UZASADNIENIE

1) Kontekst wniosku

· Podstawa i cele wniosku

W art. 79 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) powierzono Unii zadanie polegające na stworzeniu wspólnej polityki imigracyjnej mającej na celu zapewnienie skutecznego zarządzania przepływami migracyjnymi oraz sprawiedliwego traktowania obywateli państw trzecich przebywających legalnie w państwach członkowskich. Obecny wniosek jest odpowiedzią na to upoważnienie i ma się przyczynić do realizacji strategii „Europa 2020”.

W sprawozdaniach z wdrożenia[1] dyrektywy 2005/71/WE z dnia 12 października 2005 r. w sprawie szczególnej procedury przyjmowania obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych[2] oraz dyrektywy 2004/114/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie warunków przyjmowania obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie[3] wykazano szereg luk w tych instrumentach. Stwierdzone problemy dotyczą kwestii kluczowych takich jak procedury przyjmowania, w tym wizy, prawa (obejmujące aspekty związane z mobilnością) oraz gwarancje proceduralne. Obecne przepisy nie są wystarczająco jasne lub wiążące, nie zawsze są one w pełni spójne z istniejącymi unijnymi programami finansowania, a czasem nie rozwiązują trudności, z jakimi zmagają się w praktyce wnioskodawcy. Wszystkie te problemy razem wzięte rodzą wątpliwości, czy obecnie obowiązujące instrumenty pozwalają zagwarantować konsekwentne sprawiedliwe traktowanie obywateli państw trzecich.

W dyrektywie 2004/114/WE dotyczącej studentów określono obowiązkowe kryteria stosowane przy przyjmowaniu studentów będących obywatelami państw trzecich, pozostawiając państwom członkowskim możliwość zastosowania tej dyrektywy w odniesieniu do uczniów, wolontariuszy i stażystów niepobierających wynagrodzenia. Dyrektywą 2005/71/WE dotyczącą naukowców wprowadzono przyspieszoną procedurę przyjmowania naukowców z państw trzecich, którzy zawarli umowę o przyjęciu z instytucją badawczą zatwierdzoną przez państwo członkowskie.

Potrzebę ulepszenia obowiązujących przepisów uzasadnia również fakt, że od czasu przyjęcia dyrektyw okoliczności i sytuacja polityczna uległy znacznej zmianie. W kontekście strategii „Europa 2020” oraz konieczności zapewnienia inteligentnego i zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu, kapitał ludzki stanowi jeden z kluczowych zasobów Europy. Imigracja spoza UE jest jednym ze źródeł napływu wysoko wykwalifikowanych osób, rośnie zwłaszcza zapotrzebowanie na studentów i naukowców z państw trzecich. Rozwój kontaktów międzyludzkich i mobilności są również ważnymi elementami polityki zewnętrznej UE, zwłaszcza wobec państw objętych europejską polityką sąsiedztwa lub strategicznych partnerów Unii.

Niniejszy wniosek ma na celu udoskonalenie przepisów dotyczących naukowców, studentów, uczniów, stażystów niepobierających wynagrodzenia i wolontariuszy będących obywatelami państw trzecich oraz objęcie wspólnymi przepisami dwóch nowych grup obywateli państw trzecich: stażystów pobierających wynagrodzenie i pracowników au pair. Wniosek przyjmuje postać dyrektywy zmieniającej i przekształcającej dyrektywy 2004/114/WE i 2005/71/WE. Jej celem ogólnym jest wspieranie stosunków społecznych, kulturalnych i gospodarczych między UE i państwami trzecimi, sprzyjanie transferowi umiejętności i know-how oraz propagowanie konkurencyjności, a jednocześnie ustanowienie zabezpieczeń zapewniających sprawiedliwe traktowanie tych grup obywateli państw trzecich.

· Kontekst ogólny

UE stoi przed istotnymi wyzwaniami strukturalnymi, zarówno o charakterze demograficznym, jak i gospodarczym. Ludność w wieku produkcyjnym przestała właściwie rosnąć, a w ciągu kilku następnych lat zacznie się wręcz zmniejszać. Zarówno z przyczyn gospodarczych, jak i demograficznych zaobserwowane modele wzrostu zatrudnienia kładące nacisk na wykwalifikowaną siłę roboczą będą nadal obowiązywały w nadchodzącym dziesięcioleciu. UE zmaga się również z pilną potrzebą innowacji. Europa wydaje co roku o 0,8 % PKB mniej niż Stany Zjednoczone i o 1,5% mniej niż Japonia na badania i rozwój. Tysiące najlepszych naukowców i innowatorów przeniosło się do krajów, w których panują bardziej korzystne warunki. Mimo że rynek UE jest największy na świecie, pozostaje on rozdrobniony i niedostatecznie sprzyja innowacjom. W strategii „Europa 2020” i jej inicjatywie przewodniej „Unia innowacji” określono cel polegający na zwiększeniu inwestycji w badania i innowacje, co według szacunków wymaga dodatkowego miliona miejsc pracy w sektorze badań w Europie. Imigracja spoza UE jest jednym ze źródeł wysoko wykwalifikowanych osób, a studenci i naukowcy z państw trzecich to grupy, na które w szczególności rośnie zapotrzebowanie i wobec których UE musi podjąć aktywne działania mające na celu ich przyciągnięcie do Europy. Studenci i naukowcy z państw trzecich mogą stać się częścią puli wysoko wykwalifikowanych potencjalnych pracowników i kapitału ludzkiego, których UE potrzebuje, aby sprostać wyżej wymienionym wyzwaniom.

Globalne podejście do kwestii migracji i mobilności (GPMM) określa nadrzędne ramy polityki zewnętrznej UE w dziedzinie migracji. Przewiduje ono, w jaki sposób UE organizuje swój dialog i współpracę z państwami spoza UE w obszarze migracji i mobilności. GPMM ma między innymi na celu przyczynienie się do zrealizowania strategii „Europa 2020”, w szczególności za pomocą celu polegającego na lepszym zorganizowaniu legalnej migracji i wspieraniu sprawnie zarządzanej mobilności (wraz z jej innymi filarami odnoszącymi się do nielegalnej migracji, migracji i rozwoju oraz ochrony międzynarodowej). Szczególnie istotne w tym kontekście są partnerstwa na rzecz mobilności oferujące dostosowane do konkretnych potrzeb ramy dwustronne współpracy między UE i wybranymi państwami spoza UE (w szczególności w sąsiedztwie UE), które mogą zawierać również środki i programy promujące mobilność grup uwzględnionych w niniejszym wniosku w sprawie dyrektywy.

Umożliwienie obywatelom państw trzecich zdobycia umiejętności i wiedzy poprzez szkolenie w Europie sprzyja „przepływowi mózgów” i wspiera współpracę z państwami trzecimi, która przynosi korzyści zarówno krajom pochodzenia tych obywateli, jak i krajom ich przyjmującym. Globalizacja wymaga zacieśnienia stosunków między przedsiębiorstwami UE a rynkami zagranicznymi, natomiast przemieszczanie się stażystów i pracowników au pair przyczynia się do rozwoju kapitału ludzkiego, przynosi wzajemne korzyści migrantom, ich krajom pochodzenia i krajom przyjmującym oraz umożliwia wzajemne poznawanie się różnych kultur. Z uwagi na fakt, że nie stworzono dotychczas jasnych ram prawnych, istnieje jednak ryzyko wykorzystywania, na które szczególnie narażeni są stażyści i pracownicy au pair, oraz towarzyszące mu ryzyko nieuczciwej konkurencji.

Aby zoptymalizować takie korzyści i należycie zapobiec wymienionym zagrożeniom, biorąc pod uwagę fakt, że wyzwania, przed którymi stoją przedmiotowe grupy migrantów, są podobne, niniejszy wniosek zmienia dyrektywę Rady 2004/114/WE w sprawie warunków przyjmowania obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie, rozszerzając jej zakres na stażystów pobierających wynagrodzenie i pracowników au pair oraz nadając charakter wiążący przepisom odnoszącym się do stażystów niepobierających wynagrodzenia, których stosowanie jest obecnie uznaniowe, jak również dyrektywę Rady 2005/71/WE w sprawie szczególnej procedury przyjmowania obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych.

· Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek

Dyrektywa Rady 2004/114/WE ustanawia wspólne przepisy dotyczące warunków wjazdu i pobytu studentów będących obywatelami państw trzecich. Zgodnie z art. 3 dyrektywy 2004/114/WE państwa członkowskie mogą jednak podjąć decyzję, na zasadzie fakultatywności, o stosowaniu tej dyrektywy wobec obywateli państw trzecich ubiegających się o przyjęcie w celu udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie.

Warunki przyjmowania stażystów pobierających wynagrodzenie są również uwzględnione w rezolucji Rady z 1994 r. w sprawie ograniczeń w zakresie przyjmowania na terytorium państw członkowskich obywateli krajów trzecich w celu zatrudnienia[4]. Zawiera ona ogólną definicję stażysty oraz określa maksymalny okres pobytu.

W dyrektywie Rady 2005/71/WE ustalono szczególną procedurę przyjmowania obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych.

W zaleceniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 września 2005 r.[5] zaproponowano środki mające na celu ułatwienie wydawania przez państwa członkowskie jednolitych wiz krótkoterminowych naukowcom z państw trzecich podróżującym w ramach Wspólnoty w celu prowadzenia badań naukowych.

Format dokumentu pobytowego dla obywateli państw trzecich określono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1030/2002. Ma ono zastosowanie do niniejszego wniosku.

W odniesieniu do pracowników au pair, w Europejskim porozumieniu o zatrudnianiu au pair z dnia 24 listopada 1969 r.[6], sporządzonym przez Radę Europy ustanowiono stosowne przepisy na poziomie europejskim. Większość państw członkowskich nie ratyfikowała jednak tego porozumienia.

· Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii

Przepisy niniejszego wniosku są spójne z celami strategii „Europa 2020” oraz globalnym podejściem UE do kwestii migracji i mobilności oraz wspierają te cele. Ponadto ustanowienie wspólnej procedury przyjmowania oraz zabezpieczenie statusu prawnego stażystów i pracowników au pair może służyć jako ochrona przed wykorzystywaniem.

Niniejszy wniosek jest również zgodny z jednym z celów działania UE w dziedzinie kształcenia, a mianowicie promowaniem Unii jako światowego centrum doskonałości dla kształcenia i stosunków międzynarodowych oraz lepszą wymianą wiedzy na świecie w celu propagowania wartości takich jak prawa człowieka, demokracja i praworządność.

Niniejszy wniosek jest również spójny z celem polityki rozwoju UE dotyczącym eliminacji ubóstwa oraz realizacją milenijnych celów rozwoju. W szczególności zawarte w nim przepisy dotyczące przemieszczania się stażystów między UE i ich krajami pochodzenia umożliwiłyby stabilne wpływy przekazów pieniężnych oraz transfer umiejętności i inwestycji.

Niniejszy wniosek ma pozytywny wpływ na prawa podstawowe, jako że wzmacnia prawa procesowe obywateli państw trzecich oraz uznaje i zabezpiecza prawa stażystów pobierających wynagrodzenie i pracowników au pair. W tym kontekście wniosek jest spójny z prawami i zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych, w szczególności z jej art. 7 dotyczącym poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, art. 12 dotyczącym wolności zgromadzania się i stowarzyszania się, art. 15 ust. 1 dotyczącym wolności wyboru zawodu i prawa do podejmowania pracy, art. 15 ust. 3 dotyczącym równych warunków pracy, art. 21 ust. 2 dotyczącym niedyskryminacji, art. 31 dotyczącym należytych i sprawiedliwych warunków pracy, art. 34 dotyczącym zabezpieczenia społecznego i pomocy społecznej oraz art. 47 dotyczącym prawa do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu.

2. KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA SKUTKÓW

· Konsultacje z zainteresowanymi stronami

W ramach posiedzeń Komitetu ds. Imigracji i Azylu odbyły się dyskusje z państwami członkowskimi. Dyskusje dotyczyły, po pierwsze, ustaleń zawartych w sprawozdaniach z wdrażania i, po drugie, przygotowania niniejszej inicjatywy, podczas którego państwa członkowskie dodatkowo przedłożyły swoje uwagi na piśmie w odpowiedzi na pytania przesłane im przed posiedzeniem Komitetu.

Konsultacje z właściwymi podmiotami zainteresowanymi obejmowały warsztaty organizowane przez Agencję Wykonawczą ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego ze społecznością Erasmus Mundus na temat wiz oraz wspólnych doktoratów w programie Erasmus Mundus, warsztaty i dyskusje w ramach krajowych platform organizacji wymiany młodzieży (w tym organizacji uczniowskich i wolontariackich) oraz warsztaty w sprawie opinii środowiska naukowego na posiedzeniu organizacji działających w ramach EURAXESS[7].

W ramach Europejskiej Sieci Migracyjnej (ESM) zorganizowano szereg warsztatów dotyczących mobilności studentów międzynarodowych, rozpatrzono zapytania w ramach „EMN Ad-hoc queries”[8], jak również przeprowadzono szeroko zakrojone badanie: „Imigracja studentów międzynarodowych do UE”.[9]

W dniu 1 czerwca 2012 r. w ramach interaktywnego kształtowania polityki uruchomiono konsultacje społeczne online[10], w wyniku których otrzymano 1461 odpowiedzi. Znaczna większość respondentów (91 %) uznała, że należy poprawić atrakcyjność UE jako miejsca docelowego dla naukowców, a 87 % wyraziło taką samą opinię w odniesieniu do studentów. W przypadku obydwu grup za najbardziej istotne uznano kwestie wiz i dokumentów pobytowych. Ponad 70 % respondentów uważało, że należy również zwiększyć atrakcyjność UE dla uczniów, wolontariuszy i stażystów niepobierających wynagrodzenia. Odpowiedzi nie różniły się w zależności od położenia geograficznego (UE lub poza nią).

Ponadto wzięto również pod uwagę stosowne wyniki konsultacji społecznych towarzyszących komunikatowi w sprawie ram dotyczących europejskiej przestrzeni badawczej[11], jak również wyniki badania dotyczącego wiz dla studentów i absolwentów w ramach programu Erasmus Mundus przeprowadzonego przez Stowarzyszenie studentów i absolwentów Erasmus Mundus[12] na wniosek Agencji Wykonawczej ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego.

· Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej

Nie zaistniała potrzeba skorzystania z pomocy ekspertów zewnętrznych, aby uzupełnić zgromadzone dane, jak opisano powyżej.

· Ocena skutków

Rozważono następujące warianty:

Wariant 1 (wyjściowy): Brak zmiany istniejącej sytuacji

Państwa członkowskie nadal działałyby niezależnie od siebie i wprowadzały różniące się i rozbieżne rozwiązania w odniesieniu do warunków przyjmowania, w szczególności wiz. Nadal panowałby brak jasności i przejrzystości w tych kwestiach. Wciąż istniałyby problemy związane z gwarancjami proceduralnymi, a warunki korzystania z mobilności wewnątrzunijnej pozostawałyby surowe (w szczególności w przypadku studentów), natomiast stażyści pobierający wynagrodzenie nie byliby w ogóle uwzględnieni w przepisach UE. W całej UE stosowano by różne podejścia do dostępu studentów i naukowców do rynku pracy po ukończeniu przez nich studiów lub zrealizowaniu prac badawczych.

Wariant 2: Wzmożone działania w zakresie komunikacji (w szczególności w przypadku naukowców) i bardziej rygorystyczne egzekwowanie obecnych przepisów

Wariant ten obejmuje skuteczniejsze zapewnienie informacji i dostęp do nich w celu zwiększenia przejrzystości obecnie obowiązujących przepisów i lepszego ich wykorzystania. Można by było również zwiększyć starania na rzecz podniesienia świadomości na temat najlepszych praktyk w państwach członkowskich jeśli chodzi o przyjmowanie i ochronę grup obywateli, które nie są obecnie uwzględnione w istniejących dyrektywach, tj. pracowników au pair i stażystów pobierających wynagrodzenie. Zostałyby przeprowadzone bardziej systematyczne działania mające zagwarantować, że państwa członkowskie będą rozumiały i wypełniały swoje obowiązki wynikające z tych dyrektyw.

Wariant 3: Poprawa warunków przyjmowania, praw i gwarancji proceduralnych

Ten wariant głównie obejmuje korzystne zmiany dla studentów, uczniów, wolontariuszy i stażystów niepobierających wynagrodzenia, jako że dzięki niemu warunki ich przyjmowania staną się porównywalne z warunkami obowiązującymi w przypadku naukowców, a poziom niektórych praw zostanie dostosowany do poziomu praw naukowców. W niniejszym wariancie przepisy dotyczące uczniów, wolontariuszy i stażystów niepobierających wynagrodzenia, które obecnie stosowane są na zasadzie fakultatywności, stałyby się bezwzględnie wiążące. Państwa członkowskie byłyby zobowiązane do zapewnienia obywatelowi państwa trzeciego (studentowi lub przedstawicielowi innej grupy), który złożył wniosek i spełnia warunki przyjmowania, wszelkich ułatwień przy uzyskaniu wymaganych wiz. Dokonano by również zmian dotyczących gwarancji proceduralnych, głównie poprzez wprowadzenie ograniczeń czasowych, które zobligowałyby władze państw członkowskich do podjęcia decyzji w sprawie danego wniosku w ciągu 60 dni. W wyjątkowych okolicznościach termin ten mógłby zostać przedłużony o dodatkowych 30 dni. Prawo studentów do pracy podczas studiów zostałoby przedłużone w taki sposób, aby zezwalało na pracę przez co najmniej 15 godzin tygodniowo od pierwszego roku pobytu.

Wariant 4: Dalsza poprawa warunków przyjmowania, prawa dotyczące również mobilności wewnątrz UE i gwarancje proceduralne; możliwość poszukiwania pracy po zakończeniu studiów lub projektu badawczego; rozszerzenie zakresu na pracowników au pair i stażystów pobierających wynagrodzenie

Celem tego wariantu jest przeprowadzenie bardziej ambitnych działań polegających na poprawie warunków i praw grup objętych istniejącymi dyrektywami, rozszerzeniu zakresu dyrektywy na pracowników au pair i stażystów pobierających wynagrodzenie oraz wprowadzeniu szczególnych warunków przyjmowania w celu zapewnienia im lepszej ochrony. Państwa członkowskie miałyby możliwość wydawania wiz długoterminowych lub dokumentów pobytowych i, jeśli stosowałyby obydwa rodzaje dokumentów, wymagałyby one jedynie wypełnienia warunków przyjmowania wymienionych w dyrektywie (tak aby warunki pozostały takie same, niezależnie od rodzaju zezwolenia).

Jeśli pobyt obywatela państwa trzeciego przekroczyłby okres jednego roku, państwo członkowskie wydające wizę długoterminową musiałoby wydać dokument pobytowy po pierwszym roku pobytu. Przepisy dotyczące mobilności wewnątrzunijnej zostałyby rozszerzone jeśli chodzi o naukowców i studentów i po raz pierwszy wprowadzone również w odniesieniu do stażystów pobierających wynagrodzenie. Ponadto w przypadku mobilności wewnątrzunijnej szczególne, bardziej korzystne przepisy miałyby zastosowanie do beneficjentów programów UE obejmujących środki w zakresie mobilności takich jak Erasmus Mundus lub Marie Curie.

Studenci uzyskaliby prawo do pracy w wymiarze co najmniej 20 godzin tygodniowo od pierwszego roku pobytu. Po zakończeniu studiów lub prac badawczych studenci i naukowcy mieliby możliwość pozostania na terytorium danego kraju w celu rozpoznania możliwości zatrudnienia przez okres 12 miesięcy. Jeśli chodzi o gwarancje proceduralne państwa członkowskie byłyby zobowiązane do rozpatrywania wniosków w ciągu 60 dni (w przypadku wszystkich grup) oraz w ciągu 30 dni w przypadku stypendystów programu Erasmus Mundus lub Marie Curie.

Z analizy i porównania wariantów wynika, że istnieją problemy, których nie można rozwiązać poprzez wzmożone działania na rzecz komunikacji, wymagają one zatem zmiany dyrektyw.

Wydaje się, że wariant nr 4 jest najbardziej opłacalny jeśli chodzi o realizację kluczowych celów i ma ponadto pozytywny wpływ na gospodarkę i społeczeństwo. Główną wadą zmian legislacyjnych byłyby związane z nimi koszty. Państwa członkowskie musiałyby dokonać zmiany swoich ram legislacyjnych, głównie w odniesieniu do zezwoleń na wjazd i pobyt, mobilności wewnątrzunijnej oraz terminów rozpatrywania wniosków. Jednocześnie koszty związane z zastosowaniem wariantu nr 4 byłyby stosunkowo ograniczone, a niektóre państwa członkowskie wdrażają już część przepisów przewidzianych w tym wariancie.

