UZASADNIENIE

1.           Kontekst wniosku

Stosunki między UE a Kanadą w sprawach celnych reguluje Umowa w sprawie współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych[1], która weszła w życie dnia 1 stycznia 1998 r.

W grudniu 2005 r. Kanadyjska Agencja Służb Granicznych (CBSA) wykazała zainteresowanie zacieśnieniem współpracy między UE a Kanadą w zakresie bezpieczeństwa łańcucha dostaw. W wyniku wymiany poglądów Komisja i CBSA osiągnęły porozumienie w sprawie możliwego zakresu stosowania nowej umowy rozszerzającej współpracę celną między UE a Kanadą.

W dniu 26 listopada 2009 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Komisję do rozpoczęcia negocjacji z Kanadą. Negocjacje rozpoczęto w maju 2011 r.

Wynikiem negocjacji jest projekt Umowy między Unią Europejską a Kanadą o współpracy celnej w sprawach związanych z bezpieczeństwem łańcucha dostaw (projekt umowy), który opiera się na Umowie w sprawie współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych oraz rozszerza ją. Projekt umowy stworzy podstawę prawną dla współpracy między UE a Kanadą w sprawach bezpieczeństwa łańcucha dostaw i zarządzania ryzykiem, włącznie z wzmocnieniem celnych aspektów zabezpieczenia łańcucha logistycznego handlu międzynarodowego, przy jednoczesnym ułatwieniu legalnego handlu; tworząc w możliwym zakresie minimalne standardy dla technik zarządzania ryzykiem oraz powiązanych wymagań i programów; podejmując działania na rzecz wzajemnego uznawania technik zarządzania ryzykiem, standardów ryzyka, kontroli bezpieczeństwa, bezpieczeństwa kontenerów oraz programów partnerstwa handlowego, włącznie z równoważnymi środkami ułatwiającymi handel, oraz - w stosownych przypadkach - doprowadzając do ich wzajemnego uznawania; wymianą informacji dotyczących bezpieczeństwa łańcucha dostaw i zarządzania ryzykiem, z zastrzeżeniem poufności informacji i wymogów w zakresie ochrony danych osobowych określonych w art. 16 Umowy w sprawie współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych i obowiązujących przepisach Umawiających się Stron; ustanowieniem w tym celu punktów kontaktowych; wprowadzeniem w stosownych przypadkach interfejsu wymiany danych, włącznie z danymi poprzedzającymi przybycie i wyprowadzenie; opracowaniem strategii umożliwiającej organom celnym współpracę w obszarze inspekcji ładunków; współpracując w możliwym zakresie na wszelkich forach wielostronnych, na których mogą być odpowiednio podnoszone i dyskutowane kwestie związane z bezpieczeństwem łańcucha dostaw. Projekt umowy stanowi rozszerzenie Umowy w sprawie współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych zgodnie z art. 23 tej umowy, który stanowi, że Umawiające się Strony mogą rozszerzyć Umowę w sprawie współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych w celu podwyższenia poziomu współpracy w sprawach celnych i uzupełnienia jej, w drodze umów w sprawie poszczególnych sektorów lub spraw. Umowa w sprawie współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych w dalszym ciągu stanowić będzie ogólne ramy dla współpracy celnej między Umawiającymi się Stronami oraz proponuje się, aby rozszerzono instytucjonalną strukturę tej umowy, tak aby objęła ona również niniejszy projekt umowy. W praktyce Wspólny Komitet Współpracy Celnej UE-Kanada ustanowiony na mocy art. 20 Umowy w sprawie współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych będzie zarządzać obiema umowami i będzie upoważniony do przyjmowania koniecznych decyzji wykonawczych zgodnie z prawodawstwem krajowym Umawiających się Stron[2], na przykład w sprawie wzajemnego uznawania technik zarządzania ryzykiem, standardów ryzyka, kontroli bezpieczeństwa oraz programów partnerstwa handlowego.

2.           Wyniki konsultacji z zainteresowanymi stronami oraz ocena skutków

W ramach Grupy Roboczej Rady ds. Unii Celnej przeprowadzono konsultacje z państwami członkowskimi.

