SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

Drugie sprawozdanie półroczne z funkcjonowania strefy Schengen 1 maja 2012 r. – 31 października 2012 r.

1.           Wprowadzenie

Zgodnie z zapowiedzią Komisji z dnia 16 września 2011 r. zawartą w komunikacie w sprawie wzmocnienia ładu Schengen[1] i popartą przez Radę ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych/Wspólny Komitet w dniu 8 marca 2012 r. Komisja przyjęła, dnia 16 maja 2012 r., pierwsze sprawozdanie półroczne dla Parlamentu Europejskiego i Rady z funkcjonowania strefy Schengen[2]. Sprawozdanie było następnie przedmiotem dyskusji podczas posiedzenia Rady w dniu 7 czerwca 2012 r. i sesji plenarnej Parlamentu Europejskiego w dniu 4 lipca 2012 r. Niniejsze drugie sprawozdanie obejmuje okres od dnia 1 maja 2012 r. do dnia 31 października 2012 r.

2.           Obraz sytuacji

2.1.        Sytuacja na granicach zewnętrznych strefy Schengen

W okresie od kwietnia do czerwca 2012 r. wykryto około 23 000 przypadków nielegalnego przekroczenia granicy związanych z mieszanymi przepływami migracyjnymi. Stanowi to spadek o 44 % na poziomie UE w porównaniu z tym samym okresem w poprzednim roku, w którym nastąpiła kulminacja arabskiej wiosny. Natomiast Grecja zgłosiła wzrost o 29 % w porównaniu z rokiem poprzednim. Większość wszystkich przypadków, tj. 56 %, wykryto na granicy lądowej pomiędzy Grecją a Turcją, co oznacza, że przedmiotowy odcinek granicy pozostaje obszarem newralgicznym pod względem nielegalnej migracji do UE. Przypadki najczęściej wykrywane na tej części granicy dotyczyły obywateli Afganistanu, a w dalszej kolejności obywateli Bangladeszu i Syrii[3].

W następstwie uruchomienia przez Grecję w sierpniu 2012 r. operacji Tarcza (Shield), w ramach której Grecja rozmieściła około 1 800 strażników granicznych na grecko-tureckiej granicy lądowej, po wcześniejszym intensywnym wzroście liczby wykrytych przypadków nielegalnego przekroczenia granicy nastąpił jednak znaczny spadek. Jak dotąd władze greckie zgłosiły znaczący spadek liczby zatrzymań w obszarze Ewros.

Wskutek pogarszającej się sytuacji humanitarnej i sytuacji dotyczącej bezpieczeństwa w Syrii doszło do znaczącego wzrostu liczby obywateli syryjskich wśród wykrytych przypadków nielegalnego przekroczenia granicy i nielegalnego pobytu, przede wszystkim w Grecji. Ponadto obywatele syryjscy są drugą najliczniejszą grupą ubiegającą się o ochronę międzynarodową, głównie w Szwecji i Niemczech, gdzie obywatelom Syrii wnioskującym o udzielenie azylu udziela się ochrony. Jakiekolwiek dalsze pogorszenie sytuacji w Syrii spowoduje przypuszczalnie dalszy wzrost liczby uchodźców szukających schronienia w sąsiednich krajach i docelowo w państwach członkowskich UE[4].

2.2.        Sytuacja wewnątrz strefy Schengen

Chociaż Grecja jest obecnie głównym punktem przybywania nielegalnych migrantów, dla większości migrantów stanowi ona raczej kraj tranzytowy niż państwo docelowe. Wtórne przepływy znajdują odzwierciedlenie w wykrytych przypadkach nielegalnego przekroczenia granicy na granicach lądowych Bałkanów Zachodnich, włoskich granicach morskich i lotach z greckich lotnisk do wielu głównych portów lotniczych w UE[5].

