bezpieczeństwa jądrowego, ochrony obiektów
jądrowych i ochrony przed promieniowaniem, zgodnie z zasadami i normami
Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA) i odnośnymi
traktatami i konwencjami międzynarodowymi zawartymi w ramach MAEA, a
także w zgodzie z Traktatem ustanawiającym Europejską
Wspólnotę Energii Atomowej, tam gdzie ma on zastosowanie. ARTYKUŁ
299 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
będą omawiane w ramach regularnego dialogu. ARTYKUŁ
300 Gruzja podejmie zbliżenie swojego prawodawstwa
do aktów prawa UE i instrumentów międzynarodowych, o których mowa w
załączniku XXV do niniejszego Układu, zgodnie z postanowieniami
zawartymi w tym załączniku. ROZDZIAŁ
3 ŚRODOWISKO ARTYKUŁ
301 Strony rozwijają i wzmacniają
współpracę w kwestiach dotyczących środowiska,
przyczyniając się w ten sposób do realizacji długoterminowego
celu, jakim jest zrównoważony rozwój i stworzenie zielonej gospodarki.
Lepsza ochrona środowiska powinna przynieść korzyści
obywatelom i przedsiębiorstwom w Gruzji i UE, m.in. dzięki poprawie
zdrowia publicznego, ochronie zasobów naturalnych, zwiększonej
efektywności gospodarczej i środowiskowej oraz wykorzystaniu
nowoczesnych czystszych technologii, które przyczyniają się do zrównoważonych
wzorów produkcji. Współpraca prowadzona jest z uwzględnieniem
interesów Stron na zasadach równości i obopólnej korzyści, przy
poszanowaniu wzajemnych zależności między Stronami w dziedzinie
ochrony środowiska oraz umów wielostronnych w tym obszarze. ARTYKUŁ
302 1. Współpraca zmierza do
zachowania, ochrony, poprawy i przywracania jakości środowiska,
ochrony zdrowia ludzi, zrównoważonego korzystania z zasobów naturalnych
oraz propagowania środków na szczeblu międzynarodowym
służących rozwiązywaniu regionalnych i globalnych problemów
środowiska naturalnego, m.in. w następujących dziedzinach: a) zarządzanie
w zakresie środowiska i kwestie horyzontalne, w tym planowanie
strategiczne, ocena oddziaływania na środowisko i strategiczna ocena
oddziaływania na środowisko, kształcenie i szkolenie, system
monitorowania i informacji o środowisku, kontrole i egzekwowanie
przepisów, odpowiedzialność za szkody w środowisku, zwalczanie
przestępstw przeciwko środowisku, współpraca transgraniczna,
dostęp do informacji o środowisku, proces podejmowania decyzji oraz
skuteczne procedury kontroli administracyjnej i sądowej; b) jakość
powietrza; c) jakość
wód i gospodarka zasobami wodnymi, w tym zarządzanie ryzykiem powodziowym,
niedobór wody i susze oraz środowisko morskie; d) gospodarka
odpadami; e) ochrona
przyrody, w tym leśnictwo i zachowanie różnorodności
biologicznej; f) zanieczyszczenia
przemysłowe i zagrożenia przemysłowe oraz g) zarządzanie
chemikaliami. 2. Współpraca służy
również uwzględnianiu kwestii środowiska w obszarach polityki
niezwiązanych ze środowiskiem. ARTYKUŁ
303 Strony w szczególności wymieniają
się informacjami i wiedzą specjalistyczną, prowadzą
współpracę dwustronną i regionalną, w tym poprzez
istniejące na Kaukazie Południowym struktury współpracy, oraz
międzynarodową, w szczególności w zakresie wielostronnych
porozumień w dziedzinie środowiska ratyfikowanych przez Strony oraz,
we właściwych przypadkach, prowadzą współpracę w
ramach odpowiednich agencji. ARTYKUŁ
304 1. Współpraca obejmuje między
innymi następujące cele: a) opracowanie
krajowego planu działania na rzecz środowiska, obejmującego
całościowo krajowe i sektorowe strategiczne wytyczne dotyczące
środowiska w Gruzji oraz kwestie instytucjonalne i administracyjne; b) propagowanie
włączenia środowiska do pozostałych obszarów polityki oraz c) określenie
potrzebnych zasobów ludzkich i finansowych. 2. Krajowy plan działania na rzecz
środowiska będzie podlegał okresowemu przeglądowi i
zostanie przyjęty zgodnie z przepisami obowiązującymi w Gruzji. ARTYKUŁ
305 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
będą omawiane w ramach regularnego dialogu. ARTYKUŁ
306 Gruzja podejmie zbliżenie swojego
prawodawstwa do aktów prawa UE i instrumentów międzynarodowych, o których
mowa w załączniku XXVI do niniejszego Układu, zgodnie z
postanowieniami zawartymi w tym załączniku. ROZDZIAŁ
4 DZIAŁANIA
W DZIEDZINIE KLIMATU ARTYKUŁ
307 Strony rozwijają i wzmacniają
współpracę na rzecz przeciwdziałania zmianie klimatu.
Współpraca prowadzona jest z uwzględnieniem interesów Stron na
zasadach równości i obopólnej korzyści, przy poszanowaniu wzajemnych
zależności między dwustronnymi i wielostronnymi
zobowiązaniami w tym obszarze. ARTYKUŁ
308 Współpraca ma na celu
przeciwdziałanie zmianie klimatu i przystosowanie się do niej, a
także propagowanie na szczeblu międzynarodowym środków,
między innymi w następujących dziedzinach: a) łagodzenie
zmiany klimatu; b) przystosowanie
się do zmiany klimatu; c) handel
uprawnieniami do emisji; d) badania,
rozwój technologiczny i demonstracja, wdrażanie i rozpowszechnianie
bezpiecznych i zrównoważonych technologii niskoemisyjnych i adaptacyjnych; e) uwzględnianie
kwestii klimatu w polityce sektorowej. ARTYKUŁ
309 Strony w szczególności wymieniają
się informacjami i wiedzą specjalistyczną, prowadzą wspólne
działania badawcze oraz wymianę informacji dotyczących
czystszych technologii; prowadzą wspólne działania na poziomie
regionalnym i międzynarodowym, w tym w odniesieniu do wielostronnych
porozumień w dziedzinie środowiska ratyfikowanych przez Strony oraz –
w stosownych przypadkach – wspólne działania w ramach odpowiednich
agencji. Strony poświęcają szczególną uwagę kwestiom
transgranicznym i współpracy regionalnej. ARTYKUŁ
310 Współpraca przebiega w oparciu o wspólne interesy
i obejmuje, między innymi, opracowanie i wdrażanie: a) krajowego
planu działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu; b) strategii
rozwoju niskoemisyjnego (LCDS), w tym właściwych w kontekście
krajowym działań w zakresie łagodzenia zmiany klimatu; c) środków
wspierających transfer technologii na podstawie oceny potrzeb
technologicznych; d) środków
związanych z substancjami zubożającymi warstwę ozonową
i fluorowanymi gazami cieplarnianymi. ARTYKUŁ
311 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
będą omawiane w ramach regularnego dialogu. ARTYKUŁ
312 Gruzja podejmie zbliżenie swojego
prawodawstwa do aktów prawa UE i instrumentów międzynarodowych, o których
mowa w załączniku XXVII do niniejszego Układu, zgodnie z
postanowieniami zawartymi w tym załączniku. ROZDZIAŁ
5 POLITYKA
W DZIEDZINIE PRZEMYSŁU I PRZEDSIĘBIORSTW ORAZ SEKTORA WYDOBYWCZEGO ARTYKUŁ
313 Strony rozwijają i wzmacniają
współpracę w zakresie polityki w dziedzinie przemysłu i
przedsiębiorstw, dokonując w ten sposób poprawy warunków prowadzenia
działalności gospodarczej dla wszystkich podmiotów gospodarczych,
jednak ze szczególnym uwzględnieniem małych i średnich
przedsiębiorstw (MŚP), zgodnie z ich definicją w przepisach – odpowiednio
– UE i Gruzji. Wzmożona współpraca powinna korzystnie
wpłynąć na ramy administracyjne i regulacyjne zarówno dla
przedsiębiorstw unijnych, jak i gruzińskich, działających w
UE i Gruzji, i powinna opierać się na polityce UE w odniesieniu do MŚP
i przemysłu z uwzględnieniem uznanych na szczeblu
międzynarodowym zasad i praktyk w tej dziedzinie. ARTYKUŁ
314 W tym celu Strony współpracują w
następujących obszarach: a) wdrożenie
polityki rozwoju MŚP, opierającej się na zasadach
sformułowanych w programie Small Business Act, oraz monitorowanie
procesu realizacji poprzez stały dialog. Współpraca ta będzie
również koncentrować się na mikroprzedsiębiorstwach i
przedsiębiorstwach rzemieślniczych, które mają ogromne znaczenie
dla gospodarki zarówno UE, jak i Gruzji; b) tworzenie
lepszych warunków ramowych poprzez wymianę informacji i dobrych praktyk,
co przyczyni się do poprawy konkurencyjności. Współpraca ta
będzie obejmować zarządzanie kwestiami strukturalnymi
(restrukturyzacjami), m.in w dziedzinie środowiska i energii; c) uproszczenie
i racjonalizacja uregulowań i praktyki regulacyjnej, ze szczególnym
uwzględnieniem wymiany dobrych praktyk w zakresie technik regulacyjnych, w
tym zasad obowiązujących w UE; d) stymulowanie
rozwoju polityki innowacji poprzez wymianę informacji i dobrych praktyk w
zakresie komercyjnego wykorzystywania wyników działań
badawczo-rozwojowych (co obejmuje instrumenty wsparcia dla nowo tworzonych
przedsiębiorstw technologicznych), rozwoju klastrów i dostępu do
finansowania; e) zachęcanie
do rozwijania kontaktów między przedsiębiorstwami unijnymi a
gruzińskimi oraz między przedsiębiorstwami a władzami w UE
i Gruzji; f) wspieranie
działań w zakresie promocji eksportu między UE a Gruzją; g) sprzyjanie
modernizacji i restrukturyzacji określonych gałęzi
przemysłu Gruzji i UE; h) rozwijanie
i wzmocnienie współpracy w zakresie przemysłu wydobywczego i
produkcji surowców, w celu promowania wzajemnego zrozumienia, poprawy warunków
prowadzenia działalności gospodarczej, wymiany informacji i
współpracy w zakresie kwestii niedotyczących energetyki,
odnoszących się w szczególności do wydobycia rud metali i
minerałów przemysłowych. Wymiana informacji będzie
dotyczyła wydarzeń w sektorze przemysłu wydobywczego i produkcji
surowców, handlu surowcami, najlepszych praktyk w zakresie zrównoważonego
rozwoju przemysłu wydobywczego oraz szkoleń, umiejętności,
zdrowia i bezpieczeństwa. ARTYKUŁ
315 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
będą omawiane w ramach regularnego dialogu. Obejmuje on
przedstawicieli przedsiębiorstw unijnych i gruzińskich. ROZDZIAŁ
6 PRAWO
SPÓŁEK, RACHUNKOWOŚĆ
I AUDYT ORAZ ŁAD KORPORACYJNY ARTYKUŁ
316 Uznając, że dla ustanowienia w
pełni funkcjonującej gospodarki rynkowej oraz dla sprzyjania wymianie
handlowej między Stronami duże znaczenie ma istnienie skutecznego
zbioru przepisów i praktyk w obszarze prawa spółek i ładu
korporacyjnego, a także w dziedzinach rachunkowości i audytu, Strony
zgodnie postanawiają współpracować w zakresie: a) ochrony
akcjonariuszy i wspólników, wierzycieli i innych zainteresowanych stron zgodnie
z przepisami UE w tej dziedzinie; b) wdrożenia
odpowiednich międzynarodowych norm na poziomie krajowym oraz stopniowego
zbliżenia do prawa UE w dziedzinie rachunkowości i audytu oraz c) dalszego
rozwoju polityki ładu korporacyjnego zgodnie z międzynarodowymi
standardami oraz stopniowego zbliżenia do przepisów i zaleceń UE w
tej dziedzinie. ARTYKUŁ
317 Strony będą czynić starania w
celu wymiany informacji i wiedzy fachowej na temat istniejących systemów
oraz istotnych zmian zachodzących w tych dziedzinach. Ponadto Strony
będą dążyć do poprawy wymiany informacji między
rejestrami spółek Państw Członkowskich UE a krajowym rejestrem
spółek w Gruzji. ARTYKUŁ
318 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
będą omawiane w ramach regularnego dialogu. ARTYKUŁ
319 Gruzja podejmie zbliżenie swojego
prawodawstwa do aktów prawa UE i instrumentów międzynarodowych, o których
mowa w załączniku XXVIII do niniejszego Układu, zgodnie z
postanowieniami zawartymi w tym załączniku. ROZDZIAŁ
7 USŁUGI
FINANSOWE ARTYKUŁ
320 Uznając, że dla ustanowienia w
pełni funkcjonującej gospodarki rynkowej oraz dla sprzyjania wymianie
handlowej między Stronami duże znaczenie ma istnienie skutecznego
zbioru przepisów i praktyk w obszarze usług finansowych, Strony zgodnie
postanawiają współpracować w dziedzinie usług finansowych,
mając na względzie następujące cele: a) wspieranie
procesu dostosowywania uregulowań w dziedzinie usług finansowych do
potrzeb otwartej gospodarki rynkowej; b) zapewnienie
skutecznej i odpowiedniej ochrony inwestorów i innych podmiotów
korzystających z usług finansowych; c) zapewnienie
stabilności i integralności całego gruzińskiego systemu
finansowego; d) propagowanie
współpracy między różnymi podmiotami działającymi w
ramach systemu finansowego, w tym organami regulacji i nadzoru oraz e) zapewnienie
niezależnego i skutecznego nadzoru. ARTYKUŁ
321 1. Strony stymulują
współpracę między odpowiednimi organami regulacji i nadzoru,
obejmującą wymianę informacji i wiedzy fachowej dotyczącej
rynków finansowych oraz inne podobne działania. 2. Szczególną uwagę zwraca
się na rozwój zdolności administracyjnych tych organów, m.in. poprzez
wymianę personelu i wspólne szkolenia. ARTYKUŁ
322 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
będą omawiane w ramach regularnego dialogu. ARTYKUŁ
323 Gruzja podejmie zbliżenie swojego
prawodawstwa do aktów prawa UE i instrumentów międzynarodowych, o których
mowa w załączniku XV-A do niniejszego Układu, zgodnie z
postanowieniami zawartymi w tym załączniku. ROZDZIAŁ
8 WSPÓŁPRACA
W DZIEDZINIE SPOŁECZEŃSTWA INFORMACYJNEGO ARTYKUŁ
324 Strony wzmacniają współpracę w
zakresie rozwoju społeczeństwa informacyjnego, przynoszącego
korzyści obywatelom i przedsiębiorstwom dzięki powszechnej
dostępności technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) oraz
lepszej jakości usług w przystępnych cenach. Celem
współpracy powinno być ułatwianie dostępu do rynku
usług łączności elektronicznej, wspieranie konkurencji i
inwestycji w tym sektorze. ARTYKUŁ
325 Współpraca obejmie między innymi
następujące dziedziny: a) wymiana
informacji i najlepszych praktyk w zakresie wdrażania krajowych strategii
na rzecz społeczeństwa informacyjnego, w tym między innymi,
inicjatyw mających na celu propagowanie dostępu szerokopasmowego,
poprawę bezpieczeństwa sieci i rozwój elektronicznych usług
publicznych oraz b) wymiana
informacji, najlepszych praktyk i doświadczeń, tak aby pomóc w
stworzeniu wszechstronnych ram regulacyjnych dla łączności
elektronicznej, a w szczególności aby zwiększyć potencjał
administracyjny niezależnego organu regulacyjnego, co ułatwi lepsze
wykorzystanie dostępnego widma i zapewni interoperacyjność sieci
w Gruzji oraz między Gruzją a UE. ARTYKUŁ
326 Strony wspierają współpracę
między organami regulacyjnymi UE a krajowymi organami regulacyjnymi Gruzji
w sektorze łączności elektronicznej. ARTYKUŁ
327 Gruzja podejmie zbliżenie swojego
prawodawstwa do aktów prawa UE i instrumentów międzynarodowych, o których
mowa w załączniku XV-B do niniejszego Układu, zgodnie z
postanowieniami zawartymi w tym załączniku. ROZDZIAŁ
9 TURYSTYKA ARTYKUŁ
328 Strony współpracują w dziedzinie
turystyki w celu utrwalenia rozwoju konkurencyjnej i zrównoważonej
branży turystycznej jako sektora przyczyniającego się do wzrostu
i potencjału gospodarczego, zatrudnienia oraz transakcji walutowych. ARTYKUŁ
329 Współpraca na szczeblu dwustronnym i
europejskim odbywa się na następujących zasadach: a) poszanowanie
integralności i interesu społeczności lokalnych, szczególnie na
obszarach wiejskich, z uwzględnieniem lokalnego zapotrzebowania i
priorytetów w zakresie rozwoju; b) znaczenie
dziedzictwa kulturowego oraz c) pozytywne
powiązanie turystyki z ochroną środowiska. ARTYKUŁ
330 Współpraca koncentruje się na
następujących tematach: a) wymiana
informacji, najlepszych praktyk i doświadczeń oraz wiedzy fachowej; b) utrzymanie
strategicznego partnerstwa łączącego interesy publiczne,
prywatne i interesy wspólnotowe w celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju
turystyki; c) promowanie
i rozwój turystyki oraz produktów i rynków, infrastruktury, zasobów kadrowych i
struktur instytucjonalnych w dziedzinie turystyki; d) opracowywanie
i realizacja efektywnych polityk; e) szkolenie
i budowanie zdolności w dziedzinie turystyki, służące
poprawie standardów świadczenia usług; f) rozwój
i promowanie, między innymi, turystyki opartej na społeczności
lokalnej. ARTYKUŁ
331 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
będą omawiane w ramach regularnego dialogu. ROZDZIAŁ
10 ROLNICTWO
I ROZWÓJ OBSZARÓW WIEJSKICH ARTYKUŁ
332 Strony współpracują w celu
promowania rozwoju rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich, szczególnie poprzez
stopniowe wprowadzanie zbieżności polityk i prawodawstwa. ARTYKUŁ
333 Współpraca Stron w dziedzinie rolnictwa i
rozwoju obszarów wiejskich obejmuje między innymi następujące
obszary: a) sprzyjanie
wzajemnemu zrozumieniu polityki rolnej i polityki rozwoju obszarów wiejskich; b) zwiększanie
zdolności administracyjnych na poziomie centralnym i lokalnym w zakresie
planowania, oceny, wdrażania i egzekwowania polityki zgodnie z przepisami
i najlepszymi praktykami obowiązującymi w UE; c) propagowanie
modernizacji i zrównoważonego charakteru produkcji rolnej; d) dzielenie
się wiedzą i najlepszymi praktykami w zakresie polityki rozwoju
obszarów wiejskich w celu propagowania dobrobytu ekonomicznego
społeczności wiejskich; e) poprawa
konkurencyjności sektora rolnego oraz efektywności i
przejrzystości wszystkich podmiotów na rynkach; f) propagowanie
polityki zapewniania jakości i związanych z nimi mechanizmów
kontroli, w tym w zakresie oznaczeń geograficznych i rolnictwa
ekologicznego; g) produkcja
wina i agroturystyka; h) upowszechnianie
wiedzy oraz promowanie usług upowszechniania wiedzy wśród producentów
rolnych oraz i) dążenie
do harmonizacji kwestii omawianych na forum organizacji międzynarodowych,
do których obie Strony należą. ARTYKUŁ
334 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
będą omawiane w ramach regularnego dialogu. ROZDZIAŁ
11 POLITYKA
RYBOŁÓWSTWA I GOSPODARKA MORSKA SEKCJA
1 POLITYKA
RYBOŁÓWSTWA ARTYKUŁ
335 1. Strony współpracują w
kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w dziedzinie
rybołówstwa, przynoszących korzyści obu Stronom, w tym w
obszarze ochrony żywych zasobów wodnych i gospodarowania nimi, inspekcji i
kontroli, zbierania danych oraz zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i
nieuregulowanych połowów, zgodnie z międzynarodowym planem
działań FAO z 2001 r. w celu zapobiegania nielegalnym,
nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i
eliminowania. 2. Współpraca ta odbywa się z
poszanowaniem międzynarodowych zobowiązań Stron dotyczących
gospodarowania żywymi zasobami wodnymi i ich ochrony. ARTYKUŁ
336 Strony podejmują wspólne działania,
wymieniają informacje oraz wspierają się nawzajem w celu
propagowania: a) dobrego
zarządzania i najlepszych praktyk w zarządzaniu rybołówstwem dla
zapewnienia ochrony zasobów rybnych i gospodarowania nimi w sposób
zrównoważony, zgodnie z podejściem ekosystemowym; b) odpowiedzialnych
połowów i zarządzania rybołówstwem w zgodzie z zasadami
zrównoważonego rozwoju w celu zachowania zasobów rybnych i ekosystemów w
zdrowym stanie oraz c) we
właściwych przypadkach, współpracy w ramach regionalnych organizacji
ds. zarządzania rybołówstwem. ARTYKUŁ
337 W kontekście art. 336 niniejszego
Układu, uwzględniając najlepsze doradztwo naukowe, Strony
intensyfikują współpracę i koordynację działań w
obszarze gospodarowania żywymi zasobami wodnymi Morza Czarnego i ich
ochrony. Strony będą promować współpracę
regionalną w obszarze Morza Czarnego oraz – w stosownych przypadkach –
stosunki w ramach odpowiednich regionalnych organizacji ds. zarządzania
rybołówstwem. ARTYKUŁ
338 Strony wspierają inicjatywy takie jak
wzajemna wymiana doświadczeń i wsparcie, zmierzające do
wdrażania zrównoważonej polityki rybołówstwa, opartej na dorobku
prawnym UE oraz priorytetowych obszarach zainteresowania Stron w tej
dziedzinie, w tym w zakresie: a) gospodarki żywymi zasobami
wodnymi, nakładów połowowych i środków technicznych; b) inspekcji i kontroli
działalności połowowej z wykorzystaniem niezbędnego
sprzętu służącego do nadzoru, w tym elektronicznych
urządzeń do monitorowania i narzędzi do identyfikacji, a
także zapewnienia przestrzegania przepisów i mechanizmów kontroli; c) zharmonizowanego zbierania danych o
zgodnych połowach, wyładunkach i flotach oraz danych biologicznych i
gospodarczych; d) zarządzania zdolnościami
połowowymi, w tym działającego rejestru statków rybackich; e) efektywności rynków, w
szczególności poprzez promowanie organizacji producentów, oferowanie
informacji konsumentom oraz normy rynkowe i identyfikowalność oraz f) opracowania polityki strukturalnej
rybołówstwa, zrównoważonej pod względem gospodarczym,
środowiskowym i społecznym. SEKCJA
2 POLITYKA
MORSKA ARTYKUŁ
339 Uwzględniając współpracę w
obszarach rybołówstwa, transportu, środowiska i innych polityk
związanych z morzem, oraz zgodnie z właściwymi umowami
międzynarodowymi o prawie morza opartymi na Konwencji Narodów
Zjednoczonych o prawie morza, Strony rozwijają też
współpracę w zakresie zintegrowanego podejścia do spraw
morskich, w szczególności poprzez: a) promowanie
zintegrowanego podejścia do spraw morza, dobrego zarządzania i wymiany
najlepszych praktyk dotyczących wykorzystywania przestrzeni morskiej; b) promowanie
morskiego planowania przestrzennego jako narzędzia
umożliwiającego udoskonalenie procesu decyzyjnego,
służącego godzeniu rywalizujących ze sobą
działań człowieka, zgodnie z podejściem ekosystemowym; c) promowanie
zintegrowanego zarządzania strefą przybrzeżną, zgodnie z
podejściem ekosystemowym, w celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju
na obszarach przybrzeżnych oraz zwiększenia odporności regionów
przybrzeżnych na zagrożenia w strefach przybrzeżnych, w tym
wpływ zmiany klimatu; d) promowanie
innowacji i zrównoważonego podejścia do zasobów w przemyśle
morskim jako czynnika przyczyniającego się do wzrostu gospodarczego i
zatrudnienia, w tym poprzez wymianę najlepszych praktyk; e) promowanie
strategicznych sojuszy pomiędzy przemysłem morskim, usługami
oraz instytucjami naukowymi specjalizującymi się w badaniach
morskich; f) starania
w kierunku poprawy transgranicznego i międzysektorowego nadzoru morskiego
w celu przeciwdziałania rosnącym zagrożeniom związanym z
intensywnym ruchem morskim, zrzutami zanieczyszczeń ze statków, wypadkami
na morzu i niezgodnymi z prawem działaniami na morzu oraz g) ustanowienie
regularnego dialogu i promowanie różnego rodzaju sieci między
podmiotami zainteresowanymi kwestiami morskimi. ARTYKUŁ
340 Wspomniana współpraca obejmuje: a) wymianę
informacji, najlepszych praktyk i doświadczeń oraz transfer wiedzy
fachowej w dziedzinie morza, w tym dotyczących innowacyjnych technologii w
sektorach morskich oraz problemów środowiska morskiego; b) wymianę
informacji i najlepszych praktyk w zakresie opcji finansowania projektów, w tym
partnerstw publiczno-prywatnych oraz c) poprawę
współpracy między Stronami na odpowiednich międzynarodowych
forach morskich. Regularny dialog w sprawach polityki
rybołówstwa i polityki morskiej ARTYKUŁ
341 W kwestiach objętych niniejszym
rozdziałem Strony prowadzą regularny dialog. ROZDZIAŁ
12 WSPÓPRACA
W ZAKRESIE BADAŃ, ROZWOJU TECHNOLOGICZNEGO
I DEMONSTRACJI ARTYKUŁ
342 Strony promują współpracę we
wszystkich obszarach cywilnych badań naukowych oraz rozwoju
technologicznego i demonstracji na zasadach obopólnych korzyści i przy
zapewnieniu odpowiedniej i skutecznej ochrony praw własności intelektualnej. ARTYKUŁ
343 Współpraca w zakresie badań, rozwoju
technologicznego i demonstracji obejmuje: a) dialog
polityczny i wymianę informacji z zakresu nauki i technologii; b) ułatwianie
należytego dostępu do odnośnych programów Stron; c) zwiększanie
zdolności badawczych i udziału jednostek badawczych z Gruzji w
unijnych ramowych programach badań; d) wspieranie
wspólnych projektów badawczych we wszystkich obszarach badań, rozwoju
technologicznego i demonstracji; e) działania
szkoleniowe i programy mobilności dla naukowców, badaczy i innych
pracowników badawczych zaangażowanych w badania, rozwój technologiczny i
demonstracje prowadzonych przez Strony; f) ułatwianie,
w ramach obowiązującego prawodawstwa, swobodnego przepływu
badaczy uczestniczących w działaniach objętych niniejszym
Układem i transgranicznego przemieszczania towarów przeznaczonych do
stosowania w ramach tych działań; oraz g) inne
formy współpracy w ramach badań, rozwoju technologicznego i
demonstracji na podstawie wspólnego porozumienia. ARTYKUŁ
344 W ramach współpracy w tych dziedzinach
należy szukać synergii z innymi działaniami realizowanymi w
ramach współpracy finansowej między UE a Gruzją, zgodnie z
postanowieniami tytułu VII (Pomoc finansowa oraz postanowienia
dotyczące zwalczania nadużyć finansowych i kontroli) niniejszego
Układu. ROZDZIAŁ
13 POLITYKA
OCHRONY KONSUMENTÓW ARTYKUŁ
345 Strony współpracują w celu
zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów oraz osiągnięcia
zgodności między swoimi systemami ochrony konsumentów. ARTYKUŁ
346 Współpraca zmierzająca do
osiągnięcia tych celów może obejmować we
właściwych przypadkach: a) dążenie
do zbliżenia przepisów w dziedzinie ochrony konsumentów, unikając
przy tym tworzenia barier dla handlu; b) wspieranie
wymiany informacji na temat systemów ochrony konsumentów, w tym na temat
przepisów o ochronie praw konsumenta i ich egzekwowania, bezpieczeństwa
produktów dla konsumentów, systemów wymiany informacji, zwiększania
świadomości wśród konsumentów i umacniania praw oraz
środków odwoławczych do dyspozycji konsumentów; c) szkolenie
urzędników administracji i innych osób reprezentujących interesy
konsumentów oraz d) stymulowanie
działalności niezależnych zrzeszeń konsumentów oraz
kontaktów między przedstawicielami konsumentów. ARTYKUŁ
347 Gruzja podejmie zbliżenie swojego
prawodawstwa do aktów prawa UE i instrumentów międzynarodowych, o których
mowa w załączniku XXIX do niniejszego Układu, zgodnie z
postanowieniami zawartymi w tym załączniku. ROZDZIAŁ
14 ZATRUDNIENIE,
POLITYKA SPOŁECZNA I RÓWNOŚĆ SZANS ARTYKUŁ
348 Strony wzmacniają dialog i
współpracę w zakresie wspierania programu godnej pracy, polityki
zatrudnienia, bezpieczeństwa i higieny pracy, dialogu społecznego,
ochrony socjalnej, włączenia społecznego, równości
płci i przeciwdziałania dyskryminacji oraz w zakresie społecznej
odpowiedzialności przedsiębiorstw, przyczyniając się w ten
sposób do tworzenia większej liczby lepszych miejsc pracy, zmniejszenia
ubóstwa, zwiększenia spójności społecznej, zrównoważonego
rozwoju i lepszej jakości życia. ARTYKUŁ
349 Współpraca, realizowana na podstawie
wymiany informacji i najlepszych praktyk, może obejmować wybraną
liczbę zagadnień, które zostaną wskazane w
następujących obszarach: a) ograniczanie
ubóstwa i zwiększenie spójności społecznej; b) polityka
zatrudnienia, której celem jest większa liczba lepszych miejsc pracy
zapewniających godziwe warunki pracy, a także ograniczenie gospodarki
nieformalnej i zatrudnienia nieformalnego; c) propagowanie
aktywnych instrumentów rynku pracy oraz wydajnych służb zatrudnienia
w celu zmodernizowania rynków pracy i dostosowania do potrzeb Stron w zakresie
rynków pracy; d) stymulowanie
rynków pracy sprzyjających włączeniu społecznemu oraz
systemów bezpieczeństwa socjalnego integrujących osoby w trudnej
sytuacji, w tym osoby niepełnosprawne i osoby należące do
mniejszości; e) równość
szans i brak dyskryminacji, których celem jest zwiększanie równości
płci i zapewnienie równych szans kobietom i mężczyznom, a
także zwalczanie dyskryminacji ze względu na płeć,
rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd,
niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną; f) polityka
społeczna służąca podniesieniu poziomu ochrony socjalnej, w
tym systemów ochrony socjalnej pod względem ich jakości,
dostępności i stabilności finansowania; g) zwiększenie
udziału partnerów społecznych oraz wspieranie dialogu
społecznego, m.in. poprzez zwiększenie zdolności wszystkich
zainteresowanych stron; h) propagowanie
bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy oraz i) podnoszenie
świadomości i dialog w zakresie społecznej
odpowiedzialności przedsiębiorstw. ARTYKUŁ
350 Strony zachęcają wszystkie
zainteresowane strony, w tym organizacje społeczeństwa
obywatelskiego, a w szczególności partnerów społecznych, do
zaangażowania w zmiany i reformy polityczne oraz współpracę
między Stronami, zgodnie z właściwymi postanowieniami
tytułu VIII (Postanowienia instytucjonalne, ogólne i końcowe)
niniejszego Układu. ARTYKUŁ
351 Strony dążą do wzmocnienia
