DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI

STRESZCZENIE OCENY SKUTKÓW

Towarzyszący dokumentowi

Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zgłaszania zdarzeń w lotnictwie cywilnym

1.           Określenie problemu

1.1.        Kontekst i zidentyfikowane problemy

Obecny system bezpieczeństwa w lotnictwie to przede wszystkim system reaktywny oparty na osiągnięciach technicznych i solidnym ustawodawstwie wraz ze skutecznym nadzorem regulacyjnym, a także na szczegółowych badaniach wypadków prowadzących do formułowania zaleceń w zakresie poprawy bezpieczeństwa. Pomimo jednak, że zdolność wyciągania wniosków z wypadków jest niezmiernie ważna, systemy o charakterze czysto reaktywnym osiągnęły swój limit w zakresie dalszego poprawiania bezpieczeństwa, w szczególności w kontekście rosnącego natężenia ruchu lotniczego, który ma się zwiększyć prawie dwukrotnie do roku 2030.

Z tego względu systemy bezpieczeństwa powinny iść w kierunku bardziej aktywnych procedur bezpieczeństwa opartych na dowodach, które koncentrują się na zapobieganiu wypadkom poprzez analizę wszystkich dostępnych informacji na temat bezpieczeństwa, w tym informacji na temat zdarzeń w lotnictwie cywilnym.

Chociaż Unia Europejska (UE) rozpoczęła zmiany w tym kierunku wraz z przyjęciem dyrektywy 2003/42/WE[1] i jej przepisów wykonawczych[2], obecne wysiłki są niewystarczające, aby zatrzymać wzrost liczby wypadków i ofiar wynikający z oczekiwanego zwiększenia natężenia ruchu. Unia Europejska i jej państwa członkowskie nie mają w chwili obecnej wystarczającej zdolności do wykorzystywania wniosków z dotychczasowych zdarzeń do celów zapobiegania wypadkom.

Problem ten jest spowodowany przez wiele niedociągnięć.

Po pierwsze, chociaż do określenia zagrożeń dla bezpieczeństwa konieczne są informacje, wydaje się, że nie wszystkie zdarzenia z zakresu bezpieczeństwa są zgłaszane. Sytuacja ta wynika po części z rozbieżności w zakresie zdarzeń podlegających zgłaszaniu w poszczególnych państwach członkowskich. Ponadto spowodowana jest faktem, że pracownicy boją się zgłaszać takie zdarzenia (problem związany z zasadą „Just Culture”). W rzeczy samej, aby osiągnąć cel zakładający zgłaszanie wszystkich zdarzeń, ludzie muszą mieć pełne zaufanie do systemu, ponieważ oczekuje się od nich zgłaszania błędów, które sami popełnili lub do których się przyczynili. Jednakże osoby nie są jednakowo chronione w poszczególnych państwach członkowskich i obawiają się ścigania lub kar ze strony przełożonych. Ponadto brak obowiązku ustanowienia programów dobrowolnego zgłaszania stanowiących uzupełnienie programów obowiązkowych, a także niejasności dotyczące obowiązków zgłaszania zdarzeń i przepływu informacji również przyczyniają się do niewystarczającego gromadzenia informacji o zdarzeniach.

Po drugie, scalanie danych o zdarzeniach nie jest ujednolicone ani uporządkowane, co skutkuje niską jakością informacji i niekompletnością danych. Sytuacja ta rzutuje na spójność i użyteczność danych i ogranicza ich wykorzystywanie do celów poprawy bezpieczeństwa. Może także powodować mylne rozpoznawanie trendów, co może prowadzić do koncentrowania wysiłków na obszarach, gdzie nie są one konieczne, lub, co gorsza, do niewykrycia problemów związanych z bezpieczeństwem.

Po trzecie, wymiana informacji pomiędzy państwami członkowskimi jest ograniczona, ponieważ istnieją przeszkody prawne i organizacyjne, które uniemożliwiają odpowiedni dostęp do informacji zawartych w centralnym archiwum europejskim, w którym przegrupowywane są wszystkie dane krajowe. W rzeczy samej, przepisy europejskie nakładają obowiązek usuwania danych osobowych dotyczących niektórych informacji. Chociaż celem takich wymogów jest ochrona szczególnie chronionych danych dotyczących bezpieczeństwa, skutki praktyczne są takie, że ważne okoliczności dotyczące bezpieczeństwa, takie jak faktyczny opis zdarzenia, są niedostępne dla organów. Jest to spowodowane przede wszystkim brakiem zaufania ze strony państw członkowskich, jeżeli chodzi o wykorzystywanie danych.

