19.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 181/98

—

uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0470 – C7–0206/2013),

—

uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami z dnia 17 maja 2006 r. (Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r.) (1), a w szczególności jego pkt 28,

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1927/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiające Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (rozporządzenie w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji) (2),

—

uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 28 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r.,

—

uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

—

uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A7-0294/2013),

A.

mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami poważnych zmian strukturalnych w handlu światowym oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy;

B.

mając na uwadze, że zakres zastosowania Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) został rozszerzony, by uwzględnić wnioski przedłożone w dniach od 1 maja 2009 r. do 31 grudnia 2011 r., i obejmuje pomoc dla pracowników, których zwolnienie było bezpośrednim skutkiem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego;

C.

mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwolnionych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. w odniesieniu do przyjęcia decyzji o uruchomieniu EFG;

D.

mając na uwadze, że Włochy złożyły wniosek EGF/2011/025 IT/Lombardia w sprawie wkładu finansowego z EFG w związku ze zwolnieniem 529 pracowników w Lombardii w okresie referencyjnym od dnia 20 marca 2011 r. do 20 grudnia 2011 r., przy czym wobec 480 pracowników przewidziano środki współfinansowane z EFG;

E.

mając na uwadze, że złożony wniosek spełnia kryteria kwalifikowalności przewidziane w rozporządzeniu w sprawie EFG,

1.

zgadza się z Komisją, że warunki przewidziane w art. 2 lit. b) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że w związku z tym Włochy mają prawo do pomocy finansowej na mocy wspomnianego rozporządzenia;

2.

z ubolewaniem zauważa, że władze Włoch przedłożyły wniosek o uruchomienie środków finansowych z EFG w dniu 30 grudnia 2011 r., a ocenę tego wniosku Komisja udostępniła w dniu 28 czerwca 2013 r.; ubolewa nad długim procesem sporządzania oceny trwającym 18 miesięcy;

3.

zauważa, że Lombardia, najbardziej zamożny region Włoch, gdzie wytwarzana jest jedna piąta PKB Włoch, musi sprostać poważnym wyzwaniom strukturalnym, które na skutek kryzysu gospodarczego i finansowego uległy jeszcze większym komplikacjom; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Lombardia po raz drugi korzysta z pomocy EFG, aby sprostać problemom gospodarczym i społecznym;

4.

wzywa włoskie władze do wykorzystania w pełni wsparcia z EFG oraz do zachęcania jak największej liczby pracowników do skorzystania z tych środków; przypomina, że pierwsze interwencje w ramach EFG charakteryzowały się stosunkowo niskim poziomem wdrażania środków budżetowych, głównie z powodu niewielkiej skali korzystania z tychże środków;

5.

podkreśla, że Komisja potwierdziła już skutki kryzysu gospodarczego i finansowego dla sektora technologii informacyjnych i komunikacyjnych (TIK) oraz że zwolnieni pracownicy tego sektora korzystali już ze wsparcia w ramach EFG (sprawy: EGF/2011/016 IT/Agile i EGF/2010/012 NL/Noord Holland);

6.

zauważa, że włoska branża TIK odczuwała w ciągu ostatnich dziesięciu lat skutki silnej konkurencji z państw o niskich kosztach produkcji; uznaje, że potrzeba reorganizacji spowodowanej szybkim pojawianiem się nowych technologii, takich jak przetwarzanie w chmurze, różne typy usług internetowych i sieci społecznościowe, stanowi również wyzwanie na kilka lat; zauważa, że przepaść cyfrowa pomiędzy Włochami a wiodącymi państwami Europy i innych części świata pogłębiła się na skutek spowodowanego kryzysem spowolnienia gospodarczego; zauważa, że wszystkie te czynniki doprowadziły do obniżania się od 2009 r. poziomu zatrudnienia personelu włoskich przedsiębiorstw zajmującego się technologiami informacyjno-komunikacyjnymi;

7.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że aby szybko zapewnić wsparcie pracownikom, włoskie władze postanowiły rozpocząć wdrażanie zindywidualizowanych środków w dniu 1 marca 2012 r., jeszcze na długo przed zapadnięciem ostatecznej decyzji o przyznaniu z EFG pomocy na zaproponowany skoordynowany pakiet;

8.

odnotowuje, że aby ograniczyć skutki społeczne zwolnień w sektorze TIK, skorzystano w szerokim zakresie ze środków w ramach siatki zabezpieczeń społecznych, takich jak fundusz kompensacji zarobków (CIG), który zapewnia pracownikom świadczenia finansowe jako rekompensatę utraconych zarobków; z zadowoleniem stwierdza, że władze włoskie nie zwróciły się o wsparcie z EFG w celu finansowania środków zapomogowych;

