19.2.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/96

—

uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że w rezolucji z dnia 23 maja 2013 r. w sprawie przyszłych wniosków ustawodawczych dotyczących unii gospodarczej i walutowej (UGW): odpowiedź na komunikaty Komisji (1) Parlament jest zdania, że formalna koordynacja ex-ante reform polityki gospodarczej na poziomie UE powinna zostać: (i) wzmocniona w oparciu o metodę wspólnotową, (ii) dostosowana do instrumentów europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej i (iii) opracowana z uwzględnieniem nowych instrumentów opartych na solidarności i na zachętach;

B.

mając na uwadze, że mechanizmy, które mają zostać wprowadzone w związku z koordynacją ex-ante, powinny mieć zastosowanie do wszystkich państw członkowskich strefy euro i być otwarte dla wszystkich państw członkowskich Unii;

C.

mając na uwadze, że we wspomnianej wyżej rezolucji z dnia 23 maja 2013 r. Parlament jest zdania, że każdy zaproponowany nowy instrument na rzecz konwergencji i konkurencyjności powinien być zatwierdzany zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, opierać się na metodzie wspólnotowej i przewidywać należytą kontrolę ze strony Parlamentu; mając na uwadze, że Parlament stwierdza ponadto, że taki mechanizm powinien być finansowany za pomocą nowego środka uruchomionego i zarządzanego zgodnie z metodą wspólnotową, jako integralna część budżetu UE, jednak poza pułapami wieloletnich ram finansowych, tak aby zagwarantować pełne zaangażowanie Parlamentu; mając na uwadze, że Parlament podziela opinię Komisji, iż instrumenty na rzecz konwergencji i konkurencyjności są fundamentem prawdziwych zdolności fiskalnych, które sprzyjają solidarności i realizacji trwałych reform strukturalnych mających na celu zwiększenie wzrostu gospodarczego;

D.

mając na uwadze, że Komisja powinna niezwłocznie przedstawić wnioski zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą w celu wprowadzenia do ustawodawstwa wtórnego zobowiązań szefów państw i rządów podjętych w dniu 28 czerwca 2012 r. w ramach „Paktu na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia”;

E.

mając na uwadze, że we wspomnianej wyżej rezolucji z dnia 23 maja 2013 r. Parlament podkreśla konieczność przyjęcia kodeksu dotyczącego konwergencji w ramach europejskiego semestru, w oparciu o strategię „Europa 2020” i z uwzględnieniem solidnego filara społecznego;

1.

jest bardzo głęboko zaniepokojony ogólnym rażącym brakiem ambicji, jakim Rada wykazała się w odpowiedzi na kryzys; jest ponadto zmartwiony negatywnym wpływem krajowych cykli wyborczych na zdolność podejmowania przez Unię niezależnych decyzji; ubolewa też nad dalszym odkładaniem w czasie wszystkich decyzji związanych z przyszłą strukturą UGW oraz nad faktem, że Rada Europejska dwukrotnie opóźniła planowane podjęcie decyzji w sprawie przyszłości UGW i może to uczynić ponownie na następnym szczycie;

2.

jest głęboko zaniepokojony tym, że Rada nadal nie zajęła się należycie w swoich rozważaniach kwestią demokratycznej odpowiedzialności w UGW (tj. czwartym elementem); uważa, że jest to całkowicie niedopuszczalne;

3.

ponownie przypomina, że każda kolejna inicjatywa na rzecz pogłębionej i rzeczywistej UGW opartej na stabilności, trwałym wzroście gospodarczym, solidarności i demokracji musi być koniecznie podjęta zgodnie z metodą wspólnotową; podkreśla, że instytucje europejskie muszą ze sobą szczerze współpracować; przypomina Radzie Europejskiej, że nie jest ona uprawniona na mocy Traktatu do podejmowania inicjatywy ustawodawczej oraz że musi zaprzestać pouczania Komisji na temat formy czy treści kolejnych inicjatyw ustawodawczych oraz obchodzenia zadań koordynacyjnych, wykonawczych i zarządczych Komisji określonych w Traktatach;

4.

przestrzega w związku z tym Radę Europejską przed wtrącaniem się niepotrzebnie w proces europejskiego semestru i wzywa ją, aby dopilnowała przestrzegania ustalonych procedur;

5.

