Wspólny wniosek DECYZJA RADY w sprawie stanowiska, jakie ma przyjąć Unia w Radzie Stowarzyszenia ustanowionej przez Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej strony, a Królestwem Maroka z drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia zalecenia w sprawie realizacji planu działania UE/Maroko wdrażającego szczególny status (2013-2017) /* JOIN/2013/06 final - 2013/0107 (NLE) */
UZASADNIENIE Maroko i Unię Europejską
wiąże układ eurośródziemnomorski ustanawiający
stowarzyszenie, obowiązujący od marca 2000 r., na podstawie którego w
lipcu 2005 r. obie strony zatwierdziły pięcioletni plan
działania UE/Maroko w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS). Stosunki między UE a Marokiem w tym
zakresie rozwinęły się i znacznie pogłębiły.
Przyjęcie wspólnego dokumentu/szczególnego statusu w październiku 2008
r. zdynamizowało te relacje i spowodowało znaczne ich
zacieśnienie w dziedzinie stosunków politycznych oraz bezpieczeństwa,
gospodarki i handlu, a także w wielu innych sektorach i w kontaktach
między narodami[1]. W związku z wygaśnięciem w
lipcu 2010 r. obecnego planu działania w ramach EPS uznano za stosowne
wynegocjowanie i zawarcie nowego planu działania w oparciu o cele i
aspiracje wspólnego dokumentu/szczególnego statusu. W oczekiwaniu na podpisanie
nowego planu strony uzgodniły, że będą kontynuować
stosowanie planu działania z 2005 r. Stosunki między UE a Marokiem
wpisują się w kontekst globalnej sytuacji politycznej intensywnie
rozwijającej się w regionie od początku 2011 r. We wspólnym komunikacie do Parlamentu i Rady
zatytułowanym „Nowa koncepcja działań w obliczu zmian
zachodzących w sąsiedztwie” przedstawiono nowe, bardziej zróżnicowane
podejście, umożliwiające każdemu z partnerów rozwój
stosunków z UE stosownie do własnych aspiracji, potrzeb i
możliwości, jak również w oparciu o wzajemną
odpowiedzialność oraz zaangażowanie na rzecz powszechnych
wartości takich jak prawa człowieka, demokracja i
praworządność, a także w oparciu o zdolność
realizacji wspólnie uzgodnionych priorytetów. Ten nowy plan działania
jasno określa priorytetowe cele uprzywilejowanego partnerstwa między
UE a Marokiem w pełni uwzględniając szczególny status i
wszechstronność stosunków między stronami. Europejska Służba Działań
Zewnętrznych (ESDZ) w ścisłej współpracy z
służbami Komisji Europejskiej i państwami członkowskimi UE
prowadziła rozmowy wstępne z Marokiem, których wynikiem było
porozumienie w sprawie projektu planu działania, w szczególności
opracowanie listy działań priorytetowych w tym zakresie. Podczas
pierwszego posiedzenia Rady Stowarzyszenia UE/Maroko,
które odbyło się w dniu 23 kwietnia 2012 r., strony stwierdziły,
że są bliskie podpisania porozumienia, co ostatecznie
nastąpiło w listopadzie 2012 r. Każda ze stron
poinformowała o zakończeniu konsultacji technicznych pismem
odpowiednio z dnia 28 listopada 2012
r. (ESDZ) i z dnia 10 stycznia 2013 r. (Maroko). Nowy plan działania UE/Maroko
wdrażający szczególny status (2013-2017) stanowi najważniejsze
narzędzie odniesienia, które będzie wytyczało drogę naszych
stosunków dwustronnych z Marokiem w ciągu najbliższych lat; jest to
plan działania prowadzący do ściślejszego stowarzyszenia Maroka z UE. EPS będzie nadal
pełniła rolę katalizatora, wyznaczając specjalne
strategiczne ramy oparte na partnerstwie i wspólnej
odpowiedzialności oraz na różnicowaniu odpowiednio do wyników i
pomocy dostosowanej do indywidualnych potrzeb. Komisja Europejska i Wysoki Przedstawiciel
Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwany dalej
„Wysokim Przedstawicielem”) przekazują w załączeniu tekst
wspólnego wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie stanowiska, jakie ma
przyjąć Unia Europejska w Radzie Stowarzyszenia UE/Maroko w
odniesieniu do przyjęcia zalecenia w sprawie realizacji planu
działania. W związku z powyższym Komisja
Europejska i Wysoki Przedstawiciel zwraca się z prośbą do Rady o
przyjęcie załączonego wspólnego wniosku dotyczącego decyzji
Rady. 2013/0107 (NLE) Wspólny wniosek DECYZJA RADY w sprawie stanowiska, jakie ma
przyjąć Unia
w Radzie Stowarzyszenia ustanowionej przez Układ eurośródziemnomorski
ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich
państwami członkowskimi z jednej strony, a Królestwem Maroka z
drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia zalecenia w sprawie realizacji
planu działania UE/Maroko wdrażającego szczególny status (2013‑2017)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając decyzję Rady i
Komisji z dnia 24 stycznia 2000 r. w sprawie zawarcia Układu
eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między
Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej
strony, a Królestwem Maroka z drugiej strony (2000/204/WE, EWWiS), w
szczególności art. 2 ust. 1 tej decyzji, uwzględniając Traktat o Unii
Europejskiej, w szczególności jego art. 29, uwzględniając wspólny wniosek
Komisji i wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki
bezpieczeństwa, a także mając na uwadze, co
następuje: (1) Układ eurośródziemnomorski
ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich
państwami członkowskimi z jednej strony, a Królestwem Maroka z
drugiej strony został podpisany dnia 26 lutego 1996 r. i wszedł w
życie dnia 1 marca 2000 r. (2) Strony mają zamiar
zatwierdzić nowy plan działania UE/Maroko w ramach europejskiej
polityki sąsiedztwa (EPS) wdrażający szczególny status (2013‑2017),
który odzwierciedla uprzywilejowane partnerstwo między stronami i który
będzie wspierał wprowadzenie w życie układu
eurośródziemnomorskiego poprzez opracowanie i wprowadzenie konkretnych
środków służących osiągnięciu jego celów PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Stanowisko, jakie ma przyjąć Unia w
Radzie Stowarzyszenia ustanowionej przez Układ eurośródziemnomorski
ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich
państwami członkowskimi z jednej strony, a Królestwem Maroka z
drugiej strony, w odniesieniu do realizacji planu działania UE/Maroko w
ramach EPS wdrażającego szczególny status (2013‑2017) opiera
się na projekcie zalecenia Rady Stowarzyszenia załączonym do
niniejszej decyzji. Artykuł 2 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem
jej przyjęcia. Sporządzono w Brukseli dnia […] r. W
imieniu Rady Przewodniczący Projekt ZALECENIE w
sprawie realizacji planu działania UE/Maroko w
ramach EPS wdrażającego szczególny status (2013‑2017) Rada Stowarzyszenia UE/Maroko, mając na uwadze Układ
eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między
Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej
strony, a Królestwem Maroka z drugiej strony, w szczególności jego art. 80, a także mając na uwadze, co
następuje: (1) Artykuł 80 układu
eurośródziemnomorskiego upoważnia Radę Stowarzyszenia do
formułowania odpowiednich zaleceń w celu osiągnięcia celów układu. (2) Zgodnie z art. 90 układu
eurośródziemnomorskiego Strony podejmują wszelkie środki ogólne
lub szczególne niezbędne do wypełnienia ich zobowiązań z
tytułu wymienionego układu i zapewniają, że cele
określone w wymienionym układzie zostaną osiągnięte. (3) Strony układu
eurośródziemnomorskiego zatwierdziły tekst planu działania
UE/Maroko w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS)
wdrażającego szczególny status (2013‑2017). (4) Plan działania UE/Maroko w
ramach EPS będzie wspierał realizację układu poprzez
opracowanie i wprowadzenie wzajemnie uzgodnionych przez strony konkretnych
środków zapewniających praktyczne wytyczne dla tej realizacji. (5) Podwójnym celem planu działania
jest przedstawienie konkretnych środków mających na celu wypełnienie
przez Strony zobowiązań ustalonych w układzie
eurośródziemnomorskim oraz zapewnienie szerszych ram
służących dalszemu wzmocnieniu stosunków między UE a
Marokiem, aby osiągnąć wysoki stopień integracji
gospodarczej i pogłębić współpracę polityczną,
zgodnie z ogólnymi celami układu eurośródziemnomorskiego, (6) PRZYJMUJE NASTĘPUJĄCE
ZALECENIE: Artykuł Rada Stowarzyszenia zaleca, aby Strony
realizowały znajdujący się w załączniku plan
działania UE/Maroko w ramach EPS wdrażający szczególny status (2013‑2017)
w zakresie, w jakim ta realizacja ma na celu osiągnięcie celów Układu
eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między
Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej
strony, a Królestwem Maroka z drugiej strony. Sporządzono w [...] W imieniu Rady Stowarzyszenia Przewodniczący ZAŁĄCZNIK
EUROPEJSKA
POLITYKA SĄSIEDZTWA PROJEKT
PLANU DZIAŁANIA DOTYCZĄCEGO MAROKA W CELU WDROŻENIA SZCZEGÓLNEGO
STATUSU (2013-2017) I. Wprowadzenie Europejska polityka sąsiedztwa (EPS) wyznacza
sobie ambitne cele oparte na wzajemnej odpowiedzialności i
przywiązaniu do wspólnych wartości uznawanych przez obie strony,
takich jak demokracja, praworządność, dobre rządzenie i
poszanowanie praw człowieka. Opiera się również na zasadach
gospodarki rynkowej, wolnego handlu, zrównoważonego rozwoju oraz
ograniczania ubóstwa i wprowadzania reform politycznych, gospodarczych,
społecznych i instytucjonalnych. Utworzenie strefy pokoju i stabilizacji,
w tym zarządzanie kryzysowe, zapobieganie konfliktom w regionie i
rozwiązywanie ich również wchodzą w zakres EPS. Maroko podziela
te wartości i zasady, a na ich podstawie sformułowało swoją
politykę wewnętrzną i zagraniczną. Momentem przełomowym w partnerstwie Unia
Europejska (UE)-Maroko, które rozpoczęło się w 1969 r.
podpisaniem Porozumienia Handlowego, było zawarcie układu o
stowarzyszeniu w 1996 r. oraz wprowadzenie EPS. Te ostatnie działania
umożliwiły zacieśnienie stosunków politycznych, gospodarczych i
społecznych oraz wspieranie rozwoju wymiany kulturalnej i komunikacji
między narodami. W oparciu o układ o stowarzyszeniu stosunki
między Marokiem a UE rozwijały się
stopniowo i w sposób ukierunkowany na osiągnięcie prawdziwego
partnerstwa UE-Maroko, czyniąc z Maroka uprzywilejowanego partnera. Przyjęcie w październiku 2008 r.
wspólnego dokumentu w sprawie zacieśnienia stosunków
dwustronnych/przyznania szczególnego statusu stanowiło rozpoczęcie
nowego etapu w stosunkach dwustronnych. Dokument ten pogłębia
partnerstwo priorytetowe dla UE i Maroka, określając nowe aspiracje w
zakresie pogłębienia stosunków politycznych, gospodarczych i
międzyludzkich. Szczyt UE-Maroko, który odbył się w Grenadzie w
marcu 2010 r., potwierdził te ambicje, podkreślając szczególny
charakter partnerstwa UE-Maroko. Dzisiaj, wykorzystując zaawansowany
poziom stosunków, Strony działają na rzecz pogłębienia tego
wzorcowego i obustronnie korzystnego partnerstwa, aby solidarnie sprostać
wspólnym wyzwaniom politycznym, gospodarczym i
społecznym. Postęp w kierunku dobrego rządzenia
oraz reformy polityczne i społeczno-gospodarcze stanowią wspólne
założenia do wdrażania szczególnego statusu. Partnerstwo to
wymaga utrwalenia zobowiązań do przeprowadzenia zasadniczych reform,
których realizację rozpoczęło Maroko oraz ich
pogłębienia zarówno na poziomie politycznym, w szczególności w
zakresie demokracji, praw człowieka i praworządności, jak i na
poziomie gospodarczym i społecznym, zwłaszcza w celu poczynienia
konkretnych postępów w zakresie rozwoju ludzkiego. Intensywność
wsparcia UE będzie dostosowana do ambicji i postępu reform
przeprowadzanych przez Maroko oraz do potrzeb i zdolności tego
państwa. UE i Maroko w dalszym ciągu będą pracować w
tym kierunku, który wpisuje się w ramy nowej Konstytucji Maroka przyjętej
w dniu 1 lipca 2011 r. i nowej strategii UE opracowanej w ramach partnerstwa na
rzecz demokracji i wspólnego dobrobytu z południowym regionem Morza
Śródziemnego. UE uznaje, że
zbliżenie z UE stanowi dla Maroka zasadniczy wybór w jego polityce
zagranicznej. Celem jest osiągnięcie optymalnego zbliżenia z UE
w celu wzmocnienia i wsparcia dynamiki modernizacji politycznej, otwarcia
gospodarczego i spójności społecznej. Maroko postrzega również
to dążenie jako preferowany sposób osiągnięcia porozumienia
i zgodności z UE w strategicznych kwestiach stanowiących
przedmiot wspólnego zainteresowania. Strony uważają, że
integracja regionu państw Maghrebu wzmocni korzyści płynące
z tego procesu i potwierdzają swoją wolę wspólnego
działania na rzecz jej zdynamizowania. Ponadto w myśl art. 8 Traktatu
UE i zgodnie z aspiracjami Maroka, by doprowadzić do podpisania nowego
porozumienia regulującego wzajemne stosunki, strony ustalają, że
będą kontynuowały prace zmierzające do określenia
charakteru i formy takiego porozumienia. Plan działania UE-Maroko w ramach ESP umożliwił
bardziej odpowiednie wykorzystanie narzędzi oferowanych przez układ o stowarzyszeniu i położył
nacisk na cel, jaki stawia sobie Maroko, silniejszej integracji
marokańskich struktur gospodarczych i społecznych ze strukturami
Unii. Nowy
plan działania wdrażający szczególny status stanowi ważny
etap ciągłego procesu zacieśniania stosunków między
Marokiem a UE, który zaktywizuje wszystkie mechanizmy i narzędzia
szczególnego statusu. Narzędzie
to będzie sprzyjało ustanawianiu i wdrażaniu polityk i
środków, mających na celu wspieranie konsolidacji
praworządności, demokracji i praw człowieka, wzrostu
gospodarczego, zatrudnienia i spójności społecznej, ograniczania
ubóstwa i ochrony środowiska, przyczyniając się w ten sposób do
osiągnięcia długofalowego celu zrównoważonego rozwoju.
Wdrożenie tego nowego narzędzia uwzględni
niezbędną równowagę między zwiększeniem dynamiki
otwarcia a modernizacją marokańskiej gospodarki oraz wymogu
zrównoważonego rozwoju społeczno-gospodarczego. Ponadto strony będą kontynuowały
integrację gospodarczą poprzez rozpoczęcie negocjacji w sprawie pogłębionej i kompleksowej umowy o wolnym handlu (DCFTA), które pogłębią już zakończone lub
nadal prowadzone negocjacje sektorowe, w szczególności dotyczące
liberalizacji handlu i usług oraz swobody przedsiębiorczości, a
także przeanalizują możliwość wzajemnego usprawnienia
preferencyjnych koncesji przyjętych w ramach umowy o wolnym handlu w
zakresie produktów rolnych, przetworzonych produktów rolnych i produktów
rybołówstwa z uwzględnieniem warunków specyficznych dla obu stron. To
nowe narzędzie stanowi połączenie dawnego planu działania
oraz wspólnego dokumentu w sprawie przyznania szczególnego statusu. Obejmuje
ono zatwierdzone reformy oraz działania przewidziane w ramach planu
działania, które dotychczas nie zostały wdrożone oraz nowe
elementy zawarte we wspólnym dokumencie. To nowe narzędzie odzwierciedla
ponadto zasady różnicowania i odpowiedzialności spójnie z programem
reform Maroka. Stanowi postawy konkretnej realizacji założeń
planu działania zmierzającego do przyznania szczególnego statusu.
Nowy dokument pociąga za sobą konieczność wdrożenia
przez marokański rząd strategii zbliżenia przepisów w oparciu o
ocenę istniejących rozbieżności, zdefiniowania priorytetów
spójności i harmonogramu realizacji. Strategia ta będzie wspierana
programami wsparcia UE. Wymienione
narzędzie przewiduje między innymi stopniowe i przeprowadzane etapami
zbliżenie przepisów ze wspólnotowym dorobkiem prawnym, co ma na celu
stopniową integrację gospodarki marokańskiej z rynkiem
wewnętrznym UE i pobudzenie handlu, inwestycji i wzrostu. W tym celu
Strony zobowiązują się do zapoczątkowania systematycznej
analizy rozbieżności między ustawodawstwem marokańskim a
europejskim dorobkiem prawnym w oparciu o wytyczne określone w planie
działania. Ocena priorytetów i środków niezbędnych do
zapewnienia tej zbieżności będzie przeprowadzona w planie
działania dla każdego sektora osobno. Zbliżenie przepisów
będzie polegało na i) stopniowym przyjęciu, w krótkiej lub
długiej perspektywie, całości dorobku prawnego w niektórych
sektorach, ii) transpozycji części dorobku prawnego lub iii)
przyjęciu głównych zasad dorobku prawnego lub dobrych praktyk w danej
dziedzinie. Po dwóch pierwszych latach obowiązywania planu działania
rząd marokański przyjmie narodowy program zbieżności
przepisów z przepisami UE, aby określić jego priorytety, zakres i
tempo realizacji, jak założono w mowie tronowej z 2010 r. Na nowym planie działania opierać się
będzie planowanie, wdrażanie i monitorowanie pomocy UE z
uwzględnieniem wyrażanych potrzeb i uzyskanych wyników
pośrednich. Środki potrzebne w tym zakresie do wdrażania
ustalonych priorytetów będą udostępnione przez Maroko i UE. Ze
strony UE wsparcie to będzie udzielane głównie poprzez krajowe
programy orientacyjne uzgodnione z Marokiem, które określają
priorytety pomocy oraz szacunkową pulę środków finansowych.
Udzielanie tego wsparcia będzie odbywało się ściśle
według zasad i procedur odpowiednich dla udzielania wsparcia
zewnętrznego UE. Do wdrażania pomocy
UE dla Maroka będzie można stosować różne narzędzia, w
tym te, które wynikają z nowej koncepcji działań wobec
państw sąsiedzkich. Wśród tych narzędzi jest wymiana w
zakresie doradztwa i ekspertyzy technicznej oraz dobrych praktyk i know-how,
wsparcie dla rozwoju umiejętności i wzmocnienia instytucjonalnego,
wsparcie dla reform sektorowych, wsparcie dla promowania integracji,
spójności społecznej i gospodarczej, zmniejszenie różnic w
rozwoju między regionami oraz wspieranie społeczeństwa
obywatelskiego. We wdrażaniu nowego planu działania
kluczową rolę odegrają również pożyczki od
europejskich instytucji finansowych. Z tego względu Sąsiedzki Fundusz
Inwestycyjny i Instrument Eurośródziemnomorskiego Partnerstwa i Inwestycji
(FEMIP), finansowane ze środków UE, będą pełniły
ważną rolę dźwigni przy uruchamianiu pożyczek na
wykonanie infrastruktury oraz na rozwój i partnerstwo z sektorem prywatnym.
Pozwoli to między innymi na całkowite uruchomienie środków
Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) gwarantowanych w ramach FEMIP. Strony ustaliły również, że
wspólnie przeanalizują z jednej strony możliwość
optymalnego wykorzystania nowych narzędzi wdrażania współpracy
finansowej, takich jak te, które zostały
wprowadzone w związku z nową koncepcją działań
wobec państw sąsiadujących, a z drugiej strony – dostęp do
środków finansowych odpowiednich, by wspierać Maroko w realizacji
reform i zbliżaniu się do UE; celem jest zwiększenie
skuteczności i wyrównanie poziomu integracji, jaki Maroko i UE
będą mogły osiągnąć. Wdrażanie planu działania
przewidziano na pięć lat (2013-2017). Szczególna uwaga zwrócona
będzie na działania priorytetowe określone w tabeli, która
stanowi integralną część planu działania (zob. załącznik
III). Podczas wdrażania planu Strony mogą dostosowywać go w
zależności od pojawiających się nowych priorytetów
rządu marokańskiego lub UE bez konieczności przyjmowania nowego
planu działania. Przeprowadzenie reform w wielu kluczowych
sektorach wymaga precyzyjnie określonych celów i udostępnienia
odpowiednich środków. Komitet Stowarzyszenia oraz podkomitety ustanowione
w ramach układu o stowarzyszeniu zapewnią systematyczne monitorowanie
wdrażania planu działania, w szczególności w zakresie czynionych
postępów i udzielanego wsparcia. Strony mogą również opracowywać
sprawozdania z postępów. Społeczeństwo cywilne powinno mieć
możliwość aktywnego przyczyniania się do tego monitorowania. Plan działania, który wpisuje się w
ramy procesu przyznawania szczególnego statusu, stanowi ważny etap oceny
stosunków między stronami na drodze do uprzywilejowanego partnerstwa. Na tej podstawie grupa robocza ad hoc
ds. szczególnego statusu będzie kontynuowała swoją analizę
w celu określenia nowych perspektyw dla tego nowego partnerstwa oraz
ustalenia jego przedmiotu, narzędzi i celów. II. Plan działania A. W KIERUNKU PRZESTRZENI
WSPÓLNYCH WARTOŚCI 1. Dialog polityczny i strategiczny 1.1 Współpraca w dziedzinie
polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Wzmocnienie dialogu i współpracy w dziedzinie
polityki zagranicznej i bezpieczeństwa w celu zapewnienia systematycznego
porozumienia w sprawach międzynarodowych, uwzględniania interesów
stron oraz wzmacniania bezpieczeństwa i stabilności w
szczególności w państwach Maghrebu. Rozwijanie
dwustronnego dialogu politycznego w szczególności przez: ·
Organizowanie szczytów Maroko-UE na zasadzie ad
hoc. ·
Organizowanie spotkań Ministra Spraw
Zagranicznych Maroka z Wysokim Przedstawicielem Unii do Spraw Zagranicznych i
Polityki Bezpieczeństwa i wiceprzewodniczącym Komisji Europejskiej
(HR-VP) na zasadzie ad hoc. ·
Organizowanie nieformalnych spotkań na
zasadzie ad hoc Ministra Spraw Zagranicznych Maroka z jego europejskimi
odpowiednikami. ·
Uczestniczenie na zasadzie ad hoc ministrów
departamentów sektorowych Maroka i ich europejskich odpowiedników spotkaniach
odbywających się obok regularnych posiedzeń Rady Ministrów UE. ·
Organizowanie spotkań ad hoc wysokich
funkcjonariuszy Maroka i członków komitetów i grup roboczych Rady UE, w
szczególności Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (KPiB), Grupy
Roboczej ds. Maszreku i Maghrebu (MAMA), Grupy Roboczej ds. Afryki (COAFR),
Grupy Roboczej ds. Terroryzmu (COTER) i Grupy Roboczej ds. Praw Człowieka
(COHOM). ·
Wspieranie Maroka każdorazowo w składanych
oświadczeniach i decyzjach Rady UE w zakresie wspólnej polityki
zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB) w sposób określony przez UE. Większe porozumienie w ramach forów
wielostronnych ·
Organizowanie w Nowym Jorku Spotkań Ministrów
Spraw Zagranicznych Maroka i Wysokiego Przedstawiciela w celu zapewnienia
lepszej koordynacji stanowisk partnerów. ·
Wspólne podejmowanie inicjatyw w ramach Rady Praw
Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz 3. Komisji Zgromadzenia
Ogólnego i innych organizacji międzynarodowych na podstawie priorytetów
ustalonych i zatwierdzonych przez strony oraz ustalanie harmonogramu
spotkań w celu uzgadniania stanowisk,
odbywających się w Genewie i Nowym Jorku na dzień przed
spotkaniami organów Organizacji Narodów Zjednoczonych odpowiedzialnych za prawa
człowieka. ·
Wdrożenie nieformalnych mechanizmów
uzgadniania stanowisk w celu usprawnienia realizacji
wielostronnych konwencji. ·
Odbywanie spotkań w celu uzgadniania stanowisk i koordynacyjnych dotyczących inicjatyw w zakresie zwalczania
zagrożeń dla bezpieczeństwa międzynarodowego, regionalnego
i podregionalnego. ·
Uzgadnianie stanowisk między
Marokiem a UE w sprawie walki ze skutkami zmian klimatu. Zacieśnienie współpracy w zakresie
zapobiegania konfliktom i zarządzania kryzysowego ·
Zacieśnienie współpracy i dialogu w
ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (PSDC). ·
Rozpatrzenie zwarcia układu ramowego w sprawie
bezpieczeństwa informacji. ·
Zawarcie układu ramowego w celu udziału
Maroka w operacjach (cywilnych i wojskowych) zarządzania kryzysowego UE. ·
Udział, w razie potrzeby, w działaniach
szkoleniowych w zakresie zapobiegania konfliktom i zarządzania kryzysowego
organizowanych przez Europejskie Kolegium Bezpieczeństwa i Obrony (EKBiO). ·
Rozpatrzenie możliwości porozumienia w
sprawie zarządzania po zakończeniu konfliktów i odbudowy w dziedzinie
utrwalenia pokoju. ·
Rozwinięcie partnerstwa na rzecz pokoju i
bezpieczeństwa w Afryce z uwzględnieniem interesów obu stron. ·
Włączenie się w wysiłki
Organizacji Narodów Zjednoczonych na rzecz rozwiązywania konfliktów. ·
Aktywny udział w inicjatywie
regionalnych centrów doskonałości w obszarze chemii, biologii,
radiologii i techniki jądrowej (CBRJ) zmierzających do
zwiększenia potencjału instytucjonalnego w celu walki z
zagrożeniem chemicznym, biologicznym, radiologicznym i jądrowym
niezależnie od jego źródła: kryminalnego, przypadkowego lub
naturalnego (Sekretariat Centrum Afryki Zachodniej/Wybrzeża Atlantyckiego
planowany w Maroku). Pogłębienie współpracy w dziedzinie
nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia i kontroli wywozu broni i
produktów podwójnego zastosowania ·
Przyczynianie się do wdrożenia
końcowego dokumentu konferencji przeglądowej Układu o
nierozprzestrzenianiu broni jądrowej z 2010 r. ·
Aktywne zaangażowanie w proces negocjacji
traktatu o handlu bronią. ·
Organizowanie seminariów i ćwiczeń w
zakresie wdrożenia zasad światowej inicjatywy na
rzecz zwalczania terroryzmu jądrowego (GICNT) ·
Wzmocnienie dialogu na temat nierozpowszechniania
broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia, który obejmie
analizę specyficznych zagrożeń związanych z tą
bronią dla bezpieczeństwa w regionie, w szczególności przez: –
wdrożenie narodowego planu dotyczącego
podjętych zobowiązań międzynarodowych, w szczególności
rezolucji 1540/04 i 1977/2011 Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów
Zjednoczonych; –
przystąpienie i wdrożenie na poziomie
krajowym międzynarodowych narzędzi odpowiednich w tej dziedzinie,
opartych na wzmocnionej współpracy z właściwymi organizacjami
międzynarodowymi, takimi jak Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej
(MAEA); –
pogłębioną współpracę w
zakresie zapobiegania i zwalczania nielegalnego handlu preparatami,
sprzętem i wiedzą, które mogłyby być wykorzystane w
produkcji broni masowego rażenia lub systemów jej przenoszenia; –
propagowanie upowszechniania i wdrażania
haskiego międzynarodowego kodeksu postępowania przeciwko proliferacji
rakiet balistycznych (HCoC) i Traktatu o całkowitym zakazie prób
jądrowych (CTBT). ·
Stworzenie skutecznego narodowego systemu kontroli
wywozu broni i produktów podwójnego zastosowania, umożliwiającego
nadzór nad wywozem i tranzytem broni i towarów, które mogłyby być
wykorzystane w produkcji broni masowego rażenia, w szczególności przez: –
przyjęcie regulacji prawnych w zakresie
kontroli wywozu, dotyczących w szczególności ostatecznego
przeznaczenia broni i produktów podwójnego zastosowania oraz skutecznych i
stosowanych sankcji w przypadku nieprzestrzegania tych przepisów; –
rozwój partnerstwa między administracją a
podmiotami prywatnymi w celu zapewnienia rozpowszechnienia i przestrzegania
zobowiązań w zakresie kontroli wywozu broni i produktów podwójnego
zastosowania. ·
Wzmocnienie dialogu na tematy związane z
kontrolą wywozu broni strzeleckiej i lekkiej oraz kontroli
przeładunku i tranzytu, w tym przez organizację regionalnych
seminariów szkoleniowych i poszerzających wiedzę. ·
Współpraca w zakresie zapobiegania
nielegalnemu handlu bronią konwencjonalną, w tym bronią
strzelecką i lekką oraz zwalczania go. 1.2 Współpraca w dziedzinie
ochrony ludności ·
Kontynuowanie współpracy regionalnej w
dziedzinie zapobiegania klęskom żywiołowym i katastrofom
spowodowanym przez człowieka oraz przygotowania się i reagowania na
nie. ·
Dokonanie ustaleń operacyjnych między
organami marokańskimi a organami Komisji Europejskiej dotyczących
współpracy z Centrum informacji i monitorowania unijnego mechanizmu ochrony
ludności podczas uruchamiania mechanizmu unijnego mechanizmu ochrony
ludności. ·
Ułatwianie wzmacniania i dywersyfikacji
współpracy w dziedzinie ochrony ludności, w tym zapobieganie
klęskom żywiołowym i zagrożeniom technologicznym oraz
przygotowanie się na nie i zarządzanie nimi, stworzenie systemu
ostrzegania w przypadku klęsk żywiołowych oraz odpowiednie
działania szkoleniowe i specjalizujące. 1.3 Współpraca regionalna Wspieranie
wdrażania inicjatyw i projektów z zakresu integracji regionalnej ·
Aktywne zaangażowanie w optymalne
wdrożenie Unii dla Śródziemnomorza tak, aby stanowiła globalne i
solidarne ramy partnerstwa. ·
Zaangażowanie we wzmocnienie mechanizmów
uzgadniania stanowisk i współpracy podregionalnej 5+5 i w wymiarze Unia
Maghrebu Arabskiego (UMA)-UE poprzez w szczególności opracowywanie
projektów o zmiennej konfiguracji w dziedzinach stanowiących
przedmiot wspólnego zainteresowania. ·
Propagowanie integracji wewnątrzregionalnej, w
szczególności w ramach UMA, między innymi w zakresie gospodarczym i
handlowym. ·
Propagowanie skutecznego wdrażania
porozumienia z Agadiru tak, by wzmocnić integrację gospodarczą
państw arabskich leżących nad Morzem Śródziemnym. ·
Zintensyfikowanie dwustronnego porozumienia w
sprawie partnerstwa Afryka-UE. 2. Demokracja, praworządność
i rządzenie Działania
wymienione w niniejszym rozdziale są ukierunkowane na poszanowanie zasad
demokracji i praw człowieka oraz dobrego rządzenia, w
szczególności w ramach wdrażania Konstytucji Maroka przyjętej
dnia 1 lipca 2011 r. 2.1 Demokracja, praworządność
i rządzenie Skonsolidowanie instytucji gwarantujących
demokrację i praworządność oraz zasadę rozdziału
i równowagi władz ·
Skonsolidowanie roli parlamentu i rządu ·
Skonsolidowanie roli partii politycznych w ramach
pluralizmu demokratycznego oraz zintensyfikowanie komunikacji między
partiami politycznymi a grupami parlamentarnymi. ·
Zwiększenie wkładu i podkreślanie
zasadniczej roli opozycji parlamentarnej w pracach parlamentu i zagwarantowanie
jej praw. ·
Umacnianie roli społeczeństwa
obywatelskiego, w szczególności przez intensywniejsze uzgadnianie
stanowisk z podmiotami społeczeństwa obywatelskiego i
zainteresowanych stron podczas opracowywania projektów ustaw; wdrożenie w
tym celu organów odpowiedzialnych za uzgadnianie stanowisk, aby sprzyjać
ich zrzeszaniu się w celu ustalania, wdrażania i oceniania polityki
publicznej. ·
Zwiększenie udziału obywateli w
zarządzaniu życiem publicznym, w szczególności przez wykonywanie
ich prawa do zgłaszania petycji i wniosków legislacyjnych. ·
Wzmocnienie działań, mających na
celu zwiększenie wskaźnika wpisów na listy wyborcze i udziału w
konsultacjach wyborczych. ·
Konsolidacja środków i organów
administracyjnych odpowiedzialnych za nadzorowanie postępowania zgodnie z
zasadami demokracji i praworządności w szczególności
powołanie trybunału konstytucyjnego. ·
Dalsze przeprowadzanie wyborów w sposób
demokratyczny zgodny z międzynarodowymi standardami. ·
Kontynuowanie wdrażania ustawy o
niezależnej i bezstronnej obserwacji wyborów w tym przy uczestnictwie
zainteresowanego społeczeństwa obywatelskiego. ·
Kontynuowanie wdrażania środków
legislacyjnych, mających na celu sprzyjanie na równych zasadach
dostępowi kobiet i mężczyzn do mandatów i funkcji wyborczych
oraz kontynuowanie wysiłków, zmierzających do zwiększenia
udziału kobiet w życiu politycznym. ·
Sprzyjanie wdrażaniu przez Maroko środków
pozwalających Marokańczykom zamieszkałym zagranicą na
wykonywanie ich biernego i czynnego prawa wyborczego. ·
Dalsza realizacja oraz wzmacnianie zdolności
działania i niezależności Krajowej Rady Praw Człowieka (CNDH) i instytucji rzecznika praw obywatelskich. Modernizacja
administracji publicznej ·
Zapewnienie dostępności służb
użyteczności publicznej na zasadach równości, objęcia
sprawiedliwym zasięgiem terytorialnym i ciągłości
świadczeń oraz podlegania służb użyteczności
publicznej normom jakości, przejrzystości, sprawozdawczości i
odpowiedzialności. Przyjęcie i wdrażanie w tym celu karty
służb użyteczności publicznej, która ustala zasady dobrego
rządzenia dotyczące funkcjonowania administracji publicznej. ·
Wzmocnienie struktur przyjmujących i
ukierunkowujących interesantów oraz zarządzających reklamacjami
w administracji publicznej wraz z opracowaniem programów szkolenia dla
pracowników struktur przyjmujących interesantów. ·
Unowocześnianie zarządzania zasobami
ludzkimi w służbach użyteczności publicznej. ·
Uproszczenie procedur administracyjnych. ·
Szkolenie w zakresie polityk wspólnotowych. ·
Propagowanie równości kobiet i
mężczyzn na stanowiskach w administracji publicznej w
szczególności dostępu kobiet do odpowiedzialnych stanowisk. ·
Współpraca w zakresie oceny polityk
publicznych. 2.2 Dekoncentracja,
decentralizacja i regionalizacja Konsolidacja procesu decentralizacji i dekoncentracji
administracyjnej i budżetowej ·
Realizacja procesu dekoncentracji administracyjnej.
