DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI STRESZCZENIE OCENY SKUTKÓW Towarzyszący dokumentowi Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic handlowych) przed ich bezprawnym pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem /* SWD/2013/0472 final */
DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI STRESZCZENIE OCENY SKUTKÓW Towarzyszący dokumentowi Wniosek dotyczący dyrektywy
Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony niejawnego know-how
i niejawnych informacji handlowych (tajemnic handlowych) przed ich bezprawnym
pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem
1. Wstęp i konsultacje W dniu 3 marca 2010 r. Komisja
przyjęła strategię na rzecz inteligentnego, trwałego
wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu
(strategia „Europa 2020”), w której podkreślono konieczność
rozwoju wiedzy i innowacji, które stanowią siły napędowe wzrostu
gospodarczego Unii. W ramach inicjatywy przewodniej „Unia innowacji” Komisja
zobowiązała się do poprawy warunków ramowych prowadzenia
działalności innowacyjnej przez przedsiębiorstwa poprzez –
między innymi – optymalizację przepisów dotyczących
własności intelektualnej. W tym kontekście w dniu 24 maja 2011 r.
Komisja przyjęła kompleksową strategię na rzecz sprawnego
funkcjonowania rynku wewnętrznego w obszarze własności intelektualnej. Początek każdego patentu i
każdego projektu lub znaku towarowego stanowi tajemnica handlowa
(wprowadzenie nowego produktu, przyszłego rewolucyjnego lekarstwa,
prototypu nowego silnika samochodowego itp.). Do czasu, kiedy można nabyć
prawo własności intelektualnej, przedsiębiorstwa są
narażone na kradzież cennych informacji naukowych i cennej wiedzy.
Przepisy prawne dotyczące tajemnic handlowych ograniczają do minimum
zagrożenia, z jakimi mają do czynienia innowacyjne
przedsiębiorstwa oraz ośrodki badawcze, poprzez zapewnienie prawnych
mechanizmów dochodzenia roszczeń w przypadku bezprawnego
przywłaszczenia wyników działalności badawczo-rozwojowej,
know-how i innych cennych danych. Tajemnice handlowe mają zasadnicze
znaczenie dla badań prowadzonych w ramach współpracy oraz dla
otwartych innowacji w ramach rynku wewnętrznego, których realizacja wymaga
wymiany cennych informacji między partnerami w poszczególnych
państwach członkowskich. Tajemnice handlowe nie są jednak
objęte wystarczającą ochroną w Unii. Innowacyjne
przedsiębiorstwa i ośrodki badawcze są w coraz większym
stopniu narażone na przywłaszczenie, zarówno na terytorium Unii jak i
poza nim, a brak wspólnych i stabilnych ram prawnych utrudnia im pełną
realizację ich potencjału, który stanowi siłę
napędową wzrostu gospodarczego i wzrostu zatrudnienia. W niniejszej ocenie skutków dokonano analizy
podstawowych przyczyn tego problemu oraz tego, w jaki sposób może on
zostać rozwiązany. Służby Komisji skorzystały z
pomocy ekspertów zewnętrznych. W ramach dwóch analiz zleconych na
zewnątrz oceniono stan ochrony prawnej tajemnic handlowych w UE i dokonano
przeglądu powiązanej literatury ekonomicznej. W badaniu
przeprowadzonym na potrzeby jednej z tych analiz (badanie z 2012 r.) wzięło
udział 537 przedsiębiorstw, a służby Komisji
przeprowadziły konsultacje społeczne z udziałem 386
respondentów. 2. Kontekst działania,
określenie problemu i zasada pomocniczości Istnieją dowody na to, że dla
przedsiębiorstw, niezależnie od ich wielkości, wartość
