Zalecenie

ZALECENIE RADY

w sprawie krajowego programu reform Irlandii na 2014 r.  oraz zawierające opinię Rady na temat przedstawionego przez Irlandię programu stabilności na 2014 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 121 ust. 2 i art. 148 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych[1], w szczególności jego art. 5 ust. 2,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania[2], w szczególności jego art. 6 ust. 1,

uwzględniając zalecenie Komisji Europejskiej[3],

uwzględniając rezolucje Parlamentu Europejskiego[4],

uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej,

uwzględniając opinię Komitetu Zatrudnienia,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

uwzględniając opinię Komitetu Ochrony Socjalnej,

uwzględniając opinię Komitetu Polityki Gospodarczej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 26 marca 2010 r. Rada Europejska przyjęła wniosek Komisji dotyczący wprowadzenia nowej strategii na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego, zatytułowanej „Europa 2020”, opartej na ściślejszej koordynacji polityki gospodarczej, która skupia się na najważniejszych obszarach wymagających podjęcia działań służących pobudzeniu europejskiego potencjału w dziedzinie zrównoważonego rozwoju i konkurencyjności.

(2) W dniu 13 lipca 2010 r., na podstawie wniosków Komisji, Rada przyjęła zalecenie w sprawie ogólnych wytycznych polityk gospodarczych państw członkowskich i Unii (na lata 2010–2014), a w dniu 21 października 2010 r. – decyzję dotyczącą wytycznych w sprawie polityki zatrudnienia państw członkowskich, które razem stanowią „zintegrowane wytyczne”. Państwa członkowskie zostały poproszone o uwzględnienie zintegrowanych wytycznych w swojej krajowej polityce gospodarczej i polityce zatrudnienia.

(3) W dniu 29 czerwca 2012 r. szefowie państw lub rządów przyjęli Pakt na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, nakreślający spójne ramy działania na poziomie krajowym, unijnym i w strefie euro z wykorzystaniem wszelkich możliwych dźwigni, instrumentów i obszarów polityki. Podjęli oni decyzję co do działań, które należy przedsięwziąć w państwach członkowskich, i wyrazili pełną gotowość do realizacji celów strategii „Europa 2020” oraz wdrożenia zaleceń dla poszczególnych krajów.

(4) Irlandia podlegała programowi dostosowań makroekonomicznych do grudnia 2013 r. Zgodnie z art. 12 rozporządzenia (UE) nr 472/2013 była zatem na czas trwania tego programu wyłączona z monitorowania i oceny w ramach europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej. W związku z pomyślnym ukończeniem irlandzkiego programu dostosowań makroekonomicznych, Irlandię należy obecnie w pełni uwzględnić w ramach europejskiego semestru.

(5) W dniu 13 listopada 2013 r. Komisja przyjęła roczną analizę wzrostu gospodarczego[5], rozpoczynając tym samym europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej w 2014 r. Tego samego dnia, na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1176/2011, przyjęła sprawozdanie w ramach mechanizmu ostrzegania[6].

(6) W dniu 20 grudnia 2013 r. Rada Europejska zatwierdziła priorytety dotyczące zapewnienia stabilności finansowej, konsolidacji budżetowej i działań wspierających wzrost gospodarczy. Podkreśliła potrzebę dążenia do zróżnicowanej konsolidacji budżetowej sprzyjającej wzrostowi gospodarczemu, przywrócenia gospodarce normalnych warunków udzielania pożyczek, wspierania wzrostu i konkurencyjności, rozwiązania problemu bezrobocia i społecznych skutków kryzysu, jak również modernizacji administracji publicznej.

(7) W dniu 5 marca 2014 r. Komisja opublikowała wyniki szczegółowej oceny sytuacji dotyczącej Irlandii[7], na podstawie art. 5 rozporządzenia (UE) nr 1176/2011 oraz biorąc pod uwagę pomyślne zakończenie irlandzkiego programu dostosowań gospodarczych, a zatem fakt, że Irlandia powinna zostać obecnie w pełni włączona w ramy europejskiego semestru. Analiza doprowadziła Komisję do wniosku, że ukończony niedawno irlandzki program dostosowań makroekonomicznych odegrał zasadniczą rolę w zarządzaniu ryzykiem gospodarczym i zmniejszaniu zakłóceń równowagi. Jednak pozostałe zakłócenia równowagi makroekonomicznej wymagają szczególnego monitorowania i zdecydowanych działań politycznych. W szczególności sytuacja w sektorze finansowym, zadłużenie sektora prywatnego i publicznego oraz związany z tym wysoki poziom zewnętrznych zobowiązań netto i brutto, a także sytuacja na rynku pracy świadczą o tym, że zagrożenie nadal istnieje.

