UZASADNIENIE

1.           KONTEKST WNIOSKU

W rozporządzeniu (WE) nr 106/2008 określono przepisy dotyczące wdrożenia programu Energy Star dla urządzeń biurowych (komputerów, ekranów, drukarek, kopiarek, skanerów itd.) w Unii Europejskiej. Program Energy Star jest realizowany w UE na podstawie Umowy między rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki a Wspólnotą Europejską w sprawie koordynacji programów znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych[1], która wygasła w grudniu 2011 r. W dniu 12 lipca 2011 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Komisję do prowadzenia rokowań w sprawie nowej 5-letniej umowy, które zakończono dnia 29 listopada 2011 r. Celem niniejszego wniosku dotyczącego zmiany rozporządzenia (WE) nr 106/2008 jest dostosowanie realizacji programu Energy Star do nowej umowy. Równocześnie z niniejszym wnioskiem dotyczącym zmiany rozporządzenia (WE) nr 106/2008 przedłożono Radzie wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania i zawarcia nowej umowy Energy Star.

2.           WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW

Wnioski dotyczące nowej umowy oraz zmiany rozporządzenia (WE) nr 106/2008 uwzględniają doświadczenia zdobyte w pierwszych dwóch okresach realizacji programu Energy Star w UE w latach 2001-2010 oraz wyniki konsultacji z Grupą Unii Europejskiej ds. Energy Star.

W komunikacie w sprawie wdrożenia programu Energy Star w Unii Europejskiej w latach 2006-2010[2] oraz w zaleceniu Komisji dla Rady dotyczącym otwarcia rokowań w sprawie drugiej umowy Energy Star szczegółowo opisano powody kontynuowania programu Energy Star przez okres kolejnych pięciu lat. Poniżej podsumowano najważniejsze kwestie:

– program Energy Star skutecznie przyczynił się do zwiększenia energooszczędności na rynku urządzeń biurowych. Zużycie energii elektrycznej przez urządzenia sprzedane w ciągu ostatnich trzech lat zmalało o ok. 11 TWh, czyli ok. 16 %. W związku z powyższym rachunki za energię elektryczną były niższe o ok. 1,8 mld EUR oraz uniknięto emisji 3,7 Mt CO2;

– program oferuje elastyczne i dynamiczne ramy polityki, dobrze dostosowane do szybko zmieniających się produktów branży ICT;

– UE i USA powinny kontynuować współpracę w zakresie tworzenia specyfikacji produktów, wprowadzając ten sam poziom wymogów w zbliżonym czasie;

– biorąc pod uwagę zamysł USA polegający na wprowadzeniu do programu certyfikacji zewnętrznej, umowę należy kontynuować z zachowaniem dwóch oddzielnych systemów rejestracji produktów, w ramach których w UE stosowany będzie system certyfikacji własnej producentów, a w USA – certyfikacji zewnętrznej. Zakończenie stosowania zasady wzajemnego uznawania nie powinno mieć negatywnych skutków dla producentów uczestniczących w programie UE, jako że koncentrują się oni głównie na rynku unijnym;

– producenci stwierdzili, że głównym czynnikiem skłaniającym ich do udziału w programie był wymóg, aby centralne organy rządowe dokonywały zakupu urządzeń o stopniu efektywności przynajmniej równym Energy Star. Ponadto znaczna część producentów uczestniczy w zamówieniach publicznych w państwach członkowskich innych niż państwo, w którym mają siedzibę, w związku z czym należy rozważyć wzmocnienie przepisów dotyczących zamówień publicznych. Dodatkowe powody dla wzmocnienia przepisów dotyczących zamówień publicznych przedstawiono w ocenie skutków[3] towarzyszącej wnioskowi dotyczącemu dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej[4];