współpracy w kwestiach zatrudnienia i polityki społecznej na
wszystkich odpowiednich forach i we wszystkich odpowiednich organizacjach
regionalnych, wielostronnych i międzynarodowych. ARTYKUŁ
352 Strony propagują społeczną
odpowiedzialność przedsiębiorstw i ich rozliczalność,
a także zachęcają do prowadzenia działalności w sposób
odpowiedzialny, na przykład zgodnie z szeregiem międzynarodowych
wytycznych dotyczących społecznej odpowiedzialności
przedsiębiorstw, a w szczególności z Wytycznymi OECD dla
przedsiębiorstw wielonarodowych. ARTYKUŁ
353 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
będą omawiane w ramach regularnego dialogu. ARTYKUŁ
354 Gruzja podejmie zbliżenie swojego
prawodawstwa do aktów prawa UE i instrumentów międzynarodowych, o których
mowa w załączniku XXX do niniejszego Układu, zgodnie z
postanowieniami zawartymi w tym załączniku. ROZDZIAŁ
15 ZDROWIE
PUBLICZNE ARTYKUŁ
355 Strony zgodnie postanawiają rozwijać
współpracę w dziedzinie zdrowia publicznego w celu podniesienia poziomu
bezpieczeństwa w zakresie zdrowia publicznego i ochrony zdrowia ludzkiego,
co stanowi niezbędny warunek zrównoważonego rozwoju i wzrostu
gospodarczego. ARTYKUŁ
356 Współpraca obejmuje w szczególności
następujące obszary: a) wzmocnienie
systemu zdrowia publicznego Gruzji, zwłaszcza przez dalszą
realizację reformy sektora zdrowia, zapewnienie wysokiej jakości
opieki podstawowej i poprawę zarządzania zdrowiem i finansowania
opieki zdrowotnej; b) nadzór
epidemiologiczny i kontrolę chorób zaraźliwych, takich jak HIV/AIDS,
wirusowe zapalenie wątroby i gruźlica oraz oporność na
środki przeciwdrobnoustrojowe, a także podwyższoną
gotowość na zagrożenia dla zdrowia publicznego i sytuacje
nadzwyczajne; c) zapobieganie
chorobom niezaraźliwym i ich kontrolę, przede wszystkim poprzez
wymianę informacji i dobrych praktyk, promowanie zdrowego trybu
życia, ruchu, uwzględnienie najważniejszych uwarunkowań
zdrowotnych, takich jak sposób odżywiania, uzależnienie od alkoholu, środków
odurzających czy tytoniu; d) jakość
i bezpieczeństwo substancji pochodzenia ludzkiego; e) informacje
i wiedzę o zdrowiu oraz f) pełne
wykonanie międzynarodowych umów w dziedzinie zdrowia, w których
uczestniczą Strony, w szczególności Międzynarodowych przepisów
zdrowotnych oraz ramowej konwencji antytytoniowej. ARTYKUŁ
357 Gruzja podejmie zbliżenie swojego
prawodawstwa do aktów prawa UE i instrumentów międzynarodowych, o których
mowa w załączniku XXXI do niniejszego Układu, zgodnie z
postanowieniami zawartymi w tym załączniku. ROZDZIAŁ
16 KSZTAŁCENIE
I SZKOLENIE ORAZ MŁODZIEŻ ARTYKUŁ
358 Strony współpracują w zakresie
kształcenia i szkolenia w celu wzmocnienia współpracy i dialogu, w
tym dialogu na temat polityki, dążąc do zbliżenia do
właściwych polityk i praktyk UE. Strony współpracują na
rzecz promowania uczenia się przez całe życie i propagują
współpracę i przejrzystość na wszystkich poziomach
kształcenia i szkolenia ze szczególnym uwzględnieniem szkolnictwa wyższego. ARTYKUŁ
359 Współpraca Stron w zakresie
kształcenia i szkolenia koncentruje się między innymi na
następujących obszarach: a) propagowaniu
uczenia się przez całe życie, gdyż jest ono istotne dla
wzrostu i zatrudnienia i umożliwia obywatelom pełny udział w
życiu społecznym; b) modernizacji
systemów kształcenia i szkolenia, poprawie jakości, przydatności
i dostępu poprzez szczeble edukacji od wczesnej edukacji i opieki nad
dzieckiem po szkolnictwo wyższe; c) promowaniu
jakości w szkolnictwie wyższym zgodnie z unijnym planem modernizacji
europejskich systemów szkolnictwa wyższego i procesem bolońskim; d) wzmocnieniu
międzynarodowej współpracy akademickiej i ugruntowaniu uczestnictwa w
unijnych programach współpracy oraz zwiększeniu mobilności
studentów i nauczycieli; e) zachęcaniu
do nauki języków obcych; f) wspieraniu
postępów w osiągnięciu uznawania kwalifikacji i kompetencji oraz
zapewnieniu przejrzystości w tej dziedzinie; g) wspieraniu
współpracy w dziedzinie kształcenia zawodowego i szkolenia, z
uwzględnieniem odpowiednich dobrych praktyk UE oraz h) zwiększeniu
zrozumienia procesu integracji europejskiej i wiedzy na jego temat,
zacieśnieniu dialogu akademickiego na temat stosunków z UE w ramach
Partnerstwa Wschodniego oraz udziału we właściwych programach
UE. ARTYKUŁ
360 Strony zgodnie postanawiają
współpracować w dziedzinie młodzieży, tak aby: a) wzmocnić
współpracę i kontakty w obszarze polityki dotyczącej
młodzieży i kształcenia pozaformalnego dla młodzieży i
młodych pracowników; b) wspierać
mobilność młodzieży i młodych pracowników, gdyż przyczynia
się ona do wspierania dialogu międzykulturowego i zdobywania wiedzy,
umiejętności i kompetencji poza systemami kształcenia
formalnego, między innymi poprzez wolontariat; c) propagować
współpracę między organizacjami zrzeszającymi
młodzież. ARTYKUŁ
361 Gruzja będzie prowadzić i
rozwijać politykę spójną z unijnymi politykami i praktykami, o
których mowa w załączniku XXXII do niniejszego Układu, zgodnie z
postanowieniami zawartymi w tym załączniku. ROZDZIAŁ
17 WSPÓŁPRACA
W DZIEDZINIE KULTURY ARTYKUŁ
362 Strony będą promowały
współpracę kulturalną z odpowiednim uwzględnieniem zasad
zawartych w Konwencji w sprawie ochrony i promowania różnorodności
form wyrazu kulturowego Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw
Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) z 2005 r. Strony będą
dążyć do regularnego dialogu politycznego w obszarach
będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w tym do rozwoju
sektora kultury w UE i Gruzji. Współpraca między Stronami sprzyjać
będzie dialogowi międzykulturowemu, między innymi dzięki
zaangażowaniu w nim sektora kultury i społeczeństwa
obywatelskiego w UE i w Gruzji. ARTYKUŁ
363 Współpraca Stron koncentruje się na
następujących obszarach: a) współpracy
kulturalnej i wymianie kulturalnej; b) mobilności
sztuki i artystów i wzmocnieniu zdolności w sektorze kultury; c) dialogu
międzykulturowym; d) dialogu
na temat polityki kulturalnej oraz e) współpracy
na forach międzynarodowych takich jak UNESCO czy Rada Europy, między
innymi, w celu rozwijania różnorodności kulturowej oraz zachowania i
podkreślenia wartości dziedzictwa kulturowego i historycznego. ROZDZIAŁ
18 WSPÓŁPRACA
W SEKTORZE AUDIOWIZUALNYM I MEDIÓW ARTYKUŁ
364 Strony będą promować
współpracę w sektorze audiowizualnym i mediów. Współpraca
służy wzmocnieniu przemysłu audiowizualnego w UE i Gruzji, w
szczególności poprzez szkolenia zawodowe, wymianę informacji oraz
promowanie koprodukcji kinowej i telewizyjnej. ARTYKUŁ
365 1. Strony prowadzą regularny dialog
w sektorze audiowizualnym i mediów oraz współpracują na rzecz
zwiększenia niezależności i profesjonalizmu mediów, a także
zacieśnienia związków z mediami UE zgodnie z odpowiednimi standardami
europejskimi, w tym standardami wyznaczonymi przez Radę Europy oraz
Konwencję UNESCO z 2005 r. w sprawie ochrony i promowania
różnorodności form wyrazu kulturowego. 2. Współpraca może
obejmować między innymi szkolenie dziennikarzy i innych osób
zajmujących się zawodowo mediami. ARTYKUŁ
366 Współpraca Stron koncentruje się na
następujących obszarach: a) dialogu
na temat polityki audiowizualnej i dotyczącej mediów; b) współpracy
na forach międzynarodowych takich jak UNESCO czy Rada Europy, oraz c) współpracy
audiowizualnej i w zakresie mediów, w tym w zakresie kina. ARTYKUŁ
367 Gruzja podejmie zbliżenie swojego
prawodawstwa do aktów prawa UE i instrumentów międzynarodowych, o których
mowa w załączniku XXXIII do niniejszego Układu, zgodnie z
postanowieniami zawartymi w tym załączniku. ROZDZIAŁ
19 WSPÓŁPRACA
W DZIEDZINIE SPORTU
I AKTYWNOŚCI FIZYCZNEJ ARTYKUŁ
368 Strony promują współpracę w
obszarze sportu i aktywności fizycznej poprzez wymianę informacji i
dobrych praktyk, tak aby propagować zdrowy tryb życia, społeczne
i edukacyjne walory sportu, mobilność w sporcie, oraz w celu zwalczania
światowych problemów w sporcie, takich jak doping, rasizm czy przemoc. ROZDZIAŁ
20 WSPÓŁPRACA
SPOŁECZEŃSTWA OBYWATELSKIEGO ARTYKUŁ
369 Strony zacieśniają dialog na temat
współpracy społeczeństwa obywatelskiego, którego cele są
następujące: a) intensyfikacja
kontaktów oraz wymiany informacji i doświadczeń między
wszystkimi sektorami społeczeństwa obywatelskiego w UE i w Gruzji; b) zapewnienie
szerszej wiedzy na temat Gruzji i lepszego jej zrozumienia, w tym jej historii
i kultury, w UE, a zwłaszcza wśród organizacji
społeczeństwa obywatelskiego znajdujących się w
państwach członkowskich, co pozwoli na lepszą
świadomość szans i wyzwań w ramach przyszłych
stosunków; c) wzajemne
zapewnienie szerszej wiedzy na temat UE i lepszego jej zrozumienia w Gruzji, a
w szczególności wśród gruzińskich organizacji
społeczeństwa obywatelskiego, gdzie nacisk kładzie się
między innymi na wartości, na których UE jest oparta, jej polityki i
jej funkcjonowanie. ARTYKUŁ
370 Strony promują dialog i
współpracę podmiotów społeczeństwa obywatelskiego z obu
stron jako integralną część stosunków między UE a
Gruzją. Cele takiego dialogu i takiej współpracy są
następujące: a) zapewnienie
udziału społeczeństwa obywatelskiego w stosunkach między UE
a Gruzją, zwłaszcza w wykonaniu postanowień niniejszego
Układu; b) zwiększenie
udziału społeczeństwa obywatelskiego w publicznym procesie
podejmowania decyzji, szczególnie przez otwarty, przejrzysty i regularny dialog
między instytucjami publicznymi a stowarzyszeniami przedstawicielskimi i
społeczeństwem obywatelskim; c) ułatwienie
i stworzenie warunków dla procesu budowania instytucji i rozwoju organizacji
społeczeństwa obywatelskiego na różne sposoby, m.in. poprzez
rzecznictwo, tworzenie nieformalnych i formalnych sieci, wzajemne wizyty i
warsztaty, zwłaszcza w celu poprawy otoczenia prawnego dla funkcjonowania
społeczeństwa obywatelskiego; oraz d) umożliwienie
przedstawicielom społeczeństwa obywatelskiego z każdej strony
zaznajomienia się z procesami konsultacji i dialogu
społeczeństwa obywatelskiego, w tym partnerami społecznymi i
władzami publicznymi, w szczególności w celu włączenia
społeczeństwa obywatelskiego w publiczny proces podejmowania decyzji. ARTYKUŁ
371 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
będą omawiane w ramach regularnego dialogu. ROZDZIAŁ
21 WSPÓŁPRACA
W ZAKRESIE ROZWOJU REGIONALNEGO, WSPÓŁPRACA TRANSGRANICZNA
I WSPÓŁPRACA NA SZCZEBLU REGIONALNYM ARTYKUŁ
372 1. Strony promują wzajemne
zrozumienie i współpracę dwustronną w dziedzinie polityki
rozwoju regionalnego, z uwzględnieniem metod opracowywania i realizacji
polityk regionalnych, wielopoziomowego sprawowania rządów oraz
partnerstwa, ze szczególnym zaakcentowaniem rozwoju obszarów będących
w niekorzystnej sytuacji oraz współpracy terytorialnej, z myślą
o stworzeniu kanałów komunikacji i o rozwijaniu wymiany informacji i
doświadczeń między organami władz krajowych i lokalnych
oraz podmiotami społeczno-gospodarczymi i społeczeństwem obywatelskim. 2. Strony współpracują przede
wszystkim w celu dostosowania praktyki stosowanej przez Gruzję do
następujących zasad: a) poprawa
wielopoziomowego sprawowania rządów, które wpływa zarówno na poziom
centralny rządów, jak i gmin, ze szczególnym uwzględnieniem sposobów
większego zaangażowania podmiotów na szczeblu lokalnym; b) konsolidacja
partnerstwa wszystkich stron zaangażowanych w rozwój regionalny oraz c) współfinansowanie
poprzez wkład finansowy podmiotów zaangażowanych w wykonanie
programów i projektów rozwoju regionalnego. ARTYKUŁ
373 1. Strony wspierają i
stymulują zaangażowanie organów władz lokalnych we
współpracę w zakresie polityki regionalnej, w tym
współpracę transgraniczną, oraz w powiązane struktury
zarządzania, wzmacniają współpracę poprzez ustanowienie
sprzyjających ram prawnych, podtrzymują i rozwijają środki
budowania zdolności oraz promują utrwalanie transgranicznych i
regionalnych sieci gospodarczych i biznesowych. 2. Strony będą
współpracować na rzecz konsolidacji instytucjonalnego i operacyjnego
potencjału gruzińskich instytucji w dziedzinach rozwoju regionalnego
i planowania przestrzennego, między innymi przez: a) poprawę
koordynacji międzyinstytucjonalnej, w szczególności mechanizmu
kontaktów pionowych i poziomych organów administracji centralnej i lokalnej w
procesie rozwijania i wdrażania polityki regionalnej; b) budowanie
możliwości organów władz lokalnych, tak aby wspierać
wzajemną współpracę transgraniczną zgodnie z przepisami i
praktykami UE; c) wymianę
wiedzy, informacji i najlepszych praktyk w zakresie polityki rozwoju
regionalnego, aby wspierać dobrobyt gospodarczy społeczności
lokalnych i jednolity rozwój regionów. ARTYKUŁ
374 1. Strony wspierają i
stymulują rozwój współpracy transgranicznej w innych obszarach
objętych niniejszym Układem, między innymi takich jak transport,
energia, sieci komunikacyjne, kultura, kształcenie, turystyka i zdrowie. 2. Strony wzmacniają
współpracę między swoimi regionami w formie transgranicznych i
międzyregionalnych programów, promując udział regionów Gruzji w
europejskich strukturach i organizacjach regionalnych i wspierając ich
rozwój gospodarczy i instytucjonalny poprzez wykonanie projektów
stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania. 3. Działania te będą
prowadzone w kontekście: a) kontynuowania
współpracy terytorialnej z regionami europejskimi, w tym w ramach
programów współpracy ponadnarodowej i transgranicznej; b) współpracy
w ramach Partnerstwa Wschodniego, z organami UE, w tym z Komitetem Regionów, a
także udział w różnych europejskich projektach i inicjatywach
regionalnych; c) współpracy
między innymi z Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i
Europejską Siecią Obserwacyjną Planowania Przestrzennego. ARTYKUŁ
375 Kwestie ujęte w niniejszym rozdziale
będą omawiane w ramach regularnego dialogu. ROZDZIAŁ
22 OCHRONA
LUDNOŚCI ARTYKUŁ
376 Strony rozwijają i wzmacniają
współpracę w zakresie katastrof naturalnych i katastrof spowodowanych
przez człowieka. Współpraca prowadzona jest z uwzględnieniem
interesów Stron na zasadach równości i obopólnej korzyści, z
uwzględnieniem wzajemnych zależności między Stronami oraz
wielostronnych działań w tym obszarze. ARTYKUŁ
377 Celem współpracy jest poprawa
zapobiegania katastrofom naturalnym i katastrofom spowodowanym przez
człowieka, a także gotowości i reakcji na nie. ARTYKUŁ
378 Strony w szczególności wymieniają
informacje i wiedzę specjalistyczną oraz wdrażają wspólne
działania na zasadach dwustronnych lub w ramach programów wielostronnych.
Współpraca przebiega między innymi poprzez wykonanie konkretnych umów
i porozumień administracyjnych w tej dziedzinie, zawartych między
Stronami. ARTYKUŁ
379 Współpraca może obejmować
następujące cele: a) wymianę
i regularną aktualizację danych kontaktowych w celu zapewnienia
ciągłości dialogu oraz całodobowej możliwości
wzajemnego kontaktu; b) we
właściwych przypadkach i z zastrzeżeniem posiadania odpowiednich
zasobów – ułatwienie wzajemnej pomocy w poważnych sytuacjach
wyjątkowych; c) całodobową
wymianę wczesnych ostrzeżeń i zaktualizowanych informacji
dotyczących sytuacji wyjątkowych o dużej skali dotykających
UE lub Gruzję, w tym prośby o pomoc i oferty pomocy; d) wymianę
informacji na temat pomocy niesionej przez Strony państwom trzecim w
sytuacjach wyjątkowych, które uruchamiają unijny mechanizm ochrony
ludności; e) współpracę
w zakresie wsparcia ze strony kraju-gospodarza przy wnoszeniu o pomoc/niesieniu
pomocy; f) wymianę
najlepszych praktyk i wytycznych w zakresie zapobiegania katastrofom, a
także gotowości i reakcji na nie; g) współpracę
w zakresie zmniejszania ryzyka związanego z klęskami
żywiołowymi poprzez między innymi odwołanie się do
powiązań między instytucjami i rzecznictwa; informowanie,
kształcenie i komunikację; najlepsze praktyki mające na celu
zapobieganie zagrożeniom naturalnym i łagodzenie ich skutków; h) współpracę
w dążeniu do sprawniejszego gromadzenia wiedzy na temat katastrof i
zagrożeń oraz oceny ryzyka na potrzeby zarządzania katastrofami; i) współpracę
w zakresie oceny wpływu katastrof na środowisko i zdrowie publiczne; j) zapraszanie
ekspertów na specjalistyczne warsztaty techniczne i sympozja
poświęcone kwestiom ochrony ludności; k) doraźne
zapraszanie obserwatorów na poszczególne ćwiczenia i szkolenia
organizowane przez UE lub Gruzję; oraz l) wzmacnianie
współpracy w zakresie jak najskuteczniejszego wykorzystania
dostępnych możliwości ochrony ludności. ROZDZIAŁ
23 UCZESTNICTWO
W PROGRAMACH UNII EUROPEJSKIEJ I W DZIAŁANIACH JEJ AGENCJI ARTYKUŁ
380 Gruzja ma prawo uczestniczyć w
działaniach wszystkich agencji UE, w przypadku których odnośne
przepisy ustanawiające daną agencję dopuszczają
uczestnictwo Gruzji. Gruzja zawiera z UE osobne umowy umożliwiające
jej uczestnictwo w działaniach poszczególnych agencji i określające
wysokość jej wkładu finansowego. ARTYKUŁ
381 Gruzja ma prawo uczestniczyć we wszelkich
obecnych i przyszłych programach Unii, w przypadku których odpowiednie
przepisy ustanawiające te programy dopuszczają uczestnictwo Gruzji.
Udział Gruzji w programach Unii jest zgodny z postanowieniami określonymi
w Protokole III do niniejszego Układu w sprawie umowy ramowej między
Unią Europejską a Gruzją dotyczącej ogólnych zasad
uczestnictwa Gruzji w programach unijnych. ARTYKUŁ
382 Strony będą prowadzić regularny
dialog na temat uczestnictwa Gruzji w programach UE i działaniach jej
agencji. UE informuje zwłaszcza Gruzję o ewentualnym ustanowieniu
nowych agencji i programów Unii, a także o zmianach warunków udziału
w programach Unii i działaniach agencji, o których mowa w art. 380 i 381
niniejszego Układu. TYTUŁ
VII POSTANOWIENIA
DOTYCZĄCE ZWALCZANIA NADUŻYĆ FINANSOWYCH
I KONTROLI ROZDZIAŁ
1 POMOC
FINANSOWA ARTYKUŁ
383 Gruzja korzysta z pomocy finansowej kierowanej
przez właściwe unijne mechanizmy i instrumenty finansowania. Gruzja
może również korzystać ze współpracy z Europejskim Bankiem
Inwestycyjnym (EIB), Europejskim Bankiem Odbudowy i Rozwoju (EBOR) oraz innymi
międzynarodowymi instytucjami finansowymi. Pomoc finansowa ma
przyczyniać się do realizacji celów niniejszego Układu i
będzie świadczona zgodnie z postanowieniami kolejnych artykułów. ARTYKUŁ
384 Podstawowe zasady pomocy finansowej są
określone we właściwych rozporządzeniach dotyczących
unijnych instrumentów finansowych. ARTYKUŁ
385 Uzgodnione przez Strony priorytetowe obszary
pomocy finansowej UE określa się w rocznych programach
działań opartych w stosownych przypadkach o ramy wieloletnie,
odzwierciedlające uzgodnione priorytety polityki. Wysokość
pomocy określona w tych programach uwzględnia zapotrzebowanie Gruzji,
zdolności sektorowe oraz postępy reform, w szczególności w
obszarach objętych niniejszym Układem. ARTYKUŁ
386 W celu optymalnego wykorzystania
dostępnych środków Strony dążą do wdrażania
pomocy UE w ścisłej współpracy i koordynacji z innymi
darczyńcami – państwami i organizacjami oraz międzynarodowymi
instytucjami finansowymi, oraz zgodnie z międzynarodowymi zasadami
dotyczącymi skuteczności pomocy. ARTYKUŁ
387 Najważniejsze prawne, administracyjne i
techniczne podstawy pomocy finansowej określa się w ramach
właściwych umów między Stronami. ARTYKUŁ
388 Rada Stowarzyszenia jest informowana o
postępach we wdrażaniu pomocy finansowej oraz jej wpływie na
realizację celów niniejszego Układu. W tym celu właściwe
organy Stron dostarczają sobie wzajemnie i regularnie odpowiednich
informacji w zakresie monitorowania i oceny. ARTYKUŁ
389 Strony wdrażają pomoc zgodnie z
zasadami należytego zarządzania finansami i współpracują w
zakresie ochrony interesów finansowych UE i Gruzji zgodnie z rozdziałem 2
(Postanowienia dotyczące zwalczania nadużyć finansowych i
kontroli) w niniejszym tytule. ROZDZIAŁ
2 POSTANOWIENIA
DOTYCZĄCE ZWALCZANIA NADUŻYĆ FINANSOWYCH I KONTROLI ARTYKUŁ
390 Definicje Do celów niniejszego rozdziału mają
zastosowanie definicje zawarte w protokole III do niniejszego Układu. ARTYKUŁ
391 Zakres
stosowania Niniejszy rozdział ma zastosowanie do
wszelkich dalszych umów lub instrumentów finansowania, jakie zostaną
zawarte między Stronami, oraz wszelkich instrumentów finansowych UE, z
jakimi Gruzja będzie stowarzyszona, bez uszczerbku dla wszelkich
dodatkowych klauzul dotyczących audytu, kontroli na miejscu, inspekcji,
kontroli i środków zwalczania nadużyć finansowych, prowadzonych
między innymi przez Europejski Trybunał Obrachunkowy i Europejski
Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF). ARTYKUŁ
392 Środki
w celu zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i innym nielegalnym
działaniom oraz ich zwalczania Strony podejmują skuteczne środki w
celu zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i innym nielegalnym
działaniom związanym z wdrażaniem środków UE oraz ich
zwalczania, między innymi poprzez wzajemną pomoc administracyjną
i prawną w dziedzinach objętych niniejszym Układem. ARTYKUŁ
393 Wymiana
informacji i dalsza współpraca na szczeblu operacyjnym 1. Na potrzeby odpowiedniego wykonania
niniejszego rozdziału właściwe organy Gruzji i UE regularnie
wymieniają informacje oraz, na wniosek jednej ze Stron, dokonują
konsultacji. 2. OLAF może uzgodnić ze swoim
odpowiednikiem w Gruzji, zgodnie z gruzińskimi przepisami, dalszą
współpracę w obszarze zwalczania nadużyć finansowych, w tym
dokonać ustaleń operacyjnych z władzami Gruzji. 3. W odniesieniu do przekazywania i
przetwarzania danych osobowych ma zastosowanie art. 14 tytułu III
(Sprawiedliwość, wolność i bezpieczeństwo) niniejszego
Układu. ARTYKUŁ
394 Zapobieganie
nadużyciom finansowym, korupcji i nieprawidłowościom 1. Władze Gruzji regularnie
sprawdzają, czy operacje finansowane ze środków UE są
realizowane należycie. Podejmują one wszelkie stosowne środki w
celu zapobiegania nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym
oraz w celu ich naprawiania. 2. Władze Gruzji podejmują
wszelkie stosowne kroki w celu zapobiegania wszelkim praktykom korupcji czynnej
lub biernej oraz w celu ich naprawiania, a także w celu wykluczenia
konfliktu interesów na każdym etapie procedury związanej z
wdrażaniem środków unijnych. 3. Władze Gruzji informują
Komisję Europejską o wszelkich podjętych środkach
prewencyjnych. 4. Komisja Europejska jest uprawniona do
uzyskania dowodów zgodnie z art. 56 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr
1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego
mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich. 5. W szczególności jest ona
również uprawniona do uzyskiwania dowodów na to, że postępowania
o udzielenie zamówienia i dotacji są zgodne z zasadami
przejrzystości, równego traktowania oraz niedyskryminacji,
zapobiegają wszelkim konfliktom interesów, oferują gwarancje odpowiadające
przyjętym normom międzynarodowym oraz zapewniają
zgodność z przepisami dotyczącymi należytego
zarządzania finansami. 6. Zgodnie z własnymi procedurami
Strony udostępniają sobie wzajemnie wszelkie informacje
dotyczące wdrażania unijnych środków i informują się
nawzajem bezzwłocznie o wszelkich zasadniczych zmianach w swoich
procedurach lub systemach. ARTYKUŁ
395 Kroki
prawne, dochodzenie i ściganie W następstwie kontroli krajowej lub
kontroli UE, władze Gruzji podejmują kroki prawne, w tym we
właściwych przypadkach, dochodzenie i ściganie domniemanych i
stwierdzonych przypadków nadużyć finansowych, korupcji lub wszelkich
innych nieprawidłowości, w tym konfliktów interesów. W stosownych
przypadkach OLAF może wspierać właściwe organy Gruzji w
realizacji tych zadań. ARTYKUŁ
396 Informowanie
o przypadkach nadużyć finansowych, korupcji i
nieprawidłowości 1. Władze Gruzji bezzwłocznie
przekazują Komisji Europejskiej wszelkie informacje, które są w jej
posiadaniu, i które dotyczą domniemania lub stwierdzenia nadużyć
finansowych, korupcji lub wszelkich innych nieprawidłowości, w tym
konfliktu interesów, występujących w związku z wdrożeniem
środków unijnych. W przypadku podejrzenia nadużycia finansowego lub
korupcji informowane są również OLAF i Komisja Europejska. 2. Władze Gruzji
zgłaszają również wszystkie środki podjęte w
związku z faktami, o których zawiadamiają na podstawie niniejszego
artykułu. Jeżeli nie wystąpiły przypadki nadużyć
finansowych, korupcji lub wszelkich innych nieprawidłowości, które
podlegałyby zgłoszeniu, władze Gruzji informują
Komisję Europejską po zakończeniu każdego roku
kalendarzowego. ARTYKUŁ
397 Kontrole 1. Komisja Europejska i Europejski
Trybunał Obrachunkowy są uprawnieni do sprawdzenia, czy wszystkie
wydatki związane z wykorzystaniem środków unijnych zostały
poniesione prawidłowo, w sposób zgodny z prawem, oraz z zachowaniem
przepisów o należytym zarządzaniu finansami. 2. Kontrole przeprowadza się na
podstawie podjętych zobowiązań i dokonanych płatności.
Opierają się one na rejestrach oraz, w razie potrzeby, obejmują
kontrole w lokalu każdego podmiotu, który zarządza wdrażaniem
środków unijnych lub bierze w nim udział. Kontrole mogą być
przeprowadzane przed zamknięciem rozliczeń za dany rok budżetowy
oraz za okres pięciu lat od dnia wypłaty salda. 3. Inspektorzy Komisji Europejskiej lub
inne osoby, które zostały upoważnione przez Komisję
Europejską lub Europejski Trybunał Obrachunkowy, mogą
przeprowadzać kontrole dokumentacji lub kontrole na miejscu i kontrole w
lokalu każdego podmiotu, który zarządza wdrażaniem środków
unijnych lub bierze w nim udział, jak również każdego z ich
podwykonawców na terytorium Gruzji. 4. Inspektorzy Komisji Europejskiej lub
inne osoby upoważnione przez Komisję Europejską lub Europejski
Trybunał Obrachunkowy mają zapewniony należyty dostęp do
miejsc, prac i dokumentów w celu przeprowadzenia takich kontroli,
łącznie z informacjami w formie elektronicznej. Informacja o prawie
dostępu powinna być przekazana wszystkim instytucjom państwowym
w Gruzji i powinna być wyraźnie zawarta w umowach zawieranych celem
wdrożenia instrumentów, o których mowa w niniejszym Układzie. 5. Inspekcje i kontrole, o których mowa
w niniejszym artykule, mają zastosowanie do wszystkich wykonawców i
podwykonawców, którzy otrzymali środki unijne. Realizując swoje
zadania, Europejski Trybunał Obrachunkowy oraz organy kontrolne w Gruzji
współpracują w duchu zaufania, z zachowaniem niezależności. ARTYKUŁ
398 Kontrole
na miejscu 1. W ramach niniejszego Układu OLAF
uprawniony jest do przeprowadzania kontroli i inspekcji na miejscu w celu
ochrony interesów finansowych UE przed nadużyciami finansowymi, zgodnie z
przepisami rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2185/96 z dnia 11
listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych
przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich
przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami. 2. Kontrole i inspekcje na miejscu
są przygotowywane i przeprowadzane przez OLAF w ścisłej
współpracy z właściwymi organami Gruzji i z uwzględnieniem
właściwych gruzińskich przepisów. 3. Władze Gruzji są
odpowiednio wcześnie powiadamiane o przedmiocie, celu i podstawie prawnej
kontroli i inspekcji, tak aby mogły zapewnić wszelką wymaganą
pomoc. W tym celu urzędnicy zatrudnieni we właściwych organach
Gruzji mogą brać udział w kontrolach i inspekcjach na miejscu. 4. Jeśli zainteresowane władze
Gruzji wyrażą takie zapotrzebowanie, kontrole i inspekcje na miejscu
mogą być przeprowadzone wspólnie przez te władze i OLAF. 5. Jeżeli podmiot gospodarczy
przeciwstawia się kontroli lub inspekcji na miejscu, władze Gruzji na
mocy przepisów krajowych udzielają OLAF-owi potrzebnego wsparcia, aby
umożliwić mu wykonanie jego zadań polegających na
przeprowadzeniu kontroli lub inspekcji na miejscu. ARTYKUŁ
399 Środki
i sankcje administracyjne Bez uszczerbku dla ustawodawstwa Gruzji
Komisja Europejska może nakładać środki i sankcje
administracyjne zgodnie z rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 1605/2002,
rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r.
ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady
(WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego
mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich oraz
z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r.
w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich. ARTYKUŁ
400 Odzyskanie
środków 1. Władze Gruzji podejmują
wszelkie stosowne środki w celu wdrożenia wymienionych poniżej
postanowień dotyczących odzyskania przez rządową
agencję finansującą nienależnie wypłaconych
środków UE. 2. Jeżeli wdrożenie unijnych
środków powierzono władzom Gruzji, Komisja Europejska jest uprawniona
do odzyskania nienależnie wypłaconych środków UE, zwłaszcza
w drodze korekt finansowych. Komisja Europejska uwzględnia kroki
podjęte przez władze Gruzji w celu zapobieżenia utracie
przedmiotowych środków UE. 3. Przed podjęciem jakiejkolwiek
decyzji w sprawie odzyskania środków Komisja Europejska konsultuje
się w tej sprawie z Gruzją. Spory dotyczące odzyskania
środków będą omawiane w Radzie Stowarzyszenia. 4. Jeżeli Komisja Europejska
wdraża środki UE pośrednio lub bezpośrednio poprzez
powierzanie zadań związanych z wykonaniem budżetu osobom
trzecim, decyzje podejmowane przez Komisję Europejską w ramach
niniejszego tytułu, na mocy których na osoby inne niż państwa
nakładane są zobowiązania pieniężne, podlegają
wykonaniu na terytorium Gruzji zgodnie z następującymi zasadami: a) ich
wykonanie odbywa się zgodnie z obowiązującymi w Gruzji
przepisami z zakresu postępowania cywilnego. Klauzula wykonalności
decyzji jest nadawana bez jakiejkolwiek kontroli wychodzącej poza
weryfikację autentyczności decyzji przez wyznaczony w tym celu przez
rząd Gruzji organ krajowy, o którym zostanie powiadomiona Komisja
Europejska i Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej; b) po
dopełnieniu tych formalności na wniosek zainteresowanej Strony
może ona przystąpić do wykonywania zgodnie z ustawodawstwem
Gruzji, wnosząc o rozpatrzenie sprawy bezpośrednio do
właściwego organu; c) Postępowanie
egzekucyjne może zostać zawieszone tylko na podstawie orzeczenia
Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Niezależnie od
tego, do rozpatrywania skarg na prawidłowość czynności
egzekucyjnych właściwe są sądy Gruzji. 5. Tytuł egzekucyjny wydawany jest
przez wyznaczone w tym celu przez rząd Gruzji organy, bez potrzeby
przeprowadzania przez nie jakiejkolwiek kontroli wychodzącej poza
weryfikację autentyczności aktu. Wykonanie tytułu egzekucyjnego
odbywa się zgodnie z przepisami obowiązującymi w Gruzji.
Zgodność z prawem decyzji właściwych organów UE o egzekucji
podlega kontroli ze strony Trybunału Sprawiedliwości Unii
Europejskiej. 6. Na tych samych zasadach wykonywane
są orzeczenia wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii
Europejskiej na podstawie klauzuli arbitrażowej zawartej w danej umowie
objętej zakresem niniejszego rozdziału. ARTYKUŁ
401 Poufność Informacje w jakiejkolwiek formie, które
pozyskano lub nabyto na podstawie niniejszego rozdziału objęte
są tajemnicą zawodową i chronione w taki sam sposób, w jaki
podobne informacje chronione są prawem Gruzji oraz odpowiednimi przepisami
mającymi zastosowanie w odniesieniu do instytucji UE. Takich informacji nie
wolno przekazywać osobom innym niż osoby w instytucjach UE,
państwach członkowskich lub w Gruzji, których funkcje wymagają
posiadania takich informacji, nie wolno ich również wykorzystywać do
celów innych niż zapewnienie skutecznej ochrony interesów finansowych
Stron. ARTYKUŁ
402 Zbliżenie
przepisów Gruzja podejmie zbliżenie swojego
prawodawstwa do aktów prawa UE i instrumentów międzynarodowych, o których
mowa w załączniku XXIV do niniejszego Układu, zgodnie z
postanowieniami zawartymi w tym załączniku. TYTUŁ
VIII POSTANOWIENIA
INSTYTUCJONALNE, OGÓLNE I KOŃCOWE ROZDZIAŁ
1 RAMY
INSTYTUCJONALNE ARTYKUŁ
403 Dialog polityczny i merytoryczny, w tym na
temat kwestii dotyczących współpracy sektorowej między Stronami,
może być prowadzony na wszystkich szczeblach. Okresowy dialog
merytoryczny na wysokim szczeblu prowadzony jest w ramach Rady Stowarzyszenia
ustanowionej w art. 401 oraz w ramach regularnych, odbywających się
za wzajemnym porozumieniem spotkań przedstawicieli Stron szczebla
ministerialnego. Rada
Stowarzyszenia ARTYKUŁ
404 1. Niniejszym ustanawia się
Radę Stowarzyszenia. Rada Stowarzyszenia nadzoruje i monitoruje stosowanie
i wykonanie niniejszego Układu i prowadzi okresowe przeglądy
funkcjonowania niniejszego Układu w świetle jego celów. 2. Posiedzenia Rady Stowarzyszenia
odbywają się na szczeblu ministerialnym w regularnych odstępach
czasu, ale nie rzadziej niż raz do roku, a także w przypadkach, gdy
wymagają tego okoliczności. Rada Stowarzyszenia może
odbywać spotkania w różnych składach za wzajemnym porozumieniem.
3. Poza nadzorowaniem i monitorowaniem
stosowania i wdrażania niniejszego Układu Rada Stowarzyszenia
analizuje wszystkie najważniejsze kwestie wynikające z niniejszego
Układu oraz wszelkie inne dwustronne i międzynarodowe kwestie
będące przedmiotem wspólnego zainteresowania. ARTYKUŁ
405 1. Rada Stowarzyszenia składa
się z jednej strony z członków Rady Unii Europejskiej i członków
Komisji Europejskiej, a z drugiej strony – z członków rządu Gruzji. 2. Rada Stowarzyszenia przyjmuje swój
regulamin wewnętrzny. 3. Radzie Stowarzyszenia przewodniczy
naprzemiennie przedstawiciel Unii i przedstawiciel Gruzji. 4. We właściwych przypadkach
oraz za wzajemnym porozumieniem w pracach Rady Stowarzyszenia mogą
uczestniczyć przedstawiciele innych podmiotów Stron w charakterze
obserwatorów. ARTYKUŁ
406 1. Dla osiągnięcia celów
niniejszego Układu Rada Stowarzyszenia ma prawo podejmowania decyzji w
ramach zakresu stosowania niniejszego Układu. Decyzje te są
wiążące dla Stron, które w celu ich wdrożenia
podejmują właściwe środki, w tym w razie konieczności
działania w ramach organów powołanych niniejszym Układem i na
mocy jego postanowień. Rada Stowarzyszenia może również
wydawać zalecenia. Decyzje i zalecenia Rady Stowarzyszenia przyjmuje
się za porozumieniem Stron po wypełnieniu przez nie
właściwych procedur wewnętrznych. 2. Zgodnie z wyznaczonym w niniejszym
Układzie celem stopniowego zbliżenia przepisów Gruzji do prawodawstwa
UE Rada Stowarzyszenia będzie stanowić platformę wymiany
informacji na temat będących w przygotowaniu i
obowiązujących aktów prawnych Unii Europejskiej i Gruzji oraz na
temat środków wdrażania, egzekwowania i zgodności. 3. Zgodnie z ust. 1 Rada Stowarzyszenia
może aktualizować i zmieniać załączniki do niniejszego
Układu bez uszczerbku dla postanowień szczegółowych tytułu
IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. Komitet
Stowarzyszenia ARTYKUŁ
407 1. Niniejszym powołuje się
Komitet Stowarzyszenia. Komitet Stowarzyszenia wspomaga Radę
Stowarzyszenia w wykonywaniu jej obowiązków i funkcji. 2. Komitet Stowarzyszenia składa
się z przedstawicieli Stron, co do zasady na szczeblu wyższych
urzędników państwowych. 3. Komitetowi Stowarzyszenia
przewodniczy naprzemiennie przedstawiciel UE i przedstawiciel Gruzji. ARTYKUŁ
408 1. W swoim regulaminie Rada
Stowarzyszenia określa obowiązki i zasady funkcjonowania Komitetu
Stowarzyszenia, do którego zadań należy przygotowanie posiedzeń
Rady Stowarzyszenia. Posiedzenia Komitetu Stowarzyszenia odbywają się
co najmniej raz do roku, a także za porozumieniem Stron w przypadkach, gdy
wymagają tego okoliczności. 2. Rada Stowarzyszenia może
przekazać Komitetowi Stowarzyszenia wszystkie swoje uprawnienia, w tym
uprawnienia do podejmowania wiążących decyzji. 3. Komitet Stowarzyszenia jest
uprawniony do przyjmowania decyzji w przypadkach, określonych w niniejszym
Układzie oraz w dziedzinach, w których Rada Stowarzyszenia przekazała
mu uprawnienia, zgodnie z art. 406 ust. 1 niniejszego Układu. Decyzje te
są wiążące dla Stron, które podejmują odpowiednie
środki w celu ich wdrożenia. Komitet Stowarzyszenia przyjmuje decyzje
na zasadzie porozumienia Stron, z uwzględnieniem ich procedur
wewnętrznych. 4. Komitet Stowarzyszenia odbywa
posiedzenia w szczególnym składzie w celu rozstrzygania kwestii
dotyczących tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem)
niniejszego Układu. Posiedzenia Komitetu Stowarzyszenia w tym
składzie odbywają się co najmniej raz w roku. ARTYKUŁ
409 Specjalne
komitety, podkomitety i organy 1. Komitet Stowarzyszenia wspierają
podkomitety powołane na mocy niniejszego Układu. 2. Rada Stowarzyszenia może
podjąć decyzję o utworzeniu w poszczególnych dziedzinach innych
komitetów lub organów, które są konieczne do wykonania niniejszego
Układu i określa ich skład, zadania i zasady funkcjonowania.
Ponadto takie specjalne komitety i organy mogą poddać dyskusji
wszelkie kwestie, jakie uznają za istotne, bez uszczerbku dla
postanowień szczegółowych tytułu IV (Handel i zagadnienia związane
z handlem) niniejszego Układu. 3. Komitet Stowarzyszenia może
również tworzyć podkomitety, w tym w celu odnotowania postępu w
zakresie regularnego dialogu, o którym mowa w tytule V (Współpraca
gospodarcza) oraz tytule VI (Inne polityki objęte współpracą)
niniejszego Układu. 4. Podkomitety są uprawnione do
podejmowania decyzji w przypadkach przewidzianych w niniejszym Układzie.
Podkomitety przedstawiają zgodnie z wymogami regularne sprawozdania ze
swoich działań Komitetowi Stowarzyszenia. 5. Podkomitety powołane na mocy
tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego
Układu informują z odpowiednim wyprzedzeniem Komitet Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu, określonym
w art. 408 ust. 4 niniejszego Układu, o terminach i porządku obrad
swoich posiedzeń. Przedstawiają one sprawozdania ze swojej
działalności na każdym posiedzeniu Komitetu Stowarzyszenia w
składzie rozstrzygającym kwestie dotyczące handlu. 6. Istnienie podkomitetów nie stanowi
dla żadnej ze Stron przeszkody przed kierowaniem wszelkich kwestii
bezpośrednio do Komitetu Stowarzyszenia, w tym do jego składu
rozstrzygającego kwestie dotyczące handlu. Komisja
Parlamentarna Stowarzyszenia ARTYKUŁ
410 1. Niniejszym powołuje się
Komisję Parlamentarną Stowarzyszenia. Stanowi ona forum spotkań
i wymiany poglądów między członkami Parlamentu Europejskiego i
Parlamentu Gruzji. Platforma zbiera się w określonych przez siebie
odstępach czasu. 2. Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia
składa się z jednej strony z członków Parlamentu Europejskiego
oraz z drugiej strony z członków Parlamentu Gruzji. 3. Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia
przyjmuje swój regulamin wewnętrzny. 4. Komisji Parlamentarnej Stowarzyszenia
przewodniczy naprzemiennie przedstawiciel Parlamentu Europejskiego i
przedstawiciel Parlamentu Gruzji, zgodnie z przepisami ustanowionymi w
regulaminie tej komisji. ARTYKUŁ
411 1. Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia
może zażądać od Rady Stowarzyszenia istotnych informacji
dotyczących wykonania niniejszego Układu, a Rada Stowarzyszenia
dostarcza Komisji Parlamentarnej te informacje. 2. Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia
jest informowana o decyzjach i zaleceniach Rady Stowarzyszenia. 3. Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia
może kierować zalecenia do Rady Stowarzyszenia. 4. Komisja Parlamentarna Stowarzyszenia
może powołać Podkomisje Parlamentarne Stowarzyszenia. Platforma
Społeczeństwa Obywatelskiego ARTYKUŁ
412 1. Strony propagują również
regularne spotkania przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego,
których celem jest przekazywanie im informacji na temat wykonania niniejszego
Układu oraz pozyskiwanie od nich uwag na ten temat. 2. Niniejszym ustanawia się
Platformę Społeczeństwa Obywatelskiego UE-Gruzja. W skład
tej platformy, będącej forum spotkań i wymiany opinii,
wchodzą przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego ze strony
UE, w tym członkowie Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,
oraz przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego ze strony Gruzji, w
tym przedstawiciele Gruzińskiej Krajowej Platformy Forum
Społeczeństwa Obywatelskiego Partnerstwa Wschodniego. Platforma
zbiera się w określonych przez siebie odstępach czasu. 3. Platforma Społeczeństwa
Obywatelskiego przyjmuje swój regulamin wewnętrzny. 4. Platformie Społeczeństwa
Obywatelskiego przewodniczy naprzemiennie przedstawiciel Europejskiego Komitetu
Ekonomiczno-Społecznego oraz przedstawiciele społeczeństwa
cywilnego Gruzji, zgodnie z przepisami ustanowionymi w regulaminie tej platformy. ARTYKUŁ
413 1. Platforma Społeczeństwa
Obywatelskiego jest informowana o decyzjach i zaleceniach Rady Stowarzyszenia. 2. Platforma Społeczeństwa
Obywatelskiego może kierować zalecenia do Rady Stowarzyszenia. 3. Komitet Stowarzyszenia i Komisja
Parlamentarna Stowarzyszenia dbają o regularne kontakty z
przedstawicielami Platformy Społeczeństwa Obywatelskiego w celu
pozyskania ich opinii na temat realizacji celów niniejszego Układu. ROZDZIAŁ
2 POSTANOWIENIA
OGÓLNE I KOŃCOWE ARTYKUŁ
414 Dostęp
do sądów i organów administracyjnych W zakresie niniejszego Układu Strony
zobowiązują się zagwarantować osobom fizycznym i prawnym
drugiej Strony dostęp do właściwych sądów i organów
administracyjnych na zasadach wolnych od dyskryminacji w porównaniu ze swoimi
własnymi obywatelami, aby osoby te mogły tam dochodzić swoich
praw osobistych i rzeczowych. ARTYKUŁ
415 Wyjątki
ze względów bezpieczeństwa Żadne z postanowień niniejszego
Układu nie stanowi przeszkody dla podjęcia przez Stronę
jakichkolwiek środków, które: a) Strona
ta uważa za niezbędne w celu zapobieżenia ujawnieniu informacji
szkodzących jej podstawowym interesom bezpieczeństwa; b) odnoszą
się do produkcji broni, amunicji lub materiałów wojskowych lub handlu
nimi lub też do badań, rozwoju lub produkcji niezbędnej do celów
obronnych, o ile środki te nie osłabiają warunków konkurencji w
zakresie produktów nieprzeznaczonych na cele ściśle wojskowe; c) Strona
ta uznaje za istotne dla zapewnienia własnego bezpieczeństwa w
przypadku poważnych niepokojów wewnętrznych naruszających
utrzymanie porządku publicznego, w czasie wojny lub poważnych
napięć międzynarodowych grożących wybuchem wojny, lub
w celu wywiązania się z obowiązków, jakie na siebie przyjęła,
aby zapewnić utrzymanie pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego. ARTYKUŁ
416 Niedyskryminacja 1. W obszarach objętych niniejszym
Układem oraz bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczegółowych
postanowień w nim zawartych: a) uregulowania
stosowane przez Gruzję w stosunku do UE lub jej państw
członkowskich nie mogą prowadzić do powstania jakiejkolwiek
dyskryminacji między państwami członkowskimi, ich obywatelami,
przedsiębiorstwami lub spółkami, b) uregulowania
stosowane przez UE lub jej państwa członkowskie w stosunku do Gruzji
nie mogą prowadzić do powstania jakiejkolwiek dyskryminacji
między obywatelami Gruzji, jej przedsiębiorstwami lub spółkami. 2. Postanowienia ust. 1 pozostają
bez uszczerbku dla prawa Stron do stosowania właściwych przepisów ich
ustawodawstwa podatkowego wobec podatników, którzy nie znajdują się w
sytuacji identycznej jeżeli chodzi o miejsce zamieszkania lub
siedzibę. ARTYKUŁ
417 Stopniowe
zbliżenie przepisów Gruzja dokonuje stopniowego zbliżenia
przepisów do prawa UE zgodnie z załącznikami do niniejszego
Układu, w oparciu o zobowiązania określone w niniejszym
Układzie i zgodnie z postanowieniami zawartymi w tych
załącznikach. Niniejsze postanowienie pozostaje bez uszczerbku dla
szczegółowych zasad i zobowiązań w zakresie zbliżenia
przepisów w ramach tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z
handlem) niniejszego Układu. ARTYKUŁ
418 Dynamiczne
zbliżenie przepisów W świetle celu, jakim jest stopniowe
zbliżenie przepisów Gruzji do prawodawstwa UE, Rada Stowarzyszenia
może okresowo aktualizować lub zmieniać załączniki do
niniejszego Układu, uwzględniając zmiany w prawie UE oraz
mających zastosowanie standardach określonych w międzynarodowych
instrumentach uznanych przez Strony za właściwe oraz, we
właściwych przypadkach, uwzględniając zakończenie
odpowiednich procedur wewnętrznych przez Strony. Niniejsze postanowienie
pozostaje bez uszczerbku dla postanowień szczegółowych w ramach
tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego
Układu. ARTYKUŁ
419 Monitorowanie
zbliżenia przepisów 1. Monitorowanie oznacza stałą
ocenę postępów we wdrażaniu i realizacji środków
objętych niniejszym Układem. 2. Monitoring obejmuje
przeprowadzaną przez UE ocenę zbliżenia prawa Gruzji do prawa UE
zgodnie z niniejszym Układem, w tym ocenę wdrażania i
egzekwowania. Ocena może być przeprowadzana przez UE indywidualnie i
z jej własnej inicjatywy, zgodnie z postanowieniami tytułu IV (Handel
i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu, przez UE w
porozumieniu z Gruzją lub wspólnie przez Strony. Aby ułatwić
proces oceny, Gruzja składa UE sprawozdania z postępów w
zbliżeniu przepisów, w stosownych przypadkach przed zakończeniem
okresów przejściowych określonych w niniejszym Układzie w
odniesieniu do aktów prawnych UE. Proces sprawozdawczości i oceny, w tym
sposób przeprowadzania oceny i jej częstotliwość,
uwzględnia szczególne procedury określone w niniejszym Układzie
lub decyzje organów instytucjonalnych powołanych niniejszym Układem. 3. Monitorowanie może
obejmować kontrole na miejscu z udziałem instytucji, organów i
agencji UE, organów pozarządowych, organów nadzorczych, niezależnych
ekspertów oraz, w razie konieczności, innych organów i osób. 4. Wynik działań
monitorujących, w tym oceny zbliżenia przepisów zgodnie z art. 2,
poddawany jest dyskusji we wszystkich właściwych organach
ustanowionych na mocy niniejszego Układu. Organy te mogą
przyjmować wspólne zalecenia, które przedkłada się Radzie
Stowarzyszenia. 5. Jeśli Strony zgadzają
się, że konieczne środki objęte tytułem IV (Handel i
zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu zostały
wdrożone i są realizowane, Rada Stowarzyszenia, na mocy
uprawnień przyznanych jej przez art. 406 i 408 niniejszego Układu,
wyraża zgodę na dalsze otwarcie rynku zgodnie z tytułem IV
(Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu. 6. Przedkładane Radzie
Stowarzyszenia wspólne zalecenia, o których mowa w ust. 4, lub brak wydania
takiego zalecenia, nie podlegają rozstrzyganiu sporów określonemu w
tytule IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu.
Decyzja podjęta przez właściwy organ ustanowiony na mocy
niniejszego Układu lub brak takiej decyzji nie podlega rozstrzyganiu
sporów określonemu w tytule IV (Handel i zagadnienia związane z
handlem) niniejszego Układu. ARTYKUŁ
420 Wypełnianie
zobowiązań 1. Strony wprowadzają wszelkie
ogólne lub szczególne środki wymagane w celu wypełnienia ich
zobowiązań w ramach niniejszego Układu. Zapewniają one
osiągnięcie celów określonych w niniejszym Układzie. 2. Strony zgodnie postanawiają
prowadzić w trybie pilnym i właściwymi kanałami, na wniosek
jednej ze Stron, konsultacje mające na celu rozpatrzenie wszelkich kwestii
związanych z interpretacją, wdrażaniem lub stosowaniem w dobrej
wierze niniejszego Układu oraz innymi istotnymi aspektami stosunków
między Stronami. 3. Strony kierują do Rady
Stowarzyszenia wszelkie spory dotyczące interpretacji, wdrażania lub
stosowania w dobrej wierze niniejszego Układu zgodnie z jego art. 421.
Rada Stowarzyszenia może rozstrzygać spory w drodze wiążących
decyzji. ARTYKUŁ
421 Rozstrzyganie
sporów 1. W przypadku powstania sporu
między Stronami dotyczącego interpretacji, wdrażania lub
stosowania w dobrej wierze niniejszego Układu jedna ze Stron przekazuje
drugiej Stronie oraz Radzie Stowarzyszenia formalny wniosek o rozstrzygnięcie
spornej kwestii. W drodze odstępstwa spory dotyczące interpretacji,
wdrażania lub stosowania w dobrej wierze tytułu IV (Handel i
zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu reguluje
wyłącznie rozdział 14 (Rozstrzyganie sporów). 2. Strony dokładają wszelkich
starań, aby rozstrzygnąć spór poprzez prowadzone w dobrej wierze
konsultacje w ramach Rady Stowarzyszenia oraz innych właściwych
organów, o których mowa w art. 407 i 409 niniejszego Układu, w celu jak
najszybszego znalezienia rozwiązań możliwych do przyjęcia
przez obie Strony. 3. Strony przekazują Radzie
Stowarzyszenia i innym właściwym organom wszelkie informacje
konieczne do dokładnego zbadania sytuacji. 4. Do czasu rozstrzygnięcia sporu
jest on przedmiotem dyskusji na każdym posiedzeniu Rady Stowarzyszenia.
Spór uznaje się za rozstrzygnięty, jeśli Rada Stowarzyszenia
podjęła wiążącą decyzję
rozstrzygającą zgodnie z art. 420 ust. 3 niniejszego Układu lub
jeśli oświadczyła, że spór został zakończony.
Konsultacje w sprawie sporu mogą również toczyć się na
spotkaniach Rady Stowarzyszenia lub innych właściwych organów,
ustanowionych zgodnie z art. 407 i 409 niniejszego Układu, zgodnie z
uzgodnieniami między Stronami lub na wniosek jednej ze Stron. Konsultacje
mogą być również prowadzone w formie pisemnej. 5. Wszystkie informacje ujawnione
podczas konsultacji są poufne. ARTYKUŁ
422 Środki
właściwe w przypadku uchybienia zobowiązaniom 1. Strona może podjąć
właściwe środki, jeśli sporna kwestia nie zostanie
rozwiązana w ciągu trzech miesięcy od dnia
przedłożenia formalnego wniosku o rozstrzygnięcie sporu zgodnie
z art. 421 niniejszego Układu oraz jeśli Strona skarżąca
nadal uznaje, że druga Strona uchybiła zobowiązaniom
spoczywającym na niej na mocy niniejszego Układu. Warunek
trzymiesięcznego okresu konsultacji może zostać zniesiony za
porozumieniem Stron i nie ma zastosowania do wyjątkowych przypadków
określonych w ust. 3. 2. W wyborze właściwych
środków pierwszeństwo przyznaje się środkom, które w
najmniejszym stopniu zakłócają funkcjonowanie niniejszego
Układu. Z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 3, takie
środki nie mogą obejmować zawieszenia praw lub obowiązków
wynikających z niniejszego Układu, określonych w tytule IV
(Handel i zagadnienia związane z handlem). Środki podjęte na
mocy ust. 1 są bezzwłocznie notyfikowane Radzie Stowarzyszenia i
podlegają konsultacjom zgodnie z art. 420 ust. 2 niniejszego Układu
oraz mechanizmowi rozstrzygania sporów zgodnie z art. 420 ust. 3 i art. 421
niniejszego Układu. 3. Wyjątki, o których mowa w ust. 1
i 2, mają zastosowanie do: a) wypowiedzenia
Układu, nieusankcjonowanego przez ogólne zasady prawa
międzynarodowego; lub b) naruszenia
przez drugą Stronę któregokolwiek z istotnych elementów niniejszego
Układu, o których mowa w art. 2 w tytule I (Zasady ogólne) niniejszego
Układu. Związek
z innymi umowami ARTYKUŁ
423 1. Niniejszym traci moc Umowa o
partnerstwie i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej
państwami członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej
strony, podpisana w Luksemburgu w dniu 22 kwietnia 1996 r., która weszła w
życie w dniu 1 lipca 1999 r. 2. Niniejszy Układ zastępuje
umowę wskazaną w ust. 1. Odesłania do tej umowy we wszelkich
innych umowach między Stronami są traktowane jako odesłania do
niniejszego Układu. 3. Niniejszy Układ zastępuje
Umowę między Unią Europejską a Gruzją w sprawie
ochrony oznaczeń geograficznych produktów rolnych i środków
spożywczych, podpisaną w Brukseli w dniu 14 lipca 2011 r., która weszła
w życie w dniu 1 kwietnia 2012 r. ARTYKUŁ
424 1. Do czasu przyznania równoważnych
praw osobom i podmiotom gospodarczym na mocy niniejszego Układu pozostaje
on bez wpływu na prawa gwarantowane tym osobom i podmiotom postanowieniami
istniejących umów wiążących jedno lub kilka państw
członkowskich z jednej strony i Gruzję z drugiej strony. 2. Obowiązujące umowy
dotyczące szczegółowych obszarów współpracy, objętych
zakresem niniejszego Układu, są uważane za część
ogólnych stosunków dwustronnych regulowanych niniejszym Układem oraz za
część wspólnych ram instytucjonalnych. ARTYKUŁ
425 1. Strony mogą uzupełnić
niniejszy Układ poprzez zawarcie szczegółowych umów w którymkolwiek z
obszarów objętych zakresem Układu. Takie umowy szczegółowe
są integralną częścią ogólnych stosunków dwustronnych
regulowanych niniejszym Układem oraz stanowią część
wspólnych ram instytucjonalnych. 2. Bez uszczerbku dla odpowiednich
postanowień Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej, ani niniejszy Układ, ani działania podejmowane na jego
podstawie, nie mają wpływu na uprawnienia państw
członkowskich do podejmowania działań w ramach współpracy
dwustronnej z Gruzją, bądź też do zawierania, w
odpowiednich przypadkach, nowych umów o partnerstwie i współpracy z
Gruzją. ARTYKUŁ
426 Załączniki
i protokoły Załączniki i protokoły do
niniejszego Układu stanowią integralną część
niniejszego Układu. ARTYKUŁ
427 Czas
trwania 1. Niniejszy Układ zostaje zawarty
na czas nieokreślony. 2. Każda ze Stron może
wypowiedzieć niniejszy Układ poprzez powiadomienie drugiej Strony.
Niniejszy Układ przestaje obowiązywać po upływie
sześciu miesięcy od daty otrzymania takiego powiadomienia. ARTYKUŁ
428 Definicja
Stron Do celów niniejszego Układu termin
„Strony” oznacza UE, Państwa Członkowskie UE lub UE i jej
Państwa Członkowskie, zgodnie z właściwymi uprawnieniami
przyznanymi na mocy Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu o funkcjonowaniu
Unii Europejskiej, oraz, we właściwych przypadkach, oznacza
również Euratom, zgodnie z jego uprawnieniami przyznanymi na mocy Traktatu
ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, z jednej
strony, oraz Gruzję, z drugiej strony. ARTYKUŁ
429 Terytorialny
zakres stosowania 1. Niniejszy Układ ma zastosowanie,
z jednej strony, do terytoriów, do których stosuje się Traktat o Unii
Europejskiej, Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i Traktat
ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, na
warunkach określonych w tych Traktatach oraz, z drugiej strony, do
terytorium Gruzji. 2. Stosowanie niniejszego Układu
lub jego tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) w
odniesieniu do Abchazji i Regionu Cchinwali/Osetii Południowej, nad
którymi rząd Gruzji nie sprawuje faktycznej kontroli, rozpoczyna się
w momencie, gdy Gruzja zapewni pełne wdrożenie i egzekwowanie
niniejszego Układu lub, odpowiednio, jego tytułu IV (Handel i
zagadnienia związane z handlem) na całym swoim terytorium. 3. Rada Stowarzyszenia przyjmuje
decyzję dotyczącą terminu pełnego wdrożenia i
egzekwowania niniejszego Układu lub jego tytułu IV (Handel i
zagadnienia związane z handlem) na całym terytorium Gruzji. 4. Jeżeli jedna ze Stron uzna,
że pełne wdrożenie i egzekwowanie, odpowiednio, niniejszego
Układu lub jego tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z
handlem) przestaje być zapewnione w regionach Gruzji, o których mowa w
ust. 2, Strona ta może złożyć wniosek do Rady
Stowarzyszenia o ponowne rozważenie dalszego stosowania, odpowiednio,
niniejszego Układu lub jego tytułu IV (Handel i zagadnienia
związane z handlem) w odniesieniu do przedmiotowych regionów. Rada
Stowarzyszenia bada sytuację i przyjmuje decyzję w sprawie dalszego
stosowania niniejszego Układu lub, odpowiednio, jego tytułu IV
(Handel i zagadnienia związane z handlem) w terminie trzech miesięcy
od daty otrzymania wniosku. Jeżeli Rada Stowarzyszenia nie przyjmie
decyzji w terminie trzech miesięcy od daty otrzymania wniosku, stosowanie
niniejszego Układu lub, odpowiednio, jego tytułu IV (Handel i
zagadnienia związane z handlem) zostaje zawieszone w odniesieniu do przedmiotowych
regionów do dnia przyjęcia decyzji przez Radę Stowarzyszenia. 5. Decyzje Rady Stowarzyszenia na mocy
niniejszego artykułu dotyczące stosowania tytułu IV (Handel i
zagadnienia związane z handlem) niniejszego Układu dotyczą
całego tytułu V i nie mogą obejmować tylko jego
poszczególnych części. ARTYKUŁ
430 Depozytariusz
Układu Depozytariuszem niniejszego Układu jest
Sekretariat Generalny Rady Unii Europejskiej. ARTYKUŁ
431 Wejście
w życie i tymczasowe stosowanie 1. Strony ratyfikują lub
zatwierdzają niniejszy Układ zgodnie z własnymi procedurami.
Dokumenty ratyfikacyjne lub zatwierdzające składa się w
Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej. 2. Niniejszy Układ wchodzi w
życie w pierwszym dniu drugiego miesiąca po dacie złożenia
ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego lub zatwierdzającego. 3. Niezależnie od postanowień
ust. 2 Unia i Gruzja zgodnie postanawiają tymczasowo stosować
niniejszy Układ w części ustalonej przez Unię,
określonej w ust. 4, i zgodnie z właściwymi procedurami
wewnętrznymi Stron i ich obowiązującym prawodawstwem. 4. Tymczasowe stosowanie niniejszego
Układu staje się skuteczne od pierwszego dnia drugiego miesiąca
następującego po dacie otrzymania przez depozytariusza niniejszego
Układu następujących dokumentów: a) od
Unii - powiadomienia o ukończeniu procedur niezbędnych w tym celu,
wskazującego części Układu, które stosuje się
tymczasowo; oraz b) od
Gruzji - instrumentów ratyfikacyjnych złożonych zgodnie z jej
krajowymi procedurami i przepisami mającymi zastosowanie. 5. Do celów odpowiednich
postanowień niniejszego Układu, w tym jego odnośnych
załączników i protokołów, wszelkie odniesienia w tych
postanowieniach do „daty wejścia w życie niniejszego Układu”
rozumie się jako „datę, od której niniejszy Układ stosuje
się tymczasowo” zgodnie z ust. 3. 6. W okresie tymczasowego stosowania
nadal stosuje się postanowienia Umowy o partnerstwie i współpracy
między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z
jednej strony a Gruzją z drugiej strony, podpisanej w Luksemburgu w dniu
22 kwietnia 1996 r., która weszła w życie w dniu 1 lipca 1999 r., o
ile nie wchodzą one w zakres objęty tymczasowym stosowaniem
niniejszego Układu. 7. Każda ze Stron może
złożyć depozytariuszowi niniejszego Układu pisemne powiadomienie
o zamiarze odstąpienia od tymczasowego stosowania niniejszego Układu.