Jako że wykryte problemy są podobne w przypadku obydwu dyrektyw oraz w celu zapewnienia większej spójności i jasności przepisów UE, najbardziej skutecznym sposobem wdrożenia wybranego wariantu jest połączenie obydwu dyrektyw w jeden instrument legislacyjny. Zostanie to przeprowadzone poprzez przekształcenie obydwu dyrektyw, łącząc je w jeden akt legislacyjny i proponując nowe istotne zmiany.

3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

· Krótki opis proponowanych działań

We wniosku ustanowiono warunki wjazdu i pobytu naukowców, studentów, uczniów, stażystów pobierających i niepobierających wynagrodzenia, wolontariuszy i pracowników au pair, będących obywatelami państw trzecich, na terytorium państw członkowskich przez okres przekraczający trzy miesiące. Wniosek wprowadza warunki przyjmowania dla dwóch grup obywateli państw trzecich nieobjętych obecnie wiążącymi ramami prawnymi UE – pracowników au pair i stażystów pobierających wynagrodzenie – w celu zapewnienia przestrzegania ich praw i ochrony. W przypadku naukowców z państw trzecich wprowadzono bardziej korzystne warunki przyjmowania członków ich rodzin, jak również ich dostępu do rynku pracy i mobilności wewnątrzunijnej.

Wniosek przewiduje, że wnioskodawca spełniający wszystkie warunki przyjmowania do jednego z państw członkowskich powinien uzyskać wizę długoterminową lub dokument pobytowy. Wniosek ułatwia i upraszcza mobilność wewnątrzunijną studentów i naukowców, w szczególności tych uczestniczących w programach Erasmus Mundus i Marie Curie, które zostaną rozszerzone, ponadto w ramach kolejnych wieloletnich ram finansowych zwiększy się liczba ich uczestników. Wniosek przewiduje zwiększenie praw studentów do pracy w niepełnym wymiarze czasu i umożliwia studentom i naukowcom pozostanie na terytorium kraju przyjmującego przez okres 12 miesięcy po zakończeniu studiów lub prac badawczych w celu rozpoznania możliwości zatrudnienia.

Wprowadzone zostają skuteczniejsze informowanie i przejrzystość, jak również ograniczenia czasowe dotyczące podejmowania decyzji i ulepszone gwarancje proceduralne, takie jak pisemne uzasadnienie decyzji oraz prawo do odwołania. Opłaty będą naliczane proporcjonalnie.

· Podstawa prawna

Artykuł 79 ust. 2 TFUE upoważnia Parlament Europejski i Radę, stanowiące zgodnie ze zwykłą procedurą legislacyjną, do przyjęcia środków w następujących dziedzinach:

a) warunki wjazdu i pobytu, jak również normy dotyczące procedur wydawania przez państwa członkowskie wiz długoterminowych i dokumentów pobytowych;

b) określenie praw obywateli państw trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim, w tym warunków dotyczących swobody przemieszczania się i pobytu w innych państwach członkowskich.

· Zasada pomocniczości    

Polityka imigracyjna należy do kompetencji dzielonych przez Unię i państwa członkowskie. Zasada pomocniczości ma zatem zastosowanie. Oznacza to, że należy potwierdzić, że cele proponowanego działania nie mogłyby zostać w wystarczającym stopniu zrealizowane przez państwa członkowskie (test konieczności) oraz rozważyć, czy i w jaki sposób cele te można skuteczniej zrealizować poprzez działanie ze strony Unii (kryterium europejskiej wartości dodanej).

Wyzwanie polegające na utrzymaniu i poprawie zdolności do przyciągania talentów spoza UE jest coraz większe i wspólne dla wszystkich państw członkowskich. Mimo że każde państwo członkowskie mogłoby nadal posiadać swój własny krajowy system przyjmowania grup obywateli państw trzecich, których dotyczy niniejszy wniosek, nie doprowadziłoby to do osiągnięcia ogólnego celu, jakim jest zwiększenie atrakcyjności UE jako miejsca przeznaczenia dla uzdolnionych migrantów. Wspólny zestaw wymogów dotyczących przyjmowania i pobytu jest bardziej skuteczny i prostszy dla potencjalnych wnioskodawców i zaangażowanych organizacji niż rozdrobnienie i rozbieżne przepisy krajowe wymagające odrębnego uwzględniania 27 różnych systemów. Ponadto propagowanie mobilności wewnątrzunijnej, będącej jednym z kluczowych celów niniejszego wniosku, wymaga instrumentu obowiązującego w całej UE.

Jako że rośnie liczba inicjatyw skierowanych do młodzieży i wspierających kontakty międzyludzkie na płaszczyźnie kulturalnej, społecznej i edukacyjnej z obywatelami państw trzecich, jak również liczba różnego rodzaju nieformalnych szkoleń, coraz większa jest potrzeba ujęcia ich w odpowiednie ramy przepisów dotyczących imigracji.

Co więcej, minimalny jednolity poziom ochrony i praw studentów, naukowców i innych grup obywateli państw trzecich powinien zapewnić wiarygodne zabezpieczenia przeciwko wykorzystywaniu niektórych najbardziej narażonych grup, takich jak stażyści pobierający wynagrodzenie i pracownicy au pair.

Wartości dodanej UE istniejących dyrektyw w sprawie studentów i naukowców dowiedziono na przestrzeni lat, a niniejszy wniosek doprowadzi do dokonania dalszych poprawek.

Przejrzyste ramy prawne obejmujące odpowiednie zabezpieczenia w celu zapewnienia rzeczywistego transferu umiejętności ułatwiłyby stosunki gospodarcze, społeczne i kulturalne między państwami członkowskimi i państwami wysyłającymi. Pod względem zewnętrznych aspektów polityki migracyjnej, instrument UE obejmujący stażystów pobierających wynagrodzenie w dalszym stopniu przyczyni się do pogłębienia globalnego podejścia do kwestii migracji i mobilności, jako że umożliwia on transfer umiejętności oraz wzmacnia zaangażowanie państw trzecich w walkę z nielegalną imigracją dzięki ustanowieniu dodatkowych legalnych możliwości migracji. W odniesieniu do pracowników au pair, ramy UE przyczynią się do zwiększenia ich ochrony.

Jednym z kluczowych elementów niniejszego wniosku byłoby lepsze wykorzystanie potencjału studentów i naukowców po zakończeniu przez nich studiów czy też badań naukowych. Stanowią oni przyszłą pulę wysoko wykwalifikowanych pracowników, ponieważ mówią w języku kraju przyjmującego i są zintegrowani z jego społeczeństwem.

Poprzez uwzględnienie stażystów pobierających wynagrodzenie, którzy nie są osobami przeniesionymi wewnątrz przedsiębiorstwa, wniosek byłby uzupełnieniem dyrektywy w sprawie osób przeniesionych wewnątrz przedsiębiorstwa, która jest obecnie przedmiotem negocjacji z Radą i Parlamentem Europejskim.

Przepisy mające na celu wyjaśnienie i propagowanie praw i warunków pobytu przyczyniłyby się również do realizacji ogólnego celu, jakim jest zwiększenie ochrony praw podstawowych.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, stwierdza się, że wniosek jest zgodny z zasadą pomocniczości.

· Zasada proporcjonalności

Zasada proporcjonalności ma zastosowanie, co oznacza, że „zakres i forma działania Unii nie wykraczają poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów Traktatów” (art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej). Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów:

Wybranym instrumentem jest dyrektywa, zapewniająca państwom członkowskim szeroki zakres swobody we wdrażaniu przepisów.

Zakres działania jest ograniczony do tego, co jest konieczne do osiągnięcia jego celu. Proponowane przepisy dotyczą warunków przyjmowania, procedur oraz zezwoleń (dokumentów pobytowych i wiz długoterminowych), jak również praw studentów, naukowców, uczniów, wolontariuszy, stażystów oraz pracowników au pair, czyli dziedzin stanowiących elementy wspólnej polityki imigracyjnej na mocy art. 79 TFUE. W przypadku niektórych z tych grup istnieją już przepisy obowiązujące w całej UE, jednak wymagają one aktualizacji i poprawy, a treść niniejszego wniosku jest ograniczona do tego, co jest konieczne do osiągnięcia powyższego celu.

· Wybór instrumentu

Proponowanym instrumentem jest dyrektywa. Jest ona właściwym instrumentem dla tego działania, jako że ustanawia minimalne wiążące normy, pozostawiając jednocześnie państwom członkowskim konieczną swobodę. Ponadto jest to najbardziej właściwy instrument, aby połączyć dwie istniejące dyrektywy w jeden akt legislacyjny poprzez przekształcenie obydwu istniejących dyrektyw, w celu zapewnienia spójnych ram prawnych dla różnych grup obywateli państw trzecich przybywających do UE.

4. WPŁYW NA BUDŻET

Wniosek nie ma wpływu na budżet UE.

5. INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE

· Klauzula transpozycji

Wniosek zawiera klauzulę transpozycji.

· Dokumenty wyjaśniające towarzyszące zgłoszeniu środków transpozycji

Proponowana dyrektywa ma szeroki zasięg pod względem grup obywateli państw trzecich, które obejmuje (naukowcy, studenci, uczniowie, stażyści, wolontariusze i pracownicy au pair). We wniosku zawarto również dużą liczbę obowiązków prawnych, rozszerzając je w porównaniu z dyrektywami 2005/71/WE i 2004/114/WE. Uwzględniając powyższe oraz fakt, że wniosek zawiera przepisy dotyczące szeregu grup nieobjętych jeszcze wiążącymi przepisami w obecnych ramach prawnych, konieczne będą dokumenty wyjaśniające towarzyszące zgłoszeniu środków transpozycji tak, aby można było łatwo rozpoznać środki transpozycji dodane przez państwa członkowskie do istniejących przepisów.

· Szczegółowe wyjaśnienie wniosku

ROZDZIAŁ I – PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Niniejszy wniosek stanowi element działań UE na rzecz stworzenia kompleksowej polityki w dziedzinie imigracji. Ma on dwa szczególne cele. Pierwszym z nich jest określenie warunków wjazdu obywateli państw trzecich na terytorium państw członkowskich i pobytu w nich przez okres przekraczający trzy miesiące w celu prowadzenia badań naukowych, odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu za wynagrodzeniem i bez wynagrodzenia, wolontariacie lub pracy w charakterze au pair. Drugim jest określenie warunków wjazdu i pobytu studentów i stażystów pobierających wynagrodzenie, będących obywatelami państw trzecich, w państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie, które jako pierwsze przyznaje im zezwolenie na podstawie niniejszej dyrektywy. Trzeci cel dotyczy warunków wjazdu i pobytu naukowców będących obywatelami państw trzecich w państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie, które jako pierwsze przyznaje im zezwolenie na podstawie niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

W artykule tym określono zakres wniosku, który ma zastosowanie do obywateli państw trzecich, ubiegających się o przyjęcie na terytorium państwa członkowskiego w celu prowadzenia badań, odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia, wolontariacie lub pracy w charakterze au pair. Stosowane fakultatywnie przepisy dyrektywy o studentach dotyczące uczniów, stażystów niepobierających wynagrodzenia i wolontariuszy zyskały moc wiążącą, rozszerzono też ogólny ich zakres, tak aby obejmował stażystów pobierających wynagrodzenie i pracowników au pair.

Jeśli chodzi o grupy, których wniosek nie obejmuje, jest on w dużej mierze zgodny z podejściem zastosowanym w dyrektywie 2004/114/WE i 2005/71/WE. Wniosek nie obejmuje np. obywateli UE i członków ich rodzin. Tak jak miało to miejsce w przypadku dyrektyw 2004/114/WE i 2005/71/WE, wniosek nie dotyczy również obywateli państw trzecich mających status rezydentów długoterminowych WE z uwagi na ich korzystniejszy status i na szczególny charakter ich dokumentu pobytowego, ani uchodźców, przebywających w państwie członkowskim wyłącznie tymczasowo zgodnie z prawodawstwem WE lub na mocy zobowiązań zawartych w umowach międzynarodowych ani osób należących do innych wąskich kategorii.

Artykuł 3

Artykuł ten zawiera definicje stosowane we wniosku, które są w znacznym stopniu analogiczne do innych obowiązujących dyrektyw w dziedzinie migracji (zwłaszcza 2004/114/WE oraz 2005/71/WE). Definicja pracownika au pair wzorowana jest na definicji zawartej w Europejskim porozumieniu o zatrudnianiu au pair Rady Europy z 1969 r. Definicja stażysty pobierającego wynagrodzenie oparta jest na definicji stażysty niepobierającego wynagrodzenia, przy czym podkreślony został element wynagrodzenia. Termin „zezwolenie” obejmuje zarówno dokumenty pobytowe, jak i wizy długoterminowe.

Artykuł 4

Artykuł ten stanowi, że państwa członkowskie mogą wprowadzić bardziej korzystne warunki w stosunku do osób, do których zastosowanie ma niniejszy wniosek w sprawie dyrektywy, jednak jedynie w odniesieniu do niektórych szczególnych przepisów dotyczących członków rodziny naukowców, praw do równego traktowania, działalności zarobkowej i gwarancji proceduralnych, tak aby nie naruszyć zakresu dyrektywy.

ROZDZIAŁ II – PRZYJMOWANIE

Artykuł 5

Artykuł ten ustanawia ogólną zasadę, zgodnie z którą państwo członkowskie, w którym wniosek został złożony, wydaje dokument pobytowy lub wizę długoterminową wnioskodawcy, który spełnia wszystkie ogólne i szczególne warunki przyjmowania. Ma to pozwolić zapobiec sytuacjom, w których odmawia się przyjęcia wnioskodawcy, który spełnia wszystkie warunki, ale nie otrzymał niezbędnej wizy.

Artykuł 6

W artykule tym określono warunki ogólne, jakie muszą spełniać wszyscy wnioskodawcy, którzy ubiegają się o przyjęcie na terytorium państwa członkowskiego; w kolejnych artykułach określone są natomiast warunki szczególne, jakie muszą spełniać ponadto poszczególne kategorie obywateli państw trzecich. Ogólne warunki są w bardzo dużej mierze zgodne z warunkami ustanowionymi w istniejącym dorobku dotyczącym legalnej migracji i regulują kwestie aktualnych dokumentów, ubezpieczenia zdrowotnego i minimalnych środków. Jeśli wnioskodawca spełnia ogólne i szczególne warunki dotyczące przyjęcia, uprawniony jest on do otrzymania zezwolenia, tj. wizy długoterminowej lub dokumentu pobytowego.

Artykuły 7,8 i 9

W artykułach tych określono szczególne warunki przyjmowania naukowców będących obywatelami państw trzecich, które już istnieją w dyrektywie w sprawie naukowców, zwłaszcza wymóg zatwierdzenia instytucji badawczej przez państwo członkowskie i podpisania umowy o przyjęciu zarówno przez zatwierdzoną instytucję badawczą jak i naukowca. W niniejszym wniosku wyraźnie wymieniono elementy, jakie powinna zawierać umowa o przyjęciu. Są to: nazwa i cel projektu badawczego; zobowiązanie naukowca do zrealizowania projektu badawczego; zobowiązanie instytucji do przyjęcia naukowca, aby mógł on zrealizować projekt badawczy; data rozpoczęcia i zakończenia projektu badawczego; informacje na temat stosunku prawnego łączącego instytucję badawczą i naukowca oraz informacje na temat warunków pracy naukowca. Aby naukowcy będący obywatelami państw trzecich wiedzieli, które instytucje badawcze mogą zawierać umowy o przyjęciu, podkreślono konieczność publicznego udostępniania listy zatwierdzonych instytucji i jej aktualizacji każdorazowo, gdy wprowadzane są w niej zmiany.

Artykuł 10

Przepisy art. 10 określają szczególne warunki przyjmowania studentów będących obywatelami państw trzecich, podobne do warunków określonych w dyrektywie w sprawie studentów.

Artykuły 11,12, 13 i 14

W tych artykułach ustanowiono szczególne warunki przyjmowania uczniów, stażystów pobierających i niepobierających wynagrodzenia, wolontariuszy i pracowników au pair będących obywatelami państw trzecich. Muszą oni przedstawić dowód przyjęcia przez organizację odpowiedzialną za program wymiany młodzieży szkolnej, szkoleń lub wolontariatu. O ile uczniowie, stażyści niepobierający wynagrodzenia i wolontariusze byli już uwzględnieni w dyrektywie 2004/114/WE na zasadzie fakultatywności, stażyści pobierający wynagrodzenie to zupełnie nowa grupa obywateli państw trzecich. To samo dotyczy pracowników au pair. Te dwie grupy mają podobne cechy, co grupy już objęte przepisami prawa UE. Obie korzystają ze wzmocnionej ochrony. Aby pracownicy au pair mogli zostać przyjęci, muszą oni przedstawić dowód, że rodzina goszcząca przyjmuje za nich odpowiedzialność, na przykład w zakresie utrzymania i zakwaterowania. Pobyt w charakterze pracownika au pair musi się także opierać na umowie między pracownikiem au pair a rodziną goszczącą, w której określone są jego prawa i obowiązki. W przypadku stażystów pobierających wynagrodzenie należy wskazać program szkoleń, czas jego trwania, warunki nadzorowania i pracy stażysty. Aby uniknąć sytuacji, gdy stażyści wykorzystywani są jako „tania siła robocza”, jednostka przyjmująca może zostać zobowiązana do zadeklarowania, że obywatel państwa trzeciego nie zapełnia wakatu.

ROZDZIAŁ III - ZEZWOLENIA I OKRES POBYTU

Artykuły 15, 16 i 17

Przepisy tych artykułów określają informacje, jakie powinny zawierać dokumenty pobytowe lub wizy długoterminowe obywateli państw trzecich. Artykuł 16 stanowi, że naukowcom i studentom zezwolenie wydawane jest na okres co najmniej roku. W przypadku wszystkich pozostałych grup okres, na jaki wydawane jest zezwolenie, zasadniczo ograniczony jest do jednego roku, z możliwością wyjątków. Jest to zgodne z okresami przewidzianymi w dyrektywach 2005/71 i 2004/114. Ponadto art. 17 przewiduje możliwość dostarczenia przez państwa członkowskie dodatkowych informacji dotyczących pełnej listy państw członkowskich, do jakich naukowiec lub student zamierza się udać.

ROZDZIAŁ IV - POWODY ODMOWY, COFNIĘCIA LUB NIEPRZEDŁUŻENIA WAŻNOŚCI ZEZWOLEŃ

Artykuły 18, 19 i 20

W tych artykułach określono obowiązkowe i ewentualne powody odmowy, cofnięcia lub nieprzedłużenia ważności zezwoleń, takie jak zaprzestanie spełniania ogólnych i szczególnych warunków przyjmowania, fałszywe dokumenty itp., które to warunki odpowiadają standardowym warunkom określonym w obowiązujących dyrektywach z dziedziny migracji.

ROZDZIAŁ V-PRAWA

Niniejszy wniosek zawiera odrębny rozdział dotyczący praw wszystkich grup objętych wnioskiem.

Artykuł 21

Aby zapewnić sprawiedliwe traktowanie obywateli państw trzecich podlegających dyrektywie, przepisy tego artykułu dają im prawo do równego traktowania na mocy dyrektywy w sprawie jednego zezwolenia.[13] W przypadku naukowców będących obywatelami państw trzecich utrzymane zostają bardziej korzystne prawa do bycia traktowanym na równi z obywatelami przyjmującego państwa członkowskiego w odniesieniu do działów zabezpieczenia społecznego, określonych w rozporządzeniu nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, bez możliwości wprowadzenia ograniczeń przewidzianych w dyrektywie w sprawie jednego zezwolenia. Ponadto uczniowie, wolontariusze, stażyści niepobierający wynagrodzenia i pracownicy au pair będący obywatelami państw trzecich będą mieć prawo do bycia traktowanym na równi z obywatelami przyjmującego państwa członkowskiego w zakresie dostępu do towarów i usług oraz korzystania z towarów i usług dostępnych ogółowi społeczeństwa, niezależnie od faktu, czy prawo Unii lub przepisy krajowe zapewniają im dostęp do rynku pracy.

Artykuły 22 i 23

Na mocy przepisów tych artykułów naukowcy i studenci będący obywatelami państw trzecich mają prawo pracować, a państwa członkowskie mogą wprowadzać pewne ograniczenia dla tej możliwości. Tak jak było to przewidziane w dyrektywie 2005/71, naukowcy mają prawo nauczać zgodnie z przepisami krajowymi. Jeśli chodzi o studentów, minimalny dozwolony czas ich pracy wydłużono do 20 godzin tygodniowo, podczas gdy dyrektywa 2004/114/WE przewidywała 10 godzin tygodniowo. Jeśli chodzi o dostęp studentów do działalności zarobkowej, państwa członkowskie mogą w dalszym ciągu uwzględniać sytuację na swoich rynkach pracy, lecz powinny to czynić w sposób proporcjonalny, aby nie utrudniać systematycznie wykonywania prawa do pracy[14].