I wreszcie, brakuje wymogów dotyczących wykorzystywania zgromadzonych danych na temat zdarzeń. Skutkuje to brakiem analizy zdarzeń, co z kolei powoduje, że nie są podejmowane odpowiednie działania naprawcze i zapobiegawcze w celu zlikwidowania uchybień w zakresie bezpieczeństwa.

Najważniejszymi podmiotami, dla których niniejsza inicjatywa ma znaczenie, są wszystkie osoby i organizacje związane z systemem lotnictwa cywilnego oraz te, które zyskają na bezpieczeństwie lotniczym, zarówno na szczeblu krajowym, jak i europejskim.

1.2.        Analiza pomocniczości

Zgłaszanie zdarzeń ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania transportu lotniczego, zgodnie z celem art. 91 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Ponieważ zastosowanie ma zasada pomocniczości, niezbędne jest uzasadnienie podjęcia na szczeblu UE działań w zakresie zgłaszania zdarzeń.

Po pierwsze, cele wnioskowanych działań nie mogą być osiągnięte w wystarczającym stopniu przez same państwa członkowskie, ponieważ konieczne jest zharmonizowanie przepisów dotyczących zgłaszania zdarzeń i, tym samym, zapewnienie stosowania jednolitych i skutecznych przepisów w całej Europie. Ponadto, przepisy dotyczące europejskiej bazy danych i agencji unijnej mogą być ustanowione tylko na mocy prawodawstwa europejskiego.

Po drugie, działania na szczeblu UE mają wartość dodaną, która wynika z korzyści dla bezpieczeństwa związanych z umocnieniem i rozwinięciem środków proaktywnych opartych na analizie zdarzeń na szczeblu krajowym i UE. Poza tym, zdarzenie, które może się wydawać izolowanym przypadkiem w danym państwie członkowskim, przy analizie z perspektywy całej Unii może wykazać konieczność podjęcia działań.

2.           Cele inicjatywy UE

Podstawowym celem inicjatywy jest przyczynienie się do zmniejszenia liczby wypadków lotniczych i ich ofiar poprzez usprawnienie istniejących systemów, zarówno na szczeblu krajowym, jak i europejskim, z wykorzystaniem zdarzeń w lotnictwie cywilnym do eliminacji uchybień w zakresie bezpieczeństwa, oraz zapobieganie ponownemu występowaniu takich zdarzeń.

Cele szczegółowe (CS) są następujące:

· dopilnować, aby informacje na temat wszystkich zdarzeń, które zagrażają lub mogą zagrażać bezpieczeństwu lotniczemu, były gromadzone i zapewniały kompletny i jasny obraz zagrożeń dla bezpieczeństwa w UE i jej państwach członkowskich (CS1)

· zagwarantować, aby zgłoszenia zdarzeń przechowywane w krajowych bazach danych i w centralnym archiwum europejskim były kompletne i zawierały dane wysokiej jakości (CS2)

· zagwarantować, aby wszystkie informacje o znaczeniu krytycznym dla bezpieczeństwa, które są przechowywane w centralnym archiwum europejskim, były odpowiednio dostępne dla właściwych organów i wykorzystywane wyłącznie do celów poprawy bezpieczeństwa (CS3)

· dopilnować, aby zgłoszone zdarzenia były skutecznie analizowane, zagrożenia dla bezpieczeństwa były identyfikowane i w stosownych przypadkach likwidowane, a skuteczność podejmowanych działań pod względem bezpieczeństwa była monitorowana (CS4).

3.           Warianty strategiczne

Pierwszy określony wariant to uchylenie obecnie obowiązujących przepisów UE. Ze względu na poważne zagrożenie, jakie taki wariant spowodowałby w odniesieniu do bezpieczeństwa obywateli, wariant ten został zarzucony i nie będzie dalej analizowany.