– Choć dostępne dane wskazują na wysoki stopień zgodności, Komisja i państwa członkowskie powinny ze sobą ściśle współpracować w zakresie skrupulatnego wdrażania programu oraz powinny zbadać skuteczność egzekwowania jego wymogów najpóźniej w terminie 18 miesięcy od zawarcia umowy. W związku z powyższym należy sprecyzować odpowiednie obowiązki Komisji i państw członkowskich w zakresie egzekwowania wymogów programu;

– Komisja będzie monitorować wpływ zmian proponowanych przez USA oraz wpływ programu Energy Star na energooszczędność, producentów i zachowanie zgodności z wymogami. Na co najmniej dwa lata przed wygaśnięciem nowej umowy Komisja dokona analizy możliwych wariantów w odniesieniu do zużycia energii przez urządzenia biurowe, w tym wariantu zastąpienia Energy Star alternatywnym instrumentem polityki.

3.           ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

Głównym celem niniejszego wniosku dotyczącego zmiany rozporządzenia (WE) nr 106/2008 jest dostosowanie realizacji programu Energy Star do nowej Umowy między rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki a Unią Europejską dotyczącej koordynacji programów znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych.

Jedyną znaczącą zmianą wprowadzoną we wniosku jest skreślenie art. 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 106/2008, który stanowi, że „urządzenia biurowe, na których użycie uzyskano zgodę USEPA na stosowanie wspólnego logo, uważa się za zgodne z niniejszym rozporządzeniem, o ile nie udowodniono, że jest inaczej”. Do tej pory działanie programu w UE i USA opierało się na certyfikacji własnej producentów. Uważa się, że sukces programu w UE wynika częściowo z takiej nieskomplikowanej procedury w zakresie rejestracji produktu. USA zdecydowały się jednak na przejście na certyfikację zewnętrzną dla produktów wprowadzanych do obrotu w USA. Podejście to nie jest zalecane w odniesieniu do rynku UE. Mogłoby ono wywrzeć negatywny wpływ na program i postawić MŚP w niekorzystnej sytuacji w stosunku do dużych producentów. Dlatego też zgodnie z nową umową program będzie funkcjonował w oparciu o dwa oddzielne systemy rejestracji produktów. Produkty wprowadzane do obrotu w UE będą rejestrowane w Komisji Europejskiej, zaś produkty wprowadzane do obrotu w USA będą rejestrowane przez osoby trzecie akredytowane w ramach amerykańskiego programu Energy Star. Oznacza to, że zasada wzajemnego uznawania nie będzie już stosowana.

Pozostałe zmiany mają na celu aktualizację odniesień do obowiązujących aktów prawnych (art. 4) i do nowej umowy (art. 11) oraz aktualizację nazwy Grupy ds. Energy Star (art. 8). W art. 12 sprecyzowano obowiązki Komisji i państw członkowskich w zakresie egzekwowania wymogów programu. Połączono art. 4 i 7 oraz 13 i 14.

W komunikacie w sprawie wdrożenia programu Energy Star w Unii Europejskiej w latach 2006-2010 stwierdzono, że należy zwrócić uwagę na wzmocnienie przepisów dotyczących zamówień publicznych. Jednakże, ponieważ terminowe wdrożenie programu Energy Star na mocy nowej umowy jest uzależnione od szybkiego przyjęcia zmienionego rozporządzenia, w tekście nie proponuje się znaczących zmian. Wzmocnienie przepisów dotyczących zamówień publicznych zostanie ujęte we wniosku dotyczącym dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej[5], która uwzględnia kwestię zamówień publicznych w sposób kompleksowy. W zmienionym rozporządzeniu należy wziąć pod uwagę przepisy dotyczące zamówień publicznych określone w tej dyrektywie.

Komisja będzie w sposób ciągły monitorować wpływ zmian proponowanych przez USA oraz wpływ programu Energy Star na energooszczędność, producentów i zachowanie zgodności z wymogami. Na co najmniej dwa lata przed wygaśnięciem nowej umowy Komisja dokona analizy możliwych wariantów w odniesieniu do zużycia energii przez urządzenia biurowe, w tym wariantu zastąpienia Energy Star alternatywnym instrumentem polityki.

