UZASADNIENIE

1.           W dniu 1 kwietnia 1987 r. Komisja postanowiła[1] zalecić swoim służbom, aby wszystkie akty były ujednolicane nie później niż po 10 zmianach, podkreślając, że jest to wymóg minimalny i że odpowiednie departamenty powinny starać się nawet częściej ujednolicać teksty, za które są odpowiedzialne, tak aby przepisy tych aktów były jasne i łatwo zrozumiałe.

2.           Komisja rozpoczęła prace nad ujednoliceniem[2] rozporządzenia Rady (Euratom) nr 3954/87 z dnia 22 grudnia 1987 r. ustanawiającego maksymalne dozwolone poziomy skażenia radioaktywnego środków spożywczych oraz pasz po wypadku jądrowym lub w każdym innym przypadku zdarzenia radiacyjnego, rozporządzenia Komisji (Euratom) nr 944/89 z dnia 12 kwietnia 1989 r. ustanawiającego maksymalne dozwolone poziomy skażenia radioaktywnego w środkach spożywczych o mniejszym znaczeniu w następstwie wypadku jądrowego lub w każdym innym przypadku zdarzenia radiacyjnego oraz rozporządzenia Komisji (Euratom) nr 770/90 z dnia 29 marca 1990 r. ustanawiającego maksymalne dozwolone poziomy skażenia radioaktywnego pasz w następstwie wypadku jądrowego lub wszelkich innych przypadków pogotowia radiologicznego, a odpowiedni wniosek przedłożono organowi ustawodawczemu[3]. Nowe rozporządzenie miało zastąpić włączone do niego akty[4].

3.           W opinii z dnia 27 września 2007 r. konsultacyjna grupa robocza służb prawnych powołana na mocy porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych[5] stwierdziła, że wniosek, o którym mowa w pkt 2, ogranicza się jedynie do zwykłego ujednolicenia bez wprowadzania merytorycznych zmian w aktach, które są nim objęte.

4.           W trakcie procedury ustawodawczej związanej z początkowym wnioskiem w sprawie ujednolicenia uznano, że przepis znajdujący się w projekcie tekstu jednolitego zawierał zastrzeżenie przez Radę uprawnień wykonawczych, które nie było uzasadnione w motywach rozporządzenia (Euratom) nr 3954/87. W świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie C-133/06 w celu uzasadnienia tego zastrzeżenia uprawnień wykonawczych uznano za konieczne wprowadzenie nowego motywu w akcie zastępującym i uchylającym to rozporządzenie. Ponieważ wprowadzenie takiego motywu stanowiłoby merytoryczną zmianę i dlatego wykraczałoby poza ramy prostego ujednolicenia, uznano za konieczne zastosowanie pkt 8[6] porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 20 grudnia 1994 r. – Szybsza metoda pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych, w świetle wspólnej deklaracji dotyczącej tego punktu[7].

5.           W związku z powyższym ujednolicenie rozporządzenia (Euratom) nr 3954/87, rozporządzenia (Euratom) nr 944/89 i rozporządzenia (Euratom) nr 770/90 zmieniono w przekształcenie, tak aby włączyć do niego konieczną poprawkę, zaś odpowiedni wniosek przedłożono organowi ustawodawczemu[8].

6.           W swojej opinii z dnia 4 czerwca 2010 r. konsultacyjna grupa robocza służb prawnych, działając zgodnie z pkt 9 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 28 listopada 2001 r. w sprawie bardziej uporządkowanego wykorzystania techniki przekształcania aktów prawnych[9], stwierdziła, że wniosek, o którym mowa w pkt 5, nie zawiera żadnych zmian merytorycznych innych niż te określone jako takie oraz że jeśli chodzi o ujednolicenie niezmienionych przepisów wcześniejszych aktów z tymi zmianami merytorycznymi, wniosek przewiduje proste ujednolicenie istniejących tekstów bez zmian co do ich istoty.

7.           W toku procedury ustawodawczej dotyczącej tego wniosku w sprawie przekształcenia okazało się, że niektóre obowiązujące przepisy zawarte w rozporządzeniu (Euratom) nr 3954/87 stały się niezgodne z nową procedurą komitetową ustanowioną rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję. W związku z tym podjęto decyzję o wycofaniu wniosku w sprawie przekształcenia oraz sporządzeniu zmienionego wniosku dotyczącego rozporządzenia (Euratom) nr 3954/87, obejmującego również jego konsolidację i wdrożenie nowej procedury komitetowej.