·
Wzmocnienie umiejętności
menadżerskich i technicznych oraz w zakresie szkolenia i zarządzania
zasobami ludzkimi samorządów terytorialnych. ·
Wdrożenie ustawy o finansach samorządów
terytorialnych i ich ugrupowań. ·
Uproszczenie i poprawa wydajności lokalnych
systemów podatkowych. ·
Zwiększenie zdolności samorządów
terytorialnych do szacowania i mobilizowania swojego pełnego
potencjału podatkowego. ·
Zachęcanie do inicjatyw partnerstwa i
współpracy między marokańskimi a europejskimi samorządami terytorialnymi. ·
Wdrożenie procesu rozszerzonej regionalizacji
poprzez przyjęcie i wdrożenie ustawy organicznej,
określającej ramy prawne i sposób funkcjonowania samorządów
terytorialnych. ·
Zwiększenie potencjału administracji
publicznej wspierającej i pilotującej projekt regionalizacji, w
szczególności w zakresie ustalania modelu finansowania i wyrównywania
poziomów, odpowiedniej organizacji administracyjnej i rozwoju zdolności do
zawierania partnerstwa i umów. ·
Profesjonalizacja służb lokalnych i
wzmocnienie zarządzania przedsięwzięciami budowlanymi. ·
Zachęcanie do działań w zakresie
współpracy między marokańskimi jednostkami samorządu
terytorialnego a Komitetem Regionów UE. 2.3 Reforma wymiaru
sprawiedliwości Reforma wymiaru sprawiedliwości i wzmocnienie
jego niezawisłości ·
Wzmocnienie niezależności i
skuteczności działania sądownictwa oraz powołanie
Najwyższej Rady Sądownictwa. ·
Wdrożenie niezbędnych reform
gwarantujących niezawisłość sędziów, w
szczególności dotyczących ich mianowania, awansu zawodowego, przechodzenia
na emeryturę oraz dyscypliny. ·
Dokonanie przeglądu statusu sądownictwa i
statusu kancelarii sądowej oraz ram prawnych regulujących
poszczególne zawody związane z wymiarem sprawiedliwości. ·
Zwiększenie dostępu do wymiaru
sprawiedliwości dla wszystkich obywateli oraz do bezpłatnego
dostępu do wymiaru sprawiedliwości dla osób nieposiadających
wystarczających środków w przypadkach, gdy taki dostęp jest
przewidziany. ·
Zagwarantowanie prawa do rzetelnego procesu
sądowego, stosowania zasady domniemania niewinności i prawa do
skutecznego środka odwoławczego. ·
Dokończenie prac nad nowym kodeksem karnym,
dokonanie przeglądu kodeksu postępowania karnego i postępowania
cywilnego, dostosowując je do międzynarodowych standardów. ·
Utworzenie krajowego centrum monitorowania
przestępczości. ·
Opracowanie alternatywnych sposobów
rozwiązywania sporów, takich jak mediacja, arbitraż i koncyliacja
oraz stosowanie kar zastępczych wobec kary więzienia wraz z systemem
eskortowania oskarżonych. ·
Dalsza dekoncentracja sądownictwa, dokonanie
przeglądu karty sądownictwa i organizacji sądowej. ·
Uproszczenie i poprawa procesów sądowych, w
tym skrócenie czasu postępowań i procesów, aby
wyroki były wydawane i mogły być wykonywane w rozsądnych
terminach. ·
Poprawa pomocy sądowej dla
osób zatrzymanych, zgodnie z przepisami prawa. ·
Pogłębienie szkoleń sędziów i
innych pracowników sądownictwa w następujących dziedzinach:
prawa człowieka, konwencje międzynarodowe, prawa oskarżonych,
prawo biznesowe. ·
Wzmocnienie wydziałów rodzinnych w ramach
sądów pierwszej instancji w celu stosowania kodeksu rodzinnego. ·
Wzmocnienie potencjału ogółu sędziów
ds. nieletnich i organów ścigania ds. nieletnich. ·
Wzmocnienie potencjału i infrastruktury
wsparcia socjalnego – pracowników socjalnych i instytucji odpowiedzialnych za
obserwację i reedukację nieletnich. ·
Zapewnienie stosowania międzynarodowych
standardów w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości dla nieletnich w
szczególności Wzorcowych reguł minimalnych Narodów Zjednoczonych z 1985 r. dotyczących wymiaru sprawiedliwości
wobec nieletnich (reguł pekińskich) oraz Wskazań Narodów
Zjednoczonych z 1990 r. dotyczących zapobiegania przestępczości
nieletnich (wskazania z Rijadu). Poprawa warunków odbywania kar więzienia ·
Zagwarantowanie zatrzymanym poszanowania ich praw
na każdym etapie odbywania kary. ·
Wzmocnienie instytucjonalne Delegacji Generalnej
ds. administracji więzień i resocjalizacji w szczególności w
zakresie szkolenia, ochrony praw zatrzymanych (w celu polepszenia warunków
odbywania kar więzienia), rozwiązywania problemu przeludnienia
zakładów karnych i resocjalizacji zatrzymanych. ·
Zagwarantowanie wszystkim nietykalności
fizycznej i psychicznej oraz zintensyfikowanie zwalczania bezkarności w
przypadkach naruszenia nietykalności, w tym w ramach zobowiązań
wynikających z międzynarodowej Konwencji w sprawie zakazu stosowania
tortur i innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania
albo karania. ·
Szkolenie kierownictwa i strażników przez
pogłębianie ich kompetencji w zakresie pedagogiki i
bezpieczeństwa oraz dotyczącym praw człowieka. ·
Zorganizowanie nowych ośrodków pedagogicznych
w zakładach penitencjarnych. ·
Współpraca w zakresie lepszej resocjalizacji
zatrzymanych. ·
Poprawa warunków odbywania kary więzienia
przez zmniejszenie przeludnienia zakładów karnych
dzięki programowi budowy i odbudowy więzień. ·
Dekoncentracja przez powołanie dziewięciu
dyrekcji regionalnych w celu zdecentralizowanego i bliższego obywatelowi
zarządzania zakładami penitencjarnymi. 2.4 Propagowanie i ochrona praw
człowieka i podstawowych wolności Zapewnienie poszanowania, propagowania i ochrony praw człowieka i podstawowych wolności zgodnie z międzynarodowymi standardami ·
Kontynuowanie wysiłków w kierunku harmonizacji
marokańskich przepisów prawa z międzynarodowymi przepisami
dotyczącymi praw człowieka. ·
Uznanie nadrzędności odpowiednio
ratyfikowanych i opublikowanych międzynarodowych konwencji względem
prawa krajowego i zharmonizowanie przepisów krajowych tak, by były zgodne
z tymi konwencjami (Preambuła Konstytucji). ·
Doprowadzenie do końca procesu transpozycji i
wdrożenia Protokołu fakultatywnego do Konwencji w sprawie likwidacji
wszelkich form dyskryminacji kobiet. ·
Wdrożenie zaleceń Komitetu ds. Likwidacji
Dyskryminacji Rasowej wydanych podczas 77. sesji w Genewie w sierpniu 2010 r.
po analizie okresowego sprawozdania Maroka. ·
Przedłożenie Organizacji Narodów
Zjednoczonych instrumentów przystąpienia Maroka do Protokołu
fakultatywnego nr 1 do Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i
politycznych (MPPOiP) dotyczącego procedur odwoławczych, do Protokołu
fakultatywnego do Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji
kobiet i do Protokołu fakultatywnego do Konwencji w sprawie zakazu
stosowania tortur. ·
Ratyfikacja międzynarodowej Konwencji o ochronie wszystkich osób przed
wymuszonym zaginięciem. ·
Dalsze wdrażanie przez Maroko zaleceń
powszechnego okresowego przeglądu Rady Praw Człowieka Organizacji
Narodów Zjednoczonych. ·
Przeanalizowanie możliwości przyznania
dla Maroka stałego zaproszenia do udziału w postępowaniach
specjalnych. ·
Kontynuowanie konsultacji zmierzających do
ratyfikacji Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego. ·
Zwiększenie ochrony prawa do życia przez
przepisy prawa i utrzymanie faktycznego moratorium na wykonywanie kary
śmierci przy kontynuowaniu dialogu na temat przeglądu przepisów
kodeksu karnego zmierzającego do zniesienia kary śmierci oraz na
temat przystąpienia do Protokołu fakultatywnego nr 2 do MPPOiP. ·
Dalsze wdrażanie wszystkich zaleceń
Komisji Sprawiedliwości i Pojednania w szczególności wdrożenie
narodowej strategii zwalczania bezkarności. ·
Przyjęcie i wdrożenie narodowego planu
działania w dziedzinie demokracji i praw człowieka. ·
Zintensyfikowanie dialogu i współpracy w
zakresie zwalczania rasizmu i ksenofobii. ·
Przyjęcie i wdrożenie ustawy organicznej
ustanawiającej język tamazight językiem urzędowym
państwa na równi z językiem arabskim. ·
Skonsolidowanie wysiłków podjętych w celu
propagowania i zachowania praw kulturowych poszczególnych grup
składających się na naród marokański (w szczególności
już zapoczątkowanych w dziedzinie audiowizualnej) oraz zapewnienie
ochrony dialektów używanych w Maroku:
ustanowienie w tym celu narodowej rady języków i kultury marokańskiej. ·
Zagwarantowanie wolności wyznania. ·
Propagowanie
zwalczania wszelkich form dyskryminacji w myśl art. 26 MPPOiP. 2.5 Wolność słowa,
w tym w dziedzinie audiowizualnej oraz wolność zrzeszania się i
zgromadzeń Zapewnienie ochrony podstawowych
swobód zgodnie z międzynarodowymi standardami ·
Potwierdzenie gwarancji dotyczących
wolności słowa zgodnie z
międzynarodowymi standardami. ·
Przyjęcie nowego kodeksu prasy zgodnie z międzynarodowymi standardami w zakresie praw człowieka oraz wspieranie opracowywania i
wdrażania kodeksu etycznego przez dziennikarzy; rozpatrzenie ograniczenia
a wręcz zniesienia środków polegających na pozbawianiu
wolności dziennikarzy i zagwarantowanie ochrony źródeł w
związku z wypełnianiem ich zawodu. ·
Faktyczne stosowanie samoregulacji prasy z
zapewnieniem ścisłego przestrzegania opcji demokratycznej oraz zasad
etyki i deontologii zgodnie z międzynarodowymi
standardami. ·
Dokończenie procesu powoływania Krajowej
Rady Prasy. ·
Wdrożenie reform sprzyjających
pluralizmowi mediów i ich niezależności, w szczególności
finansowej, w tym przez liberalizację rynku w zakresie mediów i reklamy. ·
Wzmocnienie roli naczelnego organu ds. przekazu
audiowizualnego (HACA) w kontynuowaniu procesu liberalizacji sektora
audiowizualnego i promowaniu pluralizmu mediów oraz pluralistycznego
wyrażania opinii i poglądów. ·
Konsolidacja pluralizmu audiowizualnego zewnętrznego
(wielość operatorów) i wewnętrznego
(różnorodność treści) służącego zapewnieniu
środków niezbędnych do wyprodukowania zróżnicowanych
treści, a dokładniej – wdrożeniu profesjonalnego i skutecznego
systemu informacji audiowizualnej. ·
Przyjęcie i wdrożenie środków
legislacyjnych dotyczących prawa dostępu do informacji posiadanej
przez administrację publiczną, wybrane instytucje oraz organy
zaangażowane w misję użyteczności
publicznej. ·
Wdrożenie mechanizmów mediacji
poprzedzającej odwołanie się do wymiaru sprawiedliwości w
sprawie przestępstw prasowych. ·
Faktyczne stosowanie istniejących przepisów
prawa dotyczących zrzeszania się oraz wzmocnienie środków
umożliwiających zaskarżanie decyzji lub uchybień
administracji publicznej. ·
Wprowadzenie poprawki do ustawy o manifestacjach na
drogach publicznych i o zgromadzeniach publicznych tak, by zachować
racjonalne proporcje między przestrzeganiem porządku publicznego a
zapewnieniem podstawowych praw i swobód. ·
Przyjęcie i wdrożenie ustawy organicznej
dotyczącej sposobu wykonywania prawa do strajku po
uzgodnieniu stanowisk z partnerami społecznymi. 2.6 Propagowanie praw kobiet Propagowanie praw obywatelskich,
politycznych, społecznych i gospodarczych kobiet oraz równości kobiet
i mężczyzn we wszystkich dziedzinach ·
Wdrożenie Konwencji w sprawie likwidacji
wszelkich form dyskryminacji kobiet oraz zasady równości praw i swobód obywatelskich,
politycznych, gospodarczych, społecznych i w dziedzinie kultury, edukacji
i środowiska ·
Działanie na rzecz osiągnięcia
równości kobiet i mężczyzn, powołanie organu ds.
równości płci i zwalczania wszelkich form dyskryminacji ·
Wdrożenie „Rządowej agendy na rzecz
równości kobiet i mężczyzn 2011-2015” jako rządowego planu
działania na rzecz ustanowienia równości płci w polityce
publicznej. ·
Wdrożenie wniosków z konferencji
eurośródziemnomorskiej na temat roli kobiety w społeczeństwie
(Marrakesz, listopad 2009). ·
Wdrożenie i wzmacnianie mechanizmów i struktur
propagowania i obrony praw kobiet. ·
Dalsze wdrażanie mechanizmów i środków w
celu ściślejszego stosowania kodeksu rodzinnego przez zainteresowane
podmioty, kontynuowanie wysiłków na rzecz uwrażliwiania i szkolenia
sędziów w zakresie zasad i celów kodeksu rodzinnego oraz wzmocnienie
sądów rodzinnych przez przydzielenie odpowiednich środków
materialnych i zasobów ludzkich. ·
Wdrożenie i funkcjonowanie Funduszu
solidarności rodzinnej. ·
Dokończenie prac nad przepisami w zakresie
zwalczania przemocy wobec kobiet (w ramach reformy prawa karnego i
przyjęcia ustawy o zwalczania przemocy wobec kobiet). ·
Zintensyfikowanie stosowania środków
równości przewidzianych w Kodeksie pracy. 2.7 Propagowanie praw dziecka i
osób wymagających szczególnej troski w szczególności osób
niepełnosprawnych. Zapewnienie ochrony praw dziecka i osób
niepełnosprawnych zgodnie z międzynarodowymi standardami ·
Wzmocnienie mechanizmów kontroli faktycznego
stosowania Kodeksu pracy zakazującego pracy dzieciom
poniżej 15 roku życia zgodnie z Konwencją 182 i 138
Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP). ·
Przyjęcie i wdrożenie ustawy o warunkach
zatrudnienia i pracy dotyczących pracowników domowych. ·
Upowszechnienie systemu opieki zdrowotnej dla
najuboższych (RAMED). ·
Przyjęcie i stosowanie ustawy o prawach osób
niepełnosprawnych. ·
Powołanie Rady konsultacyjnej ds. dzieci i
rodziny oraz rady Konsultacyjnej ds. młodzieży i
działalności stowarzyszeniowej. 2.8 Współpraca między
Marokiem, UE i Radą Europy Rozwój współpracy miedzy Marokiem a Radą
Europy w szczególności w dziedzinach specjalistycznej
wiedzy Rady
Europy oraz określenia synergii między osiami tej współpracy a
działaniami podjętymi w ramach partnerstwa Maroko-UE. ·
Podjęcie współpracy marokańskiej
Krajowej Rady Praw Człowieka z Komisarzem Praw Człowieka Rady Europy
w zakresie propagowania praw człowieka. ·
Stopniowe przystępowanie Maroka do
odpowiednich konwencji Rady Europy w zakresie ochrony podstawowych praw, do
których mogą przystępować państwa niebędące
członkami Rady Europy zgodnie z procedurami Rady Europy dotyczącymi
przystąpienia, w szczególności do: –
konwencji o cyberprzestępczości i
protokołu dodatkowego do niej; –
konwencji w sprawie działań przeciwko
handlowi ludźmi; –
konwencji o wykonywaniu praw dzieci; –
konwencji o ochronie dzieci przed seksualnym
wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych; –
konwencji o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i
konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstw oraz o finansowaniu
terroryzmu; –
konwencji w sprawie zwalczania korupcji i
protokołu dodatkowego; –
konwencji o zapobieganiu terroryzmowi; –
konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych i
drugiego protokołu dodatkowego; –
konwencji o zapobieganiu torturom oraz nieludzkiemu
lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu; –
konwencji o ochronie osób w związku z
automatycznym przetwarzaniem danych osobowych; –
konwencji odnoszących się do dziedziny
komunikacji audiowizualnej i wpierania przystąpienia Maroka do
Europejskiego Obserwatorium Audiowizualnego. ·
Wdrożenie programu współpracy
trójstronnej. ·
Kontynuowanie wdrażania statusu „partnera
demokratycznego” przy Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy. ·
Zachęcanie do współpracy między
marokańskimi jednostkami samorządu terytorialnego a Kongresem
Władz Lokalnych i Regionalnych Rady Europy. ·
Wykorzystanie przez Maroko specjalistycznej wiedzy
Komisji na rzecz Demokracji przez Prawo (Komisja Wenecka), której Maroko jest
członkiem od 2007 r. ·
Zbliżenie ram prawnych Maroka z ramami
prawnymi Rady Europy w zakresie praw człowieka. 2.9 Zwalczanie korupcji Współpraca w zakresie zwalczania korupcji ·
Wdrożenie Konwencji Narodów Zjednoczonych i innych odpowiednich instrumentów w zakresie przeciwdziałania i
zwalczania korupcji. ·
Dalsza współpraca z OECD
w zakresie przeciwdziałania i zwalczania korupcji. ·
Dalsza aktualizacja i harmonizacja
marokańskich przepisów prawa w zakresie
przeciwdziałania i zwalczania korupcji. ·
Wdrożenie planu działania narodowej
strategii przeciwdziałania i zwalczania korupcji. ·
Wzmocnienie potencjału publicznego w celu
obiektywnej oceny polityki prowadzonej w zakresie
przeciwdziałania i zwalczania korupcji. ·
Opracowanie mapy zagrożeń korupcyjnych w
podwójnym układzie: według regionów i według sektorów. ·
Zwiększenie przejrzystości, upraszczanie
i odstępowanie od papierowej formy procedur na poziomie administracji
publicznej oraz wdrażanie celów administracji elektronicznej. ·
Wzmocnienie organów inspekcji, kontroli, nadzoru i
sprawozdawczości zwłaszcza w celu zapewnienia przejrzystości ich
decyzji i rozwijania koordynacji działań między nimi. ·
Utrwalenie zasad prawości i
przejrzystości w zarządzaniu finansami publicznymi, outsourcingu
usług publicznych, udzielaniu i wykonywaniu zamówień publicznych. ·
Wdrożenie i wzmocnienie roli,
niezależności i potencjału narodowego organu ds. prawości i
zwalczania korupcji. ·
Zintensyfikowanie udziału
społeczeństwa obywatelskiego w przeciwdziałaniu
korupcji. ·
Wsparcie dla tworzenia antykorupcyjnych
ośrodków pomocy prawnej. ·
Wzmocnienie sądownictwa finansowego w tym
Trybunału Obrachunkowego. ·
Stosowanie ustawy o ochronie ofiar korupcji i osób
donoszących o przypadkach korupcji. W celu realizacji wszystkich
założeń zapisanych w części „PRZESTRZEŃ WSPÓLNYCH
WARTOŚCI” Maroko będzie kontynuowało swoje wysiłki na rzecz
uwrażliwiania wszystkich krajowych podmiotów i uczestników na
słuszność inspirowania się zasadami i wartościami Europejskiej
Konwencji Praw Człowieka Rady Europy, Karty praw podstawowych Unii
Europejskiej, porozumień częściowych Rady Europy oraz dyrektyw
europejskich odpowiednich dla określonych dziedzin. Orientacyjna lista
europejskich przepisów prawa, które należy uwzględnić realizując
te zadania jest załączona do niniejszego dokumentu (zob.