Ostatnią operację zbierania informacji na temat przepływów migracyjnych w UE/strefie Schengen, operację Balder, przeprowadzono w dniach 16–22 kwietnia 2012 r. w 24 państwach członkowskich[6] oraz w Norwegii i Szwajcarii. Operacja miała na celu zebranie danych na temat przepływów migracyjnych w państwach członkowskich UE i dotyczyła w szczególności presji migracyjnej w różnych państwach, głównych szlaków wykorzystywanych przez nielegalnych migrantów, głównych państw docelowych migracji, krajów pochodzenia nielegalnych migrantów oraz miejsc wykrycia nielegalnych migrantów i wykorzystywanych środków transportu.

Według danych zgłoszonych przez uczestniczące państwa członkowskie, zestawionych przez duńska policję państwową[7] i udostępnionych w czerwcu 2012 r., w ciągu wspomnianego wyżej tygodnia zatrzymano 2 396 obywateli państw trzecich pochodzących ze 115 różnych państw. Największą liczbę nielegalnych migrantów w strefie Schengen wykryto w Niemczech (520 osób), Hiszpanii (369 osób) i Austrii (178 osób), a większość z nich wjechała na terytorium UE w Hiszpanii (207 osób) i w Grecji (180 osób). Głównymi państwami docelowymi były Hiszpania (341 osób), Niemcy (281 osób) i Austria (175 osób).

Dane zgromadzone podczas tego rodzaju operacji, chociaż dostarczają pewnych cennych podstawowych informacji, są raczej niepełne, ponieważ obejmują jedynie kilka tygodni rocznie, a w operacji nie uczestniczą wszystkie państwa członkowskie. W związku z tym, jak zauważyła Komisja w pierwszym sprawozdaniu półrocznym z funkcjonowania strefy Schengen i Rada ds. WSiSW/Wspólny Komitet w dniu 7 czerwca 2012 r., konieczne jest ulepszenie gromadzenia i analizy danych na temat nielegalnych ruchów migracyjnych w UE. Ponieważ państwa członkowskie zgodziły się, że Komisja powinna ogrywać pewna rolę w tym procesie oraz że należy wykorzystywać istniejące struktury w jak najszerszym zakresie, państwa członkowskie zostały zaproszone przez Komisję i Frontex na spotkanie ekspertów w dniu 2 października 2012 r. w celu omówienia możliwego sposobu uzyskania lepszego rozeznania w sytuacji. Państwa członkowskie potwierdziły konieczność regularnego gromadzenia i analizowania danych, wyrażając jednocześnie obawy dotyczące dodatkowego obciążenia pracą i wykorzystywania przedmiotowych analiz. Komisja wraz z Frontexem zastanawiają się obecnie nad najlepszym sposobem dalszego postępowania.

3.           Stosowanie dorobku Schengen

3.1.        Przypadki tymczasowego przywrócenia kontroli na granicach wewnętrznych

Artykuł 23 kodeksu granicznego Schengen[8] stanowi, że w przypadku poważnego zagrożenia porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego państwo członkowskie może wyjątkowo przywrócić kontrolę graniczną na swoich granicach wewnętrznych. W okresie od dnia 1 maja do dnia 31 października 2012 r. kontrole na granicach wewnętrznych zostały przywrócone dwukrotnie.

Najpierw, w dniu 20 kwietnia 2012 r. Hiszpania powiadomiła Komisję o zamiarze przywrócenia kontroli na należącej do niej wewnętrznej granicy lądowej z Francją oraz na lotniskach w Barcelonie i Gironie w okresie od dnia 28 kwietnia do dnia 4 maja 2012 r. z powodu organizacji posiedzenia Europejskiego Banku Centralnego w Barcelonie w dniach 2–4 maja 2012 r. W ciągu tego tygodnia Hiszpania przeprowadziła odprawę graniczną 669 385 osób, z których prawa do wjazdu odmówiono 68 osobom ze względu na względy porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego lub z uwagi na brak ważnych dokumentów podróży[9].