8.           Na podstawie doświadczeń zdobytych w wyniku awarii jądrowych – w Czarnobylu oraz, w szczególności, w Fukushimie – zmieniony wniosek przewiduje, że Komisja wspierana jest przez zajmującą się skażeniem promieniotwórczym żywności i pasz sekcję ds. bezpieczeństwa toksykologicznego łańcucha żywnościowego Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 58 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności[10].

9.           Biorąc pod uwagę rozwój prawa pierwotnego i wtórnego w ostatnich dziesięcioleciach, w szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa żywności na mocy TFUE oraz w celu zapewnienia pewności prawa i spójności wszystkich unijnych środków legislacyjnych w odniesieniu do warunków regulujących przywóz żywności i pasz pochodzących z państw trzecich dotkniętych awarią jądrową lub zdarzeniem radiacyjnym, środki, które ustanowiono w kontekście awarii w Czarnobylu[11], będą musiały zostać dostosowane do systemu uprawnień wykonawczych i procedur określonych w niniejszym rozporządzeniu. Może to również oznaczać, w razie potrzeby, zmianę podstawy prawnej.

10.         Należy zauważyć, że grupa ekspertów, o której mowa w art. 31 traktatu Euratom, potwierdziła w swojej opinii z dnia 21 listopada 2012 r. swój wniosek z 1998 r. (publikacja dotycząca ochrony przed promieniowaniem nr 105), że nadal ważne są maksymalne dozwolone poziomy skażenia, ustanowione w rozporządzeniu nr 3954/87 w odniesieniu do przyszłych awarii. Niemniej jednak eksperci uznali, że w przypadku publikacji przez ICRP nowych informacji naukowych na temat dawek i ryzyka należy sprawdzić, czy istnieje potrzeba dokonania przeglądu tych poziomów. W związku z tym Komisja nie zmieniła tych maksymalnych dozwolonych poziomów w swoim zmienionym wniosku[12].

2013/0451 (NLE)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE RADY

ustanawiające maksymalne dozwolone poziomy skażenia promieniotwórczego żywności i pasz po awarii jądrowej lub w innym przypadku zdarzenia radiacyjnego

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 31 i 32,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, sporządzony po uzyskaniu opinii grupy osób mianowanych przez Komitet Naukowo-Techniczny spośród ekspertów naukowych państw członkowskich[13],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[14],

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[15],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)       Dyrektywa Rady 96/29/Euratom[16] ustanawia podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego.

(2)       W następstwie awarii w elektrowni jądrowej w Czarnobylu dnia 26 kwietnia 1986 r. znaczne ilości materiałów promieniotwórczych zostały uwolnione do atmosfery, powodując w kilku krajach europejskich skażenie środków spożywczych i pasz o poziomach mających znaczenie z punktu widzenia zdrowia. Przyjęto środki w celu zapewnienia, że niektóre produkty rolne są wprowadzane na terytorium Unii wyłącznie w ramach wspólnych ustaleń, chroniących zdrowie ludności, a jednocześnie podtrzymujących jednolity charakter rynku i zapobiegających zakłóceniom handlu.

(3)       Rozporządzenie Rady (Euratom) nr 3954/87[17] ustanawia maksymalne dozwolone poziomy skażenia promieniotwórczego, które mają być stosowane po awarii jądrowej lub w każdym innym przypadku zdarzenia radiacyjnego, które może doprowadzić lub doprowadziło do znacznego skażenia żywności i pasz. Te maksymalne dozwolone poziomy pozostają w zgodzie z najnowszymi zaleceniami naukowymi dostępnymi obecnie na skalę międzynarodową.

(4)       W następstwie awarii w elektrowni jądrowej Fukushima, która miała miejsce w dniu 11 marca 2011 r., Komisja została poinformowana, że poziomy radionuklidów w niektórych produktach żywnościowych pochodzących z Japonii przekroczyły mające zastosowanie w Japonii progi podejmowania działań w odniesieniu do żywności. Takie skażenie może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt w Unii, dlatego przyjęto środki wprowadzające specjalne warunki regulujące przywóz paszy i żywności pochodzących lub wysyłanych z Japonii, zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt.