(8) W dniu 17 kwietnia 2014 r. Irlandia przedłożyła swój krajowy program reform na 2014 r., a w dniu 29 kwietnia 2014 r. – swój program stabilności na 2014 r. W celu uwzględnienia powiązań między tymi dwoma programami poddano je jednoczesnej ocenie.

(9) Głównymi celami strategii budżetowej nakreślonej w programie konwergencji na 2014 r. są zmniejszenie deficytu do poziomu niższego niż wartość odniesienia 3 % PKB do 2015 r. oraz osiągnięcie średniookresowego celu budżetowego do 2018 r. W programie założono docelowy deficyt poniżej poziomu 3 % PKB w 2015 r. zgodnie z zaleceniem wydanym w ramach procedury nadmiernego deficytu. W programie stabilności potwierdzono średniookresowy cel budżetowy w postaci utrzymania równowagi budżetowej w kategoriach strukturalnych, co jest zgodne z przepisami paktu stabilności i wzrostu. Na okres po 2015 r. program zakłada obniżenie nominalnego deficytu budżetowego o około 1 punktu procentowego PKB rocznie w latach 2016–2018. Ma on obniżyć zadłużenie z niemal 124 % PKB w 2013 r. do 107 % PKB w 2018 r. Scenariusz makroekonomiczny, na którym oparto prognozy budżetowe w programie, jest w dużej mierze zgodny z prognozą Komisji na 2014 r. i 2015 r., z pewnymi różnicami, jeśli chodzi o wkład elementów po stronie popytu. Został on zaaprobowany przez niezależny organ (radę doradczą ds. budżetowych). Jednak prognozy władz, w szczególności w odniesieniu do późniejszych lat programu, są optymistyczne. Ponadto brak jest wystarczająco szczegółowych działań, które wspomogłyby osiągnięcie celów budżetowych na 2015 r. W związku z tym Komisja prognozuje, że deficyt w 2015 r. będzie wyższy niż cel zalecany przez Radę. Rada – na podstawie oceny programu i prognozy Komisji, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1466/97 – jest zdania, że cele programu są zgodne z wymogami paktu stabilności i wzrostu, muszą być jednak wspierane konkretnymi działaniami począwszy od 2015 r. Podjęto znaczne kroki w kwestii poprawy ważnych aspektów irlandzkich ram budżetowych oraz jakości i terminowości dostarczania danych. Średniookresowe plany budżetowe nie są jednak poparte jasno określonymi środkami dostosowawczymi i są zmieniane podczas podejmowania rocznych decyzji budżetowych. Średnioterminowe pułapy wydatków nie są dostatecznie ograniczone prawnie wiążącymi szczegółowymi dostosowaniami.

(10) Reforma systemu podatkowego przyczyniła się do dostosowania budżetowego, nadal konieczna jest jednak dalsza poprawa, jeśli chodzi o to, aby system podatkowy bardziej sprzyjał efektywności i wzrostowi gospodarczemu. Opodatkowanie majątku przesunięto z podatku od transakcji na pobierany okresowo podatek od majątku bazujący na wartościach nieruchomości mieszkalnych, jednak baza podatkowa jest nadal zbyt wąska zważywszy na fakt, że niektóre rodzaje nieruchomości pozostają nieobjęte opodatkowaniem. Opodatkowanie pracy jest rozdrobnione i skomplikowane, a baza podatkowa w przypadku podatku od konsumpcji i podatku środowiskowego jest zawężona poprzez zmniejszone stawki i wyłączenia, gdy tymczasem podatki takie bardziej sprzyjają wzrostowi. Stawka zerowa i obniżone stawki VAT powodują, że efektywność VAT jest poniżej średniej UE. Obniżone stawki VAT stosuje się często w celach redystrybucji, mimo że nie są one skutecznym ani dobrze ukierunkowanym narzędziem polityki służącym ochronie grup szczególnie wrażliwych. Nadal jednak konieczna jest dalsza poprawa środowiskowych instrumentów podatkowych tak, aby bardziej sprzyjały efektywności, a także zlikwidowanie dotacji mających szkodliwy wpływ na środowisko.

