Wniosek DECYZJA RADY w sprawie przyjęcia zmiany Protokołu z 1999 r. do Konwencji z 1979 r. w sprawie transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości w zakresie przeciwdziałania zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej /* COM/2013/0917 final - 2013/0448 (NLE) */
UZASADNIENIE Konwencja z 1979 r. w sprawie transgranicznego
zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości (konwencja LRTAP)
zawarta pod auspicjami Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ (EKG ONZ) stanowi
główne międzynarodowe ramy prawne współpracy i działań
w zakresie ograniczania i stopniowego zmniejszania zanieczyszczenia
powietrza i jego niekorzystnych skutków dla zdrowia człowieka i
środowiska oraz zapobiegania im w regionie EKG ONZ, ze szczególnym
naciskiem na transgraniczne zanieczyszczanie powietrza na dalekie
odległości. Konwencja LRTAP
została podpisana w imieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej dnia 14
listopada 1979 r. i zatwierdzona decyzją Rady 81/462/EWG z dnia 11 czerwca
1981 r.[1]. Jak dotąd konwencję LRTAP
rozszerzono o osiem protokołów, w tym Protokół z 1999 r.
w sprawie przeciwdziałania zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu
ozonu w warstwie przyziemnej (Protokół). Protokół
ten promuje podejście uwzględniające jednoczesne
oddziaływanie wielu zanieczyszczeń, które to podejście pozwoli
uniknąć przekroczenia wartości ładunków krytycznych
zakwaszenia i azotu pochodzącego ze składników pokarmowych oraz
poziomów krytycznych ozonu dla zdrowia człowieka i roślinności,
lub przekroczenie takie ograniczyć. W tym celu określono w nim
krajowe pułapy emisji, które każda Strona miała
osiągnąć do 2010 r. i w okresie późniejszym w przypadku
czterech następujących zanieczyszczeń powietrza: siarka
(głównie dwutlenek siarki, SO2), tlenki azotu (NOx),
amoniak (NH3) oraz lotne związki organiczne inne
niż metan (LZO). W celu wsparcia
osiągnięcia krajowych pułapów emisji
w załącznikach do Protokołu określono dopuszczalne
wielkości emisji na potrzeby kontroli emisji zanieczyszczeń powietrza
wytwarzanych u źródła z odpowiednich kategorii źródeł
stacjonarnych i ruchomych. Przystąpienie
Wspólnoty do Protokołu zostało zatwierdzone w imieniu Wspólnoty
decyzją Rady 2003/507/WE z dnia 13 czerwca 2003 r.[2]. Protokół,
który wszedł w życie dnia 17 maja 2005 r., został
przetransponowany do prawa UE głównie za pomocą dyrektywy 2001/80/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie
dużych obiektów energetycznego spalania[3] oraz dyrektywy
2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października
2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów
zanieczyszczenia powietrza (dyrektywa NEC)[4]. Zgodnie z art. 10 ust. 2 Protokołu
zobowiązania te poddano przeglądowi w 2005 r. i 2007 r.
Z przeglądu wynikało, że większe wysiłki są
potrzebne do osiągnięcia celów środowiskowych i celów związanych
ze zdrowiem człowieka, polegających na osiągnięciu
ładunków i poziomów krytycznych w celu zapewnienia
długoterminowej ochrony zdrowia człowieka i środowiska. W 2007 r. Strony rozpoczęły negocjacje z
myślą o zmianie Protokołu. Proces negocjacji doprowadził
do przyjęcia w drodze konsensusu Stron obecnych na 30. sesji Organu Wykonawczego Konwencji LRTAP dwóch decyzji (decyzje
Organu Wykonawczego 2012/1 i 2012/2), które zmieniły tekst Protokołu
i jego załączników oraz dodały dwa nowe załączniki (X
i XI)[5].
Dwie inne decyzje w sprawie wdrożenia postanowień Protokołu
(tymczasowe stosowanie dostosowań do krajowych zobowiązań
dotyczących redukcji emisji[6] lub do krajowych wykazów
emisji) zostały również przyjęte przez
Strony w drodze konsensusu[7]. Decyzja Organu Wykonawczego 2012/1, która
aktualizuje definicje ładunków krytycznych i poziomów krytycznych
określonych w załączniku I do Protokołu, nie wymaga
ratyfikacji przez Strony. Zgodnie z art. 13 ust. 4 Protokołu o zmianie tej
powiadomiono wszystkie Strony Protokołu dnia 7 marca 2013 r.[8] i weszła ona w
życie dnia 5 czerwca 2013 r. Decyzja Organu Wykonawczego (2012/2) zmienia
główny tekst Protokołu i wszystkie załączniki do niego
(oprócz załącznika I). Zgodnie z art. 13 ust. 3 Protokołu
decyzja ta musi zostać ratyfikowana przez Strony. Zmieniony Protokół określa nowe
krajowe zobowiązania dotyczące redukcji emisji, z których należy
wywiązać się do 2020 r. i w okresie późniejszym w
odniesieniu do czterech wymienionych powyżej zanieczyszczeń powietrza
oraz cząstek stałych (PM2,5). Promuje on również
redukcję emisji czarnego węgla (składnika cząstek
stałych, krótkotrwałego zanieczyszczenia atmosferycznego),
aktualizuje dopuszczalne wielkości emisji określone
w załącznikach do Protokołu, określa nowe normy
dotyczące zawartości niemetanowych lotnych związków organicznych
w produktach oraz uzupełnia obowiązki sprawozdawcze Stron w
odniesieniu do emisji zanieczyszczeń powietrza, a także postępów
w dziedzinach technologii i badań naukowych. Zmiana Protokołu
zostanie przetransponowana do prawa UE za pomocą kilku instrumentów
prawnych. W tym celu Komisja zaproponowała dyrektywę Parlamentu
Europejskiego i Rady w sprawie zmiany[9]
dyrektywy NEC oraz dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie
ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza ze
średnich obiektów energetycznego spalania[10].
Obie te dyrektywy będą stosowane równolegle z
obowiązującymi dyrektywami UE w sprawie kontroli źródeł
emisji, w tym z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z
dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych[11]. Biorąc powyższe pod uwagę, Unia
Europejska powinna przyjąć zmianę Protokołu. W załączniku do
niniejszej decyzji znajduje się tekst zmieniający Protokół w
formie określonej w decyzji 2012/2 Organu Wykonawczego. 2013/0448 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie przyjęcia zmiany
Protokołu z 1999 r. do Konwencji z 1979 r. w sprawie transgranicznego
zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości w zakresie
przeciwdziałania zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie
przyziemnej RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 w
związku z jego art. 218 ust. 6 lit. a), uwzględniając wniosek Komisji
Europejskiej, uwzględniając zgodę Parlamentu
Europejskiego, a także mając na
uwadze, co następuje: (1) Unia jest Stroną
Konwencji EKG ONZ w sprawie transgranicznego zanieczyszczania powietrza na
dalekie odległości od czasu jej zatwierdzenia w 1981 r.[12]. (2) Unia jest Stroną
Protokołu z 1999 r. do Konwencji w sprawie transgranicznego
zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości w zakresie
przeciwdziałania zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie
przyziemnej od czasu jego zatwierdzenia w dniu 13 czerwca 2003 r.[13]. (3) W 2007 r. Strony
Protokołu do Konwencji w sprawie transgranicznego zanieczyszczania
powietrza na dalekie odległości w zakresie przeciwdziałania
zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej
rozpoczęły negocjacje z myślą o dalszej poprawie ochrony
zdrowia człowieka i środowiska, także poprzez ustanowienie
nowych zobowiązań dotyczących redukcji emisji wybranych
zanieczyszczeń powietrza do 2020 r. oraz aktualizację dopuszczalnych
wielkości emisji w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń powietrza u
źródła. (4) Strony obecne na 30. sesji
Organu Wykonawczego Konwencji EKG ONZ w sprawie transgranicznego
zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości przyjęły
[w drodze konsensusu?] decyzje 2012/1 i 2012/2 zmieniające Protokół
do Konwencji w sprawie transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie
odległości w zakresie przeciwdziałania zakwaszeniu, eutrofizacji
i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej. (5) Decyzja 2012/1 weszła w
życie i stała się skuteczna w trybie przyspieszonym
przewidzianym w art. 13 ust. 4 Protokołu. (6) Zgodnie z art. 13 ust. 3
Protokołu decyzja 2012/2 wymaga ratyfikacji przez Strony Protokołu. (7) Należy zatem przyjąć
w imieniu Unii Europejskiej zmianę Protokołu do Konwencji w sprawie
transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości w
zakresie przeciwdziałania zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu
ozonu w warstwie przyziemnej, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Niniejszym przyjmuje się w imieniu Unii zmianę
Protokołu do Konwencji w sprawie transgranicznego zanieczyszczania
powietrza na dalekie odległości w zakresie przeciwdziałania
zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej. Tekst zmiany Protokołu jest
załączony do niniejszej decyzji. Artykuł 2 Przewodniczący Rady wyznacza osobę
umocowaną do przystąpienia, w imieniu Unii Europejskiej, do
złożenia aktu przyjęcia przewidzianego w art. 13 ust. 3
Protokołu do Konwencji w sprawie transgranicznego zanieczyszczania
powietrza na dalekie odległości w zakresie przeciwdziałania
zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej w celu
wyrażenia zgody Unii Europejskiej na związanie się
postanowieniami zmienionego Protokołu. Artykuł 3 Niniejsza
decyzja wchodzi w życie w dniu jej przyjęcia. Sporządzono w Brukseli dnia r. W
imieniu Rady Przewodniczący [1] Dz.U. L 171 z
27.6.1981, s. 11. [2] Dz.U. L 179 z
17.7.2003, s. 1. [3] Dz.U. L 309 z
27.11.2001, s. 1. [4] Dz.U. L 309 z
27.11.2001, s. 22. [5] Decyzje 2012/1 2012/2, 30. sesja Organu Wykonawczego
Konwencji, 30 kwietnia – 4 maja 2012 r. Tekst tych decyzji znajduje się
pod adresem: http://www.unece.org/env/lrtap/multi_h1.html. [6] Krajowe pułapy emisji określone w załączniku
II do Protokołu zostaną zastąpione krajowymi zobowiązaniami
dotyczącymi redukcji emisji określonymi w załączniku II do
zmienionego Protokołu. [7] Decyzje 2012/3 i 2012/4, 30. sesja Organu Wykonawczego
Konwencji, 30 kwietnia – 4 maja 2012 r. Tekst tych decyzji znajduje się
pod adresem: http://www.unece.org/env/lrtap/multi_h1.html. [8] Zob.: ECE/ENV/2013/30. [9] COM(2013) XXX. [10] COM(2013) XXX. [11] Dz.U. L 334 z
17.12.2010, s. 17. [12] Dz.U. L 171 z 27.6.1981, s. 11. [13] Dz.U. L 179 z 17.7.2003, s. 1. Decyzja 2012/2
Zmiana tekstu i załączników II–IX do
Protokołu z 1999 r. w sprawie przeciwdziałania zakwaszeniu,
eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej oraz
dodanie nowych
załączników X i XI Artykuł 1
Zmiana Strony Protokołu
z 1999 r. w sprawie przeciwdziałania zakwaszeniu, eutrofizacji i
powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej, zebrane na trzydziestej sesji
Organu Wykonawczego, postanawiają zmienić Protokół z 1999 r. w sprawie
przeciwdziałania zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w
warstwie przyziemnej (protokół z Göteborga) do Konwencji w sprawie
transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości
zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji. Artykuł 2
Związek z protokołem z Göteborga Żadne państwo
ani regionalna organizacja integracji gospodarczej nie może
złożyć dokumentu przyjęcia niniejszej zmiany, jeżeli
wcześniej lub jednocześnie nie złożyła dokumentu
ratyfikacyjnego, dokumentu przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia
do protokołu z Göteborga. Artykuł 3
Wejście w życie Zgodnie z artykułem
13 ustęp 3 protokołu z Göteborga niniejsza zmiana wchodzi w
życie dziewięćdziesiątego dnia po złożeniu
depozytariuszowi przez dwie trzecie Stron protokołu z Göteborga dokumentów
jej przyjęcia. Załącznik A. Preambuła 1.W akapicie drugim
preambuły słowa „lotne związki organiczne” zastępuje
się słowami „lotne związki organiczne, związki
zredukowanego azotu i cząstki stałe”. 2. W akapicie
trzecim preambuły po słowie „ozonu” dodaje się słowa „oraz
cząstek stałych”. 3. W akapicie
czwartym preambuły słowa „siarka oraz lotne związki organiczne,
podobnie jak zanieczyszczenia wtórne, takie jak ozon” zastępuje się
słowami „siarka, lotne związki organiczne, amoniak oraz
bezpośrednio emitowane cząstki stałe, podobnie jak wtórnie
powstałe zanieczyszczenia, takie jak ozon, cząstki stałe”. 4. Między akapitami
czwartym i piątym preambuły dodaje się akapit preambuły w
brzmieniu: „Uznając oceny stanu wiedzy naukowej przeprowadzone
przez organizacje międzynarodowe, takie jak Program Narodów Zjednoczonych
ds. Ochrony Środowiska, oraz przez Radę Arktyczną na temat
wspólnych korzyści wynikających dla zdrowia człowieka i klimatu
z ograniczenia ilości sadzy (BC) i ozonu w warstwie przyziemnej,
zwłaszcza w regionach arktycznych i alpejskich,”. 5. Akapit
szósty preambuły otrzymuje brzmienie: „Uznając
również, że Kanada i Stany Zjednoczone Ameryki podejmują
obustronne działania mające na celu rozwiązanie problemu
transgranicznego zanieczyszczania powietrza na mocy porozumienia w sprawie
jakości powietrza między Kanadą a Stanami Zjednoczonymi, które
obejmuje zobowiązania obydwu państw do redukcji emisji dwutlenku
siarki, tlenków azotu i lotnych związków organicznych, oraz że
te dwa państwa rozważają uwzględnienie w porozumieniu
zobowiązań do redukcji emisji cząstek stałych,”. 6. Akapit
siódmy preambuły otrzymuje brzmienie: „Uznając ponadto,
że Kanada zobowiązała się do redukcji dwutlenku siarki,
tlenków azotu, lotnych związków organicznych i cząstek stałych w
celu spełnienia kanadyjskich norm jakości powietrza atmosferycznego
dla ozonu i cząstek stałych oraz osiągnięcia krajowego celu
ograniczenia zakwaszenia oraz że Stany Zjednoczone zobowiązały
się do realizacji programów redukcji emisji tlenków azotu, dwutlenku
siarki, lotnych związków organicznych i cząstek stałych
niezbędnych do spełnienia krajowych norm jakości powietrza
atmosferycznego dla ozonu i cząstek stałych, aby osiągać
stałe postępy w zakresie ograniczania skutków zakwaszenia i eutrofizacji
oraz zwiększyć widoczność w parkach narodowych, a także
na obszarach miejskich,”. 7. Akapity
dziewiąty i dziesiąty preambuły otrzymują brzmienie: „Biorąc pod
uwagę stan wiedzy naukowej w zakresie przenoszenia zanieczyszczeń
powietrza w skali półkuli, wpływu obiegu azotu oraz możliwych
efektów synergii tych czynników z zanieczyszczaniem powietrza i zmianami
klimatu, a także przekładania się zanieczyszczania powietrza na
zmiany klimatu, Świadome, że emisje z żeglugi i
lotnictwa znacznie przyczyniają się do powstania negatywnych skutków
dla zdrowia człowieka i środowiska oraz że stanowią one
istotny problem rozpatrywany przez Międzynarodową Organizację
Morską i Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego,”. 8. W akapicie
piętnastym preambuły słowa „amoniaku i lotnych związków
organicznych” zastępuje się słowami „amoniaku, lotnych
związków organicznych i cząstek stałych”. 9. W
akapicie dziewiętnastym preambuły po słowach „związkach
zredukowanego azotu” dodaje się słowa „oraz cząstkach
stałych, w tym sadzy (BC),”. 10. Skreśla
się akapity dwudziesty i dwudziesty pierwszy preambuły. 11. W akapicie
dwudziestym drugim preambuły: a) słowa „i
amoniaku” zastępuje się słowami „i związków zredukowanego
azotu”; oraz b) słowa
„w tym podtlenku azotu” zastępuje się słowami „w tym poziomu
podtlenku azotu i azotanu w ekosystemach,”. 12. W akapicie
dwudziestym trzecim preambuły słowo „troposferycznego” zastępuje
się słowami „w warstwie przyziemnej”. B. Artykuł 1 1. Po pkt 1
dodaje się punkt w brzmieniu: „1a) pojęcia „ten
Protokół”, „Protokół” i „niniejszy Protokół” oznaczają
Protokół z 1999 r. w sprawie przeciwdziałania
zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej,
w jego aktualnej wersji;”. 2. Na
końcu pkt 9 dodaje się słowa „wyrażone jako amoniak (NH3)”. 3. Po pkt 11
dodaje się punkty w brzmieniu: „11a) „cząstki
stałe” lub „PM” oznaczają zanieczyszczenie powietrza
składające się z mieszaniny cząstek zawieszonych w
powietrzu. Cząstki te różnią się pod względem
właściwości fizycznych (takich jak wielkość i
kształt) oraz składu chemicznego. O ile nie ustalono inaczej,
wszystkie odniesienia do cząstek stałych w niniejszym Protokole
odnoszą się do cząstek o średnicy aerodynamicznej równej
lub mniejszej niż 10 mikrometrów (µm) (PM10), w tym
cząstek o średnicy aerodynamicznej równej lub mniejszej niż 2,5
µm (PM2,5); 11b) „sadza (BC)” oznacza cząstki stałe
zawierające węgiel, które pochłaniają światło; 11c) „prekursory
ozonu” oznaczają tlenki azotu, lotne związki organiczne, metan i
tlenek węgla;”. 4. W pkt 13
po słowie „atmosferze” dodaje się słowa „lub przepływy do
receptorów”. 5. W pkt 15
słowa „lotne związki organiczne lub amoniak” zastępuje się
słowami „lotne związki organiczne, amoniak lub cząstki
stałe”. 6. Pkt 16
otrzymuje brzmienie: „„nowe źródło
stacjonarne” oznacza jakiekolwiek źródło stacjonarne, którego budowa
lub znacząca modyfikacja rozpoczyna się po upływie jednego roku
od daty wejścia w życie niniejszego Protokołu w odniesieniu do
danej Strony. Strona może postanowić, że jako nowego
źródła stacjonarnego nie będzie traktować źródła
stacjonarnego, które zatwierdziły już odpowiednie właściwe
władze krajowe w momencie wejścia w życie niniejszego
Protokołu w odniesieniu do tej Strony, pod warunkiem że budowa
lub znacząca modyfikacja rozpoczęła się w ciągu 5 lat
od tej daty. Decyzja o tym, czy modyfikacja jest znacząca czy nie,
pozostaje sprawą właściwych władz krajowych przy
uwzględnieniu takich czynników, jak korzyści dla środowiska
wynikające z modyfikacji.”. C. Artykuł 2 1. W formule
wprowadzającej: a) przed
słowami „Celem niniejszego Protokołu” dodaje się „1.”; b) słowa
„amoniaku i lotnych związków organicznych” zastępuje się słowami
„amoniaku, lotnych związków organicznych i cząstek stałych”; c) po
słowach „ludzkie zdrowie” dodaje się słowa „i środowisko”; d) słowa
„materiały i uprawy” zastępuje się słowami „materiały,
uprawy i klimat w perspektywie krótko- i długoterminowej”; oraz e) po
słowie „eutrofizację” dodaje się słowa „, cząstki
stałe”. 2. Na
końcu lit. a) dodaje się słowa „, które umożliwiają
odbudowę ekosystemu”. 3. Na
końcu lit. b) dodaje się słowa „które umożliwiają
odbudowę ekosystemu” i skreśla się słowo „oraz” po
średniku. 4. W lit. c)
ppkt ii) słowa „ogólnokanadyjskiej normy” zastępuje się
słowami „kanadyjskiej normy jakości powietrza atmosferycznego”. 5. Po lit. c)
dodaje się lit. d), e) i f) w brzmieniu: „d) dla
cząstek stałych: i) dla
Stron w zakresie geograficznym EMEP, krytycznych poziomów cząstek
stałych, jak podano w załączniku I; ii) dla
Kanady, kanadyjskich norm jakości powietrza atmosferycznego dla
cząstek stałych; oraz iii) dla
Stanów Zjednoczonych Ameryki, krajowych norm jakości powietrza atmosferycznego
dla cząstek stałych; e) dla Stron w zakresie
geograficznym EMEP, krytycznych poziomów amoniaku, jak podano w załączniku
I; oraz f) dla Stron w zakresie
geograficznym EMEP, dopuszczalnych poziomów zanieczyszczeń powietrza
ustalonych w celu ochrony materiałów, jak podano w załączniku
I.”. 6. Na
końcu art. 2 dodaje się ust. 2 w brzmieniu: „2. Dodatkowy cel
polega na tym, aby Strony wdrażając środki
służące do osiągnięcia krajowych poziomów docelowych
dla cząstek stałych, w stopniu uznanym przez siebie za stosowny
priorytetowo traktowały środki redukcji emisji, które powodują
również znaczącą redukcję ilości sadzy (BC), aby zapewnić korzyści dla
zdrowia człowieka i środowiska, a także pomóc w
łagodzeniu zmian klimatu w najbliższej przyszłości.”. D. Artykuł 3 1. W ust. 1: a) słowo
„pułap” w pierwszym wersie zastępuje się słowami
„zobowiązanie dotyczące redukcji”; b) słowo
„pułapem” w drugim wersie zastępuje się słowami
„zobowiązaniem”; oraz c) na
końcu ustępu dodaje się słowa „Podejmując starania na
rzecz redukcji emisji cząstek stałych, każda Strona, w zakresie,
który uznaje za stosowny, dąży do redukcji emisji z tych kategorii
źródeł, o których wiadomo, że emitują duże ilości
sadzy (BC)”. 2. W ust. 2 i
3 słowa „V i VI” zastępuje się słowami „V, VI i X”. 3. Na początku ust. 2 dodaje się słowa „Z
zastrzeżeniem ustępów 2a i 2b,”. 4. Dodaje
się ust. 2a i 2b w brzmieniu: „2a. Strona,
która była już Stroną niniejszego Protokołu przed
wejściem w życie zmiany wprowadzającej informacje o nowych
kategoriach źródeł, może stosować wielkości
dopuszczalne mające zastosowanie do „istniejącego źródła
stacjonarnego” wobec każdego źródła należącego do
takiej nowej kategorii, którego budowa lub znacząca modyfikacja
rozpoczęła się przed upływem jednego roku od daty
wejścia w życie tej zmiany w odniesieniu do tej Strony o ile i dopóki
źródło to nie zostanie poddane znaczącej modyfikacji w późniejszym
okresie. 2b. Strona,
która była już Stroną niniejszego Protokołu przed
wejściem w życie zmiany wprowadzającej informacje dotyczące
nowych wielkości dopuszczalnych mających zastosowanie do „nowego
źródła stacjonarnego”, może nadal stosować wcześniej
obowiązujące wielkości dopuszczalne wobec każdego
źródła, którego budowa lub znacząca modyfikacja
rozpoczęła się przed upływem jednego roku od daty
wejścia w życie tej zmiany w odniesieniu do tej Strony o ile i
dopóki źródło to nie zostanie poddane znaczącej modyfikacji w
późniejszym okresie.”. 5. Skreśla
się ust. 4. 6. Ust. 6
otrzymuje brzmienie: „Każda Strona powinna
zastosować najlepsze dostępne techniki w stosunku do źródeł
ruchomych objętych załącznikiem VIII i każdego
źródła stacjonarnego objętego załącznikami IV, V, VI i
X oraz – jeśli uzna to za stosowne – środki kontroli sadzy (BC) jako
składnika cząstek stałych, z uwzględnieniem wytycznych
przyjętych przez Organ Wykonawczy.”. 7. Ust. 7
otrzymuje brzmienie: „Każda Strona, w
takim zakresie, w jakim jest to wykonalne z technicznego i gospodarczego punktu
widzenia, oraz biorąc pod uwagę koszty i korzyści, stosuje wielkości
dopuszczalne dla zawartości LZO w produktach określone w
załączniku XI, zgodnie z ramami czasowymi określonymi w
załączniku VII.”. 8. W ust. 8
lit. b): a) skreśla
się słowa „dokumentu V”, słowo „przyjętego” zastępuje
się słowem „przyjętych” i skreśla się słowa
„na jego siedemnastej sesji (decyzja 1999/1) oraz zmiany do tego dokumentu”;
oraz b) na
końcu ustępu dodaje się zdanie w brzmieniu: „Szczególną
uwagę należy zwrócić na redukcję emisji amoniaku ze
źródeł amoniaku znaczących dla tej Strony.”. 9. W ust. 9
lit. b) słowa „amoniaku i/lub lotnych związków organicznych
przyczyniających się do zakwaszenia, eutrofizacji lub tworzenia
ozonu” zastępuje się słowami „amoniaku, lotnych związków
organicznych lub cząstek stałych przyczyniających się do
zakwaszenia, eutrofizacji, tworzenia ozonu lub zwiększenia poziomów
cząstek stałych”. 10. W ust. 10
lit. b) słowa „siarki i/lub lotnych związków organicznych”
zastępuje się słowami „siarki, lotnych związków
organicznych lub cząstek stałych”. 11. Ust. 11
otrzymuje brzmienie: „Kanada i Stany
Zjednoczone Ameryki przy ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu, lub
przy przystąpieniu do niniejszego Protokołu lub zmiany zawartej w
decyzji 2012/2 przedkładają Organowi Wykonawczemu swoje odpowiednie
zobowiązania dotyczące redukcji emisji odnoszące się do
siarki, tlenków azotu, lotnych związków organicznych i cząstek
stałych w celu ich automatycznego włączenia do
załącznika II.”. 12. Po ust. 11
dodaje się ustępy w brzmieniu: „11a. Kanada przy
ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu, lub przy przystąpieniu do
niniejszego Protokołu przedkłada Organowi Wykonawczemu także
odpowiedni wykaz wielkości dopuszczalnych w celu ich automatycznego
włączenia do załączników IV, V, VI, VIII, X
i XI. 11b. Każda Strona
opracowuje i prowadzi wykazy i prognozy emisji dwutlenku siarki, tlenków azotu,
amoniaku, lotnych związków organicznych i cząstek stałych.
Strony w ramach zakresu geograficznego EMEP stosują metodologie
określone w wytycznych przygotowanych przez Komitet Sterujący EMEP i
przyjęte przez Strony na sesji Organu Wykonawczego. Strony na obszarach
poza zasięgiem geograficznym EMEP stosują jako wytyczne metodologie
opracowane w ramach planu prac Organu Wykonawczego. 11c. Każda Strona
powinna czynnie uczestniczyć w programach realizowanych na podstawie
Konwencji dotyczących skutków zanieczyszczania powietrza dla zdrowia
człowieka i środowiska. 11d. Do celów porównania
całkowitych emisji krajowych ze zobowiązaniami dotyczącymi
redukcji emisji określonymi w ustępie 1 Strona może
zastosować procedurę określoną w decyzji Organu
Wykonawczego. Procedura taka obejmuje zasady przedkładania dokumentacji
potwierdzającej oraz przeglądu stosowania procedury.”. E. Artykuł 3a 1. Dodaje
się art. 3a w brzmieniu: „Artykuł 3a Elastyczne ustalenia przejściowe 1. Niezależnie od
postanowień artykułu 3 ustęp 2, 3, 5 i 6 Strona Konwencji, która
staje się Stroną niniejszego Protokołu w okresie od dnia 1
stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2019 r., może
stosować elastyczne ustalenia przejściowe dotyczące stosowania wielkości
dopuszczalnych określonych w załącznikach VI lub VIII na
warunkach określonych w niniejszym artykule. 2. Każda
Strona, która postanowi stosować elastyczne ustalenia przejściowe na
mocy niniejszego artykułu, wskazuje w dokumencie ratyfikacyjnym,
dokumencie przyjęcia lub zatwierdzenia lub przystąpienia do
niniejszego Protokołu następujące elementy: a) konkretne
postanowienia określone w załączniku VI lub VIII, w stosunku do
których Strona postanawia stosować elastyczne ustalenia przejściowe;
oraz b) plan realizacji
określający harmonogram pełnego wdrożenia określonych
postanowień. 3. W planie realizacji
określonym w ustępie 2 litera b) przewiduje się co najmniej
zastosowanie wielkości dopuszczalnych dla nowych i istniejących
źródeł stacjonarnych określonych w tabelach 1 i 5 w
załączniku VI oraz tabelach 1, 2, 3, 13 i 14 w załączniku
VIII nie później niż osiem lat od wejścia w życie
niniejszego Protokołu w odniesieniu do Strony lub do dnia 31 grudnia 2022
r. w zależności od tego, który termin jest wcześniejszy. 4.
Zastosowania przez Stronę wielkości dopuszczalnych dla nowych i
istniejących źródeł stacjonarnych określonych w
załączniku VI lub załączniku VIII w żadnym przypadku
nie można odroczyć do terminu późniejszego niż dzień 31
grudnia 2030 r. 5. Strona,
która postanowi stosować elastyczne ustalenia przejściowe na mocy
niniejszego artykułu, przedstawia Sekretarzowi Wykonawczemu Komisji
trzyletnie sprawozdanie ze swoich postępów w zakresie wdrożenia
załącznika VI lub załącznika VIII. Sekretarz Wykonawczy
Komisji udostępnia takie trzyletnie sprawozdania Organowi Wykonawczemu.”.