Artykuł 24

W artykule 24 wprowadzono dla studentów i naukowców możliwość pozostania w państwie członkowskim przez okres 12 miesięcy po zakończeniu studiów lub badań naukowych w celu poszukiwania pracy lub rozpoczęcia działalności gospodarczej, o ile spełniają oni ogólne warunki przyjmowania określone we wniosku (z wyjątkiem warunku małoletniości). Wiele państw członkowskich już przewiduje taką możliwość, różne są jednak dopuszczalne okresy takiego pobytu. Możliwość pozostania w danym państwie członkowskim wydaje się istotnym kryterium przy wyborze kraju docelowego przez studentów/naukowców z państw trzecich. Przepis ten może w związku z tym zwiększyć atrakcyjność państw członkowskich w globalnej rywalizacji o talenty. Jest to kwestia leżąca we wspólnym interesie ze względu na spadek liczby ludności w wieku produkcyjnym i przyszłe potrzeby w zakresie umiejętności, a zajęcie się nią wpisuje się w plan działania na rzecz przedsiębiorczości do 2020 r.[15]. Nie chodziłoby jednak o automatyczne uzyskiwanie zezwolenia na pracę, bowiem państwa członkowskie mogłyby w dalszym ciągu stosować odnośne procedury zezwolenia. Po upływie 3 miesięcy lecz nie później niż 6 miesięcy po zakończeniu badań lub studiów, państwa członkowskie będą mogły zażądać od obywateli państw trzecich dostarczenia dokumentacji potwierdzającej, że faktycznie szukają oni pracy (np. kopii listów lub życiorysów wysłanych do pracodawców) lub są w trakcie zakładania działalności. Po upływie 6 miesięcy mogą one ponadto zażądać dostarczenia dowodów, że mają oni rzeczywistą szansę bycia zatrudnionym lub założenia działalności.

Artykuł 25

Artykuł ten zawiera szczególne przepisy dotyczące przyjmowania i dostępu do rynku pracy członków rodziny naukowca na zasadzie odstępstwa od dyrektywy 2003/86/WE w celu uczynienia UE bardziej atrakcyjną dla naukowców będących obywatelami państw trzecich. Fakt posiadania przez członków rodziny naukowca bezpośredniego dostępu do zainteresowanego państwa członkowskiego oraz do rynku pracy może odegrać rolę w decyzji naukowca o przemieszczeniu się.

ROZDZIAŁ VI - MOBILNOŚĆ POMIĘDZY PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI

Artykuły 26 i 27

W tych artykułach określono warunki przemieszczania się naukowców, studentów i stażystów pomiędzy państwami członkowskimi, w celu ułatwienia takiej mobilności. W przypadku naukowców, na mocy dyrektywy 2005/71/WE, okres, na jaki mogą się oni przenieść do drugiego państwa członkowskiego na podstawie umowy o przyjęciu zawartej w pierwszym państwie członkowskim, został wydłużony z 3 do 6 miesięcy. W odniesieniu do studentów, w nowym wniosku wprowadzono przepisy umożliwiające im także przemieszczenie się do drugiego państwa członkowskiego na okres do 6 miesięcy na podstawie zezwolenia przyznanego przez pierwsze państwo członkowskie. Szczególne przepisy obowiązują obywateli państw trzecich przybywających do Unii w ramach unijnych programów mobilności, np. programów Erasmus Mundus lub Marie Curie, w celu ułatwienia korzystania z prawa do mobilności. Ograniczy to sytuacje, gdy obywatele państw trzecich, którzy kwalifikują się do otrzymania stypendiów w ramach programów mobilności UE, nie mogą ich przyjąć, bowiem nie mogą wjechać na terytorium danego państwa członkowskiego.

Artykuł 28

Zgodnie z przepisami dyrektywy w sprawie niebieskiej karty, członkowie rodziny naukowca mogą przemieszczać się między państwami członkowskimi wraz z naukowcem.

ROZDZIAŁ VII – PROCEDURA I PRZEJRZYSTOŚĆ

Artykuł 29

Przepisy tego artykułu określają terminy wydania przez państwa członkowskie decyzji w sprawie kompletnego wniosku o wydanie zezwolenia i powiadomienia wnioskodawcy na piśmie w ciągu 60 dni (ma zastosowanie do wszystkich grup) oraz w ciągu 30 dni w przypadku unijnych programów obejmujących środki w zakresie mobilności, takich jak Erasmus Mundus i Marie Curie. Obecne ramy prawne nie przewidują żadnych terminów. Gwarancje proceduralne obejmują możliwość odwołania się od decyzji o odrzuceniu wniosku oraz wymóg uzasadnienia na piśmie takich decyzji przez władze, a także zagwarantowanie prawa do skorzystania ze środka zaskarżenia.

Artykuły 30 i 31

W tych artykułach uznano, że dostępność informacji ma kluczowe znaczenie dla realizacji celów niniejszego wniosku. Artykuł 30 nakłada na państwa członkowskie wymóg udostępniania informacji na temat warunków wjazdu i pobytu określonych w niniejszym wniosku, w tym na temat zatwierdzonych instytucji badawczych i opłat. Zgodnie z obowiązującymi dyrektywami dotyczącymi migracji, art. 31 wyraźnie stanowi, że państwa członkowskie mogą pobierać opłaty za rozpatrywanie wniosków. Ponadto, zgodnie z najnowszym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości[16], w art. 31 wprowadzono przepis przewidujący, że wysokość tych opłat nie może zagrażać realizacji celów dyrektywy.

ROZDZIAŁ VIII – PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuły 32 do 38

W artykule 32 nałożono na państwa członkowskie wymóg stworzenia krajowych punktów kontaktowych w celu wymiany informacji na temat obywateli państw trzecich objętych niniejszym wnioskiem, którzy przemieszczają się między państwami członkowskimi. Takie krajowe punkty kontaktowe powstały już na podstawie niektórych obowiązujących dyrektyw z dziedziny migracji, takich jak dyrektywa w sprawie niebieskiej karty, i okazały się skutecznym mechanizmem umożliwiającym komunikację techniczną między państwami członkowskimi.

Artykuł 33

Przepisy te nakładają na państwa członkowskie wymóg przekazywania Komisji danych statystycznych dotyczących liczby obywateli państw trzecich, którym przyznano zezwolenia na mocy niniejszego wniosku, zgodnie z rozporządzeniem nr 862/2007, przy czym Komisja może zażądać dodatkowych danych statystycznych.

Artykuł 36

Artykuł ten stanowi, że na mocy wniosku formalnie uchyla się obowiązujące dyrektywy 2005/71/WE oraz 2004/114/WE dotyczące naukowców i studentów będących obywatelami państw trzecich.

Pozostałe przepisy (art. 34, 35, 37 i 38) to standardowe przepisy końcowe dotyczące sprawozdawczości, transpozycji, wejścia w życie i adresatów dyrektywy.

ê 2004/114/WE, 2005/71/WE (dostosowany)

ð nowy

2013/0081 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie warunków przyjmowania ð wjazdu i pobytu ï obywateli państw trzecich w celu Ö prowadzenia badań naukowych, Õ odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu ð za wynagrodzeniem i ï bez wynagrodzenia, lub wolontariacie ð lub pracy w charakterze au pair ï w sprawie szczególnej procedury przyjmowania obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych

[WERSJA PRZEKSZTAŁCONA]

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat Ö o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Õ ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 63 Ö 79 ust. 2 Õ akapit pierwszy pkt. 3 lit. a) Ö i b) Õ i pkt. 4,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

ò nowy

(1)       Do dyrektywy Rady 2004/114/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie warunków przyjmowania obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie[17] oraz dyrektywy Rady 2005/71/WE z dnia 12 października 2005 r. w sprawie szczególnej procedury przyjmowania obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych[18] wprowadzonych ma być szereg zmian. Dla zachowania przejrzystości dyrektywy te należy przekształcić.

(2)       Niniejsza dyrektywa powinna stanowić odpowiedź na potrzebę wskazaną w sprawozdaniach z wdrażania tych dwóch dyrektyw[19] w celu zaradzenia wykrytym słabościom oraz stworzenia spójnych ram prawnych dla różnych grup osób przybywających do Unii z państw trzecich. Powinna ona w związku z tym uprościć i zracjonalizować istniejące przepisy dotyczące różnych grup w ramach jednego instrumentu. Mimo iż grupy objęte zakresem niniejszej dyrektywy różnią się między sobą, mają one również szereg wspólnych cech, dzięki czemu możliwe jest objęcie ich wspólnymi ramami prawnymi na poziomie Unii.

(3)       Niniejsza dyrektywa powinna przyczyniać się do realizacji celu programu sztokholmskiego, jakim jest zbliżanie przepisów krajowych dotyczących warunków wjazdu oraz pobytu obywateli państw trzecich. Imigracja spoza Unii jest jednym ze źródeł napływu wysoko wykwalifikowanych osób, a zapotrzebowanie rośnie zwłaszcza na studentów i naukowców. Tworząc kluczowy atut Unii – kapitał ludzki – odgrywają oni ważną rolę w zapewnianiu inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego, sprzyjającego włączeniu społecznemu, a tym samym przyczyniają się do realizacji celów strategii Europa 2020.

(4)       Niedociągnięcia uwidocznione w sprawozdaniach z wdrażania obu dyrektyw dotyczą przede wszystkim warunków przyjmowania, praw, gwarancji proceduralnych, dostępu studentów do rynku pracy w czasie studiów, przepisów dotyczących mobilności wewnątrzunijnej oraz braku harmonizacji, jako że objęcie przepisami niektórych grup, takich jak wolontariusze, uczniowie i stażyści niepobierający wynagrodzenia pozostawiono do decyzji państwom członkowskim. Prowadzone następnie szersze konsultacje unaoczniły także konieczność zapewnienia naukowcom i studentom lepszych możliwości poszukiwania pracy, a pracownikom au-pair i stażystom pobierającym wynagrodzenie, którzy nie podlegają przepisom obecnych instrumentów – lepszej ochrony .

ê 2004/114/WE motyw 1

(5)       W celu stopniowego ustanowienia przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, Traktat przewiduje środki, które należy przyjąć w dziedzinach azylu, imigracji i ochrony praw obywateli państw trzecich.

ê 2004/114/WE motyw 2 (dostosowany)

Traktat przewiduje, że Rada przyjmuje środki dotyczące polityki imigracyjnej odnoszące się do warunków wjazdu i pobytu oraz norm dotyczących procedur wydawania przez Państwa Członkowskie długoterminowych wiz i dokumentów pobytowych.

ê 2004/114/WE motyw 3 (dostosowany)

Rada Europejska na specjalnym posiedzeniu w Tampere w dniach 15-16 października 1999 r. uznała potrzebę zbliżenia ustawodawstw krajowych w zakresie warunków przyjmowania i pobytu obywateli państw trzecich i zwróciła się do Rady o szybkie przyjęcie decyzji w oparciu o wnioski Komisji.

ò nowy

(6)       Celem niniejszej dyrektywy powinien być także rozwój kontaktów międzyludzkich i mobilności, które są ważnymi elementami polityki zewnętrznej Unii, zwłaszcza wobec państw objętych europejską polityką sąsiedztwa lub strategicznych partnerów Unii. Powinna ona umożliwić lepszy wkład w globalne podejście do kwestii migracji i mobilności oraz towarzyszące mu partnerstwa na rzecz mobilności, które oferują konkretne ramy dla dialogu i współpracy między państwami członkowskimi i państwami trzecimi, w tym ułatwiają i organizują legalną migrację.

ê 2004/114/WE motyw 6 (dostosowany)

Jednym z celów działania Wspólnoty w dziedzinie edukacji jest promowanie Europy jako całości jako uznanego światowego centrum w zakresie studiów wyższych i szkolenia zawodowego. Wspieranie gotowości obywateli państw trzecich do przyjazdu na terytorium Wspólnoty w celu odbywania studiów jest kluczowym elementem tej strategii. Zbliżenie ustawodawstw krajowych Państw Członkowskich w zakresie warunków wjazdu i pobytu jest jej częścią.

ê 2004/114/WE motyw 7 (dostosowany)

ð nowy

(7)       Migracja w celach określonych w niniejszej dyrektywie, mająca z definicji charakter tymczasowy i niezależny od sytuacji rynkowej w kraju przyjmującym, ðpowinna wspierać powstawanie oraz zdobywanie wiedzy i umiejętności.ï Ö Jjest Õ to korzystne zarówno dla zainteresowanych migrantów i ich kraju pochodzenia, jak i przyjmującego pPaństwa cCzłonkowskiego oraz pomaga wspierać lepsze wzajemne zrozumienie między kulturami.

ò nowy

(8)       Niniejsza dyrektywa powinna promować Unię jako atrakcyjne miejsce dla badań i innowacji oraz zwiększać jej szanse w globalnej rywalizacji o talenty. Otwarcie się Unii na obywateli państw trzecich, którzy mogą zostać przyjęci w celu prowadzenia badań wpisuje się także w inicjatywę przewodnią „Unia innowacji”. Stworzenie otwartego rynku pracy dla naukowców unijnych i naukowców z państw trzecich zostało także potwierdzone jako zasadniczy cel europejskiej przestrzeni badawczej, jednolitej przestrzeni, w której naukowcy, wiedza naukowa i technologie podlegają swobodnej wymianie.

ê 2005/71/WE motyw 5 (dostosowany)

Niniejsza dyrektywa ma na celu przyczynienie się do osiągnięcia tych celów poprzez wspieranie przyjmowania i mobilności w celu prowadzenia badań przez obywateli państw trzecich w odniesieniu do pobytów dłuższych niż trzy miesiące, w celu sprawienia, by Wspólnota stała się bardziej atrakcyjna dla naukowców z całego świata oraz w celu wzmocnienia jej pozycji jako międzynarodowego centrum badań naukowych.

ê 2004/114/WE motyw 9 (dostosowany)

Nowe przepisy wspólnotowe opierają się na definicjach pojęć: student, stażysta, instytucja edukacyjna i wolontariusz, które są już stosowane w prawie wspólnotowym, w szczególności w różnych programach wspólnotowych mających na celu wspieranie mobilności określonych osób (Sokrates, Wolontariat Europejski itp.).

ê 2004/114/WE motyw 11

Obywatele państw trzecich należący do kategorii stażystów nie pobierających wynagrodzenia i wolontariuszy, którzy, z racji wykonywanych działań lub rodzaju otrzymywanego zwrotu kosztów lub wynagrodzenia, są uznawani zgodnie z przepisami krajowymi za pracowników, nie są objęci niniejszą dyrektywą. Państwa Członkowskie decydują o przyjmowaniu obywateli państw trzecich, którzy zamierzają odbywać specjalistyczne studia medyczne.

ê 2005/71/WE motywy 11, 13 i 14 (dostosowany)

ð nowy

(9)       Przyjmowanie naukowców powinno zostać ułatwione poprzez ustanowienie ðw drodzeï procedury przyjmowania, która byłaby niezależna od ich stosunku prawnego łączącego ich z przyjmującą instytucją badawczą i poprzez zaniechanie wymagania od nich poza dokumentem pobytowym ðlub wizą długoterminowąï dodatkowo zezwolenia na pracę. Państwa Członkowskie mogłyby stosować zgodnie z przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną podobne zasady w stosunku do obywateli państw trzecich wnioskujących o przyjęcie w celu nauczania w placówce szkolnictwa wyższego w ramach projektu badawczego. Ö Ta Õ Szczególna procedura dotycząca naukowców Ö powinna Õ opartaopierać się jest na współpracy pomiędzy instytucją Ö ami Õ badawczą Ö ymi Õ a organami imigracyjnymi w pPaństwach cCzłonkowskich:. Ö Powinna ona Õ przyznajewać ona tym Ö pierwszym Õ ostatnim kluczową rolę w procedurze przyjmowania, mając na celu ułatwienie i przyśpieszenie wjazdu oraz pobytu naukowców z państw trzecich we Wspólnocie Ö Unii Õ , zachowując jednocześnie uprawnienia pPaństw cCzłonkowskich w odniesieniu do utrzymywaniaw zakresie porządku imigracyjnego Ö polityki imigracyjnej Õ . Instytucje badawcze zatwierdzone wcześniej przez pPaństwa cCzłonkowskie muszą być w stanie podpisać z obywatelem państwa trzeciego umowę o przyjęciu w celu realizacji projektu badawczego. Państwa cCzłonkowskie Ö powinny Õ wydadząć dokument pobytowy ð zezwolenie ï na podstawie umowy o przyjęciu, jeśli spełnione będą warunki wjazdu i pobytu.

ê 2005/71/WE motyw 9 (dostosowany)

(10)     Ponieważ wysiłek, jaki należy włożyć, aby osiągnąć wspomniany docelowy poziom cel Ö, jakim jest inwestowanie 3 % PKB w badania Õ , dotyczy głównie sektora prywatnego, który musi w tym celu pozyskać w nadchodzących latach większą liczbę naukowców, instytucje badawcze, których potencjalnie dotyczy Ö które mogą zostać zatwierdzone Õ na mocy niniejszaej dyrektyway, mogą Ö powinny Õ należeć zarówno do sektora publicznego, jak i lub prywatnego.

ê 2005/71/WE motyw 15 (dostosowany)

ð nowy

(11)     W celu uczynienia Wspólnoty Ö Unii Õ bardziej atrakcyjną dla naukowców z Ö będących obywatelami Õ państw trzecich, ð członkowie rodziny naukowca, zdefiniowani w dyrektywie Rady 2003/86/WE z dnia 22 września 2003 r. w sprawie prawa do łączenia rodzin[20] ï należy na czas ich pobytu przyznać im w wielu dziedzinach takie same prawa socjalne i ekonomiczne, jak obywatelom przyjmującego Państwa Członkowskiego oraz dać im możliwość nauczania w placówkach szkolnictwa wyższego ðpowinni być przyjmowani wraz z nimi. Powinni zostać oni objęci przepisami dotyczącymi mobilności wewnątrzunijnej i mieć dostęp do rynku pracyï.

ò nowy

(12)     W stosownych przypadkach należy zachęcać państwa członkowskie do traktowania doktorantów jak naukowców.

ê 2005/71/WE motyw 6 (dostosowany)

(13)     Wprowadzenie w życie niniejszej dyrektywy nie powinno prowadzić do „drenażu mózgów” z państw ze wschodzącą gospodarkąkrajów wschodzących lub państwkrajów rozwijających się. Należy przedsięwziąć wspólnie z ich krajami pochodzenia środki wspomagające mobilność oraz reintegrację naukowców w ich krajach pochodzenia, w celu określenia wszechstronnej polityki migracyjnej.

ò nowy

(14)     W celu promowania Europy jako całości jako światowego centrum doskonałości w zakresie studiów wyższych i szkoleń, należy poprawić warunki wjazdu i pobytu osób, które chcą przybyć do Unii w tych celach. Jest to zgodne z celami planu modernizacji europejskich systemów szkolnictwa wyższego[21], zwłaszcza w kontekście umiędzynarodowienia europejskiego szkolnictwa wyższego. W zakres takich działań wchodzi zbliżanie odnośnych przepisów krajowych państw członkowskich.

ò nowy

(15)     Rozszerzenie i pogłębienie procesu bolońskiego zapoczątkowane deklaracją bolońską[22] doprowadziło do stopniowej konwergencji systemów szkolnictwa wyższego w krajach objętych procesem, ale także poza nimi. Sytuacja ta wynika z faktu, iż władze krajowe wspierają mobilność studentów i nauczycieli akademickich, a instytucje szkolnictwa wyższego uwzględniają ją w swoich programach. Fakt ten powinien znaleźć odzwierciedlenie w usprawnionych przepisach dotyczących wewnątrzunijnej mobilności studentów. Uczynienie europejskiego szkolnictwa wyższego atrakcyjnym i konkurencyjnym jest jednym z celów deklaracji bolońskiej. W wyniku procesu bolońskiego powstał europejski obszar szkolnictwa wyższego. Ujednolicenie europejskiego sektora szkolnictwa wyższego uczyniło studiowanie w Europie bardziej atrakcyjnym dla studentów będących obywatelami państw trzecich.

ê 2004/114/WE motyw 10

(16)     Państwa cCzłonkowskie powinny, zgodnie z ich przepisami krajowymi, określić czas trwania i inne warunki dotyczące kursów przygotowawczych dla studentów objętych niniejszą dyrektywą.

ê 2004/114/WE motyw 12

(17)     Dowód przyjęcia studenta do instytucji szkolnictwa wyższego może stanowić, między innymi list lub zaświadczenie potwierdzające wpisanie takiej osoby na listę studentów.

ê 2004/114/WE motyw 13

ð nowy

(18)     Przy ocenie dysponowania wystarczającymi środkami mogą ðpowinnyï być uwzględniane stypendia.