tajemnic handlowych jest przynajmniej taka sama, jak wartość patentów
i innych praw własności intelektualnej. Tajemnice handlowe mają
szczególnie duże znaczenie dla MŚP i przedsiębiorstw
rozpoczynających działalność. Tajemnice handlowe
odgrywają również ważną rolę w ochronie innowacji
pozatechnologicznych. W porównaniu z sektorem wytwórczym, w sektorze
usług, odpowiadającym za ponad 70 % unijnego PKB, stosunkowo
częściej korzysta się z tajemnic handlowych, a w mniejszym
stopniu z patentów. Biorąc pod uwagę wartość
ekonomiczną tajemnicy handlowej, konkurenci mogą również
próbować dokonać jej bezprawnego pozyskania, np. poprzez
kradzież, nieuprawnione kopiowanie, złamanie wymogu poufności
itp., w celu dokonywania nadużyć. Wiele trendów gospodarczych
(globalizacja, outsourcing, dłuższe łańcuchy dostaw,
powszechniejsze wykorzystywanie technologii informacyjno-komunikacyjnych)
sprawia, że ryzyko przywłaszczenia tajemnic handlowych staje się
coraz większe. Wśród przedsiębiorstw, które wzięły
udział w badaniu, w jednym na pięć przypadków potwierdzono,
że albo usiłowano dokonać, albo dokonano przywłaszczenia
tajemnic handlowych na terenie UE w ciągu ostatnich 10 lat. Pomimo znaczenia, jakie mają tajemnice
handlowe, i pomimo zagrożeń, które ich dotyczą, w unijnych
ramach prawnych poświęcono temu zjawisku mało uwagi. Nie
istnieją stosowne przepisy unijne, a ochrona przed przywłaszczeniem
tajemnic handlowych zapewniona przez przepisy krajowe jest nierówna. Tylko
kilka państw członkowskich posiada przepisy prawa cywilnego lub karnego
wyraźnie odnoszące się do przywłaszczania tajemnic
handlowych; większość wykorzystuje w takich przypadkach ogólne
przepisy prawne dotyczące nieuczciwej konkurencji lub prawo deliktów,
bądź też niektóre przepisy prawa karnego. Różnice w przepisach krajowych
powodują fragmentaryczną ochronę prawną przed
przywłaszczaniem tajemnic handlowych w ramach rynku wewnętrznego.
Pokazuje to poniższa tabela porównująca przepisy państw
członkowskich do kilku wybranych ważnych środków, które powinna
obejmować taka ochrona prawna: Rozdrobnienie ochrony prawnej (wybrane środki) Źródło danych: Baker & McKenzie (2013). Wybrane środki || AT || BE || BG || CY || CZ || DE || DK || EE || EL || ES || FI || FR || HU || IE || IT || LT || LU || LV || MT || NL || PL || PT || RO || SE || SI || SK || UK Definicja tajemnicy handlowej w przepisach prawa cywilnego || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || Dostępność nakazów sądowych skierowanych w dobrej wierze przeciwko stronie trzeciej || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || Nakazy sądowe nieograniczone w czasie || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || Dostępność nakazów niszczenia przywłaszczonych informacji handlowych/towarów powstałych w wyniku takiego przywłaszczenia || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || Obliczenie wysokości odszkodowania w oparciu o uczciwe opłaty licencyjne || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || Wykonywanie przepisów o ochronie poufności (postępowanie cywilne) || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || Wystarczające przepisy prawa karnego || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || || Uwaga: Niewypełnione pole w tabeli oznacza, że dany środek nie jest przewidziany w ustawodawstwie krajowym –
a) zakres ochrony: tylko w kilku państwach