Następnie w dniu 4 maja 2012 r. Polska poinformowała Komisję o decyzji o przywróceniu kontroli na jej wewnętrznych granicach lądowych w okresie od dnia 4 czerwca do dnia 1 lipca 2012 r. z uwagi na organizację mistrzostw Europy w piłce nożnej EURO 2012 od dnia 8 czerwca do dnia 1 lipca 2012 r. We wspomnianym okresie 28 980 osób zostało poddanych kontroli, z których prawa do wjazdu odmówiono 22 osobom i zatrzymano 15 osób[10].

3.2.        Utrzymywanie braku kontroli na granicach wewnętrznych

Zdecydowana większość domniemanych naruszeń dorobku Schengen dotyczy kwestii związanych z tym, czy przeprowadzanie kontroli policyjnych w pobliżu granicy wewnętrznej ma równoważny skutek z odprawą graniczną (art. 21 kodeksu granicznego Schengen), a także kwestii związanych z obowiązkiem usunięcia przeszkód dla płynności ruchu, takich jak ograniczenia prędkości, na drogowych przejściach granicznych na granicach wewnętrznych (art. 22 kodeksu granicznego Schengen). W okresie od dnia 1 maja do 31 października 2012 r. Komisja zwróciła się o udzielenie informacji dotyczących potencjalnego naruszenia art. 21 lub 22 kodeksu granicznego Schengen w ramach dwóch nowych postępowań (dotyczących Litwy i Niemiec), podczas gdy zakończyła trzy postępowania (obejmujące Belgię, Estonię, Niderlandy) i w dalszym ciągu prowadziła siedem trwających już postępowań (dotyczących Austrii, Łotwy, Niemiec, Niderlandów, Republiki Czeskiej, Słowacji i Szwecji). Ostatnio przed różnymi niderlandzkimi sądami toczyło się szereg spraw zmierzających do ustalenia, czy nadzór mobilny prowadzony przez Koninklijke Marechaussee w pobliżu lądowych granic wewnętrznych Niderlandów z Belgią i Niemcami (art. 4.17a dekretu o cudzoziemcach z 2000 r.) jest zgodny z art. 20 i 21 kodeksu granicznego Schengen. W dniu 7 lutego 2012 r. w sprawie C-88/12 (Jaoo) Rechtbank Roermond złożył do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w kwestii, czy przedmiotowy nadzór mobilny jest niezgodny z zakazem kontroli mających skutek równoważny z odprawą graniczną (art. 21 kodeksu granicznego Schengen). Ponadto w dniu 4 czerwca 2012 r. w sprawie C-278/12 (Adil) Raad van State złożył do Trybunału Sprawiedliwości taki sam wniosek o wydanie orzeczenia w pilnym trybie prejudycjalnym.

W dniu 19 lipca 2012 r. Trybunał Sprawiedliwości wydał wyrok w sprawie C-278/12 (Adil). Trybunał stwierdził, że art. 20 i 21 kodeksu granicznego Schengen nie stoją na przeszkodzie dokonywanym przez urzędników odpowiedzialnych za strzeżenie granic i monitorowanie cudzoziemców kontrolom na obszarach geograficznych w pobliżu granic wewnętrznych mającym na celu weryfikację warunków legalnego pobytu, o ile podstawą tych kontroli są ogólne informacje i doświadczenie dotyczące nielegalnego pobytu w danym miejscu lub są one przeprowadzane, w ograniczonym zakresie, w celu uzyskania tego rodzaju informacji oraz doświadczenia i podlegają określonym ograniczeniom, zwłaszcza dotyczącym intensywności oraz częstotliwości. Ponieważ niderlandzki nadzór mobilny jest ukierunkowany na zwalczanie nielegalnego pobytu i w związku z tym ma inny cel niż odprawa graniczna, jego podstawą są ogólne informacje i doświadczenie policji, jest przeprowadzany w inny sposób niż odprawa graniczna i jest uwarunkowany niezbędnymi ograniczeniami, Trybunał stwierdził, że nie ma on skutku równoważnego ze skutkiem odprawy granicznej.