(5)       Powstała potrzeba ustanowienia systemu umożliwiającego Europejskiej Wspólnocie Energii Atomowej ustalenie maksymalnych dozwolonych poziomów skażenia promieniotwórczego w celu ochrony ludności po awarii jądrowej lub w innym przypadku zdarzenia radiacyjnego, które może doprowadzić lub doprowadziło do znacznego skażenia promieniotwórczego żywności i pasz.

(6)       Maksymalne dozwolone poziomy skażenia promieniotwórczego powinny mieć zastosowanie do żywności i pasz pochodzących z Unii lub przywożonych z państw trzecich w zależności od lokalizacji i okoliczności awarii jądrowej lub zdarzenia radiacyjnego.

(7)       Komisja powinna być informowana o wystąpieniu awarii jądrowej lub niezwykle wysokich poziomów promieniowania zgodnie z decyzją Rady 87/600/Euratom[18] lub na podstawie Konwencji MAEA o wczesnym powiadamianiu o awarii jądrowej z dnia 26 września 1986 r.

(8)       W celu uwzględnienia faktu, że sposób odżywiania niemowląt podczas pierwszych sześciu miesięcy życia może znacznie się różnić, oraz w celu uwzględnienia niepewności związanych z metabolizmem niemowląt podczas kolejnych sześciu miesięcy życia, korzystne jest rozszerzenie stosowania niższych maksymalnych dozwolonych poziomów w odniesieniu do żywności dla niemowląt na całe pierwsze 12 miesięcy życia.

(9)       W celu ułatwienia dostosowania maksymalnych dozwolonych poziomów skażenia, w szczególności w odniesieniu do wiedzy naukowej, procedury dotyczące ustalania maksymalnych dozwolonych poziomów skażenia powinny obejmować konsultacje z grupą ekspertów, o której mowa w art. 31 Traktatu.

(10)     W celu zapewnienia, że żywność i pasza przekraczające maksymalne dozwolone poziomy skażenia nie są wprowadzane do obrotu w UE, przestrzeganie tych poziomów powinno być przedmiotem stosownych kontroli.

(11)     Aby zapewnić jednolite warunki wykonywania przepisów niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do wymagania stosowania ustanowionych wcześniej maksymalnych dozwolonych poziomów, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję[19].

(12)     W przypadku przyjmowania aktów wymagających stosowania ustanowionych wcześniej maksymalnych dozwolonych poziomów skażenia promieniotwórczego żywności i pasz należy stosować procedurę sprawdzającą.

(13)     Komisja powinna przyjąć akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie, jeżeli jest to uzasadnione szczególnie pilną potrzebą wynikłą z niektórych zdarzeń radiacyjnych, które mogą doprowadzić lub doprowadziły do znacznego skażenia promieniotwórczego żywności i pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia maksymalne dozwolone poziomy skażenia promieniotwórczego żywności określonej w załączniku I, maksymalne dozwolone poziomy skażenia żywności o mniejszym znaczeniu określonej w załączniku II oraz maksymalne dozwolone poziomy skażenia promieniotwórczego pasz określonych w załączniku III, które mogą być wprowadzone do obrotu po awarii jądrowej lub w każdym innym przypadku zdarzenia radiacyjnego, które może doprowadzić lub doprowadziło do znacznego skażenia promieniotwórczego żywności i pasz, a także procedury stosowania tych maksymalnych dozwolonych poziomów skażenia.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „żywność” oznacza jakąkolwiek substancję lub produkt, przetworzone, częściowo przetworzone lub nieprzetworzone, przeznaczone do spożycia przez ludzi, lub których spożycia przez ludzi można się spodziewać, w tym napoje, gumę do żucia i wszelkie substancje, łącznie z wodą, celowo dodane do żywności podczas jej wytwarzania, przygotowania lub obróbki; „żywność” nie obejmuje:

a)           pasz;

b)           zwierząt żywych, chyba że mają być one wprowadzone do obrotu w celu spożycia przez ludzi;

c)           roślin przed dokonaniem zbiorów;

d)           produktów leczniczych w rozumieniu art. 1 pkt 2 dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady[20];

e)           produktów kosmetycznych w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009[21];

f)            tytoniu i wyrobów tytoniowych w rozumieniu dyrektywy 2001/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady[22];

g)           środków odurzających lub substancji psychotropowych w rozumieniu Jednolitej konwencji Narodów Zjednoczonych o środkach odurzających z 1961 r. oraz Konwencji o substancjach psychotropowych z 1971 r.;

h)           pozostałości i zanieczyszczeń;