(11) Mimo, że społeczeństwo Irlandii jest stosunkowo młode, wydatki na publiczną opiekę zdrowotną należały w 2012 do najwyższych w UE, z 8,7 % DNB, co jest znacznie powyżej średniej UE wynoszącej 7,3 %. Wziąwszy po uwagę trudności w zarządzaniu budżetem zdrowia, spodziewana presja demograficzna związana ze starzeniem się społeczeństwa oznacza, że aktualny poziom usług będzie można utrzymać jedynie dzięki poprawie gospodarnego wykorzystywania środków w perspektywie średnio- i długoterminowej. Przewiduje się, że spowodowany presją demograficzną wzrost wydatków w dziedzinie zdrowia do 2060 r. wyniesie 1,2 punktu procentowego PKB. Wyzwania w sektorze zdrowia są wielorakie. Usługodawcy w dziedzinie zdrowia posługują się różnymi systemami i procedurami zarządzania finansowego i rachunkowości. Powoduje to opóźnienia i tworzy bariery w gromadzeniu i przetwarzaniu danych. Utrudnia to także monitorowanie wydatków w dziedzinie zdrowia oraz wysiłki na rzecz gospodarnego wykorzystania środków i właściwego przydziału zasobów. Kolejnym wyzwaniem jest wysoki poziom wydatków na produkty farmaceutyczne, przy stosunkowo wysokim poziomie wydatków na leki w opiece ambulatoryjnej.

(12) Irlandia boryka się z wyzwaniami w zakresie bezrobocia, zwłaszcza długotrwałego i bezrobocia młodzieży. Nadal duża pozostaje liczba ludności w wieku produkcyjnym posiadająca niskie kwalifikacje, co prowadzi do powstawania nierówności i niedopasowania umiejętności do wolnych stanowisk. Dzięki wzmacnianiu się rynku pracy bezrobocie długotrwałe stopniowo zmniejszało się, nadal jest jednak wysokie i – jako odsetek ogólnego bezrobocia – wzrasta, wynosząc z końcem 2013 r. ponad 61 % ogółu. Wskaźnik bezrobocia wśród ludzi młodych był najwyższy, wynosząc 30 %, pod koniec 2012 i na początku 2013 r. Ponadto odsetek ludzi młodych, którzy nie pracują, nie uczą się ani nie szkolą, wzrósł w okresie od 2007 do 2012 r. o osiem punktów procentowych, do 18,7 %, zanim spadł do 16,1 %, wciąż jednak należał do najwyższych w UE. Konieczne jest, aby – zgodnie z celami gwarancji dla młodzieży – wszyscy młodzi ludzie w ciągu czterech miesięcy od uzyskania statusu osoby bezrobotnej lub zakończenia kształcenia formalnego otrzymali ofertę zatrudnienia, dalszego kształcenia, przygotowania zawodowego lub stażu. Przywrócenie równowagi gospodarki ujawniło niedopasowanie umiejętności, czyniąc przekwalifikowanie i podnoszenie kwalifikacji wyzwaniem dla systemu kształcenia i szkolenia. W dodatku udział w uczeniu się przez całe życie jest niższy niż średnia UE (7,3 %, w porównaniu do 10,7 % w 2013 r.).

(13) Irlandia ma jeden z najwyższych w UE odsetków osób żyjących w gospodarstwach domowych o niskiej intensywności pracy, co powoduje poważne problemy społeczne. Odsetek ten był wyższy niż średnia UE już przed kryzysem: wzrósł z 14,3 % w 2007 r. do 24,2 % w 2011 r. Zjawisko niskiej intensywności pracy jest szczególnie rozpowszechnione w gospodarstwach domowych osób samotnie wychowujących dzieci. Przyczynia się ono do coraz większego zagrożenia ubóstwem lub wykluczeniem społecznym dzieci w Irlandii i powoduje nasilenie się problemu nierównego udziału kobiet w rynku pracy, który wynosił 67,2 % w 2013 r., w porównaniu do 83,4 % w przypadku mężczyzn. W związku z tym zwrócono uwagę na kwestię dostępności i przystępności cenowej opieki nad dziećmi, która istotnie utrudnienia rodzicom znalezienie pracy i uniknięcie zagrożenia ubóstwem. Rynek pracy jest także dotknięty obszarami pułapek bezrobocia. Płaska struktura systemu zasiłków dla bezrobotnych w ramach systemu zasiłku dla osób poszukujących pracy i świadczeń dla osób poszukujących pracy, nieograniczony okres przysługiwania świadczeń dla osób poszukujących pracy oraz utrata dodatkowych płatności (zwłaszcza dodatku do czynszu i kart medycznych) w momencie ponownego podjęcia pracy oznacza, że stopy kompensacji świadczeń są stosunkowo wysokie w przypadku osób długotrwale bezrobotnych o niskim potencjale uzyskania dochodów i innych kategorii pracowników zależnych od sytuacji rodzinnej.