Komisja zauważa, że oprócz Niderlandów także Francja i Niemcy zachowały szczegółowe przepisy mające zastosowanie tylko w wewnętrznych strefach przygranicznych. Ponadto należy zauważyć, że francuskie i niderlandzkie przepisy zmieniono już w następstwie wyroku w sprawie Melki[11]. W związku z tym Komisja zwraca się do państw członkowskich, w których obowiązuje taki rodzaj szczegółowych przepisów, o zapewnienie ich zgodności z wyżej wymienionymi wyrokami i wyraża gotowość zapewniania swoich porad państwom członkowskim w zakresie ich interpretacji.

3.3.        Domniemane naruszenia innych części dorobku Schengen

Transpozycja dyrektywy w sprawie powrotów (2008/115/WE) do prawodawstwa krajowego

Termin wdrożenia dyrektywy w sprawie powrotów (2008/115/WE) upłynął w dniu 24 grudnia 2010 r. Wszystkie państwa członkowskie UE związane dyrektywą i wszystkie państwa stowarzyszone oprócz Islandii zgłosiły pełną transpozycję przepisów dyrektywy do prawa krajowego. Komisja rozpoczęła szczegółowe badanie transpozycji prawnej i praktycznego stosowania w państwach członkowskich i przedstawi swoje pierwsze sprawozdanie dotyczące stosowania dyrektywy do końca 2013 r.

Wdrażanie rozporządzenia w sprawie małego ruchu granicznego (WE nr 1931/2006)

Od czasu wejścia w życie przepisów dotyczących małego ruchu granicznego w 2006 r. Komisja monitoruje ich wdrażanie. W lipcu 2012 r. Komisja podjęła decyzję o wezwaniu trzech państw członkowskich (Łotwy, Polski i Słowenii) do udzielenia informacji dotyczących umów dwustronnych, które państwa te zawarły z sąsiadującymi państwami trzecimi. W przypadku każdego państwa występują odmienne problemy , dotyczą one jednak wymagań w odniesieniu do podróżnego ubezpieczenia zdrowotnego oraz ograniczenia zakresu stosowania wyłącznie do obywateli umawiających się stron, braku wymagania minimalnego okresu pobytu w strefie przygranicznej itd.

Stosowanie dorobku Schengen w ramach nadzoru granic morskich

Zgodnie z poprzednim sprawozdaniem w październiku 2009 r. Komisja wystosowała do Grecji wezwanie do usunięcia uchybienia w związku z zarzutami dotyczącymi poważnych trudności napotykanych przez migrantów ubiegających się o azyl oraz złego traktowania tych osób, w tym zarzutów dotyczących odsyłania osób, którym grozi poważna krzywda lub prześladowanie . Analizę Komisji przeprowadza się mając stale na uwadze rozwój sytuacji, np. postępy w zakresie wdrażania greckiego krajowego planu działania.

Ponadto ze względu na grupy migrantów rzekomo przechwycone przez władze włoskie na morzu pełnym i odesłane do Libii w lipcu 2009 r. Komisja zwróciła się do Włoch o udzielenie informacji o środkach mających na celu uniknięcie ryzyka odesłania i o zapewnieniach otrzymanych od władz libijskich w odniesieniu do tych osób. W dniu 23 lutego 2012 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał, że Włochy dopuściły się naruszenia europejskiej konwencji praw człowieka na podstawie tych samych faktów[12]. W tym samym kontekście; Komisja analizuje obecnie skutki tego orzeczenia w odniesieniu do operacji ochrony granic na morzu i do dorobku prawnego w zakresie azylu.