Wypowiedzenie tymczasowego stosowania staje się skuteczne po upływie
sześciu miesięcy od otrzymania powiadomienia przez depozytariusza
niniejszego Układu. ARTYKUŁ
432 Teksty autentyczne Niniejszy Układ sporządza się w
dwóch egzemplarzach w każdym z następujących języków:
angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim,
fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim,
maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim,
słowackim, słoweńskim, szwedzkim, rumuńskim,
węgierskim, włoskim i gruzińskim, przy czym każdy z tych
tekstów jest jednakowo autentyczny. W DOWÓD CZEGO, niżej podpisani
Pełnomocnicy, należycie w tym celu umocowani, podpisali niniejszy
Układ. Sporządzono w … dnia … roku … W IMIENIU KRÓLESTWA BELGII W IMIENIU REPUBLIKI BUŁGARII W IMIENIU REPUBLIKI CZESKIEJ W IMIENIU KRÓLESTWA DANII W IMIENIU REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC W IMIENIU REPUBLIKI ESTOŃSKIEJ W IMIENIU IRLANDII W IMIENIU REPUBLIKI GRECKIEJ W IMIENIU KRÓLESTWA HISZPANII W IMIENIU REPUBLIKI FRANCUSKIEJ W IMIENIU REPUBLIKI CHORWACJI W IMIENIU REPUBLIKI WŁOSKIEJ W IMIENIU REPUBLIKI CYPRYJSKIEJ W IMIENIU REPUBLIKI ŁOTEWSKIEJ W IMIENIU REPUBLIKI LITEWSKIEJ W IMIENIU WIELKIEGO KSIĘSTWA LUKSEMBURGA W IMIENIU WĘGIER W IMIENIU REPUBLIKI MALTY W IMIENIU KRÓLESTWA NIDERLANDÓW W IMIENIU REPUBLIKI AUSTRII W IMIENIU RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ W IMIENIU REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ W IMIENIU RUMUNII W IMIENIU REPUBLIKI SŁOWENII W IMIENIU REPUBLIKI SŁOWACKIEJ W IMIENIU REPUBLIKI FINLANDII W IMIENIU KRÓLESTWA SZWECJI W IMIENIU ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA
WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ W IMIENIU UNII EUROPEJSKIEJ W IMIENIU EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY ENERGII ATOMOWEJ W IMIENIU GRUZJI [1] Do celów niniejszej Umowy „towary” oznaczają produkty w
rozumieniu GATT 1994, o ile w niniejszym Układzie nie postanowiono
inaczej. Towary wchodzące w zakres Porozumienia WTO w sprawie rolnictwa
występują w niniejszym rozdziale jako „produkty rolne” lub
„produkty”. [2] Konwencja z dnia 20 maja 1987 r. w sprawie wspólnej procedury
tranzytowej. [3] Sam fakt wymagania wizy od osób fizycznych pochodzących
tylko z niektórych państw nie jest uznawany za niweczący lub
naruszający korzyści wynikające ze szczegółowego
zobowiązania. [4] W celu zapewnienia większej pewności terytorium to
obejmuje wyłączną strefę ekonomiczną i szelf
kontynentalny, określone w Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza
(UNCLOS). [5] Osoba prawna jest kontrolowana przez inną osobę
prawną, jeżeli ta ostatnia ma prawo do powołania
większości członków jej zarządu lub do kierowania jej
działaniami z prawnego punktu widzenia. [6] Dla większej pewności przetwarzanie materiałów
jądrowych obejmuje wszystkie działania sklasyfikowane pod kodem 2330
według klasyfikacji UN ISIC Rev.3.1. [7] Bez uszczerbku dla zakresu działalności, która
może zostać uznana za kabotaż na podstawie odpowiedniego
prawodawstwa krajowego, krajowy kabotaż morski w rozumieniu niniejszego
rozdziału obejmuje przewozy pasażerskie lub przewozy towarów
między portem lub miejscem znajdującym się w Gruzji lub w
państwie członkowskim UE a innym portem lub miejscem znajdującym
się w Gruzji lub w państwie członkowskim UE, w tym na szelfie
kontynentalnym, zgodnie z UNCLOS, oraz ruch rozpoczynający i
kończący się w tym samym porcie lub miejscu znajdującym
się w Gruzji lub w państwie członkowskim UE. [8] Warunki wzajemnego dostępu do rynku w transporcie
lotniczym są określone w Umowie pomiędzy UE i jej państwami
członkowskimi a Gruzją w sprawie ustanowienia wspólnego obszaru
lotniczego. [9] Obowiązek ten nie dotyczy postanowień w zakresie
ochrony inwestycji nieobjętych niniejszym rozdziałem
łącznie z postanowieniami dotyczącymi procedur rozstrzygania
sporów między inwestorami a państwem, jak zapisano w innych umowach. [10] Obowiązek ten nie dotyczy postanowień w zakresie
ochrony inwestycji nieobjętych niniejszym rozdziałem
łącznie z postanowieniami dotyczącymi procedur rozstrzygania
sporów między inwestorami a państwem, jak zapisano w innych umowach. [11] Bez uszczerbku dla zakresu działalności, która
może zostać uznana za kabotaż na podstawie odpowiedniego
prawodawstwa krajowego, krajowy kabotaż morski w rozumieniu niniejszego
rozdziału obejmuje przewozy pasażerskie lub przewozy towarów
między portem lub miejscem znajdującym się w Gruzji lub w
państwie członkowskim UE a innym portem lub miejscem znajdującym
się w Gruzji lub w państwie członkowskim UE, w tym na szelfie
kontynentalnym, zgodnie z UNCLOS, oraz ruch rozpoczynający i kończący
się w tym samym porcie lub miejscu znajdującym się w Gruzji lub
w państwie członkowskim UE; [12] Warunki wzajemnego dostępu do rynku w transporcie lotniczym
są określone w Umowie pomiędzy UE i jej państwami
członkowskimi a Gruzją w sprawie ustanowienia wspólnego obszaru
lotniczego. [13] Odniesienie do osoby prawnej „innej niż organizacja
niedochodowa” dotyczy wyłącznie: Belgii, Republiki Czeskiej, Danii,
Niemiec, Estonii, Irlandii, Grecji, Hiszpanii, Francji, Włoch, Cypru,
Łotwy, Litwy, Luksemburga, Malty, Niderlandów, Austrii, Portugalii,
Słowenii, Finlandii i Zjednoczonego Królestwa. [14] Na przedsiębiorstwo przyjmujące może zostać
nałożony wymóg przedstawienia, celem uprzedniego zatwierdzenia,
programu szkolenia obejmującego okres pobytu i wskazującego, że
celem pobytu jest szkolenie. W przypadku Republiki Czeskiej, Niemiec,
Hiszpanii, Francji, Węgier i Austrii szkolenia muszą być
powiązane z uzyskanym dyplomem ukończenia studiów wyższych. [15] Zjednoczone Królestwo: kategoria sprzedawców biznesowych dotyczy
jedynie usługodawców. [16] Uzyskane po osiągnięciu pełnoletności,
zdefiniowanej w obowiązujących przepisach krajowych. [17] Jeżeli dyplom lub kwalifikacje nie zostały uzyskane na
terytorium Strony, na którym świadczona jest usługa, Strona ta
może ocenić, czy są one równoważne z wyższym
wykształceniem wymaganym na jej terytorium. [18] Jeżeli dyplom lub kwalifikacje nie zostały uzyskane na
terytorium Strony, na którym świadczona jest usługa, Strona ta
może ocenić, czy są one równoważne z wyższym
wykształceniem wymaganym na jej terytorium. [19] Opłaty licencyjne nie obejmują płatności
aukcyjnych, przetargowych lub innych niedyskryminacyjnych sposobów przyznawania
koncesji ani obowiązkowych składek za świadczenie usługi
powszechnej. [20] CPC oznacza Centralną Klasyfikację Produktów
określoną w dokumentach statystycznych Urzędu Statystycznego
Narodów Zjednoczonych, seria M, nr 77, CPC prov, 1991. [21] Opłaty licencyjne nie obejmują płatności
aukcyjnych, przetargowych lub innych niedyskryminacyjnych sposobów przyznawania
koncesji ani obowiązkowych składek za świadczenie usługi
powszechnej. [22] Gruzja wykonuje postanowienia niniejszej podsekcji w ciągu
dwóch lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu. [23] Do celów niniejszej podsekcji termin „wiarygodna
wiadomość” jest interpretowany zgodnie z przepisami prawa krajowego
każdej ze Stron. [24] Środki mające na celu zapewnienie sprawiedliwego lub
skutecznego opodatkowania lub poboru podatków bezpośrednich obejmują
środki podjęte przez Stronę w ramach jej systemu podatkowego,
które:
a) mają zastosowanie do przedsiębiorców i podmiotów
świadczących usługi, niebędących rezydentami, z
uwzględnieniem faktu, że obowiązek podatkowy nierezydentów
określony jest na podstawie pozycji podlegających opodatkowaniu
pochodzących z terytorium Strony lub tam się znajdujących; lub
b) mają zastosowanie do nierezydentów w celu zapewnienia opodatkowania lub
poboru podatków na terytorium Strony;
c) mają zastosowanie do nierezydentów lub rezydentów w celu zapobiegania
unikaniu zobowiązań podatkowych i uchylaniu się od nich,
łącznie ze środkami zgodności;
d) mają zastosowanie do konsumentów usług dostarczonych na terytorium
lub z terytorium drugiej Strony w celu zapewnienia opodatkowania takich
konsumentów lub poboru od nich podatków pochodzących ze źródeł
znajdujących się na terytorium Strony;
e) dokonują rozróżnienia między przedsiębiorcami i
podmiotami świadczącymi usługi podlegającymi
zobowiązaniom podatkowym od pozycji opodatkowanych na poziomie
światowym a innymi przedsiębiorcami i podmiotami
świadczącymi usługi ze względu na różnice w podstawie
ich opodatkowania; lub
f) określają i przyznają dochody, zyski, korzyści, straty,
odliczenia lub ulgi osobom i filiom będącym rezydentami
bądź powiązanym osobom lub filiom należącym do tej
samej osoby w celu zagwarantowania podstawy opodatkowania
obowiązującej na terytorium Strony.
Terminologia podatkowa lub założenia systemu opisane w lit. f) i w
niniejszym przypisie są określane zgodnie z definicjami podatkowymi i
założeniami systemowymi albo definicjami i założeniami
systemowymi równorzędnymi lub podobnymi, przyjętymi zgodnie z
przepisami Strony stosującej dany środek. [25] Wyrażenie „przedsiębiorstwa prywatne
działające na podstawie szczególnych i wyłącznych praw”
jest interpretowane zgodnie z Notą wyjaśniającą Komisji
Europejskiej CC/2004/33 z dnia 18 czerwca 2004 r. [26] W każdym przypadku gdy prawodawstwo Unii, które jest
objęte procesem zbliżenia na podstawie niniejszego rozdziału,
zawiera odniesienie do publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,
uznaje się, że w Gruzji publikacji takiej dokonuje się za
pomocą gruzińskiego urzędowego środka publikacji. [27] Do celów niniejszego rozdziału „utrwalenie” oznacza zapis
dźwięków lub obrazów bądź ich reprezentacji, z którego
mogą być postrzegane, kopiowane i przekazywane za pomocą
odpowiednich urządzeń. [28] Termin „przywołanie” oznacza, w szczególności,
wykorzystanie w dowolny sposób w odniesieniu do produktów objętych
pozycją HS 20.09, lecz jedynie w zakresie, w jakim są one
określane jako wina objęte pozycją 22.04, wina aromatyzowane
objęte pozycją 22.05 i napoje spirytusowe objęte pozycją
22.08 tego systemu. [29] Do celów niniejszego artykułu Strony mogą uznać,
że wzór posiadający indywidualny charakter jest oryginalny. [30] Niniejszy artykuł nie narusza postanowień
gruzińskiego rozporządzenia nr 188 z dnia 22 października 2009
r. w sprawie sporządzenia wykazu państw i właściwych
organów kwalifikujących się do udziału w uproszczonym systemie
rejestracji produktów leczniczych w Gruzji. Wykaz sporządzony zgodnie z
powyższym rozporządzeniem obejmuje następujące
państwa/organy: EMA - Europejska Agencja Leków Australia; Austria; Belgia;
Bułgaria; Kanada; Cypr; Republika Czeska; Dania; Estonia; Finlandia;
Francja; Niemcy; Grecja; Węgry; Islandia; Irlandia; Włochy; Japonia;
Korea; Łotwa; Litwa; Luksemburg; Malta; Niderlandy; Nowa Zelandia;
Norwegia; Polska; Portugalia; Rumunia; Słowacja; Słowenia; Hiszpania;
Szwecja; Szwajcaria; Zjednoczone Królestwo; Stany Zjednoczone. [31] Do celów niniejszej podsekcji pojęcie „prawa
własności intelektualnej” obejmuje przynajmniej następujące
prawa: prawo autorskie, prawa pokrewne prawu autorskiemu, prawo sui generis
autora bazy danych, prawa twórcy topografii produktów półprzewodnikowych,
prawa ze znaku towarowego, prawa ze wzoru, prawa z patentu, łącznie z
prawami wynikającymi z dodatkowych świadectw ochronnych, oznaczenia
geograficzne, prawa ze wzoru użytkowego, prawo do ochrony odmian
roślin, oraz nazwy handlowe, jeżeli są one chronione przez
przepisy krajowe jako wyłączne prawa. [32] Na potrzeby wdrażania postanowień niniejszego
rozdziału przez Gruzję niniejszy artykuł ma zastosowanie
wyłącznie w przypadku, gdy Gruzja stanie się stroną
Traktatu o Wspólnocie Energetycznej i w zakresie, w jakim szczególne
postanowienia Traktatu o Wspólnocie Energetycznej lub prawodawstwo Unii
obowiązujące w myśl Traktatu o Wspólnocie Energetycznej
mają zastosowanie do Gruzji. [33] Zgodnie z zaleceniem Komitetu Ministrów Rady Europy dla
państw członkowskich w sprawie dobrej administracji, CM/Rec(2007)7 z
dnia 20 czerwca 2007 r. [34] W niniejszym rozdziale „praca” oznacza zagadnienia
odpowiadające strategicznym celom MOP, wyrażonym w programie godnej
pracy, uzgodnionym w deklaracji dotyczącej sprawiedliwości
społecznej na rzecz uczciwej globalizacji z 2008 r. ZAŁĄCZNIK II ZNOSZENIE CEŁ ________________ ZAŁĄCZNIK II-A PRODUKTY OBJĘTE ROCZNYMI BEZCŁOWYMI KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI
(UNIA) Kod CN 2012 || Opis produktu || Wielkość (tony) 07032000 || Czosnek, świeży lub schłodzony || 220 ________________ ZAŁĄCZNIK II-B PRODUKTY OBJĘTE CENĄ WEJŚCIA[1], które są zwolnione ze składnika ad valorem cła
przywozowego (UNIA) Kod CN 2012 || Opis produktu 07020000 || Pomidory, świeże lub schłodzone 07070005 || Ogórki, świeże lub schłodzone 07099100 || Karczochy, świeże lub schłodzone 07099310 || Cukinia, świeża lub schłodzona 08051020 || Pomarańcze słodkie, świeże 08052010 || Klementynki 08052030 || Monrealesy i satsumy 08052050 || Mandarynki i wilkingi 08052070 || Tangeryny 08052090 || Tangele, ortaniki, malaguinas i podobne hybrydy cytrusowe (z wyjątkiem klementynek, monrealesów, satsumas, mandarynek, wilkingów i tangeryn) 08055010 || Cytryny „Citrus limon, Citrus limonum” 08061010 || Winogrona stołowe, świeże 08081080 || Jabłka, świeże (z wyjątkiem jabłek na cydr (cidr), luzem, od dnia 16 września do dnia 15 grudnia) 08083090 || Gruszki, świeże (z wyjątkiem gruszek na perry, luzem, od dnia 1 sierpnia do 31 grudnia) 08091000 || Morele, świeże 08092100 || Wiśnie „Prunus cerasus”, świeże 08092900 || Czereśnie (z wyjątkiem wiśni), świeże 08093010 || Nektaryny, świeże 08093090 || Brzoskwinie (z wyjątkiem nektaryn), świeże 08094005 || Śliwki, świeże 20096110 || Sok winogronowy, włącznie z moszczem gronowym, niesfermentowany, o liczbie Brixa <= 30 przy 20°C, o wartości > 18 EUR za 100 kg, nawet zawierający dodatek cukru lub innej substancji słodzącej (z wyjątkiem zawierającego alkohol) 20096919 || Sok winogronowy, włącznie z moszczem gronowym, niesfermentowany, o liczbie Brixa > 67 przy 20°C, o wartości > 22 EUR za 100 kg, nawet zawierający dodatek cukru lub innej substancji słodzącej (z wyjątkiem zawierającego alkohol) 20096951 || Skoncentrowany sok winogronowy, włącznie z moszczem gronowym, niesfermentowany, o liczbie Brixa > 30 lecz <= 67 przy 20°C, o wartości > 18 EUR za 100 kg, nawet zawierający dodatek cukru lub innej substancji słodzącej (z wyjątkiem zawierającego alkohol) 20096959 || Sok winogronowy, włącznie z moszczem gronowym, niesfermentowany, o liczbie Brixa > 30 lecz <= 67 przy 20°C, o wartości > 18 EUR za 100 kg, nawet zawierający dodatek cukru lub innej substancji słodzącej (z wyjątkiem skoncentrowanego lub zawierającego alkohol) 22043092 || Moszcz gronowy, niesfermentowany, skoncentrowany w rozumieniu dodatkowej uwagi 7 do działu 22, o gęstości <= 1,33 g/cm³ w 20 °C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu <= 1 % obj. lecz > 0,5% obj. (z wyjątkiem moszczu gronowego, którego fermentacja została zatrzymana poprzez dodanie alkoholu) 22043094 || Moszcz gronowy, niesfermentowany, nieskoncentrowany, o gęstości <= 1,33 g/cm³ w 20 °C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu <= 1 % obj. lecz > 0,5% obj. (z wyjątkiem moszczu gronowego, którego fermentacja została zatrzymana poprzez dodanie alkoholu) 22043096 || Moszcz gronowy, niesfermentowany, skoncentrowany w rozumieniu dodatkowej uwagi 7 do działu 22, o gęstości > 1,33 g/cm³ w 20 °C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu <= 1 % obj. lecz > 0,5% obj. (z wyjątkiem moszczu gronowego, którego fermentacja została zatrzymana poprzez dodanie alkoholu) 22043098 || Moszcz gronowy, niesfermentowany, nieskoncentrowany, o gęstości > 1,33 g/cm³ w 20 °C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu <= 1 % obj. lecz > 0,5% obj. (z wyjątkiem moszczu gronowego, którego fermentacja została zatrzymana poprzez dodanie alkoholu) ________________ ZAŁĄCZNIK II-C PRODUKTY OBJĘTE MECHANIZMEM PRZECIWDZIAŁAJĄCYM
OBCHODZENIU CEŁ (UNIA) Kategorie produktów || Kod CN 2012 || Opis produktu || Wartości progowe (tony) Produkty rolne 1 Mięso wołowe, wieprzowe i z owiec || 02011000 || Tusze lub półtusze bydlęce, świeże lub schłodzone || 4 400 02012020 || Ćwierci „kompensowane” bydlęce z kośćmi, świeże lub schłodzone || 02012030 || Ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielone bydlęce, z kośćmi, świeże lub schłodzone || 02012050 || Ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielone bydlęce, z kośćmi, świeże lub schłodzone || 02012090 || Świeże lub schłodzone kawałki mięsa z bydła, z kośćmi (z wyjątkiem tusz lub półtusz, ćwierci „kompensowanych”, ćwierci przednich i ćwierci tylnych) || 02013000 || Świeże lub schłodzone mięso z bydła, bez kości || 02021000 || Zamrożone tusze i półtusze bydlęce || 02022010 || Zamrożone ćwierci „kompensowane” bydlęce, z kośćmi || 02022030 || Zamrożone ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielone bydlęce, z kośćmi || || 02022050 || Zamrożone ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielone bydlęce, z kośćmi || 02022090 || Zamrożone kawałki mięsa z bydła, z kośćmi (z wyjątkiem tusz lub półtusz, ćwierci „kompensowanych”, ćwierci przednich i ćwierci tylnych) || 02023010 || Zamrożone ćwierci przednie bydlęce, bez kości, całe lub pokrojone na maksymalnie 5 kawałków, każda ćwiartka w 1 bloku, ćwierci „kompensowane” w 2 blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną na maksymalnie 5 kawałków, a drugi ćwierć tylną, z wyłączeniem polędwicy, w jednym kawałku || 02023050 || Zamrożone mięso z bydła, bez kości, określane jako „crop”, „chuck-and-blade” i „brisket” || || 02023090 || Zamrożone mięso z bydła, bez kości (z wyjątkiem ćwierci przednich, każda w pojedynczym bloku, całe lub pokrojone na maksymalnie pięć kawałków; ćwierci „kompensowanych” w dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną, z wyłączeniem polędwicy, w jednym kawałku, elementów określanych jako „crop”, „chuck-and-blade” i „brisket”) || || 02031110 || Świeże lub schłodzone tusze i półtusze świń domowych || 02031211 || Świeże lub schłodzone szynki i ich kawałki, ze świń domowych, z kośćmi || 02031219 || Świeże lub schłodzone łopatki i ich kawałki, ze świń domowych, z kośćmi || 02031911 || Świeże lub schłodzone przodki i ich kawałki, ze świń domowych || 02031913 || Świeże lub schłodzone schaby i ich kawałki, ze świń domowych || 02031915 || Świeży lub schłodzony boczek i jego kawałki, ze świń domowych || 02031955 || Świeże lub schłodzone mięso ze świń domowych, bez kości (z wyjątkiem boczku i jego kawałków) || 02031959 || Świeże lub schłodzone mięso ze świń domowych, z kośćmi (z wyjątkiem tusz i półtusz, szynek, łopatek i ich kawałków, przodków, schabów, boczku i jego kawałków) || 02032110 || Zamrożone tusze i półtusze świń domowych || || 02032211 || Zamrożone szynki i ich kawałki ze świń domowych, z kośćmi || 02032219 || Zamrożone łopatki i ich kawałki ze świń domowych, z kośćmi || 02032911 || Zamrożone przodki i ich kawałki ze świń domowych || 02032913 || Zamrożone schaby i ich kawałki ze świń domowych, z kośćmi || 02032915 || Zamrożony boczek i jego kawałki ze świń domowych || 02032955 || Zamrożone mięso ze świń domowych, bez kości (z wyjątkiem boczku i jego kawałków) || 02032959 || Zamrożone mięso ze świń domowych, z kośćmi (z wyjątkiem tusz i półtusz, szynek, łopatek i ich kawałków, przodków, schabów, boczku i jego kawałków) || 02042250 || Świeże lub schłodzone nogi z owiec || || 02042290 || Świeże lub schłodzone kawałki mięsa z owiec, bez kości, z kośćmi (z wyjątkiem tusz i półtusz, krótkich ćwierci przednich, grzbietów lub środków i nóg) || 02042300 || Świeże lub schłodzone kawałki mięsa z owiec, bez kości || 02044230 || Zamrożone grzbiety lub środki z owiec || 02044250 || Zamrożone nogi z owiec || 02044290 || Zamrożone kawałki mięsa z owiec, z kośćmi (z wyjątkiem tusz i półtusz, krótkich ćwierci przednich, grzbietów lub środków i nóg) || 02044310 || Zamrożone mięso z jagniąt, bez kości || 02044390 || Zamrożone mięso z owiec, bez kości (z wyjątkiem jagniąt) || 2. Mięso drobiowe || 02071130 || Świeże lub schłodzone, oskubane i wypatroszone ptactwo z gatunku Gallus domesticus, bez głów i łapek, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako „kurczaki 70 %” || 550 02071190 || Świeże lub schłodzone, oskubane i wypatroszone ptactwo z gatunku Gallus domesticus, bez głów i łapek, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako „kurczaki 65 %” oraz inne formy świeżego lub schłodzonego ptactwa, nieciętego na kawałki (z wyjątkiem „kurczaków 83 % i 70 %”) || || 02071210 || Zamrożone ptactwo z gatunku Gallus domesticus, oskubane i wypatroszone, bez głów i łapek, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako „kurczaki 70 %” || || 02071290 || Zamrożone ptactwo z gatunku Gallus domesticus, oskubane i wypatroszone, bez głów i łapek, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako „kurczaki 65 %” oraz inne formy ptactwa, nieciętego na kawałki (z wyjątkiem „kurczaków 70 %”) || 02071310 || Świeże lub schłodzone kawałki mięsa z ptactwa z gatunku Gallus domesticus, bez kości || 02071320 || Świeże lub schłodzone połówki lub ćwiartki z ptactwa z gatunku Gallus domesticus || 02071330 || Świeże lub schłodzone całe skrzydła, nawet z końcami, z ptactwa z gatunku Gallus domesticus || 02071350 || Świeże lub schłodzone piersi i ich kawałki z ptactwa z gatunku Gallus domesticus, z kośćmi || 02071360 || Świeże lub schłodzone nogi i ich kawałki z ptactwa z gatunku Gallus domesticus, z kośćmi || 02071399 || Świeże lub schłodzone podroby jadalne z ptactwa z gatunku Gallus domesticus (z wyjątkiem wątróbek) || || 02071410 || Zamrożone kawałki mięsa z ptactwa z gatunku Gallus domesticus, bez kości || 02071420 || Zamrożone połówki lub ćwiartki z ptactwa z gatunku Gallus domesticus || 02071430 || Zamrożone całe skrzydła, nawet z końcami, z ptactwa z gatunku Gallus domesticus || 02071450 || Zamrożone piersi i ich kawałki z ptactwa z gatunku Gallus domesticus, z kośćmi || 02071460 || Zamrożone nogi i ich kawałki z ptactwa z gatunku Gallus domesticus, z kośćmi || 02071499 || Zamrożone podroby jadalne z ptactwa z gatunku Gallus domesticus (z wyjątkiem wątróbek) || 02072410 || Świeże lub schłodzone, oskubane i wypatroszone indyki z gatunku domesticus, bez głów i łapek, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako „indyki 80 %” || 02072490 || Świeże lub schłodzone, oskubane i wypatroszone indyki z gatunku domesticus, bez głów i łapek, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako „indyki 73 %” oraz inne formy świeżych lub schłodzonych indyków, nieciętych na kawałki (z wyjątkiem „indyków 80 %”) || 02072510 || Zamrożone indyki z gatunku domesticus, oskubane i wypatroszone, bez głów i łapek, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako „indyki 80 %” || || 02072590 || Zamrożone indyki z gatunku domesticus, oskubane i wypatroszone, bez głów i łapek, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako „indyki 73 %” oraz inne formy ptactwa, nieciętego na kawałki (z wyjątkiem „indyków 80 %”) || 02072610 || Świeże lub schłodzone kawałki mięsa z indyków z gatunku domesticus, bez kości || 02072620 || Świeże lub schłodzone połówki lub ćwiartki z indyków z gatunku domesticus || 02072630 || Świeże lub schłodzone całe skrzydła, nawet z końcami z indyków z gatunku domesticus || 02072650 || Świeże lub schłodzone piersi i ich kawałki z indyków z gatunku domesticus, z kośćmi || 02072660 || Świeże lub schłodzone podudzia i ich kawałki z indyków z gatunku domesticus, z kośćmi || 02072670 || Świeże lub schłodzone nogi i ich kawałki z indyków z gatunku domesticus, z kośćmi (z wyjątkiem podudzi) || || 02072680 || Świeże lub schłodzone kawałki mięsa z indyków z gatunku domesticus, z kośćmi (z wyjątkiem półtusz lub ćwierci, całych skrzydeł, nawet z końcami, grzbietów, szyj, grzbietów włącznie z szyjami, kuprów i końców skrzydeł, piersi, nóg i ich kawałków) || 02072699 || Świeże lub schłodzone podroby jadalne z indyków z gatunku domesticus (z wyjątkiem wątróbek) || 02072710 || Zamrożone kawałki mięsa z indyków z gatunku domesticus, bez kości || 02072720 || Zamrożone połówki lub ćwiartki z indyków z gatunku domesticus || 02072730 || Zamrożone całe skrzydła, nawet z końcami z indyków z gatunku domesticus || 02072750 || Zamrożone piersi i ich kawałki z indyków z gatunku domesticus, z kośćmi || 02072760 || Zamrożone podudzia i ich kawałki z indyków z gatunku domesticus, z kośćmi || 02072770 || Zamrożone nogi i ich kawałki z indyków z gatunku domesticus, z kośćmi (z wyjątkiem podudzi) || || 02072780 || Zamrożone kawałki mięsa z indyków z gatunku domesticus, z kośćmi (z wyjątkiem półtusz lub ćwierci, całych skrzydeł, nawet z końcami, grzbietów, szyj, grzbietów włącznie z szyjami, kuprów i końców skrzydeł, piersi, nóg i ich kawałków) || 02072799 || Zamrożone podroby jadalne z indyków z gatunku domesticus (z wyjątkiem wątróbek) || 02074130 || Świeże lub schłodzone, kaczki domowe, niecięte na kawałki, oskubane i wypatroszone, bez głów i łapek, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako „kaczki 70 %” || 02074180 || Świeże lub schłodzone, kaczki domowe, niecięte na kawałki, oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako „kaczki 63 %” lub inaczej zgłaszane || 02074230 || Zamrożone kaczki domowe, niecięte na kawałki, oskubane i wypatroszone, bez głów i łapek, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako „kaczki 70 %” || 02074280 || Zamrożone kaczki domowe, niecięte na kawałki, oskubane i wypatroszone, bez głów i łapek, bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako „kaczki 63 %” lub inaczej zgłaszane || || 02074410 || Świeże lub schłodzone kawałki mięsa z kaczek domowych, bez kości || 02074421 || Świeże lub schłodzone połówki lub ćwiartki z kaczek domowych || || 02074431 || Świeże lub schłodzone całe skrzydła z kaczek domowych || 02074441 || Świeże lub schłodzone grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł z kaczek domowych || 02074451 || Świeże lub schłodzone piersi i ich kawałki z kaczek domowych, z kośćmi || 02074461 || Świeże lub schłodzone nogi i ich kawałki z kaczek domowych, z kośćmi || 02074471 || Świeże lub schłodzone tusze z kaczek domowych, z kośćmi || 02074481 || Świeże lub schłodzone kawałki mięsa z kaczek domowych, z kośćmi, gdzie indziej niewymienione || 02074499 || Świeże lub schłodzone podroby jadalne z kaczek domowych (z wyjątkiem wątróbek) || 02074510 || Zamrożone kawałki mięsa z kaczek domowych, bez kości || 02074521 || Zamrożone połówki lub ćwiartki z kaczek domowych || 02074531 || Zamrożone całe skrzydła z kaczek domowych || 02074541 || Zamrożone grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł z kaczek domowych || || 02074551 || Zamrożone piersi i ich kawałki z kaczek domowych, z kośćmi || 02074561 || Zamrożone nogi i ich kawałki z kaczek domowych, z kośćmi || 02074581 || Zamrożone kawałki mięsa z kaczek domowych, z kośćmi, gdzie indziej niewymienione || 02074599 || Zamrożone podroby jadalne z kaczek domowych (z wyjątkiem wątróbek) || 02075110 || Świeże lub schłodzone gęsi domowe, niecięte na kawałki, oskubane, bez krwi, niewypatroszone, z głowami i łapkami, znane jako „gęsi 82 %” || 02075190 || Świeże lub schłodzone, gęsi domowe, niecięte na kawałki, oskubane i wypatroszone, bez głów i łapek, nawet z sercami i żołądkami, znane jako „gęsi 75 %” lub inaczej zgłaszane || 02075290 || Zamrożone gęsi domowe, niecięte na kawałki, oskubane i wypatroszone, bez głów i łapek, nawet z sercami i żołądkami, znane jako „gęsi 75 %” lub inaczej zgłaszane || 02075410 || Świeże lub schłodzone kawałki mięsa z gęsi domowych, bez kości || 02075421 || Świeże lub schłodzone połówki lub ćwiartki z gęsi domowych || 02075431 || Świeże lub schłodzone całe skrzydła z gęsi domowych || || 02075441 || Świeże lub schłodzone grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł z gęsi domowych || 02075451 || Świeże lub schłodzone piersi i ich kawałki z gęsi domowych, z