ò nowy

(19)     Państwa członkowskie mogły zdecydować, czy stosować dyrektywę 2004/114/WE do uczniów, wolontariuszy i stażystów niepobierających wynagrodzenia, obecnie jednak należy objąć te grupy zakresem niniejszej dyrektywy, aby ułatwić im wjazd i pobyt oraz zapewnić przestrzeganie ich praw. Niniejsza dyrektywa powinna także stosować się do pracowników au pair i stażystów pobierających wynagrodzenie, aby zapewnić im ochronę i przestrzeganie ich praw.

(20)     Stażyści pobierający wynagrodzenie, którzy przybywają do pracy w Unii w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa, nie powinni podlegać niniejszej dyrektywie, jako że objęci są oni zakresem [dyrektywy 2013/xx/UE w sprawie przeniesień wewnątrz przedsiębiorstwa].

(21)     Jako że obecnie na poziomie Unii nie istnieją ramy prawne dotyczące pracowników au pair będących obywatelami państw trzecich, aby zapewnić ich sprawiedliwe traktowanie, należy wprowadzić przepisy regulujące ich specyficzne potrzeby jako grupy szczególnie wrażliwej. Niniejsza dyrektywa powinna określać warunki, jakie muszą spełniać zarówno pracownicy au pair, jak i rodzina goszcząca, zwłaszcza jeśli chodzi o łączącą ich umowę, która powinna zawierać elementy takie jak określenie wysokości otrzymywanego kieszonkowego[23].

(22)     Jeśli spełnione zostają ogólne i szczególne warunki przyjęcia, państwa członkowskie powinny w określonych terminach wydać zezwolenie, tj. wizę długoterminową lub dokument pobytowy. Jeśli państwo członkowskie wydaje dokument pobytowy ważny jedynie na jego terytorium, a wszystkie warunki dotyczące przyjmowania określone w niniejszej dyrektywie zostają spełnione, państwo członkowskie powinno przyznać danemu obywatelowi państwa trzeciego wymagane wizy.

(23)     W zezwoleniu należy wskazać status danego obywatela państwa trzeciego oraz odnośne programy unijne obejmujące środki w zakresie mobilności. Państwa członkowskie mogą podać dodatkowe informacje w formie papierowej lub drogą elektroniczną, o ile nie stanowi to dodatkowych warunków.

(24)     Różne okresy ważności zezwoleń wydawanych na podstawie niniejszej dyrektywy powinny odzwierciedlać specyficzny charakter pobytu każdej z tych grup.

(25)     Państwa członkowskie mogą pobierać od wnioskodawców opłaty za rozpatrywanie wniosków o wydanie zezwolenia. Wysokość opłat powinna być proporcjonalna do celu pobytu.

(26)     Prawa przyznawane obywatelom państw trzecich na podstawie niniejszej dyrektywy nie powinny zależeć od faktu, czy zezwolenie ma formę wizy długoterminowej czy dokumentu pobytowego.

ê 2004/114/WE motyw 8

ð nowy

(27)     Termin „przyjmowanie” obejmuje wjazd ðdo państwa członkowskiegoï i pobyt ðw nimï obywateli państw trzecich w celach określonych w niniejszej dyrektywie.

ê 2004/114/WE motyw 14 (dostosowany)

ð nowy

(28)     Odmowa przyjęcia danej osoby w celach określonych w niniejszej dyrektywie może nastąpić z Ö należycie Õ uzasadnionych powodów. W szczególności można odmówić przyjęcia danego obywatela państwa trzeciego, jeżeli, na podstawie oceny okoliczności ð, w indywidualnych przypadkach,ï pPaństwo cCzłonkowskie uzna, że taki obywatel stanowi potencjalne zagrożenie dla porządku publicznego lub, bezpieczeństwa publicznego ðlub zdrowia publicznegoï. Zagrożenie porządku publicznego może obejmować skazanie za popełnienie poważnego przestępstwa. W tym kontekście należy zwrócić uwagę, że zagrożenie porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego obejmuje także przypadki, gdy obywatel państwa trzeciego należy lub należał do organizacji wspierającej terroryzm, wspiera lub wspierał taką organizację, bądź ma lub miał poglądy ekstremistyczne.

ê 2004/114/WE motyw 15 (dostosowany)

(29)     W przypadku wątpliwości co do powodów złożenia wniosku o przyjęcie, pPaństwa cCzłonkowskie powinny być uprawnione do żądania przedstawienia wszelkich dowodów niezbędnych do dokonania oceny jego spójności, w szczególności na podstawie kierunku studiów Ö lub szkolenia Õ wybranego przez, jakie wnioskodawcęa Ö zamierza odbyć Õ , w celu przeciwdziałania nadużywaniu i niewłaściwemu stosowaniu procedury określonej w niniejszej dyrektywie.

ò nowy

(30)     Władze krajowe powinny poinformować obywateli państw trzecich, którzy występują z wnioskiem o przyjęcie w państwach członkowskich na podstawie niniejszej dyrektywy, o decyzji w sprawie wniosku. Powinny uczynić to na piśmie tak szybko, jak to możliwe i najpóźniej w ciągu 60 dni, a w przypadku naukowców i studentów objętych programami unijnymi obejmującymi środki w zakresie mobilności – tak szybko, jak to możliwe i najpóźniej w ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku.

ê 2004/114/WE motyw 16 (dostosowany)

ð nowy

(31)     Należy ułatwić Ö wewnątrzunijną Õ mobilność studentów będących Ö naukowców, studentów i stażystów pobierających wynagrodzenie będących Õ obywatelami państw trzecich studiujących w kilku Państwach Członkowskich, jak również przyjmowanie obywateli państw trzecich uczestniczących w programach wspólnotowych, aby wspierać mobilność w celach określonych w niniejszej dyrektywie do Wspólnoty jako obszaru docelowego oraz w jej obrębie. ð W odniesieniu do naukowców niniejsza dyrektywa powinna udoskonalić przepisy dotyczące okresu, przez jaki zezwolenie przyznane przez pierwsze państwo członkowskie obejmuje pobyt w drugim państwie członkowskim bez konieczności sporządzania nowej umowy o przyjęciu. Należy poprawić sytuację studentów oraz nowej grupy, tj. stażystów pobierających wynagrodzenie, umożliwiając im pobyt w drugim państwie członkowskim przez okresy od trzech do sześciu miesięcy, o ile spełniają oni warunki ogólne określone w niniejszej dyrektywie. W odniesieniu do stażystów będących obywatelami państw trzecich przybywających do Unii jako osoby przeniesione wewnątrz przedsiębiorstwa, zastosowanie powinny mieć specjalne przepisy dotyczące mobilności wewnątrzunijnej odpowiadające charakterowi ich przeniesienia zgodnie z [dyrektywą 2013/xx/UE w sprawie przeniesień wewnątrz przedsiębiorstwa]. ï

ò nowy

(32)     Unijne przepisy imigracyjne oraz programy unijne obejmujące środki w zakresie mobilności powinny lepiej się uzupełniać. Naukowcy i studenci będący obywatelami państw trzecich objęci takimi programami unijnymi powinni być uprawnieni do przenoszenia się do państw członkowskich wskazanych na podstawie zezwolenia przyznanego przez pierwsze państwo członkowskie, o ile pełna lista tych państw członkowskich jest znana przed wjazdem na terytorium Unii. Takie zezwolenie powinno umożliwić im mobilność bez konieczności dostarczania jakichkolwiek dodatkowych informacji ani dopełniania jakichkolwiek innych procedur składania wniosków. Zachęca się państwa członkowskie, aby ułatwiały mobilność wewnątrzunijną woluntariuszom będącym obywatelami państw trzecich w przypadku gdy program wolontariatu obejmuje więcej niż jedno państwo członkowskie.

ê 2004/114/WE motyw 18 (dostosowany)

ð nowy

(33)     W celu umożliwienia studentom będącym obywatelami państw trzecich ðlepszegoï pokrycia części kosztów studiów, powinni oni miećnależy zapewnić im ðzwiększonyï dostęp do rynku pracy na warunkach określonych w niniejszej dyrektywie ð, w wymiarze co najmniej 20 godzin tygodniowoï . Zasada dostępu studentów do rynku pracy na warunkach określonych w niniejszej dyrektywie powinna być zasadą ogólnąmieć charakter zasady ogólnej;. Jjednakże w wyjątkowych okolicznościach, pPaństwa cCzłonkowskie powinny mieć możliwość uwzględnienia sytuacji na ich krajowych rynkach pracy ð, nie może to jednak oznaczać całkowitego pozbawienia prawa do pracyï .

ò nowy

(34)     W ramach działań mających zapewnić wykwalifikowaną siłę roboczą w przyszłości państwa członkowskie powinny umożliwić studentom kończącym studia w Unii pozostanie na ich terytorium przez 12 miesięcy od dnia upływu ważności pierwotnego zezwolenia w celu rozpoznania możliwości zatrudnienia lub założenia działalności. . Powinny one także umożliwić to samo naukowcom, którzy zakończyli realizację swojego projektu badawczego, zdefiniowanego w umowie o przyjęciu. Nie powinno to oznaczać automatycznego prawa dostępu do rynku pracy lub założenia działalności. Mogą oni zostać wezwani do dostarczenia dowodów zgodnie z art. 24.

(35)     Przepisy niniejszej dyrektywy nie naruszają kompetencji państw członkowskich do regulowania limitów obywateli państw trzecich przyjmowanych w celu wykonywania pracy.

(36)     Aby uczynić Unię bardziej atrakcyjną dla naukowców, studentów, uczniów, stażystów, wolontariuszy i pracowników au pair będących obywatelami państw trzecich, ważne jest, aby zapewnić im sprawiedliwe traktowanie zgodnie z art. 79 Traktatu. Grupy te mają prawo do bycia traktowanym na równi z obywatelami przyjmującego państwa członkowskiego na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/98/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli państw trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników z państw trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim[24]. W przypadku naukowców będących obywatelami państw trzecich, oprócz praw przyznanych na podstawie dyrektywy 2011/98/UE, należy utrzymać bardziej korzystne prawa do bycia traktowanym na równi z obywatelami przyjmującego państwa członkowskiego w odniesieniu do działów zabezpieczenia społecznego, określonych w rozporządzeniu nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Obecnie ta ostatnia stanowi, że państwa członkowskie mogą ograniczyć zasadę równego traktowania w odniesieniu do działów zabezpieczenia społecznego, w tym świadczeń rodzinnych, a ta możliwość ograniczenia może mieć wpływ na naukowców. Ponadto, niezależnie od faktu, czy prawo Unii lub przepisy krajowe przyjmującego państwa członkowskiego zapewniają uczniom, wolontariuszom, stażystom niepobierającym wynagrodzenia i pracownikom au pair będącym obywatelami państw trzecich dostęp do rynku pracy, powinni oni mieć prawo do bycia traktowanym na równi z obywatelami przyjmującego państwa członkowskiego w zakresie dostępu do towarów i usług oraz korzystania z towarów i usług dostępnych ogółowi społeczeństwa.

ê 2004/114/WE motyw 23

(37)     Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć żadnego wpływu na stosowanie rozporządzenia Rady (WE) nr 1030/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r. ustanawiającego jednolity wzór dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich[25].

ê 2005/71/WE motyw 22 (dostosowany)

Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć żadnego wpływu na stosowanie rozporządzenia Rady (WE) nr 1030/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r. ustanawiającego jednolity wzór dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich[26].

ê 2004/114/WE motyw 4 (dostosowany)

ð nowy

(38)     Niniejsza dyrektywa respektuje prawa podstawowe i przestrzega zasad uznanych przez Kartę pPraw pPodstawowych Unii Europejskiej. ð, o której mowa w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej ï.

ê 2005/71/WE motyw 25 (dostosowany)

Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

ê 2004/114/WE motyw 5 (dostosowany)

(39)     Państwa cCzłonkowskie powinny wprowadzić w życie przepisy niniejszej dyrektywy bez dyskryminacji ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub światopogląd, opinie polityczne lub wszelkie inne Ö opinie Õ , przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

ê 2005/71/WE motyw 24 (dostosowany)

Państwa Członkowskie powinny transponować przepisy niniejszej dyrektywy bez dyskryminacji ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne lub inne poglądy, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

ò nowy

(40)     Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji dotyczącą dokumentów wyjaśniających z dnia 28 września 2011 r. państwa członkowskie zobowiązały się do złożenia, w uzasadnionych przypadkach, wraz z powiadomieniem o środkach transpozycji, jednego lub więcej dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy ustawodawca uznaje, że przekazanie takich dokumentów jest uzasadnione.

ê 2004/114/WE motyw 24 (dostosowany)

ð nowy

(41)     Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, jakim jest określenie warunków przyjmowania Ö wjazdu i pobytu Õ obywateli państw trzecich w celu Ö prowadzenia badań ,Õ odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia ðlub za wynagrodzeniemï lub, wolontariacie ðlub pracy w charakterze au pairï , nie może być osiągnięty w sposób wystarczający przez pPaństwa cCzłonkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary lub skutki możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Wspólnoty Ö Unii Õ , Wspólnota Ö Unia Õ może podjąć działania Ö przyjąć środki Õ zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

ê 2005/71/WE motyw 23 (dostosowany)

Cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie wprowadzenie specjalnej procedury przyjmowania i ustalenie warunków wjazdu oraz pobytu mających zastosowanie do obywateli państw trzecich przy pobytach w Państwie Członkowskim dłuższych niż trzy miesiące w celu realizacji projektu badawczego na podstawie umowy o przyjęciu z instytucją badawczą, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez Państwa Członkowskie, w szczególności w zakresie zapewnienia mobilności pomiędzy Państwami Członkowskimi, i możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty. Wspólnota jest zatem uprawniona do podjęcia działań zgodnie z zasadą pomocniczości, o której mowa w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

ê 2004/114/WE motyw 22 (dostosowany)

(42)     Każde pPaństwo cCzłonkowskie powinno zapewnić publiczne udostępnianie, zwłaszcza przez Iinternet, możliwie najpełniejszego zestawu regularnie aktualizowanych informacji Ö na temat instytucji badawczych zatwierdzonych na podstawie niniejszej dyrektywy, z którymi naukowcy mogliby zawrzeć umowę o przyjęciu, oraz na temat warunków i procedur dotyczących wjazdu i pobytu na jego terytorium w celu prowadzenia badań, przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy, a także Õ Ö informacji Õ dotyczących instytucji określonych w niniejszej dyrektywie, kierunków studiów, na które przyjmowani są obywatele państw trzecich oraz warunków i procedur wjazdu i pobytu na terytorium tego państwa w tych celach.

ê 2005/71/WE motyw 10 (dostosowany)

Każde Państwo Członkowskie powinno zapewnić, aby do publicznej wiadomości podawane były, w szczególności za pośrednictwem Internetu, możliwie wyczerpujące, systematycznie aktualizowane informacje na temat instytucji badawczych zatwierdzonych zgodnie z niniejszą dyrektywą, z którymi naukowcy mogliby zawrzeć umowę o przyjęciu oraz na temat warunków i procedur dotyczących wjazdu i pobytu na jego terytorium w celu prowadzenia badań na podstawie niniejszej dyrektywy.

ê 2005/71/WE motyw 28 (dostosowany)

(43)     [Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu Ö nr 21 Õ w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii Ö w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości Õ , załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej orazi do Traktatu Ö o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Õ ustanawiającego Wspólnotę Europejską, ioraz bez uszczerbku dla art. 4 wyżej wymienionegotego Protokołu, Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy Ö powyższe państwa członkowskie nie uczestniczą Õ w przyjęciu niniejszej dyrektywy i nie jest Ö są Õ nią związane ani nie podlega jej stosowaniu jej nie stosują.]

ê 2005/71/WE motyw 29 (dostosowany)

(44)     Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Ö o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Õ Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej dyrektywy i nie jest nią związana ani nie podlega jej stosowaniujej nie stosuje.

ê 2004/114/WE motyw 17 (dostosowany)

Aby zezwolić na pierwszy wjazd na ich terytorium, Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość wydania czasowego dokumentu pobytowego lub wizy, jeżeli dane państwo wydaje dokumenty pobytowe wyłącznie na swoim terytorium.

ê 2004/114/WE motyw 19 (dostosowany)

Pojęcie uprzedniego zezwolenia obejmuje przyznawanie pozwoleń na pracę studentom, którzy pragną prowadzić działalność zarobkową.

ê 2004/114/WE motyw 20 (dostosowany)

Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na przepisy krajowe w zakresie pracy w niepełnym wymiarze.

ê 2004/114/WE motyw 21 (dostosowany)

Należy opracować przepis dotyczący przyspieszonych procedur przyjmowania obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów lub procedur związanych z programami wymiany młodzieży szkolnej prowadzonymi przez uznane organizacje w Państwach Członkowskich.

ê 2004/114/WE motyw 25 (dostosowany)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz bez uszczerbku dla art. 4 tego Protokołu, te Państwa Członkowskie nie uczestniczą w przyjęciu niniejszej dyrektywy i nie są nią związane ani jej nie stosują.

ê 2004/114/WE motyw 26 (dostosowany)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej dyrektywy i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

ê 2005/71/WE motyw 1 (dostosowany)

Mając na celu skonsolidowanie i strukturalizację europejskiej polityki w dziedzinie badań, Komisja w styczniu 2000 r. uznała za konieczne utworzenie Europejskiej Przestrzeni Badawczej jako bazy dla przyszłych działań Wspólnoty w tej dziedzinie.

ê 2005/71/WE motyw 2 (dostosowany)

Rada Europejska na posiedzeniu w Lizbonie w marcu 2000 r., uznając znaczenie Europejskiej Przestrzeni Badawczej, wyznaczyła dla Wspólnoty cel, którym jest spowodowanie, by stała się ona do roku 2010 najbardziej konkurencyjną i dynamiczną gospodarką na świecie opartą na wiedzy.

ê 2005/71/WE motyw 3 (dostosowany)

Globalizacja gospodarki wymaga większej mobilności naukowców, co zostało już uznane w szóstym programie ramowym Wspólnoty Europejskiej[27] poprzez szersze udostępnienie jego programów dla naukowców spoza Unii Europejskiej.

ê 2005/71/WE motyw 4 (dostosowany)

Aby osiągnąć cel wyznaczony przez Radę Europejską na posiedzeniu w Barcelonie w marcu 2002 r., tj. przeznaczyć 3 % PKB na inwestycje w badania naukowe, Wspólnota będzie potrzebowała do roku 2010 około 700000 naukowców. Cel ten należy osiągnąć za pomocą szeregu powiązanych ze sobą środków, takich jak uczynienie kariery naukowej bardziej atrakcyjną dla młodych ludzi, wspieranie uczestnictwa kobiet w badaniach naukowych, zwiększenie możliwości kształcenia się i mobilności w zakresie badań naukowych, poprawa perspektyw kariery dla naukowców w ramach Wspólnoty oraz otwarcie się Wspólnoty dla obywateli państw trzecich, którzy mogliby zostać przyjęci w celu prowadzenia badań.

ê 2005/71/WE motyw 6 (dostosowany)

Wprowadzenie w życie niniejszej dyrektywy nie powinno prowadzić do "drenażu mózgów" z państw ze wschodzącą gospodarką lub państw rozwijających się. Należy przedsięwziąć wspólnie z ich krajami pochodzenia środki wspomagające mobilność oraz reintegrację naukowców w ich krajach pochodzenia, w celu określenia wszechstronnej polityki migracyjnej.

ê 2005/71/WE motyw 7 (dostosowany)

Aby osiągnąć cele procesu lizbońskiego istotne jest również wspieranie mobilności naukowców będących obywatelami UE w celu prowadzenia badań naukowych w ramach Unii, w szczególności naukowców z Państw Członkowskich, które przystąpiły do Unii w 2004 r.

ê 2005/71/WE motyw 8 (dostosowany)

Biorąc pod uwagę otwartość narzuconą przez zmiany w gospodarce światowej i przewidywane wymogi niezbędne do osiągnięcia celu polegającego na przeznaczaniu 3 % PKB na inwestycje w badania naukowe, naukowcy z państw trzecich, których potencjalnie dotyczy niniejsza dyrektywa, powinni zostać zdefiniowani szeroko, zgodnie z ich kwalifikacjami oraz projektem badawczym, który mają realizować.

ê 2005/71/WE motyw 12 (dostosowany)

Jednocześnie powinny zostać utrzymane tradycyjne sposoby przyjmowania (takie jak zatrudnianie oraz stypendia), w szczególności w stosunku do doktorantów prowadzących badania naukowe jako studenci, którzy powinni zostać wyłączeni z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy, i wobec których zastosowanie ma dyrektywa Rady 2004/114/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie warunków przyjmowania obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie[28].