3.4.        Przeprowadzanie operacji na granicach morskich koordynowanych przez Frontex

W dniu 5 września 2012 r. Trybunał Sprawiedliwości[13] stwierdził nieważność decyzji Rady 2010/252/UE uzupełniającej kodeks graniczny Schengen w odniesieniu do operacji na granicach morskich koordynowanych przez Frontex, ponieważ zawiera ona zasadnicze elementy nadzorowania zewnętrznych granic morskich, wykraczające poza zakres dodatkowych środków w rozumieniu art. 12 ust. 5 kodeksu granicznego Schengen i jedynie prawodawca Unii Europejskiej jest uprawniony do przyjęcia takiej decyzji.. Trybunał utrzymał w mocy skutki unieważnionej decyzji do czasu wejścia w życie, w rozsądnym terminie, nowych reguł, które mają zastąpić uchylone. Komisja przedstawi wniosek ustawodawczy na początku 2013 r.

3.5.        Niedociągnięcia zidentyfikowane w ramach mechanizmu oceny Schengen

W ramach obecnego mechanizmu oceny Schengen[14] stosowanie przez państwa członkowskie dorobku Schengen jest poddawane regularnej ocenie przez ekspertów z państw członkowskich, Sekretariatu Generalnego Rady oraz Komisji.

Oceny Schengen przeprowadzone w okresie od dnia 1 maja 2012 do dnia 31 października 2012 r. dotyczyły granic morskich w Estonii, na Litwie, Łotwie, Malcie, w Polsce i Słowenii, współpracy policyjnej na Węgrzech, Słowacji, w Polsce i Republice Czeskiej, granic powietrznych w Estonii, na Litwie i Łotwie, ochrony danych w Estonii, na Litwie, Łotwie, Malcie i w Słowenii, SIS/Sirene w Danii, Islandii i Norwegii oraz wiz na Litwie i Łotwie. Końcowe prace nad sprawozdaniami nadal trwają, ale oczekuje się, że będą one zawierały zarówno pozytywne, jak i negatywne uwagi i zalecenia dotyczące takich kwestii jak szkolenia, stosowanie analizy ryzyka, wymiana informacji, współpraca międzynarodowa oraz infrastruktura na przejściach granicznych i w ambasadach/konsulatach. Tak jak miało to również miejsce w poprzednich sześciu miesiącach ogólnie rzecz biorąc istnieje pole do ulepszeń, jednak nie wykryto żadnych braków, które wymagałyby podjęcia natychmiastowych działań przez Komisję.

Ponadto w okresie od dnia 28 maja do dnia 2 czerwca 2012 r. przeprowadzono w Grecji wizytę w ramach wzajemnej oceny w celu dokonania oceny postępów w realizacji greckiego krajowego planu działania mającego na celu usunięcie braków wskazanych w ocenie Schengen w latach 2010–2011 oraz wskazania obszarów, w których państwa członkowskie mogłyby udzielić wsparcia. Osoby przeprowadzające wizytę udały się na międzynarodowe lotnisko „Eleftherios Venizelos” w Atenach, do portu w Pireusie oraz regionu Ewros, a zatem objęła ona wszystkie rodzaje granic. Stwierdzono, że pomimo dokonania widocznych ulepszeń, nadal należy je wspierać i rozwijać.

Komisja zwraca się do Grecji o kontynuowanie wdrażania planu działań dotyczącego Schengen i potwierdza swoje zobowiązanie do wspierania podejmowanych przez władze greckie wysiłków w zakresie zarządzania granicami zewnętrznym, m.in. poprzez pomoc Funduszu Granic Zewnętrznych i Frontexu.

Orientacyjny harmonogram przeprowadzania ocen Schengen w okresie od listopada 2012 r. do kwietnia 2013 r. znajduje się w załączniku I.

3.6.        Zniesienie kontroli na granicach wewnętrznych z Bułgarią i Rumunią

W następstwie decyzji Rady z czerwca 2011 r. uznającej, że zarówno Rumunia, jak i Bułgaria spełniają kryteria umożliwiające im pełne stosowanie dorobku Schengen, w marcu 2012 r. Rada Europejska wezwała Radę do określenia i wdrożenia środków, które mogłyby przyczynić się do przystąpienia tych dwóch państw. Od tego czasu Rada zidentyfikowała szereg takich środków, w tym bieżące i planowane działania Frontexu, środki mające na celu walkę z fałszywymi dokumentami i oszustwami dotyczącymi tożsamości oraz środki w zakresie walki z przemytem i handlem ludźmi. Wdrażanie tych środków jest stale monitorowane.