członkowskich zdefiniowano tajemnice handlowe i ich przywłaszczenie,
a w niektórych państwach w ogóle nie istnieją przepisy dotyczące
tajemnic handlowych; –
b) środki zaradcze: nie zawsze jest
dostępna możliwość wydania nakazu sądowego, zgodnie z
którym wszystkie strony trzecie dokonujące nadużyć tajemnicy
handlowej powinny zaprzestać tych praktyk (np. w sytuacji, w której
przywłaszczona tajemnica handlowa została przekazana stronie trzeciej
w dobrej wierze), nie zawsze możliwe jest uzyskanie nakazów sądowych
nieograniczonych w czasie; nie zawsze dostępna jest
możliwość wydania nakazu zniszczenia towarów powstałych w
wyniku przywłaszczenia tajemnicy handlowej lub zniszczenia
przywłaszczonych informacji bądź też ich zwrotu do
pierwotnego posiadacza tajemnicy handlowej; tradycyjne przepisy dotyczące
obliczania wysokości odszkodowania (rzeczywiste straty/utracone zyski)
są często nieadekwatne do przypadków przywłaszczenia tajemnicy
handlowej, a metody alternatywne (np. część opłat
licencyjnych, które byłyby należne w ramach umowy licencyjnej) nie
są dostępne we wszystkich państwach członkowskich; –
c) zapewnienie poufności tajemnic handlowych w
trakcie postępowania cywilnoprawnego: przepisy krajowe często są
niewystarczające, aby zapewnić taką poufność, co
może doprowadzić do całkowitej utraty tajemnicy handlowej,
jeżeli ofiara zdecyduje się na skierowanie sprawy na drogę
sądową. Ryzyko to zniechęca ofiary przywłaszczenia tajemnic
handlowych do dochodzenia roszczeń; oraz –
d) kradzież tajemnicy handlowej jest przestępstwem
w wielu, lecz nie we wszystkich państwach członkowskich, a sankcje
mogą się bardzo różnić. Taka fragmentaryczna ochrona sprawia, że
postępowanie sądowe mające na celu ochronę tajemnic
handlowych przed przywłaszczeniem przez strony trzecie w środowisku
transgranicznym jest zawodnym narzędziem ochrony własności
intelektualnej. Osłabia ona również ochronę unijnych innowatorów
przed towarami produkowanymi z wykorzystaniem tajemnic handlowych, które im
skradziono, pochodzącymi z krajów trzecich. Praktyka potwierdza, że
przepisy krajowe nie są atrakcyjne dla posiadaczy tajemnic handlowych,
ponieważ przedsiębiorstwa rzadko dochodzą w sądach swoich
praw w związku z przywłaszczonymi tajemnicami handlowymi. Wyodrębniono dwa główne problemy:
1) Nieoptymalne zachęty do podejmowania
transgranicznych działań innowacyjnych. Sytuacja, w której tajemnice
handlowe mogą zostać przywłaszczone ze względu na
nieskuteczną ochronę prawną, ma wpływ na zachęty do
podejmowania innowacyjnych działań (w tym na skalę transgraniczną)
ze względu na: –
(i) niższą oczekiwaną
wartość innowacji opartych na tajemnicach handlowych i wyższe
koszty ich ochrony. Z jednej strony, im większe prawdopodobieństwo,
że tajemnica handlowa zostanie kiedyś przywłaszczona i że
jej właściciel nie będzie miał większych szans na
odzyskanie poniesionych w związku z tym strat, tym niższych zysków
może się on spodziewać. Z drugiej strony, im słabsza
ochrona prawna, tym więcej każdy innowator musi zainwestować we
własne środki ochronne. 35 % uczestników badania z 2012 r.
stwierdziło, że „zwiększone wydatki na środki ochronne”
były bezpośrednią konsekwencją prób przywłaszczenia
tajemnic handlowych lub faktycznego ich przywłaszczenia; oraz –
(ii) wyższe ryzyko biznesowe podczas dzielenia
się tajemnicami handlowymi. Na przykład, zgodnie z badaniem z 2012 r.