kośćmi || 02075461 || Świeże lub schłodzone nogi i ich kawałki z gęsi domowych, z kośćmi || 02075471 || Świeże lub schłodzone tusze z gęsi domowych, z kośćmi || 02075481 || Świeże lub schłodzone kawałki mięsa z gęsi domowych, z kośćmi, gdzie indziej niewymienione || 02075499 || Świeże lub schłodzone podroby jadalne z gęsi domowych (z wyjątkiem wątróbek) || 02075510 || Zamrożone kawałki mięsa z gęsi domowych, bez kości || 02075521 || Zamrożone połówki lub ćwiartki z gęsi domowych || 02075531 || Zamrożone całe skrzydła z gęsi domowych || 02075541 || Zamrożone grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł z gęsi domowych || 02075551 || Zamrożone piersi i ich kawałki z gęsi domowych, z kośćmi || 02075561 || Zamrożone nogi i ich kawałki z gęsi domowych, z kośćmi || || 02075581 || Zamrożone kawałki mięsa z gęsi domowych, z kośćmi, gdzie indziej niewymienione || 02075599 || Zamrożone podroby jadalne z gęsi domowych (z wyjątkiem wątróbek) || 02076005 || Świeże, schłodzone lub zamrożone perliczki domowe, niecięte na kawałki || 02076010 || Świeże, schłodzone lub zamrożone kawałki mięsa z perliczek domowych, bez kości || 02076031 || Świeże, schłodzone lub zamrożone całe skrzydła z perliczek domowych || 02076041 || Świeże, schłodzone lub zamrożone grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł z perliczek domowych || 02076051 || Świeże, schłodzone lub zamrożone piersi i ich kawałki z perliczek domowych, z kośćmi || 02076061 || Świeże, schłodzone lub zamrożone nogi i ich kawałki z perliczek domowych, z kośćmi || 02076081 || Świeże, schłodzone lub zamrożone kawałki mięsa z perliczek domowych, z kośćmi, gdzie indziej niewymienione || || 02076099 || Świeże, schłodzone lub zamrożone podroby jadalne z perliczek domowych (z wyjątkiem wątróbek) || 16023111 || Przetwory zawierające wyłącznie niepoddane obróbce cieplnej mięso z indyków (z wyłączeniem kiełbas i podobnych wyrobów) || || 16023119 || Mięso lub podroby z indyków „drób”, przetworzone lub zakonserwowane, zawierające >= 57 % masy mięsa lub podrobów drobiowych (z wyjątkiem zawierającego wyłącznie niepoddane obróbce cieplnej mięsa indyczego, kiełbas i podobnych wyrobów, dokładnie zhomogenizowanych przetworów, pakowanych do sprzedaży detalicznej jako żywność dla niemowląt lub do celów dietetycznych, w opakowaniach o zawartości netto <= 250 g, przetworzonych wątrób i ekstraktów z mięsa) || 16023180 || Mięso lub podroby z indyków domowych, przetworzone lub zakonserwowane, zawierające < 57 % masy „z wyłączeniem kości” mięsa lub podrobów drobiowych (z wyjątkiem kiełbas i podobnych wyrobów, dokładnie zhomogenizowanych przetworów, pakowanych do sprzedaży detalicznej jako żywność dla niemowląt lub do celów dietetycznych, w opakowaniach o zawartości netto <= 250 g, przetworzonych wątrób i ekstraktów z mięsa) || 16023211 || Niepoddane obróbce cieplnej, przetworzone lub zakonserwowane mięso lub podroby z ptactwa z gatunku Gallus domesticus, zawierające >= 57 % mięsa lub podrobów drobiowych (z wyjątkiem kiełbas i podobnych wyrobów oraz przetworzonych wątrób) || || 16023219 || Poddane obróbce cieplnej, przetworzone lub zakonserwowane mięso lub podroby z ptactwa z gatunku Gallus domesticus, zawierające >= 57 % mięsa lub podrobów drobiowych (z wyjątkiem kiełbas i podobnych wyrobów, dokładnie zhomogenizowanych przetworów, pakowanych do sprzedaży detalicznej jako żywność dla niemowląt lub do celów dietetycznych, w opakowaniach o zawartości netto <=250 g, przetworzonych wątrób i ekstraktów z mięsa) || 16023230 || Przetworzone lub zakonserwowane mięso lub podroby z ptactwa z gatunku Gallus domesticus, zawierające >= 25 %, ale < 57 % mięsa lub podrobów drobiowych (z wyjątkiem kiełbas i podobnych wyrobów, dokładnie zhomogenizowanych przetworów, pakowanych do sprzedaży detalicznej jako żywność dla niemowląt lub do celów dietetycznych, w opakowaniach o zawartości netto <= 250 g, przetworzonych wątrób i ekstraktów z mięsa) || 16023290 || Przetworzone lub zakonserwowane mięso lub podroby z ptactwa z gatunku Gallus domesticus (z wyjątkiem zawierającego >= 25 % mięsa lub podrobów drobiowych, mięsa lub podrobów z indyków lub perliczek, kiełbas i podobnych wyrobów, dokładnie zhomogenizowanych przetworów, pakowanych do sprzedaży detalicznej jako żywność dla niemowląt lub do celów dietetycznych, w opakowaniach o zawartości netto <= 250 g, przetworzonych wątrób i ekstraktów oraz soków z mięsa) || || 16023921 || Niepoddane obróbce cieplnej, przetworzone lub zakonserwowane mięso lub podroby z kaczek, gęsi i perliczek domowych, zawierające >= 57 % mięsa lub podrobów drobiowych (z wyjątkiem kiełbas i podobnych wyrobów oraz przetworzonych wątrób) || 3 Wyroby mleczarskie || 04021011 || Mleko i śmietana, w postaci stałej, o zawartości tłuszczu <= 1,5 % masy, niesłodzone, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości <= 2,5 kg || 1 650 04021019 || Mleko i śmietana, w postaci stałej, o zawartości tłuszczu <= 1,5 % masy, niesłodzone, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości > 2,5 kg || 04021091 || Mleko i śmietana, w postaci stałej, o zawartości tłuszczu <= 1,5 % masy, słodzone, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości <= 2,5 kg || 04021099 || Mleko i śmietana, w postaci stałej, o zawartości tłuszczu <= 1,5 % masy, niesłodzone, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości > 2,5 kg || 04051011 || Masło naturalne o zawartości tłuszczu >= 80 % masy, ale <= 85 % masy, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto <= 1 kg (z wyjątkiem masła odwodnionego i ghee) || || 04051019 || Masło naturalne o zawartości tłuszczu >= 80 % masy, ale <= 85 % masy (z wyjątkiem: w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto <= 1 kg oraz masła odwodnionego i ghee) || 04051030 || Masło odtwarzane o zawartości tłuszczu >= 80 % masy, ale <= 85 % masy (z wyjątkiem masła odwodnionego i ghee) || 04051050 || Masło z serwatki o zawartości tłuszczu >= 80 % masy, ale <= 85 % masy (z wyjątkiem masła odwodnionego i ghee) || 04051090 || Masło o zawartości tłuszczu > 85 % masy, ale <= 95 % masy (z wyjątkiem masła odwodnionego i ghee) || 4 Jaja w skorupkach || 04072100 || Świeże jaja ptactwa domowego, w skorupkach (z wyjątkiem zapłodnionych jaj do inkubacji) || 6 600[2] 04072910 || Świeże jaja drobiu, w skorupkach (z wyjątkiem jaj ptactwa i zapłodnionych jaj do inkubacji) || 04079010 || Jaja drobiu, w skorupkach, zakonserwowane lub gotowane || 5 Jajka i albuminy || 04081180 || Żółtka jaj, suszone, nadające się do spożycia przez ludzi, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego || 330 04081981 || Żółtka jaj, ciekłe, nadające się do spożycia przez ludzi, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego || || 04081989 || Żółtka jaj (inne niż ciekłe), zamrożone lub inaczej zakonserwowane, nadające się do spożycia przez ludzi, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego (z wyjątkiem suszonych) || 04089180 || Suszone jaja ptasie, bez skorupek, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, nadające się do spożycia przez ludzi (z wyjątkiem żółtek jaj) || 04089980 || Jaja ptasie, bez skorupek, świeże, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, zamrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, nadające się do spożycia przez ludzi (z wyjątkiem jaj suszonych i żółtek jaj) || 35021190 || Albumina jaja, suszona, np. w arkuszach, łuskach, płatkach, proszku, nadająca się do spożycia przez ludzi || 35021990 || Albumina jaja, nadająca się do spożycia przez ludzi (z wyjątkiem albuminy suszonej (np. w arkuszach, łuskach, kryształkach, proszku)) || || 35022091 || Albumina mleka, włącznie z koncentratami złożonymi z dwóch lub więcej białek serwatki, zawierająca > 80 % masy białka serwatki w przeliczeniu na suchą masę, nadająca się do spożycia przez ludzi, suszona (np. w arkuszach, łuskach, płatkach, proszku) || || 35022099 || Albumina mleka, włącznie z koncentratami złożonymi z dwóch lub więcej białek serwatki, zawierająca > 80 % masy białka serwatki w przeliczeniu na suchą masę, nadająca się do spożycia przez ludzi (z wyjątkiem suszonej (np. w arkuszach, płatkach, kryształkach, proszku)) || 6 Grzyby || 07115100 || Grzyby z rodzaju Agaricus, zakonserwowane tymczasowo, np. w gazowym ditlenku siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub innych roztworach konserwujących, ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia || 220 20031020 || Grzyby z rodzaju Agaricus, zakonserwowane tymczasowo inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, gotowane || 20031030 || Grzyby z rodzaju Agaricus, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego (z wyjątkiem grzybów gotowanych i zakonserwowanych tymczasowo) || 7 Zboża || 10019190 || Nasiona pszenicy do siewu (z wyjątkiem durum, pszenicy zwyczajnej i orkiszu) || 200 000 10019900 || Pszenica i meslin (z wyjątkiem nasion do siewu i durum) || 10039000 || Jęczmień (z wyjątkiem nasion do siewu) || 10041000 || Nasiona owsa do siewu || 10049000 || Owies (z wyjątkiem nasion do siewu) || 10059000 || Kukurydza (z wyjątkiem nasion do siewu) || 11010015 || Mąka z pszenicy zwyczajnej i orkiszu || 11010090 || Mąka z meslin || 11022010 || Mąka kukurydziana, o zawartości tłuszczu <= 1,5 % masy || 11022090 || Mąka kukurydziana, o zawartości tłuszczu > 1,5 % masy || 11029010 || Mąka jęczmienna || 11029090 || Mąki ze zbóż (z wyjątkiem mąki pszennej, z meslin, żytniej, kukurydzianej, ryżowej, jęczmiennej i owsianej) || 11031190 || Kasze i mączki z pszenicy zwyczajnej i orkiszu || 11031310 || Kasze i mączki z kukurydzy, o zawartości tłuszczu <= 1,5 % masy || || 11031390 || Kasze i mączki z kukurydzy, o zawartości tłuszczu > 1,5 % masy || 11031920 || Kasze i mączki z żyta lub jęczmienia || 11031990 || Kasze i mączki ze zbóż (z wyjątkiem pszenicy, owsa, kukurydzy, ryżu, żyta i jęczmienia) || 11032025 || Granulki z żyta lub jęczmienia || 11032040 || Granulki z kukurydzy || 11032060 || Granulki z pszenicy || 11032090 || Granulki zbożowe (z wyjątkiem żyta, jęczmienia, owsa, kukurydzy, ryżu i pszenicy) || 11041910 || Ziarna miażdżone lub płatkowane z pszenicy || 11041950 || Ziarna miażdżone lub płatkowane z kukurydzy || 11041961 || Miażdżone ziarna jęczmienia || 11041969 || Płatkowane ziarna jęczmienia || 11042340 || Łuszczone ziarna kukurydzy, nawet krojone lub śrutowane, perełkowane ziarna kukurydzy || 11042398 || Krojone, śrutowane lub inaczej przetworzone ziarna kukurydzy (z wyjątkiem miażdżonych, płatkowanych, łuszczonych, perełkowanych oraz granulek i mąki) || || 11042904 || Łuszczone, nawet krojone lub śrutowane ziarna jęczmienia || 11042905 || Perełkowane ziarna jęczmienia || 11042908 || Krojone, śrutowane lub obrobione inaczej ziarna jęczmienia (z wyjątkiem miażdżonych, płatkowanych, łuszczonych, perełkowanych oraz granulek i mąki) || 11042917 || Łuszczone, nawet krojone lub śrutowane ziarna zbóż (z wyjątkiem ryżu, owsa, kukurydzy i jęczmienia) || 11042930 || Perełkowane ziarna zbóż (z wyjątkiem jęczmienia, owsa, kukurydzy lub ryżu) || 11042951 || Ziarna pszenicy obrobione wyłącznie przez śrutowanie || 11042959 || Ziarna zbóż, obrobione wyłącznie przez śrutowanie (inne niż jęczmień, owies, kukurydza, pszenica i żyto) || 11042981 || Ziarna pszenicy, krojone, śrutowane lub obrobione inaczej (z wyjątkiem miażdżonych, płatkowanych, mąki, granulek, łuszczonych, perełkowanych oraz obrobionych wyłącznie przez śrutowanie) || || 11042989 || Ziarna zbóż, krojone, śrutowane lub obrobione inaczej (z wyjątkiem jęczmienia, owsa, kukurydzy, pszenicy i żyta oraz miażdżonych, płatkowanych, mąki, granulek, łuszczonych, perełkowanych, obrobionych wyłącznie przez śrutowanie oraz ryżu częściowo bielonego, całkowicie bielonego i łamanego) || || 11043010 || Zarodki pszenicy, całe, miażdżone, płatkowane lub mielone || 11043090 || Zarodki zbóż, całe, miażdżone, płatkowane lub mielone (z wyjątkiem pszenicy) || 8 Słód i gluten pszenny || 11071011 || Słód pszenny w postaci mąki (z wyjątkiem palonego) || 330 11071019 || Słód pszenny (z wyłączeniem mąki i palonego) || 11071091 || Słód w postaci mąki (z wyłączeniem palonego i pszennego) || 11071099 || Słód pszenny (z wyłączeniem palonego, pszennego i mąki) || 11072000 || Słód palony || 11090000 || Gluten pszenny, nawet suszony || 9 Skrobie || 11081100 || Skrobia pszenna || 550 11081200 || Skrobia kukurydziana || 11081300 || Skrobia ziemniaczana || 10 Cukry || 17011210 || Surowy cukier buraczany, do rafinacji (z wyjątkiem zawierającego dodatek środków aromatyzujących lub barwiących) || 8 000 17011290 || Surowy cukier buraczany (z wyjątkiem do rafinacji oraz zawierającego dodatek środków aromatyzujących lub barwiących) || 17019100 || Rafinowany cukier trzcinowy lub buraczany, zawierający dodatek środków aromatyzujących lub barwiących, w postaci stałej || 17019910 || Cukier biały, zawierający w stanie suchym >= 99,5 % sacharozy (z wyjątkiem cukru aromatyzowanego lub barwionego) || || 17019990 || Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej (z wyjątkiem cukru trzcinowego i buraczanego, zawierającego dodatek środków aromatyzujących lub barwiących, cukru surowego i cukru białego) || 17022010 || Cukier klonowy, w postaci stałej, aromatyzowany i barwiony || 17023010 || Izoglukoza w stanie stałym, niezawierająca fruktozy lub zawierająca w stanie suchym < 20 % masy fruktozy || 17023050 || Glukoza „dekstroza” w formie białego pudru krystalicznego, nawet aglomerowana, niezawierająca fruktozy lub zawierająca w stanie suchym < 20 % masy glukozy (z wyłączeniem izoglukozy) || || 17023090 || Glukoza w postaci stałej oraz syrop glukozowy, niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących oraz niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym < 20 % masy fruktozy (z wyjątkiem izoglukozy i glukozy „dekstrozy” w formie białego pudru krystalicznego, nawet aglomerowanej) || 17024010 || Izoglukoza w postaci stałej, zawierająca w stanie suchym >= 20 % i < 50 % masy fruktozy (z wyłączeniem cukru inwertowanego) || || 17024090 || Glukoza w postaci stałej oraz syrop glukozowy, niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących oraz zawierające w stanie suchym >= 20 % i < 50 % masy fruktozy (z wyłączeniem izoglukozy i cukru inwertowanego) || 17026010 || Izoglukoza w postaci stałej, zawierająca w stanie suchym > 50 % masy fruktozy (z wyłączeniem fruktozy chemicznie czystej i cukru inwertowanego) || 17026080 || Syrop inulinowy uzyskany bezpośrednio w wyniku hydrolizy inuliny lub oligofruktozy, zawierający w stanie suchym > 50 % masy fruktozy w postaci wolnej lub w postaci sacharozy || 17026095 || Fruktoza w postaci stałej oraz syrop fruktozowy, niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących oraz zawierające w stanie suchym > 50 % masy fruktozy (z wyłączeniem izoglukozy, syropu inulinowego, fruktozy chemicznie czystej i cukru inwertowanego) || 17029030 || Izoglukoza w postaci stałej, zawierająca w stanie suchym 50 % masy fruktozy, uzyskana z polimerów glukozy || || 17029050 || Maltodekstryna w postaci stałej i syrop z maltodekstryny (z wyłączeniem aromatyzowanych i barwionych) || 17029071 || Cukier i melasy, karmelizowane, zawierające w substancji suchej >= 50 % masy sacharozy || 17029075 || Cukier i melasy, karmelizowane, zawierające w substancji suchej < 50 % masy sacharozy, w postaci proszku, nawet aglomerowanego || 17029079 || Cukier i melasy, karmelizowane, zawierające w substancji suchej < 50 % masy sacharozy (z wyłączeniem cukru i melas w postaci proszku, nawet aglomerowanego) || 17029080 || Syrop inulinowy uzyskany bezpośrednio w wyniku hydrolizy inuliny lub oligofruktozy, zawierający w stanie suchym >= 10% ale <= 50% masy fruktozy w postaci wolnej lub w postaci sacharozy || 17029095 || Cukry w postaci stałej, włącznie z cukrem inwertowanym, cukrami oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50 % masy fruktozy, niezawierającymi dodatku środków aromatyzujących lub barwiących (z wyjątkiem cukru trzcinowego lub buraczanego, chemicznie czystej sacharozy i maltozy, laktozy, cukru klonowego, glukozy, fruktozy, maltodekstryny i ich syropów, izoglukozy, syropu inulinowego oraz karmelu) || || 21069030 || Aromatyzowane lub barwione syropy izoglukozowe || 21069055 || Aromatyzowane lub barwione syropy glukozowe oraz syropy z maltodekstryny || 21069059 || Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe (z wyjątkiem syropów izoglukozowych, laktozowych, glukozowych lub z maltodekstryny) || 11 Otręby, śruta i inne pozostałości || 23021010 || Otręby, śruta i inne pozostałości kukurydzy, nawet granulowane, pochodzące z odsiewu, przemiału lub innej obróbki, o zawartości skrobi <= 35 % || 2 200 23021090 || Otręby, śruta i inne pozostałości kukurydzy, nawet granulowane, pochodzące z odsiewu, przemiału lub innej obróbki, o zawartości skrobi > 35 % || 23023010 || Otręby, śruta i inne pozostałości, nawet granulowane, pochodzące z odsiewu, przemiału lub innej obróbki pszenicy, o zawartości skrobi <= 28% masy, i w których część przechodząca przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, jest <= 10 % masy lub, alternatywnie, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu w przeliczeniu na suchy produkt 1,5% masy lub więcej popiołu || || 23023090 || Otręby, śruta i inne pozostałości pszenicy, nawet granulowane, pochodzące z odsiewu, przemiału lub innej obróbki pszenicy (inne niż o zawartości skrobi <= 28% masy, pod warunkiem, że <= 10 % przechodzi przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, lub jeżeli >10% przechodzi przez sito, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu w przeliczeniu na suchy produkt 1,5% masy lub więcej popiołu) || 23024010 || Otręby, śruta i inne pozostałości, nawet granulowane, pochodzące z odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż, o zawartości skrobi <= 28% masy, i w których część przechodząca przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, jest <= 10 % masy, lub jeżeli >10% przechodzi przez sito, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu w przeliczeniu na suchy produkt 1,5% masy lub więcej popiołu (z wyjątkiem otrębów, śruty i innych pozostałości kukurydzy, ryżu lub pszenicy) || || 23024090 || Otręby, śruta i inne pozostałości zbóż, nawet granulowane, pochodzące z odsiewu, przemiału lub innej obróbki (z wyjątkiem otrębów, śruty i innych pozostałości kukurydzy, ryżu i pszenicy oraz inne niż o zawartości skrobi <= 28% masy, pod warunkiem, że <= 10 % przechodzi przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, lub jeżeli >10% przechodzi przez sito, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu 1,5% masy lub więcej popiołu) || 23031011 || Pozostałości z produkcji skrobi z kukurydzy, o zawartości białka w przeliczeniu na suchy produkt > 40 % masy (z wyłączeniem stężonych płynów z rozmiękczania) || Przetworzone produkty rolne 12 Kukurydza cukrowa || 07104000 || Kukurydza cukrowa, niegotowana lub gotowana na parze albo w wodzie, mrożona || 1 500 07119030 || Kukurydza cukrowa, zakonserwowana tymczasowo, na przykład w gazowym ditlenku siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących, ale nienadająca się w tym stanie do bezpośredniego spożycia || || 20019030 || Kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata), przetworzona lub zakonserwowana octem lub kwasem octowym || 20049010 || Kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata), przetworzona lub zakonserwowana inaczej niż octem lub kwasem octowym, mrożona || 20058000 || Kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata), przetworzona lub zakonserwowana inaczej niż octem lub kwasem octowym (z wyjątkiem mrożonej) || 13 Cukier przetworzony || 13022010 || Substancje pektynowe, pektyniany i pektany, w postaci proszku || 6 000 13022090 || Płynne substancje pektynowe, pektyniany i pektany || 17025000 || Fruktoza chemicznie czysta, w postaci stałej || 17029010 || Maltoza chemicznie czysta, w postaci stałej || 17049099 || Pasty, marcepan, nugat i inne wyroby cukiernicze, niezawierające kakao (z wyłączeniem gumy do żucia; białej czekolady, pastylek od bólu gardła i dropsów od kaszlu; wyrobów żelowych i galaretek, włącznie z pastami owocowymi w postaci wyrobów cukierniczych; cukierków z masy gotowanej; toffi, karmelków i podobnych cukierków; tabletek prasowanych oraz past, włącznie z marcepanem, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości >=1 kg) || || 18061030 || Proszek kakaowy słodzony zawierający >= 65% ale < 80% sacharozy, włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza lub izoglukozą wyrażoną jako sacharoza || 18061090 || Proszek kakaowy słodzony zawierający >= 80% sacharozy, włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza lub izoglukozą wyrażoną jako sacharoza || 18062095 || Czekolada i pozostałe przetwory spożywcze zawierające kakao w blokach, tabliczkach lub batonach, o masie > 2 kg, lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci, w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach, o zawartości > 2 kg, zawierające < 18 % masy masła kakaowego (z wyjątkiem proszku kakaowego, polewy czekoladowej smakowej oraz okruchów czekolady mlecznej) || || 19019099 || Pozostałe przetwory spożywcze z mąki, kasz, mączki, skrobi lub z ekstraktu słodowego, niezawierające kakao lub zawierające < 40 % masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy oraz przetwory spożywcze z mleka, śmietany, maślanki, kwaśnego mleka, kwaśnej śmietany, serwatki, jogurtu, kefiru lub podobnych towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404, niezawierające kakao lub zawierające < 5 % masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione, (z wyjątkiem ekstraktu słodowego i przetworów dla niemowląt, pakowanych do sprzedaży detalicznej; mieszanin i ciast, do wytworzenia wyrobów i towarów piekarniczych objętych podpozycją 1901.90.91) || 21011298 || Przetwory na bazie kawy || 21012098 || Przetwory na bazie herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej) || 21069098 || Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione, zawierające >= 1,5% masy tłuszczu mleka, >= 5% masy sacharozy lub izoglukozy, >= 5% masy glukozy lub >= 5% masy skrobi || 33021029 || Preparaty na bazie substancji zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów, zawierające wszystkie czynniki zapachowe charakterystyczne dla napojów, zawierające >= 1,5 % masy tłuszczu z mleka, >= 5 % masy sacharozy lub izoglukozy, >= 5 % masy glukozy lub >= 5% masy skrobi (inne niż o rzeczywistym stężeniu objętościowym alkoholu > 0,5 % obj.) || 14 Zboża przetworzone || 19043000 || Pszenica spęczniona w formie obrobionych ziaren, otrzymana przez gotowanie ziaren pszenicy twardych odmian || 3 300 22071000 || Alkohol etylowy nieskażony, o rzeczywistej mocy alkoholu >= 80 % obj. || 22072000 || Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone || 22089091 || Alkohol etylowy nieskażony, o mocy alkoholu < 80 % obj., w pojemnikach o objętości <= 2 l || 22089099 || Alkohol etylowy nieskażony, o mocy alkoholu < 80 % obj., w pojemnikach o objętości > 2 l || 29054300 || Mannit || 29054411 || D-sorbit (sorbitol) w roztworze wodnym, zawierający <= 2 % masy D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu || 29054419 || D-sorbit (sorbitol) w roztworze wodnym (inny niż zawierający <= 2 % masy D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu) || 29054491 || D-sorbit (sorbitol), zawierający <= 2 % masy D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu (inny niż w roztworze wodnym) || || 29054499 || D-sorbit (sorbitol) (inny niż w roztworze wodnym i zawierający <= 2 % masy D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu) || 35051010 || Dekstryny || || 35051050 || Skrobie, eterowane lub estryfikowane (z wyłączeniem dekstryn) || 35051090 || Skrobie modyfikowane (z wyłączeniem skrobi eterowanych, skrobi estryfikowanych i dekstryn) || 35052030 || Kleje zawierające >= 25% ale < 55% masy skrobi, dekstryn lub pozostałych modyfikowanych skrobi (z wyłączeniem pakowanych do sprzedaży detalicznej w opakowania o masie netto <= 1 kg) || 35052050 || Kleje zawierające >= 55 % ale < 80 % masy skrobi, dekstryn lub pozostałych modyfikowanych skrobi (z wyłączeniem pakowanych do sprzedaży detalicznej w opakowania o masie netto <= 1 kg) || 35052090 || Kleje zawierające >= 80% masy skrobi, dekstryn lub pozostałych modyfikowanych skrobi (z wyłączeniem pakowanych do sprzedaży detalicznej w opakowania o masie netto <= 1 kg) || || 38091010 || Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyśpieszające barwienie, utrwalacze barwników i pozostałe produkty i preparaty, takie jak klejonki i zaprawy, w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym i podobnych, gdzie indziej niewymienione, na bazie substancji skrobiowych, zawierające <55% tych substancji w masie || 38091030 || Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyśpieszające barwienie, utrwalacze barwników i pozostałe produkty i preparaty, takie jak klejonki i zaprawy, w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym i podobnych, gdzie indziej niewymienione, na bazie substancji skrobiowych, zawierające >=55% ale <70% tych substancji w masie || 38091050 || Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyśpieszające barwienie, utrwalacze barwników i pozostałe produkty i preparaty, takie jak klejonki i zaprawy, w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym i podobnych, gdzie indziej niewymienione, na bazie substancji skrobiowych, zawierające >=70 % ale <83 % tych substancji w masie || || 38091090 || Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyśpieszające barwienie, utrwalacze barwników i pozostałe produkty i preparaty, takie jak klejonki i zaprawy, w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym i podobnych, gdzie indziej niewymienione, na bazie substancji skrobiowych, zawierające >=83% tych substancji w masie || 38246011 || Sorbitol w roztworze wodnym, zawierający <= 2 % masy D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu (z wyjątkiem D‑sorbitu [sorbitolu]) || 38246019 || Sorbitol w roztworze wodnym, zawierający > 2 % masy D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu (z wyjątkiem D‑sorbitu [sorbitolu]) || 38246091 || Sorbitol, zawierający <= 2 % masy D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu (z wyjątkiem sorbitolu w roztworze wodnym i D‑sorbitu [sorbitolu]) || 38246099 || Sorbitol, zawierający > 2 % masy D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu (z wyjątkiem sorbitolu w roztworze wodnym i D‑sorbitu [sorbitolu]) || 15 Papierosy || 24021000 || Cygara, nawet z obciętymi końcami i cygaretki, zawierające tytoń || 500 24022090 || Papierosy zawierające tytoń (z wyjątkiem zawierających goździki) || ________________ ZAŁĄCZNIK III ZBLIŻENIE PRZEPISÓW ________________ ZAŁĄCZNIK III-A WYKAZ PRZEPISÓW SEKTOROWYCH OBJĘTYCH ZBLIŻENIEM Poniższy wykaz
odzwierciedla priorytety Gruzji w odniesieniu do zbliżenia przepisów z
dyrektywami UE opartymi na ogólnym i nowym podejściu, jak wskazano w
strategii rządu Gruzji dotyczącej normalizacji, akredytacji, oceny
zgodności, regulacji technicznych i metrologii oraz programie
dotyczącym reform ustawodawczych i przyjęcia regulacji technicznych z
marca 2010 r. 1. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady
2000/9/WE z dnia 20 marca 2000 r. odnosząca się do urządzeń
kolei linowych przeznaczonych do przewozu osób Harmonogram: zbliżenie przepisów w 2011 r. 2. Dyrektywa 95/16/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 29 czerwca 1995 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw
Państw Członkowskich dotyczących dźwigów Harmonogram: zbliżenie przepisów w 2011 r. 3. Dyrektywa 97/23/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 29 maja 1997 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw
Członkowskich dotyczących urządzeń ciśnieniowych Harmonogram: w ciągu 2013 r. 4. Dyrektywa Rady 92/42/EWG z dnia 21 maja 1992 r.