załącznik I). Wspomniane wysiłki na rzecz uwrażliwiania
będą dotyczyły również ustawodawcy krajowego, aby
uwzględnić te wartości i zasady przy opracowywaniu nowych
przepisów krajowych. 3. Współpraca w dziedzinie
wymiaru sprawiedliwości i bezpieczeństwa 3.1 Współpraca sądowa
w sprawach cywilnych i karnych Przyjęcie
przepisów na rzecz współpracy sądowej między państwami ·
Wdrożenie głównych Konwencji
międzynarodowych, takich jak: –
Konwencja zawarta w Hadze w 1965 r. o
doręczaniu za granicą dokumentów sądowych i pozasądowych w
sprawach cywilnych lub handlowych; –
Konwencja zawarta w Hadze w 1970 r. o
przeprowadzaniu dowodów za granicą w sprawach cywilnych lub handlowych; –
Konwencja zawarta w Hadze w 1980 r. dotycząca
cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka zagranicę; –
Konwencja zawarta w Hadze w 1996 r. o jurysdykcji,
prawie właściwym, uznawaniu, wykonywaniu i współpracy w zakresie
odpowiedzialności rodzicielskiej oraz środków ochrony dzieci. ·
Intensyfikacja dialogu na temat zagadnień
międzynarodowej ochrony dzieci i prawa rodzinnego w kontekście
udziału Maroka w konferencji sądowniczej w sprawie zagadnień
dotyczących rodziny w kontekście transgranicznym, tzw. „dialogu
maltańskim”, wszczętym w ramach Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego
Międzynarodowego. ·
Ustanowienie konkretnych rozwiązań w celu
przeciwdziałania, zarządzania i rozwiązywania konfliktów
dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, a w szczególności
uprowadzania dzieci. ·
Zawarcie porozumienia o współpracy między
Marokiem a EUROJUSTem, uwzględniając wymagania w zakresie ochrony
danych osobowych 3.2 Współpraca policyjna Dalsze rozwijanie
współpracy między organami policji Maroka i państw
członkowskich ·
Propagowanie współpracy policyjnej w zakresie
dobrych praktyk. ·
Zawarcie porozumienia o strategicznej
współpracy między odpowiednimi organami Maroka a Europejskim
Urzędem Policji (Europolem). ·
Zawarcie porozumienia o współpracy między
Marokiem a Europejskim Kolegium Policyjnym (CEPOLem) i
udział Maroka w działaniach szkoleniowych organizowanych przez CEPOL. ·
Utworzenie Wyższego Instytutu zwalczania
przestępczości 3.3 Współpraca w zakresie
zwalczania terroryzmu Dalsze rozwijanie i
zacieśnianie współpracy w zakresie przeciwdziałania terroryzmowi
i zwalczania tego zjawiska ·
Zacieśnienie współpracy w zakresie przeciwdziałania terroryzmowi i
zwalczania go na płaszczyźnie przeciwdziałania, informowania i
współpracy sądowej i policyjnej. ·
Kontynuowanie wdrażania rezolucji Rady
Bezpieczeństwa ONZ nr 1988/11, 1989/11 i 1373/01 oraz
ratyfikacja wszystkich odpowiednich konwencji i protokołów
międzynarodowych. ·
Kontynuowanie współpracy w ramach Grupy
Roboczej ds. Terroryzmu (COTER). ·
Wdrożenie przepisów dotyczących zwalczania terroryzmu, w tym przepisów dotyczących przeciwdziałania finansowaniu
terroryzmu i zwalczania go, z poszanowaniem praw człowieka. 3.4 Współpraca w zakresie
zwalczania przestępczości zorganizowanej Ratyfikacja i
wdrożenie międzynarodowych instrumentów zwalczania
przestępczości zorganizowanej ·
Wdrożenie Konwencji Narodów Zjednoczonych
przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej oraz Protokołów dodatkowych przeciwko przemytowi migrantów
drogą lądową, morską i powietrzną oraz przeciwko
nielegalnemu wytwarzaniu i obrotowi bronią palną, jej
częściami i komponentami, a także Protokołu dodatkowego o
zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w
szczególności kobietami i dziećmi. ·
Opracowanie przepisów zgodnie z odpowiednimi
normami i instrumentami międzynarodowymi. ·
Opracowanie przepisów dotyczących zapobiegania
handlu ludźmi i zwalczania go odpowiadających normom i instrumentom
międzynarodowym. ·
Zintensyfikowanie działań na rzecz
najsłabszych grup społecznych (kobiety i dzieci). ·
Prowadzenie szkoleń w zakresie mechanizmów
zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej w szczególności
handlu ludźmi, w tym identyfikacji, ochrony i pomocy
ofiarom handlu. ·
Ulepszenie instrumentów analizy charakteru
przestępstwa, metod przemytu, handlu i wyzysku. ·
Wymiana informacji i praktyk w zakresie
przeciwdziałania i zwalczania cyberprzestępczości. Opracowanie metod zwalczania
handlu ludźmi ·
Wzmocnienie globalnej strategii odnośnie do
osób, które werbują, transportują, przyjmują i wykorzystują
migrantów oraz innych pośredników, klientów i beneficjentów. ·
Wprowadzenie specjalistycznych szkoleń dla sędziów,
sił policyjnych oraz pracowników służb granicznych. 3.5 Przeciwdziałanie i
zwalczanie handlu narkotykami w tym środkami odurzającymi Zintensyfikowanie zwalczania handlu
środkami odurzającymi, w tym zwalczania tranzytu i wywozu oraz
narkomanii, w szczególności przez zapobieganie w ramach wdrażania
poszczególnych etapów narodowej strategii zwalczania narkomanii ·
Zintensyfikowanie narodowej strategii
przeciwdziałania i zwalczania narkomanii, obejmującej działania
w zakresie ograniczania popytu i podaży oraz zapobiegania, a także
działania na rzecz rozwoju regionów. ·
Kontynuowanie dialogu w zakresie
przeciwdziałania i zwalczania handlu narkotykami. ·
Podjęcie współpracy z Europejskim Centrum
Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (ECMNiN), w szczególności w celu
prowadzenia działań z krajowym centrum monitorowania narkotyków i
narkomanii. ·
Prowadzenie specjalistycznych szkoleń dla agencji i pracowników odpowiedzialnych za stosowanie prawa (w
szczególności sił policji), interwencje i leczenie. ·
Zwiększenie możliwości Krajowej
komisji ds. środków odurzających. ·
Współpraca w ramach kontynuowania procesu
likwidacji upraw konopi i wdrożenie programów rozwoju alternatywnego. ·
Opracowanie przez Maroko programów zapobiegania
narkomanii, leczenia i resocjalizacji narkomanów, w tym współpraca z
właściwymi organami Rady Europy. ·
Wzmocnienie specjalnych struktur pozwalających
na objęcie opieką zdrowotną i socjalną osoby dotknięte
narkomanią. ·
Współpraca w celu opracowania norm w zakresie
przeciwdziałania wykorzystaniu prekursorów chemicznych i innych substancji
do produkcji narkotyków. 3.6 Pranie pieniędzy oraz
przestępstwa gospodarcze i finansowe Zintensyfikowanie
wysiłków i współpracy w walce z praniem pieniędzy i
finansowaniem terroryzmu ·
Wdrożenie art. 61
układu o stowarzyszeniu. ·
Wymiana informacji na temat przepisów prawa,
praktyk, europejskich sposobów i instrumentów międzynarodowych (w
szczególności zaleceń Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania
Praniu Pieniędzy (GAFI) dotyczących przeciwdziałania praniu
pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz zwalczania tych zjawisk. ·
Dalsze opracowywanie ram prawnych i przepisów w
zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i
finansowaniu terroryzmu oraz zwalczania tych zjawisk zgodnie z zasadami
zawartymi w zaleceniach GAFI. ·
Wzmocnienie krajowego narzędzia przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu
oraz zwalczania tych zjawisk. ·
Zintensyfikowanie wymiany informacji między
europejskimi systemami jednostek analityki finansowej („Financial
Intelligence Unit (FIU)”) a systemem marokańskim w szczególności w
ramach Grupy Egmont. ·
Opracowanie programu szkoleń dla sędziów,
prokuratorów, sił policyjnych i wszelkich innych organów administracji,
których ta kwestia dotyczy. ·
Zwiększenie możliwości i
konsolidacja zapobiegawczej roli FIU marokańskiego. ·
Kontynuowanie kampanii uwrażliwiających
na rzecz podatników. ·
Opracowanie procedur kontroli i nadzorowania
podatników. 3.7 Zarządzanie granicami,
mobilnością osób i polityką migracyjną, ochrona
międzynarodowa i azyl Kontynuowanie dialogu na temat migracji,
mobilności i bezpieczeństwa mającego na celu w
szczególności: ·
lepszą organizację legalnych migracji, ·
zmaksymalizowanie pozytywnego wpływu migracji
na rozwój, ·
skuteczną walkę z migracjami nielegalnymi
i handlem ludźmi, w tym współpraca w dziedzinie readmisji i lepszej
kontroli granic, ·
propagowanie międzynarodowej ochrony i
wzmocnienia polityki azylu, ·
propagowanie i poszanowanie praw migrantów, zarówno
pochodzących z Maroka i zamieszkujących w UE jak i pochodzących
z państw trzecich, przebywających w Maroku, ·
propagowanie inicjatyw na rzecz integracji
legalnych migrantów marokańskich osiedlających się w UE oraz
reintegracji społecznej i zawodowej Marokańczyków powracających
do kraju pochodzenia. Celem dialogu jest zawarcie Partnerstwa na
rzecz Mobilności, w ramach którego obie strony będą ustalać
i wdrażać liczne inicjatywy dotyczące migracji, mobilności
i bezpieczeństwa. Środki opracowane w wyniku dialogu mogłyby
obejmować, między innymi, zwiększony dostęp do legalnych
kanałów migracji, złagodzenie warunków wydawania wiz (wykorzystując m.in. Kodeks Wizowy UE), readmisję do kraju
pochodzenia oraz reintegrację społeczną i zawodową w
przypadku dobrowolnego powrotu. Partnerstwo na rzecz Mobilności jest tak
skonstruowane, by stanowić ramy długoterminowej współpracy,
zgodnie z globalnym podejściem do kwestii migracji i mobilności oraz
marokańską polityką w tej dziedzinie, a także oparte na
dialogu politycznym i współpracy, która będzie rozwijała się
z czasem stosownie do istniejących stosunków między Maroko a UE. Rozwijanie
międzynarodowej ochrony i polityki azylu poprzez: ·
Wzmocnienie ram prawnych i instytucjonalnych Maroka
w dziedzinie prawa do azylu zgodnie z międzynarodowymi standardami i
postanowieniami Konstytucji Maroka. ·
Kontynuowanie wdrażania zasad Konwencji
genewskiej z 1951 r. i protokołu do niej z 1967 r. na przykład w
zakresie sposobów identyfikacji migrantów wymagających ochrony
międzynarodowej, stosowania zasady non-refoulement, konsekwencji uzyskania
statusu uchodźcy. ·
Wzmocnienie polityk publicznych w zakresie migracji
uwzględniając potrzeby ochrony międzynarodowej i
konieczność zaoferowania uchodźcom trwałych
rozwiązań, umożliwiających im również integrację. ·
Kontynuowanie współpracy z Wysokim Komisarzem
Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców
(UNHCR) w ramach realizacji jego mandatu w Maroku i rozwój krajowych struktur
odpowiedzialnych za przeprowadzanie całej procedury azylu. 3.8 Ochrona danych osobowych Zapewnienie wysokiego poziomu ochrony danych
osobowych w ramach rozwoju aplikacji Zapewnienie
wysokiego poziomu ochrony danych osobowych w ramach rozwoju aplikacji
społeczeństwa informacyjnego, publicznych baz danych i komunikacji
elektronicznej ·
Zintensyfikowanie współpracy między
krajową komisją kontroli ochrony danych osobowych a podobnymi
europejskimi organami kontroli przetwarzania danych osobowych. ·
Ochrona danych osobowych w kontekście rozwoju
handlu elektronicznego (podpis elektroniczny, zarządzanie nazwami domen). 4. Zbliżenie między
narodami 4.1 Współpraca parlamentarna ·
Zintensyfikowanie działań wspólnej
komisji parlamentarnej UE-Maroko. ·
Zwiększenie możliwości technicznych,
organizacyjnych i legislacyjnych Parlamentu. ·
Współpraca między parlamentem
marokańskim a Parlamentem Europejskim na rzecz wzmocnienia partnerstwa Maroka
z UE w szczególności przez wdrożenie niniejszego planu
działania. 4.2 Wspieranie sieci wymiany
informacji i konsultacji między podmiotami społeczeństwa
obywatelskiego oraz zaangażowanie nowych podmiotów ·
Zwiększenie umiejętności
organizacyjnych i menadżerskich marokańskich podmiotów
społecznych oraz ich zdolności propagowania swoich idei. ·
Zachęcanie do kontaktów między
marokańskimi a europejskimi organizacjami pozarządowymi. ·
Ułatwienie społeczeństwu
obywatelskiemu, w szczególności stowarzyszeniom i ośrodkom dla
młodzieży, dostępu do nowych technologii informacyjnych i
komunikacyjnych. ·
Wzmocnienie roli Agencji rozwoju regionalnego w
realizacji programów współpracy, wymiany doświadczeń i
wzmocnieniu potencjału podmiotów społeczeństwa obywatelskiego. ·
Wdrożenie zintensyfikowanego dialogu
między UE (w tym Agencją Praw Podstawowych Unii Europejskiej) a
Krajową Radą Praw Człowieka (CNDH) Maroka. 4.3 Opracowanie struktury
stosunków między jednostkami samorządu
terytorialnego Maroka a UE oraz z Komitetem Regionów ·
Zintensyfikowanie wymiany między
marokańskimi a europejskimi samorządami terytorialnymi w ramach
Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Samorządów Lokalnych i
Regionalnych (ARLEM). ·
Propagowanie opracowywania przez samorządy
terytorialne projektów współpracy w szczególności za
pośrednictwem agencji rozwoju. ·
Propagowanie rządzenia wielopoziomowego oraz
współpracy na poszczególnych szczeblach instytucjonalnych. ·
Rozwój samorządów terytorialnych i realizacja
programów modernizacji i szkolenia administracji lokalnej i regionalnej. 4.4 Współpraca między
Radą gospodarczo-społeczną Maroka a Europejskim Komitetem
Ekonomiczno-Społecznym Wzmocnienie i
propagowanie zorganizowanej współpracy między Radą gospodarczo-społeczną Maroka a Europejskim
Komitetem Ekonomiczno-Społecznym ·
Ustanowienie zorganizowanej współpracy i systematycznego dialogu między tymi dwoma instytucjami. ·
Propagowanie dialogu społecznego między
partnerami społecznymi i organizacjami marokańskiego
społeczeństwa obywatelskiego i z organizacjami UE. ·
Wymiana informacji, publikacji i baz danych tak, by
przyczynić się do udoskonalenia
działalności i wzbogacenia dyskusji w ramach tych dwóch instytucji. ·
Prowadzenie wspólnych konferencji na tematy
stanowiące przedmiot wspólnego zainteresowania. 4.5 Współpraca
między instytucją mediatora a Europejskim
Rzecznikiem Praw Obywatelskich Ustanowienie zorganizowanej współpracy
i systematycznego dialogu między tymi dwoma organami ·
Pogłębienie specjalistycznej
wiedzy w dziedzinie mediacji. ·
Opracowanie programu działań
dotyczącego negocjowanej obecnie konwencji, w szczególności: –
mechanizmów zwiększenia praw obywateli
względem administracji publicznej –
mechanizmów umoralnienia sektora publicznego –
mechanizmów rozpowszechniania kultury praw
człowieka i zasad dobrej administracji ·
Koordynowanie działań tych dwóch
instytucji w ramach instancji międzynarodowych. 4.6 Współpraca kulturalna ·
Dokończenie procedury ratyfikowania i
wdrażania Konwencji UNESCO z 2005 r. w sprawie ochrony i promowania
różnorodności form wyrazu kulturowego. ·
Wspieranie współpracy kulturalnej na rzecz
promowania dialogu międzykulturowego. ·
Działanie na formach międzynarodowych,
takich jak UNESCO, w celu promowania i ochrony różnorodności
kulturowej. ·
Promowanie dialogu i współpracy w zakresie
ochrony i promowania spuścizny historycznej i dziedzictwa narodowego oraz
rozwój przemysłu kultury. ·
Zintensyfikowanie udziału Maroka w programach
współpracy kulturalnej w regionie Morza Śródziemnego (Euromed
Heritage i Euromed Audiovisual) przez zaangażowanie właściwych
marokańskich instytucji, takich jak Wysoka Władza Komunikacji
Audiowizualnej (HACA), Królewski Instytut Kultury Berberskiej (IRCAM), Rada
wspólnoty marokańskiej zagranicą (CCME) itd. ·
Modernizacja i usprawnienie zarządzania
sektorem kultury (publicznym i prywatnym). ·
Zwiększenie roli Maroka w promowaniu dialogu
międzykulturowego przez wzmocnienie przemysłu kultury w celu
zwiększenia produkcji i dystrybucji treści audiowizualnych
odzwierciedlających w szczególności wartości i cele podzielane
wspólnie z UE. ·
Współpraca z Centrum Północ-Południe
Rady Europy. ·
Współpraca w dziedzinie opracowania na nowo
marokańskiego planu narodowego na rzecz Sojuszu Cywilizacji. B. W KIERUNKU WSPÓLNEJ
PRZESTRZENI GOSPODARCZEJ 5. Reforma
gospodarczo-społeczna 5.1 Ramy makroekonomiczne Skonsolidowanie dokonanych postępów w
celu poprawy wyników makroekonomicznych oraz propagowania wzrostu, zatrudnienia
i rozwoju ·
Dalsza konsolidacja stabilności ram
makroekonomicznych, w tym propagowanie stabilnej pozycji rachunków
bieżących i rozwój handlu zagranicznego i gospodarki. ·
Kontynuowanie ostrożnej polityki
budżetowej w celu skonsolidowania średnioterminowego budżetu, by
zapewnić stabilność i trwałość finansów
publicznych. ·
Kontynuowanie polityki zmniejszania
zadłużenia publicznego. ·
Zwiększenie możliwości
działania Banku centralnego w zakresie wdrażania polityki nadzoru
systemu bankowego i opanowania inflacji. ·
Wzmocnienie systemu zarządzania finansami, w
szczególności przez wymianę specjalistycznej wiedzy. ·
Zróżnicowanie źródeł wzrostu
gospodarczego. ·
Kontynuowanie reformy administracji publicznej. ·
Kontynuowanie wysiłków, mających na celu
zreformowanie systemu dopłat do cen energii i niektórych produktów
żywnościowych tak, aby ograniczyć obciążenia
budżetowe i zapewnić stabilność finansów publicznych
dzięki odpowiedniemu ukierunkowaniu, w szczególności na
korzyść mieszkańców osiągających niskie dochody. 5.2 System podatkowy Dalsza
realizacja polityki i zarządzania systemem podatkowym zgodnie z
międzynarodowymi i europejskimi standardami Zapewnienie
odpowiedniego poziomu dochodów publicznych i wzmocnienie sprawiedliwego
charakteru systemu podatkowego ·
Kontynuowanie uzdrawiania systemów
wprowadzających odstępstwa i ograniczenie tworzenia nowych
zwolnień z podatku. ·
Podniesienie podstawy opodatkowania. ·
Kontynuowanie reformy w zakresie podatku VAT przez
uproszczenie i zwiększenie gospodarczej neutralności tego podatku. ·
Kontynuowanie reformy w zakresie podatku
dochodowego. ·
Rozwijanie postawy obywatelskiej w kwestii podatków
i stopniowe opodatkowanie sektora nieformalnego. Modernizacja
administracji podatkowej ·
Dalsze odstępowanie od papierowej formy
usług Generalnej Dyrekcji ds. Podatków (DGI). ·
Kontynuowanie procesu upraszczania systemu
podatkowego, w szczególności ujednolicenie terminów składania
deklaracji, odwołań lub nakładania sankcji. ·
Poprawa skuteczności i efektywności
kontroli podatkowych w oparciu w szczególności o nowe podejście,
takie jak zasada zarządzania ryzykiem połączona z
ukierunkowaniem oraz wyposażenie DGI w metodę automatycznego
planowania dla celów tej kontroli. ·
Poprawa systemów kontroli wewnętrznej:
identyfikowalność decyzji; wewnętrzne postępowania w
zakresie zarządzania; audyt i kontrola zarządzania; narzędzia
monitorowania wskaźników wydajności; karta wyników itd. ·
Poprawa ogólnej jakości usług, a w
szczególności przyjmowania interesantów. Współpraca
w dziedzinie podatków i stopniowe zbliżanie do systemu europejskiego w
zakresie podatku od przedsiębiorstw ·
Kontynuowanie i pogłębianie dialogu na
temat wdrażania zasad dobrego zarządzania podatkowego, w tym Kodeksu
postępowania UE w zakresie opodatkowania przedsiębiorstw. ·
Wdrożenie Eurośródziemnomorskiej karty
przedsiębiorczości w jej wymiarze systemu podatkowego
sprzyjającego inwestowaniu. ·
Szkolenie kadry kierowniczej DGI. 5.3 Zarządzanie i kontrola
finansów publicznych Zwiększenie przejrzystości,
skuteczności i efektywności sposobów planowania, zarządzania,
wykonywania i kontroli wydatków publicznych Dalsze wdrażanie racjonalnego
zarządzania finansami publicznymi ·
Przyjęcie nowej ustawy organicznej dotyczącej
ustawy o finansach, która jest w trakcie opracowywania, ustanawiającej
zasady: –
planowania wieloletniego; –
zarządzania opartego na wynikach; –
przejrzystości budżetu poprzez
przekształcenie struktury budżetowej opartej na pojęciu
planowania; –
stabilności budżetowej dzięki
wprowadzeniu nowych zasad; –
wzmocnionej i jaśniejszej roli parlamentu w
procedurze budżetowej. Dalsza modernizacja rachunkowości
publicznej obejmująca stopniowo logikę własnościową ·
Rozpowszechnienie informatycznego systemu
zarządzania wydatkami publicznymi. ·
Zwiększenie potencjału administracji, w
szczególności administracji zdecentralizowanej, i osób odpowiedzialnych za
zarządzanie budżetem. ·
Modernizacja systemu zarządzania lokalnymi
finansami publicznymi. Modernizacja systemu kontroli wewnętrznej
wydatków publicznych ·
Dalsze zwiększanie potencjału organów
administracji (Generalnej Inspekcji Finansów (IGF), Generalnej Inspekcji
Ministerstw (IGM), Generalnej Inspekcji Samorządów Lokalnych (IGAT))
odpowiedzialnych za audyt i kontrolę prawidłowości wydatków
publicznych i ich wyników. ·
Dalsze stopniowe zbliżanie do
międzynarodowych norm i metod (Międzynarodowej Organizacji
Księgowych/IFAC, Instytutu Audytorów Wewnętrznych/IIA,
Międzynarodowej Organizacji Najwyższych Organów Kontroli Finansów Publicznych/INTOSAI) oraz do najlepszych praktyk stosowanych
w UE w zakresie kontroli i audytu dochodów i wydatków publicznych. ·
Wdrożenie przepisów dotyczących
odpowiedzialności osób zarządzających (urzędników
zatwierdzających), organów nadzoru i księgowych publicznych. ·
Zwiększenie zdolności bardziej
skutecznego wdrażania przepisów w zakresie kontroli finansowej
przedsiębiorstw publicznych przez państwo. ·
Wymiana doświadczeń i specjalistycznej
wiedzy między marokańskimi instytucjami kontroli i audytu finansów publicznych
a instytucjami europejskimi o podobnym charakterze. Wzmocnienie systemu kontroli
zewnętrznej wydatków publicznych ·
Zwiększenie możliwości
Trybunału Obrachunkowego. ·
Wymiana doświadczeń między
marokańskim Trybunałem Obrachunkowym a instytucjami kontroli
zewnętrznej państw członkowskich UE. ·
Wsparcie demokracji budżetowej poprzez
zwiększenie uprawnień i możliwości analizy parlamentu na
etapie przyjmowania i wykonywania corocznych ustaw budżetowych. 5.4 Reformy strukturalne
ukierunkowane na konkurencyjność gospodarki marokańskiej Reforma strukturalna i postęp w
kierunki funkcjonalnej i konkurencyjnej gospodarki rynkowej ·
Kontynuowanie reform zmierzających do poprawy otoczenia biznesowego, w tym będących w
toku prac nad Kartą inwestycyjną i istniejącej infrastruktury w
celu wspierania inwestycji, zwiększenia konkurencyjności i
zwiększenia zatrudnienia. ·
Wdrożenie mechanizmu ostrzegania i szybkich
konsultacji w zakresie środków mających wpływ na handel i
inwestycje. ·
Realizacja ogólnego planu zintegrowanych platform
przemysłowych oraz stref działalności handlowej w ramach
Narodowego Paktu na rzecz rozwoju przemysłu i Planu Rawaj na rzecz handlu
i dystrybucji. ·
Poprawa udostępniania terenów
przemysłowych i handlowych. ·
Kontynuacja wdrażania środków
zmierzających do zwiększenia wydajności i szkolenia siły
roboczej w sektorach o dużym potencjale, w szczególności tych, które
ujęte są w Narodowym Pakcie na rzecz rozwoju przemysłu
(przemysł lotniczy, samochodowy, offshoring, rolno-spożywczy i
tekstylny). ·
Prowadzenie strategicznych i handlowych badań
pozwalających na rozwój gałęzi przemysłu i nowych nisz na
rynku. 5.5 Zatrudnienie (w tym
podstawowe prawa socjalne i podstawowe normy pracy) i
polityka socjalna Wzmocnienie dialogu i współpracy w
dziedzinie zatrudnienia, polityki socjalnej i równości kobiet i
mężczyzn Propagowanie równości kobiet i
mężczyzn ·
Aktywne propagowanie równości kobiet i
mężczyzn na wszystkich poziomach (zatrudnienie, edukacja, szkolenie,
przedsiębiorczość i decyzyjność). ·
Kontynuowanie polityki równości i polityki
walki ze stereotypami względem kobiet i mężczyzn. ·
Utrwalanie ochrony kobiet w ciąży w
miejscu pracy. Umacnianie podstawowych
praw socjalnych i podstawowych norm pracy ·
Stworzenie warunków sprzyjających perspektywom
ratyfikacji Konwencji 87 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej
wolności związkowej i ochrony praw związkowych. ·
Zintensyfikowanie kontroli wdrażania i
faktycznego stosowania przepisów prawa w oparciu o Konwencje 29, 87, 98, 100, 105,
111, 138 i 182 Międzynarodowej Organizacji Pracy. ·
Wzmocnienie mechanizmów kontroli stosowania
przepisów prawa pracy, w tym regulujących pracę dzieci. ·
Kontynuowanie negocjacji z partnerami gospodarczymi
i społecznymi zmierzających do przyjęcia ustawy organicznej o
wykonywaniu prawa do strajku. ·
Wzmocnienie odpowiednich i niezależnych
struktur dialogu społecznego (dwustronnego i trójstronnego) w tym
potencjału partnerów społecznych. ·
Promowanie odpowiedzialności społecznej
przedsiębiorstw i rozwoju praktyk przedsiębiorczości z
poszanowaniem inicjatywy ONZ „Global Compact” i deklaracji trójstronnej
Międzynarodowej Organizacji Pracy w sprawie przedsiębiorstw
wielonarodowych i polityki społecznej oraz praktyk OECD w tym zakresie. ·
Wzmocnienie narzędzia propagowania i
monitorowania zdrowia, higieny i bezpieczeństwa w miejscu pracy, w tym
przez działania szkoleniowe w tym zakresie, instytucjonalizacja zasady
ostrożności, zapobieganie ryzyku zawodowemu związanemu z
kontaktem z substancjami niebezpiecznymi lub toksycznymi oraz wymiana dobrych
praktyk i analiz w tej dziedzinie w celu ograniczenia liczby wypadków przy
pracy i chorób zawodowych. ·
Zbliżenie ustawodawstwa krajowego do ogólnych
zasad ustanowionych w europejskich dyrektywach dotyczących zapobiegania
ryzyku zawodowemu i ochrony bezpieczeństwa i higieny pracy, eliminowania
czynników ryzyka i wypadków, informowania, konsultowania, zrównoważonego
udziału i szkolenia pracowników i ich przedstawicieli[2] i czuwanie nad jego
wdrażaniem zapewniane przez krajowy Instytut warunków pracy. ·
Poprawa metod przejrzystego i spójnego
rejestrowania i przetwarzania wszystkich statystyk o wypadkach w pracy. Wdrożenie polityk dotyczących
zatrudnienia, szans na rynku pracy i godnej pracy zmierzających do
zwiększenia zatrudnienia i walki z bezrobociem. Propagowanie dostępu
do godnego i produktywnego zatrudnienia w warunkach
gospodarki formalnej ·
Opracowywanie polityki dotyczącej
zatrudnienia, szans na rynku pracy i godnej pracy w Maroku z
uwzględnieniem wytycznych europejskiej strategii na rzecz zatrudnienia i
ram działań określonych przez konferencję
ministerialną Euro Med w sprawie zatrudnienia, która odbyła się
w Marrakeszu w listopadzie 2008 r., zgodnie z zasadami sprawiedliwości i
równości społecznej, a w szczególności: –
Podwyższenie wskaźnika aktywności
zawodowej w formalnym sektorze gospodarki produktywnej, podwyższenie
wskaźnika aktywności kobiet i proporcji pracowników niezależnych
w grupie aktywnej zawodowo; –
Rozwój kształcenia pozwalającego na
zdobywanie kwalifikacji zawodowych (zwłaszcza praktyki zawodowe i
szkolenie w systemie przemiennym), w szczególności dla ludzi młodych,
by zwiększyć ich szanse na rynku pracy; –
Lepsze dostosowanie kwalifikacji zawodowych z
uwzględnieniem potrzeb rynku pracy, w szczególności ułatwianie
młodym ludziom i kobietom znajdowania zatrudnienia produktywnego i