40 % przedsiębiorstw unijnych unika dzielenia się tajemnicami
handlowymi z innymi stronami ze względu na obawy przed utratą
poufności informacji poprzez nadużycia i wypuszczanie informacji bez
ich zgody. 2) Przewaga konkurencyjna związana z
tajemnicami handlowymi jest zagrożona (obniżona
konkurencyjność): fragmentaryczna ochrona prawna w UE nie gwarantuje
porównywalnego zakresu ochrony i poziomu dochodzenia roszczeń w ramach rynku
wewnętrznego, stwarzając tym samym zagrożenie dla przewagi
konkurencyjnej opartej na tajemnicach handlowych, bez względu na to, czy
jest ona związana z innowacjami, czy też nie, oraz
obniżając przy tym konkurencyjność posiadaczy tajemnic
handlowych. Przykładowo, w przypadku europejskiego przemysłu
chemicznego, który w dużym stopniu opiera się na innowacjach w
procesach, szacuje się, że przywłaszczenie tajemnicy handlowej
może niejednokrotnie pociągnąć za sobą zmniejszenie
obrotów nawet o 30 %. Taka sytuacja utrudnia również innowatorowi
uzyskanie odpowiedniego zwrotu z wykorzystania jego tajemnicy handlowej. Ponadto wpływa ona negatywnie na
innowacyjne przedsiębiorstwa, zwłaszcza małe i średnie
(MŚP), oraz utrudnia współpracę w dziedzinie innowacji na rynku
wewnętrznym. Ze względu na różne poziomy ochrony niektóre
przedsiębiorstwa są lepiej niż inne przygotowane do tego, aby
sprostać wyzwaniom, jakie niesie ze sobą gospodarka informacyjna,
oraz aby korzystać z efektywnej infrastruktury własności
intelektualnej. Rozdrobnienie ram prawnych uniemożliwia innowatorom
wykorzystanie pełnego potencjału w różnych krajach na rynku
wewnętrznym. Sytuacja ta wpływa – na zasadzie efektu domina – na
inwestycje, tworzenie miejsc pracy i wzrost gospodarczy. W przypadku braku działań ze strony
UE (scenariusz odniesienia) negatywne skutki przywłaszczania
tajemnic handlowych nie zostaną usunięte w wystarczającym
stopniu za pomocą środków prawnych udostępnianych przez
państwa członkowskie posiadaczom tajemnic handlowych na potrzeby
ochrony. 3. Pomocniczość Działania UE mogą opierać
się na art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, ponieważ
jednym z głównych celów inicjatywy jest poprawa warunków dla innowacji
oraz zwiększanie efektywności przepisów dotyczących własności
intelektualnej na rynku wewnętrznym. Zasada pomocniczości jest
przestrzegana, ponieważ indywidualne działania państw
członkowskich nie doprowadziłyby do osiągnięcia celu tej
inicjatywy. Działanie UE jest szczególnie potrzebne w celu ustanowienia ram
prawnych, które mogłyby chronić i – co za tym idzie –
ułatwiać transgraniczny przepływ tajemnic handlowych
związanych z innowacjami pomiędzy partnerami handlowymi i naukowymi
poprzez zagwarantowanie, że korzyści z przywłaszczenia takich
informacji zostały zminimalizowane lub całkowicie wyeliminowane. Ten
przepływ informacji jest niezwykle ważny w kontekście
wykorzystywania innowacji w UE i w kontekście badań i rozwoju. 4. Cele Cel ogólny:
Zagwarantowanie, że konkurencyjność europejskich
przedsiębiorstw i ośrodków badawczych, która opiera się na
niejawnym know-how i niejawnych informacjach handlowych (tajemnicach
handlowych) jest odpowiednio chroniona, oraz polepszenie warunków/ram rozwoju i
wykorzystywania innowacji oraz transferu wiedzy w ramach rynku wewnętrznego. Cel szczegółowy: Zwiększenie skuteczności ochrony prawnej tajemnic
handlowych przed przywłaszczeniem w ramach rynku wewnętrznego. Ten konkretny cel jest włączony do