ê 2005/71/WE motyw 16 (dostosowany)

Niniejsza dyrektywa stanowi znaczny postęp w dziedzinie zabezpieczenia społecznego, ponieważ zasada niedyskryminacji ma zastosowanie również do osób przybywających do Państwa Członkowskiego bezpośrednio z państwa trzeciego. Niniejsza dyrektywa nie powinna jednak przyznawać dalszych praw poza wynikającymi z obowiązujących obecnie przepisów wspólnotowych w dziedzinie zabezpieczenia społecznego dla obywateli państw trzecich, w przypadku których występują elementy transgraniczne pomiędzy Państwami Członkowskimi. Ponadto niniejsza dyrektywa nie powinna przyznawać praw w odniesieniu do sytuacji, które wykraczają poza zakres stosowania przepisów wspólnotowych, jak na przykład w odniesieniu do członków rodziny mających miejsce zamieszkania w państwie trzecim.

ê 2005/71/WE motyw 17 (dostosowany)

Należy wspierać mobilność naukowców będących obywatelami państw trzecich, przyjętych w celu prowadzenia badań naukowych, stanowiącą środek rozwoju i poprawy kontaktów oraz powiązań pomiędzy partnerami oraz umacniania roli Europejskiej Przestrzeni Badawczej w skali światowej. Naukowcy powinni mieć prawo do mobilności na warunkach określonych w niniejszej dyrektywie. Warunki korzystania z prawa do mobilności na podstawie niniejszej dyrektywy nie powinny mieć wpływu na obowiązujące obecnie przepisy dotyczące uznawania ważności dokumentów podróży.

ê 2005/71/WE motyw 18 (dostosowany)

Należy zwrócić szczególną uwagę na ułatwianie i wspieranie utrzymania jedności rodzin naukowców zgodnie z zaleceniem Rady z dnia 12 października 2005 r. dotyczącym ułatwiania przyjmowania obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych we Wspólnocie Europejskiej[29].

ê 2005/71/WE motyw 19 (dostosowany)

W celu utrzymania jedności rodziny i umożliwienia mobilności członkowie rodziny powinni mieć możliwość dołączenia do naukowca w innym Państwie Członkowskim na warunkach określonych w prawie krajowym tego Państwa Członkowskiego, w tym zgodnie z jego zobowiązaniami wynikającymi z umów dwustronnych lub wielostronnych.

ê 2005/71/WE motyw 20 (dostosowany)

Posiadacze dokumentu pobytowego powinni, co do zasady, mieć prawo do złożenia wniosku o przyjęcie, przebywając na terytorium danego Państwa Członkowskiego.

ê 2005/71/WE motyw 21 (dostosowany)

Państwa Członkowskie powinny mieć prawo do pobierania od wnioskodawców opłaty za rozpatrzenie wniosków o wydanie dokumentu pobytowego.

ê 2005/71/WE motyw 26 (dostosowany)

Zgodnie z ust. 34 porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa Państwa Członkowskie będą zachęcane do sporządzania, dla potrzeb własnych, a także w interesie Wspólnoty, własnych tabel, które, na ile jest to możliwe, będą ilustrować korelację między dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do publikowania tych tabel.

ê 2005/71/WE motyw 27 (dostosowany)

Zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Irlandia notyfikowała listem z dnia 1 stycznia 2004 r. swoją chęć uczestniczenia w przyjęciu i stosowaniu niniejszej dyrektywy.

ò nowy

(45)     Zobowiązanie do transpozycji niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinno ograniczać się do tych przepisów, które stanowią zasadniczą zmianę w porównaniu z wcześniejszymi dyrektywami. Zobowiązanie do transpozycji przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z wcześniejszych dyrektyw.

(46)     Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego i rozpoczęcia stosowania dyrektyw określonych w załączniku I część B,

ê 2004/114/WE (dostosowany)

ð nowy

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

Przepisy ogólne

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza dyrektywa określa:

              a) warunkiów przyjmowania ð wjazdu i pobytu ï obywateli państw trzecich na terytorium pPaństw cCzłonkowskich na okres przekraczający trzy miesiące ð 90 dni ï w celu Ö prowadzenia badań, Õ odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu ð za wynagrodzeniem i ï bez wynagrodzenia lub, wolontariacie ð lub pracy w charakterze au pair ï ;

              b) zasad dotyczących procedur przyjmowania obywateli państw trzecich w tych celach na terytorium Państw Członkowskich.

ò nowy

              b) warunki wjazdu i pobytu przez okres przekraczający 90 dni studentów i stażystów pobierających wynagrodzenie będących obywatelami państw trzecich w państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie, które jako pierwsze przyznaje danemu obywatelowi państwa trzeciego zezwolenie na podstawie niniejszej dyrektywy;

c) warunki wjazdu i pobytu naukowców będących obywatelami państw trzecich w państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie, które jako pierwsze przyznaje danemu obywatelowi państwa trzeciego zezwolenie na podstawie niniejszej dyrektywy.

             

ê 2005/71/WE (dostosowany)

ROZDZIAŁ I

Przepisy ogólne

Artykuł 1

Cel

Niniejsza dyrektywa określa warunki przyjmowania naukowców z państw trzecich w Państwach Członkowskich na okres dłuższy niż trzy miesiące w celu prowadzenia projektu badawczego na podstawie umowy o przyjęciu zawartej z instytucją badawczą.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 2

Zakres

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie wobecdo obywateli państw trzecich, którzy występują z wnioskiemubiegają się o przyjęcie na terytorium pPaństwa cCzłonkowskiego w celu Ö prowadzenia badań, Õ odbywania studiów, Ö udziału w wymianie młodzieży szkolnej, Õ Ö szkoleniu Õ ð za wynagrodzeniem lub ï Ö bez wynagrodzenia, wolontariacie Õ ð lub pracy w charakterze au pair ï .

2. Przepisy Nniniejszeja dyrektywya nie mają zastosowania wobecdo Ö obywateli państw trzecich Õ :

              a) obywateli państw trzecich przebywających w pPaństwie cCzłonkowskim w związku z ubieganiem się o status uchodźcy lub w ramach uzupełniających form ochrony, jak również w ramachlub programów ochrony czasowej;

              b) obywateli państw trzecich, których wydalenie zostało zawieszone z przyczyn faktycznych lub prawnych;

              c) obywateli państw trzecich, którzy są członkami rodzin obywateli Unii, którzy skorzystali ze swobody przepływu osób wew obrębie Ö Unii Õ Wspólnocie;

              d) obywateli państw trzecich korzystających w pPaństwie cCzłonkowskim ze statusu rezydenta długoterminowego zgodnie z dyrektywą Rady 2003/109/WE[30] z dnia 25 listopada 2003 r. dotyczącą statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi oraz korzystających ze swojego prawa do zamieszkiwania w innym pPaństwie cCzłonkowskim w celu podjęcia studiów lub odbycia kształceniaszkolenia zawodowego;

              e) obywatele państw trzecich uznawaniych zgodnie z przepisami krajowymi zainteresowanego pPaństwa cCzłonkowskiego za pracowników lub za osoby prowadzące działalność na własny rachunek.;

ò nowy

              f) którzy – podobnie jak członkowie ich rodzin i bez względu na obywatelstwo – na mocy umów między Unią a jej państwami członkowskimi albo między Unią a państwami trzecimi mają prawo do swobodnego przemieszczania się na równi z obywatelami Unii;

              g) którzy przybywają do Unii jako stażyści w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa na mocy [dyrektywy 2013/xx/UE w sprawie przeniesień wewnątrz przedsiębiorstwa].

ê 2004/114/WE (dostosowany)

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

              a) „obywatel państwa trzeciego” oznacza każdą osobę, która nie jestniebędącą obywatelem Unii Europejskiej w rozumieniu art. 1720 ust. 1 Traktatu;

ê 2005/71/WE (dostosowany)

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

              a) „obywatel państwa trzeciego” oznacza osobę, która nie jest obywatelem Unii w rozumieniu art. 17 ust. 1 Traktatu;

ê 2005/71/WE (dostosowany)

              b) d) „naukowiec” oznacza obywatela państwa trzeciego posiadającego stosownye dyplom ukończenia studiów wyższych Ö kwalifikacje uzyskane w ramach kształcenia na poziomie wyższym Õ umożliwiającye mu dostęp do programów doktoranckich, wybieranego przez instytucję badawczą w celu realizacji projektu badawczego, do którego wyżej wymienione Ö kwalifikacje Õ są zwykle wymaganye jest zwykle wyżej wymieniony dyplom;

ê 2004/114/WE (dostosowany)

c) b) „student” oznacza obywatela państwa trzeciego przyjętego do instytucji szkolnictwa wyższego i przyjętego na terytorium pPaństwa cCzłonkowskiego w celu odbywania studiów w pełnym wymiarze, traktowanych jako jego główne zajęcie, prowadzących do zdobyciauzyskania wyższego wykształcenia uznawanegoych przez to pPaństwo cCzłonkowskie Ö kwalifikacji w ramach kształcenia na poziomie wyższym Õ , w tym uzyskania dyplomów, świadectw lub stopnia doktora w instytucjach szkolnictwa wyższego, co może obejmować kursy przygotowawcze przed podjęciem takich studiów zgodnie z jego ustawodawstwemprawodawstwem krajowym tego państwa członkowskiego;

              d) c) „uczeń” oznacza obywatela państwa trzeciego przyjętego na terytorium pPaństwa cCzłonkowskiego w celu uczestnictwa w uznanym programie kształceniaszkolnictwa średniego w ramach programu wymiany prowadzonego przez organizację uznaną w tym celu przez to pPaństwo cCzłonkowskie zgodnie z jego przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną;

ê 2004/114/WE (dostosowany)

              e) d) „stażysta niepobierający wynagrodzenia” oznacza obywatela państwa trzeciego przyjętego na terytorium pPaństwa cCzłonkowskiego na czas trwania szkolenia bez wynagrodzenia, zgodnie z jego przepisami krajowymi Ö danego państwa członkowskiego Õ ;

ò nowy

              f) „stażysta pobierający wynagrodzenie” oznacza obywatela państwa trzeciego przyjętego na terytorium państwa członkowskiego na czas trwania szkolenia, za które otrzymuje on wynagrodzenie zgodnie z przepisami krajowymi danego państwa członkowskiego;

              g) „wolontariusz” oznacza obywatela państwa trzeciego przyjętego na terytorium państwa członkowskiego w celu uczestnictwa w uznanym programie wolontariatu;

ê 2004/114/WE (dostosowany)

h)f) „program wolontariatu” oznacza program działań w ramach praktycznej solidarności, oparty na programie Ö uznanym przez dane Õ państwao Ö członkowskie Õ lub Ö Unię Õ Wspólnoty, służącyrealizujący Ö cele leżące w Õ interesowiie ogólnemuym.;

ò nowy

i) „pracownik au pair” oznacza obywatela państwa trzeciego czasowo przyjmowanego przez rodzinę na terytorium państwa członkowskiego w zamian za wykonywanie lekkich prac domowych oraz opiekę nad dziećmi w celu podniesienia umiejętności językowych i poszerzenia wiedzy o państwie przyjmującym;

ê 2005/71/WE

j)b) „badania” oznaczają pracę twórczą prowadzoną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobu wiedzy, w tym wiedzy o człowieku, kulturze i społeczeństwie, a także użycie tego zasobu wiedzy do znajdowania nowych zastosowań;

k) c) „instytucja badawcza” oznacza jakąkolwiek instytucję publiczną lub prywatną, która prowadzi badania i która została zatwierdzona do celów niniejszej dyrektywy przez pPaństwo cCzłonkowskie zgodnie z jego z przepisami ilub praktyką administracyjną;

ê 2004/114/WE (dostosowany)

              e) l)„instytucja Ö oświatowa Õ ” oznacza publiczną lub prywatną instytucję uznaną przez przyjmujące pPaństwo cCzłonkowskie i/lub której kierunki studiów są uznawane zgodnie z jego przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną Ö na podstawie przejrzystych kryteriów Õ w celach określonych w niniejszej dyrektywie;

ò nowy

              m) „wynagrodzenie” oznacza płatność, w jakiejkolwiek formie, otrzymywaną w zamian za wykonane usługi i uznawaną na mocy przepisów krajowych lub ustalonej praktyki za konstytutywny element stosunku pracy;

              n) „zatrudnienie” oznacza wykonywanie działalności obejmującej wszelkie formy pracy, regulowane na mocy prawa krajowego lub ustalonej praktyki, na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem i nadzorem;

              o) „pierwsze państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie, które jako pierwsze przyznaje obywatelowi państwa trzeciego zezwolenie na mocy niniejszej dyrektywy;

              p) „drugie państwo członkowskie” oznacza każde państwo członkowskie niebędące pierwszym państwem członkowskim;

              q) „programy unijne obejmujące środki w zakresie mobilności” oznaczają finansowane przez Unię programy promujące mobilność obywateli państw trzecich przybywających do Unii;

              r) „zezwolenie” oznacza dokument pobytowy wydany przez organy państwa członkowskiego, pozwalający obywatelowi państwa trzeciego na legalny pobyt na terytorium tego państwa, zgodnie z przepisami art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1030/2002, lub wizę długoterminową;

              s) „wiza długoterminowa” oznacza zezwolenie wydane przez państwo członkowskie zgodnie z art. 18 konwencji z Schengen lub wydane zgodnie z przepisami krajowymi państwa członkowskiego, które nie w pełni wdraża dorobek Schengen.

ê 2004/114/WE

              g) „dokument pobytowy” oznacza zezwolenie wydane przez organy Państwa Członkowskiego pozwalające obywatelowi państwa trzeciego na legalny pobyt na terytorium tego państwa, zgodnie z przepisami art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1030/2002.

ê 2005/71/WE (dostosowany)

e) „dokument pobytowy” oznacza każde zezwolenie wydane przez organy Państwa Członkowskiego zgodnie z art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1030/2002 i opatrzone adnotacją „naukowiec”, uprawniające obywatela państwa trzeciego do legalnego pobytu na terytorium tego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 3

Zakres stosowania

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie wobec obywateli państw trzecich, którzy wnioskują o przyjęcie na terytorium Państwa Członkowskiego w celu realizacji projektu badawczego.

2. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania wobec:

              a) obywateli państw trzecich przebywających w Państwie Członkowskim na podstawie wniosku o przyznanie ochrony międzynarodowej lub objętych systemami ochrony tymczasowej;

b) obywateli państw trzecich, którzy jako studenci w rozumieniu dyrektywy 2004/114/WE wnioskują o pobyt w Państwie Członkowskim w celu prowadzenia badań prowadzących do zdobycia stopnia doktora;

c) obywateli państw trzecich, których wydalenie zostało wstrzymane z powodów faktycznych lub prawnych;

d) naukowców oddelegowanych przez instytucję badawczą do innej instytucji badawczej w innym Państwie Członkowskim.

ê 2005/71/WE (dostosowany)

Artykuł 4

Korzystniejsze przepisy

1. Niniejsza dyrektywa nie narusza korzystniejszych przepisów wynikających z:

a) umów dwustronnych lub wielostronnych zawartych między Wspólnotą lub między Wspólnotą i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a jednym lub kilkoma państwami trzecimi, z drugiej strony;

b) umów dwustronnych lub wielostronnych zawartych między jednym lub kilkoma Państwami Członkowskimi a jednym lub kilkoma państwami trzecimi.

2. Niniejsza dyrektywa pozostaje bez wpływu na prawo Państw Członkowskich do przyjęcia lub utrzymania korzystniejszych przepisów w stosunku do osób, do których ma ona zastosowanie.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 4

Korzystniejsze przepisy

1. Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dlanie narusza korzystniejszych przepisów:

              a) dwustronnych lub wielostronnych umów Ö zawartych Õ między Wspólnotą Ö Unią Õ lub Wspólnotą Ö Unią Õ i jej pPaństwami cCzłonkowskimi a jednym lub kilkoma państwami trzecimi;

              b) dwustronnych lub wielostronnych umów Ö zawartych Õ między jednym lub kilkoma pPaństwami cCzłonkowskimi a jednym lub kilkoma państwami trzecimi.

2. Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dlanie narusza prawa pPaństw cCzłonkowskich do przyjęcia lub utrzymania przepisów bardziej korzystnych dla osób, których dotyczy, ðw odniesieniu do art. 21, 22, 23, 24, 25 i 29, zwłaszcza w kontekście partnerstw na rzecz mobilnościï .

ROZDZIAŁ II

WARUNKI PRZYJĘCIAMOWANIE

ê 2004/114/WE (dostosowany)

Artykuł 5

Zasada

1. Przyjęcie obywatela państwa trzeciego na mocy niniejszej dyrektywy następuje po weryfikacji dokumentów potwierdzających, że osoba ta spełnia warunki Ö ogólne Õ określone w art. 5 Ö 6 Õ oraz Ö warunki szczególne określone Õ w jednym z art. 7-1114 odnoszącym się do odpowiedniej kategorii.

ò nowy

2. Jeśli wnioskodawca spełnia wszystkie warunki ogólne i szczególne dotyczące przyjęcia, uprawniony jest on do otrzymania wizy długoterminowej lub dokumentu pobytowego. Jeśli państwo członkowskie wydaje dokumenty pobytowe ważne jedynie na jego terytorium, a nie gdzie indziej, a wszystkie warunki przyjęcia określone w niniejszej dyrektywie są spełnione, dane państwo członkowskie wydaje obywatelowi państwa trzeciego wymaganą wizę.

ê 2004/114/WE

Artykuł 6

Warunki ogólne

1. Obywatel państwa trzeciego, który występuje z wnioskiemwnioskujący o przyjęcie w celach określonych w niniejszej dyrektywie spełnia następujące warunki:

              a) przedstawićł ważny dokument podróży określony w przepisach krajowych.; pPaństwa cCzłonkowskie mogą wymagać, aby okres ważności dokumentu podróży obejmował co najmniej okres planowanego pobytu;

ê 2004/114/WE (dostosowany)

              b) jeśli, zgodnie z prawem krajowym przyjmującego pPaństwa cCzłonkowskiego, osoba ta jest małoletnia, powinna przedstawićł zgodę rodziców na planowany pobyt lub Ö równoważny dokument Õ ;

              c) posiadać ubezpieczenie na wypadek choroby zdrowotne w zakresie Ö obejmujące Õ wszystkiche rodzaje ryzyka zwyczajowo objętyche ubezpieczeniem w przypadku obywateli danego pPaństwa cCzłonkowskiego;

ê 2004/114/WE

              d) nie byćjest uznany za osobę stanowiącą zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego;

              e) przedstawićł na żądanie pPaństwa cCzłonkowskiego dowód wniesienia opłaty za rozpatrzenie wniosku zgodnie z art. 2031.;

ò nowy

              f) przedstawił dowody wymagane przez państwo członkowskie wskazujące, że w czasie swojego pobytu będzie posiadać wystarczające środki na pokrycie kosztów utrzymania, szkolenia i podróży powrotnej, bez uszczerbku dla indywidualnego badania każdego przypadku.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

2. Państwa Członkowskie ułatwiają procedurę przyjmowania obywateli państw trzecich objętych przepisami art. 6-10, którzy uczestniczą w programach Wspólnoty wzmacniających mobilność do Wspólnoty jako obszaru docelowego lub w jej obrębie.

ê 2005/71/WE (dostosowany)

ROZDZIAŁ III

PRZYJMOWANIE NAUKOWCÓW

Artykuł 7

Warunki przyjmowania

1. Obywatel państwa trzeciego, który wnioskuje o przyjęcie w celu określonym w niniejszej dyrektywie:

a) przedkłada ważny dokument podróży określony w prawie krajowym. Państwa Członkowskie mogą wymagać, by okres ważności dokumentu podróży obejmował co najmniej okres ważności dokumentu pobytu;

b) przedkłada umowę o przyjęciu podpisaną z instytucją badawczą zgodnie z art. 6 ust. 2; oraz

              c) w stosownych przypadkach przedkłada oświadczenie o odpowiedzialności finansowej wydane przez instytucję badawczą zgodnie z art. 6 ust. 3; oraz

d) nie może być uznawany za stanowiącego zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego.

Państwa Członkowskie sprawdzają, czy wszystkie warunki, o których mowa w lit. a), b), c) i d), są spełnione.

2. Państwa Członkowskie mogą również sprawdzić podstawę zawarcia umowy o przyjęciu oraz jej warunki.

3. O ile wynik weryfikacji, o których mowa w ust. 1 i 2, jest pozytywny, naukowcy zostają przyjęci na terytorium Państw Członkowskich w celu realizacji umowy o przyjęciu.

ò nowy

Artykuł 7

Szczególne warunki dotyczące naukowców

1. Poza warunkami ogólnymi określonymi w art. 6, obywatel państwa trzeciego, który występuje z wnioskiem o przyjęcie w celu prowadzenia badań dokonuje następujących czynności:

a) przedkłada umowę o przyjęciu podpisaną z instytucją badawczą zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 9 ust. 2;

b) w stosownych przypadkach przedkłada oświadczenie o odpowiedzialności finansowej wydane przez instytucję badawczą zgodnie z art. 9 ust. 3.