4.           WPŁYW NA BUDŻET

Celem niniejszego wniosku jest kontynuacja realizacji istniejącego programu, zatem nie ma on wpływu na środki operacyjne i administracyjne ani na zasoby ludzkie.

2012/0049 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych w Unii Europejskiej zmieniające rozporządzenie (WE) nr 106/2008 w sprawie wspólnotowego programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 194 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)       Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 106/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie wspólnotowego programu znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych[6] wdraża w Unii program Energy Star na podstawie Umowy między rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki a Wspólnotą Europejską w sprawie koordynacji programów znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych[7]. Umowa ta wygasła w dniu 28 grudnia 2011 r., zaś Rada przyjęła decyzję upoważniającą Komisję do prowadzenia rokowań w sprawie nowej 5-letniej umowy ze Stanami Zjednoczonymi. Rokowania dotyczące nowej umowy zakończono dnia 29 listopada 2011 r. Należy zatem wprowadzić odniesienie do nowej umowy.

(2)       Należy również zaktualizować odniesienia do unijnych systemów znakowania lub certyfikacji jakości ustanowionych dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającą ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią[8], dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobów przez produkty związane z energią[9] oraz rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 66/2010 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie oznakowania ekologicznego UE[10].

(3)       Niniejsze rozporządzenie zmieniające oferuje również możliwość wprowadzenia nowej nazwy Grupy ds. Energy Board.

(4)       Artykuł 4 ust. 4 należy skreślić w celu uwzględnienia art. VI nowej umowy, przewidującego wprowadzenie dwóch oddzielnych systemów certyfikacji produktów (certyfikacja własna produktów wprowadzanych do obrotu w Unii i certyfikacja zewnętrzna produktów wprowadzanych do obrotu w Stanach Zjednoczonych).

(5)       W art. 6 należy sprecyzować związek ze stosownymi przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady […./../UE] w sprawie efektywności energetycznej oraz uchylającej dyrektywy 2004/8/WE i 2006/32/WE[11].

(6)       Należy sprecyzować odpowiednie obowiązki Komisji i państw członkowskich w zakresie egzekwowania wymogów programu Energy Star określone w art. 12 ust. 3.

(7)       Ocena programu powinna obejmować rozważenie alternatywnych wariantów politycznych oraz zapewnić wystarczającą ilość czasu dla podjęcia świadomej decyzji na temat ewentualnego przedłużenia umowy.

(8)       Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 106/2008,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 106/2008 wprowadza się następujące zmiany:

(1) artykuł 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4

Zasady ogólne

1. Program Energy Star jest odpowiednio koordynowany z innymi rozwiązaniami Unii Europejskiej w zakresie znakowania lub świadectw jakości, a także z takimi programami jak w szczególności unijny program oznakowania ekologicznego ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 66/2010, program wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie zużycia energii oraz innych zasobów przez produkty związane z energią ustanowiony dyrektywą 2010/30/UE oraz środki wykonawcze do dyrektywy 2009/125/WE. Koordynacja ta obejmuje wymianę dowodów oraz, w stosownych przypadkach, ustanowienie wspólnych poziomów specyfikacji i wymogów dla różnych systemów.

2. Inne istniejące i nowe systemy dobrowolnego znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych w państwach członkowskich mogą być stosowane równolegle z programem Energy Star.

3. Wspólne logo może być umieszczane przez uczestników programu na ich urządzeniach biurowych i wykorzystywane w związanych z nimi materiałach promocyjnych.