szerszej strategii unijnej mającej na celu promowanie i zwiększanie
efektywności infrastruktury własności intelektualnej na rynku
wewnętrznym, w związku z celami strategii „Europa 2020” w zakresie
innowacji (por. „Unia innowacji”). Jest on zbieżny z międzynarodowymi
zobowiązaniami Unii Europejskiej i jej państw członkowskich w
tej dziedzinie (por. Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw
własności intelektualnej). 5. Porównanie wariantów
strategicznych Porównawcze zestawienie wariantów || Skuteczność* [według celów operacyjnych] || Efektywność i koszty ** Warianty strategiczne || Porównywalny zakres ochrony || Wystarczający i porównywalny poziom dochodzenia roszczeń || Zachowanie poufności w przypadku sporów || Skutek odstraszający || Koszty || Efektywność 1. Utrzymanie stanu obecnego. || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 2. Informacje/wiedza na temat istniejących narzędzi umożliwiających dochodzenie roszczeń w przypadku przywłaszczenia tajemnic handlowych. || 0 || 0/+ || 0 || 0/+ || W || N 3. Bezprawny charakter przywłaszczenia tajemnic handlowych. || ++ || + || + || + || Ś || Ś 4. Zbieżność środków zaradczych przewidzianych w krajowych przepisach prawa cywilnego stosowanych w przypadku przywłaszczenia tajemnic handlowych. || ++ || ++ || ++ || ++ || Ś || W 5. Zbieżność środków zaradczych przewidzianych w krajowych przepisach prawa cywilnego i prawa karnego stosowanych w przypadku przywłaszczenia tajemnic handlowych. || +++ || ++ || ++ || +++ || W || Ś * Porównanie z poziomem odniesienia: --- bardzo
poważne pogorszenie sytuacji; -- poważne pogorszenie sytuacji; -
nieznaczne pogorszenie; 0 brak istotnych zmian; + nieznaczna poprawa; ++
duża poprawa; +++ bardzo duża poprawa. **
Ogólna ocena wariantu w odniesieniu do realizacji celów. N: Niska; Ś:
Średnia; W: Wysoka. W ramach wariantu 1 wydatki na środki
ochronne pozostałyby wysokie, a przedsiębiorstwa byłyby
niechętne do rozpoczynania współpracy w ramach transgranicznych sieci
innowacji. Nadmierny nacisk na prewencję doprowadziłby do
wprowadzenia bardziej rygorystycznych ograniczeń dla pracowników i
ograniczyłby mobilność zawodową. Ograniczenie liczby
zachęt do innowacji utrudniałoby tworzenie nowych miejsc pracy.
Wyższe koszty są proporcjonalnie większe dla MŚP.
Gospodarka UE nie osiągałaby zadowalających rezultatów pod
względem tworzenia miejsc pracy oraz stymulowania innowacji i wzrostu, a
konsumenci mieliby ograniczony dostęp do innowacyjnych produktów i
usług. Wariant 2 umożliwiłby
zwiększenie zdolności twórców i innowatorów do sprostania wyzwaniom
związanym z przywłaszczaniem tajemnic handlowych, przyczyniając
się w ten sposób do zwiększenia zaufania. Ten wariant nie
zapewniałby jednak w pełni osiągnięcia celu, ponieważ:
generuje dodatkowe koszty i wymaga dodatkowych zasobów na potrzeby zestawiania,
prezentowania i ciągłego uaktualniania informacji we wszystkich
językach i na potrzeby regularnych działań informacyjnych;
posiadacze tajemnic handlowych nadal mieliby słabą pozycję w
przypadkach przywłaszczenia tajemnic handlowych; nadal utrzymywałby
się nierówny poziom ochrony w UE; oraz towary wytwarzane w państwach
członkowskich o niskim poziomie ochrony byłyby dostępne na
całym rynku wewnętrznym. W ramach wariantów 3, 4 i 5 zharmonizowany
zakres ochrony tajemnic handlowych zapewniłby równą ochronę