4.           Środki wspierające

4.1.        Stosowanie systemu informacyjnego Schengen

Jak podkreślono w poprzednim sprawozdaniu system informacyjny Schengen (SIS) jest bardzo sprawnie działającym systemem, który dostarcza wielu tysięcy użytecznych wyników każdego roku. Sukces ten wiąże się ze znacznym obciążeniem pracą w zakresie współpracy transgranicznej pomiędzy biurami SIRENE. W ramach zorganizowanego seminarium delegaci biur SIRENE państw członkowskich oraz Komisja omawiali sposoby wprowadzenia bardziej skutecznych metod pracy. Podczas seminarium zgłoszono szereg propozycji, które można wdrożyć w perspektywie krótkoterminowej. Państwa członkowskie i Komisja wspólnie odniosą się do pozostałych wniosków, aby ocenić, czy charakterystyka SIS II umożliwi rozwiązanie tej kwestii w 2013 r. czy też konieczne będzie jej przekształcenie w zmienioną metodę pracy.

4.2.        Stosowanie wizowego systemu informacyjnego

Wizowy system informacyjny (VIS) jest to system służący do wymiany informacji na temat krótkoterminowych wiz pobytowych, umożliwiający właściwym organom państw należących do strefy Schengen przetwarzanie danych dotyczących wniosków wizowych oraz wydanych, odmówionych, anulowanych, unieważnionych i przedłużonych wiz. W dniu 10 maja 2012 r. system VIS został pomyślnie uruchomiony w drugim regionie – na Bliskim Wschodzie (Izrael, Jordania, Liban i Syria). Ponadto w dniu 2 października 2012 r. system VIS został uruchomiony w trzecim regionie – w Zatoce Perskiej (Afganistan, Arabia Saudyjska, Bahrajn, Irak, Iran, Jemen, Katar, Kuwejt, Oman i Zjednoczone Emiraty Arabskie). Państwa członkowskie prowadzą dyskusję na temat terminów dotyczących pozostałych regionów, w których system zostanie wdrożony, i uzgodnią je w nadchodzących miesiącach.

System VIS funkcjonuje prawidłowo pod względem operacyjnym; do dnia 4 listopada 2012 r. w ramach systemu przetworzono 1 774 965 wniosków wizowych, wydano 1 457 708 wiz i odmówiono 220 644 wiz.

Główną kwestią budzącą obawy pozostaje jakość danych (zarówno biometrycznych, jak i alfanumerycznych) wprowadzonych do systemu VIS przez organy konsularne państw członkowskich. Problemy te wpływały czasami na działanie systemu i należy ich unikać w przyszłości, biorąc pod uwagę ciągłe wdrażanie systemu we wszystkich regionach świata. Mimo stopniowych ulepszeń należy podejmować starania w celu dalszej poprawy pobierania dobrej jakości odcisków palców i wypełniania w systemie VIS wszystkich obowiązkowych pól z wniosków wizowych.

4.3.        Polityka wizowa i umowy o readmisji

Mechanizm monitorowania sytuacji w państwach Bałkanów Zachodnich po liberalizacji reżimu wizowego