(14) Udzielanie pożyczek MŚP utrzymuje się na niskim poziomie, odzwierciedlając połączenie niskiego popytu na kredyty i ograniczenia ich podaży, gdyż MŚP nadal są dotknięte nadmiernym efektem dźwigni i słabym popytem krajowym, podczas gdy banki muszą znaleźć trwałe rozwiązania w zakresie portfela zagrożonych kredytów MŚP. Z ostatniego badania przeprowadzonego przez firmę Red C wynika, że na 40 % MŚP, które w okresie od października 2012 r. do marca 2013 r. zwróciły się o pożyczkę bankową, w przypadku 19 % odmówiono udzielenia jej. Pod koniec 2009 r. ustanowiono urząd ds. przeglądu kredytów, którego zadaniem jest prowadzenie pośrednictwa w sporach między pożyczkodawcami a potencjalnymi pożyczkobiorcami będącymi MŚP, którym odmówiono pożyczki. Jego wpływ, aczkolwiek pozytywny, wydaje się być aktualnie raczej ograniczony, głównie z uwagi na dość małą liczbę odwołań. W przypadku inwestycji MŚP zależą w dużym stopniu od finansowania bankowego, gdyż niebankowe źródła finansowania są stosunkowo mało rozwinięte, aczkolwiek badane są obecnie pewne alternatywy obejmujące fundusze pożyczkowe. Jednak w miarę, jak poprawa koniunktury nabiera tempa i w miarę ożywienia się popytu wewnętrznego ograniczenia w podaży mogą się zaostrzać, jeżeli kanały dostępu do kredytu nie będą odpowiednio udrażniane, co ma zasadnicze znaczenie dla perspektywy wzrostu. W celu poprawy dostępu MŚP do finansowania wprowadzono programy i fundusze, takie jak program gwarancji kredytowych, program funduszy pożyczkowych dla mikroprzedsiębiorstw oraz trzy fundusze dla MŚP, jednak jak na razie stopień ich wykorzystania jest niewielki.

(15) Mimo reform sektora bankowego podjętych w ramach zakończonego niedawno programu pomocy finansowej, wciąż istnieją poważne wyzwania. Komisja przeanalizowała je dokładnie w szczegółowej ocenie sytuacji z 2014 r. dotyczącej Irlandii. W czerwcu 2013 r. w przypadku trzech największych banków krajowych zagrożone kredyty stanowiły prawie 27 % ogółu. Mimo niedawnego zmniejszenia zadłużenia, zadłużenie sektora prywatnego należy nadal do najwyższych w UE i nadal zagraża stabilności finansowej i ciąży na gospodarce. Zmniejszenie zadłużenia gospodarstw domowych i MŚP nie jest pełne, a korekta bilansów banków i MŚP ma kluczowe znaczenie dla przywrócenia funkcjonowania kanałów dostępu do kredytów. Kredyty bankowe wykazują się nadal tendencją spadkową, a sektor bankowy dąży do przywrócenia rentowności, częściowo z powodu wysokiej liczby kredytów hipotecznych indeksowanych (aktywa odziedziczone o niskiej rentowności) w bilansach banków.

(16) Koszt egzekucji umów jest wysoki. Znaczną część tych kosztów stanowią opłaty prawników, na poziomie 18,8 punktu procentowego oraz wysokie koszty usług prawnych rzutują na strukturę kosztów wszystkich przedsiębiorstw, w tym MŚP. Ponadto, w przeciwieństwie do innych wolnych zawodów, koszty usług prawnych nie obniżyły się od chwili nastania kryzysu, częściowo wskutek braku dostatecznej konkurencji. Władze zobowiązały się w ramach programu dostosowania makroekonomicznego do wprowadzenia reform sektora usług prawnych. W 2011 r. opublikowały one ustawę o regulacji usług prawnych, którą należy teraz uchwalić. Zasoby administracyjne wymiaru sprawiedliwości i sądów w zakresie wdrażania aktywnego zarządzania przygotowawczego spraw są bardzo ograniczone, co może prowadzić do opóźnień w rozstrzyganiu spraw i zwiększania kosztów. W irlandzkim mechanizmie gromadzenia danych na temat jakości i efektywności systemu sprawiedliwości istnieją znaczne luki.