Nie zaistniała potrzeba przeprowadzenia oceny skutków.

3.           Aspekty prawne wniosku

Rada proszona jest o przyjęcie decyzji w sprawie zawarcia umowy na podstawie art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Niniejszy wniosek wchodzi w zakres wspólnej polityki handlowej, która podlega wyłącznej kompetencji Unii. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania.

4.           Wpływ na budżet

Wniosek nie ma wpływu na budżet Unii.

5.           Inne

Projekt umowy jest zgodny z celami i działaniami zidentyfikowanymi przez Komisję w celu wdrożenia strategii bezpieczeństwa wewnętrznego UE[3].

Wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania, w imieniu Unii, umowy zostaje przedłożony równolegle z niniejszym wnioskiem dotyczącym decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy.

2012/0073 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Kanadą o współpracy celnej w sprawach związanych z bezpieczeństwem łańcucha dostaw

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z art. 218 ust. 6 lit. a),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)       Unia Europejska i Kanada powinny rozszerzyć swoją współpracę celną, aby objąć kwestie bezpieczeństwa łańcucha dostaw i związanego z nim zarządzania ryzykiem w celu zwiększenia bezpieczeństwa całego łańcucha dostaw i jednocześnie ułatwienia legalnego handlu.

(2)       Zgodnie z decyzją Rady […/…] z dnia […][4] Umowa między Unią Europejską a Kanadą o współpracy celnej w sprawach związanych z bezpieczeństwem łańcucha dostaw została podpisana w dniu [ ] z zastrzeżeniem zawarcia jej w późniejszym terminie.

(3)       Umowa powinna zostać zatwierdzona w imieniu Unii Europejskiej.

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Umowę między Unią Europejską a Kanadą o współpracy celnej w sprawach związanych z bezpieczeństwem łańcucha dostaw.

Tekst Umowy jest dołączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady wyznacza osobę umocowaną do dokonania w imieniu Unii Europejskiej notyfikacji przewidzianej w art. 9 Umowy, w celu wyrażenia zgody Unii Europejskiej na to, aby Umowa stała się dla niej wiążąca.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem […] r. [5].

Sporządzono w Brukseli, dnia       r.

                                                                       W imieniu Rady

                                                                       Przewodniczący

 ZAŁĄCZNIK

PROJEKT

Umowa między Unią Europejską a Kanadą o współpracy celnej w sprawach związanych z bezpieczeństwem łańcucha dostaw

UNIA EUROPEJSKA i KANADA, („Umawiające się Strony”),

Uznając potrzebę zwiększenia bezpieczeństwa całego łańcucha dostaw dla Kanady i Unii Europejskiej oraz jednoczesnego ułatwienia legalnego handlu;

Uznając, że organy celne Kanady i Unii Europejskiej utrzymują ze sobą długotrwałe, ścisłe i owocne stosunki;

Uznając, że stosunki te można polepszyć poprzez ściślejszą współpracę w dziedzinie bezpieczeństwa kontenerów i innych spraw związanych z bezpieczeństwem łańcucha dostaw w oparciu o, w najwyższym możliwym do realizacji zakresie, wzajemne uznawanie technik zarządzania ryzykiem, standardów ryzyka, kontroli bezpieczeństwa oraz programów partnerstwa handlowego;

Mając na celu zapewnienie ram dla badania przyszłych mechanizmów współpracy mających polepszyć praktyki w zakresie bezpieczeństwa łańcucha dostaw, które powinny zwiększyć skuteczność w dziedzinie ceł, aby zapewnić bezpieczeństwo całego łańcucha dostaw i ułatwić legalny handel w interesie ich środowisk handlowych;

Mając na celu opracowanie strategii, która pozwoli Kanadzie i Unii Europejskiej współpracować w obszarze inspekcji ładunków;

W oparciu o kluczowe elementy Ram Norm Bezpieczeństwa Światowej Organizacji Celnej na rzecz zabezpieczenia i ułatwienia handlu światowego;