2. Państwa członkowskie mogą sprawdzić podstawę zawarcia umowy o przyjęciu oraz jej warunki.

3. O ile wynik weryfikacji, o których mowa w ust. 1 i 2, jest pozytywny, naukowcy przyjmowani są na terytorium danego państwa członkowskiego w celu realizacji umowy o przyjęciu.

4. Wnioski obywateli państw trzecich pragnących prowadzić badania w Unii są rozpatrywane i badane, gdy dany obywatel państwa trzeciego przebywa poza terytorium państwa członkowskiego, do którego chce zostać przyjęty.

5. Państwa członkowskie mogą przyjąć, zgodnie ze swoimi przepisami krajowymi, wniosek złożony w czasie, gdy dany obywatel państwa trzeciego już przebywa na ich terytorium.

6. Państwa członkowskie określają, czy wnioski o wydanie zezwolenia mają być składane przez naukowca czy przez zainteresowaną instytucję badawczą.

ê 2005/71/WE (dostosowany)

ROZDZIAŁ II

INSTYTUCJE BADAWCZE

Artykuł 58

Zatwierdzenie Ö instytucji badawczych Õ

ê 2005/71/WE

1. Każda instytucja badawcza zamierzającachcąca przyjąć naukowca w ramach procedury przyjmowania określonej w niniejszej dyrektywie musizostaje wcześniej zostać zatwierdzona w tym celu przez dane pPaństwo cCzłonkowskie.

2. Zatwierdzenie instytucji badawczej następuje zgodnie z procedurami określonymi w prawie krajowym lub w praktyce administracyjnej pPaństw cCzłonkowskich. Wnioski o zatwierdzenie zarówno instytucji publicznych, jak i prywatnych składane są zgodnie z tymi procedurami oraz w oparciu, odpowiednio, o ich zadania statutowe lub cele spółki, a także na podstawie dowodu prowadzenia przez nie badań.

Zatwierdzenie instytucji badawczej jest ważne przez okres przynajmniej pięciu lat. W wyjątkowych przypadkach pPaństwa cCzłonkowskie mogą udzielić zatwierdzenia na krótszy okres.

3. Państwa cCzłonkowskie mogą wymagać, zgodnie z przepisami krajowymi, pisemnego zobowiązania się instytucji badawczej do zwrotu kosztów związanych z pobytem i powrotem naukowca, pokrytych ze środków publicznych, w przypadkach jego nielegalnego pobytu na terytorium danego pPaństwa cCzłonkowskiego. Odpowiedzialność finansowa instytucji badawczej wygasa najpóźniej 6 miesięcy po wygaśnięciu umowy o przyjęciu.

4. Państwa cCzłonkowskie mogą zastrzec, że w terminie dwóch miesięcy od daty wygaśnięcia danej umowy o przyjęciu zatwierdzona instytucja dostarczy właściwym organom wyznaczonym do tego celu przez pPaństwo cCzłonkowskie potwierdzenie, że wykonano prace w ramach wszystkich projektów, w odniesieniu do których podpisano umowę o przyjęciu zgodnie z art. 69.

ê 2005/71/WE (dostosowany)

5. Właściwe organy w każdym z pPaństw cCzłonkowskich publikują i regularnie aktualizują listę instytucji badawczych zatwierdzonych do celów niniejszej dyrektywy Ö każdorazowo, gdy w liście takiej wprowadzane są zmiany Õ .

ê 2005/71/WE

6. Państwo cCzłonkowskie może, niezależnie od innych środków, odmówić przedłużenia lub zadecydować o cofnięciu zatwierdzenia instytucji badawczej, która przestała spełniać warunki określone w ust. 2, 3 i 4 lub w przypadkach gdy zatwierdzenie uzyskano w sposób oszukańczy lub jeśli instytucja badawcza podpisała umowę o przyjęciu z obywatelem państwa trzeciego w sposób oszukańczy lub bez dochowania należytej staranności. Jeśli odmówiono zatwierdzenia lub je cofnięto, można zabronić danej instytucji ponownego ubiegania się o zatwierdzenie przed upływem pięciu lat od daty publikacji decyzji w sprawie cofnięcia zatwierdzenia lub odmowy jego przedłużenia.

7. Państwa cCzłonkowskie mogą określić w swoich przepisach krajowych skutki cofnięcia zatwierdzenia lub odmowy przedłużenia zatwierdzenia dla istniejących umów o przyjęciu zawartych zgodnie z art. 69, a także skutki odnoszące się do dokumentów pobytowych danych naukowców.

ê 2005/71/WE (dostosowany)

Artykuł 69

Umowa o przyjęciu

1. Instytucja badawcza chcąca przyjąć naukowca powinna podpisaćuje z nim umowę o przyjęciu, w której naukowiec zobowiązuje się zrealizować projekt badawczy, a instytucja zobowiązuje się przyjąć naukowca w tym celu bez uszczerbku dla art. Ö o ile zostaną spełnione warunki określone w art. 6 i Õ 7.

ò nowy

Umowa o przyjęciu zawiera co najmniej następujące elementy:

            a) nazwę i cel projektu badawczego;

            b) zobowiązanie naukowca do zrealizowania projektu badawczego;

            c) potwierdzenie instytucji, że zobowiązuje się ona przyjąć naukowca, aby mógł on zrealizować projekt badawczy;

            d) datę rozpoczęcia i zakończenia projektu badawczego;

            e) informacje na temat stosunku prawnego łączącego instytucję badawczą i naukowca;

            f) informacje na temat warunków pracy naukowca.

ê 2005/71/WE

2. Instytucja badawcza może podpisać umowę o przyjęciu wyłącznie wtedy,w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

              a) projekt badawczy został zaakceptowany przez właściwe organy instytucji po sprawdzeniu następujących elementów:

         i) celu i czasu trwania badań oraz faktu dysponowania odpowiednimi środkami finansowymi na ich przeprowadzenie;

         ii) kwalifikacji naukowca w świetle celów badań, potwierdzonych uwierzytelnionym odpisem poświadczenia jego kwalifikacji uzyskanych w ramach kształcenia na poziomie wyższymjego dyplomu ukończenia studiów wyższych zgodnie z art. 2 lit. d)b);

ê 2005/71/WE (dostosowany)

              b) podczas swojego pobytu naukowiec dysponuje miesięcznie odpowiednimi środkami na pokrycie swoich wydatków i kosztów podróży powrotnej, zgodnie z kwotą minimalną opublikowaną w tym celu przez Państwo Członkowskie, bez konieczności korzystania z systemu pomocy społecznej Państwa Członkowskiego;

              c) podczas swojego pobytu naukowiec posiada ubezpieczenie zdrowotne od wszelkiego ryzyka, jakim zwykle objęci są obywatele danego Państwa Członkowskiego;

              d) umowa o przyjęciu określa stosunek prawny i warunki pracy naukowców.

ê 2005/71/WE

3. Po podpisaniu umowy o przyjęciu instytucja badawcza może zostać zobowiązana zgodnie z przepisami krajowymi do wydania naukowcowi indywidualnego oświadczenia o tym, że przyjęła ona na siebie odpowiedzialność finansową za koszty określone w art. 58 ust. 3.

4. Umowa o przyjęciu wygasa automatycznie w przypadku gdy naukowiec nie zostaje przyjęty lub w przypadku wygaśnięcia stosunku prawnego pomiędzy naukowcem a instytucją badawczą.

5. Instytucje badawcze informują niezwłocznie organy wyznaczone do tego celu przez pPaństwa cCzłonkowskie o wszystkich zdarzeniach mogących stanowić przeszkodę dla wykonania umowy o przyjęciu.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

Artykuł 710

Szczególne warunki dotyczące studentów

1. Poza warunkami ogólnymi określonymi w art. 5 Ö 6 Õ , obywatel państwa trzeciego, składający wniosek o przyjęcie w celu odbywania studiów spełnia następujące warunkipowinien:

              a) Ö przedstawił dowód, że został Õ być przyjęty przez instytucjeę szkolnictwa wyższego w celu odbycia studiów;

              b) d) przedstawićł na żądanie pPaństwa cCzłonkowskiego dowód wniesienia opłat pobieranych przez instytucję edukacyjną.;

              b) przedstawić żądane przez Państwo Członkowskie dowody wskazujące, że w czasie swojego pobytu będzie posiadać wystarczające środki na pokrycie kosztów utrzymania, studiów i podróży powrotnej. Państwa Członkowskie ogłaszają wysokość minimalnej kwoty miesięcznej wymaganej do celu niniejszego przepisu, bez uszczerbku dla indywidualnego badania każdego przypadku;

              c) przedstawićł na żądanie pPaństwa cCzłonkowskiego dowód wystarczającej znajomości języka, w którym będzie odbywał studia;.

2. Studenci, którzy w wyniku wpisania na listę studentów danej instytucji są automatycznie objęci ubezpieczeniem na wypadek chorobyzdrowotnym w zakresie Ö obejmującym Õ wszystkiche rodzaje ryzyka zwyczajowo objętyche ubezpieczeniem w przypadku obywateli danego pPaństwa cCzłonkowskiego, Ö uznawani są za Õ spełniających warunek określony w art. 6 ust. 1 lit. c).

Artykuł 8

Mobilność studentów

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 12 ust. 2, art. 16 oraz art. 18 ust. 2, obywatel państwa trzeciego, który został już przyjęty jako student i składa wniosek o odbycie części już rozpoczętych studiów w innym Państwie Członkowskim lub o uzupełnienie ich studiami pokrewnymi w innym Państwie Członkowskim, jest przyjmowany przez to drugie Państwo Członkowskie w przeciągu takiego okresu, który nie zakłóca przebiegu odpowiednich studiów, oraz pozostawia właściwym organom wystarczający czas na rozpatrzenie wniosku, jeśli:

              a) spełnia on warunki określone w art. 6 i 7 w odniesieniu do tego Państwa Członkowskiego; oraz

              b) przesłał, wraz ze swoim wnioskiem o przyjęcie, pełną dokumentację przebiegu swoich studiów oraz dowód, że studia, które chce odbyć, rzeczywiście uzupełniają te, które już ukończył; oraz

              c) uczestniczy we wspólnotowym lub dwustronnym programie wymiany lub został przyjęty przez Państwo Członkowskie jako student na czas nie krótszy niż dwa lata.

2. Wymagania określone w ust. 1 lit. c) nie mają zastosowania do przypadków, gdy student w ramach swojego programu studiów jest zobowiązany do uczęszczania na część zajęć odbywających się w instytucji w innym Państwie Członkowskim.

3. Właściwe organy pierwszego Państwa Członkowskiego, na żądanie właściwych organów drugiego Państwa Członkowskiego, przekazują odpowiednie informacje dotyczące pobytu studenta na terytorium pierwszego Państwa Członkowskiego.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

Artykuł 911

Szczególne warunki dotyczące młodzieży szkolnej Ö uczniów Õ

1. Z zastrzeżeniem przepisów art. 3 i Ppoza warunkami ogólnymi określonymi w art. 5 Ö 6 Õ , obywatel państwa trzeciego składający wniosek o przyjęcie w ramach programu wymiany młodzieży szkolnej spełnia następujące warunkipowinien:

ê 2004/114/WE (dostosowany)

              a) osiągnąćł wiek minimalny, ale nie przekraczaćoczył wieku maksymalnego określonego przez dane pPaństwo cCzłonkowskie;

              b) przedstawićł dowód przyjęcia do instytucji kształceniaszkolnictwa średniego;

              c) przedstawićł dowód uczestnictwa w uznanym programie wymiany młodzieży szkolnej prowadzonym przez organizację uznaną w tym celu przez dane pPaństwo cCzłonkowskie zgodnie z jego przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną;

              d) przedstawićł dowód, że organizacja wymiany młodzieży szkolnej przyjmuje za niego odpowiedzialność przez cały okres jego obecności na terytorium danego pPaństwa cCzłonkowskiego, w szczególności w zakresie utrzymania, nauki, opieki zdrowotnej i kosztów podróży powrotnej;

              e) podczas swojego pobytu zamieszkiwaćuje u rodziny spełniającej warunki określone przez dane pPaństwo cCzłonkowskie i wybranej zgodnie z zasadami programu wymiany młodzieży szkolnej, w której uczeń uczestniczy.

2. Państwa cCzłonkowskie mogą ograniczyć przyjmowanie młodzieży szkolnej Ö uczniów Õ uczestniczącejych w programach wymiany do obywateli państw trzecich, które oferują takie same możliwości ich obywatelom.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 1012

Szczególne warunki dotyczące stażystów nie pobierających wynagrodzenia

1. Z zastrzeżeniem przepisów art. 3 i Ppoza warunkami ogólnymi określonymi w art. 5 Ö 6 Õ , obywatel państwa trzeciego składający wniosek o przyjęcie jako stażysta ð pobierający lub ï niepobierający wynagrodzenia powinienspełnia następujące warunki:

              a) podpisaćł umowę w sprawie stażu, zatwierdzoną, o ile to konieczne, przez właściwy organ danego pPaństwa cCzłonkowskiego zgodnie z jego przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną, dotyczącą odbycia stażu bez wynagrodzenia w przedsiębiorstwie sektora publicznego lub prywatnego lub w instytucji szkolenia zawodowego uznanej przez pPaństwo cCzłonkowskie zgodnie z jego przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną;

ò nowy

b) udowodnił, jeśli wymaga tego państwo członkowskie, że posiada wcześniej zdobyte odpowiednie wykształcenie lub kwalifikacje lub doświadczenie zawodowe, aby skorzystać z doświadczenia, jakie oferuje staż;

ê 2004/114/WE

              b) przedstawić dowody wymagane przez Państwo Członkowskie wskazujące, że w czasie swojego pobytu będzie posiadać wystarczające środki na pokrycie kosztów utrzymania, szkolenia i podróży powrotnej. Państwa Członkowskie ogłaszają wysokość minimalnej kwoty miesięcznej wymaganej do celów niniejszego przepisu, bez uszczerbku dla indywidualnego badania każdego przypadku;

ê 2004/114/WE

              c) ukończyćł, jeśli wymaga tego pPaństwo cCzłonkowskie, kurs językowy w podstawowym zakresie umożliwiającym nabycie wiedzy koniecznej do odbycia stażu.

ò nowy

W umowie, o której mowa w lit. a), opisany jest program szkoleń, określony czas jego trwania, warunki nadzorowania stażysty w wykonywaniu tego programu, jego godziny pracy, stosunek prawny łączący go z jednostką przyjmującą oraz, w przypadku gdy stażysta otrzymuje wynagrodzenie – przyznawane mu wynagrodzenie.

2. Państwa członkowskie mogą zażądać, aby jednostka przyjmująca zadeklarowała, że obywatel państwa trzeciego nie zapełnia wakatu.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

Artykuł 1113

Szczególne warunki dotyczące wolontariuszy

Z zastrzeżeniem przepisów art. 3 i Ppoza warunkami ogólnymi określonymi w art. 5 Ö 6 Õ , obywatel państwa trzeciego składający wniosek o przyjęcie w ramach programu wolontariatu spełnia następujące warunkipowinien:

              a) osiągnąć wiek minimalny, ale nie przekraczać wieku maksymalnego określonego przez dane Państwo Członkowskie;

ê 2004/114/WE

              a) b) przedstawićł umowę z organizacją odpowiedzialną w danym pPaństwie cCzłonkowskim za program wolontariatu, w którym uczestniczy, wraz z opisem zadań, warunków nadzorowania wykonywania tych zadań, swoich godzin pracy, dostępnych środków na pokrycie kosztów podróży, utrzymania i zakwaterowania oraz kieszonkowego w czasie swojego pobytu oraz, w odpowiednim przypadku, szkoleń, jakie przejdzie w ramach pomocy w wykonaniu swoich zadań;

ê 2004/114/WE

              b) c) przedstawićł dowód, że organizacja odpowiedzialna za program wolontariatu, w którym uczestniczy, opłaciła ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej; i przyjmuje pełną odpowiedzialność za niego przez cały okres jego pobytu, w szczególności w zakresie utrzymania, opieki zdrowotnej i kosztów podróży powrotnej;

ê 2004/114/WE

              d) c) oraz, jeśli przyjmujące pPaństwo cCzłonkowskie wyraźnie tego wymaga, ukończył podstawowy kurs wprowadzający do języka, historii oraz instytucji politycznych i społecznych tego pPaństwa cCzłonkowskiego.

ò nowy

Artykuł 14

Szczególne warunki dotyczące pracowników au pair

Poza warunkami ogólnymi określonymi w art. 6, obywatel państwa trzeciego składający wniosek o przyjęcie w celu pracy jako pracownik au pair spełnia następujące warunki:

              a) ma co najmniej 17 ale nie więcej niż 30 lat lub, w indywidualnie uzasadnionych przypadkach – ponad 30 lat;

              b) przedstawił dowód, że rodzina goszcząca przyjmuje za niego odpowiedzialność przez cały okres jego obecności na terytorium danego państwa członkowskiego, w szczególności w zakresie utrzymania, zakwaterowania, opieki zdrowotnej, macierzyństwa i następstw nieszczęśliwych wypadków;

              c) przedstawił umowę zawartą przez pracownika au pair i rodzinę goszczącą, w której określone są jego prawa i obowiązki, w tym wymogi dotyczące kieszonkowego oraz odpowiednie ustalenia umożliwiające mu uczęszczanie na zajęcia oraz udział w codziennych obowiązkach rodzinnych.

ê 2005/71/WE

Artykuł 9

Członkowie rodziny

1. Jeżeli Państwo Członkowskie podejmuje decyzję o wydaniu dokumentu pobytowego członkom rodziny naukowca, okres ważności ich dokumentu pobytowego jest taki sam, jak dokumentu pobytowego wydanego naukowcowi, o ile pozwala na to okres ważności ich dokumentów podróży. W należycie uzasadnionych przypadkach okres ważności dokumentu pobytowego dla członka rodziny naukowca może zostać skrócony.

2. Wydanie dokumentu pobytowego członkom rodziny naukowca przyjętego w Państwie Członkowskim nie jest uzależnione od wymogu minimalnego okresu pobytu naukowca.

ò nowy

ROZDZIAŁ III

ZEZWOLENIA I OKRES POBYTU

Artykuł 15

Zezwolenia

Wizy długoterminowe i dokumenty pobytowe opatrzone są tytułem „naukowiec”, „student”, „wolontariusz”, „uczeń”, „stażysta pobierający wynagrodzenie”, „stażysta niepobierający wynagrodzenia” lub „pracownik au pair”. W przypadku naukowców i studentów będących obywatelami państw trzecich przybywających do Unii w ramach konkretnego programu unijnego obejmującego środki w zakresie mobilności w zezwoleniu wskazuje się odnośny program.

ê 2005/71/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 8 16

Okres pobytuważności dokumentu pobytowego

1. Państwa cCzłonkowskie wydają dokument pobytowy ð naukowcom zezwolenie ï na okres nie krótszy niż rok i przedłużają jego ważność, jeśli warunki określone w art. 6, i 7 Ö i 9 Õ są nadal spełnione. Jeśli projekt badawczy jest zaplanowany na okres krótszy niż rok, dokument pobytowy ð zezwolenie ï jest wydawanye na czas trwania projektu.

ò nowy

2. Państwa członkowskie wydają studentom zezwolenie na okres nie krótszy niż rok i przedłużają jego ważność, jeśli warunki określone w art. 6 i 10 są nadal spełnione. Jeśli studia mają trwać krócej niż rok, zezwolenie jest wydawane na czas ich trwania.

3. W przypadku uczniów i pracowników au pair państwa członkowskie wydają zezwolenie na okres maksymalnie jednego roku.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

ð nowy

4. Okres ważności ð zezwolenia ï wydawanego sStażystom nie pobierającym wynagrodzenia wydaje się dokument pobytowy na odpowiada okresowi odbywania stażu lub na nie przekraczadłużej niż roku. W wyjątkowych przypadkach okres ważności może zostać jednorazowo przedłużonyodnowiony, jednorazowo ð i w formie dokumentu pobytowego ï oraz wyłącznie na okres konieczny do uzyskania kwalifikacji zawodowych uznawanych przez pPaństwo cCzłonkowskie zgodnie z jego przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną, pod warunkiem, że posiadaczstażysta wciąż spełnia warunki określone w art. 6 i 10 Ö 12 Õ.

5. Dokument pobytowy ð Zezwolenie ï wydawanye wolontariuszom wydaje się wyłącznie na okres nieprzekraczający jednego roku. W wyjątkowych przypadkach, jeżeli okres trwania odnośnegoodpowiedniego programu jest dłuższy niż rok, okres ważności ð wymaganego zezwolenia ï dokumentu pobytowego może odpowiadać okresowi trwania programu.