formalnego; –
Wdrożenie systemu oceny i kontroli
środków aktywnego propagowania zatrudnienia w celu zwiększenia ich
skuteczności i dostosowania do potrzeb rynku pracy. Rozszerzenie
możliwości krajowej Agencji promocji zatrudnienia i kompetencji
(ANAPEC) ; –
Wdrożenie zintegrowanego programu godnej pracy
w związku z przyjęciem go przez Maroko i Międzynarodową
Organizację Pracy oraz monitorowanie celów i wskaźników. Propagowanie przyjęcia i stosowania
ogólnego narzędzia polityki ochrony socjalnej i włączenia
społecznego ·
Przyjęcie i wdrożenie systemu
odszkodowań w przypadku utraty zatrudnienia. ·
Kontynuowanie wspieranych działań na
rzecz obniżenia wskaźnika populacji znajdującej się w
sytuacji ubóstwa bezwzględnego lub względnego lub w trudnej sytuacji. ·
Kontynuowanie wspieranych działań na
rzecz obniżenia wskaźnika wykluczenia społecznego (np. %
populacji mieszkającej w slumsach). ·
Dalsza współpraca na rzecz
osiągnięcia marokańskiego celu ograniczania
ubóstwa i poprawy spójności społecznej. ·
Zagwarantowanie aktywnego włączenia
społecznego wszystkich ludzi przez zachęcanie do udziału w rynku
pracy, w szczególności grup znajdujących się w najtrudniejszej
sytuacji. ·
Wprowadzenie konkretnych środków
administracyjnych i przepisów na rzecz integracji społeczno-zawodowej osób
z niepełnosprawnością. ·
Rozszerzenie obowiązkowego ubezpieczenia
zdrowotnego na wszystkie kategorie społeczno-zawodowe (w
szczególności pracowników niezależnych, wolnych zawodów i studentów). ·
Wymiana dobrych praktyk w celu rozszerzenia i podniesienia
poziomu ochrony socjalnej, w szczególności w odniesieniu do warstw
najuboższych. ·
Zagwarantowanie stabilności finansowania
systemu ochrony socjalnej. Uzupełnienie
narzędzia zapewniającego dostęp do leczenia lub ubezpieczenia
zdrowotnego tak, aby objąć nim całe społeczeństwo (a w
szczególności obywateli znajdujących się w sytuacji
niekorzystnej społecznie) w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej o
wysokiej jakości ·
Obniżenie średniej kwoty wydatków
bezpośrednich gospodarstw domowych („wydatki bieżące”), w szczególności w przypadku osób znajdujących się w
najtrudniejszej sytuacji społecznej. ·
Rozszerzenie grupy społeczeństwa
faktycznie objętego systemem ubezpieczeń zdrowotnych lub opieki zdrowotnej. Zbliżanie
przepisów: W celu
wdrożenia tych reform Maroko uwzględni, w zakresie zbliżania
ustawodawstw i przy wsparciu UE, odpowiednie europejskie dyrektywy
dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy (opracowanie nowego
narzędzia regulacyjnego i wykonawczego dotyczącego zapobiegania ryzyku
zawodowemu), równości szans kobiet i mężczyzn, ochrony przed
dyskryminacją, prawa pracy oraz Kartę praw podstawowych Unii
Europejskiej. 5.6 Rozwój regionalny i lokalny ·
Skonsolidowanie procesu rozwoju na poziomie
lokalnym: –
Wzmocnienie zasobów instytucjonalnych i finansowych
gmin, w szczególności wiejskich („Gminy 2015”); –
Upowszechnienie Gminnych Planów Rozwoju
(opracowanie, przyjęcie, systematyczna aktualizacja); –
Propagowanie zrzeszania się gmin; –
Modernizacja administracji gmin przez
informatyzację, odchodzenie od papierowej formy procedur i poprawa
jakości usług dla obywateli; –
Wzmocnienie partnerstwa między
samorządami terytorialnymi, sektorem prywatnym i organizacjami
pozarządowymi w celu realizacji infrastruktury i zapewnienia
wyposażenia lokalnego i regionalnego oraz zarządzania nimi; –
Mobilizacja potencjału podatkowego
samorządów terytorialnych. ·
Przyspieszenie procesu niwelowania nierówności
między regionami oraz między obszarami wiejskimi i miejskimi: –
Określenie i wdrożenie polityk rozwoju
regionalnego oraz polityk dotyczących specyficznych obszarów (np. obszary
górskie); –
Opracowanie i realizacja Planów Rozwoju
Regionalnego na poziomie 16 regionów; –
Niwelowanie nierówności w zakresie
dostępu do podstawowej infrastruktury socjalnej i gospodarczej; –
Wzmocnienie potencjału podmiotów rozwoju
regionalnego i lokalnego; –
Podczas najbliższych wspólnych ocen (Maroko,
Komisja) wdrażania Eurośródziemnomorskiej karty
przedsiębiorczości i z zastrzeżeniem dostępności
finansowania, należy ocenić, czy karta jest znana i uwzględniana
w całym kraju, w tym poza ośrodkami rozwoju gospodarczego oraz jakie
są wyniki w poszczególnych regionach i dla beneficjentów końcowych; –
Zintensyfikowanie współpracy przez
realizację regionalnych i transgranicznych programów między Marokiem
a UE w celu zmniejszenia dysproporcji w rozwoju regionów oraz zwiększenia
ich dobrobytu. 5.7 Rozwój społeczny ·
Dążenie do osiągnięcia
większej skuteczności projektów Krajowej Inicjatywy na rzecz Rozwoju
Społecznego (KIRS). ·
Zintensyfikowanie kontroli i oceny projektów KIRS. ·
Promowanie mikroprojektów generujących nowe
miejsca pracy i stałe dochody. ·
Zwiększenie uczestnictwa kobiet, ludzi
młodych i osób ze specjalnymi potrzebami w organach
zarządzających KIRS. 5.8 Zrównoważony rozwój ·
Wdrożenie elementów krajowej Karty na rzecz
środowiska i zrównoważonego rozwoju dotyczących
zrównoważonego rozwoju poprzez dokończenie procesu opracowywania
ustawy ramowej. ·
Dalsze wdrażanie struktur i procedur
związanych ze strategicznym planowaniem w dziedzinie zrównoważonego
rozwoju oraz koordynacja działań poszczególnych podmiotów. 6. Handel, rynek i reforma przepisów 6.1 Zbliżenie ram prawnych
Maroka z przepisami UE w przedmiotowych dziedzinach ·
Ustanowienie mechanizmu umożliwiającego
stworzenie spisu rozbieżności między marokańskimi
przepisami prawa a wspólnotowym dorobkiem prawnym w celu ułatwienia
opracowania narodowego programu spójności. ·
Ustalenie sektorów priorytetowych w zakresie
zbliżania ustawodawstw oraz potrzebnych zasobów krajowych i harmonogramu
realizacji planu. 6.2 Stosunki handlowe, w tym
zawarcie pogłębionej i kompleksowej umowy o wolnym handlu Zgodnie z zaleceniami
planu działania Euromed i celami wspólnego dokumentu w
sprawie przyznania szczególnego statusu strony
będą najpierw działały na rzecz zawarcia pogłębionej
i kompleksowej umowy o wolnym handlu (DCFTA), a w
późniejszym terminie na rzecz utworzenia wspólnej przestrzeni
gospodarczej. Realizacja zobowiązań
podjętych w tytule II układu o stowarzyszeniu (Swobodny przepływ
towarów) ·
Dalsza realizacja kwestii ujętych w
części dotyczącej handlu układu o stowarzyszeniu UE-Maroko,
w szczególności w celu wzajemnego zniesienia ograniczeń
dotyczących wywozu i przywozu towarów w zakresie wszystkich aspektów
taryfowych i pozataryfowych. ·
Kontynuowanie i pogłębienie liberalizacji
handlu towarami zgodnie z politykami sektorowymi. ·
Wykonywanie i monitorowanie układu o
liberalizacji handlu produktami rolnymi, przetworzonymi
produktami rolnymi, rybami i produktami rybołówstwa. ·
Szkolenie pracowników i zwiększenie
potencjału administracyjnego w dziedzinie handlu międzynarodowego. Przyczynianie się do zapewnienia
powstawania eurośródziemnomorskiej strefy wolnego handlu ·
Dalsze wdrażanie umowy o wolnym handlu z
partnerami z regionu Morza Śródziemnego na poziomie regionalnym,
wewnątrzregionalnym lub dwustronnym. ·
Stosowanie i monitorowanie wdrażania
uzgodnień w sprawie rozstrzygania sporów handlowych, w tym wsparcie dla
tworzenia grupy marokańskich arbitrów w sprawach handlu
międzynarodowego, którzy mogliby pełnić rolę arbitrów w
postępowaniach ugodowych. ·
Dalsze wdrażanie porozumienia z Agadiru we
wszystkich dziedzinach objętych obecnie porozumieniem; praca nad
zwiększeniem liczby dziedzin, np. włączenie usług i
inwestycji oraz zachęcanie do rozszerzenia porozumienia z Agadiru na inne
państwa regionu. ·
Realizacja inicjatyw na rzecz wspierania
partnerstwa eurośródziemnomorskiego, w szczególności na rzecz
ułatwienia handlu i inwestycji, którego jednym z elementów będzie
mechanizm ostrzegania i szybkich konsultacji w zakresie środków
mających wpływ na handel i inwestycje. ·
Zacieśnienie współpracy i dialogu w
zakresie ustalania i wykorzystywania narzędzi ochrony handlu. ·
Kontynuowanie już rozpoczętych
dwustronnych negocjacji na temat liberalizacji usług i swobody
przedsiębiorczości. Zawarcie DCFTA ·
Otwarcie negocjacji zmierzających do zawarcia
DCFTA między Marokiem a UE, która przyczyni się do stopniowej
integracji rynków stron. ·
Negocjacje DCFTA dotyczyć będą
następujących sektorów (lista niewyczerpująca, z
uwzględnieniem wyboru sektorów priorytetowych w ramach zbliżania
ustawodawstw): –
normy techniczne dla wyrobów przemysłowych,
normy dotyczące oceny zgodności wyrobów; –
zamówienia publiczne; –
przepływy finansowe i płatności; –
ochrona praw własności intelektualnej; –
środki sanitarne i fitosanitarne; –
polityka dotycząca konkurencji; –
ułatwienia celne i handlowe; –
dialog na temat narzędzi ochrony handlu; –
pogłębienie liberalizacji usług i
ochrona inwestycji; –
handel i zrównoważony rozwój; –
analiza możliwości poprawy warunków
udzielania preferencyjnych koncesji przyznawanych w ramach układu o
liberalizacji handlu produktami rolnymi, przetworzonymi
produktami rolnymi i produktami rybołówstwa,
uwzględniając politykę rolną, wrażliwość i
specyfikę wymienionych produktów obu stron. 6.3 Ułatwienie dostępu
do rynku dla wyrobów przemysłowych 6.3.1 Swobodny przepływ wyrobów
przemysłowych (dziedziny zharmonizowane UE) Ułatwienie
dostępu do rynku dla wyrobów przemysłowych. Kontynuowanie
harmonizacji przepisów marokańskich dotyczących wyrobów
przemysłowych z przepisami oraz międzynarodowymi i europejskimi
praktykami ·
Kontynuowanie w ramach szczególnego statusu
dostosowywania odpowiednich przepisów z dorobkiem prawnym UE i ich
wdrażania przez podniesienie poziomu infrastruktur jakości. ·
Kontynuowanie zbliżania ustawodawstw w
zakresie norm, regulacji technicznych i zasad oceny zgodności w celu
stopniowego zharmonizowania z europejskimi ramami prawnymi na
płaszczyźnie horyzontalnej i w sektorach priorytetowych. ·
Wzmocnienie instytucji odpowiedzialnych za
normalizację (IMANOR), akredytację (COMAC), ocenę zgodności,
metrologię i monitorowanie rynku, w szczególności przez wymianę
informacji i specjalistycznej wiedzy oraz włączenie tych instytucji
do europejskich i międzynarodowych struktur, w tym przystąpienie do
Europejskiej Współpracy w Dziedzinie Akredytacji. ·
Negocjowanie układu w sprawie oceny
zgodności i zatwierdzania wyrobów przemysłowych w sektorach
stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, w których przepisy i
standardy są takie same, jak w UE. 6.3.2 Zniesienie ograniczeń (niezharmonizowane dziedziny UE) Ułatwienie
obiegu towarów i poprawa współpracy administracyjnej ·
Dalsze przeciwdziałanie środkom
dyskryminującym i upewnienie się, że zainteresowane strony
mają możliwość zgłaszania stwierdzonych problemów. ·
Wzmocnienie centralnego punktu kontaktowego i
punktu informacyjnego powołanego w ramach Porozumienia w sprawie barier
technicznych w handlu w celu ułatwienia przekazywania informacji i
współpracy między UE a Marokiem oraz podmiotami gospodarczymi ·
Dalsza analiza marokańskich przepisów w
zakresie etykietowania, składu, produkcji i opisywania wyrobów w celu
zbliżenia z ogólnymi zasadami obowiązującymi w UE. ·
Ustalenie i analiza przeszkód pozataryfowych i
ułatwienie ich usunięcia za pomocą mechanizmu Euromed
ułatwienia handlu. 6.4 Kwestie sanitarne i
fitosanitarne Poprawa stanu zdrowia zwierząt i
roślin oraz zapewnienie bezpieczeństwa żywności i pasz oraz
ułatwienie handlu między Marokiem a UE ·
Kontynuowanie wdrażania porozumienia WTO w
sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych (SPS) oraz
międzynarodowych norm Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt
(OIE), Międzynarodowej konwencji ochrony roślin (IPPC) i Kodeksu
Żywnościowego. ·
Aktualizacja przepisów w zakresie zdrowia
zwierząt i roślin, bezpieczeństwa żywności i pasz oraz
dobrostanu zwierząt, aby zbliżyć się do poziomu ochrony i
przepisów UE, w tym w zakresie higieny, identyfikacji i identyfikowalności
żywych zwierząt, pożywienia, pasz, produktów
rybołówstwa itd. W szczególności: –
przyjęcie dokumentów regulacyjnych i prawnych
opracowanych i zatwierdzonych w ramach projektu partnerstwa finansowanego przez
UE w latach 2007-2009; –
przyjęcie aktów wykonawczych do ustawy nr 28-07
w sprawie bezpieczeństwa żywności. ·
Wspieranie aktualizacji przemysłu
rolno-spożywczego, w tym rybołówstwa, w zakresie norm higieny i
sanitarnych zgodnie z ustawą nr 28-07. ·
Współpraca w dziedzinie rejestracji
pestycydów, kontroli pozostałości i substancji
zanieczyszczających w produktach żywnościowych i paszach oraz
środków ochrony przeciwko wprowadzaniu organizmów szkodliwych do
roślin lub produktów roślinnych. ·
Współpraca z krajowym Biurem ds.
bezpieczeństwa żywności (ONSSA) w celu: –
lepszego zapobiegania i eliminowania zakaźnych
chorób zwierząt; –
wdrożenia nowych przepisów w zakresie
bezpieczeństwa żywności (ustawa nr 28-07); –
dostosowanie do odpowiednich przepisów punktów
kontroli granicznej; –
dostosowanie do odpowiednich przepisów laboratoriów
w celu przeprowadzenia ich akredytacji. ·
Kontynuowanie współpracy z ONSSA w
szczególności w celu wprowadzenia systemu regionalizacji w zakresie
zdrowia zwierząt, aby ułatwić wywóz towarów z Maroka w ramach
umowy o wolnym handlu zawartej między Marokiem a Unią
Europejską. ·
Kontynuowanie współpracy w zakresie systemu
ostrzegania o niebezpieczeństwie sanitarnym i uczestnictwo w systemie wczesnego
ostrzegania (RASFF) zgodnie z zasadami UE. ·
Dalsze uczestnictwo Maroka w systemie TRACES (Trade
Control and Expert System) ·
Współpraca z ONSSA w celu ustanowienia w
Maroku systemu akredytowania zakładów rolno-spożywczych
(żywność pochodzenia zwierzęcego). System ten musi: a) zagwarantować ochronę zdrowia
konsumentów w Maroku; b) stanowić narzędzie
poprawiające przejrzystość, przewidywalność,
wiarygodność kontroli oraz ułatwiające handel; c) być oparte raczej na ocenie
skuteczności oficjalnych systemów kontroli i certyfikacji państwa
wywozu niż na ocenie poszczególnych wyrobów lub zakładów, zgodnie z
dyrektywami oraz zasadami międzynarodowych norm, w szczególności
Kodeksu Żywnościowego CAC/GL 26-1997; d) zapewniać skuteczność i
efektywność wykorzystywania zasobów ONSSA. Zbliżanie
przepisów: W celu
osiągnięcia tych celów Maroko ustali priorytety i przyjmie
niezbędne dokumenty regulacyjne i prawne (na przykład akty wykonawcze do
ustawy nr 28-07 w sprawie bezpieczeństwa
żywności oraz projekty przepisów opracowane i zatwierdzone w ramach
projektu partnerstwa finansowanego przez UE w latach 2007-2009). W ramach
zbliżania przepisów Maroko, przy wsparciu UE, uwzględni odpowiednie
europejskie przepisy dotyczące kwestii weterynaryjnych i fitosanitarnych. 6.5 Rolnictwo i rybołówstwo Rolnictwo Modernizacja i zwiększenie
potencjału w sektorze rolnictwa w ramach liberalizacji handlu i zgodnie z
założeniami planu „Zielone Maroko” (PMV): ·
Rozwój rolnictwa solidarnego (Filar II PMV), w
szczególności małych gospodarstw w regionach słabo
rozwiniętych i trudnych. Proponuje się wymienione poniżej
działania priorytetowe, wpisujące się w cele wzmocnienia
proponowanych programów partnerstwa: –
Rozwój upraw drzew śródziemnomorskich na
terenach górzystych w celu zwalczania ubóstwa; –
Rozwój produktów lokalnych z ukierunkowaniem na
branże stanowiące przedmiot zainteresowania dla obu stron; –
Poprawa warunków gospodarczych sektora rolnego, w
szczególności w dziedzinie mechanizacji, wprowadzania produktów do obrotu,
usług dla drobnych rolników, innowacji technologicznych, badań w celu
poprawy produktywności i jakości itd.; –
Rozwój produkcji o wysokiej jakości, w tym w
branży rolnictwa biologicznego; –
Współpraca w dziedzinie oznaczeń
geograficznych; –
Ochrona zasobów naturalnych i bioróżnorodności. ·
Propagowanie produkcji o wysokiej jakości i
konsolidacja wymiany między poszczególnymi branżami. ·
Ułatwianie, wspieranie i zachęcanie
zawierania partnerstw między marokańskimi organizacjami zawodowymi
producentów rolnych a ich europejskim odpowiednikami. ·
Podjęcie negocjacji w celu zawarcia
dwustronnego układu o ochronie oznaczeń geograficznych w ciągu
trzech miesięcy od wejścia w życie układu o liberalizacji
handlu produktami rolnymi, przetworzonymi produktami
rolnymi i produktami rybołówstwa. ·
Wspieranie Maroka, by w krótkim terminie
spełniło warunki uczestnictwa w pilotażowych projektach programu
na rzecz rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich (ENPARD) i by
umożliwić w średnioterminowej perspektywie wieloletni rozwój inicjatywy
ENPARD. Ustanowienie przepisów i norm
zgodności pozasanitarnej oraz kodeksu dobrych praktyk dotyczących produktów
rolnych i rybołówstwa ·
Zbliżenie ustawodawstw w zakresie norm
zgodności pozasanitarnej i kodeksów dobrych
praktyk dotyczących produktów rolnych i
rybołówstwa w celu stopniowego harmonizowania z
europejskimi ramami prawnymi. ·
Wzmocnienie i ustanowienie wytycznych dla
instytucji odpowiedzialnych za ww. aspekty dotyczące produktów rolnych i rybołówstwa (Niezależna Instytucja
Kontroli i Koordynacji Eksportu/EACCE, ONSSA i inne), w szczególności
przez wymianę informacji i włączenie tych instytucji do struktur
europejskich i międzynarodowych. ·
Aktualizacja wiedzy osób pracujących w tym
sektorze w zakresie stosowania przepisów i norm zgodności pozasanitarnej. Ułatwienie handlu przez usunięcie
istniejących pozataryfowych barier dla produktów rolnych i
rybołówstwa ·
Aktualizacja marokańskich przepisów prawa w
zakresie etykietowania, składu, produkcji, prezentowania środków
spożywczych oraz opisywania produktów rolnych i produktów rybołówstwa.
·
Zbliżenie do ogólnych zasad
obowiązujących w UE dotyczących etykietowania produktów
zawierających mięso, tłuszcze itd. Usprawnienie procesu zbliżania
przepisów PMV spójnie z celem konwergencji ·
Zwiększenie możliwości prawnych i
politycznych sektora rolniczego: przedstawienie europejskich
przepisów wewnętrznych i zewnętrznych dla UE, w szczególności
różnych mechanizmów wspólnego organizowania rynków produktów rolnych oraz
wspólnej polityki rolnej. ·
Aktualizacja w zakresie strategicznego nadzoru nad
produktami i rynkami wraz z nową polityką modernizacji rolnictwa. Rybołówstwo Zapewnienie
wprowadzania ram zarządzania połowami zgodnie z treścią i
celami Strategii Halieutis i ze wspólną polityką rybołówstwa w
zakresie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa
oraz w dziedzinach stanowiących przedmiot
wspólnego zainteresowania ·
Zapewnienie trwałości zasobów (oś 1 Planu Halieutis-PH): –
Wspieranie badań naukowych; –
Upowszechnienie zagospodarowywania łowisk
systemem całkowitego dopuszczalnego połowu (TAC); –
Modernizacja floty i dostosowanie nakładu
połowowego; –
Dalsze zwalczanie nielegalnych, nieraportowanych i
nieuregulowanych połowów (NNN); –
Stymulowanie rozwoju akwakultury. ·
Optymalizacja produkcji
(oś 2 Planu Halieutis): –
Modernizacja infrastruktury portowej i punktów
wyładunkowych przeznaczonych dla rybołówstwa; –
Zapewnienie skutecznego zarządzania
przestrzeniami portowymi. ·
Poprawa promocji produktów rybołówstwa i
warunków wprowadzania ich do obrotu (osie 2 i 3 Planu
Halieutis): –
Ułatwienie podmiotom przemysłowym
dostępu do surowców wysokiej jakości; –
Stymulowanie dywersyfikacji i ukierunkowania
produkcji przemysłowej na rynki o największym potencjale; –
Zorganizowanie i zdynamizowanie rynku
wewnętrznego; –
Ułatwienie handlu produktami rybołówstwa
w celu przyczynienia się do utworzenia strefy wolnego handlu. ·
Włączenie zagadnień przekrojowych: –
Rządzenie publiczne: wzmocnienie roli
doradczej zrzeszeń zawodowych i zachęcanie do dialogu między
poszczególnymi sektorami; –
System prawny: konsolidacja, wyjaśnienie i
aktualizacja; –
Kontrola i nadzór: zintensyfikowanie środków
stosowanych w całym procesie; –
Jakość i higiena: wdrożenie
środków i narzędzi umożliwiających
identyfikowalność od początku do końca procesu
[związek z pkt 5.4]; –
Zasoby ludzkie i zatrudnienie: utworzenie centrum
monitorowania zatrudnienia w sektorze rybołówstwa (warunki pracy,
podkreślanie roli kobiet pracujących w tym zawodzie, sposoby
dostosowania do środowiska gospodarczego); –
Utworzenie biegunów konkurencyjności. Zbliżanie przepisów: W celu osiągnięcia tych celów Maroko
uwzględni, przy wsparciu UE, rozporządzenie w
sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w
ramach wspólnej polityki rybołówstwa (WE nr 2371/2002 i akty powiązane) oraz przepisy
szczegółowe wspólnej polityki rybołówstwa w
dziedzinach stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, tj.: –
Włączenie wymiaru środowiskowego; –
Kontrola, monitorowanie i nadzór; –
Wsparcie badań. Wdrażanie Strategii Halieutis zgodnie
z celem spójności przepisów dotyczących głównie
zrównoważonego wykorzystania zasobów rybołówstwa ·
Kontynuowanie przyjmowania i wdrażania nowych
odpowiednich przepisów włączających do ustawodawstwa krajowego
europejskie zasady, mające zastosowanie do zwalczania połowów NNN, a
w szczególności rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29
września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania
połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania. ·
Zwiększenie możliwości monitorowania
i kontroli połowów oraz legalnego obrotu produktami rybołówstwa w
całej branży. Wymienione możliwości dotyczą: –
zasobów ludzkich odpowiednio przeszkolonych do
pełnienia tej nowej roli; –
środków umożliwiających
elektroniczne zarządzanie danymi zgodne ze standardami UE, która jest
głównym odbiorcą marokańskich produktów rybołówstwa; –
monitorowania statków rybackich drogą
satelitarną. ·
Dalsze przyjmowanie i wdrażanie przepisów,
mających na celu ochronę środowiska morskiego oraz zapobieganie
jego zanieczyszczaniu. ·
Wyposażenie Krajowego Instytutu Badań nad
Rybołówstwem (INRH), odpowiedzialnego za monitorowanie jakości
środowiska morskiego, w odpowiedni sprzęt i środki do
prowadzenia badań i monitorowania. ·
Rozwijanie działalności w zakresie
akwakultury i wsparcie instytucji zajmujących się akwakulturą
(krajowa agencja na rzecz rozwoju akwakultury) przez przyjęcie
stymulujących przepisów zgodnych z międzynarodowymi normami i
standardami w zakresie ochrony środowiska oraz środka
zachęcającego do inwestowania w tej dziedzinie. ·
Kontynuowanie modernizacji floty rybackiej bez
zwiększania zdolności połowowej. ·
Zapewnienie wdrażania i pełnego
poszanowania norm przyjętych w ramach międzynarodowych i regionalnych
organizacji zarządzających rybołówstwem, w szczególności
Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka
Atlantyckiego (ICCAT) oraz Generalnej Komisji Rybołówstwa Morza
Śródziemnego (GFCM). ·
Przyczynianie się do uregulowania nakładu
połowowego odpowiednio do poziomu wykorzystania zasobów. ·
Zachęcanie do stosowania selektywnych
narzędzi połowowych. ·
Przyczynianie się do zapobiegania
zanieczyszczaniu przez statki. ·
Stosowanie norm i wymogów w zakresie szkolenia i
ochrony zdrowia osób pracujących w rybołówstwie. ·
Zwiększenie bezpieczeństwa życia na
morzu. 6.6 Swoboda
przedsiębiorczości, prawo spółek, rachunkowość i audyt Przedsiębiorczość Ułatwienie prowadzenia
działalności gospodarczej i poprawa warunków otoczenia biznesowego ·
Propagowanie środowiska sprzyjającego
spółkom w szczególności poprzez reformę sądownictwa,
uproszczenie procedur i zmniejszenie obciążeń biurokratycznych. ·
Ustanowienie środków umożliwiających
zakładanie przedsiębiorstw drogą elektroniczną. ·
Wspieranie marokańskiej Agencji ds. rozwoju
inwestycji jako punktu kontaktowego dla inwestycji zagranicznych. ·
Zapewnienie systematycznego dialogu z
przedstawicielami zagranicznych inwestorów w celu poprawy warunków prowadzenia działalności
gospodarczej. ·
Wzmocnienie współpracy z agencjami Euromed ds.
promocji inwestycji. Zbliżanie przepisów: Aby osiągnąć te cele Maroko zwróci
szczególną uwagę na: –
uproszczenie procedur administracyjnych (dopilnowując,
by procedury administracyjne dotyczące dostępu i wykonywania
działalności usługowej były przejrzyste, współmierne,
oparte na kryteriach obiektywnych, aby zagwarantować
przewidywalność i bezpieczeństwo prawne usługodawcom). –
wspieranie usługodawców w dopełnianiu
formalności administracyjnych (przez zwiększenie dostępności
informacji lub ustanowienie narzędzia kompleksowej obsługi dla
usługodawców); –
upowszechnienie wdrażania systemu
„e-regulations” we wszystkich regionalnych ośrodkach inwestycji (CRIs) w
Maroku. Prawo spółek Harmonizowanie prawa spółek w celu
zapewnienia ochrony wszystkich stron i ułatwienia działalności
przedsiębiorstw ·
Zwiększenie ochrony akcjonariuszy i innych
stron zgodnie z europejskimi normami i praktykami w tym zakresie. ·
Dokończenie prac nad kodeksem dobrego zarządzania
dla różnych rodzajów przedsiębiorstw i podmiotów publicznych zgodnie
z europejskimi i międzynarodowymi normami i monitorowanie stosowania
wszystkich istniejących kodeksów. ·
Dalsze wspieranie Marokańskiego Instytutu
Administratorów (IMA) w celu uwrażliwiania, przekazywania i rozpowszechniania
zasad dobrego zarządzania przedsiębiorstwem (spotkania, fora
dyskusyjne, strony internetowe itd.) oraz w celu zapewnienia działań
strategicznego nadzoru i badań w dziedzinie zarządzania
przedsiębiorstwem (publikacje, badania, centrum monitorowania
zarządzania przedsiębiorstwem). ·
Dokończenie prac nad modernizacją
rejestru handlowego i systemu publikowania w dzienniku urzędowym w celu
informowania osób trzecich. Zbliżanie przepisów: Aby osiągnąć te cele Maroko uwzględni
w ramach zbliżania przepisów, przy wsparciu UE,
europejskie przepisy prawa spółek. Rachunkowość
i audyt Stosowanie europejskich i
międzynarodowych norm w zakresie rachunkowości i audytu, w
szczególności w przypadku spółek notowanych na giełdzie ·
Kontynuowanie wysiłków w celu propagowania
zawodu audytora jakości. ·
Dalsze stosowanie środków zmierzających
do propagowania przyjęcia i stosowania, dla spółek notowanych na
giełdzie, międzynarodowych i europejskich norm w zakresie
rachunkowości i audytu, a w szczególności: –
Czwartej dyrektywy Rady z dnia 25 lipca 1978 r.
wydanej na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu, w sprawie rocznych
sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek (78/660/EWG); –
Siódmej dyrektywy Rady z dnia 13 czerwca 1983 r.