F. Artykuł
4 1. W ust. 1
słowa „amoniaku i lotnych związków organicznych” zastępuje
się słowami „amoniaku, lotnych związków organicznych i
cząstek stałych, w tym sadzy (BC)”. 2. W ust. 1 lit.
a) słowa „palniki o niskim poziomie emisji oraz dobre praktyki
środowiskowe w rolnictwie” zastępuje się słowami „palniki o
niskim poziomie emisji, dobre praktyki środowiskowe w rolnictwie i
środki, o których wiadomo, że zmniejszają emisje sadzy (BC) jako
składnika cząstek stałych”. G. Artykuł 5 1. W ust. 1
lit. a): a) słowa
„amoniaku i lotnych związków organicznych” zastępuje się
słowami „amoniaku, lotnych związków organicznych i cząstek
stałych, w tym sadzy (BC)”; oraz b) słowa
„krajowymi pułapami emisji lub” zastępuje się słowami
„zobowiązaniami dotyczącymi redukcji emisji i”. 2. Ust. 1
lit. c) otrzymuje brzmienie: „c) poziomów ozonu w
warstwie przyziemnej i cząstek stałych;”. 3. W ust. 1
lit. d) „6” zastępuje się słowami „6; oraz”. 4. Dodaje
się ust. 1 lit. e) w brzmieniu: „e) poprawy w zakresie
ochrony środowiska i zdrowia człowieka związanej z wywiązaniem
się z wymienionych w załączniku II zobowiązań
dotyczących redukcji emisji na 2020 r. i okres późniejszy. W
przypadku państw w zakresie geograficznym EMEP informacje na temat takiej
poprawy zostaną przedstawione w wytycznych przyjętych przez Organ
Wykonawczy.”. 5. W ust. 2
lit e): a) słowa
„zdrowotnych i środowiskowych” zastępuje się słowami „dla
zdrowia człowieka, środowiska i klimatu”; oraz b) po
słowach „związanych z” dodaje się słowa „redukcją”, a
słowa „zanieczyszczeniami objętymi” zastępuje się
słowami „zanieczyszczeń objętych”. H. Artykuł 6 1. W ust. 1
lit. b) słowa „amoniaku i lotnych związków organicznych”
zastępuje się słowami „amoniaku, lotnych związków
organicznych i cząstek stałych”. 2. W ust. 1
lit. f) skreśla się słowa „zawarte w dokumentach I–V” i „na jego
siedemnastej sesji (decyzja 1999/1) oraz zmiany do tych dokumentów”. 3. W ust. 1
lit. g) skreśla się słowa „zawarte w dokumencie VI” i „na jego
siedemnastej sesji (decyzja 1999/1) oraz zmiany do tego dokumentu”. 4. W ust. 1
lit. h) słowa „amoniak i lotne związki organiczne” zastępuje
się słowami „amoniak, lotne związki organiczne i cząstki
stałe”. 5. Ust. 2
otrzymuje brzmienie: „Każda Strona zbiera
i uaktualnia informacje w sprawie: a) stężeń
i depozycji siarki i związków azotu w otoczeniu; b) stężeń
ozonu, lotnych związków organicznych i cząstek stałych w
otoczeniu; oraz c) o ile
to możliwe – szacunkowego narażenia na ozon w warstwie przyziemnej i
cząstki stałe. Każda Strona w
miarę możliwości zbiera i uaktualnia również informacje
dotyczące skutków tych wszystkich zanieczyszczeń dla zdrowia
człowieka, lądowych i wodnych ekosystemów, materiałów oraz
klimatu. Strony znajdujące się w zakresie geograficznym EMEP powinny
stosować wytyczne przyjęte przez Organ Wykonawczy. Strony
znajdujące się poza zasięgiem geograficznym EMEP powinny
stosować jako wytyczne metodologie opracowane w ramach planu prac Organu
Wykonawczego.”. 6. Dodaje się
ust. 2a w brzmieniu: „2a. Każda Strona
powinna – w zakresie, który uznaje za stosowny – również opracować i prowadzić
wykazy oraz prognozy emisji sadzy (BC) z zastosowaniem wytycznych
przyjętych przez Organ Wykonawczy.”. I. Artykuł 7 1. W ust. 1
lit. a) ppkt ii) słowa „ustęp 3” zastępuje się słowami
„ustęp 3 i 7”. 2. Formuła
wprowadzająca ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie: „b) każda
Strona w ramach zakresu geograficznego EMEP za pośrednictwem Sekretarza
Wykonawczego Komisji składa EMEP sprawozdanie na podstawie wytycznych
przygotowanych przez Komitet Sterujący EMEP i przyjętych przez Organ
Wykonawczy zawierające następujące informacje dotyczące
emisji dwutlenku siarki, tlenków azotu, amoniaku, lotnych związków organicznych
i cząstek stałych:”. 3. W ust. 1
lit. b) ppkt i) skreśla się słowa „siarki, tlenków azotu,
amoniaki i lotnych związków organicznych”. 4. W ust. 1
lit. b) ppkt ii): a) skreśla
się słowa „każdej substancji”; oraz b) liczbę
„(1990)” zastępuje się słowami „określonym w
załączniku II”. 5. W ust. 1
lit. b) ppkt iii) skreśla się słowa „i bieżących
planów redukcyjnych”. 6. Ust. 1
lit. b) ppkt iv) otrzymuje brzmienie: „iv) informacyjne
sprawozdanie obejmujące wykaz zawierający szczegółowe informacje
na temat zgłoszonych wykazów emisji i prognoz emisji;”. 7. Dodaje
się ust. 1 lit. b)a w brzmieniu: „b)a każda
Strona w ramach zakresu geograficznego EMEP za pośrednictwem Sekretarza
Wykonawczego Komisji powinna przekazać Organowi Wykonawczemu dostępne
informacje na temat programów dotyczących skutków zanieczyszczenia
powietrza dla zdrowia człowieka i środowiska oraz programów
dotyczących monitorowania atmosfery i modelowania atmosferycznego
realizowanych na mocy Konwencji z zastosowaniem wytycznych przyjętych
przez Organ Wykonawczy;”. 8. Ust. 1
lit. c) otrzymuje brzmienie: „c) Strony
na obszarach poza zasięgiem geograficznym EMEP przekazują
dostępne informacje na temat poziomów emisji, w tym poziomów emisji w roku
referencyjnym określonym w załączniku II odpowiednich dla
obszaru geograficznego objętego ich zobowiązaniami dotyczącymi
redukcji emisji. Strony spoza zakresu geograficznego EMEP powinny
udostępnić informacje podobne do informacji określonych w
literze b)a na żądanie Organu Wykonawczego.”. 9. Po ust. 1
lit. c) dodaje się lit. d) w brzmieniu: „d) każda
Strona powinna również przedstawić swoje wykazy i prognozy emisji sadzy
(BC), jeżeli są one dostępne, z zastosowaniem wytycznych
przyjętych przez Organ Wykonawczy.”. 10. Formuła
wprowadzająca ust. 3 otrzymuje brzmienie: „Na wniosek Organu Wykonawczego
i zgodnie z ustalonymi przez niego ramami czasowymi EMEP i inne organy
pomocnicze przekazują Organowi Wykonawczemu odpowiednie informacje
dotyczące:”. 11. W ust. 3
lit. a) po słowie „stężeń” dodaje się słowa
„cząstek stałych, w tym sadzy (BC),”. 12. W ust. 3
lit. b) słowa „ozonu i jego prekursorów” zastępuje się
słowami „cząstek stałych, ozonu w warstwie przyziemnej i ich
prekursorów”, a kropkę na końcu tej litery zastępuje się
średnikiem. 13. Po ust. 3
lit. b) dodaje się lit. c) i d) w brzmieniu: „c) negatywnych
skutków dla zdrowia człowieka, naturalnych ekosystemów, materiałów i
upraw, w tym ich powiązań ze zmianą klimatu i środowiskiem
w związku z substancjami objętymi niniejszym Protokołem, a
także postępów w zakresie poprawy ochrony zdrowia człowieka i
środowiska, jak opisano w wytycznych przyjętych przez Organ
Wykonawczy; oraz d) obliczeń
dotyczących budżetów azotu, wydajności wykorzystania azotu i
nadwyżek azotu oraz ulepszeń na obszarze geograficznym EMEP z
zastosowaniem wytycznych przyjętych przez Organ Wykonawczy.”. 14. W ust. 3
skreśla się ostatnie zdanie. 15. Na
końcu ust. 4 dodaje się słowa „i cząstek stałych”. 16. W ust. 5
słowa „aktualnymi stężeniami ozonu i wartościami
krytycznych poziomów ozonu” zastępuje się słowami „rzeczywistymi
stężeniami ozonu oraz cząstek stałych a wartościami
krytycznych poziomów ozonu oraz cząstek stałych”. 17. Dodaje
się ust. 6 w brzmieniu: „6.
Niezależnie od postanowień artykułu 7 ustęp 1 litera b)
Strona może zwrócić się do Organu Wykonawczego o pozwolenie na
zgłoszenie ograniczonego wykazu w przypadku określonego
zanieczyszczenia lub określonych zanieczyszczeń, jeżeli: a) Strona
nie miała wcześniej obowiązków sprawozdawczych w odniesieniu do
tego zanieczyszczenia na mocy niniejszego Protokołu ani innego protokołu;
oraz b) ograniczony
wykaz Strony zawiera co najmniej wszystkie duże punktowe źródła
zanieczyszczenia lub zanieczyszczeń znajdujące się na terytorium
Strony lub w obrębie odpowiedniego OZEZ. Organ Wykonawczy wydaje
takie pozwolenie co roku na maksymalny okres pięciu lat od momentu
wejścia w życie niniejszego Protokołu w odniesieniu do Strony, z
tym że w żadnym razie nie może ono dotyczyć zgłaszania
emisji za którykolwiek rok po 2019 r. Do wniosku takiego dołącza
się informacje dotyczące postępów w zakresie opracowania
pełniejszego wykazu w ramach sprawozdań rocznych Strony.”. J. Artykuł 8 1. W lit. b)
po słowach „tych dotyczących” dodaje się słowa
„cząstek stałych, w tym sadzy (BC),”. 2. W lit. c)
słowa „związków azotu i lotnych związków organicznych”
zastępuje się słowami „związków azotu, lotnych
związków organicznych i cząstek stałych, w tym sadzy (BC)”. 3. Po lit. d)
dodaje się lit. d)a w brzmieniu: „poprawą naukowego
zrozumienia potencjalnych wspólnych korzyści dla łagodzenia zmian
klimatu, związanych ze scenariuszami potencjalnej redukcji
zanieczyszczeń powietrza (takich jak metan, tlenek węgla i sadza (BC)),
które w najbliższej przyszłości wywrą efekt wymuszenia
radiacyjnego i inny wpływ na klimat;”. 4. W lit. e)
słowa „eutrofizacji i fotochemicznego zanieczyszczenia powietrza”
zastępuje się słowami „eutrofizacji, fotochemicznego
zanieczyszczenia powietrza i tworzenia się cząstek stałych”. 5. W lit. f)
słowa „amoniaku i lotnych związków organicznych” zastępuje
się słowami „amoniaku, lotnych związków organicznych i innych
prekursorów ozonu oraz cząstek stałych”. 6. W lit. g): a) słowa
„azotu i lotnych związków organicznych” zastępuje się
słowami „azotu, lotnych związków organicznych i cząstek
stałych”; b) skreśla
się słowa „włączając ich wkład w stężenie
zanieczyszczeń pyłowych,”; oraz c) słowa
„lotnymi związkami organicznymi i ozonem troposferycznym” zastępuje
się słowami „lotnymi związkami organicznymi, cząstkami
stałymi a ozonem w warstwie przyziemnej”. 7. W lit. k): a) słowa
„środowiska i zdrowia ludzkiego” zastępuje się słowami
„środowiska, zdrowia ludzkiego i skutków dla klimatu”; oraz b) słowa
„amoniaku i lotnych związków organicznych” zastępuje się
słowami „amoniaku, lotnych związków organicznych i cząstek
stałych”. K. Artykuł 10 1. W ust. 1
słowa „siarki i związków azotu” zastępuje się słowami
„siarki, związków azotu i cząstek stałych”. 2. W ust. 2
lit. b): a) słowa
„skutków zdrowotnych” zastępuje się słowami „skutków dla zdrowia
człowieka i wspólnych korzyści dla klimatu”; oraz b)
po słowach „odnoszących się do” dodaje się słowa
„cząstek stałych,”. 3. Dodaje
się ust. 3 i 4 w brzmieniu: „3. Organ
Wykonawczy uwzględnia w swoich przeglądach prowadzonych na mocy
niniejszego artykułu ocenę środków zmniejszających emisje sadzy
(BC) nie później niż na drugiej sesji Organu Wykonawczego po
wejściu w życie zmiany określonej w decyzji 2012/2. 4. Nie później
niż na drugiej sesji Organu Wykonawczego po wejściu w życie
zmiany określonej w decyzji 2012/2 Strony oceniają środki
kontroli amoniaku i rozważają konieczność zmiany
załącznika IX.”. L. Artykuł 13 Art. 13 zastępuje
się art. 13 i 13a w brzmieniu: „Artykuł 13 Dostosowania 1. Każda
ze Stron Konwencji może zaproponować dostosowanie załącznika II do niniejszego Protokołu polegające
na dodaniu jej nazwy wraz z odpowiednimi poziomami emisji, pułapami emisji
i wartościami procentowymi redukcji emisji. 2. Każda
ze Stron może zaproponować dostosowanie swoich zobowiązań
dotyczących redukcji emisji wymienionych już w załączniku
II. Propozycja taka musi zawierać dokumentację
potwierdzającą i podlega przeglądowi, jak określono w
decyzji Organu Wykonawczego. Przegląd ten odbywa się przed omówieniem
propozycji przez Strony zgodnie z ustępem 4. 3. Każda
Strona kwalifikująca się na mocy artykułu 3 ustęp 9
może zaproponować dostosowanie załącznika III
polegające na dodaniu jednego lub kilku obszarów OZEZ lub zmianach
dotyczących obszaru OZEZ podlegającego jej jurysdykcji, który
wymieniono w tym załączniku. 4. Proponowane
dostosowania przedkładane są na piśmie Sekretarzowi Wykonawczemu
Komisji, który zawiadamia o nich wszystkie Strony. Strony poddają dyskusji
proponowane dostosowania na następnej sesji Organu Wykonawczego, pod
warunkiem że propozycje te zostały wysłane do Stron przez
Sekretarza Wykonawczego z co najmniej dziewięćdziesięciodniowym
wyprzedzeniem. 5. Dostosowania
przyjmowane są w drodze porozumienia Stron obecnych na sesji Organu
Wykonawczego i stają się obwiązujące dla wszystkich Stron
niniejszego Protokołu dziewięćdziesiątego dnia po dacie
notyfikacji Stron na piśmie przez Sekretarza Wykonawczego Komisji o
przyjęciu dostosowania. Artykuł 13a Zmiany 1. Każda
ze Stron może zaproponować zmiany niniejszego Protokołu. 2. Proponowane
zmiany przedkładane są na piśmie Sekretarzowi Wykonawczemu
Komisji, który zawiadamia o nich wszystkie Strony. Strony poddają dyskusji
proponowane zmiany na następnej sesji Organu Wykonawczego, pod warunkiem
że propozycje te zostały wysłane do Stron przez Sekretarza
Wykonawczego z co najmniej dziewięćdziesięciodniowym
wyprzedzeniem. 3. Zmiany
niniejszego Protokołu inne niż zmiany załączników I i III
przyjmowane są w drodze porozumienia Stron obecnych na sesji Organu
Wykonawczego i wchodzą w życie w odniesieniu do Stron, które je
przyjęły, dziewięćdziesiątego dnia po dacie
złożenia u depozytariusza dokumentów ich przyjęcia przez dwie
trzecie Stron, które były Stronami w czasie ich przyjmowania. W
odniesieniu do każdej innej Strony zmiany wchodzą w życie
dziewięćdziesiątego dnia po dniu, w którym ta Strona
złożyła swój dokument ich przyjęcia. 4. Zmiany
załączników I i III do niniejszego Protokołu przyjmowane są
w drodze porozumienia Stron obecnych na sesji Organu Wykonawczego. Po
upływie stu osiemdziesięciu dni od daty zawiadomienia wszystkich
Stron przez Sekretarza Wykonawczego Komisji zmiana każdego z tych
załączników staje się obowiązująca dla tych Stron,
które nie dostarczyły do depozytariusza notyfikacji zgodnie z
postanowieniami ustępu 5, pod warunkiem że co najmniej
szesnaście Stron nie dostarczyło takiej notyfikacji. 5. Każda
Strona, która nie jest w stanie zatwierdzić zmiany załączników I
lub III, powiadamia o tym fakcie depozytariusza na piśmie w ciągu
dziewięćdziesięciu dni od momentu powiadomienia o przyjęciu
zmiany. Depozytariusz niezwłocznie zawiadomi wszystkie Strony o
każdym otrzymanym zawiadomieniu. Strona może w każdej chwili
zastąpić swoją uprzednią notyfikację przyjęciem
zmiany, a po złożeniu dokumentu przyjęcia u depozytariusza
zmiana takiego załącznika staje się obowiązująca dla
tej Strony. 6. W
przypadku Stron, które ją przyjęły, procedura określona w
ustępie 7 zastępuje procedurę określoną w ustępie
3 w odniesieniu do zmian załączników IV–XI. 7. Zmiany
załączników IV–XI przyjmowane są w drodze porozumienia Stron
obecnych na sesji Organu Wykonawczego. Po upływie jednego roku od daty
zawiadomienia wszystkich Stron przez Sekretarza Wykonawczego Komisji zmiana
każdego z tych załączników staje się obowiązująca
dla tych Stron, które nie dostarczyły do depozytariusza notyfikacji
zgodnie z postanowieniami litery a): a) każda
Strona, która nie jest w stanie zatwierdzić zmiany załączników
IV–XI, powiadamia o tym fakcie depozytariusza na piśmie w ciągu
jednego roku od momentu powiadomienia o przyjęciu zmiany. Depozytariusz
niezwłocznie zawiadomi wszystkie Strony o każdym otrzymanym
zawiadomieniu. Strona może w każdej chwili zastąpić
swoją uprzednią notyfikację przyjęciem zmiany, a po
złożeniu dokumentu przyjęcia u depozytariusza zmiana takiego
załącznika staje się obowiązująca dla tej Strony; b) zmiany
załączników IV–XI nie wchodzą w życie, jeżeli
łączna liczba co najmniej szesnastu Stron: i) dostarczyła
notyfikację zgodnie z postanowieniami litery a); lub ii) nie
przyjęła procedury określonej w niniejszym ustępie i nie
złożyła jeszcze dokumentu przyjęcia zgodnie z
postanowieniami ustępu 3.”. M. Artykuł 15 Dodaje się ust. 4 w
brzmieniu: „4. Państwo lub
regionalna organizacja integracji gospodarczej przedstawia w swoim dokumencie
ratyfikacyjnym, dokumencie przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia
stosowne oświadczenie, jeżeli nie zamierza być związana
procedurami określonymi w artykule 13a ustęp 7 w
odniesieniu do zmiany załączników IV–XI.”. N. Nowy artykuł 18a Po art. 18 dodaje
się art. 18a w brzmieniu: „Artykuł 18a
Uchylenie protokołów Po złożeniu
przez wszystkie Strony poniższych protokołów ich dokumentów
ratyfikacyjnych, dokumentów przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia do niniejszego Protokołu u depozytariusza zgodnie z
artykułem 15 protokoły te uznaje się za uchylone: a) Protokół
z Helsinek z 1985 r. w sprawie redukcji emisji siarki lub ich przepływów
transgranicznych przynajmniej o 30 procent; b) Protokół
z Sofii z 1988 r. dotyczący kontroli emisji tlenków azotu lub ich
przepływów o charakterze transgranicznym; c) Protokół
z Genewy z 1991 r. dotyczący kontroli emisji lotnych związków
organicznych lub ich przepływów o charakterze transgranicznym; d) Protokół
z Oslo z 1994 r. w sprawie dalszej redukcji emisji siarki.”. O. Załącznik
II Załącznik II
otrzymuje brzmienie: „Zobowiązania
dotyczące redukcji emisji 1. Zobowiązania
dotyczące redukcji emisji wymienione w tabelach poniżej odnoszą
się do postanowień artykułu 3 ustęp 1 i 10 niniejszego
Protokołu. 2. W tabeli 1
podano pułapy emisji dwutlenku siarki (SO2), tlenków azotu (NOx), amoniaku
(NH3) i lotnych związków organicznych (LZO) na okres od 2010 r. do 2020 r.
wyrażone w tysiącach ton metrycznych (ton) w przypadku Stron, które
ratyfikowały niniejszy Protokół przed 2010 r. 3. W tabelach
2–6 podano zobowiązania dotyczące redukcji emisji SO2, NOx, NH3, LZO
i PM2,5 na 2020 r. i okres późniejszy. Zobowiązania te
wyrażono jako procentową wartość redukcji w stosunku do
poziomu emisji z 2005 r. 4. Szacunkowe
emisje z 2005 r. wymienione w tabelach 2–6 wyrażono w tysiącach ton.
Stanowią one najnowsze i najlepsze dostępne dane zgłoszone przez
Strony w 2012 r. Te szacunkowe wartości podano wyłącznie do
celów informacyjnych. Mogą one zostać zaktualizowane przez Strony w
trakcie zgłaszania danych dotyczących emisji na mocy niniejszego
Protokołu, jeżeli dostępne będą lepsze informacje.
Sekretariat będzie prowadził i regularnie aktualizował na
stronie internetowej Konwencji tabelę najbardziej aktualnych szacunkowych wartości
zgłoszonych przez Strony do celów informacyjnych. Zobowiązania
dotyczące redukcji emisji wyrażone jako wartość procentowa,
wymienione w tabelach 2–6, mają zastosowanie do najbardziej
aktualnych danych szacunkowych za 2005 r. zgłoszonych przez Strony
Sekretarzowi Wykonawczemu Komisji. 5.
Jeżeli w danym roku Strona stwierdzi, że ze względu na
szczególnie chłodną zimę, szczególnie suche lato lub
nieprzewidziane zmiany w działalności gospodarczej, takie jak utrata
zdolności w systemie zasilania w kraju lub w państwie
sąsiadującym, nie może wywiązać się ze swoich
zobowiązań dotyczących redukcji emisji, może
wywiązać się z tych zobowiązań poprzez
uśrednienie rocznych emisji krajowych w danym roku, w roku poprzednim i w
roku następnym, pod warunkiem że średnia nie przekracza jej
zobowiązania. Tabela 1 Pułapy emisji na okres
od 2010 r. do 2020 r. w przypadku Stron, które ratyfikowały niniejszy
Protokół przed 2010 r. (wyrażone w tysiącach ton rocznie) || Strona || Ratyfikacja || SO2 || NOx || NH3 || LZO || || || || || || 1 || Belgia || 2007 || 106 || 181 || 74 || 144 2 || Bułgaria || 2005 || 856 || 266 || 108 || 185 3 || Chorwacja || 2008 || 70 || 87 || 30 || 90 4 || Cypr || 2007 || 39 || 23 || 9 || 14 5 || Republika Czeska || 2004 || 283 || 286 || 101 || 220 6 || Dania || 2002 || 55 || 127 || 69 || 85 7 || Finlandia || 2003 || 116 || 170 || 31 || 130 8 || Francja || 2007 || 400 || 860 || 780 || 1100 9 || Niemcy || 2004 || 550 || 1081 || 550 || 995 10 || Węgry || 2006 || 550 || 198 || 90 || 137 11 || Łotwa || 2004 || 107 || 84 || 44 || 136 12 || Litwa || 2004 || 145 || 110 || 84 || 92 13 || Luksemburg || 2001 || 4 || 11 || 7 || 9 14 || Niderlandy || 2004 || 50 || 266 || 128 || 191 15 || Norwegia || 2002 || 22 || 156 || 23 || 195 16 || Portugalia || 2005 || 170 || 260 || 108 || 202 17 || Rumunia || 2003 || 918 || 437 || 210 || 523 18 || Słowacja || 2005 || 110 || 130 || 39 || 140 19 || Słowenia || 2004 || 27 || 45 || 20 || 40 20 || Hiszpaniaa || 2005 || 774 || 847 || 353 || 669 21 || Szwecja || 2002 || 67 || 148 || 57 || 241 22 || Szwajcaria || 2005 || 26 || 79 || 63 || 144 23 || Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej || 2005 || 625 || 1181 || 297 || 1200 24 || Stany Zjednoczone Ameryki || 2004 || b || c || || d 25 || Unia Europejska || 2003 || 7832 || 8180 || 4294 || 7585 a Dane dotyczą europejskiej części państwa. b Przy przyjęciu niniejszego Protokołu w 2004 r. Stany
Zjednoczone Ameryki podały orientacyjny docelowy poziom na 2010 r.
wynoszący 16 013 000 ton całkowitych emisji siarki z OZEZ
wskazanego dla siarki, 48 przyległych do niego stanów i Dystryktu
Kolumbii. Liczba ta przekłada się na 14 527 000 ton
metrycznych. c Przy przyjęciu niniejszego Protokołu w 2004 r. Stany
Zjednoczone Ameryki podały orientacyjny docelowy poziom na 2010 r.
wynoszący 6 897 000 ton całkowitych emisji NOx z OZEZ
wskazanego dla NOx, Connecticut, Delaware, Dystryktu Kolumbii, Illinois,
Indiany, Kentucky, Maine, Maryland, Massachusetts, Michigan, New Hampshire, New
Jersey, Nowego Jorku, Ohio, Pensylwanii, Rhode Island, Vermont, Wirginii
Zachodniej i Wisconsin. Liczba ta przekłada się na
6 257 000 ton metrycznych. d Przy przyjęciu niniejszego Protokołu w 2004 r. Stany
Zjednoczone Ameryki podały orientacyjny docelowy poziom na 2010 r.
wynoszący 4 972 000 ton całkowitych emisji LZO z OZEZ
wskazanego dla LZO, Connecticut, Delaware, Dystryktu Kolumbii, Illinois,
Indiany, Kentucky, Maine, Maryland, Massachusetts, Michigan, New Hampshire, New
Jersey, Nowego Jorku, Ohio, Pensylwanii, Rhode Island, Vermont, Wirginii
Zachodniej i Wisconsin. Liczba ta przekłada się na
4 511 000 ton metrycznych. Tabela 2 Zobowiązania
dotyczące redukcji emisji dwutlenku siarki na 2020 r. i okres
późniejszy || Strona Konwencji || Poziomy emisji z 2005 r. w tysiącach ton SO2 || Redukcja w stosunku do poziomu z 2005 r. (%) || || || 1 || Austria || 27 || 26 2 || Białoruś || 79 || 20 3 || Belgia || 145 || 43 4 || Bułgaria || 777 || 78 5 || Kanadaa || || 6 || Chorwacja || 63 || 55 7 || Cypr || 38 || 83 8 || Republika Czeska || 219 || 45 9 || Dania || 23 || 35 10 || Estonia || 76 || 32 11 || Finlandia || 69 || 30 12 || Francja || 467 || 55 13 || Niemcy || 517 || 21 14 || Grecja || 542 || 74 15 || Węgry || 129 || 46 16 || Irlandia || 71 || 65 17 || Włochy || 403 || 35 18 || Łotwa || 6,7 || 8 19 || Litwa || 44 || 55 20 || Luksemburg || 2,5 || 34 21 || Malta || 11 || 77 22 || Niderlandyb || 65 || 28 23 || Norwegia || 24 || 10 24 || Polska || 1224 || 59 25 || Portugalia || 177 || 63 26 || Rumunia || 643 || 77 27 || Słowacja || 89 || 57 28 || Słowenia || 40 || 63 29 || Hiszpaniab || 1282 || 67 30 || Szwecja || 36 || 22 31 || Szwajcaria || 17 || 21 32 || Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej || 706 || 59 33 || Stany Zjednoczone Amerykic || || 34 || Unia Europejska || 7828 || 59 a Przy ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu albo
przystąpieniu do niniejszego Protokołu Kanada przedstawia: a) wartość
całkowitych szacunkowych poziomów emisji siarki z 2005 r., albo na
poziomie krajowym, albo dla jej OZEZ, jeśli przedstawiła OZEZ; oraz
b) orientacyjną wielkość redukcji całkowitych poziomów
emisji siarki na 2020 r. w stosunku do poziomów z 2005 r., albo na poziomie
krajowym, albo dla jej OZEZ. Pozycja a) zostanie uwzględniona w tabeli, a
pozycja b) zostanie uwzględniona w przypisie do tabeli. Jeżeli
zostanie przedstawiony, OZEZ zostanie zaproponowany jako dostosowanie
załącznika III do Protokołu. b Dane dotyczą europejskiej części państwa. c Przy ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu albo
przystąpieniu do zmiany polegającej na dodaniu powyższej tabeli
do niniejszego Protokołu Stany Zjednoczone Ameryki przedstawiają: a) wartość
całkowitych szacunkowych poziomów emisji siarki z 2005 r., albo na
poziomie krajowym, albo dla OZEZ; b) orientacyjną wielkość
redukcji całkowitych poziomów emisji siarki na 2020 r. w stosunku do
określonych poziomów z 2005 r.; oraz c) wszelkie zmiany
dotyczące OZEZ wskazanego w momencie, w którym Stany Zjednoczone
stały się Stroną Protokołu. Pozycja a) zostanie
uwzględniona w tabeli, pozycja b) zostanie uwzględniona w przypisie
do tabeli, a pozycja c) zostanie zaproponowana jako dostosowanie
załącznika III. Tabela 3 Zobowiązania
dotyczące redukcji emisji tlenków azotu na 2020 r. i okres późniejszya || Strona Konwencji || Poziomy emisji z 2005 r. w tysiącach ton NO2 || Redukcja w stosunku do poziomu z 2005 r. (%) || || || 1 || Austria || 231 || 37 2 || Białoruś || 171 || 25 3 || Belgia || 291 || 41 4 || Bułgaria || 154 || 41 5 || Kanadab || || 6 || Chorwacja || 81 || 31 7 || Cypr || 21 || 44 8 || Republika Czeska || 286 || 35 9 || Dania || 181 || 56 10 || Estonia || 36 || 18 11 || Finlandia || 177 || 35 12 || Francja || 1430 || 50 13 || Niemcy || 1464 || 39 14 || Grecja || 419 || 31 15 || Węgry || 203 || 34 16 || Irlandia || 127 || 49 17 || Włochy || 1212 || 40 18 || Łotwa || 37 || 32 19 || Litwa || 58 || 48 20 || Luksemburg || 19 || 43 21 || Malta || 9,3 || 42 22 || Niderlandyc || 370 || 45 23 || Norwegia || 200 || 23 24 || Polska || 866 || 30 25 || Portugalia || 256 || 36 26 || Rumunia || 309 || 45 27 || Słowacja || 102 || 36 28 || Słowenia || 47 || 39 29 || Hiszpaniac || 1292 || 41 30 || Szwecja || 174 || 36 31 || Szwajcariad || 94 || 41 32 || Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej || 1580 || 55 33 || Stany Zjednoczone Amerykie || || 34 || Unia Europejska || 11 354 || 42 a W szacunkowych danych z 2005 r. dla państw członkowskich
UE nie uwzględniono emisji z gleb. b Przy ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu albo
przystąpieniu do niniejszego Protokołu Kanada przedstawia: a) wartość
całkowitych szacunkowych poziomów emisji tlenku azotu z 2005 r., albo na
poziomie krajowym, albo dla jej OZEZ, jeżeli przedstawiła OZEZ; oraz
b) orientacyjną wielkość redukcji całkowitych poziomów
emisji tlenku azotu na 2020 r. w stosunku do poziomów z 2005 r., albo na
poziomie krajowym, albo dla jej OZEZ. Pozycja a) zostanie uwzględniona w
tabeli, a pozycja b) zostanie uwzględniona w przypisie do tabeli.