ð 6. W przypadku gdy państwa członkowskie zezwalają na wjazd i pobyt na podstawie wizy długoterminowej, dokument pobytowy wydawany jest przy okazji pierwszego przedłużenia pierwotnego pobytu. Jeśli okres ważności wizy długoterminowej jest krótszy niż dozwolony okres pobytu, wizę długoterminową zastępuje się dokumentem pobytowym bez dodatkowych formalności przed upływem terminu ważności wizy. ï

Artykuł 17

Informacje dodatkowe

Państwa członkowskie mogą podać dodatkowe informacje dotyczące pobytu obywatela państwa trzeciego, takie jak pełna lista państw członkowskich, do jakich naukowiec lub student zamierza się udać, w formie papierowej lub przechowywać takie dane w formie elektronicznej, jak przewidziano w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1030/2002 oraz w pkt 16 lit. a) załącznika do tego rozporządzenia.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

ROZDZIAŁ IV

DOKUMENTY POBYTOWE Ö Powody odmowy, cofnięcia lub nieprzedłużenia ważności zezwoleń Õ

Artykuł 12

Dokument pobytowy wydawany studentom

1. Dokument pobytowy wydaje się studentowi na okres co najmniej roku z możliwością odnowienia, jeśli student wciąż spełnia warunki określone w art. 6 i 7. W przypadku, gdy czas trwania studiów jest krótszy niż rok, dokument jest ważny przez czas trwania studiów.

2. Bez uszczerbku dla przepisów art. 16, można odmówić odnowienia dokumentu pobytowego lub go cofnąć, w przypadku gdy posiadacz:

              a) nie przestrzega ograniczeń dostępu do działalności zarobkowej zgodnie z art. 17;

              b) nie czyni zadowalających postępów w studiach zgodnie z ustawodawstwem krajowym lub praktyką administracyjną.

Artykuł 13

Dokument pobytowy wydawany młodzieży szkolnej

Dokument pobytowy wydawany młodzieży szkolnej wydaje się wyłącznie na okres nie przekraczający roku.

Artykuł 14

Dokument pobytowy wydawany stażystom nie pobierającym wynagrodzenia

Stażystom nie pobierającym wynagrodzenia wydaje się dokument pobytowy na okres odbywania stażu lub na nie dłużej niż rok. W wyjątkowych przypadkach okres ważności może zostać jednorazowo odnowiony, wyłącznie na okres konieczny do uzyskania kwalifikacji zawodowych uznawanych przez Państwo Członkowskie zgodnie z jego przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną, pod warunkiem, że stażysta wciąż spełnia warunki określone w art. 6 i 10.

Artykuł 15

Dokument pobytowy wydawany wolontariuszom

Dokument pobytowy wydawany wolontariuszom wydaje się wyłącznie na okres nie przekraczający jednego roku. W wyjątkowych przypadkach, jeżeli okres trwania odpowiedniego programu jest dłuższy niż rok, okres ważności dokumentu pobytowego może odpowiadać okresowi trwania programu.

ò nowy

Artykuł 18

Powody odrzucenia wniosku

1. Państwo członkowskie odrzuca wniosek w następujących przypadkach:

            a) warunki ogólne określone w art. 6 oraz odnośne warunki szczególne określone w art. 7 oraz art. 10 do 16 nie zostaną spełnione;

            b) przedstawione dokumenty uzyskano w sposób oszukańczy, sfałszowano lub ingerowano w nie;

            c) jednostka przyjmująca lub instytucja oświatowa została stworzona jedynie w celu ułatwienia wjazdu;

            d) na jednostkę przyjmującą zostały nałożone zgodnie z przepisami krajowymi sankcje za pracę nierejestrowaną lub nielegalne zatrudnienie lub jeśli nie wypełnia ona zobowiązań prawnych dotyczących zabezpieczenia społecznego lub podatków, które to zobowiązania określone są w prawie krajowym, zgłosiła wniosek o upadłość lub jest w inny sposób niewypłacalna;

            e) na rodzinę goszczącą lub, w stosownych przypadkach, organizację pośredniczącą w zatrudnianiu pracowników au pair zostały nałożone zgodnie z przepisami krajowymi sankcje za naruszenie warunków lub celów zatrudnienia pracowników au pair lub za nielegalne zatrudnienie.

2. Państwa członkowskie mogą odrzucić wniosek jeśli wygląda na to, że w ciągu 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających datę złożenia wniosku, jednostka przyjmująca celowo zlikwidowała stanowiska, które próbuje obsadzić w drodze nowego wniosku.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 16 19

ðPowody ï cCofnięciea lub odmowa odnowienia dokumentów pobytowych ð zezwolenia ï

1. Państwa cCzłonkowskie mogą cofnąć ð wycofują ï lub odmówić odnowienia dokumentu pobytowego wydanego na podstawie niniejszej dyrektywy, jeśli dokument ten został uzyskany w oszukańczy sposób lub jeśli okaże się, że jego posiadacz nie spełniał lub przestał spełniać warunki wjazdu i pobytu określone w art. 6 oraz jednym z art. 7-11 odnoszącym się do odpowiedniej kategorii. ðzezwolenie w następujących przypadkach: ï

ò nowy

            a) zezwolenia i przedstawione dokumenty uzyskano w sposób oszukańczy, sfałszowano lub ingerowano w nie;

            b) obywatel państwa trzeciego przebywa na terytorium w celach innych niż te, dla których zostało wydane zezwolenie;

            c) jednostka przyjmująca została stworzona jedynie w celu ułatwienia wjazdu;

            d) jednostka przyjmująca nie wypełnia zobowiązań prawnych dotyczących zabezpieczenia społecznego lub podatków, które to zobowiązania określone są w prawie krajowym, zgłosiła wniosek o upadłość lub jest w inny sposób niewypłacalna;

            e) na rodzinę goszczącą lub, w stosownych przypadkach, organizację pośredniczącą w zatrudnianiu pracowników au pair zostały nałożone zgodnie z przepisami krajowymi sankcje za naruszenie warunków lub celów zatrudnienia pracowników au pair lub za nielegalne zatrudnienie;

            f) w przypadku studentów – ograniczenia czasowe dla dostępu do działalności zarobkowej na mocy art. 23 nie są przestrzegane lub student nie czyni zadowalających postępów w przedmiotowych studiach zgodnie z ustawodawstwem krajowym lub praktyką administracyjną.

ê 2004/114/WE

ð nowy

2. Państwa cCzłonkowskie mogą wycofnąćać dokument pobytowy lub odmówić przedłużenia jego ważności ð zezwolenie ï ze względu na porządek publiczny, bezpieczeństwo publiczne lub zdrowie publiczne

ê 2005/71/WE

Artykuł 10

Cofnięcie lub odmowa przedłużenia ważności dokumentu pobytowego

1. Państwa Członkowskie mogą cofnąć dokument pobytowy wydany na podstawie niniejszej dyrektywy lub odmówić przedłużenia jego ważności, jeśli został on uzyskany w sposób oszukańczy lub jeśli jego posiadacz nie spełniał lub przestał spełniać warunki wjazdu i pobytu określone w art. 6 i 7 lub przebywa w celach innych niż te, dla których dokument pobytowy został wydany.

2. Państwa Członkowskie mogą cofnąć dokument pobytowy lub odmówić przedłużenia jego ważności ze względu na porządek publiczny, bezpieczeństwo publiczne lub zdrowie publiczne.

ò nowy

Artykuł 20

Powody nieprzedłużenia ważności zezwolenia

1. Państwa członkowskie mogą odmówić przedłużenia ważności zezwolenia w następujących przypadkach:

a) zezwolenie i przedstawione dokumenty uzyskano w sposób oszukańczy, sfałszowano lub ingerowano w nie;

b) okazuje się, że posiadacz nie spełnia już warunków ogólnych wjazdu i pobytu określonych w art. 6 ani odnośnych warunków szczególnych określonych w art. 7, 9 i 10;

c) w przypadku studentów – ograniczenia czasowe dla dostępu do działalności zarobkowej na mocy art. 23 nie są przestrzegane lub student nie czyni zadowalających postępów w przedmiotowych studiach zgodnie z ustawodawstwem krajowym lub praktyką administracyjną.

2. Państwa członkowskie mogą odmówić przedłużenia ważności zezwolenia ze względu na porządek publiczny, bezpieczeństwo publiczne lub zdrowie publiczne.

ê 2005/71/WE (dostosowany)

ROZDZIAŁ V

PRAWA NAUKOWCÓW

Artykuł 12 21

Równe traktowanie

ò nowy

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 12 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2011/98/UE naukowcy będący obywatelami państw trzecich mają prawo do bycia traktowanym na równi z obywatelami przyjmującego państwa członkowskiego w odniesieniu do działów zabezpieczenia społecznego, w tym świadczeń rodzinnych, określonych w rozporządzeniu nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

2. Uczniowie, wolontariusze, stażyści niepobierający wynagrodzenia i pracownicy au pair, niezależnie od faktu, czy mają oni prawo do wykonywania pracy zgodnie z prawem Unii lub prawem krajowym, mają prawo do równego traktowania w odniesieniu do dostępu do towarów i usług oraz korzystania z towarów i usług dostępnych ogółowi społeczeństwa, z wyjątkiem procedur uzyskiwania praw do lokali mieszkalnych przewidzianych w prawie krajowym.

ê 2005/71/EC (dostosowany)

Artykuł 11 22

Nauczanie Ö przez naukowców Õ

1. Naukowcy przyjęci na podstawie niniejszej dyrektywy mogą nauczać zgodnie z prawem krajowym.2. Państwa cCzłonkowskie mogą określić maksymalną liczbę godzin lub dni przeznaczonych na nauczanie.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

ð nowy

ROZDZIAŁ IV

TRAKTOWANIE ZAINTERESOWANYCH OBYWATELI PAŃSTW TRZECICH

Artykuł 17 23

Działalność zarobkowa studentów

1. Poza czasem studiów i z zastrzeżeniem przepisów i warunków mających zastosowanie do odpowiedniej działalności w przyjmującym pPaństwie cCzłonkowskim, studenci mają prawo do podjęcia zatrudnienia i mogą być uprawnieni do prowadzenia działalności zarobkowej na własny rachunek. Może zostać uwzględniona sytuacja na rynku pracy w przyjmującym pPaństwie cCzłonkowskim.

2. Jeśli to konieczneW razie potrzeby, pPaństwo cCzłonkowskie wydaje studentom i/lub pracodawcom uprzednie zezwolenia zgodnie z ustawodawstwem krajowym.

23. Każde pPaństwo cCzłonkowskie określa maksymalną dozwoloną na taką działalność ilość godzin pracy na tydzień albo dni lub miesięcy na rok, w wymiarze nie mniejszym niż 10 ð 20 ï godzin na tydzień albo ekwiwalent tego czasu wyrażony w dniach lub miesiącach na rok.

3. Przyjmujące Państwo Członkowskie może ograniczyć dostęp do działalności zarobkowej w pierwszym rok pobytu.

4. Państwa cCzłonkowskie mogą wymagać od studentów informowania, z wyprzedzeniem lub w inny sposób, organu wskazanego przez dane pPaństwo cCzłonkowskie o podejmowaniu działalności zarobkowej. Pracodawcy studentów mogą również podlegać obowiązkowi informowania z wyprzedzeniem lub w inny sposób.

ò nowy

Artykuł 24

Poszukiwanie pracy i przedsiębiorczość naukowców i studentów

Po zakończeniu badań lub studiów w danym państwie członkowskim obywatele państw trzecich mają prawo pozostać na terytorium tego państwa członkowskiego przez okres 12 miesięcy w celu poszukiwania pracy lub założenia działalności gospodarczej, jeśli warunki określone w art. 6 lit. a) oraz c) do f) są nadal spełnione. Po upływie 3 miesięcy lecz nie później niż 6 miesięcy po zakończeniu badań lub studiów, obywatele państw trzecich mogą zostać wezwani do dostarczenia dowodów, że kontynuują poszukiwanie pracy lub są w trakcie zakładania działalności. Po upływie 6 miesięcy mogą oni ponadto zostać wezwani do dostarczenia dowodów, że mają rzeczywistą szansę bycia zatrudnionym lub założenia działalności.

Artykuł 25

Członkowie rodziny naukowca

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 3 ust. 1 i art. 8 dyrektywy 2003/86/WE, łączenie rodziny nie zależy od spełnienia przez posiadacza zezwolenia na pobyt w celu prowadzenia badań warunku dotyczącego racjonalnych perspektyw uzyskania prawa do stałego pobytu oraz minimalnego okresu pobytu.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 1 ostatni akapit i art. 7 ust. 2 dyrektywy 2003/86/WE warunki i środki dotyczące integracji, o których mowa w tych przepisach, mogą być stosowane jedynie wówczas gdy danym osobom umożliwiono łączenie rodziny.

3. Na zasadzie odstępstwa od art. 5 ust. 4 pierwszy akapit dyrektywy 2003/86/WE członkom rodziny udziela się zezwoleń, o ile spełnione są warunki łączenia rodziny, w ciągu 90 dni od daty złożenia wniosku, a w przypadku członków rodziny naukowców będących obywatelami państw trzecich, którzy objęci są odnośnymi programami Unii obejmującymi środki w zakresie mobilności – w ciągu 60 dni od daty złożenia pierwotnego wniosku.

4. Na zasadzie odstępstwa od art. 13 ust. 2 i 3 dyrektywy 2003/86/WE okres ważności zezwolenia wydawanego członkom rodziny jest taki sam, jak zezwolenia wydanego naukowcowi, o ile pozwala na to okres ważności ich dokumentów podróży.

5. Na zasadzie odstępstwa od art. 14 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 2003/86/WE państwa członkowskie nie stosują żadnych ograniczeń czasowych w odniesieniu do dostępu do rynku pracy.

ROZDZIAŁ VI

MOBILNOŚĆ POMIĘDZY PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI

ê 2005/71/WE

ð nowy

Artykuł 13 26

ðPrawo naukowców, studentów i stażystów pobierających wynagrodzenie do ï mMobilnośćci pomiędzy pPaństwami cCzłonkowskimi

1. Obywatelowi państwa trzeciego, który został przyjęty jako naukowiec na podstawie niniejszej dyrektywy, zezwala się na prowadzenie części swoich badań w innym pPaństwie cCzłonkowskim na warunkach określonych w niniejszym artykule.

2. Jeśli naukowiec przebywa w innym pPaństwie cCzłonkowskim przez okres do trzech ð sześciu ï miesięcy, badania mogą być prowadzone na podstawie umowy o przyjęciu zawartej w pierwszym pPaństwie cCzłonkowskim, pod warunkiem że w drugim pPaństwie cCzłonkowskim dysponuje on wystarczającymi środkami oraz że nie jest on tam uznawany za zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego.

3. Jeśli pobyt naukowca w innym pPaństwie cCzłonkowskim trwa dłużej niż trzy ð sześć ï miesiąceęcy, pPaństwa cCzłonkowskie mogą wymagać nowej umowy o przyjęciu w celu prowadzenia badań w tym pPaństwie cCzłonkowskim.ðJeśli państwa członkowskie wymagają zezwolenia w celu skorzystania z prawa do mobilności, takie zezwolenia przyznawane są zgodnie z gwarancjami proceduralnymi wyszczególnionymi w art. 30 ï W każdym przypadku w stosunku do danego Państwa Członkowskiego muszą być spełnione warunki określone w art. 6 i 7. 5. Państwa cCzłonkowskie nie wymagają, by naukowiec opuścił ich terytorium w celu złożenia wniosków o wizy lub dokumenty pobytowe ð wydanie zezwolenia ï.

4. Jeśli właściwe przepisy przewidują wymóg posiadania wizy lub dokumentu pobytowego w celu korzystania z prawa do mobilności, taka wiza lub dokument pobytowy powinny zostać przyznane w terminie, który nie utrudni kontynuacji badań, a zarazem pozostawi odpowiednim organom wystarczający czas na rozpatrzenie wniosku.

ò nowy

2. Obywatelowi państwa trzeciego, który został przyjęty jako student lub stażysta pobierający wynagrodzenie na podstawie niniejszej dyrektywy, zezwala się, przez okres powyżej trzech miesięcy ale nieprzekraczający sześciu miesięcy, na odbycie części swoich studiów/stażu w innym państwie członkowskim, pod warunkiem, że przed przeniesieniem do tego państwa członkowskiego przedłoży on właściwemu organowi drugiego państwa członkowskiego, co następuje:

            a) ważny dokument podróży;

b) dowód posiadania ubezpieczenia zdrowotnego obejmującego wszelkie rodzaje ryzyka zwyczajowo objęte ubezpieczeniem w przypadku obywateli danego państwa członkowskiego;

              c) dowód przyjęcia przez instytucję szkolnictwa wyższego lub szkoleniową jednostkę przyjmującą;

              d) dowody wskazujące, że w czasie swojego pobytu będzie posiadać wystarczające środki na pokrycie kosztów utrzymania, studiów i podróży powrotnej.

3. Jeśli chodzi o przemieszczanie się studentów i stażystów z pierwszego państwa członkowskiego do drugiego, organy drugiego państwa członkowskiego informują organy pierwszego państwa członkowskiego o swojej decyzji. Zastosowanie mają procedury współpracy ustanowione w art. 32.

4. Obywatelowi państwa trzeciego, który został przyjęty jako student, można zezwolić na przeniesienie się do drugiego państwa członkowskiego na okres przekraczający sześć miesięcy na tych samych warunkach, co warunki mobilności dotyczące okresu powyżej trzech miesięcy ale nieprzekraczającego sześciu miesięcy. Jeśli państwa członkowskie wymagają złożenia nowego wniosku o zezwolenie w celu skorzystania z prawa do mobilności przez okres przekraczający sześć miesięcy, takie zezwolenia przyznawane są zgodnie z przepisami art. 29.

5. Państwa członkowskie nie wymagają, by student opuścił ich terytorium w celu złożenia wniosków o wydanie zezwolenia na przemieszczanie się pomiędzy państwami członkowskimi.

Artykuł 27

Prawa naukowców i studentów objętych programami Unii obejmującymi środki w zakresie mobilności

1. Obywatelom państw trzecich, którzy zostali przyjęci jako naukowcy lub studenci na podstawie niniejszej dyrektywy i którzy objęci są programami Unii obejmującymi środki w zakresie mobilności, państwa członkowskie przyznają zezwolenie obejmujące cały okres pobytu w danym państwie członkowskim, o ile:

a) pełna lista państw członkowskich, do jakich naukowiec lub student zamierza się udać, jest znana przed wjazdem na terytorium pierwszego państwa członkowskiego;

b) w przypadku studentów – wnioskodawca jest w stanie przedstawić dowód przyjęcia do odpowiedniej instytucji szkolnictwa wyższego w celu odbycia studiów.

2. Zezwolenie przyznaje pierwsze państwo członkowskie, na którego terytorium przebywa naukowiec lub student.

3. Jeśli pełna lista państw członkowskich nie jest znana przed wjazdem na terytorium pierwszego państwa członkowskiego:

a) w przypadku naukowców – zastosowanie mają warunki określone w art. 26 dotyczące pobytów w innych państwach członkowskich przez okres nieprzekraczający sześciu miesięcy;

b) w przypadku studentów – zastosowanie mają warunki określone w art. 26 dotyczące pobytów w innych państwach członkowskich przez okres od trzech do sześciu miesięcy.

Artykuł 28

Pobyt członków rodziny w drugim państwie członkowskim

1. Jeżeli naukowiec przenosi się do drugiego państwa członkowskiego zgodnie z art. 26 i 27, oraz jego rodzina już istniała w pierwszym państwie członkowskim, członkom rodziny zezwala się na towarzyszenie mu lub dołączenie do niego.

2. Nie później niż w terminie jednego miesiąca od daty przybycia na terytorium drugiego państwa członkowskiego, zainteresowani członkowie rodziny lub naukowiec zgodnie z przepisami krajowymi występują do właściwych organów tego państwa członkowskiego z wnioskiem o wydanie dokumentu pobytowego umożliwiającego pobyt jako członek rodziny.

W przypadkach, gdy ważność dokumentu pobytowego wydanego członkom rodziny przez pierwsze państwo członkowskie upływa w trakcie tej procedury lub przestaje uprawniać posiadacza do legalnego pobytu na terytorium drugiego państwa członkowskiego, państwa członkowskie zezwalają tym osobom na pozostanie na swoim terytorium i, jeżeli to konieczne, wydają im w tym celu tymczasowe krajowe dokumenty pobytowe lub równoważne zezwolenia, na podstawie których wnioskodawcy mogą legalnie pozostawać na terytorium tych państw członkowskich wraz z naukowcem do czasu, gdy właściwe organy drugiego państwa członkowskiego podejmą decyzję w sprawie wniosku.

3. Drugie państwo członkowskie może zażądać od zainteresowanych członków rodziny, aby do wniosku o wydanie dokumentu pobytowego dołączyli:

a) dokument pobytowy z pierwszego państwa członkowskiego oraz ważny dokument podróży lub ich uwierzytelnione odpisy, a także wizę, jeżeli jest wymagana;

b) dowody potwierdzające, że przebywali jako członkowie rodziny naukowca w pierwszym państwie członkowskim;

c) dowody potwierdzające, że posiadają w drugim państwie członkowskim ubezpieczenie zdrowotne obejmujące wszystkie rodzaje ryzyka lub że naukowiec zapewnia im takie ubezpieczenie.

