12.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 294/57

—

uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0701 – C8–0247/2014),

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1927/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiające Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (1) (rozporządzenie w sprawie EFG),

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (2), w szczególności jego art. 12,

—

uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (3) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13,

—

uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r.,

—

uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

—

uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8–0065/2014),

A.

mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami poważnych zmian w strukturze światowego handlu oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy;

B.

mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwolnionych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. w odniesieniu do przyjęcia decyzji o uruchomieniu Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG);

C.

mając na uwadze, że rozporządzenie (UE) nr 1309/2013 (4) odzwierciedla porozumienie osiągnięte przez Parlament Europejski i Radę co do ponownego wprowadzenia kryterium uruchomienia z powodu kryzysu, zwiększenia wkładu finansowego Unii do 60 % łącznych szacunkowych kosztów proponowanych działań, zwiększenia skuteczności rozpatrywania wniosków o uruchomienie EFG przez Komisję oraz przez Parlament i Radę dzięki skróceniu czasu oceny i zatwierdzenia, rozszerzenia zakresu kwalifikowalnych działań i beneficjentów poprzez włączenie osób samozatrudnionych i osób młodych oraz finansowania środków zachęcających do rozpoczęcia własnej działalności;

D.

mając na uwadze, że Francja przedstawiła wniosek EGF/2013/014 FR/Air France o wkład finansowy z EFG w związku ze zwolnieniem 5 213 pracowników, z których 3 886 ma zostać objętych środkami pomocowymi, w trakcie lub po upływie okresu odniesienia od 1 lipca do 31 października 2013 r., co jest konsekwencją spadku udziału Unii w rynku transportu lotniczego;

E.

mając na uwadze, że złożony wniosek spełnia kryteria kwalifikowalności przewidziane w rozporządzeniu w sprawie EFG;

1.

zauważa, że warunki wymienione w art. 2 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione; w związku z tym zgadza się z Komisją, iż Francja ma prawo do wkładu finansowego na mocy tego rozporządzenia;

2.

odnotowuje, że w dniu 20 grudnia 2013 r. władze Francji złożyły wniosek o wkład finansowy z EFG i uzupełniły go dodatkowymi informacjami do dnia 24 lipca 2014 r., a także zauważa, że Komisja udostępniła swoją ocenę dnia 11 listopada 2014 r.;

3.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że aby szybko zapewnić wsparcie pracownikom, władze Francji postanowiły rozpocząć świadczenie zwalnianym pracownikom zindywidualizowanych usług w dniu 6 listopada 2012 r., a więc na długo przed zapadnięciem decyzji o przyznaniu z EFG pomocy na zaproponowany skoordynowany pakiet, a nawet przed złożeniem odpowiedniego wniosku;

4.

uważa, że zwolnienia w przedsiębiorstwie Air France wiążą się z istotnymi zmianami w strukturze światowego handlu spowodowanymi globalizacją, a udział Unii w rynku transportu lotniczego spada, szczególnie w obliczu spektakularnego rozwoju trzech ważnych przedsiębiorstw z Zatoki Perskiej, przy czym sytuację tę pogarsza dodatkowo światowy kryzys finansowy i gospodarczy;

5.

zwraca uwagę, że zwolnienia w Air France będą mieć negatywny wpływ na region Île-de-France, w którym doszło już do masowych zwolnień, gdyż zakład produkcyjny przedsiębiorstwa Peugeot Citroën Automobile (PSA) w Aulnay zostanie całkowicie zamknięty w 2014 r.;

6.

zauważa, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług, które mają być współfinansowane, obejmuje następujące środki mające na celu znalezienie zatrudnienia dla 3 886 zwolnionych pracowników: usługi doradcze i poradnictwo zawodowe dla pracowników, szkolenia, pomoc na podjęcie własnej działalności gospodarczej, regularne działania informacyjne i komunikacyjne, dodatek z tytułu przeniesienia oraz dodatek z tytułu mobilności;