4. Uczestnictwo w programie Energy Star jest dobrowolne.

5. Bez uszczerbku dla jakichkolwiek przepisów Unii Europejskiej w sprawie oceny zgodności i znakowania zgodności lub jakiejkolwiek umowy międzynarodowej zawartej między Unią Europejską i państwami trzecimi w zakresie dostępu do rynku Unii Europejskiej, produkty objęte niniejszym rozporządzeniem wprowadzane na rynek Unii Europejskiej mogą być badane przez Komisję lub państwa członkowskie celem sprawdzenia ich zgodności z wymogami niniejszego rozporządzenia.”;

(2) artykuł 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

Propagowanie kryteriów efektywności energetycznej

1. W okresie obowiązywania Umowy centralne organy rządowe w rozumieniu dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi[12], bez uszczerbku dla unijnych i krajowych przepisów oraz kryteriów gospodarczych, określają wymagania w zakresie efektywności energetycznej co najmniej równorzędne ze wspólnymi specyfikacjami dla zamówień publicznych na dostawy o wartości na poziomie lub powyżej kwot progowych określonych w art. 7 wspomnianej dyrektywy. Niniejszy artykuł stosuje się bez uszczerbku dla przepisów ustanowionych w art. 5 i załączniku III lit. f) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady […./../UE] w sprawie efektywności energetycznej oraz uchylającej dyrektywy 2004/8/WE i 2006/32/WE[13].

2. W okresie obowiązywania Umowy Komisja i inne instytucje unijne, bez uszczerbku dla unijnych i krajowych przepisów oraz kryteriów gospodarczych, określają wymagania w zakresie efektywności energetycznej co najmniej równorzędne ze wspólnymi specyfikacjami dla zamówień publicznych na dostawy o wartości na poziomie lub powyżej kwot progowych określonych w art. 7 dyrektywy 2004/18/WE.”;

(3) skreśla się art. 7;

(4) artykuł 8 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 8

Grupa Unii Europejskiej ds. Energy Star

1.           Komisja powołuje Grupę Unii Europejskiej ds. Energy Star („EUESB”) składającą się z krajowych przedstawicieli, o których mowa w art. 9, oraz przedstawicieli zainteresowanych stron. EUESB dokonuje przeglądu wdrożenia programu Energy Star w Unii i w stosownych przypadkach służy Komisji radą i pomocą, aby umożliwić jej pełnienie roli organu zarządzającego, o którym mowa w art. IV Umowy.

2.           Komisja, w ramach swojej działalności i w możliwym zakresie, zapewnia zachowanie przez EUESB – w odniesieniu do każdej grupy urządzeń biurowych – zrównoważonego udziału wszystkich odpowiednich dla danej grupy urządzeń zainteresowanych stron, takich jak producenci, sprzedawcy detaliczni, importerzy, podmioty zajmujące się ochroną środowiska i organizacje konsumenckie.

3.           Komisja wspomagana przez EUESB monitoruje wprowadzanie na rynek produktów oznaczonych wspólnym logo oraz rozwój w zakresie efektywności energetycznej urządzeń biurowych, aby na czas dokonywać rewizji wspólnych specyfikacji.

4.           Komisja ustanawia regulamin EUESB, uwzględniając opinie przedstawicieli krajowych w EUESB.”;

(5) artykuł 11 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 11

Procedury przygotowawcze przed rewizją warunków technicznych

1.           Mając na względzie przygotowanie rewizji wspólnych specyfikacji i grup urządzeń biurowych wymienionych w załączniku C do Umowy, przed złożeniem projektu wniosku lub przekazaniem odpowiedzi do USEPA zgodnie z procedurami określonymi w Umowie i w decyzji Rady [...] z dnia [...] r. dotyczącej zawarcia Umowy między rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki a Unią Europejską w sprawie koordynacji programów znakowania efektywności energetycznej urządzeń biurowych[14], podejmuje się kroki określone w ust. 2–5.