2) „żywność o mniejszym znaczeniu” oznacza żywność o mniejszym znaczeniu w diecie, mającą jedynie marginalny wkład w całkowitą konsumpcję żywności przez ludność;

3) „pasza” oznacza jakąkolwiek substancję lub produkt, w tym dodatki, przetworzone, częściowo przetworzone lub nieprzetworzone, przeznaczone do bezpośredniego karmienia zwierząt;

4) „wprowadzanie do obrotu” oznacza posiadanie żywności lub paszy do celu sprzedaży, w tym oferowania do sprzedaży lub innej formy rozporządzania, bezpłatnego lub nie, oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy rozporządzania.

Artykuł 3

1.           W przypadku gdy Komisja otrzyma – w szczególności na podstawie ustaleń Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej dotyczących wczesnej wymiany informacji w przypadku zdarzenia radiacyjnego lub na podstawie Konwencji MAEA o wczesnym powiadamianiu o awarii jądrowej z dnia 26 września 1986 r. – oficjalne informacje o awarii jądrowej lub o jakimkolwiek innym zdarzeniu radiacyjnym, potwierdzające, że doszło lub może dojść do osiągnięcia maksymalnych dozwolonych poziomów skażenia dla żywności, żywności o mniejszym znaczeniu lub paszy, jeśli wymagają tego okoliczności, przyjmuje ona rozporządzenie wykonawcze wymagające stosowania tych maksymalnych dozwolonych poziomów. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 5 ust. 2.

2.           W przypadku należycie uzasadnionej szczególnie pilnej potrzeby związanej z okolicznościami awarii jądrowej lub zdarzenia radiacyjnego, Komisja przyjmuje rozporządzenie wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 5 ust. 3.

3.           Przygotowując projekt aktu wykonawczego, o którym mowa w ust. 1 i 2, oraz omawiając go z komitetem, o którym mowa w art. 5, Komisja bierze pod uwagę podstawowe normy, ustanowione zgodnie z art. 30 i 31 Traktatu, włącznie z zasadą, że wszelkie narażenie na promieniowanie ma być utrzymywane na najniższym rozsądnie osiągalnym poziomie, uwzględniając aspekt ochrony zdrowia ludności oraz czynniki gospodarcze i społeczne.

Artykuł 4

1.           Jak tylko Komisja przyjmie rozporządzenie wykonawcze wymagające stosowania maksymalnych dozwolonych poziomów skażenia, żywność lub pasza niestosujące się do maksymalnych dozwolonych poziomów skażenia nie mogą być wprowadzane do obrotu.

Do celów stosowania niniejszego rozporządzenia żywność lub pasza przywożone z państw trzecich są uważane za wprowadzane do obrotu, jeżeli na obszarze celnym Unii podlegają procedurze celnej innej niż procedura tranzytu.

2.           Każde państwo członkowskie dostarcza Komisji wszelkich informacji dotyczących stosowania niniejszego rozporządzenia, w szczególności dotyczących przypadków niestosowania się do maksymalnych dozwolonych poziomów skażenia. Komisja przekazuje te informacje pozostałym państwom członkowskim.

Artykuł 5

1.           Komisję wspiera Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt utworzony na mocy art. 58 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady[23]. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.           W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3.           W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 5.

Artykuł 6

Aby zapewnić uwzględnienie wszelkich nowych lub dodatkowych ważnych dostępnych danych w odniesieniu do maksymalnych dozwolonych poziomów skażenia określonych w załącznikach I, II i III, w szczególności w odniesieniu do wiedzy naukowej, zmiany tych załączników są proponowane przez Komisję po konsultacjach z grupą ekspertów, o której mowa w art. 31 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.

Artykuł 7

Rozporządzenie Rady (Euratom) nr 3954/87 i rozporządzenia Komisji (Euratom) nr 944/89 i 770/90 tracą moc.

Odesłania do uchylonych rozporządzeń odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku V.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

                                                                       W imieniu Rady

                                                                       Przewodniczący

                                                                       […]

[1]               COM(87) 868 PV.

[2]               Przygotowane zgodnie z komunikatem Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady – Ujednolicenie dorobku wspólnotowego, COM(2001) 645 final.

[3]               COM(2007) 302 final.