Jeżeli zostanie przedstawiony, OZEZ zostanie zaproponowany jako
dostosowanie załącznika III do Protokołu. c Dane dotyczą europejskiej części państwa. dW tym emisje z produkcji roślinnej i gleb rolnych (NFR 4D). e Przy ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu albo
przystąpieniu do zmiany polegającej na dodaniu powyższej tabeli
do niniejszego Protokołu Stany Zjednoczone Ameryki przedstawiają: a) wartość
całkowitych szacunkowych poziomów emisji tlenków azotu z 2005 r., albo na
poziomie krajowym, albo dla OZEZ; b) orientacyjną wielkość
redukcji całkowitych poziomów emisji tlenków azotu na 2020 r. w stosunku
do określonych poziomów z 2005 r.; oraz c) wszelkie zmiany dotyczące
OZEZ wskazanego w momencie, w którym Stany Zjednoczone stały się
Stroną Protokołu. Pozycja a) zostanie uwzględniona w tabeli,
pozycja b) zostanie uwzględniona w przypisie do tabeli, a pozycja c)
zostanie zaproponowana jako dostosowanie załącznika III. Tabela 4 Zobowiązania
dotyczące redukcji emisji amoniaku na 2020 r. i okres późniejszy || Strona Konwencji || Poziomy emisji z 2005 r. w tysiącach ton NH3 || Redukcja w stosunku do poziomu z 2005 r. (%) || || || 1 || Austria || 63 || 1 2 || Białoruś || 136 || 7 3 || Belgia || 71 || 2 4 || Bułgaria || 60 || 3 5 || Chorwacja || 40 || 1 6 || Cypr || 5,8 || 10 7 || Republika Czeska || 82 || 7 8 || Dania || 83 || 24 9 || Estonia || 9,8 || 1 10 || Finlandia || 39 || 20 11 || Francja || 661 || 4 12 || Niemcy || 573 || 5 13 || Grecja || 68 || 7 14 || Węgry || 80 || 10 15 || Irlandia || 109 || 1 16 || Włochy || 416 || 5 17 || Łotwa || 16 || 1 18 || Litwa || 39 || 10 19 || Luksemburg || 5,0 || 1 20 || Malta || 1,6 || 4 21 || Niderlandya || 141 || 13 22 || Norwegia || 23 || 8 23 || Polska || 270 || 1 24 || Portugalia || 50 || 7 25 || Rumunia || 199 || 13 26 || Słowacja || 29 || 15 27 || Słowenia || 18 || 1 28 || Hiszpaniaa || 365 || 3 29 || Szwecja || 55 || 15 30 || Szwajcaria || 64 || 8 31 || Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej || 307 || 8 32 || Unia Europejska || 3813 || 6 a Dane dotyczą europejskiej części państwa. Tabela 5 Zobowiązania
dotyczące redukcji emisji lotnych związków organicznych na 2020 r. i
okres późniejszy || Strona Konwencji || Poziomy emisji z 2005 r. w tysiącach ton LZO || Redukcja w stosunku do poziomu z 2005 r. (%) || || || 1 || Austria || 162 || 21 2 || Białoruś || 349 || 15 3 || Belgia || 143 || 21 4 || Bułgaria || 158 || 21 5 || Kanadaa || || 6 || Chorwacja || 101 || 34 7 || Cypr || 14 || 45 8 || Republika Czeska || 182 || 18 9 || Dania || 110 || 35 10 || Estonia || 41 || 10 11 || Finlandia || 131 || 35 12 || Francja || 1232 || 43 13 || Niemcy || 1143 || 13 14 || Grecja || 222 || 54 15 || Węgry || 177 || 30 16 || Irlandia || 57 || 25 17 || Włochy || 1286 || 35 18 || Łotwa || 73 || 27 19 || Litwa || 84 || 32 20 || Luksemburg || 9,8 || 29 21 || Malta || 3,3 || 23 22 || Niderlandyb || 182 || 8 23 || Norwegia || 218 || 40 24 || Polska || 593 || 25 25 || Portugalia || 207 || 18 26 || Rumunia || 425 || 25 27 || Słowacja || 73 || 18 28 || Słowenia || 37 || 23 29 || Hiszpaniab || 809 || 22 30 || Szwecja || 197 || 25 31 || Szwajcariac || 103 || 30 32 || Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej || 1088 || 32 33 || Stany Zjednoczone Amerykid || || 34 || Unia Europejska || 8842 || 28 a Przy ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu albo
przystąpieniu do niniejszego Protokołu Kanada przedstawia: a) wartość
całkowitych szacunkowych poziomów emisji LZO z 2005 r., albo na poziomie
krajowym, albo dla jej OZEZ, jeżeli przedstawiła OZEZ; oraz b)
orientacyjną wielkość redukcji całkowitych poziomów emisji
LZO na 2020 r. w stosunku do poziomów z 2005 r., albo na poziomie krajowym,
albo dla jej OZEZ. Pozycja a) zostanie uwzględniona w tabeli, a pozycja b)
zostanie uwzględniona w przypisie do tabeli. Jeżeli zostanie
przedstawiony, OZEZ zostanie zaproponowany jako dostosowanie załącznika
III do Protokołu. b Dane dotyczą europejskiej części państwa. c W
tym emisje z produkcji roślinnej i gleb rolnych (NFR 4D). d Przy ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu albo
przystąpieniu do zmiany polegającej na dodaniu powyższej tabeli
do niniejszego Protokołu Stany Zjednoczone Ameryki przedstawiają: a) wartość
całkowitych szacunkowych poziomów emisji LZO z 2005 r., albo na poziomie
krajowym, albo dla OZEZ; b) orientacyjną wielkość redukcji
całkowitych poziomów emisji LZO na 2020 r. w stosunku do określonych
poziomów z 2005 r.; oraz c) wszelkie zmiany dotyczące OZEZ
wskazanego w momencie, w którym Stany Zjednoczone stały się
Stroną Protokołu. Pozycja a) zostanie uwzględniona w tabeli,
pozycja b) zostanie uwzględniona w przypisie do tabeli, a pozycja c)
zostanie zaproponowana jako dostosowanie załącznika III. Tabela 6 Zobowiązania dotyczące redukcji emisji PM2,5
na 2020 r. i okres późniejszy || Strona Konwencji || Poziomy emisji z 2005 r. w tysiącach ton PM2,5 || Redukcja w stosunku do poziomu z 2005 r. (%) || || || 1 || Austria || 22 || 20 2 || Białoruś || 46 || 10 3 || Belgia || 24 || 20 4 || Bułgaria || 44 || 20 5 || Kanadaa || || 6 || Chorwacja || 13 || 18 7 || Cypr || 2,9 || 46 8 || Republika Czeska || 22 || 17 9 || Dania || 25 || 33 10 || Estonia || 20 || 15 11 || Finlandia || 36 || 30 12 || Francja || 304 || 27 13 || Niemcy || 121 || 26 14 || Grecja || 56 || 35 15 || Węgry || 31 || 13 16 || Irlandia || 11 || 18 17 || Włochy || 166 || 10 18 || Łotwa || 27 || 16 19 || Litwa || 8,7 || 20 20 || Luksemburg || 3,1 || 15 21 || Malta || 1,3 || 25 22 || Niderlandyb || 21 || 37 23 || Norwegia || 52 || 30 24 || Polska || 133 || 16 25 || Portugalia || 65 || 15 26 || Rumunia || 106 || 28 27 || Słowacja || 37 || 36 28 || Słowenia || 14 || 25 29 || Hiszpaniab || 93 || 15 30 || Szwecja || 29 || 19 31 || Szwajcaria || 11 || 26 32 || Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej || 81 || 30 33 || Stany Zjednoczone Amerykic || || 34 || Unia Europejska || 1504 || 22 a Przy ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu albo
przystąpieniu do niniejszego Protokołu Kanada przedstawia: a) wartość
całkowitych szacunkowych poziomów emisji PM z 2005 r., albo na poziomie
krajowym, albo dla jej OZEZ, jeżeli przedstawiła OZEZ; oraz b)
orientacyjną wielkość redukcji całkowitych poziomów emisji
PM na 2020 r. w stosunku do poziomów z 2005 r., albo na poziomie krajowym, albo
dla jej OZEZ. Pozycja a) zostanie uwzględniona w tabeli, a pozycja b)
zostanie uwzględniona w przypisie do tabeli. Jeżeli zostanie
przedstawiony, OZEZ zostanie zaproponowany jako dostosowanie załącznika
III do Protokołu. b Dane dotyczą europejskiej części państwa. c Przy ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu albo
przystąpieniu do zmiany polegającej na dodaniu powyższej tabeli
do niniejszego Protokołu Stany Zjednoczone Ameryki przedstawiają: a) wartość
całkowitych szacunkowych poziomów emisji PM2,5 z 2005 r., albo na poziomie
krajowym, albo dla OZEZ; oraz b) orientacyjną wielkość
redukcji całkowitych poziomów emisji PM2,5 na 2020 r. w stosunku do
określonych poziomów z 2005 r. Pozycja a) zostanie uwzględniona w
tabeli, a pozycja b) zostanie uwzględniona w przypisie do tabeli.”. P. Załącznik
III 1. W zdaniu
pod nagłówkiem słowa „następujący OZEZ” zastępuje
się słowami „następujące OZEZ”. 2. Przed podpozycją
„OZEZ Federacji Rosyjskiej” dodaje się podpozycję i akapit w
brzmieniu: „OZEZ Kanady OZEZ Kanady dla siarki
jest obszarem o powierzchni 1 miliona kilometrów kwadratowych, który obejmuje
terytorium prowincji Wyspa Księcia Edwarda, Nowa Szkocja i Nowy Brunszwik,
całe terytorium prowincji Québec na południe od linii prostej
biegnącej z Havre-St. Pierre na północnym wybrzeżu Zatoki
Świętego Wawrzyńca do punktu przecięcia granicy między
Québec a Ontario z wybrzeżem Zatoki Jamesa oraz całe terytorium
prowincji Ontario na południe od linii prostej biegnącej z punktu
przecięcia granicy między Ontario a Québec z wybrzeżem Zatoki
Jamesa do rzeki Nipigon w pobliżu północnego brzegu Jeziora
Górnego.”. 3. Akapit pod
podpozycją „OZEZ Federacji Rosyjskiej” otrzymuje brzmienie: „OZEZ Federacji
Rosyjskiej odpowiada europejskiemu terytorium Federacji Rosyjskiej. Europejskie
terytorium Federacji Rosyjskiej stanowi część terytorium Rosji w administracyjnych
i geograficznych granicach jednostek Federacji Rosyjskiej położonych
w Europie Wschodniej graniczącej z kontynentem azjatyckim zgodnie z konwencjonalną
granicą przebiegającą z północy na południe
wzdłuż gór Ural, granicy z Kazachstanem do Morza Kaspijskiego, a
następnie wzdłuż granic państwowych z Azerbejdżanem i
Gruzją w Północnym Kaukazie do Morza Czarnego.”. Q. Załącznik
IV 1. Załącznik
IV otrzymuje brzmienie: „Dopuszczalne wielkości emisji
siarki ze źródeł stacjonarnych 1. Sekcję A stosuje
się do Stron innych niż Kanada i Stany Zjednoczone Ameryki, sekcję B stosuje
się do Kanady, a sekcję C stosuje się Stanów Zjednoczonych
Ameryki. A. Strony inne niż Kanada i Stany
Zjednoczone Ameryki 2. Do celów niniejszej
sekcji „dopuszczalna wielkość emisji” (ELV) oznacza ilość
SO2 (lub SOx, jeżeli w ten sposób podano) zawartą w gazach odlotowych
pochodzących z instalacji, która nie może zostać przekroczona. O ile nie ustalono inaczej, oblicza się ją w
kategoriach masy SO2 (SOx, wyrażonego jako SO2) na objętość
gazów odlotowych (wyrażonych jako mg/m3), przyjmując warunki
standardowe dla temperatury i ciśnienia suchego gazu (objętość
dla 273,15 K, 101,3 kPa). W odniesieniu do zawartości tlenu w gazie
odlotowym wielkości podane w tabelach poniżej stosuje się dla
każdej kategorii źródeł. Nie jest dozwolone rozcieńczanie
do celów obniżenia stężeń zanieczyszczeń w gazach
odlotowych. Wykluczone jest włączenie, wyłączenie i
konserwacja sprzętu. 3. Sprawdzana
jest zgodność z dopuszczalnymi wielkościami emisji, minimalnymi
stopniami odsiarczania, współczynnikami odzyskiwania siarki i
dopuszczalnymi wielkościami zawartości siarki: a) emisje
monitorowane są za pomocą pomiarów lub przeliczeń
zapewniających co najmniej ten sam poziom dokładności.
Przestrzeganie dopuszczalnych wielkości emisji weryfikuje się poprzez
stałe lub okresowe pomiary, zatwierdzenie typu lub jakiekolwiek inne
racjonalne technicznie metody, w tym zweryfikowane metody przeliczania. W
przypadku pomiarów stałych zgodność z dopuszczalną
wielkością emisji zostaje osiągnięta, jeżeli
potwierdzona miesięczna średnia emisji nie przekracza wielkości
dopuszczalnej, chyba że w przypadku indywidualnej kategorii
źródeł określono inaczej. W przypadku pomiarów okresowych lub
innego właściwego określenia lub procedur przeliczenia
zgodność z dopuszczalną wielkością emisji osiąga
się, jeżeli średnia wielkość oparta na
właściwej liczbie pomiarów na podstawie reprezentatywnych warunków
nie przekracza dopuszczalnej wielkości emisji. Do celów weryfikacji
można uwzględnić niedokładność metod pomiaru; b) w
przypadku instalacji spalania stosujących minimalne stopnie odsiarczania
określone w punkcie 5 litera a) podpunkt ii) regularnemu
monitorowaniu poddaje się również zawartość siarki w
paliwie i informuje się właściwe organy o znaczących
zmianach rodzaju używanego paliwa. Stopnie odsiarczania stosuje się
jako średnie wartości miesięczne; c) zgodność
z minimalnym współczynnikiem odzyskiwania siarki weryfikuje się za
pomocą regularnych pomiarów lub innej racjonalnej technicznie metody; d) zgodność
z dopuszczalnymi wielkościami siarki w oleju gazowym weryfikuje się
za pomocą regularnych ukierunkowanych pomiarów. 4.
Monitorowanie właściwych substancji zanieczyszczających oraz
pomiary parametrów procesu, a także kontrolę jakości
zautomatyzowanych systemów pomiarowych i pomiarów referencyjnych
służących przeprowadzeniu kalibracji tych systemów, wykonuje się zgodnie z normami
Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego (CEN). W przypadku
niedostępności norm CEN stosuje się normy Międzynarodowej
Organizacji Normalizacyjnej (ISO), normy krajowe lub międzynarodowe, które
zapewniają dostarczanie danych o równorzędnym poziomie jakości
naukowej. 5. W poniższych
literach określono postanowienia szczególne dotyczące instalacji
spalania, o których mowa w ustępie 7: a) Strona może
odstąpić od obowiązku zapewnienia zgodności z
dopuszczalnymi wielkościami emisji przewidzianymi w ustępie 7 w
następujących przypadkach: i) w przypadku
instalacji spalania, która w tym celu wykorzystuje paliwo niskosiarkowe –
jeżeli operator nie może zapewnić zgodności z tymi wielkościami
dopuszczalnymi ze względu na przerwę w dostawie paliwa
niskosiarkowego wynikającą z poważnego niedoboru; ii) w
przypadku instalacji spalania spalającej lokalne paliwo stałe, która
nie może zapewnić zgodności z dopuszczalnymi wielkościami
emisji przewidzianymi w ustępie 7, konieczne jest
osiągnięcie co najmniej następujących wielkości
dopuszczalnych dla stopni odsiarczania: aa) istniejące instalacje: 50–100
MWth: 80%; bb) istniejące
instalacje: 100–300 MWth: 90%; cc) istniejące
instalacje: > 300 MWth: 95%; dd) nowe
instalacje: 50–300 MWth: 93%; ee) nowe
instalacje: > 300 MWth: 97%; iii) w przypadku
instalacji spalania zwykle wykorzystujących paliwo gazowe, które w drodze
wyjątku są zmuszone do korzystania z innych rodzajów paliwa z uwagi
na nagłą przerwę w dostawach gazu i z tego względu
muszą być wyposażone w urządzenie do oczyszczania gazów
odlotowych; iv) w
przypadku istniejących instalacji spalania, których okres wykorzystania
nie przekracza 17 500 godzin działania, począwszy od 1 stycznia
2016 r. i nie dłużej niż do 31 grudnia 2023 r.; v) w
przypadku istniejących instalacji spalania wykorzystujących paliwa
stałe lub ciekłe, których okres wykorzystania nie przekracza 1500
godzin działania w roku jako średniej kroczącej z pięciu
lat, stosuje się następujące dopuszczalne wielkości emisji: aa) paliwa stałe: 800 mg/m³; bb) paliwa ciekłe: 850 mg/m³ dla
instalacji o nominalnej mocy cieplnej nieprzekraczającej 300 MWth i 400
mg/m³ dla instalacji o nominalnej mocy cieplnej większej niż 300
MWth; b) jeżeli moc instalacji
spalania jest zwiększana o co najmniej 50 MWth, dopuszczalną wielkość
emisji określona w ustępie 7 dla nowych instalacji stosuje się
do części rozbudowanej, której dotyczy zmiana. Dopuszczalną wielkość emisji oblicza
się jako średnią ważoną rzeczywistej mocy cieplnej
zarówno istniejącej, jak i nowej części instalacji; c) Strony
zapewniają przyjęcie procedur odnoszących się do
nieprawidłowego funkcjonowania lub awarii urządzeń
redukujących; d) w
przypadku instalacji spalania wielopaliwowego, w których jednocześnie
wykorzystuje się co najmniej dwa rodzaje paliwa, dopuszczalną wielkość
emisji określa się jako średnią ważoną
dopuszczalnych wielkości emisji dla poszczególnych paliw na podstawie mocy
cieplnej zapewnianej przez każdy rodzaj paliwa. 6. Strony mogą
stosować zasady, zgodnie z którymi instalacje spalania i przetwórnie w
obrębie rafinerii olejów mineralnych mogą zostać zwolnione z
wymogu zapewnienia zgodności z poszczególnymi wielkościami
dopuszczalnymi dla SO2 określonymi w niniejszym załączniku, pod
warunkiem że zapewniają zgodność z pułapem emisji SO2
określonym na podstawie najlepszych dostępnych technik. 7. Instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej
przekraczającej 50 MWth[1]: Tabela 1 Dopuszczalne wielkości
emisji SO2 z instalacji spalaniaa Rodzaj paliwa || Moc cieplna (MWth) || Dopuszczalna wielkość emisji SO2 mg/m³b || || Paliwa stałe || 50–100 || Nowe instalacje: 400 (węgiel kamienny, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 300 (torf) 200 (biomasa) Istniejące instalacje: 400 (węgiel kamienny, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 300 (torf) 200 (biomasa) 100–300 || Nowe instalacje: 200 (węgiel kamienny, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 300 (torf) 200 (biomasa) Istniejące instalacje: 250 (węgiel kamienny, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 300 (torf) 200 (biomasa) >300 || Nowe instalacje: 150 (węgiel kamienny, węgiel brunatny i inne paliwa stałe; kocioł fluidyzacyjny: 200) 150 (torf; kocioł fluidyzacyjny: 200) 150 (biomasa) Istniejące instalacje: 200 (węgiel kamienny, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 200 (torf) 200 (biomasa) Paliwa ciekłe || 50–100 || Nowe instalacje: 350 Istniejące instalacje: 350 100–300 || Nowe instalacje: 200 Istniejące instalacje: 250 >300 || Nowe instalacje: 150 Istniejące instalacje: 200 Paliwa gazowe ogółem || >50 || Nowe instalacje: 35 Istniejące instalacje: 35 Gaz skroplony || >50 || Nowe instalacje: 5 Istniejące instalacje: 5 Gaz koksowniczy lub gaz wielkopiecowy || >50 || Nowe instalacje: 200 dla gazu wielkopiecowego 400 dla gazu koksowniczego Istniejące instalacje: 200 dla gazu wielkopiecowego 400 dla gazu koksowniczego Zgazyfikowane pozostałości rafineryjne || > 50 || Nowe instalacje: 35 Istniejące instalacje: 800 Uwaga: kocioł fluidyzacyjny (kocioł ze
złożem cyrkulacyjnym, kocioł z ciśnieniowym
złożem stacjonarnym, kocioł ze złożem stacjonarnym
pęcherzykowym). a W szczególności
dopuszczalnych wielkości emisji nie stosuje się do: ·
instalacji, w
których produkty spalania wykorzystuje się do bezpośredniego
ogrzewania, suszenia lub innego przetwarzania obiektów lub materiałów; ·
obiektów wtórnego spalania
przeznaczonych do oczyszczania gazów odlotowych przez spalanie, które nie
są eksploatowane jako niezależne instalacje spalania; ·
instalacji
służących do regeneracji katalizatorów do krakingu
katalitycznego; ·
instalacji
służących do przekształcania siarkowodoru w siarkę; ·
reaktorów wykorzystywanych w
przemyśle chemicznym; ·
pieców baterii koksowniczych; ·
nagrzewnic Cowpera; ·
kotłów regeneracyjnych w
instalacjach do produkcji masy celulozowej; ·
spalarni odpadów; oraz ·
instalacji napędzanych
silnikami na olej napędowy, benzynę lub gaz lub przez turbiny
spalinowe, bez względu na stosowane paliwo. b Referencyjna zawartość
O2 wynosi 6% dla paliw stałych i 3% dla paliw ciekłych i gazowych. 8. Olej gazowy: Tabela 2 Wielkości dopuszczalne
dla zawartości siarki w olejach gazowycha || Zawartość siarki (procent na masę) || Olej gazowy || < 0,10 a „Olej gazowy” oznacza każde ropopochodne paliwo
ciekłe, z wyjątkiem paliwa żeglugowego, wchodzące w zakres
kodów CN 2710 19 25, 2710 19 29, 2710 19 45 lub 2710 19 49, lub każde
ropopochodne paliwo ciekłe, z wyjątkiem paliwa żeglugowego,
którego mniej niż 65% objętości (włączając
straty) destyluje w temperaturze 250°C i którego co najmniej 85% objętości
(włączając straty) destyluje w temperaturze 350°C, przy
użyciu metody ASTM D86. Z definicji tej wyłączone są oleje
napędowe do silników wysokoprężnych, tj. oleje gazowe objęte
kodem CN 2710 19 41 i stosowane w pojazdach samochodowych z własnym
napędem. Z definicji tej wyłączone są również
paliwa stosowane w niedrogowych urządzeniach mobilnych oraz ciągnikach rolniczych. 9. Rafinerie olejów
mineralnych i gazu: Jednostki
odzyskiwania siarki: dla instalacji, które produkują ponad 50 Mg siarki
dziennie: Tabela 3 Wielkość
dopuszczalna wyrażona jako minimalny współczynnik odzyskiwania siarki
jednostek odzyskiwania siarki Rodzaj instalacji || Minimalny współczynnik odzyskiwania siarkia (%) || Nowa instalacja || 99,5 Istniejąca instalacja || 98,5 a Współczynnik odzyskiwania
siarki jest odsetkiem importowanego H2S przekształconego w siarkę
elementarną wyrażonym jako średnia roczna. 10. Produkcja
ditlenku tytanu: Tabela 4 Dopuszczalne wielkości
emisji SOx uwalnianych podczas produkcji ditlenku tytanu (średnia roczna) Rodzaj instalacji || Dopuszczalne wielkości emisji SOx (wyrażonych jako SO2) (kg/t TiO2) || Proces siarkowania, emisja całkowita || 6 Proces chlorowania, emisja całkowita || 1,7 B. Kanada 11. Wielkości
dopuszczalne dla kontroli emisji tlenków siarki zostaną określone dla
źródeł stacjonarnych – odpowiednio – z uwzględnieniem informacji
dotyczących dostępnych technologii kontroli, wielkości
dopuszczalnych stosowanych w innych jurysdykcjach oraz poniższych
dokumentów: a) Zarządzenie
w sprawie dodania substancji toksycznych do załącznika 1 do
kanadyjskiej ustawy o środowisku z 1999 r. SOR/2011-34; b) Projekt
rozporządzenia, zarządzenie w sprawie dodania substancji toksycznych
do załącznika 1 do kanadyjskiej ustawy o ochronie środowiska,
1999 r.; c) Wytyczne
dotyczące emisji z nowych źródeł dla termicznego wytwarzania
energii elektrycznej; d) Krajowe
wytyczne emisji dotyczące stacjonarnych turbin spalinowych. PN1072; oraz e) Wytyczne operacyjne i wytyczne w zakresie emisji dla
komunalnych spalarni odpadów stałych. PN1085. C. Stany Zjednoczone Ameryki 12. Wielkości
dopuszczalne dla kontroli emisji dwutlenku siarki ze źródeł
stacjonarnych zakwalifikowanych do poniższych kategorii wraz z
właściwymi źródłami określone są w następujących
dokumentach: a) Elektryczne
generatory pary wodnej – 40. Kodeks przepisów federalnych (C.F.R.) część
60, podpunkt D i podpunkt Da; b) Przemysłowo-handlowo-instytucjonalne
generatory pary wodnej – 40 C.F.R. część 60, podpunkt Db oraz
podpunkt Dc; c) Zakłady
produkcji kwasu siarkowego – 40 C.F.R. część 60, podpunkt H; d) Rafinerie ropy
naftowej – 40 C.F.R. część 60, podpunkt J i podpunkt Ja; e) Huty miedzi – 40
C.F.R. część 60, podpunkt P; f) Huty cynku – 40
C.F.R. część 60, podpunkt Q; g) Huty ołowiu
– 40 C.F.R. część 60, podpunkt R; h) Stacjonarne
turbiny gazowe – 40 C.F.R. część 60, podpunkt GG; i) Przybrzeżne
przetwórnie gazu ziemnego – 40 C.F.R. część 60, podpunkt LLL; j) Spalarnie
odpadów komunalnych – 40 C.F.R. część 60, podpunkt Ea i podpunkt
Eb; k) Spalarnie odpadów
szpitalnych/medycznych/zakaźnych – 40 C.F.R. część 60, podpunkt
Ec; l) Stacjonarne
turbiny spalinowe – 40 C.F.R. część 60, podpunkt KKKK; m) Niewielkie
spalarnie odpadów komunalnych – 40 C.F.R. część 60, podpunkt
AAAA; n) Spalarnie
stałych odpadów handlowych i przemysłowych – 40 C.F.R.
część 60, podpunkt CCCC; oraz o) Inne spalarnie
odpadów stałych – 40 C.F.R. część 60, podpunkt EEEE.”. R. Załącznik
V Załącznik V otrzymuje brzmienie: „Dopuszczalne wielkości emisji
tlenków azotu ze źródeł stacjonarnych 1. Sekcję A stosuje
się do Stron innych niż Kanada i Stany Zjednoczone Ameryki, sekcję B stosuje
się do Kanady, a sekcję C stosuje się Stanów Zjednoczonych
Ameryki. A. Strony inne niż Kanada i
Stany Zjednoczone Ameryki 2. Do celów niniejszej
sekcji „dopuszczalna wielkość emisji” (ELV) oznacza ilość
NOx (sumę NO i NO2, wyrażonych jako NO2) zawartą w gazach
odlotowych pochodzących z instalacji, która nie może zostać
przekroczona. O ile nie ustalono inaczej, oblicza
się ją w kategoriach masy NOx na objętość gazów
odlotowych (wyrażonych jako mg/m3), przyjmując warunki standardowe
dla temperatury i ciśnienia suchego gazu (objętość dla
273,15 K, 101,3 kPa). W odniesieniu do zawartości
tlenu w gazie odlotowym wielkości podane w tabelach poniżej
stosują się dla każdej kategorii źródeł. Nie jest
dozwolone rozcieńczanie do celów obniżenia stężeń
zanieczyszczeń w gazach odlotowych. Wykluczone jest włączenie,
wyłączenie i konserwacja sprzętu. 3. Emisje
monitoruje się we wszystkich przypadkach za pomocą pomiarów NOx lub przeliczeń
albo przez połączenie takich metod zapewniających co najmniej
ten sam poziom dokładności. Przestrzeganie dopuszczalnych
wielkości emisji weryfikuje się poprzez stałe lub okresowe
pomiary, zatwierdzenie typu lub jakiekolwiek inne racjonalne technicznie
metody, w tym zweryfikowane metody przeliczania. W przypadku pomiarów
stałych zgodność z dopuszczalnymi wielkościami emisji
osiąga się, jeżeli potwierdzona miesięczna średnia
emisji nie przekracza wielkości dopuszczalnych. W przypadku pomiarów okresowych
lub innego właściwego określenia lub procedur przeliczania
zgodność z dopuszczalnymi wielkościami emisji osiąga
się, jeżeli średnia wielkość oparta na
właściwej liczbie pomiarów na podstawie reprezentatywnych warunków
nie przekracza dopuszczalnej wielkości emisji. Do celów weryfikacji
można uwzględnić niedokładność metody pomiaru. 4.
Monitorowanie właściwych substancji zanieczyszczających oraz
pomiary parametrów procesu, a także kontrolę jakości
zautomatyzowanych systemów pomiarowych i pomiarów referencyjnych
służących przeprowadzeniu kalibracji tych systemów, wykonuje się zgodnie z normami
CEN. W przypadku niedostępności norm CEN stosuje się normy ISO,
normy krajowe lub międzynarodowe, które zapewniają dostarczanie
danych o równorzędnym poziomie jakości naukowej. 5. Postanowienia
szczególne dotyczące instalacji spalania, o których mowa w ustępie 6:
a) Strona może
odstąpić od obowiązku zapewnienia zgodności z
dopuszczalnymi wielkościami emisji przewidzianymi w ustępie 6 w
następujących przypadkach: i) w przypadku
instalacji spalania zwykle wykorzystujących paliwo gazowe, które w drodze
wyjątku są zmuszone do korzystania z innych rodzajów paliwa z uwagi
na nagłą przerwę w dostawach gazu i z tego względu
muszą być wyposażone w urządzenie do oczyszczania gazów
odlotowych; ii) w przypadku
istniejących instalacji spalania, których okres wykorzystania nie
przekracza 17 500 godzin działania, począwszy od 1 stycznia 2016
r. i nie dłużej niż do 31 grudnia 2023 r.; lub iii) w przypadku
instalacji spalania innych niż przybrzeżne turbiny gazowe
(objęte postanowieniami ustępu 7), wykorzystujących paliwa
stałe lub ciekłe, których okres wykorzystania nie przekracza 1500
godzin działania w roku jako średniej kroczącej z pięciu
lat, stosuje się następujące dopuszczalne wielkości emisji: aa) paliwa
stałe: 450 mg/m³; bb) paliwa
ciekłe: 450 mg/m³. b) jeżeli moc
instalacji spalania jest zwiększana o co najmniej 50 MWth, ELV
określona w ustępie 6 dla nowych instalacji stosuje się do
części rozbudowanej, której dotyczy zmiana. Dopuszczalną
wielkość emisji oblicza się jako średnią
ważoną rzeczywistej mocy cieplnej zarówno istniejącej, jak i
nowej części instalacji; c) Strony
zapewniają przyjęcie procedur odnoszących się do nieprawidłowego
funkcjonowania lub awarii urządzeń redukujących; d) w
przypadku obiektów instalacji spalania wielopaliwowego, w których
jednocześnie wykorzystuje się co najmniej dwa rodzaje paliwa,
dopuszczalną wielkość emisji określa się jako
średnią ważoną dopuszczalnych wielkości emisji
poszczególnych rodzajów paliwa, na podstawie mocy cieplnej zapewnianej przez
każdy rodzaj paliwa. Strony mogą stosować zasady, zgodnie z
którymi instalacje spalania i przetwórnie w obrębie rafinerii olejów
mineralnych mogą zostać zwolnione z wymogu zapewnienia zgodności
z poszczególnymi wielkościami dopuszczalnymi dla NOx określonymi w niniejszym
załączniku, pod warunkiem że zapewniają zgodność
z pułapem emisji NOx określonym na podstawie najlepszych
dostępnych technik. 6.
Instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej przekraczającej 50 MWth[2]: Tabela
1 Dopuszczalne wielkości
emisji NOx uwalnianych z instalacji spalaniaa Rodzaj paliwa || Moc cieplna dostarczana (MWth) || Dopuszczalna wielkość emisji NOx (mg/m³)b || || Paliwa stałe || 50–100 || Nowe instalacje: 300 (węgiel kamienny, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 450 (sproszkowany węgiel brunatny) 250 (biomasa, torf) Istniejące instalacje: 300 (węgiel kamienny, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 450 (sproszkowany węgiel brunatny) 300 (biomasa, torf) 100–300 || Nowe instalacje: 200 (węgiel kamienny, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 200 (biomasa, torf) Istniejące instalacje: 200 (węgiel kamienny, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 250 (biomasa, torf) >300 || Nowe instalacje: 150 (węgiel kamienny, węgiel brunatny i inne paliwa stałe; ogólnie) 150 (biomasa, torf) 200 (sproszkowany węgiel brunatny) Istniejące instalacje: 200 (węgiel kamienny, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 200 (biomasa, torf) Paliwa ciekłe || 50–100 || Nowe instalacje: 300 Istniejące instalacje: 450 100–300 || Nowe instalacje: 150 Istniejące instalacje: 200 (ogólnie) Istniejące instalacje w obrębie rafinerii i instalacji chemicznych: 450 (dla wypalania pozostałości procesów destylacji i konwersji pochodzących z rafinacji ropy naftowej do celów zużycia własnego w instalacjach spalania i dla wypalania płynnych pozostałości poprodukcyjnych jako paliwa niekomercyjnego) >300 || Nowe instalacje: 100 Istniejące instalacje: 150 (ogólnie) Istniejące instalacje w obrębie rafinerii i instalacji chemicznych: 450 (dla wypalania pozostałości procesów destylacji i konwersji pochodzących z rafinacji ropy naftowej do celów zużycia własnego w instalacjach spalania i dla wypalania płynnych pozostałości poprodukcyjnych jako paliwa niekomercyjnego) (< 500 MWth) Gaz ziemny || 50–300 || Nowe instalacje: 100 Istniejące instalacje: 100 >300 || Nowe instalacje: 100 Istniejące instalacje: 100 Inne paliwa gazowe || >50 || Nowe instalacje: 200 Istniejące instalacje: 300 a W szczególności
dopuszczalnych wielkości emisji nie stosuje się do: ·
instalacji, w których
produkty spalania wykorzystuje się do bezpośredniego ogrzewania,
suszenia lub innego przetwarzania obiektów lub materiałów; ·
obiektów wtórnego spalania
przeznaczonych do oczyszczania gazów odlotowych przez spalanie, które nie
są eksploatowane jako niezależne instalacje spalania; ·
instalacji
służących do regeneracji katalizatorów do krakingu
katalitycznego; ·
instalacji
służących do przekształcania siarkowodoru w siarkę; ·
reaktorów wykorzystywanych
w przemyśle chemicznym; ·
pieców baterii
koksowniczych; ·
nagrzewnic Cowpera; ·
kotłów regeneracyjnych
w instalacjach do produkcji masy celulozowej; ·
spalarni odpadów; oraz ·
instalacji napędzanych
silnikami na olej napędowy, benzynę lub gaz lub przez turbiny
spalinowe, bez względu na stosowane paliwo. b Referencyjna zawartość O2 wynosi 6% dla paliw stałych
i 3% dla paliw ciekłych i gazowych. 7. Przybrzeżne
turbiny spalinowe o nominalnej mocy cieplnej przekraczającej 50 MWth: dopuszczalne
wielkości emisji NOx wyrażone w mg/m3 (przy zawartości
referencyjnej O2 równej 15%) stosuje się do turbin pojedynczych. Dopuszczalne wielkości emisji określone w tabeli
2 stosują się tylko powyżej 70% ładunku. Tabela 2 Dopuszczalne wielkości
emisji NOx uwalnianych z przybrzeżnych turbin spalinowych (w tym turbin
gazowych o cyklu złożonym (CCGT)) Rodzaj paliwa || Moc cieplna (MWth) || Dopuszczalna wielkość emisji NOx (mg/m³)a || || Paliwa ciekłe (lekkie i średnie destylaty) || > 50 || Nowe instalacje: 50 Istniejące instalacje: 90 (ogólnie) 200 (obiekty eksploatowane przez mniej niż 1500 godzin rocznie) Gaz ziemnyb || > 50 || Nowe instalacje: 50 (ogólnie)d Istniejące instalacje: 50 (ogólnie)c, d 150 (obiekty eksploatowane przez mniej niż 1500 godzin rocznie) Inne gazy || > 50 || Nowe instalacje: 50 Istniejące instalacje: 120 (ogólnie) 200 (obiekty eksploatowane przez mniej niż 1500 godzin rocznie) a Nie uwzględnia się
turbin gazowych do stosowania awaryjnego, które są eksploatowane przez
mniej niż 500 godzin rocznie. b Gaz ziemny jest naturalnie
występującym metanem o zawartości (objętościowej)
gazów obojętnych i innych składników nie przekraczającej 20%. c 75 mg/m3 w
następujących przypadkach – gdy sprawność turbiny gazowej
jest ustalona przy obciążeniu podstawowym według normy ISO: ·
turbiny gazowe
wykorzystywane w kombinowanych systemach cieplnych i energii elektrycznej o
ogólnej sprawności przekraczającej 75%; ·
turbiny gazowe
wykorzystywane w instalacjach o kombinowanym cyklu o rocznej średniej
ogólnej sprawności elektrycznej przekraczającej 55%; ·
turbiny gazowe dla
urządzeń mechanicznych. d Dla turbin
gazowych o pojedynczym cyklu nienależących do żadnej z kategorii
wymienionych w przypisie c, ale o sprawności większej
niż 35% — ustalonej przy obciążeniu podstawowym według normy
ISO – dopuszczalna wielkość emisji NOx wynosi 50 × η/35, gdzie
η jest sprawnością turbiny gazowej w warunkach
obciążenia podstawowego według normy ISO, wyrażoną
procentowo. 8. Produkcja
cementu: Tabela 3 Dopuszczalne wielkości
emisji NOx uwalnianych przy produkcji cementua Rodzaj instalacji || Dopuszczalna wielkość emisji NOx (mg/m³) || Ogólnie (istniejące i nowe instalacje) || 500 Piece Lepola i piece rotacyjne długie, w których nie są współspalane odpady || 800 a Instalacje wykorzystywane do
produkcji klinkieru cementowego w piecach obrotowych o mocy > 500 Mg/dzień lub
w innych piecach o mocy > 50 Mg/dzień. Zawartość referencyjna
O2 wynosi 10%. 9. Silniki
stacjonarne: Tabela 4 Dopuszczalne wielkości
emisji NOx uwalnianych z nowych silników stacjonarnych Rodzaj silnika, moc, specyfikacja paliwa || Dopuszczalna wielkość emisjia, b, c (mg/m³) || Silniki gazowe > 1 MWth Silniki o zapłonie iskrowym (= działające w cyklu Otta) wszystkie paliwa gazowe || 95 (ulepszona uboga mieszanka) 190 (standardowa uboga mieszanka lub bogata mieszanka z katalizatorem) Silniki dwupaliwowe > 1 MWth W trybie zasilania gazem (wszystkie paliwa gazowe) W trybie zasilania paliwem ciekłym (wszystkie paliwa ciekłe)d 1–20 MWth >20 MWth || 190 225 225 Silniki Diesla > 5 MWth (zapłon samoczynny) Wolne (< 300 obr./min) / średnie (300–1200 obr./min) / szybkie 5–20 MWth Ciężki olej opałowy i oleje biologiczne Lekki olej opałowy i gaz ziemny (NG) >20 MWth Ciężki olej opałowy i oleje biologiczne Lekki olej opałowy i gaz ziemny Szybkie (>1200 obr./min) || 225 190 190 190 190 Uwaga: Zawartość referencyjna tlenu wynosi 15%[3]. a Te dopuszczalne wielkości
emisji nie stosują się do silników działających przez mniej
niż 500 godzin rocznie. b Jeżeli obecnie nie
można zastosować układu selektywnej redukcji katalitycznej (SCR)
ze względów technicznych i logistycznych, np. na oddalonych wyspach, lub
jeżeli nie można zagwarantować dostępności
wystarczających ilości paliwa o wysokiej jakości, w przypadku silników
Diesla i silników dwupaliwowych można zastosować okres
przejściowy wynoszący dziesięć lat od wejścia w
życie niniejszego Protokołu w odniesieniu do danej Strony, w
którym zastosowanie mają następujące dopuszczalne wielkości
emisji: ·
silniki
dwupaliwowe: 1850 mg/m³ w trybie zasilania paliwem ciekłym; 380 mg/m3 w
trybie zasilania paliwem gazowym; ·
silniki
Diesla — wolne (< 300 obr./min) i średnie (300–1200 obr./min) / szybkie: 1300 mg/m³ w przypadku
silników o mocy od 5 do 20 MWth oraz 1850 mg/m³ w przypadku
silników o mocy > 20 MWth; ·
silniki
Diesla — szybkie (> 1200 obr./min): 750 mg/m³. c Silniki działające
przez czas od 500 do 1500 godzin działania rocznie mogą zostać
zwolnione z obowiązku zgodności z tymi dopuszczalnymi
wielkościami emisji, jeżeli stosuje się w nich podstawowe
środki służące do ograniczenia emisji NOx i jeżeli
spełniają one dopuszczalne wielkości emisji określone w
przypisie b; d Strona może odstąpić od obowiązku zapewnienia
zgodności z dopuszczalnymi wielkościami emisji w przypadku
instalacji spalania wykorzystujących paliwo gazowe, które w drodze
wyjątku są zmuszone do korzystania z innych rodzajów paliwa z uwagi
na nagłą przerwę w dostawach gazu i z tego względu
muszą być wyposażone w urządzenie do oczyszczania gazów
odlotowych. Wyjątkowy okres nie przekracza 10 dni, chyba że zachodzi
nadrzędna potrzeba utrzymania dostaw energii. 10. Spiekalnie
rudy żelaza: Tabela 5 Dopuszczalne wielkości
emisji NOx uwalnianych ze spiekalni rudy żelaza Rodzaj instalacji || Dopuszczalna wielkość emisji NOx (mg/m³) || Spiekalnie: nowe instalacje || 400 Spiekalnie: istniejące instalacje || 400 a Produkcja i przetwórstwo
metali: instalacje prażenia i spiekania rud metali, instalacje do
produkcji surówki lub stali (pierwotny i wtórny wytop), łącznie z
odlewaniem ciągłym o wydajności powyżej 2,5 Mg na godzinę,
instalacje do przetwarzania metali żelaznych (walcownie gorące >
20 Mg stali surowej na godzinę). b W drodze wyjątku od
postanowień ustępu 3 te dopuszczalne wielkości emisji
należy uznać za wielkości uśrednione dla długiego
okresu. 11. Produkcja
kwasu azotowego: Tabela 6 Dopuszczalne wielkości
emisji NOx uwalnianych przy produkcji kwasu azotowego z wyłączeniem
urządzeń do stężania kwasu Rodzaj instalacji || Dopuszczalna wielkość emisji NOx (mg/m³) || Nowe instalacje || 160 Istniejące instalacje || 190 B. Kanada
12. Wielkości
dopuszczalne dla kontroli emisji NOx zostaną określone dla
źródeł stacjonarnych – odpowiednio – z uwzględnieniem informacji
dotyczących dostępnych technologii kontroli, wielkości
dopuszczalnych stosowanych w innych jurysdykcjach oraz poniższych
dokumentów: a) Wytyczne
emisji z nowych źródeł dotyczące termicznego wytwarzania energii
elektrycznej; b) Krajowe
wytyczne emisji dotyczące stacjonarnych turbin spalinowych. PN1072; c) Krajowe
wytyczne emisji dla pieców do wypalania klinkieru cementowego. PN1284; d) Krajowe
wytyczne emisji dla kotłów grzewczych i ogrzewaczy
przemysłowych/komercyjnych. PN1286; e) Wytyczne operacyjne i wytyczne w zakresie emisji dla
komunalnych spalarni odpadów stałych. PN1085; f) Plan
zarządzania tlenkami azotu (NOx) i lotnymi związkami organicznymi
(LZO) – etap I. PN1066; oraz g) Wytyczne
operacyjne i wytyczne w zakresie emisji dla komunalnych spalarni odpadów
stałych. PN1085. C. Stany Zjednoczone Ameryki 13. Wielkości
dopuszczalne dla kontroli emisji NOx ze źródeł stacjonarnych
zakwalifikowanych do poniższych kategorii wraz z właściwymi
źródłami określone są w następujących
dokumentach: a) Opalane
węglem zakłady użyteczności publicznej – 40. Kodeks
przepisów federalnych (C.F.R.) część 76; b) Elektryczne
generatory pary wodnej – 40 C.F.R. część 60, podpunkt D i
podpunkt Da; c) Przemysłowo-handlowo-instytucjonalne
generatory pary wodnej – 40 C.F.R. część 60, podpunkt Db; d) Zakłady
produkcji kwasu azotowego – 40 C.F.R. część 60, podpunkt G; e) Stacjonarne
turbiny gazowe – 40 C.F.R. część 60, podpunkt GG; f) Spalarnie
odpadów komunalnych – 40 C.F.R., część 60, podpunkt Ea i
podpunkt Eb; g) Spalarnie
odpadów szpitalnych/medycznych/zakaźnych – 40 C.F.R. część
60, podpunkt Ec; h) Rafinerie
ropy naftowej – 40 C.F.R. część 60, podpunkt J i podpunkt Ja; i) Stacjonarne
silniki spalinowe wewnętrznego spalania — zapłon iskrowy,
40 C.F.R. część 60, podpunkt JJJJ; j) Stacjonarne
silniki spalinowe wewnętrznego spalania — zapłon samoczynny,
40 C.F.R. część 60, podpunkt IIII; k) Stacjonarne
turbiny spalinowe – 40 C.F.R. część 60, podpunkt KKKK; l) Niewielkie
spalarnie odpadów komunalnych – 40 C.F.R. część 60, podpunkt
AAAA; m) Cement
portlandzki – 40 C.F.R. część 60, podpunkt F; n) Spalarnie
stałych odpadów handlowych i przemysłowych – 40 C.F.R.
część 60, podpunkt CCCC; oraz o) Inne
spalarnie odpadów stałych – 40 C.F.R. część 60, podpunkt
EEEE.”. S. Załącznik
VI Załącznik VI
otrzymuje brzmienie: „Dopuszczalne wielkości emisji
lotnych związków organicznych ze źródeł stacjonarnych 1. Sekcję
A stosuje się do Stron innych niż Kanada i Stany Zjednoczone Ameryki,
sekcję B stosuje się do Kanady, a sekcję C stosuje
się Stanów Zjednoczonych Ameryki. A. Strony inne niż Kanada i
Stany Zjednoczone Ameryki 2. Ta
sekcja niniejszego załącznika obejmuje stacjonarne źródła
emisji LZO wymienione w punktach 8–22 poniżej. Nie uwzględnia
się instalacji lub części instalacji wykorzystywanych do
badań, rozwoju i testowania nowych produktów i procesów. Wartości
progowe podano w poniższych tabelach z podziałem na sektory.
Ogólnie odnoszą się one do zużycia rozpuszczalników lub
przepływu masy emisyjnej. Jeżeli jeden operator przeprowadza kilka
czynności sklasyfikowanych w tej samej podpozycji w ramach tej samej
instalacji w tym samym miejscu, sumuje się zużycie rozpuszczalników
lub przepływ masy emisyjnej w ramach takich czynności. Jeżeli
nie wskazano żadnej wartości progowej, podana wielkość
dopuszczalna stosuje się do wszystkich instalacji, o których mowa. 3. Do
celów sekcji A niniejszego załącznika: a) „składowanie
i dystrybucja benzyny” oznacza załadunek samochodów ciężarowych,
wagonów kolejowych, barek i statków pełnomorskich w magazynach i stacjach
wysyłkowych rafinerii olejów mineralnych, łącznie z pojazdami
uzupełniającymi paliwo na stacjach paliw; b) „powlekanie
substancją przylepną” oznacza każdą czynność, w
toku której substancję przylepną nakłada się na
powierzchnię, z wyjątkiem powlekania substancją przylepną i
laminowania związanego z działalnością drukarską oraz
laminowaniem drewna i tworzyw sztucznych; c) „laminowanie
drewna i tworzyw sztucznych” oznacza każdą czynność, która
ma na celu równoczesne przylgnięcie drewna lub tworzywa sztucznego celem
wytworzenia produktów laminowanych; d) „czynność
powlekania” oznacza każdą czynność, w toku której
następuje jednorazowe lub wielokrotne nałożenie
ciągłej warstwy powłoki na: i) nowe
pojazdy określone jako pojazdy kategorii M1 i kategorii N1 w takim
stopniu, w jakim są pokrywane przy użyciu tego samego urządzenia
co pojazdy kategorii M1; ii) kabiny
samochodów ciężarowych, określone jako pomieszczenie
przeznaczone dla kierowcy, a także wszystkie zintegrowane pomieszczenia
przeznaczone na wyposażenie techniczne w pojazdach kategorii N2 i N3; iii) samochody
dostawcze i samochody ciężarowe określone jako pojazdy kategorii N1, N2
i N3, lecz z wyłączeniem kabin samochodów ciężarowych; iv) autobusy
określone jako pojazdy kategorii M2 i M3; v) inne
powierzchnie metalowe i powierzchnie z tworzyw sztucznych, w tym powierzchnie
samolotów, statków, pociągów itp.; vi) powierzchnie
drewniane; vii) tkaniny,
włókna, powierzchnie foliowe i papierowe; oraz viii) skórę.
Ta kategoria
źródeł nie obejmuje operacji powlekania podłoża metalem
technikami natrysku elektroforetycznego i chemicznego. Jeżeli
czynność powlekania obejmuje etap, w toku którego drukuje się
ten sam przedmiot, ową czynność nadruku traktuje się jako
część czynności powlekania. Definicją tą nie
są jednak objęte czynności drukarskie przeprowadzane jako
odrębna czynność. W tej definicji: ·
pojazdy M1 to pojazdy używane
do przewozu pasażerów i mające nie więcej niż osiem siedzeń
poza siedzeniem kierowcy; ·
pojazdy M2 to pojazdy
używane do przewozu pasażerów i mające więcej niż
osiem siedzeń poza siedzeniem kierowcy, o maksymalnej masie
nieprzekraczającej 5 Mg; ·
pojazdy M3 to pojazdy
używane do przewozu pasażerów i mające więcej niż
osiem siedzeń poza siedzeniem kierowcy, o maksymalnej masie
przekraczającej 5 Mg; ·
pojazdy N1 to pojazdy
używane do przewozu towarów, o maksymalnej masie nieprzekraczającej
3,5 Mg; ·
pojazdy N2 to pojazdy
używane do przewozu towarów, o maksymalnej masie przekraczającej 3,5
Mg, ale nieprzekraczającej 12 Mg; ·
pojazdy N3 to pojazdy
używane do przewozu towarów, o maksymalnej masie przekraczającej 12
Mg; e) „powlekanie
zwojów” oznacza każdą czynność, w której zwoje stali, stali
nierdzewnej, stali powlekanej, stopów miedzi lub taśmę
aluminiową powleka się w procesie ciągłym powłoką
foliową lub laminowaną; f) „czyszczenie
na sucho” oznacza każdą czynność przemysłową lub
handlową stosującą LZO w urządzeniu do czyszczenia
odzieży, mebli i podobnych dóbr konsumpcyjnych, z wyjątkiem
ręcznego usuwania brudu i plam w przemyśle włókienniczym i odzieżowym;
g) „produkcja
powłok, lakierów, farb drukarskich i substancji przylepnych” oznacza
produkcję preparatów pokrywających, lakierów, farb drukarskich i
substancji przylepnych, a także substancji pośrednich, o ile są
one produkowane w ramach tej samej instalacji poprzez mieszanie pigmentów,
żywic i materiałów przylepnych z rozpuszczalnikami organicznymi lub
innymi nośnikami. Kategoria ta zawiera również dyspersję,
dyspersję wstępną, realizację pewnego stopnia lepkości
i zabarwienia oraz pakowanie produktów końcowych w pojemniki; h) „drukowanie”
oznacza każdą czynność polegającą na reprodukcji
tekstu lub obrazów, w ramach której przy użyciu nośnika obrazu farba
drukarska przenoszona jest na powierzchnię, i dotyczącą
następujących czynności składowych: i) fleksografia:
rodzaj czynności drukarskiej stosującej nośnik obrazu z gumy lub
z elastycznych fotopolimerów, na których farby drukarskie znajdują
się powyżej powierzchni niedrukujących, z zastosowaniem
ciekłych farb drukarskich schnących poprzez odparowanie; ii) gorący
offset rolowy: rolowa czynność drukarska stosująca nośnik
obrazu, na którym powierzchnie drukujące i niedrukujące znajdują
się w tej samej płaszczyźnie, przy czym materiał, na który
nanosi się druk, jest podawany do maszyny z roli, w odróżnieniu od
odrębnych arkuszy. Powierzchnia niedrukująca jest tak przygotowana,
aby przyjmować wodę, a tym samym odrzucić farbę
drukarską. Powierzchnia drukująca jest tak przygotowana, aby
przyjmować i przenosić tusz na powierzchnię, która ma być
zadrukowana. Odparowanie następuje w piecu, w którym gorące powietrze
jest używane do podgrzewania nadrukowanego materiału; iii) rotograwiura
publikacyjna: rotograwiura stosowana do drukowania na papierze czasopism,
broszur, katalogów lub podobnych produktów z zastosowaniem farb drukarskich na
bazie toluenu; iv) rotograwiura:
czynność drukarska stosująca cylindryczny nośnik obrazu, na
którym powierzchnie drukujące znajdują się poniżej
powierzchni niedrukujących, z zastosowaniem ciekłych farb drukarskich
schnących poprzez odparowanie. Wgłębienia są
wypełnione farbą drukarską, zaś jej nadmiar jest zbierany z
powierzchni niedrukujących, zanim powierzchnia, która ma być
zadrukowana, zetknie się z walcem i zbierze farbę z wgłębień;
v) sitodruk
rotacyjny: rolowa czynność drukarska, w której farba drukarska jest
nakładana na powierzchnię przeznaczoną do zadrukowania sposobem
przetłaczania przez porowaty nośnik obrazu, w którym powierzchnie
drukujące są otwarte, zaś powierzchnie niedrukujące są
zaślepione przy użyciu ciekłej farby drukarskiej, która schnie
tylko poprzez odparowanie. Czynność rolowa oznacza, że
materiał, na który nanosi się druk, jest podawany do maszyny z roli,
w odróżnieniu od odrębnych arkuszy; vi) laminowanie
związane z czynnością drukarską: sklejanie razem dwóch lub
większej liczby elastycznych materiałów w celu utworzenia laminatu;
oraz vii) lakierowanie:
czynność, za pomocą której nakłada się lakier lub
substancję przylepną na materiał elastyczny do celów dalszego
uszczelnienia materiału stanowiącego opakowanie; i) „wytwarzanie
produktów farmaceutycznych” oznacza syntezę chemiczną,
fermentację, ekstrakcję, formowanie i wykańczanie produktów
farmaceutycznych oraz, jeśli dokonywane w tym samym miejscu, wytwarzanie
produktów pośrednich; j) „przeróbka
kauczuku naturalnego i syntetycznego” oznacza każdą
czynność polegającą na sporządzaniu mieszanek,
wytłaczaniu, mieszaniu, kalandrowaniu, wyciskaniu i wulkanizacji kauczuku
naturalnego lub syntetycznego oraz dodatkowe czynności polegające na
przetwarzaniu kauczuku naturalnego i syntetycznego celem uzyskania produktu
końcowego; k) „czyszczenie
powierzchni” oznacza każdą czynność, z wyjątkiem
czyszczenia na sucho, polegającą na stosowaniu rozpuszczalników
organicznych w celu usunięcia zanieczyszczeń z powierzchni
materiału, łącznie z odtłuszczaniem; czynność
czyszczenia, na którą składa się więcej niż jedna
operacja, przed jakimkolwiek innym rodzajem działalności lub po nim,
jest traktowana jako jedna czynność czyszczenia powierzchni.
Czynność ta nie dotyczy czyszczenia wyposażenia, lecz
czyszczenia powierzchni produktów; l) „warunki
standardowe” oznaczają temperaturę 273,15 K i ciśnienie 101,3 kPa;
m) „związek
organiczny” oznacza każdy związek zawierający co najmniej jeden
atom węgla i jeden lub większą liczbę atomów wodoru,
halogenów, tlenu, siarki, fosforu, krzemu lub azotu, z wyjątkiem tlenków
węgla i węglanów lub dwuwęglanów nieorganicznych; n) „lotny
związek organiczny” (LZO) oznacza każdy związek organiczny oraz
frakcję kreozotu, które w temperaturze 293,15 K mają ciśnienie
pary 0,01 kPa lub więcej lub mają odpowiadającą tej wartości
lotność w szczególnych warunkach użytkowania; o) „rozpuszczalnik
organiczny” oznacza każdy LZO, który jest stosowany do rozpuszczania
oddzielnie lub w połączeniu z innymi czynnikami, bez przemiany
chemicznej, surowców, produktów lub odpadów lub jako środek
czyszczący w celu rozpuszczania zanieczyszczeń lub jako czynnik
rozpuszczający lub jako środek rozpraszający lub jako regulator
lepkości lub jako regulator napięcia powierzchniowego lub jako
plastyfikator lub jako środek konserwujący; p) „gazy
odlotowe” oznaczają końcowy zrzut gazów zawierających LZO lub
inne substancje zanieczyszczające z komina lub urządzeń
służących redukcji emisji do powietrza. Objętościowe
natężenie przepływu wyraża się w m3/h w warunkach
standardowych; q) „wytłaczanie
oleju roślinnego i tłuszczu zwierzęcego oraz rafinowanie oleju
roślinnego” oznacza wytłaczanie oleju roślinnego z nasion oraz
innych surowców roślinnych, przetwarzanie suchych pozostałości w
celu wytworzenia pasz zwierzęcych oraz oczyszczanie tłuszczów i
olejów roślinnych otrzymanych z nasion, substancji roślinnych lub
surowców zwierzęcych; r) „powtórna
obróbka wykańczająca pojazdów” oznacza przemysłową lub
handlową czynność powlekania oraz związane z tym
czynności odtłuszczania: i) pierwotne
powlekanie pojazdów drogowych lub ich części materiałami typu
wykończeniowego, wykonywane na zewnątrz oryginalnej linii
produkcyjnej lub powlekanie przyczep (w tym naczep); ii) powtórna
obróbka wykańczająca pojazdów określona jako powlekanie pojazdów
drogowych lub ich części, przeprowadzana jako część
naprawy pojazdu, konserwacji lub dekoracji na zewnątrz instalacji
produkcyjnych nie jest objęta zakresem niniejszego załącznika. Produkty
używane w ramach tej czynności wymieniono w załączniku XI; s) „impregnacja
drewna” oznacza każdą czynność polegającą na
wprowadzaniu środka konserwującego do drewna; t) „powlekanie
drutu nawojowego” oznacza każdą czynność powlekania
przewodników metalicznych stosowanych do nawijania cewek w transformatorach i
silnikach itp.; u) „uchodząca
emisja” oznacza wszelkie emisje LZO do powietrza, gleby i wody
nieznajdujące się w gazach odlotowych, jak również emisje
rozpuszczalników zawartych w jakichkolwiek produktach, o ile nie ustalono
inaczej, i obejmuje niewychwycone emisje LZO uwolnionych do środowiska
zewnętrznego przez okna, drzwi, otwory wentylacyjne i podobne otwory.