prawną i większą pewność prawa. Umożliwi to: –
(i) zwiększenie konkurencyjności
przedsiębiorstw, dzięki lepszej transgranicznej ochronie przewagi
konkurencyjnej przedsiębiorstw i dzięki lepszemu przydziałowi
zasobów, ponieważ inwestycje w środki ochronne będą
mniejsze, co uwolni zasoby na bardziej produktywne inwestycje; –
(ii) zwiększenie zachęt do prowadzenia
(transgranicznych) działań innowacyjnych, dzięki spodziewanemu
wzrostowi wartości tajemnic handlowych i dzięki lepszej ochronie
transgranicznej wymiany wiedzy. Skutki te powinny mieć pozytywny
wpływ na innowacyjność (więcej inwestycji w innowacje,
transgraniczne dzielenie się wiedzą i efekty zewnętrzne) oraz na
rynek wewnętrzny w zakresie transgranicznych działań kreatywnych
i działań związanych z własnością
intelektualną. Skutki te miałyby ponadto pozytywny wpływ na
wzrost gospodarczy, zapewniłyby większy wybór dla konsumentów oraz
umożliwiłyby zwiększenie dostępu do nowych produktów i
usług. Warianty te mogłyby również przyczynić się do
ułatwienia (wysoko) wykwalifikowanym pracownikom (tym, którzy tworzą
tajemnice handlowe lub mają do nich dostęp) zmiany pracodawcy na
rynku wewnętrznym lub zakładania własnych przedsiębiorstw. W ramach wariantu 3 jedynie apeluje się
do państw członkowskich o zapewnienie skutecznych i proporcjonalnych
środków zaradczych, bez ich określenia, a zatem wariant ten
obejmowałby jedynie część przepisów niezbędnych do
ustanowienia skutecznych ram prawnych w zakresie ochrony tajemnic handlowych
przed przywłaszczeniem. Ponadto wariant ten nie zapewniłby znacznej
harmonizacji w odniesieniu do zapewnienia poufności tajemnic handlowych
podczas postępowania sądowego. Potencjalni powodowie nadal musieliby
przeprowadzać odrębne oceny ryzyka w każdym państwie
członkowskim. Zmniejszenie kosztów informacji byłoby ograniczone. Wariant 4, podobnie jak wariant 3,
przyniósłby wyżej wymienione pozytywne skutki, lecz dodatkowo
obejmowałby zharmonizowane środki mające na celu powstrzymanie
stron trzecich od stosowania/wykorzystywania przywłaszczonych tajemnic
handlowych, w tym – w stosownych przypadkach – od przywozu z państw
trzecich. Zapewniłby również większą pewność w
zakresie ochrony poufności podczas postępowania sądowego poprzez
ustanowienie wspólnych ram prawnych, co pozwoliłoby uniknąć
kosztów i zagrożeń związanych z niewystarczającą konwergencją
przepisów i wadami wariantu 3. Lepsze narzędzia służące do
egzekwowania przepisów i usprawnione procedury uzyskiwania odszkodowań,
jak również lepsze gwarancje dotyczące zachowania poufności
tajemnic handlowych podczas postępowania sądowego zapewnią
inwestorom większą pewność, ułatwiając
dzięki temu inwestowanie w innowacje, zwłaszcza w kontekście
transgranicznym, i przyczyniając się tym samym do sprawniejszego
funkcjonowania rynku wewnętrznego. Wariant 5 dodałby konwergencję
przepisów prawa karnego do wariantu 4, wzmacniając odstraszający
skutek przepisów oraz zapewniając lepszy dostęp do dowodów na mocy
uprawnień dochodzeniowych organów egzekwowania prawa. Wariant 5
wykraczałby jednak poza istniejącą ochronę praw
własności intelektualnej przewidzianą w prawie karnym, która nie
jest obecnie zharmonizowana na poziomie UE. Ponadto, zgodnie z zasadą
proporcjonalności, prawo karne musi zawsze pozostawać środkiem
ostatecznym, a więc należy sprawdzić, czy proponowane zmiany w
prawie cywilnym nie są już wystarczające do