Aby usunąć przyczyny problemów, określono różne środki z zakresu polityki, które zgrupowano w ramach trzech pakietów strategicznych:

Pakiet strategiczny 1 (PS1) zakłada usprawnienie obecnego systemu poprzez ustanowienie podstawowych elementów kompletnego systemu zgłaszania zdarzeń oraz zapewnienie jego wkładu w zwiększenie bezpieczeństwa lotniczego poprzez zmiany w przepisach, ograniczone do niezbędnego minimum, oraz przyjęcie wszelkich możliwych zaleceń i wytycznych. Obejmuje mniej intensywne środki w zakresie polityki określone powyżej.

Pakiet strategiczny 2 (PS2) obejmuje ambitniejsze środki w zakresie polityki, przewidujące znaczącą zmianę ustawodawstwa unijnego w zakresie zgłaszania zdarzeń. PS2 ma na celu usprawnienie obecnego systemu poprzez ustanowienie niezbędnych wymogów prawnych w zakresie skutecznego systemu zgłaszania zdarzeń na wszystkich szczeblach oraz zmniejszenie liczby wypadków lotniczych poprzez ustanowienie procedur analizy zgromadzonych danych, przyjęcie odpowiednich środków oraz monitorowanie wydajności systemu pod względem poprawy bezpieczeństwa.

Pakiet strategiczny 3 (PS3) ma na celu ulepszenie istniejącego systemu poprzez przeniesienie kompetencji w zakresie zgłaszania zdarzeń z poziomu państw członkowskich na poziom UE oraz ustanowienie, jak w PS2, wymogów dotyczących analizowania zdarzeń wraz z przyjęciem niezbędnych działań w zakresie bezpieczeństwa i monitorowania poprawy sytuacji. W ramach PS3 odpowiedzialność za ustanowienie programów zgłaszania zdarzeń i zarządzanie nimi zostałaby przejęta przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA).

W tabelach poniżej przedstawiono szczegółowo środki przewidziane w poszczególnych pakietach strategicznych.

Problemy określone w pkt 2.2 || Środki w zakresie polityki || Szczegóły danego środka

Czynnik powodujący problemy nr 1: Gromadzenie danych na temat zdarzeń nie jest optymalne (CPP1)

A: Zakres zgłaszania w odniesieniu do rodzaju zdarzeń jest różny w poszczególnych państwach członkowskich, co powoduje rozbieżności na poziomie zgłaszania || 1. Doprecyzowanie za pomocą wytycznych zakresu zdarzeń, jakie mają być zgłaszane – PS1

2. Ujednolicenie zakresu zgłaszania wraz z określeniem, jakie dane mają być zgłaszane, za pomocą załącznika – PS2 i PS3

B: Osoby boją się zgłaszać zdarzenia (problem związany z zasadą „Just Culture”) || 1. Wytyczne dotyczące wykładni i wykonania art. 8 – PS1

2. Doprecyzowanie i uzupełnienie obowiązujących przepisów (określenie zasady „Just Culture”, ustanowienie krajowego punktu kontaktowego, zasada braku winy, usunięcie danych osobowych ze zgłoszeń) – PS2 i PS3

C: Brak obowiązku ustanowienia systemu dobrowolnego zgłaszania (SDZ) i brak wyjaśnienia, jakie dane powinny być zgłaszane w ramach SDZ || 1. Zalecenie Komisji dotyczące wdrożenia normy Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) nakładającej obowiązek ustanowienia systemu dobrowolnego zgłaszania; wytyczne dotyczące systemu obowiązkowego zgłaszania (SOZ) / SDZ – PS1

2. Wprowadzenie do prawa UE normy ICAO nakładającej obowiązek stworzenia SDZ; wyjaśnienie, jakie dane należy zgłaszać w ramach SOZ/SDZ – PS2

3. Zastąpienie krajowych systemów dobrowolnego zgłaszania jednym europejskim systemem dobrowolnego zgłaszania; wyjaśnienie, jakie dane należy zgłaszać w ramach SOZ/SDZ – PS3

D: Istnieje zbyt wiele trybów zgłaszania przewidzianych w różnych aktach prawnych UE, co powoduje powielanie danych i dezorientację || 1. Wytyczne określające wszystkie tryby zgłaszania oraz wymagania dotyczące każdego trybu; organizowanie szkoleń – PS1