Uchodzące emisje można obliczyć na podstawie planu zarządzania
rozpuszczalnikami (patrz dodatek I do niniejszego załącznika); v)
„całkowita emisja LZO” oznacza sumę uchodzących emisji LZO oraz
emisji LZO w gazach odlotowych; w) „wkład”
oznacza ilość rozpuszczalników organicznych oraz ich ilość
w mieszaninach wykorzystanych w toku wykonywania czynności, w tym
rozpuszczalników odzyskanych wewnątrz i na zewnątrz instalacji, jak
również tych, które liczy się każdorazowo wówczas, gdy są
stosowane w celu wykonywania czynności; x) „dopuszczalna
wielkość emisji” oznacza maksymalną ilość LZO (oprócz
metanu) emitowaną z instalacji, która nie może zostać
przekroczona podczas normalnego działania. W przypadku gazów odlotowych
wyraża się ją w kategoriach masy LZO na objętość
gazów odlotowych (jako mg C/m3, o ile nie ustalono inaczej),
zakładając warunki standardowe dla temperatury i ciśnienia
suchego gazu. Objętości gazu, które są dodane do gazu odlotowego
do celów chłodzenia lub rozcieńczenia, nie są brane pod
uwagę przy określaniu stężenia masowego zanieczyszczenia w
gazach odlotowych. Dopuszczalne wielkości emisji gazów odlotowych oznacza
się jako ELVc; dopuszczalne wielkości uchodzących emisji oznacza
się jako ELVf; y) „normalne
działanie” oznacza wszystkie okresy działania z wyjątkiem
czynności włączania i wyłączania oraz konserwacji
sprzętu; z) „substancje
szkodliwe dla zdrowia ludzkiego” podzielone są dalej na dwie kategorie: i) chlorowcowane
LZO, które mogą powodować ryzyko powstania nieodwracalnych zmian w
stanie zdrowia; lub ii) substancje
niebezpieczne, które są rakotwórcze, mutagenne lub działające
szkodliwie na rozrodczość albo które mogą powodować raka,
dziedziczne uszkodzenia genetyczne, mogą powodować raka poprzez drogi
oddechowe, mogą upośledzać płodność lub mogą
działać szkodliwie na dziecko w łonie matki; aa) „produkcja
obuwia” oznacza każdą czynność, podczas której wytwarza
się kompletne obuwie lub jego części; bb) „zużycie
rozpuszczalników” oznacza ogólny wsad rozpuszczalników organicznych do
instalacji w roku kalendarzowym lub w każdym innym okresie
12-miesięcznym, pomniejszony o wszelkie lotne związki organiczne,
które odzyskano w celu ich ponownego użycia. 4. Spełnione
zostaną następujące wymogi: a) monitorowanie
emisji we wszystkich przypadkach odbywa się za pomocą pomiarów lub
przeliczeń[4] zapewniających co najmniej ten sam
poziom dokładności. Zgodność z dopuszczalnymi wielkościami
emisji weryfikuje się za pomocą pomiarów ciągłych i okresowych,
zatwierdzenia typu lub innej racjonalnej technicznie metody. W przypadku emisji
w gazach odlotowych, mierzonych za pomocą pomiarów stałych,
zgodność z dopuszczalnymi wielkościami emisji gazów
odlotowych osiąga się, jeżeli potwierdzona miesięczna
średnia emisji nie przekracza dopuszczalnych wielkości emisji. W
przypadku pomiarów okresowych lub innych odpowiednich procedur określania
zgodność z dopuszczalnymi wielkościami emisji osiąga
się, jeżeli średnia wszystkich odczytów lub wyników innych
procedur w ramach jednego monitorowania nie przekracza wielkości
dopuszczalnych. Do celów weryfikacji można uwzględnić
niedokładność metod pomiaru. Dopuszczalne wielkości
uchodzących emisji i całkowite dopuszczalne wielkości emisji
stosuje się jako średnie roczne; b) stężenia
zanieczyszczeń powietrza w przewodach doprowadzających gaz mierzone
są w reprezentatywny sposób. Monitorowanie właściwych substancji
zanieczyszczających oraz pomiary parametrów procesu, a także
kontrolę jakości zautomatyzowanych systemów i pomiarów
referencyjnych służących przeprowadzeniu kalibracji tych
systemów, wykonuje się zgodnie z normami CEN. W przypadku
niedostępności norm CEN stosuje się normy ISO, normy krajowe lub
międzynarodowe, które zapewniają dostarczanie danych o
równorzędnym poziomie jakości naukowej. 5. Do
gazów odlotowych zawierających substancje szkodliwe dla zdrowia ludzkiego
stosuje się następujące dopuszczalne wielkości emisji: a) 20
mg/m3 (wyrażone jako masowe natężenie przepływu sumy
związków) dla odprowadzanych chlorowcowanych LZO, które są przypisane
do następujących zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia: „Podejrzewa
się, że powoduje raka” lub „Podejrzewa się, że powoduje
wady genetyczne”, w przypadku gdy masowe natężenie przepływu
sumy tych związków jest większe lub równe 100 g/h; oraz b) 2
mg/m3 (wyrażone jako masowe natężenie przepływu sumy
związków) dla odprowadzanych LZO, które są przypisane do następujących
zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia: „Może powodować
raka”, „Może powodować wady genetyczne”, „Może powodować
raka w następstwie narażenia drogą oddechową”, „Może
upośledzać płodność ”, „Może działać
szkodliwie na dziecko w łonie matki”, w przypadku gdy masowe
natężenie przepływu sumy tych związków jest większe
lub równe 10 g/h. 6. W
przypadku kategorii źródeł wymienionych w punktach 9–22 jeżeli
wykazano, że z technicznego i gospodarczego punktu widzenia
zgodność pojedynczej instalacji z dopuszczalną wielkością
uchodzących emisji (ELVf) nie jest wykonalna, Strona może
zwolnić tę instalację z tego wymogu, pod warunkiem że nie
przewiduje się znacznego zagrożenia dla zdrowia człowieka lub
dla środowiska i stosuje się najlepsze dostępne techniki. 7. Dopuszczalne
wielkości emisji LZO dla kategorii źródeł określonych w
ustępie 3 ustalane są w sposób określony w punktach 8–22
poniżej. 8. Składowanie
i dystrybucja benzyny: a) jeżeli
instalacje służące do składowania benzyny w terminalach
przekraczają wartości progowe wymienione w tabeli 1, muszą one
być: i) zbiornikami
o nieruchomych pokrywach, połączonymi z urządzeniem odzysku
oparów zgodnym z dopuszczalnymi wielkościami emisji określonymi w
tabeli 1; lub ii) zbiornikami
zaprojektowanymi z pływającą pokrywą dachową,
wewnętrzną lub zewnętrzną, wyposażonymi w
uszczelnienia pierwotne i wtórne spełniające wymogi efektywności
redukcji określone w tabeli 1; b) w
drodze odstępstwa od powyższych wymogów zbiorniki o nieruchomych
pokrywach, które były eksploatowane przed dniem 1 stycznia 1996 r. i które
nie są połączone z urządzeniem odzysku oparów,
muszą być wyposażone w uszczelnienie pierwotne
spełniające wymóg efektywności redukcji wynoszącej 90%. Tabela 1 Dopuszczalne wielkości
emisji LZO uwalnianych przy składowaniu i dystrybucji benzyny,
wyłączając załadunek statków morskich (etap I) Działanie || Wartość progowa || ELV lub efektywność redukcji || || Załadunek i wyładunek ruchomych cystern w terminalach || Roczna przepustowość wynosząca 5000 m3 benzyny || 10g LZO/m3, w tym metana Instalacje służące do składowania w terminalach || Istniejące terminale lub obszary składowania w cysternach o przepustowości benzyny wynoszącej 10 000 Mg rocznie lub więcej Nowe terminale (bez progów, z wyjątkiem terminali znajdujących się na małych oddalonych wyspach o przepustowości wynoszącej mniej niż 5000 Mg rocznie) || 95% wagowob Stacje paliw || Przepustowość benzyny większa niż 100 m3 rocznie || 0,01% wagowo przepustowościc a Para ulatniająca się przy
wypełnianiu zbiorników do składowania benzyny zostaje przemieszczona
albo do innych zbiorników do składowania, albo do urządzeń
redukujących spełniających wielkości dopuszczalne
określone w powyższej tabeli. b Efektywność redukcji wyrażona
jako odsetek w porównaniu z porównywalnym zbiornikami o nieruchomych pokrywach
bez kontroli zawartości oparów, tzn. zbiornikami posiadającymi
jedynie próżniowe/ciśnieniowe zasuwy odcinające. c Opary ulatniające się przy dostawie
benzyny do instalacji do składowania na stacjach paliw oraz zbiorników o nieruchomej
pokrywie używanych do pośredniego przechowywania oparów muszą
powrócić przez oparoszczelny przewód połączeniowy do ruchomej
cysterny przewożącej benzynę. Załadunek nie może
się odbywać, jeżeli na miejscu nie ma sprawnie
działających urządzeń. W tych warunkach nie jest konieczne
dodatkowe monitorowanie zgodności z wielkością
dopuszczalną. Tabela 2 Dopuszczalne wielkości
emisji LZO podczas uzupełniania paliwa przez samochody na stacjach paliw
(etap II) Wartości progowe || Minimalna wydajność wychwytu oparów (% wagowo)a || Nowa stacja paliw, jeżeli jej rzeczywista lub planowana przepustowość przekracza 500 m3 rocznie Istniejąca stacja paliw, jeżeli jej rzeczywista lub planowana przepustowość przekracza 3000 m3 rocznie od 2019 r. Istniejąca stacja paliw, jeżeli jej rzeczywista lub planowana przepustowość przekracza 500 m3 rocznie i jeżeli podlega gruntownej przebudowie || Równa lub większa niż 85% wagowo przy stosunku oparów do benzyny mieszczącym się w przedziale od 0,95 do 1,05 włącznie (objętościowo; v/v). a
Wydajność wychwytu emisji w systemach musi być potwierdzona
przez producenta zgodnie z odpowiednimi normami technicznymi lub procedurami
zatwierdzania typu. 9. Powlekanie
substancją przylepną: Tabela 3 Wielkości
dopuszczalne dla powlekania substancji przylepnej Działanie i próg || ELV dla LZO (dzienna dla ELVc oraz roczna dla ELVf i całkowitej ELV) || Produkcja obuwia (zużycie rozpuszczalników > 5 Mg rocznie) || 25a g LZO na parę obuwia Inne powlekanie substancją przylepną (zużycie rozpuszczalników 5–15 Mg rocznie) || ELVc = 50 mgb C/m3 ELVf = 25% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 1,2 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Inne powlekanie substancją przylepną (zużycie rozpuszczalników 15–200 Mg rocznie) || ELVc = 50 mgb C/m3 ELVf = 20% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 1 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Inne powlekanie substancją przylepną (zużycie rozpuszczalników > 200 Mg rocznie) || ELVc = 50 mgc C/m3 ELVf = 15% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 0,8 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego a Całkowita ELV wyraża się w
gramach rozpuszczalnika emitowanego na jedną parę kompletnego
wyprodukowanego obuwia. b Jeżeli stosuje się techniki
pozwalające na ponowne użycie odzyskanego rozpuszczalnika, wielkość
dopuszczalna wynosi 150 mg C/m3. b Jeżeli stosuje się techniki
pozwalające na ponowne użycie odzyskanego rozpuszczalnika, wielkość
dopuszczalna wynosi 100 mg C/m3. 10. Laminowanie
drewna i tworzyw sztucznych: Tabela 4 Wielkości
dopuszczalne dla laminowania drewna i tworzyw sztucznych Działanie i próg || ELV dla LZO (rocznie) || Laminowanie drewna i tworzyw sztucznych (zużycie rozpuszczalników > 5 Mg rocznie) || Całkowita ELV wynosząca 30 g LZO/m2 produktu końcowego 11. Czynności
powlekania (przemysł powlekania pojazdów): Tabela 5 Wielkości
dopuszczalne dla czynności powlekania w przemyśle motoryzacyjnym Działanie i próg || ELV dla LZOa (roczna w przypadku całkowitej ELV) || Produkcja samochodów (M1, M2) (zużycie rozpuszczalników > 15 Mg rocznie i ≤ 5000 sztuk powlekanych rocznie lub > 3500 zbudowanego podwozia) || 90 g LZO/m² lub 1,5 kg na nadwozie + 70 g/m² Produkcja samochodów (M1, M2) (zużycie rozpuszczalników 15–200 Mg rocznie i > 5000 sztuk powlekanych rocznie) || Istniejące instalacje: 60 g LZO/m² lub 1,9 kg na nadwozie + 41 g/m² Nowe instalacje: 45 g LZO/m² lub 1,3 kg na nadwozie + 33 g/m² Produkcja samochodów (M1, M2) (zużycie rozpuszczalników > 200 Mg rocznie i > 5000 sztuk powlekanych rocznie) || 35 g LZO/m² lub 1 kg na nadwozie + 26 g/m² b Produkcja kabin samochodów ciężarowych (N1, N2, N3) (zużycie rozpuszczalników > 15 Mg rocznie i ≤ 5000 sztuk powlekanych rocznie) || Istniejące instalacje: 85 g LZO/m² Nowe instalacje: 65 g LZO/m² Produkcja kabin samochodów ciężarowych (N1, N2, N3) (zużycie rozpuszczalników 15–200 Mg rocznie i > 5000 sztuk powlekanych rocznie) || Istniejące instalacje: 75 g LZO/m² Nowe instalacje: 55 g LZO/m² Produkcja kabin samochodów ciężarowych (N1, N2, N3) (zużycie rozpuszczalników > 200 Mg rocznie i > 5000 sztuk powlekanych rocznie) || 55 g LZO/m² Produkcja samochodów ciężarowych i dostawczych (zużycie rozpuszczalników > 15 Mg rocznie i ≤ 2500 sztuk powlekanych rocznie) || Istniejące instalacje: 120 g LZO/m² Nowe instalacje: 90 g LZO/m² Produkcja samochodów ciężarowych i dostawczych (zużycie rozpuszczalników 15–200 Mg rocznie i > 2500 sztuk powlekanych rocznie) || Istniejące instalacje: 90 g LZO/m² Nowe instalacje: 70 g LZO/m² Produkcja samochodów ciężarowych i dostawczych (zużycie rozpuszczalników > 200 Mg rocznie i > 2500 sztuk powlekanych rocznie) || 50 g LZO/m² Produkcja autobusów (zużycie rozpuszczalników > 15 Mg rocznie i ≤ 2000 sztuk powlekanych rocznie) || Istniejące instalacje: 290 g LZO/m² Nowe instalacje: 210 g LZO/m² Produkcja autobusów (zużycie rozpuszczalników 15–200 Mg rocznie i > 2000 sztuk powlekanych rocznie) || Istniejące instalacje: 225 g LZO/m² Nowe instalacje: 150 g LZO/m² Produkcja autobusów (zużycie rozpuszczalników > 200 Mg rocznie i > 2000 sztuk powlekanych rocznie) || 150 g LZO/m² a Całkowite wielkości dopuszczalne
wyrażono jako stosunek masy emitowanego rozpuszczalnika organicznego (g) do
pola powierzchni produktu (m2). Pole powierzchni produktu
określa się jako pole powierzchni wyliczone z całkowitej
powierzchni pokrytej elektroforetycznie i pole powierzchni wszelkich
części, które mogą być dodane w kolejnych fazach procesu
powlekania, a które są pokryte takimi samymi powłokami. Pole
powierzchni pokrytej elektroforetycznie oblicza się według
następującego wzoru: (2 x całkowita waga powłoki
produktu)/(przeciętna grubość arkusza metalu x
gęstość arkusza metalu). Całkowite dopuszczalne
wielkości emisji określone w tabeli powyżej dotyczą
wszystkich etapów procesu prowadzonego w tej samej instalacji, od powlekania
elektroforetycznego lub wszelkiego innego rodzaju procesu powlekania, aż
do końcowego woskowania i polerowania wierzchniej powłoki
włącznie, jak również rozpuszczalnika zużytego w czasie
czyszczenia wyposażenia produkcyjnego, w tym komór natryskowych oraz
innego wyposażenia stałego podczas okresów produkcji lub poza nimi. b
W przypadku istniejących instalacji osiągnięcie tych wielkości
może oznaczać uwzględnienie wzajemnych powiązań
pomiędzy różnymi komponentami środowiska („cross-media
effects”), wysokie koszty kapitału i długie okresy zwrotu z
inwestycji. Znaczne etapowe zmniejszanie emisji LZO powoduje
konieczność zmiany rodzaju systemu malowania lub systemu
nakładania farby lub systemu suszenia, co zazwyczaj wiąże się
z budową nowej instalacji lub całkowitą przebudową lakierni
i wymaga znacznych inwestycji kapitałowych. 12. Czynności
powlekania (powlekanie metalu, tkanin, włókien, powierzchni foliowych,
tworzyw sztucznych, powierzchni papierowych i drewnianych): Tabela 6 Wielkości
dopuszczalne dla czynności powlekania w różnych sektorach
przemysłu Działanie i próg || ELV dla LZO (dzienna dla ELVc oraz roczna dla ELVf i całkowitej ELV) || Powlekanie drewna (zużycie rozpuszczalnika 15–25 Mg rocznie) || ELVc = 100a mg C/m3 ELVf = 25% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 1,6 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Powlekanie drewna (zużycie rozpuszczalnika 25–200 Mg rocznie) || ELVc = 50 mg C/m3 w przypadku suszenia i 75 mg C/m3 w przypadku powlekania ELVf = 20% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 1 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Powlekanie drewna (zużycie rozpuszczalników > 200 Mg rocznie) || ELVc = 50 mg C/m3 w przypadku suszenia i 75 mg C/m3 w przypadku powlekania ELVf = 15% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 0,75 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Powlekanie metalu i tworzyw sztucznych (zużycie rozpuszczalnika 5–15 Mg rocznie) || ELVc = 100a, b mg C/m3 ELVf = 25%b wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 0,6 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Inne czynności powlekania, w tym tkanin, włókien, powierzchni foliowych i papierowych (z wyłączeniem sitodruku rolowego, zob. drukowanie) (zużycie rozpuszczalników 5–15 Mg rocznie) || ELVc = 100a, b mg C/m3 ELVf = 25%b wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 1,6 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Powlekanie tkanin, włókien, powierzchni foliowych i papierowych (z wyłączeniem sitodruku rolowego w przypadku tkanin, zob. drukowanie) (zużycie rozpuszczalnika > 15 Mg rocznie) || ELVc = 50 mg C/m3 w przypadku suszenia i 75 mg C/m3 w przypadku powlekaniab, c ELVf = 20%b wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 1 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Powlekanie materiałów obrabialnych z tworzywa sztucznego (zużycie rozpuszczalników 15–200 Mg rocznie) || ELVc = 50 mg C/m3 w przypadku suszenia i 75 mg C/m3 w przypadku powlekaniab ELVf = 20%b wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 0,375 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Powlekanie materiałów obrabialnych z tworzywa sztucznego (zużycie rozpuszczalników > 200 Mg rocznie) || ELVc = 50 mg C/m3 w przypadku suszenia i 75 mg C/m3 w przypadku powlekaniab ELVf = 20%b wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 0,35 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Powlekanie powierzchni metalowych (zużycie rozpuszczalników 15–200 Mg rocznie) || ELVc = 50 mg C/m3 w przypadku suszenia i 75 mg C/m3 w przypadku powlekaniab ELVf = 20%b wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 0,375 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Wyjątek dotyczący powłok mających styczność z żywnością: całkowita ELV wynosząca 0,5825 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Powlekanie powierzchni metalowych (zużycie rozpuszczalników >200 Mg rocznie) || ELVc = 50 mg C/m3 w przypadku suszenia i 75 mg C/m3 w przypadku powlekaniab ELVf = 20%b wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 0,33 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Wyjątek dotyczący powłok mających styczność z żywnością: całkowita ELV wynosząca 0,5825 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego a Wielkość dopuszczalną stosuje
się do nakładania powłok i
procesów suszenia prowadzonych w warunkach ograniczonych. b Jeżeli niemożliwe jest zapewnienie
warunków ograniczonych (budowa łodzi, powlekanie statku powietrznego
itd.), wobec instalacji można zastosować zwolnienie z wymogu
zgodności z tymi wielkościami. Wówczas stosuje się system
redukcji, chyba że wariant ten jest niewykonalny z technicznego i
gospodarczego punktu widzenia. W takim przypadku
stosuje się najlepsze dostępne techniki. b Jeżeli w przypadku powlekania tkanin
stosuje się techniki pozwalające na ponowne użycie odzyskanych
rozpuszczalników, wielkość dopuszczalna wynosi 150 mg C/m3
w przypadku suszenia i powlekania łącznie. 13. Czynności
powlekania (powlekanie skór i drutu nawojowego): Tabela 7 Wielkości
dopuszczalne dla powlekania skór i drutu nawojowego Działanie i próg || ELV dla LZO (roczna w przypadku całkowitej ELV) || Powlekanie skór w wyposażeniu i określonych wyrobów skórzanych wykorzystywanych jako niewielkie towary konsumpcyjne, takich jak torby, paski, portfele itd. (zużycie rozpuszczalników > 10 Mg rocznie) || Całkowita ELV wynosząca 150 g/m² Inne powlekanie skór (zużycie rozpuszczalników 10–25 Mg rocznie) || Całkowita ELV wynosząca 85 g/m² Inne powlekanie skór (zużycie rozpuszczalników > 25 Mg rocznie) || Całkowita ELV wynosząca 75 g/m² Powlekanie drutu nawojowego (zużycie rozpuszczalników > 5 Mg rocznie) || Całkowita ELV wynosząca 10 g/kg ma zastosowanie w instalacjach, w których średnia średnica drutu wynosi ≤ 0,1 mm Całkowita ELV wynosząca 5 g/kg ma zastosowanie we wszystkich innych instalacjach 14. Czynności
powlekania (powlekanie zwojów): Tabela 8 Wielkości
graniczne dla powlekania zwojów Działanie i próg || ELV dla LZO (dzienna dla ELVc oraz roczna dla ELVf i całkowitej ELV) || Istniejące instalacje (zużycie rozpuszczalników 25–200 Mg rocznie) || ELVc = 50 mga C/m3 ELVf = 10% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 0,45 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Istniejące instalacje (zużycie rozpuszczalników > 200 Mg rocznie) || ELVc = 50 mga C/m3 ELVf = 10% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 0,45 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Nowe instalacje (zużycie rozpuszczalników 25–200 Mg rocznie) || ELVc = 50 mg C/m3a ELVf = 5% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 0,3 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Nowe instalacje (zużycie rozpuszczalników > 200 Mg rocznie) || ELVc = 50 mga C/m3 ELVf = 5% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 0,3 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego a
Jeżeli stosuje się techniki pozwalające na ponowne użycie
odzyskanych rozpuszczalników, wielkość dopuszczalna wynosi 150 mg C/m3. 15. Czyszczenie
na sucho: Tabela 9 Wielkości
graniczne dla czyszczenia na sucho Działanie || ELV dla LZOa, b (roczna w przypadku całkowitej ELV) || Nowe i istniejące instalacje || Całkowita ELV wynosząca 20 g LZO/m² a Dopuszczalna wielkość
całkowitych emisji LZO obliczona jako masa wyemitowanych LZO w stosunku do
masy wyczyszczonego i wysuszonego produktu. b Ten poziom emisji można
osiągnąć przy zastosowaniu maszyn co najmniej typu IV lub maszyn
bardziej wydajnych. 16. Produkcja
powłok, lakierów, farb drukarskich i substancji przylepnych: Tabela 10 Wielkości
dopuszczalne dla produkcji powłok, lakierów, farb drukarskich i substancji
przylepnych Działanie i próg || ELV dla LZO (dzienna dla ELVc oraz roczna dla ELVf i całkowitej ELV) || || || Nowe i istniejące instalacje o zużyciu rozpuszczalników wynoszącym od 100 do 1000 Mg rocznie || ELVc = 150 mg C/m3 ELVfa = 5% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wznosząca 5% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika Nowe i istniejące instalacje o zużyciu rozpuszczalników > 1000 Mg rocznie || ELVc = 150 mg C/m3 ELVfa = 3% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 3% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika a Dopuszczalna wielkość uchodzącej
emisji nie obejmuje rozpuszczalników sprzedanych jako część
preparatu w szczelnym pojemniku. 17. Czynności
drukarskie (fleksografia, gorący offset rolowy, rotograwiura publikacyjna
itd.): Tabela 11 Wielkości
dopuszczalne dla czynności drukarskich Działanie i próg || ELV dla LZO (dzienna dla ELVc oraz roczna dla ELVf i całkowitej ELV) || Gorący offset (zużycie rozpuszczalników 15–25 Mg rocznie) || ELVc = 100 mg C/m3 ELVf = 30% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnikaa Gorący offset (zużycie rozpuszczalników 25–200 Mg rocznie) || Nowe i istniejące instalacje ELVc = 20 mg C/m3 ELVf = 30% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnikaa Gorący offset (zużycie rozpuszczalników > 200 Mg rocznie) || W przypadku nowych i unowocześnionych pras Całkowita ELV = 10% wagowo lub mniej zużytej farby drukarskieja W przypadku istniejących pras Całkowita ELV = 15% wagowo lub mniej zużytej farby drukarskieja Grawiura publikacyjna (zużycie rozpuszczalników 25–200 Mg rocznie) || W przypadku nowych instalacji ELVc = 75 mg C/m3 ELVf = 10% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 0,6 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego W przypadku istniejących instalacji ELVc = 75 mg C/m3 ELVf = 15% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 0,8 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Grawiura publikacyjna (zużycie rozpuszczalników > 200 Mg rocznie) || W przypadku nowych instalacji Całkowita ELV = 5% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika W przypadku istniejących instalacji Całkowita ELV = 7% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika Wklęsłodruk na opakowaniach i fleksografia (zużycie rozpuszczalników 15–25 Mg rocznie) || ELVc = 100 mg C/m3 ELVf = 25% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 1,2 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Wklęsłodruk na opakowaniach i fleksografia (zużycie rozpuszczalników 25–200 Mg rocznie) i drukowanie przy użyciu sortownika (zużycie rozpuszczalnika > 30 Mg rocznie) || ELVc = 100 mg C/m3 ELVf = 20% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub całkowita ELV wynosząca 1,0 kg lub mniej LZO/kg wsadu stałego Wklęsłodruk na opakowaniach i fleksografia (zużycie rozpuszczalnika > 200 Mg rocznie) || W przypadku instalacji, w których wszystkie maszyny są podłączone do utleniania: Całkowita ELV = 0,5 kg LZO/kg wsadu stałego W przypadku instalacji, w których wszystkie maszyny są podłączone do pochłaniania węgla: Całkowita ELV = 0,6 kg LZO/kg wsadu stałego W przypadku istniejących instalacji mieszanych, w których niektóre istniejące maszyny mogą nie być podłączone do spalarni lub odzyskiwania rozpuszczalników: Emisje z maszyn podłączonych do utleniaczy lub pochłaniaczy węgla są niższe niż dopuszczalne wielkości emisji wynoszące odpowiednio 0,5 lub 0,6 kg LZO/kg wsadu stałego. W przypadku maszyn niepodłączonych do oczyszczania gazów: wykorzystanie produktów o małej zawartości rozpuszczalników lub niezawierających rozpuszczalników podłączenie do oczyszczania gazów odlotowych, jeżeli pozwala na to miejsce, i preferencyjne prowadzenie prac o wysokiej zawartości rozpuszczalników na maszynach podłączonych do oczyszczania gazów odlotowych. Całkowite emisje poniżej 1,0 kg LZO/kg wsadu stałego a
Przy obliczaniu uchodzącej emisji nie uwzględnia się
pozostałości rozpuszczalnika w produkcie końcowym. 18. Wytwarzanie
produktów farmaceutycznych: Tabela 12 Wielkości
dopuszczalne dla wytwarzania produktów farmaceutycznych Działanie i próg || ELV dla LZO (dzienna dla ELVc oraz roczna dla ELVf i całkowitej ELV) || Nowe instalacje (zużycie rozpuszczalników > 50 Mg rocznie) || ELVc = 20 mg C/m3a, b ELVf = 5% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnikab Istniejące instalacje (zużycie rozpuszczalników > 50 Mg rocznie) || ELVc = 20 mg C/m3a, c ELVf = 15% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnikac a Jeżeli stosuje się techniki
pozwalające na ponowne użycie odzyskanych rozpuszczalników, wielkość
dopuszczalna wynosi 150 mg C/m3. b Zamiast ELVc i ELVf można stosować
całkowitą wielkość dopuszczalną wynoszącą 5%
wsadu rozpuszczalnika. c Zamiast ELVc i ELVf można stosować
całkowitą wielkość dopuszczalną wynoszącą
15% wsadu rozpuszczalnika. 19. Przeróbka
kauczuku naturalnego lub syntetycznego: Tabela 13 Wielkości
dopuszczalne dla przeróbki kauczuku naturalnego lub syntetycznego: Działanie i próg || ELV dla LZO (dzienna dla ELVc oraz roczna dla ELVf i całkowitej ELV) || Nowe i istniejące instalacje: przeróbka kauczuku naturalnego lub syntetycznego (zużycie rozpuszczalników > 15 Mg rocznie) || ELVc = 20 mg C/m3a ELVf = 25% wagowo wsadu rozpuszczalnikab lub całkowita ELV = 25% wagowo wsadu rozpuszczalnika a Jeżeli stosuje się techniki
pozwalające na ponowne użycie odzyskanych rozpuszczalników, wielkość
dopuszczalna wynosi 150 mg C/m3. a Dopuszczalna wielkość uchodzącej
emisji nie obejmuje rozpuszczalników sprzedanych jako część
preparatu w szczelnym pojemniku. 20. Czyszczenie
powierzchni: Tabela 14 Wielkości
dopuszczalne dla czyszczenia powierzchni Działanie i próg || Wartość progowa dla zużycia rozpuszczalników (Mg rocznie) || ELV dla LZO (dzienna dla ELVc oraz roczna dla ELVf i całkowitej ELV) || || Czyszczenie powierzchni z zastosowaniem substancji wymienionych w ustępie 3 litera z) podpunkt i) niniejszego załącznika || 1–5 || ELVc = 20 mg, wyrażona jako suma masowa poszczególnych związków/m3 || ELVf = 15% wagowo wsadu rozpuszczalnika > 5 || ELVc = 20 mg, wyrażona jako suma masowa poszczególnych związków/m3 || ELVf = 10% wagowo wsadu rozpuszczalnika Inne czyszczenie powierzchni || 2–10 || ELVc = 75 mg C/m3a || ELVf = 20% wagowoa wsadu rozpuszczalnika > 10 || ELVc = 75 mg C/m3a || ELVf = 15% wagowoa wsadu rozpuszczalnika a Instalacje, w których średnia zawartość
rozpuszczalnika organicznego w całości stosowanego materiału
czyszczącego nie przekracza 30% wagowo, są zwolnione z wymogu
stosowania tych wielkości. 21. Procesy
wytłaczania oleju roślinnego lub tłuszczu zwierzęcego oraz
rafinacji oleju roślinnego: Tabela 15 Wielkości
dopuszczalne dla wytłaczania oleju roślinnego lub tłuszczu
zwierzęcego oraz rafinacji oleju roślinnego Działanie i próg || ELV dla LZO (roczna w przypadku całkowitej ELV) || Nowe i istniejące instalacje (zużycie rozpuszczalników > 10 Mg rocznie) || Całkowita ELV (kg LZO/Mg produktu) Tłuszcz zwierzęcy: 1,5 Rycynus: 3,0 Nasiona rzepaku: 1,0 Nasiona słonecznika: 1,0 Ziarna soi (zwykła miazga): 0,8 Ziarna soi (białe łuski): 1,2 Inne nasiona i materiał roślinny: 3,0a Wszystkie procesy frakcjonowania, z wyjątkiem odgumowaniab: 1,5 Odgumowanie: 4,0 a Dopuszczalne wielkości całkowitych
emisji LZO z instalacji przetwarzających poszczególne partie nasion i innego
materiału roślinnego ustala Strona dla poszczególnych przypadków na
podstawie najlepszych dostępnych technik. b Usuwanie gumy z oleju. 22. Impregnacja
drewna: Tabela 16 Wielkości
dopuszczalne odnoszące się do impregnacji drewna Działanie i próg || ELV dla LZO (dzienna dla ELVc oraz roczna dla ELVf i całkowitej ELV) || Impregnacja drewna (zużycie rozpuszczalników 25–200 Mg/rok) || ELVc = 100a mg C/m3 ELVf = 45% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub nie więcej niż 11 kg LZO/m3 Impregnacja drewna (zużycie rozpuszczalników > 200 Mg/rok) || ELVc = 100a mg C/m3 ELVf = 35% wagowo lub mniej wsadu rozpuszczalnika lub nie więcej niż 9 kg LZO/m3 a Nie dotyczy impregnacji kreozotem. B. Kanada 23. Wielkości
dopuszczalne dla kontrolowania emisji LZO zostaną ustalone dla
źródeł stacjonarnych – odpowiednio – z uwzględnieniem informacji
dotyczących dostępnych technologii kontroli, wielkości
dopuszczalnych stosowanych w innych jurysdykcjach
i następujących dokumentów: a) Rozporządzenie
w sprawie stężeń granicznych LZO w powłokach
architektonicznych – SOR/2009-264; b) Rozporządzenie
w sprawie stężeń granicznych LZO w produktach do odnawiania
pojazdów. SOR/2009-197; c) Projekt
rozporządzenia w sprawie stężeń granicznych LZO w
niektórych produktach; d) Wytyczne
w sprawie redukcji emisji tlenku etylenu w procesie sterylizacji; e) Środowiskowe
wytyczne w zakresie kontroli procesów emisji lotnych związków organicznych
z nowych działań chemiczno-organicznych. PN1108; f) Środowiskowy
kodeks praktyki w zakresie pomiaru i kontroli uchodzących emisji LZO z
wycieków urządzeń. PN1106; g) Program
redukcji emisji lotnych związków organicznych
o 40% pochodzących z klejów i uszczelnień ochronnych.
