Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY upoważniająca Polskę do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej /* COM/2013/0831 final - 2013/0411 (NLE) */
UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Podstawa i cele wniosku Zgodnie z art. 395 ust. 1 dyrektywy
2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od
wartości dodanej Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek
Komisji, może upoważnić każde państwo
członkowskie do wprowadzenia środków szczególnych stanowiących
odstępstwo od przepisów wspomnianej dyrektywy w celu uproszczenia poboru
VAT lub zapobiegania niektórym formom uchylania się od opodatkowania lub
unikania opodatkowania. Pismem zarejestrowanym przez Komisję w
dniu 18 czerwca 2013 r. Polska zwróciła się o upoważnienie na
wprowadzenie odstępstw od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy
2006/112/WE w celu ograniczenia do 50 % prawa do odliczenia w przypadku kupna,
wynajmu lub leasingu niektórych rodzajów pojazdów silnikowych, które nie
są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia
działalności, oraz zakupu towarów i usług związanych z tymi
pojazdami, w tym zakupu paliwa. Zgodnie z art. 395 ust. 2 dyrektywy
2006/112/WE, pismem z dnia 10 października 2013 r. Komisja
poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku
złożonym przez Polskę. Pismem z dnia 14 października 2013
r. Komisja powiadomiła Polskę, że posiada wszystkie informacje
konieczne do rozpatrzenia wniosku. Kontekst ogólny Artykuł 168 dyrektywy 2006/112/WE
stanowi, że podatnik jest uprawniony do odliczenia VAT
nałożonego na towary lub usługi zakupione na potrzeby swoich
opodatkowanych transakcji. Zgodnie z wymogami art. 26 ust. 1 lit. a) tej
dyrektywy użycie towarów stanowiących część
majątku przedsiębiorstwa do celów niezwiązanych z prowadzeniem
działalności gospodarczej uznawane jest za odpłatne
świadczenie usług, jeśli VAT należny z tytułu zakupu
takich towarów podlegał odliczeniu. W przypadku pojazdów silnikowych stosowanie
tego systemu sprawia trudności z kilku powodów, w szczególności
dlatego, iż trudno jest określić precyzyjnie relację
między użyciem do celów działalności gospodarczej oraz
celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Jeśli prowadzona jest dokumentacja, jej prowadzenie i kontrolowanie
stanowią dodatkowe obciążenie zarówno dla przedsiębiorstwa,
jak i dla administracji. Z uwagi na liczbę odnośnych pojazdów
indywidualne uchylanie się od płacenia podatków nawet na
niewielką skalę może w efekcie końcowym dać znaczne
sumy. Szukając alternatywy dla systemu
określonego w dyrektywie, Polska zwróciła się do Komisji o
zgodę na ograniczenie pierwotnego odliczenia podatku do określonego
procentu w zamian za zwolnienie przedsiębiorstw z konieczności
rozliczania się z podatku w związku z użyciem do celów
prywatnych. Zaletą tego rozwiązania jest uproszczenie systemu dla
wszystkich zainteresowanych; gwarantuje on również, że zostanie
pobrany procent podatku, od zapłacenia którego podatnicy mogliby się