Odnosząc się do Umowy między Kanadą a Wspólnotą Europejską w sprawie współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych, która weszła w życie dnia 1 stycznia 1998 r., i pragnąc rozszerzyć zakres stosowania tej umowy w drodze umowy dotyczącej określonej kwestii, zgodnie z art. 23 Umowy w sprawie współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych;

Uznając, że Wspólny Komitet Współpracy Celnej UE-Kanada został ustanowiony na mocy art. 20 Umowy w sprawie współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych, aby zapewnić sprawne funkcjonowanie tej umowy i między innymi podejmować środki niezbędne dla współpracy celnej, zgodnie z celami umowy oraz w celu rozszerzenia umowy w celu podwyższenia poziomu współpracy w sprawach celnych i uzupełnienia jej w poszczególnych sektorach lub sprawach;

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Do celów niniejszej Umowy „organ celny” oznacza:

- w Unii Europejskiej: właściwe służby Komisji Europejskiej oraz organy celne państw członkowskich Unii Europejskiej,

- w Kanadzie: organ administracji rządowej wyznaczony przez Kanadę jako odpowiedzialny za zarządzanie jej przepisami celnymi.

Artykuł 2

Umawiające się Strony współpracują w sprawach bezpieczeństwa łańcucha dostaw i powiązanego zarządzania ryzykiem.

Artykuł 3

Umawiające się Strony zarządzają tą współpracą poprzez swoje organy celne.

Artykuł 4

Umawiające się Strony współpracują:

a)           wzmacniając celne aspekty zabezpieczenia łańcucha logistycznego handlu międzynarodowego, przy jednoczesnym ułatwieniu legalnego handlu;

b)           tworząc w możliwym zakresie minimalne standardy dla technik zarządzania ryzykiem oraz powiązanych wymagań i programów;

c)           podejmując działania na rzecz wzajemnego uznawania technik zarządzania ryzykiem, standardów ryzyka, kontroli bezpieczeństwa, bezpieczeństwa kontenerów oraz programów partnerstwa handlowego, włącznie z równoważnymi środkami ułatwiającymi handel, oraz - w stosownych przypadkach - doprowadzając do ich wzajemnego uznawania;

d)           wymieniając informacje dotyczące bezpieczeństwa łańcucha dostaw i zarządzania ryzykiem; wymiana informacji na mocy niniejszej Umowy spełnia wymogi w zakresie poufności informacji i ochrony danych osobowych określone w art. 16 Umowy w sprawie współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych oraz wymogi w zakresie poufności i prywatności określone w przepisach Umawiających się Stron;

e)           ustanawiając punkty kontaktowe dla wymiany informacji dotyczących bezpieczeństwa łańcucha dostaw;

f)            wprowadzając w stosownych przypadkach interfejs wymiany danych, włącznie z danymi poprzedzającymi przybycie i wyprowadzenie;

g)           opracowując strategię umożliwiającą organom celnym współpracę w obszarze inspekcji ładunków;

h)           współpracując w możliwym zakresie na wszelkich forach wielostronnych, na których mogą być odpowiednio podnoszone i dyskutowane kwestie związane z bezpieczeństwem łańcucha dostaw.

Artykuł 5

Wspólny Komitet Współpracy Celnej, ustanowiony na mocy art. 20 Umowy w sprawie współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych, zapewnia sprawne funkcjonowanie tej umowy i analizuje wszystkie sprawy wynikające z jej stosowania. Jest on upoważniony do przyjmowania decyzji niezbędnych do realizacji niniejszej Umowy zgodnie z prawodawstwem krajowym Umawiających się Stron, w odniesieniu do aspektów takich jak transmisja danych i wzajemnie uzgodnione korzyści, wzajemne uznawanie technik zarządzania ryzykiem, standardy ryzyka, kontrola bezpieczeństwa oraz programy partnerstwa handlowego.