PN1116; h) Plan
redukcji emisji LZO o 20% wydzielanych przez pokrycia powierzchniowych wyrobów
konsumpcyjnych. PN1114; i) Środowiskowe
wytyczne w zakresie kontrolowania emisji lotnych związków organicznych
pochodzących z nadziemnych zbiorników magazynujących. PN1180; j) Środowiskowy
kodeks praktyk odzyskiwania pary podczas tankowania pojazdów na stacjach
benzynowych i innych stacjach rozprowadzających paliwa. PN1184; k) Środowiskowy
kodeks praktyk redukcji emisji rozpuszczalników z komercyjnych i
przemysłowych urządzeń odtłuszczających. PN1182; l) Nowe
normy działania źródeł oraz wytyczne w zakresie redukcji emisji
lotnych związków organicznych pochodzących z urządzeń
pokrywających kanadyjskiego producenta oryginalnego sprzętu
samochodowego (OEM). PN1234; m) Środowiskowe
wytyczne w zakresie redukcji emisji lotnych związków organicznych
pochodzących z przemysłu przetwórczego tworzyw sztucznych. PN1276; n) Krajowy
plan działania w zakresie środowiskowej kontroli substancji
zubożających warstwę ozonową i halonów będących
ich alternatywami. PN1291; o) Plan
zarządzania tlenkami azotu (NOx) i lotnymi związkami organicznymi
(LZO) – etap I. PN1066; p) Środowiskowy kodeks praktyk w zakresie redukcji
emisji lotnych związków organicznych pochodzących z sektora drukarni
komercyjnych/przemysłowych. PN1301; q) Zalecane przez CCME[5] normy i wytyczne w zakresie redukcji emisji LZO z
kanadyjskiego sektora przemysłowych powłok konserwacyjnych. PN1320; oraz r) Wytyczne
w zakresie redukcji emisji LZO w sektorze produkcji mebli drewnianych. PN1338. C. Stany Zjednoczone Ameryki 24. Wielkości
dopuszczalne dla kontrolowania emisji LZO ze stacjonarnych źródeł
zaklasyfikowanych do poniższych kategorii wraz z właściwymi
źródłami są określone są
w następujących dokumentach: a) Zbiorniki do przechowywania
płynów naftowych – 40 Kodeks Przepisów Federalnych (C.F.R.)
część 60, podpunkt K oraz podpunkt Ka; b) Zbiorniki
do przechowywania lotnych płynów organicznych –
40 C.F.R. część 60, podpunkt Kb; c) Rafinerie
ropy naftowej – 40 C.F.R. część 60, podpunkt J; d) Powierzchniowe
pokrywanie mebli metalowych – 40 C.F.R. część 60, podpunkt
EE; e) Powierzchniowe
pokrywanie samochodów osobowych i pojazdów dostawczych – 40 C.F.R.
część 60, podpunkt MM; f) Wklęsłodruk
komercyjny – 40 C.F.R. część 60, podpunkt QQ; g) Taśma
przylepcowa i czynności etykietowania powierzchniowego – 40 C.F.R.
część 60, podpunkt RR; h) Powierzchniowe
pokrywanie dużych urządzeń, zwojów metalu i puszek do napojów –
40 C.F.R. część 60, podpunkt SS, podpunkt TT i podpunkt WW; i) Terminale
zbiorcze paliw – 40 C.F.R. część 60, podpunkt XX; j) Produkcja
opon gumowych – 40 C.F.R. część 60, podpunkt BBB; k) Produkcja
polimerów – 40 C.F.R. część 60, podpunkt DDD; l) Pokrywanie
sprężystym winylem i uretanem oraz drukowanie –
40 C.F.R. część 60, podpunkt FFF: m) Wycieki
i systemy ściekowe urządzeń rafinerii ropy naftowej –
40 C.F.R. część 60, podpunkt GGG i podpunkt QQQ; n) Produkcja
włókien syntetycznych – 40 C.F.R. część 60, podpunkt HHH; o) Usługi
czyszczenia na sucho ropą naftową – 40 C.F.R. część
60, podpunkt JJJ; p) Przybrzeżne
przetwórnie gazu ziemnego – 40 C.F.R. część 60, podpunkt KKK; q) Wycieki
sprzętu, agregaty utleniania powietrzem, czynności destylacji
i procesy reaktorowe SOCMI – 40 C.F.R. część 60, podpunkt
VV, podpunkt III, podpunkt NNN i podpunkt RRR; r) Pokrywanie
taśmą magnetyczną – 40 C.F.R. część 60, podpunkt
SSS; s) Przemysłowe
pokrywanie powierzchni – 40 C.F.R. część 60, podpunkt TTT; t) Polimeryczne
pokrywanie urządzeń wspomagających substraty – 40 C.F.R.
część 60, podpunkt VVV; u) Stacjonarne silniki spalinowe wewnętrznego spalania –
zapłon iskrowy, 40 C.F.R. część 60, podpunkt JJJJ; v) Stacjonarne
silniki spalinowe wewnętrznego spalania – zapłon samoczynny, 40
C.F.R. część 60, podpunkt IIII; oraz w) Nowe
i używane przenośne pojemniki na paliwo – 40 C.F.R.
część 59, podpunkt F. 25. Wielkości
dopuszczalne dla kontrolowania emisji LZO ze źródeł
podlegających krajowym normom emisyjnym dla niebezpiecznych
zanieczyszczeń powietrza określone są
w następujących dokumentach: a) Organiczne
niebezpieczne zanieczyszczenia powietrza z sektora produkcji syntetycznych
substancji organiczno-chemicznych – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
F; b) Organiczne
niebezpieczne zanieczyszczenia powietrza z sektora produkcji syntetycznych
substancji organiczno-chemicznych: produkcyjne przewody wentylacyjne, naczynia
do przechowywania, działania transferowe i ścieki – 40 C.F.R.
część 63, podpunkt G; c) Organiczne
niebezpieczne zanieczyszczenia powietrza: wycieki z urządzeń – 40
C.F.R. część 63, podpunkt H; d) Komercyjne
sterylizatory wykorzystujące tlenek etylenu – 40 C.F.R.
część 63, podpunkt O; e) Zbiorcze
terminale paliwowe i stacje rozdzielcze rurociągów –
40 C.F.R. część 63, podpunkt R; f) Halogenowe
substancje odtłuszczające rozpuszczalniki – 40 C.F.R.
część 63, podpunkt T; g) Polimery
i żywice (Grupa I) – 40 C.F.R. część 63, podpunkt U; h) Polimery
i żywice (Grupa II) – 40 C.F.R. część 63, podpunkt W; i) Huty
przetopu ołowiu – 40 C.F.R. część 63, podpunkt X; j) Ładowanie
zbiornikowców morskich – 40 C.F.R. część 63, podpunkt Y; k) Rafinerie
ropy naftowej – 40 C.F.R. część 63, podpunkt CC; l) Operacje
zagospodarowania odpadów i odzysku prowadzone poza zakładem – 40 C.F.R.
część 63, podpunkt DD; m) Produkcja
taśmy magnetycznej – 40 C.F.R. część 63, podpunkt EE; n) Produkcja
samolotów – 40 C.F.R. część 63, podpunkt GG; o) Produkcja
ropy naftowej i gazu ziemnego – 40 C.F.R. część 63, podpunkt HH; p) Budowa
i naprawa statków – 40 C.F.R. część 63, podpunkt II; q) Meble
drewniane – 40 C.F.R. część 63, podpunkt JJ; r) Drukowanie
i działalność wydawnicza – 40 C.F.R. część 63,
podpunkt KK; s) Produkcja
masy celulozowej i papieru II (spalanie) – C.F.R. część
63, podpunkt MM; t) Zbiorniki
– 40 C.F.R. część 63, podpunkt OO; u) Pojemniki
– 40 C.F.R. część 63, podpunkt PP; v) Retencja
powierzchniowa – 40 C.F.R. część 63, podpunkt QQ; w) Indywidualne systemy odwadniające – 40
C.F.R. część 63, podpunkt RR; x) Zamknięte
systemy wentylacyjne – 40 C.F.R. część 63, podpunkt SS; y) Wycieki
z urządzeń: poziom kontroli 1 – 40 C.F.R. część 63,
podpunkt TT; z) Wycieki
z urządzeń: poziom kontroli 2 – 40 C.F.R. część 63,
podpunkt UU; aa) Separatory
ropy naftowej i wody oraz separatory substancji organicznych i wody – 40
C.F.R. część 63, podpunkt VV; bb) Zbiorniki
do przechowywania (cysterny): poziom kontroli 2 – 40 C.F.R. część
63, podpunkt WW; cc) Jednostki
procesu wytwarzania etylenu – 40 C.F.R. część 63, podpunkt XX; dd) Ogólne
maksymalne osiągalne normy technologii kontroli dla kilku kategorii – 40
C.F.R. część 63, podpunkt YY; ee) Spalarnie
odpadów niebezpiecznych – 40 C.F.R., część 63, podpunkt EEE; ff) Produkcja
środków farmaceutycznych – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
GGG; gg) Przesył
i magazynowanie gazu ziemnego – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
HHH; hh) Produkcja
elastycznej pianki poliuretanowej – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
III; ii) Polimery
i żywice: grupa IV – 40 C.F.R. część 63, podpunkt JJJ; jj) Produkcja
cementu portlandzkiego – 40 C.F.R. część 63, podpunkt LLL; kk) Wytwarzanie
składników aktywnych pestycydów – 40 C.F.R. część
63, podpunkt MMM; ll) Polimery
i żywice: grupa III – 40 C.F.R. część 63, podpunkt OOO; mm) Poliole
polieterów – 40 C.F.R. część 63, podpunkt PPP; nn) Przetop
aluminium – 40 C.F.R. część 63, podpunkt RRR; oo) Rafinerie
ropy naftowej – 40 C.F.R. część 63, podpunkt UUU; pp) Oczyszczalnie
będące własnością publiczną – 40 C.F.R.
część 63, podpunkt VVV; qq) Produkcja
drożdży spożywczych – 40 C.F.R. część 63,
podpunkt CCCC; rr) Dystrybucja
płynów organicznych (z wyłączeniem benzyny) –
40 C.F.R. część 63, podpunkt EEEE; ss) Produkcja różnych organicznych
substancji chemicznych – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
FFFF; tt) Ekstrakcja
rozpuszczalników do produkcji olei roślinnych –
40 C.F.R. część 63, podpunkt GGGG; uu) Powłoki
samochodów osobowych i pojazdów dostawczych –
40 C.F.R. część 63, podpunkt IIII; vv) Powłoki
papierowe i inne powłoki siatkowe – 40 C.F.R. część
63, podpunkt JJJJ; ww) Powłoki
powierzchniowe puszek metalowych – 40 C.F.R. część
63, podpunkt KKKK; xx) Powłoki
różnych części i produktów metalowych – 40 C.F.R.
część 63, podpunkt MMMM; yy) Powłoki
powierzchniowe dużych urządzeń – 40 C.F.R. część
63, podpunkt NNNN; zz) Nadruki,
pokrywanie i barwienie tkanin – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
OOOO; aaa) Pokrywanie
powierzchniowe części i produktów plastikowych –
40 C.F.R. część 63, podpunkt PPPP; bbb) Pokrywanie
powierzchniowe drewnianych produktów budowlanych – 40 C.F.R.
część 63, podpunkt QQQQ; ccc) Powierzchniowe
pokrywanie mebli metalowych – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
RRRR; ddd) Powierzchniowe
pokrywanie zwojów metalowych – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
SSSS; eee) Operacje
wykańczania skóry – 40 C.F.R. część 63, podpunkt TTTT; fff) Wytwarzanie
produktów celulozowych – 40 C.F.R. część 63, podpunkt UUUU; ggg) Produkcja
łodzi – 40 C.F.R. część 63, podpunkt VVVV; hhh) Produkcja
kompozytowych tworzyw sztucznych i opakowań kompozytowych — 40 C.F.R.
część 63, podpunkt WWWW; iii) Produkcja
opon gumowych – 40 C.F.R. część 63, podpunkt XXXX; jjj) Stacjonarne
silniki spalinowe – 40 C.F.R. część 63, podpunkt YYYY; kkk) Stacjonarne
silniki tłokowe wewnętrznego spalania: zapłon samoczynny – 40
C.F.R. część 63, podpunkt ZZZZ; lll) Wytwarzanie
półprzewodników – 40 C.F.R. część 63, podpunkt BBBBB; mmm)
Odlewnie żelaza i stali – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
EEEEE; nnn) Zintegrowana
produkcja żelaza i stali – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
FFFFF; ooo) Przetwórstwo
asfaltu i produkcja pokryć dachowych – 40 C.F.R. część
63, podpunkt LLLLL; ppp) Produkcja
elastycznej pianki poliuretanowej – 40 C.F.R. część
63, podpunkt MMMMM; qqq) Komory/stanowiska
testowania silników – 40 C.F.R. część 63, podpunkt PPPPP; rrr) Wytwarzanie
produktów ciernych – 40 C.F.R. część 63, podpunkt QQQQQ; sss) Wytwarzanie
produktów oporowych – 40 C.F.R. część 63, podpunkt SSSSS; ttt) Szpitalne
sterylizatory na bazie tlenku etylenu – 40 C.F.R. część
63, podpunkt WWWWW; uuu) Zbiorcze
terminale dystrybucji benzyny, zakłady zbiorcze i urządzenia
rurociągowe – 40 C.F.R. część 63, podpunkt BBBBBB; vvv) Urządzenia
do dozowania benzyny – 40 C.F.R. część 63, podpunkt CCCCCC; www) Zdzieranie
farby i różne działania w zakresie pokrywania powierzchniowego przy
źródłach obszarowych – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
HHHHHH; xxx) Wytwarzanie
włókien akrylowych i modakrylowych (źródła obszarowe) –
40 C.F.R. część 63, podpunkt LLLLLL; yyy) Produkcja
sadzy (źródła obszarowe) – 40 C.F.R. część 63,
podpunkt MMMMMM; zzz) Źródła
obszarowe w produkcji chemikaliów: związki chromu –
40 C.F.R. część 63, podpunkt NNNNNN; aaaa) Wytwarzanie
chemikaliów dla źródeł obszarowych – 40 C.F.R. część
63, podpunkt VVVVVV; bbbb) Przetwórstwo
asfaltu i produkcja pokryć dachowych (źródła obszarowe) –
40 C.F.R. część 63, podpunkt AAAAAAA; oraz cccc) Wytwarzanie
farb i produktów pochodnych (źródła obszarowe) – 40 C.F.R.
część 63, podpunkt CCCCCCC. Dodatek
Plan zarządzania rozpuszczalnikami Wprowadzenie 1. Niniejszy dodatek do
załącznika dotyczącego wielkości dopuszczalnych dla emisji
lotnych związków organicznych ze źródeł stacjonarnych
przedstawia wytyczne dotyczące wykonania planu zarządzania rozpuszczalnikami.
Określa on zasady, które należy
stosować (ustęp 2), podaje schemat bilansu masy (ustęp 3)
oraz wskazuje wymagania dla weryfikacji zgodności (ustęp 4). Zasady 2. Plan zarządzania
rozpuszczalnikami służy do następujących celów: a) weryfikacji
zgodności, w sposób określony w załączniku; oraz b) określenia przyszłych możliwości redukcyjnych.
Definicje 3. Schemat
przeprowadzenia bilansu masy określają następujące
definicje: a) Wkłady
rozpuszczalników organicznych: ·
I1 Ilość
rozpuszczalników organicznych lub ich ilość w preparatach
zakupionych, używanych jako wkład do procesu w ramach czasowych, dla
których oblicza się bilans masy. ·
I2 Ilość
rozpuszczalników organicznych lub ich ilość w preparatach odzyskanych
lub ponownie użytych jako wkład rozpuszczalników do procesu.
(ponownie wykorzystany rozpuszczalnik zalicza się każdorazowo po jego
zużyciu do prowadzenia danej czynności.). b) Rozpuszczalniki
organiczne na wyjściu: ·
O1. Emisja LZO w gazach
odlotowych; ·
O2. Rozpuszczalniki
organiczne utracone w wodzie, jeśli właściwe,
z uwzględnieniem oczyszczania ścieków przy obliczaniu O5; ·
O3. Ilość
rozpuszczalników organicznych, które pozostają jako zanieczyszczenie lub
pozostałość w wytwarzaniu produktów z procesu; ·
O4. Niewychwycone emisje
rozpuszczalników organicznych do powietrza. Mieści się tu ogólna
wentylacja pomieszczeń, z których powietrze zostaje uwolnione do
środowiska zewnętrznego przez okna, drzwi, otwory wentylacyjne i
podobne otwory; ·
O5. Rozpuszczalniki
organiczne lub związki organiczne utracone w wyniku reakcji chemicznych i
fizycznych (w tym na przykład te, które zniszczono, np. przez spalenie lub
innymi sposobami oczyszczania gazów odlotowych lub ścieków, albo
wychwycono, np. w wyniku adsorpcji, jeżeli nie zostały
uwzględnione w obliczeniach na mocy O6, O7 lub O8); ·
O6. Rozpuszczalniki
organiczne zawarte w zgromadzonych odpadach; ·
O7. Rozpuszczalniki
organiczne lub rozpuszczalniki organiczne zawarte w preparatach, które
są sprzedane, lub które są przeznaczone do sprzedaży jako produkt
mający wartość handlową; ·
O8. Rozpuszczalniki
organiczne zawarte w preparatach odzyskanych w celu ich wtórnego użycia,
ale nie jako wkład do procesu, jeżeli nie zostały
uwzględnione w obliczaniu na mocy O7; ·
O9. Rozpuszczalniki
organiczne uwalniane w inny sposób. Zalecenia dotyczące zastosowania planu
zarządzania rozpuszczalnikami do weryfikacji
zgodności 4. Wykorzystanie planu
zarządzania rozpuszczalnikami będzie określone poprzez
szczególny wymóg, który ma podlegać weryfikacji, jak następuje: a) Weryfikacja
zgodności z opcją redukcji wymienioną w ust. 6 lit. a) załącznika,
z całkowitą wielkością dopuszczalną
wyrażoną w emisjach rozpuszczalnika na jednostkę produktu lub w
inny sposób określony w załączniku: i) W
przypadku wszystkich czynności wykorzystujących opcję redukcji
wymienioną w ust. 6 lit. a) Załącznika plan zarządzania
rozpuszczalnikami powinien być wprowadzany w życie corocznie w celu
określenia zużycia. Zużycie można obliczyć według
następującego równania: C
= I1 - O8 W celu uzyskania rocznej
emisji odniesienia i emisji docelowej każdego roku należy
wykonać także równoległe obliczenie, aby ustalić
materiały stałe zużyte do powlekania; ii) W
celu dokonania oceny zgodności z całkowitą wielkością
dopuszczalną wyrażoną w emisjach rozpuszczalnika na
jednostkę produktu lub w inny sposób określony
w Załączniku plan zarządzania rozpuszczalnikami powinien
być wprowadzany w życie corocznie w celu określenia emisji LZO. Emisję
LZO można obliczyć według następującego równania: E
= F + O1 Gdzie F jest
uchodzącą emisją LZO określoną w lit. b) ppkt i)
poniżej. Liczbę określającą wielkość emisji
należy następnie podzielić przez odnośny parametr produktu;
b) Określenie
uchodzącej emisji LZO w celu porównania jej z wielkościami
uchodzącej emisji z Załącznika: i) Metodologia:
uchodzącą emisję LZO można obliczyć według
następującego równania: F
= I1 - O1 - O5 - O6 - O7 - O8 lub F
= O2 + O3 + O4 + O9 Ilość tę
można ustalić sposobem bezpośredniego pomiaru tych
wielkości. Alternatywnie, można wykonać równoważne
obliczenie innymi sposobami, na przykład z zastosowaniem wydajności
wychwytu emisji z procesu. Wielkość uchodzącej emisji
wyraża się jako tę część wkładu, którą
można obliczyć według następującego równania: I
= I1 + I2; ii) Częstotliwość:
uchodząca emisja LZO może być określana poprzez
krótką, ale wszechstronną serię pomiarów. Czynność ta
nie musi być powtórzona do czasu modyfikacji wyposażenia.”. T. Załącznik VII Załącznik VII
otrzymuje brzmienie: „Ramy czasowe na mocy art. 3 1. Ustala się
ramy czasowe dla zastosowania wielkości dopuszczalnych określonych
w art. 3 ust. 2 i 3: a) dla
nowych źródeł stacjonarnych jeden rok po dniu wejścia w
życie niniejszego Protokołu dla danej Strony; oraz b) dla
istniejących źródeł stacjonarnych jeden rok po dniu wejścia
w życie niniejszego Protokołu dla danej Strony lub 31 grudnia 2020
r., w zależności od tego, która z tych dat jest datą
późniejszą. 2. Jako ramy czasowe
dla wielkości dopuszczalnych dotyczących paliw i nowych
źródeł ruchomych określonych w art. 3 ust. 5 ustala się
dzień wejścia w życie niniejszego Protokołu dla danej
Strony lub daty związane ze środkami określonymi
w załączniku VIII w zależności od tego, która z tych dat
jest datą późniejszą. 3. Jako ramy czasowe
dla stosowania wielkości dopuszczalnych dla LZO w produktach, o
których mowa w art. 3 ust. 7, ustala się jeden rok po dniu wejścia
w życie niniejszego Protokołu dla danej Strony. 4. Bez uszczerbku dla
ust. 1, 2 i 3 i z zastrzeżeniem ust. 5 Strona Konwencji, która staje
się Stroną niniejszego Protokołu między
1 stycznia 2013 r. a 31 grudnia 2019 r., może
z chwilą ratyfikacji, akceptacji, zatwierdzenia niniejszego Protokołu
lub przystąpienia do niego zadeklarować, że wydłuży
jakiekolwiek lub wszystkie ramy czasowe w celu zastosowania wielkości
dopuszczalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2, 3, 5 i 7, w sposób
następujący: a) dla
istniejących źródeł stacjonarnych do piętnastu lat po dniu
wejścia w życie niniejszego Protokołu dla danej Strony; b) dla
paliw i nowych źródeł ruchomych do pięciu lat po dniu
wejścia w życie niniejszego Protokołu dla danej Strony; oraz c) dla
LZO w produktach do pięciu lat po dniu wejścia w życie
niniejszego Protokołu dla danej Strony. 5. Strona, która
dokonała wyboru na mocy art. 3a niniejszego Protokołu w odniesieniu
do Załącznika VI lub Załącznika VIII, nie może
jednocześnie złożyć deklaracji, o której mowa w ust. 4, w
odniesieniu do tego załącznika.”. U. Załącznik VIII Załącznik VIII
otrzymuje brzmienie: „Wielkości
dopuszczalne dla paliw i nowych źródeł ruchomych Wprowadzenie 1. Sekcję A
stosuje się do stron innych niż Kanada i Stany Zjednoczone Ameryki, sekcję
B stosuje się do Kanady, a sekcję C stosuje się Stanów
Zjednoczonych Ameryki. 2. Niniejszy
załącznik określa dopuszczalne wielkości emisji dla NOx,
wyrażonego jako odpowiedniki dwutlenku azotu (NO2), dla węglowodorów,
z których większość stanowią lotne związki organiczne,
dla tlenku węgla (CO) oraz dla pyłu zawieszonego, a także
środowiskowe specyfikacje dla sprzedawanych paliw do pojazdów. 3. Ramy czasowe dla
stosowania wielkości dopuszczalnych w niniejszym załączniku
ustanowione są w załączniku VII. A. Strony inne niż Kanada i
Stany Zjednoczone Ameryki Samochody osobowe i
pojazdy dostawcze 4. Wielkości
dopuszczalne dla pojazdów o napędzie silnikowym z przynajmniej czterema
kołami wykorzystywanych do przewozu pasażerów (kategoria M) i towarów
(kategoria N) podane są w tabeli 1. Pojazdy
ciężarowe 5. Wielkości
dopuszczalne dla silników pojazdów ciężarowych podane są w
tabelach 2 i 3 dotyczących stosowanych procedur badawczych. Pojazdy i maszyny niedrogowe
z zapłonem samoczynnym i iskrowym 6. Wielkości
dopuszczalne dla ciągników leśnych i rolniczych oraz silników innych
pojazdów/ maszyn niedrogowych wymienione są w tabelach 4–6. 7. Wielkości
dopuszczalne dla lokomotyw i wagonów silnikowych wymienione są
w tabelach 7 i 8. 8. Wielkości
dopuszczalne dla statków żeglugi śródlądowej wymienione są
w tabeli 9. 9. Wielkości
dopuszczalne dla rekreacyjnych jednostek pływających wymienione
są w tabeli 10. Motocykle i motorowery 10. Wielkości
dopuszczalne dla motocykli i motorowerów podane są w tabeli 11 i 12. Jakość
paliwa 11. Środowiskowe
specyfikacje jakości dla benzyny i oleju napędowego podane są
w tabeli 13 i tabeli 14. Tabela 1 Wielkości
dopuszczalne dla samochodów osobowych i pojazdów dostawczych || Masa referencyjna (RW) (kg) || Wielkości dopuszczalnea || Tlenek węgla || Węglowodory ogółem || NMLZO || Tlenki azotu || Połączone węglowodory i tlenki azotu || Pyły zawieszone || Ilość cząsteka (P) L1 (g/km) || L2 (g/km) || L3 (g/km) || L4 (g/km) || L2 + L4 (g/km) || L5 (g/km) || L6 (#/km) Kategoria || Klasa, stosowane od* || || Benzyna || Olej napędowy || Benzyna || Olej napędowy || Benzyna || Olej napędowy || Benzyna || Olej napędowy || Benzyna || Olej napędowy || Benzyna || Olej napędowy || Benzyna || Olej napędowy || || || || || || || || || || || || || || || || Euro 5 || Mb || 1.1.2014 || Wszystkie || 1,0 || 0,50 || 0,10 || – || 0,068 || – || 0,06 || 0,18 || – || 0,23 || 0,0050 || 0,0050 || – || 6,0x1011 N1c || I, 1.1.2014 || RW ≤ 1305 || 1,0 || 0,50 || 0,10 || – || 0,068 || – || 0,06 || 0,18 || – || 0,23 || 0,0050 || 0,0050 || – || 6,0x1011 II, 1.1.2014 || 1305 < RW ≤ 1760 || 1,81 || 0,63 || 0,13 || – || 0,090 || – || 0,075 || 0,235 || – || 0,295 || 0,0050 || 0,0050 || – || 6,0x1011 III, 1.1.2014 || 1760 < RW || 2,27 || 0,74 || 0,16 || – || 0,108 || – || 0,082 || 0,28 || – || 0,35 || 0,0050 || 0,0050 || – || 6,0x1011 N2 || 1.1.2014 || || 2,27 || 0,74 || 0,16 || – || 0,108 || – || 0,082 || 0,28 || – || 0,35 || 0,0050 || 0,0050 || – || 6,0x1011 Euro 6 || Mb || 1.9.2015 || Wszystkie || 1,0 || 0,50 || 0,10 || – || 0,068 || – || 0,06 || 0,08 || – || 0,17 || 0,0045 || 0,0045 || 6,0x1011 || 6,0x1011 N1c || I, 1.9.2015 || RW ≤ 1305 || 1,0 || 0,50 || 0,10 || – || 0,068 || – || 0,06 || 0,08 || – || 0,17 || 0,0045 || 0,0045 || 6,0x1011 || 6,0x1011 II, 1.9.2016 || 1305 < RW ≤ 1760 || 1,81 || 0,63 || 0,13 || – || 0,090 || – || 0,075 || 0,105 || – || 0,195 || 0,0045 || 0,0045 || 6,0x1011 || 6,0x1011 III, 1.9.2016 || 1760 < RW || 2,27 || 0,74 || 0,16 || – || 0,108 || – || 0,082 || 0,125 || – || 0,215 || 0,0045 || 0,0045 || 6,0x1011 || 6,0x1011 N2 || 1.9.2016 || || 2,27 || 0,74 || 0,16 || – || 0,108 || – || 0,082 || 0,125 || – || 0,215 || 0,0045 || 0,0045 || 6,0x1011 || 6,0x1011 * Odmawia się rejestracji, sprzedaży lub
wprowadzenia do użytkowania nowych pojazdów, które nie są dostosowane
do odpowiednich wielkości dopuszczalnych począwszy od dat podanych w
tej kolumnie. a
Cykl testowy określony przez NEDC (nowy europejski cykl jezdny). b
Z wyjątkiem pojazdów, których masa maksymalna przekracza 2500 kg. c
I pojazdów kategorii M określonych w przypisie b. Tabela 2 Wielkości
dopuszczalne dla pojazdów ciężarowych – badanie ESC (europejski test
stacjonarny) i badanie ELR (europejski test pod obciążeniem) || Stosowane od || Tlenek węgla (g/kWh) || Węglowodory (g/kWh) || Węglowodory ogółem (g/kWh) || Tlenki azotu (g/kWh) || Pyły zawieszone (g/kWh) || Dym (m-1) || || || || || || || B2 („EURO V”)a || 1.10.2009 || 1,5 || 0,46 || – || 2,0 || 0,02 || 0,5 „EURO VI”b || 31.12.2013 || 1,5 || – || 0,13 || 0,40 || 0,010 || – a Cykl testowy określony przez badanie ESC
(europejski test stacjonarny) i badanie ELR (europejski test pod
obciążeniem). b Cykl testowy określony przez światowy
test stacjonarny pojazdów ciężarowych (WHSC). Tabela 3 Wielkości
dopuszczalne dla pojazdów ciężarowych – badanie ETC (europejski test
niestacjonarny) || Stosowane od* || Tlenek węgla (g/kWh) || Węglowodory ogółem (g/kWh) || Węglowodory niemetanowe (g/kWh) || Metana (g/kWh) || Tlenki azotu (g/kWh) || Pyły zawieszone (g/kWh)b || || || || || || || B2 „EURO V”c || 1.10.2009 || 4,0 || – || 0,55 || 1,1 || 2,0 || 0,030 „EURO VI” (CI)d || 31.12.2013 || 4,0 || 0,160 || – || – || 0,46 || 0,010 „EURO VI” (PI)d || 31.12.2013 || 4,0 || – || 0,160 || 0,50 || 0,46 || 0,010 Uwaga: PI = zapłon iskrowy. CI = zapłon samoczynny. * Odmawia się
rejestracji, sprzedaży lub wprowadzenia do użytkowania nowych pojazdów,
które nie są dostosowane do odpowiednich wielkości dopuszczalnych
począwszy od dat podanych w tej kolumnie. a
Wyłącznie dla silników na gaz ziemny. b Nie stosuje
się do silników gazowych na etapie B2. c Cykl testowy
określony przez europejski test niestacjonarny. d Cykl testowy
określony przez światowy test stacjonarny pojazdów
ciężarowych (WHTC). Tabela 4 Wielkości
dopuszczalne (etap IIIB) dla silników Diesla ruchomych maszyn niedrogowych,
ciągników rolniczych i leśnych Moc netto (P) (kW) || Stosowane od* || Tlenek węgla (g/kWh) || Węglowodory (g/kWh) || Tlenki azotu (g/kWh) || Pyły zawieszone (g/kWh) || || || || || 130 ≤ P ≤ 560 || 31.12.2010 || 3,5 || 0,19 || 2,0 || 0,025 75 ≤ P < 130 || 31.12.2011 || 5,0 || 0,19 || 3,3 || 0,025 56 ≤ P < 75 || 31.12.2011 || 5,0 || 0,19 || 3,3 || 0,025 37 ≤ P < 56 || 31.12.2012 || 5,0 || 4,7a || 4,7a || 0,025 * Z mocą od podanych
dat i z wyjątkiem urządzeń i silników przeznaczonych do wywozu
do krajów, które nie są stronami niniejszego Protokołu, Strony
zezwalają na rejestrowanie, o ile dotyczy, i wprowadzanie do użytkowania
nowych silników, bez względu na to, czy są zamontowane
w urządzeniach, czy też nie, wyłącznie jeżeli
spełniają one kryteria dotyczące odpowiednich wielkości
dopuszczalnych określonych w tabeli. a Uwaga redakcyjna: Niniejsza liczba stanowi sumę węglowodorów
i tlenków azotu i została zawarta w ostatecznym zatwierdzonym
tekście jako pojedyncza liczba w połączonej komórce tabeli. Ponieważ niniejszy tekst nie zawiera tabel z liniami
podziału, dla zapewnienia jasności liczbę powtarza się w
każdej kolumnie. Tabela 5 Wielkości dopuszczalne
(etap IV) dla silników Diesla ruchomych maszyn niedrogowych, ciągników
rolniczych i leśnych Moc netto (P) (kW) || Stosowane od* || Tlenek węgla (g/kWh) || Węglowodory (g/kWh) || Tlenki azotu (g/kWh) || Pyły zawieszone (g/kWh) || || || || || 130 ≤ P ≤ 560 || 31.12.2013 || 3,5 || 0,19 || 0,4 || 0,025 56 ≤ P < 130 || 31.12.2014 || 5,0 || 0,19 || 0,4 || 0,025 * Z mocą od podanych
dat i z wyjątkiem urządzeń i silników przeznaczonych do wywozu
do krajów, które nie są stronami niniejszego Protokołu, Strony
zezwalają na rejestrowanie, o ile dotyczy, i wprowadzanie do
użytkowania nowych silników, bez względu na to, czy są
zamontowane w urządzeniach, czy też nie, wyłącznie
jeżeli spełniają one kryteria dotyczące odpowiednich wielkości
dopuszczalnych określonych w tabeli. Tabela 6 Wielkości
dopuszczalne dla silników z zapłonem iskrowym ruchomych maszyn
niedrogowych Silniki ręczne Pojemność silnika (cm3) || Tlenek węgla (g/kWh) || Suma węglowodorów i tlenków azotu (g/kWh)a || || Poj. < 20 || 805 || 50 20 ≤ poj. < 50 || 805 || 50 Poj. ≥ 50 || 603 || 72 Silniki inne niż ręczne Pojemność silnika (cm3) || Tlenek węgla (g/kWh) || Suma węglowodorów i tlenków azotu (g/kWh) Poj. < 66 || 610 || 50 66 ≤ poj. < 100 || 610 || 40 100 ≤ poj. < 225 || 610 || 16,1 Poj. ≥ 225 || 610 || 12,1 Uwaga: z wyjątkiem urządzeń i
silników przeznaczonych do wywozu do krajów, które nie są stronami
niniejszego Protokołu, Strony zezwalają na rejestrowanie, jeśli
dotyczy, i wprowadzanie do użytkowania nowych silników, bez względu
na to, czy są zamontowane w urządzeniach, czy też nie, wyłącznie
jeżeli spełniają one kryteria dotyczące odpowiednich wielkości
dopuszczalnych określonych w tabeli. a Emisje NOx dla wszystkich klas silników nie mogą przekraczać 10g/kWh.