powtarza, że nie może zaakceptować żadnych dalszych elementów międzyrządowych w odniesieniu do UGW i że podejmie wszelkie niezbędne i właściwe działania w ramach swoich prerogatyw, jeżeli takie ostrzeżenia nie będą uwzględniane; przypomina, że pakt fiskalny należy włączyć do prawa UE najpóźniej w ciągu pięciu lat w oparciu o ocenę doświadczeń zgromadzonych w trakcie jego wdrażania, zgodnie z art. 16 Traktatu o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej;

6.

stoi stanowczo na stanowisku, że wzmocniona UGW nie powinna dzielić UE, lecz – wręcz przeciwnie – powinna spowodować głębszą integrację i sprawniejsze zarządzanie, które powinny być otwarte dla wszystkich państw członkowskich spoza strefy euro na zasadzie dobrowolności;

7.

przypomina Komisji, że to ona posiada wyłączne prawo inicjatywy ustawodawczej; jest zatem oburzony tym, dlaczego Komisja nadal nie przedłożyła tekstów ustawodawczych opartych na wnioskach zawartych w Planie działania na rzecz pogłębionej i rzeczywistej unii gospodarczej i walutowej (COM(2012)0777) i w oświadczeniu Komisji załączonym do rozporządzeń dotyczących „dwupaku”; jest zdania, że jeżeli Komisja nie podejmie niezwłocznie takiej inicjatywy, zaniedba swoje obowiązki polityczne i obowiązki wynikające z Traktatu;

8.

wzywa Komisję do przedstawienia w ramach europejskiego semestru wniosku o przyjęcie kodeksu dotyczącego konwergencji w oparciu o strategię „Europa 2020” i stworzenie solidnego filara społecznego; nalega, aby w krajowych programach wykonawczych zapewniono, że kodeks dotyczący konwergencji zostanie wdrożony we wszystkich państwach członkowskich, oraz by towarzyszył temu mechanizm oparty na zachętach;

9.

przypomina, że priorytetem Parlamentu jest dopilnowanie, aby każdy nowy instrument finansowy powiązany z instrumentem na rzecz konwergencji i konkurencyjności stanowił integralną część budżetu UE i w pełni podlegał zwykłej procedurze ustawodawczej;

10.

podkreśla, że walutą Unii jest euro, że jej parlamentem jest Parlament Europejski oraz że przyszła struktura UGW musi uwzględniać fakt, że to przed Parlamentem odpowiadają inne podmioty na szczeblu Unii; domaga się, aby przy każdorazowym przekazywaniu lub określaniu nowych kompetencji na szczeblu Unii bądź tworzeniu nowych instytucji unijnych zapewniano odpowiedni stopień kontroli demokratycznej ze strony Parlamentu i odpowiedzialności przed nim;

11.

ponawia wielokrotny apel o włączenie Europejskiego Mechanizmu Stabilności (ESM) do dorobku prawnego Wspólnoty, aby umożliwić zarządzanie nim zgodnie z metodą wspólnotową, oraz o to, by był on odpowiedzialny przed Parlamentem; wzywa Komisję do złożenia wniosku w tej sprawie; przypomina eurogrupie, że Parlament otrzymał pisemne zapewnienia, że ESM będzie podlegał kontroli ze strony Parlamentu;

12.

przypomina, że udział UE w systemie „trojki” powinien podlegać demokratycznej kontroli ze strony Parlamentu i odpowiedzialności przed nim;

13.

jest skrajnie zmartwiony opóźnieniami w tworzeniu unii bankowej i praktycznymi aspektami bezpośredniego dokapitalizowywania banków w ramach EMS; jest szczególnie zaniepokojony trwającą fragmentacją systemu bankowego UE; podkreśla, że silna i ambitna unia bankowa stanowi jeden z kluczowych elementów pogłębionej i rzeczywistej UGW i jest jedną z głównych strategii politycznych, za którą Parlament opowiada się od ponad trzech lat, zwłaszcza od przyjęcia stanowiska na temat rozporządzenia w sprawie Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego;

14.

nalega, aby na wiosennym szczycie Rady Europejskiej przewodniczący Parlamentu przedstawił jego poglądy dotyczące rocznej analizy wzrostu gospodarczego; uważa, że należy przeprowadzić negocjacje w sprawie porozumienia międzyinstytucjonalnego w celu zaangażowania Parlamentu w zatwierdzenie rocznej analizy wzrostu gospodarczego oraz wytycznych dotyczących polityki gospodarczej i zatrudnienia;

15.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie Europejskiej i Komisji.