wydanej na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu, w sprawie
skonsolidowanych sprawozdań finansowych (83/349/ EWG); –
Rozporządzenia (WE) nr 1606/2002 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania
międzynarodowych standardów rachunkowości; –
Dyrektywy 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i
skonsolidowanych sprawozdań finansowych. 6.7 Usługi, usługi finansowe i
usługi pocztowe Dalszy rozwój
sektora usług w Maroku ·
Zbliżenie marokańskich przepisów prawa do
przepisów UE w zakresie ogólnych lub sektorowych przepisów wykonawczych w
perspektywie zbliżania marokańskich przepisów prawa do przepisów UE. ·
Propagowanie rozwoju handlu elektronicznego. ·
Zwiększenie możliwości oceniania
handlu usługami. ·
W oparciu o ramy, które należy
określić w protokole dotyczącym handlu usługami i
przedsiębiorczości – ułatwienie dyskusji na temat wzajemnego
uznawania kwalifikacji zawodowych w celu sprzyjania mobilności
usługodawców. Zbliżanie przepisów: Aby osiągnąć te cele Maroko
uwzględni: –
Dyrektywę 2000/31/WE
o handlu elektronicznym; –
Dyrektywę 2006/123 dotyczącą
usług na rynku wewnętrznym (prace w zakresie punktów kompleksowej
obsługi, usystematyzowanie zasad upraszczania administracji i
elektronicznych procedur administracyjnych rozpoczęte w ramach
transpozycji dyrektywy 2006/123). Usługi finansowe Kontynuowanie
reformy usług finansowych (banki, ubezpieczenia i rynek kapitałowy) w
zakresie przepisów i nadzoru poprzez zbliżanie do europejskich norm
(sektor finansowy jako priorytetowy dla konwergencji) ·
Dalsze stosowanie regulacji kapitałowych
Bazylea II wraz ze zmianami do nich (Bazylea III). ·
Utrzymanie odpowiedniego systemu gwarancji
depozytów bankowych. ·
Dalsze wzmacnianie ostrożnościowych ram
prawnych dla rynków finansowych i zbliżanie ich do ram prawnych UE. ·
Dalsze wspieranie prerogatyw, skuteczności i
niezależności organów nadzoru instytucji finansowych, rynków
finansowych i przedsiębiorstw ubezpieczeniowych zgodnie z
międzynarodowymi standardami; rozwijanie nadzoru
makroostrożnościowego. ·
Wzmocnienie instytucji i ram prawnych w celu
rozwoju rynków ubezpieczeń i papierów wartościowych. ·
Dalsze wzmacnianie skuteczności i
wiarygodności nadzoru finansowego zgodnie z zaleceniami
Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) zawartymi w sprawozdaniu z
programu oceny sektora finansowego (FSAP) Zbliżanie przepisów: Aby osiągnąć te cele Maroko
uwzględni następujący dorobek UE (po
przeprowadzeniu analizy rozbieżności i oceny priorytetów na podstawie
analizy koszt / zysk konwergencji oraz po uwzględnieniu środków
niezbędnych do zapewnienia tej konwergencji; zob. załącznik II) Usługi pocztowe Kontynuowanie procesu rozwoju sektora
pocztowego w Maroku ·
Wymiana doświadczeń i specjalistycznej
wiedzy w zakresie przepisów sektora pocztowego, w tym w perspektywie
zbliżania marokańskich przepisów prawa do przepisów UE. ·
Wymiana doświadczeń w celu propagowania
jakości usług. ·
Wymiana doświadczeń i specjalistycznej
wiedzy w celu zwiększenia możliwości oceny rynku pocztowego i
perspektyw rozwoju dzięki handlowi elektronicznemu. ·
Ustanowienie jasnych zasad dotyczących
udzielania zezwoleń usługodawcy działającemu w sektorze
pocztowym otwartym na konkurencję. ·
Działanie na rzecz ustanowienia jasnych zasad
dotyczących „usługi powszechnej”: oferta usług pocztowych o
określonej jakości, świadczonych w sposób ciągły we
wszystkich punktach na terytorium Strony, w cenie przystępnej dla wszystkich
użytkowników wraz z określeniem sposobów finansowania usług. ·
Czuwanie nad tym, by decyzje organu regulacyjnego i
procedury, które stosuje, były bezstronne wobec wszystkich uczestników
rynku oraz zapobieganie wszelkim praktykom sprzecznym z zasadami konkurencji na
rynku przesyłek pocztowych. ·
Działanie na rzecz jak najszybszego
powołania organu regulacyjnego niezależnego pod względem prawnym
od wszystkich dostawców usług pocztowych i niewywodzącego się ze
struktur tych usługodawców. Zbliżanie przepisów:
Dyrektywa 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w
sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych
Wspólnoty oraz poprawy jakości usług zmieniona dyrektywą 2002/39/WE
i dyrektywą 2008/06/WE. 6.8 Przepływ kapitału i
obroty bieżące Postęp w kierunku stopniowego
otwierania rachunku kapitałowego ·
Kontynuowanie stopniowego otwierania rachunku
kapitałowego. ·
Wymiana dobrych praktyk w zakresie przechodzenia na
całkowite otwarcie rachunku kapitałowego. ·
Ustanowienie mechanizmu nadzoru ruchu
kapitału. 6.9 Zamówienia publiczne Poprawa przejrzystości i
skuteczności procedur udzielania zamówień publicznych i koncesji ·
Dalsze zbliżanie marokańskich przepisów z
europejskimi normami w celu zapewnienia otwartości, przejrzystości i
równego dostępu do informacji i udzielania zamówień w trybie
konkurencyjnym. ·
Ustanowienie skutecznego i niezależnego sytemu
rozwiązywania sporów wynikających z procedur udzielania zamówień. ·
Dalsza modernizacja procedur administrowania,
zarządzania i nadzorowania realizacji umów publicznych, a w szczególności
kontynuowanie odstępowania od papierowej formy procedur. ·
Znormalizowanie procedur udzielania zamówień
publicznych przez instytucje i przedsiębiorstwa publiczne utworzone z
myślą o zaspakajaniu potrzeb w interesie ogólnym i mające
charakter inny niż przemysłowy lub handlowy. ·
Poprawa systemów zakupowych operatorów sieci w
sektorze wody, energii, transportu i usług pocztowych. ·
Wprowadzenie skutecznych szkoleń dla osób
kupujących/zamawiających w imieniu państwa i samorządów
terytorialnych oraz dla urzędników odpowiedzialnych za kontrolę udzielania
zamówień i realizacji umów. Zbliżanie przepisów: ·
W zakresie procedur udzielania zamówień
publicznych i koncesji – dyrektywa 2004/17/WE i dyrektywa 2004/18/WE. ·
W zakresie poprawy skuteczności procedur
odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych i koncesji – dyrektywa
89/665/EWG i dyrektywa 92/13/EWG zmienione dyrektywą 2007/66/WE. 6.10 Polityka konkurencji Ustanowienie
nowoczesnych ram dla polityki konkurencji i zwiększenie
możliwości organów regulacyjnych ds. konkurencji w celu
wdrażania tej polityki ·
Wprowadzenie zmian do ustawy nr 06/99 tak, by
skonsolidować obecny schemat instytucjonalny w dziedzinie konkurencji i
przyznać jednej instytucji (Radzie ds. Konkurencji, nowej instancji
konstytucyjnej) wszystkie kompetencje w zakresie stosowania polityki
konkurencji, nadać jej status zapewniający niezależność
w zarządzaniu oraz prawo wszczynania spraw z urzędu z
możliwością prowadzenia dochodzenia pod nadzorem sądu oraz
uprawnienia do wydawania decyzji o zastosowaniu środka przymusu, z
możliwością wydawania opinii wiążących, a nie
tylko doradczych. ·
Wzmocnienie możliwości administracyjnych
w zakresie stosowania prawa konkurencji i określenie ewentualnych
działań w ramach współpracy (technika analizy rynków,
prowadzenie dochodzeń w sprawie konkurencji, kontrolowanie fuzji,
rozwiązywanie sporów). ·
Koordynacja i uzgadnianie stanowisk między
organem ds. konkurencji a sektorowymi organami regulacji, z zastrzeżeniem
wyłącznej kompetencji Rady ds. Konkurencji w zakresie zwalczania
praktyk sprzecznych z zasadami konkurencji i kontrolowania fuzji gospodarczych. ·
Zapewnienie specjalistycznych szkoleń dla
sędziów prowadzących postępowania odwoławcze w zakresie
konkurencji. ·
Propagowanie stopniowego wdrażania przepisów
ramowych obowiązujących w Maroku, w szczególności poszanowania
zasad niedyskryminacji, przejrzystości i równości
postępowań. 6.10.1 Pomoce państwa Opracowanie
wspólnej definicji pomocy państwa, zwolnień i ich roli w
funkcjonowaniu konkurencji ·
Systematyczna aktualizacja sprawozdań. ·
Zwrócenie uwagi na ulepszenie definicji i metod
księgowania pomocy państwa. ·
Pogłębienie wymiany informacji na temat
pomocy państwa i bezpośredniego wsparcia budżetowego oraz
ustalenie ich wpływu na konkurencję; ·
Opracowanie wspólnej definicji charakteru pomocy,
ich zgodności z zasadami konkurencji. 6.11 Własność
intelektualna i przemysłowa Zapewnienie
stopniowego zbliżania przepisów w celu osiągnięcia poziomu
ochrony istniejącego w UE oraz wspieranie faktycznego stosowania tych
przepisów z uwzględnieniem harmonizowania przepisów krajowych z
porozumieniem WTO w sprawie międzynarodowych porozumień o ochronie
praw własności intelektualnej (TRIPS) Cele szczegółowe ·
Zbliżenie marokańskich przepisów prawa do
przepisów prawa UE[3]: –
Określenie istniejących
rozbieżności w zakresie prawa własności intelektualnej (patenty, wzory i znaki
towarowe); –
Opracowanie i wdrożenie przepisów prawa
obejmujące zbliżanie ustawodawstw, w szczególności w zakresie
patentów, wzorów i znaków towarowych (zob. bieżąca współpraca z
Europejskim Urzędem Patentowym (EPO)); –
Analiza istniejących rozbieżności w
zakresie praw autorskich i praw pokrewnych oraz opracowanie i wprowadzenie
przepisów obejmujące konieczne zbliżanie ustawodawstw. ·
Wzmocnienie możliwości administracji i
sądów: –
Wspieranie wdrażania prawa własności
intelektualnej, wprowadzania skutecznych środków odstraszających i
karnych (wymiar sprawiedliwości, kontrole cła); –
Kontynuowanie i wzmacnianie celów rozwoju
wyznaczonych przez marokański Urząd własności
intelektualnej i handlowej (OMPIC) do 2015
r.; –
Określenie potrzeb i prowadzenie szkoleń
i analiz oraz ulepszanie systemów komunikacji i informacji (OMPIC); –
Analiza potrzeb i wzmocnienie możliwości
administracyjnych marokańskiego Biura ds. praw autorskich (BMDA); –
Dalsza współpraca z Europejskim Urzędem
Patentowym (EPO) i z Urzędem Harmonizacji Rynku Wewnętrznego UE (UHRW) ; ·
Koordynacja, współpraca i uwrażliwianie w
zakresie zwalczania naruszeń praw własności intelektualnej: –
Zintensyfikowanie
wysiłków zmierzających do zapewnienia skutecznego wdrożenia praw
własności intelektualnej, w szczególności przez wzmocnienie
nadzoru sądowego; –
Kontynuowanie i wzmacnianie środków
przeznaczonych na zwalczanie w terenie naruszeń praw własności
intelektualnej przez wzmocnienie uprawnień i możliwości
administracyjnych służb celnych i systemu sądowego; –
Analiza i ocena wpływu naruszeń praw
własności intelektualnej na twórczość i
innowacyjność w kraju; –
Uwrażliwianie społeczeństwa na
znaczenie praw własności intelektualnej dla wzrostu gospodarczego
państwa; –
Współpraca z sektorem prywatnym i innymi
odpowiednimi instytucjami oraz wprowadzenie systematycznych działań w
celu zwalczania naruszeń praw własności intelektualnej (plan
działania Narodowego Komitetu ds. Własności Przemysłowej i
Zwalczania Naruszeń Praw Autorskich/CONPIAC), dialog ze stowarzyszeniami itd.). ·
Współpraca i negocjacje: –
Zakończenie negocjacji w sprawie porozumienia
zatwierdzającego z EPO; –
Kontynuowanie i zacieśnienie współpracy z
organami państw członkowskich, innych państw i OMPIC; –
Współpraca w zakresie wdrażania Umowy
handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi (ACTA) i w zakresie koordynowania zwalczania naruszeń praw
własności intelektualnej; –
Kontynuowanie zbliżania marokańskich
przepisów prawa z normami europejskimi, dokończenie prac nad
przystąpieniem do konwencji przewidzianych w art. 39 układu o stowarzyszeniu
i wdrożenie Eurośródziemnomorskiej karty przedsiębiorczości
w jej wymiarze dotyczącym innowacyjności. Zbliżanie przepisów: Aby osiągnąć te cele Maroko
uwzględni istniejący dorobek prawny UE; zob. załącznik
II. 6.12 Cła Dalsze wzmacnianie możliwości
administracji celnej i harmonizacja przepisów celnych z międzynarodowymi i
wspólnotowymi normami oraz kontynuowanie wdrażania środków celnych
ułatwiających przepływ z zapewnieniem bezpieczeństwa
międzynarodowego łańcucha logistycznego ·
Wdrożenie procedur wzajemnego uznawania upoważnionych
przedsiębiorców: –
Ocena procedury zatwierdzania i statusu upoważnionych
przedsiębiorców w Maroku; –
Zintensyfikowanie dialogu na temat systemu upoważnionych
przedsiębiorców na podstawie oceny procedury zatwierdzania i statusu
obowiązującego w Maroku w celu ewentualnego wzajemnego
uznawania upoważnionych przedsiębiorców. ·
Kontynuowanie prac w celu skoordynowania z innymi
podmiotami zarządzania na przejściach granicznych (punkty
kompleksowej obsługi). ·
Zawarcie regionalnej Konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia, a
następnie jej wdrożenie. ·
Uczestnictwo i włączenie Maroka na
wczesnym etapie w prace nad przeglądem paneurośródziemnomorskich
reguł pochodzenia zawartych w Konwencji
regionalnej. ·
Reforma łańcucha kontroli: –
Poprawa kontroli wstępnych przez
organizację warsztatów roboczych, planowanie wizyt pilotażowych
jednostek operacyjnych, dostęp do informacji zawodowych i
założenie baz danych dotyczących ruchu środków transportu i
towarów; –
Poprawa systemu kontroli ex-post przez zastosowanie
najlepszych praktyk i udostępnienie środków technicznych w formie specjalnie
zaprojektowanych aplikacji informatycznych; –
Intensywniejsze wykorzystanie przez
marokańskie służby celne zinformatyzowanej analizy ryzyka i
wymiana danych informatycznych o operacjach handlowych (dane dotyczące
ceł w sieci międzynarodowej). ·
Rozwój partnerstwa publiczno-prywatnego, w
szczególności w ramach centrum monitorowania etyki, w celu
osiągnięcia skutecznej roli tej instancji w oparciu o zasady deklaracji
z Aruszy Światowej Organizacji Celnej. ·
Stosowanie i stałe dostosowywanie Nomenklatury
scalonej. ·
Zapewnienie uczestnictwa Maroka w Programie
działań dla ceł we Wspólnocie „Cła 2013” oraz wszystkich
innych przyszłych programach otwartych dla państw trzecich. 6.13 Polityka wobec
przedsiębiorstw Maroko zobowiązuje się do
wdrożenia Eurośródziemnomorskiej karty przedsiębiorczości,
która stała się wspólnym dokumentem odniesienia dla państw
śródziemnomorskich, w tym Maroka, aby poprawić klimat inwestycji, stymulować
ducha przedsiębiorczości, promować inwestycje i dostęp do
rynku w regionie eurośródziemnomorskim. Poprawa otoczenia i warunków dla rozwoju konkurencyjnych
przedsiębiorstw i promowanie inwestycji ·
Poprawa otoczenia biznesowego i dalsze wdrażanie Eurośródziemnomorskiej karty przedsiębiorczości
z uwzględnieniem wniosków ze wspólnej oceny przeprowadzonej w 2008 r. na
podstawie 77 wskaźników dotyczących dziesięciu kierunków
działań określonych w Karcie[4].
Skoncentrowanie się w szczególności na dokonaniu postępów w
następujących dziedzinach: –
Reforma przepisów i uproszczenie administracji; –
Dostęp do finansowania; –
Polityka innowacyjności; –
Kapitał ludzki (nauka
przedsiębiorczości i poprawa kompetencji). ·
Zachęcanie do koordynacji działań
między ministerstwami i wszystkimi podmiotami sektora publicznego i
prywatnego związanymi z rozwojem przedsiębiorstw i promowaniem
innowacyjności. ·
Wspieranie prac krajowego Komitetu ds. otoczenia
biznesowego (CNEA), który w ramach partnerstwa
publiczno-prywatnego umożliwił przyspieszenie
określania i wdrażania reform związanych z otoczeniem
biznesowym, w szczególności w zakresie uproszczenia i zwiększenia
przejrzystości procedur administracyjnych, unowocześnienie otoczenia
biznesu w zakresie prawa, ulepszenie rozwiązywania sporów handlowych. ·
Powołanie regionalnych Komitetów ds. otoczenia
biznesowego. ·
Wspólne ocenianie postępów dokonanych w
całym kraju i korzyści z nich płynących dla
przedsiębiorstw przez udział w dokonywanych na poziomie regionu
ocenach i analizach porównawczych postępów według wspólnych
wskaźników. ·
Przegląd Eurośródziemnomorskiej karty przedsiębiorczości
w celu lepszego uwzględnienia potrzeb małych i średnich
przedsiębiorstw (MŚP) w oparciu o program „Small Business Act” dla
Europy. Zwrócenie szczególnej uwagi na równość płci,
odpowiedzialność społeczną przedsiębiorstw i
ochronę środowiska. ·
Poprawa obsługi inwestorów i umiejscowienie
inwestycji w kontekście lokalnym. ·
Rozwój infrastruktury przemysłowo-handlowej i
technologicznej, w szczególności „miasteczek innowacji” oraz propagowanie
tworzenia klastrów ·
Ustanowienie ram prawnych sprzyjających
rozwojowi badań naukowych i innowacyjności ·
Poprawa dostępu do terenów przemysłowych
przez ułatwienie przenoszenia prawa własności do
nieruchomości i uzyskiwania decyzji o pozwoleniu na budowę. ·
Zmobilizowanie przedsiębiorstw lokalnych
wokół inwestycji zagranicznych w celu stymulowania innowacyjności i
wewnętrznego rozwoju gospodarczego. ·
Wspieranie powołania i działalności
marokańskiego centrum innowacyjności. ·
Ustanowienie statusu nowego przedsiębiorstwa
innowacyjnego i przedsiębiorcy indywidualnego. ·
Zwiększenie wsparcia dla
mikroprzedsiębiorstw w ramach narodowej strategii skierowanej do tej
kategorii przedsiębiorstw. ·
Ulepszenie sądowych środków
odwoławczych dla przedsiębiorstw (w tym dla MŚP) przez rozwój
alternatywnych metod rozwiązywania sporów (mediacja i arbitraż). ·
Poprawa jakości postępowań i
skrócenie czasu wydawania postanowień przez sądy gospodarcze. ·
Zacieśnienie współpracy z partnerami
śródziemnomorskimi w zakresie naruszania praw własności
intelektualnej, w szczególności poprzez wymianę informacji i
doświadczeń w tej dziedzinie. ·
Utworzenie i wdrażanie przez krajową Agencję ds.
promocji małych i średnich przedsiębiorstw (ANPME)
marokańskiego centrum monitorowania MŚP jako narzędzia
gromadzenia informacji, analizy i monitorowania przedsiębiorstw. 6.14 Współpraca
przemysłowa Zwiększenie
atrakcyjności współpracy kapitał-badania ·
Wspieranie transferu technologii i partnerstw
przemysłowych. ·
Utworzenie stref dla przedsiębiorstw spin-off
i inkubatorów wraz ze wsparciem dla badań i rozwoju w sektorach
określonych jako mające największy
potencjał dla Maroka. ·
Wspieranie partnerstw z klastrami europejskimi; ·
Zintensyfikowanie wymiany doświadczeń i
najlepszych praktyk w zakresie badań i rozwoju oraz innowacji
przemysłowej, w szczególności aspektów związanych z tworzeniem
klastrów, platform technologicznych lub parków technologicznych na wzór
„miasteczek innowacji”. ·
Opracowywanie działań w ramach partnerstw
w celu wspierania powstawania i rozwoju działalności
przemysłowej związanej z odnawialnymi źródłami energii, a
to w ramach narodowej strategii energetycznej w tym zakresie. Kontynuowanie dialogu
na temat przyszłości sektora tekstylnego/odzieżowego ·
Dalsze intensyfikowanie wymiany dobrych praktyk
między administracjami krajowymi, zrzeszeniami przemysłowymi,
przedsiębiorstwami, ośrodkami badań i innymi partnerami
społecznymi zaangażowanymi w przemysł tekstylny i odzieżowy
w regionie eurośródziemnomorskim. ·
Pogłębianie dyskusji nie tylko na temat
wyzwań stojących przed sektorem tekstylnym i odzieżowym, ale
również na temat przyszłych możliwych kierunków i konkretnych
działań na rzecz wprowadzenia innowacji w tych sektorach i
zwiększenia konkurencyjności przemysłowej wyrobów tekstylnych i
odzieżowych w regionie eurośródziemnomorskim. Promowanie dialogu na temat sektorów
przemysłowych ·
Zintensyfikowanie wymiany dobrych praktyk i
dyskusji między poszczególnymi partnerami krajowymi zaangażowanymi w
przemysł, nie tylko na temat wyzwań, stojących przed sektorem
przemysłowym, ale również na temat przyszłych możliwych
kierunków i konkretnych działań na rzecz wprowadzenia innowacji w
przemyśle krajowym i zwiększenia konkurencyjności przemysłowej
Maroka. ·
Zintensyfikowanie dialogu w wielu sektorach lub
dziedzinach związanych z polityką przemysłową, takimi jak
polityka wobec MŚP, turystyka, gospodarka przestrzenna, surowce,
normalizacja i układy w sprawie oceny zgodności i zatwierdzania wyrobów
przemysłowych. Propagowanie zrównoważonego rozwoju
przedsiębiorstw ·
Wspieranie transferu technologii, dobrych praktyk w
zakresie zarządzania i racjonalizacji, wymiany doświadczeń i
specjalistycznej wiedzy w zakresie zrównoważonego rozwoju w celu wspierania
marokańskich przedsiębiorstw w ich wysiłkach na rzecz rozwoju. Wdrożenie
regionalnych programów roboczych o eurośródziemnomorskiej współpracy
przemysłowej, których monitorowanie będzie prowadzone przy udziale
Maroka ·
Udział w działaniach w zakresie eurośródziemnomorskiej współpracy
przemysłowej na poziomie regionalnym. 6.15 Ochrona konsumentów ·
Dalsze zbliżanie przepisów Maroka z dorobkiem
prawnym UE i dokończenie prac nad krajowymi ramami prawnymi w zakresie
ochrony konsumentów. ·
Zwiększenie możliwości administracji
w celu faktycznego i konkretnego stosowania polityki ochrony konsumentów, w
szczególności najwyższej rady ds. konsumpcji i marokańskiego
centrum ds. konsumpcji. ·
Dalsze promowanie przez Maroko niezależnych
marokańskich zrzeszeń ochrony konsumentów i utworzenie funduszu w
celu finansowania projektów proponowanych przez zrzeszenia konsumentów w
Maroku. ·
Powołanie marokańskiego centrum ds.
konsumpcji. 6.16 Pracownicy i koordynowanie
ubezpieczeń społecznych Całkowite wdrożenie
zobowiązań podjętych na mocy postanowień układu o
stowarzyszeniu w sprawie pracowników i koordynowanie ubezpieczeń
społecznych ·
Skoordynowanie zgodnie z obowiązującymi
przepisami systemów ubezpieczeń społecznych. ·
Czuwanie nad stosowaniem w pełni klauzuli o
równym traktowaniu w zakresie warunków pracy, wynagrodzeń i zwolnień,
zarówno w odniesieniu do pracowników marokańskich jak i do legalnie
zatrudnionych dla obywateli UE. ·
Zagwarantowanie stosowania w całości klauzuli o
niedyskryminacji w zakresie ubezpieczeń społecznych dla pracowników i
członków ich rodzin. 6.17 Statystyka Dokończenie
prac nad harmonizacją przepisów marokańskich z przepisami
europejskimi i międzynarodowymi ·
Przyjęcie i wdrożenie projektów ustaw
dotyczących statystyki i dalsze wdrażanie planu działania na
lata 2013-2017. ·
Kontynuowanie prac nad harmonizacją danych i
metod statystycznych, aby zapewnić zgodność statystyk z dobrymi
praktykami europejskimi. ·
Dalsza poprawa i rozwój jakościowy i
ilościowy krajowego sytemu statystycznego. ·
Utworzenie centrum monitorowania przemysłu,
handlu i nowych technologii oraz centrum monitorowania innowacyjności ·
Współpraca marokańskiego Office des
Changes (urzędu dewizowego) z europejskimi instytucjami ds. statystyki
bilansu płatniczego. 7. TRANSPORT, ENERGIA,
ŚRODOWISKO, SPOŁECZEŃSTWO INFORMACYJNE, BADANIA I ROZWÓJ 7.1 Transport i infrastruktura 7.1.1 Rozwój sieci infrastruktury
(drogi, autostrady, lotniska, porty i połączenia z sieciami
transeuropejskimi) Wdrożenie krajowej polityki w zakresie
transportu i infrastruktury poprzez wprowadzenie systemu transportu dobrej
jakości, skutecznego, konkurencyjnego i zrównoważonego w oparciu o
następujące osie ·
Skonsolidowanie i podkreślanie polityki
rozwoju i utrzymania infrastruktury transportowej i połączenia jej z
sieciami regionalnymi, w szczególności transeuropejską siecią
transportową (TEN-T) i wspieranie udziału podmiotów prywatnych w tym
sektorze. ·
Rozwijanie konkurencyjności logistycznej
marokańskiej gospodarki, w szczególności przez ustanowienie stref
logistycznych, rozwój podmiotów i zasobów ludzkich oraz optymalizację
przepływów towarów. ·
Propagowanie mobilności i zrównoważonego
transportu przez rozwój skutecznych systemów transportu opartych na
poszanowaniu środowiska i bezpieczeństwie towarów i osób. ·
Propagowanie zbliżania ram regulacyjnych i
przepisów z europejskimi i międzynarodowymi normami w zakresie transportu. ·
Opracowywanie krajowych ram dla przygotowania i
monitorowania planów zrównoważonego rozwoju miast dla użytkowników i
floty w najważniejszych miastach. Element regionalny ·
Dalszy udział w działaniach planowania na
rzecz infrastruktury transportowej w regionie śródziemnomorskim, w
szczególności przyszłej trans-śródziemnomorskiej sieci
transportowej i określenie środków jej wdrażania oraz poprawa
połączeń z transeuropejską siecią transportową. ·
Dalszy udział w opracowywaniu systemów
wspomagających opartych na wyposażeniu satelitarnym, globalnych
systemów nawigacji, aplikacji opartych na tej technologii w regionie
śródziemnomorskim i w nowym regionalnym projekcie Euromed GNSS II
dotyczącym nawigacji satelitarnej. ·
Wprowadzenie niezbędnych środków
ułatwiających, zgodnie z PART (regionalnym
planem działania w zakresie transportu dla regionu
śródziemnomorskiego), których celem będzie poprawa działania
sieci transportowej, aby zwiększyć płynność
przepływów transportowych między Marokiem, partnerami regionalnymi a
UE. 7.1.2 Transport drogowy i
bezpieczeństwo na drogach Wdrożenie
wybranych środków i reform w sektorze transportu drogowego i
bezpieczeństwa na drogach ·
Zbadanie możliwości otwarcia umowy
„Interbus” na Maroko w celu zharmonizowania z europejskimi standardami praktyk
i zasad w zakresie międzynarodowych przewozów pasażerów i zapewnienia
ich propagowania między Marokiem a państwami UE. ·
Opracowanie zintegrowanego intermodalnego systemu
transportu publicznego. ·
Propagowanie europejskich i międzynarodowych
norm w zakresie bezpieczeństwa na drogach. ·
Wprowadzenie systemu certyfikacji zarówno dla
transportu osób jak i towarów w celu zapewnienia równego traktowania w sektorze
towarowym i stymulowania publicznego transportu osobowego. ·
Zwiększenie możliwości organów
administracji w celu stosowania przepisów w dziedzinie prawa socjalnego i
wymogów technicznych zgodnie z przepisami międzynarodowych i unijnych
konwencji w dziedzinie przewozu towarów niebezpiecznych, wdrażania
inteligentnych systemów transportu oraz czasu pracy i odpoczynku kierowców. 7.1.3 Transport kolejowy Wdrożenie wybranych środków i reform w sektorze transportu
kolejowego ·
Propagowanie interoperacyjności
marokańskich i europejskich sieci kolejowych ·
Współpraca zmierzająca do wdrożenia
europejskiego systemu zarządzania ruchem kolejowym (ERTMS) w celu
osiągnięcia międzynarodowych standardów w tym zakresie i
podniesienia poziomu bezpieczeństwa ruchu pociągów. Element regionalny ·
Zbadanie korzyści ze współpracy
regionalnej w celu propagowania skuteczności, bezpieczeństwa i interoperacyjności usług transportu lądowego (drogowego,
kolejowego i miejskiego). ·
Dalsze prace nad zbliżaniem ram regulacyjnych
i prawnych z europejskimi i międzynarodowymi przepisami w kontekście
regionalnym. 7.1.4 Transport lotniczy Wdrożenie wybranych środków i
reform w sektorze lotnictwa ·
Dalsze wdrażanie istniejącej krajowej
polityki w zakresie lotnictwa oraz aktualizacja przepisów dotyczących
lotnictwa poprzez przyjęcie projektu ustawy w sprawie kodeksu lotnictwa
cywilnego. ·
Zapewnienie wdrażania wszystkich elementów
eurośródziemnomorskiej umowy lotniczej z 2006 r. w szczególności w
celu zapewnienia procesu zbliżania przepisów, który ta umowa ustanawia. ·
Ścisła współpraca w dziedzinie
bezpieczeństwa lotniczego, w szczególności przez wdrożenie
programu rozwoju urządzeń bezpieczeństwa, obejmującego
zagęszczenie pokrycia radarowego i zwiększenie skuteczności
zautomatyzowanego systemu kontroli ruchu lotniczego. ·
Zbadanie powiązań z procesem
zbliżania przepisów przewidzianym w eurośródziemnomorskiej umowie
lotniczej z 2006 r., możliwości włączenia Maroka do
jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej. W tej perspektywie zostanie
przeanalizowane szybkie uczestnictwo Maroka w Komitecie ds. Jednolitej
Przestrzeni Powietrznej. ·
Dalsza współpraca w dziedzinie
zarządzania ruchem lotniczym. ·
Kontynuowanie stopniowego włączania
Maroka w europejski program oceny bezpieczeństwa statków powietrznych
(SAFA) w związku z uzgodnieniami roboczymi podpisanymi z Europejską
Agencją Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA) w dniu 23 marca 2011 r. ·
Rozpoczęcie uzgadniania stanowisk z UE
zmierzającego do zawarcia uzgodnień w celu ułatwienia
dostępu do sprzętu do usuwania statków powietrznych nieprzewidzianie
unieruchomionych na międzynarodowych lotniskach Maroka. ·
Rozpoczęcie uzgadniania stanowisk z UE
zmierzającego do ustalenia postępowania umożliwiającego
wyrównanie poziomu pracowników służb ratowniczo-gaśniczych
lotniska z międzynarodowymi lub europejskimi przepisami, w
szczególności w zakresie wyboru i nabywania sprzętu
ratowniczo-gaśniczego oraz szkolenia, kwalifikacji lub wydawania
zezwoleń dla tych służb. Element regionalny ·
Dalsze prace nad zbliżaniem ram regulacyjnych
i prawnych z europejskimi i międzynarodowymi przepisami w kontekście
regionalnym. ·
Kontynuowanie współpracy z UE i
śródziemnomorskimi partnerami w ramach udziału w regionalnym
projekcie Euromed Aviation. ·
Kontynuowanie współpracy i wsparcia w zakresie
bezpieczeństwa za pośrednictwem komórki do spraw bezpieczeństwa
lotnictwa dla państw śródziemnomorskich (MASC) w ramach EASA. 7.1.5 Transport morski Wdrożenie wybranych środków i
reform w sektorze transportu morskiego ·
Pogłębienie współpracy z UE w celu
zrównania polityki marokańskiej w zakresie bezpieczeństwa morskiego z
polityką UE. ·
Rozwijanie dialogu na temat rozwoju infrastruktury
portowej, poprawy usług portowych, zharmonizowania procedur portowych,
zarządzania i planowania przestrzeni morskiej, bezpieczeństwa
morskiego i ochrony na morzu i w portach oraz poprawy przewozów morskich
między UE a Marokiem, w szczególności autostrad morskich. ·
Zastosowanie skutecznych środków
bezpieczeństwa morskiego poprzez wprowadzenie systemu kontroli przez
państwo portu lub bandery i zwiększenie możliwości struktur
instytucjonalnych w zarządzaniu morskim, aby państwo to mogło
wziąć na siebie odpowiedzialność w dziedzinie
bezpieczeństwa, ochrony, zapobiegania i kontrolowania zanieczyszczenia wód
morskich. ·
Wdrożenie międzynarodowych konwencji Międzynarodowej
Organizacji Morskiej (IMO) oraz rezolucji Komitetu Ochrony Środowiska
Morskiego. ·
W przypadku portów określonych jako porty
autostrad morskich – zapewnienie szybkich, skutecznych i niekosztownych
procedur administracyjnych (procedury i koordynacja administracyjna kontroli)
oraz wysokiego poziomu usług (infrastruktura portowa, usługi morskie
i intermodalne). ·
Ponowne nawiązanie dialogu z Komisją
zmierzającego do ustalenia planu współpracy, w szczególności
zwiększenia możliwości, zapobiegania i zwalczania
zanieczyszczenia Morza Śródziemnego w perspektywie przystąpienia
Maroka do Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Morskiego (EMSA). Element regionalny ·
Dalszy udział we współpracy regionalnej w
zakresie polityki morskiej, portów i żeglugi morskiej bliskiego
zasięgu. ·
Kontynuowanie współpracy z UE i partnerami
śródziemnomorskimi w ramach międzynarodowej organizacji morskiej i
dalszy udział w regionalnych projektach Euromed w zakresie
bezpieczeństwa i ochrony na morzu (SAFEMED) oraz autostrad morskich (MEDAMOS).