Tabela 7 Wielkości
dopuszczalne dla silników napędowych lokomotyw Moc netto (P) (kW) || Tlenek węgla (g/kWh) || Węglowodory (g/kWh) || Tlenki azotu (g/kWh) || Pyły zawieszone (g/kWh) || || || || 130 < P || 3,5 || 0,19 || 2,0 || 0,025 Uwaga: z wyjątkiem urządzeń i
silników przeznaczonych do wywozu do krajów, które nie są stronami
niniejszego Protokołu, Strony zezwalają na rejestrowanie, jeśli
dotyczy, i wprowadzanie do użytkowania nowych silników, bez względu
na to, czy są zamontowane w urządzeniach, czy też nie,
wyłącznie jeżeli spełniają one kryteria dotyczące
odpowiednich wielkości dopuszczalnych określonych w tabeli. Tabela 8 Wielkości
dopuszczalne dla silników napędowych wagonów silnikowych Moc netto (P) (kW) || Tlenek węgla (g/kWh) || Suma węglowodorów i tlenków azotu (g/kWh) || Pyły zawieszone (g/kWh) || || || 130 < P || 3,5 || 4,0 || 0,025 Tabela 9 Wielkości
dopuszczalne dla silników napędowych statków żeglugi
śródlądowej Pojemność silnika (litry na cylinder/kW) || Tlenek węgla (g/kWh) || Suma węglowodorów i tlenków azotu (g/kWh) || Pyły zawieszone (g/kWh) || || || Poj. < 0,9 Moc ≥ 37 kW || 5,0 || 7,5 || 0,4 0,9 ≤ poj. < 1,2 || 5,0 || 7,2 || 0,3 1,2 ≤ poj. < 2,5 || 5,0 || 7,2 || 0,2 2,5 ≤ poj. < 5,0 || 5,0 || 7,2 || 0,2 5,0 ≤ poj. < 15 || 5,0 || 7,8 || 0,27 15 ≤ poj. < 20 Moc < 3300 kW || 5,0 || 8,7 || 0,5 15 ≤ poj. < 20 Moc > 3300 kW || 5,0 || 9,8 || 0,5 20 ≤ poj. < 25 || 5,0 || 9,8 || 0,5 25 ≤ poj. < 30 || 5,0 || 11,0 || 0,5 Uwaga: z wyjątkiem urządzeń i
silników przeznaczonych do wywozu do krajów, które nie są stronami
niniejszego Protokołu, Strony zezwalają na rejestrowanie, jeśli
dotyczy, i wprowadzanie do użytkowania nowych silników, bez względu
na to, czy są zamontowane w urządzeniach, czy też nie, wyłącznie
jeżeli spełniają one kryteria dotyczące odpowiednich wielkości
dopuszczalnych określonych w tabeli. Tabela 10 Wielkości
dopuszczalne dla silników rekreacyjnych jednostek pływających Rodzaj silnika || CO (g/kWh) CO = A +B/PnN || Węglowodory (HC) (g/kWh) HC = A +B/PnN a || NOx g/kWh || PM g/kWh A || B || n || A || B || n || || || || || || || || dwusuwowy || 150 || 600 || 1 || 30 || 100 || 0,75 || 10 || Nie dot. czterosuwowy || 150 || 600 || 1 || 6 || 50 || 0,75 || 15 || Nie dot. CI || 5 || 0 || 0 || 1,5 || 2 || 0,5 || 9,8 || 1 Skrót: Nie dot. = nie dotyczy Uwaga: z wyjątkiem urządzeń i
silników przeznaczonych do wywozu do krajów, które nie są stronami
niniejszego Protokołu, Strony zezwalają na rejestrowanie, jeśli
dotyczy, i wprowadzanie do obrotu nowych silników, bez względu na to, czy
są zamontowane w urządzeniach, czy też nie, wyłącznie
jeżeli spełniają one kryteria dotyczące odpowiednich wielkości
dopuszczalnych określonych w tabeli. a Gdzie A, B i n to stałe, PN to szacowana
moc silnika w kW, a emisje mierzy się zgodnie ze zharmonizowanymi normami. Tabela 11 Wielkości
dopuszczalne dla motocykli (> 50 cm3; > 45 km/h) Wielkość silnika || Wielkości dopuszczalne || Motocykl < 150cc || HC = 0,8 g/km NOx = 0,15 g/km Motocykl > 150cc || HC = 0,3 g/km NOx = 0,15 g/km Uwaga: z wyjątkiem pojazdów przeznaczonych do
wywozu do krajów, które nie są stronami niniejszego Protokołu, Strony
zezwalają na rejestrowanie, jeżeli dotyczy, i wprowadzanie do obrotu
wyłącznie jeżeli spełniają one odpowiednie kryteria
dotyczące wielkości dopuszczalnych określonych w tabeli. Tabela 12 Wielkości
dopuszczalne dla motorowerów (< 50 cm3; < 45 km/h) || Wielkości dopuszczalne CO (g/km) || HC + NOx (g/km) || || II || 1,0 a || 1,2 Uwaga: z wyjątkiem pojazdów przeznaczonych do
wywozu do krajów, które nie są stronami niniejszego Protokołu, Strony
zezwalają na rejestrowanie, jeżeli dotyczy, i wprowadzanie do obrotu
wyłącznie jeżeli spełniają one odpowiednie kryteria
dotyczące wielkości dopuszczalnych określonych w tabeli. a Dla trzy- i czterokołowców 3,5 g/km. Tabela 13 Specyfikacje w
zakresie ochrony środowiska dla paliw dopuszczonych do obrotu
przeznaczonych do stosowania w pojazdach wyposażonych w silniki z
wymuszonym zapłonem – rodzaj: Benzyna Parametr || Jednostka || Limity Minimum || Maksimum || || || Badawcza liczba oktanowa || || 95 || – Motorowa liczba oktanowa || || 85 || – Ciśnienie pary wg Reida (RVP), okres letnia || kPa || – || 60 Destylacja: || || || parowanie w temperaturze 100°C || % v/v || 46 || – parowanie w temperaturze 150°C || % v/v || 75 || – Analiza węglowodorowa: || || || - olefiny || % v/v || – || 18,0 b - związki aromatyczne || || – || 35 - benzen || || – || 1 Zawartość tlenu || % m/m || – || 3,7 Związki tlenowe: || || || - Alkohol metylowy, należy dodać środki stabilizujące || % v/v || – || 3 - Alkohol etylowy, można dodać środki stabilizujące || % v/v || – || 10 - Alkohol izopropylowy || % v/v || – || 12 - Alkohol tert-butylowy || % v/v || – || 15 - Alkohol izobutylowy || % v/v || – || 15 - Etery zawierające pięć lub więcej atomów węgla w cząsteczce || % v/v || – || 22 Inne związki organiczne zawierające tlenc || % v/v || – || 15 Zawartość siarki || mg/kg || – || 10 a Okres letni rozpoczyna się nie
później niż 1 maja i nie kończy się przed dniem 30
września. Dla Stron o warunkach arktycznych okres letni zaczyna
się nie później niż 1 czerwca i kończy się nie
wcześniej niż dnia 31 sierpnia, a RVP ograniczone jest do 70 kPa. b Z wyjątkiem uniwersalnej benzyny
bezołowiowej (minimalna motorowa liczba oktanowa (MON) równa 81 i
minimalna badawcza liczba oktanowa (RON) równa 91), dla której maksymalna zawartość
olefinów wynosi 21% v/v. Limity te nie wykluczają wprowadzenia na rynek
Strony innej benzyny bezołowiowej o niższych liczbach oktanowych
niż liczby tutaj określone. c Inne monoalkohole z końcowym punktem
destylacji nieprzekraczającym końcowego punktu destylacji
ustanowionego w specyfikacjach krajowych lub, jeżeli takowe nie
istnieją, w specyfikacjach przemysłowych dla paliw silnikowych. Tabela 14 Specyfikacje w
zakresie ochrony środowiska dla paliw dopuszczonych do obrotu
przeznaczonych do stosowania w pojazdach wyposażonych w silniki z
zapłonem samoczynnym – typ: olej napędowy Parametr || Jednostka || Limity Minimum || Maksimum || || || Liczba cetanowa || || 51 || – Gęstość w temperaturze 15°C || kg/m3 || – || 845 Punkt destylacji: 95% || °C || – || 360 Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne || % m/m || – || 8 Zawartość siarki || mg/kg || – || 10 B. Kanada
12. Wielkości
dopuszczalne dla kontroli emisji z paliw i źródeł mobilnych
zostaną określone – odpowiednio – z uwzględnieniem informacji
dotyczących dostępnych technologii kontroli, wielkości
dopuszczalnych stosowanych w innych jurysdykcjach oraz poniższych
dokumentów: a) Rozporządzenie
w sprawie emisji gazów cieplarnianych z samochodów osobowych i lekkich pojazdów
ciężarowych, SOR/2010–201; b) Rozporządzenie
w sprawie emisji z silników okrętowych o zapłonie iskrowym, statków i
niedrogowych pojazdów rekreacyjnych, SOR/2011–10; c) Rozporządzenie
w sprawie paliw odnawialnych, SOR/2010–189; d) Rozporządzenie w sprawie zapobiegania
zanieczyszczaniu morza przez statki i niebezpieczne substancje chemiczne,
SOR/2007–86; e) Rozporządzenie
w sprawie emisji z silników Diesla w pojazdach niedrogowych, SOR/2005–32; f) Rozporządzenie
w sprawie emisji z drogowych pojazdów i silników, SOR/2003–2; g) Rozporządzenie
w sprawie emisji z małych niedrogowych silników o zapłonie
iskrowym, SOR/2003–355; h) Rozporządzenie
w sprawie zawartości siarki w oleju napędowym, SOR/2002–254; i) Rozporządzenie
w sprawie przepływu w dystrybutorach benzyny i jej mieszanek, SOR/2000–43; j) Rozporządzenie
w sprawie zawartości siarki w benzynie, SOR/99–236; k) Rozporządzenie
w sprawie zawartości benzenu w benzynie, SOR/97–493; l) Rozporządzenie
w sprawie benzyny, SOR/90–247; m) Federalne
rozporządzenie w sprawie przetwarzania i niszczenia mobilnych PCB,
SOR/90–5; n) Środowiskowy
kodeks praktyk w zakresie nadziemnych i podziemnych systemów cystern do
przechowywania ropy naftowej i jej produktów pochodnych; o) Ogólnokanadyjska
norma dla benzenu, etap 2; p) Środowiskowe
wytyczne w zakresie kontrolowania emisji lotnych związków organicznych
pochodzących z nadziemnych zbiorników magazynujących. PN1180; q) Środowiskowy
kodeks praktyk w zakresie odzysku pary w sieciach dystrybucji benzyny. PN1057; r) Środowiskowy kodeks praktyk w zakresie programów
inspekcji emisji i konserwacji lekkich pojazdów ciężarowych –
druga edycja. PN1293; s) Wspólne wstępne działania na rzecz
zmniejszenia emisji zanieczyszczeń zwiększających
stężenie pyłu zawieszonego i powodujących powstawanie ozonu
w warstwie przyziemnej; oraz t) Wytyczne operacyjne i wytyczne w zakresie emisji dla
komunalnych spalarni odpadów stałych. PN1085. C. Stany Zjednoczone Ameryki 13. Wdrożenie
programu kontroli emisji ze źródeł ruchomych dla pojazdów dostawczych,
lekkich ciężarówek, ciężkich ciężarówek i paliw w
zakresie zgodnym z wymogami sekcji 202 lit. a), sekcji 202 lit. g) i
sekcji 202 lit. h) ustawy o czystym powietrzu, wdrażanej poprzez: a) Rejestrację
paliw i dodatków do paliw – 40 C.F.R. część 79; b) Regulację
paliw i dodatków do paliw – 40 C.F.R. część 80, w tym: Podpunkt
A – postanowienia ogólne; Podpunkt B – środki ograniczające i zakazy;
Podpunkt D – benzyna reformowana; Podpunkt H – normy zawartości
siarki w benzynie; Podpunkt I – olej napędowy do pojazdów
silnikowych; olej napędowy do pojazdów niedrogowych, lokomotyw i statków;
oraz olej napędowy do statków zgodny z normą ECA; Podpunkt L –
benzen w benzynie; oraz c) Kontrolę
emisji z nowych i używanych pojazdów i silników autostradowych – 40 C.F.R.
część 85 i część 86. 14. Normy
dla niedrogowych silników i pojazdów określono w następujących
dokumentach: a) Norma
paliwowa zawartości siarki dla
niedrogowych silników Diesla – 40 C.F.R. część 80, podpunkt
I; b) Silniki
lotnicze – 40 C.F.R. część 87; c) Normy
dotyczące emisji spalin dla niedrogowych silników Diesla – warstwa 2 i
warstwa 3; 40 C.F.R. część 89; d) Niedrogowe
silniki Diesla – 40 C.F.R. część 89 i część 1039;
e) Niedrogowe
i okrętowe silniki o zapłonie iskrowym – 40 C.F.R. część
90, część 91, część 1045 i
część 1054; f) Lokomotywy
– 40 C.F.R. część 92 i część 1033; g) Morskie
silniki Diesla – 40 C.F.R. część 94 i część 1042;
h) Nowe
duże niedrogowe silniki o zapłonie iskrowym – 40 C.F.R.
część 1048; i) Silniki
i pojazdy rekreacyjne – 40 C.F.R. część 1051; j) Kontrola
lotnych emisji z nowych i używanych urządzeń niedrogowych
i stacjonarnych – 40 C.F.R. część 1060; k) Procedury
testowania silników – 40 C.F.R. część 1065; oraz l) Ogólne
postanowienia dotyczące zgodności dla programów niedrogowych – 40
C.F.R. część 1068.”. V. Załącznik IX 1. Skreśla
się ust. 6 ostatnie zdanie. 2. Skreśla
się ust. 9 ostatnie zdanie. 3. Skreśla
się uwagę 1. W. Załącznik X 1. Dodaje
się nowy załącznik X w brzmieniu: „Załącznik
X
Wielkości dopuszczalne dla emisji cząstek stałych ze
źródeł stacjonarnych 1. Sekcję A stosuje
się do Stron innych niż Kanada i Stany Zjednoczone Ameryki, sekcję
B stosuje się do Kanady, a sekcję C stosuje się do Stanów
Zjednoczonych Ameryki. A. Strony inne niż Kanada i
Stany Zjednoczone Ameryki 2. Jedynie w tej sekcji
„pył” i „pył zawieszony ogółem” (TSP) oznacza masę
cząstek o dowolnym kształcie, strukturze lub gęstości
rozproszonych w fazie gazowej w warunkach punktu poboru próbek, które można
zebrać w drodze filtracji w określonych warunkach po poborze
reprezentatywnej próbki gazu podlegającej analizie, i które pozostają
powyżej filtra oraz na filtrze po wysuszeniu w określonych warunkach. 3. Do celów
niniejszej sekcji „dopuszczalna wielkość emisji” (ELV) oznacza
ilość pyłu lub TSP (pyłu zawieszonego ogółem)
zawartą w gazach odlotowych pochodzących z instalacji, która nie
może zostać przekroczona. O ile nie ustalono inaczej, oblicza
się ją w kategoriach masy zanieczyszczenia na objętość
gazów odlotowych (wyrażonych jako mg/m3), przyjmując warunki
standardowe dla temperatury i ciśnienia suchego gazu
(objętość 273,15 K, 101,3 kPa). W odniesieniu do zawartości
tlenu w gazie odlotowym wielkości podane w tabelach poniżej
stosują się dla każdej kategorii źródeł. Nie jest
dozwolone rozcieńczanie do celów obniżenia stężeń
zanieczyszczeń w gazach odlotowych. Wykluczone jest uruchomienie,
wyłączenie i konserwacja sprzętu. 4. Emisje
monitorowane są dla wszystkich przypadków za pomocą pomiarów lub
przeliczeń zapewniających co najmniej ten sam poziom
dokładności. Przestrzeganie wielkości dopuszczalnych weryfikuje
się poprzez stałe lub okresowe pomiary, zatwierdzenie typu lub
jakiekolwiek inne racjonalne technicznie metody, w tym zweryfikowane metody
przeliczania. W przypadku pomiarów stałych zgodność z wielkością
dopuszczalną zostaje osiągnięta, jeżeli zatwierdzona
średnia miesięczna emisja nie przekracza dopuszczalnej wielkości
emisji. W przypadku pomiarów okresowych lub innego właściwego
określenia lub procedury przeliczenia zgodność
z dopuszczalnymi wielkościami emisji zostanie osiągnięta,
jeżeli średnie wielkości oparte na właściwej liczbie
pomiarów na podstawie reprezentatywnych warunków nie przekraczają wielkości
normy emisji. Do celów weryfikacji pod uwagę można wziąć
niedokładność metody pomiaru. 5.
Monitorowanie właściwych substancji zanieczyszczających oraz
pomiary parametrów procesu, a także kontrolę jakości
zautomatyzowanych systemów pomiarowych i pomiarów referencyjnych
służących przeprowadzeniu kalibracji tych systemów, wykonuje się zgodnie z normami
CEN. W przypadku niedostępności norm CEN stosuje się normy ISO,
normy krajowe lub międzynarodowe, które zapewniają dostarczanie
danych o równorzędnym poziomie jakości naukowej. 6. Postanowienia
szczególne dotyczące instalacji spalania, o których mowa w ust. 7: a) Strona
może odstąpić od obowiązku zapewnienia zgodności z
ELV, o których mowa w ust. 7, w następujących przypadkach: i) W
odniesieniu do instalacji spalania zwykle wykorzystujących paliwo gazowe,
które w drodze wyjątku są zmuszone do korzystania z innych rodzajów
paliwa z uwagi na nagłą przerwę w dostawach gazu i z tego
względu musiałyby być wyposażone w urządzenie do
oczyszczania gazów odlotowych; ii) W
odniesieniu do istniejących instalacji spalania, których okres
wykorzystania nie przekracza 17 500 godzin działania, począwszy
od 1 stycznia 2016 r. i nie dłużej niż do 31 grudnia 2023
r. b) Jeżeli
moc instalacji spalania jest zwiększana o co najmniej 50 MWth, ELV
określona w ust. 7 dla nowych instalacji stosuje się do
części rozbudowanej, której dotyczy zmiana. ELV oblicza się jako
średnią ważoną rzeczywistej mocy cieplnej zarówno
istniejącej, jak i nowej części instalacji; c) Strony
zapewniają przyjęcie procedur odnoszących się do
nieprawidłowego funkcjonowania lub awarii urządzeń
redukujących; d) W
odniesieniu do instalacji spalania wielopaliwowego, w których jednocześnie
wykorzystuje się co najmniej dwa rodzaje paliwa, ELV określa się
jako średnią ważoną dopuszczalnych wielkości emisji
poszczególnych rodzajów paliwa, na podstawie mocy cieplnej zapewnianej przez
każdy rodzaj paliwa. 7. Instalacje spalania o
nominalnej mocy cieplnej przekraczającej 50 MWth[6]: Tabela 1 Wielkości
dopuszczalne emisji pyłów z instalacji spalaniaa Rodzaj paliwa || Moc cieplna (MWth) || Dopuszczalna wielkość emisji dla pyłu (mg/m³)b || || Paliwa stałe || 50–100 || Nowe instalacje: 20 (węgiel, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 20 (biomasa, torf) Istniejące instalacje: 30 (węgiel, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 30 (biomasa, torf) 100–300 || Nowe instalacje: 20 (węgiel, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 20 (biomasa, torf) Istniejące instalacje: 25 (węgiel, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 20 (biomasa, torf) >300 || Nowe instalacje: 10 (węgiel, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 20 (biomasa, torf) Istniejące instalacje: 20 (węgiel, węgiel brunatny i inne paliwa stałe) 20 (biomasa, torf) Paliwa ciekłe || 50–100 || Nowe instalacje: 20 Istniejące instalacje: 30 (ogólnie) 50 (dla wypalania pozostałości procesów destylacji i konwersji w rafineriach pochodzących z rafinacji ropy naftowej do celów zużycia własnego w instalacjach spalania) Paliwa ciekłe || 100–300 || Nowe instalacje: 20 Istniejące instalacje: 25 (ogółem) 50 (dla wypalania pozostałości procesów destylacji i konwersji w rafineriach pochodzących z rafinacji ropy naftowej do celów zużycia własnego w instalacjach spalania) >300 || Nowe instalacje: 10 Istniejące instalacje: 20 (ogółem) 50 (dla wypalania pozostałości procesów destylacji i konwersji w rafineriach pochodzących z rafinacji ropy naftowej do celów zużycia własnego w instalacjach spalania) Gaz ziemny || >50 || 5 Inne rodzaje gazu || >50 || 10 30 (dla gazów wytwarzanych w sektorze stali, które mogą być wykorzystane w inny sposób) a W szczególności dopuszczalnych
wielkości emisji nie stosuje się do: ·
instalacji, w których
produkty spalania wykorzystuje się do bezpośredniego ogrzewania,
suszenia lub innego przetwarzania obiektów lub materiałów; ·
obiektów wtórnego spalania
służących oczyszczaniu gazów odlotowych przez spalanie, które
nie są wykorzystywane jako niezależne instalacje spalania; ·
instalacji
służących do regeneracji katalizatorów do krakingu
katalitycznego; ·
instalacji
służących do przekształcania siarkowodoru w siarkę; ·
reaktorów wykorzystywanych
w przemyśle chemicznym; ·
pieców baterii
koksowniczych; ·
nagrzewnic Cowpera; ·
kotłów regeneracyjnych
w instalacjach do produkcji masy celulozowej; ·
spalarni odpadów; oraz ·
instalacji napędzanych
silnikami na olej napędowy, benzynę lub gaz lub przez turbiny
spalinowe, bez względu na stosowane paliwo. b Referencyjna zawartość O2 wynosi 6% dla paliw stałych oraz 3%
dla paliw ciekłych i gazowych. 8. Rafinerie oleju
mineralnego i gazu: Tabela 2 Wielkości
dopuszczalne dla emisji pyłów uwolnionych z rafinerii olejów mineralnych
i gazu Źródło emisji || ELV dla pyłu (mg/m³) || Regeneratory fluidalnego krakingu katalitycznego || 50 9. Produkcja
klinkieru cementowego: Tabela 3 Wielkości
dopuszczalne dla emisji pyłów uwalnianych z produkcji cementua || ELV dla pyłu (mg/m³) || Instalacje do cementu, piece, młyny i chłodniki klinkieru || 20 a Instalacje wykorzystywane do produkcji
klinkieru cementowego w piecach obrotowych
o mocy > 500 Mg/dzień lub w innych piecach o mocy
> 50 Mg/dzień. Referencyjna zawartość
tlenu wynosi 10%. 10. Produkcja
wapna: Tabela 4 Wielkości
dopuszczalne dla emisji pyłu uwalnianego z produkcji wapnaa || ELV dla pyłu (mg/m³) || Wypalanie w wapienniku || 20b a Instalacje do produkcji wapna o mocy 50
Mg/dzień lub więcej. Dotyczy to m.in. wapienników zintegrowanych w
innych procesach przemysłowych, z wyłączeniem przemysłu
celulozowego (zob. tabela 9). Referencyjna zawartość tlenu wynosi 11%. b Jeżeli rezystywność pyłu
jest wysoka, ELV może być wyższa, do 30 mg/m³. 11. Produkcja
i przetwarzanie metali: Tabela 5 Wielkości
dopuszczalne dla emisji pyłów pochodzących z hutnictwa żelaza
i
stali Działalność i próg mocy produkcyjnej || ELV dla pyłu (mg/m³) || Spiekalnia || 50 Grudkownia || 20 w przypadku kruszenia, mielenia i suszenia 15 w przypadku pozostałych etapów procesu Wielki piec hutniczy: gorące paleniska (>2,5 t/h) || 10 Produkcja i odlewanie stali metodą konwertorowo-tlenową (>2,5 t/h) || 30 Produkcja i odlewanie stali metodą elektryczną (>2,5 t/h) || 15 (istniejące) 5 (nowe) Tabela 6 Wielkości
dopuszczalne dla emisji pyłów uwalnianych z odlewni żelaza Działalność i próg mocy produkcyjnej || ELV dla pyłu (mg/m³) || Odlewnie żelaza (>20 t/dzień): - wszystkie piece (żeliwiaki, indukcyjne, obrotowe) - wszystkie formy (tracone, trwałe) || 20 Walcowanie na gorąco i zimno || 20 50, jeżeli nie można zastosować filtra workowego ze względu na występowanie mokrych oparów Tabela 7 Wielkości
dopuszczalne dla emisji pyłów uwalnianych z produkcji
i przetwarzania metali nieżelaznych || ELV dla pyłów (mg/m³) (dziennie) || Przetwarzanie metali nieżelaznych || 20 12. Produkcja
szkła Tabela 8 Wielkości
dopuszczalne dla emisji pyłów uwalnianych z produkcji szkłaa || ELV dla pyłu (mg/m³) || Nowe instalacje || 20 Istniejące instalacje || 30 a Instalacje wykorzystywane do produkcji szkła
lub włókna szklanego o mocy produkcyjnej 20 Mg/dzień lub więcej.
Stężenia odnoszą się do suchych gazów odlotowych przy
objętościowej zawartości tlenu
wynoszącej 8% (topienie ciągłe), objętościowej zawartości tlenu wynoszącej 13% (topienie
nieciągłe). 13. Produkcja
masy celulozowej: Tabela 9 Wielkości
dopuszczalne dla emisji pyłów uwalnianych podczas produkcji masy
celulozowej || ELV dla pyłów (mg/m³) (średnia roczna) || Kotły pomocnicze || 40 przy spalaniu paliwa ciekłego (przy zawartości tlenu wynoszącej 3%) 30 przy spalaniu paliwa stałego (przy zawartości tlenu wynoszącej 6%) Kocioł regeneracyjny i wapiennik || 50 14. Spalanie
odpadów: Tabela 10 Wielkości
dopuszczalne dla emisji pyłów uwalnianych podczas spalania odpadów || ELV dla pyłu (mg/m³) || Spalarnie odpadów komunalnych (> 3 Mg/h) || 10 Spalarnie odpadów niebezpiecznych i medycznych (> 1 Mg/h) || 10 Uwaga: wielkość referencyjna tlenu: sucha
baza, 11% 15. Produkcja
dwutlenku tytanu: Tabela 11 Wielkości
dopuszczalne dla emisji pyłów uwalnianych podczas produkcji dwutlenku
tytanu || ELV dla pyłu (mg/m³) || Proces siarkowania, emisja całkowita || 50 Proces chlorowania, emisja całkowita || 50 Uwaga: W przypadku mniejszych źródeł
emisji w instalacji można stosować ELV w wysokości
150 mg/m³. 16. Instalacje
spalania o nominalnej mocy cieplnej < 50 MWth: Niniejszy
ustęp ma charakter zalecenia i opisuje działania, jakie można
podjąć, jeżeli Strona uznaje je za odpowiednie do kontroli
emisji pyłów zawieszonych z technicznego i gospodarczego punktu widzenia: a) Domowe
instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej < 500 kWth: i) Emisje
z nowych domowych pieców i kotłów o nominalnej
mocy cieplnej < 500 kWth mogą być zmniejszone
poprzez zastosowanie: aa) Norm
produktowych opisanych w normach CEN (np. EN 303–5) i równoważnych
norm produktowych obowiązujących w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.