w sprawie wymogów sprawności dla nowych kotłów wody gorącej
opalanych paliwem płynnym lub gazowym Harmonogram: w ciągu 2013 r. 5. Dyrektywa 2009/105/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 16 września 2009 r. odnosząca się do prostych
zbiorników ciśnieniowych Harmonogram: w ciągu 2013 r. 6. Dyrektywa 94/25/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 16 czerwca 1994 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych,
wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich
odnoszących się do rekreacyjnych jednostek pływających Harmonogram: w ciągu 2013 r. 7. Dyrektywa Komisji 2008/43/WE z dnia 4 kwietnia
2008 r. w sprawie ustanowienia systemu oznaczania i śledzenia
materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zgodnie z
dyrektywą Rady 93/15/EWG Harmonogram: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu 8. Dyrektywa 94/9/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 23 marca 1994 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw
Członkowskich dotyczących urządzeń i systemów ochronnych
przeznaczonych do użytku w przestrzeniach zagrożonych wybuchem Harmonogram: w ciągu czterech lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu 9. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr
1999/5/WE z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiowych i
końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz wzajemnego uznawania
ich zgodności Harmonogram: w ciągu czterech lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu 10. Dyrektywa 2004/108/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw
Państw Członkowskich odnoszących się do
kompatybilności elektromagnetycznej oraz uchylająca dyrektywę
89/336/EWG Harmonogram: w ciągu ośmiu lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu 11. Dyrektywa 2006/95/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw
członkowskich odnoszących się do sprzętu elektrycznego
przewidzianego do stosowania w określonych granicach napięcia Harmonogram: w ciągu ośmiu lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu 12. Dyrektywa
Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotycząca wyrobów medycznych Harmonogram: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu 13. Dyrektywa 98/79/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 27 października 1998 r. w sprawie wyrobów medycznych
używanych do diagnozy in vitro Harmonogram: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu 14. Dyrektywa Rady z dnia 20 czerwca 1990 r. w
sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich
odnoszących się do wyrobów medycznych aktywnego osadzania
(90/385/EWG) Harmonogram: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu 15. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady
2009/142/WE z dnia 30 listopada 2009 r. odnosząca się do
urządzeń spalających paliwa gazowe Harmonogram: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu 16. Dyrektywa Rady 89/686/EWG z dnia 21 grudnia 1989
r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich
odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej Harmonogram: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu 17. Dyrektywa 98/37/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw
Państw Członkowskich odnoszących się do maszyn Harmonogram: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu 18. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/48/WE
z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie bezpieczeństwa zabawek Harmonogram: w ciągu pięciu lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu 19. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i
Rady (UE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiające zharmonizowane
warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające
dyrektywę Rady 89/106/EWG Harmonogram: w ciągu ośmiu lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu 20. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady
2009/23/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wag nieautomatycznych Harmonogram: w ciągu ośmiu lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu 21. Dyrektywa 2004/22/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie przyrządów pomiarowych Harmonogram: w ciągu ośmiu lat od daty wejścia w
życie niniejszego Układu ________________ ZAŁĄCZNIK III-B ORIENTACYJNY WYKAZ PRZEPISÓW HORYZONTALNYCH Poniższy wykaz
zawiera horyzontalne „zasady i praktyki ustanowione w unijnym dorobku, o którym
mowa w art. 47 ust. 1 niniejszego Układu. Ma on służyć
Gruzji jako ogólna wytyczna do celów zbliżenia przepisów z unijnymi
środkami horyzontalnymi. 1. Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr
768/2008/WE z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie wspólnych ram dotyczących
wprowadzania produktów do obrotu, uchylająca decyzję Rady 93/465/EWG 2. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i
Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w
zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków
wprowadzania produktów do obrotu i uchylające rozporządzenie (EWG) nr
339/93 3. Dyrektywa 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa
produktów 4. Dyrektywa Rady z dnia 20 grudnia 1979 r. w
sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich
odnoszących się do jednostek miar, zmieniona dyrektywą
Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/3/WE (80/181/EWG) 5. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i
Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie
normalizacji europejskiej 6. Dyrektywa Rady z dnia 25 lipca 1985 r. w
sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych
Państw Członkowskich dotyczących odpowiedzialności za
produkty wadliwe (85/374/EWG) ________________ ZAŁĄCZNIK IV ZAKRES ________________ ZAŁĄCZNIK IV-A ŚRODKI SANITARNE I FITOSANITARNE Część 1 Środki mające zastosowanie do głównych kategorii
zwierząt żywych I. Koniowate (włączając
zebry), osły lub potomstwo z krzyżówek tych gatunków II. Bydło (włączając Bubalus
bubalis oraz Bizon) III. Owce i kozy IV. Świniowate V. Drób (w tym kury, indyki, perliczki,
kaczki, gęsi) VI. Ryby żywe VII. Skorupiaki VIII Mięczaki IX. Jaja i gamety żywych ryb X. Jaja wylęgowe XI. Nasienie, zarodki i komórki jajowe XII. Pozostałe ssaki XIII. Pozostałe ptaki XIV. Gady XV. Płazy XVI. Pozostałe kręgowce XVII. Pszczoły Część 2 Środki mające zastosowanie do produktów zwierzęcych I. Główne kategorie produktów zwierzęcych
przeznaczonych do spożycia przez ludzi 1. Świeże mięso gospodarskich zwierząt
kopytnych, drobiu i zajęczaków, hodowlanych i łownych,
włączając podroby 2. Mięso mielone, przetwory mięsne,
mięso oddzielone mechanicznie (MOM), produkty mięsne 3. Żywe małże 4. Produkty rybołówstwa 5. Surowe mleko, siara, produkty mleczne i produkty
na bazie siary 6. Jaja i produkty jaj 7. Żabie udka i ślimaki 8. Wytopione tłuszcze zwierzęce i skwarki 9. Poddane obróbce żołądki,
pęcherze i jelita 10. Żelatyna, surowce do produkcji żelatyny
przeznaczonej do spożycia przez ludzi 11. Kolagen 12. Miód i produkty pszczelarskie II. Główne kategorie produktów ubocznych
pochodzenia zwierzęcego W rzeźniach || Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego do karmienia zwierząt futerkowych Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do produkcji karmy dla zwierząt domowych Krew i produkty z krwi zwierząt koniowatych do użycia poza łańcuchem paszowym Świeże lub schłodzone skóry i skórki zwierząt kopytnych Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego do wyrobu produktów pochodnych stosowanych poza łańcuchem paszowym W zakładach mleczarskich || Mleko, produkty na bazie mleka oraz produkty pochodne mleka Siara i produkty z siary W innych zakładach zbierania lub przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (np. materiałów nieprzetworzonych/niepoddanych obróbce) || Krew i produkty z krwi zwierząt koniowatych do użycia poza łańcuchem paszowym Niepoddane obróbce produkty z krwi, z wyłączeniem krwi zwierząt koniowatych, przeznaczone do produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych Poddane obróbce produkty z krwi, z wyłączeniem krwi zwierząt koniowatych, przeznaczone do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych Świeże lub schłodzone skóry i skórki zwierząt kopytnych Szczecina pozyskana od świń, pochodząca z państw trzecich lub ich regionów wolnych od afrykańskiego pomoru świń Kości i produkty kostne (z wyjątkiem mączki kostnej), rogi i produkty z rogów (z wyjątkiem mączki z rogów) oraz kopyta i produkty z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do wykorzystania innego niż materiał paszowy, nawozy organiczne lub polepszacze gleby || Rogi i produkty z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyta i produkty z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do produkcji nawozów organicznych i polepszaczy gleby Żelatyna nieprzeznaczona do spożycia przez ludzi stosowana w przemyśle fotograficznym Wełna i włosy Poddane obróbce pióra, ich części i puch W zakładach przetwórstwa || Przetworzone białko zwierzęce, w tym mieszanki i produkty inne niż karma dla zwierząt domowych, zawierające takie białko Produkty z krwi, które można wykorzystać jako materiał paszowy Poddane obróbce skóry i skórki zwierząt kopytnych || Poddane obróbce skóry i skórki przeżuwaczy i zwierząt koniowatych (21 dni) Szczecina pozyskana od świń, pochodząca z państw trzecich lub ich regionów, które nie są wolne od afrykańskiego pomoru świń Olej z ryb do wykorzystania jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym Tłuszcze wytopione do użycia jako materiały paszowe Tłuszcze wytopione do niektórych zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych Żelatyna lub kolagen do użycia jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym Hydrolizat białkowy, fosforan diwapnia lub fosforan trójwapniowy do użycia jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym Pszczele produkty uboczne przeznaczone wyłącznie do wykorzystania w pszczelarstwie || Pochodne tłuszczów do użycia poza łańcuchem paszowym Pochodne tłuszczów do użycia jako pasza lub poza łańcuchem paszowym Produkty jajeczne, które można wykorzystać jako materiał paszowy W zakładach wytwarzających karmę dla zwierząt domowych (w tym w zakładach wytwarzających gryzaki dla psów i dodatki smakowe) || Karma dla zwierząt domowych w puszkach Przetworzona karma dla zwierząt domowych, inna niż karma dla zwierząt domowych w puszkach || Gryzaki dla psów Surowa karma dla zwierząt domowych do bezpośredniej sprzedaży Dodatki smakowe do użycia w produkcji karmy dla zwierząt domowych W zakładach wytwarzających trofea myśliwskie || Poddane obróbce trofea myśliwskie i inne preparaty pochodzące od ptaków i zwierząt kopytnych, składające się wyłącznie z kości, rogów, kopyt, pazurów, poroża, zębów, skór lub skórek || Trofea myśliwskie lub inne preparaty pochodzące od ptaków i zwierząt kopytnych składające się z całych części anatomicznych, niepoddane obróbce W zakładach lub wytwórniach wytwarzających produkty pośrednie || Produkty pośrednie Nawozy i środki uszlachetniające glebę || Przetworzone białko zwierzęce, w tym mieszanki i produkty inne niż karma dla zwierząt domowych, zawierające takie białko Przetworzony obornik, produkty pochodne z przetworzonego obornika i guano nietoperzy W magazynowaniu produktów pochodnych || Wszystkie produkty pochodne III. Czynniki
chorobotwórcze Część 3 Rośliny, produkty roślinne i inne produkty Rośliny,
produkty roślinne i inne produkty[3]
będące potencjalnymi nosicielami szkodników, które ze względu na
swój charakter lub przetworzenie mogą stwarzać ryzyko wprowadzenia i
rozprzestrzenienia szkodników. Część 4 Środki mające zastosowanie do żywności i dodatków
paszowych Żywność: 1. Dodatki do
żywności (wszystkie dodatki do żywności i barwniki); 2. Substancje
pomocnicze w przetwórstwie; 3. Środki
aromatyzujące; 4. Enzymy
spożywcze. Pasze[4]: 5. Dodatki
paszowe; 6. Materiały
paszowe; 7. Mieszanki
paszowe i karma dla zwierząt domowych, o ile nie wchodzą w zakres
części 2 (II); 8. Niepożądane
substancje w paszy. ________________ ZAŁĄCZNIK IV-B NORMY DOTYCZĄCE DOBROSTANU ZWIERZĄT Normy
dotyczące dobrostanu zwierząt w zakresie: 1 ogłuszania
i uboju zwierząt; 2 transportu
zwierząt i powiązanych czynności; 3 chowu
zwierząt. ________________ ZAŁĄCZNIK IV-C INNE ŚRODKI OBJĘTE TYTUŁEM IV
ROZDZIAŁ 4 1. Chemikalia
pochodzące z wydostawania się substancji z opakowań 2. Produkty
złożone 3. Organizmy
genetycznie zmodyfikowane (GMO) 4. Hormony
wzrostu, tyreostatyki, niektóre hormony i beta-agoniści Gruzja dokona
zbliżenia swoich przepisów dotyczących GMO z przepisami Unii
wskazanymi w wykazie przepisów objętych zbliżeniem, jak
określono w art. 55 ust. 4 niniejszego Układu. ________________ ZAŁĄCZNIK IV-D ŚRODKI, KTÓRE MAJĄ ZOSTAĆ WŁĄCZONE PO
ZBLIŻENIU PRZEPISÓW Z PRAWODAWSTWEM UNIJNYM 1. Chemikalia
do odkażania żywności 2. Klony 3. Napromieniowanie
(jonizacja) ________________ ZAŁĄCZNIK V WYKAZ CHORÓB ZWIERZĄT I ZWIERZĄT AKWAKULTURY
PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI ZGŁASZANIA ORAZ ZWALCZANYCH
SZKODNIKÓW, OD KTÓRYCH DANE REGIONY MOŻNA UZNAĆ ZA WOLNE _________________ ZAŁĄCZNIK V-A WYKAZ CHORÓB ZWIERZĄT I RYB PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI
ZGŁASZANIA, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH UZNANO STATUS STRON I MOŻNA
PODEJMOWAĆ DECYZJE DOTYCZĄCE REGIONALIZACJI 1. Pryszczyca 2. Choroba
pęcherzykowa świń 3. Pęcherzykowe
zapalenie jamy ustnej 4. Afrykański
pomór koni 5. Afrykański
pomór świń 6. Choroba
niebieskiego języka 7. Zjadliwa
grypa ptaków 8. Rzekomy
pomór drobiu 9. Księgosusz 10. Klasyczny
pomór świń 11. Zaraza
płucna bydła 12. Pomór
małych przeżuwaczy 13. Ospa owiec
i kóz 14. Gorączka
doliny Rift 15. Choroba
guzowatej skóry bydła 16. Wenezuelskie
zapalenie mózgu i rdzenia koni 17. Nosacizna 18. Zaraza
stadnicza 19. Enterowirusowe
zapalenie mózgu i rdzenia świń 20. Zakaźna
martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych (IHN) 21. Wirusowa
posocznica krwotoczna (VHS) 22. Zakaźna
anemia łososia (ISA) 23. Bonamioza (Bonamia
ostreae) 24. Zakażenie
wywoływane przez Marteilia refringens _________________ ZAŁĄCZNIK V-B UZNANIE STATUSU SZKODNIKA, OBSZARÓW WOLNYCH OD SZKODNIKÓW ORAZ STREF
CHRONIONYCH A. Uznanie
statusu szkodnika Każda
ze Stron sporządza i przekazuje wykaz zwalczanych szkodników w oparciu o
następujące zasady: 1. Szkodniki, których występowania nie stwierdzono
w żadnej części jej terytorium; 2. Szkodniki, których występowanie stwierdzono
w części jej terytorium i pod urzędową kontrolą; 3. Szkodniki, których występowanie stwierdzono
w części jej terytorium, pod urzędową kontrolą i dla
których ustanowiono obszary wolne od szkodników lub strefy chronione. Każda
zmiana w wykazie jest bezzwłocznie notyfikowana drugiej Stronie, oprócz
przypadków, w których zmiana taka została notyfikowana właściwej
organizacji międzynarodowej. B. Uznanie
obszarów wolnych od szkodników i stref chronionych Strony
uznają strefy chronione i pojęcie obszarów wolnych od szkodników oraz
ich stosowanie zgodne z odpowiednimi Międzynarodowymi Standardami dla
Środków Fitosanitarnych. ________________ ZAŁĄCZNIK VI REGIONALIZACJA/PODZIAŁ NA STREFY, OBSZARY WOLNE OD SZKODNIKÓW I
STREFY CHRONIONE A. Choroby
zwierząt i zwierząt akwakultury 1. Choroby
zwierząt Podstawowym
elementem uznawania statusu chorobowego zwierząt terytorium lub regionu
Strony jest Kodeks zdrowia zwierząt lądowych Światowej
Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE). Podstawą
decyzji w sprawie regionalizacji dotyczących chorób zwierząt jest
Kodeks zdrowia zwierząt lądowych OIE. 2. Choroby
zwierząt akwakultury Podstawą
decyzji w sprawie regionalizacji dotyczących chorób zwierząt
akwakultury jest Kodeks zdrowia zwierząt wodnych OIE. B. Szkodniki Kryteria
ustanawiania obszarów wolnych od szkodników lub stref chronionych w odniesieniu
do niektórych szkodników są zgodne z przepisami: – Międzynarodowego Standardu dla Środków
Fitosanitarnych nr 4 FAO dotyczącego wymogów ustanawiania obszarów wolnych
od szkodników oraz definicji odpowiednich Międzynarodowych Standardów dla
Środków Fitosanitarnych lub – artykuł 2 ust. 1 lit. h) dyrektywy Rady
2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed
wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów
roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie. C. Kryteria uznawania szczególnego statusu chorób
zwierząt na terytorium lub w regionie Strony 1. W przypadku gdy Strona dokonująca przywozu
uzna, że jej terytorium lub jego część jest wolna od
choroby zwierząt innej niż te wymienione w załączniku V-A
do niniejszego Układu, przedstawia ona Stronie dokonującej wywozu
właściwe dokumenty uzupełniające, określające w
szczególności następujące kryteria: – charakter
choroby oraz historię jej występowania na swoim – terytorium;
– wyniki testów nadzoru, oparte na badaniach
serologicznych, mikrobiologicznych, patologicznych lub epidemiologicznych oraz
na fakcie, że choroba musi z mocy prawa podlegać zgłoszeniu
właściwym organom; – okres,
w którym przeprowadzano kontrole; – w stosownych przypadkach, przedział czasu,
w którym zakazano szczepień przeciwko tej chorobie oraz obszar geograficzny
objęty zakazem; – uzgodnienia dotyczące potwierdzenia braku
występowania choroby. 2. Dodatkowe gwarancje, ogólne lub
szczegółowe, jakie mogą być wymagane przez Stronę
dokonującą przywozu, nie mogą przekraczać tych, które
Strona dokonująca przywozu wykonuje na szczeblu krajowym. 3. Strony powiadamiają się wzajemnie o
wszelkich zmianach kryteriów, określonych w lit. C) pkt 1 niniejszego
załącznika, które odnoszą się do choroby. Dodatkowe
gwarancje, określone zgodnie z lit. C) pkt 2 niniejszego załącznika,
mogą w świetle takiego powiadomienia zostać zmienione lub
wycofane przez Podkomitet SPS. ________________ ZAŁĄCZNIK VII TYMCZASOWE ZATWIERDZANIE PRZEDSIĘBIORSTW Warunki i
postanowienia dotyczące tymczasowego zatwierdzania przedsiębiorstw 1. Tymczasowe zatwierdzanie przedsiębiorstw
oznacza, że Strona dokonująca przywozu do celów przywozu zatwierdza
tymczasowo przedsiębiorstwa Strony dokonującej wywozu na podstawie
właściwych gwarancji dostarczonych przez tę Stronę, bez
wcześniejszego przeprowadzania inspekcji przez Stronę
dokonującą przywozu poszczególnych przedsiębiorstw zgodnie z
postanowieniami pkt 4 niniejszego załącznika. Procedura i warunki
określone w pkt 4 niniejszego załącznika są stosowane w
celu zmiany lub uzupełnienia wykazów wymienionych w pkt 2 niniejszego
załącznika, aby uwzględnić nowe otrzymane wnioski i
gwarancje. Wyłącznie w odniesieniu do pierwotnego wykazu weryfikacja
może stanowić część procedury zgodnie z postanowieniami
pkt 4 lit. d). 2. Tymczasowe zatwierdzenie początkowo ograniczone
jest do następujących kategorii przedsiębiorstw: 2.1.
Przedsiębiorstwa prowadzące działalność
związaną z produktami pochodzenia zwierzęcego przeznaczonymi do
spożycia przez ludzi: – Rzeźnie świeżego mięsa
gospodarskich zwierząt kopytnych, drobiu i zajęczaków oraz dziczyzny
hodowlanej (załącznik IV-A, część 1); – Zakłady przetwórstwa dziczyzny; – Zakłady rozbioru; – Zakłady wytwarzające mięso
mielone, przetwory mięsne, mięso oddzielone mechanicznie (MOM) i
produkty mięsne; – Zakłady oczyszczania i wysyłki
żywych małży; – Zakłady prowadzące
działalność związaną z: – produktami jajecznymi, – przetworami mlecznymi, – produktami rybołówstwa, – poddanymi obróbce żołądkami,
pęcherzami i jelitami, – żelatyną i kolagenem, – olejem z ryb, – statkami przetwórniami, – statkami chłodniami. 2.2. Zatwierdzone lub zarejestrowane zakłady
wytwarzające produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego oraz
główne kategorie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego
nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi Typ zatwierdzonych lub zarejestrowanych zakładów i wytwórni || Produkt Rzeźnie || Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego do karmienia zwierząt futerkowych Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do produkcji karmy dla zwierząt domowych Krew i produkty z krwi zwierząt koniowatych do użycia poza łańcuchem paszowym Świeże lub schłodzone skóry i skórki zwierząt kopytnych Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego do wyrobu produktów pochodnych stosowanych poza łańcuchem paszowym Zakłady mleczarskie || Mleko, produkty na bazie mleka oraz produkty pochodne mleka Siara i produkty z siary Inne zakłady zbierania lub przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (np. materiałów nieprzetworzonych/niepoddanych obróbce) || Krew i produkty z krwi zwierząt koniowatych do użycia poza łańcuchem paszowym Niepoddane obróbce produkty z krwi, z wyłączeniem krwi zwierząt koniowatych, przeznaczone do produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych || Poddane obróbce produkty z krwi, z wyłączeniem krwi zwierząt koniowatych, przeznaczone do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych Świeże lub schłodzone skóry i skórki zwierząt kopytnych Szczecina pozyskana od świń, pochodząca z państw trzecich lub ich regionów wolnych od afrykańskiego pomoru świń Kości i produkty kostne (z wyjątkiem mączki kostnej), rogi i produkty z rogów (z wyjątkiem mączki z rogów) oraz kopyta i produkty z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do wykorzystania innego niż materiał paszowy, nawozy organiczne lub polepszacze gleby Rogi i produkty z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyta i produkty z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do produkcji nawozów organicznych i polepszaczy gleby Żelatyna nieprzeznaczona do spożycia przez ludzi stosowana w przemyśle fotograficznym || Wełna i włosy Poddane obróbce pióra, ich części i puch Zakłady przetwórcze || Przetworzone białko zwierzęce, w tym mieszanki i produkty inne niż karma dla zwierząt domowych, zawierające takie białko Produkty z krwi, które można wykorzystać jako materiał paszowy Poddane obróbce skóry i skórki zwierząt kopytnych Poddane obróbce skóry i skórki przeżuwaczy i zwierząt koniowatych (21 dni) Szczecina pozyskana od świń, pochodząca z państw trzecich lub ich regionów, które nie są wolne od afrykańskiego pomoru świń Olej z ryb do wykorzystania jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym Tłuszcze wytopione do użycia jako materiały paszowe || Tłuszcze wytopione do niektórych zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych Żelatyna lub kolagen do użycia jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym Hydrolizat białkowy, fosforan diwapnia lub Fosforan trójwapniowy do użycia jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym Pszczele produkty uboczne przeznaczone wyłącznie do wykorzystania w pszczelarstwie Pochodne tłuszczów do użycia poza łańcuchem paszowym Pochodne tłuszczów do użycia jako pasza lub poza łańcuchem paszowym Produkty jajeczne, które można wykorzystać jako materiał paszowy Zakłady wytwarzające karmę dla zwierząt domowych (w tym zakłady wytwarzające gryzaki dla psów i dodatki smakowe) || Karma dla zwierząt domowych w puszkach Przetworzona karma dla zwierząt domowych, inna niż karma dla zwierząt domowych w puszkach Gryzaki dla psów Surowa karma dla zwierząt domowych do bezpośredniej sprzedaży Dodatki smakowe do użycia w produkcji karmy dla zwierząt domowych Zakłady wytwarzające trofea myśliwskie || Poddane obróbce trofea myśliwskie i inne preparaty pochodzące od ptaków i zwierząt kopytnych, składające się wyłącznie z kości, rogów, kopyt, pazurów, poroża, zębów, skór lub skórek || Trofea myśliwskie lub inne preparaty pochodzące od ptaków i zwierząt kopytnych składające się z całych części anatomicznych, niepoddane obróbce Zakłady lub wytwórnie wytwarzające produkty pośrednie || Wyroby pośrednie Nawozy i środki uszlachetniające glebę || Przetworzone białko zwierzęce, w tym mieszanki i produkty inne niż karma dla zwierząt domowych, zawierające takie białko Przetworzony obornik, produkty pochodne z przetworzonego obornika i guano nietoperzy Magazynowanie produktów pochodnych || Wszystkie produkty pochodne 3. Strona dokonująca przywozu opracowuje
wykazy tymczasowo zatwierdzonych przedsiębiorstw, o których mowa w pkt 2.1
i 2.2 oraz udostępnia te wykazy publicznie. 4. Warunki i
procedury tymczasowego zatwierdzania: a) jeżeli przywóz danego produktu
zwierzęcego ze Strony dokonującej wywozu został zatwierdzony
przez Stronę dokonującą przywozu oraz odpowiednie warunki
przywozu i wymogi w zakresie certyfikacji dla danych produktów zostały
ustanowione; b) jeżeli właściwy organ Strony
dokonującej wywozu dostarczył Stronie dokonującej przywozu
zadowalające gwarancje, że przedsiębiorstwa umieszczone w jego
wykazie lub wykazach spełniają odpowiednie, dotyczące
przetwarzanych produktów wymagania zdrowotne Strony dokonującej przywozu
oraz oficjalnie zatwierdził przedsiębiorstwa umieszczone w wykazie do
wywozu do Strony dokonującej przywozu; c) w przypadku niezgodności z wymienionymi
gwarancjami, właściwy organ Strony dokonującej wywozu musi
mieć rzeczywiste uprawnienia do zawieszenia działalności
związanej z wywozem do Strony dokonującej przywozu z
przedsiębiorstwa, dla którego organ ten dostarczył gwarancje; d) weryfikacja, zgodnie z postanowieniami art. 62
niniejszego Układu, prowadzona przez Stronę dokonującą
przywozu może być częścią procedury tymczasowego
zatwierdzenia. Weryfikacja ta dotyczy struktury i organizacji
właściwego organu odpowiedzialnego za zatwierdzenie
przedsiębiorstwa, jak również uprawnień dostępnych temu
właściwemu organowi oraz gwarancji, jakie może on zapewnić
w odniesieniu do wdrożenia zasad Strony dokonującej przywozu. Taka
weryfikacja może obejmować inspekcje na miejscu pewnej
reprezentatywnej liczby przedsiębiorstw, umieszczonych w wykazie lub
wykazach dostarczonych przez Stronę dokonującą wywozu. Uwzględniając
szczególny charakter podziału kompetencji w Unii Europejskiej, takie
weryfikacje w Unii Europejskiej mogą dotyczyć poszczególnych
Państw Członkowskich; e) w oparciu o wyniki weryfikacji, określone w
lit. d) niniejszego punktu, Strona dokonująca przywozu może
zmienić istniejący wykaz przedsiębiorstw. ________________ ZAŁĄCZNIK VIII PROCES UZNAWANIA RÓWNOWAŻNOŚCI 1. Zasady: a) równoważność może być
ustalana dla środka indywidualnego, dla grup środków lub systemów
związanych z danym towarem lub kategoriami towarów lub wszystkimi
towarami; b) rozpatrywanie przez Stronę
dokonującą przywozu wniosku dotyczącego uznania
równoważności środków w odniesieniu do konkretnego towaru Strony
dokonującej wywozu nie jest powodem zakłóceń handlu ani
zawieszenia trwającego przywozu danego towaru ze Strony dokonującej
wywozu; c) proces uznawania równoważności
środków jest procesem angażującym obie Strony, Stronę
dokonującą przywozu i Stronę dokonującą wywozu. Proces
ten polega na obiektywnym wykazaniu równoważności poszczególnych
środków przez Stronę dokonującą wywozu oraz na obiektywnej
ocenie równoważności w celu ewentualnego uznania
równoważności przez Stronę dokonującą przywozu; d) ostateczne uznanie równoważności
odpowiednich środków Strony dokonującej wywozu należy
wyłącznie do Strony dokonującej przywozu. 2. Warunki wstępne: a) proces zależy od statusu zdrowotnego i
statusu dotyczącego szkodników, prawodawstwa oraz skuteczności
systemu inspekcji i kontroli związanego z towarem na terytorium Strony
dokonującej wywozu. W tym celu uwzględnia się prawodawstwo w
sektorze, którego to dotyczy, jak również strukturę
właściwego organu Strony dokonującej wywozu, łańcuch
decyzyjny, władze, procedury i środki operacyjne oraz
skuteczność właściwych organów w kwestii inspekcji i
kontroli, włączając poziom egzekwowania przepisów związany
z towarem oraz regularność i szybkość przekazywania
informacji Stronie dokonującej przywozu w przypadku zidentyfikowania
zagrożeń. Takie uznanie może zostać poparte
dokumentacją, weryfikacją, sprawozdaniami i informacjami
dotyczącymi udokumentowanych wcześniej doświadczeń z
przeszłości, ocen i weryfikacji; b) Strony rozpoczynają procedurę uznawania
równoważności zgodnie z art. 57 niniejszego Układu po
pomyślnym zakończeniu procesu zbliżania środka, grupy
środków lub systemu objętych wykazem zbliżania przepisów
wskazanym w art. 55 ust. 4 niniejszego Układu; c) Strona dokonująca wywozu może
wszcząć procedurę wyłącznie w przypadku, gdy
żadne środki ochronne wprowadzone przez Stronę
dokonującą przywozu nie mają zastosowania do Strony
dokonującej wywozu w odniesieniu do towaru. 3. Procedura: a) Strona dokonująca wywozu wszczyna
procedurę poprzez złożenie do Strony dokonującej przywozu
wniosku o uznanie równoważności środka indywidualnego lub grupy
środków lub systemu dla towaru lub kategorii towarów w sektorze lub
podsektorze lub dla wszystkich towarów; b) w stosownych przypadkach wniosek ten obejmuje
również wniosek i wymagane dokumenty dotyczące zatwierdzenia przez
Stronę dokonującą przywozu na podstawie równoważności
dowolnego programu lub planu Strony dokonującej wywozu, wymaganego przez
Stronę dokonującą przywozu, lub status zbliżenia przepisów,
jak wskazano w załączniku XI niniejszego Układu, w odniesieniu
do środków lub systemów opisanych w lit. a) niniejszego punktu, jako
warunek zezwolenia na przywóz tego towaru lub kategorii towarów; c) z tym wnioskiem Strona dokonująca wywozu: (i) wyjaśnia znaczenie dla handlu tego towaru lub kategorii towarów; (ii) określa środek indywidualny lub
środki indywidualne, do których może się zastosować,
spośród wszystkich środków wymienionych w warunkach przywozu Strony
dokonującej przywozu, mających zastosowanie do tego towaru lub
kategorii towarów; (iii) określa środek indywidualny lub
środki indywidualne, dla których stara się o
równoważność, spośród wszystkich środków wymienionych
w warunkach przywozu Strony dokonującej przywozu, mających
zastosowanie do tego towaru lub kategorii towarów; d) w odpowiedzi na ten wniosek Strona
dokonująca przywozu wyjaśnia całkowite i poszczególne cele i ich
uzasadnienie, leżące u podstaw jej środków,
włączając określenie ryzyka; e) wraz z tym wyjaśnieniem Strona
dokonująca przywozu informuje Stronę dokonującą wywozu o
powiązaniach swoich środków krajowych i warunków przywozu tego towaru
lub kategorii towarów; f) strona dokonująca wywozu obiektywnie
wykazuje Stronie dokonującej przywozu, że środki, jakie
określiła, są równoważne warunkom przywozu tego towaru lub
kategorii towarów; g) Strona dokonująca przywozu ocenia
obiektywnie wykazanie równoważności przez Stronę dokonującą
wywozu; h) Strona dokonująca przywozu decyduje, czy
równoważność została osiągnięta czy nie; i) Strona dokonująca przywozu dostarcza
Stronie dokonującej wywozu wszelkie wyjaśnienia i dane
uzupełniające, dotyczące jej uzasadnień i decyzji,
jeżeli wymaga tego Strona dokonująca wywozu. 4. Wykazanie równoważności środków
przez Stronę dokonującą wywozu i ocena tego wykazania przez
Stronę dokonującą przywozu: a) Strona dokonująca wywozu obiektywnie
wykazuje równoważność dla każdego określonego
środka Strony dokonującej wywozu w jej warunkach przywozu. W
stosownych przypadkach równoważność zostaje obiektywnie wykazana
dla każdego planu lub programu, wymaganego przez Stronę
dokonującą przywozu, jako warunek dopuszczenia do przywozu (np. plany
w zakresie kontroli pozostałości substancji chemicznych itp.); b) obiektywne wykazanie i ocena w tym
kontekście powinny być oparte, o ile to możliwe, na: (i) uznanych normach międzynarodowych lub (ii) normach opartych na właściwych
dowodach naukowych lub (iii) ocenie ryzyka lub (iv) dokumentach, sprawozdaniach i informacjach
dotyczących doświadczeń z przeszłości; ocenach lub (v) weryfikacjach oraz (vi) statusie prawnym lub poziomie statusu
administracyjnego środków oraz (vii) poziomie wdrożenia i egzekwowania, w szczególności
na podstawie: – odpowiednich i właściwych wyników
programów kontroli i monitoringu; – wyników
inspekcji Strony dokonującej wywozu; – wyników
analizy przy użyciu uznanych metod analizy; – wyników
weryfikacji i kontroli przywozu przez Stronę dokonującą
przywozu; – postępowania właściwych
władz Strony dokonującej wywozu oraz – wcześniejszych
doświadczeń. 5. Decyzja
Strony dokonującej przywozu Procedura
może obejmować inspekcję lub weryfikację; W
przypadku gdy Strona dokonująca przywozu dochodzi do negatywnego wniosku,
dostarcza ona Stronie dokonującej wywozu szczegółowych i
uzasadnionych wyjaśnień. 6. W przypadku roślin i produktów
roślinnych równoważność środków fitosanitarnych opiera
się na warunkach określonych w art. 57 ust. 6 niniejszego Układu. _________________ ZAŁĄCZNIK IX KONTROLE PRZYWOZU I OPŁATY ZA INSPEKCJE A. Zasady
kontroli przywozu Kontrole przywozu
polegają na kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli
fizycznej. W kwestii
zwierząt i produktów zwierzęcych, kontrole fizyczne i ich
częstotliwość oparte są na ryzyku związanym z danym
przywozem. Przeprowadzając
kontrolę do celów zdrowia roślin Strona dokonująca przywozu
dopilnowuje, aby rośliny, produkty roślinne i inne produkty
zostały poddane starannej, urzędowej inspekcji, w całości
lub na reprezentatywnej próbie, w celu upewnienia się, że nie są
one zakażone przez szkodniki. W przypadku gdy
kontrole ujawnią brak zgodności z odnośnymi standardami lub
wymogami, Strona dokonująca przywozu wprowadza środki proporcjonalne
do ewentualnego ryzyka. W każdym przypadku, gdy to możliwe, importer
lub jego przedstawiciel ma dostęp do przesyłki oraz
możliwość dostarczenia wszelkich istotnych informacji w celu
udzielenia pomocy Stronie dokonującej przywozu w podjęciu ostatecznej
decyzji dotyczącej przesyłki. Taka decyzja jest proporcjonalna do
poziomu ryzyka związanego z danym przywozem. B. Częstotliwość