2. Uproszczenie i ujednolicenie wszystkich wymagań w zakresie zgłaszania; zmodyfikowanie wymagań w zakresie zgłaszania przewidzianych w innych odpowiednich aktach prawnych UE – PS2 i PS3

E: Przepływ informacji jest niejasny i w dyrektywie nie ma wymogu powołania organizacji do gromadzenia danych || 1. Zalecenie Komisji dotyczące wdrożenia normy ICAO wymagającej od państw członkowskich wdrożenia systemu zarządzania bezpieczeństwem w swoich sektorach lotniczych – PS1

2. Wdrożenie do prawa UE części normy ICAO dotyczącej zgłaszania zdarzeń, wymagającej od państw członkowskich wdrożenia systemu zarządzania bezpieczeństwem w swoich sektorach lotniczych – PS2

3. Wdrożenie do prawa UE części normy ICAO dotyczącej zgłaszania zdarzeń, wymagającej od państw członkowskich wdrożenia systemu zarządzania bezpieczeństwem w swoich sektorach lotniczych; przeniesienie obowiązku gromadzenia danych o zdarzeniach z poszczególnych państw na jeden organ, który będzie bezpośrednio gromadzić dane, pochodzące przede wszystkim z danego sektora, na temat wszystkich zdarzeń w ramach systemu obowiązkowego zgłaszania – PS3

|| ||

Problemy określone w pkt 2.2 || Środki w zakresie polityki || Szczegóły danego środka

Czynnik powodujący problemy nr 2: Scalanie danych: niska jakość informacji i niekompletność danych (CPP2)

A: Zdarzenia przyjmują wiele różnych form i nie są kodyfikowane i klasyfikowane w bazach danych w zharmonizowany sposób || 1. Wytyczne dotyczące archiwizowania zgłoszeń; szkolenia w celu zapewnienia lepszego zharmonizowania klasyfikacji w ramach krajowych baz danych i pomiędzy nimi – PS1

2. Harmonizacja procesu zgłaszania i znormalizowanie procesu wprowadzania danych w poszczególnych państwach; opracowanie wytycznych i organizowanie szkoleń – PS2

3. Nałożenie obowiązku stosowania jednego formatu zgłaszania zdarzeń, zastąpienie systemu gromadzenia zgłoszeń przez państwa członkowskie systemem działającym na szczeblu UE w ramach jednego organu – PS3

B: W wielu przypadkach brakuje procesu sprawdzania jakości w celu zapewnienia spójności danych || 1. Wytyczne dotyczące jakości danych; opracowanie automatycznych narzędzi do sprawdzania jakości danych i udostępnianie ich państwom członkowskim; organizowanie szkoleń i warsztatów – PS1

2. Nałożenie na organizacje i państwa członkowskie obowiązku sprawdzania jakości; rozwinięcie i uzupełnienie istniejących wytycznych na temat jakości danych; opracowanie automatycznych narzędzi do sprawdzania jakości danych; organizowanie szkoleń i warsztatów – PS2 i PS3

C: Nie wszystkie dane są wysyłane do centralnego archiwum europejskiego, a gromadzone dane nie zawsze odzwierciedlają faktyczny stan bezpieczeństwa || Dalsze zapewnianie nadzoru nad danymi zawartymi w centralnym archiwum europejskim i wszczęcie odpowiednich procedur, jeżeli są konieczne; przepisy mogłyby objąć zakres inspekcji normalizacyjnych EASA – PS1, PS2 i PS3

D: W odniesieniu do wielu zdarzeń nie wszystkie pola dotyczące kluczowych danych w bazie centralnego archiwum europejskiego są wypełniane || 1. Wytyczne na temat pól, jakie trzeba wypełnić, i opracowanie listy pól dla każdej odpowiedniej kategorii zdarzenia – PS1

2. Zmiana ustawodawstwa w celu ustanowienia pól obowiązkowych; załącznik do zmienionych przepisów zawierający wykaz pól obowiązkowych dla każdej odpowiedniej kategorii zdarzeń – PS2 i PS3

|| ||

Problemy określone w pkt 2.2 || Środki w zakresie polityki || Szczegóły danego środka