[4]               Zob. załącznik IV do niniejszego wniosku.

[5]               Dz.U. C 102 z 4.4.1996, s. 2.

[6]               „Jeżeli w trakcie procesu legislacyjnego niezbędne okaże się wykroczenie poza prostą kodyfikację i dokonanie zmian merytorycznych, do obowiązków Komisji będzie należało złożenie wszelkich propozycji w miarę potrzeb”.

[7]               „Parlament Europejski, Rada i Komisja zauważają, że gdyby okazało się konieczne wykroczenie poza proste ujednolicenie i dokonanie zmian merytorycznych, Komisja będzie mogła w zależności od sytuacji dokonać wyboru między zastosowaniem do swojego wniosku techniki przekształcenia lub przestawieniem oddzielnego wniosku dotyczącego zmiany, podtrzymując jednocześnie wniosek dotyczący ujednolicenia, do którego zostanie włączona zmiana merytoryczna po jej przyjęciu”.

[8]               COM(2010) 184 final.

[9]               Dz.U. C 77 z 28.3.2002, s. 1.

[10]             Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.

[11]             Najnowsze środki to: Rozporządzenie Rady (WE) nr 733/2008 z dnia 15 lipca 2008 r. w sprawie warunków regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z krajów trzecich w następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (wersja skodyfikowana) (Dz.U. L 201 z 30.7.2008, s. 1) i rozporządzenie Rady (WE) nr 1048/2009 z dnia 23 października 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 733/2008 w sprawie warunków regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z krajów trzecich w następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (Dz.U. L 290 z 6.11.2009, s. 4).

[12]             http://ec.europa.eu/energy/nuclear/radiation_protection/article_31_en.htm

[13]             Dz.U. C [...] z [...] s. [...].

[14]             Dz.U. C [...] z [...] s. [...].

[15]             Dz.U. C [...] z [...] s. [...].

[16]             Dyrektywa Rady 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiająca podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego (Dz.U. L 159 z 29.6.1996, s. 1).

[17]             Rozporządzenie Rady (Euratom) nr 3954/87 z dnia 22 grudnia 1987 r. ustanawiające maksymalne dozwolone poziomy skażenia radioaktywnego środków spożywczych oraz pasz po wypadku jądrowym lub w każdym innym przypadku zdarzenia radiacyjnego (Dz.U. L 371 z 30.12.1987, s. 11).

[18]             Decyzja Rady 87/600/Euratom z dnia 14 grudnia 1987 r. w sprawie wspólnotowych warunków wczesnej wymiany informacji w przypadku zdarzenia radiacyjnego (Dz.U. L 371 z 30.12.1987, s. 76).

[19]             Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.

[20]             Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 67).

[21]             Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych (Dz.U. L 342 z 22.12.2009, s. 59).

[22]             Dyrektywa 2001/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 czerwca 2001 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących produkcji, prezentowania i sprzedaży wyrobów tytoniowych (Dz.U. L 194 z 18.7.2001, s. 26).

[23]             Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1).

|| KOMISJA EUROPEJSKA ||

Bruksela, dnia 10.1.2014 r.

COM(2013) 943 final

ANNEXES 1 to 5

 

ZAŁĄCZNIKI

Wniosek Rozporządzenie Rady

ustanawiające maksymalne dozwolone poziomy skażenia promieniotwórczego żywności i pasz po awarii jądrowej lub w innym przypadku zdarzenia radiacyjnego

ZAŁĄCZNIK I

MAKSYMALNE DOZWOLONE POZIOMY SKAŻENIA PROMIENIOTWÓRCZEGO ŻYWNOŚCI

Maksymalne dopuszczalne poziomy mające zastosowanie do żywności są następujące:

|| Żywność (Bq/kg)[1]

Żywność dla niemowląt[2] || Produkty mleczarskie[3] || Pozostała żywność, z wyjątkiem żywności o mniejszym znaczeniu[4] || Żywność w postaci płynnej[5]

Izotopy strontu, głównie Sr-90 || 75 || 125 || 750 || 125

Izotopy jodu, głównie I-131 || 150 || 500 || 2 000 || 500

Alfa-promieniotwórcze izotopy plutonu i pierwiastków transplutonowych, głównie Pu-239, Am-241 || 1 || 20 || 80 || 20

Wszystkie inne nuklidy o okresie połowicznego rozpadu dłuższym niż 10 dni, głównie Cs-134, Cs-137[6] || 400 || 1 000 || 1 250 || 1 000