uchylać w przeciwnym razie. Wnosi się o ograniczenie w wysokości
50 %. Propozycja ta opiera się na ocenie własnej Polski i – zgodnie z
warunkami wniosku – będzie poddawana przeglądowi przy okazji
ewentualnych wniosków Polski dotyczących przedłużenia po 2016 r. Na podstawie decyzji wykonawczej Rady
2010/581/UE[1]
Polska jest obecnie upoważniona do ograniczenia do 60 % prawa do
odliczania VAT należnego z tytułu zakupu, wewnątrzwspólnotowego
nabycia, przywozu, wynajmu lub leasingu niektórych pojazdów silnikowych innych
niż pojazdy osobowe, do maksymalnej kwoty 6 000 PLN. Decyzja traci moc z
dniem 31 grudnia 2013 r. Nowe ograniczenie prawa do odliczenia
będzie obowiązywało od dnia 1 stycznia 2014 r. w odniesieniu do
pojazdów silnikowych wykorzystywanych przez podatników nie tylko do celów
prowadzenia działalności. Niektóre typy pojazdów silnikowych
zostaną jednak wyłączone z tego ograniczenia i będą w
związku z tym podlegać zwykłym zasadom; chodzi mianowicie o
wszelkie pojazdy mające (łącznie z siedzeniem kierowcy)
więcej niż dziewięć miejsc siedzących i
maksymalną dopuszczalną masę ponad 3 500 kg. Ogranicza to zakres
stosowania do samochodów osobowych, furgonetek, pick-upów oraz motocykli. Ograniczenie dotyczy także podatku VAT
naliczanego od wszelkich wydatków, takich jak zakup paliwa, związanych z
pojazdami silnikowymi objętymi tym środkiem szczególnym, pod
warunkiem, że wydatki te nie są w całości związane z
działalnością podatników, jak to jest np. w przypadku instalacji
taksometrów. Odstępstwa przyznaje się zazwyczaj
na ograniczony okres, aby umożliwić ocenę stosowności i
skuteczności danego środka szczególnego. Ewentualne
przedłużenie powinno być zatem ograniczone w czasie, aby
można było ocenić, czy warunki, na których opiera się
odstępstwo, nadal występują. Polska wystąpiła o
zgodę na zastosowanie środka szczególnego będącego
przedmiotem niniejszego wniosku do dnia 31 grudnia 2018 r. Powszechną praktyką w podobnych
przypadkach jest jednak przedłużanie okresu obowiązywania
odstępstwa na okres trzech lat (zob. np. decyzje wykonawcze Rady
2012/232/UE[2]
oraz 2013/191/UE[3]).
Dlatego też proponuje się, aby niniejsza decyzja straciła moc z
końcem 2016 r. i aby Polska przedstawiła do dnia 1 kwietnia 2016 r.
sprawozdanie zawierające przegląd stosowanego procentowego
ograniczenia w przypadku ewentualnego ubiegania się o
przedłużenie odstępstwa na okres po roku 2016. Obowiązujące przepisy w
dziedzinie, której dotyczy wniosek Artykuł 176 dyrektywy 2006/112/WE
stanowi, że Rada określa wydatki, które nie dają prawa do odliczenia
VAT. Do czasu wejścia w życie odpowiednich przepisów państwa
członkowskie są upoważnione do utrzymania wszystkich
wyłączeń obowiązujących w dniu 1 stycznia 1979 r. W
związku z tym istnieje pewna liczba przepisów wstrzymujących, które
ograniczają prawo do odliczenia związanego z pojazdami silnikowymi. W 2004 r. Komisja przedstawiła wniosek, w
którym ustanowiła między innymi zasady określające, które
kategorie wydatków mogą być objęte ograniczeniem prawa do
odliczenia (COM(2004) 728 final[4]).
