19.2.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 47/1

1.1.

EBC wyrażał już w przeszłości opinię, że pojęcie dźwigni finansowej w rozumieniu dyrektywy 2011/61/UE (1) ma podstawowe znaczenie dla modelu działalności realizowanego przez wielu zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (ZAFI) (2). EBC zasadniczo podziela zdanie Europejskiego Urzędu Nadzoru nad Giełdami i Papierami Wartościowym (EUNGiPW), że informacje na temat poziomu dźwigni finansowej obliczonego na podstawie wartości ekspozycji brutto mają kluczowe znaczenie dla monitorowania ryzyka systemowego i że informacje te powinny być przekazywane także inwestorom. Nadmierna dźwignia finansowa może stwarzać poważne ryzyko dla stabilności finansowej, ale ryzyko dźwigni finansowej nie jest jedynym ryzykiem dla alternatywnych funduszy inwestycyjnych (AFI). Wszelkie informacje na temat dźwigni finansowej powinny być zatem uzupełnione o informacje o innych źródłach ryzyka. W tym kontekście ważne jest, aby wymogi, które odnoszą się do różnych źródeł ryzyka, były oddzielne. Do takich źródeł ryzyka należą ryzyko pozycyjne, tzn. ryzyko rynkowe i kredytowe związane z daną inwestycją, oraz dźwignia finansowa AFI.

1.2.

W celu zachowania spójności oraz uniknięcia arbitrażu regulacyjnego EBC uznaje za właściwe, aby mające zostać przyjęte metody obliczania dźwigni finansowej były w możliwie najszerszym zakresie spójne z metodologią Bazylea III (3), wnioskiem dotyczącym dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi (4) oraz projektem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (5) (łącznie zwanymi dalej „projektem CRD IV”) (6). Przykładowo, spójność ta powinna być zapewniona przez odniesienie do ujmowania transakcji zabezpieczających i metody postępowania z pożyczkami gotówkowymi. Ponadto można również rozważyć odesłanie do pojęć określonych w projekcie CRD IV (7).

1.3.

Jak stwierdzono w pkt 1.1, EBC jest zdania, że przy kalkulacji ekspozycji należy dokonać rozróżnienia pomiędzy: a) ryzykiem wynikającym z samych aktywów (portfeli) nabywanych przez AFI, tzn. „ryzykiem pozycyjnym” oraz b) rzeczywistą dźwignią finansową. Zatem przy określaniu dźwigni finansowej AFI te dwa źródła ryzyka powinny być rozpatrywane oddzielnie. Przykładowo, choć pożyczki gotówkowe ze źródeł zewnętrznych, które nie są przedmiotem inwestowania, rzeczywiście nie podlegają ryzyku rynkowemu ani ryzyku kredytowemu, zwiększają one rzeczywistą dźwignię AFI. W projekcie CRD IV natomiast nie dokonuje się rozróżnienia pomiędzy różnymi rodzajami pożyczek gotówkowych (8).

1.4.

Projekt rozporządzenia delegowanego wskazuje na zastosowanie metody brutto oraz metody zaangażowania (9). Nie obejmuje on metody zaawansowanej (10), jako że metoda ta nie zapewniłaby porównywalności wyników. EBC rozumie, że metoda zaawansowana, która łagodzi zasady metody zaangażowania, została zaprojektowana dla ZAFI zarządzających AFI, dla których metoda zaangażowania może nie być odpowiednia lub może nie przynosić odpowiednich wyników. EBC popiera decyzję Komisji o nieuwzględnieniu metody zaawansowanej, jako że zastosowanie metody brutto i metody zaangażowania jest wystarczające i dostarczy potrzebnych informacji na temat dźwigni finansowej AFI zarówno inwestorom, jak i właściwym organom nadzorczym.

3.1.

Zgodnie z projektem rozporządzenia delegowanego (13) ZAFI mogą inwestować w pozycje sekurytyzacyjne pod warunkiem przeprowadzenia rzetelnej analizy due dilligence jednostki sponsorującej i jednostki inicjującej. W szczególności, zgodnie z projektem rozporządzenia delegowanego, przed zainwestowaniem w instrumenty sekurytyzacyjne ZAFI powinien: a) spełnić określone wymogi jakościowe, np. posiąść wyczerpującą wiedzę na temat profilu ryzyka inwestycji oraz wypracować odpowiednie formalne polityki i procedury (14) oraz b) zapewnić spełnianie przez jednostki sponsorujące oraz jednostki inicjujące szeregu wymogów jakościowych, w tym wymogów dotyczących skutecznego zarządzania ryzykiem, właściwej dywersyfikacji strategii itp. (15).

3.2.