7.

wyraża zadowolenie z powodu kwoty w wysokości 21 580 020 EUR przeznaczonej na dodatek z tytułu przeniesienia, który będzie wypłacany do końca urlopu przeznaczonego na zmianę kwalifikacji (congé de reclassement) i stanowi 70 % ostatniego wynagrodzenia brutto pracowników; zwraca uwagę, że na mocy rozporządzenia (UE) nr 1309/2013 udział takich dodatków jest ograniczony do 35 % całkowitej pomocy uruchamianej w ramach EFG w związku z daną sprawą, ale podkreśla, że Francja przedłożyła wniosek zgodnie rozporządzeniem (WE) nr 546/2009 (5), które ma zastosowanie do wniosków złożonych do końca roku 2013 i które umożliwia o wiele hojniejsze przydzielanie środków na konkretne dodatki pomocowe takie jak dodatek z tytułu przeniesienia czy pomoc na podjęcie własnej działalności gospodarczej;

8.

sprzeciwia się wykorzystywaniu EFG jako sposobu finansowania zwolnień; opowiada się za tym, by fundusz ten był wykorzystywany do wspierania powrotu pracowników na rynek pracy;

9.

przypomina, że środki powinny przyczyniać się do reintegracji beneficjentów na rynku pracy, a nie zastępować im wynagrodzenie po zwolnieniu; zauważa, że cel ten można o wiele lepiej osiągnąć dzięki przepisom obecnie obowiązującego rozporządzenia (UE) nr 1309/2013;

10.

wyraża zadowolenie, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług sporządzono w porozumieniu z przedstawicielami osób objętych pomocą i z partnerami społecznymi: szkolenia, usługi doradcze dla pracowników, pomoc na podjęcie własnej działalności gospodarczej, dodatek z tytułu przeniesienia oraz dodatek z tytułu mobilności;

11.

przypomina, że ważne jest zwiększenie szans wszystkich pracowników na zatrudnienie poprzez odpowiednie szkolenia oraz uznanie umiejętności i kompetencji zdobytych przez pracownika w trakcie kariery zawodowej; oczekuje, że szkolenia oferowane w ramach skoordynowanego pakietu będą dostosowane nie tylko do potrzeb zwolnionych pracowników, lecz także do faktycznej sytuacji gospodarczej;

12.

zauważa z przykrością, że większość zwolnionych pracowników jest w wieku od 55 do 64 lat; przyjmuje z zadowoleniem zróżnicowaną zachętę w ramach pomocy na podjęcie własnej działalności gospodarczej, aby pracownicy w wieku powyżej 55 lat znaleźli zatrudnienie;

13.

podkreśla, że zgodnie z art. 6 rozporządzenia w sprawie EFG należy zadbać o to, aby EFG wspierał powrót poszczególnych zwolnionych pracowników na rynek pracy w ramach stabilnego zatrudnienia; ponadto podkreśla, że z EFG można współfinansować jedynie aktywne instrumenty rynku pracy prowadzące do długotrwałego zatrudnienia; ponownie podkreśla, że wsparcie z EFG nie może zastępować działań, za podjęcie których – na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych – odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów;

14.

zwraca uwagę, że w informacjach na temat skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług, które mają być finansowane z EFG, nie ma wzmianki o komplementarności z działaniami finansowanymi w ramach funduszy strukturalnych, ale powołuje się na pisemne porozumienie z przedsiębiorstwem dokonującym zwolnień, z którego wynika, że podczas wdrażania środków opisanych powyżej przedsiębiorstwo to nie będzie otrzymywać pomocy finansowej w ramach innych instrumentów finansowych Unii na te same środki; ponownie wzywa Komisję do przedstawiania w sprawozdaniach rocznych analizy porównawczej tych danych w celu zapewnienia pełnego przestrzegania obowiązujących przepisów i zapobiegania powielaniu usług finansowanych przez Unię;

15.

zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

16.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

17.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.