Rada nie osiągnęła jeszcze porozumienia w sprawie tego wniosku. Spójność
z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii Nie dotyczy. 2. WYNIKI KONSULTACJI Z
ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW Konsultacje z zainteresowanymi stronami Nie dotyczy. Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy
specjalistycznej Nie zaistniała potrzeba skorzystania z
pomocy ekspertów zewnętrznych. Ocena skutków Celem wniosku jest zwalczanie uchylania
się od płacenia VAT i uproszczenie procedury poboru podatku, w
związku z czym wniosek powinien mieć pozytywne skutki zarówno dla
przedsiębiorstw, jak i administracji. Wspomniane rozwiązanie
zostało uznane przez Polskę za odpowiedni środek i jest
porównywalne z wcześniejszymi i obecnie obowiązującymi
odstępstwami. 3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU Krótki opis proponowanych
działań Celem wniosku jest upoważnienie Polski do
stosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 168 dyrektywy
2006/112/WE w celu ograniczenia prawa podatnika do odliczenia VAT od zakupu,
wynajmu lub leasingu niektórych silnikowych pojazdów drogowych oraz wydatków
związanych z tymi pojazdami, jeśli nie są one używane
wyłącznie do celów działalności gospodarczej, a wydatki nie
są w całości związane z działalnością
gospodarczą podatnika. Jeśli prawo do odliczenia zostało
ograniczone, odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE
zwolni podatnika z rozliczania się z podatku od użycia pojazdu w
celach niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Stosowanie środka jest ograniczone do pojazdów nieprzekraczających określonej
liczby miejsc i określonej wagi łącznej. Ograniczenie ma formę zryczałtowanej
stawki 50 %. Polska zweryfikuje wysokość tej stawki oraz
potrzebę stosowania środka stanowiącego odstępstwo i
przedstawi odpowiednie sprawozdanie przy okazji ewentualnych wniosków
dotyczących przedłużenia. Decyzja będzie
obowiązywać do dnia określonego w decyzji lub do dnia
wejścia w życie przepisów unijnych regulujących ograniczenia
prawa do odliczenia w tym zakresie, w zależności od tego, która z
tych dat będzie wcześniejsza. Podstawa prawna Artykuł 395 dyrektywy Rady 2006/112/WE. Zasada pomocniczości Niniejszy wniosek wchodzi w zakres
wyłącznych kompetencji Unii Europejskiej. Zasada pomocniczości
nie ma zatem zastosowania. Zasada proporcjonalności Wniosek jest zgodny z zasadą
proporcjonalności, ponieważ niniejsza decyzja dotyczy
upoważnienia przyznanego państwu członkowskiemu w odpowiedzi na
jego własny wniosek i nie stanowi jakiegokolwiek zobowiązania. Biorąc pod uwagę ograniczony
zasięg odstępstwa, środek specjalny jest proporcjonalny do
wyznaczonego celu. Wybór instrumentów Proponowany instrument: decyzja wykonawcza
Rady. Inne instrumenty byłyby
niewłaściwe z następujących względów: zgodnie z art. 395 dyrektywy Rady 2006/112/WE
odstępstwo od wspólnych zasad dotyczących podatku VAT jest
możliwe jedynie po uzyskaniu zgody Rady, stanowiącej
jednogłośnie na wniosek Komisji. Decyzja wykonawcza Rady jest
najwłaściwszym instrumentem, ponieważ może być
skierowana do poszczególnych państw członkowskich. 4. WPŁYW NA BUDŻET Niniejszy wniosek nie wpłynie negatywnie
na zasoby własne Unii Europejskiej z tytułu podatku VAT. 5. ELEMENTY FAKULTATYWNE Wniosek zawiera klauzule przeglądu i
wygaśnięcia. 2013/0411 (NLE) Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY upoważniająca Polskę do
stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1
lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od
wartości dodanej RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając dyrektywę Rady
2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od
wartości dodanej[5],
w szczególności jej art. 395 ust. 1, uwzględniając wniosek Komisji
Europejskiej, a także mając na uwadze, co
następuje: (1) Pismem zarejestrowanym przez
Komisję w dniu 18 czerwca 2013 r. Polska wniosła o upoważnienie
jej do wprowadzenia szczególnych środków dotyczących niektórych
silnikowych pojazdów drogowych i związanych z nimi wydatków, a
stanowiących odstępstwo od tych przepisów określonych w
dyrektywie 2006/112/WE, które regulują prawo podatnika do odliczenia VAT
zapłaconego od zakupionych towarów i usług, oraz od tych przepisów,
które nakładają wymóg opodatkowania składników majątku przedsiębiorstwa