W sierpniu 2012 r. Komisja przedstawiła swoje trzecie sprawozdanie z monitorowania sytuację po liberalizacji reżimu wizowego w byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii, Czarnogórze, Serbii, Albanii oraz Bośni i Hercegowinie[15] przedstawiające niedawno podjęte działania oraz propozycje kolejnych działań. Podczas gdy liczba osób ubiegających się o azyl pochodzących z tego regionu zmniejszyła się w pierwszej połowie 2012 r. w porównaniu z tym samym okresem 2011 r. (-13 % dla Serbii i 48 % w przypadku byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii w okresie od maja 2011 r. do maja 2012 r.), nastąpił znaczny wzrost liczby osób ubiegających się o azyl pochodzących z Albanii (+725 %), Bośni i Hercegowiny (14 %) oraz Czarnogóry (+77%). Większość wniosków o udzielenie azylu uznaje się za bezpodstawne, więc współczynnik przyznawania azylu pozostaje na bardzo niskim poziomie. Belgia, Luksemburg, Niemcy i Szwecja w dalszym ciągu pozostają głównymi państwami docelowymi. Wymienione państwa członkowskie podjęły działania służące skróceniu czasu rozpatrywania wniosków, ale wciąż istnieje pole do ulepszeń między innymi w odniesieniu do wymiany informacji, przeprowadzania dochodzeń w odniesieniu do osób ułatwiających nielegalne przekraczanie granicy, wzmocnionej kontroli wyjazdowej i wjazdowej, ukierunkowanych kampanii służących podnoszeniu poziomu świadomości oraz wsparcia na rzecz społeczności mniejszościowych.

Umowy o readmisji

W kwietniu 2012 r. Komisja parafowała umowę o readmisji z Republiką Zielonego Przylądka, a następnie rozpoczęła procedurę formalnej ratyfikacji tej umowy. Zakończono negocjacje z Turcją dotyczące zawarcia umowy o readmisji i w czerwcu 2012 r. parafowano jej tekst. Oczekuje się na podpisanie umowy o readmisji oraz rozpoczęcie dialogu w sprawie liberalizacji reżimu wizowego. W październiku 2012 r. parafowano umowę o readmisji z Armenią i Komisja prowadzi obecnie prace w celu jej podpisania i zawarcia w jak najkrótszym terminie. Ponadto negocjacje dotyczące umowy o ułatwieniach wizowych i umowy o readmisji rozpoczęto również z Azerbejdżanem.

ZAŁĄCZNIK I: Orientacyjny harmonogram przeprowadzania ocen Schengen w okresie od listopada 2012 r. do kwietnia 2013 r.[16]

Termin || Państwa członkowskie || Przedmiot

11–17 listopada 2012 r. || Estonia, Litwa, Łotwa || Współpraca policyjna

18–28 listopada 2012 r. || Polska, Republika Czeska, Słowacja || Granice powietrzne

20–26 stycznia 2013 r. || Estonia || Wizy

10–20 marca 2013 r. || Polska, Słowacja || Wizy

14–25 kwietnia 2013 r. || Estonia, Litwa, Łotwa || Granice lądowe

[1]               COM (2011) 561 final.

[2]               COM (2012) 230 final.

[3]               Kwartalna analiza ryzyka Frontexu za okres od kwietnia do czerwca 2012 r.

[4]               Kwartalna analiza ryzyka Frontexu za okres od kwietnia do czerwca 2012 r.

[5]               Kwartalna analiza ryzyka Frontexu za okres od kwietnia do czerwca 2012 r.

[6]               W operacji nie uczestniczyły Francja, Grecja i Irlandia.

[7]               Sprawozdanie podsumowujące duńskiej policji państwowej, czerwiec 2012 r.

[8]               Rozporządzenie (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen).

[9]               Dokument Rady 10491/12 FRONT 84 COMIX 337.

[10]             Dokument Rady 13219/12 FRONT 115 COMIX 467.

[11]             Wyrok z dnia 22 czerwca 2010 w sprawie C-188/10.

[12]             Sprawa Hirsi Jamaa i in. przeciwko Włochom. Skarga nr 27765/09

[13]             Wyrok z dnia 5 września 2012 r. w sprawie C-355/10, Parlament Europejski przeciwko Radzie.

[14]             SCH/Com-ex (98) 26 def.

[15]             COM (2012) 472 final

[16]             Dokumenty Rady 5090/4/12 SCH-EVAL 1 COMIX 6 REV 4 i 12032/12 SCH-EVAL 99 COMIX 423.