2.           Komisja może wezwać EUESB do przedłożenia wniosku dotyczącego rewizji Umowy lub wspólnych specyfikacji produktu. Komisja może zaproponować EUESB rewizję wspólnych specyfikacji produktu lub Umowy. EUESB może także z własnej inicjatywy występować z wnioskami do Komisji.

3.           Komisja konsultuje się z EUESB za każdym razem, gdy otrzyma od USEPA wniosek dotyczący rewizji Umowy.

4.           Przedstawiając swoje opinie Komisji, członkowie EUESB uwzględniają wyniki studiów wykonalności i badań rynkowych, a także dostępną technologię służącą zmniejszaniu zużycia energii.

5.           Komisja zwraca szczególną uwagę na cel, jakim jest ustalenie wspólnych specyfikacji na ambitnym poziomie zgodnie z art. I ust. 3 Umowy, aby zmniejszyć zużycie energii oraz należycie uwzględnia dostępną technologię i związane z nią koszty. W szczególności przed przedstawieniem swojej opinii w sprawie jakichkolwiek nowych wspólnych specyfikacji EUESB uwzględnia najnowsze wyniki badań w zakresie ekoprojektów.”;

(6) artykuły 12 i 13 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 12

Nadzór nad rynkiem i kontrola nadużyć

6.           Wspólne logo jest stosowane tylko w związku z produktami objętymi Umową i zgodnie z wytycznymi dla użytkownika wspólnego logo zawartymi w załączniku B do Umowy.

7.           Jakakolwiek nieprawdziwa lub wprowadzająca w błąd reklama oraz stosowanie oznakowań lub logo, które prowadzą do mylenia ich ze wspólnym logo, są zabronione.

8.           Komisja zapewnia właściwe stosowanie wspólnego logo, podejmując lub koordynując działania opisane w art. IX ust. 2, 3 i 4 Umowy. Państwa członkowskie podejmują odpowiednie działania, w szczególności działania opisane w art. IX ust. 5 Umowy, celem zapewnienia zgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia na ich własnym terytorium i powiadamiają o tym Komisję. Państwa członkowskie mogą przekazywać Komisji dowody nieprzestrzegania przepisów przez uczestników programu w celu podjęcia przez nią wstępnych działań.

Artykuł 13

Przegląd i rewizja

Zanim strony Umowy omówią jej przedłużenie zgodnie z jej art. XIV ust. 2, Komisja weryfikuje skuteczność programu Energy Star w odniesieniu do poprawy efektywności energetycznej urządzeń biurowych oraz oferowania możliwości rynkowych producentom, a także ocenia alternatywne warianty polityki przewidziane między innymi w prawodawstwie Unii, w szczególności w dyrektywie 2009/125/WE i dyrektywie 2010/30/UE. Wyniki takiej weryfikacji oraz oceny są przekazywane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na co najmniej dwa lata przed wygaśnięciem Umowy.”;

(7) skreśla się art. 14.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia

W imieniu Parlamentu Europejskiego           W imieniu Rady

Przewodniczący                                             Przewodniczący

[1]               Dz.U. L 381 z 28.12.2006, s. 26.

[2]               COM(2011)337 wersja ostateczna.

[3]               SEC(2011) 779 wersja ostateczna.

[4]               COM(2011) 370 wersja ostateczna.

[5]               COM(2011) 370 wersja ostateczna.

[6]               Dz.U. L 39 z 13.2.2008, s. 1.

[7]               Dz.U. L 381 z 28.12.2006, s. 26.

[8]               Dz.U. L 285 z 31.10.2009, s. 10.

[9]               Dz.U. L 153 z 18.6.2010, s. 1.

[10]             Dz.U. L 27 z 30.1.2010, s. 1.

[11]             Dz.U. L […], […], s. […].

[12]             Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114. Dyrektywa ostatnio zmieniona

rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1422/2007 (Dz.U. L 317 z 5.12.2007,

s. 34)

[13]             Dz.U. L […], […], s. […].

[14]             Dz.U. L […], […], s. […].