używanych do celów niezwiązanych z prowadzeniem
działalności gospodarczej. (2) Zgodnie z art. 395 ust. 2
akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE Komisja poinformowała pozostałe
państwa członkowskie pismem z dnia 10 października 2013 r. o
wniosku złożonym przez Polskę. Pismem z dnia 14 października
2013 r. Komisja powiadomiła Polskę, że posiada wszystkie
informacje konieczne do rozpatrzenia wniosku. (3) Artykuł 168 dyrektywy
2006/112/WE ustanawia prawo podatnika do odliczenia VAT zapłaconego od
dostarczonych mu towarów i świadczonych na jego rzecz usług, które
są wykorzystywane na potrzeby jego opodatkowanych transakcji. Artykuł
26 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy zawiera wymóg rozliczania się z VAT w
przypadku użycia składników majątku przedsiębiorstwa do
celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów
innych niż działalność jego przedsiębiorstwa. (4) Środek stanowiący
przedmiot wniosku Polski zawiera odstępstwo od wspomnianych przepisów,
gdyż ogranicza prawo odliczania VAT od zakupu, wynajmu lub leasingu
niektórych silnikowych pojazdów drogowych oraz wydatków z nimi związanych,
a także zwolnienia podatnika z obowiązku rozliczenia się z VAT
od wykorzystania pojazdów objętych ograniczeniem do celów
niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. (5) Trudne jest dokładne
określenie zakresu wykorzystywania pojazdów do celów niezwiązanych z
prowadzeniem działalności gospodarczej, a nawet jeśli jest to
możliwe, procedura ta jest często uciążliwa. W ramach
środków, których dotyczy wniosek, kwota odliczenia VAT w przypadku
wydatków związanych z pojazdami silnikowymi, które nie są
używane wyłącznie do celów działalności gospodarczej,
powinna, z pewnymi wyjątkami, być procentową stawką
zryczałtowaną. Na podstawie dostępnych informacji władze
polskie uważają, że stawka 50 % jest uzasadniona.
Jednocześnie w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania wymóg
rozliczenia się z VAT w przypadku użycia pojazdu silnikowego do celów
niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej powinien
być zawieszony, jeśli pojazd ten podlega powyższemu
ograniczeniu. Środki te mogą być uzasadnione potrzebą
uproszczenia procedury poboru VAT i zapobieżenia uchylaniu się od
płacenia podatków wynikającemu z niewłaściwego prowadzenia
dokumentacji oraz składania fałszywych deklaracji podatkowych. (6) Ograniczenie prawa do
odliczenia w ramach szczególnych środków powinno dotyczyć VAT
płaconego od zakupu, nabycia wewnątrzwspólnotowego, przywozu,
leasingu lub wynajmu określonych silnikowych pojazdów drogowych oraz
związanych z nimi wydatków, w tym zakupu paliwa. (7) Niektóre typy pojazdów
silnikowych powinny zostać wyłączone z zakresu stosowania
szczególnych środków, ponieważ – ze względu na swój charakter
lub rodzaj działalności gospodarczej, do jakiej są
wykorzystywane – ich ewentualne użycie do celów niezwiązanych z
prowadzeniem działalności gospodarczej uznaje się za nieistotne.
W związku z tym szczególne środki nie powinny mieć zastosowania
do pojazdów posiadających (łącznie z siedzeniem kierowcy)
więcej niż dziewięć miejsc siedzących, o maksymalnej
dopuszczalnej masie ponad 3 500 kg. Ponadto ograniczenie prawa do odliczenia
nie ma zastosowania do VAT naliczonego od wydatków, które są w
całości związane z działalnością gospodarczą
podatnika. (8) Środki stanowiące
odstępstwo powinny być ograniczone w czasie, aby można było
ocenić ich skuteczność oraz stwierdzić, czy wskaźnik
procentowy jest odpowiedni, ponieważ proponowana wysokość opiera
się na wstępnych ustaleniach dotyczących użycia do celów
działalności gospodarczej. (9) Jeśli Polska uzna za
konieczne przedłużenie stosowania odstępstw na kolejny okres po roku
2016, najpóźniej do dnia 1 kwietnia 2016 r. powinna
przedłożyć Komisji, wraz z wnioskiem dotyczącym
przedłużenia, sprawozdanie dotyczące stosowania przedmiotowego
środka, zawierające przegląd stosowanego wskaźnika
procentowego. (10) W dniu 29 października
2004 r. Komisja przyjęła wniosek[6]
dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG,
obecnie dyrektywę 2006/112/WE, obejmujący harmonizację kategorii
wydatków, w odniesieniu do których mogą mieć zastosowanie
wyjątki od prawa do odliczenia. Zgodnie z tym wnioskiem wyjątki od
prawa do odliczenia można stosować do silnikowych pojazdów drogowych.