Państwa stosujące takie normy produktowe mogą określić
dodatkowe wymogi krajowe, w szczególności biorąc pod uwagę
wpływ emisji ulegających skropleniu związków organicznych na
tworzenie zewnętrznych pyłów zawieszonych; lub bb) Ekoetykiet
określających kryteria wydajności, które są zwykle bardziej
restrykcyjne niż minimalne wymogi wydajności wynikające z norm
produktowych EN lub przepisów krajowych. Tabela 12 Zalecane wielkości
dopuszczalne dla emisji pyłów uwalnianych z nowych instalacji
energetycznego spalania paliw stałych o nominalnej mocy cieplnej < 500
kWth do zastosowania z normami produktowymi || Pył (mg/m³) || Otwarte/zamknięte kominki i piece na drewno || 75 Kotły na kłody drewniane (ze zbiornikiem akumulacji ciepła) || 40 Piece i kotły na pelety || 50 Piece i kotły na paliwo stałe inne niż drewno || 50 Automatyczne instalacje spalania || 50 Uwaga: referencyjna zawartości O2: 13%. ii) Emisje
z istniejących domowych pieców i kotłów do spalania mogą
być zmniejszone za pomocą następujących środków
podstawowych: aa) programy
informowania społeczeństwa i zwiększania świadomości
dotyczące: ·
Właściwego
korzystania z pieców i kotłów; ·
Korzystania
wyłącznie z nieprzetworzonego drewna; ·
Właściwego
suszenia drewna w celu ograniczenia zawartości
wilgoci. bb) ustanowienie
programu promowania zamiany najstarszych działających kotłów i
pieców na nowoczesne urządzenia; lub cc) ustanowienie
obowiązku wymiany lub modernizacji starych urządzeń. b) Inne
niż domowe instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej wynoszącej
100 kWth–1 MWth: Tabela 13 Zalecane wielkości
dopuszczalne dla emisji pyłów uwalnianych z kotłów grzewczych
i ogrzewaczy procesowych o nominalnej mocy cieplnej wynoszącej 100
kWth–1 MWth. || Pył (mg/m³) || Paliwa stałe 100–500 kWth || Nowe instalacje || 50 Istniejące instalacje || 150 Paliwa stałe 500 kWth–1 MWth || Nowe instalacje || 50 Istniejące instalacje || 150 Uwaga: referencyjna zawartość O2: drewno, inna biomasa stała i torf:
13%; węgiel, węgiel brunatny i inne kopalne paliwa stałe:
6%. c) Instalacje spalania o nominalnej mocy
cieplnej > 1–50 MWth: Tabela 14 Zalecane wielkości
dopuszczalne dla emisji pyłów uwalnianych z kotłów grzewczych
i ogrzewaczy procesowych o nominalnej mocy cieplnej wynoszącej 1
MWth–50 MWth || Pył (mg/m³) || Paliwa stałe > 1–5 MWth || Nowe instalacje || 20 Istniejące instalacje || 50 Paliwa stałe > 5–50 MWth || Nowe instalacje || 20 Istniejące instalacje || 30 Paliwa ciekłe > 1–5 MWth || Nowe instalacje || 20 Istniejące instalacje || 50 Paliwa ciekłe >5–50 MWth || Nowe instalacje || 20 Istniejące instalacje || 30 Uwaga: referencyjna zawartość O2: drewno, inna biomasa stała i torf:
11%; węgiel, węgiel brunatny i inne kopalne paliwa stałe:
6%; paliwa ciekłe, w tym ciekłe biopaliwa: 3%. B. Kanada
17. Wielkości
dopuszczalne dla kontroli emisji pyłu zawieszonego zostaną
określone dla źródeł stacjonarnych –odpowiednio – z
uwzględnieniem informacji dotyczących dostępnych technologii
kontroli, wielkości dopuszczalnych stosowanych w innych jurysdykcjach
oraz dokumentów wymienionych w lit. a)–h) poniżej. Wielkości
dopuszczalne mogą być wyrażone w odniesieniu do pyłu
zawieszonego lub całkowitego pyłu zawieszonego. W tym kontekście
całkowity pył zawieszony oznacza cały pył zawieszony o
średnicy aerodynamicznej poniżej 100 µm: a) Rozporządzenie
w sprawie emisji z wtórnego przetopu ołowiu, SOR/91-155; b) Środowiskowy
kodeks praktyk dla pieców hutniczych i rafinerii metali podstawowych; c) Wytyczne
emisji z nowych źródeł dotyczące termicznego wytwarzania energii
elektrycznej; d) Środowiskowy
kodeks praktyk dla stalowni zintegrowanych (EPS 1/MM/7); e) Środowiskowy
kodeks praktyk dla stalowni niezintegrowanych (EPS 1/MM/8); f) Wytyczne
emisji dla pieców cementowych. PN 1284; g) Wspólne wstępne działania na rzecz
zmniejszenia emisji zanieczyszczeń zwiększających
stężenie pyłu zawieszonego i powodujących powstawanie ozonu
w warstwie przyziemnej; oraz h) Badanie
wydajności urządzeń grzewczych na paliwo stałe, Kanadyjskie
Stowarzyszenie Normatywne, B415. 1-10. C. Stany Zjednoczone Ameryki 18. Wielkości
dopuszczalne dla kontroli emisji pyłu zawieszonego ze źródeł
stacjonarnych zakwalifikowanych do poniższych kategorii wraz z
właściwymi źródłami określone są w
następujących dokumentach: a) Stalownie:
elektryczne piece łukowe – 40 C.F.R. część 60, podpunkt AA
i podpunkt AAa; b) Małe
spalarnie odpadów komunalnych – 40 C.F.R. część 60, podpunkt
AAAA; c) Celulozownie
– 40 C.F.R. część 60, podpunkt BB; d) Produkcja
szkła – 40 C.F.R. część 60, podpunkt CC; e) Elektryczne
generatory pary wodnej – 40 C.F.R. część 60, podpunkt
D i podpunkt Da; f) Przemysłowo-Handlowo-Instytucjonalne
Generatory Pary Wodnej – 40 C.F.R. część 60, podpunkt Db
oraz podpunkt Dc; g) Elewatory
zbożowe – 40 C.F.R. część 60, podpunkt DD; h) Spalarnie
odpadów komunalnych – 40 C.F.R. część 60, podpunkt
E, podpunkt Ea i podpunkt Eb; i) Spalarnie
odpadów szpitalnych/medycznych/zakaźnych – 40 C.F.R. część
60, podpunkt Ec; j) Cement
portlandzki – 40 C.F.R. część 60, podpunkt F; k) Produkcja
wapna – 40 C.F.R. część 60, podpunkt HH; l) Zakłady
produkujące gorące mieszanki asfaltowe – 40 C.F.R.
część 60, podpunkt I; m) Stacjonarne
silniki spalania wewnętrznego: zapłon samoczynny –
40 C.F.R. część 60, podpunkt IIII; n) Rafinerie
ropy naftowej – 40 C.F.R. część 60, podpunkt J i podpunkt Ja; o) Wtórny
przetop ołowiu – 40 C.F.R. część 60, podpunkt L; p) Przetwarzanie
minerałów metalicznych – 40 C.F.R. część 60, podpunkt LL; q) Przetop
mosiądzu i brązu – 40 C.F.R. część 60, podpunkt M; r) Piece
wykorzystujące metodę konwertorowo-tlenową – 40 C.F.R.
część 60, podpunkt N; s) Stalownie
wykorzystujące proces podstawowy – 40 C.F.R. część
60, podpunkt Na; t) Przetwarzanie
boksytów – 40 C.F.R. część 60, podpunkt NN; u) Spalarnie
osadów ściekowych – 40 C.F.R. część 60, podpunkt O; v) Zakłady
przeróbki minerałów niemetalicznych – 40 C.F.R. część
60, podpunkt OOO; w) Huty
miedzi – 40 C.F.R. część 60, podpunkt P; x) Produkcja
siarczku amonu – 40 C.F.R. część 60, podpunkt PP; y) Izolacje
z wełny szklanej – 40 C.F.R. część 60, podpunkt PPP; z) Huty
cynku – 40 C.F.R. część 60, podpunkt Q; aa) Huty
ołowiu – 40 C.F.R. część 60, podpunkt R; bb) Zakłady
pierwotnej redukcji aluminium – 40 C.F.R. część 60, podpunkt S; cc) Produkcja
nawozów fosforowych – 40 C.F.R. część 60, podpunkty
T, U, V, W, X; dd) Przetwórstwo
asfaltu i produkcja asfaltowych pokryć dachowych – 40 C.F.R.
część 60, podpunkt UU; ee) Kalcynatory
i sykatywy w przemyśle mineralnym – 40 C.F.R. część
60, podpunkt UUU; ff) Zakłady
obróbki węgla – 40 C.F.R. część 60, podpunkt Y; gg) Zakłady
produkcji żelazostopów – 40 C.F.R. część 60, podpunkt Z; hh) Domowe
grzejniki na drewno – 40 C.F.R. część 60, podpunkt AAA; ii) Małe
spalarnie odpadów komunalnych (po 30.11.1999 r.) – 40 C.F.R.
część 60, podpunkt AAAA; jj) Małe
spalarnie odpadów komunalnych (przed 30.11.1999 r.) –
40 C.F.R. część 60, podpunkt BBBB; kk) Inne
instalacje do spalania odpadów stałych (po 9.12.2004 r.) –
40 C.F.R. część 60, podpunkt EEEE; ll) Inne
instalacje do spalania odpadów stałych (przed 9.12.2004 r.) –
40 C.F.R. część 60, podpunkt FFFF; mm) Stacjonarne
silniki spalinowe wewnętrznego spalania z zapłonem samoczynnym –
40 C.F.R. część 60, podpunkt IIII; oraz nn) Zakłady
produkcji akumulatorów kwasowo-ołowiowych – 40 C.F.R. część
60, podpunkt KK. 19. Wielkości
dopuszczalne dla kontroli emisji pyłów zawieszonych ze źródeł
podlegających krajowym normom emisji dla niebezpiecznych zanieczyszczeń
powietrza: a) Baterie
koksownicze – 40 C.F.R. część 63, podpunkt L; b) Chromowanie
elektrolityczne (źródła główne i obszarowe) –
40 C.F.R. część 63, podpunkt N; c) Piece
do przetopu ołowiu – 40 C.F.R. część 63, podpunkt X; d) Zakłady
produkcji kwasu fosforowego – 40 C.F.R. część 63, podpunkt AA; e) Zakłady
produkcji nawozów fosforowych – 40 C.F.R. część 63, podpunkt BB;
f) Produkcja
taśmy magnetycznej – 40 C.F.R. część 63, podpunkt EE; g) Huty
aluminium – 40 C.F.R. część 63, podpunkt L; h) Produkcja
masy celulozowej i papieru II (spalanie) – 40 C.F.R. część
63, podpunkt MM; i) Produkcja
wełny mineralnej – 40 C.F.R. część 63, podpunkt DDD; j) Spalarnie
odpadów niebezpiecznych – 40 C.F.R. część 63, podpunkt EEE; k) Produkcja
cementu portlandzkiego – 40 C.F.R. część 63, podpunkt LLL; l) Produkcja
wełny szklanej – 40 C.F.R. część 63, podpunkt NNN; m) Huty
miedzi – 40 C.F.R. część 63, podpunkt QQQ; n) Wtórny
przetop aluminium – 40 C.F.R. część 63, podpunkt RRR; o) Huty
ołowiu – 40 C.F.R. część 63, podpunkt TTT; p) Rafinerie
ropy naftowej – 40 C.F.R. część 63, podpunkt UUU; q) Produkcja
żelazostopów – 40 C.F.R. część 63, podpunkt XXX; r) Produkcja
wapna – 40 C.F.R. część 63, podpunkt AAAAA; s) Piece
baterii koksowniczej: wypychanie, gaszenie i baterie koksownicze – 40 C.F.R.
część 63, podpunkt CCCCC; t) Odlewnie
żelaza i stali – 40 C.F.R. część 63, podpunkt EEEEE; u) Zintegrowana
produkcja żelaza i stali – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
FFFFF; v) Rekultywacja
terenu – 40 C.F.R. część 63, podpunkt GGGGG; w) Wytwarzanie
różnych powłok – 40 C.F.R. część 63, podpunkt HHHHH; x) Przetwarzanie
asfaltu i wytwarzanie pokryć dachowych – 40 C.F.R. część
63, podpunkt LLLLL; y) Przetwarzanie
takonitowej rudy żelaza – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
RRRRR; z) Wytwarzanie
produktów ogniotrwałych – 40 C.F.R. część 63, podpunkt
SSSSS; aa) Pierwotna
rafinacja magnezu – 40 C.F.R. część 63, podpunkt TTTTT; bb) Zakłady
produkcji stali w piecach elektrycznych łukowych – 40 C.F.R. część
63, podpunkt YYYYY; cc) Odlewnie
żelaza i stali – 40 C.F.R. część 63, podpunkt ZZZZZ; dd) Źródła
obszarowe pierwotnego hutnictwa miedzi – 40 C.F.R. część
63, podpunkt EEEEEE; ee) Źródła
obszarowe przetopu miedzi – 40 C.F.R. część 63, podpunkt FFFFFF;
ff) Źródła
obszarowe pierwotnego hutnictwa metali nieżelaznych: cynku, kadmu i berylu
– 40 C.F.R. część 63, podpunkt GGGGGG; gg) Produkcja
akumulatorów kwasowo-ołowiowych (źródła obszarowe) –
40 C.F.R. część 63, podpunkt PPPPPP; hh) Produkcja
szkła (źródła obszarowe) – 40 C.F.R. część 63,
podpunkt SSSSSS; ii) Przetop
metali nieżelaznych (źródła obszarowe) – 40 C.F.R.
część 63, podpunkt TTTTTT; jj) Produkcja
chemikaliów (źródła obszarowe) – 40 C.F.R. część
63, podpunkt VVVVVV; kk) Powlekanie
i polerowanie (źródła obszarowe) – 40 C.F.R. część
63, podpunkt WWWWWW; ll) Normy
dotyczące źródeł obszarowych dla dziewięciu kategorii
źródeł produkcji i wykańczania metali – 40 C.F.R.
część 63, podpunkt XXXXXX; mm) Produkcja
żelazostopów (źródła obszarowe) – 40 C.F.R. część
63, podpunkt YYYYYY; nn) Odlewnie
aluminium, miedzi i metali nieżelaznych (źródła obszarowe) –
40 C.F.R. część 63, podpunkt ZZZZZZ; oo) Przetwórstwo
asfaltu i produkcja pokryć dachowych (źródła obszarowe) –
40 C.F.R. część 63, podpunkt AAAAAAA; pp) Obróbka
chemikaliów (źródła obszarowe) – 40 C.F.R. część 63,
podpunkt BBBBBBB; qq) Produkcja
farb i produktów pochodnych (źródła obszarowe) –
40 C.F.R. część 63, podpunkt CCCCCCC; rr) Produkcja
gotowych pasz dla zwierząt (źródła obszarowe) –
40 C.F.R. część 63, podpunkt DDDDDDD; oraz ss) Przetwarzanie
i produkcja rudy złota (źródła obszarowe) –
40 C.F.R. część 63, podpunkt EEEEEEE. X. Załącznik XI Dodaje się nowy
załącznik XI w brzmieniu: Załącznik
XI
Wielkości dopuszczalne zawartości lotnych związków
organicznych
w produktach 1. Sekcję A stosuje
się do Stron innych niż Kanada i Stany Zjednoczone Ameryki, sekcję
B stosuje się do Kanady, a sekcję C stosuje się do Stanów
Zjednoczonych Ameryki. A. Strony inne niż Kanada i
Stany Zjednoczone Ameryki 2. Niniejsza sekcja
dotyczy ograniczenia emisji lotnych związków organicznych (LZO) w wyniku
stosowania rozpuszczalników organicznych w niektórych farbach i lakierach oraz
produktach do odnawiania pojazdów. 3. Do celów
sekcji A niniejszego załącznika stosuje się
następujące definicje ogólne: a) „substancje”
oznaczają każdy pierwiastek chemiczny lub jego związki
występujące w stanie naturalnym lub wyprodukowane przez
przemysł, w stanie stałym, ciekłym lub gazowym; b) „mieszaniny”
oznaczają mieszaniny lub roztwory składające się z dwóch
lub więcej substancji chemicznych; c) „związek
organiczny” oznacza każdy związek zawierający co najmniej
pierwiastek węgiel oraz co najmniej jeden pierwiastek: wodoru, tlenu,
siarki, fosforu, krzemu, azotu lub halogenu, z wyjątkiem tlenków
węgla i węglanów lub dwuwęglanów nieorganicznych; d) „lotny
związek organiczny (LZO)” oznacza jakikolwiek związek organiczny o początkowej
temperaturze wrzenia mniejszej lub równej 250°C mierzonej pod standardowym
ciśnieniem 101,3 kPa; e) „zawartość
LZO” oznacza masę lotnych związków organicznych wyrażoną w gramach
na litr (g/l) użytkowej formy produktu gotowego do użycia. Za
część zawartości LZO nie jest uważana masa lotnych
związków organicznych w danym produkcie reagująca chemicznie podczas
wysychania w celu utworzenia powłoki; f) „rozpuszczalnik
organiczny” oznacza każdy LZO stosowany, oddzielnie bądź w połączeniu
z innymi czynnikami, do rozpuszczania lub rozcieńczania surowców,
produktów lub odpadów, albo jako środek czyszczący do rozpuszczania
zanieczyszczeń, środek rozcieńczający, regulator
lepkości, regulator napięcia powierzchniowego, plastyfikator lub
środek konserwujący; g) „powłoka”
oznacza każdy preparat, łącznie ze wszystkimi rozpuszczalnikami
organicznymi lub preparatami zawierającymi rozpuszczalniki organiczne
niezbędne do jego właściwego zastosowania, który nakłada
się na powierzchnię w celu nadania jej efektu dekoracyjnego,
ochronnego lub innego efektu funkcjonalnego; h) „film”
oznacza warstwę ciągłą powstającą w wyniku
nałożenia na podłoże jednego lub więcej pokryć; i) „powłoki
na bazie wody (PW)” oznaczają powłoki, których lepkość jest
regulowana przy użyciu wody; j) „powłoki
na bazie rozpuszczalnika (PR)” oznaczają powłoki, których
lepkość jest regulowana przy użyciu rozpuszczalnika
organicznego; k) „wprowadzenie
do obrotu” oznacza odpłatne lub wolne od opłat udostępnienie
osobom trzecim. Do celów niniejszego załącznika przywóz na obszar
celny państw-Stron uważa się za wprowadzenie do obrotu. 4. „Farby i
lakiery” oznaczają produkty wyszczególnione w podanych niżej
podkategoriach, z wyłączeniem aerozoli. Są to powłoki
stosowane na budynki, ich wykończenia i wyposażenie, oraz na
związane z nimi konstrukcje stosowane do celów dekoracyjnych, funkcjonalnych
i ochronnych: a) „Matowe
powłoki wewnętrznych ścian i sufitów” oznaczają
powłoki przeznaczone do stosowania na wewnętrznych ścianach i
sufitach o połysku < 25 pod kątem 60 stopni; b) „Błyszczące
powłoki wewnętrznych ścian i sufitów” oznaczają
powłoki przeznaczone do stosowania na wewnętrznych ścianach i
sufitach o połysku > 25 pod kątem 60 stopni; c) „Powłoki
na zewnętrzne ściany o podłożu mineralnym” oznaczają
powłoki przeznaczone do stosowania na ściany zewnętrzne z
kamieni, cegły lub stiuku; d) „Farby
pokrywające wykończenia wewnętrzne lub zewnętrzne wykonane
z drewna, metalu lub plastyku” oznaczają tworzące warstwę
nieprzezroczystą powłoki przeznaczone do stosowania na
wykończenia i okładziny. Powłoki te są przeznaczone do
nakładania na podłoże drewniane, metalowe lub plastykowe.
Podkategoria ta obejmuje podkłady i powłoki pośrednie; e) „Wewnętrzne
lub zewnętrzne lakiery wykończeniowe i bejce” oznaczają
powłoki przeznaczone do stosowania na wykończeniach i
wytwarzające powłoki przezroczyste lub półprzezroczyste
służące celom dekoracyjnym lub ochronnym dla drewna, metalu i
plastyków. Podkategoria ta obejmuje bejce nieprzezroczyste. Bejce
nieprzezroczyste to powłoki tworzące nieprzezroczystą
warstwę służącą celom dekoracyjnym i ochronnym dla
drewna, chroniącą przed wpływami atmosferycznymi, jak
określono w EN 927–1, w ramach kategorii półstabilnych; f) „Bejce
o minimalnej grubości warstwy” oznaczają bejce, które, zgodnie
z EN 927–1:1996, mają zmierzoną zgodnie z ISO 2808: 1997, metoda
5A, średnią grubość mniejszą od 5 μm; g) „Podkłady”
oznaczają powłoki o własnościach uszczelniających lub
blokujących przeznaczone do stosowania na drewnie lub na ścianach i
sufitach; h) „Podkłady
klejące” oznaczają powłoki przeznaczone do stabilizowania
cząstek luźnego podłoża, nadawania własności
hydrofobicznych lub ochrony drewna przed niebieskim przebarwieniem; i) „Powłoki
jakościowe jednoskładnikowe” oznaczają powłoki
jakościowe bazujące na materiale tworzącym warstwę.
Powłoki te są przeznaczone do zastosowań wymagających
osiągów specjalnych, np. jako podkłady i powłoki zewnętrzne
na plastyki, podkłady na podłożach żelaznych, podkłady
na metalach czynnych chemicznie takich jak cynk czy aluminium, wykończenia
antykorozyjne, pokrycia podłogowe także podłóg drewnianych i
cementowych, powłoki odporne na graffiti, powłoki ognioodporne,
powłoki spełniające standardy higieniczne w przemyśle
spożywczym i przemyśle produkcji napojów, a także
powłoki spełniające wymagania służby zdrowia; j) „Powłoki
jakościowe dwuskładnikowe” oznaczają powłoki przeznaczone
do tych samych celów co powłoki jakościowe jednoskładnikowe, ale
z dodawanym przed nałożeniem drugim składnikiem (np. aminami
trzeciorzędowymi); k) „Powłoki
wielokolorowe” oznaczają powłoki dające efekt dwutonowości
lub wielokolorowości bezpośrednio po pierwszym nałożeniu; l) „Powłoki
z efektem dekoracyjnym” oznaczają powłoki dające szczególne
efekty estetyczne na specjalnie przygotowanych i wstępnie pomalowanych
podłożach lub pokryciach bazowych, następnie obrabianych różnymi
narzędziami w czasie schnięcia. 5. „Produkty
do odnawiania pojazdów” to produkty wyszczególnione w podanych niżej
podkategoriach. Są one stosowane do pokrywania pojazdów drogowych lub ich
części wykonywanego jako element naprawy, konserwacji i zdobienia
pojazdu poza instalacjami wytwórczymi. W tym kontekście „pojazd drogowy”
oznacza każdy pojazd silnikowy przeznaczony do jazdy po drodze, kompletny
lub niekompletny, mający co najmniej cztery koła oraz maksymalną
prędkość konstrukcyjną przekraczającą 25 km/h, jak
również jego przyczepy, z wyłączeniem pojazdów
przemieszczających się na szynach, a także ciągników
rolniczych i leśnych oraz wszelkich urządzeń mobilnych: a) „produkty
przygotowawcze i czyszczące” oznaczają produkty przeznaczone do
usuwania starej powłoki i rdzy, mechanicznie lub chemicznie, lub do
zapewnienia bazy dla nowych powłok: i) produkty
przygotowawcze obejmują środki do mycia pistoletów natryskowych
(produkt przeznaczony do czyszczenia pistoletów natryskowych i innych
urządzeń), produkty do usuwania farby, środki
odtłuszczające (w tym środki antystatyczne do plastyków) oraz
środki do usuwania silikonów; ii) „środek do
czyszczenia wstępnego” oznacza produkt czyszczący przeznaczony do
usuwania zanieczyszczeń powierzchni podczas jej przygotowania do
nałożenia materiałów pokrywających i przed nim; b) „wypełniacz
karoserii lub masa uszczelniająca” oznacza gęste mieszanki
przeznaczone do wypełniania głębokich wad powierzchni przed
nałożeniem szpachlówki lub wypełniacza; c) „podkład”
oznacza powłokę przeznaczoną do zastosowania na gołą
powierzchnię metalową lub istniejące wykończenie dla
zapewnienia ochrony antykorozyjnej przed zastosowaniem zaprawy
podkładowej; i) „szpachlówka lub
wypełniacz” oznacza powłokę przeznaczoną do stosowania
bezpośrednio przed nałożeniem powłoki wierzchniej
zwiększającą odporność na korozję,
zapewniającą i wspomagającą przyleganie powłoki
wierzchniej oraz równą powierzchnię dzięki wypełnieniu
małych wad; ii) „ogólny
podkład na metal” oznacza powłokę przeznaczoną do stosowania
jako podkład, na przykład środki zwiększające
przyleganie, uszczelniacze, szpachlówki, pokrycia podłożowe,
podkłady pod plastyk, podkłady typu „mokrym na mokre”,
wypełniacze bezpiaskowe i wypełniacze natryskiwane; iii) „podkład
myjący” oznacza powłoki zawierające wagowo przynajmniej
0,5% kwasu fosforowego przeznaczone do nakładania bezpośrednio
na gołe powierzchnie metalowe w celu nadania im odporności na
korozję i zdolności przylegania, powłoki stosowane jako
podkłady spawalne, a także roztwory zapraw dla powierzchni
cynkowanych i cynkowych; d) „powłoka
wierzchnia” oznacza każdą powłokę pigmentowaną
przeznaczoną do stosowania jako jednowarstwowa lub wielowarstwowa baza dla
zapewnienia połysku i trwałości. Są to również
wszystkie właściwe produkty, na przykład powłoki bazowe i
powłoki przezroczyste: i) „powłoki
bazowe” oznaczają powłoki pigmentowane zapewniające kolor
i wszelkie pożądane efekty optyczne, ale bez połysku lub
odporności powierzchniowej powłoki; ii) „powłoka
przezroczysta” oznacza powłokę przezroczystą
zapewniającą ostateczny połysk i własności
odpornościowe powłoki; e) „wykończenia
specjalne” oznaczają powłoki przeznaczone do stosowania jako
powłoki zewnętrzne wymagające specjalnych
właściwości, na przykład efektu metalicznego lub perłowego
w jednowarstwowym pokryciu jednokolorowym wysokiej jakości, czy też
pokryć przezroczystych (np. pokryć odpornych na zarysowania
i fluorowanych pokryć przezroczystych), pokryć na
podłożu odbijającym, wykończeń teksturowanych (np.
młotkowanych), wykończeń antypoślizgowych, uszczelniaczy
podkaroseryjnych, powłok nieodpryskujących, wykończeń
wnętrzowych i aerozoli. 6. Strony
zapewniają, by produkty objęte niniejszym załącznikiem
wprowadzane do obrotu na ich terytorium spełniały wymogi
dotyczące maksymalnej zawartości LZO
określone w tabeli 1 i 2. Do celów renowacji i
konserwacji budynków i pojazdów zabytkowych uznanych przez właściwe
organy za mające szczególną wartość historyczną i
kulturową Strony mogą wydać jednostkowe zezwolenia na
sprzedaż i zakup ściśle określonych ilości
produktów, które nie spełniają kryteriów dotyczących wielkości
dopuszczalnych LZO określonych w niniejszym załączniku. Strony
mogą również udzielić zwolnienia z obowiązku zachowania
zgodności z powyższymi wymogami w przypadku produktów sprzedawanych
do wyłącznego zastosowania w działalności objętej
załącznikiem VI prowadzonej w zarejestrowanej lub zatwierdzonej
instalacji zgodnej z tym załącznikiem. Tabela 1 Maksymalna zawartość
LZO w farbach i lakierach Podkategoria produktu || Rodzaj || (g/l)* || || Matowe ściany i sufity wewnętrzne (połysk ≤ 25 pod kątem 60°) || PW || 30 PR || 30 Połyskujące ściany i sufity wewnętrzne (połysk > 25 pod kątem 60°) || PW || 100 PR || 100 Ściany zewnętrzne o podłożu mineralnym || PW || 40 PR || 430 Farby wewnętrzne lub zewnętrzne do wykończeń i okładzin drewnianych i metalowych || PW || 130 PR || 300 Lakiery i bejce wewnętrzne lub zewnętrzne do wykończeń, w tym bejce nieprzezroczyste || PW || 130 PR || 400 Wewnętrzne i zewnętrzne bejce o minimalnej grubości || PW || 130 PR || 700 Podkłady || PW || 30 PR || 350 Podkłady klejące || PW || 30 PR || 750 Powłoki jakościowe jednoskładnikowe || PW || 140 PR || 500 Reaktywne powłoki jakościowe dwuskładnikowe do szczególnych zastosowań końcowych || PW || 140 PR || 500 Powłoki wielokolorowe || PW || 100 PR || 100 Powłoki z efektem dekoracyjnym || PW || 200 PR || 200 * g/l produktu gotowego do użytku. Tabela 2 Maksymalna zawartość
LZO w produktach do odnawiania pojazdów Podkategoria produktu || Powłoki || LZO (g/l)* || || Przygotowawcze i czyszczące || Przygotowawcze || 850 Czyszczące wstępnie || 200 Wypełniacz do karoserii / Masa uszczelniająca || Wszystkie typy || 250 Podkład || Szpachlówka/wypełniacz i ogólny podkład (metal) || 540 Podkład myjący || 780 Powłoka zewnętrzna || Wszystkie typy || 420 Wykończenia specjalne || Wszystkie typy || 840 * g/l produktu gotowego do użytku. Z
wyjątkiem „przygotowawczych i czyszczących”, od produktu gotowego do
użytku należy odliczyć wszelką zawartość wilgoci. B. Kanada
7. Wielkości
dopuszczalne dla kontroli emisji LZO będących wynikiem stosowania
produktów konsumpcyjnych i komercyjnych zostaną określone –
odpowiednio – z uwzględnieniem informacji dotyczących
dostępnych technologii, technik i środków kontroli, wielkości
dopuszczalnych stosowanych w innych jurysdykcjach oraz poniższych
dokumentów: a) Rozporządzenie
w sprawie stężeń granicznych LZO dla powłok
architektonicznych, SOR/2009-264; b) Stężenia
graniczne dla produktów do odnawiania pojazdów, SOR/2009-197; c) Rozporządzenie
zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu stosowania niektórych
substancji toksycznych, 2005 (2-metoksyetanol, pentachlorobenzen
i tetrachlorobenzeny), SOR/2006-279; d) Federalne
rozporządzenie w sprawie halonów, SOR/2003-289; e) Rozporządzenie
w sprawie zakazu stosowania niektórych substancji toksycznych, SOR/2003-99; f) Rozporządzenie
w sprawie odtłuszczania rozpuszczalników, SOR/2003-283; g) Rozporządzenie
w sprawie tetrachloroetylenu (zastosowanie w praniu chemicznym i wymogi
sprawozdawczości), SOR/2003-79; h) Zarządzenie
w sprawie dodawania substancji toksycznych do załącznika 1 do
kanadyjskiej ustawy o ochronie środowiska, 1999; i) Ogłoszenie
w sprawie niektórych substancji na krajowej liście substancji (DSL); j) Zarządzenie
zmieniające załącznik 1 do kanadyjskiej ustawy o ochronie
środowiska, 1999 (program różny); k) Rozporządzenie
w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową,
SOR/99-7; l) Projekt
rozporządzenia w sprawie stężeń granicznych LZO w
niektórych produktach; m) Projekt
ogłoszenia zobowiązującego do opracowania i wdrożenia
planów zapobiegania zanieczyszczeniu w odniesieniu do określonych
substancji wymienionych w Harmonogramie 1 do kanadyjskiej ustawy o ochronie
środowiska, 1999, związany z sektorem produkcji żywic i kauczuku
syntetycznego; n) Projekt
ogłoszenia zobowiązującego do opracowania i wdrożenia
planów zapobiegania zanieczyszczeniu w odniesieniu do określonych
substancji wymienionych w Harmonogramie 1 do kanadyjskiej ustawy o ochronie
środowiska, 1999, w sektorze pianek poliuretanowych i innych (z
wyłączeniem polistyrenu); o) Ogłoszenie
dotyczące niektórych wodorochlorofluorowęglowodorów; p) Ogłoszenie
dotyczące niektórych substancji znajdujących się na krajowej
liście substancji (DSL); oraz q) Środowiskowy
kodeks praktyk na rzecz ograniczenia emisji rozpuszczalników z zakładów
prania chemicznego. PN1053. C. Stany Zjednoczone Ameryki 8. Wielkości
dopuszczalne dla kontroli emisji LZO ze źródeł objętych
krajowymi normami emisji lotnych substancji organicznych dla produktów
konsumpcyjnych i komercyjnych określono w następujących
dokumentach: a) Powłoki
do odnawiania pojazdów – 40 C.F.R. część 59, podpunkt
B; b) Produkty
konsumpcyjne – 40 C.F.R. część 59, podpunkt C; c) Powłoki
architektoniczne – 40 C.F.R. część 59, podpunkt D; oraz d) Powłoki
aerozolowe – 40 C.F.R. część 59, podpunkt E. [1] Nominalna moc cieplna instalacji spalania jest liczona
jako suma mocy dostarczanej wszystkich jednostek podłączonych do
wspólnego komina. Przy obliczaniu całkowitej nominalnej mocy cieplnej
dostarczanej nie bierze się pod uwagę jednostek o mocy poniżej
15 MWth. [2] Nominalna moc cieplna instalacji spalania jest liczona
jako suma mocy dostarczanej wszystkich jednostek podłączonych do
wspólnego komina. Przy obliczaniu całkowitej nominalnej mocy dostarczanej
nie bierze się pod uwagę jednostek o mocy poniżej 15 MWth. [3] Współczynnik konwersji z wielkości
dopuszczalnych w obecnym Protokole (przy zawartości tlenu równej
5%) wynosi 2,66 (16/6).
Z tego względu wielkość dopuszczalna: • 190 mg/m3
przy 15% O2 odpowiada 500 mg/m3 przy 5% O2; • 95 mg/m3
przy 15% O2 odpowiada 250 mg/m3 przy 5% O2; • 225 mg/m3
przy 15% O2 odpowiada 600 mg/m3 przy 5% O2. [4] Metody przeliczania zostaną uwzględnione w
wytycznych przyjmowanych przez Organ Wykonawczy. [5] Kanadyjska Rada Ministrów Ochrony Środowiska. [6] Nominalna moc cieplna instalacji spalania jest liczona
jako suma mocy dostarczanej wszystkich jednostek podłączonych do
wspólnego komina. Przy obliczaniu całkowitej nominalnej mocy cieplnej
dostarczanej nie bierze się pod uwagę jednostek o mocy poniżej
15 MWth.