ZAŁĄCZNIK II

MAKSYMALNE DOZWOLONE POZIOMY SKAŻENIA PROMIENIOTWÓRCZEGO ŻYWNOŚCI O MNIEJSZYM ZNACZENIU

1.       Wykaz żywności o mniejszym znaczeniu

Kod CN || Wyszczególnienie

0703 20 00 || Czosnek (świeży lub schłodzony)

0709 59 50 || Trufle (świeże lub schłodzone)

0709 99 40 || Kapary (świeże lub schłodzone)

0711 90 70 || Kapary (zakonserwowane tymczasowo, ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia)

ex 0712 39 00 || Trufle (suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone)

0714 || Maniok, maranta, salep, topinambur, słodkie ziemniaki i podobne korzenie i bulwy o wysokiej zawartości skrobi lub inuliny, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet w plastrach lub w postaci granulek; rdzeń sagowca

0814 00 00 || Skórki owoców cytrusowych lub melonów (włącznie z arbuzami), świeże, zamrożone, suszone lub zakonserwowane tymczasowo w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących

0903 00 00 || Maté (herbata paragwajska)

0904 || Pieprz z rodzaju Piper; owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta, suszone lub, rozgniatane, lub mielone

0905 00 00 || Wanilia

0906 || Cynamon i kwiaty cynamonowca

0907 00 00 || Goździki (całe owoce, kwiaty i szypułki)

0908 || Gałka muszkatołowa, kwiat muszkatołowy i kardamony

0909 || Nasiona anyżku, badianu, kopru, kolendry, kminu lub kminku; jagody jałowca

0910 || Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i pozostałe przyprawy korzenne

1106 20 || Mąka, mączka i proszek z sago lub z korzeni, lub z bulw, objętych pozycją 0714

1108 14 00 || Skrobia z manioku (cassava)

1210 || Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina

1211 || Rośliny i części roślin (włącznie z nasionami i owocami), w rodzaju stosowanych głównie w perfumerii, farmacji lub stosowane do celów owadobójczych, grzybobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, nawet krojone, kruszone lub proszkowane

1301 || Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na przykład balsamy)

1302 || Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i pozostałe śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych

1504 || Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie

1604 31 00 || Kawior

1604 32 00 || Namiastki kawioru

1801 00 00 || Ziarna kakao, całe lub łamane, surowe lub palone

1802 00 00 || Łuski kakao, łupiny, osłonki i pozostałe odpady kakao

1803 || Pasta kakaowa, nawet odtłuszczona

2003 90 10 || Trufle (przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym)

2006 00 || Warzywa, owoce, orzechy, skórki z owoców i pozostałe części roślin, zakonserwowane cukrem (odsączone, lukrowane lub kandyzowane)

2102 || Drożdże (aktywne lub nieaktywne); pozostałe mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe (z wyłączeniem szczepionek objętych pozycją 3002); gotowe proszki do pieczenia

2936 || Prowitaminy i witaminy, naturalne i syntetyczne (włącznie z naturalnymi koncentratami), ich pochodne stosowane głównie jako witaminy, oraz mieszaniny wymienionych substancji, nawet w dowolnym rozpuszczalniku

3301 || Olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów), włącznie z konkretami i absolutami; rezinoidy; wyekstrahowane oleożywice; koncentraty olejków eterycznych w tłuszczach, ciekłych olejach, woskach lub tym podobnych, otrzymanych w procesie maceracji tłuszczami (enfleurage) lub maceracji; terpenowe produkty uboczne deterpenacji olejków eterycznych; wodne destylaty i wodne roztwory olejków eterycznych

2.       Maksymalne dopuszczalne poziomy mające zastosowanie do żywności o mniejszym znaczeniu wymienionej w ust. 1 są następujące:

|| (Bq/kg)

Izotopy strontu, głównie Sr-90 || 7500

Izotopy jodu, głównie I-131 || 20000

Alfa-promieniotwórcze izotopy plutonu i pierwiastków transplutonowych, głównie Pu-239, Am-241 || 800

Wszystkie inne nuklidy o okresie połowicznego rozpadu dłuższym niż 10 dni, głównie Cs-134, Cs-137[7] || 12500