7.1.6 Łańcuch logistyczny Wdrożenie
wybranych środków i reform w sektorze logistyki ·
Dalsze wdrażanie nowej narodowej strategii
rozwoju konkurencyjności logistycznej w Maroku. ·
Podjęcie dialogu na temat łańcucha
logistycznego w celu włączenia Maroka do działań
wszczętych przez UE w 2007 r. na rzecz poprawy łańcucha
logistycznego i jego zabezpieczenia. 7.1.7 Zawody związane z
transportem ·
Rozpoczęcie uzgadniania stanowisk z UE w
celu wprowadzenia wzajemnego uznawania licencji zawodowych w zakresie transportu,
w szczególności dla nawigatorów
transportu morskiego i lotniczego. Zbliżanie
przepisów: Aby
osiągnąć te cele Maroko uwzględni, w zakresie
zbliżania ustawodawstw i przy wsparciu UE, europejskie przepisy
dotyczące transportu drogowego, kolejowego, lotniczego, morskiego i
sektora portowego. 7.2 Energia Wzmocnienie dialogu i zbliżania
polityki energetycznej oraz ram instytucjonalnych i prawnych w celu stopniowego
włączania marokańskiego rynku energetycznego do rynku energii
UE, uwzględniając w szczególności
zagadnienia związane ze środowiskiem ·
Wdrożenie strategii energetycznych
dążących do spójności ze strategiami UE i opartych na
celach bezpieczeństwa dostaw, konkurencyjności i zrównoważonej
energii. ·
Dalsze opracowywanie i wdrażanie strategii
rozwoju technologii niskoemisyjnych. ·
Wdrożenie marokańskiej strategii
średnio- i długoterminowej (2020/2030) oraz Narodowego Planu
Działań Priorytetowych. ·
Wzmocnienie dialogu na temat energii prowadzonego w
ramach układu o stowarzyszeniu. ·
Opracowanie i realizacja wizji na rok 2020 w celu
wzmocnienia instytucji, a w szczególności Ministerstwa odpowiedzialnego za
energetykę i górnictwo, w tym jego działania na poziomie regionalnym. ·
Wzmocnienie systemu monitorowania i strategicznego
nadzoru w celu lepszego przewidywania i planowania sektora energii, w tym
statystyk energetycznych, w szczególności poprzez wymianę informacji
i specjalistycznej wiedzy oraz zwiększenie kompetencji w celu zapewnienia
zgodności ze standardami europejskimi. ·
Wymiana specjalistycznej wiedzy i
doświadczenia w celu pogłębienia i przyspieszenia zbieżności
polityk z dorobkiem prawnym wspólnoty, w szczególności w zakresie gazu i
elektryczności, praktyk i ram prawnych, instytucjonalnych, organizacyjnych
i technicznych oraz przepisów dotyczących sektora energii. ·
Dywersyfikacja energetyczna: –
Współpraca na rzecz wdrożenia
niezbędnych warunków rozwoju wykorzystywania gazu ziemnego: ramy prawne i
przepisy, środki techniczne i wsparcie; –
Współpraca na rzecz rozwijania alternatywnych
źródeł energii: badania i rozwój technologiczny w dziedzinie
łupków bitumicznych i gazu łupkowego. ·
Realizacja krajowego ogólnego planu regulacji
energii, w szczególności dla elektryczności i gazu naturalnego,
zbliżając się stopniowo do dyrektyw UE w zakresie
elektryczności i gazu. W tym celu przyjęcie kodeksu
elektryczności i gazu oraz przepisów wykonawczych do nich. ·
Kontynuowanie reform sektora elektryczności i
gazu w celu poprawy ich wyników i stopniowej liberalizacji zgodnie z dorobkiem
prawnym UE. Zacieśnienie
regionalnej współpracy
energetycznej ·
Wzmocnienie roli Maroka w regionalnej
współpracy energetycznej, w
szczególności w celu wdrażania Śródziemnomorskiego planu
słonecznego jednocześnie z priorytetowym planem działania 2008-2013 w ramach eurośródziemnomorskiego
partnerstwa energii oraz z celami Unii dla Śródziemnomorza. ·
Kontynuowanie współpracy w ramach inicjatyw i
projektów regionalnych. ·
Skonsolidowanie i wzmocnienie
połączeń i istniejącej w Maroku infrastruktury tranzytowej
w celu połączenia sieci elektrycznych i gazowych południowego i
północnego regionu Morza Śródziemnego. ·
Stopniowe połączenie rynków energii
elektrycznej Maroka, Algierii i Tunezji. ·
Wzmocnienie marokańskiego potencjału
regionalnego przechowywania produktów energetycznych. ·
Ułatwienie finansowania infrastruktury
energetycznej: stopniowe zbliżanie systemu marokańskiego do praktyk
obowiązujących w UE, w szczególności w zakresie przechowywania
wyrobów energetycznych. Współpraca w dziedzinie
bezpieczeństwa jądrowego ·
Współpraca na rzecz stworzenia
niezbędnych warunków do ewentualnego opracowania cywilnego programu
energii jądrowej: wymiana informacji i doświadczeń, przepisy w
zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrona radiologiczna. ·
Wymiana specjalistycznej wiedzy i
doświadczenia w celu ustanowienia ram regulacyjnych zbliżonych do
reguł i praktyk UE, w szczególności w celu zapewnienia jak
najwyższego poziomu bezpieczeństwa jądrowego i odpowiedniego
poziomu ochrony przed promieniowaniem jonizującym. ·
Współpraca w celu powołania w Maroku
krajowej niezależnej agencji kontroli bezpieczeństwa jądrowego i
ochrony przed promieniowaniem. Propagowanie efektywności
energetycznej ·
Kontynuowanie działań w zakresie
efektywności energetycznej prowadzonych w ramach Narodowego Programu
Działań Priorytetowych, w szczególności w przemyśle,
mieszkalnictwie, budynkach publicznych, transporcie i turystyce. ·
Wzmocnienie ram instytucjonalnych i
organizacyjnych, w szczególności Agencji na rzecz rozwoju odnawialnych
źródeł energii i efektywności energetycznej. ·
Wdrożenie przepisów, zbliżając je do
przepisów obowiązujących w UE i wymaganych inicjatyw, nowatorskich
mechanizmów finansowania (inwestor zewnętrzny, CDM itd.) oraz
działania edukacyjne, uwrażliwiające i informacyjne. ·
Uczestnictwo w „Programie Energii Inteligentnej”
UE. Rozwój sektora odnawialnych
źródeł energii ·
Osiągnięcie krajowych celów rozwoju
odnawialnych źródeł energii i wdrożenie Marokańskiego Planu
Słonecznego oraz Marokańskiego Projektu Energii Wiatrowej. ·
Kontynuowanie działań w zakresie
rozwijania odnawialnych źródeł energii na szeroką i
niewielką skalę (zbiorniki ogrzewające wodę energią
słoneczną, panele fotowoltaiczne połączone w sieć i
niezależne, biomasa itd.) i eksport „zielonej elektryczności”, w tym zachęty
i nowatorskie mechanizmy finansowania. ·
Wzmocnienie ram instytucjonalnych i
organizacyjnych, opracowanie i wdrożenie planów działania w tych
dziedzinach spójnie z przepisami prawa UE. ·
Rozwój narodowego potencjału w zakresie
biomasy. ·
Współpraca w dziedzinie badań, rozwoju i
innowacji na rzecz zrównoważonego rozwoju. ·
Powołanie ośrodków i instytutów
badań i rozwoju działających na rzecz rozwoju
zrównoważonych technologii energetycznych oraz w zakresie
efektywności energetycznej i odnawialnych źródeł energii:
określenie tematyki badań; powołanie jednostek badawczych; zwiększenie
kompetencji. ·
Wzbogacenie o wymienione dziedziny programu
nauczania w placówkach edukacyjnych podlegających ministerstwu
odpowiedzialnemu za energetykę. ·
Powołanie platform specjalistycznej wiedzy i ośrodków
zrzeszających innowacyjne przedsiębiorstwa, ośrodki badań i
placówki edukacyjne, w szczególności w zakresie odnawialnych
źródeł energii, efektywności energetycznej i odsalania wody
morskiej z wykorzystaniem energii słonecznej. ·
Wdrażanie na poziomie całego kraju
technologii i stosowania materiałów sprzyjających efektywności
energetycznej i odnawialnym źródłom energii, w szczególności
przez rozwój branży przemysłowej i wdrożenie programów
badań i rozwoju. Zwiększenie bezpieczeństwa i
kontroli instalacji energetycznych ·
Zwiększenie bezpieczeństwa i ochrony
instalacji i urządzeń energetycznych oraz systemu kontroli
technicznej i zapobiegania ryzyku związanemu z tymi instalacjami. ·
Wymiana doświadczeń i specjalistycznej
wiedzy w celu zwiększenia potencjału laboratorium energii
ministerstwa odpowiedzialnego za energetykę, w szczególności w
zakresie kontroli jakości węglowodorów. ·
Wymiana doświadczeń i specjalistycznej
wiedzy w celu certyfikacji laboratorium energii ministerstwa odpowiedzialnego
za energetykę. ·
Współpraca w celu wdrożenia strategii
zapobiegania i zarządzania ryzykiem w sektorze energii i górnictwa oraz w
zakresie materiałów wybuchowych i urządzeń ciśnieniowych. 7.3 Górnictwo Zacieśnienie współpracy i
partnerstwa w zakresie rozwoju górnictwa. ·
Zwiększenie możliwości w zakresie
przepisów dotyczących górnictwa, rozwoju małych kopalń,
eksploatacji złóż i wydobycia, zarządzania zasobami kopalnianymi
i geologicznymi, rozwoju infrastruktury geologicznej i systemów informacji
geograficznej. ·
Ochrona środowiska, rewitalizacja obszarów
górniczych i przekształcanie terenów pokopalnianych. ·
Wdrożenie i rozwój systemu informacji
dotyczącego zasobów kopalnianych i naftowych oraz statystyk górniczych. ·
Zorganizowanie i promocja sektora okazów
mineralogicznych i kopalnych. 7.4 Środowisko i woda Propagowanie
dobrego zarządzania środowiskiem, w tym zintensyfikowanie
zbliżenia z przepisami prawa i politykami UE Wzmocnienie
struktur administracyjnych i planowanie strategiczne ·
Wsparcie i dokończenie prac nad
powoływaniem marokańskich instytucji odpowiedzialnych za ochronę
środowiska, kontrolę zanieczyszczenia i gospodarkę wodną na
poziomie centralnym, regionalnym i lokalnym, w tym wzmocnienie koordynacji i
uzgadniania stanowisk między poszczególnymi podmiotami. ·
Zwiększenie zdolności w zakresie
strategicznego planowania, w tym strategii finansowych, wykorzystując
doświadczenie UE. ·
Powołanie i stworzenie warunków do
działania grupie inspektorów kontrolujących przestrzeganie przepisów
w zakresie ochrony środowiska w Maroku. ·
Stosowanie narzędzi rynkowych (takich jak
podatki środowiskowe) i wdrożenie zasady „zanieczyszczający
płaci”, w tym utworzenie systemu odpowiedzialności
środowiskowej. Oceny środowiskowe ·
Wzmocnienie systemu oceny wpływu na
środowisko, w tym komitetu krajowego i regionalnych komitetów badań
wpływu oraz komisji ds. opinii publicznej, dostosowując do przepisów
prawa obowiązujących w UE. ·
Wzmocnienie systemu strategicznej oceny
środowiskowej planów i programów. Wsparcie dla podmiotów
społeczeństwa obywatelskiego i na rzecz udziału
społeczeństwa ·
Wspieranie podmiotów społeczeństwa
obywatelskiego i zwiększenie udziału społeczeństwa w
zakresie ochrony środowiska, wykorzystując doświadczenie i dobre
praktyki UE. Dostępność i dostęp do
informacji ·
Wzmocnienie systemu gromadzenia i przetwarzania
informacji środowiskowych w Maroku, wykorzystując doświadczenie
i dobre praktyki stosowane w UE. ·
Zwiększenie dostępu
społeczeństwa do informacji środowiskowej i faktyczne stosowanie
przepisów ustawy o prawie dostępu społeczeństwa do informacji
środowiskowej oraz prawie do podejmowania decyzji w zakresie
środowiska. Komunikacja i rozpowszechnianie informacji ·
Opracowanie i wdrożenie strategii komunikacji
w zakresie środowiska. ·
Sporządzanie i publikowanie systematycznych
sprawozdań na temat stanu środowiska na poziomie krajowym lub
regionalnym. Propagowanie
sektorów środowiskowych i zbliżanie przepisów, w tym konwergencja z
przepisami i politykami UE w tym zakresie Jakość
powietrza ·
Propagowanie lepszego zarządzania
jakością powietrza (limity, progi alarmowe, określenie i
klasyfikacja stref i aglomeracji, stworzenie systemu monitorowania i oceny
jakości powietrza) w celu poprawy zdrowia publicznego i jakości
środowiska, w oparciu o ramowe przepisy obowiązujące w UE. ·
Opracowanie i wdrożenie planów działania
dotyczących walki z zanieczyszczeniem atmosferycznych, w tym
zanieczyszczenia transgranicznego. Ochrona
środowiska morskiego ·
Propagowanie ochrony środowiska morskiego, w
tym zachowania ekosystemów morskich. ·
Przyjęcie przepisów w dziedzinie
zintegrowanego zarządzania strefami przybrzeżnymi. Gospodarka
odpadami ·
Wdrożenie narodowej strategii gospodarki
odpadami. ·
Propagowanie utworzenia zintegrowanej sieci
zakładów przetwarzania odpadów, w tym centrów przetwarzania odpadów
przemysłowych. ·
Stworzenie systemu zezwoleń i rejestrowania
zakładów przetwarzania odpadów oraz systemu inspekcji i kontroli tych
zakładów, wykorzystując zasady zawarte w przepisach UE oraz
profesjonalizacja sektora nieformalnego. Ochrona
przyrody ·
Kontynuowanie wdrażania systemu obszarów
chronionych, wykorzystując doświadczenie i dobre praktyki stosowane w
UE. ·
Kontynuowanie wdrażania strategii na rzecz
ochrony i odbudowy ekosystemów leśnych, powstrzymanie wylesiania i
kontynuowanie ponownego zalesiania zgodnie z Ogólnym Planem Ponownego
Zalesiania. Kontynuowanie rozpoczętych prac nad wprowadzeniem certyfikacji
leśnej (Forest Stewardship Council/SFC). ·
W zakresie bioróżnorodności –
podniesienie poziomu wiedzy naukowej o charakterystycznej dla kraju
bioróżnorodności (gatunki, ekosystemy, problemy
taksonomiczne). ·
Rekultywacja zniszczonych ekosystemów i
dostosowanie środków tak, by sprzyjały odtworzeniu zagrożonych gatunków we współpracy z miejscową
ludnością. ·
Wdrożenie krajowych przepisów w dziedzinie
handlu dzikimi gatunkami, aby wypełnić zobowiązania
wynikające z Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi
zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem. Zanieczyszczenie
i ryzyko związane z przemysłem ·
Stworzenie zintegrowanych systemów
przeciwdziałania i ograniczania zanieczyszczenia związanego z
działalnością dużych zakładów przemysłowych,
wykorzystując doświadczenie i dobre praktyki stosowane w UE. ·
Stworzenie systemu kontroli zagrożeń
poważnymi awariami z udziałem substancji niebezpiecznych,
wykorzystując normy i dobre praktyki europejskie. Produkty
chemiczne ·
Dostosowanie przepisów dotyczących
rejestracji, oceny i wydawania zezwoleń dotyczących substancji
chemicznych w oparciu o przepisy i dobre praktyki stosowane w UE. ·
Przyjęcie strategii dotyczącej
stopniowego wprowadzania zamienników dla substancji chemicznych najbardziej
niebezpiecznych dla ludzkiego zdrowia i środowiska. Pustynnienie w
tym działania na rzecz ochrony gleb ·
Wdrożenie działań w ramach planu na
rzecz zwalczania pustynnienia i ochrony gleb. Zdolność
wydawania zezwoleń, monitorowania i przeprowadzania kontroli ·
Zwiększyć zdolność
administracyjną marokańskich władz odpowiedzialnych za
ochronę środowiska i gospodarkę wodną w zakresie wydawania
zezwoleń, monitorowania i przeprowadzania kontroli. Integracja
środowiskowa ·
Propagowanie dalszego uwzględniania zagadnień
środowiskowych w innych sektorach, takich jak gospodarka wodna,
leśna, rolnictwo, edukacja, energia, transport, rybołówstwo,
przemysł i badania. Zintensyfikowanie
regionalnej i międzynarodowej współpracy środowiskowej Współpraca
międzynarodowa ·
Wsparcie wdrażania konwencji i protokołów
środowiskowych, których Maroko jest stroną i działanie w
kierunku ratyfikacji dodatkowych konwencji i protokołów
środowiskowych, które stanowią cześć systemu prawnego UE. Współpraca
regionalna ·
Wzmocnienie współpracy w ramach Konwencji o
ochronie środowiska morskiego i regionu przybrzeżnego Morza
Śródziemnego (konwencja barcelońska) i protokołów do niej. ·
Kontynuowanie współpracy w ramach inicjatywy
Horizon 2020. ·
Wzmocnienie współpracy z Europejską
Agencją Środowiska w kontekście jej działań
regionalnych, w tym w zakresie wspólnych systemów informacji
środowiskowej. Zbliżanie
przepisów: W celu
wdrożenia tych reform Maroko będzie stopniowo uwzględniało,
w zakresie zbliżania ustawodawstw i przy wsparciu UE, odpowiednie europejskie
przepisy dotyczące dobrego zarządzania środowiskiem,
jakości powietrza, gospodarki odpadami, gospodarki wodnej i ochrony
środowiska morskiego, ochrony przyrody, zanieczyszczenia
przemysłowego i produktów chemicznych. Zmiany klimatu ·
Wzmocnienie i powołanie marokańskich
instytucji odpowiedzialnych za zmiany klimatu. ·
Wdrożenie Ramowej konwencji Narodów
Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu. Ustalenie i wdrożenie strategii i
planów łagodzenia zmian klimatu i dostosowywania do nich. ·
Sporządzenie wykazu gazów cieplarnianych. ·
Współpraca w zakresie opracowania i
ustanowienia strategii dotyczącej zmian klimatu po 2012 r. ·
Współpraca w zakresie łagodzenia zmian
klimatu i dostosowywania do nich. ·
Współpraca na rzecz wdrażania
porozumień z Cancun i Durbanu. ·
Propagowanie strategii rozwoju technologii
niskoemisyjnych (LED) jako przyczynku do rozwoju „zielonej gospodarki”. ·
Propagowanie odpowiednich działań
łagodzących na poziomie krajowym (NAMAs) w tym sektorowych
mechanizmów przydzielania jednostek uprawnień do emisji. ·
Propagowanie uwzględniania zmian klimatu w
procesie decyzyjnym. ·
Prowadzenie pierwszych działań
przygotowawczych systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych. ·
Włączenie priorytetów zmian klimatu do
rolnictwa: podniesienie wskaźnika plantacji owocowych; stosowanie
wyselekcjonowanych nasion i odmian dostosowanych do klimatu; upowszechnianie
technik gromadzenia wody i optymalizacji nawadniania; udostępnienie
wyników badań agronomicznych na rzecz rozwoju
rolnictwa. Woda Wdrożenie narodowej strategii
wodnej w celu skonsolidowania dorobków prawnych i zapewnienia zintegrowanej
gospodarki wodnej ·
Propagowanie zarządzania popytem na wodę
i skuteczniejszego wykorzystania wody poprzez: –
Gospodarkę wodną w zakresie nawadniania
przez rozpowszechnienie przechodzenia na system nawadniania miejscowego i
zwiększenie efektywności eksploatacji zasobów wodnych w rolnictwie; –
Wprowadzenie opracowanych w oparciu o zasady
zawarte w przepisach prawa UE systemów oczyszczania ścieków przeznaczonych
do użytku rolnego; –
Gospodarkę wodną w sektorze wody pitnej,
przemyśle i turystyce. ·
Propagowanie zachowania i ochrony zasobów wody,
środowiska naturalnego i obszarów szczególnie narażonych poprzez: –
Ochronę jakości zasobów wodnych i
zwalczanie zanieczyszczenia; –
Wprowadzenie systemów poprawy jakości
ścieków odprowadzanych przez gminy i przemysł; –
Ochronę wód podziemnych i zlewni, oaz i
obszarów podmokłych; –
Wprowadzenie systemu poprawy jakości wody, w
tym wód w kąpieliskach, w oparciu o zasady zawarte w przepisach prawa UE. ·
Ograniczenie podatności na ryzyko
wystąpienia katastrof naturalnych związanych z wodą i
dostosowanie do zmian klimatu: –
poprawa ochrony osób i dóbr przed powodziami i
walka ze skutkami suszy przez wprowadzenie planów zarządzania suszami z
wykorzystaniem zbiorników wodnych; –
Dokończenie działań zawartych w
narodowym planie ochrony przed powodziami; –
Poprawa systemu zapobiegania, w szczególności
przez opracowanie systemu informowania o wysokim poziomie wody i planów akcji
ratunkowych. ·
Kontynuowanie reformowania przepisów i instytucji
przez dokończenie wdrażania przepisów ustawy nr 10-95 i ponowne
czytanie ustawy z włączeniem aspektów nieujętych, tj. gospodarki
wodnej i ponownego wykorzystania oczyszczonych ścieków. ·
Modernizacja systemu informowania oraz wzmocnienie
środków i kompetencji przez: –
Modernizację administracji, odnowienie i
wzmocnienie gospodarki wodnej i organizacji zlewniowych; –
Wzmocnienie i modernizację systemu gromadzenia
i przetwarzania informacji dotyczących wody w Maroku przez wdrożenie
krajowego systemu informacji wodnej, wykorzystując doświadczenie i
dobre praktyki stosowane w UE; –
Zwiększenie możliwości
administracyjnych marokańskich władz odpowiedzialnych za
gospodarkę wodną w zakresie polityki wodnej, wydawania zezwoleń,
monitorowania i kontrolowania, zbliżając przepisy marokańskie do
przepisów europejskich w tej dziedzinie; –
Opracowanie i wdrożenie strategii informowania
i uwrażliwiania w zakresie gospodarki wodnej; –
Zwiększenie możliwości w zakresie
strategicznego planowania, w tym strategii finansowych, wykorzystując
doświadczenie UE. ·
Gospodarka wodna i rozwój zasobów wodnych: –
Propagowanie i rozwijanie niekonwencjonalnych
zasobów wodnych, takich jak odsalanie wody morskiej, demineralizacja wód
słonawych, ponowne wykorzystanie oczyszczonych ścieków i gromadzenie
wody deszczowej. 7.5 Społeczeństwo
informacyjne ·
Przeanalizowanie możliwości
zacieśnienia współpracy między UE a Marokiem w dziedzinie
społeczeństwa informacyjnego, a w szczególności opracowanie
synergii między strategią „Maroko Cyfrowe” a Europejską
Agendą Cyfrową. ·
Dalsze opracowywanie i faktyczne wprowadzenie
kompletnych ram prawnych w zakresie komunikacji elektronicznej,
obejmujących w szczególności zezwolenia, dostęp i
połączenie sieci i usług, powszechność usług i prawa
użytkowników, ochronę konsumentów, przetwarzanie danych osobowych i
ochronę życia prywatnego w komunikacji elektronicznej oraz skuteczne
zarządzanie zakresem częstotliwości radiowych. ·
W zakresie przepisów prawa dalsza realizacja
najważniejszych następujących kierunków rozwoju: –
Przeanalizowanie możliwości wprowadzenia
systemów zezwoleń na świadczenie usług komunikacji
elektronicznej; –
Pogłębianie analiz rynków, na
przykład przez analizę rynku hurtowych usług dostępu
(fizycznego) do infrastruktury sieci, w tym dostępu dzielonego lub
całkowicie uwolnionego, w określonej pozycji oraz rynku hurtowych
usług dostępu do sieci szerokopasmowej. Należałoby
również zapewnić efektywną i odpowiednią realizację
zobowiązań w dziedzinie dostępu (wybór i wstępny wybór
operatora, dostęp bitstream, dostęp uwolniony itd.) dla
operatorów mających znaczny udział na odpowiednich rynkach; –
Ułatwienia w zakresie telefonii stacjonarnej i
mobilnej wraz z poprawą wdrażania procesu (termin przenoszenia numeru
między operatorami, czas przerwy w świadczeniu usług dla
konsumenta, maksymalny czas trwania umowy, kary w przypadku nadużyć,
postępowanie niezgodne z zasadami konkurencji itd.); –
Zapewnienie efektywnego wdrożenia środków
w zakresie poufności komunikacji elektronicznej i komunikatów
niezamówionych (spam). ·
Opracowanie i stworzenie narzędzia dla
wzmocnienia bezpieczeństwa systemów informacyjnych oraz ochrony
infrastruktury i danych krytycznych; propagowanie odpornego i stabilnego
działania sieci i usług z poszanowaniem zasad otwartości i
interoperacyjności. ·
Wzmocnienie standardów i architektury aplikacji
administracji elektronicznej w celu stworzenia ogólnych ram
interoperacyjności publicznych systemów informacji w oparciu o EIF (European
Interoperability Framework). ·
Wprowadzenie specyfikacji, norm i standardów
dematerializacji transakcji Business to Business (B2B) dla MŚP oraz
drobnego i średniego przemysłu w celu odchodzenia od papierowej formy
i usprawnienia transakcji handlowych, po konsultacji z niezależnymi
europejskimi podmiotami, mającymi odpowiednie kompetencje (w
szczególności CEN, CENELEC, ETSI). ·
Propagowanie współpracy i wzajemnej wymiany
informacji dotyczących strategii w zakresie sieci komunikacji
elektronicznej, wykorzystania zakresu fal radiowych, systemu licencji i praw
własności intelektualnej w dziedzinie cyfrowej, rozwoju transakcji
elektronicznych w celu sprzyjania rozwojowi transakcji business-to-business
oraz przyszłemu rozwojowi społeczeństwa informacyjnego na
poziomie krajowym, regionalnym i globalnym. ·
Dokładniej – kontynuowanie postępów we
wdrażaniu nowej strategii cyfrowej Maroka „Maroko cyfrowe” w dialogu
współpracy w zakresie technologii społeczeństwa informacyjnego
(IST): –
Wspieranie tworzenia wspólnotowych publicznych
centrów dostępu, pozwalających na rozszerzenie docelowej grupy obywateli
mających dostęp do nowych technologii (Internet szerokopasmowy i
usługi publiczne) w szczególności na obszarach oddalonych i wiejskich
w celu zwalczania wykluczenia cyfrowego; –
Wspieranie rozwoju kraju w zakresie cyfrowym,
kulturalnym i edukacyjnym, łączącym działania publiczne,
inicjatywy prywatne i partnerstwa międzynarodowe; –
Rozważenie możliwości
udostępnienia danych publicznych i zezwolenia na ich wykorzystanie i
powtórne wykorzystanie na rzecz obywateli i przedsiębiorstw; –
Zachęcanie społeczeństwa obywatelskiego
do udziału we wdrażaniu strategii „Maroko cyfrowe” wśród
obywateli w dziedzinie technologii informacji i telekomunikacji; –
Propagowanie kultury przedsiębiorczości i
innowacyjności IST w sektorze prywatnym oraz w programach nauczania i
kształcenia; –
Wymiana informacji i dobrych praktyk w dziedzinie
certyfikowania podpisów elektronicznych oraz w dziedzinie bezpieczeństwa
komunikacji i transakcji elektronicznych; –
Wspieranie opracowania i wdrożenia krajowego
programu migracji Maroka do systemu adresowania IPv6. ·
Wzmocnienie wszelkiej formy współpracy z UE na
poziomie norm i standardów technologii informacji i komunikacji, w
szczególności dla telewizji cyfrowej, mobilnych sieci cyfrowych i
Internetu przyszłości, dla łączności sieci
szerokopasmowych, która stanowi przedmiot badań (następny etap
EUMEDCONNECT), a także w celu zapewnienia ram prawnych dla
rozwijających się technologii społeczeństwa informacyjnego.