(17) W ramach europejskiego semestru Komisja przeprowadziła wszechstronną analizę polityki gospodarczej Irlandii. Oceniła program stabilności i krajowy program reform. Wzięła pod uwagę nie tylko ich znaczenie dla zrównoważonego charakteru polityki budżetowej i polityki społeczno-gospodarczej w Irlandii, ale także stopień ich zgodności z przepisami i wytycznymi UE, ze względu na konieczność wzmocnienia całościowego zarządzania gospodarczego w Unii Europejskiej przez wnoszenie na poziomie UE wkładu w przyszłe decyzje krajowe. Zalecenia Komisji w ramach europejskiego semestru zostały przedstawione poniżej w zaleceniach 1–7.

(18) W świetle powyższej oceny Rada przeanalizowała program stabilności Irlandii, a jej opinia[8] znajduje odzwierciedlenie w szczególności w zaleceniu 1 i 2 poniżej.

(19) W świetle dokonanej przez Komisję szczegółowej oceny sytuacji i powyższej oceny Rada zbadała krajowy program reform i program stabilności Irlandii. Jej zalecenia na podstawie art. 6 rozporządzenia (UE) nr 1176/2011 znajdują odzwierciedlenie w zaleceniach 1, 3, 5 i 6 poniżej.

(20) W ramach europejskiego semestru Komisja przeprowadziła również analizę polityki gospodarczej strefy euro jako całości. Na podstawie tej analizy Rada wydała zalecenia dla tych państw członkowskich, których walutą jest euro. Irlandia powinna zagwarantować pełne i terminowe wdrożenie również tych zaleceń.

NINIEJSZYM ZALECA Irlandii podjęcie w latach 2014–2015 działań mających na celu:

1.           Pełne wykonanie budżetu na 2014 r. i zapewnienie trwałej korekty nadmiernego deficytu do 2015 r. poprzez wsparcie strategii budżetowej dodatkowymi środkami strukturalnymi, przy jednoczesnymi osiągnięciu korekty strukturalnej określonej w zaleceniu Rady w ramach procedury nadmiernego deficytu. Po skorygowaniu nadmiernego deficytu, dążenie w każdym roku do osiągnięcia średniookresowego celu korekty strukturalnej na poziomie co najmniej 0,5 % PKB oraz wyższym w sprzyjających warunkach gospodarczych lub w przypadku konieczności spełnienia reguły dotyczącej zadłużenia w celu uzyskania stałej tendencji spadkowej wskaźnika długu sektora instytucji rządowych i samorządowych. Poprawę wiarygodności strategii korekty budżetowej, skuteczne wdrożenie wieloletniego planowania budżetowego oraz określenie ogólnych środków budżetowych stanowiących podstawę średniookresowych celów budżetowych. Uczynienie pułapów wydatków publicznych bardziej wiążącymi poprzez ograniczenie ustawowego zakresu dyskrecjonalnych zmian. Rozważenie sposobu podwyższenia dochodów poprzez zwiększenie bazy podatkowej w celu wspierania konsolidacji budżetowej. Poprawę systemu podatkowego, aby bardziej sprzyjał środowisku i wzrostowi gospodarczemu.

2.           Dalsze prowadzenie reformy sektora opieki zdrowotnej zapoczątkowanej w ramach strategicznych ram przyszłej polityki zdrowotnej w celu zwiększenia efektywności kosztowej tego sektora. Dążenie do podejmowania dalszych działań mających na celu ograniczenie wydatków na zakup produktów farmaceutycznych, w tym poprzez częstsze dostosowania cen opatentowanych leków, większą penetrację rynku przez leki generyczne oraz poprawę praktyk przepisywania leków. Zreformowanie systemów zarządzania finansowego krajowych organów do spraw ochrony zdrowia w celu zoptymalizowania systemów poszczególnych podmiotów i lepszą obsługę wniosków o zwrot kosztów. Wprowadzenie, począwszy od stycznia 2015 r., osobistych identyfikatorów ubezpieczenia zdrowotnego.