Czynnik powodujący problemy nr 3: Przeszkody prawne i organizacyjne uniemożliwiające odpowiedni dostęp do informacji z centralnego archiwum europejskiego (CPP3)

A: Ważne informacje na temat zdarzeń (opisowe) są niedostępne || Zapewnienie szerszego dostępu do danych z centralnego archiwum europejskiego, w szczególności w celu udostępnienia określonym właściwym organom stosownych informacji z zakresu bezpieczeństwa – PS1, PS2 i PS3

B: Brak zaufania ze strony państw członkowskich, jeżeli chodzi o wykorzystywanie danych z centralnego archiwum europejskiego || Ograniczenie wykorzystywania danych z centralnego archiwum europejskiego do celów związanych z poprawą bezpieczeństwa – PS1, PS2 i PS3

Problemy określone w pkt 2.2 || Środki w zakresie polityki || Szczegóły danego środka

Czynnik powodujący problemy nr 4: Brak analizy zdarzeń na szczeblu krajowym i europejskim oraz brak odpowiednich środków bezpieczeństwa (CPP4)

A: Brak systematycznej analizy zdarzeń na poziomie państw członkowskich i na poziomie UE || 1. Zalecenie dotyczące wdrożenia normy ICAO nakładającej na państwa obowiązek analizowania danych z systemów obowiązkowego i dobrowolnego zgłaszania oraz określania odpowiednich działań, jakie należy podjąć – PS1

2. Wdrożenie normy ICAO nakładającej na państwa obowiązek analizowania danych z systemów obowiązkowego i dobrowolnego zgłaszania oraz określania odpowiednich działań, jakie należy podjąć; nałożenie takiego obowiązku na organizacje, państwa członkowskie i na szczeblu UE – PS2

3. Wdrożenie normy ICAO nakładającej na państwa obowiązek analizowania danych z systemów obowiązkowego i dobrowolnego zgłaszania oraz określania odpowiednich działań, jakie należy podjąć; nałożenie takiego obowiązku na organizacje i na szczeblu UE – PS3

B: Brak strategicznych ram prawnych mających na celu poprawę bezpieczeństwa w oparciu o analizę zdarzeń || 1. Zalecenie wdrożenia zalecenia ICAO przewidującego podejmowanie odpowiednich działań naprawczych i zapobiegawczych określonych na podstawie analizy zdarzeń oraz monitorowanie ich skuteczności – PS1

2. Wdrożenie normy ICAO przewidującej podejmowanie odpowiednich działań naprawczych i zapobiegawczych określonych na podstawie analizy zdarzeń na poziomie organizacji, państw członkowskich i na poziomie UE oraz monitorowanie skuteczności tych działań na poziomie państw członkowskich i na poziomie UE – PS2

3. Wdrożenie normy ICAO przewidującej podejmowanie odpowiednich działań naprawczych i zapobiegawczych określonych na podstawie analizy zdarzeń na poziomie krajowym i na poziomie UE oraz monitorowanie skuteczności tych działań na poziomie UE – PS3

C: Brak narzędzia do ustalania hierarchii analizy zdarzeń || 1. Opracowanie na poziomie UE wspólnego unijnego programu klasyfikacji ryzyka w celu klasyfikowania zdarzeń w zharmonizowany sposób; udostępnienie tego narzędzia; zalecenie dla państw członkowskich dotyczące klasyfikowania zdarzeń zgodnie z tym narzędziem – PS1

2. Nałożenie na państwa członkowskie lub podmiot unijny obowiązku klasyfikowania zdarzeń zgodnie ze wspólnym unijnym narzędziem do klasyfikacji ryzyka; opracowanie tego narzędzia na poziomie UE i udostępnienie go państwom członkowskim i branży lotniczej – PS2 i PS3

4.           Ocena skutków

Skutki poszczególnych pakietów strategicznych podsumowano w tabeli poniżej.

|| Pakiet strategiczny 1 || Pakiet strategiczny 2 || Pakiet strategiczny 3

Skutki w zakresie bezpieczeństwa || Niskopozytywne || Wysokopozytywne || Niskopozytywne