–
Wspieranie udziału publicznych i prywatnych
podmiotów marokańskich, w tym w formie wspólnych projektów, w
części dotyczącej technologii informacji i komunikacji
europejskich programów badawczych i innowacyjnych, w szczególności w
dziedzinach związanych z wielkimi wyzwaniami społecznymi i z rozwojem
infrastruktury sieci szerokopasmowej i danych stanowiących wsparcie dla
badań; –
Propagowanie zintensyfikowania współpracy
regionalnej z UE, krajowych badań prowadzonych wspólnie z europejskimi
partnerami, połączenia lub utworzenia wspólnych sieci badawczych i
wymiany badaczy z państwami UE; –
Rozpatrzenie możliwości uruchomienia
eurośródziemnomorskiego programu badawczego, lepiej dostosowanego do
środowiska i do rozwoju regionu Morza Śródziemnego. ·
Propagowanie swobodnego dostępu do Internetu i
współpracy z organami regulacyjnymi południowego regionu Morza
Śródziemnego. ·
Współpraca z grupą regulatorów Euromed
ds. łączności elektronicznej (EMERG) i z organami regulacyjnymi
państw członkowskich UE w kwestiach stanowiących przedmiot
wspólnego zainteresowania. 7.6 Nauka i technologia, badania
i innowacje Rozwój potencjału w zakresie
badań i innowacji na rzecz rozwoju gospodarki i społeczeństwa
oraz włączenie Maroka w Europejską Przestrzeń Badawczą ·
Wzmocnienie roli krajowego systemu badawczego w
rozwoju Maroka: –
Poprawa zarządzania krajowym systemem badawczym; –
Rozwój akredytacji laboratoriów i zachęcanie
badaczy i zespołów badawczych do zrzeszania się; –
Powołanie struktur zajmujących się
wyceną; –
Wzmocnienie narzędzia wewnętrznej i
zewnętrznej oceny działalności badawczej i ustanowienie
mechanizmów mających na celu lepszą koordynację poszczególnych
podmiotów krajowego systemu badawczego; –
Propagowanie współpracy i partnerstw
między szkołami wyższymi a instytucjami badawczymi oraz
użytkownikami końcowymi wyników badań; –
Dalsze wdrażanie Eurośródziemnomorskiej karty
przedsiębiorczości w zakresie aspektów dotyczących innowacji
oraz wspólna ocena dokonanych postępów na podstawie wskaźników
określonych na poziomie regionalnym; –
Propagowanie partnerstw naukowych i
technologicznych w ramach przestrzeni euro śródziemnomorskiej; –
Zmobilizowanie marokańskich specjalistów
przebywających w Europie do skonsolidowania wymiany i stosunków
między Marokiem a UE w dziedzinie nauki, technologii, badań i
innowacji; –
Ponowne przeanalizowanie warunków
przystąpienia Maroka do sieci EUREKA. ·
Udział Maroka w Europejskiej Przestrzeni
Badawczej: –
Sprawdzenie możliwości naukowej
współpracy opartej na przykład na działaniach „project
twinning” (program level management) w zakresie tematów priorytetowych
wspólnych dla europejskich programów badań i innowacji; –
Poprawa warunków udziału Maroka w europejskich
programach badawczych i innowacyjnych; –
Wzmocnienie potencjału badawczego
marokańskich szkół wyższych i ośrodków badań w celu
włączenia Maroka w przyszłości w europejskie programy
badawcze i innowacyjne oraz intensywniejszy udział w COST (europejska
współpraca naukowo-techniczna - European
Cooperation in Science and Technology); –
Wzmocnienie sieci krajowych tematycznych punktów
kontaktowych w Maroku dla europejskich programów badawczych i innowacyjnych
oraz wspieranie wymiany z ich europejskimi odpowiednikami; –
Zintensyfikowanie wymiany pracowników w ramach
projektów badawczych i promowanie udziału marokańskich naukowców w
międzynarodowych debatach naukowych; –
Stworzenie warunków umożliwiających
Maroku przystąpienie i udział w programach Europejski Instytut
Innowacji i Technologii (EIT). Zbliżanie
przepisów: Aby
osiągnąć te cele Maroko uwzględni, w zakresie
zbliżania ustawodawstw i przy wsparciu UE, odpowiednie europejskie normy z
zakresu nauki i technologii, badań i innowacji, a w
szczególności postanowienia europejskich programów badań i innowacji
zmierzających do poprawy konkurencyjności przemysłu i
jakości życia oraz do wspierania zrównoważonego rozwoju. 7.7 Sektor audiowizualny ·
Propagowanie wymiany poglądów, informacji i
doświadczeń na temat polityki audiowizualnej, w tym na temat kwestii
regulacyjnych. ·
Propagowanie tego sektora w celu poprawy
dotyczących go norm zarządzania, jakości świadczenia
usług, konkurencyjności i podniesienia poziomu jego kompetencji poprzez
działania szkoleniowe i wsparcie techniczne. ·
Wspieranie opracowywania przejrzystego, skutecznego
i przewidywalnego systemu przepisów, obejmującego aktualizację ram
prawnych i wdrożenie nowych prerogatyw konstytucyjnych Wysokiej
Władzy ds. Komunikacji Audiowizualnej. 7.8 Zintegrowana polityka morska Opracowanie ram
stosunków umożliwiających Maroku uczestniczenie w zintegrowanej
polityce morskiej UE ·
Opracowanie zintegrowanego podejścia do
wszystkich działań związanych lub mających wspływ na
morze i strefy przybrzeżne zarówno na poziomie krajowym jak i regionalnym. ·
Dalsza poprawa zarządzania poszczególnymi
działaniami przybrzeżnymi, w szczególności przez rozwijanie
narzędzi takich, jak planowanie przestrzeni przybrzeżnej,
zintegrowane zarządzanie strefami nadbrzeżnymi oraz wysiłki w
dziedzinie badań morskich i przybrzeżnych. 7.9 Turystyka ·
Wdrożenie strategii dla turystyki do 2020 r. ·
Wymiana informacji na temat polityk,
działań i projektów w zakresie turystyki zrównoważonej, dobrej jakości i odpowiedzialnej. 8. Edukacja, szkolenie i
zdrowie 8.1 Edukacja Skonsolidowanie
zasady równości szans ·
Ograniczenie wskaźnika przerywania nauki, w
szczególności wśród dziewcząt na obszarach wiejskich ·
Podniesienie wskaźnika ponownej integracji
szkolnej. ·
Poprawienie systemu stypendiów. ·
Zwalczanie przemocy w szkole. Upowszechnienie
dostępu do edukacji podstawowej i zwalczanie analfabetyzmu ·
Obniżenie wskaźnika analfabetyzmu, w
szczególności wśród młodych ludzi i kobiet w środowisku
wiejskim. ·
Upowszechnienie edukacji obowiązkowej (do
poziomu gimnazjalnego). ·
Podniesienie wskaźnika nauki w szkołach
średnich, w szczególności wśród
dziewcząt. Poprawa
jakości nauczania szkolnego ·
Upowszechnienie edukacji przedszkolnej. ·
Obniżenie wskaźnika drugoroczności. ·
Upowszechnienie znajomości podstawowego
języka nauczania i nauki języków obcych. ·
Wzmocnienie środków kształcenia
nauczycieli. ·
Wzmocnienie środków ukierunkowania i nadzorowania uczniów
mających trudności w nauce. Dalsze wdrażanie
Eurośródziemnomorskiej karty przedsiębiorczości w zakresie
dotyczącym edukacji ·
Rozwijanie nauczania przedsiębiorczości
jako kluczowej umiejętności w szkolnictwie podstawowym i
średnim. ·
Wspólna ocena dokonanych postępów na podstawie
wskaźników określonych na poziomie regionalnym. 8.2 Kształcenie i szkolenie
zawodowe ·
Wspieranie reformy szkolnictwa zawodowego. ·
Kontynuowanie dialogu i wymiany informacji na temat
mechanizmów takich, jak europejski system transferu osiągnięć w
kształceniu i szkoleniu zawodowym (ECVET) i system zapewnienia
jakości w dziedzinie szkolnictwa zawodowego (EQARF VET). ·
Przygotowanie warunków instytucjonalnych i
operacyjnych dla ustanowienia krajowych ram kwalifikacji. ·
Przeprowadzenie reformy systemu i zarządzania
szkoleniem zawodowym (wspólnie z partnerami społecznymi) i
zwiększenie spójności między popytem a podażą
kompetencji w celu lepszego dostosowania do potrzeb rynku pracy. ·
Pogłębienie analiz rynku zatrudnienia i
publicznych koncepcji politycznych opartych na dowodach (evidence-based). ·
Przyczynianie się do poprawy kształcenia
ustawicznego, w szczególności do poprawy zarządzania funduszami na
kształcenie ustawiczne (reforma umów specjalnych) w celu zwiększenia
dostępu i podniesienia poziomu jakości. ·
Dalsze wdrażanie Eurośródziemnomorskiej karty
przedsiębiorczości w zakresie kształcenia, zwracając
szczególną uwagę na nauczanie przedsiębiorczości.
Ulepszenie gromadzenia informacji na temat szkoleń oferowanych w
przedsiębiorstwach. Wspólna ocena dokonanych postępów na podstawie
wskaźników ustalonych w danym zakresie na poziomie regionalnym. 8.3 Szkolnictwo wyższe Wspieranie reformy marokańskiego
systemu szkolnictwa wyższego oraz jego spójności z zasadami procesu
bolońskiego ·
Ustanowienie dialogu i wymiany w zakresie zasad i
zaleceń procesu bolońskiego ustanawiającego Europejski obszar
szkolnictwa wyższego. ·
Zbliżanie marokańskich przepisów i ram
prawnych do celów procesu bolońskiego. ·
Wprowadzenie mechanizmu ułatwiającego
przejrzystość, porównywalność i uznawanie studiów takiego jak
system transferu i akumulacji punktów (ECTS) i suplement do dyplomu
(przyjęcie i faktyczne wprowadzenie systemu punktów, przedmiotów i
odpowiednich placówek). ·
Kontynuowanie procesu ustanawiania krajowych ram
kwalifikacji (NQF). ·
Intensywniejszy rozwój systemu zdobywania
kwalifikacji zawodowych w celu poprawy szans na rynku pracy absolwentów
wyższych uczelni i rozwinięcia aktywnych partnerstw z
przedstawicielami zawodu. ·
Wprowadzenie mechanizmu monitorowania absolwentów i
podniesienia wskaźnika integracji. ·
Wzmocnienie procesu dekoncentracji i
decentralizacji usług edukacyjnych oraz dekoncentracji i decentralizacji
szkolnictwa wyższego w perspektywie wsparcia programu „rozszerzonej
regionalizacji”. Zwiększenie
dostępu do systemu nauczania wyższego ·
Poprawa usług socjalnych dla studentów
(stypendia socjalne, stypendia naukowe, dostępność miasteczek
studenckich, stołówek uniwersyteckich, podstawowe obowiązkowe
ubezpieczenie zdrowotne). ·
Wprowadzenie środków wsparcia dla studentów, w
szczególności w ośrodkach uniwersyteckich z wolnym dostępem. ·
Wprowadzenie środków walki z powtarzaniem roku
nauki i przerywaniem nauki (zintegrowany mechanizm nauki języków,
moduły metodologii pracy uniwersyteckiej, moduły języków i
komunikacji, moduły informatyki, system mentorski, orientacja zawodowa
maturzystów i opracowanie wspólnych filarów i przejść między
dziedzinami, by umożliwić reorientację). ·
Ustanowienie skutecznego systemu informacji i
orientacji zawodowej. Podniesienie
poziomu jakości systemu szkolnictwa wyższego w Maroku ·
Poprawa umiejętności i kompetencji
pracowników szkół wyższych. ·
Propagowanie kształcenia korespondencyjnego. ·
Rozwój nowych technologii informacji i komunikacji
w marokańskim systemie szkolnictwa wyższego. ·
Wzmocnienie procesu certyfikacji w dziedzinie
szkolnictwa wyższego. ·
Wsparcie zarządzania i niezależności
placówek szkolnictwa wyższego. ·
Rozwój kompetencji w zakresie oceny programów,
projektów i instytucji kształcenia (ocena pedagogiczna, administracyjna i
finansowa). ·
Wdrożenie systemu oceny instytucjonalnej
dotyczącego marokańskiego systemu szkolnictwa wyższego. ·
Skonsolidowanie niezależnych systemów
zapewnienia jakości. ·
Kształcenie przez badania naukowe, w
szczególności na poziomie studiów doktoranckich. Wzmocnienie
współpracy w zakresie edukacji i kształcenia przez zwiększenie
lub poprawę udziału Maroka w europejskich programach w dziedzinie
szkolnictwa wyższego ·
Dalsze wspieranie reformy i modernizacji
szkolnictwa wyższego w ramach programu Tempus i programu, który
będzie jego kontynuacją. ·
Propagowanie udziału Maroka w europejskich
programach mobilności i partnerstwa w zakresie obecnego systemu
szkolnictwa wyższego. ·
Kontynuowanie kampanii informacyjnych o programach skierowanych
do potencjalnych kandydatów, studentów i szkół wyższych. ·
Wspieranie zbliżania się Maroka do
procedur obecnie obowiązujących w Unii Europejskiej w zakresie
uznawania dyplomów. ·
Wspieranie wymiany między ośrodkiem MERIC
w Maroku a siecią ENIC-NARIC. ·
Propagowanie współpracy między
euro-śródziemnomorskim uniwersytetem w Portoroz a placówkami
kształcenia w Maroku. 8.4 Wsparcie szkolenia w zakresie
polityk wspólnotowych ·
Zintensyfikowanie udziału Maroka w działaniach
w ramach programu Jean Monnet na rzecz wspierania szkolnictwa wyższego i
projektów badawczych w zakresie studiów nad integracją europejską. ·
Intensywniejsze włączenie Maroka do
programów specjalnych przeznaczonych dla osób odpowiedzialnych z państw
trzecich, uwrażliwiających te osoby na politykę
wspólnotową. 8.5 Zdrowie Poprawa poziomu zdrowia publicznego w
Maroku i wzmocnienie dialogu UE-Maroko na temat zdrowia ·
Kontynuowanie współpracy w zakresie reformy
sektora zdrowia, w szczególności w oparciu o narodową strategię
Maroka „Wizja zdrowie 2020”, plan działania 2008-2012 i w odpowiednim
przypadku przyszłe narzędzia, w tym przyjęcie ustawy ramowej w
sprawie systemu zdrowia, poprawy jakości i dostępu do opieki
zdrowotnej, w szczególności dla osób najbiedniejszych, regionalizacji,
wzmocnienia środków zapobiegawczych. ·
Wzmocnienie instytucji i laboratoriów w celu
poprawy nadzoru i bezpieczeństwa zdrowotnego (utworzenie krajowej agencji
ds. zdrowia publicznego). ·
Współpraca w zakresie wskaźników
zdrowotnych w szczególności tych, które mają związek z MCR 4 i 5. ·
Zapobieganie i kontrola chorób zakaźnych i
niezakaźnych, w szczególności kosztownych chorób
długotrwałych i przewlekłych, w tym przez ratyfikowanie i
wdrożenie międzynarodowych instrumentów w dziedzinie zdrowia, takich
jak Ramowa konwencja Światowej Organizacji Zdrowia o ograniczeniu
użycia tytoniu oraz Międzynarodowe przepisy zdrowotne WHO. ·
Współpraca w zakresie stopniowego i
długoterminowego zbliżania niektórych przepisów i praktyk
wdrażanych w dziedzinie zdrowia w UE. ·
Rozważenie możliwości
pogłębienia współpracy regionalnej w zakresie zdrowia, w
szczególności w kontekście współpracy
eurośródziemnomorskiej. Zbliżanie
przepisów: Aby
osiągnąć te cele Maroko przyjmie przepisy i ramy prawne w
zakresie zdrowia i uwzględni je w ramach prowadzonego
przy wsparciu UE zbliżania przepisów z odpowiednimi europejskimi dyrektywami i
zaleceniami WHO w dziedzinie nadzorowania i zapewnienia bezpieczeństwa zdrowia. 8.6 Młodzież i sport ·
Wzmocnienie współpracy w dziedzinie
nieformalnej edukacji młodzieży i animatorów zajęć
społeczno-edukacyjnych w celu propagowania wymiany, dialogu
międzykulturowego i rozwoju społeczeństwa cywilnego, w szczególności
przez programy dotyczące spraw młodzieży, takie jak
„Młodzież w działaniu” (2007-13), Euromed Młodzież IV
i przyszłych programów w tej dziedzinie. ·
Propagowanie wymiany informacji i dobrych praktyk w
zakresie tematów stanowiących przedmiot wspólnego
zainteresowania, takich jak integracja społeczna przez sport, sport i
edukacja, aktywność fizyczna oraz działania antydopingowe i
zwalczanie przemocy w sporcie (w szczególności przemocy na stadionach). ·
Umożliwienie marokańskiemu personelowi
wysokiego szczebla uczestniczenia w dniach nauki, seminariach i konferencjach
dotyczących tematyki sportu. ·
Współpraca w celu organizowania w Maroku
wydarzeń związanych z tematyką sportu w ramach istniejących
struktur. C. Udział Maroka w
programach i agencjach UE ·
Wzmocnienie współpracy z następującymi
europejskimi agencjami w kontekście ich działalności
regionalnej: Europejski Urząd ds. bezpieczeństwa Żywności
(EFSA), Europejska Fundacja Kształcenia (ETF), Europejska Agencja
Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA), Europejskie Centrum Monitorowania
Narkotyków i Narkomanii (EMCDDA), Europejska Agencja Zarządzania
Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw
Członkowskich Unii Europejskiej (FRONTEX), EUROPOL,
EUROJUST, Europejska Agencja Środowiska (EEA) i Europejska Agencja
Bezpieczeństwa Morskiego (EMSA). ·
Udział Maroka we wspólnotowych programach
otwartych dla państw trzecich, w szczególności w
następujących programach: Program na rzecz konkurencyjności i
innowacji (CIP), Cła 2013 (2008-2013), Program SESAR, Program Marco Polo. ·
Udział w Enterprise Europe Network. ·
UE przyczyni się do skonkretyzowania
udziału Maroka w powyższych programach i agencjach. D. Wymiar finansowy ·
Uwzględnienie we wdrażaniu wymiaru
finansowego partnerstwa UE-Maroko potrzeb wynikających z
następujących aspektów: –
szczególny status; –
wewnętrzna dynamika Maroka zbudowana
wokół reform politycznych, gospodarczych i społecznych,
powodujących znaczne potrzeby w zakresie infrastruktury gospodarczej i
społecznej; –
potrzeba popierania wzrostu sprzyjającego
włączeniu społecznemu w celu ograniczenia ubóstwa; –
konieczność skonsolidowania otwarcia i
integracji Maroka ze światową gospodarka, a w szczególności z
gospodarką UE; oraz –
nowa strategia UE wobec państw
sąsiedzkich. ·
Przeanalizowanie sposobów przejścia
począwszy od 2013 r. do kolejnego etapu w dostępie do odpowiednich
wspólnotowych środków finansowych, by wspierać Maroko w polityce
regionalnej i spójności z UE oraz przyjęciu nowych procedur
wdrażania. ·
Zoptymalizowanie wdrażania istniejących
narzędzi finansowych dzięki lepszemu ukierunkowaniu programów
współpracy i lepszej współpracy między Marokiem a UE w celu
zoptymalizowania zdolności Maroka do przyjmowania pomocy. ·
Wykorzystanie nowych instrumentów oraz odpowiednich
i koniecznych programów tematycznych, które zostały ustanowione przez UE w
ramach działań zewnętrznych, uwzględniając potrzeby,
postępy dokonane na drodze reform i zdolność Maroka do
przyjmowania pomocy. III Monitorowanie i sprawozdania
z monitorowania Monitorowanie
planu działania ·
Niniejszy plan działania jest podobnie jak
poprzedni dokumentem zawierającym wytyczne dla współpracy między
UE a Marokiem. ·
Niniejszy plan działania zostanie
przedłożony Radzie Stowarzyszenia UE-Maroko, która go formalnie
przyjmie. ·
Wspólne struktury powołane przez układ o stowarzyszeniu,
a w szczególności podkomitety i grupy robocze powołane w tym celu,
będą czuwały nad postępami i zapewnią monitorowanie
wdrażania planu działania. ·
Podkomitety będą prowadziły
dokładne monitorowanie zbliżania z dorobkiem wspólnotowym UE w
poprzednim roku na podstawie planu działania i narodowego programu
spójności z przepisami UE. Złożą sprawozdanie w tym
zakresie Komitetowi Stowarzyszenia. W tym celu upewnią się, że
zainteresowane ministerstwa złożyły odpowiednie wnioski o
użycie mechanizmu „TAIEX assessment” oraz wszelkich innych mechanizmów
oceny rozbieżności z dorobkiem wspólnoty udostępnionych przez
UE. Sprawozdania z monitorowania ·
UE i Maroko mogą jednostronnie
przeprowadzić badanie postępów we wdrażaniu planu działania
niezależnie od przeglądu przeprowadzanego w ramach Komitetu
Stowarzyszenia. ·
UE i Maroko mają możliwość
zapraszania organizacji pozarządowych i innych zainteresowanych
organizacji działających w Maroku i w UE w dziedzinach objętych planem
działania do przekazywania swojego wkładu w ocenę postępów
wdrażania. IV Klauzule końcowe ·
Okres obowiązywania niniejszego planu
działania wynosi pięć lat (2013-2017). ·
Zadaniem Komitetu Stowarzyszenia będzie
przeanalizowanie stanu zaawansowania wdrażania planu działania na
podstawie sprawozdań opracowywanych przez podkomitety. Komitet będzie
miał również możliwość proponowania nowych priorytetów
i poprawek do planu działania w zależności od poczynionych
postępów lub nowych potrzeb, które należy przedstawiać
Komitetowi Stowarzyszenia do zatwierdzenia. ·
W tym celu Komitet Stowarzyszenia uwzględni
uwagi przekazane przez organizacje pozarządowe i inne zainteresowane
organizacje działające w Maroku i w UE w dziedzinach objętych planem
działania. ·
Strony zobowiązują się, że po
trzech latach wdrażania niniejszego planu działania określą
przyszłe etapy działania zmierzające do ustalenia nowych ram
stosunków w świetle dyskusji grupy roboczej powołanej na zasadzie ad
hoc, o której mowa we wspólnym dokumencie w sprawie przyznania szczególnego
statusu. ZAŁĄCZNIK I:
Lista konwencji europejskich lub Rady Europy ·
Europejska Konwencja Praw Człowieka (Art. 6 –
Prawo do rzetelnego procesu sądowego); Karta praw podstawowych UE
(Tytuł VI Wymiar Sprawiedliwości). ·
Europejska Konwencja Praw Człowieka (Art. 3 –
Zakaz tortur); Protokół nr 13 (zniesienie kary śmierci); Karta praw
podstawowych UE (Art. 2 i 4). ·
Europejska Konwencja Praw Człowieka (Art. 10 –
Wolność wyrażania opinii; Art. 11 – Wolność
zgromadzania się i stowarzyszania się); Karta praw podstawowych UE
(art. 11 i 12). ·
Wspólnotowa strategia ramowa w sprawie
równości kobiet i mężczyzn. ·
Europejska Konwencja Praw Człowieka (Art. 14 –
Zakaz dyskryminacji); Karta praw podstawowych UE (Tytuł III). ·
Europejska karta społeczna (zrewidowana) (art.
4.3, 7, 8, 11, 15, 16, 17, 20 i 27). ·
Europejska Konwencja Praw Człowieka (Art. 14 –
Zakaz dyskryminacji); Karta praw podstawowych UE (Tytuł III). ·
Konwencja Rady Europy o przekazywaniu osób
skazanych i protokół dodatkowy do niej. ·
Konwencja Rady Europy o
cyberprzestępczości i protokół dodatkowy do niej. ·
Konwencja Rady Europy w sprawie działań
przeciwko handlowi ludźmi. ·
Konwencja Rady Europy o praniu, ujawnianiu,
zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa oraz o
finansowaniu terroryzmu. ZAŁĄCZNIK II:
Najważniejsze dokumenty wspólnotowego dorobku prawnego w dziedzinach
rynku wewnętrznego UE Usługi
finansowe Kluczową dyrektywą w sektorze
bankowym jest dyrektywa „w sprawie adekwatności kapitałowej”,
obejmująca dwie następujące dyrektywy: ·
Dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i
prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (wersja
przeredagowana) ·
Dyrektywa 2006/49/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności
kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych (wersja
przeredagowana) Inne ważne w tej dziedzinie dyrektywy to: ·
Dyrektywa 2000/46/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 18 września 2000 r. w sprawie podejmowania i
prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza
elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich
działalnością ·
Dyrektywa 2002/87/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru
nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz
przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego ·
Dyrektywa 94/19/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie systemów
gwarancji depozytów. Kluczowymi dla Maroka dyrektywami w dziedzinie
ubezpieczeń są: ·
Dyrektywa 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r.,
Dz.U. z 17.12.2009, Dyrektywa Wypłacalność II, która obejmuje
większość wcześniejszych dyrektyw w sprawie ubezpieczeń
(wersja ujednolicona), mająca zastosowanie od końca 2012 r.; ·
w ciągu 5-6 lat: przyjęcie przepisów
ustanawiających system wypłacalności i nadzoru nad
przedsiębiorstwami podobny do systemu, o którym mowa w Dyrektywie
Wypłacalność II oraz przyjęcie przepisów w zakresie
ubezpieczenia pojazdów na podstawie odpowiedniej dyrektywy. ·
Dyrektywa 2009/103/WE (dyrektywa
ujednolicająca przepisy w zakresie ubezpieczenia pojazdów) z dnia 16
września 2009 r., Dz.U. z 9.10.2009. Kluczowymi dla Maroka dyrektywami w dziedzinie
papierów wartościowych są: ·
Dyrektywa 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i
manipulacji na rynku (nadużyć na rynku) oraz wdrożenie dyrektyw
przyjętych przez Komisję ·
Dyrektywa 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 4 listopada 2003 r. sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w
związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów
wartościowych i zmieniająca dyrektywę 2001/34/WE oraz zalecenia
Komisji dotyczące tej dyrektywy ·
Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych
zmieniająca dyrektywę Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 93/22/EWG ·
Dyrektywa 2006/31/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. zmieniająca dyrektywę 2004/39/WE w
sprawie rynków instrumentów finansowych w odniesieniu do niektórych terminów ·
Dyrektywa Komisji 2006/73/WE z dnia 10 sierpnia 2006
r. wprowadzająca środki wykonawcze do Dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady w sprawie instrumentów finansowych ·
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1287/2006 z
dnia 10 sierpnia 2006 r. wprowadzające środki wykonawcze do dyrektywy
2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do
zobowiązań przedsiębiorstw inwestycyjnych w zakresie prowadzenia
rejestrów, sprawozdań z transakcji, przejrzystości rynkowej,
dopuszczania instrumentów finansowych do obrotu oraz pojęć zdefiniowanych
na potrzeby tejże dyrektywy ·
Dyrektywa 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z
dnia 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów ·
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady
(WE) nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych ·
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) nr 236/2012 z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie krótkiej sprzedaży i
wybranych aspektów dotyczących swapów ryzyka kredytowego W zakresie funduszy inwestycyjnych
najważniejsze dyrektywy to: ·
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE
z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych,
wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do
przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery
wartościowe (UCITS) (Tekst mający znaczenie dla EOG) ·
Dyrektywa Komisji 2007/16/WE z dnia 19 marca 2007
r. dotycząca wykonania dyrektywy Rady 85/611/EWG w sprawie koordynacji
przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących
się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery
wartościowe (UCITS) w zakresie wyjaśnienia niektórych definicji ·
Dyrektywa Komisji 2010/43/UE z dnia 1 lipca 2010 r.
w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE w
zakresie wymogów organizacyjnych, konfliktów interesów, prowadzenia
działalności, zarządzania ryzykiem i treści umowy
pomiędzy depozytariuszem a spółką zarządzającą ·
Sprostowanie do dyrektywy Komisji 2010/42/UE z dnia
1 lipca 2010 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE
w zakresie niektórych przepisów dotyczących łączenia funduszy,
modeli funduszy podstawowych i powiązanych oraz procedury powiadamiania ·
Rozporządzenie Komisji (UE) nr 583/2010 z dnia
1 lipca 2010 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE
w zakresie kluczowych informacji dla inwestorów i warunków, które należy
spełnić w przypadku dostarczania kluczowych informacji dla inwestorów
lub prospektu emisyjnego na trwałym nośniku innym niż papier lub
za pośrednictwem strony internetowej (Tekst mający znaczenie dla EOG) ·
Rozporządzenie Komisji (UE) nr 584/2010 z dnia
1 lipca 2010 r. w sprawie wykonania
dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE w zakresie formatu i
treści standardowego powiadomienia w formie pisemnej i zaświadczenia
dotyczącego UCITS, wykorzystania łączności elektronicznej
przez właściwe organy do celów powiadamiania oraz w zakresie procedur
dotyczących kontroli na miejscu i dochodzeń oraz wymiany informacji
między właściwymi organami (Tekst
mający znaczenie dla EOG); ·
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE
z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie
zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi Kluczowymi dyrektywami w dziedzinie infrastruktury
są: ·
Dyrektywa Parlamentu
Europejskiego i Rady 2009/44/WE z dnia 6 maja 2009 r.