EBC popiera kryteria jakościowe, które wzmacniają świadomość ZAFI w zakresie podejmowanego ryzyka przed zainwestowaniem w produkty sekurytyzacyjne. W odniesieniu do pkt 3.1 lit b) obowiązek ZAFI zapewnienia posiadania przez jednostki inicjujące i jednostki sponsorujące właściwych procedur zarządzania ryzykiem może być trudny do wykonania, jako że ZAFI mogą nie być w stanie bezpośrednio sprawdzać spełniania kryteriów odnoszących się do procedur wewnętrznych jednostek sponsorujących i jednostek inicjujących.

3.3.

W celu zagwarantowania, aby takie wymogi nie ograniczały ZAFI w zakresie inwestowania w produkty sekurytyzacyjne, utrudniając przez to realizację szerszego celu, jakim jest ożywienie rynku sekurytyzacyjnego, projekt rozporządzenia delegowanego może stanowić, że ZAFI są obowiązane udzielać ogólnych wskazówek co do szczegółowej dokumentacji, jaka ma być im przedstawiona przez jednostki sponsorujące lub jednostki inicjujące w zakresie określonych powyżej wymogów jakościowych.

4.1.

EBC z zadowoleniem przyjmuje szerokie obowiązki, jakie zgodnie z projektem rozporządzenia delegowanego nałożone zostają na depozytariuszy (16). W szczególności EBC wyraża przekonanie, że te szczegółowe wymogi (17) w wysokim stopniu ograniczą ryzyko związane z utrzymywaniem ponoszone przez podmioty inwestujące w AFI.

4.2.

EBC popiera rygorystyczne zasady odpowiedzialności wprowadzone przez dyrektywę 2011/61/UE i uszczegółowione w projekcie rozporządzenia delegowanego (18). EBC zauważa jednak, że wspomniane zasady odpowiedzialności, wraz z przyszłymi zmianami (UCITS V) (19) dyrektywy 2009/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (20) mogłyby narazić depozytariuszy na bardzo wysokie roszczenia odszkodowawcze. W przypadku niektórych depozytariuszy takie roszczenia mogłyby osiągnąć wysokość wielokrotnie przewyższającą ich całkowity kapitał. EBC uważa zatem za konieczne, aby depozytariusze odpowiednio zarządzali tym ryzykiem, niezależnie od tego, czy są instytucjami kredytowymi, firmami inwestycyjnymi czy innymi instytucjami objętymi nadzorem (21), oraz aby ryzyko to było uwzględniane przez odpowiednie zasady dotyczące wymogów kapitałowych. Przyszła regulacja UCITS V stanowi dogodną możliwość odniesienia się do tego zagadnienia w stosunku do UCITS, jak i do depozytariuszy AFI.

5.1.

EBC z zadowoleniem przyjmuje wymogi w zakresie sprawozdawczości określone w art. 112 projektu rozporządzenia delegowanego. Zgodnie z art. 112 ust. 7 ZAFI zobowiązane są do przekazywania informacji zgodnie z wzorem formularza sprawozdawczego pro forma przedstawionym w załączniku do projektu rozporządzenia delegowanego. W tym zakresie EBC popiera wymogi dotyczące przekazywania danych proponowane w opinii EUNGiPW (22), która przewiduje zbieranie niektórych informacji z częstotliwością miesięczną oraz przekazywanie dodatkowych informacji na temat profili ryzyka historycznego AFI. Takie, bardziej uszczegółowione, informacje są ważne dla ustanowienia szerokich ram monitorowania ryzyka systemowego.

5.2.

Nie uchybiając powyższemu, wskazane wymogi przekazywania danych właściwym organom, w szczególności wymogi określone w art. 112 ust. 1 projektu rozporządzenia delegowanego, w wysokim stopniu pokrywają się z obowiązkami w zakresie sprawozdawczości statystycznej określonymi w rozporządzeniu EBC/2007/8 z dnia 27 lipca 2007 r. dotyczącym danych statystycznych w zakresie aktywów i zobowiązań funduszy inwestycyjnych (23). EBC uważa zatem, że możliwe jest ograniczenie ciężaru związanego z obowiązkiem przekazywania danych przez ZAFI poprzez ujednolicenie określonych obowiązków sprawozdawczych właściwych organów z obowiązkami statystycznymi EBC (24). W tym zakresie EBC jest gotowe i wyraża wolę podjęcia dyskusji z Komisją i z EUNGiPW na temat tego, jak wspomniane obowiązki sprawozdawcze powinny zostać ujednolicone.

5.3.

Jeżeli chodzi o wymianę informacji, projekt rozporządzenia delegowanego (25) w szerokim zakresie pozostawia władzom krajowych dowolność w sprawie określenia warunków przekazywania odpowiednich informacji dotyczących monitorowania ryzyka systemowego (26) EUNGiPW i Europejskiej Radzie ds. Ryzyka Systemowego (ERRS). EBC sugeruje doprecyzowanie tych postanowień w celu uniknięcia niejasności.