3.           Wprowadzanie dalszych usprawnień w ramach aktywnej polityki rynku pracy, zwracając szczególną uwagę na osoby długotrwale bezrobotne, nisko wykwalifikowane oraz – zgodnie z celami gwarancji dla młodzieży – ludzi młodych. Kontynuowanie trwającej reformy systemu dalszego kształcenia i szkoleń, programów wspierania zatrudnienia i programów przyuczania do zawodu. Oferowanie większej liczby szkoleń poprzez praktykę w miejscu pracy; poprawa jakości kursów w ramach dalszego kształcenia i szkoleń oraz przyuczania do zawodu, a także zapewnienie ich dostosowania do potrzeb rynku pracy. Podniesienie poziomu i jakości usług pomocy świadczonych przez urzędy pracy Intreo. Ustanowienie bezkolizyjnego systemu odsyłania w ramach dalszego kształcenia i szkoleń pomiędzy urzędami Intreo a radami kształcenia i szkolenia.

4.           Uporanie się z niską intensywnością pracy gospodarstw domowych i zajęcie się problemem ryzyka ubóstwa dzieci powodowanego przez stopniowe pozbawianie świadczeń i dodatkowe płatności związane z ponownym podjęciem pracy. Ułatwianie udziału kobiet w rynku pracy poprzez zwiększenie dostępności przystępnej cenowo, całodziennej opieki nad dziećmi, szczególnie dla rodzin o niskich dochodach.

5.           Opracowywanie dalszych inicjatyw politycznych dla sektora MŚP, obejmujących inicjatywy polityczne związane z dostępnością finansowania bankowego i niebankowego oraz kwestią restrukturyzacji zadłużenia. Kontynuowanie inicjatyw na rzecz poprawy dostępu MŚP do kredytów bankowych i finansowania niebankowego. Wprowadzenie systemu monitorowania kredytów dla MŚP w sektorze bankowym. Podejmowanie równolegle działań w celu zapewnienia, że dostępne niebankowe instrumenty kredytowe, w tym trzy fundusze dla MŚP współfinansowane przez krajowy fundusz rezerwy emerytalnej, Microfinance Ireland oraz tymczasowy system gwarancji kredytu, będą lepiej wykorzystywane. Wspieranie wykorzystania wyżej wspomnianych i innych niebankowych programów przez MŚP. Zwiększenie widoczności i zdolności urzędu kontroli kredytu w zakresie mediacji w sporach pomiędzy bankami a potencjalnymi pożyczkobiorcami będącymi MŚP, którym odmówiono kredytu.

6.           Monitorowanie wyników osiąganych przez banki w kontekście celów restrukturyzacji zaległości w spłacie kredytów hipotecznych. Ogłoszenie ambitnych celów na trzeci i czwarty kwartał 2014 r. w przypadku głównych banków udzielających kredytów hipotecznych, które mają proponować i podpisywać rozwiązania restrukturyzacyjne dla kredytów hipotecznych, w przypadku których spłata jest opóźniona o ponad 90 dni, w celu zasadniczego rozwiązania kwestii zaległości kredytów hipotecznych do końca 2014 r. Kontynuowanie oceny trwałości zawartych porozumień restrukturyzacyjnych przez audyty i ukierunkowane kontrole na miejscu. Opracowanie wytycznych na rzecz trwałości instrumentów. Regularne publikowanie danych banków dotyczących portfela niespłaconych kredytów należących do MŚP w celu poprawienia przejrzystości. Opracowanie strategii w celu zajęcia się ekspozycjami zagrożonymi na hipotekach na nieruchomościach komercyjnych. Ustanowienie centralnego rejestru kredytów.

7.           Zmniejszenie kosztu postępowania prawnego i usług prawnych oraz wspieranie konkurencji, między innymi poprzez przyjęcie ustawy o regulacji usług prawnych przed końcem 2014 r., zawierającej przepisy umożliwiające zakładanie wielodyscyplinarnych praktyk oraz poprzez dążenie do wyeliminowania prawa adwokata do zatrzymania. Monitorowanie jej wpływu, w tym kosztów usług prawnych. Podjęcie działań wykonawczych w celu zapewnienia, że organ regulacyjny ds. usług prawnych stanie się niezwłocznie operacyjny i że będzie wypełniał swoje obowiązki określone w przepisach, w tym w zakresie publikacji regulacji prawnych i wytycznych dla praktyk wielodyscyplinarnych oraz rozstrzygania roszczeń. Udoskonalenie systemu gromadzenia danych, który wpłynąłby na jakość i efektywność postępowań sądowych.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

                                                                       W imieniu Rady

                                                                       Przewodniczący

[1]               Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 1.

[2]               Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25.

[3]               COM(2014) 408 final.

[4]               P7_TA(2014)0128 i P7_TA(2014)0129.

[5]               COM(2013) 800 final.

[6]               COM(2013) 790 final.

[7]               SWD(2014) 79 final.

[8]               Na podstawie art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1466/97.