zmieniająca dyrektywę 98/26/WE w sprawie zamknięcia
rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów
wartościowych ·
Dyrektywa 2002/47/WE w sprawie
uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych, w
odniesieniu do systemów powiązanych i do wierzytelności kredytowych Usługi pocztowe Kluczowymi dla Maroka dyrektywami w dziedzinie
usług pocztowych są: ·
Dyrektywa 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku
wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości
usług zmieniona dyrektywą 2002/39/WE i dyrektywą 2008/06/WE;
Własność intelektualna i
przemysłowa Najważniejsze dyrektywy to : ·
Dyrektywa 2004/48/WE (poszanowanie praw
własności intelektualnej), ·
Dyrektywa 2001/29/WE (prawa autorskie i pokrewne w
społeczeństwie informacyjnym), ·
Dyrektywa 2001/84/WE (prawa autora do wynagrodzenia
z tytułu odsprzedaży oryginalnego egzemplarza dzieła sztuki), ·
Dyrektywa 2006/116/WE (rozszerzenie ochrony praw) ·
Rozporządzenie 1383/2003 dotyczące
działań organów celnych. ·
Dyrektywa 91/250/EWG zastąpiona dyrektywą
2009/24/WE w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych; ·
Dyrektywa 92/100/EWG zastąpiona dyrektywą
2006/115/WE w sprawie prawa najmu i użyczenia ·
Dyrektywa 93/83/EWG dotycząca przekazu
satelitarnego oraz retransmisji drogą kablową. ·
Dyrektywa 96/9/EWG w sprawie ochrony prawnej baz
danych Odnośnie do znaków towarowych: ·
Dyrektywa 2008/95/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 22 października 2008 r. mająca na celu zbliżenie
ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków
towarowych (wersja skodyfikowana) ·
Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26
lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego
(wersja ujednolicona) Odnośnie do patentów: ·
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady
(WE) nr 469/2009 z dnia 6 maja 2009 r. dotyczące
dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych
(wersja ujednolicona) ·
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady
(WE) nr 1610/96 z dnia 23 lipca 1996 r. dotyczące stworzenia dodatkowego
świadectwa ochronnego dla środków ochrony roślin ·
Rozporządzenie (WE) nr 1901/2006 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie produktów leczniczych stosowanych w pediatrii
oraz zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 1768/92,
dyrektywę 2001/20/WE, dyrektywę 2001/83/WE i rozporządzenie (WE)
nr 726/2004 ·
Dyrektywa 98/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 6 lipca 1998 r. w sprawie ochrony prawnej
wynalazków biotechnologicznych ·
Rozporządzenie (WE) nr 816/2006 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie udzielania licencji
przymusowych na patenty dotyczące wytwarzania produktów farmaceutycznych
przeznaczonych na wywóz do krajów, w których występują problemy
związane ze zdrowiem publicznym Odnośnie do wzorów: ·
Dyrektywa 98/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 13 października 1998 r. w sprawie prawnej ochrony wzorów ·
Rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12
grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych ZAŁĄCZNIK III: Działania priorytetowe w ramach Planu
Działania UE-Maroko wdrażającego szczególny status (2013-2017) Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Dialog polityczny i strategiczny || 1) Rozwijanie dwustronnego dialogu politycznego i szersze konsultacje w ramach forów wielostronnych || a) Organizowanie na zasadzie ad hoc spotkań ministrów lub wysokich funkcjonariuszy Maroka dotyczących tematów stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania; || KT || b) Podejmowanie wspólnych inicjatyw, wdrożenie nieformalnych mechanizmów uzgadniania stanowisk na forach Organizacji Narodów Zjednoczonych, w szczególności w zakresie zwalczania zagrożeń dla bezpieczeństwa międzynarodowego, praw człowieka i kwestii regionalnych || KT 2) Zacieśnienie współpracy w zakresie zapobiegania konfliktom, zarządzania kryzysowego, nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia i kontroli wywozu broni i produktów podwójnego zastosowania oraz obrony cywilnej i walki z zagrożeniem chemicznym, biologicznym, radiologicznym i jądrowym (CBRJ) || a) Zawarcie układu ramowego w celu udziału Maroka w operacjach (cywilnych i wojskowych) zarządzania kryzysowego UE; || KT || b) Dokonanie uzgodnień operacyjnych między marokańskimi organami a służbami Komisji Europejskiej w celu ustanowienia współpracy z Centrum monitorowania i informacji (MIC); || KT || c) Stworzenie skutecznego narodowego systemu kontroli wywozu broni i produktów podwójnego zastosowania || ŚT Aktywne zaangażowanie w proces negocjacji traktatu o handlu bronią; || (*) Ta kolumna zawiera informacje o wsparciu będącym w realizacji lub opracowywaniu/możliwym planowaniu. Ponadto udział Maroka we wspólnotowych programach i agencjach również stanowi działanie priorytetowe. Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Praworządność, demokracja i rządzenie || 3) Skonsolidowanie instytucji gwarantujących demokrację i praworządność || a) Skonsolidowanie roli i możliwości działania parlamentu, rządu i partii politycznych, Krajowej Rady Praw Człowieka (CNDH) i instytucji rzecznika praw obywatelskich; || ŚT Zwiększone możliwości odpowiednich instytucji || Programy wsparcia dla Krajowej Rady Praw Człowieka (CNDH) i Międzyministerialnej Delegacji ds. Praw Człowieka oraz zwiększenie możliwości tych dwóch instytucji (SPRING) . Wsparcie dla Sekretariatu Generalnego Rządu (program P3A III) Wsparcie dla Parlamentu (programy P3A III i „Pomyślne wdrożenie szczególnego statusu”) b) Przyjęcie odpowiednich przepisów prawa; || ŚT Zwiększone możliwości w zakresie jakości i zgodności konstytucyjnej przepisów i dokumentów regulacyjnych Zwiększone możliwości administracyjne parlamentu; Powołanie Trybunału Konstytucyjnego c) Zacieśnienie współpracy z Radą Europy; || ŚT Stopniowe przystępowanie do odpowiednich konwencji wymienionych w pkt 2.8 Planu działania; Wdrożenie statusu „partnera demokratycznego” || Programy „Pomyślne wdrożenie szczególnego statusu” i „Wzmocnienie demokratycznej reformy w południowych państwach sąsiedzkich”; d) Modernizacja administracji publicznej w szczególności zagwarantowanie dostępności służb użyteczności publicznej na zasadach równości, objęcia sprawiedliwym zasięgiem terytorialnym i ciągłości świadczeń oraz poprawa jakości świadczonych usług; || ŚT Wdrożenie karty służb użyteczności publicznej i karty dekoncentracji; uroszczenie procedur administracyjnych; wdrożenie administracji elektronicznej || Program HAKAMA e) Przyjęcie ustawy organicznej o finansach; || KT || Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Praworządność, demokracja i rządzenie || || f) Realizacja procesu zaawansowanej regionalizacji || ŚT Przyjęcie i wdrożenie ustawy organicznej, określającej sposób solidarnego działania samorządów terytorialnych, ich kompetencje oraz sposób funkcjonowania Przyjęcie i wdrożenie określającej ramy prawne i sposób funkcjonowania samorządów terytorialnych. || 4) Zapewnienie niezależności i skuteczności działania sądownictwa || a) Przyjęcie strategii na rzecz reformy wymiaru sprawiedliwości; || KT || Potencjalny program wsparcia wymiaru sprawiedliwości; zwiększenie możliwości; Program „Wzmocnienie demokracji w południowych państwach sąsiedzkich” b) Wzmocnienie niezależności sądów; || ŚT Powołanie Najwyższej Rady Sądownictwa c) Przyjęcie odpowiednich przepisów prawa; || ŚT Przyjęcie nowego kodeksu karnego; przestrzeganie harmonogramu i priorytetów ustalonych w strategii reformy sektora d) Modernizacja wymiaru sprawiedliwości przez w szczególności uproszczenie i poprawę procedur sądowych; || ŚT Skrócenie czasu postępowań; zwiększenie dostępu do sądownictwa; opracowanie alternatywnych sposobów rozwiązywania sporów e) Pogłębienie szkoleń sędziów i innych pracowników sądownictwa Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Praworządność, demokracja i rządzenie || 5) Skonsolidowanie roli społeczeństwa obywatelskiego || a) Wsparcie organów odpowiedzialnych za uzgadnianie stanowisk, aby sprzyjać zrzeszaniu się społeczeństwa obywatelskiego w celu ustalania, wdrażania i oceniania polityki publicznej; || ŚT Wpływ procesu konsultacji we współpracy z właściwymi marokańskimi departamentami i podmiotami społeczeństwa obywatelskiego || Wzmocnienie możliwości organizacji społeczeństwa obywatelskiego przez programy tematyczne IEDDH, ANE & AL, Migracja & Azyl oraz programy dwustronne b) Zwiększenie umiejętności organizacyjnych i menadżerskich marokańskich podmiotów społecznych, które współpracują z krajowymi i międzynarodowymi instytucjami publicznymi || ŚT Zawieranie partnerstw || Projekt wsparcia dla dynamiki Zintegrowanego Rozwoju Wiejskiego na obszarach wiejskich na północy (DRIN), programy „Wsparcie dla propagowania sprawiedliwości i równości kobiet i mężczyzn” oraz „Wsparcie dla polityki leśnej”, wsparcie społeczeństwa obywatelskiego poprzez instrument na rzecz społeczeństwa obywatelskiego 6) Skonsolidowanie ochrony praw kobiet i nieletnich dzieci. || a) Wdrożenie Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet i protokołu fakultatywnego do niej; || KT || Program wsparcia dla propagowania sprawiedliwości i równości kobiet i mężczyzn; zwiększenie zdolności; wsparcie społeczeństwa obywatelskiego za pomocą instrumentu na rzecz społeczeństwa obywatelskiego, program „Pomyślne wdrożenie szczególnego statusu” b) Powołanie instytucji ds. równości płci i zwalczania wszelkich form dyskryminacji; || KT c) Dokończenie prac nad ramami prawnymi w zakresie zwalczania przemocy wobec kobiet w tym przemocy w rodzinie; || KT Przyjęcie ustawy o zwalczania przemocy wobec kobiet || d) Wdrożenie i wzmacnianie mechanizmów i struktur propagowania i obrony praw kobiet, dzieci i osób z niepełnosprawnością; || ŚT Postęp dokonywany zgodnie z rządowym planem na rzecz równości; reforma prawa karnego; Przyjęcie i wdrożenie ustawy o warunkach zatrudnienia i pracy dotyczących pracowników domowych; powołanie Rady konsultacyjnej ds. dzieci i rodziny || Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Praworządność, demokracja i rządzenie || || e) Wzmocnienie mechanizmów kontroli faktycznego stosowania Kodeksu pracy zakazującego pracy dzieciom poniżej 15 roku życia || ŚT Sprawozdania Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) || || 7) Skonsolidowanie prawa do zrzeszania się, wypowiedzi, zgromadzeń || a) Przyjęcie i wdrożenie nowego kodeksu prasy obejmującego prasę fizyczną i elektroniczną oraz aspekty deontologiczne dziennikarstwa; || KT Proces obejmujący konsultacje ze wszystkimi zainteresowanymi partnerami w ramach opracowywania nowego kodeksu prasy; powołanie Krajowej Rady Prasy; Zgodność z międzynarodowymi przepisami || b) Kontynuowanie reform sprzyjających pluralizmowi mediów i ich niezależności; || ŚT Dalsza liberalizacja rynku w zakresie mediów audiowizualnych; Wzmocnienie roli Wysokiej Władzy Komunikacji Audiowizualnej || || c) Faktyczne stosowanie istniejących przepisów prawa dotyczących zrzeszania się i wprowadzenie poprawki do ustawy o manifestacjach na drogach publicznych; || KT Niezwłoczne wydawanie potwierdzeń powstania stowarzyszenia; zgodność z przepisami Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, a szczególnie z jego art. 21. || Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Praworządność, demokracja i rządzenie || || d) Kontynuowanie negocjacji z partnerami gospodarczymi i społecznymi zmierzających do dokończenia prac nad ustawa organiczną w sprawie warunków i sposobu wykonywaniu prawa do strajku zgodnie z wynikami negocjacji z partnerami społecznymi || ŚT Proces negocjacji z partnerami społecznymi; Zgodność ram prawnych i praktyk z zasadami ustanowionymi przez organa kontrolne MOP || || 8) Poprawa w zakresie zwalczania korupcji || a) Stosowanie ustawy o ochronie ofiar korupcji i osób donoszących o przypadkach korupcji; || KT || Wsparcie narodowego organu ds. prawości i zwalczania korupcji (pomoc techniczna w ramach programu P3A III) i zwiększenie możliwości || || b) Wdrożenie i wzmocnienie roli, niezależności i potencjału narodowego organu ds. prawości i zwalczania korupcji; || KT Przyjęcie i wdrożenie ustawy organicznej powołującej narodowy organ ds. prawości i zwalczania korupcji; roczne sprawozdanie ICPC || c) Wdrożenie planu działania narodowej strategii przeciwdziałania i zwalczania korupcji; || ŚT Wskaźniki Transparency International i inne właściwe źródła krajowe i międzynarodowe || Program „Wspieranie reformy demokratycznej w południowych państwach sąsiedzkich”; Program P3AIII Sigma Mobilność, migracje i bezpieczeństwo || 9) Poprawa zarządzania granicami, mobilność osób i polityka migracyjna, międzynarodowa ochrona i azyl || Zawarcie Partnerstwa na rzecz Mobilności obejmującego wiele inicjatyw: || KT || Załącznik do Partnerstwa na rzecz mobilności określi działania pomocowe UE i jej państw członkowskich, między innymi: wspieranie reform, zwiększenie możliwości, wsparcie społeczeństwa obywatelskiego, szkolenie, wymiana doświadczeń i a) migracja legalna: złagodzenie warunków wydawania wiz w tym w ramach Kodeksu Wizowego UE; || b) migracja nielegalna: walka z migracjami nielegalnymi, zarządzanie granicami, porozumienie o readmisji; || Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) || || c) związek między migracją a rozwojem; || || specjalistycznej wiedzy, kampanie na rzecz uwrażliwienia, program tematyczny „Migracja i azyl”) i współpraca z odpowiednimi agencjami UE; Wspieranie rozwoju obszarów o znacznej emigracji (projekt DRIN w regionie RIF). || || d) propagowanie międzynarodowej ochrony i wzmocnienia polityki azylu || || Reforma gospodarczo-społeczna || 10) Kontynuowanie reform strukturalnych gospodarki i finansów || a) Realizacja ogólnego planu zintegrowanych platform przemysłowych oraz stref działalności handlowej; || ŚT Dokończenie wdrażania Narodowego Paktu na rzecz rozwoju przemysłu w sektorach o dużym potencjale (w szczególności przemysł samochodowy, lotniczy, elektroniczny, offshoring, tekstylno-skórzany i rolno-spożywczy) oraz strategii Rawaj dla handlu i dystrybucji || Program Hakama i SPRING (wspieranie reform i zwiększanie możliwości) || b) Kontynuacja wdrażania środków zmierzających do zwiększenia wydajności i szkolenia siły roboczej w sektorach o dużym potencjale; || c) Poprawa otoczenia biznesowego, propagowanie przedsiębiorczości, MŚP i mikroprzedsiębiorstw oraz kontynuowanie wdrażania Eurośródziemnomorskiej karty przedsiębiorczości; || ŚT Wskaźniki monitorowania Eurośródziemnomorskiej karty przedsiębiorczości; wdrożenie planu działań krajowego Komitetu ds. otoczenia biznesowego (CNEA); powołanie centrum monitorowania MŚP; przyjęcie strategii dla mikroprzedsiębiorstw; Reforma przepisów i uproszczenie procedur administracyjnych; „Small Business Act” dla MŚP || Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Reforma gospodarczo-społeczna || || d) Kontynuowanie reformy polityki podatkowej i zarządzania finansami publicznymi || ŚT Zwiększenie przejrzystości i skuteczności administracji podatkowej; uproszczenie systemu podatkowego (w tym w zakresie VAT); wdrożenie Ustawy organicznej o finansach; || 11) Opracowanie zintegrowanej strategii na rzecz zatrudnienia i propagowania polityki społecznej i zdrowia publicznego || a) Opracowywanie polityki dotyczącej zatrudnienia, szans na rynku pracy i godnej pracy w Maroku z uwzględnieniem wytycznych europejskiej strategii na rzecz zatrudnienia i ram działań określonych przez konferencję ministerialną Euro Med w sprawie zatrudnienia, która odbyła się w Marrakeszu w listopadzie 2008 r.; || KT || Program „Pomyślne wdrożenie szczególnego statusu” i SPRING (wspieranie reform i zwiększenie możliwości). b) Przyjęcie i wdrożenie odszkodowań w przypadku utraty zatrudnienia; || KT c) Rozszerzenie obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego i wdrożenie systemu opieki zdrowotnej (RAMED); || KT || Program „podstawowa opieka zdrowotna”; program wsparcia dla sektora zdrowia d) Podniesienie poziomu zdrowia publicznego w szczególności przez wzmocnienie instytucji; || ŚT Wdrożenie narodowej strategii Maroka „Vision Santé 2020” (wizja zdrowie 2020); Stopniowe dostosowywanie do odpowiednich przepisów WHO lub UE e) Reforma systemu dopłat („Kasa rekompensat”); || KT Zastąpienie systemu dopłat ogólnych systemem dopłat do cen energii i niektórych produktów żywnościowych ukierunkowanym na korzyść mieszkańców osiągających niskie dochody. || Program „podstawowa opieka zdrowotna”; program „Wsparcie propagowania sprawiedliwości i równości kobiet i mężczyzn” Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Reforma gospodarczo-społeczna || || f) Zwalczanie ubóstwa i nierówności społecznej || ŚT Zintensyfikowanie walki z ubóstwem w środowisku wiejskim; Rozszerzenie podstawowej opieki zdrowotnej; Poprawa skuteczności projektów KIRS || Program KIRS II, wsparcie dla polityki zdrowotnej obszarów wiejskich (SPRING); program zwalczania analfabetyzmu (SPRING) Projekt wsparcia dla dynamiki Zintegrowanego Rozwoju Obszarów Wiejskich na obszarach wiejskich na północy (DRIN) Handel, rynek i reforma przepisów || 12) Zbliżenie do dorobku prawnego UE. || a) Zbliżenie regulacji i przepisów prawa w pierwszych uzgodnionych sektorach priorytetowych: (1) usługi finansowe (ubezpieczenia), (2) zamówienia publiczne i (3) normy i przepisy techniczne (jakość i bezpieczeństwo) [w tym ostatnim zakresie zob. działanie 13) a)]; || KT || Program „Pomyślne wdrożenie szczególnego statusu” i partnerstwa instytucjonalne z Ministerstwem Przemysłu b) Przyjęcie narodowego programu konwergencji określającego inne sektory priorytetowe; || Do 2015 roku (w ciągu 2 lat od przyjęcia planu działania) c) Przyjęcie odpowiednich reform legislacyjnych i regulacyjnych zgodnie z tym narodowym planem konwergencji || ŚT Przestrzeganie harmonogramu i priorytetów określonych w narodowym planie konwergencji po ich ustaleniu; 13) Pogłębienie stosunków handlowych || Realizowanie integracji gospodarczej poprzez: || || Działania informacyjne a) Ułatwienie dostępu do rynku dla wyrobów przemysłowych poprzez zharmonizowanie przepisów marokańskich z przepisami UE i podniesienie poziomu infrastruktur jakości w priorytetowych sektorach; || KT Podpisanie układów w sprawie oceny zgodności i zatwierdzania (wyroby elektryczne i zabawki) ŚT Podpisanie układów w sprawie oceny zgodności i zatwierdzania (materiały budowlane, urządzenia gazowe i maszyny) Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Handel, rynek i reforma przepisów || || b) Zacieśnienie współpracy w zakresie narzędzi ochrony handlu i arbitrażu; || KT Pogłębienie specjalistycznej wiedzy w zakresie ochrony handlu i arbitrażu || c) Dalsze negocjowanie porozumienia na temat liberalizacji handlu usługami i swobody przedsiębiorczości w perspektywie rozpoczęcia negocjacji DCFTA; || KT d) Rozpoczęcie negocjowania pogłębionej i kompleksowej umowy o wolnym handlu. || KT Wyniki misji planowania 14) Postęp w innych dziedzinach powiązanych z handlem || a) Własność intelektualna i przemysłowa: stopniowe zbliżanie w celu osiągnięcia poziomu ochrony istniejącego w UE oraz wzmocnienie możliwości organów administracji i sądów; || KT Zbliżenie marokańskich przepisów prawa do przepisów prawa UE; Wprowadzenie skutecznych środków odstraszających i karnych (wymiar sprawiedliwości, cła); Ocena wpływu naruszeń praw własności intelektualnej na twórczość i innowacyjność w kraju; Poprawa systemu patentów || Partnerstwo instytucjonalne OMPIC || b) Aktualizacja przepisów sanitarnych i fitosanitarnych oraz wzmocnienie możliwości krajowego Biura ds. bezpieczeństwa żywności (ONSSA) w szczególności w zakresie atestowania pestycydów, nawozów i środków wspomagających uprawę roślin. || ŚT Przyjęcie i wdrożenie aktów wykonawczych do ustawy nr 28-07 w sprawie bezpieczeństwa żywności oraz projektów przepisów w zakresie zdrowia zwierząt opracowanych i zatwierdzonych w ramach projektu partnerstwa finansowanego przez UE w latach 2007-2009); || Program „Pomyślne wdrożenie szczególnego statusu” Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Handel, rynek i reforma przepisów || || || Dostosowanie do odpowiednich przepisów laboratoriów w celu przeprowadzenia ich akredytacji Wprowadzenie systemu regionalizacji w zakresie zdrowia zwierząt || || c) Podniesienie poziomu ochrony konsumentów; || ŚT Dalsze zbliżanie przepisów; zwiększenie możliwości administracyjnych najwyższej rady ds. konsumpcji; Powołanie marokańskiego centrum ds. konsumpcji || 15) Modernizacja i zwiększenie potencjału sektora rolnictwa i rybołówstwa || a) Propagowanie produkcji dobrej jakości; || ŚT Zawarcie układu o ochronie oznaczeń geograficznych || || b) Rozwój rolnictwa solidarnego (Filar II Planu „Zielone Maroko”), w szczególności małych gospodarstw w regionach słabo rozwiniętych i trudnych || ŚT Rozwój produktów wysokiej jakości, lokalnych, w tym rolnictwa biologicznego; Zdynamizowanie branż będących beneficjentami na wybranych obszarach; Programy pilotażowe ENPARD || Programy wsparcia dla Planu „Zielone Maroko” Filar 2 ; Inicjatywa ENPARD ; Wsparcie dla strategii Radu ds. rolnictwa (SPRING); || c) Aktualizacja w zakresie strategicznego nadzoru nad produktami i rynkami || ŚT || || d) Wprowadzanie ram zarządzania połowami w szczególności w zakresie modernizacji zawodu handlowca hurtowego (zgodnie ze Strategią Halieutis i z europejską polityką rybołówstwa w zakresie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa) || ŚT Zorganizowanie i zdynamizowanie rynku wewnętrznego produktów rybołówstwa; Poprawa promocji produktów rybołówstwa i warunków wprowadzania ich do obrotu || Program „Pomyślne wdrożenie szczególnego statusu” Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Infrastruktura || 16) Poprawa skuteczności transportu || a) Modernizacja zarządzania ruchem lotniczym i poprawa bezpieczeństwa lotniczego; || ŚT Wdrożenie programu rozwoju urządzeń bezpieczeństwa, obejmującego zagęszczenie pokrycia radarowego i zwiększenie skuteczności zautomatyzowanego systemu kontroli ruchu lotniczego || || b) Wdrożenie strategii dotyczącej większego bezpieczeństwa morskiego oraz lepszej ochrony i monitorowania na morzu || ŚT Wzmocnienie systemu kontroli przez państwo portu, państwo bandery i państwo nadbrzeżne || Program „Pomyślne wdrożenie szczególnego statusu” (zwiększenie możliwości i wspieranie reform) ; Programy SafeMed i MEDAMOS || 17) Zwiększenie dostaw energii i bezpieczeństwa energetycznego || a) Dalsze zbliżanie ram instytucjonalnych i prawnych w całym sektorze energetycznym, w tym odnawialnych źródeł energii i gazu naturalnego w celu wdrożenia marokańskiej strategii energetycznej opartej na celach bezpieczeństwa dostaw, konkurencyjności i modernizacji sektora. || ŚT Opracowanie i realizacja wizji na rok 2020. || Program „Pomyślne wdrożenie szczególnego statusu” || || b) Wzmocnienie infrastruktury połączeń i zintegrowanie rynków energii elektrycznej || ŚT Określenie preferencyjnych warunków dostępu marokańskich operatorów do rynków energetycznych UE i warunków połączenia rynków energetycznych || || || c) Stworzenie odpowiednich warunków do szerszego stosowania gazu naturalnego, w tym powołanie organu regulacyjnego || ŚT Osiągnięcie udziału w rynku na poziomie 20% dla gazu naturalnego w krajowym bilansie energetycznym do 2020 r. || Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Infrastruktura || || d) Wykorzystywanie odnawialnych źródeł energii na szeroką i niewielką skalę; eksport „zielonej elektryczności” i propagowanie efektywności energetycznej || ŚT Zwiększenie skuteczności strategii ochrony i zrównoważonego zarządzania zasobami leśnymi; Osiągnięcie celu 42 % produkcji energii elektrycznej pochodzącej z odnawialnych źródeł energii do 2020 r.; Osiągnięcie celów określonych w Planie Słonecznym oraz Marokańskim Projekcie Energii Wiatrowej || Środowisko i zrównoważony rozwój || 18) Poprawa ochrony środowiska, gospodarki wodnej i zwalczania zmian klimatu || a) Opracowanie i wdrożenie strategii i programów krajowych w zakresie środowiska i gospodarki wodnej, w tym opracowanie krajowej strategii dla „zielonej gospodarki” || ŚT Stopniowe zbliżanie z przepisami prawnymi UE || - Program wsparcia dla polityki leśnej, - Wsparcie dla wdrażania krajowej strategii na rzecz „zielonej gospodarki” i zmian klimatu; program „Pomyślne wdrożenie szczególnego statusu” dla sektora wodnego; - Wsparcie dla zwiększenia operacyjności krajowej karty środowiska i zrównoważonego rozwoju; || || b) Zwiększenie udziału społeczeństwa obywatelskiego i samorządów terytorialnych, których dotyczą działania środowiskowe; || KT Działania szkoleniowe na rzecz podniesienia poziomu kompetencji organizacji środowiskowych; Udział społeczeństwa obywatelskiego w procesie przygotowywania strategicznych dokumentów i programowania; ocena razem z platformą organizacji pozarządowych na miejscu (GT-PEV). Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Środowisko i zrównoważony rozwój || || c) Stałe zaangażowanie w walkę ze zmianami klimatu; || ŚT Wdrożenie porozumień z Cancun i Durbanu; Wdrożenie narodowej strategii w zakresie zmian klimatu i lokalnych planów walki z ociepleniem klimatu; || || || d) Propagowanie zrównoważonego rozwoju przedsiębiorstw || ŚT Wprowadzenie dobrych praktyk w zakresie zarządzania i racjonalizacji || Edukacja, szkolnictwo wyższe i kształcenie zawodowe || 19) Poprawa systemu edukacji i dostosowanie szkolnictwa wyższego i kształcenia zawodowego do potrzeb rynku pracy || a) Wdrożenie strategii zwalczania analfabetyzmu; || KT || Program wsparcia dla wdrażania strategii edukacji; wsparcie strategii alfabetyzacji (SPRING); KIRS II; Erasmus Mundus, Tempus i nowego programu Erasmus dla wszystkich, partnerstwo i wsparcie mobilności w ramach programu „Pomyślne wdrożenie szczególnego statusu” || || b) Poprawa dostępu, jakości i zarządzania edukacją szkolną i szkolnictwem wyższym; || ŚT Reforma systemu szkolnictwa wyższego i zbliżanie przepisów i ram prawnych z celami procesu bolońskiego; Zwiększenie możliwości mobilności studentów i pracowników wyższych uczelni w ramach partnerstw między uczelniami; skonsolidowanie systemu zapewnienia jakości (w szczególności przez powołanie Agencji ds. zapewnienia jakości w szkolnictwie wyższym) || Dziedzina || Cele || Działania Maroka || Harmonogram/Wskaźniki || Wsparcie UE (*) Edukacja, szkolnictwo wyższe i kształcenie zawodowe || || c) Wdrożenie reformy szkolnictwa wyższego i kształcenia zawodowego, aby lepiej zaspokoić potrzeby rynku pracy; || ŚT Poprawa poziomu wyszkolenia siły roboczej w sektorach o dużym potencjale ujętych w Narodowym Pakcie na rzecz rozwoju przemysłu (przemysł lotniczy, samochodowy, elektroniczny, offshoring, rolno-spożywczy i tekstylny); Zwiększenie liczby wykładowców i miejsc dostępnych dla studentów oraz poprawa jakości kształcenia w tych sektorach. || Program wsparcia dla strategii w dziedzinie kształcenia zawodowego (SPRING) Badania i rozwój, społeczeństwo informacyjne || 20) Zwiększenie potencjału w zakresie społeczeństwa informacyjnego, badań i innowacji || a) Wdrożenie nowej strategii cyfrowej „Maroko cyfrowe 2013” i opracowanie synergii z Europejską Agendą Cyfrową oraz europejskimi politykami w zakresie społeczeństwa informacyjnego; || KT || || || b) Zwiększenie potencjału badawczego marokańskich szkół wyższych i ośrodków badawczych; || ŚT Wzmocnienie sieci krajowych tematycznych punktów kontaktowych; zbieżność z europejskimi przepisami w zakresie nauki i technologii || || || || || || || || || KT = działanie krótkoterminowe (do końca 2014 r.) || || || ŚT = działanie średnioterminowe (do końca 2017 r.) || || [1] Przyjęty przez radę Stowarzyszenia UE-Maroko w
dniu 13 października 2008 r. [2] Przewidzianych
w dyrektywie Rady 89/391/EWG z dnia 12
czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia
środków w celu poprawy bezpieczeństwa
i zdrowia pracowników w miejscu pracy, Dz. U. L
183 z 29.06.1989 [3] Stopniowe zbliżanie z dyrektywą 2004/48/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw
własności intelektualnej oraz z rozporządzeniem 1383/2003
dotyczącym działań organów celnych. [4] Proste procedury dla przedsiębiorstw,
kształcenie i szkolenia z zakresu przedsiębiorczości, poprawa
kompetencji, łatwiejszy dostęp do finansowania i system podatkowy
sprzyjający inwestowaniu, lepszy dostęp do rynku, innowacyjność,
silne organizacje zawodowe, dobre systemy i usługi wsparcia dla
przedsiębiorstw, sieci i partnerstwa eurośródziemnomorskie,
przejrzyste i ukierunkowane informacje dla przedsiębiorstw.