Artykuł 6

Wspólny Komitet Współpracy Celnej ustanawia właściwe mechanizmy działania, w tym grupy robocze celem wsparcia jego prac nad realizacją niniejszej Umowy oraz w szczególności odnosząc się do następujących aspektów:

a)         określenia zmian o charakterze regulacyjnym lub legislacyjnym wymaganych do realizacji niniejszej Umowy;

b)         określenia i ustanowienia środków mających poprawić mechanizmy wymiany informacji;

c)         określenia i ustanowienia najlepszych praktyk, w tym najlepszych praktyk w zakresie harmonizacji wymogów wcześniejszego przekazywania drogą elektroniczną informacji na temat ładunków z międzynarodowymi normami mającymi zastosowanie do przesyłek wprowadzanych, wyprowadzanych i przewożonych tranzytem;

d)         określenia i ustanowienia standardów analizy ryzyka mających zastosowanie w odniesieniu do informacji wymaganych w celu identyfikacji przesyłek wysokiego ryzyka przywożonych do Kanady lub Unii Europejskiej, tam przeładowywanych lub przewożonych tranzytem przez ich terytoria.

e)         określenia i ustanowienia środków mających na celu harmonizację standardów oceny ryzyka;

f)          określenia minimalnych standardów kontroli oraz metod przestrzegania tych standardów;

g)         ulepszenia i ustanowienia standardów mających zastosowanie do programów partnerstwa handlowego mających na celu poprawę bezpieczeństwa łańcucha dostaw i ułatwienie legalnego handlu;

h)         określenia i podjęcia konkretnych działań w celu ustanowienia wzajemnego uznawania technik zarządzania ryzykiem, standardów ryzyka, kontroli bezpieczeństwa, oraz programów partnerstwa handlowego, włącznie z równoważnymi środkami ułatwiającymi handel.

Artykuł 7

1. W przypadku zaistnienia trudności lub sporów między Umawiającymi się Stronami dotyczących realizacji niniejszej Umowy, organy celne Umawiających się Stron podejmują próby rozwiązania problemu w drodze konsultacji i dyskusji.

2. Umawiające się Strony mogą również zgodzić się na inne formy regulowania sporów.

Artykuł 8

1. Niniejszą Umowę można zmienić za pisemnym porozumieniem Umawiających się Stron.

2. Zmiana wchodzi w życie 90 dni po przesłaniu drugiej notyfikacji, wskazującej że Umawiające się Strony zakończyły swoje procedury wewnętrzne wymagane do jej wejścia w życie, w drodze wymiany not drogą dyplomatyczną.

Artykuł 9

Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca, następującego po dniu, w którym Umawiające się Strony powiadamiają się wzajemnie o zakończeniu procedur niezbędnych do wejścia w życie Umowy.

Artykuł 10

1. Niniejsza Umowa pozostaje w mocy na czas nieokreślony.

2. Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszą Umowę, przesyłając drugiej Umawiającej się Stronie drogą dyplomatyczną pisemne wypowiedzenie.

3. Takie wypowiedzenie staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie okresu sześciu miesięcy od daty przyjęcia takiego wypowiedzenia przez drugą Umawiającą się Stronę.

4. W przypadku wypowiedzenia niniejszej Umowy każda decyzja Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej pozostanie w mocy, chyba że Umawiające się Strony postanowią inaczej.

Na dowód powyższego, niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali niniejszą Umowę.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w ….., dnia […] 201¬ r. w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym każdy z tych tekstów jest jednakowo autentyczny.

W IMIENIU UNII EUROPEJSKIEJ   W IMIENIU KANADY

[1]               Dz.U. L 7 z 13.1.1998, s. 38.

[2]               Stanowisko UE dotyczące prawnie wiążących decyzji Wspólnego Komitet Współpracy Celnej określa Rada, stanowiąc na wniosek Komisji.

[3]               Zob. w szczególności cel 4, działanie 3 (Wspólne zarządzanie ryzykiem w odniesieniu do przepływu towarów przez zewnętrzne granice UE) komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady – Strategia bezpieczeństwa UE w działaniu: pięć kroków w kierunku bezpieczniejszej Europy; COM(2010) 673 wersja ostateczna.

[4]               Dz.U. L […] z […], s. […].

[5]               Data wejścia w życie umowy zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.