9.

zauważa, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług, które mają być finansowane, obejmuje działania mające na celu powrót na rynek pracy 480 pracowników, m.in. rozmowy specjalistyczne, profil umiejętności, ustalanie planu ścieżki zawodowej, monitorowanie i koordynowanie indywidualnego planu pomocy oraz zarządzanie nim, pomoc mentorską i poradnictwo zawodowe, badanie możliwości zatrudnienia u nowych pracodawców, dopasowywanie umiejętności do miejsc pracy, pomoc mentorską w pierwszej fazie nowego zatrudnienia, doradztwo i wsparcie promujące samozatrudnienie, pomoc mentorską i wsparcie w czasie odbywania praktyki;

10.

odnotowuje, że środki w zakresie szkoleń i zmiany kwalifikacji nie zostały zawarte w skoordynowanym pakiecie zindywidualizowanych usług, mając na uwadze, że środki te będą finansowane ze źródeł regionalnych;

11.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że z partnerami społecznymi przeprowadzono konsultacje w sprawie kształtu środków w ramach skoordynowanego pakietu EFG, a w szczególności, iż na szczeblu lokalnym zaangażowano w ten proces związki zawodowe (CGIL, CISL, UIL, CISAL) (3); zauważa, że na kolejnych etapach wdrażania EFG i w zakresie dostępu do EFG wdrażana będzie polityka równości kobiet i mężczyzn oraz zasada niedyskryminacji;

12.

przypomina, jak ważne jest zwiększenie szans wszystkich pracowników na zatrudnienie poprzez odpowiednie szkolenia oraz uznanie umiejętności i kompetencji zdobytych przez pracownika w trakcie kariery zawodowej; oczekuje, że szkolenia oferowane w ramach skoordynowanego pakietu będą dostosowane nie tylko do potrzeb zwolnionych pracowników, lecz także do faktycznej sytuacji gospodarczej;

13.

odnotowuje, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług, opracowany po konsultacji z partnerami społecznymi, zawiera środki w zakresie doradztwa zawodowego i planowania karier zawodowych, pomocy mentorskiej, dopasowania umiejętności do miejsc pracy, a także wsparcia samozatrudnienia i szkoleń;

14.

odnotowuje, że informacje na temat skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług, które mają być finansowane z EFG, obejmują dane na temat komplementarności z działaniami finansowanymi z funduszy strukturalnych; podkreśla, że władze Włoch potwierdziły, że działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą w ramach innych instrumentów finansowych Unii; ponownie wzywa Komisję do przedstawiania analizy porównawczej tych danych w sprawozdaniach rocznych w celu zapewnienia pełnego przestrzegania obowiązujących przepisów i zapobiegania powielaniu usług finansowanych przez Unię;

15.

zwraca się do zainteresowanych instytucji o podjęcie niezbędnych działań na rzecz poprawy przepisów proceduralnych celem szybszego uruchamiania środków z EFG; docenia ulepszoną procedurę wprowadzoną przez Komisję w następstwie wniosku Parlamentu o przyspieszenie uwalniania dotacji, mającą na celu przedstawianie władzy budżetowej oceny Komisji dotyczącej kwalifikowalności wniosku o wsparcie z EFG równocześnie z wnioskiem o uruchomienie środków; wyraża nadzieję, że zostaną uwzględnione dalsze usprawnienia procedury oraz że uda się osiągnąć większą skuteczność, przejrzystość i rozpoznawalność EFG;

16.

podkreśla, że zgodnie z art. 6 rozporządzenia w sprawie EFG należy zadbać o to, aby EFG wspierał reintegrację na rynku pracy poszczególnych zwolnionych pracowników w ramach stabilnego zatrudnienia; ponadto podkreśla, że w ramach pomocy z EFG można współfinansować jedynie aktywne środki na rynku pracy prowadzące do długotrwałego zatrudnienia; ponownie podkreśla, że wsparcie EFG nie zastępuje działań, za podjęcie których – na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych – odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów;

17.

wyraża zadowolenie z porozumienia wypracowanego w Radzie w kwestii ponownego wprowadzenia do rozporządzenia EFG na okres 2014–2020 kryterium uruchomienia związanego z kryzysem, które oprócz pracowników tracących pracę z powodu zmian strukturalnych w handlu światowym pozwala na objęcie pomocą finansową również pracowników zwalnianych w wyniku obecnego kryzysu finansowego i gospodarczego;

18.

zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

19.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

20.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.