osiągnięcia wyznaczonych celów. Preferowanym wariantem jest wariant 4. Wybór instrumentu prawnego: Ponieważ niewiążący instrument prawny nie
gwarantowałyby osiągnięcia pozytywnych skutków, wariant ten
będzie musiał zostać wprowadzony w postaci dyrektywy. 6. Ogólne skutki preferowanego
wariantu Konwergencja środków zaradczych
przewidzianych w przepisach prawa cywilnego umożliwiłaby innowacyjnym
przedsiębiorstwom skuteczniejszą ochronę ich prawowitych
tajemnic handlowych w całej UE. Ponadto, jeżeli posiadacze tajemnic
handlowych mieliby zagwarantowaną poufność w trakcie
postępowania sądowego, byliby bardziej skłonni do pozyskiwania
ochrony prawnej przed potencjalnymi szkodami wynikającymi z
przywłaszczenia tajemnic handlowych. Większa pewność
prawa i konwergencja przepisów przewidziana w wariancie 4
przyczyniłyby się do zwiększenia wartości innowacji, które
przedsiębiorstwa próbują chronić jak tajemnice handlowe,
gdyż ryzyko przywłaszczenia zostałoby zmniejszone. Wariant ten miałby również pozytywny
wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego; powinien on
umożliwić przedsiębiorstwom, w szczególności MŚP, a
także naukowcom, lepsze wykorzystywanie innowacyjnych pomysłów
poprzez współpracę z najlepszymi partnerami w całej UE. Taka
zachęta do innowacji, oraz do realizowania ich w sposób bardziej
efektywny, a także oszczędności kosztów wynikających z
obecnych nadmiernych środków ochronnych, przyczyniłyby się do
wzrostu inwestycji sektora prywatnego w badania i rozwój w ramach rynku
wewnętrznego. Porównywalny poziom ochrony tajemnic
handlowych w całej UE zapewni, że przywóz towarów z państw
trzecich, w sytuacji gdy takie towary zostały wyprodukowane przy
zastosowaniu przywłaszczonych tajemnic handlowych, będzie mógł
zostać przerwany w dowolnym kraju UE na równoważnych warunkach. Jednocześnie konkurencja nie
będzie ograniczona, ponieważ nie będą przyznawane
wyłączne prawa i każdy konkurent będzie miał
możliwość niezależnego zdobycia wiedzy chronionej przez
tajemnicę handlową (w tym dzięki wykorzystaniu inżynierii
odwrotnej). Powinno to mieć z czasem pozytywne skutki dla konkurencyjności
i wzrostu gospodarki UE. Preferowane warianty nie przyniosą
bezpośrednich skutków społecznych na poziomie makro, takich
jak wpływ na krajowe poziomy zatrudnienia. Pośrednio warianty te
powinny mieć jednak pozytywny wpływ na ułatwienie
mobilności wysoko wykwalifikowanej siły roboczej (tych, którzy
mają dostęp do tajemnic handlowych) w ramach rynku wewnętrznego,
oraz na zwiększenie liczby miejsc pracy związanych z innowacjami
(dzięki rozwojowi działalności innowacyjnej), przyczyniając
się w ten sposób do stabilności zatrudnienia w UE. Preferowany wariant nie powinien mieć
bezpośredniego wpływu na środowisko. Inicjatywa ta nie wywiera negatywnego
wpływu na prawa podstawowe. Działanie UE przewidujące
skuteczną i równoważną ochronę tajemnic handlowych w
całej UE uzyskało poparcie podmiotów z branży, które
wzięły udział w konsultacjach społecznych oraz w badaniu z
2012 r. Z kolei podmioty spoza branży nie widzą zapotrzebowania na
inicjatywę unijną. 7. Monitorowanie i ocena z
preferowanych wariantów strategicznych Podjęte zostaną trzy kroki: 1)
przygotowanie planu transpozycji; 2) regularne monitorowanie przez Komisję
dotyczące terminowego przyjęcia, właściwości
środków transponujących oraz ich zastosowania; oraz 3)
przeprowadzenie śródokresowej oceny skutków inicjatywy.