ZAŁĄCZNIK III

Maksymalne dozwolone poziomy skażenia promieniotwórczego pasz

Maksymalne dozwolone poziomy dla cezu‑134 i cezu-137 są następujące:

Zwierzę || Bq/kg[8], [9]

Świnie || 1 250

Drób, jagnięta, cielęta || 2 500

Inne || 5 000

ZAŁĄCZNIK IV rozporządzenia, które utraciły moc

Rozporządzenie Rady (Euratom) nr 3954/87 || (Dz.U. L 371 z 30.12.1987, s. 11)

Rozporządzenie Rady (Euratom) nr 2218/89 || (Dz.U. L 211 z 22.7.1989, s. 1)

Rozporządzenie Komisji (Euratom) nr 944/89 || (Dz.U. L 101 z 13.4.1989, s. 17)

Rozporządzenie Komisji (Euratom) nr 770/90 || (Dz.U. L 83 z 30.3.1990, s. 78)

ZAŁĄCZNIK V

Tabela korelacji

Rozporządzenie (Euratom) nr 3954/87 || Rozporządzenie (Euratom) nr 944/89 || Rozporządzenie (Euratom) nr 770/90 || Niniejsze rozporządzenie

art. 1 ust. 1 || || || art. 1

|| art. 1 || || art. 1

art. 1 ust. 2 || || || art. 2

art. 2 ust. 1 || || || art. 3 ust. 1 i art. 3 ust. 2

art. 2 ust. 2 || || || -

art. 3 ust. 1 || || || -

art. 3 ust. 2 || || || art. 3 ust. 3

art.3 ust. 3 i art. 3 ust. 4 || || || -

art. 4 || || || -

art. 5 ust. 1 || || || art. 6

art. 5 ust. 2 || || || -

art. 6 ust. 1 || || || art. 4 ust. 1

art. 6 ust. 2 || || || art. 4 ust. 2

|| art. 2 || || załącznik II pkt 2

--- || --- || art. 1 --- || załącznik III art. 5

art. 7 || || || -

--- || --- || --- || art. 7

art. 8 || || || art. 8

załącznik || || || załącznik I

|| załącznik || || załącznik II pkt 1

|| || załącznik || załącznik III

--- || --- || --- || załącznik IV

--- || --- || --- || załącznik V

[1]               Poziom stosowany do produktów zagęszczonych lub suszonych jest obliczany na podstawie produktu odtworzonego w postaci gotowej do spożycia. Państwa członkowskie mogą formułować zalecenia dotyczące warunków rozcieńczania, tak by zapewnić przestrzeganie maksymalnych dozwolonych poziomów skażenia, ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

[2]               Żywność dla niemowląt oznacza środki spożywcze przeznaczone do karmienia niemowląt podczas pierwszych dwunastu miesięcy życia, same w sobie spełniające potrzeby pokarmowe tej kategorii osób, kierowane do sprzedaży detalicznej w wyraźnie oznakowanych opakowaniach opatrzonych jedną z następujących nazw: „preparat do początkowego żywienia niemowląt”, „preparat do dalszego żywienia niemowląt”, „mleko początkowe” i „mleko następne”, zgodnie z art. 11 i 12 dyrektywy Komisji 2006/141/WE.

[3]               Produkty mleczarskie oznaczają produkty występujące pod następującymi pozycjami CN, włącznie z dokonanymi w nich później, w miarę potrzeb, zmianami: 0401, 0402 (oprócz 0402 29 11).

[4]               Żywność o mniejszym znaczeniu i mające do niej zastosowanie poziomy skażenia są określone w załączniku II.

[5]               Żywność w postaci płynnej, jak określono w pozycji 2009 i dziale 22 Nomenklatury scalonej. Wartości są obliczone z uwzględnieniem spożycia wody wodociągowej; te same wartości należy stosować do zasobów wody pitnej.

[6]               Węgiel 14, tryt i potas 40 nie zostały ujęte w tej grupie.

[7]               Węgiel 14, tryt i potas 40 nie zostały ujęte w tej grupie.

[8]               Poziomy te maja na celu przyczynienie się do przestrzegania maksymalnych dozwolonych poziomów skażenia promieniotwórczego żywności; same w sobie nie gwarantują takiego przestrzegania we wszystkich okolicznościach i nie osłabiają wymogów monitoringu poziomów skażeń w produktach zwierzęcych przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

[9]               Poziomy te stosuje się do pasz gotowych do spożycia.