Skutki gospodarcze ||  

|| Skutki dla sektora gospodarki || Brak || Średniopozytywne || Niskonegatywne

|| Skutki dla państw członkowskich || Brak || Niskonegatywne || Wysokopozytywne

|| Skutki dla rynku wewnętrznego i konkurencyjności || Niskopozytywne || Wysokopozytywne || Niskopozytywne

|| Obciążenia administracyjne /rok || brak || Niskonegatywne – 831 133 EUR || Średnionegatywne – 2,235 mln EUR

|| Skutki dla budżetu UE /rok || Bliskie zeru – 165 000 EUR || Niskonegatywne – 530 000 EUR || Wysokonegatywne – 12,1 mln EUR

Skutki społeczne ||

|| Standardy i prawa związane z jakością pracy || Niskopozytywne || Średniopozytywne || Wysokopozytywne

|| Zatrudnienie || Obojętne || Niskopozytywne || Niskopozytywne

|| Dane osobowe || Brak || Średniopozytywne || Średniopozytywne

|| Zdrowie i bezpieczeństwo publiczne || Niskopozytywne || Wysokopozytywne || Niskopozytywne

Skutki dla środowiska naturalnego || Bliskie zeru || Bliskie zeru || Bliskie zeru

Skutki w odniesieniu do praw podstawowych || Niskopozytywne || Wysokopozytywne || Niskopozytywne

Skutki w zakresie uproszczenia istniejących przepisów || brak || Wysokopozytywne || Wysokopozytywne

Skutki dla państw trzecich || Niskopozytywne || Wysokopozytywne || Niskopozytywne

5.           Porównanie wariantów

Pakiety strategiczne zostały ocenione pod kątem skuteczności, efektywności i spójności.

Z punktu widzenia skuteczności PS2 oferuje największe możliwości osiągnięcia wszystkich celów szczegółowych, podczas gdy PS3 zapewnia ogólnie dobrą skuteczność. PS1 pozwala na osiągnięcie w całości tylko celu szczegółowego nr 3.

PS1 zawiera środki wymagające niskich kosztów administracyjnych i związanych z wdrożeniem. Przyczynia się do osiągnięcia celów szczegółowych, ale w ograniczony sposób, co sprawia, że nie jest to najwydajniejszy wariant pod względem realizacji celów.

Pod względem efektywności PS3 jest wariantem najkosztowniejszym i mniej efektywnym niż PS2. PS1 to wariant najtańszy, ale również mniej efektywny.

Pod względem spójności wszystkie pakiety strategiczne są mniej więcej równoważne i reprezentują ograniczone kompromisy w odniesieniu do poszczególnych rodzajów skutków, ale PS2 oznacza najmniejszy kompromis.

W świetle powyższego zaleca się wybór PS2, ponieważ pakiet ten umożliwia osiągnięcie korzyści znacznie przewyższających poniesione koszty. Pakiet ten powinien się przyczynić do zwiększenia bezpieczeństwa lotniczego poprzez usprawnienie gromadzenia danych o zdarzeniach, poprawę jakości danych, bardziej odpowiedni dostęp do informacji oraz wprowadzenie wymogów dotyczących wykorzystywania zdarzeń do zmniejszania liczby wypadków lotniczych.

6.           Monitorowanie i ocena

Komisja oceni wykonanie rozporządzenia po upływie trzech lat od jego przyjęcia przez ustawodawcę i będzie stale monitorować zestaw kluczowych wskaźników w zakresie transportu, które są już dostępne. Wskaźniki te będą wykorzystywane do zmierzenia, do jakiego stopnia przyjęty wariant strategiczny zapewnia realizację celów szczegółowych.

[1]               Dyrektywa 2003/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zgłaszania zdarzeń w lotnictwie cywilnym; Dz.U. L 167 z 4.7.2003, s. 23.

[2]               Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1321/2007 ustanawiające przepisy wykonawcze w zakresie włączania do centralnego archiwum informacji o zdarzeniach w lotnictwie cywilnym, Dz.U. L 294 z 13.11.2007, s. 3; oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 1330/2007 ustanawiające przepisy wykonawcze w zakresie przekazywania zainteresowanym stronom informacji o zdarzeniach w lotnictwie cywilnym, Dz.U. L 295 z 14.11.2007, s. 7.