Ustanowiony niniejszą decyzją środek stanowiący
odstępstwo powinien wygasnąć w dniu wejścia w życie
dyrektywy zmieniającej, jeśli data ta będzie wcześniejsza
niż data wygaśnięcia środka określona niniejszą
decyzją. (11) Odstępstwo będzie
miało jedynie niewielki wpływ na ogólną kwotę podatku
pobieranego w końcowym etapie konsumpcji i nie wpłynie negatywnie na
zasoby własne Unii Europejskiej z tytułu VAT, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 W drodze odstępstwa od art. 168 dyrektywy
2006/112/WE, Polska zostaje niniejszym upoważniona do ograniczenia do
wysokości 50 % prawa do odliczenia VAT od zakupu, nabycia
wewnątrzwspólnotowego, przywozu, wynajmu lub leasingu silnikowych pojazdów
drogowych, a także VAT naliczanego od wydatków związanych z tymi
pojazdami, jeśli pojazd nie jest używany wyłącznie do celów
działalności gospodarczej. Ograniczenie określone w akapicie
pierwszym nie ma zastosowania do pojazdów silnikowych o maksymalnej
łącznej masie ponad 3 500 kg lub pojazdów silnikowych
posiadających (łącznie z siedzeniem kierowcy) więcej
niż dziewięć miejsc siedzących. Ponadto ograniczenie prawa do odliczenia nie
ma zastosowania do VAT naliczonego od wydatków, które są w
całości związane z działalnością gospodarczą
podatnika. Artykuł 2 W drodze odstępstwa od art. 26 ust. 1
lit. a) dyrektywy 2006/112/WE Polska zostaje upoważniona do nietraktowania
jako świadczenia usług za wynagrodzeniem prywatnego wykorzystania
przez podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych
niż prowadzona przez podatnika działalność, pojazdu, do
którego zastosowanie ma ograniczenie, o którym mowa w art. 1 niniejszej
decyzji. Artykuł
3 1. Niniejsza decyzja staje się skuteczna
z dniem jej notyfikacji. Niniejszą decyzję stosuje się
od dnia 1 stycznia 2014 r. Niniejsza decyzja wygasa w dniu wejścia w
życie przepisów UE określających wydatki związane z
silnikowymi pojazdami drogowymi, które nie dają prawa do pełnego
odliczenia podatku VAT, lub w dniu 31 grudnia 2016 r., w zależności
od tego, która z tych dat będzie wcześniejsza. 2. Wniosek o przedłużenie
środka określonego niniejszą decyzją przedkłada się
Komisji najpóźniej do dnia 1 kwietnia 2016 r. Do tego wniosku
załącza się sprawozdanie obejmujące przegląd
stosowanego ograniczenia procentowego dotyczącego prawa do odliczenia VAT
na podstawie niniejszej decyzji. Artykuł 4 Niniejsza
decyzja skierowana jest do Rzeczpospolitej Polskiej. Sporządzono w Brukseli dnia […] r. W
imieniu Rady Przewodniczący [1] Decyzja wykonawcza Rady z dnia 27 września 2010 r.
upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do wprowadzenia
szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit.
a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od
wartości dodanej, Dz.U. L 256 z 30.9.2010, s. 24. [2] Decyzja wykonawcza Rady z dnia 26 kwietnia 2012 r.
upoważniająca Rumunię do stosowania środków
stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168
dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości
dodanej, Dz.U. L 117 z 1.5.2012, s. 7. [3] Decyzja wykonawcza Rady z dnia 22 kwietnia 2013 r.
upoważniająca Łotwę do wprowadzenia szczególnego
środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a), art.
168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od
wartości dodanej, Dz.U. L 113 z 25.4.2013, s. 11. [4] http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/site/pl/com/2004/com2004_0728pl01.pdf [5] Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1. [6] COM(2004) 728 final (Dz.U. C 24 z 29.1.2005, s. 10)