kontroli fizycznych B.1. Przywóz zwierząt i produktów zwierzęcych
z Gruzji do Unii Europejskiej oraz z Unii Europejskiej do Gruzji Rodzaj kontroli na granicy || Częstotliwość 1. Kontrola dokumentów || 100 % 2. Kontrola tożsamości || 100 % 3. Kontrola fizyczna || Żywe zwierzęta 100 % || 100 % Kategoria I produktów Świeże mięso, w tym podroby oraz produkty pochodzące od bydła, owiec, kóz, świń i koni określone w dyrektywie Rady 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie warunków sanitarnych produkcji i wprowadzania do obrotu świeżego mięsa, z późniejszymi zmianami Produkty rybne w hermetycznie zamkniętych pojemnikach mających na celu utrzymanie ich w temperaturze otoczenia, ryby świeże i mrożone i suszone lub solone produkty rybołówstwa Całe jaja Smalec i wytopione tłuszcze Osłonki zwierzęce Jaja wylęgowe || 20 % Kategoria II produktów Mięso drobiowe i drobiowe produkty mięsne Mięso królicze, dziczyzna (mięso zwierząt łownych/mięso zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych) i jej produkty Mleko i przetwory mleczne przeznaczone do spożycia przez ludzi Produkty jajeczne Przetworzone białko zwierzęce przeznaczone do spożycia przez ludzi (100 % dla pierwszych sześciu przesyłek produktów masowych - dyrektywa Rady 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. ustanawiająca warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Unii produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach unijnych określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy Rady 89/662/EWG oraz w zakresie czynników chorobotwórczych do dyrektywy Rady 90/425/EWG, z późniejszymi zmianami. Produkty rybne inne niż wymienione w decyzji Komisji nr 2006/766/WE z dnia 6 listopada 2006 r. ustanawiającej wykazy państw i terytoriów trzecich, z których dopuszczony jest przywóz małży, szkarłupni, osłonic, ślimaków morskich i produktów rybołówstwa (notyfikowanej jako dokument nr C(2006) 5171), z późniejszymi zmianami Małże Miód || 50 % Kategoria III produktów Nasienie Zarodki Obornik Mleko i przetwory mleczne (nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi) Żelatyna Żabie udka i ślimaki Kości i produkty kostne Skóry i skórki Szczeciny, wełna, włosy i pióra Rogi i produkty z rogów, kopyta i produkty z kopyt Produkty pszczelarskie Trofea myśliwskie Przetworzona karma dla zwierząt domowych Surowiec do produkcji karmy dla zwierząt domowych Surowiec, krew, produkty z krwi, gruczoły i organy do użytku farmaceutycznego lub technicznego Siano i słoma Patogeny Przetworzone białko zwierzęce (w opakowaniach) || Minimum 1 % Maksimum 10 % Przetworzone białko zwierzęce nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi (luzem) || 100 % za pierwsze sześć przesyłek (rozdział II pkt 10 i 11 załącznika VII do rozporządzenia 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, z późniejszymi zmianami. B.2. Przywóz żywności pochodzenia
niezwierzęcego z Gruzji do Unii Europejskiej oraz z Unii Europejskiej do
Gruzji — Chilli (Capsicum annuum), rozgniatane lub mielone — ex 0904 20 90 — Produkty na bazie chilli (curry) — 0910 91 05 — Kurkuma — 0910 30 00 (Żywność — suszone przyprawy) — Czerwony olej palmowy — ex 1511 10 90 || 10 % w odniesieniu do barwników Sudan B.3. Przywóz do Unii Europejskiej lub Gruzji
roślin, produktów roślinnych i innych produktów. Dla roślin,
produktów roślinnych i innych produktów wymienionych w części B
załącznika V do dyrektywy 2000/29/WE: Strona
dokonująca przywozu przeprowadza kontrole w celu zweryfikowania statusu
fitosanitarnego przesyłki lub przesyłek. Strony
oceniają konieczność kontroli zdrowia przywożonych
roślin w handlu dwustronnym towarami określonymi w wyżej
wymienionym załączniku jako pochodzące z krajów
niebędących członkami UE. Można
wprowadzić mniejszą częstotliwość kontroli zdrowia
przywożonych roślin w odniesieniu do towarów objętych
regulacjami z wyłączeniem roślin przeznaczonych do sadzenia,
produktów roślinnych i innych produktów zdefiniowanych zgodnie z
rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1756/2004 z dnia 11 października 2004
r. określającym szczegółowe warunki dla wymaganych dowodów oraz
kryteria rodzaju i poziomu redukcji kontroli zdrowia roślin, produktów
roślinnych lub innych produktów wymienionych w części B
załącznika V do dyrektywy Rady 2000/29/WE. _________________ ZAŁĄCZNIK
X CERTYFIKACJA A. Zasady certyfikacji Rośliny i
produkty roślinne oraz inne produkty: W kwestii
certyfikacji roślin, produktów roślinnych i innych produktów
właściwe organy stosują zasady ustanowione w odpowiednich
Międzynarodowych Standardach dla Środków Fitosanitarnych. Zwierzęta i
produkty zwierzęce: 1. Właściwe organy Stron
dopilnowują, aby urzędnicy wydający świadectwa mieli
wystarczającą wiedzę w zakresie przepisów weterynaryjnych,
jeśli chodzi o zwierzęta lub produkty zwierzęce, które wymagają
świadectwa, oraz, zasadniczo, byli zorientowani w kwestii zasad, jakie
należy stosować w celu sporządzania i wydawania świadectw
oraz, jeżeli to konieczne, w kwestii charakteru i zakresu dochodzeń,
prób lub badań, które powinny zostać przeprowadzone przed wydaniem
świadectwa. 2. Urzędnicy wydający świadectwa nie
mogą potwierdzać danych, o których nie mają informacji lub
których prawdziwości nie mogą zapewnić. 3. Urzędnicy wydający świadectwa nie
mogą podpisywać pustych lub niekompletnych świadectw lub
świadectw odnoszących się do zwierząt lub produktów
zwierzęcych, których nie poddali inspekcji lub które uniknęły
ich kontroli. W przypadku gdy świadectwo jest podpisane na podstawie
innego świadectwa lub poświadczenia, urzędnik wydający świadectwo
musi posiadać taki dokument przed podpisaniem świadectwa. 4. Urzędnik
wydający świadectwo może poświadczyć dane, które
zostały: a) stwierdzone na podstawie pkt 1, 2 i 3
niniejszego załącznika przez inną osobę do tego
upoważnioną przez właściwy organ i
działającą pod kontrolą tego organu, pod warunkiem że
urzędnik wydający świadectwo może zweryfikować
dokładność danych; lub b) uzyskane w ramach programów monitorujących
przez odniesienie do oficjalnie uznanych systemów zapewniania jakości lub
poprzez system nadzoru epidemiologicznego, jeżeli jest on zatwierdzony na
podstawie odpowiednich przepisów weterynaryjnych. 5. Właściwe organy podejmują
wszelkie konieczne kroki w celu zapewnienia integralności certyfikacji. W
szczególności dopilnowują one, aby urzędnicy wydający
świadectwa wyznaczeni przez nie: a) posiadali status, który zapewnia ich
bezstronność, i nie mieli bezpośredniego interesu komercyjnego
związanego ze zwierzętami lub produktami, których dotyczą
wydawane świadectwa lub z gospodarstwami lub przedsiębiorstwami, z
których pochodzą oraz b) byli w pełni świadomi znaczenia
treści każdego świadectwa, które podpisują. 6. Świadectwa sporządzane są w celu
zapewnienia, że dane świadectwo odnosi się do konkretnej
przesyłki, w języku zrozumiałym dla urzędników
wydających świadectwa i co najmniej w jednym z języków
urzędowych Strony dokonującej przywozu, wymienionych w
części C niniejszego załącznika. 7. Każdy właściwy organ jest w
stanie powiązać świadectwo z właściwym
urzędnikiem wydającym świadectwa oraz dopilnować, aby kopie
wszystkich wydanych świadectw były dostępne przez okres ustalony
przez taki właściwy organ. 8. Każda ze Stron wprowadza takie kontrole i
takie środki kontroli, jakie są konieczne do zapobiegania wydawaniu
fałszywych lub wprowadzających w błąd świadectw lub
nieuczciwemu wystawianiu lub korzystaniu ze świadectw mających
uchodzić za wydane do celów określonych w przepisach weterynaryjnych. 9. Bez uszczerbku dla wszelkich
postępowań sądowych lub kar, właściwe organy
przeprowadzają dochodzenia lub kontrole oraz wprowadzają właściwe
środki w celu ukarania wszystkich przypadków związanych z
fałszywymi lub wprowadzającymi w błąd świadectwami, z
którymi się spotykają. Środki te mogą obejmować
czasowe zawieszenie w obowiązkach urzędników wydających
świadectwa do czasu zakończenia dochodzenia. W szczególności: a) jeżeli w trakcie kontroli zostaje
stwierdzone, że urzędnik wydający świadectwa świadomie
wydał fałszywe świadectwo, właściwy organ podejmuje
wszelkie konieczne działania w celu dopilnowania, w stopniu, w jakim jest
to możliwe, aby osoba, której to dotyczy, nie mogła ponownie
popełnić takiego przestępstwa; b) jeżeli w trakcie kontroli zostaje
stwierdzone, że osoba lub przedsiębiorstwo wykorzystali
świadectwo w nieuczciwy sposób lub wprowadzili do niego zmiany,
właściwy organ wprowadza wszelkie konieczne środki w celu
dopilnowania, w stopniu, w jakim jest to możliwe, aby taka osoba lub
przedsiębiorstwo nie mogło ponownie popełnić takiego
przestępstwa. Takie środki mogą obejmować odmowę
wydania urzędowego świadectwa danej osobie lub przedsiębiorstwu.
B. Świadectwo,
o którym mowa w art. 60 ust. 2 lit. a) niniejszego Układu Poświadczenie
zdrowia w świadectwie odzwierciedla status równoważności danego
towaru. Poświadczenie zdrowia oznacza zgodność ze standardami
produkcji Strony dokonującej wywozu, uznanymi za równoważne przez
Stronę dokonującą przywozu. C. Języki
urzędowe świadectw 1. Przywóz do
Unii Europejskiej Dla
roślin, produktów roślinnych i innych produktów: Świadectwa
sporządza się w języku zrozumiałym dla urzędnika
wydającego świadectwa i co najmniej w jednym z języków
urzędowych Strony dokonującej przywozu. Dla
zwierząt i produktów zwierzęcych: Świadectwo
zdrowia musi być sporządzone co najmniej w jednym z urzędowych
języków Państwa Członkowskiego UE przeznaczenia i w jednym z
urzędowych języków Państwa Członkowskiego UE, gdzie odbywa
się kontrola przywozu zgodnie z art. 63 niniejszego Układu.
Państwo Członkowskie UE może jednak wyrazić zgodę na
użycie innego urzędowego języka unijnego niż jego
język. 2. Przywóz do
Gruzji Świadectwo
zdrowia musi być sporządzone w języku gruzińskim oraz co
najmniej w jednym języku urzędowym Państwa Członkowskiego
UE, w którym wydano świadectwo. _________________ ZAŁĄCZNIK XI ZBLIŻENIE PRZEPISÓW ________________ ZAŁĄCZNIK XI-A ZASADY OCENY POSTĘPÓW W PROCESIE ZBLIŻANIA PRZEPISÓW DO CELÓW
UZNANIA RÓWNOWAŻNOŚCI Część
I - Stopniowe zbliżanie 1. Zasady
ogólne Przepisy
sanitarne, fitosanitarne i dotyczące dobrostanu zwierząt w Gruzji
są stopniowo zbliżane z przepisami unijnymi, na podstawie wykazu
przepisów sanitarnych, fitosanitarnych i dotyczących dobrostanu
zwierząt objętych zbliżeniem. Wykaz ten podzielony jest na
obszary priorytetowe, które odnoszą się do środków, jak
określono w załączniku IV do niniejszego Układu. Do tego
celu Gruzja określa swoje obszary priorytetowe w dziedzinie handlu. Gruzja
dokonuje zbliżenia przepisów krajowych z dorobkiem prawnym UE poprzez: a) wdrożenie i egzekwowanie odpowiedniego
podstawowego dorobku UE za pośrednictwem przyjęcia dodatkowych
przepisów i procedur krajowych lub b) zmianę odpowiednich przepisów i procedur
krajowych w celu wprowadzenia przepisów z odpowiedniego dorobku UE. W
takich przypadkach Gruzja: a) znosi wszelkie przepisy, regulacje lub inne
środki, które nie są spójne z prawem krajowym objętym
zbliżeniem; b) zapewnia skuteczne wdrożenie prawa krajowego
objętego zbliżeniem. Gruzja
dokumentuje takie zbliżenie w tabelach korelacji zgodnie z modelem,
wskazując terminy, w których krajowe przepisy wchodzą w życie
oraz dziennik urzędowy, w którym przepisy te zostały opublikowane.
Model tabel korelacji do celów przygotowania i oceny znajduje się w
części II niniejszego załącznika. Jeżeli
zbliżenie przepisów nie jest zakończone, kontrolerzy[5] opisują
niedociągnięcia w kolumnie przewidzianej na uwagi. Niezależnie
od określonego obszaru priorytetowego, Gruzja opracowuje specjalne tabele
korelacji, wykazujące zbliżenie dotyczące innych ogólnych i
szczegółowych przepisów, włącznie z przepisami ogólnymi
obejmującymi: a) systemy
kontroli: – rynek
krajowy, – przywóz; b) zdrowie
i dobrostan zwierząt: – identyfikacja i rejestracja zwierząt oraz
rejestracja ich przemieszczania; – środki kontroli chorób zwierząt; – handel krajowy żywymi zwierzętami,
nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami; – dobrostan zwierząt w gospodarstwach, podczas
transportu i uboju; c) bezpieczeństwo
żywności: – wprowadzanie do obrotu żywności i
paszy; – etykietowanie, prezentacja i reklama
żywności zawierające oświadczenia żywieniowe i
zdrowotne; – kontrole pozostałości; – przepisy szczegółowe dotyczące paszy; d) produkty
uboczne pochodzenia zwierzęcego; e) zdrowie
roślin: – organizmy szkodliwe; – produkty ochrony roślin; f) organizmy
zmodyfikowane genetycznie: – uwalniane do środowiska; – żywność i pasza zmodyfikowane
genetycznie. Część
II - Ocena 1. Procedura
i metoda Gruzińskie
przepisy sanitarne, fitosanitarne i dotyczące dobrostanu zwierząt
objęte tytułem IV (Handel i kwestie związane z handlem)
rozdział 4 (Środki sanitarne i fitosanitarne) niniejszego Układu
podlegają stopniowemu zbliżeniu do przepisów Unii i są
skutecznie egzekwowane[6].
Tabele
korelacji są opracowywane zgodnie z modelem wskazanym w pkt 2 niniejszego
załącznika dla każdego pojedynczego aktu objętego
zbliżeniem oraz są przedkładane w języku angielskim
kontrolerom do przeglądu. Jeżeli
wynik oceny jest pozytywny w odniesieniu do konkretnego środka, grupy
środków, systemu mającego zastosowanie do sektora, podsektora, towaru
lub grupy towarów, stosowane są warunki określone w art. 57 ust. 4
niniejszego Układu. 2. Tabele
korelacji 2.1. Przy opracowywaniu tabel korelacji
uwzględnia się następujące kwestie: Unijne
akty prawne służą za podstawę do opracowania tabeli
korelacji. W tym celu wykorzystywana jest wersja obowiązująca w
momencie zbliżania przepisów. Szczególną uwagę
poświęca się dokładnemu tłumaczeniu pisemnemu na
język krajowy, ponieważ niedokładności lingwistyczne
mogą prowadzić do nieprawidłowej interpretacji, w
szczególności gdy dotyczą one zakresu przepisów[7]. 2.2.
Model tabeli korelacji: Tabela korelacji MIĘDZY Tytuł aktu UE, ostatnie zmiany wprowadzone: ORAZ Tytuł aktu krajowego (Opublikowany w ) Data publikacji: Data wdrożenia: Akt UE || Przepisy krajowe || Uwagi (ze strony Gruzji) || Uwagi kontrolera || || || Legenda: Akt UE: jego
artykuły, ustępy, akapity itd. są wymienione wraz z pełnymi
tytułami i odesłaniami[8]
w lewej kolumnie tabeli korelacji. Przepisy krajowe:
przepisy prawa krajowego odpowiadające przepisom unijnym w lewej kolumnie
są wymienione wraz z ich pełnym tytułem i odesłaniem. Ich
zawartość jest opisana szczegółowo w drugiej kolumnie. Uwagi ze strony
Gruzji: w tej kolumnie Gruzja wskazuje odesłanie lub inne przepisy
związane z danym artykułem, ustępem, akapitem itd., w
szczególności jeżeli tekst przepisu nie został objęty
zbliżeniem. Powody braku zbliżenia zostają wyjaśnione. Uwagi kontrolerów:
w przypadku gdy kontrolerzy uważają, że zbliżenie nie jest
osiągnięte, uzasadniają oni taką ocenę oraz
opisują odpowiednie niedociągnięcia w tej kolumnie. ________________ ZAŁĄCZNIK XI-B WYKAZ PRZEPISÓW UE OBJĘTYCH ZBLIŻENIEM PRZEZ GRUZJĘ Wykaz przepisów
objętych zbliżeniem ustalony w art. 55 ust. 4 niniejszego Układu
jest przedkładany przez Gruzję w terminie sześciu miesięcy
po wejściu w życie niniejszego Układu. _________________ ZAŁĄCZNIK XII STATUS RÓWNOWAŻNOŚCI ________________ ZAŁĄCZNIK XIII ZBLIŻENIE PRZEPISÓW CELNYCH Kodeks celny Rozporządzenie
Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające
Wspólnotowy Kodeks Celny Harmonogram: zbliżenie z przepisami wyżej wymienionego rozporządzenia, z wyjątkiem art. 1 do 3, 8 ust. 1) tiret pierwsze, 18, 19, 94 ust. 1, 97, 113, 117 lit. c), 129, 163 do 165, 174, 179, 209, 210, 211, 215 ust. 4, 247 do 253 jest przeprowadzane w terminie czterech lat po wejściu w życie niniejszego Układu. Strony dokonują przeglądu zbliżenia art. 84, 130-136 odnoszących się do przetwarzania pod kontrolą celną przed upływem ustalonego powyżej terminu zbliżenia. Zbliżenie z art. 173, 221 ust. 3 oraz 236 ust. 2 odbywa się z zachowaniem zasady wszelkich starań. Wspólny tranzyt i
SAD Konwencja z dnia 20
maja 1987 r. o uproszczeniu formalności w obrocie towarowym Konwencja z dnia 20
maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej Harmonogram: Zbliżenie z postanowieniami wyżej wymienionych
konwencji, włącznie z ewentualnym przystąpieniem Gruzji do tych
konwencji, jest przeprowadzane w terminie czterech lat po wejściu w
życie niniejszego Układu. Zwolnienia celne Rozporządzenie
Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r.
ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych Harmonogram: zbliżenie z przepisami tytułów I i II wyżej
wymienionego rozporządzenia jest przeprowadzane w terminie czterech lat po
wejściu w życie niniejszego Układu. Prawa
własności intelektualnej Rozporządzenie
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 608/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w
sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej przez organy celne
oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1383/2003 Harmonogram: zbliżenie z przepisami wyżej wymienionego rozporządzenia, z wyjątkiem art. 26, jest przeprowadzane w terminie trzech lat po wejściu w życie niniejszego Układu. Obowiązek przeprowadzenia zbliżenia z przepisami rozporządzenia nr 608/2013 nie nakłada żadnego obowiązku na Gruzję do stosowania środków, w przypadku gdy prawo własności intelektualnej nie jest chronione zgodnie z jej materialnymi przepisami ustawowymi i wykonawczymi w dziedzinie własności intelektualnej. ________________ [1] Zob. załącznik 2 do rozporządzenia wykonawczego
Komisji (UE) 927/2012 z dnia 9 października 2012 r. zmieniającego
załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie
nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej. [2] 132 mln sztuk x 50 g = 6 600 t [3] Przesyłki masowe, przesyłki, pojemniki, gleba i
podłoża uprawowe oraz wszelkie inne organizmy, przedmioty lub
materiały, które mogą gromadzić lub rozprzestrzeniać
szkodniki. [4] Tylko produkty uboczne pochodzące od zwierząt lub
części zwierząt, zgłoszone jako nadające się do
spożycia przez ludzi, mogą dostać się do łańcucha
paszowego zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych. [5] Kontrolerami są eksperci mianowani przez Komisję
Europejską. [6] Proces ten może być wspierany przez ekspertów
Państw Członkowskich UE odrębnie lub w ramach kompleksowych
programów rozwoju instytucjonalnego (projekty twinningowe, TAIEX itd.). [7] Aby ułatwić proces zbliżania przepisów,
skonsolidowane wersje niektórych przepisów unijnych dostępne są na
stronie internetowej EUR-LEX: http://eur-lex.europa.eu/RECH_menu.do?ihmlang=pl [8] Przykładowo, jak wskazano na stronie EUR-LEX:
http://eur-lex.europa.eu/RECH_menu.do?ihmlang=pl ZAŁĄCZNIK XVI ZAMÓWIENIA PUBLICZNE ________________ ZAŁĄCZNIK XVI-A PROGI 1. Wartość progów wymienionych w art. 142
ust. 3 niniejszego Układu dla obu Stron wynosi: a) 130 000 EUR dla zamówień publicznych na
dostawy i usługi udzielanych przez instytucje administracji centralnej, z
wyjątkiem zamówień publicznych na usługi zdefiniowanych w art. 7
lit. b) tiret trzecie dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z
dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień
publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi; b) 200 000 EUR w przypadku zamówień publicznych
na dostawy i usługi nie ujętych w lit. a); c) 5 000 000 EUR dla zamówień publicznych i
koncesji na roboty budowlane; d) 5 000 000 EUR w przypadku zamówień na roboty
budowlane w sektorze użyteczności publicznej; e) 400 000 EUR w przypadku zamówień na dostawy
i usługi w sektorze użyteczności publicznej. 2. Progi podane w ust. 1 dostosowuje się w
celu odzwierciedlenia progów mających zastosowanie na podstawie rozporządzenia
Komisji (UE) nr 1336/2013 z dnia 13 grudnia 2013 r. zmieniającego
dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/17/WE, 2004/18/WE i 2009/81/WE w
odniesieniu do progów obowiązujących w zakresie procedur udzielania
zamówień w chwili wejścia w życie niniejszego Układu. ________________ Załącznik XVI-B ORIENTACYJNY HARMONOGRAM REFORM INSTYTUCJONALNYCH, ZBLIŻENIA
PRZEPISÓW I PRZYZNANIA DOSTĘPU DO RYNKU Etap || || Orientacyjny harmonogram || Dostęp do rynku przyznany UE przez Gruzję || Dostęp do rynku przyznany Gruzji przez UE || 1 || Wdrożenie art. 143 ust. 2 i art. 144 niniejszego Układu Uzgodnienie strategii reformy określonej w art. 145 niniejszego Układu || Trzy lata po wejściu w życie niniejszego Układu || Dostawy dla instytucji administracji centralnej || Dostawy dla instytucji administracji centralnej || 2 || Zbliżenie i wdrożenie podstawowych elementów dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz dyrektywy Rady 89/665/EWG || Pięć lat po wejściu w życie niniejszego Układu || Dostawy dla władz państwowych, regionalnych i lokalnych oraz podmiotów prawa publicznego || Dostawy dla władz państwowych, regionalnych i lokalnych oraz podmiotów prawa publicznego || Załączniki XVI-C i XVI-D do niniejszego Układu 3 || Zbliżenie i wdrożenie podstawowych elementów dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz dyrektywy Rady 92/13/EWG || Sześć lat po wejściu w życie niniejszego Układu || Dostawy dla wszystkich zamawiających podmiotów w sektorze usług użyteczności publicznej || Dostawy dla wszystkich zamawiających podmiotów || Załączniki XVI-E i XVI-F do niniejszego Układu 4 || Zbliżenie i wdrożenie innych elementów dyrektywy 2004/18/WE || Siedem lat po wejściu w życie niniejszego Układu || Zamówienia na roboty budowlane i usługi oraz koncesje dla wszystkich instytucji zamawiających || Zamówienia na roboty budowlane i usługi oraz koncesje dla wszystkich instytucji zamawiających || Załączniki XVI-G, XVI-H i XVI-I do niniejszego Układu 5 || Zbliżenie i wdrożenie innych elementów dyrektywy 2004/17/WE || Osiem lat po wejściu w życie niniejszego Układu || Zamówienia na roboty budowlane i usługi dla wszystkich zamawiających podmiotów w sektorze usług użyteczności publicznej || Zamówienia na roboty budowlane i usługi dla wszystkich zamawiających podmiotów w sektorze usług użyteczności publicznej || Załączniki XVI-J i XVI-K do niniejszego Układu ________________ ZAŁĄCZNIK XVI-C PODSTAWOWE ELEMENTY DYREKTYWY 2004/18/WE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY[1]
(ETAP 2) TYTUŁ I Definicje
i zasady ogólne Artykuł 1 Definicje
(ust. 1, 2, 8, 9, 11 lit. a), lit. b) oraz lit. d), 12, 13, 14 i 15) Artykuł 2 Zasady
udzielania zamówień Artykuł 3 Przyznawanie
praw specjalnych lub wyłącznych: klauzula niedyskryminacji TYTUŁ II Reguły
dotyczące zamówień publicznych ROZDZIAŁ I Przepisy ogólne Artykuł 4 Wykonawcy Artykuł 6 Poufność ROZDZIAŁ II Zakres
obowiązywania Sekcja 1 — Progi Artykuł 8 Zamówienia
subsydiowane w ponad 50 % przez instytucje zamawiające Artykuł 9 Metody obliczania szacunkowych
wartości zamówień publicznych, umów ramowych oraz dynamicznego
systemu zakupów Sekcja 2 – Sytuacje
szczególne Artykuł 10 Zamówienia
w dziedzinie obronności Sekcja 3 —
Zamówienia objęte wyłączeniem Artykuł 12 Zamówienia udzielane w sektorach
gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (tylko
jeżeli nastąpiło zbliżenie podstawowych zasad dyrektywy
2004/17/WE) Artykuł 13 Wyłączenia
szczególne w dziedzinie telekomunikacji Artykuł 14 Zamówienia
tajne oraz zamówienia wymagające zastosowania szczególnych środków
bezpieczeństwa Artykuł 15 Zamówienia
udzielone na podstawie procedur międzynarodowych Artykuł 16 Wyłączenia
szczególne Artykuł 18 Zamówienia
na usługi udzielane na podstawie prawa wyłącznego Sekcja 4 – Przepisy
szczególne Artykuł 19 Zamówienia
zastrzeżone ROZDZIAŁ III Przepisy
dotyczące zamówień publicznych na usługi Artykuł 20 Zamówienia
na usługi wymienione w załączniku II A Artykuł 21 Zamówienia
na usługi wymienione w załączniku II B Artykuł 22 Zamówienia mieszane, w tym zamówienia
obejmujące usługi wymienione w załączniku II A oraz
usługi wymienione w załączniku II B ROZDZIAŁ IV Zasady szczególne
dotyczące specyfikacji i dokumentów zamówienia Artykuł 23 Specyfikacje techniczne Artykuł 24 Oferty wariantowe Artykuł 25 Podwykonawstwo Artykuł 26 Warunki realizacji zamówień Artykuł 27 Obowiązki związane z
podatkami, ochroną środowiska, przepisami o ochronie zatrudnienia
oraz warunkami pracy ROZDZIAŁ V Procedury Artykuł 28 Zastosowanie procedury otwartej,
ograniczonej i negocjacyjnej oraz dialogu konkurencyjnego Artykuł 30 Przypadki uzasadniające
zastosowanie procedury negocjacyjnej z uprzednią publikacją
ogłoszenia Artykuł 31 Przypadki uzasadniające
zastosowanie procedury negocjacyjnej bez publikacji ogłoszenia o
zamówieniu ROZDZIAŁ VI Zasady
dotyczące ogłoszeń i przejrzystości Sekcja 1 —
Publikacja ogłoszeń Artykuł 35 Ogłoszenia: ust. 1 mutatis
mutandis; ust. 2; ust. 4 akapit pierwszy, trzeci i czwarty Artykuł 36 Forma i sposób publikacji
ogłoszeń: ustęp 1; ustęp 7 Sekcja 2 — Terminy Artykuł 38 Terminy
składania wniosków o dopuszczenie do udziału oraz ofert Artykuł 39 Procedury
otwarte: specyfikacje, dokumenty i informacje dodatkowe Sekcja 3 —
Treść i sposób przesyłania informacji Artykuł 40 Zaproszenia
do składania ofert, udziału w dialogu lub negocjacjach Artykuł 41 Informowanie
kandydatów i oferentów Sekcja 4 —
Komunikacja Artykuł 42 Zasady
dotyczące komunikacji ROZDZIAŁ VII Przeprowadzenie
procedury Sekcja 1 —
Przepisy ogólne Artykuł 44 Weryfikacja
predyspozycji i kwalifikacja uczestników oraz udzielanie zamówień Sekcja 2 — Kryteria
kwalifikacji podmiotowej Artykuł 45 Podmiotowa
sytuacja kandydata lub oferenta Artykuł 46 Predyspozycje
do prowadzenia działalności zawodowej Artykuł 47 Sytuacja
ekonomiczna i finansowa Artykuł 48 Kwalifikacje
techniczne lub zawodowe Artykuł 49 Normy
zapewniania jakości Artykuł 50 Normy
zarządzania środowiskiem Artykuł 51 Dokumenty i informacje
dodatkowe Sekcja 3 –
Udzielanie zamówienia Artykuł 53 Kryteria
udzielenia zamówienia Artykuł 55 Rażąco
niskie oferty ZAŁĄCZNIKI
do dyrektywy 2004/18/WE Załącznik
I Wykaz działalności, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b) Załącznik
II Usługi, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. d) Załącznik
II A Załącznik
II B Załącznik V Wykaz produktów, o których
mowa w art. 7 w odniesieniu do zamówień udzielanych przez instytucje
zamawiające w dziedzinie obronności Załącznik
V Definicje niektórych specyfikacji technicznych Załącznik
VII Informacje, które należy zamieścić w ogłoszeniach Załącznik
VII A Informacje, które należy zamieścić w ogłoszeniach o
zamówieniach publicznych Załącznik X Wymagania dotyczące
urządzeń do elektronicznego składania ofert, wniosków o
dopuszczenie do udziału oraz planów i projektów w konkursach ________________ ZAŁĄCZNIK XVI-D PODSTAWOWE ELEMENTY DYREKTYWY RADY 89/665/EWG[2]
ZMIENIONEJ DYREKTYWĄ 2007/66/WE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY[3]
(ETAP 2) Artykuł 1 Zakres zastosowania i
dostępność procedur odwoławczych Artykuł 2 Wymogi dotyczące procedur
odwoławczych Artykuł 2a Okres zawieszenia typu standstill Artykuł 2b Odstępstwa od okresu zawieszenia
typu standstill
Artykuł 2b akapit pierwszy lit. b) Artykuł 2c Terminy na wniesienie odwołania Artykuł 2d Nieskuteczność
Ustęp 1b)
Ustęp 2 i 3 Artykuł 2e Naruszenia niniejszej dyrektywy i inne
kary Artykuł 2f Terminy ________________ Załącznik XVI-E PODSTAWOWE ELEMENTY DYREKTYWY 2004/17/WE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY[4]
(ETAP 3) TYTUŁ I Ogólne postanowienia dotyczące zamówień i
konkursów ROZDZIAŁ I Podstawowe terminy Artykuł 1 Definicje (ustępy 2, 7, 9, 11,
12 i 13) ROZDZIAŁ II Określenie działalności i podmiotów
objętych dyrektywą Sekcja 1 - Podmioty Artykuł 2 Podmioty zamawiające Sekcja 2 - Sektory działalności Artykuł 3 Gaz, energia cieplna i energia
elektryczna Artykuł 4 Gospodarka wodna Artykuł 5 Usługi transportowe Artykuł 6 Usługi pocztowe Artykuł 7 Postanowienia dotyczące
poszukiwania i wydobycia ropy naftowej, gazu, węgla lub innych paliw
stałych, oraz portów i portów lotniczych Artykuł 9 Zamówienia obejmujące kilka
działalności ROZDZIAŁ III Ogólne zasady Artykuł 10 Zasady udzielania zamówień TYTUŁ II Zasady stosowane do zamówień ROZDZIAŁ I Postanowienia ogólne Artykuł 11 Wykonawcy Artykuł 13 Poufność ROZDZIAŁ II Progi i przepisy dotyczące wykluczania Sekcja 1 - Progi Artykuł 16 Progi dotyczące zamówień Artykuł 17 Metody obliczania szacunkowej
wartości zamówień, umów ramowych i dynamicznych systemów zakupów Sekcja 2 - Zamówienia i koncesje oraz zamówienia
podlegające specjalnym postanowieniom Podsekcja 2 - Wyłączenia stosowane do
wszystkich podmiotów zamawiających i wszystkich rodzajów zamówień Artykuł 19 Zamówienia udzielone w celu
odsprzedaży lub najmu osobom trzecim Artykuł 20 Zamówienia udzielone w innym celu
niż wykonywanie odnośnej działalności lub w celu
wykonywania takiej działalności w kraju trzecim: ustęp 1 Artykuł 21 Zamówienia tajne lub zamówienia
wymagające szczególnych środków bezpieczeństwa Artykuł 22 Zamówienia udzielone na podstawie
procedur międzynarodowych Artykuł 23 Zamówienia udzielone
przedsiębiorstwu powiązanemu, spółce joint venture lub
podmiotowi zamawiającemu stanowiącemu część
spółki joint venture Podsekcja 3 - Wyłączenia mające
zastosowanie do wszystkich podmiotów zamawiających, przy zamówieniach na
usługi Artykuł 24 Zamówienia na określone rodzaje
usług wyłączone z zakresu niniejszej dyrektywy Artykuł 25 Zamówienia na usługi przyznawane
na zasadzie prawa wyłączności Podsekcja 4 - Wyłączenia mające
zastosowanie tylko do niektórych podmiotów zamawiających Artykuł 26 Zamówienia udzielane przez niektóre
podmioty zamawiające na zakup wody oraz dostawę energii lub paliw do
produkcji energii ROZDZIAŁ III Zasady stosowane do zamówień na usługi Artykuł 31 Zamówienia na usługi wymienione w
załączniku XVII A Artykuł 32 Zamówienia na usługi wymienione w
załączniku XVII B Artykuł 33 Zamówienia na usługi mieszane
obejmujące usługi wymienione w załączniku XVII A oraz
usługi wymienione w załączniku XVII B ROZDZIAŁ IV Szczegółowe zasady mające zastosowanie do
specyfikacji oraz dokumentacji zamówień Artykuł 34 Specyfikacje techniczne Artykuł 35 Przekazywanie informacji na temat
specyfikacji technicznych Artykuł 36 Oferty wariantowe Artykuł 37 Podwykonawstwo Artykuł 39 Zobowiązania w zakresie podatków,
ochrony środowiska, przepisów dotyczących ochrony zatrudnienia oraz
warunków pracy ROZDZIAŁ V Procedury Artykuł 40 (z wyjątkiem ust. 3 lit. i) oraz
lit. l)) Zastosowanie procedury otwartej, ograniczonej i negocjacyjnej ROZDZIAŁ VI Zasady publikacji i przejrzystości Sekcja 1 - Publikacja ogłoszeń Artykuł 41 Okresowe ogłoszenia informacyjne
oraz ogłoszenia o istnieniu systemu kwalifikowania Artykuł 42 Ogłoszenia stanowiące
zaproszenie do ubiegania się o zamówienie: ust. 1 i 3 Artykuł 43 Ogłoszenie o udzieleniu
zamówienia (z wyjątkiem ust. 1 akapit drugi i trzeci) Artykuł 44 Forma i sposób publikacji
ogłoszeń (z wyłączeniem ust. 2 akapit pierwszy i ust. 4, 5
i 7) Sekcja 2 – Terminy Artykuł 45 Terminy przesyłania wniosków o
dopuszczenie do udziału oraz składania ofert Artykuł 46 Procedury otwarte: specyfikacje,
dodatkowe dokumenty i informacje Artykuł 47 Zaproszenia do składania ofert
lub do negocjacji Sekcja 3 - Zasady komunikacji i przekazywania informacji Artykuł 48 Zasady komunikacji Artykuł 49 Informacje dla wnioskodawców w
systemach kwalifikowania, informacje dla kandydatów oraz oferentów ROZDZIAŁ VII Przeprowadzanie postępowania Artykuł 51 Postanowienia ogólne Sekcja 1 – Systemy kwalifikowania oraz kwalifikacja
podmiotowa Artykuł 52 Wzajemne uznawanie warunków
administracyjnych, technicznych i finansowych oraz certyfikatów, testów i
dowodów Artykuł 54 Kryteria kwalifikacji podmiotowej Sekcja 2 – Udzielanie zamówień Artykuł 55 Kryteria udzielania zamówień Artykuł 57 Rażąco niskie oferty ZAŁĄCZNIKI do dyrektywy 2004/17/WE Załącznik XIII Informacje, które należy
zamieścić w ogłoszeniach o zamówieniu: A. Procedury otwarte B. Procedury ograniczone C. Procedury negocjacyjne Załącznik XIV Informacje, które należy
zamieścić w ogłoszeniu o istnieniu systemu kwalifikowania Załącznik XV A Informacje, które należy
zamieścić w okresowym ogłoszeniu informacyjnym Załącznik XV B Informacje, które należy
zamieścić w ogłoszeniach o publikacji okresowego ogłoszenia
informacyjnego na profilu nabywcy niestanowiących zaproszenia do ubiegania
się o zamówienie Załącznik XVI Informacje, które należy
zamieścić w ogłoszeniu o udzieleniu zamówienia Załącznik XVII A Usługi w
rozumieniu art. 31 Załącznik XVII B Usługi w
rozumieniu art. 32 Załącznik XX Wymogi dotyczące
publikacji Załącznik XXI Definicje niektórych
specyfikacji technicznych Załącznik XXIII Międzynarodowe przepisy
prawa pracy w rozumieniu art. 59 ust. 4 Załącznik XXIV Wymogi dotyczące
urządzeń stosowanych do elektronicznego przesyłania ofert,
wniosków o dopuszczenie do udziału, wniosków kwalifikacyjnych oraz planów
i projektów w konkursach ________________ ZAŁĄCZNIK XVI-F PODSTAWOWE ELEMENTY DYREKTYWY RADY 92/13/EWG[5]
ZMIENIONEJ DYREKTYWĄ 2007/66/WE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY[6]
(ETAP 3) Artykuł 1 Zakres zastosowania i
dostępność procedur odwoławczych Artykuł 2 Wymogi dotyczące procedur
odwoławczych Artykuł 2a Okres zawieszenia typu standstill Artykuł 2b Odstępstwa od okresu zawieszenia
typu standstill
Artykuł 2b akapit pierwszy lit. b) Artykuł 2c Terminy na wniesienie odwołania Artykuł 2d Nieskuteczność
Ustęp 1 lit. b)
Ustęp 2 i 3 Artykuł 2e Naruszenia niniejszej dyrektywy i inne
kary Artykuł 2f Terminy ________________ ZAŁĄCZNIK XVI-G INNE NIEOBOWIĄZKOWE ELEMENTY DYREKTYWY 2004/18/WE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY[7]
(ETAP 4) Elementy dyrektywy
2004/18/WE wymienione w niniejszym załączniku nie są
obowiązkowe, są jednak zalecane w ramach zbliżania przepisów.