4. Drugie państwo członkowskie może zażądać od naukowca przedstawienia dowodów, że:

a) ma zakwaterowanie uznawane za normalne dla porównywalnej rodziny w tym samym regionie i spełniające ogólne standardy w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa danego państwa członkowskiego;

b) ma stabilne i regularne środki, które wystarczają na utrzymanie się oraz utrzymanie członków swojej rodziny, bez korzystania z systemu pomocy społecznej danego państwa członkowskiego.

Państwa członkowskie dokonują oceny tych środków pod kątem ich rodzaju i regularności ich wpływu, przy czym mogą wziąć pod uwagę poziom krajowego wynagrodzenia minimalnego, rent i emerytur, a także liczbę członków rodziny.

ê 2005/71/WE (dostosowany)

ROZDZIAŁ V

PROCEDURA I PRZEJRZYSTOŚĆ

Artykuł 14

Wnioski o przyjęcie

1. Państwa Członkowskie określają, czy wnioski o wydanie dokumentu pobytowego mają być składane przez naukowca czy przez zainteresowaną instytucję badawczą.

2. Wnioski są rozpatrywane i badane, gdy dany obywatel państwa trzeciego przebywa poza terytorium Państw Członkowskich, do których chce zostać przyjęty.

3. Państwa Członkowskie mogą przyjąć zgodnie ze swoimi przepisami krajowymi wniosek złożony w czasie, gdy dany obywatel państwa trzeciego przebywa już na ich terytorium.

4. Zainteresowane Państwo Członkowskie zapewnia obywatelowi państwa trzeciego, który złożył wniosek i który spełnia warunki określone w art. 6 i 7, wszelkie ułatwienia przy uzyskaniu wymaganych wiz.

Artykuł 15

Zabezpieczenia proceduralne

1. Właściwe organy Państw Członkowskich podejmują jak najszybciej decyzję w sprawie kompletnego wniosku, a w odpowiednich przypadkach zapewniają możliwość stosowania procedur przyspieszonych.

2. Jeśli informacje dostarczone na poparcie wniosku są niewystarczające, rozpatrzenie wniosku może zostać zawieszone, a właściwe organy powiadamiają wnioskodawcę o wymaganych dodatkowych informacjach.

3. Zainteresowany obywatel państwa trzeciego jest zawiadamiany o decyzji o odmowie wydania dokumentu pobytowego zgodnie z procedurami zawiadamiania przewidzianymi w odpowiednich przepisach krajowych. W zawiadomieniu określa się dostępne procedury odwoławcze i terminy podjęcia odpowiednich działań.

4. W przypadku odmownego rozpatrzenia wniosku albo w przypadku cofnięcia dokumentu pobytowego wydanego zgodnie z niniejszą dyrektywą, osoba zainteresowana ma prawo do wniesienia sprzeciwu do organów danego Państwa Członkowskiego.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

ROZDZIAŁ VVII

PROCEDURA I PRZEJRZYSTOŚĆ

Artykuł 18 29

Gwarancje proceduralne i przejrzystość

1. Decyzja w sprawie wydania lub odnowienia dokumentu pobytowego wydaje się i powiadamia się o niej wnioskodawcę w przeciągu takiego okresu, który nie zakłóca przebiegu odpowiednich studiów, oraz pozostawia właściwym organom wystarczający czas na rozpatrzenie wniosku.

ò nowy

1. Właściwe organy państw członkowskich podejmują decyzję w sprawie kompletnego wniosku o wydanie zezwolenia i powiadamiają wnioskodawcę na piśmie, zgodnie z procedurami powiadamiania ustanowionymi w prawie krajowym danego państwa członkowskiego, najwcześniej jak to możliwe, a najpóźniej w ciągu 60 dni od daty złożenia wniosku lub 30 dni w przypadku naukowców i studentów będących obywatelami państw trzecich, którzy objęci są programami Unii obejmującymi środki w zakresie mobilności.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

ð nowy

2. Jeśli informacje przedstawione na poparcie wniosku są niewystarczające, rozpatrzenie wniosku można zawiesić, a właściwye organy informujeą wnioskodawcę o Ö wszelkich Õ wymaganych dalszych informacjach ð i wyznaczają rozsądny termin na uzupełnienie wniosku. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, zawiesza się do czasu uzyskania przez organy wymaganych dodatkowych informacji ï.

3. Zainteresowany obywatel państwa trzeciego jest zawiadamiany o decyzji o odmowieodmownym rozpatrzeniu wniosku o wydaniae Ö zezwolenia Õ dokumentu pobytowego zgodnie z procedurami zawiadamiania na mocyprzewidzianymi w odpowiednich przepisówach krajowych. W zawiadomieniu informuje się o przysługującym trybie odwołania, Ö sądzie lub organie krajowym, do którego zainteresowana osoba może złożyć odwołanie, Õ oraz terminach na podjęcie działań.

4. W przypadku odmownego rozpatrzenia wniosku lub cofnięcia dokumentu pobytowego Ö zezwolenia Õ wydanego zgodnie z niniejszą dyrektywą, zainteresowana osoba ma prawo do podjęcia środków prawnych przed organami danego pPaństwa cCzłonkowskiego.

Artykuł 19

Przyspieszona procedura wydawania dokumentów pobytowych lub wiz studentom i młodzieży szkolnej

Organ Państwa Członkowskiego odpowiedzialny za wjazd i pobyt studentów lub młodzieży szkolnej będących obywatelami państw trzecich może zawrzeć porozumienie w sprawie przyspieszonej procedury przyjmowania obywateli państw trzecich, umożliwiającej wydawanie dokumentów pobytowych lub wiz na nazwisko danego obywatela państwa trzeciego, z instytucją szkolnictwa wyższego lub z organizacją prowadzącą programy wymiany młodzieży szkolnej uznaną w tym celu przez dane Państwo Członkowskie zgodnie z jego przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną.

ò nowy

Artykuł 30

Przejrzystość i dostęp do informacji

Państwa członkowskie udostępniają informacje na temat warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich objętych niniejszą dyrektywą, w tym minimalnych wymaganych miesięcznych środków, praw, wszystkich dokumentów potwierdzających, jakie należy załączyć do wniosku, oraz stosowanych opłat. Państwa członkowskie udostępniają informacje na temat instytucji badawczych zatwierdzonych na mocy art. 8.

ê 2004/114/WE

ð nowy

Artykuł 20 31

Opłaty

Państwa cCzłonkowskie mogą pobierać od wnioskodawców opłaty za rozpatrzenie wniosku zgodnie z niniejszą dyrektywą. ðWysokość takich opłat nie zagraża realizacji jej celów. ï

ê 2005/71/WE (dostosowany)

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 16

Sprawozdania

Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie okresowo, a po raz pierwszy nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszej dyrektywy, sprawozdania na temat stosowania niniejszej dyrektywy w Państwach Członkowskich i proponuje wszelkie niezbędne do niej zmiany.

Artykuł 17

Transpozycja

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 12 października 2007 r.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 18

Przepisy przejściowe

Na zasadzie odstępstwa od przepisów rozdziału III, w okresie do dwóch lat od dnia określonego w art. 17 ust. 1, Państwa Członkowskie nie są zobowiązane do wydawania zezwoleń zgodnie z niniejszą dyrektywą w formie dokumentu pobytowego.

Artykuł 19

Wspólna strefa podróżowania

Przepisy niniejszej dyrektywy nie naruszają prawa Irlandii do utrzymania uzgodnień dotyczących wspólnej strefy podróżowania, o której mowa w Protokole w sprawie stosowania niektórych aspektów art. 14 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską do Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, który został załączony do Traktatu z Amsterdamu, Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

Artykuł 20

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 21

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich zgodnie z postanowieniami Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

ê 2004/114/WE

ROZDZIAŁ VI VIII

PRZEPISY KOŃCOWE

ò nowy

Artykuł 32

Punkty kontaktowe

1. Państwa członkowskie wyznaczają punkty kontaktowe odpowiedzialne za odbiór i przekazywanie informacji koniecznych do wdrożenia art. 26 i 27.

2. Państwa członkowskie zapewniają właściwą współpracę przy wymianie informacji, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 33

Dane statystyczne

Co roku, a po raz pierwszy nie później niż dnia [ ], państwa członkowskie – zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 862/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady[31] – przekazują Komisji dane statystyczne o liczbie obywateli państw trzecich, którym udzielono zezwolenia. Ponadto, w zakresie, w jakim to możliwe, Komisji przekazywane są dane statystyczne o liczbie obywateli państw trzecich, którym w poprzednim roku kalendarzowym przedłużono ważność zezwoleń lub je cofnięto, ze wskazaniem ich obywatelstwa. W taki sam sposób przekazywane są dane statystyczne o przyjętych członkach rodziny naukowca.

Dane statystyczne, o których mowa w ust. 1, dotyczą okresów odniesienia o długości jednego roku kalendarzowego i są dostarczane Komisji w ciągu sześciu miesięcy od zakończenia roku odniesienia. Pierwszym rokiem odniesienia jest rok […].

ê 2004/114/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 21 34

Sprawozdawczość

Komisja składa Ookresowo, a po raz pierwszy do Ö [pięć lat od daty transpozycji niniejszej dyrektywy] Õ 12 stycznia 2010 r., Komisja ð ocenia stosowanie niniejszej dyrektywy oraz ï przedkłada sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie o stosowaniu niniejszej dyrektywy w pPaństwach cCzłonkowskich i w stosownych przypadkach przedkłada propozycje zmian.

Artykuł 22

Transpozycja

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do 12 stycznia 2007 r. Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Środki przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 23

Przepisy przejściowe

W drodze odstępstwa od przepisów rozdziału III, w okresie do dwóch lat od daty określonej w art. 22 Państwa Członkowskie nie są zobowiązane do wydawania zezwoleń zgodnie z niniejszą dyrektywą w formie dokumentów pobytowych.

Artykuł 24

Ograniczenia czasowe

Bez uszczerbku dla przepisów art. 4 ust. 2 akapit drugi dyrektywy Rady 2003/109/WE, Państwa Członkowskie nie są zobowiązane do uwzględnienia okresu, w którym student, uczeń biorący udział w wymianie, stażysta nie pobierający wynagrodzenia lub wolontariusz przebywał na ich terytorium przy przyznawaniu takim obywatelom państw trzecich dalszych praw na podstawie przepisów krajowych.

Artykuł 25

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

ê

Artykuł 35

Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej [dwa lata od dnia wejścia w życie]. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Przepisy te zawierają także wskazanie, że w istniejących przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odniesienia do dyrektyw uchylonych niniejszą dyrektywą należy odczytywać jako odniesienia do niniejszej dyrektywy. Metody dokonywania takiego odniesienia i formułowania takiego wskazania określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 36

Uchylenie

Dyrektywy 2005/71/WE oraz 2004/114/WE tracą moc ze skutkiem od [dnia następującego po dacie określonej w art. 35 ust. 1 akapit pierwszy niniejszej dyrektywy], bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I część B.

Odesłanie do uchylonych dyrektyw należy odczytywać jako odesłanie do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 37

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

ê 2004/114/WE (dostosowany)

Artykuł 26 38

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do pPaństw cCzłonkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską Ö Traktatami Õ .

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego           W imieniu Rady

Przewodniczący                                             Przewodniczący

é

ZAŁĄCZNIK I

Część A

Uchylona dyrektywa i wykaz jej kolejnych zmian (o których mowa w art. 36)

Dyrektywa 2004/114/WE Parlamentu Europejskiego i Rady || (Dz.U. L 375 z 23.12.2004, s. 12) ||

|| Dyrektywa 2005/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady || (Dz.U. L 289 z 3.11.2005, s. 15)

Część B

Wykaz terminów transpozycji do prawa krajowego [i rozpoczęcia stosowania] (o których mowa w art. 36)

Dyrektywa || Termin transpozycji || Data stosowania

2004/114/WE 2005/71/WE || 12.1.2007 12.10.2007 ||

_____________

ZAŁĄCZNIK II

Tabela korelacji

Dyrektywa 2004/114/WE || Dyrektywa 2005/71/WE || Niniejsza dyrektywa

art. 1 lit. a) || || art. 1 lit. a)

art. 1 lit. b) || || -

- || || art. 1 lit. b) i c)

art. 2 zdanie wprowadzające || || art. 3 zdanie wprowadzające

art. 2 lit. a) || || art. 3 lit. a)

art. 2 lit. b) || || art. 3 lit. c)

art. 2 lit. c) || || art. 3 lit. d)

art. 2 lit. d) || || art. 3 lit. e)

- || || art. 3 lit. f) i g)

art. 2 lit. e) || || art. 3 lit. l)

art. 2 lit. f) || || art. 3 lit. h)

art. 2 lit. g) || || -

- || || art. 3 lit. i)

- || || art. 3 lit. m) – s)

art. 3 ust. 1 || || art. 2 ust. 1

art. 3 ust. 2 || || art. 2 ust. 2 lit. a) – e)

- || || art. 2 ust. 2 lit. f) i g)

art. 4 || || art. 4

art. 5 || || art. 5 ust. 1

- || || art. 5 ust. 2

art. 6 ust. 1 || || art. 6 lit. a) – e)

- || || art. 6 lit. f)

art. 6 ust. 2 || || -

- || || art. 7

art. 7 ust. 1 zdanie wprowadzające || || art. 10 ust. 1 zdanie wprowadzające

art. 7 ust. 1 lit. a) || || art. 10 ust. 1 lit. a)

art. 7 ust. 1 lit. b) i c) || || -

art. 7 ust. 1 lit. d) || || art. 10 ust. 1 lit. b)

art. 7 ust. 2 || || art. 10 ust. 2

- || || art. 10 ust. 3

art. 8 || || -

- || || art. 11

art. 9 ust. 1 i 2 || || art. 12 ust. 1 i 2

art. 10 zdanie wprowadzające || || art. 13 ust. 1 zdanie wprowadzające

art. 10 lit. a) || || art. 13 ust. 1 lit. a)

art. 10 lit. b) i c) || || -

- || || art. 12 ust. 1 lit. b)

- || || art. 12 ust. 2

art. 11 zdanie wprowadzające || || art. 14 ust. 1 zdanie wprowadzające

art. 11 lit. a) || || -

art. 11 lit. b) || || art. 13 ust. 1 lit. a)

art. 11 lit. c) || || art. 13 ust. 1 lit. b)

art. 11 lit. d) || || art. 13 ust. 1 lit. c)

art. 12 – 15 || || -

- || || art. 14, 15 i 16

art. 16 ust. 1 || || art. 20 ust. 1 zdanie wprowadzające

- || || art. 20 ust. 1 lit. a) – c)

art. 16 ust. 2 || || art. 20 ust. 2

- || || art. 21

art. 17 ust. 1 akapit pierwszy || || art. 23 ust. 1

art. 17 ust. 1 akapit drugi || || art. 23 ust. 2

art. 17 ust. 2 || || art. 23 ust. 3

art. 17 ust. 3 || || -

art. 17 ust. 4 || || art. 23 ust. 4

- || || art. 15, 24, 25, 27

- || || art. 17

art. 18 ust. 1 || || -

- || || art. 29 ust. 1

art. 18 ust. 2, 3 i 4 || || art. 29 ust. 2, 3 i 4

art. 19 || || -

- || || art. 30

art. 20 || || art. 31

- || || art. 32 i 33

art. 21 || || art. 34

art. 22 – 25 || || -

- || || art. 35, 36 i 37

art. 26 || || art. 38

- || || załączniki I i II

|| art. 1 || -

|| art. 2 zdanie wprowadzające || -

|| art. 2 lit. a) || art. 3 lit. a)

|| art. 2 lit. b) || art. 3 lit. i)

|| art. 2 lit. c) || art. 3 lit. k)

|| art. 2 lit. d) || art. 3 lit. b)

|| art. 2 lit. e) || -

|| art. 3 i 4 || -

|| art. 5 || art. 8

|| art. 6 ust. 1 || art. 9 ust. 1

|| - || art. 9 ust. 1 lit. a) – f)

|| art. 6 ust. 2 lit. a) || art. 9 ust. 2 lit. a)

|| art. 6 ust. 2 lit. a), b) i c) || -

|| art. 6 ust. 3, 4 i 5 || art. 9 ust. 3, 4 i 5

|| art. 7 || -

|| art. 8 || art. 16 ust. 1

|| art. 9 || -

|| art. 10 ust. 1 || art. 19 ust. 2 lit. a)

|| - || art. 19 ust. 2 lit. b)

|| art. 10 ust. 2 || -

|| art. 11 ust. 1 i 2 || art. 22

|| art. 12 zdanie wprowadzające || -

|| art. 12 lit. a) || -

|| art. 12 lit. b) || -

|| art. 12 lit. c) || art. 21 ust. 1

|| art. 12 lit. d) || -

|| art. 12 lit. e) || -

|| - || art. 21 ust. 2

|| art. 13 ust. 1 || art. 26 ust. 1

|| art. 13 ust. 2 || art. 26 ust. 1

|| art. 13 ust. 3 i 5 || art. 26 ust. 1

|| art. 13 ust. 4 || -

|| - || art. 26 ust. 2, 3 i 4

|| art. 14 – 21 || -

[1]               COM(2011) 901 final; COM(2011) 587 final

[2]               Dz.U. L 289 z 3.11.2005, s. 15.

[3]               Dz.U. L 375 z 23.12.2004, s. 12.

[4]               Dz.U. C 274 z 19.9.1996, s. 3-6.

[5]               Dz.U. L 289 z 3.11.2005, s. 23.

[6]               http://conventions.coe.int/Treaty/en/Treaties/Html/068.htm

[7]               Przeprowadzone z zainteresowanymi podmiotami konsultacje dotyczyły obecnie obowiązujących ram prawnych w odniesieniu do studentów i naukowców, w szczególności problemów związanych z przyjmowaniem i mobilnością obywateli państw trzecich, możliwości poprawy, jak również możliwych zmian dyrektywy.

[8]               http://emn.intrasoft-intl.com/ Ścieżka dostępu: EMN Outputs / EMN Ad-Hoc Queries / Students.

[9]               Rada Sterująca ESM wybrała jako główne badanie w ramach programu prac na 2012 r. temat „Imigracja studentów międzynarodowych do UE”. Celem badania jest zestawienie polityk imigracyjnych realizowanych przez państwa członkowskie UE i Norwegię w odniesieniu do studentów międzynarodowych, w celu wspierania osób odpowiedzialnych za kształtowanie i wdrażanie polityki w osiągnięciu równowagi między aktywnym przyciąganiem studentów międzynarodowych do UE w celu odbycia studiów oraz zapobieganiem niewłaściwego wykorzystania możliwości przyznanych studentom międzynarodowym w zakresie migracji.

[10]             http://ec.europa.eu/yourvoice/ipm/forms/dispatch?form=Immigration2012. Konsultacje zakończono w dniu 23 sierpnia 2012 r.

[11]             http://ec.europa.eu/research/consultations/era/consultation_en.htm

[12]             http://eacea.ec.europa.eu/erasmus_mundus/events/visas-students/ema_visa_survey_16112011.pdf

[13]             Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/98/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli państw trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników z państw trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim, Dz.U. L 343 z 23.12.2011.

[14]             Sprawa C-508/10, wyrok z dnia 26 kwietnia 2012 r.

[15]             COM(2012)795

[16]             Sprawa C-508/10, wyrok z dnia 26 kwietnia 2012 r.

[17]             Dz.U. L 375 z 23.12.2004, s 12.

[18]             Dz.U. L 289 z 3.11.2005, s 15.

[19]             COM(2011) 587 final i COM(2011) 901 final.

[20]             Dz.U. L 251 z 3.10.2003, s 12.

[21]             COM(2011) 567 final.

[22]             Wspólna deklaracja europejskich ministrów edukacji przyjęta w Bolonii w dniu 19 czerwca 1999 r.

[23]             Europejskie porozumienie o zatrudnianiu au pair Rady Europy, art. 8.

[24]             Dz.U. L 343 z 23.12.2011, s 1.

[25]             Dz.U. L 157 z 15.6.2002, s 1.

[26]             Dz.U. L 157 z 15.6.2002, s 1.

[27]             Decyzja nr 1513/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2002 r. dotycząca szóstego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji, przyczyniającego się do utworzenia Europejskiej Przestrzeni Badawczej i innowacji (2002–2006) (Dz.U. L 232 z 29.8.2002, str. 1). Decyzja zmieniona decyzją nr 786/2004/WE (Dz.U. L 138 z 30.4.2004, str. 7).

[28]             Dz.U. L 375 z 23.12.2004, s 12.           

[29]             Patrz: 26 str. niniejszego Dziennika Urzędowego.

[30]             Dz.U. L 16 z 23.1.2004, s 44.               

[31]             Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s 23.