Gruzja może dokonać zbliżenia tych elementów w terminie
określonym w załączniku XVI-B. TYTUŁ I Definicje
i zasady ogólne Artykuł 1 Definicje
(ustępy: 5, 6, 7, 10 i 11 lit. c)) TYTUŁ II Reguły
dotyczące zamówień publicznych ROZDZIAŁ II Zakres Sekcja 2 – Sytuacje
szczególne Artykuł 11 Zamówienia
publiczne oraz umowy ramowe udzielane przez centralne jednostki zakupujące Sekcja 4 – Przepisy
szczególne Artykuł 19 Zamówienia
zastrzeżone ROZDZIAŁ V Procedury Artykuł 29 Dialog
konkurencyjny Artykuł 32 Umowy
ramowe Artykuł 33 Dynamiczne
systemy zakupów Artykuł 34 Zamówienia
publiczne na roboty budowlane: zasady szczególne dotyczące programów
subsydiowanego budownictwa mieszkaniowego ROZDZIAŁ VI Reguły
dotyczące ogłoszeń i przejrzystości Sekcja 1 –
Publikacja ogłoszeń Artykuł 35 Ogłoszenia:
ustęp 3 oraz ust. 4 akapit 2 i 3 ROZDZIAŁ VII Przeprowadzenie
procedury Sekcja 2 – Kryteria
kwalifikacji podmiotowej Artykuł 52 Urzędowe wykazy zatwierdzonych
wykonawców oraz certyfikacja przez instytucje publiczne lub prywatne Sekcja 3 –
Udzielanie zamówienia Artykuł 54 Zastosowanie
aukcji elektronicznych ________________ Załącznik XVI-H INNE OBOWIĄZKOWE ELEMENTY DYREKTYWY 2004/18/WE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY[8]
(ETAP 4) TYTUŁ I Definicje
i zasady ogólne Artykuł 1 Definicje
(ustępy: 3, 4 i 11 lit. e)) TYTUŁ II Reguły
dotyczące zamówień publicznych ROZDZIAŁ II
Zakres Sekcja 3 –
Zamówienia objęte wyłączeniem Artykuł 17 Koncesje
na usługi TYTUŁ III
Reguły dotyczące koncesji na roboty budowlane ROZDZIAŁ I
Zasady dotyczące koncesji na roboty budowlane Artykuł 56 Zakres
obowiązywania Artykuł 57 Wyłączenia
z zakresu obowiązywania (z wyjątkiem ostatniego akapitu) Artykuł 58 Publikacja
ogłoszenia dotyczącego koncesji na roboty budowlane Artykuł 59 Termin Artykuł 60 Podwykonawstwo Artykuł 61 Udzielanie
koncesjonariuszowi dodatkowych zamówień na roboty budowlane ROZDZIAŁ II
Zasady dotyczące zamówień udzielanych przez koncesjonariuszy
będących instytucjami zamawiającymi Artykuł 62 Obowiązujące
zasady ROZDZIAŁ III
Zasady mające zastosowanie do zamówień udzielanych przez
koncesjonariuszy, którzy nie są instytucjami zamawiającymi Artykuł 63 Zasady
ogłaszania: progi i wyjątki Artykuł 64 Publikacja
ogłoszenia Artykuł 65 Termin
składania wniosków o dopuszczenie do udziału oraz ofert TYTUŁ IV
Reguły dotyczące konkursów Artykuł 66 Przepisy
ogólne Artykuł 67 Zakres
obowiązywania Artykuł 68 Wyłączenia
z zakresu obowiązywania Artykuł 69 Ogłoszenia Artykuł 70 Forma
i sposób publikacji ogłoszeń o konkursie Artykuł 71 Środki
komunikacji Artykuł 72 Kwalifikacja
uczestników Artykuł 73 Skład
sądu konkursowego Artykuł 74 Decyzje
sądu konkursowego ZAŁĄCZNIKI
do dyrektywy 2004/18/WE Załącznik
VII B Informacje, które należy zamieścić w ogłoszeniach o
koncesjach na roboty budowlane Załącznik VII C Informacje, które należy
zamieścić w ogłoszeniach o zamówieniach na roboty budowlane
udzielanych przez koncesjonariuszy, którzy nie są instytucjami
zamawiającymi Załącznik
VII D Informacje, które muszą znaleźć się w
ogłoszeniach o konkursach ________________ ZAŁĄCZNIK XVI-I INNE ELEMENTY DYREKTYWY RADY 89/665/EWG[9]
ZMIENIONEJ DYREKTYWĄ 2007/66/WE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY[10]
(ETAP 4) Artykuł 2b Odstępstwa od okresu zawieszenia
typu standstill
Artykuł 2b akapit pierwszy lit. c) Artykuł 2d Nieskuteczność
Artykuł 2d ust. 1 lit. c)
Ustęp 5 ________________ ZAŁĄCZNIK XVI-J INNE NIEOBOWIĄZKOWE ELEMENTY DYREKTYWY 2004/17/WE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY[11]
(ETAP 5) Elementy dyrektywy
2004/18/WE wymienione w niniejszym załączniku nie są
obowiązkowe, są jednak zalecane w ramach zbliżania przepisów.
Gruzja może dokonać zbliżenia tych elementów w terminie
określonym w załączniku XVI-B. TYTUŁ I
Ogólne postanowienia dotyczące zamówień i konkursów ROZDZIAŁ I
Podstawowe terminy Artykuł 1 Definicje
(ustępy 4, 5, 6 i 8) TYTUŁ II
Zasady stosowane do zamówień ROZDZIAŁ I
Przepisy ogólne Artykuł 14 Umowy
ramowe Artykuł 15 Dynamiczne
systemy zakupów Sekcja 2 -
Zamówienia i koncesje oraz zamówienia podlegające specjalnym
postanowieniom Podsekcja 5 -
Zamówienia podlegające szczególnym ustaleniom, przepisy dotyczące
centralnych jednostek zakupujących oraz ogólna procedura w przypadku bezpośredniego
podlegania konkurencji Artykuł 28 Zamówienia
zastrzeżone Artykuł 29 Zamówienia
oraz umowy ramowe zawierane przez centralne jednostki zakupujące ROZDZIAŁ V
Procedury udzielania zamówień Artykuł 40
ust. 3 lit. i) oraz l) ROZDZIAŁ VI
Zasady publikacji i przejrzystości Sekcja 1 –
Publikacja ogłoszeń Artykuł 42 Ogłoszenia
stanowiące zaproszenie do ubiegania się o zamówienie: ust. 2 Artykuł 43 Ogłoszenie
o udzieleniu zamówienia (tylko w odniesieniu do ust. 1 akapit drugi i trzeci) ROZDZIAŁ VII
Przeprowadzenie postępowania Sekcja 2 –
Udzielanie zamówień Artykuł 56 Zastosowanie
aukcji elektronicznych ZAŁĄCZNIK
do dyrektywy 2004/17/WE Załącznik
XIII Informacje, które należy zamieścić w ogłoszeniach
o zamówieniu: D. Uproszczone
ogłoszenie o zamówieniu w ramach dynamicznego systemu zakupów ________________ ZAŁĄCZNIK XVI-K INNE ELEMENTY DYREKTYWY RADY 92/13/EWG[12]
ZMIENIONEJ DYREKTYWĄ 2007/66/WE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY[13]
(ETAP 5) Artykuł 2b Odstępstwa od okresu zawieszenia
typu standstill
Artykuł 2b akapit pierwszy lit. c) Artykuł 2d Nieskuteczność
Artykuł 2d ust. 1 lit. c)
Ustęp 5 ________________ ZAŁĄCZNIK XVI-L PRZEPISY DYREKTYWY 2004/18/WE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY[14]
POZA ZAKRESEM ZBLIŻENIA Elementy wymienione
w niniejszym załączniku nie są objęte procesem
zbliżenia. TYTUŁ II
Reguły dotyczące zamówień publicznych ROZDZIAŁ I
Przepisy ogólne Artykuł 5 Warunki
dotyczące porozumień zawartych w ramach Światowej Organizacji
Handlu ROZDZIAŁ VI
Reguły dotyczące ogłoszeń i przejrzystości Sekcja 1 –
Publikacja ogłoszeń Artykuł 36 Forma
i sposób publikacji ogłoszeń: ustępy 2, 3, 4, 5, 6 i 8 Artykuł 37 Publikacja
nieobowiązkowa Sekcja 5 —
Sprawozdania Artykuł 43 Treść
sprawozdań TYTUŁ V
Obowiązki statystyczne, uprawnienia wykonawcze oraz postanowienia
końcowe Artykuł 75 Obowiązki
statystyczne Artykuł 76 Treść
sprawozdania statystycznego Artykuł 77 Komitet
doradczy Artykuł 78 Korekta
progów Artykuł 79 Zmiany Artykuł 80 Wykonanie Artykuł 81 Mechanizm
monitorowania Artykuł 82 Uchylenia Artykuł 83 Wejście
w życie Artykuł 84 Adresaci ZAŁĄCZNIKI
do dyrektywy 2004/18/WE Załącznik III Wykaz podmiotów i kategorii
podmiotów prawa publicznego, o których mowa w art. 1 ust. 9 akapit drugi Załącznik IV Centralne organy rządowe Załącznik VIII Wymogi dotyczące
publikacji Załącznik IX Rejestry Załącznik IX A Zamówienia publiczne na roboty
budowlane Załącznik IX B Zamówienia publiczne na dostawy Załącznik IX C Zamówienia publiczne na
usługi Załącznik XI Ostateczne terminy transpozycji
i zastosowania przepisów (art. 80) Załącznik XII Tabela korelacji ________________ ZAŁĄCZNIK XVI-M PRZEPISY DYREKTYWY 2004/17/WE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY[15]
POZA ZAKRESEM ZBLIŻENIA Elementy wymienione
w niniejszym załączniku nie są objęte procesem
zbliżenia. TYTUŁ I
Ogólne postanowienia dotyczące zamówień i konkursów ROZDZIAŁ II
Określenie działalności i podmiotów objętych dyrektywą Sekcja 2 - Sektory
działalności Artykuł 8 Wykazy
podmiotów zamawiających TYTUŁ II
Zasady stosowane do zamówień ROZDZIAŁ I
Przepisy ogólne Artykuł 12 Warunki
dotyczące porozumień zawartych w ramach Światowej Organizacji
Handlu Sekcja 2 -
Zamówienia i koncesje oraz zamówienia podlegające specjalnym
postanowieniom Podsekcja 1 Artykuł 18 Koncesje
na roboty budowlane i usługi Podsekcja 2 -
Wyłączenia stosowane do wszystkich podmiotów zamawiających i
wszystkich rodzajów zamówień Artykuł 20 Zamówienia
udzielone w innym celu niż wykonywanie odnośnej
działalności lub w celu wykonywania takiej działalności w
kraju trzecim: ustęp 2 Podsekcja 5 -
Zamówienia podlegające szczególnym ustaleniom, przepisy dotyczące
centralnych jednostek zakupujących oraz ogólna procedura w przypadku
bezpośredniego podlegania konkurencji Artykuł 27 Zamówienia
podlegające szczególnym ustaleniom Artykuł 30 Procedura
stwierdzająca, czy dana działalność jest bezpośrednio
poddana konkurencji ROZDZIAŁ IV
Szczegółowe zasady mające zastosowanie do specyfikacji oraz
dokumentacji zamówień Artykuł 38 Warunki
realizacji zamówień ROZDZIAŁ VI
Zasady publikacji i przejrzystości Sekcja 1 –
Publikacja ogłoszeń Artykuł 44 Forma i sposób publikacji
ogłoszeń (tylko w odniesieniu do ust. 2 akapit pierwszy i ust. 4, 5 i
7) Sekcja 3 - Zasady
komunikacji i przekazywania informacji Artykuł 50 Przechowywane
informacje dotyczące udzielonych zamówień ROZDZIAŁ VII
Przeprowadzanie postępowania Sekcja 3 - Oferty obejmujące produkty
pochodzące z państw trzecich oraz relacje z tymi państwami Artykuł 58 Oferty
obejmujące towary pochodzące z państw trzecich Artykuł 59 Relacje
z państwami trzecimi w zakresie zamówień na roboty budowlane, dostawy
i usługi TYTUŁ IV
Obowiązki statystyczne, uprawnienia wykonawcze oraz postanowienia
końcowe Artykuł 67 Obowiązki
statystyczne Artykuł 68 Procedura
komitetowa Artykuł 69 Korekta
progów Artykuł 70 Zmiany Artykuł 71 Wykonanie
dyrektywy Artykuł 72 Mechanizmy
monitorowania Artykuł 73 Uchylenie Artykuł 74 Wejście
w życie Artykuł 75 Adresaci ZAŁĄCZNIKI
do dyrektywy 2004/17/WE Załącznik
I Podmioty zamawiające w sektorach transportu lub dystrybucji gazu lub
energii cieplnej Załącznik
II Podmioty zamawiające w sektorach produkcji, transportu lub
dystrybucji energii elektrycznej Załącznik III Podmioty zamawiające
w sektorach produkcji, transportu lub dystrybucji wody pitnej Załącznik
IV Podmioty zamawiające w zakresie usług kolejowych Załącznik
V Podmioty zamawiające w zakresie miejskich usług kolejowych,
tramwajowych, trolejbusowych lub autobusowych Załącznik
VI Podmioty zamawiające w sektorze usług pocztowych Załącznik
VII Podmioty zamawiające w sektorach poszukiwania i wydobycia ropy
lub gazu Załącznik VIII Podmioty zamawiające w
sektorach poszukiwania i wydobycia węgla i innych paliw stałych Załącznik IX Podmioty zamawiające w
sektorze portów morskich lub śródlądowych lub innych terminali Załącznik X Podmioty zamawiające w
zakresie urządzeń portów lotniczych Załącznik XI Wykaz prawa wspólnotowego, o
którym mowa w art. 30 ust. 3 Załącznik XII Wykaz czynności, o
których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b) Załącznik XXII Tabela podsumowująca
terminy, o których mowa w art. 45 Załącznik XXV Terminy na transpozycję i
wykonanie Załącznik XXVI Tabela korelacji ________________ ZAŁĄCZNIK XVI-N PRZEPISY DYREKTYWY RADY 89/665/EWG[16]
ZMIENIONEJ DYREKTYWĄ 2007/66/WE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY[17]
POZA ZAKRESEM ZBLIŻENIA Elementy wymienione
w niniejszym załączniku nie są objęte procesem
zbliżenia. Artykuł 2b Odstępstwa od okresu zawieszenia
typu standstill
Artykuł 2b akapit pierwszy lit. a) Artykuł 2d Nieskuteczność
Artykuł 2d akapit pierwszy lit. a)
Ustęp 4 Artykuł 3 Mechanizm korygujący Artykuł 3a Treść ogłoszenia o
dobrowolnej przejrzystości ex ante Artykuł 3b Procedura komitetu Artykuł 4 Wykonanie Artykuł 4a Przegląd ________________ ZAŁĄCZNIK XVI-O PRZEPISY DYREKTYWY RADY 92/13/EWG[18]
ZMIENIONEJ DYREKTYWĄ 2007/66/WE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY[19]
POZA ZAKRESEM ZBLIŻENIA Elementy wymienione
w niniejszym załączniku nie są objęte procesem
zbliżenia. Artykuł 2b Odstępstwa od okresu zawieszenia
typu standstill
Artykuł 2b akapit pierwszy lit. a) Artykuł 2d Nieskuteczność
Artykuł 2b akapit pierwszy lit. a)
Ustęp 4 Artykuł 3a Treść ogłoszenia o
dobrowolnej przejrzystości ex ante Artykuł 3b Procedura komitetu Artykuł 8 Mechanizm korygujący Artykuł 12 Wykonanie Artykuł 12 a Przegląd ________________ ZAŁĄCZNIK XVI-P GRUZJA: ORIENTACYJNY WYKAZ ZAGADNIEŃ OBJĘTYCH
WSPÓŁPRACĄ Szkolenie, w
państwach UE i w Gruzji, urzędników gruzińskich z organów
rządowych zaangażowanych w zamówienia publiczne; Szkolenie dostawców
zainteresowanych uczestnictwem w zamówieniach publicznych; Wymiana informacji
i doświadczeń na temat najlepszych praktyk oraz zasad regulacyjnych w
obszarze zamówień publicznych; Zwiększenie
funkcjonalności strony internetowej poświęconej zamówieniom publicznym
oraz utworzenie systemu monitorowania zamówień publicznych; Konsultacje i pomoc
metodologiczna oferowana przez Unię w zakresie stosowania nowoczesnych
technologii elektronicznych w obszarze zamówień publicznych; Wzmocnienie organów
odpowiedzialnych za zapewnienie spójnej polityki we wszystkich obszarach
związanych z zamówieniami publicznymi oraz za niezależną i
bezstronną weryfikację decyzji instytucji zmawiających. (zob.
art. 143 ust. 2 niniejszego Układu) ________________ [1] Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31
marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień
publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi. [2] Dyrektywa Rady 89/665/EWG z dnia
21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych,
wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do
stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania
zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane. [3] Dyrektywa 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11
grudnia 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w
zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie
udzielania zamówień publicznych. [4] Dyrektywa 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31
marca 2004 r. koordynująca procedury udzielania zamówień przez
podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki,
transportu i usług pocztowych. [5] Dyrektywa Rady 92/13/EWG z dnia 25
lutego 1992 r. koordynująca przepisy ustawowe, wykonawcze i
administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w
procedurach zamówień publicznych podmiotów działających w
sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji. [6] Dyrektywa 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11
grudnia 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w
zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie
udzielania zamówień publicznych. [7] Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31
marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych
na roboty budowlane, dostawy i usługi. [8] Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31
marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień
publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi. [9] Dyrektywa Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w
sprawie koordynacji przepisów ustawowych,
wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do
stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania
zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane. [10] Dyrektywa 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11
grudnia 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w
zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie
udzielania zamówień publicznych. [11] Dyrektywa 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31
marca 2004 r. koordynująca procedury udzielania zamówień przez
podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki,
transportu i usług pocztowych. [12] Dyrektywa Rady 92/13/EWG z dnia 25 lutego 1992 r.
koordynująca przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne
odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach
zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach
gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji. [13] Dyrektywa 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11
grudnia 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w
zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie
udzielania zamówień publicznych. [14] Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31
marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień
publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi. [15] Dyrektywa 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31
marca 2004 r. koordynująca procedury udzielania zamówień przez
podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki,
transportu i usług pocztowych. [16] Dyrektywa Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w
sprawie koordynacji przepisów ustawowych,
wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do
stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania
zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane. [17] Dyrektywa 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11
grudnia 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w
zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie
udzielania zamówień publicznych. [18] Dyrektywa Rady 92/13/EWG z dnia 25 lutego 1992 r.
koordynująca przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne
odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach
zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach
gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji. [19] Dyrektywa 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11
grudnia 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w
zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie
udzielania zamówień publicznych. ZAŁĄCZNIK XXII PODATKI Gruzja zobowiązuje się do stopniowego zbliżenia swojego
prawodawstwa do następujących przepisów UE i instrumentów
międzynarodowych we wskazanych ramach czasowych. Podatki
pośrednie Dyrektywa Rady
2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od
wartości dodanej. Zastosowanie
mają przepisy tej dyrektywy, z wyjątkiem następujących
przepisów: – zakres
podatku od wartości dodanej: art. 2 ust. 1 lit. b) i ust. 2,
art. 3 i 4; – zakres
terytorialny: cała treść tytułu: art. 5-8; – podatnicy:
art. 9 ust. 2; – transakcje
podlegające opodatkowaniu: art. 17 i art. 20–23; – miejsce opodatkowania: art. 33, 34, 35, 36 ust.
2, art. 37, 40, 41, 42, art. 43 ust. 2, art. 50, 51, 52 i 57; – zdarzenie powodujące powstanie
obowiązku podatkowego i wymagalność podatku: art. 67, 68 i 69; – podstawa
opodatkowania: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów: art. 83 i 84: – stawki: art. 100, 101 i odstępstwa
przyznane niektórym państwom członkowskim: art. 104-129; – zwolnienia: transakcje wewnątrzwspólnotowe:
art. 138-142; import: art. 143 ust. 1 lit. d), art. 145; eksport: art. 146
ust. 1 lit. b); transport międzynarodowy: art. 149, art. 150 ust. 1;
międzynarodowy obrót towarowy: art. 162, 164, 165 i 166; – odliczenia:
art. 171 ust. 1 i art. 172; – obowiązki: art. 195, 196, 197, 200, 209,
210, 213 ust. 2, 214 ust. 1, z wyjątkiem art. 214 ust.1 lit. a) i art.
216; – fakturowanie:
art. 237; – rachunkowość;
art. 243, 245 i 249; – deklaracje:
art. 253, 254, 257, 258 i 259: – informacje
podsumowujące: art. 262-270; – obowiązki
dotyczące niektórych transakcji importu i eksportu: art. 274-280; – procedury szczególne: art. 293, 294 i 344-356;
procedura szczególna dotycząca handlu elektronicznego: art. 357-369; – odstępstwa
dla niektórych państw członkowskich: art. 370-396; – przepisy
różne: art. 397-400; – przepisy
końcowe: art. 402-414. Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy, z wyjątkiem przepisów
wyszczególnionych powyżej, podlegają wdrożeniu w ciągu
pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. Gruzja zachowuje prawo do zwolnienia z podatku dostaw towarów i
usług, które są zwolnione z podatku na mocy kodeksu podatkowego
Gruzji w chwili wejścia w życie niniejszego Układu. Dyrektywa Rady
2011/64/UE z dnia 21 czerwca 2011 r. w sprawie struktury oraz stawek akcyzy
stosowanych do wyrobów tytoniowych Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w
ciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego
Układu z wyjątkiem art. 7 ust. 2, art. 8, 9, 10, 11, 12, art. 14 ust.
1, art. 14 ust. 2, art. 14 ust. 4, art. 18 i 19 tej dyrektywy, dla których
przedłożony zostanie wniosek w sprawie decyzji Rady Stowarzyszenia
dotyczącej ram czasowych w terminie jednego roku od daty wejścia w
życie niniejszego Układu, uwzględniając
konieczność walki Gruzji z przemytem i obrony jej dochodów
podatkowych. Dyrektywa Rady
2007/74/WE z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie zwolnienia towarów
przywożonych przez osoby podróżujące z państw trzecich z
podatku od wartości dodanej i akcyzy Zastosowanie ma
następująca sekcja tej dyrektywy: – sekcja 3
dotycząca ograniczeń ilościowych Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają
wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie
niniejszego Układu. Dyrektywa Rady
92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie
harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu
i napojów alkoholowych Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w
ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego
Układu. Gruzja zachowa prawo do zwolnienia z akcyzy napojów spirytusowych
wytwarzanych przez osoby prywatne w niewielkich ilościach na własne
potrzeby i nieprzeznaczonych do obrotu. Dyrektywa Rady
2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji
wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów
energetycznych i energii elektrycznej Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy, z wyjątkiem jej
załącznika I, podlegają wdrożeniu w ciągu pięciu
lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. Dyrektywa Rady
2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących
podatku akcyzowego Zastosowanie ma
następujący artykuł tej dyrektywy: – artykuł
1 Ramy czasowe: wspomniane przepisy tej dyrektywy podlegają
wdrożeniu w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie
niniejszego Układu. Trzynasta dyrektywa
Rady 86/560/EWG z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie
harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich
odnoszących się do podatków obrotowych – warunki zwrotu podatku
od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium
Wspólnoty Ramy czasowe: przepisy tej dyrektywy podlegają wdrożeniu w ciągu trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu. ________________ ZAŁĄCZNIK XXIII STATYSTYKA
Dorobek prawny UE w
dziedzinie statystyki, o którym mowa w art. 291, rozdział 4 (Statystyka),
tytuł V (Współpraca gospodarcza) niniejszego Układu, jest
określony w rocznie aktualizowanym kompendium wymogów statystycznych
(Statistical Requirements Compendium), które Strony uznają za
załącznik do niniejszego Układu. Najnowszą
dostępną wersję kompendium wymogów statystycznych można
znaleźć w formie elektronicznej na stronie internetowej Urzędu
Statystycznego Unii Europejskiej (Eurostat) pod adresem
http://epp.eurostat.ec.europa.eu ________________